Chapter – 796 & 810

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း (၇၉၆) ကောင်းကင်နတ်ဘုရား ပညာရပ်ကိုးခုစလုံးအား ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် တတ်မြောက်နားလည်သွားခြင်း

တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲသို့ ဝင်လာသော တော်ဝင်သခင်လောင်းတိုင်း ဤစမ်းသပ်ချက်ကို ကျော်ဖြတ်ရ၏။ ဤစမ်းသပ်ချက်သည် သမိုင်း အစဉ်အလာ တစ်ခုလည်း ဖြစ်၏။

ထိုစမ်းသပ်ချက်ကို ကျော်ဖြတ်ရန် အချိန်လိုမှန်း ရှုဟွေနှင့် အကြီးအကဲများ သိကြ၏။

အမြန်ဆုံး တော်ဝင်သခင်လောင်းသည် တော်ဝင်သင်္ချိုင်း၏ စမ်းသပ်ချက်အား (၁၅)ရက်နှင့် ဖြေရှင်းနိုင်ခဲ့ပြီး အနှေးဆုံးသည် နှစ်လကြာခဲ့၏။

သို့သော်လည်း ရန်ကိုင် ဝင်သွားခဲ့သည်မှာ လေးလ ရှိနေခဲ့လေပြီ။ ထို့ကြောင့်‌ တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲ ရန်ကိုင် သေသွားပြီဟု ရှုဟွေနှင့် အခြားအကြီးအကဲများ ထင်နေကြခြင်း ဖြစ်၏။

အကြီးအကဲများနှင့် ကာကွယ်သူများသည် သက်ပြင်းအမောကြီး ချလျက် တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် ထွက်ခွါသွားခဲ့ကြ၏။ သူတို့တွင် လုပ်စရာ အများကြီး ရှိသေး၏။ မည်သည့်အတွက်ကြောင့် အကျိုးမဲ့ အလုပ်အတွက် အချိန်ကုန် စောင့်ဆိုင်းနေရမည်နည်း။

ဤကိစ္စကို အစပျိုးခဲ့သော ရှုဟွေပင် လေးလကြာပြီးနောက် ထွက်ခွါသွားခဲ့လေပြီ။

ရန်ကိုင် တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲသို့ ဝင်သွားပြီး သုံးရက်အကြာ၌ တော်ဝင်သင်္ချိုင်း ရှိရာဆီသို့ အန်လင်းအာ ရောက်လာခဲ့၏။ အမြန် ပြေးလာခဲ့ပြီး ရှုဟွေကို အထွန့်တက်ခဲ့သော်ငြား ဖြစ်ခဲ့ပြီးသွားပြီ ဖြစ်လေရာ ဘာကိုမှ ထပ်မံ မပြောင်းလဲနိုင်တော့ချေ။

ဤလေးလအတွင်း အန်လင်းအာသည် ဤနေရာ၌ တစ်ချိန်ကုန် စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့၏။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်ကမူ တစ်ခါမှ ပေါ်မလာခဲ့ချေ။

တစ်နေ့၌ မိန်းမလှလေး နှစ်ယောက်ဖြစ်သော ယုယင်နှင့် ချုယွဲ့ထုန်တို့ ရောက်လာခဲ့၏။ တော်ဝင် သင်္ချိုင်း အပြင်ဘက်၌ အန်လင်းအာ မတ်တပ် ရပ်နေသေးသည်ကို မြင်သော် အမျိုးသမီး နှစ်ယောက် စလုံး သက်ပြင်းချလိုက်၏။

“ဒီမိန်းကလေးတော့ အခုထိ စောင့်နေတုန်းပါလား” ယုယင်က တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်၏။

“ငါတို့က အလောကြီးသွားတာကိုး။ အခုတော့ တော်ဝင်နယ်မြေရဲ့ မျှော်လင့်ချက်လည်းပျက်၊ အရည်အချင်းရှိတဲ့ လူငယ်လေး တစ်ယောက်ကိုလည်း သေအောင် လုပ်မိလိုက်သလို ဖြစ်သွားပြီ” ချုန်ယွဲ့ထုန်၏ မျက်နှာထက် နောင်တတရားတို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့၏။

“အခုမှ ပြောနေလို့ကော ဘာထူးဦးမှာလဲ။ အကြီးအကဲရှု အကြံပေးကတည်းက ငါတို့ ကန့်ကွက်လိုက်သင့်တာ။ သူအခုလို ဖြစ်သွားရတာ ငါတို့အပြစ်လည်း မကင်းဘူး” ယုယင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး “ဒီကောင်းမလေး ကောင်းကင် ဂိုဏ်းတော်ဆီ သတင်းပို့တာကို အကြီးအကဲချုပ် တားလိုက်နိုင်လို့ တော်သေးတယ်။ ကောင်းကင် ဂိုဏ်းတော်သာ ဒီအကြောင်း သိသွားရင် ငါတို့ကို လွှတ်ပေးမှာ မဟုတ်ဘူး”

“ဟုတ်တယ်။ သူ့လို အရည်အချင်းရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို ဘယ်ဂိုဏ်းကမှ လက်လွတ်စပယ် ပစ်ထားမှာ မဟုတ်ဘူး” ချုန်ယွဲ့ထုန်ရ အနည်းငယ် စိုးရိမ်နေသည့် လေသံဖြင့် ပြောလိုက်၏။

ယခုလောလောဆယ် တော်ဝင်နယ်မြေသည် များစွာသော ပြဿနာများကို ရင်ဆိုင်နေရ၏။ ယခုနေ ကောင်းကင်ဂိုဏ်းတော်နှင့်ပါ ရန်သူဖြစ်သွားပါက တောင်ထွတ်ကိုးလုံး အစီအရင်ကို ချက်ချင်း အသက်သွင်းပြီး ဂိုဏ်းတစ်ခုလုံးကို တိုက်ပိတ်ချမှပဲ အဆင်ပြေပေလိမ့်မည်။ နောက်မျိုးဆက် သူတော်စင်မ များကို ပြုစုပျိုးထောင် နိုင်ခဲ့လျှင်ပင် တော်ဝင်သခင် အသစ်ကို ထပ်မံ ရှာဖွေနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

“ငါတို့ကပဲ သူ့ကို အရမ်း အထင်ကြီးလွန်း နေခဲ့တာလား၊ သူကပဲ ကံဆိုသွားခဲ့တာလား” ယုယင် သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး “အရင် တော်ဝင်သခင်လောင်း တစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းက တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲ မဝင်ခင် အရင် တော်ဝင်သခင်ရဲ့ အကြံဥာဏ်တွေကို ရရှိခဲ့သေးတယ်။ ဒါပေမယ့် အခု တော်ဝင်သခင်လောင်း ကတော့ ဘာမှကို မပြင်ဆင်ထားဘဲနဲ့ ဝင်သွားရတာ။ သူ့အတွက် အရမ်းကို ခက်ခဲခဲ့ရမှာပဲ…”

“တစ်ချက်သွားကြည့်ကြတာပေါ့” ချုန်ယွဲ့ထုန်က ပြောလိုက်ပြီး ရှေ့ထွက်သွားလိုက်၏။

ခဏအကြာ၌ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက် တော်ဝင် သင်္ချိုင်းဆီသို့ ရောက်လာခဲ့၏။ ခြေသံကြားသဖြင့် လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ အမျိုးသမီးနှစ်ဦးကို မြင်ပြီးနောက် အသာအယာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၍ ပြန်လှည့်သွား၏။

အတိတ်အခါက အန်လင်းအာနှင့် ထိုအမျိုးသမီး နှစ်ဦးကြားမှ ဆက်ဆံရေးသည် အတော့်ကို နီးကပ်လှ၏။ သို့သော် ယခုမူ အနည်းငယ် အေးစက်စက် ဖြစ်နေခဲ့လေပြီ။ ရန်ကိုင်အား တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲသို့ ဝင်ရန် အတင်းတွန်းအား ပေးခဲ့သောကြောင့် ဖြစ်ဟန်တူ၏။

စိတ်ဓါတ်ကျကျဖြင့် အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြပြီး အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်စလုံး အန်လင်းအာကို မည်ကဲ့သို့ နှစ်သိမ့်ပေးရန်မှန်း မသိ ဖြစ်နေခဲ့၏။ ထို့ကြောင့် တော်ဝင်သင်္ချိုင်း ဝင်ပေါက်ရှေ့တွင်သာ ကိုးယိုးကားယား အမူအရာဖြင့် ရပ်နေခဲ့ကြရ၏။

အချိန်အတော်ကြာအောင် တိတ်ဆိတ်နေပြီး နောက်ဆုံး၌ ယုယင်က ပြောလိုက်၏ “လင်းအာ၊ ဆက်စောင့်မနေတော့နဲ့။ သူထွက်လာတော့မှာ မဟုတ်ဘူး”

အန်လင်းအာကမူ ခေါင်းသာ တရစပ် ခါလိုက်၏။

“ငါတို့ နားထောင်ပြီး အရင်ပြန်နားလိုက်ပါ၊ လင်းအာရယ်။ နင်ဒီမှာ စောင့်နေတာ လေးလတောင် ရှိနေပြီလေ” ချုန်ယွဲ့ထုန်က အကြံပေးလိုက်၏။

“သူထွက်လာလိမ့်မယ်” အန်လင်းအာက အလေးအနက် ပြန်ပြောလိုက်၏။

ယုယင်နှင့် ချုန်ယွဲ့ထုန်တို့ တစ်ခဏတာ ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားခဲ့ပြီးနောက် အားတင်း ပြုံး၍ မေးလိုက်၏ “နင်ဘယ်လိုသိတာလဲ။ ဘယ်တော်ဝင်သခင်မှ ဒီလောက် အချိန်ယူခဲ့ဖူးတာ မဟုတ်ဘူးလေ”

အန်လင်းအာက ယုံကြည်ချက်အပြည့်ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်၏ “သူက ရန်ကိုင်လေ၊ အခြားသူမှ မဟုတ်တာ။ အခြားသူတွေ မလုပ်နိုင်တိုင်း သူမလုပ်နိုင်ဘူးလို့ မဆိုလိုဘူး။ ရှင်တို့ထဲက ဘယ်သူမှ သူစွမ်းဆောင်ရည်တွေကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ မြင်ခဲ့ဖူးတာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါကြောင့် ရှင်တို့ အခုလိုတွေးနေတာလည်း မဆန်းပါဘူးလေ။ ဒါပေမယ့် သူကျိန်းသေ ထွက်လာလိမ့်မယ်လို့ ကျွန်မယုံတယ်”

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်စလုံး မျက်လုံး မှေးစဉ်းသွားခဲ့ပြီး “သူက ဘယ်လောက်တောင်များ တော်နေလို့ နင်သူ့ကို ဒီလောက်တောင် အမြင့်ကြီး မှန်းထားရတာလဲ”

ရန်ကိုင်၏ အရည်အချင်းသည် သာမှန်မဟုတ်၍ သူ့ခွန်အားသည် မဆိုးလှသော်ငြား သက်လတ်ပိုင်း အလှလေး နှစ်ယောက်စလုံး ရန်ကိုင် လှုပ်ရှားသည်ကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ မမြင်ဖူးခဲ့ချေ။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင် မည်သည့် အတိုင်းအတာအထိ အားကောင်းကြောင်းကို အသေအချာမသိကြ။ အန်လင်းအာကမူ ရန်ကိုင်နှင့် အချိန်အတော်ကြာကြာ အတူတူ ကုန်ဆုံးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် ရန်ကိုင်အကြောင်းကို အမျိုးသမီး နှစ်ဦးထက် ပိုသိပေ၏။

“ရှင်းမပြတတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် သူက အဆန်းတကြယ်တွေ တစ်ခုပြီးတစ်ခု လုပ်ပြနေခဲ့တာ။ သူ့နားမှာရှိနေရင် ခဏပြီးခဏ အံ့အားသင့်နေရတာပဲ။ ပြီးတော့၊ သူပြောခဲ့တာ တစ်ခုရှိသေးတယ်… တော်ဝင် နယ်မြေထဲ မဝင်ရင်တောင်မှ နှစ်သုံးဆယ်အတွင်း တော်ဝင်သခင်နဲ့ တူညီတဲ့ အဆင့်ကို ရောက်အောင် လုပ်ပြမယ်တဲ့”

“တော်ဝင်သခင်နဲ့ အဆင့်တူလား” ယုယင်နှင့် ချုန်ယွဲ့ထုန်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကြောင်သွားခဲ့ပြီး “သူတော်စင် တတိယအဆင့်ကိုလား”

အန်လင်းအာက ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။

ယုယင်က မဲ့ပြုံးပြုံးလိုက်ပြီး “သူက အခုမှ မသေမျိုး ဒုတိယအဆင့်ပဲ ရှိသေးတာလေ။ နှစ်သုံးဆယ်အတွင်း သူတော်စင် တတိယအဆင့် ဖြစ်လာဖို့က… ငါကတော့ သိပ်ပြီး မဖြစ်နိုင်လောက်ဘူးလို့ ထင်တာပဲ”

“ဟုတ်တယ်။ ဒီလောကကြီး တစ်ခုလုံးမှာတောင် သူတော်စင် တတိယအဆင့် ပညာရှင်တွေ အများကြီး ရှိလှတာ မဟုတ်ဘူး” ချုန်ယွဲ့ထုန်က ပြုံးကာ ပြောလိုက်၏။

မသေမျိုး အဆင့်သို့ ရောက်ပြီးနောက်ပိုင်း အဆင့်တစ်ခါ တက်ရန် မည်မျှ ခက်ခဲကြောင်း အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်စလုံး သိကြ၏။ သူတို့၏ အရည်အချင်းက အတော့်ကို ကောင်းသည်ဟု ပြော၍ရ၏။ မဟုတ်လျှင် သူတော်စင်အဆင့်သို့ ရောက်နေလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ သို့သော်လည်း သူတို့ပင် သူတို့၏ ခွန်အားကို တိုးတက်အောင် လုပ်ရန် အတော့်ကို ခက်ခဲနေခဲ့၏။

ရန်ကိုင်၏ ပါရမီနှင့် အရည်အချင်းသည် သူတို့ထက် သာလွန်သော်လည်း မဖြစ်နိုင်သည့် အရာများကမူ မည်သို့မှ ဖြစ်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

ဤလောကကြီးတွင် ရှိနေသော သူတော်စင် တတိယအဆင့် ပညာရှင်အားလုံးသည် အနည်းဆုံး အသက်(၁၀၀) သက်တမ်းရှိကြ၏။ ငယ်ရွယ်ဟန် ထင်ရလျှင်ပင် တစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းသည် အမျိုးမျိုးသော အခက်အခဲများ၊ ဆန်းကြယ်မှုများကို ကြုံတွေ့ခဲ့ရသူများ ဖြစ်ကြ၏။

ရန်ကိုင်သည် ယခုမှ အသက်(၂၀)သာ ရှိသေး၏။ ထို့ကြောင့် နှစ်သုံးဆယ်အတွင်း သူတော်စင် တတိယ အဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက် ဖြစ်လာမည်ဟု ပြောလိုက်ခြင်းသည် အသက်(၅၀)အရွယ်တွင် ဤလောကကြီးကို အထက်စီးမှ ငုံ့ကြည့်နေနိုင်သူ တစ်ယောက် ဖြစ်လာမည်ဟု ဆိုလိုက်ခြင်းပင် မဟုတ်လေလော။

အသက်(၁၀၀) မပြည့်မီ သူတော်စင်အဆင့်သို့ ရောက်သူများပင် အရမ်းအရမ်းကိုမှ ရှားပါးလွန်းနေရာ အသက်(၅၀)နှင့် သူတော်စင် တတိယအဆင့်သို့ ရောက်ရှိရန်မှာ မဖြစ်နိုင်သည့် ကိစ္စကြီးပင်။

ငယ်ရွယ်တုန်း မောက်မာတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးပေါ့ ယုယင်နှင့် ချုန်ယွဲ့ထုန်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး သူမတို့၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ကွေးလိုက်ကြ၏။ ရန်ကိုင်သည် ကောင်းကင်နှင့်မြေပြင် မည်မျှ ကွာခြားလဲကို မသိသော လူငယ်လေး တစ်ယောက် ဖြစ်သည်ဟုသာ ထင်နေကြ၏။

“ရှင်တို့ ဘာလို့ ပြုံးနေတာလဲ” အန်လင်းအာက အမျိုးသမီး နှစ်ဦးကို ဒေါသတကြီး စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး “သူက အဲ့လိုပြောရင် လုပ်နိုင်လို့ပဲ။ စောင့်ကြည့်နေလိုက်၊ နှစ်သုံးဆယ်အတွင်း သူ သူတော်စင်တတိယအဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်လာလိမ့်မယ်”

“အရင်ဆုံး တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲကနေ ထွက်လာဖို့ လိုသေးတယ်” ယုယင် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး အန်လင်းအာအား စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် ကြည့်ကာ မေးလိုက်၏ “လင်းအာ၊ နင့်သူ့ကို အဲ့လောက်တောင် ကြိုက်နေတာလား။ မဟုတ်ရင် သူ့ဘက်ကနေ ဘာလို့ ဆတ်ဆတ်ထိမခံ ကာပြောပေးနေရတာလဲ”

အန်လင်းအာ၏ မျက်နှာလေး ရဲရဲတောက် နီမြန်းသွားခဲ့ပြီး ရှက်ရှက်နှင့် ခေါင်းလေးငုံ့လိုက်၏။

“ကျွန်မသူ့ကို မမုန်းဘူး…” ခဏအကြာ တိတ်ဆိတ်နေပြီးနောက် အန်လင်းအာက တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်၏ “အဲ့အစား သူ့အပေါ် အပြစ်ရှိသလို ခံစားနေရတာ။ သူအခုလို ဖြစ်သွားရတာ ကျွန်မကြောင့်လည်း ပါတယ်။ ကျွန်မသာ သူ့ကို ကောင်းကင်နတ်ဘုရား ပညာရပ်တွေ မသင်ပေးခဲ့ရင် သူလည်း တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲ ဝင်ဖို့ အတင်းအကြပ် ဖိအားပေးခံရမှာ မဟုတ်ဘူး။ အခုအချိန်လောက်ဆို သူဘာသာ အေးအေးဆေးဆေး နေနေလို့ ရလောက်ပြီ…”

“အဲ့ဒါက ငါတို့ရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက် သက်သက်ပဲလေ။ နင်နဲ့ ဘာမှဆိုင်တာမှ မဟုတ်တာ” ယုယင်က သက်ပြင်းချလိုက်၏။

“အကြီးအကဲတို့၊ ကျွန်မ တစ်ခုခု တောင်းဆိုလို့ ရမလား” အန်လင်းအာက ရုတ်တရက် ခေါင်းလေး မော့ပြီး မေးလိုက်၏။

“ပြော” ယုယင်နှင့် ချုန်ယွဲ့ထုန်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။

“သူ… သူထွက်လာနိုင်ခဲ့ရင်၊ သူ့ကို သွားခွင့်ပေးလိုက်လို့ ရမလား။ သူတကယ်ကို ဒီမှာ မနေချင်တာ” အန်လင်းအာ ခါးခါးသီးသီး ပြုံးလိုက်ပြီး “အခြားသူတွေအတွက်တော့ တော်ဝင်သခင် ဖြစ်လာခဲ့ရင် သူတို့ရဲ့ အိမ်မက်တွေ အမှန်တကယ် ဖြစ်လာတာပဲ။ ဒါပေမယ့် သူ့အတွက်တော့ အချုပ်အနှောင်တစ်ခုနဲ့ ဘာမှမခြားဘူး။ သူ့ကို ဒီမှာ အတင်းအကြပ် နေခိုင်းရင် ဘာမှကောင်းလာမှ မဟုတ်ဘူး။ အကြီးအကဲတို့က တော်ဝင်နယ်မြေအပေါ် မကြည်ဖြူတဲ့ တော်ဝင်သခင် တစ်ယောက်ကို လိုချင်နေတာလား”

ယုယင်နှင့် ချုန်ယွဲ့ထုန်တို့ မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့၏။ နှစ်ယောက်စလုံး ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင် ဖြစ်နေခဲ့လေပြီ။

အန်လင်းအာက ဆက်ပြောလိုက်၏ “သူထွက်လာမယ်လို့ အကြီးအကဲတို့ နှစ်ယောက်စလုံး မထင်ဘူးမလား။ သူသေသွားမှတော့ တော်ဝင်နယ်မြေရဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်တွေလည်း ပျံ့တော့မှာ မဟုတ်ဘူးလေ။ အဲ့လိုသာဆိုရင် ကျွန်မ အခုလို တောင်းဆိုတာက ဘာမှသိပ်ပြီး ထူးခြားသွားတာ မဟုတ်ဘူးလေ”

“ဒါ… ဒါက အကြီးအကဲချုပ်နဲ့ အရင်ဆွေးနွေးဖို့ လိုတယ်” ယုယင်က အင်တင်တင် အမူအရာဖြင့် ပြုံးလိုက်ပြီး “ဒီလို ကိစ္စကြီးနဲ့ ပက်သက်ပြီး ငါတို့ဘာသာ ငါတို့ ဆုံးဖြတ်ချက် ချလို့မရဘူး”

“ငါကတိပေးတယ်” အဝေးတစ်နေရာမှ အသံတစ်သံ ပျံ့လွင့်လာခဲ့၏။ ခဏအကြာ၌ အကြီးအကဲချုပ် တော်ဝင်သင်္ချိုင်းရှေ့သို့ ရောက်လာခဲ့လေ၏။

“အကြီးအကဲချုပ်” ယုယင်နှင့် ချုန်ယွဲ့ထုန်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး နှုတ်ဆက်လိုက်ကြ၏။

ရှုဟွေက အသာအယာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး အန်လင်းအာဘက် လှည့်ကာ “သူတော်စင်သခင်မ ပြောလိုက်တာကို ကျုပ်ကတိပေးနိုင်တယ်”

“တကယ်လား” အန်လင်းအာ ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးလိုက်၏။

“အင်း။ အကြီးအကဲယုနှင့် အကြီးအကဲချုန်တို့ကို သက်သေထားလို့ ရတယ်” ရှုဟွေက ခေါင်းညိတ်ကာ ထပ်ပြောလိုက်၏ “ကတိကတော့ သူထွက်လာပြီး တော်ဝင်သခင် ဖြစ်မလာချင်မှနော်”

“သူဖြစ်ချင်မှာ မဟုတ်ဘူး”

“အဲ့လိုတော့ အတပ်ကြီး ပြောလို့ မရဘူးလေ” ရှုဟွေက အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြုံးလိုက်ပြီး “သူထွက်လာတဲ့ အခါကျ တော်ဝင်သခင်ရာထူးကို လက်ခံချင်ပါတယ် ဆိုပြီး အရင်လာပြောချင် ပြောနေဦးမှာ၊ ပြောလို့ရတာ မဟုတ်ဘူး။ … တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲကနေ ထွက်လာတဲ့ လူမှန်သမျှ တော်ဝင်နယ်မြေအပေါ် တွယ်တာ သွားကြတာချည်းပဲ”

ယုယင်နှင့် ချုန်ယွဲ့ထုန်တို့ မျက်ဝန်များ လက်သွားခဲ့ကြပြီး နှစ်ယောက်စလုံး ပြိုင်တူ ပြုံးလိုက်ကြ၏။

တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲ မည်ကဲ့သို့သော လျှို့ဝှက်ချက်များ ကိန်းအောင်းနေလဲ ဆိုသကို မည်သူမှ မသိကြသော်လည်း အကြီးအကဲချုပ် ရှုဟွေ ပြောသည်မှာ အမှန်ဖြစ်၏။ တော်ဝင်သင်္ချိုင်းမှ ပြန်ထွက်လာသော တော်ဝင်သခင် အားလုံးသည် သူတို့ကိုယ်သူတို့ တော်ဝင်နယ်မြေ၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအဖြစ် နှလုံးသားထဲမှနေ၍ မှတ်ယူထားကြ၏။

“သူပြန်လာနိုင်မယ်လို့ အကြီးအကဲချုပ်လည်း ထင်နေတာလား…” အန်လင်းအာ၏ မျက်လုံးလေးများ တလက်လက် တောက်ပသွားခဲ့၏။

“အဲ့လိုတော့ ထင်မိတာပဲ” ရှုဟွေက ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး “ဒါပေမယ့် ဖြစ်နိုင်ချေက သိပ်ပြီး ရှလှရယ်လို့တော့ မဟုတ်ဘူး”

“စောင့်နေ။ သူရှင်တို့အားလုံးကို အံ့အားသင့်သွားအောင် လုပ်ပြလိမ့်မယ်” အန်လင်းအာက လက်သီးတင်းတင်းဆုပ်လိုက်၏။

အကြီးအကဲ သုံးယောက်စလုံး အန်လင်းအာကို သတိချင်တကြီး စိုက်ကြည့်မိလိုက်ကြ၏။ တော်ဝင် သင်္ချိုင်းထဲသို့ လွန်ခဲ့သည့် လေးလကတည်းက ဝင်သွားသော ရန်ကိုင်သည် အသက်ရှင်လျက် ကျိန်းသေ ပြန်ထွက်လာနိုင်လိမ့်မည်ဟု မည်သည့်အတွက်ကြောင့် အန်လင်းအာ အခိုင်အမာ ယုံကြည်နေရသနည်း။

———————————-

တိုးလျလျ မာန်သွင်းအော်ဟစ်သံနှင့်အတူ ရန်ကိုင် ခန္ဓာကိုယ်မှ စိတ်စွမ်းအင်တို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့ပြီး သူ့ရှေ့ရှိ စွမ်းအင်လုံးကို ရိုက်ချလိုက်၏။

ခရက်… ခရက်… ဆိုသော မြည်သံနှင့်အတူ ကောင်းကင်နတ်ဘုရား ပညာရပ်ကိုးခု၏ နောက်ဆုံး စွမ်းအင်လုံး ပျက်စီးသွားခဲ့ရ၏။

မဟာကောင်းကင်ဓါး၊ မဟာကောင်းကင် အချုပ်အနှောင်၊ မဟာကောင်းကင်ဆွဲငင်အား၊ ကောင်းကင်ဖမ်းပိုက်ကွန်၊ ကောင်ကင်ဖုံးလက်၊ ကောင်းကင်အပြစ်ပေးလှံတံ၊ မဟာကောင်းကင်ဒိုင်း၊ ခြေယောင်ပျောက်ကောင်းကင်အရိပ်၊ ကောင်းကင် မြှားနီတံ…

ကောင်းကင်နတ်ဘုရား ပညာရပ်ကိုးခုစလုံး ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ အစီအရီ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ ထိုကောင်းကင်နတ်ဘုရား ပညာရပ်ကိုးခုစလုံးသည် ရန်ကိုင် လေ့ကျင့်ခဲ့သော မည်သည့် သိုင်းပညာရပ်၊ ဝိဥာဉ်ပညာရပ်ထက်မဆို သာလွန်ပေ၏။

အချိန်အတော်ကြာအောင် အာရုံစိုက် လေ့လာပြီးနောက် ကောင်းကင်နတ်ဘုရား ပညာရပ် ကိုးခုစလုံးကို သူနားလည်သွားခဲ့လေပြီ။

ထို့ပြင် ဤနေရာရှိ မိုးမြေစွမ်းအင်သည် အရမ်းကိုမှ သိပ်သည်းလွန်းသည့်အတွက် လပေါင်းများစွာကြာအောင် လေ့ကျင့်ပြီးနောက် ကောင်းကင်နတ်ဘုရား ပညာရပ် ကိုးခုစလုံးကို နားလည်တတ်ကျွမ်းသွားရုံမက သူ့ကျင့်ကြံခြင်းမှာပါ အတော်လေး တိုးတက်လာခဲ့ရ၏။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း (၇၉၇) လတ်စသတ်တော့ ဒီလိုကိုး

ကောင်းကင်နတ်ဘုရားပညာရပ် ကိုးခုထဲမှ တစ်ခု၏ စွမ်းအင်အရှိန်အဝါကို ဖျက်စီးလိုက်တိုင်း သူ့ရှေ့ရှိ လမ်းကြောင်းသည် ပိုပို၍ ကြည်လင်ကျယ်ဝန်းလာ၏။ ကောင်းကင်နတ်ဘုရား ပညာရပ်ကိုးခုစလုံးကို နားလည်ပြီးသည့် အချိန်တွင် ဆန်းကြယ်လောကငယ် တစ်ခုလုံးသည် ပို၍ တောက်ပလာသယောင် ထင်ရပြီး လမ်းကြောင်းအဆုံးကို ရန်ကိုင် မြင်တွေ့လာရ၏။

ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် ဘေးပတ်ပတ်လည်ကို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွားရ၏။

ဤဆန်းကြယ်လောကငယ်သည် အရမ်းကိုမှ ကျယ်ပြောလှမည်ဟု ထင်ထားခဲ့သော်လည်း ကောင်းကင် စိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ဆေးကြည့်ပြီးနောက် တော်ဝင်သင်္ချိုင်း တစ်ခုလုံးသည် အလယ်အလတ် အရွယ်မြို့တစ်မြို့ လောက်သာ ကျယ်ဝန်းကြောင်း တွေ့ရှိလိုက်ရ၏။ ရန်ကိုင် တွေ့ခဲ့ဖူးသော ဆန်းကြယ်လောကငယ်များထဲ ဤဆန်းကြယ်လောကငယ်သည် အသေး ဆုံးပင် ဖြစ်၏။

ဤမျှ သေးငယ်သော နေရာငယ်လေးတွင် မကုန်ဆုံးနိုင်သော သိပ်သည်းလှသည့် မိုးမြေစွမ်းအင်များ မည့်သည့် နေရာမှာ ရောက်လာသလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် မစဉ်းစားတတ်အောင် ဖြစ်နေခဲ့၏။ မိုးမြေစွမ်းအင် အရင်းအမြစ်ကြီး တစ်ခုဆီမှ မိုးမြေစွမ်းအင်များ ဤနေရာထဲသို့ အဆက်မပြတ် တိုးဝင်လာနေသည်ဟုပင် ထင်ရ၏။

တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲတွင် အမျိုးမျိုးသော အန္တရာယ်များသည့် စိတ်ဝိဥာဉ် အစီအရင်များကို ရန်ကိုင် အာရုံခံမိလိုက်၏။ ဘူးမသိ ဘမသိနှင့် ထိုစိတ်ဝိဥာဉ် အစီအရင်များကို အသက်ဝင်အောင် သွားလုပ်လိုက်ပါက ကြောက်မက်ဖွယ် တိုက်ခိုက်မှုနှင့် ရင်ဆိုင်ရပေလိမ့်မည်။

သူ့ပတ်ဝန်းကျင်သည် သိသိသာသာကို ကြည်လင် ရှင်းလင်းလာခဲ့၏။ ကောင်းကင်နတ်ဘုရား ပညာရပ် ကိုးခုစလုံး၏ စွမ်းအင် အရှိန်အဝါများကို ဖျက်စီးနိုင်လိုက်သည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်ဟန်တူ၏။

စွမ်းအင် အရှိန်အဝါ ကိုးခုစလုံးကို ဖျက်စီး လိုက်နိုင်သည့်အတွက် တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲရှိ ထောင်ချောက်များ၊ စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်များ သူ့အလိုလို ထွက်ပေါ်လာခြင်း ဖြစ်လောက်၏။

သူနှင့် မလှမ်းမကမ်း၍ ပြန့်ကျဲနေသော အရိုးခြောက် များစွာကို တွေ့ရှိလိုက်၏။ အသွေးအသားများကမူ မရှိတော့ချေ။

ထိုအရိုးခြောက်များသည် တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည် တော်ဝင်သခင်လောင်းများ ဖြစ်လောက်၏။ စမ်းသပ်မှုကို ကျရှုံးသဖြင့် ဤနေရာ၌ သေသွားခဲ့ရခြင်း ဖြစ်၏။

အရိုးခြောက်များသာမက ခေါင်းတလားများကိုလည်း နေရာအမျိုးမျိုး၌ တွေ့လိုက်ရ၏။

ခေါင်းတလားများ၏ အရွယ်အစား၊ ပုံသဏ္ဍာန်နှင့် အရောင်တို့သည် တူညီခြင်း မရှိကြချေ။ တူညီသော တစ်ချက်သည်ကား ခေါင်းတလား အားလုံးသည် မနှစ်မြို့စရာ မှုန်ရီရီ အရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ်နေခြင်းပင်။

မတော်တဆ အန္တရာယ် တစ်ခုခုကျလာပါက အချိန်မရွေး တန်ပြန်တိုက်ခိုက်နိုင်ရန် အစစ်အမှန်ချီကို ကြိုတင်စုစည်း၍ အနီးဆုံးနေရာရှိ ခေါင်းတလားဆီ ဖြည်းဖြည်းချင်း လမ်းလျှောက်သွားလိုက်၏။

ခေါင်းတလားဆီရောက်မှ ခေါင်းတလားတွင် အခေါင်းဖုံးမရှိကြောင့် ရန်ကိုင်သိလိုက်ရ၏။ ခေါင်းတလား ထဲတွင် သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်စားထားသော ရုပ်ခန့်သော သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးတစ်ဦး ရှိနေခဲ့၏။

ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး သူ့မျက်လုံးများသည် အလောင်းဘယ်ဘက်လက်ရှိ ကြေးနီရောင် လက်စွပ်ဆီသို့ အလိုလို ရောက်သွားခဲ့၏။

ခေါင်းတလားဘေးတွင် အချိန်အတော်ကြာအောင် ရပ်နေပြီး၊ အန္တရာယ်မရှိမှန်း သေချာသွားပြီးနောက် ထိုလက်စွပ်ကို လှမ်းယူလိုက်၏။

သူခန့်မှန်းသည်သာ မှန်ကန်ပါက ထိုလက်စွပ်သည် ရှုဟွေ ပြောသည့် တော်ဝင်သခင်၏ စိတ်ဝိဥာဉ်လက်စွပ် ဖြစ်ရပေမည်။

ယခင်တော်ဝင်သခင် အားလုံးသည် သူတို့သေရမည့် အချိန် နီးကပ်လာပြီမှန်း သိလိုက်သည်နှင့် စိတ်ဝိဥာဉ် လက်စွပ်နှင့်အတူ တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲ ဝင်သွားလေ့ရှိ၏။ တော်ဝင်သခင်လောင်းတိုင်း၏ ပထမဆုံးနှင့် အရေးအကြီးဆုံး တာဝန်သည် တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲသို့ ဝင်၍ ယခင်တော်ဝင်သခင်ဆီမှ စိတ်ဝိဥာဉ်လက်စွပ်ကို ပြန်လည် ရယူရန်ပင် ဖြစ်လေ၏။

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် စိတ်ဝိဥာဉ်လက်စွပ် မရှိလျှင် တော်ဝင်နယ်မြေ၏ အရေးကြီးသော နေရာ အတော်များများကို အသုံးမပြုနိုင်သောကြောင့်ပင် ဖြစ်၏။

အသက်သုံးရာ မပြည့်ခင်မှာပဲ အသက်ကြီးပြီး သေသွားသည့် သူတော်စင် တတိယအဆင့် ပညာရှင်များကို တုန်ရွှမ်လောကကြီးအတွင်းရှိ ဘုံကိုးခု ထွတ်မြတ်နယ်မြေတွင်သာ‌ တွေ့နိုင်၏။

ထိုလူကြီးကို ခဏကြာအောင် စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် သူသာ ဘုံးကိုခုထွတ်မြတ် နယ်မြေ၏ တော်ဝင်သခင် ဖြစ်လာပါက အသက်သုံးရာပင် ပြည့်အောင် မနေနိုင်ဘဲ အိုပြီး သေသွားရလိမ့်မည် ဖြစ်မှန်း ရန်ကိုင် နားလည်သဘောပေါက်လိုက်၏။

အသက်သုံးရာပင် ပြည့်အောင် မနေနိုင်သော သူတော်စင် တတိယအဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်၏ ဘဝမှာ မည်မျှ သနားစရာ ကောင်းလိုက်လေသနည်း။

လက်စွပ်ကို ယူပြီးနောက် အသေအချာ စစ်ဆေး ကြည့်လိုက်၏။ သို့သော် ထူးထူးခြားခြား ဘာကိုမှ မတွေ့ရှိခဲ့ရသဖြင့် ခေါင်းသာရမ်းမိလိုက်၏။ ထိုလက်စွပ်ကို မည်ကဲ့သို့သော ပစ္စည်းနှင့် လုပ်ထားမှန်း ရန်ကိုင် မသိပေ။ လက်စွပ်အား ထူးခြားဆန်းကြယ်သည့် ပစ္စည်းတစ်ခုဖြစ်မှန်းသာ သူသိ၏။ အဘယ်ကြောင့် ဆိုသော် လက်စွပ်ထဲ နှစ်ထောင်ပေါင်းများစွာ ကြာသွားပြီးသည့်တိုင် ပျောက်ကွယ်ခြင်း မရှိသေးသော ဝေဝါးဝါး စွမ်းအင်လှိုင်းများကို အာရုံခံမိလိုက်သောကြောင့် ဖြစ်၏။

ထိုစွမ်းအင်လှိုင်းများသည် သူနားမလည်နိုင်သော၊ ရှင်းပြမရနိုင်သည့် ဥပဒေသလမ်းစဉ်တိုင်း ဖြစ်တည်နေဟန် ထင်ရ၏။

လက်စွပ်ကို စိုက်ကြည့်နေရင်း လက်စွပ်ဆီမှာ အားကောင်းသော ဆွဲငင်အားတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ မမြင်နိုင်သော လက်ကြီးတစ်ဖက် ထွက်ပေါ်လာပြီး လေဟာနယ်ကို ထိုးခွဲကာ သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်သွားသည့်အလား၊ ရန်ကိုင် ဝိဥာဉ် တုန်တုန်ရင်ရင် ဖြစ်သွားခဲ့ရ၏။

“မဟာကောင်းကင်ဆွဲငင်အား” ရန်ကိုင် မျက်နှာ ဖြူလျော်သွားခဲ့၏။ လက်စွပ်မှ ထွက်ပေါ်လာသော စွမ်းအင်သည် ကောင်းကင်နတ်ဘုရားပညာရပ် ကိုးခုထဲမှ တစ်ခုဖြစ်မှန်း သိသိချင်း ရန်ကိုင်လည်း ချက်ချင်း ခုခံရန် ကြိုးစားလိုက်၏။ သို့သော် မျက်တောင်ပင် မခတ်ရသေး၊ မှိန်ဖျဖျ အလင်းတစ်ချက် လက်သွားခဲ့ပြီး သူ့အသိစိတ် ပင်လယ်ထဲမှ တစ်ခုခု ပျောက်ဆုံးသွားသလို ခံစားလိုက်ရ၏။

ထို့နောက် ချက်ချင်းဆိုသလို သူနှင့် စိတ်ဝိဥာဉ် လက်စွပ်ကြား အဆက်အသွယ်တစ်ခု ဖြစ်တည်လာသလို ခံစားလိုက်ရ၏။

ရန်ကိုင်သည် မှုန်တေတေ မျက်နှာထားဖြင့် သူ့လက်ထဲရှိ စိတ်ဝိဥာဉ်လက်စွပ်ကို မမှိတ်မသုန် စိုက်ကြည့်နေခဲ့၏။ ယခု ထိုစိတ်ဝိဥာဉ်လက်စွပ်ကို တစ်စစီ ဖြစ်အောင် သူဖျက်စီးပစ်ချင်နေလေပြီ။

မဟာကောင်းကင်ဆွဲငင်အားသည် လူတစ်ယောက်၏ ဝိဥာဉ်အပိုင်းအစကို အတင်းအကြပ် ထုတ်ယူနိုင်၏။ ရန်ကိုင်သည်လည်း ထိုပညာရပ်ကို အန်လင်းအာအပေါ် အသုံးပြုခဲ့ဖူး၏။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် အန်လင်းအာ၏ သေခြင်းရှင်ခြင်းကို ထိန်းချုပ်နိုင်ခဲ့သလို သူမစိတ်အခြေအနေ မည်သို့မည်ပုံ ရှိသည်ကိုလည်း ထောက်လှမ်း စစ်ဆေးနိုင်၏။

သို့သော်လည်း တော်ဝင်သခင်၏ စိတ်ဝိဥာဉ် လက်စွပ်သည် မဟာကောင်းကင်ဆွဲငင်အားကိုသုံး၍ ရန်ကိုင် ဝိဥာဉ်တစ်ပိုင်းတစ်စကို အတင်းအကြပ် ထုတ်ယူသွား၏။

ပြောစရာမလိုအောင်ပင် ယခုကဲ့သို့ ဖြစ်သွားရခြင်းသည် ယခင်တော်ဝင်သခင်၏ အကြံအစည်သာ ဖြစ်ရပေမည်။

ကံကြမ္မာတစ်ပတ် ပြန်လည်ခြင်းပင်…

သူတော်စင် တတိယအဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက်ကို ရန်ကိုင် မည်ကဲ့သို့ ခုခံနိုင်မည်နည်း။

သူသာ ထိုစိတ်ဝိဥာဉ်လက်စွပ်ကို လွှင့်ပစ်လိုက်ပါက သူ့ဝိဥာဉ်အပိုင်းအစကို လွှင့်ပစ်လိုက်သည်နှင့် အတူတူပင် ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။ ရန်သူ တစ်ယောက်ယောက်သာ ထိုလက်စွပ်ကို ရသွားပါက ရန်ကိုင်၏ သေခြင်းရှင်ခြင်းကို ထိန်းချုပ်ထားနိုင်သည်နှင့် အတူတူပင် ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။

သူ့စိတ်ထဲ ယခင်တော်ဝင်သခင်၏ ဆွေစဉ်မျိုးဆက် (၁၈)ဆက်ကို အားပါတရ ကျိန်ဆဲတော့လေ၏။ ယခင်က စိတ်ဝိဥာဉ်လက်စွပ်ကို ရလျှင် ထိုလက်စွပ်ကိုသုံး၍ ရှုဟွေဆီမှ သူ့လွတ်လပ်ခွင့်နှင့် ပြန်လဲမည်ဟု ကြံနေခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။ သို့သော်လည်း ထိုစိတ်ဝိဥာဉ် လက်စွပ်သည် သူ့ဝိဥာဉ်အပိုင်းအစကို အပိုင်သိမ်းထားရာ ထိုလက်စွပ်ကို အခြားတစ်ယောက်၏ လက်ထဲသို့ သူမည်ကဲ့သို့ ထည့်ရဲတော့မည်နည်း။

ရန်ကိုင် လုံးဝကို စိတ်ညစ်၊ စိတ်ချဉ်ပေါက် နေခဲ့လေပြီ။

ဘာဆက်လုပ်လို့ လုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေစဉ်မှာပဲ ယခင်တော်ဝင်သခင်၏ အလောင်းခန္ဓာကိုယ်ဆီမှ စွမ်းအင်လှိုင်းတစ်လှိုင်း ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။

တစ်ချိန်တည်းတွင် တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲရှိ ခေါင်းတလားတိုင်းဆီမှ တူညီသော စွမ်းအင်လှိုင်းများ ထွက်ပေါ်လာပြီး ရန်ကိုင်ဆီသို့ တိုးဝင်လာခဲ့လေ၏။

စွမ်းအင်အားလုံးသည် ရန်ကိုင် ကိုယ်ထဲရှိ တစ်ခုခု၏ ဆွဲဆောင်ခြင်း ခံနေရသည့်အလား။ သူ့အသိစိတ်ပင်လယ် အတားအဆီး ချက်ချင်း ကျိုးပျက်သွားခဲ့ပြီး လှိုင်းလုံးပမာ စွမ်းအင်တို့ သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲ တရဟော ဝင်ရောက်လာခဲ့ရာ ရန်ကိုင် အသိစိတ်တစ်ခုလုံး ပရမ်းပတာ ဖြစ်သွားခဲ့ရလေ၏။

ရန်ကိုင် မျက်နှာတစ်ခုလုံး သွေးဆုတ် ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီး ချက်ချင်း တင်ပလင်ခွေ ထိုင်ချကာ သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ကို သွားစစ်ဆေးကြည့်လိုက်လေ၏။

အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ရောက်သော်၊ သူ့အသိစိတ် ပင်လယ်တစ်ခုလုံး လှိုင်ထန်၊ လေထန်နေခဲ့သည်ကို တွေ့ရှိလိုက်ရ၏။ သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်သည် ပြင်ပစွမ်းအင်များ ကျူးကျော်လာသည်ကို အလိုလို တန်ပြန်တိုက်ခိုက်ရန် ကြိုးစားနေသည့်ပုံပင်။

မီးတောက်ပင်လယ်သည် မီးတောက်လှိုင်တံပိုးများကို ထုတ်လွှတ်ရင်း ကျူးကျော်ဝင်ရောက်လာသည် စွမ်းအင် များကို လိုက်လံတိုက်ခိုက်နေခဲ့၏။ သူ့အသိစိတ်ပင်လယ် ထဲသို့ ကျူးကျော်ဝင်ရောက်လာသည့် စွမ်းအင်များသည် တေဇောဓါတ်အသိစိတ်ပင်လယ်ကို ကြောက်ရွံ့သည့် အလား မီးတောက်များဆီမှ ဝေးရာသို့ ထွက်ပြေးနေခဲ့၏။

ထွက်ပြေးနေစဉ် အတောအတွင်း ထိုကျူးကျော် စွမ်းအင်များသည် ရန်ကိုင်ဆီသို့ စိတ်စွမ်းအင်လှိုင်းများ ပို့လွှတ်၍ အိပ်ငွေ့ချရန် ကြိုးစားနေခဲ့ကြ၏။

ရန်ကိုင် သင်္ကာမကင်း ဖြစ်သွားပြီး မျက်လုံး မှေးစဉ်း၍ သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ ကျူးကျော် ဝင်ရောက်လာသော စွမ်းအင်များကို စိုက်ကြည့်လိုက်၏။ သူစိတ်အခြေအနေ တဖြည်းဖြည် တည်ငြိမ်လာသဖြင့် မီးပင်လယ်ကြီးလည်း တဖြည်းဖြည်း ပြန်လည် တည်ငြိမ်လာခဲ့၏။

ရန်ကိုင် မြင်ရသလောက် ထိုစွမ်းအင် အစုအဝေးများသည် ဘုံးကိုခုထွတ်မြတ်နယ်မြေ တော်ဝင်သခင်ဟောင်းများ၏ စိတ်ဆန္ဒများပင် ဖြစ်ကြ၏။ ရှင်းရှင်းပြောရလျှင် ထိုစွမ်းအင်များသည် အကြွင်းအကျန် စိတ်ဝိဥာဉ်များ ဖြစ်ကြ၏။

သို့သော်လည်း လက်ရှိ မြင်တွေ့ရသလောက် အခြင်းအရာကို ထောက်ရှု၍ ပြောဆိုရမည်ဆိုပါက ထိုအကြွင်းအကျန် စိတ်ဝိဥာဉ်များသည် တော်ဝင်သခင်များ မသေခင် ထားရစ်ခဲ့သည့် နောက်ဆုံးတာဝန်ကို ပြီးမြောက်အောင် ဆောင်ရွက်နေပုံ ထင်ရ၏။

ထိုစိတ်ဝိဥာဉ် အကြွင်းအကျန်များသည် ရန်ကိုင်အား ဒုက္ခရောက်အောင် မလုပ်ဘဲ စိတ်စွမ်းအင်လှိုင်းများကိုသာ အဆက်မပြတ် ထုတ်လွှတ်၍ ရန်ကိုင်အား တစ်ခုခုပြောရန် ကြိုးစားနေခဲ့၏။

တစ်ခဏတာ တုန့်ဆိုင်းသွားပြီးနောက် သူ့ဝိဥာဉ် အကာအကွယ်ကို လျော့ချ၍ ထိုစိတ်ဝိဥာဉ် အကြွင်းအကျန်များ ပြောရန် ကြိုးစားနေသည်ကို အရင်ဆုံး နားထောင်ကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။

ခဏအကြာ၌ ရန်ကိုင်အမူအရာ ထူးထူးဆန်းဆန်း ဖြစ်သွားခဲ့ရ၏။

အမှန်တရားသည် သူထင်ထားသည်နှင့် တလွဲစီ ဖြစ်နေခဲ့၏။ ထိုစိတ်ဝိဥာဉ် အကြွင်းအကျန်များသည် သူ့အား ကျင့်စဉ် သို့မဟုတ် သိုင်းပညာရပ် တစ်ခုခု သင်ကြားပေးရန် လုပ်နေခြင်းမဟုတ်ဘဲ ဦးနှောက်ဆေးရန် ကြိုးစားနေခြင်း ဖြစ်၏။

ချက်ချင်းပဲ တော်ဝင်နယ်မြေအပေါ် ရန်ကိုင်၏ အထင်အမြင်လည်း ပြောင်းလဲလာခဲ့ရ၏။ တော်ဝင်နယ်မြေ၌ နေရသည်မှာလည်း အရမ်းကြီး မဆိုးလှဘူဟု ရုတ်တရက် ခံစားမိလာ၏။ တော်ဝင်သခင် ဖြစ်လာခဲ့လျှင် မြင့်မာသော ဂုဏ်အဆင့်အတန်း၊ အမျိုးမျိုးသော အဖိုးတန် ရတနားကို ပိုင်ဆိုင်နိုင်ရုံမက လူထောင်ပေါင်းများစွာကိုလည်း အမိန့်ပေးနိုင်လိမ့်မည်။ ထိုမျှသာမက သိုင်းတာအို၏ အထွဋ်အထိပ်သို့လည်း အချိန်တိုအတွင်း တက်လှမ်းနိုင်ပေဦးမည်။ ကိုယ့်ဘာသာ ကျားကုတ်ကျားခဲ ကြိုးစားနေရသည်ထက် အများကြီး ပိုကောင်းပေ၏။

ထိုကဲ့သို့သော အတွေးများသည် ရန်ကိုင်၏ စိတ်ဆန္ဒကို လျော့ရဲအားပျော့လာအောင် လုပ်နေခဲ့၏။ ယခင်တော်ဝင်သခင်းများသည် သူ့အအပေါ် နွေးထွေး ကြင်နာပြီး သူတို့၏ သင်ကြားပြသမှုများကို ထပ်မံ၍ နားထောင်ချင်လာခဲ့၏။

သို့သော်လည်း ထိုအချိန်မှာပင် သူ့စိတ်ဝိဥာဉ် အတွင်းပိုင်းမှ ဆန့်ကျင်ခြင်း အာတစ်ရပ် ပေါက်ကွဲ ထွက်လာခဲ့၏။ သူ့နှလုံးသား တင်းကြပ်သွားခဲ့ပြီး ထိုစိတ်ဝိဥာဉ်အကြွင်းအကျန်များနှင့် ပြောဆို ဆက်ဆံနေသည်ကို ချက်ချင်း ရပ်တန့်ပစ်လိုက်၏။ ထိုတလွဲအတွေးများကို ခေါင်းထဲမှ ချက်ချင်း ဖယ်ထုတ်၍ ယခင်တော်ဝင်သခင်များ၏ စိတ်ဝိဥာဉ်အကြွင်းအကျန် များကို အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

“လတ်စသတ်တော့ ဒီလိုကိုး” ရန်ကိုင်က လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်ပြီး သူ့မျက်ဝန်းအစုံ ရုတ်ချည်း အေးစက်သွားခဲ့၏။

သူတော်စင်မများ ပြန်ခေါ်လာသည့် တော်ဝင်သခင် များသည် မည်သည့် အတွက်ကြောင့် တော်ဝင်နယ်မြေ အပေါ် အသက်ပင်ပေးရပေးရ သစ္စာရှိနေလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် အတော်လေး သိချင်ခဲ့ဖူးမိ၏။ လတ်စသတ်တော့ အဖြေသည် ယခင်တော်ဝင်သခင်ဟောင်းများ၏ စိတ်ဝိဥာဉ် အကြွင်းအကျန်များကြောင့် ဖြစ်နေခဲ့၏။

သူ့ဝိဥာဉ်သည် သာမန်ထက် ပိုမို သန်မာနေသည့် အတွက်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ရန်ကိုင်သည် ယခင် လူများ၏ လမ်းစဉ်အတိုင်း လိုက်သွားရပေလိမ့်မည်။

တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲသို့ ဝင်ခဲ့သော ယခင် တော်ဝင်သခင်လောင်းများအနက် အားအကောင်းဆုံးသည် မသေမျိုးပထမအဆင့် ပညာရှင်များသာ ဖြစ်ကြ၏။ ထို့ကြောင့် သူတို့၏ ဝိဥာဉ်သည် အရမ်းကြီး သန်မာခြင်း မရှိချေ။ သို့ရာတွင် ရန်ကိုင်၏ စိတ်စွမ်းအင်ကမူ သူ့ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်ထက် အများကြီး ပိုမြင့်နေ၏။

ထို့အပြင် သူသည် ဘုံးကိုခုထွတ်မြတ်နယ်မြေ၏ တော်ဝင်သခင်ရာထူးကို တစ်ခါမှ မလိုချင်ခဲ့၏။ ထို့ကြောင့် တော်ဝင်သခင်ဟောင်းများ၏ ဖြာယောင်းသွေးဆောင်မှု အောက်မှ အလျင်အမြန် ရုန်းထွက်လာနိုင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။

ထိုအချက်အားလုံးကို စဉ်းစားမိသည်နှင့် ရန်ကိုင် လုံးဝကို အကြောက်အလန့် ကင်းသွား၏။ အခြား ပညာရပ် တစ်မျိုးမျိုးသုံးမည်ကို သူကြောက်မိသော်လည်း ထိုအကြွင်းအကျန် စိတ်ဝိဥာဉ်များ၏ အကြီးဆုံး အမှားသည် သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ ဝင်ရောက်လာခြင်းပင်။

ဤနေရာ၌ သူသည် အရှင်သခင် ဖြစ်သည်။

ထိုအကြွင်းအကျန် စိတ်ဝိဥာဉ်များနှင့် ဆက်သွယ်ရန် ကြိုးစားကြည့်လိုက်သော်လည်း မည်သည့် တုန့်ပြန်မှုမှ မရရှိခဲ့၏။ ယခင်တော်ဝင်သခင် အားလုံးသည် သေဆုံးသွားခဲ့ပြီ ဖြစ်ပြီး ထိုအကြွင်းအကျန် စိတ်ဝိဥာဉ် များသည် ထူးဆန်းသော ပညာရပ်တစ်ခုခုကြောင့် ဤနေရာ၌ ရှိနေခြင်းဖြစ်၏။ သို့သော် ထိုအကြွင်းအကျန် စိတ်ဝိဥာဉ် စိတ်ဝိဥာဉ်များထဲ ယခင်တော်ဝင်သခင်များ၏ အသိစိတ်မရှိတော့ချေ။ ထိုအရာများသည် တော်ဝင်သခင်များ မသေခင် ချမှတ်ခဲ့သော တာဝန်ကိုသာ စက်ရုပ်တစ်ရုပ်ကဲ့သို့ လုပ်ဆောင်နေခြင်း ဖြစ်၏။

ထိုအကြွင်းအကျန် စိတ်ဝိဥာဉ်များသည် လက်လျှော့သွားခြင်း မရှိဘဲ ရန်ကိုင်အား ဆက်လက်၍ ဖြာယောင်းသွေးဆောင်နေခဲ့သဖြင့် ရန်ကိုင်လည်း တဖြည်းဖြည်း စိတ်မရှည်ချင် ဖြစ်လာခဲ့၏။ နောက်ဆုံး ထိုအကြွင်းအကျန် စိတ်ဝိဥာဉ်များကို တစ်ခါတည်း လတ်စဖျောက်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။ ဆုံးဖြတ်ပြီးသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သုတ်သုတ်ခြင်း နတ်ဆိုးမျက်လုံးကို ဖွင့်လိုက်လေ၏။

ရွှေရောင်မျက်လုံးသည် ဘုန်းတန်ခိုး ကြီးမြတ်သော အရှင်သခင်တစ်ပါးပမာ ထိုအကြွင်းအကျန် စိတ်ဝိဥာဉ် များကို ငုံ့ကြည့်လာခဲ့ပြီး ရွှေရောင်အလင်းတန်းတစ်စင်း ပစ်လွှတ်လိုက်၏။ ရွှေရောင်အလင်းတန်၏ ထိမှန်ခြင်း ခံလိုက်ရသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သူတော်စင် တတိယအဆင့် ပညာရှင်များ၏ အကြွင်းအကျန် စိတ်ဝိဥာဉ် အားလုံး ချက်ချင်း သန့်စင်ခြင်း ခံလိုက်ရ၏။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း (၇၉၈)နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားရွှေရောင်သွေး

တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲ၊ ယခင်တော်ဝင်သခင်များ၏ အကြွင်းအကျန် စိတ်ဝိဥာဉ်များကို စုပ်ယူရင်း ရန်ကိုင် အချိန်နည်းနည်း ထပ်ဖြုန်းခဲ့၏။

ယခုတစ်ကြိမ် သူတော်တော်လေးကို မြတ်သွားခဲ့ရ၏။

သူ့ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့် တိုးတက်လာခြင်း မရှိသော်လည်း များလှစွာသော သူတော်စင် တတိယအဆင့် ပညာရှင်များ၏ စိတ်ဝိဥာဉ် အကြွင်းအကျန်များကို ဝါးမြိုနိုင်ခဲ့သဖြင့် သူ့အနာဂတ် လမ်းကြောင်းနှင့် ပက်သက်၍ ပို၍ ကောင်းကောင်း နားလည်လာခဲ့လေပြီ။

သူ့ခန္ဓာကိုယ်နှင့် အစစ်အမှန်ချီသာ အမှီ လိုက်နိုင်နေသရွေ့ စိတ်ပူစရာမလိုဘဲ အဆင့်တက်နိုင် ပေလိမ့်မည်။ မသေမျိုး တတိယအဆင့် ပညာရှင် ဖြစ်မလာခင် အချိန်အထိ မည်သည့် အတားအဆီးကိုမှ မတွေ့ရဘူးဟု ပြောလျှင်ပင် မမှားချေ။

ထိုကဲ့သို့သော ကံကောင်းမှုမျိုးသည် ကျင့်ကြံသူ အားလုံး၏ အိမ်မက်ပင် ဖြစ်လေ၏။

ကျင့်ကြံသူများ အဆင့်တက်ရန် ခက်ခဲခြင်းမှာ နောက်တစ်ဆင့်သို့ ချိုးဖျက်တော့မည့် အခိုက်အတန့်သို့ ရောက်သည်နှင့် အတားအဆီးများကို ကြုံတွေ့ ရသောကြောင့်ပင် ဖြစ်လေ၏။ ထိုအတားအဆီးကို မကျော်ဖြတ်နိုင်ပါက လက်ရှိအဆင့်မှ နောက်တစ်ဆင့်သို့ ဘယ်တော့မှ တက်နိုင်တော့လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

ကျင့်ကြံသူတိုင်း အဆင့်တစ်ဆင့်မှ နောက်တစ်ဆင့်သို့ ချိုးဖျက်ရန် အတားအဆီးများကို ရင်ဆိုင်ရ၏။ အရမ်းကိုမှ ပါရမီ မြင့်မားလှသော ကောင်းကင်ချီးပေး သားတော်များပင်လျှင် ငယ်ရွယ်စဉ်၌ အဆင့်တက်မြန်သော်ငြား နောက်ပိုင်း ရောက်လာသည့် အခါ မရေမတွက်နိုင်သော အဆင့်တက် အတားအဆီး များကို ကြုံတွေ့ရသောကြောင့် သူတို့၏ ကျင့်ကြံခြင်း အဆင့် နှေးကွေးလာရ၏။

အခွင့်အရေးတစ်ခုခုကို ကြုံတွေ့လျှင်တွေ့၊ မတွေ့လျှင် ကံကောင်းမှသာ နောက်တစ်ဆင့်သို့ တက်သွားနိုင်သူများ ဒုနှင့်ဒေးပင်။

ထို့ကြောင့် အဆင့်တက် အတားအဆီးဆိုသည်မှာ ကျင့်ကြံသူတိုင်း စိုရိမ်ရသည့် အရာတစ်ခုဟု ဆို၍ရ၏။ သိုင်းလမ်းစဉ် လျှောက်လှမ်းသူ မည်သူမဆို အဆင့်တက် အတားအဆီးများကို ကြုံတွေ့ရ၏။

ရန်ကိုင်သည်လည်း အဆင့်တက် အတားအဆီး များကို ကြုံတွေ့ခဲ့ရဖူး၏။ မရေမတွက်နိုင်သော သေရေးရှင်ရေး အခြေအနေများကို ကြုံတွေ့ပြီးမှသာ အတားအဆီးများကို ကျော်လွှားနိုင်ခဲ့၏။

သို့သော်လည်း ယခုမှစ၍ ထိုအဆင့်တက် အတားအဆီးများကို စိုးရိမ်နေစရာ မလိုတော့ချေ။ သူတော်စင် တတိယအဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်မလာခင် အချိန်ထိ သူ့ကျင့်ကြံခြင်း ခရီးလမ်းသည် လုံးဝကို ချောမွတ်နေပေလိမ့်မည်။

သက်ပြင်းယဲ့ယဲ့လေး ချလျက် မတ်တပ်ရပ်လိုက်၏။ ရုတ်တရက် သူ့ရှေ့ရှိ ခေါင်းတလားထဲမှ စွမ်းအင်လှိုင်း ဖျော့ဖျော့လေးများ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သဖြင့် စစ်ဆေး ကြည့်လိုက်ရာ ရန်ကိုင် ပြုံးမိသွား၏။

စွမ်းအင်လှိုင်း ထွက်ပေါ်လာရာဆီသို့ ကောင်းကင် စိတ်အာရုံ ပို့လွှတ်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ခေါင်းတလား ဆီမှ စွမ်းအင်အလင်းတန်းတစ်ခု ပေါက်ကွဲ ထွက်လာခဲ့ပြီး ရန်ကိုင် တည့်တည့်ဆီသို့ ပျံသန်းလာခဲ့၏။

သူ့လက်ကို အသာအယာ ဆန့်ထုတ်ပေးလိုက်ပြီး ထိုစွမ်းအင် အလင်းတန်းသည်လည်း သူ့လက်ဝါးထက်သို့ ကျဆင်းလာခဲ့၏။ ထိုစွမ်းအင် အလင်းတန်းလေးသည် ငွေရောင်သစ်ရွက်‌လေးတစ်ရွက် ဖြစ်နေပေ၏။

သစ်ရွက်မျက်နှာပြင်ပေါ်ရှိ ရွက်ကြောများသည် အသက်ရှိနေသည့် သွေးကြောများပမာ… သို့သော် ထိုရိုးရှင်းပြီး အထိအခိုက်မခံဟန်ရသော သစ်ရွက်သည် ထိတ်လန့်ဖွယ်ရာ အရှိန်အဝါကို အမှန်ကတယ် ထုတ်လွှတ်နေခဲ့၏။

သူတော်စင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် လက်နက်တစ်ခု…

ယခင်တော်ဝင်သခင်များ အသုံးပြုခဲ့သည့် လက်နက်တိုင်းသည် သူတော်စင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် လက်နက်များ ဖြစ်သည်ဟု ရှုဟွေနှင့် အကြီးအကဲများ ပြောခဲ့၏။ ထိုကဲ့သို့ သူတော်စင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် လက်နက်မျိုး ဤလောကကြီး၌ များများစားစား မရှိပေ။

ထိုငွေရောင်သစ်ရွက်လေးထက် ယခင်တော်ဝင်သခင်၏ ဝိဥာဉ်အမှတ်အသား ရှိနေခဲ့၏။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်သည် ယခင်တော်ဝင်သခင် အားလုံး၏ အကြွင်းအကျန် စိတ်ဝိဥာဉ်များကို စုပ်ယူခဲ့သဖြင့် ထိုစိတ်ဝိဥာဉ် အမှတ်အသားကို သူထိန်းချုပ်နိုင်ပေ၏။

တစ်နည်းဆိုရသော် ထိုခေါင်းတလားထဲ မည်သည့် ပစ္စည်းပင်ရှိပါစေ၊ ထိုပစ္စည်းများကို မည်သည့် ဘေးထွက် ဆိုးကျိုးမှ မကြုံတွေ့ရဘဲ ရန်ကိုင် ရယူနိုင်၏။

ထိုသစ်ရွက်ပုံစံ လက်နက်မျိုး သူတစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးခဲ့။ သို့သော်လည်း တုန်းရွှမ်လောကကြီးတွင် ရှိနေသော လက်နက်များသည် ပုံသဏ္ဏာန်၊ အရွယ်အစား အမျိုးမျိုးဖြင့် ရှိနေကြခြင်း ဖြစ်၏။ ထိုငွေရောင် သစ်ရွက်လေးသည် အံ့အားသင့်ဖွယ် စွမ်းအားကို ပိုင်ဆိုင်ထားသော်ငြား ထိုလက်နက်ကို မသန့်စင်ရသေးသဖြင့် သစ်ရွက်၏ လုပ်ဆောင်ပုံကို ရန်ကိုင် သေသေချာချာ မသိသေးချေ။ ထို့ကြောင့် ထိုသစ်ရွက်လေးကို အနက်ရောင်သိုလှောင် နေရာလွတ်ထဲသာ အရင်ထည့်သိမ်းထားလိုက်၏။

အမျိုးမျိုးသော အရံအတား၊ အစီအရင်များကို ရှောင်ရှားရင်း ဒုတိယခေါင်းတလားဆီ စိတ်အား ထက်သန်စွာဖြင့် ဆက်လျှောက်သွားလိုက်၏။

ဤနေရာတစ်ခုလုံးကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရန် ရန်ကိုင် ဆုံးဖြတ်ထားလိုက်လေပြီ။

ဤနည်းဖြင့် ရတနာများစွာကို ရန်ကိုင် ရယူနိုင်ခဲ့၏။ ခေါင်းတလားအားလုံးကို ယခင်တော်ဝင်သခင်များ ပိုင်ဆိုင်လေရာ သူတို့ အသုံးပြုခဲ့သော လက်နက် များသည်လည်း အရမ်းကိုမှ အဆင့်မြင့်လှမည်မှာ သံသယ ရှိစရာ မလိုချေ။

ခေါင်းတလား တစ်ခုချင်းစီတိုင်းထဲ အနည်းဆုံး သူတော်စင်အဆင့် လက်နက်တစ်ခုစီ ရှိကြ၏။ အများစု၌ သူတော်စင် အလယ်အလတ်အဆင့် လက်နက်များကို တွေ့ရပြီး သူတော်စင် အဆင့်နိမ့် လက်နက်များကို အနည်းအကျဉ်းသာ တွေ့ရ၏။ ကံမကောင်းစွာဖြင့် သူတော်စင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် လက်နက်ဆို၍ ရန်ကိုင် အရင်ဆုံး ရရှိခဲ့သည့် ငွေရောင်သစ်ရွက်လေးသာ ရှိ၏။

လက်နက်အားလုံးသည် မဆိုးလှသော်လည်း ရန်ကိုင် အကြိုက် ဖြစ်မနေခဲ့။ မည်သည့် လက်နက် ပညာရပ်ကိုမှ လေ့လာမထားသော ရန်ကိုင်အတွက် ထိုဓါးများ၊ လှံများနှင့် ဆေးဘားဓါးများသည် အသုံးမဝင် ဖြစ်နေခဲ့ရ၏။ ရန်ကိုင်သည် တိုက်ခိုက်ရာ၌ သူ့လက်နှင့်ခြေထောက်ကိုသာ အသုံးပြုတတ်၏။

ရန်ကိုင်အာရုံကို ဖမ်းစားသွားသည့် တစ်ခုတည်းသော အရာသည်ကား အနက်နီရောင် ချပ်ဝတ်အင်္ကျီပင် ဖြစ်၏။ ထိုချပ်ဝတ်အင်္ကျီသည် အရမ်းကြီး အရောင်မမှိန်သလို အရမ်းကြီးလည်း မရောင် မတောက်၊ ပုံစံလေးကလည်း လှ၏။ ပုံစံလှရုံသာမက ထိုချပ်ဝတ်အင်္ကျီသည် သူတော်စင် အဆင့်နိမ့် ပညာရှင်များ တိုက်ခိုက်မှုများကိုပင် ခုခံနိုင်ပေ၏။

သို့သော် ထိုချပ်ဝတ်သည် အမျိုးသမီးအတွက် ထုလုပ်ထားခြင်း ဖြစ်၏။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ထိုချပ်ဝတ်ကို အမျိုးသမီးတစ်ဦးထံမှ ရယူခဲ့သောကြောင့် ဖြစ်၏။

ထိုချပ်ဝတ်ကို တွေ့ခဲ့သော ခေါင်းတလားသည် အခြား ခေါင်းတလားများနှင့် ကွဲပြား၏။ ထိုခေါင်းတလားထဲတွင် အရိုးခြောက်နှစ်ခု ရှိနေခဲ့ပြီး တစ်ခုသည် ယခင်တော်ဝင် သခင် ဖြစ်ကာ အခြားတစ်ခုသည် သူတို့မျိုးဆက်မှ သူတော်စင်မ တစ်ယောက်ဖြစ်၏။ နှစ်ယောက်သည် သေသည့်တိုင် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ပွေ့ဖက် ထားကြရာ ရန်ကိုင် သက်ပြင်းသာ ချလိုက်မိ၏။

ထိုချပ်ဝတ်ကို စုယန် သို့မဟုတ် ရှနင်းချန်အတွက် ယူသွားရပေမည်။

ခဏအကြာ၌ နောက်ဆုံး ခေါင်းတလားရှေ့သို့ ရန်ကိုင် ရောက်လာခဲ့၏။ သူ့အား အံ့ဩသွားစေသည်ကား ထိုခေါင်းတလားတွင် မည်သည့် လက်နက်ပစ္စည်းမှ ရှိမနေခြင်းပင်။ အခြားခေါင်းတလားများနှင့် မတူသည့် အချက်တစ်ချက်လည်း ရှိသေး၏။ ထိုအချက်သည် ခေါင်းတလား တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပိတ်ထားခြင်းပင်။ ခေါင်းတလားအား အရံအတားပေါင်းများစွာဖြင့် အထပ်ထပ် ပိတ်ကာထား၏။ သို့သော်လည်း နှစ်ပေါင်း များစွာ ကြာညောင်းခဲ့ပြီ ဖြစ်သဖြင့် ခေါင်းတလားကို ပိတ်ထားသော အရံအတားများသည် တဖြည်းဖြည်း လျော့ရဲစ ပြုနေခဲ့လေပြီ။

ဘာကြောင့်မှန်း မသိရသော်လည်း ထိုခေါင်းတလား ရှေ့ မတ်တပ်ရပ်နေရုံဖြင့် နှလုံးခုန်မြန်လာသလို သူ့သွေးများသလည်း ဂနာမငြိမ် ဖြစ်လာခဲ့၏။ ခေါင်းတလားထဲမှ တစ်ခုခုသည် သူ့သွေးများကို ဆွဲဆောင်နေသည့်အလား။

ခဏတာ စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် ရန်ကိုင် ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းရမ်းလိုက်၏။ ခေါင်းတလားကို ပိတ်ထားသော အရံအတားများကို ကျော်ထဲ ခေါင်းတလားထဲ ကြည့်၍ မရခဲ့ချေ။

သို့သော်လည်း ခေါင်းတလားကို ပိတ်ထားသဖြင့် ခေါင်းတလားပိုင်ရှင်သည် အခြားသူများ နှောင့်ယှတ် လာမည်ကို မလိုလားသည့်ပုံပင်။

ထူးထူးဆန်းဆန်း ခံစားနေရသည့် အတွက်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ရန်ကိုင်သည် ထိုခေါင်းတလားကို လက်လျှော့၍ လှည့်ပြန် မိသွားပေလိမ့်မည်။ သို့သော်လည်း ယခုမူ ထိုကဲ့သို့ မလုပ်နိုင်တော့ချေ။

မည်သို့ပင် စိတ်ထိန်းစေကာမူ သူ့သိချင်စိတ်ကို မဖိနှိပ်ထားနိုင်ခဲ့ချေ။

တစ်ခဏတာ တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက် စိတ်ပိုင်းဖြတ် လိုက်သည့်အလား လက်ကိုမြှောက်၍ ခေါင်းတလားကို ထိုးချလိုက်၏။

သူတော်စင် တတိယအဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက် ဖန်တီးထားခဲ့သော အရံအတားကို ရန်ကိုင်ကဲ့သို့ မသေမျိုး ဒုတိယအဆင့် ကောင်လေး တစ်ယောက်က မည်သို့မှ ချိုးဖျက်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ သို့သော် ထိုတော်ဝင် သခင် သေဆုံးသွားခဲ့သည်မှာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာညောင်းခဲ့ပြီ ဖြစ်သည့်အတွက် အရံအတားသည်လည်း ယခင်လောက် ကောင်းမွန်မနေတော့ချေ။

ထို့ကြောင့် အရံအတားအားလုံးကို တစ်နာရီအတွင်း ရန်ကိုင် ဖျက်စီးပစ်လိုက်နိုင်ခဲ့၏။

ခေါင်းတလားအဖုံးကို ဖွင့်လိုက်သည်နှင့် အော်ဂလီဆန်စရာ ကောင်းလှသော အခိုးအငွေ့များ ခေါင်းတလားထဲမှ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ အဖုံး ပွင့်သွားသည်နှင့် မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် ရန်ကိုင် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားခဲ့ရ၏။

အရိုးခြောက်တစ်ခုလုံး ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာရထားခဲ့ပြီး ပျက်စီးနေခဲ့၏။ ရန်ကိုင် မြင်ရသလောက် ရှစ်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်းသော အရိုးများသည် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထိခိုက်ထား၏။

ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်နေခဲ့ရလေပြီ။

တော်ဝင်သခင်တိုင်းသည် သူတော်စင် တတိယအဆင့် ပညာရှင်များ ဖြစ်ကြ၏။ ဤတစ်ယောက်သည်လည်း ချွင်းချက် မဟုတ်ချေ။ ထိုကဲ့သို့ အဆင့်သို့ ရောက်သည်နှင့် လူတစ်ယောက်၏ အသွေးအသားနှင့် အရိုးများသည် လုံးဝကို မာကျောလာမည်ဖြစ်ရာ တိုက်ခိုက်မှု အနည်းငယ်ကသာ သူတို့ကို ထိခိုက်အောင် လုပ်နိုင်ကြတော့၏။

သို့သော်လည်း သူ့ရှေ့ရှိ အရိုးခြောက်၏ ပိုင်ရှင်သည် သူတော်စင် တတိယအဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက် ဖြစ်သော်လည်း ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထိခိုက်ထားခဲ့၏။ ဤပညာရှင်သည် မသေခင်အချိန်တွင် အားကောင်းသော ရန်သူတစ်ယောက်နှင့် တိုက်ခိုက်ခဲ့ရပြီး အပြတ်အသတ် ရှုံးနိမ့်ခဲ့ရသည့်ပုံပင်။ ထို့အပြင် ဤပညာရှင် သေသွားရသည့် အကြောင်းအရင်းများလည်း ထိုဒဏ်ရာများကြောင့်ပင် ဖြစ်ပေ၏။

မည်ကဲ့သို့သော လူကများ သူတော်စင်တတိယအဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်ကို သတ်ပစ်နိုင်လောက်အောင် အားကောင်းလေသနည်း။

ငေးငေးငိုင်ငိုင်ဖြင့် ရန်ကိုင်အကြည့်သည် အရိုးခြောက်ဆီမှ အနားရှိ ပုလင်းနက်လေးပေါ်သို့ ရောက်သွားခဲ့၏။

မသေခင်အချိန်တွင် တော်ဝင်သခင်သည် လက်နှစ်ဖက်ကို ရင်ဘတ်ပေါ်တင်၍ ထိုပုလင်းနက်ကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားခဲ့၏။ ပုလင်ပေါ်တွင်လည်း အတားအဆီးများကို ထားရစ်ခဲ့သေး၏။

ကြောက်မက်ဖွယ် စွမ်အင်တို့ ပုလင်းဆီမှ ဖြာဖြာထွက်နေခဲ့ရာ ရန်ကိုင် တစ်ကိုယ်လုံးကို နေမထိ ထိုင်မထိဖြစ်အောင် လုပ်နေခဲ့၏။

ခရက်ဆိုသော အသံ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ ခေါင်းတလား၏ အတားအဆီးကို ချိုးဖျက်စဉ် ပုလင်းကိုပါ ထိခိုက်အောင် လုပ်မိလိုက်သည့်ပုံပင်။ ထိုကဲ့သို့ ကြီးစွာသော ဖိအားကို မတောင့်ခံနိုင်တော့သည့်အလား ပုလင်းမျက်နှာပြင်ထက် မရေမတွက်နိုင်သော အက်ရာများစွာ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ မျက်နှာပြင်ထက်ရှိ အတားအဆီးများသည်လည်း စတင် ပျောက်ကွယ်စ ပြုလာခဲ့လေပြီ။

ရန်ကိုင်သည် နေရာတွင်သာ ရပ်၍ ထိုဖြစ်စဉ်ကို ငေးကြည့်နေခဲ့၏။ ပုလင်းထဲတွင် ဘာပဲ ရှိနေပါစေ သူနှင့် တစ်ခုခု ဆက်စပ်နေရပေလမည်။

ခရက်… နောက်ဆုံး ပုလင်းတစ်ပုလင်းလုံး ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့ပြီး တော်ဝင်သင်္ချိုင်းတစ်ခုလုံး ရွှေရောင်တောက်သွားခဲ့၏။ ထိုရွှေရောင်အလင်းကြောင့် တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲရှိ အစီအရင်အားလုံး လုပ်ဆောင်မှု ရပ်တန့်သွားခဲ့ရ၏။

ရွှေရောင်အလင်းတန်းကို ဗဟိုပြု၍ ကြောက်မက်ဖွယ် နတ်ဆိုးချီတို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့ရာ တော်ဝင် သင်္ချိုင်းထဲရှိ ခေါင်းတလားအားလုံး လွင့်ပျံပေါက်ကွဲ ထွက်ကာ ယခင်တော်ဝင်သခင် ပညာရှင်များ၏ အရိုးခြောက်များလည်း တစ်စစီ ဖြစ်သွားခဲ့ရလေ၏။

ထိုရွှေရောင်အလင်းကို စိုက်ကြည့်နေရင်း ရန်ကိုင် အလိုလို ရေရွတ်မိလိုက်၏ “နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားရွှေရောင် သွေးစက်လား”

ထိုရွှေရောင်အလင်းထဲမှ အားကောင်းလှသော သွေးနံ့ကို ရန်ကိုင် ရနေခဲ့၏။ ထို့အပြင် သွေးစက် တစ်စက်လုံးသည် လုံးဝကို ရွှေရောင်တောက်နေခဲ့၏။ ထိုအပြင် ရန်ကိုင်ကိုပင် ကြောက်ရွံ့စေသော နတ်ဆိုး အရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ်နေသေး၏။ တော်ဝင်သခင် ကိုယ်တိုင် ကိုင်ဆောင်ထားရသည့် ရွှေရောင်တောက်၍ နတ်ဆိုးအရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ်နေသော သွေးစက်သည် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား၏ ရွှေရောင်သွေးမှလွဲ၍ အခြားမဖြစ်နိုင်။ ဖြစ်နိုင်လျှင်လည်း မည်သူ့ သွေးစက်မှန်း ရန်ကိုင် မစဉ်းစားတတ်တော့။

နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား၏ ရွှေရောင်သွေးစက်သည် မည်သည့် အတွက်ကြောင့် ဤနေရာတွင် ရှိနေရသနည်း။ တော်ဝင်သခင်နှင့် ဒဏ္ဏာရီလာ မဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရား ကြား မည်ကဲ့သို့သော ဆက်ဆံရေးများ ရှိနေသနည်း။

ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ အတွေးပေါင်း သောင်းခြောက်ထောင် ပြေးလွှားနေစဉ် ရွှေရောင်သွေးစက်သည် ပစ်မှတ်ကို တွေ့ရှိသွားသည့်အလား ရန်ကိုင်ဆီသို့ တစ်ဟုန်ထိုး ပြေးဝင်လာကာ သူ့မျက်ခုံးကြားထဲသို့ တိုးဝင် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေ၏။

ချက်ချင်းဆိုသလို ရန်ကိုင် မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရှုံ့မဲ့သွားခဲ့ရ၏။

သူ့ကိုယ်ထဲ ရောက်ရှိလာခဲ့သော ရွှေရောင် သွေးစက်သည် စိတ်ရှိတိုင်း သောင်းကျန်နေခဲ့၏။ သွေးကြောများထဲ ဝုန်းဒိုင်းကြဲနေခဲ့ရာ ခဏအတွင်း ရန်တစ်ကိုယ်လုံး ဒဏ်ရာဒဏ်ချက် များစွာဖြင့် ပြည့်သွားခဲ့ရ၏။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးသည် မီးတောက်ထဲ လောင်ကျွမ်းခံနေရသည့်ပမာ အရမ်းကိုမှ နာကျင်နေခဲ့ရ၏။

တလက်လက် တောက်ပနေသော ရွှေရောင် အလင်းရောင်တို့သည် ရန်ကိုင် တစ်ကိုယ်လုံးကို လွှမ်းခြုံထား၏။ နာကျင်မှုကို မတောင်ခံနိုင်တော့သည့် အဆုံး အသံကုန် အော်ဟစ်လိုက်ရာ ဆန်းကြယ် လောကငယ်တစ်ခုလုံး ဟိန်းထွက်သွားခဲ့ရလေ၏။ သိပ်သည်းလှသော သွေးအရှိန်အဝါကြောင့် ဆန်းကြယ် လောကငယ်တစ်ခုလုံး ရွှေနီရောင် တောက်နေခဲ့လေပြီ။

ရွှေရောင်အရိုးခြောက်ဆီမှ နတ်ဆိုးစွမ်းအင်တို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့ပြီး နတ်ဆိုးအမှတ်အသားများကို အလိုလို အသက်သွင်းလိုက်လေ၏။

နတ်ဆိုးအမှတ်အသားများ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖုံးလွှမ်းသွားခဲ့ပြီး ချက်ချင်းဆိုသလို အရေပြားထဲ တိုးဝင် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့၏။

ရွှေနီရောင် ဆန်းကြယ်လောကငယ် တစ်ခုလုံးသည် အဆုံးမဲ့ ထာဝရအမှောင်ထဲ ကျသွားသည့်အလား ရှိရှိသမျှ အလင်းရောင် အားလုံး ဆိတ်သုဉ်းသွားခဲ့ရ၏။

အမှောင်ထုထဲ ရန်ကိုင်သည် အံကိုကြိတ်နေခဲ့ရ၏။ သွေးစိမ်းရှင်ရှင်တို့သည်လည်း သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှ မြေကြီးပေါ်သို့ အဆက်မပြတ် စီးကျနေခဲ့၏။

သို့သော် သူ့မျက်ဝန်းထဲ၌ မြေကမ္ဘာတစ်ခုလုံးကို အက်ကွဲ သွားစေနိုင်သည့် တုန်လှုပ်ချောက်ချားဖွယ်ရာ တိုက်ပွဲပုံရိပ်တို့ကို စတင် မြင်တွေ့နေခဲ့ရလေပြီ။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း (၇၉၉) နတ်ဘုရားစွမ်းရည်

မျက်လုံးလည်း မဖွင့်သလို ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ ကိုလည်း အသုံးမပြုခဲ့သော်လည်း ထိုတိုက်ပွဲကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြီး မြင်တွေ့နေရ၏။

တိုက်ပွဲတွင် အာရုံစီးမျောသွားခဲ့ရာ ခံစားနေရသည့် နာကျင်မှုများကိုပင် မေ့လျော့သွားခဲ့လေ၏။

တိုက်ပွဲသည် အရမ်းကိုမှ အားကောင်းသည့် ပညာရှင် နှစ်ယောက်ကြားမှ တိုက်ပွဲဖြစ်ပြီး သူတို့၏ လှုပ်ရှားမှု တစ်ချက်ချင်းစီထဲ ခန့်မှန်းမရနိုင်သည့် သိပ်သည်းလှသော စွမ်းအင်တို့ ကိန်းအောင်ပါဝင်နေခဲ့၏။

နှစ်ယောက်ထဲမှ တစ်ယောက်ဆီမှ ထိတ်လန့်ဖွယ် နတ်ဆိုးချီတို့ ဖြာထွက်နေခဲ့ပြီး အခြားတစ်ယောက်ကမူ သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးတစ်ဦး ဖြစ်သည်။

နတ်ဆိုးချီတို့ကို ထုတ်လွှတ်နေသည့် လူအား ရန်ကိုင် အတော့်ကိုမှ ရင်းနှီးလှ၏။ ခဏလောက် စဉ်းစား ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ထိုလူမည်သူမှန်း သူသိလိုက်လေပြီ။

မဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရား…

ထိုလူသည် မဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရားပင် ဖြစ်၏။

ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန် တည်ရှိရာ ဆန်းကြယ် လောကငယ်အတွင်း မဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရား၏ ရုပ်ထုကို မြင်တွေ့ခဲ့ဖူးသဖြင့် သူ့ရှေ့ရှိလူ မည်သူမှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်၏။

မဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရားသည် ဒဏ္ဏာရီလာ ဖြစ်တည်မှုကြီးဖြစ်ပြီး သူ့ခေတ်သူ့အခါက မည်သူမှ သူ့ပြိုင်ဘက် မဖြစ်နိုင်ခဲ့။ သူသည် အားလုံး၏ အသိအမှတ်ပြုထားခြင်း ခံရသော တုန်းရွှမ်လောကကြီး၏ နံပါတ်တစ် ပညာရှင်ဖြစ်လေ၏။ သူ့ရှိနေစဉ်အတွင်း နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုသည် အခြားမျိုးနွယ်စုကြီး နှစ်ခုကို လွှမ်းမိုးနိုင်ခဲ့၏။

ထိုအချိန်မှစ၍ နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုမှ မည်သူမှ သူတို့ကိုယ်သူတို့ နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား မသမုတ်ရဲတော့ချေ။ မဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရားအား လေးစားသမှုဖြင့် သူတို့ကိုယ်သူတို့ နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်ကြီးဟုသာ ခေါ်ဝေါ် သမုတ်ကြလေတော့၏။

သမိုင်းကြောင်းထဲရှိ သွေးနားထင်ရောက်၍ မိမိကိုယ်ကို နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားဟု ခေါ်ဝေါ်ခဲ့သူ တစ်ဦး ရှိခဲ့ဖူး၏။ အကျိုးဆက်အနေဖြင့် ထိုလူသည် ရက်အနည်းငယ်အတွင်း သူ့လက်အောက်ငယ်သားများ၏ ဝိုင်းဝန်းသတ်ဖြတ်ခြင်း ခံလိုက်ရလေ၏။

ထိုအချိန်မှစ၍ မည်မျှ စွမ်းအားကြီးမားစေကာမူ နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ခေါင်းဆောင်များသည် သူတို့ကိုယ် သူတို့ နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားဟု မခေါ်ဝေါ်ရဲကြတော့ချေ။

ရန်ကိုင် မြင်နေရသည့် တိုက်ပွဲသည် မဟာနတ်ဆိုး နတ်ဘုရား အပြည့်အ အားမကောင်းသေးခင် အချိန်က ဖြစ်၏။ ထိုသို့ဆိုလျှင်ပင် သူနှင့် လက်ရည်တူ ယှဉ်တိုက်နိုင်သည့် ပညာရှင် အရေအတွက်မှာ အရမ်းကိုမှ နည်းပါးလှသေး၏။

သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးသည် ထိုကဲ့သို့သော ပုဂ္ဂိုလ်မျိုး ဖြစ်၏။

