အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း (၉၇၆) ကဲလော့၏ ကျဆုံးခန်း
အရိုးဒိုင်းများဖြင့် သူ့ကိုယ်သူ ကာကွယ်ထားသည့်တိုင် ကဲလော့ စိတ်သက်သာရာ မရသေးချေ။
ဟန်ဖေး၏ ပုံရိပ် သူ့ရှေ့တွင် ရုတ်တရက် ပေါ်လာပြီး ကဲလော့အား ရေခဲဓါးဖြင့် ခုတ်ပိုင်းချလိုက်သည်။
ဟန်ဖေး တိုက်ခိုက်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် လီရုန်လည်း လှုပ်ရှားလိုက်သည်။
ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်၏ ခေါင်းဆောင်သည် သူမ၏ ကျောက်စိမ်း လက်သီးလေးများကို အဆက်မပြတ် ဝှေ့ရမ်း၍ ကဲလော့၏ အရိုးဒိုင်းများကို တိုက်ခိုက်လိုက်သည်။ သူမ၏ လက်သီးချက်မှ အံ့အားသင့်ဖွယ်ရာ အဖျက်စွမ်းအင်တို့ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာပြီး ကဲလော့ဆီသို့ တစ်ဟုန်ထိုး တိုးဝင်လာလေသည်။
ကဲလော့ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားပြီး သူ့ကိုယ်သူ ခုခံမည်အပြု၊ ကျန်းယွမ်၏ လှံပုဆိန်သည် သူ့ကျောပြင်သို့ ခုတ်ချလာခဲ့သည်။ နှစ်ခုစလုံးအား တစ်ပြိုင်တည်း မခုခံနိုင်သည် ဖြစ်ရာ ကျန်းယွမ်၏ တိုက်ခိုက်မှုကို အလျင်စလို ရှောင်တိမ်း၍ လီရုန်၏ တိုက်ခိုက်မှုကို ထိပ်တိုက် ရင်ဆိုင်လိုက်ရသည်။
ဘုန်း…
မြေပြင်တစ်ခုလုံး လှုပ်ခါသွားခဲ့ပြီး နားကွဲမတတ် ကျယ်လောင်လှသော အသံတို့ ပျံ့လွင့်လာခဲ့သည်။ ကဲလော့၏ ပြန်လည်ဖွဲ့စည်းပြီးရုံလေးတင် ရှိသေးသော ခန္ဓာကိုယ်သည် ထိုပြင်းထန်သော တိုက်ခိုက်မှုများကြောင့် စတင် အက်ကွဲစ ပြုလာခဲ့သည်။
ထိုအခိုက် ချူလင်းရှောင်၏ နတ်ဆိုးချုပ်နှောင် ချိန်းကြိုးက သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ရစ်ပတ်၍ သူ့လှုပ်ရှားမှုများကို ကန့်သတ်လိုက်သည်။
အခြားပညာရှင်များသည်လည်း ထိုအဖွင့်လမ်းကို အမိအရဖမ်းဆုပ်၍ တစ်ပြိုင်တည်း ပြေးဝင်လာကာ အားပြည့်အင်ပြည့်ဖြင့် ကဲလော့အား ပြင်းပြင်းထန်ထန် တိုက်ခိုက်လိုက်ကြသည်။
ကဲလော့သည် ချက်ချင်းပဲ အန္တရာယ်များသည့် အခြေအနေထဲသို့ ရောက်သွားလေသည်။ သူ့အရေပြားထက် အက်ကွဲရာတို့ ထွက်ပေါ်လာပြီး ခဏအကြာတွင် အသားစများ စတင် ပဲ့ကျလာခဲ့သည်။ ခဏအကြာ အသားလွှာတစ်ခုလုံး ပေါက်ကွဲထွက်သွားခဲ့ပြီး အရိုးထီးထီးသာ ကျန်ရစ်တော့သည်။
ခရက်…
သူ့အရိုးသည် ပညာရှင်ဆယ်ယောက်၏ မုန်းတိုင်းသဖွယ် တိုက်ခိုက်မှုများအောက်တယ် စတင် အက်ကွဲလာလေသည်။
ကဲလော့ ပွဲသိမ်းရလေပြီ။
ယခုတစ်ကြိမ် သူတကယ်ကို သေရတော့ပေမည်။
အရိုးမျိုးနွယ်စု၏ တားမြစ်ပညာရပ် ဖြစ်သော သွေးကန်တောအုပ်ကို အသုံးပြု၍ ထုန်းရွှမ်လောကကြီး၏ ထိပ်တန်းအဆင့် ပညာရှင်များကို ရှင်းထုတ်ရန် ကြံရွယ်ခဲ့သော်ငြား နောက်ဆုံး အခိုက်အတန့်အရောက်တွင် ရန်ကိုင်ကြောင့် သူ့အစီအစဉ်တစ်ခုလုံး ပျက်စီးခဲ့ရသည်။ ထို့အပြင် သူ၏ ပင်မစွမ်းအင်ဖြစ်သော အရိုးသည်လည်း ရန်ကိုင်ကြောင့် ပျက်စီးသွားခဲ့ရသေးသည်။ ယခု ကဲလော့သည် သူ၏ တားမြစ်ပညာရပ်ကို မသုံးရဲတော့ရာ ပညာရှင်ဆယ်ယောက်စလုံး၏ ပြိုင်ဘက် မဖြစ်နိုင်တော့ချေ။
သူ့အသုံးပြုလိုက်သော ပညာရပ်အားလုံးသည် ထိုပညာရှင်ဆယ်ယောက်ကို မည်သို့မှ မတွန်းလှန်နိုင်တော့ပေ။
ကဲလော့၏ အစိမ်းရင့်ရောင် မျက်လုံးထဲ ဒေါသ၊ စိတ်ပျက်မှု၊ မလိုလားမှုတို့ ဖြတ်ပြေးသွားသည်။ ကျန်းယွမ် လှံပုဆိန်သည် မျက်လုံးမှတစ်ဆင့် သူ့ခေါင်းကို ထိုးဖောက်သွားခဲ့သည်။ ကဲလော့၏ လှုပ်ရှားမှုတို့ ရုတ်တရက် ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။
ထို့နောက် ခဏအကြာ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ပေါက်ကွဲထွက်သွားခဲ့လေသည်။ ကဲလော့ တစ်ကိုယ်လုံး မပေါက်ကွဲသွားခင် သူ့ခေါင်းဆီမှ ပုံရိပ်တစ်ခု ထွက်ပေါ်လာပြီး အလင်းဘောလုံး တစ်ခုအဖြစ်သို့ ကျုံ့ဝင်လျက် အလျင်အမြန် ထွက်ပြေးသွားလေသည်။
“သူ့ဝိဥာဉ်ထွက်ပြေးသွားပြီ” မန်ဝူရက အော်ပြောလိုက်သည်။
သူ့ခန္ဓာကိုယ် ပျက်စီးသွားပြီ ဖြစ်လေရာ ကဲလော့၏ ဝိဥာဉ်သည် အားလုံးလက်မှ အသည်းအသန် ထွက်ပြေးတော့လေသည်။
မည်မျှပင် အားကောင်းသူ ဖြစ်ပါစေ၊ နာမ်ဝိဥာည် သက်သက်ဖြင့် ဤလောကကြီးတွင် အချိန်အကြာကြီး မတည်ရှိနိုင်ချေ။ ဝိဥာည်များကို သိုလှောင်ရန် အထူး ဖန်တီးထားသော မှော်ရတနာထဲတွင် နေမှသာ အချိန်အကြာကြီး နေနိုင်ပေသည်။ မဟုတ်လျှင် သင့်တော်သော ခန္ဓာတစ်ကိုယ်တစ်ခုကို အပိုင်စီးပြီး နေမှသာ ဆက်လက် အသက်ရှင်နိုင်ပေမည်။
နတ်ဆိုးအိုကြီးသည် အကောင်ဆုံး နမူနာပင်။
ကဲလော့ကိုသာ ထွက်ပြေးခွင့်ပေးလိုက်ပါက သူတို့ အရိုးမျိုးနွယ်စု တစ်ဖန်ပြန်လည်း ထွက်ပေါ်လာနိုင်ပေသည်။
ပညာရှင်ဆယ်ယောက်သည် ကဲလော့အား ဘာကြောင့် ထိုကဲ့သို့ အခွင့်အရေးမျိုး ပေးနိုင်မည်နည်း။ အကုန်လုံးသည် ကဲလော့ ထိုကဲ့သို့ လုပ်မည်ကို သတိထား စောင့်ကြည့်နေခြင်း ဖြစ်ပေသည်။
မန်ဝူရအသံ ပျောက်ကွယ်သွားသည်နှင့် ပညာရှင် ဆယ်ယောက်၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ တိုက်ခိုက်မှုသည် ကဲလော့ပေါ်သို့ ကျရောက်သွားခဲ့သည်။
ခဏအကြာ ကဲလော့၏ စူးစူးဝါးဝါး အော်ဟစ်သံတို့ ထွက်ပေါ်လာပြီး သူ၏ နာမ်ဝိဥာဉ်သည်လည်း ထွက်ပြေးနေရာမှ ရုတ်တရက် ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ ကဲလော့ အလွန်တရာကိုမှ ဒေါသထွက်သွားခဲ့ပြီး သူ့ဆီမှ အန္တရာယ်များလှသည့် အရှိန်အဝါတို့ ဖြာထွက်လာခဲ့သည်။
ကဲလော့၏ ပုံမှန်မဟုတ်သည့် အပြုအမူကို သတိပြုမိသည်နှင့် ပညာရှင်ဆယ်ယောက်စလုံး မဆင်မခြင် မလှုပ်ရှားရဲတော့ပေ။ ကဲလော့အား ဆက်လက် မတိုက်ခိုက်ကြတော့ဘဲ သူတို့၏ စိတ်စွမ်းအင်ကို သုံး၍ ကဲလော့ ထွက်မပြေးနိုင်အောင်သာ ကာကွယ်ထားလိုက်ကြသည်။
ဝိဥာဉ်များကြားမှ တိုက်ပွဲသည် အလွန်တရာကိုမှ အန္တရာယ်များလှသည်။ တစ်ချက်ကလေး မှားသွားရုံနှင့် နာမ်ဝိဥာဉ် ဒဏ်ရာရသွားနိုင်ပေသည်။ ထိုကဲ့သို့ ဝိဥာဉ် ဒဏ်ရာရသွားမည့် အဖြစ်မျိုး မည်သူမှ အဖြစ်မခံနိုင်ကြ။
ကဲလော့သည် နောက်ဆုံး သွေးရူးသွေးတန်းဖြင့် သူနှင့်အတူ တစ်ယောက်ယောက်အား အပါဆွဲခေါ်သွားမည်ကို ပညာရှင်ဆယ်ယောက်စလုံး လန့်နေကြသည်။
ခွေးပင် ချောင်ပိတ်ရိုက်ခံရလျှင် ပြန်ကိုက်မည် ဖြစ်လေရာ ကဲလော့အနေဖြင့် မည်ကဲ့သို့ ငြိမ်ခံနေမည်နည်း။ သူ့ဝိဥာဉ်ကိုသာ ဤနေရာတွင် ဖောက်ခွဲလိုက်ပါက မည်သူမှ သက်သာလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
“ငါ့ကို တွန်းအားလာမပေးနဲ့။ မဟုတ်ရင် မင်းတို့ကိုပါ အပါဆွဲခေါ်သွားမှာ” ကဲလော့က သွေးရူးသွေးတန်းဖြင့် အော်ဟစ်လိုက်သည်။ သူ့ဆီမှာ ဖြာထွက်နေသာ အန္တရာယ်များသည့် အရှိန်အဝါမှာလည်း ပိုပို၍ ပြင်းထန်လာနေခဲ့သည်။ သူ့ဝိဥာဉ်ကို ဖောက်ခွဲတော့မည့်ပုံပင်။
ပညာရှင်ဆယ်ယောက်စလုံး မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်ကြ၏။ သူတို့အနေဖြင့် မတိုးသာ မဆုတ်သာ ဖြစ်နေရလေပြီ။
“ကဲလော့” ရန်ကိုင်၏ အသံ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
အော်ခေါ်သံကြားသဖြင့် ကဲလော့သည် ရန်ကိုင်ဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ ထိုသို့ လှည့်ကြည့်မိပြီးကာမှ လှည့်မကြည့်လိုက်သင့်မှန်း ကဲလော့ နားလည်သွားခဲ့သည်။ သူလှည့်ကြည့်လိုက်သည့်အခိုက် မြင်လိုက်ရသည်ကား သူ့အား စောင့်ကြိုနေသော ရွှေရောင်မျက်လုံးတစ်လုံးပင်။ ထိုရွှေရောင်မျက်လုံးဆီမှ အားကောင်းသော စုပ်ယူအားတို့ ထွက်ပေါ်လာပြီး သူ့နာမ်ခန္ဓာကို လာရောက် ရစ်ပတ်ကြလေသည်။
ကဲလော့ မည်မျှပင် ခုခံရန် ကြိုးစားပါစေ၊ ရွှေရောင်မျက်လုံး၏ စုပ်ယူအားအောက်မှ မလွတ်မြောက်နိုင်ခဲ့ပေ။
ရွှစ်…
မျက်တောင်တစ်ခတ် အတွင်းတွင် သူတို့ ဖြေရှင်းရ ခက်နေသော ကဲလော့၏ ဝိဥာဉ်သည် ရန်ကိုင်၏ ဘယ်ဘက် မျက်လုံးထဲသို့ စုပ်ယူခံလိုက်ရလေသည်။ တစ်ချိန်းတည်၌ ကဲလော့၏ စူးစူးဝါးဝါး အော်ဟစ်သံကိုလည်း ကြားလိုက်ကြရသည်။
အကုန်လုံး မှင်သက်နေကြလေပြီ။
အကုန်လုံး ဘာမှ မမေးရသေးခင်တွင်ပင် ရန်ကိုင်က မျက်လုံးပိတ်ကာ တင်ပလင်ခွေ ထိုင်လိုက်သည်။
သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲ ရန်ကိုင်၏ နာမ်ဝိဥာဉ် ထွက်ပေါ်လာပြီး ကြောက်လန့်တုန်လှုပ်နေသော ကဲလော့၏ နာမ်ဝိဥာဉ်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ ပတ်ပတ်လည် လောကကြီးတစ်ခုလုံး အလွန်ကိုမှ ပူလောင်းလှသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သော် ကဲလော့ အလန့်တကြား ထအော်လေသည် “အသွင်ပြောင်း အသိစိတ်ပင်လယ်လား။ မင်းမှာ အသွင်ပြောင်းအသိစိတ်ပင်လယ် တကယ်ကြီး ရှိနေတာပဲ”
ဤနေရာတစ်ခုလုံး လောင်ကျွမ်းနေသော မီးတောက်တို့ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့သည်။
ကြယ်စီရင်စုထဲတွင်ပင် ထိုကဲ့သို့သော အသွင်ပြောင်း အသိစိတ်ပင်လယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့်လူ အနည်းငယ်သာ ရှိပေသည်။ ဤကဲ့သို့သော ချောင်ကျသည့် နေရာတွင် အသွင်ပြောင်းအသိစိတ်ပင်လယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် လူတစ်ယောက် ရှိနေလိမ့်မည်ဟု ကဲလော့ မထင်ထားခဲ့ချေ။
“အခု ဒီနေရာမှပဲ ခင်ဗျားဝိဥာဉ်ကို သုတ်သင်ပစ်မယ်” ရန်ကိုင်သည် အပိုစကားများ ပြောမနေခဲ့ချေ။ အသိစိတ် ပင်လယ်တွင်းရှိ စွမ်းအင်များကို စုစည်းလျက် ကဲလော့၏ နာမ်ဝိဥာဉ်ကို စတင် လောင်ကျွမ်းပစ်တော့သည်။
တစ်ချိန်တည်းတွင် သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲ ရွှေရောင်မျက်လုံး ပြန်ပေါ်လာပြီး ကဲလော့၏ နာမ်ဝိဥာဉ်ဆီ ရွှေရောင်အလင်းတန်းတစ်စင်း ပစ်လွှတ်လိုက်သည်။
ကဲလော့သည် စူးစူးဝါးဝါး အော်ဟစ်ရင်း အသည်းအသန် ရုန်းကန်ရန် ကြိုးစားလိုက်သော်ငြား နည်းနည်းမျှပင် မခုခံနိုင်ခဲ့ချေ။ တေဇောဓါတ်အသိစိတ်ပင်လယ်၏ မီးတောက်များနှင့် သုတ်သင်ခြင်းနတ်ဆိုးမျက်လုံး၏ ရွှေရောင်အလင်းတန်းကြောင့်၏ ကဲလော့၏ အသိစိတ်မှာ အချိန်တစ်ခဏအတွင်း သုတ်သင်ခြင်း ခံလိုက်ရပြီး သူ့နာမ်ဝိဥာဉ် ရှိနေသော နေရာတွင် စိတ်စွမ်းအင် အပုံလိုက်ကြီးသာ ကျန်ရစ်တော့သည်။
ရန်ကိုင်က ထိုစိတ်စွမ်းအင်များကို သူ့ဆီသို့ ဆွဲယူလိုက်သည်။ ထိုစိတ်စွမ်းအင်များ မည်မျှ အားကောင်းသည်ကို ခံစားမိသော် သူ့အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရလေသည်။
သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်လုနီးနီး ဖြစ်နေသော ပညာရှင်တစ်ယောက်အဖြစ် တကယ်ကို ထိုက်တန်ပေသည်။ သူ၏ စိတ်စွမ်းအင်များသည် ရန်ကိုင် စုပ်ယူခဲ့သော အခြားပညာရှင်များ၏ စိတ်စွမ်းအင်ထက် အများကြီး ပို၍ အားကောင်းပေသည်။
ရန်ကိုင်၏ အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲတွင် သန့်စင်သော စိတ်စွမ်းအင် များစွာရှိနေခဲ့သည်။
ယခငတိုက်ပွဲအတွင်း ရန်ကိုင်သည် သေဆုံးသွားသော ကျင့်ကြံသူများ၏ နာမ်ဝိဥာဉ်များကို မတော်တဆ စုပ်ယူမိခဲ့သည်။
သူ့နားတွင် တစ်ယောက်ယောက် သေသွားသည်နှင့် ရန်ကိုင် ဆန္ဒရှိရှိ မရှိရှိ၊ ထိုသေသွားသူ၏ နာမ်ဝိဥာည်သည် သူ့အသိစိတ် ပင်လယ်ထဲသို့ အလိုလို စုပ်ယူခံလိုက်ရသည်။
သို့သော်လည်း ထိုကဲ့သို့ စုပ်ယူလိုက်သဖြင့် ရန်ကိုင်သည် မယုံကြည်နိုင်ဖွယ်ရာ အကျိုးအမြတ်များစွာကို ရရှိခဲ့ရသည်။
ရန်ကိုင်သည် သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲမှ ပြန်ထွက်ရန် အလျင်မလိုသေးချေ။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ အရိုးမျိုးနွယ်စု၏ ပြဿနာကို ရှင်းလင်းပြီးသွားခဲ့ပြီ မဟုတ်ပေလော။ ကျန်ရှိသေးသည်ဆို၍ တိုက်ပွဲကွင်းပြင်ကို ရှင်းလင်ကာ အကျအဆုံးများကို တွက်ချက်ရန်သာ ရှိတော့သည်။
ရန်ကိုင်သည် မရေမတွက်နိုင်သော ထိုစွမ်းအင်များကို စတင် စုပ်ယူတော့သည်။
ထိုစွမ်းအင်အများစုသည် သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင်များမှဖြစ်ပြီး သူတော်စင်များမှလာသော စိတ်စွမ်းအင်များမှာလည်း မနည်းပါချေ။
ထိုစွမ်းအင်ထုတစ်ခုချင်းစီတိုင်းထဲတွင် ကောင်းကင်လမ်းစဉ်နှင့် သိုင်းတာအိုအပေါ် သူတို့၏ နားလည်သဘောပေါက်မှုများ ပါဝင်နေခဲ့သည်။
ရန်ကိုင်သည် သူ့အတွက် အသုံးဝင်လောက်မည့် အရာများကိုသာ စုပ်ယူခဲ့ပြီး အခြားအရာများကို သူ့ကိုယ်ပိုင် ခွန်အားအဖြစ် ပြောင်းလဲပစ်လိုက်သည်။
တဖြည်းဖြည်းနှင့် နက်နဲသိမ်မွေ့သော တံခါးတစ်ချပ် သူ့ရှေ့ ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုတံခါးကို ဖွင့်လိုက်ရာ ပို၍ ကျယ်ပြောသော လောကကြီးတစ်ခုကို ရန်ကိုင် တစ်ချက် လှမ်းမြင်လိုက်ရ၏။
သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်တစ်ခုလုံး စတင် မငြိမ်မသက် ဖြစ်လာပြီး သူ့စိတ်ရောကိုယ်ပါ တုန်ခါသွားခဲ့ရသည်။ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ စွမ်းအင်လှိုင်းတို့သည်လည်း သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှ ရုတ်ချည်းဆိုသလို ပေါက်ကွဲထွက်လာလေသည်။
အပြင်ဘက်၌… တင်ပလင်ခွေထိုင်ကာ ပြန်လည် အားဖြည့်နေကြသော ပညာရှင်များသည် ရန်ကိုင်၏ ပြောင်းလဲမှုကို အာရုံခံမိသော် အထိတ်တလန့်ဖြင့် သူတို့၏ မျက်လုံးများကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်ကြသည်။
ခဏအကြာတွင် လီရုန်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေး တုန်ရင်သွားခဲ့ပြီး အလန့်တကြား ဆိုလိုက်လေသည် “သခင် အဆင့်ချိုးဖျက်တော့မယ်”
မန်ဝူရသည်လည်း အလွန်တရာကိုမှ အံ့ဩနေသော အမူအရာဖြင့် “မြန်လိုက်တာ”
ယခင်က မန်ဝူရသည် လီရုန်အား ရန်ကိုင် အစစ်အမှန်ချီ သန့်စင်ခြင်း စတင်ခဲ့သည်မှာ မည်မျှ ကြာပြီသလဲဟု မေးခဲ့သည်။ ထိုစဉ်က လီရုန် ပြန်ဖြေခဲ့သည်မှာ တစ်နှစ်သာ ရှိသေးသည်ဟုပင်။
လီရုန် ပြောခဲ့သည်များနှင့် ချင့်တွက်ကြည့်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်၏ အလွန်ကိုမှ ထူးချွန်သော ပါရမီအရ ရန်ကိုင်သည် အစစ်အမှန်ချီသန့်စင်ခြင်းကို ပြီးမြောက်ပြီး သူတော်စင် အဆင့်၏ နက်နဲသော သဘောတရာများကို နားလည် ဆင်ခြင်နိုင်ရန် နောက်ထပ် နှစ်နှစ်၊ သုံးနှစ်လောက် ကြာမည်ဟု မန်ဝူရ တွက်ချက်ခဲ့သည်။
ထိုအချိန်သို့ ရောက်လာသည့်အခါ ရန်ကိုင် အနေဖြင့် နောက်တစ်ဆင့်သို့ ချိုးဖျက်နိုင်မည်၊ မချိုးဖျက်နိုင်မည်မှာ သူ့ကံတရားပေါ်တွင်သာ မူတည်နေပေသည်။
ထိုအချိန်မှစ၍ ရေတွက်ကြည့်လိုက်ပါက တစ်နှစ်သာ ရှိပေသေးသည်။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်သည် နောက်တစ်ဆင့်သို့ ချိုးဖျက်နေလေပြီ။
မကြာမီတွင် ရန်ကိုင်သည် သူတော်စင်တစ်ယောက် ဖြစ်လာပေတော့မည်။
မန်ဝူရအနေဖြင့် သူ့မျက်စိသူ မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ မွန်းစတားတစ်ကောင်ကို မြင်နေရသည့်အလား ရန်ကိုင်ကိုသာ ငေးကြောင်ကြောင်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ အသံတစ်ချက်ပင် မထွက်နိုင်တော့။
သူ့ကိုယ်သူ ပါရမီရှင်ဟု ထင်နေခဲ့သော်လည်း ရန်ကိုင်နှင့် ယှဉ်လိုက်မည်ဆိုပါက ဘာဆိုဘာမှ မဟုတ်သေးမှန်း ယခုမှပဲ မန်ဝူရ နားလည်သွားခဲ့သည်။
“ကြည့်ရတာ သူတကယ် အဆင့်ချိုးဖျက်တော့မယ့်ပုံပဲ” ချူလင်းရှောင်က ပြုံးကာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဆက်ပြောလိုက်သည် “အရင်တိုက်ပွဲတုန်းက အကျိုးအမြတ် အများကြီး ရသွားတယ်နဲ့တူတယ်။ သူအနှောင်အယှတ် မဖြစ်ရအောင် ဒီနေရာက ဆုတ်နေကြတာပေါ့”
ပြောပြီးသည်နှင့် သူတို့နှစ်ယောက် အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ပြီး အရင်ဆုံး ရန်ကိုင်ဆီမှ ဆုတ်သွားလိုက်သည်။
နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုနှင့် မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုမှ ပညာရှင်များသည်လည်း ဆုတ်သွားလိုက်ကြသည်။ အကုန်လုံး ဆုတ်သွားပြီမှ လီရုန်နှင့် ဟန်ဖေးတို့ ရန်ကိုင်ဆီမှ ခွာလိုက်ကြလေသည်။
မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုနှင့် နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုကို ရန်ကိုင်နားတွင် ချန်ထားရလောက်သည်အထိ သူမတို့ မတုံးအသေးချေ။ အကုန်လုံးသည် တက်ညီ၊ လက်ညီဖြင့် အရိုးမျိုးနွယ်စုကို တိုက်ထုတ်ခဲ့သော်ငြား ယခု အကုန်လုံး၏ ဘုံရန်သူ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေပြီ။ သူတို့အနေဖြင့် ဤအခိုက်အတန့်ကို အခွင်ကောင်းယူ၍ ရန်ကိုင်အား သတ်ဖြတ်ရန် မကြိုးစားပါဘူးဟု မည်သူမှ အာမမခံနိုင်ချေ။
ထို့ကြောင့် လီရုန်နှင့် ဟန်ဖေးတို့ နှစ်ယောက်စလုံး သတိကြီးကြီးထားရပေမည်။
ခဏအကြာတွင် အဘက်ဘက်ဆီမှ မျိုးနွယ်စုသုံးခု၏ ပညာရှင်များ ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ သူတို့သည် လက်ကျန် အရိုးမျိုးနွယ်စုဝင်များကို နောင်ရေး အေးစေရန်အတွက် လိုက်လံသတ်ဖြတ်နေကြခြင်း ဖြစ်သည်။
နေ့ဝစ်ကြာပြီးနောက် အသက်ရှင်ကျန်ရစ်သူအားလုံး ပြန်ရောက်လာခဲ့ပြီး မျိုးနွယ်စုသုံးခုသည် အသေအဆုံးများကို စတင် တွက်ချက်တော့လေသည်။
တွက်ချက်ပြီးသည့်အခါ အကုန်လုံး စိတ်နှလုံး လေးလံသွားကြရသည်။ မျိုးနွယ်စုသုံးခုမှ အယောက် တစ်ထောင်ကျော် ထွက်လာသည့်အနက် ငါးရောက်လောက်သာ ကျန်ရစ်တော့သည်။
ထုန်းရွှမ်လောကကြီး၏ ထိပ်တန်းအဆင့် ပညာရှင် တစ်ဝက်နီးပါး ဤတိုက်ပွဲတွင် ကျဆုံးသွားခဲ့ရသည်။
တိုက်ပွဲကြောင့် နောင်ရေးအေးသွားရသော်ငြား မျိုးနွယ်စုသုံးခု၏ ခွန်အားလည်း သိသိသာသာ ကျဆင်းသွားရသည်။ နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုသည် အထိခိုက်၊ အနစ်နာဆုံး ဖြစ်ပေသည်။ ကဲလော့နှင့် တိုက်ပွဲတွင် နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်နှစ်ယောက် ကျဆုံးသွားခဲ့ရသည်။
ထိုကဲ့သို့ ထိခိုက်နစ်နာမှုမျိုးကို ကျန်းယွမ်ပင်လျှင် အသည်းမနာဘဲ မနေနိုင်ချေ။
ဝမ်းနည်ဖွယ်ရာအကောင်းဆုံးသည်ကား သေသွားသူ အားလုံး အလောင်းအားလုံး၊ အလောင်းတစ်ခုတစ်လေမျှပင် အကောင်းအတိုင်း မရှိတော့ခြင်းပင်။ အလောင်းအားလုံး၌ အသားများမရှိတော့ဘဲ အရိုးများသာ ကျန်ရစ်တော့သည်။ မည်သည့်အရိုးသည် မည်သူမှန်း ဘယ်သူမှ မခွဲတတ်တော့။
မျိုးနွယ်စုသုံးခုသည် သေဆုံးသွားသော အရိုးအားလုံးကို စုစည်း၍ ရေဝိဥာဉ်ကျောင်းတော်၏ ပင်မကျွန်းပေါ်တွင် မြုပ်ပေးလိုက်ကြသည်။
တစ်ရက်ကြာပြီးနောက် ကောင်းကင်တစ်ခုလုံး တိမ်ဖုံးလာခဲ့ပြီး ကြောက်မက်ဖွယ်ဖိအားတို့ အထက် ကောင်းကင်ယံထက် စုဝေးလာခဲ့သည်။
“ရန်ကိုင် အဆင့်ချိုးဖျက်တော့မယ်” ကျွန်းပေါ်တွင် ရှိနေသော မန်ဝူရက စိတ်လှုပ်ရှားစွာ အော်ဟစ်လိုက်သည်။
“တစ်ချက်သွားကြရအောင်” ပြောပြီးနောက် ချူလင်းရှောင်သည် မွန်းစတား၊ နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုမျ ပညာရှင်များနှင့်အတူ ကောင်းကင်ပေါ်သို့ ပျံတက်သွားလေသည်။
ထိုသတင်းကြားလိုက်ရချိန် လူသားမျိုးနွယ်စုမှ ပညာရှင်များသည်လည်း သိချင်စိတ်အပြည့်ဖြင့် အပြေးအလွှား သွားကြည့်ကြသည်။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း (၉၇၇) သူတော်စင်အဆင့်
လွန်ခဲ့သော နှစ်အနည်းငယ်ခန့်က ရန်ကိုင်ဆိုသော နာမည်ကို မည်သူမှ မကြားဖူးခဲ့ကြ။ သို့သော် ဆယ်နှစ်ခန့် အကြာတွင် သူသည် ထုန်းရွှမ်လောကကြီးတစ်ခွင် လျှမ်းလျှမ်းတောက် ကျော်ကြားနေခဲ့လေပြီ။
သူသည် အသက်(၃၀)တွင် သူတော်စင်အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်နိုင်ခဲ့သည်။ ထိုအမြန်နှုန်းကြောင့် သူသည် လောကကြီးတစ်ခုလုံး၏ အာရုံစိုက်ရာ ဖြစ်လာ၏။
ထို့အပြင် ရန်ကိုင်၏ အဆင့်အတန်းသည် နိမ့်ကျခြင်း မရှိချေ။ အရိုးမျိုးနွယ်စုကို တွန်းလှန်တိုက်ခိုက်ခဲ့သည့် တိုက်ပွဲအတွင်း သူသည် အားလုံးကို အမိန့်ပေးရသည့် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး တာဝန်ကို ယူခဲ့သည်။
မည်သူမှ သူ့အား အထင်မသေးရဲချေ။
ယနေ့မှစ၍ ရန်ကိုင်နာမည်သည် တောကြိုအုံကြားမကျန် ပျံ့နှံ့သွားပြီး အများပြောစရာ ခေါင်းစဉ်တစ်ခု ဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟု အကုန်လုံး ယုံကြည်နေကြသည်။
သူ့အနာဂတ်ခရီးလမ်းသည် အားလုံးထက် ပိုမို တောက်ပမည်မှာ အသေအချာပင်။
လူသား၊ နတ်ဆိုးနှင့် မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုဝင်များ ရောက်ရှိလာချိန် လီရုန်နှင့် ဟန်ဖေးတို့သည် ရှေးဟောင်း နတ်ဆိုးကလန်သားများကို ဦးဆောင်၍ ရန်ကိုင်၏ ဘေးပတ်ပတ်လည် (၅)မိုင် အကွာအဝေးကို အခြားသူများများ မလာဆယ်နိုင်အောင် ပိတ်ကာထားလိုက်ကြသည်။ (၅)မိုင်ထက်ကျော်ပြီး မည်သူ့မှ ရန်ကိုင်၏ အနီးသို့ ကပ်ခွင့်မပေးချေ။
အကုန်လုံးသည် ခမ်းလှမ်းလှမ်းမှသာ ကြည့်နိုင်ကြသည်။
ရန်ကိုင်၏ လက်ရှိအခြေအနေကို မြင်ပြီးည့်နောက် အကုန်လုံး၏ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။
အဖျက်စွမ်းအား ပြင်းထန်သော မိုးမြေစွမ်းအင်များသည် ရန်ကိုင်ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်သို့ အဆက်မပြတ် ရိုက်ချနေသည်။
သူ့ခန္ဓာကိုယ် အထက်ပိုင်းရှိ အဝတ်အစားများသည် တစ်စစီ ပျက်စီးသွားခဲ့လေပြီ။ ရန်ကိုင်သည် အစစ်အမှန်ချီကို မလှည့်ပတ်ဘဲ တင်ပလင်ခွေထိုင်၍ သူ့ခန္ဓာကိုယ် သက်သက်ဖြင့်သာ မိုးမြေစွမ်းအင်များကို ခုခံနေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်သည် ရလာသမျှ မိုးမြေစွမ်းအင်များကို အလေအလွင့် မရှိစေရအောင် အကုန်အစင် စုပ်ယူပစ်ခဲ့သည်။
ကြည့်နေသူအားလုံး သူ့ခန္ဓာကိုယ် ပိုပို၍ အားကောင်းလာသည်ကို ခံစားမိနေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် ခုခံအား အကောင်းဆုံးသော ကာကွယ်ရေး မှော်ရတနာများနှင့်ပင် နှိုင်းယှဉ်နိုင်နေလေပြီ။
မျိုးနွယ်စုသုံးခုမှ ပညာရှင်များသည် ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း မှင်သက်နေခဲ့ကြသည်။
“အစ်ကိုမန်၊ ခင်ဗျား သူတော်စင်အဆင့်ကို ချိုးဖျက်တုန်းက…” ချူလင်းရှောင်က တိုးတိုးလေး မေးလိုက်သည် “မိုးမြေစွမ်းအင် ဘယ်လောက်လောက်ကို စုပ်ယူနိုင်ခဲ့လဲ”
“တစ်ဝက်” မန်ဝူရက အသုံးတိုးတိုးဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည် “အဲ့ထက်ပိုပြီး မစုပ်ယူနိုင်ခဲ့ဘူး”
“ကျုပ်ကတော့ အစ်ကိုမန်ထက် နည်းနည်းနိမ့်တယ်” ချူလင်းရှောင်က သက်ပြင်း အသာအယာ ချလိုက်သည်။ သူတို့ သူတော်စင်အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်စဉ်က စွမ်းဆောင်နိုင်စွမ်းနှင့် ရန်ကိုင်၏ စွမ်းဆောင်မှုကို နှိုင်းယှဉ်ကြည့်လိုက်စရာ သက်ပြင်းသာ ချမိလိုက်ရသည့် အဖြစ်သို့ ရောက်ခဲ့ရသည်။
ကျန်းယွမ်၏ မျက်နှာ အမူအရာမှာလည်း အဆက်မပြတ် ပြောင်းလဲနေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်နှင့် ဆက်ဆံရေးကောင်းတစ်ခု တည်ဆောက်ထားရမည်ဟုလည်း စိတ်ထဲ ကြိတ်ကာ တွေးနေလိုက်သည်။
ယခုတစ်ကြိမ် တိုက်ပွဲတွင် နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်နှစ်ယောက် ဆုံးရှုံးလိုက်ရသဖြင့် သူ့နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စု၏ ခွဣ်အားသည် သိသိသာသာကို လျော့ကျသွားခဲ့၇သည်။ သူသာ လက်ရှိ အခွင့်အရေးကို အမိအရ ဖမ်းဆုပ်နိုင်ခြင်း မရှိပါက နတ်ဆိုး မျိုးနွယ်စု၏ အနာဂတ်သည် မရေရာ၊ မသေချာ ဖြစ်လာပေလိမ့်မည်။
ထိုလူငယ်လေးသည် အလားအလာသည် မည်သည့် အင်အားစု၊ မျိုးနွယ်စုတွင် ရှိသော ဂျီးနီးယပ်များထက်မဆို ပိုမိုသာလွန်ပေသည်။
အတိတ်တွင် လီရုန်နှင့် ဟန်ဖေးကဲ့သို့သော ထိပ်တန်းအဆင့် ပညာရှင်များသည် ရန်ကိုင်အပေါ် ဘာကြောင့် ထိုမျှ သစ္စာစောင့်သိကြမှန်း ကျန်းယွမ် နားမလည်နိုင်ခဲ့။ ထိုစဉ်က ရန်ကိုင်သည် မသေမျိုးအဆင့်သာ ရှိသေးသည်။ သူနှင့်မဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရား ကြားမှ ဆက်ဆံးကြောင့် ဆိုလျှင်ပင် ထိုကဲ့သို့ မဖြစ်သင့်ချေ။
သူတို့၏ ခွန်အားဖြင့် ဆိုပါက ကိုယ်ပိုင်အင်အားစု တစ်ခုပင် ထောင်၍ရပေသည်။ ဤလောကကြီးရှိ မည်သည့် အင်အားစုကမှ သူမတို့အား အနိုင်ကျင့်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
သို့သော်လည်း လီရုန်နှင့် ဟန်ဖေးတို့သည် သူ့ထက် ပိုမြင်တတ်သည်ကို ယခုမှပဲ ကျန်းယွမ် နားလည်သွားခဲ့သည်။
အကြောင်းမှာ ထိုလူငယ်လေးသည် ရှေးဟောင်း နတ်ဆိုးကလန်အား ပိုမို တောက်ပသော အနာဂတ်ကို ပေးစွမ်းနိုင်သောကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။
အကုန်လုံး အံ့ဩလို့ မပြီးသေးခင်မှာပဲ ရန်ကိုင်၏ နောက်ထပ် အပြုအမူကြောင့် အကုန်လုံး ထပ်မံ အံ့အားသင့်သွားရပြန်သည်။
ကောင်းကင်၏ ပြင်းထန်သော ဖိအားအောက်တွင် ရန်ကိုင်သည် တင်ပလင်ခွေထိုင်နေရာမှ ထရပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် ကောင်းကင်ပေါ်သို့ မော့ကြည့်လိုက်ပြီး မိုးမြေစွမ်းအင်များ စုဝေးရာ ဗဟိုချက် နေရာသို့ ပျံတက်သွားလေသည်။
မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း သူ့ပုံရိပ်သည် အနက်ရောင် တိမ်တိုက်များကြား ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။
“ဒါက…” အကုန်လုံးသည် ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် မှင်သက်နေခဲ့ကြသည်။
မိုးမြေစွမ်းအင်ကို ခုခံနေရုံ သက်သက်ပင်လျှင် အတော့်ကိုမှ ခဲယဉ်းနေလေပြီ။ သို့သော် မိုးမြေစွမ်းအင် မုန်တိုင်း အတွင်းပိုင်းထဲသို့သာ ချိုးဖျက်ဝင်သွားမည် ဆိုပါက ခံစားနေရသည့် ဖိအားသည် သိသိသာသာကို မြင့်တက်လာပေလိမ့်မည်။
မသိတစ်ချက် မဲ့သွားသည်နှင့် ဆိုးဆိုးရွားရွား သေသွားနိုင်ပေသည်။
အကုန်လုံးသည် ထိုမြင်ကွင်းကို ရင်တမမ၊ စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် ကြည့်နေခဲ့ကြသည်။ သို့သော် ခဏအကြာ၌ ကောင်းကင်ထက် ထူးဆန်းသည့် ဖြစ်စဉ်တစ်ရပ် ရုတ်တရက် ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည်။
ရပ်တန့်မရနိုင်ဟု ထင်ရသော စွမ်းအင်မုန်းတိုင်းသည် ရုတ်တရက် ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် မည်သူမှ မချဉ်းကပ်ရဲသော စွမ်းအင်မုန်တကြီးသည် အမှန်တကယ်ကို ပြောင်းပြန် ပြန်လည်ပတ်လာခဲ့လေသည်။
လှည့်ပတ်သည့်နှုန်းသည် ပိုမို မြန်ဆန်လာပြီး ထုတ်လွှတ်နေသည့် အဖျက်စွမ်းအားမှာလည်း အလျင်အမြန် လျော့ပါးသွားခဲ့သည်။ သို့မဟုတ် စုပ်ယူခံလိုက်ရသည်ဟုသာ ဆိုရလေမလား။
လက်ဖက်ရည်တစ်ဆူစာ ကြာချိန် ကုန်ဆုံးသွားပြီးနောက်၊ မိုးမြေစွမ်းအင်မုန်တိုင်း ရုတ်တရက် ပျောက်ကွယ်သွားသပြီး ရန်ကိုင်ပုံရိပ် ပြန်လည် ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
“ဒီကောင်လေးကတော့…” မန်ဝူက ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ရယ်မောလိုက်သည် “အရမ်း အလျင်လိုလွန်းတယ်”
“မိုးမြေစွမ်းအင် မုန်းတိုင် အလယ်ဗဟိုဆီ သွားရဲတဲ့ လူတစ်ယောက် ရှိနေလိမ့်မယ်လို့ ငါတကယ်ကို မထင်ထားဘူး။ တော်ဝင်သခင်ရန်က တကယ်ကို အံ့အားသင့်စရာကောင်းတဲ့ လူတစ်ယောက်ပဲ”
“ဂုဏ်ယူပါတယ် အစ်ကိုချူရေ၊ ကောင်းကင်ဂိုဏ်းတော် ကတော့ တကယ်ကို အံ့အားသင့်စရာကောင်းတဲ့ ပါရမီရှင် တစ်ယောက်ကို မွေးထုတ်ပေးလိုက်ပြီ။ ကျုပ်တောင် မနာလိုမိတယ်ဗျာ”
“အကြီးအကဲရှုဟွေအတွက်လည်း ဂုဏ်ယူပါတယ်။ တော်ဝင်သခင် ရှိနေမှတော့ ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ် နယ်မြေကတော့ ပိုပိုပြီး တိုးတက်လာဦးမျာပေါ့”
အမျိုးမျိုးသော ဂုဏ်ယူချီးကျူးစကားဆိုသံများကို ကြားလိုက်ရသည့်အချိန် ရှုဟွေ၏ပါးစပ် နားတက်ချိတ်လုမတတ် ပြုံးဖြီးသွားခဲ့ရလေသည်။
တိုက်ပွဲအပြီး၊ ရန်ကိုင်၏ အဆင့်ချိုးဖျက်မှုကို မျက်မြင်ကြုံတွေ့လိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် မည်မျှ အားကောင်းကြောင်းကို အကုန်လုံး နားလည်သွားရသည်။
ရန်ကိုင်ကို အလေးမထားသော သူများပင် သူ့အား သေချာသတိထားလာရလေပြီ။
ရန်ကိုင်သည် ကောင်းကင်ပေါ်မှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆင်းလာခဲ့သည်။
မျိုးနွယ်ကြီးသုံးခုမှ ပညာရှင်အားလုံး ရန်ကိုင်အား ဂုဏ်ပြုစကား ဆိုခဲ့ကြသည်။
ရန်ကိုင်က လက်သီးဆုပ်၍ ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “ဒီတိုက်ပွဲကြီးမှာ ဝိုင်းဝန်းပါဝင် ကြိုးစားပေးကြလို့ အားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ နောက်မျိုးဆက်တွေလည်း ဒီနေ့ စတေးခဲ့ရတာတွေကို မမေ့လောက်ဘူးလို့ ကျုပ်ယုံကြည်တယ်။ သူတို့ ကြိုးစားပေးခဲ့တာတွေ အတွက်လည်း ထာဝရ ကျေးဇူးတင်နေမှာပါ”
အားလုံး၏ မျက်နှာ ပြုံးရွှင်လာခဲ့ကြသည်။
“တော်ဝင်သခင်ရန်..” နဂါးဖီးနစ်နန်းတော်မှ ချန်ကျိုး ရုတ်တရက် ရှေ့ထွက်လာပြီး တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်းဖြင့် ပြောလိုက်သည် “ဒီချန် တစ်ခုခုလောက် မေးလို့ရမလား”
အရိုးမျိုးနွယ်စုနှင့် တိုက်ပွဲစသည့် အချိန်မှစ၍ သူ့စိတ်ထဲ နေမထိထိုင်မထိ ဖြစ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း သိချင်စိတ်ကို ယာယီ ဖိနှိပ်ထားခဲ့သည်။ ယခု အခွင့်အရေး ရလာပြီဖြစ်လေရာ သူ့စိတ်ထဲရှိ သံသယတို့ကို တစ်ခါတည်း ရှင်းလင်းသွားအောင် လုပ်ရပေမည်။
ရန်ကိုင် ချန်ကျို့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ချန်ကျို့ ဘာအကြောင်းအား မေးချင်နေသလဲ ဆိုသည်ကို သိထားရာ ခေါင်းညိတ်၍ ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “နန်းတော်သခင်ချန်၊ ခဏလောက် စောင့်ပေါးပါလား။ ကျုပ်မှာလည်း ခင်ဗျားနဲ့ ဆွေးနွေးစရာတွေရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲ့မတိုင် ဆရာ နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်ကြီးနဲ့ စကားနည်းနည်း ပြောချင်လို့”
“ဟုတ်ပါပြီ။ အဲ့လိုဆို ဒီချန် စောင့်နေပါ့မယ်” ချန်ကျို့၏ ပခုံးများ တုန်ရိသွားခဲ့သည်။
“တော်ဝင်သခင်ရန် တစ်ခုခု ပြောစရာရှိလို့လား” ကျန်းယွမ်သည် ရန်ကိုင်အား နားမလည်နိုင်သည့် အမူအရာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။
ရန်ကိုင်က လီရုန်အား လက်ယပ်ခေါ်လိုက်သည် “နင်တို့လည်း လာခဲ့ဦး”
လီရုန်နှင့် ဟန်ဖေးတို့ နှစ်ယောက် အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြသည်။ ရန်ကိုင် ဘာကြောင့် သူတို့ကို ခေါ်နေမှန်း နှစ်ယောက်စလုံး မသိကြသော်လည်း ခပ်မြန်မြန်ပဲ သွားလိုက်လေသည်။
“တော်ဝင်သခင်ရန် ဒီစီနီယာနဲ့ ဘာအကြောင်း ပြောချင်လို့လဲ” လူအုပ်ကြီးဆီမှ ခပ်လှမ်းလှမ်းသို့ လမ်းလျှောက်သွားပြီးနောက် ကျန်းယွမ်က ရန်ကိုင်ကို မေးလိုက်သည်။
ရန်ကိုင်က အနက်ရောင်စာအုပ်မှ အဝတ်အစား တစ်စုံကို ထုတ်ယူဝတ်ဆင်လိုက်ပြီးနောက် “ကျိုးချုန်နှင့် ပဟဲတို့ သေသွားခဲ့ရတယ်။ နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်ကြီး အရမ်း ဝမ်းနည်းမနေဖို့ ကျုပ်မျှော်လင့်ပါတယ်”
ကျန်းယွမ် ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားခဲ့ပြီးနောက် ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် ရယ်မောလိုက်သည် “သူတို့က ဂုဏ်ရျိရှိနဲ့ သေသွားခဲ့တာပဲလေ။ အခုလို စဉ်းစားပေးတဲ့အတွက် တော်ဝင်သခင်ရန်ကို ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်”
“အင်း။ ကဲလော့ကို နတ်ဆိုးမျက်လုံးသုံးပြီး ဖိနှိပ်နိုင်မှန်း သိထားပေမယ့် သူက ပေါ်မလာသေးတော့ ကျုပ်လည်း ဘာမှ လုပ်မရဘူးလို့ ပြောချင်လို့။ အဲ့ဒါကြောင့် ကျိုးချုန်နှင့် ပဟဲတို့ အလကားသက်သက် သေသွားခဲ့ရတာ”
“တော်ဝင်သခင်ရန် စိတ်ထဲထားစရာ မလိုပါဘူး။ ငါနားလည်ပါတယ်” ကျန်းယွမ်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
“ကောင်းတာပေါ့” ရန်ကိုင်က ပြုံး၍ ဆက်ပြောလိုက်သည် “အခု ခင်ဗျားတို့ နတ်ဆိုးကုန်းမြေက နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ် နှစ်ယောက်သေသွားတော့ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ စုစုပေါင်း ခွန်အားက သိသိသာသာကို နိမ့်ကျသွားမှာပဲ။ နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဘယ်လို ဆက်လုပ်ဖို့ စဉ်းစားထာလဲ”
“မင်းဘာပြောချင်တာလဲ” ကျန်းယွမ် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည် “အခြားမျိုးနွယ်စုနှစ်ခုက ဒီအခွင့်အရေးကို အသုံးချပြီး ငါတို့ နတ်ဆိုးကုန်းမြေကို ကျူးကျော်လိမ့်မယ်လို့ ပြောချင်နေတာလား။ အဲ့လိုဆိုရင်တော့ မင်းမှားသွားပြီ။ ဒီစီနီယာ အသက်ရှင်နေသရွေ့ ဘယ်သူမှ နတ်ဆိုးကုန်းမြေအကြောင်း လာမစဉ်းစားနဲ့”
“ခင်ဗျားကို နားလည်မှုလွဲနေပြီ” ရန်ကိုင်က ခေါင်းခါလိုက်ပြီး “လွတ်သွားတဲ့ နေရာတွေကို ဖြည့်ဖို့ အခြားနတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်တွေကို ရှာဖို့ စိတ်ဝင်စားလားလို့ ကျုပ်မေးချင်တာ”
“အခြားနတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်တွေကို ရှာဖို့လား” ကျန်းယွမ် မျက်မှောင်ကျုံ့သွားခဲ့ပြီး ရုတ်တရက် ချက်ချင်း နားလည်သွားလိုက်ကာ လီရုန်ကို ကြည့်၍ မေးလိုက်သည် “ဒီအမျိုးသမီးကို ပြောချင်နေတာလား”
“ဟုတ်တယ်။ လီရုန်က နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုပဲလေ။ သူ့ခွန်အားက ခင်ဗျားအောက် နိမ်ကျတာမဟုတ်ဘူး။ သူနတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ် ဖြစ်လာလို့ ပြဿနာ ရှိလို့လား”
“ဘယ်ရှိပါ့မလဲ၊ ဒါပေမယ့်… တော်ဝင်သခင်ရန် ဒီအမျိုးသမီးနဲ့ ခွဲနိုင်လို့လား။ ဒီအမျိုးသမီးကကော လိုလိုလားလားနဲ့ ကျုပ်တို့ နတ်ဆိုးကုန်းမြေဆီ လိုက်လာမှာ မို့လို့လား” ကျန်းယွမ်က ရန်ကိုင်အား စိုက်ကြည့်လျက် အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြုံးလိုက်သည်။
လီရုန် နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ် ဖြစ်လာခြင်းသည် ဘာမှ ပြဿနာမရှိချေ။ သူမ၏ ခွန်အားသည် နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဖြစ်လာရန်အတွက်ပင် လုံလောက်နေချေပြီ။ သို့သော် ရန်ကိုင်က ရုတ်တရက်ကြီး ထိုကဲ့သို့ ကမ်းလှမ်းလာသည့် အတွက် ကျန်းယွမ်လည်း နိုးနိုးကြားကြား ဖြစ်သွားရသည်။
ရန်ကိုင်သည် နတ်ဆိုးကုန်းမြေကို သိပ်ပိုက်ရန် ကြံနေခြင်း ဖြစ်သည်ဟု သူထင်နေခြင်း ဖြစ်သည်။
“ကျွန်မ သွားမှာမဟုတ်ဘူး” လီရုန် ပြတ်ပြတ်သားသား ငြင်းဆိုလိုက်သည်။
ရန်ကိုင်က လက်မြှောက်၍ လီရုန်အား တားလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည် “ငါပြောတာကို အရင်နားထောင်၊ ပြီးတော့မှ ဆုံးဖြတ်။ ဒါပြီးတာနဲ့ မကြာဘူး။ ဒီနေရာနေက ငါထွက်သွားတော့မှာ”
“ထွက်သွားတော့မှာလား” ကျန်းယွမ်၊ လီရုန်နှင့် ဟန်ဖေးတို့ သုံးယောက်စလုံး ပြိုင်တူ မေးလိုက်ကြသည်။
“သခင်သွားတဲ့နောက် ကျွန်မတို့ လိုက်မယ်” လီရုန်က အခိုင်အမာ ပြောလိုက်သည်။