ထိုလူသည် အလောင်းထဲရှိ ကျိုးကြေပျက်စီးနေသော အရိုးခြောက်ပိုင်ရှင်ဖြစ်သော ဘုံကိုးခုနယ်မြေ၏ တော်ဝင်သခင် တစ်ယောက် ဖြစ်ပေ၏။

တိုက်ပွဲကိုကြည့်ရင်း ရန်ကိုင် စိတ်လှုပ်ရှားလာခဲ့၏။ လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်းများစွာက ဖြစ်ပွားခဲ့သည့် တိုက်ပွဲကို မည်သည့်အတွက်ကြောင့် သူကြည့်နေနိုင်မှန်း ရန်ကိုင် မသိခဲ့၏။ သို့သော် ဤအဖြစ်အပျက်သည် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားရွှေရောင်သွေးစက်နှင့် ဆက်စက် နေမည်ဟု ရန်ကိုင် ခံစားမိ၏။ ပုလင်းထဲရှိ သွေးသည် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား၏ မှတ်ဥာဏ်တစ်ပိုင်းတစ်ကို သယ်ဆောင်ထားသည်မှာလည်း ဖြစ်နိုင်၏။

နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားနှင့် တော်ဝင်သခင် နှစ်ယောက် စလုံးသည် သူတော်စင် တတိယအဆင့် ပညာရှင်များ ဖြစ်ကြ၏။ ထိုတိုက်ပွဲသည် အထွဋ်အထိပ် ပညာရှင် နှစ်ဦးကြားမှ တိုက်ပွဲတစ်ပွဲပင် ဖြစ်လေ၏။

နှစ်ယောက်စလုံးသည် တိုက်ခိုက်နေရင်း မြေပြင်မှ ကောင်းကင်ပေါ်သို့ ပျံတက်သွား၏။ ထိုမှတစ်ဆင့် ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲသို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့ပြီး ကြယ်တာရာ ကောင်းကင်မှတစ်ဆင့် မြေပြင်ပေါ်သို့ ပြန်ရောက်လာခဲ့၏။ တိုက်ပွဲမြင်ကွင်းများသည် လျင်မြန်စွာ ပြောင်းလဲနေခဲ့ပြီး နှစ်ယောက်စလုံးသည် လက်ရည်တူနေခဲ့၏။ မည်သူမှ အသာစီးရမနေခဲ့။

တိုက်ပွဲကို ကြည့်လေကြည့်လေ ရန်ကိုင် ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားလာလေပင်။

ထိုကဲ့သို့သော အဆင့်မြင့် ပညာရှင်နှစ်ယောက်ကြားမှ တိုက်ပွဲကို ကြည့်ရသည်မှာ သူ့အတွက်ပင် အတော်လေး အကျိုးရှိလှ၏။ တိုက်ပွဲအတွင်း ပညာရှင်နှစ်ယောက် အသုံးပြုသွားခဲ့သော နည်းလမ်းများကို ရန်ကိုင် သေသေချာချာ လေ့လာနေခဲ့၏။

အချိန်တစ်ခုအထိ ကြာသွားပြီးနောက် တိုက်ပွဲမျှခြေ တဖြည်းဖြည်း ကျိုးပျက်လာခဲ့၏။

အမှားတစ်ခုခု လုပ်လိုက်မိသည့် အတွက်ကြောင့်ပဲလား၊ မနိုင်တော့မှန်း သိသည့်အတွက် စိတ်ဓါတ်ကျသွားသည့် အကြောင်းပဲလား၊ တော်ဝင်သခင် ရုတ်ချည်း အောက်စည်း ရောက်သွားခဲ့ရ၏။

မဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရားသည် ဒေါသပုန်ထနေသော သားရဲတစ်ကောင်ပမာ ထိုအခွင့်အရေးကို အမိအရ ဖမ်းဆုပ်၍ တော်ဝင်သခင်ကို ရက်ရက်စက်စက် ဖိနှိပ် တိုက်ခိုက်တော့လေ၏။

ရုတ်တရက်ဆိုသလို တိုက်ပွဲမြင်ကွင်းများ ပြောင်းလဲသွားခဲ့၏။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာသွားသည့် တိုက်ပွဲသည့်အတွက် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားရွှေရောင် သွေးစက်ထဲ သိုလှောင်ထားသော မှတ်ဥာဏ်များလည်း အကောင်းအတိုင်း မရှိတော့ခြင်း ဖြစ်လောက်၏။

တစ်ဖန်ပြန်လည် ကြည်လင်သွားသည့်အခါ၊ တိုက်ပွဲ အဆုံးသတ်နေခဲ့လေပြီ။ တော်ဝင်သခင်သည် သွေးပွက်ပွက်အန်ကာ ဖြူစုတ်ဖြူလျော်ဖြင့် အလင်းတန်း တစ်ခုအသွင်သို့ ပြောင်းလျက် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားဆီမှ ထွက်ပြေးတော့လေ၏။

မထွက်ခွါခင် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားသွေးတစ်စက်ကိုပါ သူနှင့်အတူ ယူသွားခဲ့၏။

နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားကမူ နေရာတွင်သာရပ်၍ ထွက်ပြေးသွားသော တော်ဝင်သခင်၏ ပုံရိပ်ကို အေးစက်စက် မောက်မာတကြီးဖြင့်သာ စိုက်ကြည့်နေခဲ့၏။

တိုက်ပွဲပုံရိပ်သည်လည်း ပြတ်တောက်သွားခဲ့၏။

သက်ပြင်းအရှည်ကြီးလျက် မြင်းရိုင်း ကဆုန်ဆိုင်းနေသော သူ့နှလုံးသားကို တည်ငြိမ်သွားအောင် လုပ်လိုက်၏။

မဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရား၏ တိုက်ပွဲကို တစ်နေ့ မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ ကြုံတွေ့ရလိမ့်မည်ဟု တစ်ခါမှ မထင်ထားခဲ့ချေ။ တုန်းရွှမ်လောကကြီးဆီသို့ ရောက်လာကတည်းက မဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရား၏ ဒဏ္ဏာရီများအကြောင်း ကြားသိခဲ့ရ၏။ သူသည် ထိုမဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရားနှင့် တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ဆက်စပ်နေမှန်း သူသိ၏။

ရွှေရောင်အရိုးခြောက်သည် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား၏ ခန္ဓာကိုယ်ဖြစ်ပြီး သုတ်သင်ခြင်းနတ်ဆိုးမျက်လုံးသည် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား၏ မျက်လုံးဖြစ်၏။ အနက်ရောင် စာအုပ်ကိုပင် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား ဖန်တီးခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။ ကံမကောင်းစွာဖြင့် နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာသည့်တိုင် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား၏ အစစ်အမှန်ခွန်အားကို တစ်ခါမှ မျက်မြင်ဒိဠ ကြုံတွေ့ခဲ့ဖူးချေ။

သို့သော် ယနေ့ သူမြင်တွေ့ဖူးသွားခဲ့လေပြီ။

နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားချန်ရစ်ခဲ့သည့် အမွေအနှစ်သည် ရန်ကိုင်အား ကြီးကြီးမားမား အကူအညီပေးခဲ့၏။ သို့သော် သူသည် တစ်နေ့ နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား ရောက်ရှိခဲ့သည့် အဆင့်ထက် ပိုမြင့်သော အဆင့်တစ်ခုသို့ တက်လှမ်း နိုင်မည်ဟု ရန်ကိုင် ယုံကြည်ချက် အပြည့်ရှိ၏။

ထိုသို့ လုပ်ပြမှသာလျှင် သူ့အောင်မြင်မှုများသည် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား သက်သက်ကြောင့်သာ ရရှိလာခြင်း မဟုတ်ကြောင်း သက်သေပြနိုင်ပေလိမ့်မည်။

တိုက်ပွဲကို မြင်တွေ့ပြီးနောက် ခေါင်းတလားထဲရှိ တော်ဝင်သခင် မည်သည့်အတွက်ကြောင့် ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်နေမှန်း ရန်ကိုင် နားလည်သွားခဲ့လေပြီ။

တော်ဝင်သခင်ရခဲ့သော ဒဏ်ရာများသည် မဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရားကြောင့် ဖြစ်၏။ တိုက်ပွဲပြီးနောက် တော်ဝင်နယ်မြေသို့ ပြန်ရောက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် တော်ဝင်သခင် ကွယ်လွန်သွားခဲ့၏။ ထိုသွေးတစ်စက်ကို ချန်ထားရစ်ခဲ့ရခြင်းမှာ တိုက်ပွဲရလဒ်ကို လက်မခံနိုင်သောကြောင့် ဖြစ်ဟန်တူ၏။

အမျိုးမျိုးသော အစဉ်လိုက် အဖြစ်အပျက်များကြောင့် ရန်ကိုင်သည် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားရွှေရောင် သွေးစက်ကို မတော်တဆရရှိပြီး ထိုတိုက်ပွဲကို လေ့လာကြည့်ရှုခွင့် ရခဲ့၏။

တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲ ရန်ကိုင် ဖြည်းဖြည်းချင်း မျက်လုံး ပြန်ဖွင့်လာခဲ့၏။ မည်းမှောင်နေသော တော်ဝင်သင်္ချိုင်း တစ်ခုလုံးသည်လည်း ပြန်လင်းလာခဲ့လေပြီ။

သူ့ကိုယ်သူ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် အနည်းငယ် အံ့အားသင့်သွားခဲ့ရ၏။

ဒဏ်ရာများစွာ ရခဲ့သော်လည်း သူ၏ ပြန်လည် ကောင်းမွန်နိုင်စွမ်းနှင့် ဆိုလျှင် ထိုဒဏ်ရာများသည် အရမ်းကြီး မပြောပလောက်ချေ။ သူအံ့အားသင့်သွားရသည့် အကြောင်းအရင်းသည်ကား
ပြောင်းလဲသွားသော သူ့သွေးကြောင့်ပင်။

သူ့သွေးထဲ စီးဆင်းနေသော ရွှေရောင်သွေး ပမာဏသည် သိသိသာသာကို တိုးတက်လာခဲ့သလို ရွှေရောင်အရိုးခြောက်ထဲရှိ နတ်ဆိုးစွမ်းအင်များလည်း ပို၍ သိပ်သည်းလာခဲ့လေပြီ။

ထို့အပြင် မဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရား၏ နတ်ဘုရား ပညာရပ်တစ်ခုကို သူနားလည်သွားနိုင်ခဲ့၏။

ဝိဥာဉ်ခွဲထွက်ခြင်း…

မိမိ၏ ဝိဥာဉ်အမှတ်အသားကို စိတ်စွမ်းအင်ဖြင့် အားဖြည့်ပေး၍ အထူးနည်းလမ်းတစ်ခုကိုသုံးကာ ဒုတိယမြောက် ဝိဥာဉ်ကို ဖန်တီးနိုင်၏။ ထိုဒုတိယမြောက် ဝိဥာဉ်ကို ခန္ဓာကိုယ်မှ ခွဲထုတ်နိုင်ပြီး ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွားတစ်ခု ပမာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှုပ်ရှားနိုင်၏။

အားအကောင်းဆုံး သူ့ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွားသည် သူ့ခွန်အား စုစုပေါင်း၏ ရှစ်ဆယ်ရာခိုင်းနှုန်းကို အသုံးပြုနိုင်ပေ၏။

ယခင်လောကအတွင်း သူကြုံတွေ့ခဲ့ရသည့် နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်မန်ကဲ၏ ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွားအကြောင်း ပြန်စဉ်းစားမိသည်နှင့် ရန်ကိုင် မျက်ဝန်းများ လက်သွားခဲ့လေ၏။

တုန်းရွှမ်လောကကြီးသို့ မရောက်ခင်အထိ နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်မန်ကဲသည် မည်ကဲ့သို့သော ပညာရှင်မှန်း ရန်ကိုင် နားမလည်ခဲ့၏။

ထိုစဉ်က ဗိုလ်ချုပ်မန်ကဲသည် ဝိဥာဉ်ကို ခွဲထုတ်သည့် ပညာရပ်တစ်မျိုးမျိုးကိုသုံး၍ သူ့ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွားကို ရန်ကိုင် နေထိုင်ရာ လောကကြီးဆီ ပို့လွှတ်ခဲ့၏။ သို့သော် မဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရား၏ ဝိဥာဉ်ခွဲထုတ်ခြင်း နတ်ဘုရား စွမ်းရည်နှင့် ယှဉ်လိုက်ပါက အရမ်းကိုမှ နိမ့်ကျသွား၏။

ရှင်းရှင်းပြောရလျှင် ဗိုလ်ချုပ်မန်ကဲ၏ ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွားသည် အရမ်းကိုမှ အားကောင်းလှ၏။

ဝိဥာဉ်ခွဲထုတ်ခြင်းဖြင့် အကျိုးအမြတ်များစွာကို ရရှိနိုင်၏။ ဝိဥာဉ်ခွဲထုတ်ခြင်း ပညာရပ်ကို အသုံးပြုလိုက်သည်နှင့် သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲ ဝိဥာဉ်နှစ်ခု ရှိနေမည်ဖြစ်ရာ စိတ်စွမ်းအင် တိုးတက်နှုန်း သည်လည်း ယခင်ထက် နှစ်ဆမျှ ပိုမိုမြန်ဆန် လာပေလိမ့်မည်။

သို့သော် ဒုတိယမြောက် ဝိဥာဉ်ကို ပျိုးထောင်ရန်အတွက် များပြားလှသော စိတ်စွမ်းအင်များကို လိုအပ်ပေ၏။

သို့သော်လည်း သူ့တွင် ခြောက်ရောင်ခြယ် ဝိဥာဉ်ကြာပန်း ရှိနေသဖြင့် သူ့စိတ်စွမ်းအင် ပြန်ပြည့်နှုန်းသည် အခြားသူများထက် အများကြီး ပိုမို မြန်ဆန်ပေ၏။

ဘေးပတ်လည်သို့ ဝေ့ကြည့်လိုက်ရာ တော်ဝင်သင်္ချိုင်း တစ်ခုလုံး အပျက်အစီးပုံကြီး ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ သူ့ကြောင့် တော်ဝင်သင်္ချိုင်းတစ်ခုလုံး ပျက်စီးသွားခဲ့ရလေပြီ။

ယခုအချိန်မှစ၍ တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲသို့ ဝင်လာသူ အားလုံး မည်သည့် အကျိုးအမြတ်မှ ရတော့မည် မဟုတ်သလို ယခင်တော်ဝင်သခင်များ၏ ဦးနှောက်ဆေးခြင်းကိုလည်း ခံရတော့မည် မဟုတ်ချေ။

ရန်ကိုင်ပင် အနည်းငယ် အားနာမိသွား၏။ ရှုဟွေနှင့် အခြားအကြီးအကဲများ တွန်းအားပေးသဖြင့် တော်ဝင် သင်္ချိုင်းထဲ ဝင်ရောက်ခဲ့သော်ငြား တော်ဝင်သင်္ချိုင်းသည် ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေ၏ အရေးကြီးသည့် နေရာတစ်ခု ဖြစ်၏။ သူသာ တော်ဝင်သင်္ချိုင်းတစ်ခုလုံးကို ဖျက်စီးခဲ့မှန်း ရှုဟွေနှင့် အခြားအကြီးအကဲများ သိသွားပါက သူ့အား အလွယ်တကူ လွှတ်ပေးလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

အနည်းဆုံး သူ့အား တော်ဝင်သခင်ရာထူးကို မရရအောင် အတင်းဆက်ခံခိုင်းပေလိမ့်မည်။

ထို့အပြင် တော်ဝင်သခင်၏ စိတ်ဝိဥာဉ် လက်စွပ်သည် ရန်ကိုင်၏ ဝိဥာဉ်အမှတ်အသားနှင့် ‌ပေါင်စပ်နေခဲ့လေပြီ.

အခြေအနေသည် ရှုပ်ထက်ရှုပ်လာခဲ့၏။ သူသာ ဘုံးကိုခုထွတ်မြတ်နယ်မြေနှင့် စစ်မဖြစ်ချင်ပါက တော်ဝင်သခင်ရားထူကိုး ယူမှ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

သက်ပြင်းအမောကြီးချလျက် တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲမှ ချက်ချင်း မထွက်သွားသေးဘဲ ဝိဥာဉ်ခွဲထုတ်ခြင်းကို အရင်လေ့ကျင့်လိုက်၏။

ဝိဥာဉ်အမှတ်အသားတစ်ခုကို ဖွဲ့စည်းပြီးသည်နှင့် သူ့စိတ်စွမ်းအင်ကိုသုံး၍ ထိုဝိဥာဉ်အမှတ်အသားကို စတင် အားဖြည့်ပေးတော့လေ၏။

ဒုတိယမြောက် ဝိဥာဉ်ကို ဖန်တီးရန် လိုအပ်သော စိတ်စွမ်းအင်ပမာဏသည် ကြောက်မခန်းလိလိ များပြားလှ၏။ ခြောက်ရောင်ခြယ် ဝိဥာဉ်ကြာပန်း၏ အကူအညီဖြင့်လျှင် သူ့စိတ်စွမ်းအင် ကုန်ဆုံးနှုန်းကို အမှီလိုက်မဖြည့်နိုင် ဖြစ်ခဲ့ရ၏။ အနက်ရောင် သိုလှောင် နေရာလွတ်ထဲ စိတ်စွမ်းအင် အားဖြည့်ဆေးများစွာ ရှိနေသည်မှာ ကံကောင်းသွားခဲ့၏။

ထို့ပြင် သူ့တွင် ဆေးပေါင်းရည် များစွာရှိနေသေးရာ စိတ်စွမ်းအင် ခမ်းခြောက်ကုန်ဆုံးသွားမည်ကို ရန်ကိုင် စိတ်မပူချေ။

ဤသို့ဖြင့် ရက်အလီလီ ကုန်ဆုံးသွားခဲ့၏။

ရန်ကိုင်သည် တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲမှ ထွက်သွားရန် အလျင်မလိုသေးဘဲ ဆက်လက်၍ လေ့ကျင့်နေခဲ့၏။

ဝိဥာဉ်ခွဲထုတ်ခြင်း နတ်ဘုရားစွမ်းရည် အသေးစား ပြီးမြောက်ခြင်းအဆင့်သို့ ရောက်မှသာ ကျင့်ကြံခြင်းကို ရပ်တန့်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။

ယခုအချိန်မှစ၍ သူ၏ ဒုတိယမြောက် ဝိဥာဉ်ကို အဆက်မပြတ် ကျင့်ကြံပေးနေစရာ မလိုတော့ချေ။ ဒုတိယမြောက် ဝိဥာဉ်သည် သူ့ဘာသာ တဖြည်းဖြည်းချင်း အားကောင်းလာပေလိမ့်မည်။ ကံမကောင်းစွာဖြင့် မပြီးပြည့်စုံခင် အချိန်အထိ ဒုတိယမြောက် ဝိဥာဉ်သည် သူ့အား မည်သည့် အကူအညီမှ ပေးနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ပြီးပြည့်စုံသွားမှာသာ ဒုတိယဝိဥာဉ်ကို ထည့်သွင်းပေးရန် တစ်ခုခုရှာ၍ သူ၏ အစစ်အမှန်ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွားကို ဖန်တီးရပေမည်။

ယခုလောလောဆယ် သူ့ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွားသည် ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် တွေးတောစဉ်းစားနိုင်စွမ်း မရှိသေး။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင် အမိန့်ပေးမှသာ လှုပ်နိုင်သေး၏။ သို့သော် အန္တရာယ်များပြီး သူကိုယ်တိုင် သွားရောက်၍ အဆင့်မပြေသည့် နေရာများသို့ သူ့ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွားကို ကင်းထောက်အဖြစ် စေလွှတ်နိုင်ပေမည်။

ဖြည်းဖြည်းချင်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို တစ်ချက် ဝေ့ကြည့်ပြီးနောက် တော်ဝင်သင်္ချိုင်း ဝင်ပေါက်ရှိရာဆီ လမ်းလျှောက် သွားလိုက်၏။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း (၈၀၀)

ခဏအကြာ၌ မှိန်ဖျဖျ စွမ်းအင်လှိုင်းများကို အာရုံခံမိလိုက်သဖြင့် ထိုနေရာဆီ လျှောက်သွားလိုက်ရာ မကြာခင်မှာဘဲ ကျောက်တုံးနံရံတစ်ခုရှေ့သို့ ရောက်လာခဲ့၏။ နံရံထဲသို့ အစစ်အမှန်ချီ ဖြည့်သွင်း လိုက်သည်နှင့် သူ့ရှေ့တွင် လေဟာနယ်လိုဏ်ခေါင်း တစ်ခု ထွက်ပေါ်လာပြီး ရန်ကိုင်လည်း ထိုလေဟာနယ် လိုဏ်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်၍ အပြန်သို့ ပြန်ထွက်လာလိုက်။

ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေ တော်ဝင်သင်္ချိုင်း၏ အပြာရောင်ဝင်ပေါက်ဆီသို့ ရန်ကိုင် နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်ရောက်လာခဲ့လေပြီ။

အပြင်သို့ ရောက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သူ့အရှိန်အဝါကို ချက်ချင်း ဖုံးကွယ်ထားလိုက်ပြီး ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို တိတ်တဆိတ် စစ်ဆေးကြည့်လိုက်၏။

တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲ အချိန်မည်မျှ ကြာသွားမှန်း မသိသော်လည်း အတော့် ကြာခဲ့လိမ့်မည်မှန်း ရန်ကိုင် သိ၏။ အနီးအနား၌ တစ်ယောက်မှ မရှိတော့သဖြင့် ရှုဟွေနှင့် အခြားသူများ ထွက်သွားလောက်ပေပြီ။

ဤအချိန်သည် တော်ဝင်နယ်မြေ ခိုးထွက်ရန် အခွင့်ကောင်းပင်။

ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေမှ ထွက်ခွါနိုင်သည်နှင့် ပင်လယ်ထဲရောက်သွားသည့် ငါးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ ဖြစ်သွားမည်ဖြစ်ကာ ရှုဟွေနှင့် အခြားသူများအဖို့ သူ့အား ကျယ်ပြောလှသော တုန်းရွှမ်လောကကြီးထဲ အလွယ်တကူ ရှာနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

သို့သော် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို သေသေချာချာ စစ်ဆေးပြီးနောက် ရန်ကိုင် အမူအရာ အနည်းငယ် ထူးဆန်းသွားခဲ့ရ၏။

ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေ၏ လေထုသည် အနည်းငယ် ညို့မှိုင်းနေခဲ့၏။ တိုက်ပွဲတစ်ပွဲဖြစ်သွားခဲ့ဟန် ရကာ အပျက်အစီးအပုံများကို ဟိုတစ်စ ဒီတစ်စ မြင်တွေ့နေခဲ့ရ၏။ တောင်ထွတ်ကိုးလုံးပေါ်ရှိ အဆောက်အဦး တော်တော်များများ ကျိုးကြေပျက်စီးနေခဲ့ရလေပြီ။

လေထဲ စိမ့်ဝင်ပျံ့နှံ့နေသော သွေးနံ့များကို ရှူရှိုက်မိလိုက်သလို နာနာကျင်ကျင် အော်ဟစ်သံများကိုလည်း ကြားနေခဲ့ရ၏။

ရုတ်တရက် ရင်းနှီးနေသည့် အရှိန်အဝါတစ်ခုကို အာရုံခံမိလိုက်သဖြင့် လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ အန်လင်းအာကို မြင်တွေ့လိုက်ရ၏။

သန့်စင်ခြင်း၊ မြင့်မြတ်ခြင်း၏ အမှတ်သင်္ကေတ ဖြစ်သော သူတော်စင်မသည် အပြာရောင်အဝတ်စဖြင့် ခေါင်းမြီးခြုံထားခဲ့ပြီး သူမ၏ အဖြူရောင် အဝတ်အစားသည် ဖုံများ၊ သွေးများဖြင့် စွန်းထင်းနေခဲ့၏။

ရန်ကိုင်ကို မြင်သည်နှင့် အန်လင်းအာ၏ မျက်ဝန်းထဲ အပျော်ရိပ်တို့ ပြည့်နှက်လာခဲ့ပြီး မှင်သက်နေသည့် အမူအရာဖြင့် ထိုနေရာတွင် ငေးကြောင်ရပ်နေမိလိုက်၏။

ပါးစပ်မဟရသေးခင်မှာပင် ရန်ကိုင်ပုံရိပ် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီး သူ့မရှေ့သို့ ရောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ သူမဘက်မှ ဘာမှန် မတုန့်ပြန် နိုင်သေးခင်မှာဘဲ ရန်ကိုင်က သူမအား အနားတစ်နေရာရှိ စံအိမ်တစ်ခုဆီ အလျင်အမြန် ခေါ်ဆောင်သွားလေ၏။

“ငါအခုပဲ နင့်ကိုလွှတ်ပေးမယ်၊ မအော်နဲ့ဦး” ရန်ကိုင်က တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်၏။

ရန်ကိုင် ထိုသို့ ပြောလိုက်မှပဲ အန်လင်းအာ၏ မျက်ဝန်းထဲရှိ ကြောက်လန့်တုန်လှုပ်ရိပ်တို့ ပျောက်ကွယ် သွားခဲ့ရ၏။

“နင်ထွက်လာနိုင်ခဲ့တာလား” အန်လင်းအာက ဘေးပတ်လည်အား စိုးရိမ်တကြီး စူးစမ်းရင်း တိုးတိုးလေး မေးလိုက်၏။

ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး “အခုလေးတင်ပဲ ထွက်လာနိုင်ခဲ့တာ”

“နင်တကယ် ထွက်လာနိုင်ခဲ့တာပဲ” ယခုမှပဲ အန်လင်းအာ စိတ်သက်သာရာ ရနိုင်တော့၏။ တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲမှ ရန်ကိုင် ထွက်မလာနိုင်မည်ကို သူမ တစ်ချိန်လုံး စိုးရိမ်နေခဲ့ရခြင်း ဖြစ်၏။ ရန်ကိုင် အဆင်ပြေပြေနှင့် ရှိနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့မှပဲ သူမရင်ထဲရှိ အလုံးကြီး ကျသွားနိုင်တော့၏။

ရန်ကိုင် တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲသို့ ဝင်ရန် အတင်း ဖိအားပေးခံရခြင်းသည် သူမကြောင့်ပါလည်း ပါသည်ဟု တွေးကာ သူမကိုယ်သူမ အမြဲတမ်း အပြစ်တင်နေခဲ့ရာ သူမ၏ ကျန်းမာရေးပင် ထိခိုက်ရသည်အထိ ဖြစ်ခဲ့ရ၏။

ယခု ရန်ကိုင်းအရေးကို ဆက်လက်၍ တွေးပူနေစရာ မလိုတော့ချေ။

“နင်ထွက်လာနိုင်တာ ကောင်းတယ်” အန်လင်းအာက သူမ၏ ရင်ဘတ်ကို အသာအယာ ပုတ်၍ “နင်ထွက်လာမှတော့ အကြီးအကဲချုပ်နဲ့ အခြားလူတွေ နင့်ကို ရှာမတွေ့ခင် မြန်မြန် ထွက်သွားပေတော့”

ရန်ကိုင်က အန်လင်းအာကို အသေအချာ စိုက်ကြည့်၍ “နင်ငါ့ကို တကယ်ကြီး ထွက်သွားခွင့် ပေးမှာလား”

“အင်း” အန်လင်းအာက အားတင်းပြုံးလိုက်ပြီး “နင်ဒီမှာ မနေချင်မှန်း ငါသိတယ်။ နင့်ကို တွန်းအား ပေးနေလို့လည်း ငါ့ကို မုန်းလာတာပဲ ရှိမှာ။ အဲ့လို ဆိုမှတော့ ဘာလို့ နင့်ကို သွားခွင့် မပေးလိုက်ရမှာလဲ”

ရန်ကိုင် အမူအရာ ပျော့ပျောင်းသွားခဲ့ပြီး သူ့စိတ်ထဲ အန်လင်းအာအား ကျေးဇူးတင်လိုက်မိ၏။

“ဘာလို့ ငါ့ကို စိုက်ကြည့်နေတာလဲ။ နင့်ကို တွေ့သွားရင် ထွက်သွားနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူးနော်” အန်လင်းအာ မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်၏။

“အခု ငါ့စိတ်ထဲကပဲ ထင်နေတာလား၊ နင်ကပဲ ပိုပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိလာတာလား၊ ငါတကယ်ကို မခွဲတတ်တော့ဘူး” ရန်ကိုင်က အရှက်မရှိ မြှောက်ပင့် ပြောဆိုလိုက်၏။

အန်လင်းအာ ရှက်သွေးဖြားသွားခဲ့ပြီး ဒေါဟတကြီးဟန် လုပ်ပြကာ “စကားချိုချိုလေးတွေနဲ့ လာသပ်ပြမနေနဲ့။ နင်က မကောင်းတဲ့အကောင်းမှန်း ဟိုးကတည်းက ငါသိပြီးသား။ အခုလိုလေး ပြောလိုက်လို့ ငါနင့်အပေါ် အကောင်းမြင်သွားမယ် ထင်နေတလား၊ ဟန့်”

ရန်ကိုင်က အက်ခြောက်ခြောက် အသံဖြင့် ရယ်မောလိုက်ပြီး ရုတ်တရက် လက်သီးဆုပ်လိုက်ကာ “အဲ့လိုဆိုမှတော့ ဒီမှာပဲ နှုတ်ဆက်ကြတာပေါ့။ နောက်ပိုင်းကျ ငါတို့ ထပ်တွေ့နိုင်မယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်”

“အင်း၊ အင်း၊ မြန်မြန်သွားတော့၊ တောင်ဘက်ကို သွားနော်။ အကြီးအကဲချုပ်နဲ့ အခြားတွေက အခု မြောက်ဘက်မှာ ရှိနေတာ” အန်လင်းအာက အဆောတလျင် တိုက်တွန်းလိုက်၏။

ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး အန်လင်းအာ ပြောသည့်အတိုင်း တောင်ဘက်သို့ အလျင်အမြန် ပြေးထွက်သွားလေ၏။

ရန်ကိုင် ထွက်သွားပြီး ခဏအကြာ၌ အရိပ်ထဲမှ ပုံရိပ်တစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။

“အကြီးအကဲ ယုယင်လား” အန်လင်းအာ ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်သွားခဲ့ပြီး အလိုလို ခေါ်မိလိုက်၏။

ယုယင်က ရန်ကိုင်ထွက်သွားရာ အရပ်ဆီ စိုက်ကြည့်နေပြီး ခဏအကြာ၌ သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်ကာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်၏ “နင်သူ့ကို ဒီအတိုင်း သွားခွင့်ပေးလိုက်မှာ သေချာလား”

“အကြီးအကဲ မြင်လိုက်တာလား” အန်လင်းအာ ရှက်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားခဲ့၏။ သူမ အပြုအမူကို မည်သူမှ မမြင်လိုက်ဘူးဟု ထင်နေခဲ့သော်လည်း အကြီးအကဲ ယုယင်သည် အဖြစ်အပျက် အလုံးစုံကို မြင်တွေ့ သွားလိမ့်မည်ဟု ထင်ကို မထင်ထားခဲ့ပေ။

“သူနည်းနည်းလေးတောင် မတုန့်ဆိုင်းဘဲ ထွက်သွားတာကိုပဲ ငါမြင်လိုက်တာ”

“ဒီမှာ ဘာရှိလို့ သူက တုန်ဆိုင်းနေရမှာလဲ” အန်လင်းအာက အားတင်းပြုံးလျက် ပြန်ပြောလိုက်၏။

“နင်ရှိတယ်လေ။ နင့်မှာ သူ့ကို စိတ်ပူလွန်းလို့ ကိုယ့်ကိုယ်တောင် ဂရုမစိုက်နိုင်တော့တဲ့အထိ ဖြစ်ခဲ့တာလေ။ ပြီးတော့ နင်တို့နှစ်ယောက်က အခက်အခဲတွေ အများကြီးကို အတူတူ ရင်ဆိုင် ကျော်လွှားခဲ့ကြတာ မဟုတ်ဘူးလား။ နင်ဆိုရင် သူ့ကို လေးတောင် လေးစားနေတာပဲမလား။ အဲ့ဒါတောင် နင်တို့ နှစ်ယောက်ကြားက ဆက်ဆံရေးက မိတ်ဆွေ သက်သက်ပါပဲလို့ ပြောချင်နေတုန်းပဲလား” ယုယင်က အန်လင်းအာကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ကြည့်လိုက်၏။

အန်လင်းအာက အသာအယာ‌ ခေါင်းရမ်းလိုက်ပြီး “သူက မုန်းဖို့ကောင်းပေမယ့် ကျွန်မက သူနဲ့အတူရှိဖို့ မထိုက်တန်ဘူး။ ပြီးတော့ အကြီးအကဲ ယုယင်ပြောသလို မဟုတ်ဘဲ ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက် မိတ်ဆွေသက်သက်ပဲ။ သူနဲ့ မိတ်ဆွေဖြစ်ရတာနဲ့တင် အကောင်းဆုံး ဖြစ်နေပြီ။ သူနဲ့ အတူရှိနေရရင် လုံခြုံသွားသလို၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အငယ်လေး တစ်ယောက်လို ခံစားရတာတော့ အမှန်ပဲ။ ပြီးတော့ သူကပဲ ကျွန်မကို အမြဲတမ်း ကာကွယ်ပေးခဲ့တာ။ ဒါပေမယ့် တော်ဝင်နယ်မြေရဲ့ လက်ရှိအခြေအနေနဲ့ သူ့ကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီမှာ နေခိုင်းရက်မှာလဲ။ အကြီးအကဲယုယင်၊ ဒီကိစ္စကို အကြီးအကဲချုပ်ဆီ မပြောပါနဲ့နော်။ သူသေသွားတယ်လို့ပဲ ပြောလိုက်လို့ ရတယ်မလား”

ယုယင် မျက်လုံးကြောတို့ တွန့်ကွေးသွားခဲ့၏။

အန်လင်းအာက ကလေးဆိုးလေး တစ်ယောက်ပမာ အကြီးအကဲယုယင်၏ လက်မောင်းကို အလျင်အမြန် ပွေ့ဖက် လှုပ်ရမ်းလိုက်၏။

အန်လင်းအာက ထိုကဲ့သို့ ပြုမူလာသဖြင့် အကြီးအကဲ ယုယင်လည်း ခါးခါးသီးသီး ပြုံးလိုက်ပြီး အန်လင်းအာ၏ နဖူးလေးကို ပွတ်လျက် “ကောင်းပြီ၊ ကောင်းပြီ၊ ဒီမှာ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလို့ ငါလည်း ဘာမှမမြင်ခဲ့ဘူး… ဒီမှာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့ အကြောင်းကို ငါတစ်ခွန်းမှ ပြန်ဟမှာ မဟုတ်ဘူး။ လင်းအာ၊ သမီးလည်း ဒီရက်ပိုင်း တော်တော်လေး ပင်ပန်းခဲ့ရတာဆိုတော့ အရင် ပြန်နားလိုက်တော့လေ။ အပြင်က ပြဿနာတွေကို ငါတို့ အကြီးအကဲတွေပဲ ဖြေရှင်းလိုက်မယ်။ အခု တော်ဝင်နယ်မြေရဲ့ အနာဂတ်က သမီးအပေါ်မှာ မူတည်နေပြီနော်။ အခုကနေစပြီး သူတော်စင်မ ကျင့်စဉ်ကို သမီးအားစိုက်ထုတ်ပြီး ကျင့်ကြံရတော့မယ်။ တော်ဝင်နယ်မြေသာ ဒီကပ်ဆိုးကနေ ရှင်သန် လွတ်မြောက်နိုင်ခဲ့ရင် နောက်မျိုးဆက် သူတော်စင်မ တွေကို ပြုစုပျိုးထောင်ပေးဖို့က သမီးရဲ့တာဝန်ပဲ”

ယုယင် သူမ၏ တောင်းဆိုချက်အား လက်ခံလိုက်သည်ကို မြင်သော အန်လင်းအာ ပျော်သွားခဲ့၏။

သို့သော်လည်း တော်ဝင်နယ်မြေ၏ လက်ရှိ အခြေအနေကို ပြန်စဉ်းစားမိသည်နှင့် နှစ်ဦးစလုံး၏ မျက်နှာအမူအရာ ညိုးကျသွားခဲ့၏။ ဤကပ်ဆိုးကို တော်ဝင်နယ်မြေ ကျော်ဖြတ်နိုင်မလည်း… မကျော်ဖြတ်နိုင်ဘူးလား၊ နှစ်ယောက်စလုံး မပြောနိုင်ကြ။

အချိန်တစ်ခဏအတွင်း တော်ဝင်နယ်မြေ တစ်ခုလုံး ပျက်စီးသွားနိုင်ချေရှိ၏။ ရက်စက်လှသော ထိုအမှန်တရား ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ယုယင်နေဖြင့် အန်လင်းအာ၏ တောင်းဆိုချက်ကို ထိုမျှ လွယ်လွယ်ကူကူ သဘောတူခဲ့လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

“အကြီးအကဲယုယင်က အရမ်းကို သဘောတရား ကြီးမားတာပဲနော်” စံအိမ်ထဲ အသံတစ်သံ ပဲ့တင်ထပ်လာခဲ့၏။ အသံသည် အရပ်ရပ်မှ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သဖြင့် အသံပိုင်ရှင် မည်သည့်နေရာ၌ ရှိနေမှန်း သူမတို့ နှစ်ဦးစလုံး မပြောနိုင် ဖြစ်ခဲ့ကြရ၏။

ယုယင်၏ မျက်နှာလှလှလေး ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီး အစစ်အမှန်ချီကို အလျင်အမြန် စုစည်းလိုက်ကာ တိုက်ခိုက်တော့မည့် ဟန်ဖြင့် အော်ဟစ်လိုက်၏ “ဘယ်သူလဲ၊ ထွက်လာခဲ့စမ်း”

ယုယင် ထိုစကား ပြောလိုက်သည်နှင့် သူမနှင့် နောင်ပြောင်ကျီစယ်လိုသည့် အပြုံးကို ဆင်မြန်းထားသည့် လူရိပ်နှစ်ခု သူမနှင့် ခြေလှမ်းအနည်းငယ် အကွာ၌ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။

“ခြေယောင်ပျောက်ကောင်းကင်အရိပ်လား” ထိုကောင်းကင်နတ်ဘုရား ပညာရပ်ကို အန်လင်းအာ ချက်ချင်း သတိပြုမိလိုက်၏။ ထိုပညာရပ်ကို ထွက်ပြေးရာ၌ သုံး၍ရသလို ပုန်းကွယ်ရာတွင်လည်း အသုံးပြု၍ ရ၏။

အသိပြန်ဝင်လာသည်နှင့် သူမရှေ့ရှိ ရန်ကိုင်ကို ကြည့်ကာ မေးလိုက်၏ “နင်ဘာလို့ ထွက်မသွား သေးတာလဲ”

ရန်ကိုင်က ပခုံးသာတွန့်ပြ၍ ယုယင်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်၏။

ထွက်သွားတော့မည့်ဆဲဆဲ အရိပ်ထဲ၌ လူတစ်ယောက် ပုန်းကွယ်နေသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သဖြင့် သူ့ပြန်ပေါ်လာသည့် သတင်း မပြန့်စေရန်အလိုငှာ အရိပ်ထဲတွင် ပုန်းအောင်း၍ ထိုနှစ်ယောက် ပြောဆိုနေသည်ကို စောင့်ကြည့်နားထောင်နေခဲ့၏။ ထိုသို့ နားထောင်ရင်း အမျိုးသမီး နှစ်ယောက် ပြောနေသည့် တော်ဝင်နယ်မြေ၏ လက်ရှိအခြေအနေ အကြောင်းကို မတော်တဆ ကြားသိလိုက်ရ၏။ ယခုအချိန် ရုတ်တရက် ထွက်သွားလိုက်ပါက သူ့စိတ်ထဲ ကျိန်းသေ နေလို့ ကောင်းလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။

“ငါ့ရဲ့ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကနေတောင် လွတ်အောင် နင်ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ။ နင်ထွက်သွားတာကို ငါကျိန်းသေ မြင်လိုက်ပါတယ်။ နင်ဘယ်တုန်းက ပြန်လာတာလဲ” ယုယင်က ရန်ကိုင်အား မယုံကြည်နိုင်စွာ စောင့်ကြည့်နေ၏။

သူမသည် သူတော်စင် ပထမအဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက် ဖြစ်သော်လည်း ရန်ကိုင်သည် သူမနှင့် အန်လင်းအာ စကားပြောနေသည်ကို သူမ မသိအောင် ချောင်းနားထောင်နိုင်ခဲ့၏။ ဆိုလိုသည်ကား ရန်ကိုင်သာ သူမတို့အား သတ်ချင်ပါက သူမ အလောင်းကောင် ဖြစ်နေပြီဟု ဆိုလိုက်ခြင်းပင် မဟုတ်လေလော။

ထိုအချက်ကို နားလည်လိုက်သည်နှင့် ယုယင်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေး တဆတ်ဆတ် တုန်ရီသွားခဲ့ပြီး သူမ ကျောပြင်တစ်ခုလုံး ချွေးအေးတို့ဖြင့် စိုရွှဲသွားခဲ့၏။ တော်ဝင်သခင်လောင်း၏ အရည်အချင်းသည် တကယ်ကို လိုက်မမှီနိုင်လောက်အောင် မြင့်မားလွန်းလှပေ၏။

“ဘာတွေ စိုးရိမ်နေတာလဲ။ ကျုပ်က ခင်ဗျားကို ဝါးစားမှာမှ မဟုတ်တာ” ရန်ကိုင်က ယုယင်က မေးခွန်းကို ပြန်မဖြေဘဲ ပြန်၍သာ စနောက်လိုက်၏။ သူ့အမူအရာ ရုတ်ချည်း လေးနက်သွားခဲ့ပြီး ပြန်မေးလိုက်၏ “ပြီးတော့ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ တော်ဝင်နယ်မြေ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ”

အန်လင်းအာက ပါစပ်ဟ၍ ရှင်းပြရန် လုပ်လိုက်သော်လည်း စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောနိုင်ခဲ့ဘဲ ယုယင်ကသာ အလျင်စလို ဝင်ပြောလိုက်၏ “နင်နဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ။ တော်ဝင်သခင်ရာထူးကို မယူချင်ဘဲနဲ့ ဘာတွေ လာသိချင်နေတာလဲ”

ရန်ကိုင် မျက်ခုံးကြောတို့ တွန့်ကွေးသွားခဲ့၏။

ယခင်အကြိမ် သူနှင့်တွေ့စဉ်က ထိုအမျိုးသမီးသည် သူ့အား‌ လေးလေးစားစားဖြင့် ဆက်ဆံခဲ့၏။ ယခုမူ သူ့အား ရန်သူတစ်ယောက်ပမာ ဆက်ဆံနေခဲ့၏။

ရန်ကိုင်လည်း ထိုကိစ္စနှင့် အချိန်မကုန်ချင်တော့သည့် အတွက် ပခုံးသာတွန့်၍ ခေါင်းညိတ်ကာ “မပြောချင်လည်း မပြောနဲ့လေ၊ ကိစ္စမရှိဘူး။ အခြားသူရဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်ကို မသိလိုက်ရလို့ ကျုပ်သေသွားတာမှ မဟုတ်တာ။ အားလုံး အဆင်ပြေပါစေဗျာ”

ပြေားပြီးသည်နှင့် လှည့်ထွက်သွားလိုက်လေ၏။

‘နေဦး” ယုယင်က ရုတ်တရက် အော်ခေါ်လိုက်၏။

“ဘာလဲ” ရန်ကိုင်က စိတ်မရှည်သည့် အမူအရာဖြင့် ပြောလိုက်၏။

ယုယင်က တွေဝေတုန့်ဆိုင်း ရှက်ရွံ့နေသည့် အမူအရာဖြင့် “ဘာလို့ အဲ့လောက်တောင် အလျင်လိုနေရတာလဲ။ နင်သိချင်ရင် ငါအားလုံး ရှင်းပြပေးမယ်”

“အားတော့နာပါရဲ့ဗျာ။ ကျုပ်ဘာမှ ထပ်မသိချင်တော့ဘူး။ ပိုသိလေ ကျုပ်အတွက် ပိုပြဿနာ ကြီးလေပဲ”

“နင်…” ယုယင်မျက်နှာ စိမ်းရာမှနီ၊ နီရာမှ ပြာနှမ်းသွားခဲ့ပြီး အံကြိတ်လျက် “နင်ဘယ်လိုတောင် လုပ်ရက်တာလဲ”

ထိုကောင်လေးသည် တကယ့်ကို တော်ဝင်သခင် တစ်ယောက်ရှိသင့်သည့် ဂုဏ်သိက္ခာ နည်းနည်းမျှပင် မရှိသည့် လူပေလူညစ် တစ်ယောက်ဖြစ်၏။ သူတော်ဝင် သင်္ချိုင်းထဲ ဝင်သွားခဲ့တာ မဟုတ်လေဘူးလား။ သူ့သဘောထားသည် မည်သည်အတွက်ကြောင့် ဤကဲ့သို့ ဖြစ်နေရသနည်း။

အတိတ်အခါက တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲ ဝင်သွားသူ အားလုံး တော်ဝင်နယ်မြေအား သူတို့၏ အိမ်သဖွယ် သတ်မှတ်လာကြ၏။

ယုယင် လုံးဝ နားမလည်နိုင်တော့ပေ။

အမျိုးသမီး အကြပ်ရိုက်နေသည်ကို မြင်သော် ရန်ကိုင်လည်း တော်တော်လေး ကျေနပ်သွားခဲ့၏။ ထို့ကြောင့် စံအိမ်ထဲရှိ ခွေးခြေတစ်လုံးပေါ် ထိုင်ကာ အန်လင်းအာဘက်လှည့်၍ “ငါ့ကိုပြောပြ”

အန်လင်းအာ အကြီးအကဲ ယုယင်ဆီ တစ်ချက် ချောင်းကြည့်လိုက်၏။ သို့သော် အကြီးအကဲ ယုယင်က ရန်ကိုင်အား အရေခွံကိုခွာ၊ သူ့အသားကိုစား၊ သွေးကိုသောက် တော့မတတ် အကြည့်ဖြင့် စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့် နေသည်ကိုသာ မြင်တွေ့လိုက်ရ၏။ အကြီးအကဲယုယင်၏ ခံစားချက်ကို သူမနားလည်ပေ၏။ ရန်ကိုင်ကြောင့် သူမလည်း ထိုကဲ့သို့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ခံစားခဲ့ရဖူးသည် မဟုတ်ပေလာ။ အန်လင်းအာမှာ မရယ်မိအောင် အောင့်အည်းရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို ကွေးလျက် ပြောလိုက်၏ “နင်ဘာလို့ သိချင်နေတာလဲ။ ငါပြောလိုက်တာနဲ့ နင့်ဆီ ပြဿနာတွေပဲ ရောက်လာမှာနော်”

“နင်တို့ နှစ်ယောက် အလေးအနက်ကြီး ဆွေးနွေးနေတာကို မြင်တော့ ငါလည်း သိချင်တာပေါ့။ ပြီးတော့ ငါတို့နှစ်ယောက်က မိတ်ဆွေတွေလို့ နင်ပဲ ပြောလိုက်တာ မဟုတ်ဘူးလား… ငါ့မှာ မိတ်ဆွေရယ်လို့ များများစားစား ရှိလှတာ မဟုတ်ဘူး” ရန်ကိုင်က အလေးအနက် ပြန်ပြောလိုက်၏။

အန်လင်းအာ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြုံးလျက် ပြောလိုက်၏ “အဲ့ကျိုးချဲဆိုတဲ့သူ ကျိန်းသေ နောင်တရရလိမ့်မယ်”

“ဟုတ်တယ်၊ သူကျိန်းသေ နောင်တရရလိမ့်မယ်” ရန်ကိုင်က ယုံကြည်ချက်အပြည့်ဖြင့် ပြုံးဖြီးလိုက်၏။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း (၈၀၁) ရင်ပူစရာဂိုဏ်းပြင်ပ ပြဿနာများ

အန်လင်းအာသာ သူ့အား ဤနေရာ၌ နေခဲ့ရန် တောင်းဆိုပါက ရန်ကိုင် ချွင်းချက်မရှိ ထွက်သွားမှာပါ။ သို့သော် သူမသည် သူ့အား ထွက်သွားရန် အမှန်တကယ် တွန်းအားပေးခဲ့၏။

ယခုကဲ့သို့ ဖြစ်လာရန် အန်လင်းအာ ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ လုပ်ခဲ့ခြင်း မဟုတ်။ သူ့အတွက် စဉ်းစား၍ လုပ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ရာ ရန်ကိုင်လည်း သူ့အပေါ် ဤမျှ ကောင်းလှသော အန်လင်းအာကို ဒုက္ခတွင်းထဲ တစ်ယောက်တည်း မထားရစ်နိုင် ဖြစ်ခဲ့ရ၏။

တကယ်တော့ ဘုံးကိုခုထွတ်မြတ်နယ်မြေက ယခုအချိန်၌ ပြဿနာပေါင်းစုံဖြင့် ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေသည် မဟုတ်ပေလော။

ရန်ကိုင်က စတင် ပြောလာခဲ့ရာ အန်လင်းအာ မပျော်ဘဲ နေမည်လား… ပျော်တာပေါ့။ ထို့ကြောင့် တော်ဝင်င်္ချိုင်းထဲသို့ သူဝင်သွားပြီးသည့်နောက်ပိုင်း ဖြစ်ပျက်လာသမျှ အကြောင်းအရာ အကုန်အစင်ကို အလျင်အမြန် ရှင်းပြလိုက်လေ၏။

ယခုမှပဲ တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲသို့ သူဝင်သွားသည်မှာ ကိုးလရှိခဲ့ပြီမှန်း ရန်ကိုင် နားလည်လိုက်၏။

ပထမခြောက်လအတွင်း ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ချေ။

သို့သော် လွန်ခဲ့သောသုံးလက၊ တောင်ထွတ်ကိုးလုံး ပတ်လည်ရှိ အရံအတားအားလုံး လုပ်ဆောင်မှု ရုတ်ချည်း ရပ်တန့်သွားခဲ့ရာ အကြီးအကဲများလည်း ဘာလုပ်ရ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိ ဖြစ်သွားခဲ့၏။

ပြန်ပြင်ရန်အတွက် အရံအတားများကို စစ်ဆေး ကြည့်သော်လည်း ထူးထူးခြားခြား ဘာကိုမှ မတွေ့ခဲ့ရပေ။

အားလုံး ဘာလုပ်ရဘာကိုင်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေခင်မှာဘဲ အရံအတား ပျောက်ကွယ်သွားသည်ကို သတိပြုမိသည်နှင့် သူတော်စင်မနန်က တော်ဝင်နယ်‌မြေကို တိုက်ခိုက်တော့လေ၏။

အကြီးအကဲများနှင့် ကာကွယ်သူများ အားလုံး အတူတူပူးပေါင်း၍ သူတော်စင်မနန်ကို တွန်းလှန် နိုင်ခဲ့သော်ငြား ထိုတိုက်ပွဲကြောင့် တော်ဝင်နယ်မြေ ကြီးကြီးမားမား ထိခိုက်ပျက်စီးခဲ့ရပြီး တပည့် များစွာလည်း ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာ ရသွားခဲ့ကြရ၏။ တိုက်ပွဲအတွင်း သေဆုံးသွားခဲ့ကြသူများလည်း ရှိ၏။

ထိုအဖြစ်အပျက်ပြီးသည်နှင့် ချက်ချင်းဆိုသလို ရန်သူများ ထပ်မံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြန်၏။

“ရန်သူတွေလား” ရန်ကိုင်က သိလိုတကြီးဖြင့် ပြန်မေးလိုက်၏။

“ဟုတ်တယ်။ ငါတို့ တော်ဝင်နယ်မြေက အထွဋ်အထိပ် အင်အားစုတစ်ခုအဖြစ် နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာအောင် ရပ်တည်လာခဲ့တာ မှန်တယ်။ ဒါပေမယ့် နင်ပြောကြည့်၊ ဒီလောကကြီးမှာ ရန်သူမရှိတဲ့ အင်အားစု ဆိုတာ ရှိလို့လား။ တော်ဝင်သခင်ဟောင်းတွေ ရှိနေတုန်းကတော့ ငါတို့တော်ဝင်နယ်မြေကို အဲ့လူတွေ ဘာမှ မလုပ်ရဲခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီနှစ်နှစ်အတွင်း ငါတို့ တော်ဝင်နယ်မြေရဲ့ တော်ဝင်ရာထူးက လစ်ဟင်းနေတာလေ။ အဲ့အခွင့်ကောင်းကြီးကို မြင်မှတော့ သူတို့က မတိုက်ခိုက်ဘဲ ဘယ်နေပါတော့မလဲ။ တော်ဝင်နယ်မြေဆိုတာ အရမ်းကို ကျင့်ကြံလို့ကောင်းတဲ့ နေရာကြီးတစ်ခုလေ။ ဒီနေရာကို လူတွေအများကြီးက ကြိတ်ပြီး လိုချင်တပ်မက်နေကြတာ”

“ဒီတော့ အဲ့ရန်သူတွေက နင်တို့ ရေနစ်နေတဲ့အချိန် ဝါးကူထိုးတာပေါ့” ရန်ကိုင်က ထေ့ငေါ့ပြောလိုက်၏။

“ဟုတ်တယ်” အန်လင်းအာက ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး စိတ်ဓါတ်ကနေသည့် ပုံစံလေးဖြင့် “ဒါပေမယ့် ဒီကိစ္စနဲ့ ပက်သက်ပြီး အပြစ်တင်လို့ မရဘူး။ တော်ဝင်သခင်တွေ အသက်ရှင်တုန်းက သူတို့တွေက အရမ်းကို အထက်စီး ဆန်လွန်းခဲ့တာ။ ဒါကြောင့်ပဲ အဲ့လူတွေက ငါတို့အပေါ် မကျေနပ်တာ သဘာဝပဲ”

“ဟန့်၊ ဘာမဟုတ်တဲ့ အင်အားစုလေးတွေသာ ဆိုရင် ငါတို့တော်ဝင်နယ်မြေက သူတို့တွေကို မျက်လုံးထဲ ထည့်စရာကို မလိုတာ၊ ဒါပေမယ့်…” ယုယင်က မျက်မှောင်ကြုံ့လျက် ဆက်ပြောလိုက်၏ “ဒါပေမယ့် သူတော်စင်မနန်က ငါတို့ တော်ဝင်နယ်မြေကို လာမွှေသွားတော့ ငါတို့နဲ့ ရန်ငြိုးရှိတဲ့ လူတွေက စုပေါင်းပြီး ငါတို့ကို လာဖိအားပေးကြတယ်လေ။ သူတို့တွေရဲ့ အမျိုးတွေ၊ ချစ်ရသူတွေ၊ ပြီးတော့ သူတို့တွေ ကိုယ်တိုင်ကကို သူတော်စင်နန်ကြောင့် ဒုက္ခ ရောက်ခဲ့ရတာ ဆိုတော့ ငါတို့အပေါ် မကျေနပ်ဘဲ နေပါ့တော့မလား”

“ကံဆိုးမသွားရာ မိုးလိုက်လို့ရွာလို့တောင် ပြောရမလို ဖြစ်နေပြီ” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့၏။

သို့သော် တော်ဝင်နယ်မြေ၏ အရံအတား လုပ်ဆောင်မှု ရပ်ဆိုင်းသွားသည့် အခိုက်အတန့်သည် စိတ်ဝိဥာဉ်ကို သူရလိုက်သည့်အချိန်နှင့် ကွက်တိကြီး ဖြစ်နေခဲ့၏။

စိတ်ဝိဥာဉ်လက်စွပ်ကို ငါယူလိုက်တာနဲ့များ ဆိုင်နေမလား မသိဘူး ရန်ကိုင်က တွေးလိုက်၏။

“လွန်ခဲ့တဲ့ လဝက်တုန်းက အဲ့လူတွေက ထပ်ရောက်လာသေးတယ်။ သူတော်စင်နန်ကို သူတို့ဆီ ပေးဖို့ လာတောင်းဆိုကြတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် တိုက်ပွဲမှာ သူတော်စင်မနန်က ဒဏ်ရာရပြီး ထွက်ပြေးသွာပြီလေ။ ငါတို့က သူ့ကို ဘယ်သွားရှာရမှာလဲ။ အကြီးအကဲရှုလည်း ရှင်းပြဖို့ ကြိုးစားပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘာမှမထူးခြားခဲ့ဘူး။ အဲ့လူတွေက ငါတို့ တောင်ထွတ်ကိုးလုံးကို မျက်စိကျနေတာဆိုတော့ ငါတို့ ဘာပြောပြော ဘယ်လိုမှကို လက်ခံခဲ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ့ နောက်ဆုံးတော့ တိုက်ပွဲဖြစ်ကြတော့တာပဲ။ နှစ်ဖက်စလုံး အတုံးတုံးအရုံးရုံး သေကြေကြတော့ အခြေအနေက ပိုဆိုလာတာပေါ့။ ဒီကိစ္စကို ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်း ဘယ်လိုမှ ဖြေရှင်းလို့ မရတော့ဘူး”

“ဘယ်အင်အားစုက ပြဿနာ ရှာနေတာလဲ” ရန်ကိုင်က မေးလိုက်၏။

“ခေါင်းဆောင် အင်အားစု သုံးခုကတော့ ငါတို့ အနားက အင်အားစုတွေပဲ၊ ဘယ်သူတွေလဲဆိုတော့ ကြယ်ရောင်ဖြာနန်းတော်၊ တိုက်ပွဲစိတ်ဝိဥာဉ်နန်းတော်နဲ့ မရဏဂိုဏ်းတို့ပဲ” ပြောနေရင်း ယုယင် ဒေါသထွက်လာခဲ့ပြီး “အဲ့အင်အားစုတွေက အဓိက လက်သည် တရားခံတွေပဲ။ သူတို့ကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် ငါတို့တော်ဝင်နယ်မြေရဲ့ အင်အား ဘာလို့ ဒီလောက် နိမ့်ကျသွားရမှာလဲ။ သူတို့သက်သက်ဆိုရင် သောက်ဂရုကို မစိုက်တာ။ ဒါပေမယ့် အဲ့အင်အားစုသုံးက အတူတူ ပူးပေါင်းပြီး အခြားပညာရှင်တွေကိုပါ စည်းရုံး သိမ်းသွင်းလာတယ်လေ။ အခုဆို ငါတို့ တော်ဝင်နယ်မြေက ဒီလောကကြီးရဲ့ အင်အားစု တစ်ဝက်လောက်ကို ရင်ဆိုင်နေရသလို ဖြစ်နေပြီ”

“အခြေအနေက အဲ့လောက်တောင် ဆိုးနေတာလား” ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့၏။

သို့သော် ယခင်နှစ်နှစ်အတွင်း သူတော်စင်မနန် လုပ်ခဲ့သည်များကို ပြန်စဉ်းစားမိလိုက်သော် လက်ရှိ အခြေအနေ အရပ်ရပ်သည် ဖြစ်နိုင်သင့်သည်ထက် မကျော်လွန်းသေးမှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်၏။

သူတော်စင်မနန် သွားသည့်နေရာတွင်း သေဆုံးခြင်းနှင့် အပျက်ကိန်း ဆိုက်ရောက်ခဲ့ရရာ ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေလည်း အတော်လေးကို ခေါင်းကိုက်၊ စိတ်ညစ်ခဲ့ရ၏။ သူတော်စင်မနန်၏ ခွန်အားသည် အရမ်းကိုမှ ကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းလှသည့်အပြင် ကောင်းကင်နတ်ဘုရား ပညာရပ် ကိုးခုကိုပါ လေ့ကျင့်ထားသည့်အတွက် ဤလောကကြီး၌ သူမအား အနိုင်ယူနိုင်သည့်သူဆို၍ သူတော်စင် တတိယအဆင့် ပညာရှင်များသာ ရှိတော့၏။ သို့သော် သူတော်စင် တတိယအဆင့် ပညာရှင်များသည် မှိုလို ပေါက်နေခြင်းမဟုတ်။

ကောင်းကင်ဂိုဏ်းတော်၏ ချူလင်းရှောင်သည်ပင် သူတော်စင် တတိယအဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက် ဟုတ်မဟုတ် ရန်ကိုင် မသေချာပေ။

“နင်ထင်ထားတာထက်ကို ဆိုးတယ်” ယုယင်၏ အမူအရာ အေးစက်သွားခဲ့ပြီး “အဲ့အင်အားစုတွေက ငါတို့ တော်ဝင်နယ်မြေရဲ့ အရင်းအမြစ်တွေကို မျက်စိကျနေရုံတင် မဟုတ်ဘူး၊ လင်းအာကိုပါ စိတ်ဝင်စားနေတာ”

ပြောနေရင်း အန်လင်းအာဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်၏။

ယုယင် ဆိုလိုချင်သည် ရန်ကိုင် ဒက်ခနဲ တန်းသိလိုက်၏ “အန်လင်းအာကို သူတို့ရဲ့ တပည့်တစ်ယောက်နဲ့ ပေးစားပြီး တော်ဝင်သခင်ရမယ့် အမွေအနှစ်တွေကို လိုချင်နေတာ၊ ဟုတ်တယ်မလား”

တော်ဝင်သခင်၏ အမွေအနှစ်ကိုသာ ရလိုက်ပါက ကောင်းကင်သို့ တစ်လှမ်းတည်းနှင့် ခုန်တက် သွားနိုင်ပေလိမ့်မည်။ ထိုကဲ့သို့သော အကျိုးအမြတ် မျိုးအား နှစ်ရာပေါင်းများစွာ ကြိုးစားလျှင်ပင် ရနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။

“အသေအချာပဲ” ယုယင် မာဆတ်ဆတ် အမူအရာဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “လွန်ခဲ့တဲ့ လဝက်လောက်တုန်းက ပြန်ဆုတ်သွားတယ်။ မသွားခင် တစ်လကြာတာနဲ့ သူတော်စင်မနန်ကို သူတို့လက်ထဲ အပ်ရမယ်လို့ သတိပေးသွားတယ်။ မအပ်နိုင်ဘူး ဆိုရင်တော့ ငါတို့ တောင်ထွတ်ကိုးခုစလုံးကို ဘာမှမကျန်အောင် ဖျက်စီးပစ်မယ်တဲ့။ ဒါပေမယ့် နောက်တစ်နေကျတော့ အကြီးအကဲချုပ် လျှို့ဝှက်စာတစ်စောင် ရခဲ့တယ်။ စာထဲမှာ ဘာရေးထားလဲသိလား။ အရင်မျိုးဆက် သူတော်စင်မကို သူတို့လက်ထဲ မအပ်နိုင်ရင် လက်ရှိ သူတော်စင်မကိုလည်း ပေးလို့ရတယ်တဲ့”

“ကောင်းကောင်းကို တွေးထားတာပဲ” ထိုလူများ၏ အကြံကို ရန်ကိုင် အမှန်တကယ် အထင်ကြီးမိပေ၏။ ယုယင် ပြောသွားသည်များကို သေသေချာချာ ပြန်စဉ်းစားလိုက်ပြီးနောက် “ဒီတော့ ခင်ဗျားတို့က ဒီနေရာမှာပဲ သေဖို့ ထိုင်စောင့်နေတော့မှာလား”

ယုယင် မျက်နှာအမူအရာမကောင်း။ စိတ်ဓါတ်ကျကျဖြင့် “ငါတို့ ဘာလုပ်နိုင်သေးလို့လဲ။ ဒီလောကကြီးက အကျယ်ကြီးဆိုပေမယ့် သွားစရာ နေရာမှ မရှိတာ။ ပြီးတော့ သတ်မှတ်ရက်ပြည့်ဖို့ လဝက်တောင် ကျန်သေးတာပဲ။ အခု အကြီးအကဲချုပ်က အခြားအင်အားစုတွေနဲ့ ဆွေးနွေးကြည့်ဖို့ ကြိုးစားနေတယ်။ သူတို့သာမပါဘဲ ဟိုအင်အားစု သုံးခုတည်းဆိုရင်တော့ ငါတို့ကို ဘာမှလုပ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ တော်ဝင်နယ်မြေ အားပြန်ပြည့်လာတဲ့ အခါကျ သူတို့နဲ့ အေးအေးဆေးဆေး ရှင်းလို့ရတယ်”

“ခင်ဗျားတို့ရဲ့ တော်ဝင်သခင်ဟောင်းကပဲ ခင်ဗျားတို့ကို ဒုက္ခရောက်အောင် လုပ်ခဲ့တာ” ရန်ကိုင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး “မသေခင်လေး အဲ့အင်အားစုသုံးခုကို ဘာလို့ ကောင်းကောင်း မဆက်ဆံ သွားတာလဲ မသိဘူး။ အနည်းဆုံး ခင်ဗျားတို့ အားနည်းနေတဲ့ လာပြဿနာ မရှာအောင်လို့ပေါ့”

“ဟေး၊ နင်ဘယ်ဘက်ကလဲ” ယုယင်က ရန်ကိုင်အား မကျေမနပ်ဖြင့် စောင်းငမ်းကြည့်လိုက်၏။

“အမှန်ကို ပြောနေရုံသက်သက်ပဲ” ရန်ကိုင်က ပခုံးတွန့်ပြလိုက်၏။

“တော်ဝင်သခင် အသက်ရှင်တုန်းက သူတို့အပေါ် အထက်စီးဆန်ဆန်ကြီး ဆက်ခံတာ မဟုတ်ဘူး။ နှစ်စဉ်ကြေး ကောက်တာပဲရှိတယ်။ နှစ်စဉ်ကြေး ကောက်တယ်ဆိုပေမယ့် ငါတို့ကလည်း သူတို့ကို ပြန်ပြီး ကာကွယ်ပေးရတယ်လေ။ ငါတို့ကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် အဲ့အင်အားစုသုံးခုလည်း ကောင်းကောင်းမွန်မွန်နဲ့ ရှိနေနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး” အန်လင်းအာက ရှင်းပြလိုက်၏ “အခုတော့ သူတို့တွေက ကျွေးတဲ့လက်ကို ပြန်ကိုက်နေပြီ။ တကယ်ကို ကျေးဇူးမသိတဲ့ ခွေးသူတောင်းစားတွေ”

“ခင်ဗျားဘာပြောချင်တာလဲ။ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ တော်ဝင်သခင်က သူတို့ကို ကာကွယ်ပေးခဲ့တယ် ဟုတ်လား” ရန်ကိုင် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားခဲ့၏။

“ငါနင့်ကို မပြောခဲ့ဘူးလား။ ငါတို့ တော်ဝင်နယ်မြေက လူသားပိုင်နက်နဲ့ အစွန်အဖျားမှာ ရှိနေတာ။ အဲ့တောင်ကို ကျော်လိုက်တာနဲ့ မွန်းစတား မျိုးနွယ်စု ပိုင်နက်ဖြစ်တဲ့ သားရဲပင်လယ်တောအုပ်ဆီ ရောက်သွားလိမ့်မယ်။ တော်ဝင်သခင်ဟောင်း ကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုရဲ့ စီနီယာကြီးက သူ့အင်အားစုတွေကို ခေါ်လာပြီး ဒီနေရာကို သိမ်းပိုက်လိုက်ပြီ”

“မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုလား” ရန်ကိုင် မျက်ခုံး ပင့်လိုက်ပြီး မေးလိုက်၏ “ပြောချင်တာက အဲ့ဘက်မှာ မွန်းစတားမျိုးနွယ်စု ရှိနေတယ်ပေါ့”

“ဟုတ်တယ်”

“ဒါဆိုရင် သူတို့ဘာလို့ မလှုပ်ရှားသေးတာလဲ”

တော်ဝင်သခင် သေဆုံးသွားမှဖြင့် မွန်းစတား မျိုးနွယ်စု လှုပ်ရှားသင့်ပေ၏။ မျိုးနွယ်စုသုံးခုသည် အချင်းချင်းတွေ့လျှင်ပင် တိုက်ခိုက်နေကြသူများ ဖြစ်ရာ တော်ဝင်သခင် သေဆုံးသွားသည်ကို မွန်းစတားမျိုးနွယ်စု အခွင့်ကောင်း မယူသည်မှာ ယုတ္တိမရှိချေ။ ထို့ကြောင့် သူမသိသေးသည့် အကြောင်းအရာ တစ်ခုခု ရှိရမည်မှန်း ရန်ကိုင် နားလည်လိုက်၏။

အန်လင်းအာက ခွင့်ပြုချက် တောင်းလိုသည့်အလား ယုယင်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်၏။ ယုယင်လည်း ခဏလောက် စဉ်းစားနေပြီးသည့်နောက် အသာအယာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။

ယုယင်ခေါင်ညိတ်ပြသည်ကို မြင်မှပဲ အန်လင်းအာ ဆက်လက်၍ ရှင်းပြလိုက်၏ “တော်ဝင်သခင်ဟောင်နဲ့ မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုရဲ့ စီနီယာကြီးတို့က နည်းနည်းပါးပါး ခင်မင်ရင်းနှီးကြတဲ့ပုံပဲ… အဲ့ဒါကြောင့်ပဲ စီနီယာကြီး မလှုပ်ရှားတာ ဖြစ်မယ်”

“အိုး” ရန်ကိုင် စိတ်ဝင်စားလာခဲ့ပြီး လှောင်ပြောင်လိုသည့် အမူအရာဖြင့် “ဒီလိုဆိုတော့လည်း မွန်းစတား မျိုးနွယ်စုကတောင် ပိုပြီး လူသားဆန်နေသေးတယ်… မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုရဲ့ စီနီယာကြီးက အားမနည်း လောက်ဘူးမလား”

“ငါတို့လည်း သူ့ကို တစ်ခါမှ တွေ့ဖူးတာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် သူ့ခွန်အားက တော်တော်လေး ကြောက်ဖို့ ကောင်းလိမ့်မယ်” ယုယင်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။

“အဲ့ဒါက ငါတို့တော်ဝင်နယ်မြေရဲ့ လက်ရှိ အခြေအနေပဲ” အန်လင်းအာက ရန်ကိုင်၏ အထင်အမြင်ကို စောင့်နေသည့်အလား သူ့အား တည့်တည့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့၏။ ယုယင်လည်း ရန်ကိုင်အား စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် ကြည့်နေခဲ့၏။ တော်ဝင်နယ်မြေ၏ လက်ရှိအခြေအနေကို ကြားသိသိပြီးချင်း ရန်ကိုင် ချက်ချင်း ကောက်ထွက်သွားမည်ကို သူမ အတော်လေး စိုးရိမ်နေမိ၏။

ထိုသို့သာဆိုလျှင် ယုယင် ချင်းချင်း ထိုင်ငိုပစ်လောက်မှာပါ။

တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲ ရန်ကိုင် ပြန်ထွက်လာနိုင်ခြင်းမှာ စမ်းသပ်ချက်ကို သူအောင်ပြီးသွားပြီဟု ဆိုလိုက်ခြင်းပင် မဟုတ်လေလော။ ဆိုလိုသည်ကား သူသည် တော်ဝင်နယ်မြေ၏ တော်ဝင်သခင် ဖြစ်နေပေပြီ။ သူသာ ရှိနေလျှင် တော်ဝင်နယ်မြေ၏ တပည့်များသည်လည်း ယခင်လောက် ယောက်ယတ်ခတ်၊ သောကရောက် နေတော့မည် မဟုတ်ပေ။

ချောချောလှလှ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်စလုံးသည် ကူကယ်ရာမဲ့နေသည့် အမူအရာဖြင့် ရန်ကိုင်အား မျက်တောင်မခတ်တမ်း စိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြ၏။ နောက်ဆုံး ရန်ကိုင်က မေးလိုက်၏ “ရှုဟွေနဲ့ အခြားအကြီးအကဲ တွေရော”

ထိုစကားကို ကြားသည်နှင့် ယုယင်နှင့် အန်လင်းအာ တို့နှစ်ယောက်စလုံး ပျော်သွားခဲ့ပြီး ယုယင်က အလျင်အမြန် ပြန်ပြောလိုက်၏ “နင့်ကို သူတို့ဆီ ခေါ်သွားပေးမယ်”

ပြောပြီးသည်နှင့် ရှေ့ကနေ ဦးဆောင်၍ ထွက်သွားလေ၏။

ရန်ကိုင်နှင့် အန်လင်းအာက သူမတို့နောက်မှ လိုက်သွားခဲ့ကြ၏။

“ဒီတော့… တော်ဝင်သခင်ရာထူးကို နင်လက်ခံတော့မယ်ပေါ့” အန်လင်းအာက ရုတ်တရက် တိုးတိုးလေး မေးလိုက်၏။

“ငါအဲ့လိုပြောလိုက်လို့လား။ လာပြီး အထင်လွဲမနေနဲ့။ အခုလောလောဆယ်… ငါက ဝင်ကူပေးရုံပဲရှိတာ။ ငါပါလိုက်လို့ ပြောင်းလဲသွားမယ်၊ မသွားဘူး ဆိုတာကိုတော့ ငါလည်းမသေချာဘူး။ ငါအတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားပေးမယ်။ ငါကူညီပေးတာတောင် နင်တို့ တော်ဝင်နယ်မြေ ပျက်စီးသွားခဲ့မယ် ဆိုရင်တော့ ငါ့ကို လာအပြစ်တင်လို့ မရတော့ဘူးနော်”

“အင်း၊ အင်း” အန်လင်းအာက တောက်ပစွာ ပြုံးလိုက်ပြီး “နင်က လူကောင်းတစ်ယောက်မှန်း ငါသိသားပဲ။ ငါတို့တွေက တကယ့် သူငယ်ချင်းတွေပဲ၊ ဟုတ်တယ်မလား”

“ဟုတ်တယ်” ရန်ကိုင်က သွားပေါ်အောင် ပြံးလိုက်ပြီး ရွတ်တွတ်တွတ် နောက်တောက်တောက် လေသံဖြင့် “ငါ့ကို လာမကြိုက်မိစေနဲ့နော်။ မဟုတ်ရင် ငါချက်ချင်း ထွက်သွားလိုက်မှာ။ ငါတို့တွေ သူငယ်ချင်း ဆက်ဖြစ်နိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး”

“ဟန့်၊ သွေးနားထင် ရောက်ပြမနေနဲ့” အန်လင်းအာ၏ မျက်နှာလေး ရှက်သွေးဖြန်းဖြန်း ဖြာသွားခဲ့ပြီး သူမ၏ လက်သီးဆုပ်လေးများဖြင့် ရန်ကိုင်အား ထုလိုက်ရင်း အံကြိတ်ကာ ပြန်ပြောလိုက်၏ “ဒီလောကကြီးမှရှိတဲ့ မိန်းမမှန်သမျှ နင့်ကို ကြိုက်မယ်လို့ ထင်နေတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်။ နင်က မဆိုးပေမယ့် ငါ့အကြိုက်တော့ မဟုတ်သေးဘူး”

“အို၊ အဲ့လိုဆို ဘယ်လိုပုံစံမျိုးက နင့်အကြိုက်လဲ” ရန်ကိုင်က သိချင်တကြီးဖြင့် ပြန်မေးလိုက်၏။

“ငါထက် အသက်ကြီးရမယ်။ အရပ်ရှည်ပြီး ရုပ်လည်း ချောရမယ်။ ကြင်နာယုယတတ်တဲ့ လူလည်း ဖြစ်ရဦးမယ်…” ဤသို့ဖြင့် အန်လင်းအာသည် သူမ၏ စိတ်ကူးယဉ် အိမ်မက်ထဲရှိ မင်းသားလေ၏ စရိုက်၊ လက္ခဏာ အသွင်အပြင်တို့ကို တရစပ် ရွတ်ချပြတော့လေ၏။

“တကယ့်ကို မြင်တတ်တာပဲနော်” ရန်ကိုင်က မာနတစ်ခွဲသား အမူအရာဖြင့် ခေါင်းလေး တရမ်းရမ်းသာ လုပ်နေခဲ့ရာ အန်လင်းအာ မရယ်ဘဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့၏

ပျံသန်းနေစဉ် အတောအတွင်း အဆောက်အအုံပျက် များစွာနှင့် သွေးကွက်များစွာကို ရန်ကိုင် မြင်တွေ့ခဲ့ရ၏။

အလုပ်ရှုပ်နေသော တော်ဝင်တပည့်များသည် ယုယင်နှင့် အန်လင်းအာတို့ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် လုပ်လက်စအလုပ်ကို ရပ်၍ လေးလေးစားစား ဦးညွှတ် နှုတ်ဆက်လိုက်ကြ၏။ သို့သော် သူမတို့နှင့်အတူ လမ်းလျှောက်လာနေသော ရန်ကိုင်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် အကုန်လုံး ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားခဲ့ကြရလေ၏။ မည်သူမျှ ကိုယ့်မျက်လုံးကိုယ် မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့ရလေပြီ။

ရှုဟွေသည် တပည့်များကို ညွှန်ကြားရင်း အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့၏။ ယုယင်၏ အော်ခေါ်သံကြားဖြင့် လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ စကားတစ်လုံးမှပင် ပြန်မပြောနိုင်ခဲ့ဘဲ မျက်လုံးအပြူးသားဖြင့်သာ နေရာတွင် ကြောင်အအကြီး ရပ်နေခဲ့လေ။ တစ္ဆေ၊သရဲ တစ်ကောင်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည့်အလား ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် အချိန်အတော်ကြာအောင် ဆွံ့အနေခဲ့၏။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း (၈၀၂) အံ့ဩမနေနဲ့

ပြိုကျနေသော အဆောက်အအုံ တစ်လုံးရှေ့၊ ရှုဟွေသည် ရန်ကိုင်အား မှင်သက်ငေးကြောင်ကြောင်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့၏။

ရှီခွန်း၊ ချုန်ယွဲ့ထုန်နှင့် အခြားအကြီးအကဲများ သည်လည်း ထိုနည်းလည်းကောင်းပင်။

“ဘာတွေ ဒီလောက်တောင် အံ့ဩနေတာလဲ။ ဘာလဲ၊ တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲမှာ ကျုပ်သေသွားပြီလို့ ခင်ဗျားတို့တွေ ထင်နေကြတာလား” ရန်ကိုင်က အရွှန်းဖောက်လိုက်၏။

ထိုအခါမှပဲ ရှုဟွေ ပြန်အသိပြန်ဝင်လာခဲ့၏။ ဝမ်းသာလွန်းဖြင့် မျက်ရည်ပင်ကျလာခဲ့ကာ တုန်တုန်ရီရီဖြင့် လက်သီးဆုပ်၍ လေးလေးစားစား ဦးညွှတ်လိုက်၏ “တော်ဝင်သခင်ကို နှုတ်ဆက်ပါတယ်”

“ပြန်ရောက်လာတဲ့အတွက် ဂုဏ်ယူပါတယ်၊ တော်ဝင်သခင်” အခြား အကြီးအကဲများကလည်း လေးလေးစားစား ဦးညွှတ် နှုတ်ဆက်လိုက်ကြ၏။

ရန်ကိုင်၏ ထွက်ပေါ်လာမှုသည် အမှောင်မိုက်ဆုံး အချိန်ထဲ မျှော်လင့်ချက် အလင်းရောင်လေးကို မြင်လိုက်ရသကဲ့သို့ ဖြစ်နေခဲ့၏။ အားလုံး၏ စိတ်ဓါတ်ကျ၊ ငိုင်တိုင်တိုင် မျက်နှာထားများသည် ပျော်ရွှင်မှု၊ ဝမ်းသားမှုတို့ဖြင့် တစ်ဖန်ပြန်လည် ဝင်းပလာခဲ့၏။

တော်ဝင်တပည့်များပင် စိတ်အားထက်သန်စွာဖြင့် ရန်ကိုင်အား ကယ်တင်ရှင်တစ်ယောက်ပမာ ကြည့်လာခဲ့ကြ၏။

ရန်ကိုင်က မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်ပြီး လက်မြှောက်ကာ “ကျုပ်ကို အဲ့လို အလောတကြီး ခေါ်ဖို့ လုပ်မနေနဲ့ဦး… အဲ့ကိစ္စတွေကို အရင်ဘေးဖယ်ထားလိုက်ကြတာပေါ့။ တော်ဝင်နယ်မြေရဲ့ အကြမ်းဖျင်း အခြေအနေကို အကြီးအကဲယုယင်နဲ့ အန်လင်းအာဆီကနေ သိပြီးသွားပြီ။ ကျုပ်ကူညီပေးနိုင်တာများ ရှိလား။ ရှိရင် ပြောနော်၊ ကျုပ်တတ်နိုင်တဲ့ ဘောင်အတွင်းကနေ အကောင်းဆုံး ကူညီပေးမယ်”

ရှုဟွေ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားခဲ့၏။ ရန်ကိုင်စကား၏ အဓိပ္ပါယ်ကို ချက်ချင်း နားလည်သွားခဲ့သည်နှင့် သူ့လေသံကို ချက်ချင်း ပြင်လိုက်ပြီး သတိကြီးကြီးထား၍ ပြောလိုက်၏ “ဟုတ်တာပေါ့၊ ဟုတ်တာပေါ့။ အခု လောလောဆယ် ဒဏ်ရာရနေတဲ့ တပည့်တွေကို ကူပေးနေတာဆိုတော့ ညီငယ်လေး ဝင်ကူပေးစရာ မလိုသေးဘူး”

ပြောပြီးနောက် သူ့အကြည်သည် ရန်ကိုင် လက်ဆီသို့ အလိုလို ရောက်သွားခဲ့၏။ သို့သော် စိတ်ပျက်မှုဖြင့်သာ ကြုံ့တွေ့လိုက်ရ၏။

“ဒါကို ရှာနေတာလား” ရန်ကိုင်က တော်ဝင်သခင်၏ စိတ်ဝိဥာဉ်လက်စွပ်ကို ဆင့်ခေါ်ပြလိုက်၏။

ထိုလက်စွပ်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် အကုန်လုံး တုန်ရင်သွားခဲ့ကြ၏။ ရှုဟွေက အစာ ကောက်နေသည့် ကြက်တစ်ကောင်ပမာ တဆတ်ဆတ် ခေါင်းညိတ်၍ စိတ်လှုပ်ရှားတကြီး အော်ပြောလိုက်၏ “ညီငယ်လေး၊ တော်ဝင်သခင်လက်စွပ်ကို မင်းတကယ်ကြီး ယူလာနိုင်ခဲ့တာပဲ”

ရန်ကိုင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး လက်စွပ်ကို အားလုံးရှေ့၌ ပြန်သိမ်းလိုက်ကာ “ထွက်လာရင် ဒီလက်စွပ်ကို ခင်ဗျားတို့ဆီ ပေးမယ်လို့ လုပ်ထားခဲ့တာ။ ဒါပေမယ့်… မမျှော်လင့်ထားတာ တစ်ခုခု ဖြစ်သွားလို့ သူတော်စင်အဆင့် မရောက်ခင်အထိ ဒီလက်စွပ်ကို ကျုပ်ဘာသာ သိမ်းထားရတော့မယ်။ အချိန်ကျလာရင် ဒီလက်စွပ်ကို ခင်ဗျားတို့ဆီ ပြန်ပေးမယ်”

သူတော်စင်အဆင့်သို့ ရောက်လျှင် သူ့ဝိဥာဉ် အမှတ်အသားကို ပြန်ယူ၍ ရလောက်မည်ဟု ရန်ကိုင် ခန့်မှန်းထား၏။

“မဟုတ်ဘူး၊ မဟုတ်ဘူး။ ဒီစိတ်ဝိဥာဉ်လက်စွပ်က ညီငယ်လေးရဲ့ အပိုင်ပါပဲ။ ဘယ်လောက်ကြာအောင် ယူထားထား ကိစ္စမရှိဘူး” ရှုဟွေက ပြုံးလိုက်၏။ အခြားအကြီးအကဲများကလည်း ခေါင်းညိတ်ပြလေ၏။

“ဒါပေမယ့်… အခု ကျုပ်တို့မှာ တော်ဝင်သခင် စိတ်ဝိဥာဉ်လက်စွပ် ရှိလာပြီဆိုတော့ အခြေအနေက ပိုပြီး လွယ်ကူသွားပြီ” ရှုဟွေက စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည့် လေသံဖြင့် “စိတ်မရှိရင် ညီငယ်လေး၊ ဒီလူအိုကြီးကို နည်းနည်းလောက် ကူညီပေးလို့ရမလား”

“ပြောလေ၊ အကြီးအကဲချုပ်” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။

“အခုလောလောဆယ် ဒဏ်ရာရထားတဲ့ တပည့်တွေ အများကြီး ရှိပေမယ့် ကုသရေး ဆေးလုံးနဲ့ ဆေးပင်တွေက မလုံလောက်ဘူး ဖြစ်နေလို့ ဂိုဏ်းရဲ့ ရတနာဂိုဏ်ဒေါင်ဆီ သွားပြီး ထုတ်လာပေးလို့ ရမလားလို့ပါ”

“ရပါတယ်၊ ကိစ္စမရှိပါဘူး။ ရှေ့ကနေသွားလိုက်၊ ကျုပ်နောက်ကနေ လိုက်ခဲ့မယ်”

ရှုဟွေက ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး အခြားအကြီးအကဲ များကို အရင်ညွှန်ကြားလိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်ကို ဦးဆောင်၍ ရတနာဂိုဒေါင်ဆီ ထွက်သွားလေ၏။

သူတို့ ထွက်သွားပြီးနောက် အကြီးအကဲများ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ် လာခဲ့ကြပြန်၏။

“တော်ဝင်သင်္ချိုင်းကနေ တကယ်ကြီး ထွက်လာနိုင်တာ မယုံနိုင်စရာပဲ။ တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲ သူဝင်သွားတာ ကိုးလတောင် ကြာတယ်။ ဘယ်လိုတွေများ လုပ်ခဲ့တာလဲ မသိဘူး” ရှီခွန်းက အဆက်မပြတ်သာ ခေါင်းတရမ်းရမ်း လုပ်နေခဲ့၏။

“ဒါက တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲ ဝင်သွားတဲ့ တော်ဝင်သခင်လောင်းတွေရဲ့ အကြာဆုံး စံချိန်ကို ချိုးဖျက်သွားပြီ။ အကြာဆုံး စံချိန်ကတောင် နှစ်လပဲကြာခဲ့တာ”

“ဒီလောက်တောင် အချိန်ယူတာ တော်ဝင်သခင် အသစ်ရဲ့ အရည်အချင်းက အရမ်း နိမ့်ကျနေလို့မျာလား။ ငါတို့ သူ့အပေါ် အရမ်း အထင်ကြီးနေမိပြီလား”

“အဲ့ဒါတွေကို ဘာလို့ ဂရုစိုက်နေရဦးမှာလဲ။ တော်ဝင်သခင် စိတ်ဝိဥာဉ်လက်စွပ်ကို ပြန်ယူလာနိုင်တာနဲ့တင် လုံလောက်နေပြီ။ စိတ်ဝိဥာဉ် လက်စွပ် ရှိလာမှတော့ တောင်ထွတ်ကိုးလုံး အစီအရင်ကို ပြန်အသက်သွင်းပြီး ဟိုခွေးသူတောင်းစားတွေ ကျူးကျော်မှာကို ကာကွယ်လို့ရပြီ”

အားလုံး ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။ ယုယင်တစ်ယောက်သာ စိတ်မကပ်သလို ဖြစ်နေခြင်းပင်။

ရန်ကိုင် သူမ၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို လှည့်စား၍ သူမနား တိတ်တဆိတ် ထွက်ပေါ်လာသည်ကို ယခုထိတိုင် ယုယင် အဖြေမထုတ်နိုင်သေးပေ။ သူသာ ကောင်းကင် နတ်ဘုရား ပညာရပ်များကို မကျွမ်းကျင်ထားခဲ့ရင်လျှင် ထိုကဲ့သို့ လုပ်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