ရန်ကိုင်က ကောင်းကင်ပေါ်သို့ လက်ညိုးထိုးပြလိုက်ပြီး “ငါက ကြယ်တာရာကောင်းကင်ဆီသွားမှာ။ နင်တို့ကို ခေါ်သွားလို့မရဘူး”
“ကြယ်တာရာကောင်းကင်လား” ကျန်းယွမ်မျက်နှာ ဖြူလျော်သွားပြီး “ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲ သွားပြီး ဘာသွားလုပ်မလို့လဲ။ မင်းအခုလေးတင်မှ သူတော်စင် အဆင့်ကို ချိုးဖျက်ပြီးရုံလေးတင်ပဲ ရှိသေးတာ။ အခုနေ ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲသွားရင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကာကွယ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူးနော်”
“ဟုတ်တယ် သခင်။ သခင် အနေနဲ့ သွားရမှ ဖြစ်မယ်ဆိုရင် ကျွန်မတို့ကိုပါ အတူခေါ်သွားပါနော်” လီရုန်က အလျင်စလို ဝင်ပြောလိုက်သည်။
“ကျွန်မကိုလည်း လိုက်မယ်” ဟန်ဖေးက အလျင်အမြန် ဝင်ပြောလိုက်သည်။
သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်က ခေါင်းသာ ခါလိုက်ပြီး “ငါတစ်ယောက်တည်းသွားမှာ။ လွန်းခဲ့တဲ့ဆယ်နှစ်၊ ထုန်းရွှမ်လောကကြီးဆီ ရောက်လာတုန်းက ငါက အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်(၇)ပဲ ရှိသေးတဲ့ ကောင်လေး တစ်ယောက်သားသားပဲ။ အဲ့တုန်းက ငါ့ကိုယ်ငါ ကာကွယ်နိုင်တဲ့ခွန်အား ငါ့မှာ မရှိသေးဘူး။ ဒါပေမယ့် ငါလာဖြစ်အောင်ကို ငါလာခဲ့တယ်။ အဲ့တုန်းကသာ ဒီကို ငါမလာခဲ့ရင် ငါ့ခွန်အားလည်း ဒီလောက်အထိ မြင့်နေမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီဘက်ကလူတွေ ငါ့မွေးရပ်မြေကို ကျူးကျော်တဲ့ အချိန် ငါလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို မကာကွယ်နိုင်ဘဲ သေသွားခဲ့မှာ။ ဒါပေမယ့် အဲ့နှစ်က ငါဒီကို လာခဲ့လိုက်လို့ ငါ့မွေးရပ်မြေ ဒုက္ခရောက်နေတဲ့အချိန် သွားကူပေးနိုင်ခဲ့တယ်။ အခုလက်ရှိ အခြေအနေကလည်း လွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ်နှစ်ကနဲ့ အတူတူပဲ”
“ဘယ်လိုလုပ်ပြီး တူမှာလဲ” ကျန်းယွမ် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
“မဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရားက ဒီလောကကြီးကို အခြားသူတွေ မမြင်နိုင်အောင် ပိတ်လှောင်ထားခဲ့တယ်။ အခု အဲ့အစီအရင်ကြီး ကျိုးပျက်သွားပြီ။ တစ်နေ့ ဒီနေရာကို သူတော်စင်ဘုရင်တွေ၊ အဲ့ထက်မြင့်တဲ့ အဆင့်တွေ ကျူးကျော်လာရင် ငါတို့ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ခုခံနိုင်မှာလဲ”
ကျန်းယွမ် မျက်နှာ သွေးဆုတ်ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီး မဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရား၏ မှတ်ဥာဏ်များမှ မြင်ခဲ့ရသည့် ခြောက်ခြားဖွယ်ရာ ပုံရိပ်များကို ပြန်စဉ်းစားမိလိုက်သည်။
လွန်ခဲ့သော နှစ်တစ်ထောင်ခန့်က မဟာနတ်ဆိုး နတ်ဘုရားသည် ကြယ်တာရာကောင်းကင်မှ ကျူးကျော်သူများကို ခုခံခဲ့သည်။ ထိုကဲ့သို့ အဖြစ်မျိုးသာ ယခုနေ ထပ်ဖြစ်မည်ဆိုပါက ထုန်းရွှမ်လောကကြီး၏ ခွန်အားအရ အကုန်လုံး ကျွန်ဘဝ ရောက်ရပေလိမ့်မည်။
ကဲလော့ကို သတ်ရန်အတွက် နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ် နှစ်ယောက် အသက်ပေးလိုက်ရသည်။ သို့သော် ကဲလော့၏ ကျင့်ကြံခြင်းသည် သူတော်စင်ဘုရင် အဆင့်နှင့် နီးကပ်နေခြင်းသာ ဖြစ်ပြီး သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့်သို့ မရောက်သေးချေ။
အစစ်အမှန် သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက်သာ ရောက်လာမည်ဆိုပါက ထိုလူကို မည်သူမှ ရပ်တန့်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း (၉၇၈) အနာဂတ်အစီအစဉ်များ
“ကြယ်တာရာကောင်းကင်ဆီ သွားမယ်ဆိုရင် ဒီဘေးဒုက္ခကို ဖြေရှင်းနိုင်မည့် နည်းလမ်းတစ်ခုခုကို ရှာတွေ့ကောင်း ရှာတွေ့နိုင်လိမ့်မယ်။ ဒါကြောင့် အားကောင်းတဲ့ ရန်သူတစ်ယောက်ယောက် ကျူးကျော်လာရင်တောင် အနည်းဆုံးတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကာကွယ်နိုင်တယ်လေ။ ဒါပေမယ့် အနာဂတ်ကို ဘယ်သူမှ ကြိုမှန်းလို့ မရတော့ တပ်အပ်ကြီးတော့ မပြောနိုင်ဘူးပေါ့”
လက်ရှိအခြေအနေသည် အတိတ်က အဖြစ်အပျက်နှင့် အမှန်တကယ်ကို ဆင်တူပေသည်။
ရှင်းရှင်းပြောရင် အစီအစဉ် ကြိုးတွေးထား၍ မမှားချေ။
“ဒီတော့… တော်ဝင်သခင်ရန်က ဒီလောကကြီးရဲ့ နောင်ရေးကို ကြိုတွေးပြီး ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲ ခရီးထွက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်ပေါ့” ကျန်းယွမ်က ရန်ကိုင်ကို ထူးထူးဆန်းဆန်း စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြုံး၍ ဆက်ပြောလိုက်သည် “တော်ဝင်သခင်ရန်က ပုံမှန်ဆို ဒီလိုမျိုး လုပ်တတ်တဲ့လူ မဟုတ်ပါဘူး”
ရန်ကိုင်နှင့် များများစားစား မဆက်ဆံဖူးသော်ငြား ကျန်းယွမ် အနေဖြင့် ရန်ကိုင်အကြောင်း အတော်လေး နားလည်ထားပေသည်။ နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်ကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်သည်နှင့်အတူ ကျန်းယွမ်သည် မတုံးပါချေ။
ဤလောကကြီး၏ နောင်ရေးအတွက် ကြယ်တရာ ကောင်းကင်ထဲ သွားမည်ဟု ရန်ကိုင်၏ ပြောစကားသည် အမှန်တရားနှင့် သိပ်မဆိုင်။ အကြောင်းကိစ္စ တစ်ခုခု ရှိ၍သာ ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲသို့ သူသွားချင်နေခြင်း ဖြစ်သည်။
ရန်ကိုင်က ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် “အခုလို သွားချင်နေရတဲ့ နောက်ထပ် အကြောင်းအရင်း တစ်ခုလည်း ရှိသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒါက ကျုပ်ရဲ့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကိစ္စ၊ ဖွင့်ပြောလို့ကောင်းတဲ့ ကိစ္စ မဟုတ်ဘူး။ ကျုပ်ကတိပေးနိုင်တာ တစ်ခုတော့ရှိတယ်။ ကျုပ်ဆီမှာ နတ်ဆိုးကုန်းမြေအပေါ် ဘာမကောင်းတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်မှ မရှိဘူး”
“ငါမင်းကိုယုံတယ်” ကျန်းယွမ်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး လီရုန်ဆီ တစ်ချက် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
ရန်ကိုင်သာ ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲသို့ ထွက်သွားမည်ဆိုပါက သူ့အနေဖြင့် လီရုန်အား နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်တစ်ယောက် အဖြစ် လက်မခံနိုင်စရာ အကြောင်းမရှိချေ။ ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်သည် အလွန်တရာကိုမှ အားကောင်းသော အင်အားစုတစ်ခု ဖြစ်ပေသည်။ ထိုကန်၏ ခေါင်းဆောင် တစ်ယောက်ချင်းစီသည် ကိုယ့်ဟာနှင့်ကိုယ် အားကောင်းကြသော ပညာရှင်များ ဖြစ်ကြပေသည်။ သူတို့သာ နတ်ဆိုးကုန်းမြေဆီ ပူးပေါင်းမည်ဆိုပါက အမှန်တကယ် စိတ်ကျေနပ်စရာ ကောင်းမည်မှာ အမှန်ပင်။
အရေးအကြီးဆုံးသည်ကား ရန်ကိုင် ထွက်သွားနေစဉ် ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်သား သူတို့ကိုယ်သူတို့ နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုများ ဖြစ်သည် ခံယူလာအောင် စည်းရုံးသိမ်းသွင်းကြည့်နိုင်ပေသည်။
ကျန်းယွမ် အမှန်တကယ်ကို စိတ်ဝင်စားနေမိသည်။
“လီရုန်၊ နင်ကလည်း နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်ပဲလေ။ နတ်ဆိုးကုန်းမြေက နင်တို့တွက် ပိုသင့်တော်တယ်။ နင်တို့ ကလန်သားတွေသာ အဲ့မှာလေ့ကျင့်မယ်ဆိုရင် ပိုပြီး မြန်မြန် တိုးတက်နိုင်လိမ့်မယ်။ ငါပြန်လာတဲ့တစ်နေ့ ငါ့နောက် ဆက်လိုက်ချင်သေးတယ်ဆိုရင် ငါနင်တို့ကို ပိုပြီး ကျယ်ပြောတဲ့ လောကကြီးတစ်ခုဆီ ကျိန်းသေ ခေါ်သွားပေးမယ်” ရန်ကိုင်က ရုတ်တရက် အတိတ်ကို လွမ်းဆွတ်သည့် အမူအရာဖြင့် “လွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ်နှစ်တုန်းကလည်း ဟန်မင်းဆက်က လူတွေကို ငါအဲ့လို ပြောခဲ့ဖူးတယ်”
လီရုန်နှင့် ဟန်ဖေးတို့၏ မျက်ဝန်းလှလှလေးများ တောက်ပလာခဲ့သည်။
“သခင်၊ ကျွန်မတို့ကို တကယ် မခေါ်သွားဘူးလား” လီရုန်က နောက်ဆုံးအကြိမ် ကြိုးစားကြည့်လိုက်သည်။
ရန်ကိုင် ခေါင်းခါလိုက်သည်။
ကြယ်တာရာကောင်းသည် အလွန်တရာကိုမှ ကျယ်ပြောပြီး အန္တရာယ်များလှသည်။ သူသွားမည့် နေရာကိုပင် မသိသေးလေရာ အခြားသူများကို မည်ကဲ့သို့ ခေါ်သွားနိုင်မည်နည်း။
“အဲ့လိုဆိုရင် ကျွန်မတို့ ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်က သခင် ပြန်လာမှာကို စောင့်နေပါ့မယ်” လီရုန်က လေးလေးပင်ပင်နှင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ဘာမှ ထပ်မပြောတော့ချေ။ ရန်ကိုင်က ဆုံးဖြတ်ပြီးမှသဖြင့် ဆက်ပြောနေလည်း အပိုသာ ဖြစ်မည်မှန်း သူမ နားလည်ထား၏။ “အဲ့လိုဆိုမှတော့ ကျွန်မတို့ မိသားစုလည်း နတ်ဆိုးကုန်းမြေထဲ ယာယီနားနေရတော့မှာပေါ့။ ဆရာ နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်ကြီး အနေနဲ့ ကျွန်မတို့ကို လက်ခံပေးနိုင်မလား မသိဘူး”
“လက်ခံတာပေါ့။ ဘာလို့ လက်မခံရမှာလဲ” ကျန်းယွမ်က အူလှိုက်သည်းလှိုင် ပြုံးလိုက်သည်။
မျိုးနွယ်စုသုံးခုစုဝေးရာဆီ ပြန်သွားပြီး စကား နည်းနည်းပါးပါး ပြောပြီးနောက် အကုန်လုံး ဦးတည်ရာ အသီးသီးဆီ ပြန်လည် ခွဲထွက်သွားကြလေသည်။
အင်အားစု အသီးသီးသည် မတူကွဲပြားသော နေရာများမှ လာခြင်းဖြစ်သည်။ တိုက်ပွဲကြီး ပြီးသွားပြီ ဖြစ်လေရာ အများစုသည် သူတို့ နေရာထိုင်နေရာဆီ ပြန်ကြတော့သည်။ ယခုတစ်ကြိမ် အင်အားစုတိုင်း ကြီးကြီးမားမား ဆုံးရှုံးခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် အများစုသည် သူတို့ဂိုဏ်းဆီ ပြန်ပြီး အနားယူချင်နေကြလေပြီ။
ဆယ်ရက်ကြာပြီးနောက် ရန်ကိုင်သည် ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ် နယ်မြေမှ နဂါးဖီးနစ်နန်းတော်သို့သွားရန် ခရီးပြင်လိုက်သည်။
“သွားကြရအောင်” ရန်ကိုင်က ချန်ကျို့ကို ပြောလိုက်သည်။
ချန်ကျို့သည် အနည်းငယ် သတိထားနေခဲ့သည်။ ဇဝေဇဝါးလည်း ဖြစ်နေသည့်ပုံပင်။ သို့သော်လည်း ဘာမှ မမေးရဲသဖြင့် ရှေ့ကနေသာ ဦးဆောင်၍ ထွက်သွားလေသည်။
ခဏအကြာတွင် ရန်ကိုင်က ရုတ်တရက် ပြောလိုက်သည် “နန်းတော်သခင်ချန်က နဂါးဧကရာဇ်ကိစ္စကို မေးချင်နေတာလား”
ရန်ကိုင် မေးခွန်းကို ကြားကြားချင်း ချန်ကျို့ ကြောင်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် သူ့အမူအရာ ချက်ချင်း ဆိုသလို လေးနက်တည်ကြည်သွားခဲ့ပြီး လက်သီးဆုပ်၍ “အဆင်ပြေရင် တော်ဝင်သခင်ရန်အနေနဲ့ ရှင်းပြပေးလို့ရမလား”
အရိုးမျိုးနွယ်စုနှင့် တိုက်ပွဲအတွင်း နဂါးဧကရာဇ် ပေါ်လာခဲ့သည်။ သို့သော် နဂါးဧကရာဇ်၏ အမွေအနှစ်ကို ဆက်ခံထားသူ စွန်းယုသည် တိုက်ပွဲတွင် ရှိမနေခဲ့ချေ။
ရွှေးနဂါးကြီး ပျောက်ကွယ်သွားပြီးနောက် ၎င်း၏ နေရာတွင် ရန်ကိုင် ပြန်ပေါ်လာခဲ့သည်။
ထို့အပြင် ရန်ကိုင် သူတော်စင်အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်စဉ်ကလည်း သူ့ကျောပြင်တွင် ရွှေနဂါးတက်တူး တစ်ခု ရှိနေသည်ကို ချန်ကျို့ အသေအချာ မြင်ခဲ့သည်။
ထိုအဖြစ်အပျက်များကြောင့် ထိုကိစ္စ၏ အမှန်တရားကို ချန်ကျို့ စတင် နားလည်လာခဲ့သည်။ သို့သော် သူ့ခန့်မှန်းချက်နှင့် ပက်သက်ပြီး သိပ်မသေချာသေးချေ။
ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်ဆီ လာမေးခြင်းဖြစ်သည်။
“ဒီတစ်ကြိမ်တော့ သေချာ ရှင်းပြရတော့မှာပေါ့” ရန်ကိုင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် “အဲ့မတိုင်ခင် နန်းတော်သခင်ချန်ကို အရင်တောင်းပန်ရဦးမယ်။ ခင်းဗျားတို့ရဲ့ ဂိုဏ်းကို အခုအချိန်ထိ ကျုပ်က လှည့်စားနေခဲ့လိုလေ”
ချန်ကျို့ခန္ဓာကိုယ် တုန်ရင်သွားခဲ့ပြီး သူ့မျက်နှာထက် “အဲ့လိုကိုး” အမူအရာ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
“စွန်းယုက နဂါးဧကရာဇ်ရဲ့ ဆက်ခံသူ မဟုတ်ဘူး။ တကယ့် ဆက်ခံသူအစစ်က ကျုပ်ပဲ”
“အန်” အကြီးအကဲရှောင်လင် ကြောင်သွားပြီး ရန်ကိုင်အား ထိတ်လန့်တကြား လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
“အဲ့နှစ်၊ နဂါးတောင်ကြား အမွေအနှစ် ပွင့်သွားခဲ့တာ စွန်းယုကြောင့်မဟုတ်ဘူး။ ကျုပ်ကြောင့်ပဲ။ စွန်းယုက ကြားထဲအဆစ်ပါသွားတာ။ နဂါးတောင်ကြား ပွင့်နေတဲ့ နှစ်နှစ်လုံးလုံး၊ စွန်းယုက ကျုပ်နဲ့အတူ ရှိနေခဲ့တာ”
“အဲ့တုန်းက နဂါးဖီးနစ်နန်းတော်အကြောင်း များများစားစား မသိခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့် စွန်းယုဆီကနေ အတော်များများ သိခဲ့ရတယ်”
“ဒီတော့ အဲ့နှစ်တုန်းက စွန်းယုရဲ့ ကျင့်ကြံခြင်း တစ်ဟုန်ထိုး တိုးတက်လာခဲ့တာက တော်ဝင်သခင်ရန် ကြောင့်ပေါ့” အမှန်တရားကို သိလိုက်ရချိန် ချန်ကျို့ အမှန်တကယ်ကို ထိတ်လန့်သွားခဲ့သည်။ နဂါးတောင်ကြားမှ ထွက်လာပြီးနောက် စွန်းယု၏ ကျင့်ကြံခြင်း ဘာကြောင့် နှေးကွေးနေမှန်းကိုလည်း သူနားလည်သွားခဲ့သည်။ စွန်းယု၏ ကျင့်ကြံခြင်းသည် သာမန်ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်ထက် ပိုမြန်သော်လည်း နဂါးဧကရာဇ်တစ်ယောက် ရှိသင့်၊ ရှိထိုက်သင့် ကျင့်ကြံနှုန်းထက် အများကြီး နှေးကွေး၏။
“တစ်ဝက်တော့ မှန်တယ်။ တကယ်တော့ သူအဲ့လို တိုးတက်နိုင်ခဲ့တယ် ဆိုတာက သူ့ကြိုးစားမှုကြောင့်လည်း ပါတယ်”
“ဟို အေးခဲမရဏလိုဏ်ဂူ လာတိုက်ခိုက်တုန်းက…”
“အဲ့တုန်းက ကျုပ်ပဲ တိတ်တဆိတ် ကူညီပေးခဲ့တာ” ရန်ကိုင်က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဝန်ခံခဲ့သည်။
“နဂါးဧကရာဇ်…. စွန်းယုက တော်ဝင်သခင်ရန်ကို ဒီလောက် ကြည်ညိုလေးစားနေတာ အံ့ဩစရာ မဟုတ်တော့ပါဘူးလေ” ရှောင်လင် ရုတ်တရက် နားလည်သွားခဲ့သည် “တော်ဝင်သခင်ရန်လို ပုဂ္ဂိုလ်မျိုးနဲ့ သူမိတ်ဆွေ ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကို ကြားလိုက်တုန်းက ကျုပ်ကော၊ အကြီးအကဲချုပ်လင်ကျန်းပါ သံသယ ဝင်နေကြတာ။ ဘယ်လို ဖြစ်သွားတာလဲ ဆိုပြီးတော့ပေါ့။ အခုတော့ ကျုပ်နားလည်သွားပြီ”
“ဒါပေမယ့် ကျုပ်မရှင်းတာ တစ်ချက်ရှိသေးတယ်” ချန်ကျို့ မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့သည် “တော်ဝင်သခင်ရန်က နဂါးဧကရာဇ်ရဲ့ ဆက်ခံသူ ဖြစ်နေမှတော့ ဘာလို့ ဒီအချက်ကို ဖုံးကွယ်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့တာလဲ”
နဂါးဧကရာဇ်ဆိုသည်မှာ မည်ကဲ့သို့သော အဆင့်အတန်းနည်း။ စွန်းယုသည် ကောင်းကင်ပေါ်သို့ ခြေတစ်လှမ်းတည်းဖြင့် တက်သွားနိုင်းပြီး နဂါးဖီးနစ်နန်းတော်တွင် အာဏာအရှိဆုံးသော လူတစ်ယောက် ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် သူ၏ နဂါးဧကရာဇ် ဂုဏ်ပုဒ်ကို လူသိမခံစေဘဲ ဘာကြောင့် စွန်းယုကို သူ့နေရာတွင် အစားထိုးခဲ့မှန်း ချန်ကျို့ နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။
ရန်ကိုင်က ရှင်းရှင်းဖြင့်သာ ရှင်းပြလိုက်သည် “ဒီလိုဗျ၊ အဲ့တုန်းက ကျုပ်က ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေရဲ့ တော်ဝင်သခင် ဖြစ်နေပြီလေ။ ခင်ဗျားတို့လည်း ကြားမှာပေါ့၊ ဘုံးကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေ ကျူးကျော်ခံရပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်း အတော့်ကို ဒုက္ခရောက်ခဲ့ရတာကိုလေ။ အဲ့ကိစ္စကို မရှင်းပြီးသေးခင် အခြားကိစ္စတွေကို မရှင်းနိုင်သေးဘူး။ ပြီးတော့ တကယ့် အရေးအကြီးဆုံး ကိစ္စက ကျုပ်က နဂါးဖီးနစ်နန်းတော် အဖွဲ့သားတစ်ယောက် မဟုတ်တာပဲ။ ကျုပ်သာ ရှေ့ထွက်လာပြီး နဂါးဖီးနစ်နန်းတော်ရဲ့ ပင်မအမွေအနှစ်ကို ရထားပါတယ်လို့ ပြောလိုက်ရင် ခင်ဗျားတို့ ဘယ်လို တုန့်ပြန်မလဲ ကျုပ်မသိဘူးလေ။ ကျုပ်အတွက် ပြဿနာတွေ ပိုများလာမှာလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲမလား”
“အခုကိစ္စအားလုံးက ကျုပ်ကဲ စီစဉ်ခဲ့တာ။ စွန်းယုနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး။ သူက ကျုပ်ပြောခဲ့အတိုင်းပဲ လိုက်လုပ်ခဲ့တာ”
ရန်ကိုင်သည် ဘာကိုမှ ဖုံးကွယ်ထားရန် မကြိုးစားခဲ့။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသာ ရှင်းပြလိုက်သည်။
ချန်ကျို့၊ ရှောင်နှင့် နဂါးဖီးနစ်နန်းတော်မှ အခြား ပညာရှင်များသည် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ရှုပ်ထွေးသည့် အမူအရာများဖြင့် ကြည့်လိုက်ကြသည်။
ခဏအကြာ နောက်ဆုံးတွင် ချန်ကျို့က ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည် “တော်ဝင်သခင်ရန် အခုလို ကျုပ်တို့ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရှင်းပြပေးတာနဲ့တင် လုံလောက်နေပါပြီ။ အင်း၊ ဒီချန် နားမလည်တာ တစ်ချက် ရှိသေးတယ်။ တော်ဝင်သခင်ရန် နဂါးဧကရာဇ် အမွေအနှစ်ကို ဖွင့်နိုင်တာနဲ့ ပက်သက်ပြီး အကြောင်းပြချက် တစ်ခုခုများ ရှိလား”
“အင်း။ ရှိတယ်။ အကြောင်းပြချက်ကတော့ ကျုပ်က ယင်ယန်ပေါင်းစည်းခြင်းကျင့်စဉ်ကို လေ့ကျင့်ထားလို့လေ”
ချန်ကျို့၏ မျက်လုံးများ ရုတ်တရက် ဝင်းလက်၊ တောက်ပသွားရသည်။
ရန်ကိုင်သည် ကောင်းကင်အမွေအနှစ် လိုဏ်ဂူထဲတွင် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှကို အကျဉ်းချုံး ရှင်းပြလိုက်သည်။ ရန်ကိုင် ရှင်းပြသည်ကို ကြားပြီးနောက် နဂါးဖီးနစ်နန်းတော်မှ ပညာရှင်များ၏ မျက်နှာထက် စိတ်လှုပ်ရှားနေသည့် အမူအရာတို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။
“အဲ့ဒါက အရင် နဂါးဧကရာဇ်နဲ့ ဖီးနစ်ဧကရီတို့ ချန်ထားခဲ့တဲ့ အမွေအနှစ်ပဲ။ နဂါးတောင်ကြားထဲက နဂါးဧကရာဇ်အမွေအနှစ်ကို တော်ဝင်သခင်ရန် ယူနိုင်ခဲ့တာ အံ့ဩစရာ မဟုတ်တော့ပါဘူးလေ” ချန်ကျို့ရင်ထဲ ပန်းပေါင်းစုံတို့ ပွင့်လင်းနေလေပြီ “တစ်နည်းပြောရရင် တော်ဝင်သခင်ရန်က အပြင်လူတစ်ယောက် မဟုတ်ဘူးပေါ့”
“ဟုတ်တယ်၊ ဟုတ်တယ်. ရှင်းရှင်းပြောရရင် တော်ဝင်သခင်ရန်က နဂါးဖီးနစ်နန်းတော်ရဲ့ လူလို့တောင် ပြောလို့ရနေပြီ” ရှောင်လင်က စိတ်အားထက်သန်စွာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေနှင့် နဂါးဖီးနစ်နန်းတော်တို့ မဟာမိတ်ဖွဲ့မည်ဟု ရန်ကိုင် ပြောခဲ့ခြင်းသည် ထိုအကြောင်းကြောင့် ဖြစ်ရပေမည်။ ယခု ချန်ကျို့နှင့် ရှောင်လင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး နားလည်သွားခဲ့လေပြီ။
“ဟုတ်သားပဲ။ ဒါဆိုရင် ဖီးနစ်ဧကရီကော” ချန်ကျို့ ရုတ်တရက် စဉ်းစားမိလိုက်သည် “တော်ဝင်သခင်ရန်က ယင်ယန်ပေါင်းစည်းခြင်းကျင့်စဉ်ကို လေ့ကျင့်ထားမှတော့ ဖီးနစ်ဧကရီလည်း ရှိရမှာပေါ့ ဟုတ်တယ်မလား။ သူဘယ်မှာလဲ။ သူ့ကို တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးပါလား”
“သူက ထုန်းရွှမ်လောကကြီးမှာ မရှိတော့ဘူး…” ရန်ကိုင် မျက်နှာ ရုတ်ချည်း ညိုးကျသွားလေသည် “သူက ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲ ထွက်သွားပြီ”
“ကြယ်တာရာကောင်းကင်…” ချန်ကျို့ မှင်သက်နေပြီ။
“မကြာခင် ကျုပ်လည်း သူ့ကို ရှာဖို့ ဒီနေရာကနေ ထွက်သွားတော့မှာ။ ကျုပ်ဘယ်အချိန် ပြန်လာနိုင်မလဲ မသိဘူး။ ဒါကြောင့် ဖီးနစ်အသိုက်ထဲက ဖီးနစ်ဧကရီရဲ့ အမွေအနှစ်ကိုပါ တစ်ခါတည်း ယူသွားချင်တယ်။ အဲ့လိုဆို သူ့ကို ရှာတွေ့တဲ့အခါက အမွေအနှစ်ကို တိုက်ရိုက် ပေးလိုက်လို့ရပြီ”
“ယူသွားဖို့လဲ” ချန်ကျို့ သံယောင်လိုက်ပြောလိုက်၏ “အမွေအနှစ်ကို ယူသွားလို့ ရလို့လား”
ရန်ကိုင် ခေါင်းခါလိုက်ပြီး “ကျုပ်လည်း သေချာမသိဘူး။ ကြိုးစားကြည့်ချင်ရုံပဲ… ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ နန်းတော်သခင်ချန် သဘောတူမှပါ”
“သဘောမတူစရာ ဘာရှိလို့လဲ။ ဒါပေမယ့် အမွေအနှစ်ကို ယူသွားဖို့က အတော်လေး ခက်မယ်နော်။ အမွေအနှစ်က ဖီးနစ်အသိုက်ထဲမှ ရှိနေတာ နှစ်ပေါင်းထောင်နဲ့ချီနေပြီ။ အဲ့အမွေအနှစ် ဖီးနစ်အသိုက်ရဲ့ ဘယ်နေရာမှ ရှိနေလဲ ဆိုတာကို ဘယ်သူမှ မသိကြဘူး”
“ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
ရန်ကိုင်သည် နဂါးဧကရာဇ်အစစ်ဖြစ်မှန်း သိလိုက်ကြပြီးနောက် ချန်ကျို့နှင့် ရှောင်လင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ရန်ကိုင်အပေါ် ရုတ်တရက်ကြီး ပို၍ ရိုသေလေးစားလာခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်က စွန်းယုအား အပြစ်မတင်ရန် ပြောသည့်အခါတွင်လည်း သူတို့က အလွယ်လေး သဘောတူခဲ့ကြသည်။
နဂါးဖီးနစ်နန်းတော်တွင် နဂါးဧကရာဇ်သည်သာ အစစ်အမှန် ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သည်။ နဂါးဧကရာဇ်၏ အမွေအနှစ်ကို မည်သူပင် ရသွားပါစေ။
ထို့အပြင် ရန်ကိုင်သည် နဂါးဧကရာဇ်၏ ဂုဏ်ပုဒ်ကို ရခဲ့သည်မှာ ဟိုးယခင်ကတည်းကဟု ပြော၍ ရပေသည်။
စွန်းယုသည် နဂါးဧကရာဇ် မဟုတ်သော်ငြား သူ့အား ဂိုဏ်း၏ အနာဂတ်အဖြစ် ဆက်လက် ပျိုးထောင်ပေးမည်ဟု သူတို့မှ ထပ်မံ ပြောသွားခဲ့သေးသည်။
စွန်းယု၏ လက်ရှိ အရည်အချင်းသည် သာမန် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်ထက် အများကြီး ပိုသာနေလေပြီ။ ထို့ကြောင့် သူသည် နဂါးဧကရာဇ် ဖြစ်ဖြစ်၊ မဖြစ်ဖြစ်၊ လေ့ကျင့်ပျိုးထောင်ပေးရန် ထိုက်တန်ပေသည်။
တစ်လကြာပြီးနောက် အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့ နဂါးဖီးနစ်နန်းတော်သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။
နဂါးဖီးနစ်နန်းတော်မှ အဖွဲ့သားအားလုံး သူတို့အား လာရောက်ကြိုဆိုကြသည်။
စွန်းယု ထိုသတင်းကို ရထားသည်မှာ ကြာလေပြီ။ ထို့ကြောင့် နဂါးဖီးနစ်နန်းတော်မှ အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့ကို ဦးဆောင်၍ ချန်ကျို့တို့ ပြန်အလာကို လာရောက် ကြိုဆိုရင်း ရန်ကိုင်ကိုပါ တစ်ခါတည်း ကြိုဆိုခဲ့သည်။
ချန်ကျို့သည် ပြန်ရောက်သည်နှင့် စားသောက်ပွဲကြီး တစ်ခု ကျင်းပခဲ့သည်။
သုံးခွက်လောက် သောက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်သည် စွန်းယုကို ဆွဲခေါ်သွားကား အဖြစ်အပျက်အားလုံးကို ရှင်းပြလိုက်သည်။
ရန်ကိုင် ရှင်းပြသည်ကို ကြားပြီးနောက် စွန်းယု စိုးရိမ်လာခဲ့ပြီး ပြန်မေးလိုက်လေသည် “စီနီယာရန်၊ ကျုပ်စိတ်အေးအေး နေနိုင်ပြီဆိုပေမယ့်လေ၊ နန်းတော်သခင်နဲ့ အခြားသူတွေက ကျုပ်အပေါ် အငြိုးထားမလား မသိဘူး”
“ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ထားမှာလဲ” ရန်ကိုင်က ရယ်မောလိုက်ပြီး “ကြိုးကြိုးစားစားသာ ကျင့်ကြံ။ မင်းက နဂါးဧကရာဇ် မဟုတ်ဘူးဆိုရင်တောင့်ဂိုဏ်းရဲ့ အနာဂတ် ဖြစ်နေတုန်းပဲ။ နန်းတော်သခင်နဲ့ အခြားလူတွေ မင်းအပေါ် မတရား ဆက်ဆံမှာ မဟုတ်ဘူး”
ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
“အဲ့လိုဆို အဆင်ပြေတယ်” စွန်းယုက ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးလိုက်သည်။ ယခုမှပဲ နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် ထပ်ပိုးထားခဲ့ရသော ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးကြီး ပေါ့သွားခဲ့တော့သည်။ နဂါးဧကရာဇ် အဆင့်အတန်းဖြင့် နေနေရသည့် ကာလပတ်လုံး သူ့အဖို့ နေ့စဉ်နှင့်အမျှ စိတ်မအေးနိုင် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ယခုမှပဲ ခေါင်းမော့ရင်ကော့ကာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေနိုင်တော့ပေသည်။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း (၉၇၉) ဖီးနစ်အသိုက်ကို စည်းဖြေခြင်း
ဖီးနစ်အသိုက်သည် နှင်းရေခဲတို့ဖြင့် ဖုံးလွှမ်းနေသော နေရာတစ်ခုဖြစ်ပြီး လေအေးများသည် နှင်းဖြူရောင် မြူခိုးတို့ဖြင့် လွှမ်းခြုံနေသော တောအုပ်ကို အလျင်မပြတ် တိုက်ခတ်နေခဲ့လေရာ နတ်သမီးကုန်းမြေတစ်ခုဟုပင် ထင်ရစေသည်။
ဖီးနစ်ဧကရီ၏ အမွေအနှစ်သည် တောအုပ်ထဲရှိ တစ်နေရာရာတွင် ရှိနေပြီး နှစ်ပေါင်းထောင်နှင့်ချီ ကြာပြီးသည့်တိုင် မည်သူမှ ထိုအမွေအနှစ်ကို မရနိုင်ခဲ့ချေ။
ရေခဲဓါတ်၊ သို့ အအေးဓါတ်ကို ကျင့်ကြံထားသော တပည့်များသည်သာ ဤနေရာသို့ ရံဖန်ရံခါလာ၍ ကျင့်ကြံလေ့ရှိကြသည်။
မရဏအေးခဲလိုဏ်းဂူ နဂါးဖီးနစ်နန်းတော်အား တိုက်ခိုက်ခဲ့ခြင်းသည် ဖီးနစ်အသိုက်ကို လိုချင်သည့် အတွက်ကြောင့်လည်း ပါပေသည်။ ရန်ကိုင်သည် ဖီးနစ်အသိုက်တွင်းရှိ နေရာတစ်ခုတွင် တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေပြီ တဖြူးဖြူး တိုက်ခတ်နေသော လေအေးများ သူ့အပေါ် မသက်ရောက်ရလေအောင် သူတော်စင်ချီကို လှည့်ပတ်ထားခဲ့သည်။
သူတော်စင်အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်ဝင်ရောက်ပြီးနောက် ဤနေရာတွင်းရှိ ထူးဆန်းသော စွမ်းအင်တစ်မျိုးကို ရန်ကိုင် ခံစားမိလာခဲ့သည်။ ထိုစွမ်းအင်ကြောင့် သူ့ဆံပင်များ၊ အဝတ်အစားများထက် ရေခဲစများ လွှမ်းခြုံလာရသည်။
စုယန်သာ ဤနေရာသို့ လာခဲ့ပါက ယင်ယန်ပေါင်းစည်းခြင်း ကျင့်စဉ်ကို လှည့်ပတ်ရုံဖြင့် ဖီးနစ်အသိုက်တစ်ခုလုံးတွင် ရှိနေသော အအေးဓါတ်များကို စုပ်ယူနိုင်ပေလိမ့်မည်။
သို့သော်လည်း သူမ ဤနေရာသို့ မလာခဲ့ချေ။
ရန်ကိုင်သည် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို အဆက်မပြတ် ထုတ်လွှတ်လျက် ရေခဲနယ်ပယ်ကြီးနှင့် ဆက်သွယ်ရန် ကြိုးစားနေခဲ့သည်။ တကယ်တော့ ကြယ်တာရာကောင်းကင်မှ ဤနေရာသို့ အချိန်မည်မျှကြာမှ ပြန်လာနိုင်မလဲ ဆိုသည်ကို သူမပြောနိုင်ချေ။ သူသာ ဖီးနစ်ဧကရီ၏ အမွေအနှစ်ကို ယူသွား၍ ကံကောင်းပြီး စုယန်နှင့် တွေ့ခဲ့လျှင် အမွေအနှစ်ကို သူမဆီ တိုက်ရိုက်ပေးလိုက်ရုံပင်။
သို့သော်လည်း ထိုသို့ ဖြစ်နိုင်၊ မဖြစ်နိုင် မသေချာချေ။
ဤနေရာရှိ အလွန်တရာကိုမှ ပြင်းထန်သော အအေးဓါတ်သည် သူ့ကိုယ်တွင်းရှိ ယန်ချီနှင့် လုံးဝကို ဆန့်ကျင့်ဘက် ဖြစ်နေသည်။ သူ့အနေဖြင့် ကြိုးစားကြည့်ရုံသာ တတ်နိုင်ပြီး အားသုံး၍ မရချေ။
အချိန်သည် တဖြည်းဖြည်းချင်း ကုန်ဆုံးနေခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်သည် ဖီးနစ်အသိုက်တွင်း မလှုပ်မရှားဘဲ လဝက်တိုင်တိုင် တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေခဲ့သည်။
ထို့သို့ ထိုင်နေသော်ငြား တိုက်တက်မှု မရှိသည်တော့ မဟုတ်။ အခြေအနေကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ သူ့ကျင့်ကြံခြင်းကို တည်ငြိမ်အောင်သွား လုပ်ဆောင်နိုင်ခဲ့သည်။
ပတ်ဝန်းကျင်၏ အအေးဓါတ်ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် သူတော်စင်ချီကို အဆက်မပြတ် လှည့်ပတ်နေခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် သူတော်စင်ချီနှင့် အစစ်အမှန်ချီ ကြားရှိ ကွာခြာခးျက်ကို နာလးည်သွားရသည်။
ရန်ကိုင်သ်ည ဤနည်းဖြင့် အကျိုးအမြတ်များစွာ ရခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူ့စိတ်အာရုံကို နှစ်ခုခွဲ၍ တစ်ခုအား ဖီးနစ်ဧကရီ၏ အမွေအနှစ်နှင့် ဆက်သွယ်ရန် ကြိုးစားနေစဉ် အခြားတစ်ခုအား သူ့ကျင့်ကြံခြင်းကို တည်ငြိမ်အောင် လုပ်ဆောင်ရန် ကြိုးစားအာ၌ အသုံးချခဲ့သည်။
ထိုအချိန်အတောအတွင်း ရန်ကိုင်သည် ခိုင်မာသော အုတ်မြစ်ချနိုင်ခဲ့ပြီး သူ့ခွန်အားသည်လည်း ပိုပို၍ အားကောင်းလာခဲ့ကာ သူတော်စင်အဆင့် နက်နဲ ဆန်းကြယ်သော သဘောတရားများကိုလည်း နားလည်လာခဲ့ရသည်။
ထိုဖြစ်စဉ်အတွင်း သူ့ကျောကုန်းပေါ်ရှိ ရွှေနဂါး တက်တူးသည် ပိုပို၍ ဂနာမငြိမ်ဖြစ်လာသည်။ ရွှေနဂါးသည် သူ့ကျောကုန်းပေါ်မှ ခုန်ထွက်ပြီး ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ရှိ အအေးဓါတ်ထဲ ပျော်ဝင်သွားချင်နေခဲ့သည်။
နဂါးဧကရာဇ်နှင့် ဖီးနစ်ဧကရီတို့သည် နဂါးဖီးနစ် နန်းတော်၏ အရှင်သခင်နှစ်ပါးဖြစ်ရာ နှစ်ယောက်သားသည် နှစ်ဦးတစ်ကိုယ် ဖြစ်ကြလေသည်။
ရွှေးနဂါးတက်တူးထဲတွင်း မြောက်မြားလှစွာသော စွမ်းအင်တို့ ကိန်းအောင်းပါဝင်နေပြီး ၎င်းသည် နဂါးဧကရာဇ်၏ ပင်ရင်အမွေအနှစ် ဖြစ်လေရာ ဖီးနစ်အသိုက်တွင်းရှိ စွမ်းအင်များကို ဤကဲ့သို့ တုန့်ပြန်သည်မှာ မထူးဆန်းချေ။
လဝက်ကြာသွားသည့်တိုင် ဖီးနစ်အသိုက်သည် ထူးခြားမှု နည်းနည်းလေးမျှပင် မပြသေးချေ။
ထိုအချိန်အတောအတွင်း ရန်ကိုင်သည် ကောင်းကင် စိတ်အာရုံကို အဆက်မပြတ် ဖြန့်ကျက်၍ ဖီးနစ်ဧကရီ၏ အမွေအနှစ်နှင့် ဆက်သွယ်နိုင်ရန် ကြိုးစားနေခဲ့သည်။
သို့သော် သူလုံးဝ မအောင်မြင်ခဲ့ချေ။
တစ်လကြာသွားသည့်နောက် စိတ်ပျက်ပျက်ဖြင့် ရန်ကိုင် လက်လျှော့်လိုက်ရတော့သည်။
သူ့အနေဖြင့် ဤနေရာမှ အမွေအနှစ်ကို ယူသွားနိုင်မည့်လမ်းမမြင်တော့။
မျက်လုံးဖွင့်ကား ထွက်သွားရန် ပြင်နေစဉ်မှာပင်၊ ဖီးနစ်အသိုက်တွင်းရှိ အေးစက်သော စွမ်းအင်များ တစ်ခုခု ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး ထိုစွမ်းအင်များနှင့် သူ့ကျောကုန်းပေါ်ရှိ ရွှေနဂါးတက်တူးကြား ထူးဆန်းသိမ်မွေ့သော နှောင်ကြိုးတစ်မျှင် ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည်။
ရန်ကိုင် ခန္ဓာကိုယ်တုန်ရင်သွားခဲ့ပြီး သူ့အသက်ရှူသံကို တည်ငြိမ်သွားအောင် အမြန်လုပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူတော်စင်ချီအား လှည့်ပတ်နေသည်ကို ရပ်တန့်လိုက်ပြီး ကိစ္စအဝတကို ရွှေနဂါးတက်တူးကိုသာ လုပ်ခွင့်ပေးလိုက်၏။
သိမ်မွေ့သော နှောင်ကြိုးသည် ပိုပို၍ ကြည်လင်း၊ ပြတ်သားလာခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်၏ အမူအရာသည်လည်း တစ်ခုခုကို နားလည်သွားသည့်အလား တောက်ပသည်ထက် တောက်ပလာခဲ့သည်။
ဖီးနစ်အသိုက်တွင်းရှိ အေးစက်လှသော စွမ်းအင်များသည် ရန်ကိုင်နှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် စတင် စုဝေးလာခဲ့သည်။
တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဖီးနစ်အသိုက်ကို နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာသည်အထိ လွှမ်းခြုံထားခဲ့သော အအေးဓါတ်များသည် ရန်ကိုင်ရှေ့တွင် အစက်လေးတစ်စက်အဖြစ် စုစည်းလာခဲသည်။ ထို့နောက် မကြာမှီ ရေခဲဖီးနစ်ပုံရိပ် ရန်ကိုင်ရှေ့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
ထိုဖီးနစ်ပုံရိပ်သည် သန့်စင်ဖြူစင်သော၊ ကြည်လင်သန့်ရှင်းသော၊ အပြစ်အနာအဆာ ကင်းမဲ့သော အသွင်သဏ္ဏာန်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားပြီး မြင့်မြတ်သော အရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ်နေခဲ့သည်။ ထိုဖီးနစ်ပုံရိပ်ကို မြင်ပြီးနောက် စုယန်ကို သတိရမိလိုက်သည်။
စုယန်နှင့် ဖီးနစ်ပုံရိပ်၏ အရှိန်အဝါသည် တစ်ခုတည်းမှ လာသည့်အလား အလွန်တရာကိုမှ တူညီလှပေသည်။
စုယန်သည် ရေခဲနတ်သမီးလေးနှင့် တူသည်ဟု ဟူကျောင်းအာ မှတ်ချက်ပေးခဲ့ဖူးသည်။ ထိုမှတ်ချက်သည် ချဲ့ကားပြောဆိုထားခြင်း မဟုတ်ချေ။ စုယန်အား မြင်သည့်သူတိုင်း ထိုကဲ့သို့ တွေးမိမည်သာ။ ရန်ကိုင်နှင့် တွေ့မှသာ သူမ အေးစက်စက် အမူအရာတို့ အရည်ပျော်ကျသွားခြင်း ဖြစ်သည်။
ဤလောကကြီး တစ်ခုလုံးကို လောင်ကျွမ်းပစ်နိုင်သည်ဟု ထင်ရသော အပူစွမ်းအင်တို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့သည်။
တစ်ချိန်တည်းတွင် မိုးမြေတစ်ခွင် နဂါးဟိန်းသံ ပဲ့တင်ထပ်သွားခဲ့ပြီး ဖီးနစ်ပုံရိပ်သည်လည်း ကောင်းကင်ပေါ်သို့ ဦးမော့လျက် စူးစူးရှရှ အော်ဟစ် မြည်ကြွေးလိုက်သည်။
စုယန်ကို မြင်နေသည်ဟု ထင်ရသည့်အလား ရန်ကိုင်သည် ဖီးနစ်ပုံရိပ်ကို ကြည့်ရင်း သူ့လက်ကို အလိုလို ဆန့်ထုတ်မိလိုက်သည်။ ရေခဲဖီးနစ်သည် အသိဥာဏ် ရှိသည့်အလား ရန်ကိုင်၏ မျက်လုံးတည့်တည့်ကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ရန်ကိုင်က ရိုးရိုးသားသား ကမ်းလှမ်းနေမှန်း သတိပြုမိလိုက်သည့်အခါ၊ သူမ၏ ကျော့ရှင်းသော ခန္ဓာကိုယသ်ည သန်းပေါင်းများစွာသော အလင်းစက်လေးများအဖြစ် ပေါက်ကွဲထွက်သွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်ကိုယ်တွင်းသို့ တိုးဝင်သွားခဲ့သည်။
ရန်ကိုင် တောင့်ခံခြင်းမပြုခဲ့။ ထိုစွမ်းအင်များကို သူ့ကိုယ်တွင်းသို့ စီးဝင်းစေလိုက်သည်။ ခဏအကြာ သူ့အရေပြားထက် ရေခဲစလေးများ ထွက်ပေါ်လာသည်။
သိပ်သည်းလှသော အအေးဓါတ်စွမ်းအင်ကြောင့် ရန်ကိုင်၏ ကိုယ်အပူချိန် ရုတ်ချည်း ထိုးကျသွားရသည်။
ရန်ကိုင်၏ သူတော်စင်ချီသည် အအေးဓါတ်ကို အလိုလို တုန့်ပြန်ရန် ကြိုးစားလာသော်ငြား ရန်ကိုင်က သူ၏ သူတော်စင်ချီကို အလျင်အမြန် ဖိနှိပ်၍ ဒန်တန်ထဲသို့ ဆွဲယူလိုက်သည်။
ချက်ချင်းဆိုသလို အအေးဓါတ်ကြောင့် ရန်ကိုင်၏ သွားများ ခိုက်ခိုက်တုန်လာပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းများသည်လည်း ပြာနှမ်းလာခဲ့ရသည်။
မြောက်မြားလှစွာသော အအေးစွမ်းအင်များသည် သူ့ကိုယ်တွင်းသို့ အချိန်အတော်ကြာသည်အထိ ဆက်လက် စီးဝင်နေခဲ့သည်။
သူ၏ တဆတ်ဆတ် တုန်ရီနေသော ခန္ဓာကိုယ်လည်း ပြလျော့သွားခဲ့ရပြီး မခံမရပ်နိုင်အောင် ပြင်းထန်သော အအေးဓါတ်သည်လည်း ပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။
သူ့ကိုယ်တွင်း၌ တစ်ခုခု ပိုရှိလာသလို ခံစားရသည်။ သူ့အရေးပြားထက် အေးစိမ့်စိမ့် ခံစားချက်တစ်ခု ဖြတ်ပြေးနေသည်ကို ရန်ကိုင် ခံစားမိသည်။
အင်္ကျီကို ချွတ်ကြည့်လိုက်ရာ သူ့ကိုယ်ထက် ကူးခတ်သွားလာနေသော နဂါးတက်တူးနှင့် ဖီးနစ်တက်တူးကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။
ထိုတက်တူးနှစ်ခုထဲ မခန့်မှန်းနိုင်လောက်အောင် များပြားလှသော စွမ်းအင်တို့ ကိန်းအောင်ပါဝင်နေခဲ့သည်။
ရန်ကိုင် ကျေကျေနပ်နပ်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ သူ့အနေဖြင့်ကို အတော့်ကိုလည်း အံ့အားသင့်နေရသေးသည်။
ဖီးနစ်အသိုက်ဆီသို့ ကံစမ်းလိုရုံသက်သက်ဖြင့်သာ လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အမှန်တကယ်ကို အောင်မြင်မှုဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။
ဖီးနစ်ဧကရာဇ်၏ အမွေအနှစ်သည် သူ့ဖိတ်ခေါ်မှုကို လက်ခံ၍ သူ့ကိုယ်ထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ ဖီးနစ်ဧကရာဇ်သည် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို နေစရာတစ်ခုသဖွယ် အသုံးချနေခြင်း ဖြစ်သည်။ တကယ်တော့ ထိုအမွေအနှစ်သည် သူ့ကိုယ်ပိုင် အမွေအနှစ်မဟုတ်ချေ။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်အနေဖြင့် ထိုအမွေအနှစ်၏ စွမ်းအားကို မစုပ်ယူနိုင်ဘဲ သီးသန့် စွမ်းအင်တစ်ခုအဖြစ်သာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲ သိမ်းထားနိုင်၏။
ဖီးနစ်တက်တူးသည် သူ့ခန္ဓာကိုယ်အား မည်သည့် ပြဿနာမှ မပေးမှန်း အတည်ပြုပြီးနောက် ရန်ကိုင် ထိုင်ရာမှ ထလိုက်သည်။ နေသည် ကောင်းကင်ယံထက် တောက်ပစွာ ထွန်းလင်းနေခဲ့သည်။
နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် တည်ရှိခဲ့သော နှင်းရေခဲ ကမ္ဘာသည် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေပြီ.