သူ့ကိုပဲ အထင်ကြီးမိတာလား… ငါတို့ကပဲ သူ့ကို အထင်သေးနေမိတာလား။

“ယုယင်၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ” ယုယင်တစ်ယောက် အသိစိတ်မကပ်သလို ဖြစ်နေသည်ကို မြင်သော် ချုန်ယွဲ့ထုန်က မေးလိုက်၏။

“ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ ငါတို့တော်ဝင်သခင်က အရမ်းကို ထူးခြားတာပဲလို့ စဉ်းစားနေတာ”

“ဘယ်လိုတွေ ထူးခြားနေလို့လဲ” ချုန်ယွဲ့ထုန်က သိလိုတကြီးဖြင့် မေးလိုက်၏။

“ငါလည်း သေချာမသိဘူး” ယုယင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး ဘေးဘက်သို့ လှည့်ကာ အော်ဟစ်လိုက်လေ၏ “ဘာတွေ စိုက်ကြည့်နေတာလဲ။ လုပ်စရာရှိတာတွေ သွားလုပ်ကြလေ”

ယုယင်၏ အော်သံကြောင့် အနားတွင် စုဝေးနေသော တပည့်များသည် ငေးငိုင်နေရာမှ အသိပြန်ဝင်လာကာ ကြောက်လန့်သွားသော ငှက်လေးများပမာ သူတို့ လုပ်စရာ ရှိသည်များကို အသီးသီး ပြန်လုပ်ကြလေ၏။

သို့သော်လည်း တော်ဝင်သခင်သစ် တော်ဝင်သင်္ချိုင်းအား အောင်အောင်မြင်မြင်နှင့် ကျော်ဖြတ်လာနိုင်သည့် သတင်း တပည့်များကြား အလျင်အမြန် ပျံ့သွားခဲ့၏။ ထိုသတင်းကြောင့် တပည့်များလည်း ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ ဖြစ်ခဲ့ရပြီး တော်ဝင်နယ်မြေအတွက် မျှော်လင့်ချက် ရှိလာပြီဟု ခံစားလိုက်ကြရ၏။

တစ်ချိန်တည်းတွင် ရန်ကိုင်နှင့် ရှုဟွေတို့ တော်ဝင်နယ်မြေ၏ ရတနာဂိုဒေါင်ရှေ့သို့ ရောက်ရှိလာခဲ့၏။

တစ်ချက်လောက် စစ်ဆေးကြည့်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့ရ၏။ ရတနာဂိုဒေါင်ကို မည်ကဲ့သို့သော ပစ္စည်းဖြင့် လုပ်ထားသည်ကို မသိသော်လည်း အားကောင်းလှသော သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံသည်ပင် ရတနာဂိုဒေါင်၏ အပြင်ပိုင်းအလွှာကို မထိုးဖောက်နိုင်ချေ။ ထို့အပြင် ရတနာဂိုဒေါင်သည် အရမ်းကိုမှ ခိုင်ခံလှသလို အပြင်ဘက်မှ တိုက်ခိုက်မှုများကိုလည်း ကာကွယ်နိုင်စွမ်း ရှိ၏။

ရှုဟွေက အခြေအနေကို ရန်ကိုင်အား အကျဉ်းချုံး ရှင်းပြလိုက်၏။

တော်ဝင်နယ်မြေက စုဆောင်းမိသော ချက်ချင်း အသုံးမလိုသေးသည့် ပစ္စည်းများကို ရတနာဂိုဒေါင်ထဲတွင် ထည့်သိမ်းထားလေ့ရှိ၏။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာပြီးနောက် ရတနာဂိုဒေါင်သည် မည်မျှ များပြားလှသော အဖိုးတန် ရတနာများအား စုဆောင်းထားသည်ကို ခန့်မှန်း ကြည့်နိုင်၏။

သို့သော် တော်ဝင်သခင်ဟောင်း သေသွားသည့် အချိန်မှစ၍ ဤနေရာထဲသို့ မည်သူမှ မဝင်ရောက် နိုင်တော့ချေ။

လွန်ခဲ့သော နှစ်နှစ်အတွင်း တော်ဝင်နယ်မြေ၏ လက်ကျန်ပစ္စည်းအားလုံး တတိတိဖြင့် လျော့ရဲ ကုန်ဆုံးလာခဲ့၏။ မကြာသေးခင်က ကပ်ဆိုးကြီးကို ရင်ဆိုင်ကြုံတွေ့ခဲ့ရပြီးနောက် နောက်ဆုံးလက်ကျန် ပစ္စည်းအားလုံး သုံးကုန်သွားခဲ့ရ၏။ ထို့ကြောင့် ကုသရေး ဆေးလုံးများ မရှိတော့ကာ တပည့်တော်တော်များများ သူတို့၏ ဒဏ်ရာများကို ပြန်မကုနိုင် ဖြစ်ခဲ့ကြရ၏။ ကျင့်ကြံဖို့ဆိုလျှင် ပြောစရာပင် မလိုတော့ပေ။

ထို့ကြောင့် လက်ရှိအချိန်၌ အရေးအကြီးဆုံးသည် ရတနာဂိုဒေါင်ကို ဖွင့်ဖို့ပင်။

သို့သော်လည်း ရတနာဂိုဒေါင်ကို ဖွင့်နိုင်သော သော့ဆို၍ ရန်ကိုင် ယူလာခဲ့သော တော်ဝင်သခင် စိတ်ဝိဥာဉ်လက်စွပ်သာ ရှိပေ၏။

ရှုဟွေ၏ ညွှန်ကြားချက်အတိုင်း တော်ဝင်သခင် စိတ်ဝိဥာဉ် လက်စွပ်ထဲသို့ အစစ်အမှန်ချီ ထည့်သွင်းပြီး လက်စွပ်ကို ရတနာဂိုဒေါင်တံခါး မျက်နှာပြင်ရှိ အပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်၏။

အလင်းတစ်ချက် လက်သွားခဲ့ပြီး ထူးထဲ လေးလံသော တံခါးကြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖွင့်လာခဲ့၏။

ဧရာမကုန်သိုလှောင်ရုံကြီးတစ်ရုံ ရန်ကိုင်ရှေ့ အထင်းသား ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေ၏။ ဆေးဖော်စပ်ရန် လိုအပ်သော ဆေးပင်များ၊ လက်နက်သန့်စင်ရန် လိုအပ်သော သတ္တုများ၊ ဖော်စပ်ပြီး ဆေးလုံးများ ထည့်ထားသော ကျောက်စိမ်းပုလင်းများနှင့် မရေမတွက်နိုင်သော လက်နက်များကို ရတနာဂိုဒေါင်ထဲ အစီအရီ နေရာချထားခဲ့၏။

မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် ရန်ကိုင်ပင် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားခဲ့ရ၏။

တကယ်တော့ ဤနေရာသည် ထုန်းရွှမ်လောကကြီး၏ အားအကောင်းဆုံးသော အင်းအားစုများထဲ တစ်ခုအပါအဝင် ဖြစ်သည့် ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေ ရတနာဂိုဒေါင်ပင် မဟုတ်လေလော။ ဤနေရာတွင် ရှိနေသော အဖိုးတန်ပစ္စည်းများ၏ ပမာဏသည် ရန်ကိုင် ခန့်မှန်းထားသည်ထက်ကိုပင် ကျော်လွန်နေခဲ့၏။

“ညီငယ်လေး၊ တစ်ချက် လျှောက်ပတ်ကြည့်လေ။ မင်းကြိုက်တာရှိရင် ဘာမှမေးနေစရာ မလိုဘူး။ တစ်ခါတည်း တန်းယူလိုက်လို့ ရတယ်။ လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်းတွေ ယူဖို့ တပည့်တွေကို သွားခေါ်လိုက်ဦးမယ်” ပြောပြီးသည်နှင့် ရှုဟွေ ထွက်သွားလေ၏။

ရန်ကိုင် ချက်ချင်း ဝမ်းသာအူမြူးသွားခဲ့၏။

ဤနေရာရှိ ပစ္စည်းများကို သေသေချချာ အမျိုးအစားခွဲ နေရာချထား၏။ ထို့အပြင် အဖိုးတန် ပစ္စည်းပမဏသည် ကြောက်မခန်းလိလိ များပြားလှရာ အနားရှိ အင်အားစုများ တော်ဝင်နယ်မြေကို သားရေကျနေသည်မှာ အံ့ဩစရာမဟုတ်။ ကျင့်ကြံရန် ကောင်းမွန်လှသော တောင်ထွတ်ကိုးလုံးကို အသားထား၊ ဤရတနာဂိုဒေါင် သက်သက်နှင့်ပင်လျှင် ထိုလူများ သားရေကျရန် လုံလောက်နေပေပြီ.

မည်သည့် အချိန်တွင်ပင် ဖြစ်စေကာမူ လူသားတို့၏ နှလုံးသားကို လှုပ်ခတ်သွားအောင် လုပ်နိုင်သည်ကား အကျိုးအမြတ်ပင် ဖြစ်၏။ ၎င်းသည် ‌ပြောင်းလဲမရနိုင်သော အမှန်တရားပင် ဖြစ်လေ၏။

ရန်ကိုင်သည် နည်းနည်းလေးမျှပင် စိတ်မသန့်ခြင်း၊ အားနာခြင်းမရှိဘဲ ဆေးဖော်စပ်ခြင်းအတွက် အရေးပါမည့် ဆေးလုံးများကို အနက်ရောင်သိုလှောင် နေရာလွတ်ထဲ အားပါးတရ ထိုးသိပ်ထည့်တော့လေ၏။

သူဆေးစွမ်းရန် အဆင့်မြှင့်ရန် လိုအပ်နေသေး၏။ ယခုလက်ရှိအချိန်၌ သူသည် သူတော်စင် အဆင့်နိမ့် ဆေးလုံးများကိုသာ သန့်စင်နိုင်သေး၏။ သူတော်စင် အလယ်အလတ်အဆင့် ဆေးလုံးများကို သန်စင်နိုင်သည့် အချိန်ရောက်မှသာ အဆုံးမဲ့နှင်းတောင်တန်းဆီသို့ သွား၍ ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်ကို ဆန်းကြယ် လောကငယ်ထဲမှ လွတ်မြောက်အောင် လုပ်းပေး နိုင်ပေလိမ့်မည်။

ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေနှင့်ယှဉ်လျှင် လီရုန်နှင့် ဟန်ဖေးတို့ကို သူပိုတန်ဖိုးထား၏။

သူနှင့် ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်ကြားမှ ရှုပ်ရှုပ်ယှတ်ယှတ် ဆက်ဆံရေးကြောင့် ဖြစ်သလို တော်ဝင်နယ်မြေနှင့် အရမ်းကြီး မပက်သက် ချင်သောကြောင့်လည်း ဖြစ်ပေ၏။

လူသားနှင့် နတ်ဆိုးတို့သည် သေသည့်တိုင်း ကြေအေးပြေလည်သွားခြင်း မရှိမည့် ရန်ဘက်များ ဖြစ်ကြ၏။ သူသာ တော်ဝင်သခင်ရော၊ ရှေးဟောင်း နတ်ဆိုးကလန်၏ ခေါင်းဆောင်ပါ ဖြစ်လာခဲ့၍ ထိုအင်အားစု နှစ်ခု အချင်းများခဲ့သည် ရှိသော် သူ့အနေဖြင့် ဘာလုပ်၍ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိ ဖြစ်ရပေလိမ့်မည်။

အချိန်တိုအတွင်း ရန်ကိုင်သည် အဖိုးတန် ဆေးပင်များနှင့် ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်အတွက် လိုအပ်သော သူတော်စင်အဆင့် ဆေးလုံး ဖော်စပ်ရန်အတွက် လိုအပ်သည့် ဆေးပင်များကိုပါ တစ်ပါးတည်း သိမ်းယူသွားခဲ့၏။

နောက်ဆုံး သူတော်စင်အဆင့် ဆေးလုံး ဖော်စပ်ရန် လိုအပ်သော ဆေးပင်အလုံအလောက် စုဆောင်း မိသွားခဲ့လေပြီ။

ရန်ကိုင် လုံးဝကို ပျော်မြူးနေခဲ့၏။ လိုအပ်သော ပစ္စည်းများကို သိမ်းယူခဲ့သော် ရတနာဂိုဒေါင်ထဲတွင် အဖိုးတန် ရတနာများ အများကြီး ကျန်ရှိနေတုန်းပင်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် ကျင့်ကြံရန်အတွက် လိုအပ်သော သလင်းကျောက် နည်းနည်းပါးပါး ထပ်ယူလိုက်၏။

ရတနာဂိုဒေါင်ထဲ ရှုဟွေ အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့၏။ များစွာသော ဆေးပင်များကို သိုလှောင်အိတ်ထဲ ထည့်၍ အပြင်ဘက်တွင် စောင့်နေသော တပည့်များဆီ ပေးကာ ထိုဆေးပင်များကို တော်ဝင်နယ်မြေရှိ ဆေးပညာရှင် များဆီ သွားပို့ရန် ညွှန်ကြားနေခဲ့၏။

နေ့တစ်ဝက်ကြာမှပဲ တဖြည်းဖြည်း အလုပ်ရှင်းသွားခဲ့၏။

“ညီငယ်လေး လိုချင်တာတွေ ရခဲ့လား” ရန်ကိုင်တွင် သိုလှောင်အိတ် တစ်အိတ်ပင် မရှိဘဲ လက်ဗလာနှင့် ဖြစ်နေသည်ကို မြင်သော် နားလည်မှုလွဲကာ မေးလိုက်၏။

သို့သော်လည်း သူယူသွားခဲ့သော ဆေးပင်များ အပြင် များစွာသော အဆင့်မြင့်ဆေးပင်များစွာ ပျောက်ဆုံး နေသည်ကို ရှုဟွေ သေသေချာချာ သတိပြုမိ၏။

“အဆင်ပြေပါတယ်” ရန်ကိုင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလိုက်၏။

“အဲ့လိုဆိုရင် သွားကြတာပေါ့။ လိုချင်တာရှိရင် ကြိုက်တဲ့အချိန် လာယူလို့ရတယ်နော်” ရှုဟွေက ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်၏။

ရတနာဂိုဒေါင်မှ ထွက်လာပြီးနောက် ရှုဟွေက ပြောလိုက်၏ “ဒီလူအိုကြီးနောက်လိုက်ပြီး တောင်ထွတ် ကိုးလုံးအစီအရင်ကို ပြန်အသက်သွင်းဖို့ ညီငယ်လေးကို တောင်းဆိုရဦးမယ်”

ရန်ကိုင်က ခေါင်းသာညိတ်ပြလိုက်၏။

တောင်ထွတ်ကိုးလုံး အစီအရင်သည် အားလည်း ကောင်းသလို နက်လည်း နက်နဲလှ၏။ အစီအရင် အသက်ဝင်လာသည်နှင့် သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက်၏ တိုက်ခိုက်မှုများကို အချိန်အတန်ကြာ သည်အထိ ခုခံနိုင်ပေ၏။

တော်ဝင်သခင်တိုင်းသည် သူတော်စင် တတိယအဆင့် ပညာရှင်များ ဖြစ်ကြသော်လည်း တော်ဝင်သခင်များသည် တော်ဝင်နယ်မြေထဲ အမြဲတမ်း ရှိနေမည်ဟု မဆိုလိုပေ။ တော်ဝင်သခင် ရှိမနေစဉ် အတောအတွင်း တော်ဝင်နယ်မြေကို လုံခြုံအောင် လုပ်ပေးသည်မှာ ဤအရံအတားပင် ဖြစ်လေ၏။

ရန်ကိုင်သည် အကာအကွယ် အစီအရင်မျိုးကို တစ်ခါမှ မစီမံ၊ မဖန်တီးဖူးပေ။ သို့သော်လည်း တောင်ထွတ်ကိုးလုံး အစီအကြောင်း သိဖို့ရာ အချိန် အများကြီး မလိုအပ်ပေ။ စိတ်ဝိဥာဉ် လက်စွပ်ကို အသုံးပြု၍ ရှုဟွေ ညွှန်ကြားသည့်အတိုင်း လိုက်လုပ်ရုံဖြင့် လုံလောက်ပေပြီ။

တောင်ထွတ်ကိုးလုံးကြား ကူးကလန် ခတ်နေခဲ့ရရာ နေ့တစ်ဝက်ကြာသာ စိတ်ဝိဥာဉ် အစီအရင်ကို အောင်အောင်မြင်မြင် အသက်သွင်းနိုင်ခဲ့၏။

တော်ဝင်နယ်မြေထဲ မိုးမြေစွမ်းအင်တို့ တစ်ဖန် ပြန်လည်စီးဝင်လာခဲ့ပြီး တစ်ချိန်တည်းတွင် မြင်ရုံလေးသာ မြင်နိုင်သည့် စွမ်းအင် အရံအတားတစ်ခု ဘုံကိုးခု ထွတ်မြတ်နယ်မြေ တစ်ခုလုံးကို ဖုံးအုပ်သွားခဲ့လေ၏။

ရှုဟွေ လုံးဝကို ထိတ်လန့်သွားခဲ့၏။

တောင်ထွတ်ကိုးလုံး အစီအရင်ကို အသက်သွင်းရန် ကြောက်မခန်းလိလိ စွမ်းအင်ပမာဏကို လိုအပ်၏။ ယခင် တော်ဝင်သခင်များပင် အရံအတား လုပ်ဆောင်မှု ရပ်ဆိုင်းသွားပြီးနောက် ထိုအရံအတားကို နေ့တစ်ဝက် အတွင်း ပြန်အသက်မသွင်းနိုင်ချေ။

၎င်းသည် တော်ဝင်နယ်မြေ တစ်ခုလုံးကို လွှမ်းခြုံထားသည့် စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင် ဖြစ်၏။

သို့သော် ရန်ကိုင်သည် ထိုစိတ်ဝိဥာဉ် အစီအရင်ကို ချွေးတစ်ပေါက်ပင်မစို့ဘဲ ပြန်အသက်သွင်းနိုင်ခဲ့၏။

ရန်ကိုင်ကိုယ်ထဲ အစစ်အမှန်ချီ မည်မျှ ရှိနေသလဲ ဆိုသည်ကို ရှုဟွေ စိတ်ပင် မကူးဝံ့တော့ချေ။

ထိုအချက်ကို နားလည်လိုက်သည် ရှုဟွေ ရန်ကိုင်အား ပို၍ပင် လေးစားလာခဲ့၏။

သူ့လက်ရှိ ကျင့်ကြံခြင်းသည် ရန်ကိုင်ထက် မြင့်သော်ငြား ရန်ကိုင်သည် အချိန်တိုအတွင်း သူမတက်လှမ်းနိုင်သည့် အဆင့်သို့ တက်လှမ်း သွားပေလိမ့်မည်။ ထိုအချိန်ကျ တော်ဝင်နယ်မြေ တစ်ခုလုံး ထိုလူငယ်လေးအပေါ် မှီခိုလာရ ပေလိမ့်မည်။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း (၈၀၃)

တစ်နေကုန် အလုပ်ရှုပ်နေပြီး ညရောက်တော့မှပဲ ယာယီတွေးပူစရာတို့ကို ရှင်းထုတ်နိုင်ခဲ့၏။

အကြီးအကဲများနှင့် ကာကွယ်သူမျာသးည် အတူတူ စုဝေးလျက် လဝက်နေလျှင် ရောက်ရှိလာမည့် ကပ်ဘေးကို မည်သို့မည်ပုံ ရင်ဆိုင်ရန် ခေါင်းချင်းဆိုင် အဖြေရှာနေခဲ့ကြ၏။

တော်ဝင်နယ်မြေ၏ အနီးနားချင်း အင်အားစု သုံးခုသည် လဝက်နေလျှင် တော်ဝင်နယ်မြေမှ ယခင် သူတော်စင်မကို သူတို့လက် အပ်လျှင်အပ်၊ မအပ်လျှင် လက်ရှိ သူတော်စင်မကို သူတို့လက်သို့ အပ်ပေးရမည်၊ ထိုသို့ မအပ်နိုင်ပါက စစ်ဖြစ်မည်ဟု တရာဝင် ကြေညာထားခဲ့၏။

တော်ဝင်နယ်မြေ၏ ဖိနှိပ်ခြင်း ခံခဲ့ရသော အင်အားစု သုံးခုမှ ဤမျှ အထက်စီးဆန်သော ကြေညာချက်အား ထုတ်ပြန်ရဲသည်ကို ကြည့်လျှင် သူတို့ကိုယ်သူတို့ အပြည့်အဝ ယုံကြည်ကြောင်း သိနိုင်၏။

သူတော်စင်မနန် ဘယ်ရောက်၍ ဘယ်ပျောက်နေမှန်း မသိသဖြင့် ယခင်မျိုးဆက် သူတော်စင်မကို ထိုလူများ လက်ထဲသို့ အပ်ရန်မှာ မဖြစ်နိုင်သော ကိစ္စတစ်ခုဖြစ်၏။ လက်ရှိမျိုးဆက် သူတော်စင်မကိုလည်း ထိုလူများ၏ လက်ထဲသို့ မည်သို့မှ မအပ်နိုင်ချေ။ ထို့ကြောင့် လဝက်ကြာလျှင် ဖြစ်လာမည့် တိုက်ပွဲသည် မည်သို့မှ ရှောင်လွှဲ၍ မရနိုင်တော့ချေ။

အစည်းအဝေးကို မည်သည့် အတွက်ကြောင့် လုပ်ရလဲ ဆိုသည်ကိုပင် မသိဘဲ ရန်ကိုင်သည် အန်လင်းအာနှင့်အတူ အစည်းအဝေးကို တက်ခဲ့ရ၏။

သို့သော်လည်း အကြီးအကဲများ ဆွေးနွေးနေသည်ကို ဝင်ရောက် ပြောဆိုခြင်းမပြုဘဲ တိတ်တိတ်လေးသာ နေနေခဲ့၏။

ရန်ကိုင်သည် သူ့အကြောင်း သူသိ၏။ ထိုသူတော်စင် အဆင့် ပညာရှင်များသည် သူ့အား တော်ဝင်သခင် ရာထူးကို လက်ခံပေးပါဟု အဆက်မပြတ် တောင်းဆို နေသော်ငြား အရေးကြီးသည့် အခိုက်အတန့်သို့ ရောက်လာခဲ့လျှင် သူ့တွင် ဆုံးဖြတ်ချက် ချနိုင်စွမ်း မရှိချေ။ အားလုံး၏ အမြင်တွင် သူသည် အရမ်းကို ငယ်လွန်းသေး၏။

ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် တိတ်တိတ်လေးသာ နေခဲ့၏။

ဆွေးနွေးညိုနှိုင်းနေစဉ်အတောအတွင်း ဤနေရာမှ ထွက်ပြေးရန် မည်သူမှ မရွေးချယ်ခဲ့သည်ကို ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်စွာ တွေ့ရှိလိုက်ရ၏။ အကုန်လုံးသည် တော်ဝင်နယ်မြေ၏ ဂုဏ်သိက္ခာအတွက် သေသည်အထိ တိုက်ခိုက်သွားရန် ဆန္ဒရှိနေကြ၏။

ရန်ကိုင်က ခေါင်းခါရမ်း၍သာ ဝင်မပြောရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။

တောင်ပေါ်သို့ သွားလျှင် မီးမွှေးစရာ ထင်းမရှိမည်ကို စိုးရိမ်စရာ မလိုသော်လည်း ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ် နယ်မြေကဲ့သို့ အင်အားစုကြီးတစ်ခုအနေဖြင့် တစ်နေရာမှ တစ်နေရာသို့ ရွှေးပြောင်းရန် မလွယ်ကူချေ။ အကြီးအကဲချုပ် ရှုဟွေနှင့် အခြားအကြီးအကဲများ လုံလုံခြုံခြုံ ထွက်သွားနိုင်လျှင်ပင် သာမန်တပည့်များ ကျန်ရစ်ခဲ့ရပေလိမ့်မည်။

ယခု အရေးအကြီးဆုံးသည်ကား ကြယ်ရောင်ဖြာ နန်းတော်၊ တိုက်ပွဲစိတ်ဝိဥာဉ် ဘုရားကျောင်း၊ မရဏ ဂိုဏ်းတို့နှင့် အတူရှိနေသော ပညာရှင်များကို မည်ကဲ့သို့ ချွေးသိပ်ပေးရမလဲ ဆိုသည်ပင်။ ထိုပညာရှင်များသာ မရှိပါက တော်ဝင်နယ်မြေ အားနည်းနေလျှင်ပင် ထိုဒေသခံ အင်အားစု သုံးခုကို အလွယ်တကူ တွန်းလှန်နိုင်ပေ၏။

အချိန်အတော်ကြာ ဆွေးနွေးပြီးသည့်တိုင် ရေရာသည့် အဖြေတစ်ခု မရသေးသဖြင့် အားလုံး၏ အကြည့်သည် ရန်ကိုင်ဆီသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့လေ၏။

“ဘာလို့ ကျုပ်ကို လာကြည့်နေတာလဲ။ ကျုပ်က လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲ နေတတ်တာ။ ဒီလို ရှုပ်ရှုပ်ယှတ်ယှတ် ကိစ္စမျိုးတွေနဲ့ ရင်းနှီးတာ မဟုတ်ဘူး။ ခင်ဗျားတို့ပဲ ပြော၊ ကျုပ်နားထောင်မယ်”

“ဟဲဟဲ…” ရှုဟွေက ချောက်ကပ်ကပ် ရယ်မောရင်း တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ပြောလိုက်၏ “အဲ့လို ဆိုပေမယ့် ညီငယ်လေးမှာလည်း ကိုယ်ပိုင် အစီအစဉ်တွေ ရှိတယ်မလား။ အဆင်ပြေရင် ပြောပြကြည့်လေ။ ကျုပ်တို့ အားလုံးပေါင်းပြီး အဖြေတစ်ခု ထုတ်နိုင်ရင် ထုတ်နိုင်မှာပေါ့၊ မဟုတ်ဘူးလား”

အခြားအကြီးအကဲများသည်လည်း ရန်ကိုင်၏ အထင်အမြင်ကို ကြားချင်လာကြ၏။

ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး ဝင်မပြောချင် သော်လည်း မပြောချင်ပြောချင်ဖြင့် ပြောလိုက်သေး၏ “အင်အားစုသုံးခုမှာ စုစုပေါင်း သူတော်စင်အဆင့် ဘယ်နှစ်ယောက်ရှိလဲ”

ရှုဟွေ အမူအရာ တောက်ပသွားခဲ့ပြီး အလျင်အမြန် ပြန်ပြောလိုက်၏ “အဲ့အင်အားစု သုံးခုက အရမ်းကြီး အားကောင်းတာ မဟုတ်ဘူး။ တစ်ခုချင်းစီးတိုင်းက သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင် နှစ်ယောက်စီပဲ ပိုင်ထားကြတာ။ အကုန်လုံးကလည်း ပထမအဆင့်တွေချည်းပဲ။ ဂရုစိုက်စရာဆိုလို့ ကြယ်ရောင်ဖြာ နန်းတော်က ကျန်းအောင်ပဲ ရှိတယ်။ အဲ့ခွေးအိုကြီးရဲ့ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်က ကျုပ်နဲ့ အတူတူပဲ။ တကယ်တမ်း တိုက်ကြရင် ဘယ်သူနိုင်မယ် ဆိုတာကို အတပ်ပြောလို့ ရတာမဟုတ်ဘူး”

ရန်ကိုင် အမူအရာ အနည်းငယ် ပြောင်းလဲသွားခဲ့၏။ ဒေသခံအင်အားစု တစ်ခုချင်းစီတိုင်းသည် သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင် နှစ်ယောက်စီကို ပိုင်ဆိုင်ထားသဖြင့် စုစုပေါင်း ခြောက်ယောက်ရှိ၏။ ထိုခြောက်ယောက်အနက် တစ်ယောက်သည် ဒုတိယအဆင့် ဖြစ်၏။

ထိုလူအင်အားသည် လက်ရှိ ဘုံကိုးခုနယ်မြေနှင့် အရေအတွက်ရော ကျင့်ကြံခြင်းအရပါ တူညီနေ၏။

ယခုအချိန်၌ ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေသည် သူတော်စင် ဒုတိယအဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက်နှင့် သူတော်စင် ပထမအဆင့် ပညာရှင် ငါးယောက်ကို ပိုင်ဆိုင်ထား၏။

သို့သော် တစ်ဖက်အင်အားစု သုံးခုတွင် သူတို့အား ကူညီပေးမည့် ပညာရှင်များစွာ ရှိနေသေး၏။ သူတော်စင်မနန်၏ တိုက်ခိုက်ခြင်း ခံထားရပြီးသည့် တော်ဝင်နယ်မြေ အနေဖြင့် ထိုအင်အားစုများကို တွန်းလှန်ရန်မှာ မည်သို့မှ မဖြစ်နို်ငချေ။

ထို့အပြင် တိုက်ပွဲသာ ဖြစ်ပွားပါက ဘုံကိုးခု ထွတ်မြတ်နယ်မြေ ကျန်ရစ်နိုင်ခဲ့လျှင်ပင် နောက်တစ်ဖန် ဘယ်တော့မှ ဦးပြန်မော့နိုင်တော့မည် မဟုတ်ချေ။

ဤကိစ္စ၌ဤ အင်အားစုများစွာ ပါဝင်နေခဲ့၏။

ထိုမျှ များပြားလှသော အင်အားစုများနှင့် မည်သည့် အခါကမှ ရန်သူမဖြစ်ချင်ခဲ့။ သို့သော် သူတော်စင်မနန် ဖန်တီးလိုက်သော ပြသနာကို ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ် နယ်မြေက တာဝန်ယူရပေလိမ့်မည်။

“အကူအညီလေး၊ ဘာလေး တောင်းဖို့ကော မစဉ်းစားမိကြဘူးလား။ ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေ တည်ရှိလာတာ ဒီလောက်တောင် ကြာနေပြီဆိုတော့ ခင်ဗျားတို့မျာ မဟာမိတ်တွေ ဘာတွေတော့ ရှိတယ် မလား” ရန်ကိုင်က တုန့်ဆိုင်းနေဟန်ဖြင့် အကြံပြုလိုက်၏ “ဒီလို ကပ်ဘေးကို ရင်ဆိုင်နေရတဲ့ အချိန် မဟာမိတ် တွေဆီကနေ အကူအညီ သွားတောင်းလို့ မရဘူးလား”

ရန်ကိုင် ထိုစကားပြောလိုက်သည်နှင့် အကုန်လုံး ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်သွားခဲ့၏။

သူတို့ အမူအရာကို မြင်သော် ရန်ကိုင် ချက်ချင်း နားလည်လိုက်၏။ ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေတွင် မဟာမိတ် အင်အားစု တစ်ခုပင် မရှိချေ။ တော်ဝင်သခင်ဟောင်းများ အသက်ရှင်စဉ်က တော်ဝင် နယ်မြေသည် ဤလောကကြီးရှိ မည်သည့် အင်အားစုကမှ သူတို့နှင့် အဆင့်မတူဟု အထင်ရောက်ခဲ့၏။ ထို့ကြောင့် တော်ဝင်နယ်မြေ ဒုက္ခရောက်သည့်အခါ မည်သူကမှ သူတို့ကို လာမကူညီကြခြင်း ဖြစ်၏။

ရန်ကိုင် စိတ်ညစ်ညစ်သာ နဖူးကို ပွတ်နေလိုက်၏။ မဟာမိတ် မရှိသည့် အချက်အပေါ် ရန်ကိုင် လုံးဝကို ပြောစရာစကား မဲ့နေခဲ့၏။

ကောင်းကင်ဂိုဏ်းတော်မှ အကူအညီ သွားတောင်းပေးနိုင်၏။ သူအကူအညီ တောင်းလျှင် ဂိုဏ်းတူဦးလေးနှင့် ဒေါ်လေးတို့ သူ့အား ချက်ချင်း အကူအညီပေးပေလိမ့်မည်။ သို့သော် ကောင်းကင် ဂိုဏ်းတော်နှင့် တော်ဝင်နယ်မြေသည် အတော့်ကိုမှ ကွာဝေးလှရာ သူပြန်ရောက်သည့် အချိန်၌ တော်ဝင် နယ်မြေ ဖျက်စီးခံရပြီးလောက်ပေပြီ။

ရုတ်တရက် ရန်ကိုင် မျက်ဝန်းများ တောက်ပ သွားခဲ့ပြီး အလေးအနက် ပြောလိုက်၏ “မွန်းစတား မျိုးနွယ်စုရဲ့ စီနီယာကြီးဆီကနေ… အကူအညီတောင်းဖို့ ခင်ဗျားတို့ စဉ်းစားဖူးလား”

“မွန်းစားမျိုးနွယ်စုက စီနီယာကြီးလား” ရှုဟွေ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့၏။

“ဟုတ်တယ်လေ။ သူက စီနီယာကြီး ဖြစ်နေမှတော့ သူ့ခွန်အားက တော်ဝင်သခင်နဲ့ အဆင့်တူလောက် ရှိမှာပေါ့”

“ညီငယ်လေး နောက်နေတာလား” ရှီခွန်း မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့၏ “မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုက ကောင်တွေက ကျုပ်တို့ လူသားတွေကို မျက်စိစပါးမွှေး စူးစရာတွေလို့ပဲ မြင်နေကြတာ။ ကျုပ်တို့က အကူအညီ တောင်းလို့ သူတို့က လက်ခံလိုက်တယ် ထားပါဦး။ ဒီအကြောင်းသာ သတင်းပျံ့သွားတာနဲ့ ကျုပ်တို့ တော်ဝင်နယ်မြေက လူသားမျိုးနွယ်စု တစ်ခုလုံးရဲ့ ရန်သူ ဖြစ်လာမှာ။ ဘယ်တော့မှ ပြန်ဦးမော့လာနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး”

“အသေအချာပဲ” ယုယင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “အခြေအနေ ဘယ်လောက်ပဲဆိုးဆိုး မွန်းစတား မျိုးနွယ်စုကနေ အကူအညီ သွားတောင်းလို့ မဖြစ်ဘူး။ ပြီးတော့ ကျွန်မတို့ထဲက ဘယ်သူကမှ မွန်းစတား မျိုးနွယ်စုက စီနီယာကြီးနဲ့ တွေ့ဖူးတာ မဟုတ်ဘူး။ တော်ဝင်သခင်ဟောင်း တစ်ယောက်ပဲ အဲ့စီနီယာကြီးနဲ့ နည်းနည်းပါးပါး ရင်းနှီးတာ။ ကျွန်မတို့ သွားအကူအညီ တောင်းရင်တောင် မရနိုင်ချေများတယ်”

ရန်ကိုင် ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်နေခဲ့၏။ သူ့အကြံပြုချက်ကို အကုန်လုံးက ဤအမျှ အကြောက်အကန် ငြင်းဆန်နေမည်ဟု တစ်ခါမှ မမျှော်လင့်ထားခဲ့ချေ။ မျိုးနွယ်စုနှစ်ခုကြားက အမုန်းတရားကို သူအတော်လေး အထင်သေးမိလိုက်သည့်ပုံပင်။

သူသည် ထုန်းရွှမ်လောကသား တစ်ယောက် မဟုတ်သည့်အတွက် ဤလောကတွင် ရှိနေသည်မှာ အတော်ကြာနေပြီ ဆိုလျှင်ပင် ဤလောကအကြောင်း နှံ့နှံ့စပ်စပ် မသိသေးချေ။

ထုန်းရွှမ်လောကကြီးသို့ မရောက်လာစဉ်က နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုနှင့် မွန်းစတားမျိုးနွယ်စု ကဲ့သို့သော ကွဲပြားခြားနားသည့် မျိုးနွယ်စုများ တည်ရှိသည်ကိုပင် မသိခဲ့ချေ။

“တွေ့သာတွေ့နိုင်ရင် တော်ဝင်နယ်မြေရဲ့ လက်ရှိ ကပ်ဘေးကို အလွယ်တကူ ဖြေရှင်းပေးနိုင်မယ့် လူတစ်ယောက်တော့ ရှိတယ်” ရှုဟွေက ရုတ်တရက် ကောက်ပြောလိုက်၏။

“အကြီးအကဲချုပ်က အဲ့လူကို ပြောချင်နေတာလား” ချုန်ယွဲ့ထုန်သည် တစ်ခုခုကို အမှတ်ရသွားသည့်အလား ချက်ချင်း ပြန်မေးလိုက်၏။

“ဟုတ်တယ်”

“ဘယ်သူလဲ” ရန်ကိုင် သိချင်သွားခဲ့၏။

“ဘယ်ကမှန်း မသိတဲ့ လူအိုကြီးတစ်ယောက်ပဲ။ သူအကြောင်း ဂဂနနတော့ မသိဘူး။ ဒါပေမယ့် သူကလည်း အရင်တော်ဝင်သခင်ရဲ့ မိတ်ဆွေဟောင်း တစ်ယောက်ပဲ။ တော်ဝင်သခင် မသေခင် နှစ်ဝက် အလိုတုန်းက ကျုပ်တို့ တော်ဝင်နယ်မြေဆီ ရောက်လာပြီး ဒီမှာ ရက်နည်းနည်းလောက် နေသွားတယ်လေ။ တော်ဝင်သခင် သူ့အပေါ် အရမ်းကို ဖော်ရွေတာ။ ဒါကြောင့် တော်ဝင်သခင်နဲ့ အဲ့လူအိုကြီးက တော်တော့်ကို ရင်းနှီးလောက်တယ်။ သူ့ကိုသာ ရှာနိုင်ရင် ကျုပ်တို့ကို ကျိန်းသေ ကူညီပေးလိမ့်မယ်”

“ဟုတ်တယ်၊ လူအိုကြီးက တကယ်ကို လျှို့ဝှက် ဆန်းကြယ်တာ။ ပြီးတော့ တော်ဝင်သခင် သူ့အပေါ် ဆက်ဆံသလိုမျိုး အခြားဘယ်သူကိုမှ မဆက်ဆံဖူးဘူး။ ဒါကြောင့် သူက သာမန်လူတစ်ယောက် မဟုတ်လောက်ဘူး”

“လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်တဲ့ လူအိုကြီး တစ်ယောက်လား” ရန်ကိုင် ကြောင်သွားခဲ့ပြီး “သူဘယ်မှာ ရှိလောက်လဲ ခင်ဗျားတို့ သိကြလား”

အားလုံး ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ကြ၏။

“ဒါပေမယ့် အနှေးနဲ့အမြန်တော့ တော်ဝင်နယ်မြေဆီ ပြန်လာလိမ့်မယ်” ရုတ်တရက် ရှုဟွေက ယုံကြည်ချက် အပြည့်ဖြင့် ပြောလိုက်၏။

“ဘာလို့လဲ”

“ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူတော်ဝင်နယ်မြေဆီ လာတုန်းက သူနဲ့အတူ ပါလာတဲ့ မိန်းမငယ်လေးက တောင်ထွတ်ကိုးလုံးထဲက တစ်လုံးပေါ်မှာ တစ်ခုခု ချန်ထားခဲ့တယ်လေ။ သူထွက်ပြီးသွားတဲ့နောက်ပိုင်း တော်ဝင်သခင်က အဲ့နေရာကို အထူးဂရုစိုက်ဖို့ ကျုပ်တို့ကို ပြောတယ်။ အနားကိုလည်း ဘယ်သူမှ မကပ်စေနဲ့တဲ့။ ဒါကြောင့် အချိန်တစ်ခုကျရင် အဲ့လူအိုကြီးနဲ့ မိန်းကလေးက သူတို့ ချန်ထားတာကို လာပြန်ယူလိမ့်မယ်လို့ ကျုပ်ခန့်မှန်းလိုက်တာ”

“ဟုတ်တယ်။ အဲ့မိန်းကလေး တောင်ထွတ်ပေါ်မှာ အစီအရင် တစ်ခုခင်းကျင်းခဲ့တာ” မုန်ထျန်ဖေးက ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ကူကယ်ရာမဲ့နေသည့် ပုံစံဖြင့် “ဒါပေမယ့် သူလုပ်လိုက်လို့ အဲ့နေရာက နေလို့မရတဲ့ နေရာတစ်ခု ဖြစ်သွားရော။ အဲ့နေရာမှာ ကြာကြာနေရင် အေးခဲသွားလိမ့်မယ်။ ကျုပ်တောင်မှ အကြားကြီး မနေနိုင်ဘူး”

နားထောင်နေရင်း သူတို့ မည်သည့် အရာကို ရည်ညွှန်း ပြောဆိုနေမှန်း ရန်ကိုင် နားလည်လိုက်၏။

တောင်ထွတ်ကိုးလုံး အစီအရင်ကို ပြန်အသက်သွင်းစဉ်က ထူးထူးဆန်းဆန်း နေရာတစ်ခုကို သူဖြတ်သွားမိခဲ့၏။ ထိုနေရာသည် အခြားနေရာများနှင့် မတူဘဲ ထူးထူးခြားခြားကို အေးလွန်းနေ၏။

ထိုစဉ်က ထိုနေရာသည် သဘာဝအတိုင်း ဖြစ်နေသည့် တော်ဝင်နယ်မြေ၏ တားမြစ်နေရာတစ်ခုသာ ဖြစ်ရမည်ဟု တွေးခဲ့၏။ သို့သော်လည်း အမှန်တရားသည် သူထင်ထားသည်နှင့် ကွဲလွဲနေခဲ့၏။

သို့သော်လည်း လူအိုကြီး၊ မိန်းမငယ်လေး တစ်ယောက် ဆိုသော စကားကို ကြားလိုက်ချိန် ရင်းနှီးသည့် အတွဲတစ်တွဲ ရန်ကိုင် စိတ်ထဲ ပေါ်လာခဲ့၏။

ထိုသို့ မဖြစ်နိုင်ဘူးဟု တွေးရင်းဖြင့်သာ ယဲ့ယဲ့လေး ရယ်လျက် ခေါင်းရမ်းလိုက်၏။

ထို့နောက် အပြုံးလေးပြုံးလျက် ရှုဟွေတို့အား မေးလိုက်၏ “ခင်ဗျားတို့ ပြောလိုက်တဲ့ လူအိုကြီးက သူတော်ကောင်းယောင် ဆောင်နေတဲ့ တဏှာရူးကြီး ပုံစံမျိုးလား”

ရှုဟွေက ပြန်မပြောရသေးခင်မှာဘဲ ယုယင်နှင့် ချုန်ယွဲ့ထုန်တို့က ပြိုင်တူ ခေါင်းညိတ်လိုက်ကြပြီး ယုယင်က အံတင်းတင်းကြိတ်၍ သွားကြားထဲမှ ထွက်သည့် လေသံဖြင့် “အတိအကျပဲ။ အဲ့သူတောင်းစား အိုကြီးရဲ့ မျက်လုံးတွေက မကြည့်သင့်တဲ့ နေရာတွေကိုပဲ အမြဲစိုက်ကြည့်နေတာ”

ချုန်ယွဲ့ထုန်ကလည်း ဝင်ပြောလိုက်၏ “ဟုတ်တယ်၊ ဟုတ်တယ်။ ဒီလောက် အသက်ကြီးနေတာတောင် နှာထနေသေးတယ်။ တော်ဝင်သခင် မျက်နှာကြောင့် ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးသာ ဆက်ဆံနေရတာ။ စိတ်ထဲမှာတော့ သူ့မျက်လုံးတွေကို ဖောက်ထုတ် ပစ်ချင်နေတာ တစ်ပိုင်းကို သေနေတာပဲ”

ထိုအကြောင်းကို ပြောနေရင်း မိန်းမလှလေး နှစ်ယောက်စလုံး အသက်ရှုသံ လေလံကြမ်းတမ်း လာခဲ့၏။

ရှုဟွေကမူ ‘ဘူး’မသိ’ဘ’မသိ ပုံစံဖြင့် “နင်တို့ နှစ်ယောက် အထင်များ မှားနေတာလား။ လူတွေက အမြင့်တစ်ခုကို ရောက်သွားရင် သူတို့ရဲ့ မျက်လုံးတွေက ပိုပြီး တက်ကြွလာတတ်ကြတယ်လေ”

ယုယင်နှင့် ချုန်ယွဲ့ထုန်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ရှုဟွေအား ရေခဲတမျှ အေးစက်သည့် အကြည့်ဖြင့် တစ်ပြိုင်တည်း စူးစူးဝါးဝါး စိုက်ကြည့်လိုက်ကြ၏။

“အဟမ်း၊ ငါဘာမှ မပြောဘူးလို့ဘဲ သဘော ထားလိုက်တော့နော်” ရှုဟွေက ချက်ချင်း နောက်ဆုတ်လိုက်၏။

ရန်ကိုင် အမူအရာမူ လုံးဝကို ပြောင်းလဲနေခဲ့၏။ သူ့နှလုံးခုန်သံ မြန်ဆန်လာခဲ့ပြီး မျှော်လင့်စိတ်လှုပ်ရှား နေသည့် လေသံဖြင့် ဆက်မေးလိုက်၏ “မိန်းမငယ်လေးက မျက်နှာလွှား ဇာပဝါကို ဝတ်ထားတယ်မလား”

အခန်းထဲတွင် ရှိနေသူအားလုံး ရန်ကိုင်အား အံ့ဩတကြီး စိုက်ကြည့်လာကြ၏။ ရှုဟွေက အနည်းငယ် ထိတ်လန့်နေသည့် လေသံဖြင့် “တော်ဝင်သခင်က… အဟမ်း, ညီငယ်လေးက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိနေတာလဲ”

“တကယ်ကြီးလား” ရန်ကိုင် ကြက်သေသေသွားခဲ့၏။ ပို၍ သေချာသွားအောင် ချက်ချင်းပဲ ထပ်မံ အတည်ပြလိုက်၏ “နဖူးမှာကော မိုးပြောရောင် ကျောက်မျက်တစ်လုံးကို ဝတ်ထားသေးလား”

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း (၈၀၄) အစစ်အမှန် သူရဲကောင်း

ရန်ကိုင် မေးခွန်းကို ကြားသည်နှင့် အကုန်လုံး ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။ ယုယင်က ထပ်၍ ပြောလိုက်၏ “လူအိုကြီးကသာ မုန်းစရာကောင်းတာ။ သူနဲ့ အတူ ပါလာနဲ့ ကောင်မလေးက အရမ်းကို ရည်မွန်တယ်။ မျက်နှာကို မမြင်နိုင်ပေမယ့် သူ့အလှက ငါတို့ သူတော်စင်မအောက် မလျော့ဘူး။ ပြီးတော့… သူ့ကျင့်ကြံခြင်းကလည်း နင့်ထက် မဆိုးဘူးနော်။ နင်နဲ့မတွေ့ခင် သူက ငါတွေ့ခဲ့ဖူးတဲ့ လူတွေထဲမှာ အတော်ဆုံး မဟာဂျီးနီးယပ်ပဲ”

“အဲ့ဒါက လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်၊ သုံးနှစ်လောက်က ဆိုတော့ အခုဆိုရင် သူ့ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်က ကျုပ်ထက်‌တောင် ပိုမြင့်နေလောက်ပြီ” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောလိုက်၏။

မန်ဝူရနှင့် ရှနင်းချန်…

ဘုံးကိုခုထွတ်မြတ်နယ်မြေက ဖော်ရွေပျူငှာစွာ ဆက်ဆံရသည့်လူ များများစားစား မရှိသော်လည်း မန်ဝူရသည် ထိုကဲ့သို့ ဆက်ဆံခံရသည့် လူများထဲ တစ်ယောက်အပါအဝင် ဖြစ်၏။ ထို့အပြင် ရှနင်းချန်နှင့် တူသော မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပါ သူနှင့်အတူ ပါလာသဖြင့် ရှုဟွေနှင့် အခြားအကြီးအကဲများ ပြောနေသောသူသည် မန်ဝူရနှင့် ရှနင်းချန်တို့မှလွဲ၍ အခြားမဖြစ်နိုင်တော့ချေ။

သူတို့နှစ်ယောက် ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေသို့ လာခဲ့လိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင် လုံးဝကို မထင်ထားခဲ့ချေ။

“ညီငယ်လေး သူတို့ကို သိတာလား” ရန်ကိုင်၏ ပုံမှန်မဟုတ်သည့် အပြုအမူကို ရှုဟွေနှင့် အခြားသူ အားလုံး သတိပြုမိလိုက်ကြ၏။

“ဘယ်လိုပြောရမှာလဲ… ကျုပ်နဲ့ သူတို့တွေက အသိအကျွမ်းတွေ” ရန်ကိုင်က ပြုံးလိုက်၏။

ရှုဟွေမျက်နှာ ဝင်းပသွားခဲ့ပြီး ထပ်မေးမည်အပြု ရန်ကိုင်က ဖြတ်ပြောလိုက်၏ “ဒါပေမယ့် သူတို့ကို မတွေ့ရတာ တော်တော်လေး ကြာနေပြီ။ အခု သူတို့ ဘယ်ရောက်နေပြီလဲ ဆိုတာကိုတောင် မသိတော့ဘူး”

“အာ…” ရှုဟွေ စိတ်ပျက်သွားခဲ့၏။ သို့သော် အမြန်အဆန်ပဲ ပြန်ပြောလိုက်၏ “အကူအညီ ရှာမရမှတော့ ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးရုံပဲ ရှိတော့တာပေါ့။ ညီငယ်လေး စိတ်ဝိဥာဉ်လက်စွပ်ကို ယူလာနိုင်ခဲ့တာ ကံကောင်းသွားတယ်။ ဒီစိတ်ဝိဥာဉ်လက်စွပ်နဲ့ဆို အဲ့လူတွေသာ တိုက်ခိုက်ရဲရင် တန်ဖိုးတစ်ခု ကျိန်းသေ ပြန်ပေးဆပ်ရလိမ့်မယ်”

“ဟုတ်တယ်” လူအုပ်ကြီးတစ်ခုလုံး ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။

ဤသို့ဖြင့် အကုန်လုံး သူတို့ဘာသာ ဆက်လက် ဆွေးနွေးနေစဉ် ရန်ကိုင်က အခွင့်အရေးတစ်ခုရှာ၍ အစည်းအဝေးမှ ခိုးထွက်လာခဲ့၏။

ထို့နောက် သူမှတ်ထားသည့် လမ်းအတိုင်း တောင်ထွတ်တစ်လုံးဆီသို့ သွားလိုက်၏။ ထိုတောင်သည် အခြားတောင်ထွတ်များသည် ထူးထူးခြားခြား ကွဲပြားနေခြင်း မရှိ။ မီတာသောင်းပေါင်းများစွာမြင့်ကာ တိမ်ယံထိတိုင် ထိုးဖောက်နေခဲ့၏။ တကယ်ကို ဩချဖွယ် မြင်ကွင်းပင်တည်း။

သို့သော်လည်း တောင်အလယ်နေရာမှ အေးစက်စက် အရှိန်အဝါတို့ ဖြာထွက်နေခဲ့၏။ ပိုမြင့်မြင့်တက်လေ ထိုအေးစက်စက် အရှိန်အဝါက ပို၍ ပြင်းထန်လာလေ ဖြစ်ပြီး တောင်ထိပ်နှင့် နီးကပ်လာသည့်အခါ မရေမတွက်နိုင်သော ရေခဲစူးချွန်များသည် ကျောက်စက်ပန်းဆွဲများကဲ့သို့ ကျောက်ဆောင်များပေါ်မှ တွဲလောင်းကျနေခဲ့၏။

တောင်ထွတ်ကိုးလုံး အစီအရင်ကို ပြန်အသက်သွင်းစဉ်က ဤနေရာသည် အနည်းငယ် ထူးခြားနေမှန်း ရန်ကိုင် သတိပြုမိခဲ့၏။ သို့သော် များများစားစား မစဉ်းစားခဲ့။

ယခု သူ့စီနီယာမမလေး ဘာတွေ ခင်းကျင်းခဲ့ပြီး ဘာကို ချန်းထားခဲ့သလဲ ဆိုသည်ကို သူသိချင်နေမိလေပြီ။

ထိုဧရိယာနားတစ်ဝိုက်အား စစ်ဆေးကြည့်နေရင်း ခဏအကြာ၌ ရန်ကိုင် အမူအရာ ဖြူလျော်သွားခဲ့ရ၏။ တေဇောဓါတ်အသိစိတ်ပင်လယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့်တိုင် သူ့ဝိဥာဉ် မအေးခဲသွားအောင် မနည်း အားစိုက်နေခဲ့ရ၏။

ခန္ဓာကိုယ်ကမူ အစစ်အမှန်ယန်ချီကို အရှိန်ကုန် လှည့်ပတ်သည့်တိုင်း သူ့အရေပြားထဲသို့ ထိုးဖောက် ဝင်ရောက်သည့် အအေးဓါတ်ကို အပြည့်အတ မဖယ်ထုတ်နိုင်သေးချေ။

ထူးဆန်းလိုက်တာ

ရန်ကိုင် ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး ရဲရဲတင်းတင်း ရှေ့ဆက်တက်သွားလိုက်၏။

ခဏကြာအ၌ အရိုးကွဲမတတ် အအေးဓါတ်ကို ထုတ်လွှတ်နေသည့် ကြည်လင်နေသော ရေကန်ငယ်လေး တစ်ကန်ကို ရန်ကိုင် မြင်တွေ့လိုက်ရ၏။ ကန်ငယ် ပတ်လည်၌ ချိုင်ခွက်လေးများ ရှိနေခဲ့၏။

ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေကလူတိုင်း ဒီနေရာကို မလာနိုင်တာ မဟုတ်ဘူးပဲ

ကန်ငယ်ပတ်လည်၌ သိမ်မွေ့သော စွမ်းအင်လှိုင်း ဖျော့ဖျော့လေးများ ဖြာထွက်နေခဲ့၏။ ကောင်းကင် စိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် မျက်နှာထက် အပြုံးပန်းတစ်ပွင့် ပွင့်လန်းလာခဲ့၏။

ထိုအစီအရင်များကို သူ့စီနီယာမမလေး ဖန်တီးခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ထိုစိတ်ဝိဥာဉ် အစီအရင် များထဲ ရှနင်းချန်အား သူသင်ပေးခဲ့သော စိတ်ဝိဥာဉ် အစီအရင်များကို သတိပြုမိလိုက်သောကြောင့်ပင်။

သူဘာလို့ အခုလိုမျိုး လုပ်ထားရတာလဲ။ ရှုဟွေ ပြောသည့်ပုံအရ မန်ဝူရနှင့် ရှနင်းချန်သည် ဤနေရာမှ ဘာကိုမျှ ယူဆောင်သွားခြင်း မပြုခဲ့ပေ။ အချိန် မတန်သေး၍များ မယူသွားခြင်းပေလော။ အချိန်ကျမှ ပြန်လာယူမည်လား။

ထိုရေခဲကန်အောက် မည်ကဲ့သို့သော လျှို့ဝှက်ချက်များ ကိန်းအောင်းနေသနည်း။ မန်ဝူရ ကိုယ်ပေါ်တွင် ရှိနေသော စည်းအား ချိုးဖျက်မည့် ကိစ္စနှင့် သက်ဆိုင်နေသလော။

ရန်ကိုင် စိတ်ထဲ ကြိတ်၍ ခန့်မှန်းနေသော်လည်း ရေရေရာရာ အဖြေတစ်ခုကို မစဉ်းစားနိုင်ခဲ့။

ဗဟိုမြို့တော်အောက်ခြေတွင် မန်ဝူရသည် စည်း၏ ပထမအလွှာကို ဖြေရှင်းနိုင်ခဲ့ပြီး မသေမျိုး ဒုတိယအဆင့်သို့ ပြန်လည် တက်လှမ်းနိုင်ခဲ့၏။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာသွားပြီးနောက် မန်ဝူရ၏ ကျင့်ကြံခြင်းသည် မည်သည့် အဆင့်သို့ ရောက်ရှိနေမည်ကို ရန်ကိုင် မခန့်မှန်း တတ်တော့ချေ။

မန်ဝူ၏ အစစ်အမှန်ကျင့်ကြံခြင်းကို ရန်ကိုင် အမြဲတမ်း သိချင်ခဲ့မိ၏။

ထိုလူအိုကြီးသည် ချူလင်းရှောင်ကို သိရုံမက၊ ရေခဲဂိုဏ်းချုပ် ချင်းယနှင့်လည်း မိတ်ဆွေဖြစ်နေခဲ့၏။ ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေ၏ တော်ဝင်သခင်နှင့်ပင် သိနေသေး၏…

သူသိသော လူအားလုံးသည် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ပညာရှင်များ ဖြစ်ကြ၏။ ထိုကဲ့သို့သော လူများနှင့် သိနေခြင်းမှာ မန်ဝူရ၏ ကျင့်ကြံခြင်းသည် ထိုလူများအောက် နိမ့်ကျခြင်းမရှိဟု ဆိုလိုက်ခြင်းပင် မဟုတ်လေလော။

“လရှောင်ပြန်ရေကန်ဆီ ဘာလာလုပ်နေတာလဲ” သူ့အနောက်ဘက်မှ အသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ အတွေးထဲမျောနေသဖြင့် လူတစ်ယောက် ရောက်လာသည်ကို သတိမပြုမိခဲ့ချေ။ အသံကိုကြားသည်နှင့် အစစ်အမှန်ချီကို ချက်ချင်း စုစည်းလိုက်သော်လည်း အန်လင်းအာမှန်း သိသွားပြီးနောက် “လျှောက်ကြည့်နေရုံပါပဲ။ ဒီနေရာကို လရောင်ပြန်ရေကန်လို့ ခေါ်တာလား”

“ဟုတ်တယ်” အန်လင်းအာက ပြုံး၍ ကောင်းကင် ပေါ်သို့ မော့ကာ “ဒီည လမထွက်လို့၊ မဟုတ်ရင် မြင်ကွင်းက ပိုပြီးတော့တောင် လှဦးမှာ။ လရောင်ပြန် ရေကန်က ဘာထူးခြားလဲ ဘယ်သူမှ မသိကြဘူး။ ဒါပေမယ့် ကောင်းကင်ပေါ်က လနဲ့ကြယ်တွေကို အစစ်လို့ ထင်ရတဲ့အထိ ရောင်ပြန်ဟပ်ပြနိုင်တယ်။ ပုံမှန်ဆိုရင် ရှောင်လျန်နဲ့အတူ ဒီကို မကြာခဏ လာလေ့ရှိတာ…”

သေဆုံးသွားသော သူမ၏ ညီအစ်သုံးယောက် အကြောင်းကို ပြန်စဉ်းစားမိလိုက်သည်နှင့် အန်လင်းအာ၏ မျက်နှာလေး ညိုးကျသွားခဲ့၏။

“တကယ် ဆန်းကြယ်တာလား” ရန်ကိုင်က အလျင်အမြန်ပဲ ခေါင်းစဉ်ပြောင်းလိုက်၏ “နင်တို့ ပိုက်နက်ထဲမှာ ရှိနေတာတောင် ဒီမှာ ဘာတွေ ပုန်းကွယ်နေလဲ ဆိုတာကို မသိကြဘူးလား”

အန်လင်းအာက ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး “ဒီနေရာကို အကြီးအကဲချုပ်နဲ့ အခြားအကြီးအကဲတွေ မစစ်ဆေးရဲကြဘူး။ လရောင်ပြန်ရေကန် ဘယ်လောက် နက်လဲဆိုတာကိုလည်း ဘယ်သူမှ မသိကြဘူး။ တော်ဝင်သခင်ကတော့ တစ်ခါစမ်းကြည့်ဖူးတယ်။ ဒါပေမယ့် လက်ဗလာနဲ့ ပြန်လာခဲ့ရတာပဲ။ အဲ့အချိန်ကစပြီး လရောင်ကန်ရေကန်ထဲကို ဘယ်သူမှ ဝင်ခွင့်မရှိဘူးလို့ တာမြစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အစတုန်းက ဒီလောက်က ဒီလောက်အေးတာ မဟုတ်ဘူး။ လရောင်ပြန်ရေကန်ထဲ ဆင်းလိုက်မှပဲ အအေးဓါတ်ကို ခံစားရတာ။ ဘာလို့ အခုလိုမျိုး ဖြစ်လာတာလဲ ဆိုတာကို ငါမသိပေမယ့် ဟိုမိန်းကလေး ခင်းကျင်းခဲ့တဲ့ စိတ်ဝိဥာဉ် အစီအရင်နဲ့ ပက်သက်နေလောက်တယ်”

ပြောပြီးသည်နှင့် အန်လင်းအာ ဆက်လက် မတောင့်ခံနိုင်တော့ဘဲ တုန်တုန်ရီရီဖြင့် “ပြန်ကြမယ်။ ဒီနေရာက အရမ်းအေးလွန်းတယ်”

ရန်ကိုင်လည်း ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး အန်လင်းအာနှင့် အတူ တောင်အောက်သို့ ပြန်ဆင်းသွားလေ၏။

တစ်ညလုံး စဉ်းစားပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင် နောက်ဆုံး ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်နိုင်၏။

နောက်တစ်နေ့ ရှုဟွေကို သွားရှာပြီး လိုရင်းအား တိုက်ရိုက်ပြောလိုက်၏ “အကြီးအကဲချုပ်၊ မွန်စတား မျိုးနွယ်စုက စီနီယာကြီးနဲ့ ကျုပ်တွေ့ချင်တယ်”

ထိုစကားကို ကြားသည်နှင့် ရှုဟွေက အလျင်စလို ပြန်မေးလိုက်၏ “ညီငယ်လေးက ဘာလို့ တွေ့ချင်နေတာလဲ။ သူ့ဆီက အကူအညီ တောင်းချင် နေတာလား”

ရန်ကိုင်က ပြုံး၍ ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး “သူက အရင် တော်ဝင်သခင်နဲ့ပဲ ရင်းနှီးတာလေ။ ကျပ်နဲ့ ရင်းနှီတာမှ မဟုတ်တူ။ ကျုပ် အကူအညီ သွားတောင်ရင်တောင် သူက ကူညီပေးမှာ မဟုတ်ဘူး”

“ဒါဆိုရင် ဘာလို့…” ရန်ကိုင်၏ ရည်ရွယ်ချက်ကို ရှုဟွေ နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေခဲ့၏။

ရန်ကိုင် အမူအရာ လေးနက်သွားခဲ့ပြီး တစ်ခဏတာ တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက် “အကြီးအကဲချုပ်၊ တော်ဝင်နယ်မြေကို စွန့်ပစ်ဖို့ တွေးခဲ့ဖူးလား”

“ထွက်ပြေးတာလား” ရှုဟွေ မျက်မှောင်ကြုံ့သွား၏။

“ဟုတ်တယ်။ ထွက်ပြေးတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ယာယီပါပဲ” ရန်ကိုင်က အခိုင်အမာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “ဆိုရိုးစကားတစ်ခွန်း ရှိတယ်လေ။ တောတောင်ထဲမှာ နေရင် မီးမွှေးဖို့ ထင်းမရှိမှာကို ပူစရာ မလိုဘူးတဲ့။ အခု ရန်သူတွေက ပတ်လည်ဝိုင်းနေတာ။ တော်ဝင်နယ်မြေ ဘယ်လိုမှ ခုခံနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ တိုက်ပွဲသာဖြစ်ခဲ့ရင် ခင်ဗျားတို့ လက်ထက်မှာပဲ တော်ဝင်နယ်မြေ ကျိန်းသေ ဖျက်စီးခံရလိမ့်မယ်။ အဲ့လိုဖြစ်လာခဲ့ရင် ခင်ဗျားတို့ထဲက ဘယ်လောက်များများ ထွက်ပြေးနိုင်မှာလဲ။ အကြီးအကဲတွေနဲ့ ကာကွယ်သူတွေ ထွက်ပြေးရင် ထွက်ပြေးနိုင်လိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် တပည့်တွေကကော”

ရှုဟွေ အမူအရာ ညိုးကျသွားခဲ့ပြီး လေးလေးပင်ပင် သက်ပြင်းချလျက် “ငါတို့လည်း ဒါကို နားလည်တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် တော်ဝင်နယ်မြေရဲ့ တပည့် အရေအတွက်က ခြောက်ထောင်နဲ့ ခုနှစ်ထောင်ကြား ရှိနေတာလေ။ ဒီလောက် လူအများကြီးနဲ့ ဘယ်ကိုသွားရဦးမှာလဲ။ ကြယ်ရောင်ဖြာနန်းတော်၊ တိုက်ပွဲစိတ်ဝိဥာဉ် ဘုရားကျောင်းနဲ့ မရဏဂိုဏ်းတို့က ငါတို့ကို အပြီးတိုင် ဖျက်စီးဖို့ စဉ်းစားထားပြီးသား။ သူတို့က ငါတို့ကို အလွတ်ပေးမှာလား။ ဘယ်ပေးပါ့မလဲ။ မြွေကိုသတ်ရင် မသေသေအောင် သတ်ရတယ်တဲ့။ ငါတို့ ထွက်ပြေးရင်လည်း သူတို့က လိုက်သတ်မှတော့ ဘာလို့ ထွက်ပြေးနေရဦးမှာလဲ။ ဒီမှာပဲ နယ်မြေ အားသားချက်နဲ့ သူတို့ကို ပြန်တိုက်တော့မှာပေါ့”

“ဒီတော့ ခင်ဗျား စဉ်းစားပြီးသွားပြီလား” ရန်ကိုင် မျက်လုံးတစ်ချက် လက်သွား၏။

ရှုဟွေက အနည်းငယ် ကွတီးကွကျ အမူအရာဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “ဒီလိုလုပ်လိုက်လို့ ငါတို့ ဘိုးဘေး တွေကို အရှက်ရအောင် လုပ်မိမယ်ဆိုရင်တောင် အခု အရေးအကြီးဆုံးက တော်ဝင်နယ်မြေရဲ့ သွေးဆက်ကို ဆက်လက် ထိန်းသိမ်းထားနိုင်ဖို့ပဲ။ ငါတို့ အားပြန်ပြည့်လာတဲ့တစ်နေ့၊ အဲ့ကောင်တွေကို ကျိန်းသေ ပြန်ပေးဆပ်ရအောင် လုပ်ပြမယ်”

ရှုဟွေက နည်းနည်းလေးမျှပင် တွေဝေမနေဘဲ ပြန်ပြောလိုက်၏။

“ကောင်းတယ်၊ ကောင်းတယ်။ ခင်ဗျားတို့က အဲ့လို ဆုံးဖြတ်ထားမှတော့ ကျုပ်လည်း ထပ်ပြောမနေတော့ ပါဘူးလေ” ရန်ကိုင်က ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် ဆက်ပြောလိုက်၏ “ခင်ဗျားတို့ တော်ဝင်နယ်မြေက လူတွေအကုန်လုံး လုံလုံခြုံခြုံနေနိုင်တဲ့ နေရာတစ်ခု ကျုပ်မှာရှိတယ်။ အဲ့နေရာဆီကိုသာ သွားလိုက်ရင် ဘယ်သူမှ ဒုက္ခရောက်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး”

“အို” ရှုဟွေ၏ မျက်ဝန်းများ ဝင်ပသွားခဲ့ပြီး သိချင်စိတ်ဖြင့် “ညီငယ်လေး ပြောချင်တာက…”

“အခုတော့ မပြောနိုင်သေးဘူး။ စောင့်သာစောင့်၊ အချိန်တန်ရင် ခင်ဗျားကို လှမ်းအကြောင်းကြားမယ်။ ခင်ဗျားတို့အနေနဲ့ ကျုပ်ကို ယုံကြည်ဖို့တော့ လိုသေးတာပေါ့” ရန်ကိုင်က အပြုံးလေးပြုံးလျက် ပြောလိုက်၏။

“ယုံတာပေါ့၊ မယုံဘဲ ဘယ်နေပါ့မလဲ၊ ယုံတာပေါ့” ရှုဟွေက ထပ်တလဲလဲ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး နားမလည်နိုင်သည့် အမူအရာဖြင့် “ဒါနဲ့နေပါဦး… မွန်းစတား မျိုးနွယ်စုက စီနီယာကြီးနဲ့ သွားတွေ့တာရယ်၊ ဒါရယ်က ဘာဆိုင်လို့လဲ”

“ဘာမှမဆိုင်ဘူး၊ ရှင်းရှင်းပြောရရင် တိုက်ရိုက်ကြီးတော့ မဆက်စပ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် တော်ဝင်နယ်မြေကို ယာယီပဲ လက်လျှော့မယ်ဆိုရင် မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုက စီနီယာကြီးကို သွားတွေ့ဖို့ လိုကိုလိုတယ်” ရန်ကိုင်က သွားပေါ်အောင် ပြုံးလိုက်ပြီး “တော်ဝင်နယ်မြေကို အဲ့လူတွေလက်ထဲ အပ်လိုက်လို့ မဖြစ်ဘူးလေ။ မဟုတ်ဘူးလား။ အဲ့လိုသာဆိုရင်… တော်ဝင်နယ်မြေက ဗလာဟင်းလင်းကြီး ဖြစ်နေပြီလို့ မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုက သိလိုက်တာနဲ့ သူတို့ ဘာလုပ်မယ်လို့ အကြီးအကဲချုပ်ထင်လဲ”

ရှုဟွေ မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး တွေးတောစဉ်းစားရင်း ရေရွတ်ပြောဆိလိုက်၏ “မွန်းစတားပိုက်နက်ရဲ့ မိုးမြေစွမ်းအင်က တော်ဝင် နယ်မြေလောက် ကြွယ်ဝတာ မဟုတ်ဘူး။ သူတို့တွေက ဒီနေရာကို အစကတည်းက လိုချင်နေတာ။ တော်ဝင်နယ်မြေသာ ဗဟာဟင်းလင်းကြီး ဖြစ်နေမှန်း သူတို့ သိသွားခဲ့ရင် တောင်ထွတ်ကိုးလုံးစလုံးကို တက်သိမ်းမှာပေါ့…”

ပြောနေရင်း တစ်ခုခု နားလည်သွားသည့်အလား ထိတ်လန့်မှုကြောင့် သူ့မျက်ဝန်းအစုံ ပြူးကျယ်သွားခဲ့၏။ တော်ဝင်သခင်အသစ်သည် ဤမျှ ကောက်ကျစ်ဥာဏ်များ လိမ့်မည်ဟု ရှုဟွေ တစ်ခါမှ မတွေးခဲ့ဖူးချေ။

ရန်ကိုင်က လူညစ်ဆန်ဆန် ပြုံးလိုက်ပြီး ထိတ်လန့်ဖွယ်ရာ လေသံဖြင့် “ကျုပ်အမေက သင်ပေးဖူးတယ်။ ကိုယ့်ကို တစ်ကြိမ် လေးစားရင် ဆယ်ခါပြန်လေးစားရမယ်၊ တစ်ကြိမ် လာဒုက္ခပေးရင် ဆယ်ခါပြန် ပြန်ဒုက္ခပေးရမယ်တဲ့”

ရှုဟွေ ကျောရိုးတစ်လျှောက် စိမ့်တက်သွားခဲ့ပြီး အချိန်အတော်ကြာ တိတ်ဆိတ်နေပြီးမှပဲ ပြန်ပြောလိုက်နိုင်၏ “ညီငယ်လေးရဲ့ အမေက အစစ်အမှန် သူရဲကောင်း တစ်ယောက်ပဲနော်…”

“ဟုတ်ပြီ။ ဒီကိစ္စနဲ့ပက်သက်ပြီး ခင်ဗျား တစ်ယောက်တည်း ဆုံးဖြတ်ချက် မချနိုင်မှန်း ကျုပ်သိပြီးသား။ အခြားအကြီးအကဲတွေနဲ့ အရင် သွားဆွေးနွေးလိုက်။ သူတို့ သဘောတူရင် ကျုပ်ကိုပြော”

ရှုဟွေ မျက်ဝန်းအစုံ လင်းလက်သွားခဲ့ပြီး လက်သီးဆုပ်၍ “ဒီဆုံးဖြတ်ချက်ကို ကျုပ် တစ်ယောက်တည်း တာဝန်မယူနိုင်ပေမယ့် ညီငယ်လေးသာ တော်ဝင်သခင် ရာထူးကို လက်ခံဖို့ ကတိပေးမယ်ဆိုရင်…”

“ထွက်သွားစမ်းပါ” ရှုဟွေအား ပြီးအောင်ပင် ပြောခွင့်မပေးတော့ဘဲ ချက်ချင်း တန်းမောင်းထုတ်လိုက်၏။

ရှုဟွေ၏ နှုတ်ခမ်းအစုံ မဲ့ရွဲ့သွားခဲ့ပြီး သက်ပြင်း တစ်ချက်ချလျက် အခန်းထဲမှ ပျံသန်းထွက်သွားလေ၏။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း (၈၀၅) သဘောထားပြောင်းလဲသွားခြင်း

အခြားသူများ၏ ဦးဆောင်မှုနောက် လိုက်ရသည်ကို ရန်ကိုင် မုန်း၏။ သူ့ကံတရားကို သူ့သူ့လက်ဖြင့်သာ ထွင်းထုနိုင်၏။

ထို့ကြောင့်ပဲ ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေ၏ တော်ဝင်ရာထူးကို အကြောက်အကန် ငြင်းဆန်နေခြင်း ဖြစ်၏။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူကမှ တော်ဝင်သခင် မဖြစ်ချင်သည်လေ။ တော်ဝင်နယ်မြေမှ လူများ သူ့အပေါ် မည်မျှပင် ဖော်ရွေနေပါစေ သူ့ရည်ရွယ်ချက်နှင့် လုံးဝ မကိုက်ညီပါချေ။

သို့သော်လည်း ရှနင်းချန်နှင့် မန်ဝူရတို့ ဤနေရာသို့ ရောက်လာပြီး လရောင်ပြန်ရေကန်၌ တစ်ခုခု ချန်ထားခဲ့မှန်း သိလိုက်ရသည့်နောက်ပိုင်း ရန်ကိုင်လည်း ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေအား အရမ်းကြီး ကန့်လန့်တိုက် လုပ်မနေတော့ပေ။

ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေ၏ ဆက်လက် တည်တံအောင် လုပ်ဆောင်ပေးခြင်းဖြင့် နောင်ကျလျှင် သူ့စီနီယာမမလေးနှင့် ပြန်တွေ့ကောင်း ပြန်တွေ့နိုင်ပေ၏။

စုယန်ကို တွေ့ပြီးသွားပြီ ဖြစ်သလို သူမ အဆင်ပြေနေကြောင်းကိုလည်း သိပြီးသွားခဲ့လေပြီ။ နတ်ဆိုးအိုကြီးမူကား သူသည် ရန်စ၍ ကောင်းသည့် လူတစ်ယောက် မဟုတ်ချေ။ သူ့စီနီယာမမလေး တစ်ယောက်ကိုသာ စိုရိမ်နေရခြင်းဖြစ်၏။

ယခု သူမနှင့် ပြန်လည်ပေါင်းစည်းနိုင်မည့် အခွင့်အရေးတစ်ခုကို မြင်တွေ့လိုက်ပြီ ဖြစ်လေရာ ပြင်ပ ရန်သူများ၏ ကျူးကျော်မှုကြောင့် သူ့မျှော်လင့်ချက်ကို မည်ကဲ့သို့ အပျက်အစီး ခံနိုင်မည်နည်း။

ထို့ကြောင့် ရှုဟွေက သူ့ဘက်မှစ၍ အရင် ကမ်းလှမ်းခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။

ရန်ကိုင်တွင် ဂိုဏ်းတပည့်များအတွက် နေစရာ တစ်ခုရှိနေမှန်း ကြားသိလိုက်ရသည့်အခါ အကြီးအကဲနှင့် ကာကွယ်သူသည် တော်ဝင်နယ်မြေမှ ယာယီပြောင်းရွေ့ရန် လိုလိုလားလားကို သဘောတူခဲ့၏။

သို့သော် လူခြောက်ထောင်၊ ခုနှစ်ထောင်ကို နေရာပေးနိုင်သည့် နေရာနှင့်ပက်သက်၍ အကြီးအကဲများ အတော့်ကို သိချင်နေခဲ့ကြကာ ရန်ကိုင်အား ထပ်ခါတလဲလဲ မေးမြန်းကြ၏။ သို့ရာတွင် ရန်ကိုင်က မဖြေလိုခဲ့။ နောက်ဆုံး အန်လင်းအာ ရှေ့တက်ပြီး ကြားဝင်လိုက်မှပဲ အကြီးအကဲများ ယာယီ ငြိမ်သွားခဲ့၏။

“အခု ကျုပ်အစီအစဉ်အတိုင်း သွားမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးမှတော့ မွန်းစတားစီနီယာကြီးအကြောင်း ခင်ဗျားတို့ သိသလောက် ကျုပ်ကို ပြောပြပါဦး” ခန်းမကြီးထဲ ရန်ကိုင်က အကြီးအကဲများကို ဝေ့ကြည့်၍ ပြောလိုက်၏ “အသေးစိတ်ကျကျ ပြောနိုင်ရင် ပိုကောင်းတယ်”

ထုန်းရွှမ်လောကကြီးသို့ ရောက်လာသည့် အချိန်မှစ၍ မွန်းစတားမျိုးနွယ်စု တစ်ကောင်ကိုသာ ရန်ကိုင် တွေ့ခဲ့ဖူး၏။

ကဝေမွန်းစတားပင်…

ထိုမိစ္ဆာမသည် သူမ၏ စိတ်စွမ်းအင် အဆိပ်ဓါတ်ကို အသုံးပြု၍ လူသားတို့၏ စိတ်အတွင်းပိုင်း၌ ကိန်းအောင်းနေသော စိတ်ရိုင်းများကို ထွက်ပေါ်လာအောင် လုပ်နိုင်၏။ ကဝေမွန်းစတားမှ လွဲ၍ မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုအကြောင်း ဘာဆိုဘာမှကို ရန်ကိုင် မသိချေ။ ယခု မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုမှ စီနီယာကြီးကို သွားတွေ့တော့မည် ဖြစ်ရာ သူ့ကိုယ်သူ ပြင်ဆင်သွားရပေမည်။

“အဲ့မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုက စီနီယာကြီးကို ငါတို့ထဲက ဘယ်သူမှ မတွေ့ဖူးကြဘူး။ တော်ဝင်သခင်ပြောတဲ့ပုံအရ သူက အဆင့်(၈)မွန်းစတားသားရဲပဲ။ ပြီးတော့ ဓါတ်သဘာဝ နှစ်မျိုးကိုလည်း လေ့ကျင့်ထားနိုင် သေးတယ်။ အဲ့ဒါအပြင်ကိုမှ သူမှာ မွေးစရာ နတ်ဘုရားစွမ်းရည်တွေ အများကြီး ရှိသေးတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ခွန်အားက တော်တော့်ကို အထင်ကြီးစရာ ကောင်းတယ်ဆိုပဲ”

“အဆင့်ရှစ်မွန်းစတားသားရဲလား…” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့၏။ အဆင့်ခြောက် မွန်းစတား သားရဲတစ်ကောင်သည် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်နှင့် တူညီ၏။ အဆင့်၇ သည် မသေမျိုးအဆင့်နှင့် တူညီလေရာ အဆင့်ရှစ်သည် သူတော်စင်အဆင့်နှင့် တူညီပေ၏။

တစ်နည်းဆိုရသော မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုမှ စီနီယာကြီး၏ ခွန်အားသည် သူတော်စင် ဒုတိယအဆင့် အောက် မနိမ့်ကျနိုင်သလို သူတော်စင် တတိယအဆင့်ပင် ဖြစ်နိုင်သေး၏။

“ပြီးတော့ အဲ့မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုက စီနီယာကြီးမှာ အဆင့်ရှစ်မွန်းစတားသားရဲ လက်အောက်ခံတွေ အများကြီး ရှိသေးတယ်။ သူ့လောက်တော့ မသန်မာဘူးပေါ့။ ဒါပေမယ့် အားမနည်းကြဘူး။ အဆင့်ခုနှစ်၊ အဆင့်ခြောက်တွေ ဆိုရင်တော့ ပြောနေစရာတောင် မလိုတော့ဘူး။ အများကြီးပဲ။ ဒါပေမယ့် လူသားအသွင်ယူနိုင်တဲ့ မွန်းစတားသားရဲ ကတော့ အကောင်နှစ်ဆယ်လောက်ပဲ ရှိဦးမယ်”

“နှစ်ဆယ်၊ နှစ်ဆယ်ကျော်ပေါ့။ အကုန်လုံးက အဆင့်ခုနှစ်သားရဲတွေ ဖြစ်ရင်ဖြစ်၊ မဖြစ်ရင် အဆင့်ရှစ်ပဲ…”

“ပြီးတော့ ဒီကောင်တွေက ဘာသိုင်းပညာရပ်မှ မလေ့ကျင့်ထားပေမယ့် သူတို့ရဲ့ ခွန်အားက တကယ်ကို ကြောက်စရာကောင်းတယ်”

“သူတို့က စိတ်ဝိဥာဉ် အစီအရင်တွေကိုလည်း နားလည်တာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါကြောင့် သူတို့နေနေတဲ့ နေရာက မိုးမြေစွမ်းအင်က ကံတရားအပေါ်ပဲ မူတည်တယ်”

အာလုံးသည် သူတို့ သိသမျှ အကြောင်းအရာများကို ရန်ကိုင်အား စတင် ရှင်းပြတော့လေ၏။

ရန်ကိုင်လည်း အားလုံး ရှင်းပြသည်များကို သေသေချာချာ နားထောင်နေခဲ့ပြီး အကုန်လုံး ရှင်းပြပြီးသွားသည့် အချိန်မှသာ “မျိုးနွယ်စုနှစ်ခုကြားက အမုန်းတရားက သေးတာမဟုတ်ဘူး။ အဲ့ဒါကို ခင်ဗျားတို့ရဲ့ တော်ဝင်သခင်ဟောင်းက မွန်းစတား မျိုးနွယ်စုက စီနီယာကြီးနဲ့ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး မိတ်ဆွေ ဖွဲ့လိုက်နိုင်တာလဲ”

ရှုဟွေက ရယ်ရုံလေးရယ်လျက် ရှင်းပြလိုက်၏ “မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုမှာ သလင်းကျောက်တွင်းတွေ မရှိပေမယ့် စိတ်ဝိဥာဉ် ဆေးပင်တွေတော့ ပေါကြွယ်ဝတယ်လေ။ တော်ဝင်သခင် ဆေးပင် တစ်မျိုးကို ရှာထွက်တဲ့ တစ်နေ့ မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုက စီနီယာကြီးနဲ့ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် သွားပက်ပင်းတိုးတယ်။ တွေ့တာနဲ့ နှစ်ယောက်သား တိုက်ခိုက်ကြတော့တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် အချိန်တော်တော်ကြာတဲ့အထိ အနိုင်အရှုံး မကွဲပြားခဲ့ဘူး။ နောက်ဆုံး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပြန်အလှန် လေးစားသွားကြတဲ့ ပုံပါပဲ။ သူတို့နှစ်ယောက် အပေးအယူ တစ်ခုလုပ်လိုက်ကြတယ်လေ။ အဲ့အချိန်ကနေစပြီး တော်ဝင်သခင်က သလင်းကျောက်တွေကို သူတို့ဆီ ပေးတယ်။ သူတို့က စိတ်ဝိဥာဉ် ဆေးပင်တွေရယ်၊ ဒီဘက်မှာ ရှားတဲ့ သတ္တုရိုင်းတို့ဘာတို့ ပြန်ပေးတာပေါ့။ သူတို့တွေက ဆေးပညာရော၊ လက်နက်သန့်စင်တာမှာပါ မကျွမ်းတော့ တော်ဝင်သခင်ကပဲ ဆေးလုံးတွေ၊ လက်နက်တွေ သူတို့ကို ထောက်ပံ့ပေးရတယ်”

“လတ်စသတ်တော့ အဲ့လိုကိုး…” ရန်ကိုင်က ခေါင်းလေး တဆတ်ဆတ် ညိတ်လိုက်ပြီး “အဲ့လိုဆိုရင် မွန်းစတား မျိုးနွယ်စုက သူနဲ့တော်ဝင်သခင်ကြားက ဆက်ဆံရေးကို တန်ဖိုးထားတယ်ပေါ့။ ဒီတစ်ကြိမ် ကျုပ်ဘာအန္တရာယ်မှ မကြုံရလောက်ဘူး… အင်း၊ ဟုတ်တယ်”

“ဘာလို့ အဲ့လိုထင်တာလဲ” ရှုဟွေက သိချင်စိတ်ဖြင့် ပြန်မေးလိုက်၏။

“တော်ဝင်သခင်က လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်ကတည်းက ဆုံးသွားခဲ့တာ။ မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုက စီနီယာကြီးလည်း အဲ့အကြောင်း သတင်းရတာ ကြာလောက်ပြီ။ ဒါပေမယ့် အခုထိ တော်ဝင်နယ်မြေအပေါ် မလှုပ်ရှားသေးဘူး။ ဒါကြောင့် တစ်ချက်ပဲ ရှိတော့တယ်။ မွန်းစတား မျိုးနွယ်စုက တော်ဝင်သခင်ဟောင်းနှင့် ဆက်ဆံရေးကို တန်ဖိုးထားလို့ တော်ဝင်နယ်မြေကို ဝင်မတိုက်တာပဲ။ မဟုတ်ရင် ခင်ဗျားတို့ရဲ့ တော်ဝင်နယ်မြေက အခု အချိန်လောက်ဆို လုံးဝကို စုံးစုံးမြုပ်နေပြီပဲ”

ရန်ကိုင် ရှင်းပြသည်ကို နားထောင်းရင်း အားလုံး ခေါင်းလေး တညိတ်ညိတ် ဖြစ်သွားခဲ့ကြၑ။

“မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုမှာ သားရဲအသွင်ပြောင်း ရေကန် ရှိတယ်ဆို၊ ဟုတ်လား” ရန်ကိုင်က ရုတ်တရက် ကောက်မေးလိုက်၏။

“ဟုတ်တယ်” ရှုဟွေက ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “သားရဲအသွင်ပြောင်းရေကန်၏ မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုရဲ့ အုတ်မြစ်ပဲ။ အဲ့ရေကန်ကို ဘယ်လို ဖန်တီးခဲ့လဲ ကျုပ်မသိပေမယ့် သားရဲအသွင်ပြောင်းရေကန် ရှိတဲ့ နေရာတိုင်းမှာ အားကောင်းတဲ့ မွန်းစတားသားရဲတွေ အများကြီး ရှိနေတတ်တယ်။ မွန်းစတားသားရဲ တစ်ကောင် အဆင့်၇ကို ချိုးဖျက်သွားနိုင်ခဲ့ရင် သားရဲအသွင်ပြောင်း ရေကန်ထဲ ဝင်ခွင့်ရနိုင်တယ်။ ကံကြမ္မာက မျက်နှာသာ ပေးရင် လူသားအသွင်ကို ပြောင်းနိုင်လိမ့်မယ်။ မဟုတ်ရင်တော့ သားရဲပုံစံနဲ့ပဲ ထာဝရ နေသွားရမှာ”

“အဲ့ဒါမျိုး တကယ်ရှိတာလား” ရန်ကိုင်လည်း သားရဲအသွင်ပြောင်းရေကန် ဆိုသော အရာကြီးကို မြင်ဖူးချင်လာမိ၏။

သို့သော် ရှုဟွေက ခေါင်းခါရမ်း၍ “ကန်ထဲဝင်သွားတဲ့ သားရဲတိုင်း လူသားအသွင်ပြောင်းနိုင်တာ မဟုတ်ဘူး။ ပြောင်းနိုင်ခဲ့ရင်တောင် မွန်းစတားသားရဲတွေက သူတို့ သားရဲပုံစံနဲ့ နေရတာကို ပိုကြိုက်တော့ သားရဲပုံစံနဲ့ပဲ နေလေ့ရှိတယ်။ ဒါကြောင့် လူသားသွင်ပြောင်းထားတဲ့ သားရဲအရေအတွက် နှစ်ဆယ်လောက်ပဲ ရှိနေရင်တောင် တကယ့် အရေအတွက် အဲ့ဒါရဲ့ နှစ်ဆလောက် ရှိနိုင်တယ်”