ရေခဲဖီးနစ်အသိုက်ကြောင်း ချန်ကျို့အား အသိပေးရန် အချိန်ခဏယူပြီးနောက် သူတို့အား နှုတ်ဆက်ကာ ကြယ်လွန်းပျံကို ဆင့်ခေါ်၍ ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေသို့ ပြန်လာခဲ့သည်။
တောင်ဝင်နယ်မြေသို့ ရောက်သည်အခါ ရှုဟွေနှင့် အခြားသူများလည်း ပြန်ရောက်နှင့်နေကြလေပြီ။
ရန်ကိုင်သည် သူ့မိတ်ဆွေနှင့် မိသားစုဝင်များကို ဆင့်ခေါ်၍ ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲသို့ သွားမည့် ခရီးစဉ်အကြောင်း ရှင်းပြလိုက်သည်။
သို့သော်လည်း အကုန်လုံးသည် ကြိုနှင်ထားပြီးသည့် အလား နည်းနည်းလေးမှ အံ့ဩဟန်မပြကြ။
ရန်ကိုင် လီရုန်အား လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သူမသည် ဤအကြောင်းကို ထိုလူများအား ကြိုပြောထားခြင်း ဖြစ်ရပေမည်။
“မင်းဆုံးဖြတ်ပြီးသွားပြီလား” မန်ဝူရက တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် မေးလိုက်သည်။
“အင်း” ရန်ကိုင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။
“ဆုံးဖြတ်ပြီးသွားရင် ဘာမှ ထပ်မပြောနဲ့တော့။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဂရုစိုက်နိုင်ဖို့သာ ကြိုးစား။ ဒီက ကိစ္စတွေကို စိတ်မပူနဲ့။ ငါစောင့်ရှောက်ထားလိုက်မယ်” မန်ဝူရက ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
“အဲ့လိုဆို ဘဏ္ဏာထိန်းမန်ဆီပဲ အပ်ထားခဲ့မယ်နော်” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေစဉ် လက်ရှိအချိန်တွင် တဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးတက်နေပြီ ဖြစ်လေရာ တော်ဝင်သခင်ကို မလိုအပ်တော့ချေ။ ရန်ကိုင် စိုးရိမ်နေသည်ကြား တိုက်ပွဲစိတ်ဝိဥာဉ်ကျောင်းတော် နေရာတွင် နေထိုင်ကြသော သူ့မိတ်ဆွေ၊ မိသားစုဝင်များကိုပင်။ သို့သော်လည်း မန်ဝူရက သူရှောက်စောင့်ထားမည်ဟု ပြောလာသဖြင့် ထိုလူများ အနိုင်ကျင့်ခံရမည်ကို စိုးရိမ်စရာ မလိုတော့ချေ။
“မင်းအရင်သွားနှင့်၊ နောက်ကျမှာ ငါထွက်လာရင် ထွက်လာခဲ့မယ်။ အဲ့အချိန်ကျ ငါမင်းကို ကျိန်းသေရှာမှာ” မန်ဝူရက ပြုံးကာ ပြောလိုက်သည်။
“ကျုပ်စောင့်နေမယ်”
ရုတ်တရက် အနီးအနားမှ ငိုကြွေးသံတို့ ထွက်လာသဖြင့် လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ မို့အစ်နီရဲနေသော မျက်လုံးများဖြင့် မျက်ရည်ရွဲလဲ ဖြစ်နေသော ဒေါင်စုကျုကို တွေ့လိုက်ရသည်။
လွန်ခဲ့သော ဆယ်နှစ်ခန့်က ရန်ကိုင်သည် ဗဟိုမြို့တော်မှ ထွက်သွားခဲ့သည်။
မကြာသေးခင်ကမှပဲ သူမတို့ မိသားစု ပြန်လည် စုံစည်းနိုင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
ဒေါင်စုကျုအဖို့ သူမသားနှင့် စကားပင် ကောင်းကောင်း မပြောရသေးခင်မျာဘဲ ရန်ကိုင်သည် ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲ ခရီးထွက်တော့မည်ဟု ပြောလာခဲ့သည်။
သူမ ဝမ်းမနည်းဘဲ ဘယ်နေမည်နည်း။
ရန်မိသားစု၏ လေးယောက်မြောက် သခင်ကြီးသည် စိတ်ကို ခိုင်ခိုင်ထားနေသော်ငြား သူ့မျက်လုံးထောင့်စွန်းမှ မျက်ရည်များ မသိမသာ စီးကျနေခဲ့သည်။
ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ အပြစ်မကင်းသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူ့မိဘများကို နှစ်သိမ့်ပေးတော့မည်အပြု ရန်ရင်ဖုန်းက ပြောလိုက်သည် “သွားသာသွား၊ အဖေ မင်းဆုံးဖြတ်ချက်ကို ထောက်ပံ့ပေးမယ်။ မင်းကိုလည်း ယုံ်တယ်”
ရန်ကိုင် ပခုံးများ တုန်ခါသွားခဲ့ပြီး အခိုင်အမာ ခေါင်းပြန်ညိတ်ပြလိုက်သည်။
ရန်ရင်ဖုန်း၏ စကားလုံးများသည် ရန်ကိုင်အား အတော့်ကိုမှ စိတ်သက်သာရာ ရသွားစေသည်။ နောက်ဆုံး၌ ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးများကို လွှတ်ချပြီး သူလုပ်ချင်သည့် ကိစ္စကို အာရုံစိုက်နိုင်ပေတော့မည်။
“မင်းမသွားခင် နင်းချန်နဲ့ စကားသွားပြောလိုက်ဦး” မန်ဝူရက သက်ပြင်းအသာအယာ ချလိုက်ပြီး “အဲ့ကောင်မလေး သူ့အခန်းထဲကနေ မထွက်တာ လဝက်တောင် ရှိနေပြီ”
“ကျုပ်သိတယ်”
ညယံအချိန်၊ လမင်းစန္ဒသည် ကြယ်စင်စုံသည့် ကောင်းကင်ယံထက် ထွန်းလင်းနေပြီး လရောင်ခြည်တို့ကို သက်ရှိတို့အား ပက်ဖြန်းပေးနေခဲ့သည်။
ရန်ကိုင်သည် အတော်ဝင်သခင်ရုံးတော်ထဲသို့ လမ်းလျှောက်ဝင်သွားစဉ် အန်လင်းအားနှင့် သွားတိုးခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်ကိုမြင်သော် အန်လင်းအာက ရွှတ်နောက်နောက် အမူအရာဖြင့် တခစ်ခစ် ရယ်သွမ်းသွေးလျက် လမ်းဖယ်ပေးလိုက်သည်။
ရန်ကိုင်အား အန်လင်းအာကို ခဏလောက် စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် ရှနင်းချန်၏ အခန်းဆီသို့ ဦးတည်လိုက်သည်။
တံခါးအပြင်ဘက်တွင် တုဝမ်နှင့် အခြားဆေးဝိဇ္ဇာကြီး ငါးယောက်သည် အဆက်မပြတ် အော်ခေါ်နေကြသည်။ အကုန်လုံးသည် ရှနင်းချန် အပြင်ထွက်လာအောင် အမျိုးမျိုး ကြိုးစားနေကြသည်။ သို့သော် အတွင်းဘက်မှ မည်သည့် တုန့်ပြန်မှုမှ မရရှိခဲ့ချေ။
“ဆေးဝိဇ္ဇာကြီးတို့၊ မင်္ဂလာညနေခင်းပါဗျာ” ရန်ကိုင်က အသာအယာ ချောင်းဟန့်၍ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
အမှောင်ထုထဲ ငါးစုံသော မျက်လုံးများသည် မကျေမချမ်း အမူအရာများဖြင့် ရန်ကိုင်အား တစ်ပြိုင်တည်း စိုက်ကြည့်လာကြသည်။
“ကောင်စုတ်လေး…” ထိုသို့ စကားဆိုလိုက်စဉ် ချန်ပေါင်၏ ဝတုတ်တုတ် ခန္ဓာကိုယ်ကြီး တုန်ခါသွားခဲ့သည်။ ဝါကြီးသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ ရန်ကိုင်အား ချက်ချင်း ပြစ်တင်ပြောဆိုတော့လေသည် “မင်းက ဘာကို တန်ဖိုးထားရမလဲ မသိတဲ့ကောင်ပဲ။ ရှလေး မင်းကို ကြိုက်တယ်ဆိုတာ မင်းထိုက်တန်တာထက်တောင် ပိုနေပြီ။ ဒါတောင် မင်းက သူ့ကို ဝမ်းနည်းအောင် လုပ်ရဲတယ်။ တောက်၊ ငါ့နှယ် ဒေါသထွက်လိုက်တာကွာ”
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း (၉၈၀) ဂျူနီယာမောင်လေး၊ နင်ဘာလုပ်နေတာလဲ
ရှနင်းချန်၏ အခန်းအပြင်ဘက်တွင်၊ ဖက်တီး ချန်ပေါင်သည် ရန်ကိုင်ကို ကောင်းကာင်း အပြစ်တင်နေ၏။ သူ့တံတွေးများသည် နေရာအနှံ့ လွင့်စင်နေခဲ့သည်။
“ရှမိန်းကလေး အခန်းအပြင် မထွက်တာ လဝက်ရှိနေပြီ။ ဆေးတောင် မဖော်တော့ဘူး။ အကုန်လုံး မင်းကြောင့်ပဲ” ဟုန်ဖန်းကလည်း ရေနစ်ရာဝါးကူးထိုးသည်။
ခုန်ရို့ယုက အေးစက်စက် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး ဆက်ပြောလိုက်သည် “မိန်းကလေး တစ်ယောက်ကို လုံခြုံစိတ်ချအောင် ထားဖို့ဆိုတာ ယောကျာ်းတစ်ယောက် ဖြစ်တဲ့ နင့်တာဝန်ပဲ။ သူတို့ကို ဝမ်းနည်းအောင် လုပ်ရမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေ ခေါင်းဆောင် အနေနဲ့ကတော့ နင်တော်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီနေရာမှတော့ နင်ဆက်သွားရမယ့် ခရီးက အဝေးကြီး လိုသေးတယ်”
ရန်ကိုင်နှင့် ဆက်ဆံရေးကောင်းသော တုဝမ်ပင်လျှင် အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် ပြောလာခဲ့သည် “သူ့ကို ဘယ်လိုနှစ်သိမ့်ပေးမလဲဆိုတာ မြန်မြန် စဉ်းစား”
လက်ရှိတွင် ဆေးဝိဇ္ဇာကြီး ငါးယောက်နေ၍ ရှနင်းချန် ဘက်မှ အခိုင်အမာရပ်၍ ရန်ကိုင်အား ဆူပူပြစ်တင်နေသည်။
ရန်ကိုင်သည် နေရာတွင်သာ သစ်သားရုပ်ပမာ တောင့်တောင့်ကြီး ဖြစ်နေခဲ့ရလေသည်။
သူ့စီနီယာမမလေးနှင့် ဆေးဝိဇ္ဇာကြီး ငါးယောက်ကြားမှ ဆက်ဆံရေးသည် ထိုမျှ ရင်းနှီးနေလိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင် မထင်ထားခဲ့ချေ။
ဆေးဝိဇ္ဇာကြီး ငါးယောက် တော်ဝင်နယ်မြေသို့ ရောက်လာစဉ်က သူတို့၏ မာနကို ခဝါချပြီး သူ့အား ဆေးဖော်စပ်ပြပေးရန် တောင်းဆိုခဲ့သည်ကို ရန်ကိုင် ကောင်းကောင်း မှတ်မိနေပေသည်။
ထိုစဉ်က ဆေးဝိဇ္ဇာကြီး ငါးယောက်စလုံး သူ့အား လေးစားခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း ဆေးဝိဇ္ဇာကြီး ငါးယောက်၏ စိတ်ထဲ ရှနင်းချန်၏ အဆင့်အတန်းသည် သူ့ထက် ပိုမြင့်သွားလေပြီ။
“အွန်…” ရန်ကိုင်က ပါးစပ်ဟ၍ တစ်ခုခု ပြောရန် လုပ်လိုက်သော်ငြား ဟုန်ဖန်းက ဖြတ်ပြောလိုက်သည်။
ဟုန်ဖန်းက ရန်ကိုင်အား မနှစ်မြို့ဟန်ဖြင့် ကြည့်၍ နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည် “ကောင်လေး၊ မိန်းမတစ်ယောက်နောက် လိုက်ဖို့ ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲ မင်းသွားဖို့ လုပ်နေတယ်ဆို ဟုတ်လား။ ဘယ်လို မိန်းကလေးကများ ရှမိန်းကလေးနဲ့ ယှဉ်နိုင်လို့လဲ”
“သူပြောတာ ဟုတ်တယ်။ ရှမိန်းကလေးက ဒီလောကကြီးမှာ အကောင်းဆုံး မိန်းကလေးပဲ။ မင်းခွက်ထဲမှာ ရှိတာကို ပစ်ပြီး အခြားဟာ စားဖို့ မကြိုးစားစမ်းပါနဲ့ကွာ”
“ရှမိန်းကလေး ကြင်နာတယ်၊ သိမ်မွေ့တယ်၊ နားလည်တတ်တယ်၊ ဖြူစင်တယ်၊ ရိုးသားတယ်၊ ချစ်ဖို့လည်းကောင်းတယ်။ မင်းတို့ကောင်ကို သူဘာလို့ သွားကြိုက်မှန်း ငါတကယ်ကို နားမလည်နိုင်ဘူး”
ဒုတိယတစ်ကြိမ် ပြစ်တင်စကားများကြောင့် ရန်ကိုင် ထပ်မံ ဆွံ့အရပြန်လေပြီ။
“ရှမိန်းကလေး၊ ဝမ်းမနည်းနဲ့” ခုန်ရို့ယုက ရုတ်တရက် တံခါးဘက်သို့လှည့်၍ အော်ပြောလိုက်သည် “ဒီလို မပြတ်သားတဲ့ ယောက်ျား တစ်ယောက်ကို ဂရုစိုက်နေစရာ မလိုဘူး။ နောက်နေ့ကျ ယောကျာ်းကောင်လေး တစ်ယောက်ကို ဒီအမယ်အိုကြီး မိတ်ဆက်ပေးမယ်။ သူက ရန်ကိုင်လောက် မတော်ပေမယ့် ယောကျာ်းတွေကြားမှာ နဂါးတစ်ကောင်တော့ ဖြစ်နေတုန်းပဲ”
ရန်ကိုင် မျက်မှောင် တစ်မုဟုတ်ချည်း မည်းမှောင်သွားပြီး ခပ်ပြတ်ပြတ် ပြန်ပြောလိုက်သည် “အဘွားကြီးခုန်၊ အဲ့ကောင်ကို တစ်ခုခု မဖြစ်စေချင်ရင် တော်ဝင်နယ်မြေဆီ ဘယ်တော့မှ ခေါ်မလာရင် ကောင်းလိမ့်မယ်”
ခုန်ရို့ယုက ရန်ကိုင်အား မကျေမနပ်ဖြင့် ပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်သည် “ဘာလဲ၊ နင်က ရှမိန်းကလေးကို သူ့စိတ်ကြိုက်တောင် ရွေးချယ်ခွင့် မပေးတော့တာလား”
“ကျုပ်အဲ့လို ပြောချင်တာ မဟုတ်ဘူးလား။..” သူမ ထိုကဲ့သို့ စကားစလိုက်သည်နှင့် ရန်ကိုင်က ဘာပြန်ပြောလို့ ပြောရမှန်းမသိ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ထိုသက်ကြားအိုကြီးများနှင့် စကားပြောရသည်မှာ အတော့်ကိုမှ ခေါင်းကိုက်စရာ ကောင်းလှပေသည်။ ထိုဆေးဝိဇ္ဇာကြီး ငါးယောက်သည် ယောကျာ်းတစ်ယောက်နှင့် မိန်းမတစ်ယောက်၏ အချစ်ကိစ္စကြား ဘာကြောင့် ဝင်နှောင့်ယှတ်နေသလဲဟုလည်း စိတ်ထဲတွင် တွေးနေမိသည်။
ကျွီ…
အခန်းတံခါး ရုတ်တရက် ပွင့်သွားပြီး ရှနင်းချန် အားလုံးရှေ့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ သူမ၏ မျက်ဝန်းလေးများသည် အစွန်းအထင်း အရှင်း ကင်းစင်နေခဲ့သည်။
“ဂျူနီယာမောင်လေးကို မဟုတ်တာတွေ မပြောနဲ့,…” ရှနင်းချန်က ခြင်အော်သံတမျှ တိုးညင်းသည့် အသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် ရန်ကိုင်အား ကြည့်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်လျက် ထပ်ပြောလိုက်သည် “ဂျူနီယာမောင်လေး သွားရှာမယ့်လူက စီနီယာအစ်မ စုယန်ပဲ။ စီနီယာအစ်မက အရမ်းကောင်းတဲ့ လူတစ်ယောက်ပဲ”
“ဟူး၊ နောက်ဆုံးတော့ ထွက်လာပြီပေါ့ အဒေါ်လေးရယ်” ချန်ပေါင် သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး သူ့နဖူးထက်မှ ချွေးသီးများကို သုတ်ကာ ရှနင်းချန်အား အဆင်ပြေ၊မပြေ အလျင်အမြန် မေးလိုက်သည်။
“ဂျူနီယာမောင်လေး၊ အထဲတင်လာခဲ့လေ၊ ငါတို့ စကားပြောကြမယ်” ရှနင်းချန်က ရန်ကိုင်ကို အခန်းထဲသို့ ဆွဲခေါ်သွားလေသည်။
ရန်ကိုင်က အခန်းထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် နောက်ပြန်လှည့်၍ စပ်ဖြဲဖြဲပြုံးလျက် “ဆေးဝိဇ္ဇာကြီး ငါးယောက်တို့ စောစောနားကြတော့နော်”
သူတို့ ပြန်မပြောနိုင်သေးခင်မှာပင် ရန်ကိုင်က တံခါးကို ပိတ်ချသွားလေသည်။
“ဒီကောင်စုတ်ကတော့…” ဟုန်ဖန်းက နှာခေါင်းတစ်ချက် ရှုံ့လိုက်ပြီး ကူကယ်ရာမဲ့စွာ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
“ရန်ကိုင်ကတော့ သူ့ဘာသာ တော်နေတာပဲလေ” တုဝမ်က ရယ်သွမ်းသွေးလိုက်ပြီး “ငါတို့လည်း အနားယူကြတာပေါ့”
ဆေးဝိဇ္ဇာကြီး ငါးယောက်စလုံး အတွေ့အကြုံ များပြားသည့် လူများဖြစ်လေရာ ရှနင်းချန်၏ နှလုံးသားလေး နာကျင်နေသည်ကို နားလည်ပေသည်။ ရန်ကိုင်အား ပြစ်တင်ပြောဆိုနေခြင်းမှာလည်း ရန်ကိုင်အား သနားပြီး ရှနင်းချန်ကို ထွက်လာအောင် လုပ်ရန်ပင်။
ဤကဲ့သို့သော ကိစ္စများတွင် သူတို့အနေဖြင့် တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ရင်ဖွင့်ကာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဆွေးနွေးတိုင်ပင်သင့်ပေသည်။
အခန်းထဲတယ်၊ ရန်ကိုင်က ရှနင်းချန်အား တောင်းတောင်းပန်ပန်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။
“ကျွန်တော် စုယန်ကို သွားရှာတော့မယ်။ စီနီယာမမလေးကို အဲ့အကြောင်းပြောချင်လို့ ဒီနေ့ လာရှာတာ” ရန်ကိုင်က ပြောလိုက်သည်။
“ငါသိတယ်” ရှနင်းချန်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “ငါနင့်ကို တားမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် တကယ်တော့ နင်နဲ့ မခွဲချင်ဘူး”
ပြောပြီးသည့်နောက် သူမ၏ သလင်းကျောက်ပမာ ကြည်လင်သည့် မျက်လုံးလေးများ မျက်ရည်ဝဲလာခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်လက်မောင်းထဲသို့ ပြေးဝင်ပြီး ရန်ကိုင် ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးလျှိုတော့လေသည်။
မျက်ရည်စက်တို့ကြောင့် ရန်ကိုင် အဝတ်အစားများ စတင် စိုရွှဲလာခဲ့သည်။ ထို့နောက် ရှနင်းချန်က ဆက်ပြောလိုက်သည် “ဂျူနီယာမောင်လေး စိတ်ပူစရာမလိုဘူး။ စုယန်ကို သွားရှာပြီး ပြန်သာခေါ်လာခဲ့”
“အင်း” ရန်ကိုင် လေးလေးပင်ပင်နှင့် သက်ပြင်းချလိုက်၏။ ထို့နောက် ရှနင်းချန်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပွေ့ဖက်လိုက်လေသည်။ သူ့စိတ်ထဲ ကာမစိတ်တို့ နည်းနည်းလေးမှ ထကြွလာခြင်း မရှိခဲ့။ အပြစ်မကင်းစိတ်၊ တွေဝေစိတ်တို့သာ ရှိနေခဲ့သည်။
ရှနင်းချန်သည် ရန်ကိုင်၏ စိတ်အခြေအနေကို သတိပြုမိသည့်အလား တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်လေသည် “ဂျူနီယာမောင်လေး အပြစ်မကင်းသလို ခံစားနေစရာ မလိုဘူး။ ဆရာသာ ငါ့ကို ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲ ခေါ်သွားမယ်ဆိုရင် ဂျူနီယာမောင်လေး ငါ့ကိုလည်း လိုက်ရှာမှာမလား”
“ဟုတ်တာပေါ့” ရန်ကိုင်က သူအား ပို၍ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားမိလိုက်သည်။ ရှနင်းချန် သူ့အပေါ် နားလည်ပေးသည့်အတွက်လည်း အရမ်းကိုမှ ကျေးဇူးတင်မိလေသည်။
“နင်သူ့ကို ရှာတွေ့မယ်လို့ ငါယုံတယ်” ရှနင်းချန်က ရုတ်တရက် ခေါင်းမော့လိုက်ပြီး လခြမ်းကွေးများနှယ် လှပရွှန်းစိုနေသော သူမ၏ မျက်လုံးလေးများဖြင့် ရန်ကိုင်ကို စိုက်ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။
“ဘာလို့လဲ”
“ဘာလို့လဲဆိုတော့ ငါတို့ကို တစ်ကြိမ် ရှာတွေ့ပြီးသွားပြီလေ” ရှနင်းချန်က အခိုင်အမာ ဆိုလိုက်သည် “ဒီတစ်ကြိမ်လည်း ရှာတွေ့မှာပဲ။ လူနှစ်ယောက်က တွေ့ဆုံဖို့ ကံကြမ္မာဖန်လာရင် ဘယ်လောက်ပဲဝေးဝေး၊ အချိန်တွေ ဘယ်လောက်ပဲ ကြာသွား၊ ကြွားသွား တစ်နေ့ကျ ပြန်ပေါင်းရမှာပဲ။ ငါအဲ့လိုပဲတွေးတယ်။ အခုလည်း ယုံကြည်နေတုန်းပဲ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ငါ့ရဲ့ မျှော်လင့်ချက်မဲ့၊ အထီးကျန်းအဖော်မဲ့နေတဲ့ အချိန်တွေမှာ နင်က…” ထိုနားရောက်သည့်အခါ ရှနင်းချန်၏ အသံသည် ဆက်ပြောရမည်ကို ရှက်နေသေည့်အလား တဖြည်းဖြည်း တိုးကျသွားခဲ့လေသည်။
“ငါလာလဲ” ရန်ကိုင်က ရှနင်းချန်ကို အပြုံးလေးဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
ရှနင်းချန် ရှက်ရွံ့မှုကြောင့် ရှက်သွေးဖြာသွားခဲ့သည်။ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများ တဖြည်းဖြည်း မှေးစင်းသွားပြီး သူမ၏ လက်သွယ်သွယ်လေးများသည် ရန်ကိုင်၏ အင်္ကျီစကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ထားလျက် အလွန်ကိုမှ တိုးညင်းသည့် အသံဖြင့် ပြောလိုက်လေသည် “နင်က သူရဲကောင်းတစ်ယောက်လို ပေါ်လာတာလေ”
ထိုစကားများကို ပြောပြီးသွားသည်နှင့် စီနီယာမမလေး၏ ပါးနှစ်ဖက် ရှက်ရွံ့မှုကြောင့် နီးမြန်သွားခဲ့သည်။ သူမ၏ နှလုံးခုန်သံ မြန်ဆန်လာပြီး ကိုယ်အပူချိန်မှာလည်း တဖြည်းဖြည်း မြင့်တက်လာခဲ့သည်။
စီနီယာမမလေးသည် သူမ၏ အတွေးများကို အလွယ်တကူ ထုတ်ဖော်တတ်သူ မဟုတ်ချေ။ အထူးသဖြင့် သူမ၏ နှလုံးသားရေရားနှင့် ပက်သက်သည့် အတွေးများပင်။ ယခုကဲ့သို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ထုတ်ပြောလိုက်သည်ပင်လျှင် သူမ၏ အကန့်အသတ် ဖြစ်နေလေချေပြီ။
ယင်ကိုးသွယ်နှင်းပုံဆောင်ခဲကို ရယူရန်အတွက် ရန်ကိုင်နှင့်အတူ ယင်ကိုးသွယ်တောင်ကြားသို့ သွားခဲ့စဉ်က ချုံခိုတိုက်ခိုက်ခံခဲ့ရသည်ကို သူမ ရုတ်တရက် မှတ်မိလိုက်သည်။
ထိုတောင်ကြားထဲတွင် သူမ သေဘေးအန္တရာယ်ထဲသို့ ကျရောက်သွားချိန် ရန်ကိုင်သည် သူမရှေ့တွင် မာမားမတ်မတ် ရပ်တည်၍ ကာကွယ်ပေးခဲ့သည်။
ထိုစဉ်က သူ့ကျောပြင်သည် ဤမျှ မကျယ်၊ ဤမျှလည်း မှီခိုစရာမကောင်းချေ၊ ထို့အပြင် အားလည်းနည်း၏။ သို့သော် သူသည် နောက်ဆုတ်ထွက်ပြေးသွားခြင်း မပြုဘဲ တောင်တစ်လုံးသဖွယ် သူမရှေ့ မားမားမတ်မတ် ရပ်တည်၍ ကာကွယ်ပေးခဲ့သည်။
ထိုအချိန်မှစ၍ ရန်ကိုင်၏ ပုံရိပ်သည် သူမ၏ နှလုံးသားထဲ မှတ်ကျောက်ထွင်းလိုက်းသည့်နှယ် စွဲထင်သွားခဲ့သည်။
ထိုအကြောင်းကို ပြန်စဉ်းစားမိလိုက်တိုင်း ရှနင်းချန်၏ နှလုံးသားလေး ကြည်နူးသွားရသည်။
ထို့နောက်၊ သူမဆရာနောက်သို့ လိုက်၍ အရှေ့၊ အနောက် အရပ်မျက်နှာ မျိုးစုံသို့ ဆယ်နှစ်ကြာအောင် ခရီးထွက်ခဲ့သည်။ ထိုသို့ ခရီးထွက်နေစဉ်အတွင်း ဂိုဏ်းအသီးသီး၊ မိသားစုအသီးသီးမှ ပါရမီရှင်ပေါင်းများစွာနှင့် တွေ့ခဲ့ရသည်။ အကုန်လုံးသည် သူများ ချစ်ခင်နှစ်သက်ကြောင့် ဖွင့်ဟပြောဆိုခဲ့ကြသည်။
သို့သော် သူမ၏ နှလုံးသားသည် ထိုလူများနှင့် ရင်ဆိုင်ရစဉ် နည်းနည်းလေးမှ လှုပ်ရှားသွားခြင်း မရှိခဲ့။
သူမ စောင့်နေခဲ့သည်။
နောက်ဆုံး နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာပြီးနောက် သူမ တောင့်တနေခဲ့ရသည့် ဆန္ဒ ပြည့်သွားခဲ့လေပြီ။
သူမဆရာ ချုပ်နှောင်မိခံနေရကာ ထွက်မပြေးနိုင်ချိန်၊ သူမသည်လည်း မျှော်လင့်ချက်မဲ့၊ ကူကယ်ရာမဲ့၊ စိတ်ဓါတ်ကျနေချိန်၊ သူမ၏ နှလုံးသားလေးထဲ အနှစ်နှစ်၊ တောင့်တနေခဲ့သောလူသည် အမှောင်ထုကို ချိုးဖျက်၍ မျှော်လင့်ချက် လင်းရောင်ခြည်ကို သယ်ဆောင်ကာ ရုတ်တရက် ပြန်လည် ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
ထိုစဉ်က သူမအနေဖြင့် ရုတ်တရက် သေသွားရမည် ဆိုလျှင်ပင် ပျော်ပျော်ကြီး သေလိုက်မည်ဟု တွေးခဲ့သည်။ သူမစိတ်ထဲ ထိုမျှအထိ ပျော်နေခြင်းဖြစ်သည်။
ယနေ့ သူထွက်သွားတော့မည်။ သူမ လုပ်ရမည်ကား စောင့်နေရန်ပင်။
တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်၊ မျှော်လင့်ချက်အပြည့်ဖြင့် စောင့်နေရန်ပင်။ ရှနင်းချန်သည် စိတ်မရှည်တတ်သည့် လူစားမျိုးမဟုတ်။ ပင်လယ်များ ခမ်းခြောက်၍ တောင်များ ပြိုကျသွားလျှင်ပင်၊ သူ့ကို ဆက်စောင့်နေမည်သာ။
ရုတ်တရက် သူမ တစ်ကိုယ်လုံး ပေါ့သွားသဖြင့် ရှနင်းချန် အလန့်တကြား အော်မိလိုက်သည်။ သူမ သတိပြုမိသည့် အချိန်၌ ရန်ကိုင်က သူမကို မချီထားခဲ့လေပြီ။
သူ့၏ အားကောင်းပြီး သန်မာသော လက်မောင်သည် သူအား လုံခြုံ၊ သက်သောင့်သက်သာဖြစ်စေသလို ခံစားရသည်။ အေးချမ်းငြိမ်းအေးသော တိမ်စိုင်တိမ်စိုက်များပေါ် မျော့လွင့်နေရသည့်အလား သူမ၏ စိုးရိမ်မှုတို့ အရည်ပျော်ပျောက်ကွယ်သွားရသည်။
“ဂျူနီယာမောင်လေး နင်ဘာလုပ်နေတာလဲ” ရန်ကိုင်က သူမအား အဓိပ္ပါယ်ပါပါ စိုက်ကြည့်ရင်း ကုတင်ပေါ် လှမ်းသွားနေသည်ကို မြင်သော် ရှနင်းချန် တိုးတိုးလေး ပြောမိလိုက်သည်။
ရန်ကိုင်၏ ကြင်နာသိမ်မွေ့သော အကြည့်အောက်ဝယ် သူမတစ်ကိုယ်လုံး နွေဦးရာသီဝယ် အရည်ပျော်နေသော နှင်းကလေးနှယ် ခံစားလိုက်ရသည်။
နောက်ဘာဆက်ဖြစ်မည်ကို သိလိုက်ရချိန် ရှနင်းချန် နှလုံးခုန်မြန်လာခဲ့သည်။ သူမ၏ အသက်ရှူသံ မြန်ဆန်လာပြီး ကိုယ်အပူချိန်မှာလည်း တစ်ဟုန်ထိုး မြင့်တက်လာသည်။
ရန်ကိုင်၏ အဓိပ္ပါယ်ပါသည့် အပြုံးကြောင့် ရှနင်းချန်၏ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို မလိုလို ပိတ်မိလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်လျက် ရန်ကိုင်ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်တော့လေသည်။ ရန်ကိုင်နှင့် အကြည့်ချင်း မဆုံရဲတော့ချေ။
ကျောပြင်ဘက်မှ ပျော့အိအိ အထိအတွေ့ကို ခံစားမိသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ ကုတင်ပေါ် ရောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ လရောင်သည် အနီးအနားရှိ ပြတင်းပေါက်မှတစ်ဆင့် သူမတို့အပေါ်သို့ ပက်ဖြန်းကျဆင်းနေပေသည်။
ရန်ကိုင်သည် ကုတင်းစောင်းတွင် ထိုင်လျက် ထိုတုနှိုင်းမမှီသည့် မြင်ကွင်းကို စိုက်ကြည့်ရင်း သူ့စီနီယာ မမလေး၏ ဆံပင်ကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။
“စီနီယာမမလေး ကောင်းကင်စံအိမ်မှာတုန်းကလေ၊ ငါတာဝန်နဲ့ အပြင်သွားပြီး ပြန်လာတုန်းက နင်ငါ့ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲအိမ်ပျော်နေတဲ့ အချိန်ကို ပြန်မှတ်မိသေးလား” ရန်ကိုင်က ရုတ်တရက် ကောက်မေးလိုက်သည်။
ရှနင်းချန်က သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို မမှိတ်တမှိတ် ဖွင့်လိုက်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်ပြီး “အဲ့ဒါက ကြာနေပြီဟာပြီကို၊ ငါမမှတ်မိတော့ဘူး”
သူမ မမှတ်မိဘဲ ဘယ်နေပါ့မလဲ။ ဝန်ခံရန် ရှက်နေခြင်းသာ ဖြစ်ပေသည်။
ထိုနေ့၌ ရန်ကိုင်ဆီ အထုပ်တစ်ထုပ် လာပို့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုစဉ်က သူတို့နှစ်ယောက်သည် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မရင်းနှီးသလို နှုတ်ဆက်စကားလည်း တစ်ခါမှ မပြောဖူးကြပေ။ ရန်ကိုင်၏ သစ်သားအိမ်လေးထဲတွင် စောင့်နေခဲ့သော်လည်း သူက ပြန်မလာခဲ့။
စောင့်နေရင်း စောင့်နေရင်းနှင့် အိပ်ပျော်သွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
သူမ နုးလာသည့်အချိန်တွင် ရန်ကိုင်သည် ကုတင်းဘေးမှနေ၍ သူမအား စိုက်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ထိုစဉ်က ရန်ကိုင် ဘယ်အချိန် ပြန်ရောက်လာခဲ့မှန်း ရှနင်းချန်မသိခဲ့။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်၏ အကြည့်ထဲ အလိုရမက်တို့ မပါဝင်၊ လေးအားအားကျမှုတို့သာ ပါဝင်သည်ကို သူမ အသေအချာ သတိပြုမိခဲ့သည်။
သူသည် သူမ အိပ်နေသည်ကို မနိုးရက်သည့်ပုံပင်။
“အဲ့တုန်က အချိန်က အခုအချိန်နဲ့ အတူတူလောက်ပဲ” ရန်ကိုင်က ရှနင်းချန်အား ချစ်မေတ္တာတို့ ပြည့်လျမ်းနေသည့် မျက်ဝန်းများဖြင့် စိုက်ကြည့်ရင်း ညင်သာသိမ်မွေ့သည့် လေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည် “အဲ့တုန်းက လရောင်က စီနီယာမမလေးပေါ် ကျနေတော့ စီနီယာမမလေးရဲ့ နဖူးပေါ်က ကျောက်ကလေးက တလက်လက် တောက်ပနေခဲ့တာ။ စီနီယာမမလေးရဲ့ အလှကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော် ကြောင်တောင် ကြောင်သွားတယ်။ အဲ့တုန်းက ဘယ်လောက်တောင် ကံကောင်းတဲ့ လူကများ စီနီယာမမလေးရဲ့ ဘဝလက်တွဲဖော် ဖြစ်လာမလဲဆိုပြီး အဲ့လူကို ဂျူနီယာမောင်လေး ကြိတ်မနာလိုခဲ့တာ။ ဒါပေမယ့် အဲ့လောက်တောင် ကံကောင်းတဲ့လူ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် ဖြစ်နေမယ်လို့ ဘယ်သူက ထင်ထားမှာလဲ”
သူ၏ ရိုးသားပွင့်လင်းသော စကားလုံးများထဲ ကြင်နာယုယရိပ်တို့ ပြည့်နေခဲ့သည်။ ထိုစကားများသည် ထက်ရှသော ဓါးတစ်စင်းနှယ် စီနီယာမမလေး၏ နှလုံးသားကို ထိုးဖောက်သွားခဲ့ရာ ရှနင်းချန် အနေဖြင့် ပျားရည်နွံ့ နစ်မြောသွားသလို ခံစားလိုက်ရလေသည်။
သူမ၏ မျက်ဝန်းများ ရီဝေလာပြီး နားသီးလေးများ နီးစွေးလာခဲ့သည်။ လည်တိုင်တစ်လျှောက်လုံး နီမြန်းလာပြီး နှလုံးသားလေးဟာလည်း စစ်ဗုံတီးနေသည့်နှယ် တရစပ် ခုန်လာခဲ့သည်။ အောက်ဘက်ဆီမှ ပူလောင်ပြင်းပြသော မီးတောက်မီးလျှ့တို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာပြီး ရန်ကိုင်အား မျှော်လင့်ချက်အပြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမ၏ လက်သွယ်သွယ်လေး နှစ်ဖက်ဖြင့် ရန်ကိုင် လည်တိုင်ကို သိုင်းဖက်ကာ အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်လေသည်။
သူမ၏ အတားအဆီးတို့ ကျိုးပျက်သွားရချေပြီ။ ရှနင်းချန် ရန်သူ လက်တွင်းသို့ ကျဆင်းသွားရလေပြီ။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း (၉၈၁)
အခန်းထဲဝယ်၊ အိပ်ရာပျော့ပျောထက် ရှနင်းချန် လဲလျောင်းနေခဲ့သည်။
ရန်ကိုင်သည် အကြမ်းပတမ်း မလှုပ်ရှားခဲ့၊ စကားချိုချိုလေးများ ပြောရင်းဖြင့်သာ ရှနင်းချန်အား ပို၍ ရစ်မူးအောင် လုပ်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်၏ ပျားသကာနှယ် ချိုမြသည့် စကားလုံးများကြောင့် ရှနင်းချအဖို့ တိမ်တိုက်တိမ်တိုက်များထက် လွင့်မျောနေသလို၊ တအိအိ ရွေ့လျားနေသော လှိုင်းလုံးများထက် စီးမျောနေရသလို ခံစားနေခဲ့ရသည်။ သူမတစ်ကိုယ်လုံး ယိမ်းထိုးနေပြီး အသက်ရှူသံမှာလည် မြန်ဆန်လာခဲ့ရသည်။
မျက်လုံးလေးများ ရီဝေလာပြီး ဖြူစင်သော သူမ၏ မျက်နှာလေးထက် ကြည်နူးပီတိ ဖြစ်နေသည့် အရိပ်အယောင်တို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
ရန်ကိုင် ခေါင်းငုံ့လိုက်ပြီး သူမ၏ မျက်လုံးလေးကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ ထိုမှတစ်ဆင့် နှာခေါင်းရိုးတစ်လျှောက် နိမ့်ဆင်းသွားပြီး နှာခေါင်းထိပ်သို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။ သူ့အပြုအမူကြောင့် ရှနင်းချန်၏ အသားလေး ပဲ့ကြွေသွားမည်ကို စိုးသည့်အလား ရန်ကိုင်သည် သေသေချာချာကို သတိထား လှုပ်ရှားနေခဲ့သည်။
သူနှင့် အကြည့်ချင်း ဆုံသွားသည့်အခိုက် ရှနင်းချန်၏ နားသီလေးများ ရဲရဲနီသွားခဲ့ပြီး သူ့စီနီယာမမလေးက တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည် “ဂျူနီယာမောင်လေး… နင်မထွက်သွားခင်၊ ငါ့ပုံစံကို သေချာကြည့်သွားနော်”
ထိုစကားကို ကြားကြားချင်း ရန်ကိုင် ကြောင်သွားသည်။ သို့သော် အလျင်အမြန်ပဲ ခေါင်းညိတ်လိုက်လေသည်။
ရှနင်းချန်ကို စတွေ့ခဲ့သည်မှာ ဆယ်နှစ်ကျော် ကြာခဲ့ပြီ ဖြစ်သော်ငြား သူမ၏ မျက်နှာကို တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးသေးချေ။
သူ့စီနီယာမမလေးသည် အမြဲတမ်း ဇာပဝါကို ဝတ်ဆင်ထားသဖြင့် သူ့မျက်နှာကို မမြင်နိုင်ခဲ့ပေ။
အစပိုင်းတွင် သူ့စီနီယာမမလေး၏ ရုပ်ရည် မည်ကဲ့သို့ ရှိလိမ့်မည် ဆိုသည်ကို သိချင်မိသော်လည်း အချိန် ကြာလာသည့်အခါ ထိုကိစ္စကို လုံးဝ ဂရုမစိုက်တော့ချေ။
ရှနင်းချန်သည် တိုင်းနှင့်ပြည်ကို ဖျက်စီးပစ်နိုင်သည့် အလှတရားကို ပိုင်ဆိုင်ထားည်ဖြစ်စေ၊ သာမန် ရုပ်ရည်ကိုသာ ပိုင်ဆိုင်ထားသည်ဖြစ်စေ၊ စီနီယာမမလေးသည် အမြဲတမ်း သူ၏ စီနီယာမမလေး ဖြစ်နေမည်သာ။ မည်သူမှ သူ့စီနီယာမမလေး၏ နေရာကို အစားထိုးနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
သူမတွင် အစွန်းအထင်း မြူတစ်မှုန်စာမျှ စွန်းထင်းခြင်း မရှိသည့် မျက်ဝန်းလေးများရှိသည်။ ထိုအရာနှင့်ပင် လုံလောက်နေလေပြီ။
သူမထွက်သွားခင်၊ ရှနင်းချန်သည် သူမ ဇာပဝါကို ချွတ်ပြလိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင် မထင်ထားခဲ့ချေ။ သူကကော ငြင်းမည်လား၊ ဘယ်ငြင်းလေပါ့မလဲ။
ထို့နောက် ရှနင်းချန်သည် သူမ၏ ဇာပဝါကို အသာအယာ ဖယ်ရှားလိုက်သည်။
ပြတင်းပေါက်ဆီမှ လေညင်းတစ်ချက် တိုက်ခတ်သွားပြီး ဇာပဝါသည် ကုတင် တစ်ဖက်ခြမ်းသို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။
ရှနင်းချန်ကို မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ထားခဲ့။ ရှက်ရှက်ဖြင့် သူမ၏ မျက်နှာကို ရန်ကိုင် သေသေချာချာ မြင်ရလေအောင် ခေါင်းလေး မော့ပေးလိုက်သည်။
ရန်ကိုင် ရှနင်းချန်ကို အသေအချာ စိုက်ကြည့်နေသည်။ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်မှုကြောင့် လျှော့ရိုက်ခံလိုက်ရသည့်နှယ် သူ့တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရီနေခဲ့သည်။
စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားသော်ငြား ရှနင်းချန်ပေါ် အကြည့်ရောက်သွားချိန် အနည်းငယ်တော့ ကြောင်အမိသွားသည်။
စီနီယာမမလေး၏ ရုပ်ရည်သည် သူမြင်တွေ့ခဲ့ဖူးသည့်များ အနက် အလှဆုံးမဟုတ်ချေ။ သို့သော်လည်း စီနီယာမမလေးသည် စုယန်နှင့် ရှန်ချင်းလော့တို့ကဲ့သို့ လှပသည်။ ထို့အပြင် သူမ၏ အလှသည် အခြားသူများနှင့် မတူ တစ်မူထူးခြားသည်။ ကိုယ်ပိုင်အလှဟုပင် ပြောရလေမလား။
စုယန်သည် ရေခဲနတ်သမီးလေးသဖွယ် လှပသည်။ ရှနင်းချန်သည် လွန်စွာကိုမှ ညို့ဓါတ်ပြင်းလှကာ မြင်သူတိုင်းအား ရစ်မူးရီဝေသွားအောင် ဆွဲဆောင်နိုင်သည်။ စီနီယာမမလေးသည် သန့်စင်ဖြူစင်သော အလှတရားကို ပေးစွမ်းနေသည်။
နှစ်ထောင်ပေါင်း များစွာ ကြာသွားလျှင်ပင် သူမ၏ အလှတရာသည် စိုးစဉ်းမျှ ညစ်ထေးသွားခြင်း မရှိသည့် ပုံစံမျိုးပင်။
ကြွေသားလေးသဖွယ် ချောမွတ်ဖြောင့်စင်းသော နှာတံလေး၊ ရှက်သွေးဖြာ နီးမြန်နေသော ပါးနှစ်ဖက်နှင့် ပွင့်ချပ်လေးများသဖွယ် နှုတ်ခမ်းအစုံ၊ မည်သည့် အလှပြင်ပစ္စည်းကိုမှ သုံးမထားသော်လည်း သူမ၏ အသားအရေသည် ကျောက်စိမ်းသားလေးသဖွယ် ချောမွတ်တောက်ပြောင် ဖြူဖွေးနေဆဲ။
သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်း တစ်ခုချင်းစီသည် အပြစ်အဆာ ကင်းလှသည်။ သို့သော် ထိုသန့်စင်ပြီး ပြစ်ချက်ကင်းလှသော အစိတ်အပိုင်းအားလုံး ပေါင်းလိုက်သည့်အခါ မမျှော်လင့်ထားသည့်အရာ တစ်ခုဖြစ်လာသည်။
သူ့ရှေ့ရှိ အလွန်တရာကိုမှ လှပသန့်စင်သော မိန်းမလှလေးသည် ဤလောကကြီး၏ သေမျိုးတို့နှင့် မသက်ဆိုင်သော နတ်သက်ကြွေလာသော နတ်မိမယ် တစ်ပါးနှယ်၊ မထိရက်၊ မကိုင်ရက်၊ မပြစ်မှားရက်နှယ် ထင်မှတ်ရသည်။
ရန်ကိုင်သည် နေရာများစွာကို သွားဖူးပြီး မိန်းမလှပေါင်း များစွာကို တွေ့ဖူးသော်လည်း ရှနင်းချန်ကဲ့သို့ တစ်မူထူးခြား လှပသော မိန်းမလှမျိုး တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးခဲ့ချေ။
သူမ၏ မျက်နှာအစစ်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ရန်ကိုင်အဖို့ သူ့စိတ်ခံစားချက်များကို ဖိနှိပ်ရ ခက်လာခဲ့သည်။ သူတို့ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်စလုံး တစ်ခုတည်း ဖြစ်သွားသည်အထိ ရှနင်းချန်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားချင်မိလာသည်။ သူမအား သူ့နားမှ တစ်ဖဝါးမှ မခွာစေချင်တော့သည်အထိ ဖြစ်လာမိသည်။
ထိုအတွေးတို့ သူ့ခေါင်းထဲ ပေါ်လာသည်နှင့် ချက်ချင်း အသက်ပြင်းပြင်း တစ်ချက်ရှူပြီး စိတ်ခံစားချက်များကို အမြန် ချုပ်ထိန်းလိုက်ရသည်။ ရန်ကိုင်၏ အမူအရာသည်လည်း လေးနက်တည်ကြည်သွားခဲ့ရလေသည်။
သူသည် စိတ်ဆန္ဒကို မချုပ်တည်းတတ်သည့် လူတစ်ယောက်မဟုတ်၊ ကောင်းကာင်း ထိန်းချုပ်တတ်သည့် လူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း သူ့စိတ်ထဲ ထိုကဲ့သို့သော အတွေးများ ဖြစ်လာရသည်။
အခြားလူများသာ ရှနင်းချန်ကို မြင်သွားပါက မည်ကဲ့သို့ ပြုမူမည်ကို ရန်ကိုင် တွေးပင်မတွေးရဲတော့ချေ။
“ဆရာက ပြောတယ်… ငါ့မျက်နှာကို အလွယ်တကူ ထုတ်မပြသင့်ဘူးတဲ့။ ဒါကြောင့် အမြဲတမ်း ဇာပဝါ တပ်ထားခဲ့တာ” ရှနင်းချန်က တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။ ရန်ကိုင်၏ မီးတောက်နေသည့် အကြည့်ကြောင့် ရှနင်းချန်မှာ ရှက်ရွံ့သွားခဲ့ရကာ သူမ၏ ပါးနှစ်ဖက်မှာလည်း နီမြန်းလာခဲ့ရလေသည်။
“ဘဏ္ဏာထိန်းမန် ပြောတာ အမှန်ပဲ” ရန်ကိုင်က ထပ်ခါထပ်ခါ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ရှနင်းချန်၏ ပိုးသားနှယ် ပျော့ပျောင်းသော ဆံပင်လေးများကို ပွတ်သပ်ရင်း ခေါင်းငုံ့၍ ရှနင်းချန်၏ နားနားကပ်ကာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည် “စီနီယာမမလေးရဲ့ မျက်နှာအစစ်ကိုသာ မြင်သွားရင် ယောကျာ်းသားအများစု တွေးမယ့် အတွေးနှစ်မျိုးပဲ ရှိတယ်”
“ဘယ်လိုအတွေးမျိုးလဲ” ရှနင်းချန် အလွန်တရာကိုမှ ရှက်ရွံ့သွားခဲ့သည်။ သို့သော် စိတ်ကလည်း သိချင်နေသဖြင့် မေးလိုက်မိသည်။
“အကြမ်းဖက်ချင်တဲ့စိတ်နဲ့ ကာကွယ်ပေးချင်တဲ့စိတ်ပဲ”
သူမ၏ ဖြူစင်ရိုးသားမှုကို ကာကွယ်ပေးမှု ယခင်အတိုင်း ဆက်လက်ရှိနေစေခြင်း။ နောက်တစ်ခုသည်ကား သူမ၏ အဖြူရောင်ပိတ်သားကို အရောင်ဆိုးကာ သူမ၏ ဖြူစင်သန့်စင်မှုကို အပြီးတိုင် ဖျက်စီးပစ်ခြင်းပင်။ မည်သည့် ယောကျာ်းမဆို သူမကို မြင်လိုက်သည်နှင့် သူတို့ခေါင်းထဲ ထိုအတွေးနှစ်မျိုးထဲမှ တစ်မျိုး ဖြစ်ပေါ်လာပေလိမ့်မည်။
ထိုအတွေးနှစ်မျိုးသည် ရှနင်းချန်အတွက် မလိုလားအပ်သော ပြဿနာများကို ကျိန်းသေ သယ်ဆောင်လာမည်မှာ မလွဲမသွေပင်။
“အဲ့ဒါဆို ဂျူနီယာမောင်လေး နင်ကကော” ရှနင်းချန်က ရဲဆေးတင်ကာ ရန်ကိုင် မျက်လုံး တည့်တည့်ကို စိုက်ကြည့်၍ မေးလိုက်သည်။ ထိုကဲ့သို့ မေးလိုက်ရခြင်းသည် သူမအတွက် အလွန်ကိုမှ ရှက်စရာကောင်းနေလေချေပြီ။
အခြားသူများ ဘာတွေးနေသည်ကို သူမ ဂရုမစိုက်၊ ရှနင်းချန်ဆိုသော သူမ ဂရုစိုက်သည်ကြား ရန်ကိုင်၏ အတွေးကိုသာ။
“ကျွန်တော်လား” ရန်ကိုင်က မိစ္ဆာန်ဆန် ပြုံးလိုက်ပြီး “ဂျူနီယာမောင်လေးက အများစုထဲကပေါ့”
ပြောပြီးသည်နှင့် ခေါင်းငုံ၍ ရှနင်းချန်၏ နီးစွေးစွေး နှုတ်ခမ်းလေးကို အသာအယာ နမ်းရှုံ့လိုက်လေသည်။
“အင်း…” ရှနင်းချန် တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်တင်းသွားပြီး သူမ၏ မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားခဲ့သည်။ သူမ၏ ဝိဥာဉ် ပြင်းပြင်းထန်ထန် တိုက်ခိုက်ခံလိုက်ရသည့်နှယ်၊ သူမ တစ်ကိုယ်လုံး လှုပ်ရှားခြင်းမရှိ ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ စကားပြောရန် နေနေသာသာ ကောင်းကောင်းပင် မတွေးတောနိုင်တော့ချေ။ ရန်ကိုင်၏ အနမ်းတစ်ချက်သည် ကန်ရေပြင်ထဲ ကျောက်တုံးကြီးတစ်တုံး ပစ်ချလိုက်သည့်နှယ်။
သို့သော်လည်း ခဏကြာ သူမ၏ နှလုံးသားနက် အတွင်းပိုင်းထဲမှ သာယာကြည်နူးမှု၊ ပျော်ရွှင်မှုတို့ လှိုက်တက်လာခဲ့ရလေသည်။
မျက်လုံးလေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း မှိတ်လိုက်ပြီး ထိုရစ်မူးဖွယ်ရာ အခိုက်အတန့်ထဲ ပျော်ဝင်ခံစားလိုက်သည်။ သူမ၏ နှလုံးခုန်သံမှာလည်း စစ်ဗုံတီးနေသည့်နှယ် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ခုန်လာခဲ့လေသည်။
ရှနင်းချန်းနှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းရှိုက်နေစဉ် အတောအတွင်း ရန်ကိုင်၏ လက်များသည် သူမ၏ အင်္ကျီအောက်ထဲသို့ လျှို့ဝင်သွားပြီး တောင်ထွတ်နှစ်လုံး ရှိရာဆီ လမ်းကြောင်းရှာလိုက်သည်။ ပျော့အိအိ တောင်မို့မို့နှစ်လုံးကို ရှာတွေ့သွားသည်နှင့် အသာအယာ ဆုပ်နှယ်ဆော့ကစားတော့လေသည်။
ရှနင်းချန်၏ ရင်သားလေးများမှာ အလွန်တကာကို ပျောအိစက်လှသည်။ အရမ်းကိုမှလည်း ကိုင်လို့ ကောင်းလှသည်။ ပျော့အိအိနှင့် ကိုင်နေရသည်မှာ အိမ်မက်ထဲ ရောက်နေသလားဟုပင် ထရသည်။ ထို့နောက် တောင်မို့မို့ထက်ရှိ ကျောက်စိမ်းသီးလေးများကို လက်ဖြင့် ဖိညစ်လိုက်ရာ ရှနင်းချန်တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားရ၏။ သူမ၏ ကိုယ်အပူချိန်မှာလည်း မီးတောင်ထဲ ရောက်နေသည့်နှယ် တစ်ဟုန်ထိုး မြင့်တက်လာရသည်။
အပူချိန်သာမက၊ သူမ၏ အသက်ရှူသံပါ ပြင်းထန်ကြမ်းရမ်း၊ မြန်ဆန်လာခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်၏ လက်အစုံ သူမ၏ ရင်သားများကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နှယ်လိုက်တိုင်း သူမ၏ ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ယာကျိကျိ ဖြစ်သွားရပြီး စိတ်တစ်ခုလုံးမှာလည်း ဗလာကျင်းသွားရသည်။
ယာကျိကျိ ခံစားချက်သည် သူမအား မသက်မသာ မဖြစ်စေ၊ သူမတစ်ကိုယ်လုံးရှိ အသွေးအသား၊ စိတ်ဆန္ဒတို့ပင်ကို လောင်မြိုက်လာစေသေးသည်။ ရန်ကိုင်၏ အပွတ်အသပ်ကြောင့် သူမတစ်ကိုယ်လုံး နတ်ပြည် ရောက်နေသည့်နှယ် ခံစားနေရသည်။
လက်ရှိအချိန်ကို ဘယ်သောအခါမှ ကုန်လွန်သွားခြင်း မရှိရလအောင်ကို အချိန်ကိုသာ ရပ်တန့်ထားချင်စိတ်တို့ သူမစိတ်ထဲ ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။
သူမ၏ အဝတ်အစားများ ကျွတ်သွားချိန် ရှနင်းချန် တစ်ကိုယ်လုံး ပြင်းပြင်းထန်ထန် တုန်ရီသွားလေသည်။
ရန်ကိုင်နှင့် စုယန်တို့ ချစ်တင်းနှောနေချိန်၊ သူတို့ နှစ်ယောက်နား သူမ အကြိမ်များစွာ အိပ်ခဲ့ဖူးသည်။ အိမ်နေစဉ် သူတို့ နှစ်ယောက် လုပ်နေသည်ကို မသိသည်မဟုတ်။ သိသည်။ ထို့ကြောင့် အဝတ်အစား ကျွတ်သွားပြီးနောက် နောက်ဘာဆက်ဖြစ်မည်ကို သူမ ကြိုသိနေခဲ့သည်။
အဝတ်အစာများ ကျွတ်သွားသည့်အခိုက် အသံရှူနှုန်းပင် မမှန်နိုင် ဖြစ်လာခဲ့လေသည်။
လန္စာ၏ အလင်းရောင်အောက် ရှနင်းချန်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးသည် အနာအဆာ ကင်းမဲ့သော အကောင်းဆုံးသော ကျောက်စိမ်းသားလေး တစ်တုံးနှယ် တောက်ပနေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်သည် ထိုနတ်ဘုရား လက်ရာကို တစ်သက်မမေ့ရလေအောင် သူ့နှလုံးသားထဲ အသေအချာ တံဆိပ်ခတ်နှိပ်နေခဲ့သည်။
ဆက်လက်၍ ပွတ်သပ်ဆုပ်နှယ်၊ နမ်းရှိုက်ရင်း ရှနင်ချန်း၏ အသွေးအသားများကို ဆူပွက်လာစေသည်။ သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို နေမထိထိုင်မထိ ဖြစ်လာစေသည်။ သူမ၏ နှလုံးသားလေးကို ယိမ်းထိုးလှုပ်ခတ် လာစေခဲ့သည်။
သူ့စိတ်ထဲ သူ့စီနီယာမမလေးအား တစ်သက်မမေ့နိုင်မည့် အပြီးပြည့်စုံဆုံးသော ညတစ်ညကို ပေးစွမ်းသွားမည်ကို ဆုံးဖြတ်ပြီးသွားလေပြီ။
သူ့အနေဖြင့် ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲ ထွက်ခွာတော့မည် ဖြစ်လေရာ သူ့စီနီယာမမလေးအတွက် လုပ်ပေးနိုင်သည့် အရာဆို၍ ဤအရာသာ ရှိတော့သည်။ ထို့ကြောင့် သူ့ရင်ထဲ နောင်တရနေမည့်၊ စိတ်ညစ်ရနေမည့် မည်သည့် အဖြစ်အပျက်မှ မချန်ထားခဲ့ချေ။ သူ့စီနီယာ မမလေးကိုလည်း အပြီးပြည့်စုံဆုံးသော လက်ဆောင်တစ်ခု ပေးသွားချင်သည်။
အိပ်ရာခင်းတို့ စိုစွတ်လာလေပြီ။ ရှနင်းချန်သည်လည်း ဘာကိုမှ ကောင်းကောင်း မစဉ်းစားနိုင်တော့။ သူမ၏ ဆန္ဒရိုင်းများသည် ရှိုက်သံ၊ ညည်းသံများအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲနေခဲ့လေပြီ။ ခန္ဓာကိုယ် တစ်ကိုယ်လုံးဟာ ဆိုရင်လည်း အိပ်ရာခင်းထက် တွန့်လိမ်ကောက်ကွေး နေခဲ့ချေပြီ။ သူမ၏ အသားအရေဟာ ဆိုလျှင်လည်း တစ်ကိုယ်လုံး ပန်းရောင်သန်းနေခဲ့လေပြီ။
ရန်ကိုင်သည် အားကုန်စုစည်း၍ ရန်သူ၏ နောက်ဆုံး ခံစစ်ကို စတင်ထိုးဖောက်လေပြီ။
သူ၏ ရေအလျင်နှယ် သိမ်မွေ့သော လှုပ်ရှားမှုမျာသည် တဖြည်းဖြည်း ကြမ်းတမ်းလာခဲ့သည်။
တော်ဝင်ရုံးတော်တစ်ခုလုံး နွေဦးအချိန်အခါသမယသို့ ရောက်နေသည့်နှယ်၊ အရာအားလုံးသည် လန်းဆန်းသစ်လွင် နေခဲ့ပြီး ပန်းပွင့်တို့သည်မှာလည်း တစ်ပွင့်ပြီးတစ်ပွင့် ပွင့်လန်းလာနေခဲ့သည်။
လှပံသော ပုံရိပ်တစ်ခုသည် တော်ဝင်သခင်ရုံးတော်၏ အပြင်ဘက်တွင် ငြိမ်သက်စွာ ရပ်နေလျက် ရှုပ်ထွေးသော ခံစားချက်များဖြင့် ပြည့်နှက်နေသော မျက်ဝန်းတစ်စုံဖြင့် အရှေ့တည့်တည့်သို့ စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။
နောက်ထပ်ပုံရိပ်တစ်ခု ဖြည်းဖြည်းချင်း ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုပုံရိပ်သည် မီးအိမ်တစ်လုံးကို ကိုင်ထားသော အန်လင်းအာပင် ဖြစ်လေသည်။ ယခင်ပုံရိပ်သည် အန်လင်းအာ ရောက်လာသည်ကို သတိမထားမိ။ သူမ ချောင်းဟန့်လိုက်မှပဲ ငေးငိုင်နေရာမှ အသိပြန်ဝင်လာပြီး ကြောက်လန့်သွားသော ယုန်လေတစ်ကောင်နှယ် အလန့်တကြား ထခုန်လေသည်။ သူမ၏ လှပသော မျက်နှာလေးဟာ ဆိုလျှင်လည်း ရှက်ရွံ့မှုကြောင့် ရဲရဲနီမြန်းနေခဲ့လေသည်။
“မိန်းကလေးချူ၊ အခုအချိန်ထိတောင် မနားသေးပါလား” အန်လင်းအာက ချူလင်းအား သင်္ကာမကင်း အမူအရာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ ညဘက်ကြီး ချူရီမန် ဤနေရာတွင် ရပ်ပြီး ဘာလုပ်နေမှန်း သူမတကယ်ကို နားမလည်ချေ။
“အို… ငါနားတော့မှာ” ချူလင်းမန်က တော်ဝင်သခင်ရုံးတော် ရှိရာဆီ တစ်ချက် ချောင်းကြည့်လိုက်ပြီး အလျင်စလို ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“တော်ဝင်သခင်နဲ့ ဆွေးနွေးချင်တာများ ရှိလို့လား” ချူရီမန်၏ အပြုအမူမှတစ်ဆင့် သဲလွန်စအချို့ကို အန်လင်းအာ ချက်ချင်းပဲ ကောက်ဆွဲနိုင်ခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် တွေးတွေးဆဆဖြင့် ပြုံးလျက် “ဆွေးနွေးစရာ ကိစ္စတစ်ခုခု ရှိတယ်ဆိုရင် သွားတွေ့သင့်တယ်နော်။ မိန်းကလေးချူက အပြင်လူမှ မဟုတ်တာကို။ ပြီးတော့ သူလည်း အခုအချိန် မအိမ်လောက်သေးဘူး”
“မ….. မလိုပါဘူး…” ချူရီမန်က သူမလက်ကို ကမန်းကတန်း ဝှေ့ရမ်းလိုက်ပြီး “ငါ… ငါသူ့ကို တွေ့ဖို့လာတာ မဟုတ်ဘူး… ကြယ်… ကြယ်တွေကို လာကြည့်ရုံသက်သက်ပဲ”
ချူရီမန်၏ မျက်နှာလေး ရှက်ရွံ့မှုကြောင့် ပို၍ပင် နီရဲလာခဲ့လေသည်။
“တော်ဝင်သခင်ရန်က မနက်ဖြန် ထွက်သွားတော့မှာ။ သူဘယ်အချိန် ပြန်လာမလဲ ဘယ်သူမှ သိတာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီအခွင့်အရေးကိုသာ လွဲသွားရင် နောက်ဘယ်အချိန်မှ ပြန်ရနိုင်မလဲဆိုတာ သိနိုင်တာမဟုတ်ဘူး။ ဘာတွေ တုန့်ဆိုင်းနေသေးတာလဲ မိန်းကလေးချူ” အန်လင်းအာသည် ချူရီမန်၏ အတွေးများကို နားလည်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် နည်းနည်းလေး တွန်းအားပေးလိုက်သည်။
“ငါသူ့ကိုတွေ့ဖို့ လာတာမဟုတ်ဘူး။ တကယ် ပြောနေတာ” ချူရီမန်က ရှက်ရှက်ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။
အန်လင်းအာက အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြုံးလိုက်ပြီး တစ်ခုခု ပြန်ပြောတော့မည်အပြု ထူးဆန်းသည့် အသံတို့ကို ရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရသဖြင့် သူမ၏ မျက်လုံးကြောများ တွန့်ကွေးသွားခဲ့ပြီး ထိုအသုံးကို သေသေချာချာ နားစိုက်ထောင်လိုက်သည်။
ချူရီမန်သည်လည်း ထိုအသံများကို ကြားပေသည်။ ထို့ကြောင့် ဘာအသံမှန်း သိရလေအောင် သေသေချာချာ အာရုံစိုက် နားထောင်လိုက်သည်။
ခဏအကြာ၌ မိန်းကလေး နှစ်ယောက်စလုံး၏ မျက်နှာများ ရဲရဲတောက် နီမြန်လာခဲ့ပြီး နှစ်ယောက်စလုံး ပျာတီးပျာယာဖြင့် အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြသည်။
“အဟမ်း…” အန်လင်းအာက အသာအယာ ချောင်းဟန့်လိုက်သည် “ညလေလေးက အေးနေတာပဲ။ ဒါကြောင့် ဒီည မိန်းကလေးချူကို အဖော်ပြုပြီး ကြယ်တွေကို ထိုင်ကြည့်တော့မယ်”
တော်ဝင်သခင်ရုံးတော်သို့ ပြန်ရမည်ကို အန်လင်းအာ အရမ်းကိုမှ ရှက်ရွံ့နေပေသည်။ ထို့ကြောင့် အနီးအနားရှိ စားပွဲခုံတွင် ချက်ချင်း သွားထိုင်ကာ ကောင်းကင်ပေါ်သို့ မော့ကြည့်တော့လေသည်။
ချူရီမန်သည်လည်း သူမနည်းတူ ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ထိုင်လိုက်သည်။
မိန်းကလေးနှစ်ယောက်စလုံး စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောကြ။ ညယံသည် တော်ဝင်သခင်ရုံးတော်မှ လာနေသော အသံများမှလွဲ၍ အလွန်တရာကိုမှ တိတ်ဆိတ်နေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ယောက် နှလုံးခုန်သံကိုပင် တစ်ယောက် ပြန်ကြားနေရသည်။ တော်ဝင်သခင်ရုံးတော်မှ လာနေသော အသံများကြောင့် မိန်းကလေး နှစ်ယောက်စလုံး နေမထိ၊ ထိုင်မထိ ဖြစ်နေခဲ့ကြရာ သူမတို့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အလိုလို ပူးကပ်မိလိုက်ကြသည်။
“ဟဲဟဲ… ရာသီဥတုလေးက အရမ်း သာယာတာပဲနော်” အန်လင်းအာက အဓိပ္ပါယ်မရှိသည့် စကားများကို ပြောလိုက်သည်။
“ဟုတ်တယ်” ချူရီမန်ကလည်း ဘူးမသိဘမသိနှင့် ထောက်ခံပြောဆိုလိက်သည်။
တော်ဝင်သခင်ရုံးတော်မှ လာနေသော အသံများသည် ကြာလာသည်နှင့် ပိုပို၍ ကျယ်လောင်လာခဲ့လေရာ မိန်းကလေး နှစ်ယောက်စလုံး အောက်ဘက်ပိုင်းသည်လည်း ရွစိရွစိ ဖြစ်လာခဲ့ကြရသည်။ ထိုအခိုက် လေးအေးတစ်ချက် ဖြတ်တိုက်သွားရာ နှစ်ယောက်စလုံး ကျောရိုးတစ်လျှောက် အေးစိမ့်သွားခဲ့ရလေသည်။ ဝမ်းဗိုက်နေရာမှပူ၊ လေကအေး၊ အပူအအေး ဓါတ်နှစ်မျိုးကြောင့် သူမတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်များသည် သာမန်ထက်ပို၍ တု့န်ပြန်လာနေခဲ့သည်။
“ငါတကယ်ကို မထင်ထားဘူး” အန်လင်းအက ဆွံ့အနေသည့် အမူအရာဖြင့် ရုတ်တရက် ပြောလိုက်သည်။
“ဘာကို မထင်ထားတာလဲ” ချူရန်မန်က အန်လင်းအာကို ပြန်လှည့်မေးလိုက်သည်။
“အဲ့ အမြဲတမ်း တိတ်ဆိတ်နေပြီ၊ ဆင်ဆင်ခြင်ခြင်နဲ့ အနေအထိ ပိရိသေသပ်တဲ့ မိန်းကလေး ဒီလောက် အသံကျယ်ကျယ်နဲ့ အော်နေမယ်လို့လေ…”
“ဟဲဟဲ…” ချူရီမန် ဘာပြန်ပြောလို့ ပြောရမှန်းမသိ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
“နင်ရောမသွားဘူးလား” အန်လင်းအာက သူမ၏ နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ကိုက်၍ ရုတ်တရက် မေးလိုက်သည် “အခုအချိန်က အချိန်ကောင်းပဲနော်။ ဘာအပိုစကားမှ ပြောနေစရာ မလိုဘူး”
“အန်…” ချူရီမန် ထိတ်လန့်သွားခဲ့ပြီး ရှက်ရှက်ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “ဘယ်လိုလုပ်ပြီး အဆင်ပြေမှာလဲ”
“အခု ဘာတွေရှက်နေစရာ လိုသေးလို့လဲ။ ငါသာ နင့်နေရာမှာ ပြေးဝင်သွားပြီး အဲ့ကောင်ကို သင်ခန်းစာ ကောင်းကောင်း ပေးပစ်လိုက်ပြီ” အန်လင်းအာက ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“မရဘူး” ချူရီမန်က သူမလက်ကို ကမန်းကတန်း ဝှေ့ရမ်းလိုက်ပြီး “ငါအဲ့လိုမလုပ်နိုင်ဘူး”
အခြားတစ်ယောက်၏ အချစ်ကို တောင်းဆိုနေသည့် မနာလိုနေသော သူလေးတစ်ယောက်နှယ် ပြူမူနေသော်ငြား ချူရီမန်သည် သူမကိုယ်သူမ ထိုကဲ့သို့ ရှက်စရာကောင်းသည့် အလုပ်ကို လုပ်အောင် တွန်းအားမပေးနိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။
“ကြောက်မနေနဲ့။ နောက်မှာ ငါရှိတယ်။ အခုအကြိမ် လွဲသွားရင် နောက်တစ်ကြိမ် ရှိတော့မှာ မဟုတ်ဘူးနော်” အန်လင်းအားက မကောင်းဆိုးရွား တစ်ကောင်နှယ် ဆက်လက်၍ ဆွဲဆောင်လိုက်ပြန်သည်။
ချူရီမန် တွေဝေနေလေပြီ။ သို့သော်လည်း သေသေချာချာ တွေးလိုက်ပြီးနောက် ရုတ်တရက် ခေါင်းခါလိုက်ကာ မတ်တပ်ရပ်၍ ပြောလိုက်သည် “သူပြန်လာတာကို ငါစောင့်မယ်။ သူနောက်တစ်ကြိမ် ပြန်လာတဲ့အခါကျ… ငါသူ့ကို လွှတ်ပေးတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ မင်္ဂလာညချမ်းပါ မိန်းကလေးအန်၊ ကျွန်မပြန်တော့မယ်”
“အန်။ ဟေး၊ ငါ့ကို တစ်ယောက်တည်း ဒီမှာ ထားမသွားနဲ့လေ…” အန်လင်းအာက လက်မြှောက်ပြီး လှမ်းခေါ်သော်ငြား ချူရီမန်သည် သူမမြင်ကွင်းမှ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေပြီ။
ယခု သူမတစ်ယောက်တည်းသာ ရှိတော့လေပြီ။ သို့သော်လည်း ညံမစဲနိုင်သော ညည်းသံများကို ကြားနေရဆဲ။ အန်လင်းအာသည် သူမ၏ နှုတ်ခမ်လေးကိုကိုက်၊ ကိုယ်လုံးလေးကိုကျုံ့ဝင်၊ နားလေးကို လက်ဖြင့်အုပ်၍ ရန်ကိုင်အား ထပ်တလဲလဲ ကြိတ်ကာ ကျိန်ဆဲနေလိုက်သည်။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၆)-ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၉၈၂) စိတ်ကူးအလွန် ခြေဆန့်ခြင်း
နောက်တစ်နေ့၊ ရန်ကိုင်နှင့် ရှနင်းချန်တို့ တော်ဝင်သခင်ရုံးတော်ထဲမှ ဘေးချင်းယှဉ် လမ်းလျှောက်ထွက်လာခဲ့ကြသည်။
အပြင်ဘက်တွင် လူများစွာ စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့ကြသည်။ ဟန်မင်းဆက်မှ အင်အားစုအသီးသီး၏ ခေါင်းဆောင်များ၊ ရန်မိသားစုဝင်များ၊ တော်ဝင်နယ်မြေ၏ အကြီးအကဲများနှင့် ခေါင်းဆောင်များ၊ ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်၏ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးများ၊ သုံးဆယ်ထက် မကသော သူတော်စင် အဆင့် ဆေးပညာရှင်များ၊ ထျန်းဇန်လူအိုကြီးနှင့် တိယောင်…
အကုန်လုံးသည် ရန်ကိုင် ထွက်လာမည်ကို စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့ကြသည်။
ရန်ကိုင် ထွက်လာသည်ကို မြင်သော် အကုန်လုံး၏ အကြည့်တို့သည် သူတို့နှစ်ယောက်ပေါ် စုပြုံ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ အကုန်လုံးသည် ‘ငါသိနေပါတယ်’ ဆိုသော အပြုံးများကို ဆင်မြန်းထားလျက်…
ရှနင်းချန်၏ မျက်နှာ တစ်မုဟုတ်ချည်း နီမြန်းသွားပြီး ရန်ကိုင်နောက် ချက်ချင်း ပြေးပုတ်လိုက်သည်။ သူမ လမ်းလျှောက်နေသည့် ပုံစံမှာလည်း သိပ်ပြီး ပုံစံမကျ… တစ်ခုခု ထောက်နေသည့်နှယ်…
ရန်ကိုင်က ခပ်ကျယ်ကျယ် အော်ရယ်လျက် လက်သီးဆုပ်ကာ “ဘာလို့ အားလုံး ဒီမှာ လာစုနေကြတာလဲဟင်”
“မင်းကို လိုက်ပို့မလို့လေ” လူအိုကြီးလီက ရှေ့တက်၍ ပြောလိုက်သည် “မင်းဒီနေ့ ထွက်သွားတော့မယ်ဆို”
“အင်း” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် “အားလုံးကို ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်”
“အဲ့ဒါတွေ ပြောနေစရာမလိုဘူး။ ဟိုရောက်ရင်သာ သတိထား။ အဆင်မပြေရင်တော့ ပြန်သာလာပေါ့” လူအိုကြီးလီက ပြောလိုက်ရာ ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်၍ “ဂျူနီယာ သေချာမှတ်ထားလိုက်ပါ့မယ်”
ရန်ရင်ဖုန်းနှင့် ဒေါင်စုကျုသည်လည်း ရန်ကိုင်အား အရာရာကို သေချာသတိထား၊ ဂရုစိုက်ရန် အထပ်ထပ် အခါခါ သတိပေးမှာကြားလေသည်။
“ကောင်စုတ်လေး၊ သေချာပြန်လာခဲ့နော်။ နင်းချန်က ဒီမှာရှိနေတဲ့လူအားလုံးထက် မင်းတစ်ခုခု ဖြစ်သွားမှာကို အရမ်းကြောက်တာ” မန်ဝူရက အသံတိုးတိုးဖြင့် ရန်ကိုင်နားနား ကပ်ပြောလိုက်သည်။
“’ကျုပ်သိတယ်” ရန်ကိုင်က အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် ကတိပေးလိုက်သည် “စီနီယာမမလေးကို ကျုပ်ဝမ်းနည်းအောင် လုပ်မှာ မဟုတ်ဘူး”
“မင်းအောင်မြင်ပါစေလို့ ငါဆုတောင်းပေးနေမယ်” မန်ဝူရက အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက် ရှူသွင်း၍ ပြောလိုက်သည်။
သူ့မိတ်ဆွေ၊ မိသားစုဝင်များ၏ နှုတ်ဆက်စကားများနှင့် ဆုတောင်းစကားများကြောင့် ရန်ကိုင်ရင်ထဲ နွေးထွေးသွားရ၏။
တော်ဝင်နယ်မြေ၏ ကိစ္စအဝဝကို အကြီးအကဲများဆီအပ်၊ လီရုန်နှင့် အခြားသူများကို နှုတ်ဆက်စကားပြော၊ ပြင်ဆင်စရာ ရှိသည်များကို ပြင်ပြီး နောက်ဆုံး သူ့စီနီယာမမလေးအား နှစ်သိမ့်စကားဆို၊ နဖူးလေးအား နှုတ်ဆက်အနမ်း ချွေပြီးနောက် ကြယ်လွန်းပျံကို ထုတ်ကာ ကောင်းကင်ပေါ်သို့ ပျံတက်သွားလေသည်။
ခရီးသစ်ကို သူစတင် လျှောက်လှမ်းလေပြီ။
အကုန်လုံးသည် တော်ဝင်သခင်ရုံးတော်မှ သူ့အား လက်ဝှေ့ရမ်း နှုတ်ဆက်နေခဲ့ကြသည်။
ရန်ကိုင်ပုံရိပ် ပျောက်ကွယ်သွားပြီးသည့်နောက်တွင် ယုယင်က သက်ပြင်းတစ်ချက်ချ၍ နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည် “လင်းအာ၊ မငိုနဲ့လေ။ တော်ဝင်သခင် ကျိန်းသေ ပြန်လာမှာ”
“ဘယ်သူငိုနေလို့လဲ” အန်လင်းအာက စိတ်ရှုပ်နေသည့် ပုံစံဖြင့် ပြန်မေးလိုက်သည်။
“ဒါဆို နင့်မျက်လုံးတွေ ဘာလို့ နီနေတာလဲ” ယုယင် ရယ်သွမ်းသွေးလျက် ပြန်မေးလိုက်သည်။ အန်လင်းအာ ဝန်ခံရန် ရှက်နေသည်ဟု ယုယင် ထင်နေခြင်းပင်။
“ကျွန်မ မျက်လုံးတွေ နီနေတာက…” အန်လင်းအာ ရှင်ပြရန် ပြင်လိုက်သော်လည်း မနေ့ညက အကြောင်း ပြန်စဉ်းစားမိလိုက်သည်နှင့် မည်ကဲ့သို့ ရှင်းပြ၍ ရှင်းပြရမှန်း မသိတော့ချေ။
ဇာပဝါဝတ်ထားသည့် အဆက်မပြတ် ငိုကြွေးနေသော ဖြူစင်ရိုးသားသည့် မိန်းကလေးကို ကြည့်ရင်း အန်လင်းအာ၏ စိတ်ထဲ နက်နက်နဲနဲကို လေးစားမိသွားသည်။
မနေ့ညတုန်းက အန်လင်အားသည် တစ်ညလုံး တော်ဝင်သခင်ရုံတော် အပြင်ဘက်၌ ကြယ်များကို ကြည့်ရင်းဖြင့်သာ အချိန်ကုန်ဆုံးခဲ့ရသည်။
ထိုနှစ်ယောက်သည် အမှန်တကယ်ကို သက်လုံ ကောင်းလှပေသည်။ အထိတ်လန့်ဆုံးစရာသည်ကြား မိန်းကလေးရှသည် တစ်ညလုံး မအိပ်ခဲ့သည့်တိုင် နည်းနည်းလေးမျှ ငူငူငိုင်ငိုင် ဖြစ်နေခြင်းမရှိ၊ သူမ၏ အသားအရေဟာ ဆိုလျှင်လည်း စိုပြေဝင်းလက် တောက်ပနေပေသေးသည်။
သူမ အမှန်တကယ်ကို နားမလည်နိုင်တော့ချေ။
ရန်ကိုင်ထွက်သွားပြီး ရက်အနည်းငယ် ကြာပြီးနောက် ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်သည် ကျန်းယွမ်နှင့် အစောပိုင်း သဘောတူညီချက်အရ လီရုန်၊ အခြား ဗိုလ်ချုပ်ကြီးများ၏ ဦးဆောင်မှုဖြင့် နတ်ဆိုးကုန်းမြေထဲသို့ ထွက်ခွာလေသည်။
နတ်ဆိုးအိုကြီးသည်လည်း လိုက်သွားခဲ့သည်။
တကယ်တော့ သူသည်လည်း နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ဖြစ်နေပြီ မဟုတ်လေလော။ နတ်ဆိုးကုန်းမြေသည်သာ သူ့အတွက် အကောင်းဆုံး ကျင့်ကြံရေးနယ်မြေတစ်ခု ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။
ဟူညီအစ်မနှစ်ယောက်သည် တိုက်ပွဲစိတ်ဝိဥာဉ် ကျောင်းတော်နေရာမှ ထွက်ခွာ၍ အမွှာစိတ်ဝိဥာဉ်စံအိမ်သို့ ထွက်သွားခဲ့သည်။
မန်ဝူရသည် ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေတွင် အခြေချပြီး ကာကွယ်သူချုပ်ကြီး ဖြစ်လာခဲ့သည်။
တိုက်ပွဲစိတ်ဝိဥာဉ်ကျောင်းတော် နေရာတွင် ဟန်မင်းဆက်မှ ကျင့်ကြံသူများသည် ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ် နယ်မြေမှ ထောက်ပံ့ပေးသော အရင်းအမြစ်များကို အသုံးချ၍ ကြိုးကြိုးစားစား လေ့ကျင့်နေကြသည်။
အယောက်သုံးဆယ် နီးပါးရှိသော သူတော်စင်အဆင့် ဆေးပညာရှင်များသည် ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေကို ဆေးပညာရှင်များ၏ ဠာနာချုပ်အဖြစ် မှတ်ယူထားကြလေပြီ။ အကြောင်းမှ ထျန်းဇန်လူအိုကြီးသည် လောကကြီးထဲ ခြေဆန့်လှည့်လည်တော့မည် အဟုတ်ဘဲ တော်ဝင်နယ်မြေတွင် အခြေချတော့မည်ဟု ကြေညာလိုက်သောကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။
လူအိုကြီးလီသည် ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေ၏ ဂုဏ်သရေရှိ ဆေးပညာရှင်ချုပ် ဖြစ်လာခဲ့လေသည်။
လူအိုကြီးနှင့် ရှနင်းချန်တို့ ထိုနေရာတွင် ရှိနေမှဖြင့် အခြားဆေးပညာရှင်များသည် ဘာကြောင့် ထွက်သွားကြတော့မည်နည်း။ အကုန်လုံးသည် အကြောင်းပြချက် အမျိုးမျိုးဖြင့် တော်ဝင်နယ်မြေတွင် နေနေကြသည်။
ထိုအဖြစ်အပျက်ကြောင့် တော်ဝင်နယ်မြေသည် ထုန်းရွှမ်လောကကြီးတွင် အလွှမ်းမိုးနိုင်ဆုံးသော အင်အားစုတစ်ခုအဖြစ်သို့ ရုတ်ချည်း ပြောင်းလဲသွားလေသည်။
———————————-
ကြယ်တာရာကောင်းကင်သည် အဆုံးမဲ့ကျယ်ပြေ၏။
အေးစက်က်၊ မှောင်မိုက်နေသော ကြယ်စီရင်စုထဲ ရန်ကိုင်၏ ကြယ်လွန်းပျံသည် တရွေ့ရွေ့နှင့် ရှေ့ဆက်နေသည်။
သူသည် ကြယ်တာရာကောင်းကင်သို့ ရေခဲဂိုဏ်းတွင် ရှိနေသော လေဟာနယ်လိုဏ်ခေါင်းမှတစ်ဆင့် လာခဲ့သည်။ အကြောင်းမှာ ရေခဲဂိုဏ်းချုပ် ချင်းယတို့အဖွဲ့သည် ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲသို့ ထိုနေရာမှတစ်ဆင့် ထွက်သွားသောကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။
သို့သော်လည်း ဘာမှ ရှာမတွေ့ခဲ့ချေ။
ဘယ်နေရာသို့ သွားသင့်လဲ၊ သက်ရှိ သတ္တဝါတွေကို ကြုံတွေ့မည်လား သူမသိချေ။ သူသိသည်ဆို၍ ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲတွင် လူသားမျိုးနွယ်စုအပြင် အခြားမျိုးနွယ်စုဝင်များပါ ရှိသည်ဆိုသည်ပင်။
အရိုးမျိုးနွယ်စုသည် လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း ထောင်ပေါင်းများစွာခန့်က ထုန်းရွှမ်လောကကြီးကို ရှာတွေ့နိုင်ခဲ့သည်။
သူဆက်သွားနေသရွေ့ တစ်နေ့ သက်ရှိ အရိပ်အယောင်တို့ကို တွေ့ရပါစေဟု ရန်ကိုင် မျှော်လင့်နေမိသည်။
ကြယ်လွန်းပျံသည် ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲ ရွေ့လျားသွားလာနေခဲ့သည်။ ကြယ်လွန်းပျံ၏ အကာအကွယ် အရံအတားကြောင့် ကြယ်တာရာကောင်းကင်၏ အဖျက်စွမ်းအားသည် ရန်ကိုင်အပေါ် မသက်ရောက်နိုင်ခဲ့ပေ။
ကြယ်လွန်းပျံသာ မရှိလျှင် ရန်ကိုင်လည်း ဤမျှ ဝေးဝေးသွားနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ကြယ်တာရာကောင်းကင်၏ အဖျက်စွမ်းအားကို ခုခံရန်အတွက် သူ့ခွန်အားကို အဆက်မပြတ် အသုံးပြုနေရလိမ့်မည် မဟုတ်လေလော။
ကြယ်လွန်းပျံကို လည်ပတ်ရန်အတွက် အသုံးပြုရသော စွမ်းအင်သည် ကြယ်တာရာကောင်းကင်၏ ဖိအားကို ခုခံရန်အတွက် ထုတ်သုံးရသော သူ့ကိုယ်ပိုင်စွမ်းအင်နှင့် ယှဉ်လျှင် အရမ်းကိုမှ နည်းလွန်းပေသည်။
ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲ သူသွားနေသည်မှာ မည်မျှ ကြာသွားပြီလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင်မသိချေ။ သို့သော် သူ၏ သူတော်စင်အဆင့် ကျင့်ကြံခြင်းမှာ တည်ငြိမ်သွားလေပြီ။ ရန်ကိုင်သည် ကျင့်လည်းကျင့်ကြံရင်း ကြယ်လွန်းပျံကို ထိန်းချုပ်လျက် ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲ သွားလာနေသည်။
သို့သော်ငြား ယခုထိတိုင် ဘာကိုမှ ရှာမတွေ့သေးချေ။
သူသည် မဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရားနှင့်ယှဉ်လျှင် အတော်လေး ကံကောင်းသည်ဟု ဆို၍ရပေသည်။ မဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရား ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲသို့ သွားစဉ်က အာကာသမုန်တိုင်းကို ကြုံတွေ့ခဲ့ရလေသည်။
သို့သော် စိတ်ပျက်စရာသည်ကား သူ့အနေဖြင့် မည်သည့် သက်ရှိ အရိပ်အယောင်ကိုမှ ရှာမတွေ့သေးခြင်း ဖြစ်သည်။
ရန်ကိုင် စိတ်ဓါတ်ကျချင်လာခဲ့သည်။ ဤအတိုင်းသာ ဦးတည်ရာမဲ့ သွားနေပါက မည်သည့် အကျိုးမှ ရှိလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ဤကြယ်စီရင်စုထဲ လမ်းပျောက်သွားပြီး အသက်ကြီး သေသွားသည်မှာလည်း ဖြစ်နိုင်ပေသည်။
ထိုသို့သော စိတ်ညစ်၊ စိတ်ပျက်စရာ အတွေးများ သူ့ခေါင်းထဲပေါ်လာသော်ငြား ပြန်ဆုတ်ရန် မစဉ်းစားခဲ့။ အကြောင်းမှာ စုယန်သည်လည်း ဤကြယ်စီရင်စုထဲရှိ တစ်နေရာရာတွင် ရှိနေသောကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။
တစ်နေ့၊ လုပ်စရာမရှိ ဖြစ်နေသဖြင့် နတ်ဆိုးစာအုပ်ကို ထုတ်ယူ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။
ထိုနတ်ဆိုးစာအုပ်ကို ရလိုက်သည့် အချိန်မှစ၍ သူ့ဘဝသည် တစ်ဆစ်ချိုး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရသည်။ သူ၏ လက်ရှအောင်မြင်မှုများသည် နတ်ဆိုးစာအုပ်နှင့် ဆက်စပ်နေပေသည်။
ထိုရှေးဟောင်းစာအုပ်မှ ရွှေရောင်အရိုးခြောက်၊ သုတ်သင်ခြင်းနတ်ဆိုးမျက်လုံးနှင့် မဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရား၏ အမွေအနှစ်ကို သူရခဲ့သည်။
မဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရားသည် သူမသေခင် သူ့အမွေ ဆက်ခံသူအတွက် လမ်းကြောင်းခင်းထားပေးခဲ့သည့်ပုံပင်။ သို့သော်လည်း လက်ရှိတွင် ရန်ကိုင်သည် မဟာနတ်ဆိုး နတ်ဘုရား မပြည့်မြောက်နိုင်ခဲ့သော ကြယ်တာရာကောင်းကင် အား စူးစမ်းခြင်းခရီးစဉ်ကို စတင်နေလေပြီ။
လက်ရှိအချိန်မှစ၍ သူ၏ အောင်မြင်မှုများသည် မဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရားထက် ကျော်လွန်သွားပေတော့မည်။
မဝေးတော့သော အနာဂတ်တွင် သူသည် မဟာနတ်ဆိုး နတ်ဘုရား အတိတ်တွင် ပြီးမြောက်အောင် မလုပ်နိုင်ခဲ့သော အရာကို အောင်မြင်ပြီးမြောက်အောင် လုပ်နိုင်လိမ့်မည်ဟု ယုံကြည်နေသည်။ ဆရာထက် တပည့်လက်စောင်းထက် ကျိန်းသေ ဖြစ်လာမည်ကို တထစ်ချ ယုံကြည်နေသည်။
“အန်…” သူအတွေးနက်နေစဉ် ရုတ်တရက် တစ်ခုခုကို သတိပြုမိလိုက်ပြီး နတ်ဆိုးစာအုပ်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။
အဘက်ဘက်တွင် ရှိနေသော ကြယ်များမှ စွမ်းအင်များသည် စွမ်းအင်တန်းများ အသွင်သို့ ပြောင်းလျက် နတ်ဆိုးစာအုပ်ထဲသို့ စီးဝင်နေသည်ကို ရန်ကိုင် သတိပြုမိလိုက်သည်။
တစ်ချိန်တည်းတွင် နတ်ဆိုးစာအုပ်ထဲတွင် ရှိနေသော နတ်ဘုရားသစ်ပင်က သူ့အား အကြောင်းကြားလာခဲ့သည်။
နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ ခေါ်သံကို ကြားသော် ရန်ကိုင်က ချက်ချင်းပဲ ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “ငါအခုချက်ချင်းပဲ လာခဲ့မယ်”
ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့နာဝိဥာဉ်ကို နတ်ဆိုးစာအုပ်ထဲသို့ ပို့လိုက်လေသည်။ အထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် များစွာသော ကြယ်အလင်းတန်းတို့ နေရာတစ်ခုဆီ ဦးတည် စီးဆင်းနေသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။
အလင်းတန်းများသည် အနက်ရောင်ကျောက်တုံး နှစ်တုံးဆီသို့ စီးဆင်းနေခြင်းဖြစ်သည်။
ထိုအနက်ရောင်ကျောက်တုံး နှစ်တုံးကို မည်သို့သော အရာမှန်း ယခုထိတိုင် ရန်ကိုင် မသိသေးချေ။
ထိုအနက်ရောင်ကျောက်တုံးများသည် သတ္တုရိုင်းများစွာ ထဲရှိ သတ္တုအဆီအနှစ်များကို စုပ်ယူခဲ့သည်။ ထိုသို့ စုပ်ယူပြီးနောက် ကျောက်တုံးမျက်နှာပြင်ထက် လူသားများ၏ သွေးကြောများနှင့် ဆင်တူသော မျဉ်းကြောင်းများ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထို့အပြင် ကျောက်တုံးများသည် အသက်ရှိလာသည့်နှယ် ၎င်းတို့ဆီမှ လူသားတို့၏ နှလုံးခုန်သံ ကဲ့သို့သော အသံများ ကြားလာရသည်။
ကြယ်စွမ်းအင်များကို စုပ်ယူပြီးနောက် ကျောက်တုံး မျက်နှာပြင်ပေါ်ရှိ မျဉ်းကြောင်းများသည် ပို၍ ကြည်လင်၊ ပြတ်သား၊ ရှင်းလင်းလာခဲ့သည်။ ၎င်းဆီမှ ထုတ်လွှတ်နေသာ တဒုတ်ဒုတ် ခုန်နေသည့် အသံမှာလည်း ပို၍ သိသာခဲ့သည်။
“အဲ့ဒါတွေက အသက်ရှိနေတယ်ထင်တယ်” နတ်ဘုရားသစ်ပင်က ပြောလိုက်သည်။ နတ်ဘုရား သစ်ပင်သည် နတ်ဆိုးစာအုပ်ထဲတွင်နေ၍ ထိုကျောက်တုံး နှစ်တုံးကို အမြဲတမ်း စောင့်ကြည့်နေခဲ့သဖြင့် သူသည် ရန်ကိုင်ထက် ထိုကျောက်တုံးများအကြောင်းကို ပိုသိပေသည် “အဲ့ဒါတွေကို ကြည့်ရတာ လရောင်စမ်းမြက်ပင်နဲ့ ဆင်သလိုပဲ”
“မင်းပြောချင်တာက အဲ့ကျောက်တုံးနှစ်တုံးက လောကရတနာတွေလို့ ပြောချင်တာလား” ရန်ကိုင် မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။
“သိပ်တော့လည်း မသေချော။ နှစ်ပိုင်းပိုင်းပြီး စစ်ဆေးကြည့်ချင်လား” နတ်ဘုရားသစ်ပင်က မေးလိုက်သည်။
“မလိုသေးဘူး။ အဲ့ဒါတွေသာ လောကရတနာတွေကို တကယ်ကို ဖြုန်းတီးရာရောက်မှာ” ရန်ကိုင်က ခေါင်းခါလိုက်သည် “ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ နှစ်ခုစလုံးက ပြောင်းလဲနေတုန်းပဲ ရှိသေးတယ်။ ဆက်ပြီးတော့ စောင့်ကြည့်နေ။ တစ်ခုခုထူးခြားရင် ငါ့ကို ချက်ချင်း အကြောင်းကြားလိုက်”
“သိပြီ” နတ်ဘုရားသစ်ပင်က ပြန်ပြောလိုက်သည်။
ထိုကျောက်တုံးနှစ်တုံးသည် မည်သည့် ပစ္စည်းပင် ဖြစ်စေကာမူ၊ သူသာ စိတ်ရှည်ရှည်ဖြင့် စောင့်နေသရွေ့ တစ်နေ့ကျ အမှန်တရားကို သိရပေလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် နတ်ဆိုးစာအုပ်ကို ချက်ချင်း ပြန်မသိမ်းဘဲ ကျောက်တုံးနှစ်တုံး ကြယ်စွမ်းအင်များကို စုပ်ယူနိုင်စေရန် အပြင်သို့ ထုတ်ထားလိုက်သည်။
ရန်ကိုင် ဆက်သွားနေခဲ့သည်။
တစ်နေ့၊ သူ့ရှေ့၊ နောက်ထပ် စွမ်းအင်မုန်တိုင်း ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုစွမ်းအင်မုန်းတိုင်းသည် လွန်စွာကိုမှ အရွယ်အစား ကြီးမားလှပေသည်။
ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး သူတော်စင်ချီကို လှည့်ပတ်၍ ထိုစွမ်းအင်မုန်တိုင်းကို ခုခံရန် ပြင်လိုက်သည်။
ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲသို့ ခြေချလိုက်ကတည်းက အာကာသမုန်တိုင်းများသည် သူ့အတွက် ပုံမှန်ဖြစ်လာသည်။ မသေမျိုးအဆင့်သို့ ချိုးဖျက်ခဲ့စဉ်က အာကာသမုန်တိုင်းဆီမှ ကပ်သီသီလေး လွတ်မြောက်ခဲ့သည့် ဘဝမျိုး မဟုတ်တော့။ လက်ရှိသူသည် အာကာသမုန်တိုင်းကို အလွယ်တကူ ခုခံကျော်လွှား နိုင်နေလေပြီ။
အာကာသမုန်တိုင်း တိုက်ခတ်လာသည့်အချိန် ရန်ကိုင်သည် ကြယ်လွန်းပျံကို ထိန်းထားရင်း တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့်သာ ဆက်သွားနေလိုက်သည်။
မရေမတွက်နိုင်သော ဂြိုလ်သိမ်ဂြိုလ်မွှား များစွာတို့သည် မုန်တိုင်းထဲ လှည့်ပတ်နေခဲ့ကြသည်။
ရုတ်တရက် တစ်ခုသော ဂြိုလ်သိမ်ဂြိုလ်မွှားတစ်ခုသည် ရန်ကိုင်၏ အမြင်အာရုံကို ဆွဲဆောင်သွားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ထိုနေရာဆီသို့ ချက်ချင်း ပြေးသွားလိုက်ပြီး စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူ့တစ်ကိုယ်လုံး စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် တဆတ်ဆတ် တုန်ရင်လာခဲ့လေသည်။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၉၈၃) မိန်းမချောလေးနှစ်ယောက်
ဂြိုလ်သိမ်ဂြိုလ်မွှားပုံထဲတွင် ရပ်၍ ရန်ကိုင်သည် ဘေးပတ်ပတ်လည်ကို လေ့လာနေခဲ့သည်။ သူကြည့်လိုက်သည့် နေရာတိုင်းတွင် ကျင့်ကြံသူများ ချန်ရစ်ခဲ့သည့် အရိပ်အယောင်များကို တွေ့နေရသည်။
ရန်ကိုင် အလွန်တရာကိုမှ စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့သည်။ သူသည် လမ်းမသိဘဲ ဦးတည်ချက်မဲ့ သွားလာနေခြင်း ဖြစ်သည်။ သူ့စိတ်ထဲ ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲ လမ်းပျောက်ပြီး အသက်ကြီးပြီး သေသွားရမည်ကိုလည်း ကြောက်ရွံ့နေမိသေးသည်။ လမ်းတစ်လျှောက်လုံး မည်သည့် သက်ရှိအရိပ်အယောင်ကိုမှလည်း မတွေ့ခဲ့ရချေ။ ထို့ကြောင့် သဲလွန်စအချို့ တွေ့လိုက်ရချိန် သူစိတ်အားတက်သွားခြင်းမှာ မထူးဆန်းချေ။
ရန်ကိုင်သည် စိတ်ဓါတ်ကျ၊ စိတ်ညစ်နေခြင်း မရှိတော့။ စိတ်လှုပ်ရှားနေသည့် အမူအရာဖြင့် ပတ်ဝန်းကျင်ကို သေသေချာချာ စစ်ဆေးလေတော့သည်။
ထိုဂြိုလ်သိမ်ကြီးသည် တောင်တစ်လုံးစာမျှ ကြီးမားပေသည်။ အနားတွင် လှည့်ပတ်နေသော ဂြိုလ်သိမ်ဂြိုလ်မွှား သေးသေးလေးများလည်း ရှိနေသည်။ ဂြိုလ်သိမ်ကြီးထက်တွင် သဘာဝအတိုင်း ဖြစ်ပေါ်လာခြင်း မဟုတ်သော အပေါက်၊ အချိုင့်များ၊ ကမုကထစ်များ ရှိနေခဲ့သည်။ ဓါးခုတ်ရာကဲ့သို့သော ဖြတ်ပိုင်းရာများလည်း ရှိနေခဲ့သည်။
တစ်ယောက်ယောက် ဤနေရာတွင် တိုက်ခိုက်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်ရပေမည်။
ထိုအချက်ကို ရန်ကိုင် သေချာနားလည်ပေသည်။ တွေ့ရှိရသော သဲလွန်းစများအရ တိုက်ပွဲသည် အချိန် အကြာကြီးက ဖြစ်သွားခဲ့ခြင်း မဟုတ်။ လွန်ခဲ့သော ရက်အနည်းငယ်၊ လအနည်းငယ် ဖြစ်သွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ မဟုတ်လျှင် ထိုချိုင့်ရှာ၊ ခွက်ရာ၊ ဖြတ်ပိုင်းရာများသည် အာကာသမုန်တိုင်း၏ ပွတ်တိုက်စားမှုကြောင့် ပြောင်ချောသွားနေပေလိမ့်မည်။
သဲလွန်စများကို သေသေချာချာ စစ်ဆေးပြီးနောက် တိုက်ခိုက်ခဲ့သော လူများသည် အရမ်းကြီး မမြင့်ကြောင်း ရန်ကိုင် သတိပြုမိလိုက်သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် စိတ်သက်သာရာလည်း ရသွားခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်သည် ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲသို့ ထွက်လာလာခြင်း အားကောင်းသော ပညာရှင်များနှင့် တွေ့ရမည်ကို စိုးရိမ်နေခြင်း ဖြစ်ပေသည်။
အာကာသမုန်တိုင်း အလွန်သို့ စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် ရန်ကိုင်သည် ကြယ်လွန်းပျံကို ထိန်းချုပ်၍ အာကာသမုန်တိုင်းနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက် အရပ်ကို ပျံသန်းသွားလေသည်။
အာကာသမုန်တိုင်းသည် ထိုအရပ်မှာ လာခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဂြိုလ်သိမ်ကြီးပေါ် အပျက်အစီးများ ကျန်ခဲ့အောင် တိုက်ခိုက်ခဲ့သော လူများသည် ထိုဘက်ရှိ တစ်နေရာရာတွင် ရှိနေရပေမည်။
အခွင့်အရေးမှာ ပါးလျသော်ငြား ကြိုးစားကြည့်၍ မမှားချေ။
ရန်ကိုင်သည် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို အစွမ်းကုန် ဖြန့်ကျက်၍ ရှေ့ဆက်သွားနေခဲ့သည်။
လမ်းတွင် တွေ့ခဲ့သော ဂြိုလ်သိမ်ဂြိုလ်မွှားများကို စစ်ဆေးကြည့်ခြင်းမှ သဲလွန်စအချို့ကို ထပ်တွေ့ခဲ့ရာ သူရှာနေသော လူများသည် သူနှင့် မဝေးတော့ကြောင်း ရန်ကိုင် ခန့်မှန်းမိလိုက်သည်။
ရန်ကိုင်သည် ကြယ်လွန်းပျံအား ပို၍ မြန်မြန် ပျံသန်းစေလိုက်သည်။
အမှောင်ထုထဲ အချိန်အတော်ကြာအောင် လျှောက်ပတ်ရှာနေကြည့်ပြီးနောက် တောက်ပသော အလင်းရောင်တို့ ရန်ကိုင်ရှေ့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
ကြယ်စီရင်စု၏ ဤအပိုင်းတွင် တောက်ပသော ကြယ်များစွာ ရှိနေခဲ့သည်။ ကြည့်ရသည်မှာ ရန်ကိုင်သည် ကြယ်စီရင်စု၏ အခြားတစ်ဖက်သို့ ရောက်လာသည့်ပုံပင်၊ ဤနေရာတွင် ကြယ်စင်များစွာ ရှိနေသော်ငြား သူလာခဲ့သော ယခင်အပိုင်းသည် မည်းမှောင်သော အမှောင်ထုနှင့် တိတ်ဆိတ်မှုမှလွဲ၍ အခြားမရှိချေ။ ယခုဘက်ခြမ်းနှင့် ယခင်ဘက်ခြမ်းနှင့် လုံးဝကို ဆန့်ကျင်ဘက် ဖြစ်နေခဲ့သည်။