“အထင်ကြီးစရာပဲ” ရန်ကိုင်က အမွမ်းတင် ချီးကျူးလိုက်၏။

ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေ တစ်ခုလုံးတွင်သာ မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင် ထိုမျှလောက်ရှိခြင်းဖြစ်၏။ ဆိုလိုသည်ကား တောင်တစ်ဖက်ရှိ မွန်းစတား မျိုးနွယ်စု၏ ခွန်အားသည် တော်ဝင်နယ်မြေ အထွဋ်အထိပ် ရှိစဉ်ကနှင့် တူညီနေ၏။

“သလင်းကျောက်တွေ အရင်ပြင်ထားလိုက်တော့” ရန်ကိုင်က အမိန့်ပေးလိုက်၏ “မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုရဲ့ စီနီယာကြီးနဲ့ သွားတွေ့မှာဆိုတော့ ဂျူနီယာအနေနဲ့ လက်ဆောင်လေး ဘာလေး ပြင်သွားဖို့ လိုတာပေါ့။ မဟုတ်ရင် သူ့ကို တွေ့ခွင့် ရမှာတောင် မဟုတ်ဘူး”

“ကောင်းပြီ။ ကျုပ်စီစဉ်ထားလိုက်မယ်” ရှုဟွေက သလင်းကျောက်ပြင်ဆင်ရန် ချက်ချင်း ထွက်သွားလိုက်၏။

တစ်နာရီလောက် ကြာပြီးသည့်နောက် အားလုံး ပြင်ဆင်ပြီးသွားခဲ့၏။ ရန်ကိုင်သည် သလင်းကျောက် များဖြင့် ပြည့်နေသော သိုလှောင်အိတ် နှစ်အိတ်ကိုယူ၍ တောအုပ်ရှိရာဘက်ဆီ ထွက်သွားလေ၏။

အကြီးအကဲများနှင့် ကာကွယ်သူများသည် ဖော်ပြရခက်သည့် အမူအရာများဖြင့် ရန်ကိုင်၏ ပုံရိပ်ကို ငေးစိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြ၏။

“အကြီးအကဲချုပ်၊ တော်ဝင်သခင်ဘာလို့ ရုတ်တရက်ကြီး သဘောထား‌ ပြောင်းသွားတယ်လို့ ထင်လဲ” ရီခွန်း မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်၏။

“အင်း။ တော်ဝင်နယ်မြေကို ကာကွယ်ပေးဖို့ စိတ်အား ထက်သန်နေသလိုပဲ။ ပုံမှန်ဆိုရင် တော်ဝင်နယ်မြေ ဘာဖြစ်ဖြစ်၊ ဂရုမစိုက်တာ။ အခုကျမှ ရုတ်တရက်ကြီး…” ချုန်ယွဲ့ထုန်လည်း မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်၏။

“ငါမသိဘူး” ရှုဟွေက ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး “ဒါပေမယ့် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒါက သတင်းကောင်းတစ်ခုပဲလေ။ ဒီနေ့ တော်ဝင်နယ်မြေ အတွက် စိတ်ပူပေးနေတယ် ဆိုတာက မနက်ဖြန်ကျရင် တော်ဝင်သခင်ရာထူးကို ဆက်ခံနိုင်တယ်လို့ ဆိုလိုက်တာပဲ မဟုတ်ဘူးလား”

“လရောင်ပြန်ရေကန်နဲ့ ဆက်စပ်နေလောက်တယ်” အန်လင်းအာက ရေရွတ်လိုက်၏။

“အို့၊ ဘာလို့ အဲ့လို့ပြောရတာလဲ”

“ခန့်မှန်းကြည့်ရုံ သက်သက်ပဲ” အန်လင်းအာက ပြုံးရုံသာ ပြုံးလိုက်ပြီး ဘာမှ ထပ်မပြောတော့ပေ။

“လင်းအာ၊ ငါတို့ သူ့ကို တကယ်ပဲ ယုံကြည်လို့ ရလား။ တော်ဝင်နယ်မြေက တပည့်တွေ ခဏတာ ခိုလှုံနိုင်တဲ့ နေရာတစ်ခု ရှိတယ်လို့ ပြောပြီးတာနဲ့ မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုက စီနီယာကြီးကို သွားတွေ့ရော” ယုယင်က စိုးရိမ်တကြီး ပြောလိုက်၏။

“ကျွန်မတို့အားလုံးက ရန်သူတွေကို သူသေကိုယ်သေ တိုက်ခိုက်ဖို့ ပြင်ဆင်ထားတာ မဟုတ်ဘူးလား။ သူအောင်မြင်သွားခဲ့ရင် သူ့အစီအစဉ်အတိုင်း သွားပေါ့။ သူမအောင်မြင်ခဲ့ရင်လည်း အရင် အစီအစဉ်အတိုင်းပဲ ပြန်သွားရမှာပေါ့။ မဟုတ်ဘူးလား။ အဲ့ဒါကို ဘာတွေ စိုးရိမ်နေသေးတာလဲ”

“အမှန်ပဲ” ယုယင်က အနည်းငယ် စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည့် လေသံဖြင့် ပြုံးလိုက်၏။

“ဒါပေမယ့်… ကျွန်မကို လာမေးရင်တော့ သူ့ကို ယုံတယ်လို့ ပြောရမှာလဲ” အန်လင်းအာ၏ မျက်နှာ ရုတ်တရက် လေးနက်တည်ကြည်သွားခဲ့ပြီး “သူက ရှင်သန်လိုစိတ် ပြင်းပြတဲ့ လူတစ်ယောက်ပဲ။ ဘယ်လောက်ပဲ မျှော်လင့်ချက်မဲ့နေတဲ့ အခြေအနေထဲ ရောက်ရောက်၊ အန္တရာယ်တွေနဲ့ ရင်ဆိုင်ရရင်တောင်မှ အဲ့အန္တရာယ်တွေကို လုံခြုံမှုအဖြစ် ပြောင်းလဲပစ်တာ။ ဒီတစ်ကြိမ်လည်း သူလုပ်နိုင်ဦးမယ်လို့ ကျွန်မ ထင်တယ်”

“အဲ့လိုသာဆိုရင် ဒီကပ်ဘေးကြီး ပြီးသွားတာနဲ့ သူလက်ခံခံမခံခံ၊ ဒီလူအိုကြီးက သူ့ကို တော်ဝင်သခင် အဖြစ် ယူဆလိုက်တော့မယ်” ရှုဟွေက အခိုင်အမာ ပြောဆိုလိုက်၏။

“အကြီးအကဲချုပ် ပြောတာမှန်တယ်” အားလုံး ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ရန်ကိုင် ထွက်သွားရာ အရပ်ဆီ မျှော်လင့်ချက်အပြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

———————————-

တောင်ထွတ်ကိုးလုံးမှ ထွက်ပြီးပြီးချင်ပင် စောင့်ကြည့်ခံနေရသလို ခံစားလိုက်ရ၏။

လွန်ခဲ့သော လဝက်က ကြယ်ရောင်ဖြာနန်းတော်၊ တိုက်ပွဲစိတ်ဝိဥာဉ်ကျောင်းတော်နှင့် မရဂိုဏ်းတို့သည် များစွာသော ပညာရှင်များကို စုဝေးစေ၍ ဘုံကိုးခု ထွတ်မြတ်နယ်မြေကို တိုက်ခိုက်ခဲ့၏။ ပြန်ဆုတ်ရ သော်လည်း အဝေးကြီးသို့ ပြန်မဆုတ်သွားဘဲ ဘုံးကိုခုထွတ်မြတ်နယ်မြေ၏ လှုပ်ရှားမှုများကို စောင့်ကြည့်ရန် အနီး၌ ကင်းထောက်များ ချထားခဲ့၏။

တော်ဝင်နယ်မြေ ပိုက်နက်မှ ထွက်သွားသူအားလုံးကို သူတို့ သိနေပေလိမ့်မည်။

သို့သော် ရန်ကိုင်သည် အနည်းငယ်မျှပင် ပျာယာခတ်သွားခြင်း မရှိချေ။ အားကောင်းလှသော ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကြောင့် သူ့နောက် လိုက်နေသူများ၏ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်တွေ့နေခဲ့၏။

မသေမျိုး ပထမအဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက်နှင့် ဒါဇင်ကျော်သော အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်းအဆင့် ပညာရှင်များ…

ထိုသို့သော အဖွဲ့မျိုးသည် ရန်ကိုင်အတွက် သွားကြားပင် မညက်ချေ။

ရန်ကိုင်နောက် တစ်နာရီလောက်ကြာအောင် လိုက်ဖမ်းပြီးနောက် ရန်ကိုင်အား ဖမ်းမမိသည့်အပြင် ရန်ကိုင်၏ မျက်ခြေဖျတ်ခြင်းပင် ခံလိုက်ရ၏။

မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင် အမူအရာ လေးနက်သွားခဲ့ပြီး ရုတ်တရက် ရပ်လိုက်ကာ သူ့အဖွဲ့သားများကို သူ့နား စုဝေးရန် အချက်ပြလိုက်၏။ ပြီးသည်နှင့် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို သေသေချာချာ စူးစမ်းရှာဖွေတော့၏။ သို့သော် သူတို့ မည်သို့ပင် ရှာဖွေပါစေ၊ ရန်ကိုင်အား ရှာမတွေ့နိုင်ခဲ့ချေ။

“စီနီယာ၊ အဲ့ကြောင်စုတ်လေး ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ” အဖွဲ့ထဲမှ လေးထောင့် မျက်နှာနှင့် လူငယ်လေးတစ်ယောက် မေးလိုက်၏။

မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး လေးနက်တည်ကြည်နေသည့် မျက်နှာထားဖြင့် “ဒီကောင်စုတ်လေး နည်းနည်း ထူးဆန်းတယ်။ ပြန်ဆုတ်ကြမယ်”

“သူက ငယ်ငယ်လေးပဲ ရှိသေးတာ။ သူ့ခွန်အားက အရမ်းကြီး မမြင့်လောက်ဘူးမလား” လူငယ်လေးက ရန်ကိုင်အား လှောင်ပြောင်နှိမ့်ချ ပြောဆိုလိုက်၏။

“မင်းဘာသိလို့လဲ။ ဒီလောကကြီးမှာ အသက်ငယ်တိုင်း အသုံးမကျတာ မဟုတ်ဘူး။ အဲ့ကောင်လေးက မင်းထက်ငယ်ချင် ငယ်လိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် ငါ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံလက်ကနေ လွတ်အောင် ထွက်ပြေးနိုင်မှတော့ သူခွန်အားက မနိမ့်ကျလို့ပဲ ဖြစ်ရမယ်။ အဲ့လိုလူမျိုးက သွားရှုပ်လို့ ကောင်းတာ မဟုတ်ဘူး။ ငါတို့ သူ့ကို လိုက်ဖမ်းနေတယ် ဆိုတာကိုတောင်… သိချင်သိနေမှာ၊ ပြောလို့ရတာမဟုတ်ဘူး”

ကြိမ်းမောင်းခံလိုက်ရသည့် လူငယ်လေးသည် မကျေမနပ် ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး “သူအဲ့လောက် သန်မာမယ်လို့ ကျုပ်မထင်ဘူး”

မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင်က အပိုစကား ထပ်ပြောမနေဘဲ လှောင်ပြောင်လိုသည့် လေသံဖြင့် “သူ့ထက်သန်မာတယ်ထင်ရင် မင်းဘာသာမင်း လိုက်ဖမ်းလိုက်။ အသက်နဲ့ကိုယ် ပြန်တွဲပါလာဦးမလား ငါမြင်ချင်သေးတယ်”

ပြောပြီးသည်နှင့် လှည့်ထွက်သွားလေ၏။

ထိုအဖွဲ့သည် အမျိုးမျိုးသော အင်အားစုများမှ ကျင့်ကြံသူများဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားခြင်းဖြစ်၏။ ဘုံကိုးခု ထွတ်မြတ်နယ်မြေ၏ ပိုက်နက်သည် အရမ်းကိုမှ ကျယ်ပြောလှသဖြင့် သူတို့အား စောင့်ကြည့်ရန် လူပေါင်းများစွာ လိုအပ်၏။ အဖွဲ့များကို သေသေချာချာ စနစ်တကျ ဖွဲ့စည်းထားခြင်း မဟုတ်သည့်အတွက် ဖွဲ့စည်းပုံသည် လျော့ရဲရဲဆန်လှ၏။

လူငယ်လေးသည် သူ့ဂိုဏ်းမှမဟုတ်သည့် လူတစ်ယောက်၏ ဆူပူကြိမ်းမောင်းခြင်း ခံလိုက်ရသဖြင့် စိတ်မပျော်။ သို့သော် သူကိုယ်တိုင်ကကို မဟုတ်ခြင်းပင် မဟုတ်လေလော။ စီနီယာက ထွက်သွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် သူလည်း ထွက်သွားရပေမည်။ ထို့ကြောင့် လူငယ်‌လေးသည် မျက်နှာရှစ်ခေါက်ချိုးဖြင့် လူကြီးနောက်မှ လိုက်သွားလေ၏။

ပြန်လှဉ့်လိုက်စဉ်မှာပဲ သူတို့အဖွဲ့ခေါင်းဆောင် မသေမျိုးအဆင့် ပညာရပ် ရုတ်တရက် ရပ်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ စီနီယာ၏ မျက်နှာထက် ကြောက်လန့် တုန်လှုပ်နေသည့် အမူအရာကို လူငယ်လေး သတိပြုမိလိုက်၏။

“ဘာဖြစ်လို့လဲ” အကြိမ်းမောင်းခံရသည့် လူငယ်လေး ရေရွတ်လိုက်၏။ သို့သော် မသေမျိုးအဆင့် ခေါင်းဆောင် ကြည့်နေရာအရပ်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီးနောက် မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် လူငယ်လေး ကြက်သေသေသွားခဲ့ရ၏။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း (၈၀၆) သားရဲပင်လယ်တောအုပ်

ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေမှ လူငယ်လေးသည် သူတို့ မသိသေးခင်မှာဘဲ သစ်ပင်အရိပ်အောက်သို့ ရောက်နေခဲ့၏။ လူငယ်လေးသည် ထိုနေရာတွင် ရပ်လျက် သူတို့အား ပြုံးပြနေခဲ့၏။

အကုန်လုံး ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားခဲ့ပြီး အစစ်အမှန်ချီကို အလျင်အမြန် လှည့်ပတ်လျက် ချက်ချင်း တန်ပြန်တိုက်ခိုက်ရန် ပြင်ဆင်လိုက်ကြ၏။

သူတို့၏ ထောက်လှမ်းမှုအောက်မှ လွတ်အောင် ရှောင်၍ မည်သူမှမသိခင် ဤနေရာသို့ ရောက်လာနိုင်သည်ကို ကြည့်လျှင် ထိုလူငယ်လေးသည် ပေါ့သေးသေး လူတစ်ယောက် မဟုတ်မှန်း ဦးနှောက် ရှိသူတိုင်း သိ၏။ ထိုကဲ့သို့သော လူမျိုးသည် သွားရန်စ၍ ကောင်းသည့် လူမျိုးမဟုတ်။

မသေမျိုးအဆင့် ခေါင်းဆောင်သည် ကောင်းကင် စိတ်အာရုံဖြင့် ရန်ကိုင်၏ ကျင့်ကြံခြင်းကို စစ်ဆေးရန် ကြိုးစားနေသော်လည်း မည်သို့ပင် ကြိုးစားကြိုးစား ရန်ကိုင်၏ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်ကို မမြင်နိုင်ခဲ့ပေ။

“ငါသူ့ကို အချိန်ဆွဲထားမယ်။ မင်းတို့အားလုံး လူခွဲလိုက်တော့” မသေမျိုးအဆင့် ခေါင်းဆောင်က အားလုံးကို အော်ပြောလိုက်၏။

ရန်ကိုင်က ပြုံးမြဲအတိုင်း ပြုံးနေလျက် ထိုလူများဆီ ဖြည်းဖြည်းချင်း လမ်းလျှောက်သွားလိုက်၏။

ရန်ကိုင်၏ ခြေလှမ်းတစ်လှမ်းချင်းစီတိုင်းသည် မရဏ ခေါ်သံအလား၊ ရန်ကိုင် တိုးကပ်လာသည်နှင့် ကောင်းကင် ထက်မှ ဖိအားကြီးတစ်ခု သူတို့အပေါ် ကျဆင်းလာသလို အားလုံး ခံစားလိုက်ရ၏။

ထိုဖိအားကြောင့် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့် ပညာရှင်များမှာ မြေကြီးပေါ်သို့ပင် လဲပြိုကျချင်လာမိ၏။

“ပြေးတော့” မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင်က အော်ဟစ်လိုက်ပြီး အစစ်အမှန်ချီကို လှည့်ပတ်၍ ကောင်းကင်ပေါ်သို့ ပျံတက်သွားလေ၏။

“ပြေးနိုင်မယ်လို့ ထင်နေတယ်ပေါ့” ရန်ကိုင်က အေးစက်စက် မျက်နှာထားဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး သူ့စိတ်စွမ်းအင်ကို ဓါးသွားတစ်ချောင်းသဖွယ် စုစည်းလိုက်ပြီး မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင်၏ နဖူးတည့်တည့်သို့ ပစ်လွှတ်လိုက်၏။

မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင်၏ လည်ပင်းထက် ဝတ်ဆင်ထားသော ကျောက်စိမ်းတုံးလေး တလက်လက် တောက်ပလာခဲ့ပြီး ချက်ချင်း ပျက်စီးသွားခဲ့၏။

ထိုကျောက်စိမ်းတံဆိပ်ပြားသည် စိတ်စွမ်းအင် တိုက်ခိုက်မှုကို ကာကွယ်ပေးနိုင်သည့် အနည်းဆုံး ဆန်းကြယ်အလယ်အလတ်အဆင့်လောက် ရှိမည် ဖြစ်သော အကာအကွယ် ဝိဥာဉ်ပစ္စည်းတစ်ခုဖြစ်၏။

သို့သော်လည်း ထိုပစ္စည်းပင်လျှင် ရန်ကိုင်၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ တိုက်ခိုက်မှုကို မဟန့်တား နိုင်ခဲ့ချေ။

ကောင်းကင်ပေါ်သို့ ပျံတက်သွားသော မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင်၏ မျက်လုံးများ အသက်အရိပ်အယောင် ကင်းမဲ့သွားခဲ့ပြီး မြေကြီးပေါ်သို့ ပြန်ပြုတ်ကျသွားလေ၏။ သူ့ခေါင်းနှင့် မြေပြင် ရိုက်ခတ်မိသွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် နာနာကျင်ကျင် အော်ဟစ်လိုက်၏။ သူ့အော်သံကြောင့် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်းအဆင့် ပညာရှင်များအားလုံး ကျောရိုး တစ်လျှောက် စိမ့်တက်သွားခဲ့ကြ၏။

သူနှင့် ရန်ကိုင်ကြားရှိ ခွန်အားကွာခြားချက် မည်မျှ ကြီးမားကြောင်းကို ယခုမှပင် လေးထာင့်မျက်နှာနှင့် လူငယ်လေး နားလည်သွားတော့၏။ သူတို့အား ဦးဆောင် လာသော စီနီယာသည် သူ့အထား အထင်အမြင်သေးပြီး တစ်ဖက်လူအား အမွမ်းတင် ချဲ့ကားပြောဆိုနေခဲ့ခြင်း မဟုတ်ပေ။

ရန်ကိုင် မည်သည့် နည်းလမ်းအား အသုံပြုခဲ့သည်ကို လူငယ်လေး မသိ။ သို့သော် မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင်ပင် နည်းနည်းလေးမှ ပြန်မခုခံနိုင်ဘဲ အကွဲကွဲအပြဲပြဲ ဖြစ်ခဲ့ရသည်ကို ကြည့်လျှင် ထိုလူငယ်လေး၏ ကျင့်ကြံခြင်းသည် မသေမျိုးအဆင့်အောက် နိမ့်ကျမည် မဟုတ်ချေ။

အသက်ဆယ်ရှိုက်စာ ကုန်ဆုံးသွားပြီးနောက် သွေးပျက်ချောက်ချားဖွယ် အော်ဟစ်သံတို့ တဖြည်းဖြည်း ရပ်တန့်သွားခဲ့၏။ မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင်သည် မြေကြီးပေါ်တွင် တုတ်တုတ်မျှ မလှုပ်တော့ဘဲ တောင့်တောင့်ကြီး လဲလျောင်းနေခဲ့လေပြီ။

သူသေသွားခဲ့လေပြီ။

ကျန်ရှိနေသော အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်းအဆင့် ပညာရှင်များသည် ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် တုန်တုန်ရင်ရင် ဖြစ်နေခဲ့ကာ သူတို့၏ သွားချင်းရိုက်နေသည့် အသံကိုပင် ကြားနိုင်၏။ တစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းသည် ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိတော့ဘဲ ရန်ကိုင်အား ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်စွာဖြင့်သာ စိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြ၏။

ရန်ကိုင်က ထိုလူများကို တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်၏။ သူဝေ့ကြည့်လိုက်သည်နှင့် အကုန်လုံး ခေါင်းငုံ့သွားခဲ့၏။ မည်သူမှ သူနှင့် အကြည့်ချင်း မဆုံရဲချေ။

ဒါဇင်ကျော်သော အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့် ကျင့်ကြံသူများ… ထိုမြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်း ရန်ကိုင် မရယ်ဘဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့၏။ ဗဟိုမြို့တော်၌ ရှိနေစဉ်အခါက ထိုကဲ့သို့သော လူအင်အားသည် တော်တော်လေးကိုမှ လွှမ်းမိုးနိုင်စွမ်း ကြီးမားလှသည်ဟု ဆို၍ရ၏။ သို့သော် နှစ်အနည်းငယ် အတွင်း၌ ရန်ကိုင်သည် ထိုလူအင်အားကို အသာလေး ဖျက်စီးချွေမွပစ်နိုင်လေပြီ။

ယခုအချိန်၌ ထိုလူများသည် သူ့အတွက် ပုရွက်ဆိတ်နှင့် မခြားတော့ပေ။

“ငါ့မှာ မေးစရာအချို့ ရှိတယ်။ ဘယ်သူဖြေပေးမလဲ” ရန်ကိုင်က ရုတ်တရက် မေးလိုက်၏။

အကုန်လုံးသည် ရန်ကိုင် သူတို့ကို သတ်တော့မည်ဟု အထင်ရောက်နေသဖြင့် သွေးပျက်ကြောက်ရွံ့နေကြရာ ရန်ကိုင် မေးမေးချင်း မည်သူမှ ချက်ချင်း ပြန်မဖြေနိုင်ခဲ့။ သို့သော် လေးထောင့်မျက်နှာနှင့် လူငယ်လေးက ကြောက်စိတ်ကို ဖိနှိပ်၍ မည်သူမျှ မဖြေနိုင်သေးခင် အရင်ဖြေလိုက်၏ “ကျုပ်ဖြေပေးနိုင်တယ်”

ရန်ကိုင်က ထိုလူငယ်လေးကို တစ်ချက်ကြည့်၍ အသာအယာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ကာ “မင်းတို့လူတွေ ဘယ်နားမျာ စခန်းချနေလဲ ငါ့ကိုပြောပြ”

“ခင်ဗျားတို့ရဲ့ တော်ဝင်ဂိုဏ်းကနေ အကြမ်းဖျင်း ကီလိုမီတာ (၅၀)အကွာလောက်က တောင်ခြေမှာ ကျုပ်တို့ စခန်းချနေတာ” အဖြေနှေးနေလျှင် ရန်ကိုင် စိတ်ပျက်သွားပြီး သူ့အား သတ်မှာကို ကြောက်နေသည့် အလား လူငယ်လေးက အမြန်အဆန် ပြန်ဖြေလိုက်၏။

“လူဘယ်လောက်လောက် ရှိလဲ”

“အနည်းဆံဒး သုံးထောင်…”

“တော်တော်များတာပဲ။ သူတော်စင်အဆင့် တွေကကော…” ရန်ကိုင်က ဆက်မေးလိုက်၏။ လူသုံးထောင် ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေဘက်မှ လူပမာဏ၏ တစ်ဝက်ပင် မရှိချေ။ သို့သော်လည်း တိုက်ပွဲဖြစ်လာခဲ့လျှင် အရေအတွက်သည် ထိုမျှ အရေးမပါဘဲ အရေးပါသည်ကား အစစ်အမှန် ပညာရှင် အရေအတွက်ပင်။ အားကောင်းသည့် ပညာရှင်များကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့်ဘက်က အရေအတွက် နည်းနေလျှင်ပင် အနိုင်ရနိုင်၏။

မသေမျိုးအဆင့်နှင့် သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင် အရေအတွက်သာ အရေးပါ၏။ မသေမျိုးအဆင့်အောက် ပညာရှင် မည်မျှပင် များပါစေ၊ တိုက်ပွဲ၏ ချိန်ခွင့်လျှာကို ပြောင်းလဲနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။

“လျိုကွေ့၊ မင်းပြောရဲပြောကြည့်၊ ပြန်ရောက်တာနဲ့ ခေါင်းနဲ့ကိုယ် အိုးစားကွဲပြီသာမှတ်” အသိပြန်ဝင်လာပြီးနောက် လူအုပ်ထဲမှ အနည်းငယ် သွေးရဲသည့် လူငယ်လေးက လှမ်းအော်ပြောလိုက်၏။

အခြားအဖွဲ့သားများသည်လည်း လျိုကွေ့ဆိုသော လူငယ်လေးကို အထင်အမြင် သေးသေးဖြင့် ကြည့်လိုက်ကြ၏။

လျိုကွေ့လည်း ထပ်မပြောရဲတော့ဘဲ ရန်ကိုင်အား ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်၊ စိုးစိုးရိမ်ရိမ်ဖြင့်သာ ပြန်ကြည့်လိုက်လေ၏။

သို့သော် ရန်ကိုင်က အသာအယာ ပြုံးလျက် ခေါင်းညိတ်ကာ “စိတ်ချထားလိုက်။ မင်းငါ့ကို ဒီအကြောင်း ပြောခဲ့တယ်ဆိုတာကို ဘယ်သူမှ သိမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါကြောင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ်သာပြော”

ပြောပြီးနောက် သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်ရာ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်းအဆင့် ပညာရှင်အားလုံး မြေကြီးပေါ် ပျော့ခွေဒူးထောက်ကျသွားခဲ့၏။ သူတို့ထဲက မည်သူမှ စကားမပြောနိုင်တော့သလို လှုပ်လည်း မလှုပ်နိုင်တော့ချေ။ အကုန်လုံး ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် ဇောချွေးပျံနေခဲ့ကြ၏။

ရန်ကိုင်ဆီမှ အတည်ပြုချက် ရပြီးသွားသည့် လျိုကွေ့ စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့ပြီး သူသိသမျှ အကြောင်းအရာ အာလုံးကို အလျင်အမြန် ဖွင့်ပြောတော့လေ၏။

နားထောင်ရင်း နားထောင်ရင် ရန်ကိုင် အမူအရာ သုန်မှုန်သထက် သုန်မှုန်လာခဲ့၏။

ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေသည် အစစ်အမှန် ကပ်ဆိုင်းကြီးကို ရင်ဆိုင်နေရသည့်ပုံပင်။

ကြယ်ရောင်ဖြာနန်းတော်၊ တိုက်ပွဲစိတ်ဝိဥာဉ် ဘုရားကျောင်းနှင့် မရဂိုဏ်းတိုသည့် သူတို့၏ မိတ်ဆွေ၊ မဟာမိတ်များကိုပါ ခေါ်လာနိုင်ခဲ့ရုံမက သူတော်စင်မနန် ကြောင့် ဒုက္ခရောက်ခဲ့ရသော အင်အားစုဒါဇင်ကျော် ကိုလည်း ခေါ်ဆောင်လာနိုင်ခဲ့၏။

ထိုအင်အားစုများသည် အရမ်းကြီး သန်မာခြင်း မရှိချေ။ အင်အားစု တစ်ခုချင်းစီတိုင်းသည် သူတော်စင် အဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက်စီကိုသာ ပိုင်ဆိုင် ထာကြပြီး အချို့ဆိုလျှင် သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင်ကိုပင် ပိုင်ဆိုင်ထားခြင်း မရှိချေ။

သို့သော်လည်း ဂိုဏ်းသုံးဂိုဏ်းမှ သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင် ခြောက်ယောက်ကိုပါ ထပ်ပေါင်းလိုက်ပါ ဘုံကိုးခု ထွတ်မြတ်နယ်မြေ လက်ရှိ ရင်ဆိုင်နေရသည့် သူတော်စင် အဆင့် ပညာရှင် အရေအတွက်သည် စုစုပေါင်း (၁၂)ယောက် ရှိနေလေပြီ။

ရန်သူဘက်မှ သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင် အရေအတွက်သည် ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေထက် နှစ်ဆပိုများ၏။ မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင် ကွာခြားချက် ဆိုလျှင် ပို၍ပင် များသေး၏။

တိုက်ပွဲသာဖြစ်လျှင် တော်ဝင်နယ်မြေ လုံးဝ နိုင်ချေမရှိပေ။ တောင်ထွတ်ကိုးလုံး အစီအရင်၏ အကူအညီဖြင့်ပင်လျှင် ရန်သူများကို ခဏသာ တောင့်ခံနိုင်ပေလိမ့်မည်။

ဂိုဏ်းသုံးဂိုဏ်းသည် တော်ဝင်နယ်မြေ အပြီးတိုင် ရန်စထားသဖြင့် သူတို့အား မည်သို့ပင် ပြန်ကောင်းလာခွင့် ပေးလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ ပထမတစ်ကြိမ် တိုက်ခိုက်မှုသည် အရမ်းကြီး မပြင်းထန်ခဲ့ချေ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် တော်ဝင်နယ်မြေကို ရာဇသံ ပေးလိုသည်က တစ်ကြောင်း၊ စစ်ကူများ ထပ်ရောက်လာမည်ကို စောင့်ဆိုင်းလိုသည်က တစ်ကြောင်းတို့ကြောင့် ဖြစ်၏။

လဝက်ကြာပြီးသည့်နောက်တွင် တော်ဝင်နယ်မြေကို အလုံးအရင်းဖြင့် ကျူးကျော်ပေလိမ့်မည်။ ဘုံကိုးခု ထွတ်မြတ်နယ်မြေကို ဖျက်စီးပြီး အဖိုးတန်ရတနာများကို သိမ်းယူကာ တောင်ထွတ်ကိုးလုံးကို သူတို့အပိုင်အဖြစ် သိမ်းပိုက်အုပ်စိုးပေလိမ့်မည်။

ထိုဂိုဏ်းသုံးဂိုဏ်းမှလွဲ၍ ကျန်အင်အားစုများသည် သူတော်စင်မနန်ကြောင့်သာ ရောက်ရှိနေခြင်းဖြစ်ကာ သူတို့နှင့် တော်ဝင်နယ်မြေ၏ မည်သည့် ရန်ငြိုးမှ မရှိချေ။

လျိုကွေ့သည် လေးထောင့်မျက်နှာနှင့် မွေးလာသော်လည်း သူသည် အကင်းပါးသည့် လူတစ်ယောက် ဖြစ်၏။ သူ့အပေါင်းအပါများ၏ စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်ခြင်း ခံနေရသည့်တိုင်း ရန်ကိုင်အား အရေးပါသည့် သတင်းအချက်အလက်များကို ပြောပြလိုက်သေး၏။

လျိုကွေ့ ပြောသည်ကို နားထောင်ပြီးနောက် သူ့ရန်သူ၏ လက်ရှိအင်အားကို ရန်ကိုင် အကြမ်းဖျင်း ခန့်မှန်းလိုက်နိုင်၏။

အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လျက် ကျေနပ်နေသည့် အမူအရာဖြင့် လျိုကွေ့၏ ပခုံးအား ရင်းရင်းနှီးနှီး ပုံစံဖြင့် ပုတ်ကာ ချီးကျူးလိုက်၏ “လူငယ်လေး၊ မင်းရဲ့ အနာဂတ်က ထွန်းတောက်နေမှာ သေချာတယ်။ စောစောမသေစေနဲ့”

“ဟုတ်ကဲ့၊ ဟုတ်ကဲ့… သခင်လေးရဲ့ ချီးကျူးစကား အတွက် ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်” လျိုကွေ့က ခွကျကျ အပြုံးဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်၏။ သူ့အမူအရာ ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်အား မယုံသင်္ကာဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

ယခုလေးတင် သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲမှ တစ်ခုခု ပျောက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသဖြင့် သူ့ကိုယ်သူ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သော်လည်း ထူးထူးခြားခြား ဘာကိုမှ ရှာမတွေ့ခဲ့ချေ။

ရန်ကိုင်က ပြုံးကာ ရှင်းပြလိုက်၏ “လုံခြုံရအောင် မင်းဝိဥာဉ်အမှတ်အသားကို ငါယူထားလိုက်မယ်။ ပြန်ရောက်ရင် ပါးစပ်လေးပိတ်ပြီး အေးအေးဆေးဆေးသာ နေလိုက်၏။ ငါမရှိဘူးဆိုပြီး လုပ်ချင်တိုင်း လုပ်မယ်မကြံနဲ့။ ကီလိုမီတာ ထောင်ပေါင်းများစွာ ခြားနေရင်တောင်မှ မင်းကို အလွယ်လေး သတ်ပစ်လို့ ရတယ်”

လျိုကွေ့ မျက်နှာ ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီး ဒယီးဒယိုင် ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့ဖြင့် အော်ပြောလိုက်၏ “ဝိ… ဝိဥာဉ် အမှတ်အသာလးား”

“ဟုတ်တယ်။ ပြီးတော့ ထွက်ပြေးမယ်လည်း မကြံနဲ့။ ဝိဥာဉ် အမှတ်အသားနဲ့ဆို မင်းဘယ်နေရာ ရောက်နေလဲ ဆိုတာကိုပါ အာရုံခံလို့ရတယ်။ အာခံမယ်ကြံရင်တော့… အကျိုးဆက်ကို သိပါတယ်”

“ဟုတ်၊ ဟုတ်၊ ဟုတ်ကဲ့။ ကျုပ်နားလည်ပါတယ်” လျိုကွေ့ ကြက်အစာကောက်သလို ခေါင်းတဆတ်ဆတ် ညိတ်ပြလိုက်၏။ ရန်ကိုင် သူ့အား ဘာလုပ်ခဲ့မှန်း သူမသိသော်လည်း သူ့ကံကြမ္မာ သူမပိုင်တော့သလို ခံစားနေရ၏။

“ကောင်းပြီလေ။ အဲ့လိုဆို ငါသွားတော့မယ်” ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်ပုံရိပ် လျိုကွေ့ရှေ့မှ ရုတ်တရက် ပျောက်ကွယ်သွားလေ၏။

လျိုကွေ့ နောက်တစ်ကြိမ် ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားခဲ့ရ၏။ ခဏအကြာမှပဲ အသိပြန်ဝင်လာခဲ့ကာ အသိပြန်ဝင်လာချင်းချင်း မလှုပ်ရှားနိုင် ဖြစ်နေသော သူ့အဖော်များကို လက်ညိုးထိုး၍ လှမ်းအော်မေးလိုက်၏ “သူတို့ကိုကော”

သို့သော်လည်း ပြန်ဖြေသံ မကြားခဲ့ရ။

ခဏကြာ၌ မွန်းစတားနယ်မြေသို့ သွားနေစဉ် သူ့နောက်ဘက်မှ အော်ဟစ်ကျိန်ဆဲသံများကို ရန်ကိုင် ကြားလိုက်ရ၏။ လျို့ကွေ့သည် မျက်မြင်သက်သေကို စတင် လတ်စဖျောက်နေခဲ့လေပြီ။

လျိုကွေ့သည် လူကောင်းတစ်ယောက်မှန်း သူ့အပြုအမူကို မြင်သည့်အချိန်ကတည်းက ရန်ကိုင် သိလိုက်၏။ လျိုကွေ့သည် သူ့ရည်ရွယ်ချက် ဖြစ်မြောက်ရန် အောက်တန်းကျသည့် နည်းလမ်းများကို သုံးရလျှင်ပင် အသုံးပြုမည့် ဥာဏ်နီဥာဏ်နက်များသော လူတစ်ယောက် ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် သူ့လျှို့ဝှက်ချက်များ မပေါက်ကြားရန် မျက်မြင်သက်သေကို နှုတ်ပိတ် ပစ်ရပေမည်။

သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်သည် ရန်သူ့ အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်ရန် သူတို့အဖွဲထဲ ပွန်းကောင်းတစ်ကောင် ထည့်ထားရန် လိုအပ်၏။ သေမှာကို အရမ်းကြောက်ပြီး အသက်ရှင်နိုင်ရန်အတွက် ဘာမဆိုလုပ်မည့် လျိုကွေ့ကဲ့သို့သော လူစားမျိုးသည် အကောင်းဆုံး ဖြစ်၏။

တစ်ဖွဲ့လုံးသေပြီး သူတစ်ယောက်သာ အဘယ်ကြောင့် အသက်ရှင်ကျန်ခဲ့လဲကို ဆိုသည်ကို ရှင်းပြရမည်မှာ လျိုကွေ့အပိုင်းပင်။

ရန်ကိုင်သည် ရှုဟွေ ညွှန်ပြသည့် လမ်းအတိုင်း လျှပ်စီးတမျှ အမြန်နှုန်းဖြင့် ပျံသန်းနေခဲ့၏။

တောင်စဉ်တောင်တန်းကြီးကို ဖြတ်ကျော် လာပြီးနောက် လုံးဝကို ကွဲပြားခြားနားသည့် နယ်မြေ တစ်ခုသို့ ရန်ကိုင် ရောက်လာခဲ့၏။

ထိုနေရာရှိ မိုးမြေစွမ်းအင်သည် အနည်းငယ် ထူးခြားနေခဲ့၏။ နတ်ဆိုးကုန်းမြေကဲ့သို့ နတ်ဆိုးချီ တစ်စွန်းတစ်စကို သူအာရုံခံစားမိလိုက်၏။ နတ်ဆိုးချီသာမက မွန်းစတားချီကိုလည်း အာရုံခံမိလိုက်၏။

သို့သော်လည်း နတ်ဆိုးချီဖြစ်စေ၊ မွန်းစတားချီ ဖြစ်စေ၊ ထိုချီစွမ်းအင်များသည် နေထိုင်သူများကြောင့်သာ ပေါက်ဖွားဖြစ်တည်လာရခြင်းဖြစ်၏။

တောင်စဉ်တောင်တန်း၏ အလွန်၍ ဧရာမတောအုပ်ကြီးကြီးတစ်ခု ရှိနေခဲ့၏။ ထိုနေရာသည် သားရဲပင်လယ်တောအုပ်ဟု အသိမျာသည် မွန်းစတား မျိုးနွယ်စု၏ ပိုက်နက်နယ်ပယ်ပင် ဖြစ်လေ၏။

လူပေါင်းများစွာ ဝိုင်းဖက်စာတမျှ ကြီးမားလှသော သစ်ပင်များကြီး နေရာအနှံ့ ပေါက်ရောက်နေခဲ့၏။

တောအုပ်ထဲ ဝင်ဝင်ချင်းမှာပင် သူ့အား စိုက်ကြည့်နေသော မွန်းစတားသားရဲတစ်ကောင်ကို ရန်ကိုင် သတိပြုမိလိုက်၏။ သို့သော် မွန်းစတားသားရဲသည် အဆင့်ခြောက်သားရဲ တစ်ကောင်သာ ဖြစ်သဖြင့် ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ ပြောဆိုဆက်သွယ်နိုင်မည့် မွန်းစတားသားရဲ တစ်ကောင်ကို တွေ့လိုတွေ့ငြား ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ရှေ့ဆက်သွားလိုက်၏။

သို့သော်လည်း သူတွေ့ခဲ့သော မွန်းစတားသားရဲသည် သာမန်နှင့် မတူသည်ကို ခဏအကြာ၌ ရန်ကိုင် သတိပြုမိလိုက်၏။

ထိုမွန်းစတားသားရဲသည် သူ့အား အလျင်စလို ပြေးဝင်တိုက်ခိုက်ခြင်း မပြုဘဲ သူနှင့် ခမ်းလှမ်းလှမ်းခွာ၍ သူ့နောက်လိုက်နေခဲ့၏။

ဆက်သွားနေစဉ်အတွင်း မွန်းစတားသားရဲများစွာကို တွေ့ခဲ့၏။ ထိုမွန်းစတားသားရဲများသည် ပထမတစ်ကောင် နည်းတူ သူ့အားတိုက်ခိုက်ခြင်းမပြုဘဲ သူ့နောက်ကနေသာ လိုက်နေခဲ့၏။

ထိုမွန်းစတားများ၏ အပြုအမူအရ ထိုကောင်များသည် အရမ်းကြီး ဥာဏ်ရည် မမြင့်မားလျှင်ပင် ပြောဆိုဆက်သွယ်နိုင်လောက်သည် အထိတော့ အသိဥာဏ် ရှိလောက်ပေ၏။

ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်လည်း ဆက်မသွားမနေဘဲ ရပ်၍ ထိုကောင်များနှင့် ဆက်သွယ်ရန် ကြိုးစားလိုက်၏။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း (၈၀၇) စက်ဆုပ်ဖွယ်ကောင်းတဲ့လူသား

ထိုမွန်းစတားသားရဲများနှင့် ဆက်ဆံရာတွင် စိတ်ရှည်ရန် လိုအပ်သည် ရန်လိုသည့် အရိပ်အယောင် နည်းနည်းမှ မပြမိရန်လည်း လိုအပ်၏။ တစ်ဖက်သား သူ့အပေါ် သတိထားနေသည်ကို လျော့ချနိုင်မှသာ အပြန်အလှန် ဆက်သွယ်စကားပြောနို်ငပေလိမ့်မည်။

ထိုသို့ ဆက်သွယ်နေစဉ်အတွင်း အလျင်လို၍လည်း မရချေ။ မဟုတ်လျှင် ကိုယ်လိုချင်သည်နှင့် ဆန့်ကျင်ဘက် ဖြစ်သွားနိုင်၏။

တောအုပ်တွင် တစ်နေရာ၌ ရန်ကိုင်သည် နေရာတွင် ရပ်၍ အရှိန်အဝါကို ထိန်းချုပ်ရုတ်သိမ်းထားလျက် မွန်းစတား သားရဲများဆီသို့ သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို အဆက်မပြတ် ထုတ်လွှတ်နေခဲ့၏။

အနားရှိ မွန်းစတားသားရဲများသည် တိတ်တဆိတ် ပုန်းကွယ်နေရင်း ရန်ကိုင် ရှိနေရာအရပ်ဆီ စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်နေခဲ့၏။

အချိန်တရွေ့ရွေ့ ကုန်ဆုံးနေသော်လည်း ရန်ကိုင် စိုးရိမ်ခြင်းမရှိခဲ့။

နေ့ဝက်လော်က် ကြာသွားပြီးနောက် တဝုန်းဝုန်း မြည်သံနျင့် ကျားပုံစံ မွန်းစတားသားရဲတစ်ကောင် ပုန်းနေရာမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထွက်ပေါ်လာသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရ၏။

ချပ်… ချပ်… ချပ်..