မရေမတွက်နိုင်သော ကြယ်သေး၊ ကြယ်ကြီးများသည် ဤကြယ်စီရင်စုထဲ ရှေးခေတ်အချိန်များကတည်းက မွေးဖွားလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ကြယ်တစ်လုံးချင်းစီတိုင်းသည် တစ်ခုခုကို ဗဟိုပြုလျက် ပုံသဏ္ဏာအမျိုးမျိုးဖြင့် လှည့်ပတ်၊ လည်ပတ်နေခဲ့ကြသည်။
ရောင်စုံအလင်းတို့ကိုလည်း ဤဘက်ပိုင်းတွင် မြင်တွေ့နေခဲ့ရသည်။
အချို့ကြယ်များသည် လွန်စွာကိုမှ တောက်ပစွာ လင်းလက်နေခဲ့သလို တစ်ချိန်တည်းတွင် ချစ်ချစ်တောက် ပူပြင်းလှသော အပူချိန်ကို ထုတ်လွှတ်နေခဲ့သည်။ ထိုကြယ်များထဲတွင် ပါဝင်သော အပူစွမ်းအင်သည် အနားကပ်လာသူတိုင်းကို လောင်ကျွမ်းပစ်နိုင်သည်ဟု ရန်ကိုင် ခန့်မှန်းမိလိုက်သည်။
ထိုကြယ်များစွာဆီမှ ထွက်ပေါ်နေသော အပူစွမ်းအင်သည် ရန်ကိုင်ကိုယ်ထဲသို့ စီးဝင်လာရာ ရန်ကိုင်တစ်ကိုယ်လုံး အလွန်တရာကိုမှ သက်သောင့်သက်သာ ဖြစ်သွားရသည်။ အသန့်စင်ဆုံးသော ယန်ဓါတ်များပင်။
အခြားကြယ်များသည် အလွန်တရာကိုမှ အေးစက်နေခဲ့သည်။ ကြယ်တစ်စင်လုံးသည် ကမ္ဘာဦး ရေခဲများဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသည့်နှယ်၊ ကြယ်ဆီမှ ထွက်ပေါ်နေသော ရေခဲစက်ကွင်းသည် ကြယ်၏ အရွယ်အစားထက်ပင် ပို၍ ကြီးမားနေပေသည်။
ထိုရေခဲစက်ကွင်းသည် စက်ကွင်းထဲ ဝင်လာသည့် အရာမှန်သမျှကို အေးခဲပစ်နိုင်စွမ်း ရှိသည်ဟု ထင်ရသည်။
အခြားကြယ်များနှင့်မတူ စိမ်းစိမ်းတောက်နေသည့် ကြယ်များလည်း ရှိနေပေးသည်။ ထိုကြယ်များတွင် လွန်စွာကိုမှ သိပ်သည်းလှသော သစ်သားဓါတ်ကို ထုတ်လွှတ်နေသည့် ဧရာမသစ်ပင်ကြီးများစွာ ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုသစ်ပင်ကြီးများကို ကြည့်ရသည်မှာ ကြယ်တာရာ ကောင်းကင်ထဲ ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားစွာဖြင့် ပေါက်ရောက်နေသည့်နှယ်။
ထိုအသစ်အဆန်း မြင်ကွင်းကြောင့် ရန်ကိုင် မှင်သက်သွားပြီး ကြောင်ကြည့်နေမိလို်ကသည်။
ကြယ်စီရင်စုကြီး၏ ထူးခြားအံ့ဩဖွယ်ကောင်းလှသည့် မြင်ကွင်းများကို သူ့မျက်စိဖြင့် ကိုယ်တိုင် မြင်တွေ့နိုင်ခဲ့လေပြီ။
ခန့်ပင်မခန်းမှန်နိုင်သော များပြာလှသော စွမ်းအင်တို့ကို အနားတွင် ရှိနေသော ကြယ်စင်များစွာတို့က ထုတ်လွှတ်နေ၏။ ထုန်းရွှမ်လောကကြီးတွင် ရှိနေသော တော်ဝင်နယ်မြေသည် အနေရာနှင့် ယှဉ်လိုက်လျှင် ဘာဆိုဘာမှမဟုတ်တော့ချေ။ ဤနေရာ၌ တစ်နှစ် ကျင့်ကြံခြင်းသည် ထိုနေရာ၌ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကျင့်ကြံခြင်းနှင့် အလားသဏ္ဍာန် တူပေသည်။
ရန်ကိုင်၏ မွှေးညင်းပေါင်များ အလိုလို ပွင့်လာပြီး အနားရှိ စွမ်းအင်များကို လောဘတကြီး စုပ်ယူတော့သည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရီနေခဲ့ပြီး သူ့ပါးစပ်မှာလည်း နားရွက် တက်ချိတ်တော့မည့်နှယ် ပြုံးဖြီးနေခဲ့သည်။
ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ ဤနေရာတွင် ထိုင်ပြီး ကျင့်ကြံပစ်ချင်သည့် စိတ်တို့ ထွက်ပေါ်လာရသည်။ ထိုအတွေးသည် လက်တွေ့မဆန်သော်ငြား သူ့အနေဖြင့် ဤမျှ သိပ်သည်းလှသော မိုးမြေစွမ်းအင်များကို လက်မလွှတ်ချင်ပေ။
သူ့ဘာသာ သိပ်သည်းလှသော မိုးမြေစွမ်းအင်များကို စုပ်ယူနေသည့် အခြင်းအရာထဲ နစ်မြောနေစဉ် သူ့ကောင်းကင် စိတ်အာရုံစက်ကွင်းထဲသို့ တစ်ယောက်ယောက် ဝင်လာသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည်။
ရန်ကိုင်လည်း သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို အမြန် ပြန်ရုတ်လိုက်ပြီး သက်ရှိ အရိပ်အယောင်အား အာရုံခံမိလိုက်သည့် အရပ်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
သူသည် တစ်ဖက်လူအား ရှာတွေ့ခဲ့သလို တစ်ဖက်လူသည်လား သူ့အား ရှာတွေ့ခဲ့သည်။ အကြောင်းမှာ သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ပြန်ရုတ်လိုက်သည့် အချိန်တွင် တစ်ဖက်ဆီမှ သူ့အောက် မနိမ့်ကျသော ကောင်းကင် စိတ်အာရုံတို့ ထွက်ပေါ်လာသည်ကို အာရုံခံမိလိုက်သည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။
လူနှစ်ယေဦက်ပင်… ထိုအပြင် သူတို့ကြား ကျင့်ကြံခြင်း ကွာခြားချက်သည် ကြီးမားခြင်းမရှိချေ။ ထိုနှစ်ယောက်သည် သူတော်စင် ဒုတိယအဆင့်၊ တတိယအဆင့် ဝန်းကျင်တွင်သာ ရှိနေသည်။
ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲတွင် မမျှော်လင့်ဘဲ ကြုံတွေ့လိုက်သော လူနှစ်ယောက်သည် သူတော်စင် အဆင့်များ ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် သက်ပြင်းမချဘဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် စိတ်သက်သာရာလည်း ရသွားခဲ့သည်။ တစ်ဖက်လူသည် သူတော်စင်အဆင့် ဖြစ်နေသည့်အတွက် နှစ်ဖက်ကြား တိုက်ပွဲဖြစ်မည်ဆိုလျှင် သူ့ဘက်ကလည်း ပြန်၍ ခုခံတိုက်ခိုက်နိုင်ပေမည် မဟုတ်လေလော။
ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် တုန့်ဆိုင်းမနေဘဲ ကြယ်လွန်းပျံကို ထိန်းချုပ်၍ ထိုလူနှစ်ယောက် ရှိနေရာ အရပ်ဆီ ပျံသန်းသွားလိုက်သည်။
လမ်းတွင် ကံကောင်းပြီး လူနှစ်ယောက်ကို တွေ့ခဲ့ရသည်။ ထိုလူနှစ်ယောက်ကို ဘာကြောင့် ဒီအတိုင်း လွှတ်လိုက်ရမည်နည်း။ လမ်းပျောက်နေသည် ဖြစ်လေရာ ထိုနှစ်ယောက်အား အနီးအနားတွင် လူနေသည့်နေရာ ရှိမရှိ မေးမြန်းစူးစမ်းရပေမည်။
သို့သော်လည်း သူသည် တစ်ဖက်လူဆီသို့ သွားနေစဉ် တစ်ဖက်လူနှစ်ယောက်သည်လည်း သူ့ဆီသို့ လာနေသည့် အတွက် ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့ရသည်။
ထိုအချက်ကြောင့် ရန်ကိုင်လည်း ချက်ချင်းပဲ နိုးနိုးကြားကြား ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။
သူတို့၏ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်ဖြင့် ရန်ကိုင်၏ ခွန်အားကို သတိမပြုမိနိုင်စရာ အကြောင်းမရှိချေ။ တစ်ဖက်လူသာ မကောင်းသည့် ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် သူ့ဆီသို့ လာနေခြင်း ဖြစ်ပါက ကျိန်းသေ တိုက်ပွဲဖြစ်ရပေလိမ့်မည်။
ရန်ကိုင်သည် နောက်ပြန်မဆုတ်ဘဲ သတိချပ်၍သာ ရှေ့ဆက်သွားလိုက်သည်။ လမ်းပျောက်နေသည်ဖြစ်ရာ ထိုနှစ်ယောက်ကို ဘာမှမပေးဘဲ မလွှတ်လိုက်နိုင်ပါချေ။
ခဏအကြာ၌ ရန်ကိုင်ရှေ့ အပြာရောင်အလင်းတန်းတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် ရပ်တန့်လိုက်ပြီး သူ့ရှေ့ရှိ အပြာရောင်အလင်းတန်းကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ခဏအကြာ၌ လှပသောမျက်ဝန်းနှစ်စုံ သူ့အား စိုက်ကြည့်လာသည်ကို တွေံလိုက်ရသည်။
ယခုမှပဲ သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ စက်ကွင်းထဲသို့ ဝင်လာသော လူနှစ်ယောက်သည် မိန်းမငယ်လေး နှစ်ယောက် ဖြစ်နေမှန်း သိလိုက်ရသည်။
နှစ်ယောက်စလုံးသည် တူညီသော အဖြူရောင် ဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး လှပသော ရုပ်ဆည်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားကြသည်။ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားမှာလည်း အပြစ်ဆိုစရာမရှိ။ တင်းကြပ်သော အဝတ်ကြောင့် သူတို့၏ ရင်အုပ်နေရာ၊ တင်သားနေရာတို့မှာ ပို၍ ထင်ရှားပေါ်လွင်နေခဲ့သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး၏ ရင်ဘတ်ပေါ်တွင် ဓါးပုံစံ အမှတ်အသား တစ်ခုရှိနေခဲ့သည်။ ထိုမိန်းကလေး နှစ်ယောက်စလုံးသည် အင်အားစုတစ်တည်းမှ လာခြင်း ဖြစ်ရပေမည်။
ထို့အပြင် သူတို့နှစ်ယောက်သည် ကြယ်လွန်းပျံတစ်စီးကို စီးလာခြင်းဖြစ်သည်။
ထိုနှစ်ယောက်ကို မြင်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်စိတ်ထဲမှနေ၍ ခေါင်းညိတ်မိလိုက်သည်။ ကဲလော့ပြောခဲ့သည်မှာ မမှားချေ။ ကြယ်စီရင်စုထဲတွင် ကြယ်လွန်းပျံများသည် သာမန် မြင်တွေ့နေကျ ပစ္စည်းများသာ ဖြစ်သည်။ လွန်စွာကိုမှ အသုံးများသော သာမန် ပျံသန်းရေးမှော်ရတနာပစ္စည်းများ ဖြစ်ပေသည်။
သို့ရာတွင် မိန်းကလေးနှစ်ယောက် စီးလားသည့် ကြယ်လွန်းပျံသည် ရန်ကိုင် စီးလာသည့် ကြယ်လွန်းပျံထက် ပို၍ အဆင့်မြင့်ပေသည်။ ထိုကြယ်လွန်းပျံကို ပြုလုပ်ထားသော ပစ္စည်းများသည် ရန်ကိုင်၏ ကြယ်လွန်းပျံကို ပြုလုပ်ထားသော ပစ္စည်းများထက် ပိုအဆင့်မြင်၏။
ဒီတော့ ကြယ်လွန်းပျံတွေမှာလည်း အဆင့်တွေ ရှိသေးတယ်ပေါ့ ရန်ကိုင်က သူ့ဘာသာ တွေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ရိုးသားအပြစ်ကင်းစင်သည့် အမူအရာဖြင့် အမျိုးသမီးနှစ်ဦးကို ခေါင်းညိတ်ပြကာ နှုတ်ဆက်လိုက်သည် “ဟယ်လို”
ရှေ့တွင် ရပ်နေသော အမျိုးသမီးသည် ရန်ကိုင်အား ပြန်ခေါင်းညိတ်ပြပြီး သူ့အာ သတိထား၍ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။ ရန်ကိုင်၏ ကျင့်ကြံခြင်းသည် သူမအောက် နိမ့်ကျမှန်း တွေ့ရှိလိုက်ရပြီးနောက် စိတ်သက်သာရာရသွားသည့်ပုံပင်။
တစ်ဖက်တွင်မူ နောက်ဘက်တွင် ရပ်နေသော ပို၍ အသက်ငယ်ပုံပေါက်သည်။ ထိုကောင်မလေးသည် သူမ၏ မျက်ဝန်းလှလှလေးများဖြင့် ရန်ကိုင်အား သေသေချာချာကို စစ်ဆေးကြည့်နေခဲ့သည်။
“အစ်မကြီး၊ သူက ဟိုလူတွေဘက်က ဖြစ်နေမလား မသိဘူး” အလှလေးက တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည် “ကျွန်မသူ့ကို ဘာလို့ မမြင်ဖူးရတာလဲ”
“သူ့ကျင့်ကြံခြင်းက နိမ့်လွန်းတယ်။ ဟိုလူတွေထဲက မဖြစ်နိုင်ဘူး” ရှေ့ဘက်တွင် ရပ်နေသာ အလှပိုင်ရှင်ကြီးက ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါ၍ ပြောလိုက်သည် “ဒါပေမယ့် သတိထားတာ မမှားဘူး”
“အင်း” အလှလေးက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
“ဟဲလို” ရှေ့ဘက်တွင် ရပ်နေသော အမျိုးသမီးက နှုတ်ဆက်၍ ဆက်ပြောလိုက်သည် “ငါတို့မှာ မကောင်းတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်မရှိပါဘူး။ ရှင့်ဆီက အကူအညီတစ်ခု တောင်းချင်ရုံ သက်သက်ပါပဲ။ အရမ်းကြီး မစိုးရိမ်ပါနဲ့”
“အို” ရန်ကိုင် မျက်ခုံးပင့်လိုက်ပြီး ပြုံး၍ ပြန်ပြောလိုက်သည် “ကျုပ်စိုးရိမ်နေတာ မဟုတ်ဘူး။ တကယ်တော့ ကျုပ်လည်း ခင်ဗျားတို့ဆီက အကူအညီ တောင်းချင်နေတာ”
“ငါတို့ဆီက အကူအညီ တောင်းချင်တာလား” အမျိုးသမီး အံ့ဩသွားခဲ့သည်။
“အင်း” ရန်ကိုင်က ပြုံးမြဲပြုံးလျက် “ကျုပ်တို့မှာ ကိုယ်လိုချင်တာ ကိုယ်စီ ရှိနေတာဆိုတော့ ဘာလို့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် မကူညီကြရမှာလဲ။ ဒါပေမယ့် ကိုယ်တတ်နိုင်တဲ့ ဘောင်အတွင်းကပဲပေါ့။ အတင်းအကြပ် တွန်းအားပေးတာက မကောင်းဘူးလေ၊ ဟုတ်တယ်မလား”
ရန်ကိုင်သည် တစ်ပါးသူအပေါ် အကြွေးတင်ရမည်ကို ရွံရှာပေသည်။ ထို့ကြောင့် တစ်ဖက်လူ၏ စကားသည် သူ့အတွက် အကူအညီကြီး ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။
ရှေ့ဘက်တွင် ရပ်နေသော အမျိုးသမီးက နောက်ဘက်တွင် ရပ်နေသော အမျိုးသမီးဘက်သို့ လှည့်၍ တစ်ခုခု တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။ ခဏအကြာ၌ ရှေ့ဘက်သို့လှည့်၍ “ကောင်းပြီလေ”
“ခင်ဗျားတို့အရင်ပေးမယ်။ ကျုပ်ဘာကူညီပေးရမလဲ” ရန်ကိုင်က စိတ်ကောင်းဝင်နေသဖြင့် တစ်ဖက်လူကို အရင် ဦးစားပေးလိုက်သည်။
“ရှင်ရဲ့ ကြယ်မြေပုံကို ကူးယူလို့ရမလား” တစ်ဖက် မိန်းကလေးက မေးလိုက်သည်။
“ကြယ်မြေပုံလား” ထိုစကားကို ကြားကြားချင်း ရန်ကိုင် ကြောင်သွားခဲ့သည် “ကြယ်မြေပုံက ဘာလဲ”
“ကြယ်မြေပုံဆိုမှတော့ ကြယ်မြေပုံပဲပေါ့၊ ဘာဖြစ်ရဦးမှာလဲ” တစ်ဖက်အမျိုးသမီး မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့သည “ရှင့်မှာ ကြယ်မြေပုံ မရှိဘူးလား”
ရန်ကိုင် ခေါင်းခါလိုက်သည်။
“ရှင်ကျွန်မတို့ကို လာအရူးလုပ်နေတာလား” အလှလေးက ကြယ်လွန်းပျံနောက်ဘက်ကို စိုက်ကြည့်ရင်း အော်ပြောလိုက်သည် “ရှင့်မှာ ကြယ်မြေပုံ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး မရှိတာရတာလဲ။ ကျွန်မတို့ကို မိန်းမတွေဆိုပြီး အလွယ်တကူ လာအနိုင်ကျင့်လို့ ရမယ်ထင်မနေနဲ့”
ထို့နောက် ချစ်စဖွယ် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး သူမ၏ လက်သီးလေးများကို ဝှေ့ရမ်း၍ ရန်ကိုအား ခြိမ်းခြောက်လိုက်သည်။
“ကျုပ်ခင်းဗျားတို့ကို အနိုင်ကျင့်နေတာ မဟုတ်ဘူး” ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။
“ဟန့်၊ ရှင့်မှာလည်း ကျွန်မတို့ကို အနိုင်ကျင့်နိုင်တဲ့ စွမ်းရည်မရှိပါဘူး။ ကျွန်မကို ဒေါသမထွက်မိစေအောင် သတိထားနေရင် ကောင်းမယ်။ မဟုတ်ရင် ရှင့်ကို ရိုက်နှက်ပြီး ရှင့်ကြယ်မြေပုံကို လုယူမှာ။ ပြီးရင် ရှင့်ကို ဒီနေရာမှပဲ ဒီအတိုင်းထားခဲ့မှာ” မိန်းကလေးက နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည်။
“ဟဲမြောင်” ရှေ့ဘက်တွင် ရပ်နေသော အမျိုးသမီးက မိန်းမငယ်လေးကို ဆူပူလိုက်သည်။
မိန်းမငယ်လေးက ပြံးလိုက်ပြီး “အစ်မကြီး၊ အဲ့လူက အရမ်းသံသယဝင်စရာကောင်းတယ်။ သူမဟုတ်တာတွေ လျှောက်ပြောနေတာပဲ ဖြစ်ရမယ်။ သူ့ကြည့်ရတာ ကျွန်မတို့ကို နှောင့်နှေးအောင်လုပ်ဖို့ ဟိုဘက်က လွှတ်လိုက်တဲ့ လူပဲ ဖြစ်ရမယ်”
မိန်းမငယ်လေးကို ပြောသည်ကို နားထောင်ပြီးနောက် အမျိုးသမီး၏ အမူအရာ ရုတ်ချည်း နိုးနိုးကြားကြား ဖြစ်သွားရလေသည်။ ရန်ကိုင်အား သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် “ရှင် ဟိုလူတွေထဲက တစ်ယောက် ဟုတ်ဟုတ်မဟုတ်ဟုတ် ကျွန်မဂရုမစိုက်ဘူး။ ကျွန်မက ကြယ်မြေပုံကို လိုချင်တာ။ ကြယ်မြေကို ကျွန်မ ဝယ်မယ်။ သူတော်စင်အဆင့် သလင်းကျောက်တုံး ဆယ်တုံးဆို အဆင်ပြေမလား”
ပြောပြီးသည်နှင့် သူမဝတ်ထားသည့် လက်ကောက် အလျင်းတစ်ချက်သွားပြီး တလက်လက် တောက်ပနေသော သူတော်စင်အဆင့် သလင်းကျောက်တုံး ဆယ်တုံး ထွက်ပေါ်လာလေသည်။
“အစ်မကြီး၊ ကျွန်မတို့မျာ သူတော်စင်အဆင့် သလင်းကျောက်တွေ များများစားစား ကျန်တော့တာ မဟုတ်ဘူးနော်” မိန်းမငယ်လေးက အလန့်တကြား ဆိုလိုက်သည်။ သူမ၏ မျက်ဝဣ်းလှလှလေးများထဲ စိုးရိမ်မှုတို့ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့သည်။ ထိုသူတော်စင်အဆင့် သလင်းကျောက်တုံး ဆယ်တုံးသည် သူမ၏ အဖိုးအတန်ဆုံး ရတနာများ ဖြစ်သည့်နှယ်။
ရန်ကိုင်သည် အပြင်ပိုင်းတွင် တည်ငြိမ်နေသော်ငြား စိတ်ထဲတွင် အတော်လေးကိုမှ ထိတ်လန့်နေမိသည်။
အကြောင်းမှာ တစ်ဖက်လူသည် သူတော်စင်အဆင့် သလင်းကျောက် ဆယ်တုံးကို အလွယ်လေး ထုတ်ပြသွားသောကြောင့် မဟုတ်ဘဲ သူမတို့ဝတ်ထားသည့် လက်ကောက်ကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။
သူထင်သည်သာ မမှားလျှတင် ထိုလက်ကောက်သည် သိုလှောင်ရေး မှော်ရတနာတစ်ခု ဖြစ်ရပေမည်။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၉၈၄) နင်တို့လည်း လမ်းပျောက်နေတာလား
ထုန်းရွှမ်လောကကြီးတွင် သိုလှောင်အိတ်များသည် သာမန် သိုလှောင်ရေး မှော်ရတနာများ ဖြစ်သည်။
ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်၏ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးများသာ မဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရားမှ အကြွင်းအကျန် ဝိဥာဉ် ကျောက်တုံးများဖြင့် သန့်စင်ခဲ့သော သိုလှောင်လက်စွပ်များကို အသုံးပြုနိုင်ကြသည်။
ထိုလက်စွပ်သုံးကွင်း၏ တန်ဖိုးသည် သိုလှောင်အိတ် တစ်အိတ်၏ တန်ဖိုးထက် အဆပေါင်းများစွာ ပိုတန်ဖိုးကြီး၏။
သို့သော်လည်း ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲတွင် သူ ပထမဆုံး တွေ့ခဲ့သော လူသည် သိုလှောင်လက်ကောက် တစ်ကွင်းကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့်လူ ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ထိုသိုလှောင် လက်ကောက်၏ တန်းဖိုသည် သိုလှောင်လက်စွပ်အောက် မနိမ့်ကျနိုင်ချေ။ ပို၍ပင် မြင့်နေနိုင်သေးသည်။
ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲတွင် သိုလှောင်လက်စွပ်များသည် ကြယ်လွန်းပျံများကဲ့သို့ အသုံးများသည် သာမန် သိုလှောင်ရေးရတနာများ ဖြစ်နေလေမလား။
နောက်ဘက်တွင် ရပ်နေသော အလှလေး၏ လက်ကို ရန်ကိုင် တစ်ချက် လှမ်းစစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် မည်သည့်လက်ကောက်ကိုမှ ရှာမတွေ့ဘဲ လက်စွပ် တစ်ကွင်းကိုသာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုလက်စွပ်သည်လည်း သိုလှောင်ရေးလက်စွပ်ပင် ဖြစ်လေသည်။
သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်အား ဇဝေဇဝါ ဖြစ်စေသည်ကား ထိုသိုလှောင်ရေး မှော်ရတနာများသည် ဝိဥာဉ်ကျောက်တုံးဖြင့် လုပ်ထားခြင်းမဟုတ်ဘဲ အခြားသော သတ္တုတစ်မျိုးမှ လုပ်ထားခြင်းပင်။
“ရှင်ဘာကို စိုက်ကြည့်နေတာလဲ။ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်နဲ့၊ မုန်းစရာကောင်းလိုက်တာ” ရန်ကိုင်၏ အကြည့်ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် မဟုတ်တရုတ် အကြံဥာဏ်များ စဉ်းစားနေသည်ဟု ဟဲမြောင် ထင်မှတ်သွားလေသည်။
“တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ” ရန်ကိုင်က သူ့အကြည့်ကို ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်ပြီး ခေါင်းခါရမ်း၍ “ကြယ်မြေပုံကို ကျုပ်တကယ် မသိတာ။ ကြားတောင် ကြားဖူးတာ မဟုတ်ဘူး”
“မကြားဖူးဘူးလား” ယခုတစ်ကြိမ်တော့ အမျိုးသမီးတို့ အံ့အားသင့်ရမည့်အလှည့်ပင်။ အကြီးမကြီးသည် ရန်ကိုင်၏ စကားကို မယုံသည့်အပြင် ဒေါသပင် ထွက်လာ၏။
“အစ်မကြီး၊ သူနဲ့ အပိုတွေ ပြောမနေနဲ့တော့။ ကျွန်မတို့သာ ဒီမှာဆက်နေရင် ကျွန်မတို့ရဲ့ နေရာ ပေါက်ကြားသွားလိမ့်မယ်။ သူ့ကြယ်လွန်းပျံကိုပဲ လုယူလိုက်ကြမယ်လေ။ သူက သူတော်စင် ပထမအဆင့်ပဲဟာ၊ ကျွန်မတို့ရဲ့ ပြိုင်ဘက် မဖြစ်နိုင်ပါဘူး”
အကြီးမကြီး တွေဝေစပြုလာလေပြီ။ သို့သော်လည်း ချက်ချင်း မလှုပ်ရှားသေး။
“နေပါဦး” ရန်ကိုင်က လက်မြှောက်၍ ပြောလိုက်သည် “ကြယ်မြေပုံက ဘာလဲဆိုတာကို ကျုပ်ကို ရှင်းပြကြဦးလေ။ ကျုပ်တကယ် မကြားဖူးလို့ပါ”
ရန်ကိုင်၏ အတည်ပေါက်မျက်နှာကို မြင်သော် အကြီးမကြီး မကျေမနပ် ညီးတွားမိလိုက်သည်။
ရန်ကိုင်စကားသည် အလွန်တရာကိုမှ ယုံကြည့်စရာ မကောင်းသော်လည်း ထိုကဲ့သို့သော ရယ်စရာကောင်းလှသည့် အလိမ်အညာကို ပြောနေသည့်တိုင် သူ့မျက်နှာ အမူအရာသည် စိုးစဉ်မျှပြောင်းလဲသွားခြင်းမရှိ၊ သူ့ဝိဥာဉ်သည်လည်း အနည်းငယ်မျှ လှုပ်ခတ်သွားခြင်း မရှိပေ။
“ရှင်ဘယ်ကလာတာလဲ” အကြီးမကြီးက တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်းဖြင့် မေးလိုက်သည်။
“မပြောလို့ရမလား” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်သည်။ ရန်ကိုင်သည် စုယန်ကို ရှာရန်အတွက် ကြယ်စီရင်စုထဲသို့ တစ်ယောက်ထဲ ထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ကျယ်ပြောလှသော ကြယ်စီရင်စုကြီးနှင့် ယှဉ်လျှင် ထုန်းရွှမ်လောကကြီးသည် အလွန်တရာကိုမှ သေးငယ်လှ၏။ တိုးတက်မှုလည်း နှေးကွေးလှသည်။ ထုန်းရွှမ်လောကကြီး၏ တည်နေရာကို ထုတ်ပြောလိုက်ပါက အားကောင်းသော ပညာရှင်တစ်ယောက်၏ အာရုံကို ဆွဲဆောင်သွားနိုင်သည်။
ထို့ကြောင့် ဖြစ်နိုင်လျှင် ထုန်းရွှမ်လောကကြီး၏ တည်နေရာကို သူထုတ်မပြောချင်ပေ။
“အရမ်းကို ချောင်ကျတဲ့ နေရာက လာတာလို့ပဲ ပြောနိုင်မယ်” ရန်ကိုင်က ပခုံးတွန့်လိုက်သည်။
“အဆင့်နိမ့်ကမ္ဘာလား” အကြီးမ၏ မျက်ခုံးလေးများ မသိမသာလေး တွန့်ကွေးသွားသည်။ ရန်ကိုင်စကားသည် အနည်းငယ် ယုံကြည်စရာကောင်းနေပေသည်။ အဆင့်နိမ့် ကမ္ဘာမှလူများသာ ကြယ်မြေပုံကို မသိပေလိမ့်မည်။
“အင်း”
“စိတ်မရှိရင် ရှင့်ရဲ့ ကြယ်လွန်းပျံကို ကြည့်လို့ရမလား” အကြီးမက မေးလိုက်သည်။
“ရတာပေါ့။ ဘာလို့ မရရမှာလဲ” ရန်ကိုင်က ပြုံးလိုက်ပြီး ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် သူ့ခြေထောက်အောက်ရှိ ကြယ်လွန်းပျံကို အကြီးမကြီးဆီ ရွေ့သွားစေလိုက်သည်။
သူကမူ နေရာတွင် ရပ်နေခဲ့လေသည်။
ထိုအမျိုးသမီးနှစ်ယောက်သည် ယခင်က တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးသလို ယခုအကြိမ်မှ စကားလေး အနည်းငယ်သာ ပြောဖူးသော်ငြား ထိုနှစ်ယောက်သည် လူယုတ်မာများ ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင် မယုံချေ။ မဟုတ်လျှင် သူတို့ကြား ခွန်အားကွာခြားချက်ကို အသာစီးယူ၍ သူ့ဆီမှ ကြယ်လွန်းပျံကို အတင်းအကြပ် လုယူပြီးသွားလောက်ပေပြီ။ အပိုစကားများ ပြောနေစရာမလိုချေ။ အားသုံးလိုက်လျှင် ပြီးနေပေပြီ။
အကြီးမက သူမလက်ကို အသာအယာ မြှောက်၍ ကြယ်လွန်းပျံကို ယူလိုက်သည်။ ညီအစ်မနှစ်ယောက်သည် ရန်ကိုင်၏ ကြယ်လွန်းပျံကို စစ်ဆေးနေစဉ် နှစ်ယောက်စလုံး ထိတ်လန့်မှုကြောင့် မျက်လုံးပြူးသွားသည်။
နှစ်ယောက်စလုံးသည် မျက်လုံး အပြူးသားဖြင့် ရန်ကိုင်ကို စိုက်ကြည့်နေကြပေသည်။
သူမတို့၏ အကြည့်ကြောင့် ရန်ကိုင်လည်း ကိုးယိုးကားယား ဖြစ်သွားပြီး သူ့ကိုယ်သူ ပြန်စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။ မည်သည့် ထူးဆန်းသည့် အရာကိုမှမတွေ့ရ။ အားလုံးသည် ပုံမှန်အနေအထားပင်။ သို့တိုင် ထိုအမျိုးသမီးနှစ်ယောက်သည် မျက်လုံး အပြူးသားဖြင့် သူ့အား ဘာကြောင့် စိုက်ကြည့်နေသလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။
“အစ်မကြီး၊ သူက ကြယ်လွန်းပျံရဲ့ အကာအကွယ် မပါဘဲနဲ့တောင် ဒီအတိုင်း ရပ်နေနိုင်တယ်ဆိုတော့ သူက သူတော်စင်ပထမအဆင့်များ မဟုတ်တာလား” ဟဲမြောင်က တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။
“သူ့ရဲ့ သူတော်စင်ချီကိုလည်း မလှည့်ပတ်ထားဘူး…” အကြီးမကြီး အတော်လေး ထိတ်လန့်နေသည် “သူ့ခန္ဓာကိုယ်က အဲ့လောက်တောင် အားကောင်းတာလား”
“သူ့ကျင့်ကြံခြင်းကို ဖုံးကွယ်တာများ ဖြစ်နေမလား။ သူက သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့်လည်း ဖြစ်နေနိုင်တာပဲ” ဟဲမြောင်က ဖြစ်နိုင်ချေတစ်ခုကို တွေးမိသွားပြီးနောက် သူမ၏ မျက်နှာလေး ဖြူလျော်သွားခဲ့သည်။
“အဲ့လိုတော့ မဖြစ်နိုင်လော်ကဘူး…”
ညီအစ်မနှစ်ယောက် တိုးတိုး တိုးတိုးဖြင့် ပြောနေကြသည်။ ဘာတွေပြောနေမှန်း ရန်ကိုင် မသိ။ သူ့ကို ကြည့်ပြီးတော့ ပြောနေမှန်းသာသိသည်။ နောက်ဆုံး စိတ်မရှည်တော့သဖြင့် လှမ်းအော်ပြောလိုက်လေသည် “ခင်ဗျားတို့ စစ်ဆေးတာ ပြီးပြီလား”
ရန်ကိုင်၏ အော်သံကို ကြားတော့မှပဲ ရန်ကိုင်၏ ကြယ်လွန်းပျံကို သူမ ကိုင်ထားသေးမှန်း သတိရလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို အလျင်အမြန် ထုတ်လွှတ်၍ ကြယ်လွန်းပျံ၏ အတွင်းပိုင်းကို သေသေချာချာ စစ်ဆေးကြည့်လေသည်။ ခဏအကြာ၌ စိတ်ပျက်ပျက်ဖြင့် ခေါင်းခါလိုက်သည်။
ကြယ်လွန်းပျံကို ရန်ကိုင်ဆီ ပြန်ပေးပြီးနောက် အကြီးမကြီးက နားမလည်နိုင်သည့် အမူအရာဖြင့် မေးလိုက်လေသည် “ကြယ်မြေပုံမရှိဘဲ ဒီကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရောက်လာတာလဲ”
“ဒီနားက ဂြိုလ်သိမ်ဂြိုလ်မွှဦး ပင်လယ်ထဲမှာ တိုက်ရာ၊ ခိုက်ရာတွေတွေ့လို့ အဲ့အတိုင်း လိုက်လာရင်း နောက်ဆုံး ဒီကို ရောက်လာခဲ့တာ” ရန်ကိုင်က ရှင်းပြလိုက်သည်။
“ရှင့်သတ္တိက မသေးပါလား” အကြီးမကြီး ရန်ကိုင်၏ သတ္တိကို လေးစားမိသွားသည် “ရှင့်ကံကလည်း တော်တော်လေး ကောင်းတယ်လို့ ပြောရမယ်။ ဒီကိုတောင် ပျက်နေတဲ့ ကြယ်လွန်းပျံနဲ့ ရောက်အောင် လာနိုင်တယ် ဆိုတော့လေ”
“ပျက်နေတယ် ဟုတ်လား” ရန်ကိုင် ကြောင်သွားခဲ့၏ “ဒါက သုံးဖို့ဒီလောက်လွယ်တာကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ပျက်နေတာလဲ”
“ကြယ်မြေပုံအကြောင်းကိုမှ ရှင်မသိတာ။ ဒီတော့ ကျွန်မလည်း ရှင့်ကို မရှင်းပြတတ်ဘူး” အကြီးမကြီးက သက်ပြင်း ယဲ့ယဲ့လေး ချလိုက်သည်။
“အင်း” ရန်ကိုင် ထိုကိစ္စကို ဆက်မမေးတော့။ ရယ်သွမ်းသွေး၍သာ “ကြည့်ရတာ ခင်ဗျား ကျုပ်ကို ယုံသွားပြီနဲ့တူတယ်။ ကျုပ်ခင်ဗျားကို မကူညီပေးနိုင်ပေမယ့် အခု ကျုပ်အကူအညီ တောင်းရမယ့် အလှည့်လို့ထင်တယ်”
အကြီးမကြီးက ခေါင်းသာခါလိုက်ပြီး “ကျွန်မတို့ကို လမ်းကြောင်း မေးဖို့ဆိုရင်တော့ အားတော့နာပါရဲ့။ ကျွန်မတို့လည်း ရှင့်ကို မကူညီပေးနိုင်ဘူး”
ရန်ကိုင် သူမဆီတို့ဆီမှ မည်သည့် အကူအညီ တောင်းမည်ကို ကြိုသိနေသည့်အလား အကြီးမကြီးက ရန်ကိုင် မမေးခင် ကြိုပြောလိုက်သည်။
ရန်ကိုင် အမူအရာ ညိုးကျသွားလေသည်။
“ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျွန်မတို့လည်း ဒီမှာ လမ်းပျောက်နေတာ အတော်ကြာနေပြီ” အကြီးမကြီးက ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“အဲ့ဒါကြောင့်ပဲ ရှင့်ဆီကနေ ကြယ်မြေပုံကို တောင်းနေတာ” အလှလေး ဟဲမြောင်က ဝင်ပြောလိုက်သည် “ကြယ်မြေပုံမရှိဘဲနဲ့ ဒီနေရာကနေ ထွက်သွားနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ရှင့်ကြယ်လွန်းပျံထဲမှ ကြယ်မြေပုံမှန်း မရှိမှန်း ဘယ်သူက သိမှာလဲ”
“ခင်ဗျားတို့လည်း လမ်းပျောက်နေတာလား” ရုတ်တရက် ရန်ကိုင် ရယ်ချင်မိလာသည်။ သူသည် ထုန်းရွှမ်လောကကြီးမှ ဤနေရာသို့ ခက်ခက်ခဲခဲဖြင့် လာခဲ့ရသည်။ နောက်ဆုံး လူနှစ်ယောက် တွေ့လိုက်သဖြင့် ကံကောင်းပြီကွ အထင်ဖြင့် အားတက်သရော လမ်းကြောင်း သွားမေးလိုက်ပါသည်။ ထိုနှစ်ယောက်သည်လည်း သူနှင့် မထူးခြားနားပင် ဖြစ်နေလိမ့်မည် မည်သူ ထင်မည်နည်း။
သို့သော် သူမတို့ပြောစကားမှ အကြောင်းအရာအချို့ကို ရန်ကိုင် သတိလိုက်ရသည်။
ကြယ်မြေပုံသည် ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲရှိ ကျင့်ကြံသူများ ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲ သို့မဟုတ်၊ ကြယ်စီရင်စုထဲတွင် သွားလာသည့်အခါ အသုံးပြုသော မြေပုံတစ်မျိုးဖြစ်သည်။ ကြယ်မြေပုံများကို ကြယ်လွန်းပျံများထဲတွင် ထည့်သွင်း အသုံးပြုကြသည်။
ကြယ်လွန်းပျံကို သန့်စင်ခဲ့စဉ်က ကျယ်ပြောလှသော ကြယ်တာရာကောင်းကင်ကြီးအား သူမြင်တွေ့ခဲ့သည်ကို ရန်ကိုင် ပြန်အမှတ်ရမိလိုက်သည်။
“ဟုတ်တယ်။ ကျွန်မတို့လည်း လမ်းပျောက်နေတာ။ အဲ့ဒါ ဘာရယ်စရာပါလို့လဲ” ရန်ကိုင်၏ စပ်ဖြဲဖြဲအပြုံးကြောင့် အကြီးမကြီး ရှက်ရှက်နှင့် ရမ်းလေသည်။
ရန်ကိုင်လည်း သူ့ရုပ်ကို ချက်ချင်း ပြနတည်လိုက်ပြီး မေးလိုက်သည် “ခင်ဗျားတို့ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး လမ်းပျောက်နေတာလဲ”
“ကျွန်မတို့ စီးလာတဲ့ ကြယ်လွန်းပျံထဲက ကြယ်မြေပုံက ပျက်စီးသွားတယ်လေ။ ဒီတော့ ဘယ်သွားလို့ သွားရမှန်း မသိတော့ဘူး။ အဲ့လို ကြယ်မြေပုံ ပျက်စီးသွားတာက ကြယ်စီရင်စုထဲ သွားလာနေတဲ့ ကျင့်ကြံသူတွေအတွက် တကယ့် ပြဿနာပဲ။ ကြယ်မြေပုံသာ အခြားနေရာမှ ပျက်စီးဿွားခဲ့ရင် လမ်းကြောင်းရှာပြီး ပြန်ရင် ပြန်နိုင်ဦးမယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီနေရာရောက်နေတော့ လမ်းကြောင်း မရှာတတ်တော့ဘူး”
“ဒီနေရာက ဘာဖြစ်နေလို့လဲ”
“ရှင့်ကြည့်ရတာ ကြယ်စီရင်စုနဲ့ ပက်သက်ပြီး ဘာမှ မသိတဲ့ပုံပဲ” အကြီးမကြီးက စိတ်မရှည်သည့်ဟန်ဖြင့် ရေရွတ်လိုက်သည်။ လေကုန်ခံ ဆက်ရှင်းပြမနေတော့ဘဲ သူမသိထားသည့် အကြောင်းအရာ အချို့ကိုသာ စိတ်စွမ်းအင်လုံးအဖြစ် စုစည်းလျက် ရန်ကိုင်ဆီသို့ ပို့ပေးလိုက်သည်။
“ရှင့်ဘာသာရှင် ကြည့်ပေတော့။ ဒီမှာ ကျင့်ကြံသူ အများစု သိထားတဲ့ အခြေခံ အချက်အလက် အချို့ကို ထည့်ပေးထားတယ်။ ရှင့်ဘာသာ လမ်းကြောင်း ရှာနိုင်ပါစေလို့ ဆုတောင်းပေးလိုက်ပါတယ်။ သွားပြီနော်၊ ဘိုင့်ဘိုင့်” ပြောပြီးသည်နှင့် သူမ၏ ကြယ်လွန်းပျံကို အသက်သွင်း၍ အဝေးသို့ ပျံသန်းထွက်ခွာသွားလေသည်။
အကြီးမကြီး နောက်တွင် ရပ်နေသော အလှလေးသည် မသွားခင် ရန်ကိုင်ကို တစ်ချက် ကြည့်သွားခဲ့သည်။
ရန်ကိုင် မဲ့ပြုံးပြုံးရင်း ခေါင်းသာခါလိုက်သည်။ ထိုနှစ်ယောက်အား တားဆီးခြင်း မပြုခဲ့ချေ။
ထိုနှစ်ယောက်သည်လည်း လမ်းပျောက်နေပြီ ဖြစ်လေရာ သူတို့အား သွားတားနေ၍ ဘာအကျိုးထူးမည်နည်း။
အကြီးမကြီး ပေးလိုက်သည့် အလင်းလုံးကို သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ စုပ်ယူပြီးနောက် ထိုအရာကို သေသေချာချာ စတင်စစ်ဆေးတော့လေသည်။
ထိုအလင်းလုံးလေးထဲတွင် ကြယ်မြေပုံအကြောင်းကို သေသေချာချာ ရှင်းပြထားသည်။ ကြယ်မြေပုံသည် ရန်ကိုင် ခန့်မှန်းခဲ့သလို ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲတွင် သွားလာရန် ရေးဆွဲထားသော မြေပုံတစ်ခုဖြစ်သည်။
ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် ဂြိုလ်တစ်ခုမှ အခြားဂြိုလ်တစ်ခုသို့ သွားလာသည့်အခါ သင့်တော်သော ကြယ်မြေပုံတစ်ခုကို ဝယ်သွားကြသည်။ ကြယ်မြေပုံများသည်နှင့် တစ်ခုနှင့်တစ်ခု ခြားနားကြပြီး ကြယ်တာရာကောင်းကင်အကြောင်း ကောင်းကောင်း နားလည်သည့် ပညာရှင်များမှ ဖန်တီးထားခြင်း ဖြစ်သည်။
ကြယ်မြေပုံမျာကို ကြယ်လွန်းပျံထဲ ထည့်၍ သိမ်းဆည်းထားနိုင်ပြီး အစစ်အမှန်နှင့် စိတ်စွမ်းအင်သုံးကာ ထိုကြယ်မြေပုံများကို အသက်သွင်းနိုင်ကြသည်။ ကြယ်မြေပုံများကို ပိုင်ဆိုင်ထားခြင်းဖြင့် ကိုယ်သွားချင်သည့် နေရာသို့ ဖြောင့်ဖြောင့်တန်းတန်း သွားနိုင်သလို အန္တရာယ်များစွာကိုလည်း ရှောင်တိမ်းနိုင်ပေသည်။ ကြယ်မြေပုံကောင်းကောင်း တစ်ခုသာရှိလျှင် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်အနေဖြင့် သူတို့၏ ကြယ်လွန်းပျံကို ကိုယ်တိုင် ထိန်းချုပ်နေစရာပင် မလိုချေ။ ကိုယ်သွားချင်သည့် နေရာကိုထောက်လိုက်ရုံဖြင့် ကြယ်လွန်းပျံသည် ထောက်ထားသည့် နေရာသို့ သတ်မှတ်ထားသည့် လမ်းကြောင်းအတိုင်း အလိုလို သွားပေလိမ့်မည်။
ကြယ်လွန်းပျံထဲရှိ ကြယ်မြေပုံအား အစားထိုး၍ ရသလို ဖျက်စီး၍လည်း ရပေသည်။
ထိုအရာများသည် ကြယ်မြေပုံများ၏ အသုံးဝင်ပုံ ဖြစ်လေသည်။
ကြယ်မြေပုံ၏ အသုံးဝင်ပုံကို ရန်ကိုင် ချက်ချင်း နားလည်လိုက်သည်။ ညီအစ်မနှစ်ယောက် ကြယ်မြေပုံကို ဘာကြောင့် ကူးယူချင်မှန်းကိုလည်း ယခုမှပဲ သူနားလည်သွားခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်သည် သူ့ကြယ်လွန်းပျံကို မတော်တဆ ရရှိခဲ့ခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ သူစီးလာသည့် ကြယ်လွန်းပျံသည် ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲ လွင့်မျောနေခဲ့သည်မှာ နှစ်ပရိစ္ဆေဒ ကြာမြင့်နေခဲ့ချေပြီ ဖြစ်လေရာ ကြယ်မြေပုံရှိနေလျှင် ပျောက်ကွယ်သွားသည်မှာ ကြာလောက်ပေပြီ။
သူ့ကြယ်လွန်းပျံထဲရှိ ကြယ်စီရင်စု၏ အကျဉ်းချုံး ပုံစံသည် ဆိုးဆိုးရွားရွား ထိခိုက်နေခဲ့ပြီ ဖြစ်သဖြင့် ကြယ်မြေပုံ အသစ်တစ်ခုကို ထပ်မံ ထည့်သွင်းနိုင်တော့မည် မဟုတ်ချေ။
ထို့ကြောင့်ပဲ သူစီးလာသည့် ကြယ်လွန်းပျံသည် ပျက်စီးနေပြီဟု ညီအစ်မနှစ်ယောက် ပြောခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ညီအစ်မနှစ်ယောက်သည် သူ့အား ကြယ်မြေပုံအကြောင်း အပြင်၊ သူလက်ရှိ ရောက်နေသော နေရာအကြောင်းကိုပါ ပြောပြသွားခဲ့သည်။ သူလက်ရှိ ရောက်နေသည့် နေရာသည်ကား…
သေခြင်းတရားချောက်နက်…
သူသိလိုက်ရသောအရာကြောင့် ရန်ကိုင် အကြီးအကျယ် တုန်လှုပ်သွားရသည်။ ဤအလွန်တရာကိုမှ လှပသော နေရာ၊ ထိုင်ပြီး ကျင့်ကြံချင်စိတ်တို့ပင် ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ရသော နေရာသည် ကြယ်စီရင်စုထဲရှိ အန္တရာယ်အများဆုံး တားမြစ်နေရာများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သော သေခြင်းတရားချောက်နက် ဖြစ်နေခဲ့သည်။
ထိုကြီးမား၊ လှပလှသော ကြယ်များသည် မြောက်မြားလှစွာသော စွမ်းအင်များကို ထုတ်လွှတ်နေရုံမက ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်၏ စိတ်ကို ရှုပ်ထွေးစေနိုင်သော ရှုပ်ထွေးပွေလီသည့် ပရမ်းပတာစွမ်းအင်စက်ကွင်းများကိုပါ ဖန်တီးလေသည်။ ပိုဆိုးသည်ကြား ထိုပရမ်းပတာ စွမ်းအင် စက်ကွင်းများထဲမှ ထွက်ခွာရန် အလွန်တရာကိုမှ ခဲယဉ်းလှခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဤနေရာသို့ မတော်တဆ ရောက်လာသူများစွာတို့သည် လမ်းပျောက်၍ ဤနေရာတွင်သာ တစ်သက်လုံး ပိတ်မိသွားရတော့သည်။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၉၈၅) သေခြင်းတရားချောက်နက်
အကြီးမကြီး ပေးခဲ့သော အကြောင်းအရာကိုမှ လေ့လာကြည့်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် အမူအရာ သုန်မှုန်သွားရလေသည်။
သူသည် ကြယ်စီရင်စု၏ တားမြစ်နေရာတစ်ခုထဲတွင် ရောက်နေပေသည်။
သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ပညာရှင်များပင် ဤနေရာထဲသို့ ခြေမချရဲချေ။
ထိုအပူဓါတ်၊ အအေးဓါတ်များကို ထုတ်လွှတ်နေသည့် တလက်လက် ကြယ်များသည် လှသည်ဆိုသော်ငြား အလွန်တရာကိုမှ အန္တရာယ် များလှသည်။
ဤနေရာ၏ အန္တရာယ်သည် ကျင့်ကြံသူများအား စိတ်လှုပ်ရှုပ်ထွေးအောင် လုပ်နိုင်စေရုံတင် မဟုတ်ချေ။ ထို့ထက်ပို၍ အန္တရာယ်များပေသည်။ ထိုအန္တရာယ်များသည် မည်သည့် အန္တရာယ်များ ဖြစ်သည်ဆိုသည်ကို အကြီးမကြီးက ရှင်းပြမသွားခဲ့။ သို့သော်လည်း သူ့အား ပြောသွားသည့်ပုံစံအရ ထိုအန္တရာယ်အားလုံးသည် သူ့အသက် နှုတ်ယူနိုင်သည်အထိ အန္တရာယ်များပေသည်။
အဆိုးတကာ့ အဆိုးဆုံးသည်ကား ဘယ်နေရာသွားလို့ သွားရမှန်း မသိခြင်းပင်။
ထိုအကြောင်းအရာမျာကို သိပြီးနောက် နောက်အစီအစဉ်အတွက် နေရာတွင်ရပ်၍ အချိန် အတော်ကြာအောင် စဉ်းစားနေလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကြယ်လွန်းပျံကို ထိန်းချုပ်၍ ဦးတည်ရာအရပ် တစ်ခုဆီ ပျံသန်းသွားလေသည်။
ရန်ကိုင် ဒီအတိုင်း လက်မလျှော့လိုက်ချင်ချေ။ ယခုမှ ကြယ်စီရင်စုထဲသို့ ရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ကြယ်စီရင်စုကြီး မည်မျှ ကျယ်ပြောသည်ကို ကိုယ်တိုင် မကြုံတွေ့ရသေးဘဲနှင့် နောက်ပြန်မလှည့်ချင်ချေ။
အချိန်ကြာလာသည့်အခါ ရန်ကိုင်သည် ကြုံရာ လမ်းကြောင်းတစ်ခုကို ရွေးချယ်၍ အရှိန်ကုန်မြှင့်ကာ ပျံသန်းတော့လေသည်။
သို့သော်လည်း ရန်ကိုင် မည်မျှပင်ကြာအောင် ပျံသန်းစေကာမူ၊ ဤမရေမတွက်နိုင်သော လှပသည့် ကြယ်စဉ်စုကြီးထဲမှ မလွတ်မြောက်နိုင်ခဲ့ချေ။
သူ့စိတ်ထဲ ဝိုင်းကြီးပတ်ပတ် ပျံသန်းသန်းနေရသလို ခံစားနေခဲ့ရသည်။
ထိုပရမ်းပတာ စွမ်းအင်စက်ကွင်းသည် ရန်ကိုင်၏ အသိစိတ်ကို ရှုပ်ထွေးအောင်လုပ်ကာ သူ့အား လမ်းကြောင်းမှားကြောင့် လုပ်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ အရှေ့တည့်တည့် ပျံသန်းနေသည်ဟု ထင်နေသော်ငြား အစစ်အမှန်သည် အခြားတစ်ဖက်သို့ ပျံသန်နေခြင်းလည်း ဖြစ်နိုင်သည်။
တလက်လက် တောက်ပနေသော ကြယ်စဉ်များပတ်လည် ပျံသန်းရင်း၊ ပျံသန်းရင် အချိန်မည်မျှ ကြာသွားသလဲ ရန်ကိုင် မသိတော့။
တစ်လ သို့ နှစ်လ ကြာသွားသည်လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ နှစ်ဝက်လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ ကိုးကားမှတ်ယူစရာ အမှတ်အသား မရှိသဖြင့် အချိန်ဘယ်လောက် ကြာသွားပြီလဲ ဆိုသည်ကို မပြောနိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။
ရန်ကိုင်၏ ကျင့်ကြံခြင်းသည် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် တိုးတက်နေခဲ့သည်။ လွန်းစွာကိုမှ သိပ်သည်းလှသော စွမ်းအင်များကြောင့် သူ့ကျင့်ကြံခြင်းသည် သူတော်စင် ဒုတိယအဆင့်သို့ ချိုးဖျက်ခါနီးအထိ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ သူ့ခွန်အားသည် သူခန်မှန်းထားသည်ထက် ပို၍မြန်မြန် တိုးတက်လာနေခဲ့လေသည်။
လမ်းပျောက်နေသော်ငြား ငါ့ခွန်အား တိုးတက်နေပါသေးတယ်ဟု တွေးရင်း သူ့ကိုယ်သူ ဖြေသိမ့်နေရသည်။
ဤနေရာတွင် နေရသည်မှာ ထင်သလောက် မဆိုးဘူးဟု ရန်ကိုင် တွေးနေမိသည်။ ပျောက်သောသူ ရှာရင်တွေ့ ဆိုသလို လမ်းကြောင်းကို တောက်လျှောက် ရှာနေမည်ဆိုပါက တစ်နေ့ တွေ့နိုင်ပေလိမ့်မည်။
ရန်ကိုင်သည် ကြယ်လွန်းပျံအား ရှေ့တည့်တည့်သို့ သူ့ဘာသာ သွားစေလျက် သူကမူ ကြယ်လွန်းပျံပေါ်တွင် ထိုင်ကာ ကျင့်ကြံနေသည်။
သူ့အမူအရာသည် ကန်ရေပြင်ကဲ့သို့ အကြွင်းမဲ့ တည်ငြိမ်နေသည်။ နည်းနည်းလေးမျှပင် စိုးရိမ်နေခြင်းမရှိ။ လမ်းကြောင်း ရှာမတွေ့သေးမှဖြင့် ကိုယ့်ဘာသာ ကျင့်ကြံနေလိုက်သည်မှ ပို၍ မကောင်းပေလော။ ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲ ဤကဲ့သို့ စွမ်းအင် သိပ်သည်းလှဖြင့် နေရာမျိုး အများကြီး မရှိလောက်ဟု ရန်ကိုင် ယုံကြည်နေမိသည်။
သူသာ လုံလောက်အောင် အားကောင်းသရွေ့ ဤနေရာမှ ဖောက်ထွက်နိုင်လိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင် ယုံကြည်နေမိသည်။
ရုတ်တရက် ဖျော့တော့တော့ အားနည်းနေသော ဝိဥာဉ်စွမ်းအင်လှိုင်းနှင့် အသက်စွမ်းအင် အရှိန်အဝါ နှစ်ခုကို ရန်ကိုင် အာရုံခံမိလိုက်သည်။
သူတွေ့ခဲ့သော ညီအစ်မနှစ်ယောက်သည်။
ရန်ကိုင် မျက်လုံးဖွင့်လိုက်ပြီး သူ့မျက်ခုံးများသည်လည်း မဆိုသလောက်ကလေး တွန့်ကွေးသွားရသည်။
ထိုနှစ်ယောက်ကို ပြန်တွေ့ရလိမ့်မည်ဟု သူမထင်ထားခဲ့ချေ။ ကြည့်ရသည်မှာ ထိုနှစ်ယောက်လည်း ဤသေခြင်းတရားချောက်နက်မှ ထွက်နိုင်မည့် လမ်းကြောင်းကို ရှာမတွေ့သေးသည့်ပုံပင်။
လက်ရှိတွင် ထိုညီအစ်မနှစ်ယောက်သည် ဂြိုလ်သိမ်ကြီး တစ်ခုပေါ်၌ နားနေခဲ့သည်။ သူတို့သည် ဆက်လက် ပျံသန်းကြီး မပြုတော့ဘဲ ဂြိုလ်သိမ်ကြီးပေါ်တွင်သာ လိုက်ပါသွားလာနေခဲ့သည်။
နှစ်ယောက်စလုံးသည် အချိန်အကြာကြီး နေမှ သူတွေ့ခဲ့ရသော သက်ရှိနှစ်ယောက် ဖြစ်ကြသလို သူနှင့် ဘဝတူများ ဖြစ်ကြသဖြင့် ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ ထိုနှစ်ယောက်အား ရိုင်းပင်းကူညီချင်စိတ်တို့ ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။
ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးနောက် ထိုဂြိုလ်သိမ်ကြီး ရှိရာဆီ ပျံသန်းသွားလိုက်သည်။
ဂြိုလ်သိမ်ကြီးဆီသို့ ရောက်လာသော်ငြား ညီအစ်မ နှစ်ယောက်ကို မတွေ့ဘဲ လိုဏ်ဂူတစ်လုံးကိုသာ တွေ့လိုက်ရသည်။
သူတို့ အထဲမှာ ပုန်းနေတာများလား ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားလေသည်။
လိုဏ်ဂူရှိရာဆီ လမ်းလျှောက်သွားလိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်က အတွင်းထဲသို့ လှမ်းအော်မေးလိုက်သည် “ခင်ဗျားတို့တွေ အထဲမှာလလား”
“အထဲလာပြီးပြော” အကြီးမကြီး၏ အသံ ထွက်လာခဲ့သည်။ သူတို့သည်လည်း ရန်ကိုင်၏ အရှိန်အဝါကို အာရုံခံမိပေသည်။ ထို့ကြောင့် အရမ်းကြီး သတိထားမနေခဲ့။
ရန်ကိုင်သည် လိုဏ်ဂူထဲသို့ ခုန်ဆင်းသွားပြီး လမ်းကြောင်း တစ်လျှောက်သွားပြီးနောက် အတွင်းပိုင်းသို့ အရောက်၊ တင်ပလင်ခွေထိုင်နေသော ညီအစ်မ နှစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ညီအစ်မနှစ်ယောက်စလုံး အတော့်ကိုမှ စိတ်ဓါတ်ကျနေသည့်ပုံပင်။ ဟဲမြောင်ဆိုသော အငယ်လေးက ပို၍ စိတ်ဓါတ်ကျနေသည့်ပုံပေါက်လေသည်။
“ထပ်တွေ့ကြပြန်ပြီနော်” အကြီးမကြီးက ရန်ကိုင်အား အသာအယာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
“အင်း” ပြန်တွေ့ခြင်းမှာ ပျော်စရာ မဟုတ်သော်လည်း ရန်ကိုင်က ပြုံးပြလိုက်သေးသည်။ “ခင်ဗျားတို့နှစ်ယေဦက် ဘာလို့ ဒီမှာ ပုန်းနေတာလဲ။ အန္တရာယ်တစ်ခုခုနဲ့ ကြုံရလို့လား”
“အခုလောလောဆယ်တော့ ဘာအန္တရာယ်မှ မရှိသေးဘူး။ အားကုန်မှာကြောက်လို့ ဒီမှာ လာနေတာ။ ဒီမှာနေရင် ကြယ်တာရာကောင်းကင်ရဲ့ စွမ်းအားကို ခုခံဖို့ သူတော်စင်ချီကို ဖြုန်းစရာ မလို့တော့တာ ရှင်သတိမထားမိဘူးလား”
သူမပြောသည်ကို ကြားမှပဲ ကြယ်တာရာကောင်းကင်၏ စွမ်းအင်သည် ဤလိုဏ်ဂူထဲသို့ မရောက်သည်ကို ရန်ကိုင် သတိပြုမိလိုက်သည်။
“ကျွန်မတို့မှာ ရှိတဲ့ သူတော်စင် သလင်းကျောက်တွေနဲ့ ဆေးလုံးတွေ အကုန်လုံး သုံးလို့ကုန်သွားပြီလေ။ ဒီတော့ ဒီမှာပဲ ပုန်းနေရတော့တာပေါ့” အငယ်မလေး ဟဲမြောင်က ဝင်ပြောလိုက်သည်။ သူမ အသံသည် ယခင်ကကဲ့သို့ တက်ကြွနေခြင်း မရှိတော့။
“သုံးလို့ကုန်သွားတာလား” ရန်ကိုင် ထိတ်လန့်သွား၏။
“ကျွန်မတို့ ဒီရောက်နေတာ အကြာပြီး ရှိနေပြီ” အကြီးမက ရှင်းပြလိုက်သည် “အခုနေသော အပြင်ထွက်ပြီး လမ်းကြောင်းရှာလို့ ရှာမတွေ့ခဲ့ရင် အားကုန်သွားမှာ။ အဲ့အခါကျ သေရမယ့်အချိန်ကို စောင့်နေရသလို ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်”
“ခင်ဗျားတို့ အခြေအနေက တော်တော့်ကို ဆိုးတာပဲ…” ထိုညီအစ်မနှစ်ယောက်၏ အခြေအနေကို နားလည်လေရာ ရန်ကိုင်လည်း ထိုနှစ်ယောက်ကို သနားမိသွားသည်။
“သူများ ဒုက္ခရောက်နေတာကို ဘာတွေ ပျော်နေတာလဲ” ဟဲမြောင်က ခါးသက်သက် လေသံဖြင့် ဝင်ပြောလိုက်သည်။
“ကျုပ်လား…” ရန်ကိုင် ကြောင်သွားခဲ့သည်။
“ဟုတ်တယ်လေ”
“… အဲ့လိုဆိုမှတော့လည်း အဲ့လိုပေါ့။ ဒါနဲ့ ခင်ဗျားတို့ ဘာဆက်လုပ်မယ် စဉ်းစားထားလဲ။ ဒီအတိုင်းပဲ ဆက်ပုန်းနေမှာလား”
“ဘာလုပ်ရဦးမှာလဲ” အကြီးမက ရန်ကိုင်အား ရှုပ်ထွေးသည့် အမူအရာဖြင့် “ကျွန်မတို့က ရှင့်လိုမျိုး ကြယ်တာရာကောင်းကင်ရဲ့ စွမ်းအားကို ခန္ဓာကိုယ် သက်သက်နဲ့ ခုခံနိုင်တဲ့လူတွေ မဟုတ်ဘူး”
ထိုစကားကြောင့် ရန်ကိုင် ဘာပြောရမှန်းမသိ ဖြစ်သွားကာ ကိုးယိုးကားယားသာ ရယ်မိလိုက်သည်။
အမှောင်ထုထဲ ဟဲမြောင်၏ မျက်ဝန်းများ ရုတ်ချည်း တောက်ပသွားခဲ့သည် “ဟုတ်တာပဲ. ရှင်က ကြယ်တာရာ ကောင်းကင်ရဲ့ စွမ်းအားကို ကြောက်စရာမလိုဘူး ဆိုတော့ သူတော်စင် သလင်းကျောက်တွေ၊ ဆေးလုံးတွေကို သုံးစရာမလိုဘူးလို့ ဆိုလိုက်တာပဲပေါ့။ ရှင့်မှာ သူတော်စင်အဆင့် သလင်းကျောက်၊ ဒါမှမဟုတ် ဆေးလုံး အပိုတွေရှိရင် ကျွန်မတို့ကို ရောင်ပါလား… အင်း၊ နည်းနည်းလောက် ချေးပါလား”
သူမ၏ မျက်နှာလေးထက် မျှော်လင့်မှုတို့ဖြင့် ပြည့်နေသည်။ မျှော်လင့်ချက်မဲ့သည့် အခြေအနေထဲ မျှော်လင့်ချက်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည့်နှယ်၊ သူမ၏ မျက်ဝန်းလှလှလေးများသည် ရန်ကိုင်အား တိတ်တဆိတ် တောင်းဆိုနေသည့်ပုံ ပေါက်နေလေသည်။
အငယ်လေး၏ စကားကြောင့် အကြီးမကြီး၏ မျက်နှာထက် မျှော်လင့်ရိပ်တို့ ထွက်ပေါ်လာသည်။
“ကျုပ်မှာ သူတော်စင်သလင်းကျောက် တစ်တုံးမှ မရှိဘူး” ရနက်ိုင်က ခေါင်းခါလိုက်သည်။
ညီအစ်မနှစ်ယောက်စလုံး မျက်မှောင်ကြုံ့သွားသည်။ ရန်ကိုင်သည် အားငယ်ဒုက္ခရောက်နေသော မိန်းကလေးကိုပင် မကူညီချင်သည့် ကပ်စေးနှဲကော်တစ်ရာ ဖြစ်သည်ဟု နှစ်ယောက်စလုံး ထင်မှတ်သွားကြသည်။
“ဒါပေမယ့် သလင်းကျောက်တွေတော့ ရှိတယ်။ ဆေးလုံး နည်းနည်းလည်း ရှိတယ်” ရန်ကိုင်က ဆက်ပြောလိုက်သည်။
“သလင်းကျောက်တွေလား၊ အဆင့်နိမ့် သလင်းကျောက်တွေလား” အကြီးမကြီး ကြောင်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် ခပ်မြန်မြန်ပဲ ခေါင်းညိတ်ပြလေသည် “သလင်းကျောက်လည်း အဆင်ပြေတယ်။ ဘာမှမရှိတာထက် စာရင် ပိုကောင်းတယ်”
“ကျွန်မတို့ကို နည်းနည်းလောက် ချေးလို့ရမလား” ဟဲမြောင်က သနားစဖွယ် အမူအရာလေးဖြင့် မေးလိုက်သည်။
“ခင်ဗျားတို့ကို ပေးဖို့က ပြဿနာ မရှီပါဘူး” ရန်ကိုင် တုန့်ဆိုင်းမနေခဲ့ချေ။ သူသည် ကြယ်တာရာကောင်းကင်၏ စွမ်းအားကို ခုခံရန် စိုးရိမ်စရာ မလိုချေ။ စွမ်းအင် လိုအပ်သည် ဆိုပါကလည်း အနီးနားရှိ စွမ်းအင်များကို စုပ်ယူလိုက်ရုံပင်။
“ကောင်းလိုက်တာ။ ရှင်က လူကောင်းပဲ” ဟဲမြောင် ပျော်သွားလေသည်။
“ဒါနဲ့ ခင်ဗျားတို့ ကျုပ်ကို ဘာပြန်ပေးမှာလဲ” ရန်ကိုင်က မေးလိုက်သည်။
ဟဲမြောင်၏ ပျော်နေသော အမူအရာလည်း ရုတ်ချည်း တောင့်တင်းသွားခဲ့ပြီး အကြီးမကြီးက နိုးနိုးကြားကြား အမူအရာဖြင့် “ရှင်ဘာလို့ချင်လို့လဲ”
အမှောင်ထုထဲတယ်၊ ရန်ကိုင်က ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို ဝေ့ကြည့်လိုက်ပြီး ဘာပြန်တောင်းလျှင် ကောင်းမလဲ စဉ်းစားလိုက်သည်။
ယခုလောလောဆယ်တွင် ထိုညီအစ်မနှစ်ယောက်၌ ဘာပစ္စည်းရှီလဲ သူမသိ။
“မေ့လိုက်တော့” အကြီးမကြီး၏ အမူအရာ ရုတ်ချည်း သုန်မှုန်သွားလေသည်။ သူမ၏ ရန်ကိုင်အပေါ် သဘောထားသည် ဆိုးဆိုးရွားရွား ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး အေးစက်စက် လေသံဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည် “ကျွန်မတို့ မမေးဘူးလို့သာ သဘောထားလိုက်။ ကျွန်မတို့ ဒီမှာပဲ နေတော့မယ်”
“လူညစ်ကောင်” ဟဲမြောင်ကလည်း နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည်။ ရန်ကိုင်အား ဒေါသတကြီး စိုက်ကြည့်ရင်း အေးစက်စက် လေသံဖြင့် “ကျွန်မတို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်ပေါင်းပြီး ရှင့်ကို ဝိုင်းမတိုက်အောင် သတိထားနေရင် ကောင်းမယ်”
နှစ်ယောက်စလုံး ရန်ကိုင်သည် သူမတို့၏ လက်ရှိ အခြေအနေကို အခွင့်ကောင်းယူရန် ကြိုးစားနေခြင်း ဖြစ်သည်ဟု နားလည်မှု လွဲသွားကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။
ရန်ကိုင်က ရယ်ရယ်မောမော ကူကယ်ရာမဲ့မဲ့ဖြင့် ခေါင်းခါရမ်း၍ သလင်းကျောက်နှင့် ဆေးလုံးအချို့ကို ထုတ်ယူ၍ “လက်ဆောင်လို့သာ မှတ်ထားလိုက်”
သူနှင့်အတူ သလင်းကျောက်တုံးနှင့် ဆေးလုံး များများစားစားကို မယူလာခဲ့ချေ။ သူ့တွင် သူတော်စင်အဆင့် ဆေးလုံး မရှားသော်ငြား ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို ပေးလိုက်သော ဆေးလုံးများသည် စိတ်ဝိဥာဉ်အဆင့် ဆေးလုံးများသာ ဖြစ်ပေသည်။
တကယ်တော့ သူသည် ထိုညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို မကြာသေးခင်ကမှ တွေ့ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး သူတို့ကြား မည်သည့် မည်သည့် ရင်းနှီးပက်သက်မှုမှ မရှိချေ။ သူသာ သူတော်စင်အဆင့်နှင့် သလင်းကျောက်တုံး အများကြီးကို ထုတ်ပေးလိုက်ပါက သူ့ပိုင်ဆိုင်မှုကို တပ်မက်သွားကာ မလိုလားအပ်သော တိုက်ပွဲများ ဖြစ်လာနိုင်ပေသည်။
သူ့အနေဖြင့် သေသေချာချာ သတိထား ဆောင်ရွက်ရပေမည်။
ရန်ကိုင်၏ ရုတ်တရက် အပြုအမူကြောင့် ညီအစ်မ နှစ်ယောက် ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်နေသည်။ ထိုလူဆိုးကြီး ဘာကြောင့် ရုတ်တရက်ကြီး သဘောကောင်းသွားမှန်း နှစ်ယောက်စလုံး နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။
အကြီးမကြီးလည်း အေးစက်စက် ဖြစ်မနေတော့ဘဲ ရန်ကိုင်အား ပြန်တောင်းပန်လိုက်လေသည် “အခွင့်အရေးရင် ဒီထက်ဆယ်ဆ ပြန်ပေးပါ့မယ်”
“အင်း၊ ကံကောင်းပါစေ ကျုပ် လမ်းကြောင်း သွားရှာလိုက်ဦးမယ်။ ခင်ဗျားတို့ကို မနှောင့်ယှတ်တော့ဘူး”
ပြောပြီးသည့်နောက် လိုဏ်ဂူပေါက်ဝဆီသို့ လှည့်ထွက်သွားလေသည်။
သူထွက်သွားတော့မည့်အပြု အကြီးမကြီးက လှမ်းအော်ပြောလိုက်သည် “ငါတို့တွေက ဓါးအဖွဲ့အစည်းရဲ့ တပည့်တွေပဲ။ ငါ့နာမည်က ဟဲကျောင်၊ ငါ့ညီမလေး နာမည်က ဟဲမြောင်”
“ကျုပ်မှတ်ထားပါ့မယ်။ နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်တွေ့ရင် ကောင်းကောင်းမွန်မွန် တွေ့နိုင်ဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောလိုက်သည်။
ရန်ကိုင် ထွက်သွားပြီးနောက် ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်ကို ငေးငိုင်ငိုင် ဖြစ်နေကြလေသည်။ ခဏအကြာမှပဲ ဟဲမြောင်က “သူက တကယ်ကို ထူးဆန်းတဲ့လူပဲ။ သူ့နာမည်ကိုတောင် ပြောမသွားဘူး။ လောကဝတ်တွေ ဘာတွေ နားမလည်ဘူးလား မသိဘူး”
“အနည်းဆုံးတော့ သူက လူဆိုးတစ်ယောက် မဟုတ်ဘူးလေ” ဟဲကျောင်က ရန်ကိုင် ချထားပေးခဲ့သည့် သလင်းကျောက်နှင့် ဆေးလုံးများကို ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။
“သူ့ကြည့်ရတာ တကယ်ကို ချောင်းကျတဲ့ နေရာက လာတာပဲဖြစ်ရမယ်။ အဲ့သလင်းကျောက်တွေနဲ့ ဆေးလုံးတွေက အနိမ့်တွေချည်းပဲ။ ကျွန်မတို့ရဲ့ ခွန်အားကို အများကြီး ပြန်ပြည့်အောင် လုပ်ပေးနိုင်မှဦမဟုတ်ဘူး” ဟဲမြောင်က ရန်ကိုင် ချန်ခဲ့သည့် ပစ္စည်းများကို ကြည်ပြီး နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည်။
“အခုလို ပေးသွားတာကိုတောင် ကျေးဇူးတင်သင့်နေပြီ။ ဒါတွေနဲ့ဆိုရင် နောက်ထပ် တစ်လ၊ နှစ်လလောက် လျှောက်သွားလို့ရပြီ။ မျှော်လင့်ချက် သိပ်မရှိပေမယ့် လက်မလျှော့နိုင်ဘူးလေ။ ဆရာလည်း ငါတို့ကို ရှာနေမှာပဲ။ ဆရာတို့အဖွဲ့နဲ့ သွားတိုးနိုင်မယ်ဆိုရင် ငါတို့ ဒီကနေ လွတ်နိုင်ပြီ”
“အစ်မကြီး၊ ကျွန်မဆရာကို လွမ်းတယ်။ နောက်ပိုင်း ဒီအစုတ်ပလုတ် နေရာနား ဘယ်တော့မှ မလာတော့ဘူး”
“ခရမ်းကြယ်လူတွေ လိုက်တာ ခံရတာကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် ငါတို့လည်း အခုလို အခြေအနေမျိုး ဘယ်တော့မှ ရောက်ရမှာ မဟုတ်ဘူး။ သေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲ ရောက်ဖို့ဆို ပိုတောင်ဝေးသေး”
“အဲ့ခရမ်းကြယ်ကလူတွေ ကျွန်မတို့နောက် ဆက်လိုက်နေသေးလား မသိဘူး။ သူတို့ ကြည့်ရတာ ကျွန်မတို့ကို အလွတ်ပေးမယ့်ပုံမပေါ်ဘူး”
“ဖြစ်နိုင်တယ်။ တကယ်တော့ အဲ့ပစ္စည်းက ငါတို့ လက်ထဲမှာပဲ ရှိသေးတယ်။ မုန်းစရာကောင်းလိုက်တာ။ သတင်းတွေ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ပေါက်ကြားသွားတာလဲ မသိဘူး”
“အဖွဲ့အစည်းထဲမှ သစ္စာဖောက်တစ်ယောက် ကျိန်းသေ ရှိနေလိမ့်မယ်” ဟဲမြောင်က ပြောလိုက်သည်။
“အဲ့ဒါတွေကို ဘေးဖယ်ထားလိုက်ဦး။ အခုဆက်ပြီး ရှင်သန်နိုင်ဖို့က အရေးအကြီးဆုံးပဲ”
စကားပြောနေရင်း ညီအစ်မနှစ်ယောက်စလုံး ရန်ကိုင် ချပေးခဲ့သည့် ပစ္စည်းများကို ကောက်သိမ်းလိုက်ကြသည်။
ပုံမှန်ဆိုလျှင် ထိုပစ္စည်းများကို နောက်တစ်ချက်ပင် ကြည့်မည် မဟုတ်ချေ။ သို့သော်လည်း လက်ရှိအချိန်တွင် ထိုအရာများသည် သူတို့၏ နောက်ဆုံး မျှော်လင့်ချက် ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်လေရာ နည်းနည်းလေးမှ မလွင့်ပစ်ရဲချေ။
အားပြန်ဖြည်ပြီးနောက် ညီအစ်မနှစ်ယောက် လိုဏ်ဂူထဲမှ ထွက်ကာ ရန်ကိုင် ထွက်သွားသည့် လမ်းကြောင်းနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်အရပ်ဆီ ထွက်သွားလေသည်။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၉၈၆) အစ်မကြီးကာကွယ်ပေးမယ်
ရန်ကိုင်သည် ကြယ်စင်စုထဲ ဦးတည်ချက်မဲ့စွာ ရွက်လွှင့်နေခဲ့သည်။
ညီအစ်မနှစ်ယောက်ဆီမှ ထွက်လာခဲ့သည်မှ အချိန် အတော်ကြာပြီ ဖြစ်သော်လည်း ယခုထိတိုင် ဤနေရာမှ ထွက်သွားနိုင်မည့် လမ်းစ ရှာမတွေ့သေးချေ။
တစ်နေ့၊ ဦးတည်ချက်မဲ့စွာ ရွေ့လျားသွားလာနေစဉ် သူ့နောက်ဘက်မှ အရှိန်အဝါသုံးခု ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာသည်ကို ရန်ကိုင် အာရုံခံမိလိုက်သည်။ ထိုအရှိန်အဝါ သုံးခုသည် ပျော့ပျောင်းသိမ်မွေ့ခြင်းမရှိဘဲ ရက်စက်ကြမ်းတမ်းလှသဖြင့် သူ့ကျောပြင်အား အပ်များ စိုက်နေသည့်နှယ် ရန်ကိုင် ခံစားလိုက်ရသည်။
ထိုအရှိန်အဝါသုံးခုသည် ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်တို့ မဟုတ်ကြချေ။
ရန်ကိုင် ပြောနိုင်သလောက် သူ့ဆီသို့ ချဉ်းကပ်လာနေသော သုံးယောက်စလုံးသည် သူတော်စင် တတိယအဆင့်များ ဖြစ်ကြပေသည်။
ထိုအရှိန်အဝါ သုံးခုကြောင့် ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ အတော့်ကိုမှ ကသိကအောက် ဖြစ်သွားသလို နိုးနိုးကြားကြားလည်း ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ သူ့နောက်သို့ လူသုံးယောက်က လိုက်နေသည်ဟု မခံစားရ၊ သွေးဆာနေသော သားရဲများက လိုက်နေသည်ဟုသာ ခံစားရသည်။
ရှောင်သွားရင်ကောင်းမလား၊ စောင့်နေရင် ကောင်းမလား ထိုအတွေးနှစ်မျိုး သူ့စိတ်ထဲ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ သို့သော် စောင့်နေရန်သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
ထိုလူသုံးယောက်သည် သူ့အား ရှာတွေ့သွားခဲ့လေပြီ။ မဟုတ်လျှင် ရက်စက်ကြမ်းတမ်းသည့် အရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ်၍ သူရှိနေရာ အရပ်ဆီသို့ အလျင်အမြန် ပျံသန်းလာနေလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ သူရှောင်မည် ဆိုပါက သူ့နောက်သို့ ကျိန်းသေ လိုက်လာကြပေလိမ့်မည်။
သူ့ကြယ်လွန်းပျံသည် ထိုသုံးယောက် စီးလာသည့် ကြယ်လွန်းပျံလောက် မြန်မည်ဟု ရန်ကိုင်မထင်။
အရေးအကြီးဆုံး အချက်သည်ကား အကြာကြီးနေမှ ဒုတိယလူတစ်ဖွဲ့ကို ထပ်တွေ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူလိုအပ်နေသော ကြယ်မြေပုံကို ထိုလူသုံးယောက်ဆီမှ ငှားကောင်းငှားနိုင်ပေသည်။
ကြယ်မြေပုံကောင်းကောင်း တစ်ခုသာရှိလျှင် ဤနေရာမှ ထွက်သွားနိုင်မည့် အခွင့်အရေးရှိသည်ဟု ဟဲကျောင် ပြောခဲ့သည်။ ဤနေရာမှ ထွက်သွားနိုင်၊ မထွက်သွားနိုင်မှာ မသေချာသော်ငြား ကြိုးစားကြည့်၍ မမှားချေ။
ထိုသူတော်စင်တတိယအဆင့် သုံးယောက်နှင့် တိုက်ပွဲဖြစ်ခဲ့လျှင်ပင် သူအားကုန်ထုတ်သုံးမည်ဆိုပါက အရမ်းကြီး အန္တရာယ်မများချေ။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင် မကြောက်ပါချေ။
အပြာရောင်အလင်းတန်း သုံးခုသည် လွန်စွာကိုမှ မြန်ဆန်လှသော အမြန်နှုန်းဖြင့် ရန်ကိုင်ဆီ လာနေခဲံသည်။
ခဏအကြာ၌ လူသုံးယောက် ရန်ကိုင်ရှေ့ ပေါ်လာခဲ့သည်။
သုံးယောက်စလုံးသည် ကိုယ်ပိုင် ကြယ်လွန်းပျံမှားနှင့်၊ တစ်စီးတည်းကို နှစ်ယောက်အတူ တွဲစီးနေကြသော ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်တို့ကဲ့သို့မဟုတ်။ ထိုလူများသည် တော့်ကိုမျ ချမ်းသာလောက်မည်ဟု ရန်ကိုင် တွေးလိုက်မိ၏။
သုံးယောက်အနက် နှစ်ယောက်သည် ယောကျာ်းဖြစ်ပြီး တစ်ယောက်သည် အမျိုးသမီး ဖြစ်သည်။ ယောကျာ်း နှစ်ယောက်အနက် တစ်ယောက်သည် လောကဓံကို ကြံကြံခံခံ အံတုလာသည့်အလား ရင့်ကျက်သော အရှိန်အဝါကို ပေးစွမ်းနေသည်။ အခြားတစ်ယောက်မှာမူ ပိန်ပိန်ပုပုဖြစ်ပြီး သောက်ခွက်ရိုက်ချင်စရာ အပြုံးကို ဆင်မြန်းထားသူ ဖြစ်သည်။ ထိုပိန်ပိန်လူသည် ငွေရောင်ဓါးမြောင်ကို ဆော့ကစားနေပြီး ရန်ကိုင်ကို ကြည့်နေသည့် သူ့အကြည့်ထဲ အေးစက်စက် အရိပ်အယောင်တို့ လက်လက်နေခဲ့သည်။
အမျိုးသမီးသည်ကား ညို့ငင်ဖွယ်ကောင်းလှသော ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ ရွှန်းလဲ့နေသော မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် ရန်ကိုင်အား အသေအချာ စစ်ဆေးနေပြီးနောက် ခဏအကြာ၌ သူမ မျက်နှာထက် စိတ်ဝင်စားသည့် အရိပ်အယောင်တို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
ထိုသုံးယောက် ပေါ်လာသည့်အခိုက် သူ့သံသယတို့ မှန်ကန်သွားမှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်သည်။
လူတိုင်းသည် ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကဲ့သို့ သဘောကောင်းသည့် လူစားမျိုးမဟုတ်။ တစ်ချက်ကြည့်ရုံဖြင့် ထိုသုံးယောက်သည် လူကောင်းမဟုတ်မှန်း ရန်ကိုင် တန်းသိလိုက်သည်။ သူသာ ကောင်းကောင်း မပြုမူပါက အကျိုးဆက်မှာ အတော့်ကိုမှ ဆိုးရွားပေလိမ့်မည်။
“ကောင်လေး၊ မင်းဘယ်ကလာတာလဲ” တုတ်ခိုင်သည့် လူကြီးက ရန်ကိုင်ကို အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် စိုက်ကြည့်၍ အထက်စီးလေသံဖြင့် မေးလိုက်သည်။ သူ့လေသံ၊ အပြုအမူသည် ရန်ကိုင်၏ တည်ရှိမှုကို အရှင်း ဂရုမစိုက်သည့်နှယ်၊ ရန်ကိုင်၏ သေခြင်းရှင်ခြင်းသည် သူ့လက်ထဲ ရှိနေသည့်နှယ်၊ အလွန်တရာကိုမှ အထက်စီးဆန်လှပေသည်။
“အောက်ကမ္ဘာက” ရန်ကိုင် သူ့စကားလုံးများကို သေသေချာချာ သတိထားရွေးချယ်ပြီး ပြောလိုက်သည် “ကျုပ်ဒီမှာ လမ်းပျောက်နေတာ အတော်ကြာနေပြီ။ အခုထိ လမ်းရှာမတွေ့သေးဘူး။ အဆင်ပြေရင် ခင်ဗျားတို့ရဲ၊ ကြယ်မြေပုံကို ကူးလို့ရမလား”
ထိုစကားသည် ဟဲကျောင် သူ့အား ပြောခဲ့သော စကာများ ဖြစ်သည်။ ကြယ်မြေပုံကို မည်ကဲ့သို့ ကူးယူရန်မှန်း မသိသော်ငြား ကြယ်မြေပုံ ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် ကြယ်လွန်းပျံ တစ်စင်းကို လက်ဆုပ်လက်ကိုင် ရလိုက်သည့်အခါ အဖြေထုတ်နိုင်မည်ဟု သူတွေးမိသည်။
“ငါတို့ ကြယ်မြေပုံကို ကူးယချင်တာလား” ထိုလူက မိစ္ဆာဆန်ဆန် ပြုံးလိုက်ပြီး လှောင်ပြောင်ဟန်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် “ကောင်းပြီလေ၊ ဒါပေမယ့် ငါ့မေးတဲ့ မေးခွန်းကို အရင်ဆုံး ရိုးရိုးသားသား ဖြေရလိမ့်မယ်”
“ခင်ဗျားတို့ ဘာသိချင်တာလဲ” ရန်ကိုင် ပျော်မသွားခဲ့။ ထိုလူ သူ့အပေါ် မရိုးသားမှန်း ရန်ကိုင် သိပေသည်။
တုတ်ခိုင်ထားကြိုင်းသည့် လူကြီးက သူ၏ တောင်းဆိုချက်ကို သဘောတူလိုက်သည်နှင့် အနားတွင် ရပ်နေသော ပိန်ပိန်လူက သူ့ဓါးမြောင်ကို လျှာဖြင့် သပ်လိုက်သည်။ သူ့မျက်ထဲ ဖုံးဖိရုံလေး ဖုံးဖိထားနိုင်သော သတ်ဖြတ်လိုစိတ်တို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။
ထိုမေးခွန်းကို ဖြေလိုက်သည်နှင့် ပိန်ညောင်ညောင်လူက သူ့အား ချက်ချင်း တိုက်ခိုက်မည်မှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်သည်။ တစ်ဖက်လူသည် သူ့အား ကြယ်မြေပုံ ငှားပေးဖို့ ဘယ်တုန်းကမှ မစဉ်းစားခဲ့ချေ။
“မင်းဒီမှာ လမ်းပျောက်နေတာ ကြာပြီလို့ ပြောခဲ့တယ်မလား။ အဲ့ဒါဆို မိန်းကလေးနှစ်ယောက်ကို မင်းတွ့မိလား။ နှစ်ယောက်က ရင်ဘတ်မှာ ဓါးပုံစံပါတဲ့ အဖြူရောင်အဝတ်အစားတွေကို ဝတ်ထားတယ်”
ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး ထိုလူနှစ်ယောက်သည် ဟဲမြောင်နှင့် ဟဲကျောင် အကြောင်း မေးနေမှန်း ချက်ချင်း နားလည်လိုက်သည်။
ထိုမိန်းကလေး နှစ်ယောက်ကို စတွေ့စဉ်က ဟဲမြောင်က သူ့ကို “အဲ့လူတွေ’ ပို့လိုက်တာဟု ပြောခဲ့ဖူးသည်။ သူမ ပြောသည်လူများသည် သူ့ရှေ့ရှိလူများ ဖြစ်ရပေမည်။
ရန်ကိုင်၏ အပြုအမူသည် တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းသည့် လူကြီး၏ မျက်လုံးအောက်မှ မလွတ်မြောက်ခဲ့။ ချက်ချင်းပဲ ရန်ကိုင်နား တိုးကပ်လာလိုက်ပြီး မေးလိုက်လေသည် “မင်းသူတို့နဲ့ တွေ့ခဲ့တယ်၊ ဟုတ်တယ်မလား”
“သူတို့ကို ဘာလို့ ရှာနေတာလဲ” ရန်ကိုင်က ချက်ချင်း ပြန်မဖြေခဲ့ချေ။
“ကောင်လေး၊ အဲ့ဒါ မင်းသိသင့်တာ မဟုတ်ဘူး။ ငါမေးတာကိုသာဖြေ၊ မဖြေချင်ရင်လည်း ကိစ္စမရှိဘူး။ ဒါပေမယ့် အသားတော့ နာရမှာပေါ့” ပိန်ညောင်ညောင်လူက ရန်ကိုင်အား အဆိပ်ပြင်းသည် မြွေတစ်ကောင်နှယ် စိုက်ကြည့်ရင်း ကြမ်းကြုတ်စွာ ရယ်မောလိုက်သည်။
ငြင်းဆန်းနေ၍လည်း အကျိုးထူးမည် မဟုတ်သဖြင့် ရန်ကိုင်က ခေါင်းသာ ညိတ်လိုက်လေသည် “ဟုတ်တယ်။ ကျုပ်သူတို့ကို တွေ့ခဲ့တယ်”
“ဘယ်တုန်းက တွေ့ခဲ့တာလဲ။ အခု သူတို့ ဘယ်မှာလဲ” တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းသည့် လူကြီးက အဆောတလျင် မေးလိုက်သည်။
“အချိန် အတိအကျကိုတော့ မသိဘူး။ ဒါပေမယ့် တစ်လလောက် ရှိပြီလို့တော့ ထင်တာလဲ။ အဲ့တုန်းက သူတို့တွေက ဂြိုလ်သိမ်ကြီးတစ်ခုပေါ်မှာ နားနေကြတာ” ရန်ကိုင်သည် ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်လတုန်းကလား။ ဘယ်လို ဂြိုလ်သိမ်လဲ။ အဲ့ဂြိုလ်သိမ်က ဘယ်မှာရှိတာလဲ”
ရန်ကိုင်က ပခုံးတွန့်၍ “ကျုပ်မမှတ်မိဘူး”
“သောက်သုံးမကျလိုက်တာ” တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းသည့် လူကြီးက ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်လိုက်သည်။
ရန်ကိုင် မျက်ဝန်းနက်ထဲ အေးစက်စက် အလင်းရောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားလေသည်။
“လျူရှန်၊ ဘာလို့ သူ့ကို ထွက်နေတာလဲ,…” ညို့ငင်ဖွယ် ကောင်းသည့် အမျိုးသမီးက ပြုံးလိုက်ပြီး သူမ၏ ခါးလေးကို စည်းချက်ညီညီ လှုပ်ခါလျက် ဖော်ရွေသည့်လေသံဖြင့် “ကောင်လေးက လမ်းပျောက်နေတဲ့လူလေ။ ဒီလောက် သိနေရင် တော်ပြီပေါ့။ အနည်းဆုံး အဲ့မိန်းမပျက်မနှစ်ယောက် ရှိမှာရှိနေတာကို ငါတို့ သိလိုက်နိုင်တယ်လေ”
ပြောပြီးနောက် ရန်ကိုင်ကို ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည် “ကောင်လေး၊ ကြောက်မနေနဲ့။ အစ်မကြီး နင့်ကို နည်းနည်း ထပ်မေးချင်တယ်။ နင်တွေခဲ့တဲ့ မိန်းကလေး နှစ်ယောက်က လမ်းပျောက်နေတာလား”
သူမ အသံကို ကြားလိုက်သည့်အခါ မမြင်နိုင်သော လက်တစ်ဖက်သည် သူ့နှလုံးသားကို ဆွဲခါနေသည့်အလား သူ့အသွေးအသားတို့ ဆူပွက်လာခဲ့ရပြီး ရမက်စိတ်တို့ နိုးကြွားလာရလေသည်။
ညို့ဓါတ်နည်းစနစ်…
ရန်ကိုင် စိတ်ထဲ အရမ်းကိုမှ ဒေါသထွက်နေခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း သူ့စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင်ထိန်း၍ အနည်းငယ် ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်နေသည့် အမူအရာဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည် “ဟုတ်တယ်။ သူတို့လည်း လမ်းပျောက်နေတာ။ သူတို့ ကြယ်မြေပုံ ပျက်စီးနေတယ်ဆိုပြီး ပြောနေတာကို ကြားလိုက်သေးတယ်”
ရန်ကိုင်၏ အပြုအမူသည် အမျိုးသမီးအား အတော့်ကို ကျေနပ်အားရသွားစေသည်။ ထို့ကြောင့် အမျိုးသမီးသည် တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းသည့် လူကြီးအား ‘နင်တွေ့ပြီလား’ ဆိုသော အကြည့်မျိုးဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းသည် သူမ အကြည်ကို ရှောင်ဖယ်၍ ရန်ကိုင်ကိုသာ အထင်အမြင် သေးသေးဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ အကြောင်းမှာ ရန်ကိုင်သည် ထိုမိန်းမ၏ လှည့်ကွက်ထဲ အလွယ်တကူ ရောက်သွားခဲ့သောကြောင့် ဖြစ်သည်။
“ဟားဟား။ သူတို့ လမ်းပျောက်နေတာကောင်းတယ်” ပိန်ညောင်ညောင်လူက ရယ်လိုက်သည်။
“သူ့ကို သတ်လိုက်တော့။ အဲ့မိန်းမပျက်မနှစ်ယောက် ဘယ်နေရာမှာ ရှိလဲဆိုတာကို သူမသိတော့မှတော့ ငါတို့အတွက် အသုံးမဝင်တော့ဘူး” လျူရှန်က စိတ်မရှည်သည့်ဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
သူပြောလိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ပိန်ညောင်ညောင် လူဆီမှ အေးစက်စက် အရှိန်အဝါတို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့၏။
“ဘာတွေ ဒီလောက် စိုးရိမ်နေတာလဲ” အမျိုးသမီးက ချက်ချင်းပဲ ဝင်တားလိုက်သည်။
“နင်သူ့ကို လိုချင်နေတာလား။ ငါတို့ တာဝန်ထမ်းဆောင် နေတယ်ဆိုတာကို မမေ့နဲ့နော်။ ဒီကိစ္စပြီးသွားရင် နင့်ဘာသာ ယောကျာ်းတွေ ကြိုက်သလောက်ယူချင်ယူ၊ အခုတော့ ခဏသည်းခံနေဦး” လျူရှန်က တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“ငါနင့်ကို လိုချင်တယ်ဆိုရင်ကော” အမျိုးသမီးက လျူရှန်အား မျက်စိမှိတ်ပြလိုက်သည်။
“ရပ်လိုက်တော့။ ငါကို လာမဆွဲထည့်နဲ့။ ငါ့အသက်ရှည်ရှည် နေချင်သေးတယ်” လျူရှန် အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည်။
“အဲ့လိုဆို သူ့ကို မသတ်နဲ့ဦး။ သူတော်စင်အဆင့် လူငယ်လေး တစ်ယောက်ကို တွေ့ဖို့ဆိုတာ လွယ်တာ မဟုတ်ဘူး။ သူ့ကို သတ်ဖို့က အရမ်း ဖြုန်းတီးရာ ကျလွန်းတယ်” အမျိုးသမီးက မျက်လုံးမှေးစဉ်း၍ ထပ်ပြောလိုက်သည် “ပြီးတော့ အရေးပါတဲ့ သတင်းတစ်ခုကို ငါတို့ ရပြီးသွားပြီ။ အထက်ဆီ ချက်ချင်း သတင်ပြန်ပို့တာ အကောင်းဆုံးဖြစ်လိမ့်မယ်။ နင်တို့ကကော ဒီနေရာမှာ ဆက်ပြီး စူးစမ်းချင်နေသေးတာလား။ ဒီနေရာမှာ အဲ့နှစ်ယောက် ရှိနေတဲ့နေရာကို လိုက်ရှာဖို့ အရမ်း လွယ်တယ်လို့ ထင်လား”
လျူရှန် တစ်ခဏတာ တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက် ခေါင်းညိတ်လိုက်လေသည် “ကောင်းလေပြီ။ ဒီအကြောင်းကို အထက်ဆီ ပြန်သတင်းပို့တာပေါ့”
“ကောင်လေး၊ အစ်မကြီးနဲ့လိုက်ခဲ့။ အစ်မကြီး နင့်ကို ကာကွယ်ပေးမယ်။ အစ်မကြီးနားမှာသာနေ၊ ဘယ်သူမှ နင့်ကို ဒုက္ခမပေးရဲဘူး” အမျိုးသမီးက ရန်ကိုင်အား လက်ယပ် ခေါ်လိုက်သည်။
“ကျေးဇူးပါ” ရန်ကိုင် နှုတ်ခမ်းအစုံ ကွေးတက်သွားပြီး ဆက်ပြောလိုက်သည် “ကျုပ်ခင်ဗျားတို့နဲ့အတူ တကယ် ပူးပေါင်းချင်နေတာ။ တကယ်တော့ အဲ့မိန်းမပျက်မ နှစ်ယောက်နဲ့ ကျုပ်စာရင်းရှင်စရာ ရှိသေးတယ်”
“အို၊ ဘယ်လိုမျိုးလဲ” အမျိုးသမီးက ရန်ကိုင်အား စိတ်ဝင်တစား စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ လျူရှန်နှင့် ပိန်ညောင်ညောင်လူပင် သိချင်စိတ်ဖြင့် ရန်ကိုင်အား ကြည့်လာကြသည်။
“သူတို့မှာရှိတဲ့ သူတော်စင်သလင်းကျောက်နဲ့ ဆေးလုံးတွေ ကုန်သွားလို့ဆိုပြီး ကျုပ်မှာရှိတဲ့ ဟာတွေကို လာဓါးပြတိုက်သွားကြတယ်လေ” ရန်ကိုင်က ဒေါသတကြီးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
အမျိုးသမီးက သူမပါးစပ်ကိုလက်ဖြင့်အပ်၍ ရယ်မောလိုက်သည်။ လျူရှန်နှင့် ပိန်ညောင်ညောင် လူသည် ရန်ကိုင်တွင် သိုလှောင်မှော်ရတနာ ရှိမရှိ ကောင်းကင် စိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ရာ တစ်ခုမှ မရှိကြောင်း တွေ့လိုက်ရလေသည်။
ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်တို့၏ ကျင့်ကြံခြင်းကို သူတို့ သိထားကြသည်။ ရန်ကိုင်သည် သူတော်စင်ပထမအဆင့် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်သာ ဖြစ်လေရာ ထိုနှစ်ယောက်၏ ပြိုင်ဘက်မဖြစ်နိုင်ချေ။
ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်၏ စကားသည် သံသယဝင်စရာ ဖြစ်မနေခဲ့။
“ငါတို့ သူတို့ကို ရှာတွေ့တဲ့အထိစောင့်၊ အဲ့ကျမှ သင်ခန်းစာ ပေးခိုင်းမယ်” အမျိုးသမီး ရန်ကိုင်လက်မောင်းကို သူမလက်ဖြင့်ချိတ်လိုက်ပြီး ရန်ကိုင် နားနားကပ်၍ လေပူတစ်ရှိုက် မှုတ်ထုတ်ကာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။ သူမ၏ ရင်သားများသည် ရန်ကိုင် လက်မောင်းနှင့် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖိကပ်နေပြီး ရန်ကိုင်၏ တံတောင်းဆစ်သည် သူမခန္ဓာကိုယ်နှင့် ဖိကပ်နေသည်။
“တကယ်လား” ရန်ကိုင်က အံ့အားသင့်သွားသည့် လေသံဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“တကယ်ပေါ့။ အဲ့မိန်းမနှစ်ယောက်ကိုမိရင် သူတို့ကို အတူတူပူးပေါင်းပြီး နှိပ်စက်ကြမယ်” အမျိုးသမီးက ပြုံး၍ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် “ငါက အဲ့လို နှိပ်စက်ရတာကို အရမ်းကြိုက်တာ”
ပိန်ညောင်ညောင်လူက လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် “ဒါပေမယ့် အဲ့အချိန်ထိ မင်းအသက်ရှင်နေဖို့တော့ လိုတာပေါ့။ ကောင်လေး၊ ငါသာ မင်းနေရာမှာဆို သူနဲ့ အတူ ပြန်လိုက်သွားမယ့်အစား အသေပဲခံလိုက်မယ်၊ သိလား”
“လျူရှ၊ နင့်ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားလို့ ဘယ်သူက နင့်ကို အအလို့ မပြောဘူး” အမျိုးသမီးက ပိန်ညောင်ညောင်လူကို စုးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
လျူရှ ပခုံးတွန့်လိုက်ပြီး ပါးစပ်ပိတ်နေလိုက်သည်။
“ခင်ဗျားနဲ့ ပြန်သွားရင် တကယ် အန္တရာယ်ရှိတာလား” ရန်ကိုင်က သေခြင်းတရားကို မသိနားမလည်သည့်အလား ထူတူတူအတတ အမူအရာဖြင့် ပြန်မေးလိုက်သည်။ ထိုကဲ့သို့ မေးလိုက်စဉ် သူ့လက်မောင်းနှင့် အမျိုးသမီး၏ ရင်ဘတ်ကို ရဲရဲတင်းတင်း ဖိကပ်လိုက်လေသည်။
ဤအကွာအဝေးဖြင့် သူသာ အားကုန်သုံး တိုက်ခိုက်မည် ဆိုပါက ထိုအမျိုးသမီး ရှင်စရာအကြောင်းမရှိချေ။ သို့သော် ထိုကဲ့သို့ မလုပ်ရန် တွေးလိုက်သည်။ ထိုသုံးယောက်သည် မယုံကြည်ရသော်ငြား သူ့အား ဤနေရာမှ ထွက်သွားနိုင်အောင် ကူညီပေးနိုင်ပေသည်။
လက်ရှိတွင် ဤနေရာမှ သူအရမ်းကို ထွက်သွားချင်နေမိသည်။ ထို့ကြောင့် အမျိုးသမီးအား တိုက်ခိုက်မည့် အကြံကို ချက်ချင်းပဲ စွန့်ပယ်လိုက်သည်။
“ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဖြစ်နိုင်မှာလဲ” အမျိုးးသမီးက ညို့ငင်စွာ ပြုံးလိုက်ပြီး “ဘာအန္တရာယ်မှ မရှိရုံတင်မဟုတ်ဘူး။ အစ်မကြီဂက နင့်ကို တစ်သက်မမေ့မယ့် အတွေ့အကြုံတောင် ပေးဦးမှာ”
“အဲ့လိုဆိုမှတော့ ကျုပ်စောင့်နေရတာပေါ့” ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၉၈၇) ပန်းမွေ့ရာထက်နှယ်
ထိုသုံးယောက်နှင့် ဟဲကျောင်၊ ဟဲမြောင်တို့ကြား မည်သည့် ကိစ္စများရှိနေသလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင်မသိ။ သို့သော် သူတို့ အမူအရာမှတစ်ဆင့် သေခြင်းတရား ချောက်နက်သည် အလွန်ကိုမှ အန္တရာယ်များကြောင်း ရန်ကိုင်ခန့်မှန်းမိလိုက်သည်။
ထို့ကြောင့် အသုံးဝင်လောက်မည့် သတင်းများ ရပြီးသည့်နောက် သုံးယောက်စလုံးသည် ဤနေရာမှထွက်၍ အထက်စီ အမြန်ပြန်သတင်းပို့ချင်နေကြသည်။
သူတို့ ဘယ်သွားပါစေ၊ သူတို့နောက်မှ လိုက်သွားသရွေ့ ဤနေရာမှ ထွက်သွားနိုင်မည်ဟု ရန်ကိုင် တွေးလိုက်သည်။
ဤနေရာမှ ထွက်သွားနိုင်ပြီးနောက် အခွင့်အရေးရှာ၍ ထိုသုံးယောက်ကို ရှင်းပစ်ရပေမည်။
ရန်ကိုင်သည် ပြောသည့်အတိုင်း သေချာ နားထောင်သည်။ နည်းနည်းမှ ငြင်းဆန်ဟန်မပြ။ ထို့ကြောင့် သုံးယောက်စလုံး ရန်ကိုင်အား သိပ်ပြီး သတိ ထားမနေတော့ချေ။ သူ၏ သူတော်စင်ပထမအဆင့် ကျင့်ကြံခြင်းကြောင့်လည်း ပါပေသည်။ ထို့ကြောင့်သာ သူ့အား အရမ်းကြီး သတိထားမနေခြင်းဖြစ်သည်။
သူတို့ ပြောနေသည်ကို နားထောင်ရင် အချက်အလက် အချို့ကို ရန်ကိုင် သိလိုက်ရသည်။ ထိုလူသုံးယောက်သည် ခရမ်းကြယ် အင်အားစုမှဖြစ်ပြီး တုတ်ခိုင်ထားကြိုင်းသည့် လူသည် လျူရှန်၊ ပိတ်ညောင်ညောင် မြွေလိုကောင်သည် လျူရှနှင့် လှပသောအမျိုးသမီးသည် ပီရဖြစ်သည်။
သူတို့ စီးလာသည့် ကြယ်လွန်းပျံသည် ရန်ကိုင်၏ ကြယ်လွန်းပျံထက် ပိုအဆင့်မြင့်ပေသည်။
ထိုအချက်ကို သိလိုက်သည်နှင့် ရှောင်တိမ်းရန် မကြိုးစားမိသည်ကို ရန်ကိုင် ဝမ်းသာမိသွားသည်။ သူသာ ရှောင်တိမ်းရန် ကြိုးစားပါက ကျိန်းသေ လွတ်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ နောက်ဆုံး တိုက်ပွဲ ဖြစ်ရပေလိမ့်မည်။
ရက်အနည်းငယ်ကြာအောင် ပျံသန်းနေပြီး မနေနိုင်တော့သည့် ရန်ကိုင်က အမျိုးသမီးကို လှည့်၍ မေးလိုက်သည် “ကျုပ်တို့အခု ဘယ်ကို သွားနေတာလဲ”
“စိတ်မပူနဲ့၊ မကြာခင် သိရလိမ့်မယ်” ပီယက ရန်ကိုင်၏ မေးခွန်ကို ပြန်မဖြေဘဲ တခစ်ခစ်သာ ရယ်လိုက်သည်။
လျူရှသည် ရန်ကိုင်အား လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သူ့အကြည်သည် သာမန်အကြည့်နှင့်မတူ၊ တစ်မျိုးတစ်မည် ထူးခြားနေသည်။ ထို့နောက် သူ့မျက်နှာထက် အဓိပ္ပါယ်ပါသည့် အပြုံးတစ်ပွင့် ထွက်ပေါ်လာလေသည်။
“ကြည့်၊ ငါတို့ရောက်ပြီ” ပီယက ရုတ်တရက် ရှေ့တည့်တည့်သို့ ညွှန်ပြ၍ ပြောလိုက်သည်။
သူမ ညွှန်ပြရာဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ မြင်လိုက်ရသည့် အရာကြောင့် ရန်ကိုင် ရုတ်တရက် ထအော်မိမတတ် ဖြစ်သွားရသည်။
အေးစက်၊ မည်းမှောင်သော ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲ ဧရာမသားရဲနှင့်တူသော ပုံရိပ်ကြီးတစ်ခု ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုပုံရိပ်သည် မြန်ဆန်လှသော အမြန်နှုန်းဖြင့် သူတို့ဆီ ချဉ်းကပ်လာနေခဲ့ပြီး ထိုသားရဲမှာ မီတာတစ်ထောင်နီးပါး ရှည်လျားပြီး အလွန်တရာကိုမှ ခမ်းနားလှပေသည်။
သားရဲသည် ကြီးမာသော်လည်း မည်သည့် အသံမှ မထွက်ချေ။ ၎င်း၏ အရှိန်ဟာ ဆိုလျှင်လည်း အလွန်တရာကိုမှ မြန်ဆန်လှပေသည်။
ထိုပုံရိပ်ကို မြင်လိုက်သည့်အခါ လျူရှန်၊ လျူရှနှင့် ပီယတို့ သုံးယောက်စလုံး သက်ပြင်းချလိုက်ကြသည်။
သေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲသို့ ရောက်သွားကတည်းက သုံးယောက်စလုံး ကြိတ်ကာ ရင်ပူနေခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။
“သားရဲကြီးလား” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး တိုးတိုးလေး ရေရွတ်လိုက်သည်။ သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ထုတ်လွှတ်ကြည့်လိုက်ရာ ထိုသားရဲကြီးသည် မည်သည့် အသက်စွမ်းအင်မှ ထုတ်လွှတ်နေခြင်း မရှိသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သားရဲကြီးဆီမှ အသက်ဓါတ်ကို မခံစားမိဘဲ မှော်ရတနာများမှ ပေးစွမ်းသည့် စွမ်းအင်းလှိုင်း ကဲ့သို့သော စွမ်းအင်တစ်မျိုးမျိုးကိုသာ ခံစားမိလိုက်သည်။
“သားရဲ၊ ဟုတ်လား” ပီယက ရန်ကိုင်အား အံ့ဩတကြီး ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမ၏ ပါးစပ်ကို လက်ဖြင့်အုပ်၍ အားပါးတရ ရယ်မောတော့လေသည် “မောင်လေးက အရမ်း ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ။ အဲ့ဒါက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သားရဲဖြစ်ရမှာလဲ။ အဲ့ဒါက သားရဲမဟုတ်ဘူး။ ငါတို့ ခရမ်းကြယ်အင်အားစုရဲ့ သူတော်စင်ဘုရင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ကြယ်သင်္ဘောပဲ”
“ကြယ်သင်္ဘောလား” ရန်ကိုင် မှင်သက်သွဦးခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း နတ်ဆိုးမြို့တော်၏ တားမြစ်နယ်မြေထဲတွင် တွေ့ခဲ့သော သင်္ဘောပျက်ကြီးကို ပြန်သတိရလိုက်သည်။
လျူရှန်သည်လည်း ရန်ကိုင်အား အံ့အားသင့်နေသည့် အမူအရာဖြင့် တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်း၍ အထင်အမြင် တသေးဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်လေသည်။
ရန်ကိုင် ပြောလိုက်သော စကားသည် သူသည် အောက်ကမ္ဘာမှ လာကြောင်းကို အတည်ပြုပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ထိုကဲ့သို့သော ချောင်ကျသည့် နေရာများမှ လာသည့်သူများသည် ထိုကြီးမားသော မှော်ရတနာသည် ကြယ်သင်္ဘောဖြစ်ကြောင်းကို မသိဘဲ နေပေလိမ့်မည်။
လက်ရှိအချိန်မတိုင်ခင်အထိ ရန်ကိုင် အမှန်ကို ပြော၊မပြော လျူရှန် မသေချာသေး။ သိလည်း မသိချင်၊ အကြောင်းမှာ သူ့အမြင်တွင် ရန်ကိုင်သည် မကြာခင် သေရတော့မည်လူ မဟုတ်ပေလော။ သို့ရာတွင် လက်ရှိအချိန်၌ ထိုလူငယ်လေးသည် အောက်ကမ္ဘာမှ လာသောသူဖြစ်မှန်း လျူရှန် သေချာသွားလေပြီ။
နောက်ဆုံး အနီးသို့ ရောက်လာသည့်အခါ သားရဲနှင့် သူအထင်မှားလိုက်သော အရာကို ရန်ကိုင် သေသေချာချာ မြင်လိုက်ရသည်။
ထိုအရာသည် နတ်ဆိုးမြို့တော်တွင် သူမြင်ခဲ့သော သင်္ဘောပျက်ကြီးနှင့် ဆင်တူသည့် မီတာတစ်ထောင်ကျော် ရှည်လျားသော သင်္ဘောကြီး တစ်စင်းပင်။ သို့ရာတွင် ဤသင်္ဘောသည် နတ်ဆိုးမြို့တော်ရှိ သင်္ဘောပျက်ထက် ပိုကြီးပေသည်။
အရိုးမျိုးနွယ်စုသည်လည်း ထိုကဲ့သို့သော သင်္ဘောကြီးကို စီး၍ ထုန်းရွှမ်လောကကြီးဆီသို့ ရောက်လာခြင်းပေလော။
ရန်ကိုင် ဆွံ့အနေရသည်။ အချိန်အတော်ကြာသည်အထိ စကားမပြောနိုင်ခဲ့။
မူလ အစီအစဉ်အတိုင်း ဆက်သွားနိုင်တော့မည် မဟုတ်သည်ကို ရန်ကိုင် သိလိုက်သည်။
ထိုသုံးယောက်သည် သေခြင်းတရားချောက်နက်မှ ကြယ်လွန်းပျံဖြင့် ထွက်သွားမည်ဟု ရန်ကိုင် ထင်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ထိုသုံးယောက်နောက် လိုက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူတို့နောက်လိုက်လာပြီး သေခြင်းတရား ချောက်နက်မှ ထွက်လာသည်နှင့် သုံးယောက်စလုံးကို ရှင်းထုတ်မည်ပေါ့။ သို့သော် ထိုသင်္ဘောကြီးကို မြင်လိုက်သည်နှင့် သူအထင်မှားသွားပြီမှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်သည်။
သူသာ ထိုသင်္ဘောထဲသို့ ဝင်လိုက်ပါက အခွံထဲ ပုန်းနေသည့် လိပ်တစ်ကောင် ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။
ထိုသင်္ဘောထဲတွင် အနည်းဆုံး သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက် ရှိနေပေလိမ့်မည်။
လက်ရှိ အခြေအနေမှ မည်ကဲ့သို့ ရုန်းထွက်ရမလဲ စဉ်းစားနေစဉ်မှာပဲ လျူရှန်က သံလိုက်အိမ်မြောင်ကဲ့သို့ မှော်ရတနာတစ်ခုကို သူ့သိုလှောင်မှော်ရတနာထဲမှ ထုတ်ယူလိုက်သည်။
ထိုသံလိုက်အိမ်မြောင်သည် တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ဆက်သွယ်ရာတွင် အသုံးပြုသော မှော်ရတနာ တစ်ခုဖြစ်သည့်ပုံပင်။
သံလိုက်အိမ်မြောင်ကို သူပြန်သိမ်းလိုက်ပြီး ခဏအကြာ၌ ဧရာမသင်္ဘောကြီး၏ အောက်ခြေမှ တံခါးတစ်ချပ် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွင့်လာခဲ့သည်။
“သွားကြမယ်” လျူရှန်က လက်ဝှေ့ရမ်း၍ အထဲသို့ ပြေးဝင်သွားလေသည်။ လျူရှနှင့် ပီယတို့သည်လည်း သူ့နောက်မှ အလျင်အမြန် ပြေးလိုက်သွားကြသည်။
တစ်ချိန်တည်းတွင် သူတို့သည် ရန်ကိုင်ကိုပါ တစ်ခါတည်း ခေါ်သွားခဲ့သည်။
သူတို့သုံးယောက် သင်္ဘောကြီးထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် တံခါးပေါက်သည် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ပိတ်သွားခဲ့သည်။
ရန်ကိုင် အလွန်ကိုမှ အံ့အားသင့်နေခဲ့သည်။ ယခုမှ မြို့ရောက်ဖူးသည့် တောသားတစ်ယောက်ပမာ မြင်မြင်ရာကို စိတ်ဝင်တစားဖြင့် လိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် အလွန်ကိုမှလည်း စိတ်ဓါတ်ကျသွားခဲ့သည်။
အကြောင်းမှာ သင်္ဘောထဲသို့ သူခြေချလိုက်သည်နှင့် မြောက်များလှစွာသော အသက်ဓါတ်စွမ်းအင်များကို အာရုံခံမိလိုက်သည့် အတွက်ကြောင့်ပင်။ အများစုသည် သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင်များ ဖြစ်ကြပြီး ထိုထဲမှ နှစ်ယောက်၊ သုံးယောက်သည် သူတော်စင်များပင် မပေးစွမ်းနိုင်သော ဖိအားကို ပေးစွမ်းနိုင်ခဲ့သည်။
သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့်…
ဤကြေးသင်္ဘောကြီးထဲတွင် သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ပညာရှင်များ ရှိနေပေသည်။
“လျူရှန်၊ မင်းတို့ နောက်ကျလှချည်လား” သူတော်စင် တတိယအဆင့် တစ်ယောက်က လမ်းလျှောက်လာပြီး စိတ်မရှည်သည့်ဟန်ဖြင့် လှမ်းအော်ပြောလိုက်သည်။
“ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ၊ ငါတို့လည်း လျှောက်ပတ် စစ်ဆေးနေရတာလေ။ ဒါပေမယ့် သတင်းကောင်းအချို့ ပါလာတယ်”
“အို” ထိုလူ မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး “ဘာသတင်းလဲ”
“ဟိုမိန်းမပျက်နှစ်ယောက် သေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲ ဝင်သွားတာ အမှန်ပဲ။ သူတို့ ကြယ်လွန်းပျံက အရင် တိုက်ပွဲမှာ ထိခိုက်သွားလို့ ကြယ်မြေပုံလည်း သုံးမရတော့ဘူး။ အခု သူတို့ ဟိုထဲမှ လမ်းပျောက်နေပြီ”
“အဲ့သတင်းကို မင်းဘယ်ကနေ ကြားလာတာလဲ။ ဘယ်လောက် သေချာလဲ”
“ဒီကောင်လေး ငါတို့ကို ပြောပြတာ။ သူ အဲ့နှစ်ယောက်ကို တွေ့ခဲ့တယ်။ သူ့သလင်းကျောက်ရော၊ ဆေးလုံးတွေ အကုန်လုံးကို အဲ့ညီအစ်မနှစ်ယောက် လုယူသွားတာတဲ့။ ငါထင်တာတော့ အဲ့မိန်းမပျက်မနှစ်ယောက် သိပ်မခံလောက်တော့ဘူး” လျူရှန်က ရန်ကိုင်ကို လက်ညိုးထိုး၍ ပြောလိုက်သည်။
ယခုမှပဲ ထိုလူလည်း ရန်ကိုင်ကို သတိပြုမိသွားသည်။ ရန်ကိုင်အား အထက်အောက် အစုံအဆန် စစ်ဆေးပြီးနောက် ယဲ့ယဲ့လေး ခေါင်းညိတ်လျက် “သတင်းကောင်းပဲ။ သူတို့သာ သေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲမှာ ရှိနေသရွေ့ ငါတို့လက်ထဲက လွတ်မှာမဟုတ်ဘူး။ ဒီသတင်းကို စီနီယာတွေကို မြန်မြန် တင်ပြရမယ်။ ဒါမှပဲ သူတို့လည်း မြန်မြန် ဆုံးဖြတ်ချက် ချနိုင်မှာ”
“ငါလည်း အဲ့လိုလုပ်ဖို့ စဉ်းစားနေတာ။ မင်းလိုက်မလား” လျူရှန်က မေးလိုက်သည်။
“အင်း၊ အတူတူ သွားကြမယ်”
ပြောပြီးသည်နှင့် နှစ်ယောက်သည် သင်္ဘော အတွင်းပိုင်းသို့ အတူတူ လမ်းလျှောက် ဝင်သွားကြလေသည်။
“ဒီအမျိုးသမီး မလိုက်တော့ဘူးနော်။ ငါသူ့ကို ပြန်ခေါ်သွားပြီး အနားယူတော့မယ်” ပီယက ပြုံးလိုက်ပြီး ရန်ကိုင်နှင့် လက်မောင်းချင်းချိတ်လျက် အခြား တစ်ဖက်သို့ လမ်းလျှောက်ထွက်သွားလေသည်။
လျူရှ မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့သော်လည်း သူ့အား မတားခဲ့။ လှမ်းပြီးတော့သာ သတိပေးလိုက်သည် “အရမ်းကြီး အလွန်အကျွံ မဖြစ်စေနဲ့နော်”
“ငါ့အကြောင်း ငါသိပါတယ်” ပီယက ယဲ့ယဲ့လေး ပြန်ပြုံးပြလိုက်သည်။
ပီယသည် သင်္ဘောအတွင်းပိုင်းအား နှံ့နှံ့စပ်စပ် သိထားသည့်ပုံပင်။ လမ်းကြောင်းများကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု ရွေးသွားသည်မှာ အလွန်ကိုမှ မြန်လှပေသည်။ ထို့အပြင် သင်္ဘောထဲရှိ ကျင့်ကြံသူတော်တော်များများနှင့်လည်း ရင်းနှီးသည့်ပုံပင်။ ထိုကျင့်ကြံသူအားလုံးထဲ မသေမျိုး အဆင့်အောက် နိမ့်သည့်သူမရှိဘဲ အများစုသည် သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင်များ ဖြစ်ကြပေသည်။
သို့သော်လည်း ပီယအား မြင်လိုက်သည်နှင့် ထိုလူ အားလုံးသည် သူမအား အဆိပ်ရှိသည့် မြွေတစ်ကောင်ပမာ ခပ်ဝေးဝေးမှ ရှောင်သွားကြသည်။ အချို့ဆိုလျှင် သူမအား မြင်ပြီး လန့်ပင်လန်နေကြလေသည်။ သူမ ခပ်ဝေးဝေးသို့ ရောက်သွားမှပဲ ထိုလူများ သက်ပြင်းချနိုင်ကြသည်။
ပီယနှင့် လက်မောင်းချင်း ချိတ်ထားသည့် ရန်ကိုင်ကို မြင်သည့်အခါ သူတို့အကြည့်ထဲ လှောင်ရိပ်၊ ဂရုဏာရိပ်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားသည်။
ထိုအကြည့်များကြောင့်် ရန်ကိုင်လည်း အလွန်ကိုမှ စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်မိသည်။
ထိုလှပသော အမျိုးသမီး ဘာလုပ်ချင်နေလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် ခန့်မှန်းမိနေလေပြီ။ လမ်းတွင် တွေ့ခဲ့သော ကျင့်ကြံသူများ၏ အပြုအမူအရ သူသာ သူမကြိုဆွဲရာ လိုက်ကပါက ဆိုးဆိုးရွားရွား အဆုံးသတ်ရပေလိမ့်မည်။
ဒီသောက်မိန်းမပျက်မကတော့ကွာ ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ ကြိတ်၍ ကျိန်ဆဲလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ဟန်အမူအရာ နည်းနည်းလေးမှ ပျက်မသွားခဲ့။ သွားနေသည့် တစ်လျှောက်လုံး သူတို့ မည်သည့် လမ်းကြောင်းမှ သွားခဲ့သလဲ ဆိုသည်ကို တတ်နိုင်သလောက် မှတ်သားသွားခဲ့သည်။
ခဏအကြာ၌ အခန်းတစ်ခန်းရှေ့သို့ ရန်ကိုင်နှင့် ပီယတို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ ပီယက အခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့်လိုက်ပြီး ရန်ကိုင်အား လက်ယပ်ခေါ်လိုက်သည် “ဝင်လာခဲ့”
ရန်ကိုင်လည်း နာနာခံခံဖြင့် အထဲသို့ လမ်းလျှောက် ဝင်သွားလိုက်သည်။ အထဲသို့ရောက်မှ ဤနေရာသည် ပီယ နေသည့်နေရာဖြစ်မှန်း သိလိုက်ရသည်။ အခန်းတစ်ခန်းလုံး သင်းပျံ့မွှေးကြိုင်သည့် သင်းရနံ့တို့ဖြင့် ပြည့်နေသည်။ ထိုမွှေးရနံ့မှာ အရမ်းကြီး ပြင်းထန်ခြင်းမရှိဘဲ အနေတော်သာ ဖြစ်သည်။ အခန်းတစ်ခန်းလုံးဟာ ဆိုလျှင်လည်း ပန်းရောင်ခြယ်ထားလေသည်။
အခန်းအလယ်တွင် ဘာမှန်းမသိသော မွှေးရနံ့ကို ထုတ်လွှင့်နေသည့် မွှေးရနံ့အိုးတစ်အိုး ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုမွှေးရနံ့ကို ရှူရှိုက်မိလိုက်သည့်အခါ သူ့သွေးလည်နှုန်း မြန်ဆန်လာရပြီး ရမက်စိတ်တို့ နိုးကြွလာရသည်။
ကြည်လင်နေသော မျက်ဝန်းအစုံသည်လည်း တဖြည်းဖြည်း ရီဝေနီရဲလာခဲ့သည်။
ညို့ငင်ဖွယ်ကောင်းလှသည့် အသံတစ်သံသည် သူ့နားနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး ကလူကျီစယ်နေသလို ရန်ကိုင် ခံစားနေခဲ့ရရာ သူ့အသက်ရှူသံမှာလည်း တဖြည်းဖြည်း လေးလံလာခဲ့ရလေသည်။
ရန်ကိုင် မသိလိုက်ခင်မှာဘဲ ပီယသည် ရမက်စိတ်နိုးကြွစေသော ဆွဲဆောင်မှု ရှိသည့် အဝတ်အစာများကို ပြောင်းဝတ်ထားပြီး နေခဲ့လေပြီ။ သူမ၏ မျက်ဝန်းများသည် အရည်လဲ့တောက်ပနေခဲ့ပြီး ကျောက်စိမ်းသဖွယ် နူးညံ့ချောမွတ်သော လက်အစုံသည် သူ့ရင်ဘတ်ကို လာရောက်ပွတ်သပ်နေခဲ့သည်။ မျက်နှာလေးဟာ ဆိုလျှင် နီမြန်မြန်း ဖြစ်နေခဲ့သဖြင့် ပီယမှာ ပို၍ ဆွဲဆောင်မှု ရှိနေခဲ့သည်။
ပီယသည် ရန်ကိုင်အား စိတ်ကျေနပ်စွာ ကြည့်လိုက်ပြီး သူမ၏ အပူချိန်မြင့်တက်လာနေသော ခန္ဓာကိုယ်အား ရန်ကိုင် ခန္ဓာကိုယ်ဆီ ဖိကပ်ချလိုက်သည်။ ထို့အတွက်ကြောင့် သူမ၏ ပျော့အိအိ ရင်သားမို့မို့များသည် ရန်ကိုင် ရင်ဘတ်နှင့် ဖိကပ်မိသွားခဲ့ပြီး ပီယလည်း အလိုလို ညည်းလိုက်မိသည်။
တဖြည်းဖြည်းနှင့် ပီယသည် ရန်ကိုင်အား သင်းပျံ့မွှေးကြိုက်သော အိပ်ရာထက်သို့ ဆွဲခေါ်သွားခဲ့သည်။
“ခင်ဗျား ဘာလုပ်နေတာလဲ” ရန်ကိုင်၏ အသက်ရှူသံလည်း ကြမ်းတမ်းလာနေလေပြီ။ ဤဘက်တွင် သူ့သည် အတွေ့အကြုံ ရင့်ကျက်သော လူတစ်ယောက် ဖြစ်နေပြီဖြစ်သော်ငြား အတွေ့အကြုံ မရှိချင်ယောင်သာ ဆောင်နေလိုက်သည်။
“ဟဲဟဲ…” ရန်ကိုင်၏ အမူအရာကြောင့် ပီယ အရမ်းကိုမှ ကျေနပ်သွားရသည်။ ဘာမှမသိသော လူငယ်လေးများသည် သူမ၏ အကြိုက်ဆုံးဖြစ်သည်။ သူမ အနှစ်သက်ဆုံးသည်ကား လူငယ်ယောကျာ်းသားများ၏ ဆင်ခြင်နိုင်စွမ်းကို ဖျက်စီးပြီး သူတို့၏ စိတ်ဆန္ဒရိုင်းများအတိုင်းသာ လုပ်တတ်သော သားရဲကောင်များအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲပစ်ခြင်းပင်။
ပီယရန်ကိုင် ရန်ကိုင်အနီးသို့ တိုးကပ်သွားလိုက်ပြီး သူ့အား နောက်သို့ တွန်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် ရန်ကိုင် နားနားကပ်၍ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည် “ဒီနေရာက ဒီအစ်မကြီးရဲ့ ကိုယ်ပိုင်အခန်းပဲ။ ဘယ်သူမှ ဝင်လာမှာ မဟုတ်ဘူး။ နင်လုပ်တာမှန်သမျှ ငါတို့ လုပ်လို့ရတယ်”
သူမ၏ အသက်ရှူသံသည်လည်း တဖြည်းဖြည်း ကြမ်းတမ်းလာနေခဲ့လေပြီ။ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို စည်းချက်ညီညီ ညို့ငင်ဖွယ်ကောင်းစွာ ဝေ့ရမ်းလိုက်တိုင်း မာကျောထောင်မတ်နေပြီဖြစ်သော သူမ၏ ပန်းနုရောင် ချယ်ရီသီးလေးများသည် ရန်ကိုင်၏ ရင်ဘတ်နှင့် ပွတ်တိုက်သွားဖြင့် ရန်ကိုင်မှာလည်း အလွန်ကိုမှ သာယာနေမိသည်။
လက်ရှိတွင် ပီယသည် ယောကျာ်းတို့ စိတ်ရိုင်းများ လိုလားတောင့်တရာ အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားသည့်နှယ်။
ရန်ကိုင် ကုတင်ပေါ် လဲကျသွားသည်နှင့် ပီယသည် သူ့အပေါ်တက်ခွ၍ သူ့အဝတ်အစားကို စချွတ်တော့သည်။
ရန်ကိုင်မှာ တောက်လျှောက်ကို တံတွေး မြိုချနေရသည်။ သိမ်မွေ့နူးညံ့မှုတို့ဖြင့် ပြည့်နေသော ပန်းမွေ့ရာထက်သို့ ရောက်သည့်နှယ်၊ အလွန်ကိုမှ စိတ်သက်သောင့်သက်သာ ဖြစ်နေမိသည်။ မေးခွန်းပင် မမေးနိုင်တော့ဘဲ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်ထုတ်၍သာ ပီယ၏ ရင်ဘတ်ထဲ တွဲလျောင်းချိတ်ဆွဲနေသော ရင့်မှည့်နေပြီ ဖြစ်သည့် အသီးကြီးနှစ်လုံးကို အားပါတရ ဖျစ်ညစ်ဆုပ်နှယ်လိုက်သည်။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၉၈၈)
ပီယ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေး တသိမ့်သိမ့် တုန်ရင်သွားပြီး ရမက်သွေးကြွဖွယ် ညည်းသံတို့ သူမပါးစပ်မှ ထွက်ပေါ်လာသည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် ရန်ကိုင်အား အပြစ်တင်လိုသည့် အကြည့်ဖြင့်ကြည့်၍ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်လေသည် “ဖြည်းဖြည်းလုပ်လေ မောင်လေးရဲ့၊ မောင်လေး အရမ်းကြမ်းရင် အစ်မကွဲသွားလိမ့်မယ်”
ဒီသောက်မိန်းမပျက်မကတော့ ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ ကြိတ်၍ ကျိန်ဆဲလိုက်သည်။ သို့သော် အောက်ဘက်ရှိ ညီလေးမှာမူ အလွန်တရာကိုမှ စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့လေပြီ။ ပီယ၏ အလွန်တရာကိုမှ ပျော့အိညက်ညောလှသော အသားစိုင်ကြီးများကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နှယ်ရသည့် အရသာမှာ မူးမိုက်သွားရလေအောင် ကောင်းလှလေရာ ရန်ကိုင်မှာ စိတ်နဲ့ကိုယ် မကပ်တော့သလိုပင် ခံစားသွားရသည်။ သူလက်ဝါးထက်ရှိ ပူနွေးနွေး အထိအတွေ့သည် သူ၏ စဉ်းစားဆင်ခြင်နိုင်စွမ်းကို ခြိမ်းခြောက်လာနေခဲ့သည်။
ပီယသည်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားသည့်ပုံပင်။ သို့သော် သူမကိုယ်တွင်းရှိ စွမ်းအင်များသည် ထူးဆန်းသော ပုံစံတစ်မျိုးဖြင့် စတင် လည်ပတ်လာနေသည်ကို ရန်ကိုင် အသေအချာ သတိပြုမိလိုက်သည်။
သူမ၏ အရှိန်အဝါသည်လည်း တဖြည်းဖြည်း စတင် အသွင်ပြောင်းလဲလာနေခဲ့ရာ ပီယ ယခင်ထက်ကိုပို၍ ဆွဲဆောင်မှုရှိလာခဲ့သည်။ လက်ရှိပီယကို မြင်လိုက်သည့် ယောကျ်ားသားတိုင်း အသိစိတ်ပျောက်၍ ဘာကိုမှ သေချာမစဉ်းစားနိုင်တော့ဘဲ သူမ တစ်ကိုယ်လုံးအား ဝုန်းဒိုင်းကြဲချင်စိတ်တို့သာ ဖြစ်ပေါ်လာပေလိမ့်မည်။
ထိုလှပသော အမျိုးသမီးသည် အရည်ရွှမ်းနေသော အသီးတစ်လုံးနှင့် အတူပေသည်။ ပန်းရောင်သန်း၍ အဝတ်ဗလာကျင်းနေသော အသားအရေသည် သူမအား ပို၍ ညို့ဓါတ်ပြင်းသွားစေခဲ့လေရာ ပီယဆိုသော ရင့်မှည့်နေသော အသီးအား တစ်ကိုက်ကိုက်မိလိုက်သူ ယောကျာ်းသားတိုင်း သူမအား တမ်းတမ်းဆွဲ ဖြစ်သွားနိုင်ပေသည်။
ထိုကဲ့သို့သော မိန်းမမျိုးသည် ယောကျာ်းသားတိုင်း၏ သဘာဝဘေးအန္တရာယ်ပင် ဖြစ်လေသည်။
ရန်ကိုင်၏ မျက်လုံးများသည် ရဲသည်ထက်ရဲလာပြီး မျက်ဆံများသည်လည်း ပြူးကျယ်လာခဲ့လေသည်။ သူ့စိတ်ဆန္ဒရိုင်းများကို ချွန်းမအုပ်နိုင်တော့သည့်အဆုံး မှည့်ဝင်းနေသော ပီယရင်ဘတ်ရှိ အသီးနှစ်လုံးကို အားပါးတရ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆုပ်နှယ်တော့လေသည်။
ရန်ကိုင် မိန်းမောနေခဲ့လေပြီ။ သူ၏ ကြောင်းကျိုး ဆင်ခြင်နိုင်စွမ်းတို့ ပျောက်ဆုံးသွားလေပြီ။
ရန်ကိုင်အား တိတ်တဆိတ် လေ့လာနေသည့် ပီယ၏ မျက်ဝန်းလှလှလေးများထဲ ကျေနပ်အားရသည့် အရိပ်အယောင်တို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
ရန်ကိုင်သည် သူမ၏ ညို့ငင်မှုအောက် လုံးလုံး ကျရောက်သွားပြီမှန်း ပီယသိလိုက်သည်။ ထိုလူငယ်လေးကို သူမလုပ်ချင်တိုင်း လုပ်လို့ရလေပြီ။
ပီယဆိုသော သူမသည် မရေမတွက်နိုင်သော ယောကျာ်းသားများကို ဤနည်းဖြင့် ချွေယူခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူတို့ မိန်းမောသွားပြီဆိုသည်နှင့် ပီယသည် ထိုလူများ၏ သွေးအဆီအနှစ်ကို စုပ်ယူ၍ သူမ၏ ခွန်အားကိုး တိုးမြှင့်လေသည်။
သူမ ဆော့ကစားခဲ့သည့် ယောကျာ်းသားတိုင်း အကောင်းအတိုင်း ကျန်သည့်လူမရှိ၊ အကုန်လုံးသည် ခြောက်ကပ်သွားသော အလောင်းများအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားရပြီး သူမ၏ စွန့်ပစ်ခြင်း ခံရလေသည်။
သူမသည် ယောကျာ်းများစွာနှင့် ဆော့ကစားဖူးသော်ငြား သူတော်စင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများကို ရရန်မှာ အတော့်ကိုမှ ခက်ခဲလှသည်။ သူတော်စင်အဆင့်သို့ ရောက်လာသည့် လူတိုင်းသည် သူမအား စိတ်ရှိတိုင်း လုပ်ခွင့်ပေးလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ထို့ကြောင့်ပဲ ရန်ကိုင်ကဲ့သို့ ထူတူတူအတတ ကောင်လေးများကို အထူးတလည် နှစ်သက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ရန်ကိုင် သူမ၏ ပညာရပ်အောက် ကျရောက်သွားပြီမှန်း သိလိုက်သည်နှင့် ပီယသည် စားကောင်းသောက်ဖွယ် တစ်ခုအား စားတော့မည်နှယ် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို သက်ဖြင့် သပ်လိုက်သည်။
ခန္ဓာကိုယ်ထက်ရှိ အဝတ်အကုန်လုံးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး သူမ၏ လက်သွယ်သွယ်လေးများဖြင့် ထောင်မတ်နေသော ရန်ကိုင်၏ ညီငယ်နဂါးကို အသာအယာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
ရန်ကိုင်၏ နဂါးကို ဆုပ်ကိုင်မိလိုက်သည်နှင့် ပီယ၏ မျက်ဝန်းလှလှလေးများထဲ အလင်းတစ်ချက် လက်သွားပြီး တိုးတိုးလေး ရေရွတ်မိလိုက်သည် “အရည်အသွေးက ကောင်းလှချည်လား”
ရန်ကိုင်ဟာနှင့် ပက်သက်၍ သူမ အလွန်တရာကိုမှ ကျေနပ်မိသွားသည်။ ထို့ကြောင့် အချိန်မဆိုင်းတော့ဘဲ ရန်ကိုင်နဂါးကို လက်ဖြင့် သေချာကိုင်၍ သူမ၏ ဂူပေါက်ရှေ့ သေချာတည့်ပေးလိုက်သည်။
သလင်းကျောက်ကဲ့သို့ ကြည့်လင်သော အရည်ကြည်လေးများသည် သူမ၏ ဂူပေါက်မှတစ်ဆင့် ပေါင်တံတစ်လျှောက် စိမ့်စမ်းရေပမာ တစိမ့်စိမ့် စီးကျနေခဲ့သည်။
အားလုံးပြင်ဆင်ပြီးသွား၍၊ စားတော်ပွဲ တည်တော့မည် အပြု သူမ၏ နဖူးကြောလေးများ တွန့်ကွေးသွားပြီး မကျေမနပ် ဖြစ်နေသည့် အမူအရာဖြင့် တံခါးပေါက်ဆီသို့ ဒေါသတကြီး လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
ပီယ တံခါးဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည့်အခိုက်၊ ရီဝေဝေ၊ ထိုင်းမှိုင်းမှိုင်း ဖြစ်နေသော ရန်ကိုင်၏ မျက်လုံးများ မသိမသာလေး မှေးစဉ်းသွားပြီး အဆင့်သင့် စုစည်းထားသော စွမ်းအင်များကို တိတ်တဆိတ် ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်သည်။
အခန်းအပြင်ဘက်မှ အပြေးအလွှား လာနေကြသော လူများ၏ ခြေသံများကို ကြားလိုက်ရသည်။ ထို့နောက် ချက်ချင်းဆိုသလို အခန်းတံခါး ပွင့်သွားခဲ့ပြီး လျူရှန်နှင့် လျူရှတို့ ဝင်လာခဲ့သည်။
နှစ်ယောက်စလုံးသည် တစ်ယောက်ပေါ်တစ်ယောက် ခွစီးနေကြသော ပီယနှင့် ရန်ကိုင်အား ကြည့်နေကြသည်။ ပီယသည် သူမ ခန္ဓာကိုယ်အား ဖုံးကွယ်ရန် နည်းနည်းလေးမျှ မကြိုးစား။ လျူရှက စပ်ဖြဲဖြဲပြုံးလျက် လေချွန်ရင်း ပီယ၏ လုံးကြီးပေါက်လှ ခန္ဓာကိုယ်ကို မျက်လုံးကျွတ်မတတ် အသေအချာ စိုက်ကြည့်နေသည်။
“ငါတို့ သွားရတော့မယ်” လျူရှန်က ခပ်ပြတ်ပြတ် ပြောလိုက်သည်။
“အခုလား” ပီယက ခါးသက်သက် အမူအရာဖြင့် ပြန်မေးလိုက်သည် “ငါတို့ အခုလေးတင် ပြန်ရောက်လာတာ မဟုတ်ဘူးလား”
“စီနီယာတွေရဲ့ အမိန့်ပဲ။ ငါ့ကို လာမပြောနဲ့။ သွားချင်ရင် သူတို့ကိုသွားပြော” လျူရှန်က ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့် ဆက်ပြောလိုက်သည် “ပြင်ဆင်ဖို့ အသက်ဆယ်ရှိုက်စာ အချိန်ရမယ်”
ပြောပြီးသည်နှင့် လှည့်ထွက်သွားလေသည်။ အစမှအဆုံးထိ ပီယ၏ မိမွေးဖမွေးအတိုင်း ဖြစ်နေသည့် ခန္ဓာကိုယ်အား နည်းနည်းမျှပင် အာရုံမစိုက်မသွားခဲ့။ သူမ၏ အမို့အမောက်၊ ကောက်ကြောင်း အဖြာဖြာဖြင့် ပြည့်စုံသော ခန္ဓာကိုယ်သည် နည်းနည်းလေးမှ ဆွဲဆောင်မှုမရှိသည့် အလား။
ပီယသည် နည်းနည်းလေးမျှ ခုခံနိုင်စွမ်းမရှိသော အောက်တွင်ရှိနေသည့် ရန်ကိုင်ကို ငုံကြည့်လိုက်၍ အံကြိတ်လိုက်သည်။ စိတ်ပျက်မှု၊ ဒေါသတို့ သူမရင်ထဲ လှိုက်တက်လာခဲ့သည်။ ခဏအကြာ၌ လျူရှအား သေစေလောက်သည့် အကြည့်စူးစူးဖြင့် စိုက်ကြည့်၍ အော်ပြောလိုက်လေသည် “နင်ဘာကြည့်နေတာလဲ။ ဆက်ကြည့်နေ၊ နင့်မျက်လုံးငါဖောက်ထုတ်ပစ်မှာ”
လျူရှက ထီမထင်ဟန်ဖြင့် စပ်ဖြဲဖြဲပြုံးလိုက်ပြီး “လျူရှန်ကိုကျ ဘာလို့ အဲ့စကားမပြောတာလဲ။ သူလည်း ကြည့်တာပဲ”
“သူက နင့်ကို သောက်ကျင့်ပျက်နေတဲ့ကောင် မဟုတ်ဘူး။ နင့်တစ်ခေါင်းလုံးမှာ တဏှာ အတွေးတွေနဲ့ပဲ ပြည့်နေတာ အမှိုက်ကောင်ရဲ့။ အခုချက်ချင်း ထွက်သွားစမ်း” ပီယက သူမလက်ကို ဝှေ့ရမ်း၍ တံခါးကို ဆောင့်ပိတ်ချလိုက်သည်။
တံခါးပိတ်သွားသည်နှင့် လျူရှက သူ့နှာခေါင်းကိုပွတ်၍ မကျေမနပ် ဖြစ်နေသည့် အမူအရာဖြင့် ရေရွတ်လိုက်လေသည် “လူတစ်ယောက်လောက် ထပ်စိုက်ကြည့်တော့ကော ဘာဖြစ်မှာမို့လဲ။ သူ့အသား ပဲ့ပါသွားတာ ကျနေတာပဲ”
ပြောပြီးသည်နှင့် လှောင်ရယ်ရယ်လျက် “စားတော့မယ်ကြံပြီးမှ နှောင့်ယှတ်ခံလိုက်ရလို့ သူရူးမတတ် ဒေါသထွက်နေမှာပဲ။ လျူရှန်၊ မင်းလုပ်တာ ကောင်းတယ်ကွာ”
“ငါက စီနီယာတွေ ပြောခိုင်းတာကို သွားပြောပေးရုံပဲ” လျူရှန်က အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည်။
အခန်းထဲ၌၊ ပီယသည် အံတကြိတ်ကြိတ်ဖြင့် အဝတ်ပြန်ဝတ်လိုက်ပြီးနောက် အခန်း အပြင်ဘက်သို့ ပြေးထွက်သွားလေသည်။
သုံးယောက်၏ ခြေသံများ တဖြည်းဖြည်းဝေးကွာ၊ နောက်ဆုံး ပျောက်ကွယ်သွားပြီးနောက်၊ ရစ်မူးမှိုင်ဝေနေသည့် ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ သုန်မှုန်သွားခဲ့ပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ချက်ချင်း ထထိုင်လိုက်သည်။
လျူရှန်သာ နည်းနည်းလေး နောကျရောက်လာခဲ့လျှင် သူကျိန်းသေ လှုပ်ရှားပြီနေလောက်ချေပြီ။
ပီယသည် သူဘာမှမလုပ်နိုင်တော့ဘူးဟု ထင်နေခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် နည်းနည်းလေးမှသတိမချပ်။ နှစ်ဦးသားကြား အကွာအဝေးသည် အလွန်တရာကိုမှ နီးကပ်နေလေရာ သူသာ လှုပ်ရှားလိုက်ပါက ပီယအား တစ်ချက်တည်းဖြင့် အသေသတ်နိုင်ပေသည်။
သူမကို သတ်ပြီးနောက် ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ ဆိုသည်ကိုမူ သူမစဉ်းစားရသေးချေ။
ယောကျာ်းများစွာနှင့် ပျော်ပါးထားသည့် ထိုမိန်းမပျက်မနှင့် ဘယ်တော့မှ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ယှတ်စပ်မှု မလုပ်သင့်ကြောင်းကိုသာ သူသိသည်။ သူမခန္ဓာကိုယ်မှ ထုတ်လွှတ်နေသည့် အရှိန်အဝါသည် အလွန့်အလွန်ကိုမှ အန္တရာယ်များလွန်းပေသည်။ ထိုအရှိန်အဝါသည် သားကောင်ကို အကောင်လိုက် ဝါးမြိုတော့မည် မုဆိုးတစ်ကောင်၏ အရှိန်အဝါမျိုးပင်။
ကြယ်စီရင်စုသည် အမှန်တကယ်ကို အံ့ဩဖွယ်ရာ များစွာတို့ဖြင့် ပြည့်နေပေသည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် အန္တရာယ်လည်း အလွန်များလှသည်။
သူ့အဝတ်အစားများကို သပ်ရပ်အောင်လုပ်ပြီးနောက် သေသေချာချာ ထိုင်စဉ်းစားတော့သည်။
ပီယ ထွက်သွားလေပြီ။ သူ့အား စောင့်ကြည့်နေသူ တစ်ယောက်မှမရှိ။ ဤအချိန်သည် သင်္ဘောပေါ်မှ ထွက်သွားရန် အကောင်းဆုံးအချိန်ပင်။ သို့သော် သင်္ဘော တံခါးပေါက်အား မည်ကဲ့သို့ ဖွင့်ရမည် ဆိုသည်ကို သူမသိချေ။ အလျင်စလို လှုပ်ရှားလိုက်မည် ဆိုပါက ဒုက္ခလှလှနှင့် တွေ့သွားနိုင်ပေသည်။
နောက်ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ စဉ်းစားနေစဉ်မှာပဲ အခန်းတံခါး ပွင့်သွားခဲ့သည်။ အခန်းပေါက်ဝတွင် ရပ်နေသည်ကား ရန်ကိုင်အား ထူးဆန်းသည့် အကြည့်ဖြင့် ကြည့်နေသော သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး တစ်ဦးပင်။
ထိုလူသည် သူတော်စင်ဒုတိယအဆင့် ဖြစ်ပေသည်။ သင်္ဘောပေါ်တွင် သူ့ကဲ့သို့လူမျိုး အများကြီး ရှိပေသည်။ ထိုကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်သာ ရှိသေးသော လူတစ်ယောက်ကို ရန်ကိုင်မျက်လုံးထဲမထည့်ချေ။
“ကောင်စုတ်လေး၊ မင်း ကံတော်တော်ကောင်းပဲ” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက ရုတ်တရက် ပြောလိုက်သည်။
“ခင်ဗျားဘာပြောနေလဲ ကျုပ်နားမလည်ဘူး” ရန်ကိုင် မသိနားမလည်ချင်ယောင် ဆောင်လိုက်သည်။
“မင်းသိစရာမလိုဘူး။ အခု ထွက်လာခဲ့တော့” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက သူ့အား လက်ဝှေ့ရမ်းပြလိုက်သည်။
ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့သော်လည်း ပြောသည့်အတိုင်း နာနာခံခံနှင့် ကုတင်ပေါ်မှထ၍ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးနောက် လိုက်သွားလေသည်။
“ခင်ဗျားအခု ကျုပ်ကို ဘယ်ခေါ်သွားနေတာလဲ” ရန်ကိုင် မနေနိုင်ဘဲ မေးလိုက်မိသည်။
“ဘယ်ခေါ်ခေါ်၊ မင်းအပူမပါဘူး။ လိုက်ခိုင်းရင်လိုက်။ ဘာအပိုတွေ လာမေးနေမှန်းမသိဘူး” သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးက မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်ပြီး အေးစက်စက် လေသံဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့၍ “ပုံမှန်ဆို၊ မင်းလို အသုံးမဝင်တဲ့ သူတွေကို သတ်ပစ်လိုက်တာ ကြာပြီ”
ထိုလူကြီး၏ စကားကို ကြားသည့်အခါ ရန်ကိုင်၏ မျက်လုံးထဲ အေးစက်စက် အလင်းရောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွား၏။
“ဒါပေမယ့် စီနီယာပီယက မင်းဒီအတိုင်း သေသွားမှာကို မကြည့်ရက်ဘူး။ အခုလောလောဆယ် မင်းအတွက် နေရာကောင်းတစ်ခု စီစဉ်ပေးထားဖို့ ငါ့ကို လာပြောသွားတယ်။ သူပြန်လာတဲ့အခါကျ မင်းကို လာရှာလိမ့်မယ်” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက ရှင်းပြလိုက်သည်။
ရန်ကိုင် အသက်တစ်ချက် ရှူသွင်းလိုက်သည်။ လောလောဆယ် သူအသက်အန္တရာယ် မရှိသေးမှန်း သိလိုက်လေပြီ။
ပီယသာ သူ့ဆီမှ တစ်ခုခု လိုချင်နေသေးသရွေ့ သူအလကား သေသွားမည်ကို ခွင့်ပြုလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။
သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးနောက်မှ အမွှေးတိုင်တစ်ချောင်းစာ ကြာအောင် လိုက်လာပြီးနောက် အခန်းအကျယ်ကြီးတစ်ခန်း ရှေ့သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။
အခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် သိပ်သည်းလှသော စွမ်းအင်များကို ခံစားမိလိုက်သည်။ ထိုစွမ်းအင်များသည် အလွန်တရာကိုမှ သိပ်သည်းလှရာ မျက်စိဖြင့်ပင် မြင်နိုင်နေသည်။
ဤနေရာသည် သင်္ဘောအောက်ဘက်ရှိ အခန်းဖြစ်သည်။ ဤအခန်းကျယ်ကြီးအား ဘာအတွက် အသုံးပြုလဲ ဆိုသည်ကို သူမသိ။ သို့သော် အခန်းကြမ်းပြင်နှင့် နံရံများပေါ်တွင် ဧရာမ စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်ကြီး တစ်ခုအား ခင်းကျင်းထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုစိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်ကြီးသည် သင်္ဘောပေါ်ရှိ အခြား အစိတ်အပိုင်းအားလုံးနှင့် ဆက်သွယ်ထားပေသည်။
ထို့အပြင် အခန်းထဲ၌ အဆင့်အမြင့်ဆုံးသော သူတော်စင် သလင်းကျောက်များကို အတန်းလိုက်၊ အတန်းလိုက် သေသေချာချာ စီတန်းထားလေသည်။ ထိုသူတော်စင် သလင်းကျောက်များသည် လက်ဆေးဇလုံအရွယ်တမျှ ကြီးမားပြီး လွန်စွာကိုမှ သိပ်သည်းသန့်စင်လှသော စွမ်းအင်တို့ ကိန်းအောင်ပါဝင်နေလေသည်။
ထိုသူတော်စင်သလင်းကျောက်ထဲရှိ စွမ်းအင်များကို စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်ကြီးမှ တစ်ဆင့် ထုတ်ယူ၍ စီမံပြင်ဆင်ထားသည့် လမ်းကြောင်းအတိုင်း သင်္ဘောပေါ်ရှိ အမည်မသိ နေရာများသို့ ပို့လွှတ်ပေးသည်။
ထို့အပြင်၊ အခန်းအလယ်ဗဟို၌ ဧရာမနေရာလပ်ရှိ တစ်ခုရှိနေပြီး ထိုနေရာတွင် ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့် အမျိုးမျိုးရှိ ကျင့်ကြံသူများစွာ တင်ပလင်ခွေထိုင်နေကြသည်။
ကျင့်ကြံသူအများစုသည် မသေမျိုးအဆင့်များ ဖြစ်ကြပြီး သူတော်စင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများစွာလည်း ရှိပေသည်။
ထိုကျင့်ကြံသူများ၏ ခြေလက်များကို သံကွင်း၊ သံကြိုးပုံစံ အရာများဖြင့် ခတ်ထားခဲ့ပြီး ထိုအရာများသည် ကြမ်းပြင်နှင့် ချိတ်ဆက်နေခဲ့သည်။ ထိုသံကြိုးပုံစံ အရာများဆီမှ ချုပ်နှောင်ခြင်း စွမ်းအင်ကဲ့သို့ စွမ်းအင်တစ်မျိုးမျိုးကို ရန်ကိုင် ခံစားလိုက်ရသည်။
အခြေအနေ မကောင်းတော့မှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်သည်။
အကြောင်းမှာ ချုပ်နှောင်ထားခံရသော ကျင့်ကြံသူများ၏ အရှိန်အဝါမျာ အလွန်တရာကိုမှ အားနည်းနေပြီး အကုန်လုံး၏ အသားအရေမှာလည်း ဖြူစွတ်နေသည်ကို သူတွေ့လိုက်သောကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ သူတို့ ကိုယ်တွင်းရှိ စွမ်းအင်များသည် တတိတိနှင့် စိမ့်ထွက်နေခဲ့လေသည်။
အချို့ကျင့်ကြံသူများဆိုလျှင် ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့် ကျသွားသည့်အလား သူတို့ကိုယ်တွင်းရှိ စွမ်းအင်များသည် အလွန်တရာကိုမှ မငြိမ်မသက် ဖြစ်နေခဲ့သည်။
“ဒါဘယ်နေရာမှာလဲ” ရန်ကိုင်က မေးလိုက်သည်။
“ကြယ်သင်္ဘောရဲ့ စွမ်းအင်ခန်းပဲ” သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးက ပြန်ပြောလိုက်သည် “မင်းတာဝန်က ရှင်းရှင်းလေးပဲ။ အဲ့မှာသာ သွားထိုင်လိုက်၊ ကျန်တာကို ငါတို့ ဆက်လုပ်မယ်”
ရန်ကိုင် ပြန်မေးမည်ကိုပင် မစောင့်တော့ဘဲ သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးက ဘေးဘက်သို့လှည့်၍ ပြောလိုက်သည် “ခဲမန်၊ ငါလူသစ်တစ်ယောက် ခေါ်လာတယ်”
လူတစ်ယောက် ရန်ကိုင်ရှေ့ ရုတ်တရက် ပေါ်လာပြီး သူ့အား စေ့စေ့စပ်စပ် စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကျေနပ်သွားသည့် အမူအရာဖြင့် “သူ့ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်က မဆိုးဘူး။ မင်းသူ့ကို ဘယ်က ရှာလာတာလဲ”
သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက ပခုံးတွန့်၍ “သူ့ကို ငါရှာတွေ့တာ မဟုတ်ဘူး။ စီနီယာပီယ ခေါ်လာတာ”
“စီနီယာပီယလား” ခဲမန်ဆိုသော လူကြီး မျက်မှောင်ကြုံ့သွားပြီး အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြုံးလျက် “သူက ဒီကောင့်ကို စွမ်းအင်ခန်းဆီ ပို့ချင်တာ သေချာလို့လား”
“စီနီယာက တာဝန်ရှိလို့ အပြင်ထွက်သွားတယ်။ အခု သူ့ကို စောင့်ရှောက်မယ့်လူ ဘယ်သူမရှိဘူး။ ဒါကြောင့် ငါ့သူ့ကို စွမ်းအင်ခန်းထဲမှ ခဏထားချင်တာ။ မင်းသူ့ကို သေသေချာချာ ဂရုစိုက်မှရမှာနော်။ ဒီကောင် သေသွားလို့မဖြစ်ဘူး”
ခဲမန်က မိစ္ဆာဆန်ဆန် ပြုံးလိုက်ပြီး “အဲ့လိုတော့ ငါအာမ မခံပေးနိုင်ဘူး။ အခုလေးတင် ထုတ်ခံလိုက်တဲ့ ကံမကောင်းတဲ့ တစ်ကောင်တောင် ရှိသေးတယ်။ ဒီက အခြေအနေကို မင်လည်း သိတာပဲ။ ငါထိန်းချုပ်နိုင်တာမှ မဟုတ်တာ”
သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့သည်။ ခဲမန်အတွက် ခက်ခဲမည်ဆိုသည်ကို သူသိသည်။ ထို့ကြောင့် ခေါင်းညိတ်၍ “မင်းအတတ်နိုင်ဆုံးသာ ကြိုးစားလိုက်။ မဟုတ်ရင် စီနီယာပိုင်ယီ ပြန်လာလို့ ဒီကောင် မရှိတော့ရင် သူကျိန်းသေ ဒေါသထွက်မှာ”
ခဲမန် မျက်နှာအမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး ကြောက်ရွံ့သည့် အရိပ်အယောင်တို့ သူ့မျက်လုံးထဲ ဖြတ်ပြေးသွားလေသည်။ ခဲမန် ထိုမိန်းမကို အတော်လေး ကြောက်သည့်ပုံပင်။ တစ်ခဏတာ တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက် ခေါင်းညိတ်၍ “ကောင်းပြီလေ။ သူအရမ်း အားမနည်သွားအောင် ငါသူ့ကို သူတော်စင်သလင်းကျောက် အချို့ ပိုပေးလိုက်မယ်”
“အဲ့လိုဆို အကောင်းဆုံပဲ” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက ကျေကျေနပ်နပ်ဖြင့် ပြုံးလိုက်ပြီး ရန်ကိုင်အား တစ်ချက် ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် လှည့်ထွက်သွားလေသည်။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၉၈၉) ငါ့နာမည်ကရှန်တု
ရန်ကိုင်အား ခေါ်လာသောလူသည် ခဲမန်ဆိုသော လူနှင့် စကားနည်းနည်းပါးပါး ပြောပြီးနောက် ထွက်သွားလေသည်။
နှစ်ယောက်သား စကားပြောနေစဉ် အတောအတွင်း ရန်ကိုင်သည် ဘာမှဝင်မပြောဘဲ ငြိမ်ငြိမ်လေးသာ ရပ်နေ၍ ပတ်ဝန်းကျင်ကို စူးစမ်းနေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်၏ နာခံသော အပြုအမူကြောင့် ခဲမန် အရမ်းကိုမှ ကျေနပ်သွားခဲ့သည်။
“ကောင်လေး၊ ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့” ခဲမန်က ရန်ကိုင်ကို လက်ယပ်ခေါ်လိုက်ပြီး စွမ်းအင်းခန်၏ အလယ်ဆီသို့ လမ်းလျှောက်သွားလိုက်သည်။
ခဏအကြာ၌ နှစ်ယောက်သား နေရာတစ်ခုဆီသို့ ရောက်လာသည်။
ထိုနေရာ၌ အခြားလူတစ်ယောက် ရှိနေခဲ့သည်။ သို့သော် ထိုလူမှာ သေနေခဲ့လေပြီ။ ထိုလူသည် မသေခင် အလွန်ကိုမှ အသည်းခိုက်ဖွယ် နာကျင်လှသော နှိပ်စက်မှုကို ခံစားသွားရသည့်အလား သူ့မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်နေခဲ့ပြီး ပါးစပ်သည်လည်း ပွင့်အာနေခဲ့သည်။ လည်တိုင်တစ်လျှောက်ရှိ ထောင်တက်နေသော သွေးကြောများကိုလည်း အထင်းသား မြင်နေခဲ့ရသည်။
ထိုလူ၏ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးသည် အရိုးပေါ်အရေတင် ဖြစ်နေခဲ့ကာ သူ့အသားအရေမှာလည်း လုံးဝကို ဖြူဖွေးစွတ်နေခဲ့သည်။ သွေးနည်းနည်းမျှပင် မရှိတော့ချေ။
“တစ်ယောက်ယောက်လာပြီး ဒီအလောင်းကို လာသယ်သွားလိုက်စမ်း” ခဲမန်က ဘေးဘက်သို့ လှမ်းအော်ပြောလိုက်သည်။
သူအော်ပြောလိုက်ပြီးနောက် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် ရောက်လာပြီး အလောင်းအား သယ်ထုတ်သွားလေသည်။
ထို့နောက် ခဲမန်က ရန်ကိုင်ဘက်သို့ လှည့်၍ လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် ပြောလိုက်သည် “ကောင်လေး၊ ဒီမှာ ငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်နေ၊ ငါမင်းကို သိပ်ခံစားရအောင် လုပ်မှာမဟုတ်ဘူး။ တကယ်တော့ မင်းက စီနီယာပီယရဲ့ လူပဲလေ။ ငါသူ့ကို ဒေါသထွက်အောင် မလုပ်ချင်ဘူး။ မင်းသာ နာနာခံခံ ရှိနေသရွေ့ ငါတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဒုက္ခကင်းလိမ့်မယ်”
ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
ခဲမန်က ရယ်မောလျက် “အဲ့လိုဆို အကောင်းဆုံးပဲ။ အင်း။ ဒီမှာထိုင်လိုက်”
ပြောပြီးသည်နှင့် သယ်ထုတ်သွားခံရသော အလောင်း ထိုင်ခဲ့သည့် နေရာကို ညွှန်ပြလိုက်သည်။
ရန်ကိုင်လည်း ပြောသည့်အတိုင်း ထိုင်ချလိုက်သည်။ သူထိုင်ချလိုက်ပြီးနောက် ခဲမန်က သူ့ခြေထောက်နှင့် လက်များကို ချုပ်နှောင်လိုက်သည်။
ကြယ်သင်္ဘောထဲတွင် သူတို့ကိုယ်သူတို့ ဖုံးကွယ်နေသော သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင်များစွာ ရှိပေသည်။ အနား၌ သူတော်စင်ဘုရင်တစ်ယောက် ရှိနေသည်ကို ရန်ကိုင် အာရုံခံမိသည်။ ထို့ကြောင့် သူလည်း အလျင်စလို မလှုပ်ရှားရဲချေ။
ထိုသံကွင်း၊ သံကြိုးကဲ့သို့ အရာများနှင့် ချုပ်နှောင်ခံရပြီးနောက်၊ ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ တစ်မုဟုတ်ချည်း ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေသည်။
ထိုအချုပ်အနှောင်များသည် သူကိုယ်ထဲရှိ သူတော်စင်ချီများအား အရူးအမူး စုပ်ယူပြီး ကြယ်သင်္ဘောအား အားဖြည့်ပေးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ တန်းဆီထားသော သူတော်စင် သလင်းကျောက်များနှင့် ပေါင်းလိုက်သည့်အခါ သင်္ဘောကို မောင်းနှင်ရန် စွမ်းအင် လုံလောက်သွားခဲ့လေသည်။
ကျင့်ကြံသူများစွာ ဘာကြောင့် ဤနေရာတွင် ချုပ်ထားခံရမှန်း ယခုမှပဲ ရန်ကိုင် နားလည်သွားတော့သည်။
သူတို့ကိုယ်တွင်းရှိ စွမ်းအင်များ အဆက်မပြတ် နှုတ်ယူခံရနေလေရာ မည်သူမှ ကြာကြာ တောင့်ခံနိုင်မည် မဟုတ်ချေ။ အားကောင်းသည့် လူများသည် ပို၍ ကြာကြာ တောင့်ခံနိုင်ပြီး အားနည်းသည့် လူများမှာမူ ခဏအတွင်း သေသွားနိုင်ပေသည်။
“စိတ်မပူနဲ့” ခဲမန်က ရန်ကိုင်ရှေ့ ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ့ပခုံးကိုပုတ်ကာ “ကြယ်သင်္ဘောကို အဓိက အားဖြည့်ပေးနေတာက ဒီမှာ ရှိနေတဲ့ သူတော်စင် သလင်းကျောက်တွေပဲ”
ပြောပြီးသည်နှင့် အတန်းလိုက် စီထားသော သူတော်စင် သလင်းကျောက်များကို လက်ညိုးထိုးပြလိုက်သည် “မင်းတို့တွေက အရံပဲ။ ဒါကြောင့် ဘာမှ စိတ်ပူနေစရာ မလိုဘူး။ ရော့၊ ဒီမှာမင်းအတွက်။ အများကြီး တွေးမနေနဲ့။ လိုတယ်ထင်ရင် အဲ့ဒါတွေကို စုပ်ယူလိုက်”
ခဲမန် လက်ညိုးထက်ရှိ လက်စွပ် တစ်ချက်လက်သွားပြီး လက်သီးဆုပ်အရွယ် သူတော်စင်သလင်းကျောက် ဒါဇင်ကျော် ရန်ကိုင်ရှေ့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
ထိုသူတော်စင် လသ်ငးကျောက်များသည် သူ့ဘေးတွင် စီတန်းထားသော သူတော်စင်သလင်းကျောက်ကြီးများနှင့် မယှဉ်နိုင်သော်ငြား အတော့်ကိုမှ အရည်အသွေး ကောင်းပေသည်။
“ကုန်သွားရင်ကော” ရန်ကိုင်က သူတော်စင်သလင်းကျောက် တစ်တုံးကို ကောက်ယူလိုက်သည်။
“ကုန်သွားရင် ငါ့ကိုခေါ်လိုက်။ ငါမင်းကို နည်းနည်း ထပ်ပေးမယ်။ မင်းက စီနီယာပီယ အပိုင်ပဲဟာကို။ ငါလည်း ကပ်စေးနဲမနေပါဘူး” ခဲမန်က ပြုံးလိုက်သည်။
ထိုမိန်းမပျက်မ ပီယ ပြန်လာလို့၊ ဤကောင်စုတ်လေးသာ အရမ်းအားနည်းနေမှန်း သိသွားခဲ့ပါက သူကောင်းကောင်း အပြစ်ပေးခံရမယ်မှန်း ခဲမန် သိပေသည်။
“ကောင်းပြီလေ” ရန်ကိုင် ဘာမှ ထပ်မပြောတော့။ မျက်လုံးပိတ်၍သာ ကျင့်စဉ်ကို လှည့်ပတ်၍ သူ့လက်ထဲရှိ သူတော်စင် သလင်းကျောက်ကို စတင်စုပ်ယူလေသည်။
ခဲမန် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ကျေကျေနပ်နပ်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီးနောက် ထွက်သွားလေသည်။
သူထွက်သွားပြီးနောက် ရန်ကိုင် မျက်လုံး ပြန်ဖွင့်လိုက်ပြီး ဘေးပတ်လည်သို့ လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်သည်။
ဤစွမ်းအင်ခန်းထဲတွင် ဖမ်းချုပ်ထားခံရသူ အနည်းဆုံး လူအယောက်ငါးဆယ် ရှိသည်။ အကုန်လုံးသည် အလွန်ကိုမှ အားနည်းနေကြကာ အချိန်မရွေး သေတော့မည့်နှယ် အသက်ပင် ကောင်းကောင်း မရှူနိုင်ကြတော့ချေ။ ထိုလူများကို စူးစမ်းကြည့်နေချိန် မျက်လုံးအစုံပေါင်း များစွာတို့သည် ဆာလောင်နေသော မြေခွေများနှယ် သူ့အား လောဘတကြီး စိုက်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ထိုလူများသည် ရန်ကိုင်အား စိတ်ဝင်စားနေခြင်းမဟုတ်၊ ခဲမန် သူ့အား ပေးသွားခဲ့သည့် သူတော်စင်သလင်းကျောက် များကို စိတ်ဝင်စားနေခြင်း ဖြစ်ပေသည်။
သူတို့အား ချုပ်နှောင်ထားသော သံကြိုးကဲ့သို့သော အရာများသည် သူတို့ကိုယ်တွင်းရှိ စွမ်းအင်များကို အဆက်မပြတ် စုပ်ယူနေခဲ့လေရာ သူတော်စင် သလင်းကျောက်များကို သန့်စင်၍ အားပြန်ဖြည်ရန် လိုအပ်ပေသည်။ သို့သော် ဘယ်သူမှ ရန်ကိုင်ကဲ့သို့ မျက်နှာသာမပေးခံရချေ။
လက်ရှိအခြေအနေတွင် သူတော်စင်သလင်းကျောက် များသည် သူတို့အတွက် အဖိုးအတန်ဆုံး ဖြစ်လေသည်။
ထိုကျင့်ကြံသူများ သူ့အား လောဘတကြီး ဘာကြောင့် စိုက်ကြည့်နေမှန်း ရန်ကိုင် ချက်ချင်း နားလည်သွားသည်။
ထို့ကြောင့် ခဲမန် ပေးခဲ့သော သူတော်စင် သလင်းကျောက်များကို ထိုလူများ မမြင်ရလေအောင် သူ့ပေါင်ကြားထဲ ချက်ချင်း ဝှက်ထားလိုက်သည်။
ထို့နောက် မျက်လုံးမှိတ်၍ ချိန်းကြိုးကဲ့သို့သော အရာမှ သူ့ကိုယ်တွင်းရှိ စွမ်းအင်များအား စုပ်ယူသည့်နှုန်းကို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။ ခဏအကြာ၌ ရန်ကိုင်စိတ် တဖြည်းဖြည်း တည်ငြိမ်သွားခဲ့သည်။
သူ့ကိုယ်တွင်းစွမ်းအင်များကို စုပ်ယူနေသည့်နှုန်းသည် အရမ်း မမြန်ချေ။ သူရထားသည့် သူတော်စင်သလင်းကျောက် များဖြင့် အလွယ်တကူ ပြန်ဖြည့်နိုင်သည်။ သူတော်စင် သလင်းကျောက်မှ စွမ်းအင်များကို သူစုပ်ယူသည့်နှုန်းသည် ချိန်းကြိုးကဲ့သို့သော အရာမှ သူ့စွမ်းအင်များကို စုပ်ယူသည့် နှုန်းထက် ပိုမြန်သည်ကို ရန်ကိုင် သတိပြုမိလိုက်သည်။ ဆိုလိုသည်ကား သူ့အတွက် အသက်အန္တရာယ်မရှိဘဲ ဤအခွင့်အရေးကို ဖမ်းဆုပ်၍ သူ့ကျင့်ကြံခြင်းအား တိုးတက်အောင်ပင် လုပ်နိုင်သေးသည်။
သို့သော်လည်း အခြေအနေသည် ဤမျှ မရိုးရှင်းဟု ရန်ကိုင် ခံစားမိနေသည်။ တကယ်တော့ ဤနေရာတွင် ရှိနေသူ အကုန်လုံး မျှော်လင့်ချက်မဲ့၊ စိတ်ပျက်နေကြသည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်လည်း မဆင်မခြင် မလှုပ်ရှားရဲချေ။
“ရောင်းရင်း၊ ရောင်းရင်း…” ရုတ်တရက် တစ်ယောက်ယောက် သူ့အား ခေါ်နေသည်ကို ရန်ကိုင် ကြားလိုက်သည်။
အစပိုင်းတွင် သူ့အား ခေါ်နေသည်ကို မသိချင်ယောင် ဆောင်နေသော်လည်း ထိုလူသည် တောက်လျှောက် ခေါ်နေသဖြင့် ရန်ကိုင်လည်း နားညည်းမခံနိုင်တော့ဘဲ ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
အခန်းတစ်ခုလုံးသည် အတော့်ကိုမှ မှောင်နေသော်ငြား သူ့အား ခေါ်နေသောလူသည် လေးထောင့်မျက်နှာနှင့် လူငယ်လေးတစ်ယောက် ဖြစ်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
သူ့အပြုံးထဲ ဖားယားနေသည့် အရိပ်အယောင်တို့ ပါဝင်နေလေသည်။
ထို ‘ရောင်းရင်း၊ ရောင်းရင်း’ ဟုခေါ်နေသည့်လူ၊ ဘာလိုချင်နေလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် ချက်ချင်း ခန့်မှန်းမိလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့်သာ ပြန်မေးလိုက်သည် “ငါ့ကို ခေါ်နေတာလား”
“ဟုတ်တယ်” ထိုလူငယ်လေးက အလျင်အမြန် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ဖားဖားယားယား ပြုံးလျက် “ငါ့နာမည်က ရှန်တု၊ ဒီကမိတ်ဆွေကို ဘယ်လို ခေါ်ရမလဲ”
“မင်းဘာလို့ သိချင်တာလဲ”
ထိုလူငယ်လေးသည် တောက်ပစွာ ပြုံးနေဆဲ။ ရန်ကိုင်၏ သဘေားထားကို စိတ်မထား၊ တရင်းတနှီး လေသံဖြင့်သာ ဆက်ပြောလိုက်သည် “ငါတို့တွေက ကြံမ္မာရေစက်တူတဲ့ အကျဉ်းသားတွေပဲဟာကို။ ဒီတော့ ငါတို့တွေက မိတ်ဆွေတွေပဲပေါ့။ ဘာတွေ သတိထားနေစရာ လို့သေးလို့လဲ”
“ငါလူစိမ်းတွေနဲ့ မိတ်ဆွေ မဖြစ်ချင်ဘူး” ရန်ကိုင် ခေါင်းခါလိုက်သည်။
“အဲ့လိုမပြောနဲ့လေ” ရှန်တုက မဲ့ပြုံးပြုံးလျက် ဆက်ပြောလိုက်သည် “ဆိုးရိုးစကားကောင်း ရှိသေးတယ်။ ပထမဆုံး လူစိမ်း၊ နောက်မိတ်ဆွေ၊ နောက်ဆုံး ညီအစ်ကိုတွေတဲ့။ စကားပြောနေလို့ ဘာအန္တရာယ် ရှိမှာမို့လို့လဲ။ တကယ်တော့ ငါတို့တွေက လူစိမ်းတွေမှလည်း မဟုတ်တာ”
ရန်ကိုင် မျက်လုံးပိတ်လိုက်ပြီး ထိုလူငယ်ကို လျစ်လျူရှူထားလိုက်တော့သည်။
ရှန်တုက ခါးသက်သက် အမူအရာဖြင့် ဆက်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည် “ဟေး၊ ငါ့ကို လျစ်လျူမရှူနဲ့လေ။ ငါတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက အဖမ်းခံထားရတဲ့ အကျဉ်းသားတွေပဲဟာကို။ လာစမ်းပါကွာ။ ဒီအတိုင်း ထိုင်နေရာတာ ပျင်းလွန်းလို့ စကားလေး နည်းနည်းပါးပါးလောက် ပြောကြရအောင်”
“စိတ်ချထားလိုက်။ မင်းသူတော်စင်သလင်းကျောက် တွေကို ငါမထိဘူး။ ဒီမှာ ချုပ်ခံထားရလို့ ငါဘာမှမဖြစ်ဘူး။ နှစ်တစ်ရာ ချုပ်ခံထားရရင်တောင် ငါဘာမှဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး”
“ကြည့်၊ ငါမင်းရဲ့ သူတော်စင်သလင်းကျောက်တွေကို တကယ် စိတ်မဝင်စားဘူး။ ငါ့ကို တစ်ချက်ကြည့်စမ်းပါ။ ငါ့အသက်စွမ်းအင် အကောင်းအတိုင်း ရှိနေသေးတာကို မင်းသိမယ်ဆိုတာ ငါသိပါတတယ်ကွာ။ ဟို မသေရုံတမယ် ကောင်းတွေနဲ့ ငါနဲ့ တစ်ခြားစီပဲ”
ရှန်တုသည် ပါးစပ်မစေ့၊ မနားတမ်း တတွတ်တွတ် ပြောနေခဲ့သည်။
“ဟုတ်သားပဲ။ မင်းကို ပီယဆိုတဲ့ မိန်းမက ဖမ်းလာတာဆို၊ ဟုတ်တယ်မလား။ ဟေး၊ ရောင်းရင်း၊ မင်းကံက တကယ်ကို အံ့အားစရာကောင်းတာပဲကွ။ အံ့အားစရာကောင်းလောက်အောင်ကို ဆိုးတာကွာ။ လူအားလုံးထဲမှာမှ အဲ့မိန်းမပျက်မဖမ်းတာ ခံရတယ်လို့ကွာ။ ငါမင်းကို သတိပေးလိုက်မယ်၊ အဲ့မိန်းမပျက်မ ဘာလုပ်ချင်ချင်၊ လုံးဝ သဘောမတူလိုက်နဲ့နော်။ သူ့နာမည်ကို ဒီကြယ်စီရင်စုထဲမှရှိတဲ့ လူတိုင်းနီးပါး သိတယ်။ သူနဲ့ အိပ်လိုက်တဲ့လူတိုင်း အဆုံးသတ်ကောင်းတဲ့လူ မရှိဘူး။ မင်းသာ သူနဲ့အိပ်လိုက်ရင် အဆိုးတကာ့ အဆိုးရွားဆုံး နည်းလမ်းနဲ့ သေရမှာ”
ရှန်တုန်သည် ရန်ကိုင် အာရုံစိုက်လာအောင် ခေါင်းစဉ်ချိန်း၍ ပြောလိုက်သည်။
သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်က ကျောက်ရုပ်ကြီးကဲ့သို့သာ။
“ရောင်းရင်း၊ ငါမင်းနာမည်ကို မသိရသေးဘူးလေ။ လာစမ်းပါ မိတ်ဆွေဖွဲ့ကြရအောင်၊ ငါတို့ ဒီက ထွက်တာနဲ့ ငါ့မိတ်ဆွေဖြစ်တဲ့မင်း လိုချင်တာရမယ်လို့ အာမခံတယ်ကွာ။ ချမ်းသာချင်လား၊ ရတယ်။ အစားမျိုးစုံ စားချင်လား ရတယ်။ သူတော်စင်သလင်းကျောက်၊ လက်နက်၊ အလှလေးတွေလား၊ မင်းလိုချင်တာ အကုန်ရတယ်”
ထိုစကားများကို ကြားလိုက်သည်နှင့် ပိတ်နေသော ရန်ကိုင်၏ မျက်လုံးများ ရုတ်တရက် ပွင့်လာခဲ့သည်။
ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ရှန်တု ရုတ်တရက် ပြုံးလိုက်သည်။ ‘ဒီကောင် စိတ်ဝင်စားမယ့်ဟာကို ငါတွေ့ပြီ’ဟု ထင်လျက် ဆက်ပြောမည်အဟု၊ ရန်ကိုင်က သူ့ဆီ တစ်ခုခု လှမ်းပစ်လိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ရှန်တုန်လည်း ထိုအရာကို အလျင်အမြန် လှမ်းဖမ်းလိုက်လေသည်။ ထိုအရာ ဘာမှန်း သိလိုက်ပြီးနောက် ရှန်တုက ရန်ကိုင်အား ကျေနပ်အားရ၊ ကျေးဇူးတင်သည့် အကြည့်ဖြင့် “ရောင်းရင်းကို ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်ကွာ။ မင်းက လူကောင်း တစ်ယောက်ပဲကွ”
ရန်ကိုင် သူ့အား သူတော်စင်သလင်းကျောက် တစ်လုံး ပေးလိမ့်မည်ဟု ရှန်တု မထင်ထားခဲ့ချေ။ သူ့ဘက်ကပင် မတောင်းရသေးပေ။ ရန်ကိုင်က အလိုလို ပေးလာခြင်းဖြစ်သည်။
ခဲမန်သည် သူတို့အား နေ့တိုင်း သူတော်စင်သလင်းကျောက် ပေးသည် ဆိုသော်ငြား နည်းနည်းလေးသာ ပေးခြင်းဖြစ်သည်။ ခဲမန်ပေးသော သူတော်စင်သလင်းကျောက်များသည် ကုန်သွားသော သူတို့၏ စွမ်းအင်ကို ပြန်ဖြည့်ရန် မလောက်ပါချေ။
ရှန်တုကို ဤနေရာ၌ ချုပ်ထားသည်မှာ အရမ်းကြီး မကြာသေးချေ။ သူ့ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်ဟာလည်း နိမ့်ကျခြင်း မရှိသည့်အတွက်ကြောင့် ယခုအချိန်အထိ အသက်ရှင်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ဤအတိုင်းသာ ဆက်သွားမည် ဆိုပါက သူ့အသက်ရှင်နိုင်တော့လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ယခု ရန်ကိုင် သူတော်စင်သလင်းကျောက် ဒါဇင်ကျော် ရလိုက်သည်ကို သူမြင်လိုက်သည်။ ကုန်သွားလျှင် သူ့အား ထပ်ပြောဟုလည်း ခဲမန် ပြောသွားသည်ကို သူကြားလိုက်၏။ ထို့ကြောင့် သူ့ဘေးတွင် ထိုင်နေသော ရှန်တုသည် အကြံအစည်ဖြင့် ရန်ကိုင်အား ချဉ်းကပ်လာခြင်း ဖြစ်သည်။
ယခင်က သူ့အဆင့်အတန်းဖြင့် အဆင့်နိမ့် သူတော်စင် သလင်းကျောက်သည် သူ့အား ဤမျှ ပျော်ရွှင်အောင် လုပ်ပေးနိုင်လိမ့်မည်ဟု တစ်ခါမှ မတွေးဖူးခဲ့ချေ။
လက်ရှိတွင် ထိုအဆင့်နိမ့် သူတော်စင် သလင်းကျောက်သည် မိန်းမတကာ့ မိန်းမများအနက် မဟာအလှရှင်များဟု ဆိုသော မိန်းမများထက်ပင် ပို၍ ဆွဲဆောင်မှုရှိနေပေသည်။
“ရောင်းရင်း၊ ငါ့ကို နောက်တစ်ခုလောက် ထပ်ပေးလို့ ရမလား။ တကယ်တော့ မင်းမှာ အများကြီး ရှိတာပဲလေ။ အဲ့ဒါတွေအကုန်လုံးကို ခဏလေးနဲ့ သုံးလို့ ကုန်မှာမှ မဟုတ်တာ။ ဟုတ်တယ်မလား” ရှန်တုက မကျေနပ်သေးသည့် အမူအရာဖြင့် အမူအရာဖြင့် အရှက်မရှိ ထပ်မံတောင်းဆိုလိုက်သည်။
ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ ရန်ကိုင်အား ထူးထူးဆန်းဆန်း ပြုံးလျက် သူ့အား ကြည့်လိုက်သည်။
ရန်ကိုင်၏ အပြုံးကို သူနားမလည်။ သို့သော်လည်း ရုတ်တရက် ရန်ကိုင် ထအော်သည်ကို သူမြင်လိုက်ရသည်။
ခဲမန် ရန်ကိုင်ရှေ့ ချက်ချင်းဆိုသလို ပေါ်လာပြီး မကျေနပ်သည့် လေသံဖြင့် “ဘာဖြစ်တာလဲ။ ကောင်လေး၊ ငါမင်းကို ဒီမှာ ငြိမ်ငြိမ်နေဖို့ ပြောထားတယ်လေ။ ငါပြောတာကို အရေးမစိုက်တာလား”
“ကျုပ်သတိမထားမိတုန်း ဒီကောင် ကျုပ်ဆီကနေ သူတော်စင်သလင်းကျောက် တစ်တုံးကို ခိုးသွားလို့ပါ” ရန်ကိုင်က သူ့ဘေးရှိ ရှန်တုအား ဒေါသတကြီး လက်ညိုးထိုးပြလိုက်သည်။
ခဲမန်လည်း ရန်ကိုင် ညွှန်ပြရာဆီသို့ ကြည့်လိုက်ရာ အဆင့်နိမ့် သူတော်စင်သလင်းကျောက်ကို အသက်တမျှ အရေးကြီးသလို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် ရှန်တုကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။
ရှန်တုန် မျက်နှာထက်ရှိအပြုံး ရုတ်ချည်း အေးခဲသွားခဲ့သည်။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၉၉၀)
ရန်ကိုင် စကားကြောင့် ရှန်တု အမှန်တကယ်ကို ကြက်သေသေနေခဲ့ရလေပြီ။ ရန်ကိုင် ထိုကဲ့သို့ လုပ်လိမ့်မည်ဟု သူတစ်ခါမှ မထင်ထားခဲ့။ ပါးစပ်ဟ၍ သူ့ကိုယ်သူ ကာကွယ်ပြောဆိုမည်အပြု၊ လက်ထဲရှိ သူတော်စင်သလင်းကျောက်ဆီသို့ အကြည့်ရောက်သွား၏။ သူမည်မျှပင် ခုခံပြောဆိုစေကာမူ ထူးခြားတော့မည် မဟုတ်မှန်း ရှန်တု သိလိုက်သည်။
လက်ပူးလက်ကြပ် မိနေပြီးမှဖြင့် သူ့ဘက်က ငြင်းလျှင်ပင် မည်သူမှ ယုံလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ထိုအချက်အားလုံးကို နားလည်လိုက်သည်နှင့် ခဲမန်၏ ခက်ထန်သောအကြည့်၊ ရန်ကိုင်၏ ကလိမ်ကျသော အကြည့်တို့ကို လျစ်လျူရှု၍ မျက်လုံးစုံပိတ်ကာ၊ လက်ထဲရှိ သူတော်စင်သလင်းကျောက်မှ စွမ်းအင်များကို အမူအရူး စုပ်ယူပစ်လိုက်သည်။ သူ့ဘဝမှာ မသေခင်၊ နောက်ဆုံး ထမင်းတစ်နပ်ကို အရူးအမူး စားသောက်နေသည့် ငတ်ပြတ်နေသော သူတောင်းစား တစ်ယောက်နှင့်ပင် တူနေသေးသည်။
ရှန်တု၏ အပြုအမူကြောင့် ရန်ကိုင် မှင်သက်သွားရ၏။
“ခွေးသူတောင်းစားလေး၊ ငါစောင့်ကြည့်နေတာတောင် ပြဿနာရှာရဲတယ်၊ ဟုတ်လား။ မင်းတော့ သေပြီသာမှတ်” ပြောပြီးသည်နှင့် ရှန်တုဆီ ပြေးသွားပြီး သကောင့်သားကို အားပါးတရ ရိုက်နှက်တော့လေသည်။ ခဲမန်သည် ရှန်တု သေသည်၊ ရှင်သည်ကို ဂရုမစိုက်ဘဲ စိတ်ရှိလက်ရှိ ရိုက်နှက်နေသည်ဟု ထင်ရသော်ငြား သူ့ရိုက်ချက်များသည် ရှန်တု၏ သေကွင်း၊သေကွက် နေရာများအားလုံးကို ထိမှန်ခြင်းမရှိသည်ကို ရန်ကိုင် အသေအချာ သတိပြုမိသည်။
ဤစွမ်းအင်ခန်းထဲတွင် ရှိနေသော ကျင့်ကြံသူများကို သေစေလိုသည့်စိတ် မရှိသည့်ပုံပင်။
ခဲမန်သည် အဆက်မပြတ် ဆဲဆိုကျိန်ဆဲရင်း ရှန်တုကို ရိုက်နှက်နေခဲ့သည်။
ရှန်တုသည် ဘာမှပြန်မပြော၊ ခုလည်း မခုခံ။ သူ့မျက်နှာသည် နာကျင်မှုကြောင့် ရှုံ့မဲ့နေသော်ငြား လက်ထဲရှိ သူတော်စင်သလင်းကျောက်အား စုပ်ယူရေးတွင်သာ အပြည့်အဝ အာရုံစိုက်ထားခဲ့သည်။
ရှန်တုန်၏ အပြုအမူကြောင့် သူ့အပေါ် ရန်ကိုင်၏ အထင်အမြင်သည်လည်း စတင် ပြောင်းလဲလာခဲ့ရသည်။ အစောပိုင်းက ရှန်တု၏ အပြုအမူကို ရန်ကိုင် အမှန်တကယ် ရွံပေသည်။ သို့သော်လည်း လက်ရှိ ရှန်တုကို မြင်ပြီးနောက် ထိုသကောင့်သားသည် သူထင်သလို မဟုတ်မှန်း ရန်ကိုင် နားလည်သွားလိုက်သည်။
တစ်ခဏမျှ ရိုက်ပုတ်ပြီး ရှန်တုအား သတိပေးပြီးနောက် ခဲမန် ထွက်သွားလေသည်။ သို့သော် ရှန်တု လက်ထဲမှ သူတော်စင်သလင်းကျောက်ကိုမူ ပြန်မယူခဲ့။ ရှန်တုဖို့ သူတော်စင်သလင်းကျောက်လေး အတွက်နှင့် နှစ်ပြား မတန်အောင် အရိုက်ခံခဲ့ရသည်။ သူ့နှာခေါင်းရိုး ကျိုးသွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ဖူးရောင်ကိုင်းသွားရသည်။
ထွက်ခွာသွားသော ခဲမန်၏ ကျောပြင်ကိုကြည့်ရင်း ရှန်တု၏ မျက်လုံးထဲ အေးစက်စက် အလင်းရောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် ရန်ကိုင်ဆီ တစ်ချက် လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်လေသည်။
သူ့လက်ထဲရှိ သူတော်စင်သလင်းကျောက်သည် သူ၏ အဆက်မပြတ် စုပ်ယူမှုကြောင့် အရောင် မှိန်သွားခဲ့လေပြီ။ ခဏကြာ ဆက်လက် စုပ်ယူပြီးနောက် ရှန်တု လက်ထဲရှိ သူတော်စင်သလင်းကျောက် ကွဲကြေသွားပြီး ကျောက်မှုန်အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေသည်။
ထိုအခြင်းအရာကို မြင်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်၏ မျက်လုံး မှေးစဉ်းသွားခဲ့သည်။
သူတော်စင်သလင်းကျောက်ထဲရှိ စွမ်းအင်သည် နည်းပါးခြင်း မရှိချေ။ သို့တိုင် ထိုသူတော်စင်သလင်းကျောက် ထဲရှိ စွမ်းအင်များကို တစ်ခဏအတွင်း အကုန်အစင် စုပ်ယူပစ်နိုင်သည်ကို ထောက်ရှုကြည့်လျှင် ရှန်တု လေ့ကျင့်ထားသော ကျင့်စဉ်သည် သာမန်မဟုတ်သည်ကို မြင်နိုင်ပေသည်။
ရန်ကိုင်က ရှန်တုဆီ နောက်ထပ် သူတော်စင် သလင်းကျောက် တစ်တုံး ထပ်ပစ်ပေးလိုက်သည်။ ယခုတစ်ကြိမ်တွင်တော့ ထိုသူတော်စင်သလင်းကျောက်ကို ရှန်တုမကောက်တော့ချေ။ ရန်ကိုင်အား ထီမထင်ဟန်ဖြင့် ကြည့်၍သာ လှောင်ပြောင်ပြောဆိုလိုက်သည် “မင်းလှည့်ကွက်ထဲ ထပ်ဝင်ရအောင် ငါ့ကို အရူးမှတ်နေလား”
ရန်ကိုင်ကမူ ဘာမှပြန်မပြောခဲ့။ မျက်လုံးပိတ်၍သာ သူ့ဘာသာ ကျင့်ကြံနေလိုက်သည်။ ရှန်တုသည် ရန်ကိုင်ကို တစ်ခဏကြာသည်အထိ ကြည့်နေလိုက်သည်။ သို့သော် ရန်ကိုင်က ကျောက်ရုပ်ကြီးကဲ့သို့ ထိုင်နေသဖြင့် ပျင်းလာပြီး ရန်ကိုင်အား ဆက်အာရုံမစိုက်တော့ချေ။ သို့သော် သူ့ခြေထောက်နားရှိ သူတော်စင်သလင်းကျောက်ကိုလည်း ကောက်ယူခြင်း မပြုချေ။
အချိန်သည် တတိတိနှင့် ကုန်ဆုံးနေခဲ့သည်။
နောက်တစ်နေ့၊ ခဲမန်သည် အားလုံးအား သူတော်စင် သလင်းကျောက် နှစ်တုံးစီ ဝေပေးခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်လည်း အပါအဝင်ပင်။
သူတော်စင်သလင်းကျောက် နှစ်တုံးကို ရလိုက်သည်နှင့် ရှန်တုသည် ထိုသလင်းကျောက်နှစ်တုံးကို ချက်ချင်း စတင် စုပ်ယူတော့လေသည်။ ခဏအကြာ သူတော်စင် သလင်းကျောက် နှစ်တုံးစလုံး ကွဲကြေသွားခဲ့သည်။ ရှန်တု သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး မရောင့်ရဲနိုင်သေးသည့် အမူအရာဖြင့် သူ့နှုတ်ခမ်းကို သပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့အကြည့်သည် သူ့ခြေထောက်နားရှိ ရန်ကိုင် ပစ်ပေးထားခဲ့သော သူတော်စင် သလင်းကျောက်ဆီ ရောက်သွားခဲ့သည်။ သူ့စိတ်ထဲ ထိုသူတာ်စင်သလင်းကျောက်ကို ကောက်ယူချင်နေမိသည်။
သို့သော် ထိုသူတော်စင် သလင်းကျောက်ကို သူကောက်ယူလိုက်သည်နှင့် ရန်ကိုင် ခဲမန်အား လှမ်းခေါ်မည်ကို ကြောက်မိနေခဲ့သည်။ ကြောက်ရွံ့မှုနှင့် တပ်မက်မှု နှစ်ခုကြား သူလွန်ဆွဲနေမိသည်။ အရှက်မရှိသည့် ရန်ကိုင်ကိုလည်း ကြိတ်၍ ကျိန်ဆဲနေမိလိုက်သည်။
ထို့နောက် အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ရှူ၊ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်၍ ထိုတားမြစ်သစ်သီးကို လျစ်လျှူရှုရန် ကြိုစားလိုက်၏။
ဤသို့ဖြင့် ရက်တော်တော်များများ ကြာသွားခဲ့သည်။
အချိန်ကြာလာသော် သူ့ခန္ဓာကိုယ် တဖြည်းဖြည်း အားနည်းလာသည်ကို ရှန်တု ခံစားမိလိုက်သည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှ ထုတ်ယူခံနေရသော စွမ်းအင်ပမာဏနှင့် ပြန်ဖြည့်နိုင်သော စွမ်းအင် ပမာဏသည် ကာမိခြင်း မရှိသဖြင့် သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် စွမ်းအင်ခန်းထဲရှိ အခြားသူများကဲ့သို့ ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။
သူ့အခြေအနေသည် ရန်ကိုင်နှင့်ယှဉ်လျှင် မိုးနှင့်မြေကဲ့သို့ ကွာခြားနေခဲ့သည်။
ရန်ကိုင်တွင် ခဲမန် အရင်ဆုံးပေးခဲ့သော သူတော်စင် သလင်းကျောက် ဒါဇင်ကျော်အပြင်၊ နေ့စဉ်နေ့တိုင်းလည်း သူတော်စင်သလင်းကျောက် နှစ်တုံးစီ ရနေခဲ့သည်။ ထို့အပြင် ရန်ကိုင်သည် ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိဖြင့် ခဲမန်ဆီမှ သူတော်စင် သလင်းကျောက်များကို ထပ်တောင်းထားခဲ့သေးသည်။
သူရရှိထားသော သူတော်စင်သလင်းကျောက်အားလုံးမှ တစ်ဝက်ကိုပင် ရန်ကိုင်မသုံးချေ။ ကျန်သူတော်စင် သလင်းကျောက်များကို အရေးပေါ် အခြေအနေအတွက် နတ်ဆိုးစာအုပ်ထဲတွင် သိမ်းဆည်းထားပေသည်။
ခဲမန်သည် ရန်ကိုင်၏ တောင်းဆိုချက်တိုင်းကို ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့သည်။ သူနှင့် ပီယကြားရှိ ထူးခြားသော ဆက်ဆံရေးကြောင့် ခဲမန်သည် ရန်ကိုင်အား ခက်ခဲအောင် မလုပ်ခဲ့။ ခက်ခဲအောင် မလုပ်သည့်အပြင်၊ ရန်ကိုင်အား သူတော်စင်အဆင့် ဆေးလုံးများပင် ထောက်ပံ့ပေးသေးသည်။
ထိုအဖြစ်အပျက်ကို နေ့စဉ်နှင့်အမျှ မြင်လာရသော် ရှန်တု၏ မျက်လုံးများသည် မနာလိုအားကျမှုကြောင့် နီရဲလာခဲ့ရသည်။ ရန်ကိုင်ကိုလည်း မိန်းမပေါ် မှီခိုနေသော ငပျော့ကောင်ဆိုပြီး အထင်သေးလာခဲ့သည်။ ရက်အနည်းငယ် ကြာပြီးနောက် ရှန်တု၏ ခန္ဓာကိုယ်အခြေအနေ ယိုယွင်းလာခဲ့သည်။ နောက်ထပ် သူတော်စင်သလင်းကျောက် များကိုသာ ထပ်မရလျှင် သူ့ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့် လျော့ကျသွားနိုင်သည့် အခြေအနေတွင် ရောက်နေပေပြီ။
သူ့ခန္ဓာကိုယ် အခြေအနေကို နားလည်လိုက်သည်နှင့် ရှန်တုသည် နေ့စဉ်ဝေစုဖြစ်သော သူတော်စင်သလင်းကျောက် နှစ်တုံးကို သန့်စင်ပြီးသည်နှင့် ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ ရန်ကိုင် ပစ်ပေးထားခဲ့သော ခြေထောက်နားရှိ သူတော်စင် သလင်းကျောက်ကို လှမ်းကောက်ယူလိုက်သည်။
ထိုသူတော်စင်သလင်းကျောက်ကို ကောက်ယူပြီးနောက် ရန်ကိုင်၏ အမူအရာကို သေသေချာချာ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် သူ့အား အံ့အားသင့်သွားစေသည်ကား သူ ထိုသူတော်စင် သလင်းကျောက်ကို သန့်စင်ပြီးသွားသည့်တိုင်၊ ရန်ကိုင်သည် သူ့အား ယခင်ကကဲ့သို့ အကွက်ချကြံစည်ခြင်း ပြုရန် မဆိုထားနှင့် စကားတစ်ခွန်းပင် လှည့်မပြောခဲ့ချေ။
သူ့အမူအရာ ပြေလျော့သွားစဉ်မှာပဲ သူ့ခြေထောက်နားသို့ နောက်ထပ် သူတော်စင်သလင်းကျောက်တစ်တုံး ရောက်လာခဲ့သည်။
ရှန်တု မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့သော် ထိုသူတော်စင် သလင်းကျောက်ကို ကောက်ယူဖြစ်အောင် ကောက်ယူလိုက်၏။ ကောက်ယူလိုက်ပြီးမှန်း ရန်ကိုင်အား တိုးတိုးလေး လှမ်းမေးလိုက်လေသည် “မင်းဘာတွေ ကြံနေတာလဲ”
“ဘာမှမဟုတ်ဘူး။ ငါ့မှာ ငါသုံးနိုင်တာထက် သူတော်စင် သလင်းကျောက်တွေ အများကြီး ပိုရှိနေလို့” ရန်ကိုင်က ပခုံးတွန့်ပြလိုက်သည်။
ရှန်တုပါးစပ် မဲ့ရွဲ့သွားခဲ့ပြီး ပြန်၍ လှောင်ပြောင်လိုက်သည် “ငါ့ကို အခုလို လာပေးနေရင်တောင် ငါမင်းကို ကျေးဇူးတင်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ မင်းကြောင့် ငါကောင်းကောင်းကြီး ခံစားရပြီးသွားပြီ။ ဒါနဲ့ဆို ကျေရုံပဲ ရှိဦးမှာ”
“ကျေးဇူးတင်ခံချင်လို့ ပေးမယ်ဆိုရင် အခြားလူတွေကို လိုက်ပေးလို့ရတယ်။ မင်းကိုပဲ သီးသန့်ကြီး ပေးနေစရာ မလိုဘူး”
“အဲ့ဒါဆို မင်းဘာလိုချင်တာလဲ” ရှန်တုက ရန်ကိုင်အား သတိထား၍ ကြည့်လိုက်သည်။
မြွေတစ်ကောင် ကိုက်ခံရလျှင် ဆယ်နှစ်ဆယ်လတိုင်တိုင် ကြိုးမြင်လျှင် ကြောက်တတ်သည့် အကျင့် ရှိတတ်သည်ဟု ဆိုရိုစကားရှိသည်။ ရန်ကိုင်လက်ထဲ တစ်ခါ ခံရဖူးသွားပြီ ဖြစ်လေရာ ရှန်တု ရန်ကိုင်အား အလွယ်တကူ မယုံပါချေ။
“မဟာမိတ်” ရန်ကိုင်က တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။
“မဟာမိတ်လား” ရှန်တု မျက်လုံး မှေးစဉ်းသွားပြီး ဘေးပတ်လည်သို့ တစ်ချက် ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။ ဘယ်သူမှ သူတို့အား အာရုံစိုက်မနေမှန်း သေချာအောင်လုပ်ပြီးနောက် အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “မင်းက အန္တရာယ်များတာတွေ ကြံနေတာပဲ”
“မင်းကော မကြံလို့လား”
ရှန်တု ပါးစပ်ပိတ်သွားခဲ့သည်။
“အစောပိုင်းတုန်းက မင်းကို ထောင်ချောက်ဆင်တယ် ဆိုတာက မင်းမှ ပါးစပ်မပိတ်တာကိုး။ အားနေရင် ပွစိပွစိ လုပ်နေတဲ့ လူမျိုးနဲ့ ငါတကယ်ကို မပူးပေါင်းချင်ဘူး။ ဒါပေမယ့် အခုရှိနေတဲ့ လူတွေထဲမှ မင်းတစ်ယောက်ပဲ နည်းနည်းပါးပါး ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ရှိတော့တာ။ ဒီတော့ မင်းတစ်ယောက်ပဲ ငါနဲ့ အလုပ်တွဲလုပ်နိုင်လိမ့်မယ်”
“အို၊ ငါ့ကိုယ်ငါတောင် ဂုဏ်ယူချင်မိသွားပြီ” ရှန်တု ထေ့ငေါ့ပြောဆိုလိုက်သည် “ဒါပေမယ့် မင်းမှာ အကြံရှိရင်တောင် အလုပ်ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး”
“တစ်ကြိမ်မှာ တစ်လှမ်းပဲလေ။ ဒီအတိုင်း သေမှာကို ထိုင်စောင့်နေတာထက် စာရင်တော့ ပိုကောင်းတာပေါ့”
ရှန်တု၏ မျက်လုံးထဲ အလင်းတစ်ချက် ဖြတ်ပြေးသွားသည်။ ရန်ကိုင်အား တိတ်တဆိတ် လေ့လာကြည့်နေပြီးနောက် နှာခေါင်းကို ပွတ်လျက် ပြောလိုက်သည် “ငါ့ကို တစ်နေ့ သူတော်စင် သလင်းကျောက် တစ်တုံးပေးမယ်ဆိုရင် အရင် အကြွေး ကျေသွားပြီလို့ မှတ်ပေးလိုက်မယ်”
“ကောင်းပြီလေ” ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
ရှန်တု ရယ်သွမ်းသွေးလိုက်ပြီး “ရုတ်တရက်ကြီး မင်းက ပိုပြီး ကြည့်ပျော်ရှုပျော် ရှိလာသလိုပဲ”
ပြောပြီးသည်နှင့် အသစ်ရထားသော သူတော်စင် သလင်းကျောက်ကို သူ့အင်္ကျီလက်စထဲ ထည့်လိုက်သည်။ ထိုသူတော်စင် သလင်းကျောက်ကို မနက်ဖြန်မှ သုံးရမည်။ သူ့ခွန်အားကို ပုံမှန်အတိုင်း ထိန်းထားနိုင်ရန် တစ်နေ့လျှင် သူတော်စင်သလင်းယောက် သုံးတုံးကို သန့်စင်ရန် လိုအပ်ပေသည်။ ထို့ကြောင့်ပဲ ခဲမန်သည် သူ့အား သူတော်စင် သလင်းကျောက် နှစ်တုံးပဲ ပေးရခြင်းဖြစ်သည်။
“ငါ့ကိုယ်ငါ မိတ်ဆက်ပါရစေ၊ ငါ့နာမည်က ရှန်တု”
“ရန်ကိုင်”
နှစ်ယောက်သား အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြပြီး ပြုံးလိုက်ကြသည်။
ပီယသည် တာဝန်တစ်ခုခုကို လုပ်ဆောင်ရန်အတွက် ထွက်သွားခဲ့သည်။ သူမ ဘယ်အချိန် ပြန်လာမလဲ ဆိုသည်ကို ဘယ်သူမှမသိချေ။ သို့သော် သူမ ပြန်လာသည်နှင့် သူဒုက္ခရောက်ပြီမှန်းကိုတော့ ရန်ကိုင်သိသည်။ ထို့ကြောင့် သူမ ပြန်မလာခင်အချိန်အတွင်း ကောင်းကောင်း ပြင်ဆင်ထားရပေမည်။
သို့သော်လည်း စွမ်းအင်ခန်းထဲတွင် ရှိနေသူ အားလုံးသည် အားနည်းပြီး အသုံးမဝင် ဖြစ်နေကြလေပြီ။ ရန်ကိုင် ပြောခဲ့သလို ရှန်တု တစ်ယောက်သည်သာ နည်းနည်းပါးပါး ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ရှိနေခြင်းဖြစ်ပြီး အခြားသူများသည် စကားပင် မပြောနိုင်တော့လောက်အောင် အားအင်ကုန်ခမ်း နေကြလေပြီ။
သူလိုချင်သည့် သတင်းကို ထိုလူများဆီမှ ရနိုင်မည် မဟုတ်မှန်း ရန်ကိုင်သိသည်။
ရှန်တု မည်သို့သော လူစားပင်ဖြစ်ဖြစ်၊ အချိန် ကျလာသည့်အခါ အသုံးဝင်ဝင်မဝင်ဝင်၊ ထိုအရာများကို သူ ဂရုမစိုက်အား။ လက်ရှိတွင် သူနှင့် ပူးပေါင်းရန်အတွက် ရှန်တုတစ်ယောက်သာ သင့်လျော်ပေသည်။
“ဒီသင်္ဘောအကြောင်း မင်းဘယ်လောက်သိထားလဲ” ရန်ကိုင်က ရှန်တုအား ကောင်းကင်စိတ်အာရုံမှတစ်ဆင့် လှမ်းမေးလိုက်သည်။
“မင်းရောဘယ်လောက်သိလဲ” ရှန်တုက ပြန်မေးလိုက်၏။
“ဒီသင်္ဘောပေါ်မှာ သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက် ရှိတယ်ဆိုတာရယ်၊ ဒီသင်္ဘောကို ခရမ်းကြယ် အဖွဲ့အစည်းက ပိုင်တယ်ဆိုတာရယ်ကိုပဲ သိတယ်”
“အဲ့လိုဆိုရင် ငါမင်းထက် ပိုသိသွားပြီ” ရှန်တုက ပြုံးဖြီးလိုက်ပြီး “သူတို့တွေက မိန်းကလေးနှစ်ယောက်ကို ဖမ်းဖို့အတွက်နဲ့ သူတော်စင်ဘုရင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ကြယ်သင်္ဘောကိုတောင် ဒီသေခြင်းတရား ချောက်နက်ထဲ ပို့လိုက်တယ်ဆိုကတည်းက အဲ့မိန်းကလေး နှစ်ယောက်မှာ သူတို့ အသည်းအသန် လိုချင်နေတဲ့ အရာတစ်ခုခု ရှိနေလို့ပဲ ဖြစ်ရလိမ့်မယ်”
“အဲ့မိန်းကလေး နှစ်ယောက်နဲ့ ငါတွေ့ပြီးသွားပြီ” ရန်ကိုင်က ကြားဖြတ်ပြောလိုက်သည်။
“မင်းသူတို့နဲ့ တွေ့ပြီးသွားပြီလား” ရှန်တု၏ မျက်လုံးထဲ အလင်းတစ်ချက် လက်သွားခဲ့သည်။
“အင်း၊ အဲ့နှစ်ယောက်က ဓါးအဖွဲ့အစည်းလို့ ခေါ်တဲ့ အင်အားစုက သူတော်စင်ဒုတိယအဆင့်နှင့် တတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူနှစ်ယောက်ပဲ။ ဒါပေမယ့် သူတို့ဆီမှာ ဘာရှိနေလို့ ခရမ်းကြယ်က ဒီအထိတောင် လိုက်လာရတာလဲ”
“ငါမသိဘူး” ရှန်တုလည်း နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည် “ငါ့လခွမ်း၊ ဒီကောင်တွေကို သေခြင်းတရားချောက်နက် အပြင်ဘက်မှာ သွားပက်ပင်းတိုးမိတာပါကွာ။ အဲ့ဒါနဲ့ ငါ့ကို ဖမ်းပြီး ဒီထဲ ပို့ထားလိုက်တယ်။ ငါကျိန်ဆိုတယ်၊ ဒီအဖေ အပြင်ထွက်နိုင်တဲ့တစ်နေ့ သူတို့ ခရမ်းကြယ် အင်အားစု တစ်ခုလုံးကို ဖျက်စီးပစ်မယ်”
ရန်ကိုင် ရှန်တုအား အံ့အားသင့်တကြီး ကြည့်လိုက်သည်။
“ဒါက ငါ့တစ်သက် မရရအောင် ဖြည့်ဆည်းရမယ့် ဆန္ဒပဲ” ရှန်တုက ထပ်ပြောလိုက်သည်။
“ဒီမှာရှိနေတဲ့ အဲ့လူတွေကကော”
“အဲ့လူတွေက ခရမ်းကြယ်အင်အားစုနဲ့ မတည့်တဲ့ အင်အားစုက လူတွေဖြစ်လိမ့်မယ်။ အဖမ်းခံရပြီး စွမ်းအင်ခန်းထဲ ပို့ခံလိုက်ရတာ။ အင်အားစုတိုင်းက ဒီအတိုင်းပဲ၊ ဒါကြောင့် အဖမ်းမခံရအောင် သတိထားဖို့ လိုတယ်။ မဟုတ်ရင် ဆိုးဆိုးရွားရွား အဆုံးသတ်ရမှာ။ အချို့ အဖမ်းခံရတဲ့လူတွေဆို မိုင်းတူးတဲ့ နေရာတွေ ပို့ခံရရင်ပို့၊ မဟုတ်ရင် ဆေးပင်တွေ ခူးတဲ့ နေရာဆီ ပို့ခံရတာ… ကိုယ့်ဘဝကိုယ် မပိုင်တဲ့ ခံစားချက်ကြီးက ဒီမှာ အကျဉ်းချခံထားရထက်တောင် ဆိုးသေးတယ်”
ရှန်တု၏ အမူအရာသည် ထိုအဖြစ်အပျက်များကို သူကိုယ်တိုင် ခံစားဖူးသည့်နှယ် ဖြစ်နေလေရာ ရန်ကိုင်မှာ ထပ်မံ ကြောင်သွားရပြန်လေသည်။ ပြောပြီးနောက် ရန်ကိုင်အား ဂရုဏာသက်နေသည့် အကြည့်ဖြင့် ကြည့်၍ “ဒါပေမယ့် သနားစရာ အကောင်းဆုံးကတော့ မင်းပဲ။ ငါ့လခွမ်း၊ အဲ့မိန်းမ ပီယ ဖမ်းတာ ခံရတယ်လို့ကွာ။ ဟားဟားဟား”
သူဒုက္ခရောက်နေသည်ကို ကြည့်ပြီး ပျော်နေသော ရှန်တုကိုကြည့်ရင်း ရန်ကိုင် ဆွံ့အသွားရသည်။