ထိုမွန်းစတားသားရဲ ထွက်ပေါ်လာသည်နှင့် အခြားသားရဲများသည်လည်း ပုန်းအောင်းနေရာမှ အသီးသီး ထွက်ပေါ်လာကြ၏။ ထိုကဲ့သို့ဖြင့် ရန်ကိုင်သည် သားရဲများ၏ အဝိုင်းခံလိုက်ရလေ၏။

ဘေးပတ်လည်ကို တစ်ချက် ဝေ့ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် မပြုံးဘဲမနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့၏။

မွန်းစတားသားရဲများသည် အရွယ်အစား၊ ပုံသဏ္ဍာန် အမျိုးမျိုးရှိကြပြီး အကုန်လုံးသည် လွှမ်းမိုးနိုင်စွမ်း ကြီးမားသော အရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ်ထားကြ၏။

ရန်ကိုင်နှင့် မီတာဒါဇင် အကွာအဝေးသို့ ရောက်လာသည့်အခါ အကုန်လုံး ရပ်တန့်လိုက်ကြပြီး တိုးတိုးလေး ဟိန်းလိုက်ကြ၏။ သူတို့ဘက်မှ သူ့အား တစ်ခုခု ပြောရန် ကြိုးစားနေမှန်း သိသော်ငြား သူတို့ ဘာပြောနေမှန်း ရန်ကိုင် နားမလည်နိုင်ခဲ့၏။

ရန်ကိုင်က ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် ဤကဲ့သို့ ပြန်ပြောလိုက်၏ “အားလုံးပဲ။ ငါဒီနေ့ဒီကို မကောင်းတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ လာခဲ့တာ မဟုတ်ပါဘူး။ မင်းတို့ရဲ့ စီနီယာကြီးနဲ့ တွေ့ချင်လို့ လာခဲ့တာပါ။ အဆင်ပြေရင် ငါ့ကို လမ်းပြပေးလို့ရမလား”

ထိုစကားကို ကြားပြီးနောက် ကျားပုံစံသားရဲက အသုံးတိုးတိုး ပြန်ဟိန်းဟောက်လိုက်၏။

“သူနဲ့ ဆွေးနွေးစရာရှိလို့” ရန်ကိုင်က စိတ်ရှည်ရှည်ဖြင့် ပြန်ဖြေလိုက်၏။

မွန်းစတားသားရဲအားလုံး တိတ်ဆိတ်သွား၏။ အကုန်လုံးသည် ဆုံးဖြတ်ချက် မချတတ်သည့်အလား တစ်ကောင်ကိုတစ်ကောင် ပြန်ကြည့်လိုက်ကြ၏။

ခဏအကြာ၌ ကျားပုံစံ မွန်းစတားသားရဲက ခေါင်းကို ဘေးတစ်ဖက်သို့စောင်း၍ မိုးချိန်းသံတမျှ ကျယ်လောင်သည့် အသံဖြင့် ဟိန်းဟောက်လိုက်၏။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သော် ရန်ကိုင် မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့၏။ သို့သော် တားဆီးရန် မကြိုးစားခဲ့။ နေရာတွင်သာ စိတ်ရှည်ရှည်ဖြင့် ရပ်စောင့်နေလိုက်၏။

မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုက စီနီယာကြီး မည်သည့် နေရာတွင် နေသလဲဆိုသည်ကို မသိလေရာ ယခုအချိန်၌ အကောင်းဆုံးသည် ထိုအဆင့်နိမ့်မွန်းစတားသားရဲများ၏ အကူအညီကို ရယူရန်ပင် ဖြစ်၏။

ကျားဟိန်းသံ ထွက်ပေါ်လာပြီးနောက် ဒုတိယဟိန်းသံ တစ်သံ တောနက်အတွင်းပိုင်းမှ ထွက်ပေါ်လာ၏။ ထို့နောက် တတိယ၊ စတုတ္တ၊ စသဖြင့် ဟိန်းသံသည် ဝေးသထက် ဝေးသွားခဲ့၏။ ပစ္စည်းတစ်ခုအား လက်ဆင့်ကမ်း ပေးသလိုမျိုး ထိုးမွန်းစတားသားရဲ များသည် အနီးရှိ သားရဲတစ်ကောင်ကို သတင်းပေး၊ ထိုသားရဲမှ အခြားတစ်ကောင်ကို ပြန်သတင်းပေး၊ ထိုမှ နောက်တစ်ကောင်ကို သတင်ပေးခြင်းဖြင့် အဆင့်မြင့် သားရဲများဆီမှ ဆုံးဖြတ်ချက် တောင်းနေခြင်း ဖြစ်၏။

ထိုမြင်ကွင်းကို မျက်တောင်လေး ပုတ်ခတ် ပုတ်ခတ်ဖြင့် ကြည့်နေပြီးနောက် ခပ်မြန်မြန်ပဲ ရန်ကိုင် နားလည်သွားခဲ့၏။ နားလည်လိုက်သည်နှင့် အနားရှိ သစ်ပင်အရိပ်အောက် သွားထိုင်ကာ သယ်လာသော ဆေးပုလင်းများကိုထုတ်၍ ဆေးလုံးများကို အနားရှိ မွန်းစတားသားရဲများဆီ ပစ်ပေးလိုက်၏။

ထိုဆေးလုံးများကို ရန်ကိုင်ကိုယ်တိုင်‌ ဖော်စပ်ထားခြင်း ဖြစ်ပြီး လူတစ်ယောက်၏ အစစ်အမှန်ချီကို ပို၍ မြန်မြန် လှည့်ပတ်နိုင်အောင် ကူညီပေး၏။

မွန်းစတားသားရဲများသည် ဆေးလုံးများကို ချက်ချင်း မယူသေးဘဲ သေသေချာချာ အရင်အနံ့ခံလကြည့်လိုက်၏။

မွန်းစတားသားရဲများသည် ထက်ရှသော အာရုံကို ပိုင်ဆိုင်ထားလေရာ ကျရောက်လာသည့် အန္တရာယ်ကို ကြိုတင်ရှောင်ရှားနိုင်တတ်ကြ၏။ ထို့ကြောင့် ထိုဆေးလုံးများသည် အရမ်းကြီး အဆင့်မမြင့်သော်လည်း ထွက်ပေါ်လာသော ဆေးရနံ့သည် သူတို့၏အာရုံကို ဆွဲဆောင်နိုင်ခဲ့၏။

တစ်ခဏအတွက် ရန်ကိုင် ပစ်ပေးလိုက်သော ဆေးလုံးအားလုံး ပြောင်တလင်း ခါသွားခဲ့၏။ ဆေးလုံးများကို ပဲကြီးလှော်ပမာ ဝါးစားပြီးနောက် မျှော်လင့်ချက်အပြည့်ဖြင့် ရန်ကိုင်အား ထပ်ကြည့်လာ၏။

ရန်ကိုင်က မဲ့ပြုံးပြုံးလျက် ခေါင်းလေး တရမ်းရမ်းဖြင့် နောက်ထပ် ဆေးပုလင်းတစ်သုတ် ထပ်ထုတ်ရပြန်လေ၏။

နာရီဝက်လောက်ကြာပြီးနောက် သစ်ပင်အောက်တွင် ထိုင်နေသော ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ လေးနက်သွားခဲ့ပြီး အရပ်တစ်ခုဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်၏။

ထိုအရပ်မှ နိုင်ထက်စီးနင်း ဆန်လှသော အရှိန်အဝါ တစ်ခု သူ့ဆီသို့ အလျင်အမြန် ချဉ်းကပ်လာနေ၏။

ထို့အပြင် အသစ်ရောက်လာသူ၏ ခွန်အားသည် နိမ့်ကျခြင်းမရှိ၊ အနည်းဆုံး မသေမျိုး တတိယအဆင့်နှင့် တူညီ၏။ တစ်နည်းဆိုရသော် ထိုသူသည် အဆင့်(၇) သားရဲတစ်ကောင်နှင့် အတူတူပင် ဖြစ်လေ၏။

အုန်း…

တုတ်ခိုင်းထားကြိုင်းသော ပုံရိပ်တစ်ခုသည် ရန်ကိုင် ရှေ့တည့်တည့်သို့ ဥက္ကာခဲတစ်စင်းပမာ တိုက်ရိုက် ခုန်းဆင်းလာခဲ့၏။ အရှိန်နည်းနည်းမှ မလျော့ဘဲ တိုက်ရိုက် ခုန်ဆင်းလာခဲ့သဖြင့် မြေပြင်တစ်ခုလုံး ဖုန်အလိမ်းလိမ်း ထသွားခဲ့ရ၏။

ရန်ကိုင်နှင့်အတူ တိတ်တဆိတ် စောင့်ဆိုင်းနေသော မွန်းစတားသားရဲအားလုံး ကြောက်လန့်ကာ အလျင်အမြန် ထွက်ပြေးကြတော့လေ၏။

ဖုန်ရှင်းသွားသည့်အချိန်၌ တုန်ခိုင်ထားကြိုင်းသော ခန္ဓာကိုယ်နှင့် အသက်(၄၀)လောက်ရှိမည့် သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးတစ်ယောက် သူ့အား အထင်အမြင်း သေးသေးဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသည်ကို ရန်ကိုင် မြင်တွေ့လိုက်ရ၏။

ထိုလူ၏ ပုံစံသည်လည်း အတော့်ကိ မျက်စိ ဖမ်းစားစရာ ကောင်းလှ၏။ ဖြစ်သလို လုပ်ထားသော သားရဲအရေခွံအချို့ကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး ဆံပင်များ ဆိုလျှင်လည်း ရှုပ်ပွနေခဲ့၏။

တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ရုံဖြင့် မြင်သမျှ အရာအားလုံးကို လိုက်လံ ဟိန်းဟောက်နေသော ခြင်င်္သေ့ရိုင်းတစ်ကောင် နှင့် တန်းနှိုင်းယှဉ်မိပေလိမ့်မည်။

မွန်းစတားမျိုးနွယ် ကျင့်ကြံသူလား

ထိုလူမည်သူမှန်း ရန်ကိုင် ချက်ချင်း တန်းသိလိုက်၏။ သတင်းရသည်နှင့် မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုမှ ပညာရှင် တစ်ယောက် ချင်ချင်း ရောက်ရှိလာခဲ့၏။

ထိုလူသန်ကြီး၏ မျက်လုံးများသည် ကြမ်းကြုတ်မှု၊ သွေးဆာမှုတို့ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့၏။ ပိုဆိုးသည်ကာ ထိုလူ့ အရှိန်အဝါ၏ လွှမ်းမိုးခြင်း ခံလိုက်ရသည့် အတွက်ကြောင့်လာ မသိသော်လည်း ငြိမ်သက်နေခဲ့သော မွန်းစတားသားရဲများသည် အစွယ်တရမ်းရမ်းဖြင့် ရန်ကိုင်ကို ဟိန်းဟောက်မာန်ဖီနေခဲ့၏။

ရန်ကိုင်ကမူ ပြုံးပြုံးလေးဖြင့်သာ ရပ်နေခဲ့၏။

“လူသား၊ ငါတို့ သားရဲပင်လယ်တောအုပ်ထဲကို ကျူးကျော်ရဲလောက်တဲ့အထိ ရဲတင်းနေတာတား” သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးက ရန်ကိုင်အား လေသံ အကျယ်ကြီးဖြင့် အော်ဟစ်လိုက်၏။

“ကျုပ်မှာ လုပ်စရာလေး ရှိနေလို့။ ဒီက မိတ်ဆွေ၊ ကျုပ်ကို ရှင်းပြခွင့်လေး ပေးပါလား” ရန်ကိုင်က အပြုံးလေးပြုံးလျက် ပြောလိုက်၏။

“ဘာမိတ်ဆွေလဲ” မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုဝင် လူကြီးက အသံကုန် အော်ဟစ်လိုက်၏။ ထို့နောက် အထင်အမြင် သေးသေးဖြင့် အော်ပြောလိုက်လေ၏ “စက်ဆုပ်ဖွယ် ကောင်းလိုက်တဲ့လူသား။ ငါတို့ မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုက မင်းနဲ့ ဘယ်တော့မှ မိတ်ဆွေဖွဲ့မှာ မဟုတ်ဘူး”

“အာ…” ရန်ကိုင် ပြောစရာစကား မဲ့သွားခဲ့ရ၏။

တစ်ဖက်လူသည် သူ့အား မြင်မြင်ချင်း ရန်စောင်နေသဖြင့် ရန်ကိုင် ဆွံ့အသွားခဲ့ရ၏။

“ဒီက ဂုဏ်သရေရှိပုဂ္ဂိုလ်ရဲ့ နာမည်ကို မေးလို့ရမလား” ရန်ကိုင်က လက်သီးဆုပ်၍ ပြောလိုက်၏။

“ငါ့နာမည်က ခွမ်ရှီ(ကျားရိုင်း)ပဲ။ စီနီယာကြီး ကိုယ်တိုင် ချီးမြှင့်ပေးထားတာ” ပြောနေစဉ်အတွင်း မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုဝင် လူကြီး၏ မျက်နှာသည် ဂုဏ်ယူလိုစိတ်အပြည့်ဖြင့် လင်းလက်နေခဲ့၏။ စီနီယာကြီးဆီမှ ထိုနာမည် ချီးမြောက်ခံလိုက်ရခြင်းသည် ကျက်သရေ တစ်ပါးနှယ်၊ ချက်ချင်း နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး “သိပြီလား”

“ဟုတ်တယ်။ ကျုပ်မှတ်မိပြီ” ရန်ကိုင်က အလေးအနက် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။

“မုန်းစရာကောင်းလိုက်တဲ့လူသားပဲ” ခွမ်ရှီက ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး ပြန်မေးလိုက်၏ “ငါ့အဖော်တွေကို မင်းဘာလုပ်ထားတာလဲ ပြောစမ်း။ မင်းတို့တွေ ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ရင်းနှီးနေရတာလဲ”

“ဘာမှမလုပ်ပါဘူး။ ဆေးလုံးလေး နည်းနည်း ပါးပါးလောက်ပဲ ပေးလိုက်တာ” ရန်ကိုင်က ပြန်ရှင်းပြလိုက်၏ “စိတ်မပူနဲ့။ အဲ့ဆေးလုံးတွေက သူတို့ရဲ့ ကျင့်ကြံခြင်းကို ပိုပြီး မြန်ဆန်အောင် လုပ်ပေးမှာ။ ဘာဘေးထွက်ဆိုးကျိုးမှ မရှိဘူး”

“ဆေးလုံးတွေလား” ဆေးလုံး ဆိုသော စကားကို ကြားလိုက်သည်နှင့် ခွမ်ရှီ၏ မျက်လုံး တလက်လက် တောက်ပသွားခဲ့၏။

ရန်ကိုင်က ပြုံး၍ မေးလိုက်၏ “ဟုတ်တယ်။ ကျုပ်မှာ နည်းနည်းကျန်သေးတယ်။ အစ်ကိုအရိုင်းကော ယူဦးမလား။ ဒါကို ပထမဆုံးတွေ့တဲ့ လက်ဆောင်အဖြစ် သဘောထားပြီး ယူထားလိုက်ပေါ့”

ပြောပြီးသည်နှင့် ဆေးပုလင်းအချို့ကို ထုတ်ပေးလိုက်၏။

ခွမ်ရှီမှာ လိုချင်သော်လည်း လွန်ဆွဲမိနေ၏။ မျက်မှောင်ကြီးကြုံ့လျက် ယူလျှင်ကောင်းမလား၊ မယူရင် ကောင်းမလား စဉ်းစားတွေးတောနေသည့်အလား။ ဆေးရနံ့ကို ရလိုက်ပြီးသည့်နောက် ဆန္ဒသည် အကြောင်းအရင်းကို အနိုင်ယူသွားခဲ့ကာ ရန်ကိုင်ပေးသည့် လက်ဆောင်ဆေးပုလင်းများကို ချက်ချင်း လှမ်းယူလိုက်ပြီး “စက်ဆုပ်၊ရွံ့ရှာ၊ မုန်းစရာ ကောင်းလိုက်တဲ့ လူသားတွေ။ ဒါလေးပေးရုံနဲ့ ငါ့ဆီက မျက်နှာသာရမယ် ထင်မနေနဲ့… အန်း၊ အခု သေချာ ကြည့်မိတော့မှပဲ မင်းက ထင်သလောက် စိတ်ညစ်စရာ မကောင်းမှန်း ငါသိတော့တယ်”

ရန်ကိုင်က ရယ်ချင်စိတ်အာကို မနည်း အောင့်အည်း နေခဲ့ရ၏။

မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုဝင်တိုင်းသည် ခွမ်းရှီကဲ့သို့ ဖြစ်နေပါက ထိုလူများနှင့် ပြောဆိုဆွေးနွေးရမည့် ကိစ္စမှာ သူထင်ထားသည်ထက် ပိုလွယ်ကူနို်ငပေ၏။

ဆေးပုလင်းများကို သေသေချာချာ စစ်ဆေး ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ကျေနပ်သွားသည့်အလား အပြုံးလေးပြုံးလျက် ဆေးပုလင်းများကို အိတ်ကပ်ထဲ သေသေချာချာ ထည့်သိမ်းထားလိုက်လေ၏။

လူကြမ်းတစ်ယောက်ပမာ သူ့နှုန်ခမ်းများကို တွန့်ကွေး၍ ရန်ကိုင်အား နောက်တစ်ကြိမ် ထပ့်ကြည့်ကာ “စီနီယာကြီးနဲ့ တွေ့ချင်တယ်ဆို”

“ဟုန်ပါတယ်။ အစ်ကိုရိုင်း ကျုပ်ကို စီနီယာကြီးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးလို့ရမလား”

ခွမ်ရှီက ရယ်သာရယ်လိုက်ပြီး “ကောင်းလေး၊ ငါတို့ သားရဲပင်လယ်တောအုပ်ကို ဘာထင်နေတာလဲကွ။ ငါတို့ မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုက စီနီယာကြီးကို တွေ့ချင်တိုင်း တွေ့လို့ရမယ်လို့ ထင်နေတာလား။ မင်းဘက်က လေးလေးစားစား ပြုမူနေလို့ ငါမင်းကို ချက်ချင်း မသတ်တော့ဘူး။ မင်းလာရာအရပ်ဆီ မြန်မြန်သာ ပြန်သွားလိုက်ပေတော့။ ဒီည နေမဝင်ခင်အထိ ငါမင်းကို အချိန်ပေးလိုက်မယ်။ အဲ့အချိန်ရောက်လို့ ဒီမှာ ဆက်ရှိနေရဲသေးတယ် ဆိုရင်တော့ ဒီညက မင်းသေရမယ့်ည ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်”

ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့သော်လည်း စိတ်ရှည်ရှည်နှင့် ထပ်ရှင်းပြလိုက်၏ “အစ်ကိုရိုင်း၊ ကျုပ်မှာ စီနီယာကြီးနဲ့ ဆွေးနွေးစရာ တကယ်ရှိလို့ပါ။ စည်းမျဉ်းကို လက်တစ်လုံးခြား လုပ်ပေးလို့ မရဘူးလား”

“ငါ့သည်းခံနိုင်စွမ်းကို လာမစမ်းနဲ့နော်။ မင်းတို့ လူသားတွေက ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ် ဘယ်တော့မှ မသိတဲ့ကောင်တွေ။ ငါ့ကို စိတ်တိုအောင်လုပ်ရင် အဆုံးသတ်ကောင်းမှာ မဟုတ်ဘူး။ သာရဲပင်လယ် တောအုပ်က လူသားတွေကို ဘယ်တုန်းကမှ ဝင်ခွင့် ပေးခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။ ငါမင်းကို ချက်ချင်း မတိုက်ခိုက်တာကတောင် မင်းအပေါ် ညှာတာရာ ရောက်နေပြီ” ခွမ်ရှီက အေးစက်စက် လေသံဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်၏။

ရန်ကိုင်က ရယ်သာရယ်လျက် “အဲ့ဒါက လုံးလုံးကြီး မှန်တာတော့ မဟုတ်ဘူးလေ။ လူသားတစ်ယောက်က သားရဲပင်လယ်တောအုပ်စီ လာပြီး ခင်ဗျားတို့ စီနီယာကြီးနဲ့ သောက်စား၊ စကားတွေပြောတယ်လို့ ကျုပ်ကြားဖူးသလားလို့”

ခွမ်ရှီအမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး အော်ပြောလိုက်၏ “ဒါကို မင်းဘယ်ကနေ ကြားလာတာလဲ။ နေပါဦး၊ မင်းလက်ထဲက လက်စွပ်ကို နည်းနည်း ရင်းနှီးနေသလိုပဲ”

“ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဒီလက်စွပ်က ဒီကို လာတဲ့လူ ဝတ်လေ့ရှိတဲ့ လက်စွပ်ပဲလေ” ရန်ကိုင်က လက်ကို မြှောက်၍ လက်စွပ်ကို ခွမ်ရှီ မြင်အောင် ပြလိုက်ပြီးနောက် “ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေက တော်ဝင်သခင် ကွယ်လွန်သွားတာကို ခင်ဗျားတို့လည်း ကြားမိမှာပေါ့၊ ဟုတ်တယ်မလား။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ကျုပ်က သူ့ရဲ့ ဆက်ခံသူပဲ။ အရင်တော်ဝင်သခင်ဟောင်းက စီနီယာကြီးနဲ့ ရင်းနှီးလို့ သူနဲ့ ဆွေးနွေးချင်လို့ ကျုပ်ဒီကို လာခဲ့တာ”

“မင်းက သူ့ဆက်ခံသူလား” ခွမ်ရှီ မျက်လုံးပြူးသွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်အား အံ့ဩတကြီးဖြင့် စိုက်ကြည့်၍ “အဲ့လူက အရမ်းအားကောင်းတာ။ စီနီယာကြီးနဲ့တောင် လက်ရည်တူ တိုက်ခိုက် နိုင်သေးတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့ဆက်ခံသူကျတော့ ဘာလို့ ဒီလောက် အားနည်းနေရတာလဲ”

ရန်ကိုင်က စိတ်ထဲမထားဘဲ ဆက်သာ ပြောလိုက်၏ “တော်ဝင်သခင်ဟောင်းက သူတစ်ကြိမ်လာတိုင်း သလင်းကျောက်တွေ၊ ဆေးလုံးတွေ အများကြီး ယူလာတာကို ခင်ဗျားတို့လည်း သိလောက်မှာပေါ့၊ ဟုတ်တယ်မလား… အခု အထောက်အပံ့တွေ ဒီကို ယူမလာနိုင်ခဲ့တာ နှစ်နှစ်ရှိသွားပြီ။ ကျုပ်က တော်ဝင်သခင်ဟောင်းရဲ့ ဆက်ခံသူဆိုတော့ နောက်ပိုင်းကျ ကျုပ်ကပဲ ဒီနေရာလာပြီး ပစ္စည်းတွေ ယူလာပေးရမှာ။ ဘယ်လို ပစ္စည်းတွေလဲဆိုတော့…”

“ဘယ်လိုပစ္စည်းတွေလဲ” ခွမ်ရှိက စိတ်ဝင်တစားဖြင့် မေးလိုက်၏။

“ဥပမာပြောရရင် ကျုပ်ခင်ဗျားကို ပေးလိုက်တဲ့ ဆေးပုလင်းတွေလိုမျိုးပေါ့”

“အဲ့ဒါတွေက ငါ့အပိုင်ဖြစ်သွားပြီ” ခွမ်ရှီက သူ့အိတ်ကပ်ကို ချက်ချင်း လက်ဖြင့် ကာထားလိုက်ပြီး ရန်ကိုင်အား သတိအပြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေလိုက်၏။

“ဟုတ်တာပေါ့။ အဲ့ဒါတွေက ခင်ဗျားအပိုင် ဖြစ်သွားပြီပေါ့” ရန်ကိုင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်၏ “ဒါပေမယ့် ထပ်လိုချင်သေးရင် ခင်ဗျားတို့ စီနီယာကြီးနဲ့ စကားပြောဖို့ လိုလိမ့်မယ်။ စီနီယာကြီးနဲ့ သဘောတူညီချက် ရသွားတော့မှပဲ အဲ့လို ပစ္စည်းတွေ ထပ်ယူလာလို့ရမှာ။ စိတ်မဝင်စားဘူးလား”

ခွမ်ရှီ အတွေးထဲ နစ်မြောသွားခဲ့၏။ ခဏလောက် စဉ်းစားနေလိုက်ပြီးနောက် သက်ပြင်းချလျက် “မင်းစကားတွေက အကုန်မမှန်ဘူးလို့ ငါဘာလို့ ခံစားနေရတာလဲ… ကောင်လေး၊ မင်းငါ့ကို လှည့်စားဖို့ ကြိုးစားနေတာလား”

ပြောနေရင်း ရန်ကိုင် မျက်လုံးတည့်တည့်အား စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

ရန်ကိုင်ကလည်း အောက်ကျမခံ ပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း (၈၀၈) မိုးကြိုးသစ်ပင်နန်းတော်

တစ်ခဏတာ ပြောဆိုဆက်ဆံပြီးနောက် ခွမ်ရှီသည် မြင့်မာသော ဥာဏ်ရည်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသော်ငြား အခြား သားရဲများကဲ့သို့ သူ၏ အသိစိတ်အပေါ် မှီခိုနေရသေးကြောင်း ရန်ကိုင် နားလည်လိုက်၏။

တကယ်တော့ သူသည် မွန်းစတားသားရဲမှ ဆင့်ကဲ ပြောင်းလဲလာခြင်း ဖြစ်လေရာ ထိုအချက်ကို နားလည်နိုင်ပေ၏။

ထိုကဲ့သို့သော လူများ၏ စိတ်ခံစားချက်များကို သူတို့၏ မျက်နှာထက် အထင်းသား မြင်နိုင်၏။ ပျော်ရွှင်နေလျှင် ပြုံးရွှင်နေမည်ဖြစ်ပြီး မပျော်လျှင် စူပုပ်နေမည် ဖြစ်၏။ ယုံကြည်ရသူဟု ထင်လျှင် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောဆိုဆက်ဆံလိမ့်မည် ဖြစ်၍ မယုံကြည်ရဘူးထင်ပါက တုန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိ ချက်ချင်း ထတိုက်ခိုက်ပေလိမ့်မည်။

ထိုကဲ့သို့သော လူမျိုးနှင့် အဆက်အဆံ လုပ်ရသည်မှာ အတော့်ကို စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းလှသည်ဟု ရန်ကိုင် တွေးလိုက်မိ၏။

“ကောင်းပြီလေ။ မင်းကို မိုးကြိုးသစ်ပင်နန်းတော်ဆီ ခေါ်သွားပေမယ့်။ ဒါပေမယ့် စီနီယာကြီး မင်းကို တွေ့မတွေ့ကတော့ မင်းအပိုင်းပဲ။ ငါအာမမခံနိုင်ဘူး” အချိန်အတော်ကြာ တိတ်ဆိတ်နေပြီး နောက်ဆုံး၌ ခွမ်ရှီ သဘောတူလိုက်၏။

“ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်” တစ်ဖက်လူ သဘောတူလိုက်မှပဲ ရန်ကိုင် သက်ပြင်းချလိုက်နိုင်၏။

မိုးကြိုးသစ်ပင်နန်းတော်… ထိုနေရာအကြောင်း မသိသော်လည်း ထိုနေရာသည် မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုမှ စီနီယာကြီးနေထိုင်သည့် နေရာဖြစ်မည်မှန်း ရန်ကိုင် ခန့်မှန်းမိလိုက်၏။

သဘောတူညီချက် ရသွားပြီးနောက် ခွမ်ရှီသည် ဆက်လက် အချိန်ဖြုန်းမနေတော့ဘဲ ချက်ချင်း ခရီးစထွက်လေ၏။ ဥာဏ်နီဥာဏ်နက် မများရန်၊ မဟုတ်တာ မလုပ်ရန်၊ လုပ်ခဲ့ပါက ကောင်းကောင်းခံစားသွားရမည်ဟု လမ်းတစ်လျှောက်၌ ရန်ကိုင်အား အတန်တန် သတိပေးသွား၏။

ထိုအကြောင်း စကားစလာလိုက်တိုင်း ပြဿနာ မရှာပါဘူးဟု ရန်ကိုင်မှာ ထပ်တလဲလဲ ကတိပေးခဲ့ရ၏။

ယခုမှပဲ သားရဲပင်လယ်တောအုပ် မည်မျှ ကျယ်ဝန်းကြောင်း ရန်ကိုင် နားလည်သွားတော့၏။ လမ်းတစ်လျှောက် ပျံသန်းနေစဉ် အတောအတွင်း မွေးကင်းစမှစ၍ လူသားအသွင်ကို ရရှိထားသည့် မွန်းစတားသားရဲများအထိ သောင်းပေါင်းများစွာသော မွန်းစတားသားရဲများကို တွေ့ရှိခဲ့ရ၏။

မွန်းစတားပိုင်းနက်အတွင်း ဤမျှ ကြီးမားလှသော မွန်းစတားသားရဲ စုဝေးရာနယ်မြေ အနည်းငယ်သာ ရှိ၏။ နေရာတစ်ခုချင်းစီတိုင်းတွင် စီနီယာကြီးကဲ့သို့သော ပုဂ္ဂိုလ်မျိုး တစ်ယောက်စီ ရှိကြ၏။

လူသားပိုင်နက်၊ မွန်းစတားနယ်ပယ်နှင့် နတ်ဆိုးကုန်းမြေတို့သည် အရွယ်အစား မတူညီကြချေ။ လူသားပိုင်နက်သည် အကျယ်ဆုံးဖြစ်ပြီး နတ်ဆိုးကုန်းမြေသည် ဒုတိယအကျယ်ဆုံးဖြစ်ကာ မွန်းစတားနယ်ပယ်ကမူ အားလုံးထဲတွင် အကျဉ်းဆုံး ဖြစ်၏။

သားရဲပင်လယ်တောအုပ်သည် မွန်းစတားနယ်ပယ် တစ်ခုလုံး၏ ဆယ်ပုံပုံတစ်ပုံရှိ၏။

ဤနေရာမှ မိုးကြိုးသစ်ပင်နန်းတော်သို့ သွားရန် အနည်းဆုံး သုံးရက်အချိန်ယူရ၏။

သုံးရက်ဆိုသော အချိန်သည် အရမ်းကြီး မကြာညောင်းလှလေရာ ရန်ကိုင်လည်း အလျင်မလိုခဲ့။ ရှုခင်းလေးကြည့်သွားရင်း ခွမ်ရှီနောက်မှလိုက်၍ အေးအေးဆေးဆေး ပျံသန်းနေခဲ့၏။

ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ရာ ရှားပါသော သတ္တုများနှင့် အမျိုးမျိုးသော ဆေးပင်များကို တွေ့ခဲ့ရ၏။ ဆေးပင်များသည် တောအုပ်တွင်း ပေါက်ချင်သလို ပေါက်နေခဲ့ကြပြီး မည်သူမှ ခူးဆွတ်ရန် မကြိုးစားခဲ့။ ရံဖန်ရံခါ အချို့မွန်းစတားသားရဲများသည် ဆေးပင်များအား နွားမြက်စားသလို စားနေသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ရန်ကိုင်မှာ အတော့်ကိုပင် အော့နှလုံးနာ၊ သွေးအန်မတတ် ဖြစ်ခဲ့ရ၏။

ထိုဆေးပင်များကိုသာ ဆေးလုံးဖော်စပ်လိုက်နိုင်လျှင် ရှိရင်းစွဲထက် အဆပေါင်းများစွာ ပိုပြီး အာနိသင် ထက်လာပေလိမ့်မည်။

သို့သော် ယခုလောလောဆယ်၌ ထိုကဲ့သို့သော ကိစ္စများနှင့် အချိန်မဖြုန်းနိုင်သေးလေရာ သားရဲပင်လယ်တောအုပ်၏ ကြွယ်ဝချမ်းသာမှုကို ချီးကျူးရုံမှတပါး အခြားဘာမှမလုပ်နိုင်ခဲ့ပေ။

တစ်ရက်လောက် ကြာပြီးသည့်နောက် ခွမ်ရှီသည် ရန်ကိုင်နှင့် ပို၍ ပွင့်လင်းစွာ စတင်ဆက်ဆံလာခဲ့၏။

သူနှင့် လိုက်ဖက်သည့် လက်နက်တစ်ခုကို ရန်ကိုင်ဆီမှ လက်ဆောင်ရပြီးနောက် ခွမ်ရှီသည် ရန်ကိုင့်အပေါ် ချက်ချင်းဆိုသလို ပို၍ ဖော်ရွေလာခဲ့၏။

တော်ဝင်သင်္ချိုင်းမှ သူတော်စင်အဆင့် လက်နက် တစ်ခုအား ပေးပစ်ရန်မှာ ပုံမှန်အားဖြင့် မဖြစ်နိုင်ပေ။ ထိုလက်နက်တစ်ခုချင်းစီတိုင်းသည် မြို့တစ်မြို့စာမျှ တန်ဖိုးရှိသည် မဟုတ်ပေလော။

လက်ဆောင်ပေးချင်လျှင်ပင် သူနှင့် အရမ်း ရင်းနှီးသည့်သူ ဖြစ်နေရပေမည်။

သို့သော် ယခုလောလောဆယ် ရန်ကိုင်တွင် အဆင့်နိမ့်လက်နက်များစွာ ရှိနေပေ၏။ ပင်လယ် အောက်ခြေရှိ ရှေးဟောင်းအပျက်အစီးနယ်မြေအား အန်လင်းအာနှင့်အတူ သွားရောက်ရှာဖွေစဉ်က အဖိုးတန်ပစ္စည်း‌ တော်တော်များများကို တွေ့ခဲ့၏။ သူ့အတွက် အသုံးမလိုသော ပစ္စည်းတစ်ခုကို ရှီခွမ်ဆီမှ မျက်နှာသာပေးခံရရန်အတွက် ပေးပစ်လိုက်ခြင်းသည် ရန်ကိုင်အတွက် အကျိုးမယုတ်။

လက်နက်အသစ်၊ ဆေးပုလင်းအသစ်များ ရရှိခဲ့ရသဖြင့် ခွမ်ရှီ သွားမစိနိုင်အောင် ပြုံးနေမိလေပြီ။

ရန်ကိုင် သူ့အား ညီအစ်ကိုခွမ်၊ မိတ်ဆွေဟု ခေါ်လာသည့်အခါတွင်ပင် ကန့်ကွက်ခြင်း မပြုတော့။

သားရဲပင်လယ်တောအုပ်ကို ဖြတ်ကျော်နေစဉ် ဟိုတစ်ထောက်၊ ဒီတစ်ထောက် နားကြ၏။ ရန်ကိုင်သည် ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေ၏ တော်ဝင်သခင်အသစ် ဖြစ်ကြောင်း ကြားသိလိုက်ရချိန် အကုန်လုံး သူ့အား ဖြတ်သွားခွင့် ပေးခဲ့၏။

ထိုမွန်းစတားသားရဲများသည်လည်း ဘုံကိုးခု ထွတ်မြတ်နယ်မြေ ပျောက်ကွယ်သွားမည်ကို မလိုလားသည့်ပုံပင်။

အတိတ်တွင် ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေ၏ တော်ဝင်သခင်သည် ဆေးလုံးများ၊ သလင်းကျောက်များ၊ လက်နက်များကို ယူလာ၍ သူတို့၏ဘဝကို ပိုမို သာယာတိုးတက်အောင် လုပ်ပေးခဲ့၏။ သို့သော် တော်ဝင်သခင်ဟောင်း သေဆုံးသွားပြီးနောက် သူတို့သည် မည်သည့် အထောက်အပံ့မှ မရရှိဘဲ နှစ်နှစ်ကြာအောင် နေခဲ့ရ၏။

သုံးရက်ကြာပြီးနောက် ရန်ကိုင် မြင်ခဲ့ဖူးသည်ထက် ပို၍ မြင့်သော သစ်ပင်ကြီးသစ်ပင်ကို လှမ်းမြင်လိုက်ရ၏။

ထိုသစ်ပင်ကြီးသည် မိုးတိမ်ယံထိတိုင် ထိုးဖောက်နေပြီး သစ်ကိုင်းသစ်ခက်များသည် ကီလိုမီတာ ဒါဇင်ကျော်ကို အပြည့်အဝ လွှမ်းခြုံထားခဲ့၏။

ရန်ကိုင် ရုတ်တရက် ရပ်လိုက်၏။

ထိုသစ်ပင်ကြီးကို မြင်မြင်ချင်း သူ့အမြင်အာရုံများ လှည့်စားခံနေရသလားဟု ထင်မှတ်မိလိုက်သေး၏။ သေသေချာချာ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်မှပဲ ထိုအရာသည် သစ်ပင်အစစ်ဖြစ်မှန်း ရန်ကိုင် နားလည်သွားခဲ့၏။

ထိုသစ်ပင်ကိုယ်က အရမ်း ကြီးလွန်းနေခြင်းပင်။

ထိုသစ်ပင်ကြီးနှင့်ယှဉ် အနက်ရောင်စာအုပ်ထဲရှိ နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် သုံးနှစ်သားကလေးလောက်သာ ရှိ၏။

ရန်ကိုင် ထိတ်လန့်အံ့အာသင့်နေသည်ကိုမြင်သော် ခွမ်ရှီက ဘဝင်ခိုက်နေသည့် အမူအရာဖြင့် “မင်းမြင်နေတာက မိုးကြိုးသစ်ပင်နန်းတော်ပဲ။ စီနီယာကြီးနဲ့ ငါတို့ကလန်သားတွေ နေတဲ့နေရာ‌ပေါ့။ စီနီယာကြီး နေတဲ့နေရာ သစ်ပင်ထိပ်ဆုံးမှာ”

“အဲ့ဒါကို ဘာလို့ မိုးကြိုးသစ်ပင်နန်းတော်လို့ ခေါ်တာလဲ”

ရန်ကိုင်က သိချင်စိတ်အပြည့်ဖြင့် မေးလိုက်ရာ ခွမ်ရှီက နှာတစ်ချက်မှုတ်ကာ ရှင်းပြလိုက်၏ “မိုးကြိုးသစ်ပင်နန်းတော်ဆိုတာ တကယ်တော့ နှစ်သောင်းပေါင်းများစွာရှိတဲ့ မိုးကြိုးမြိုသစ်သားပဲ။ မိုးကြိုးသစ်ပင်နန်းတော်က မိုးကြိုးကိုစုပ်ယူပြီး ပင်စည်ထဲမှာ သန့်စင်နိုင်တယ်။ စီနီယာကြီးက တော်ဝင် မီးတောက်နီမိုးကြိုးနဂါ မျိုးနွယ်က ဆိုတာကို မင်းလည် ကြားဖူးမှာပေါ့၊ ဟုတ်တယ်မလား။ စီနီယာကြီးရဲ့ ကျင့်ကြံခြင်းက မိုးကြိုးကို လိုအပ်တော့ ဒီနေရာက သူနေဖို့ အကောင်းဆုံးနေရာပဲ”

“မိုးကြိုးနဲ့လျှပ်စီးစွမ်းအားကို ဆွဲယူနိုင်တာလား” ရန်ကိုင် ထိတ်လန့်အံ့ဩသွားခဲ့ပြီး “အဲ့လိုသာဆိုရင် အထဲမှာနေနေတဲ့ ကျန်တဲ့လူတွေကကော”

“စီနီယာကြီးရဲ့ နည်းလမ်းတွေက မင်းနားလည် နိုင်တာမျိုး မဟုတ်ဘူး။ မိုးကြိုးကို စီနီယာကြီးက စုပ်ယူလိုက်တာ။ အဲ့ဒါကြောင့် အောက်မှာရှိနေတဲ့ အခြားသူတွေ ဘာမှမဖြစ်တော့ဘူး” ခွမ်ရှီက ဂုဏ်ယူစွာဖြင့် ရှင်းပြလိုက်၏ “မိုးကြိုးနဲ့လျှပ်စီး စွမ်းအားကို လိုအပ်တဲ့ ကလန်က လူတွေကိုလည်း စီနီယာကြီးက ပြန်ဝေမျှပေးသေးတယ်”

ခွမ်ရှီသည် စီနီယာကြီးကို အရမ်းယုံကြည်ကိုးစား ပေ၏။ စီနီယာကြီးအကြောင်း ပြောလိုက်တိုင်း သူ့မျက်နှာသည် ဂုဏ်ယူလေးစားမှုတို့ဖြင့် တဖိတ်ဖိတ် လက်နေခဲ့၏။

ထို့ကြောင့် ခွမ်ရှီ မည်မျှပင် ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားနေပါစေ ရန်ကိုင် မမှုတော့ဘဲ ခေါင်းသာညိတ်၍ ပြန်ပြောလိုက်၏ “လတ်စသတ်တော့ အဲ့လိုကိုး။ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ စီနီယာကြီးက တကယ်ကို အထင်ကြီးစရာကောင်းတာပဲ”

“ဟုတ်တာပေါ့” ခွမ်ရှီက သည်းလှိုက်အူလှိုက် ရယ်မောလိုက်ပြီး “စီနီယာကြီးလိုမျိုး ဒီတစ်သက် ဖြစ်တောင်ဖြစ်နိုင်ပါ့မလားလို့ တစ်ခါတစ်ခါ ငါတွေးမိဖူးတယ်။ ဟူး… ဒီအကြောင်းကို ဒီမှာပဲ ရပ်ထားလိုက်ကြတာပေါ့။ ငါနဲ့လိုက်ခဲ့။ ဟိုရောက်ဖို့ သိပ်မလိုတော့ဘူး”

ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ခွမ်ရှီနောက်မှ အလျင်အမြန် လိုက်သွားလိုက်၏။

ခဏအကြာ၌ သူတို့နှဏ်ယောက် ရှေးဟောင်း သစ်ပင်ကြီးတစ်ပင်ရှေ့သို့ ရောက်လာခဲ့၏။

ရောက်ရောက်ချင်းမှာပဲ မြောက်မြားလှစွာသော ကောင်းကင်စိတ်အာရုံတို့ သူ့အပေါ် စုပြုံရောက်ရှိ လာသည်ကို ရန်ကိုင် ခံစားမိလိုက်၏။

ရန်ကိုင်ကမူ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ထိုကောင်းကင် စိတ်အာရုံများကို သူ့ခန္ဓာကိုယ်အား စိတ်ရှိတိုင်း စစ်ဆေးခိုင်းလိုက်၏။

ရှေးဟောင်းသစ်ပင်ကြီးထက် မွန်းစတားသားရဲ များစွာ ရှိနေခဲ့၏။

ကျောပြာသွေးပင့်ကူ။ ရွှေအစင်းကြားသံမဏိလိပ်၊ မီးစုန်းစိမ်းကျားသစ်၊ လည်ဆံနီရစ်ငှက်… ရန်ကိုင်ပင် အမျိုးအမည် မခွဲနိုင်သည့် အမျိုးမျိုးသော မွန်းစတား သားရဲများ ဤနေရာ၌ စုဝေးနေခဲ့ကြ၏။

ရန်ကိုင် ရောက်ရှိလာသည်နှင့် အကုန်လုံး တစ်ပြိုင်နက် ထရပ်လိုက်ကြပြီး ရန်ကိုင်အား စူးရဲစွာ စိုက်ကြည့်လိုက်ကြ၏။ မျက်လုံးများကို ဟိုမှသည်သို့ ကူးကလန်ခတ်ရင်း တစ်ကောင်နှင့်တစ်ကောင် အပြန်အလှန် ဆက်သွယ်ပြောဆိုနေခဲ့ကြ၏။

ထိုသားရဲများသည် တောအုပ်ထဲတွင် သူတွေ့ခဲ့သော သားရဲများထက် ပို၍ အသိဥာဏ်မြင့်မားမည်မှန်း ရန်ကိုင် ချက်ချင်း နားလည်လိုက်လေပြီ။

ထိုမွန်းစတားသားရဲများ၏ အသိဥာဏ်သည် ခွမ်ရှီအောက် မနိမ့်ကျချေ။ ခွန်အားသည်လည်း နိမ့်ကျခြင်း မရှိ။ အကုန်လုံးသည် အနည်းဆုံး အဆင့်(၇)သို့ ရောက်နေခဲ့၏။

မွန်းစတားသားရဲများ၏ အကြည့်ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် ကြောက်ရွံ့သွားဟန်မပြ၊ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ဖြင့်သာ ရပ်နေပြလိုက်၏။

တစ်ဖက်တွင်မူ၊ ခွမ်ရှီသည် ဤနေရာသို့ ရောက်သည်နှင့် အနည်းငယ် တည်တည်ကြည်ကြည် ဖြစ်သွားခဲ့၏။ အသိမိတ်ဆွေအချို့ကို အလျင်အမြန် နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်အား အလျင်စလို လှမ်းပြောလိုက်၏ “မင်းဒီမှာစောင့်နေနှင့်။ စီနီယာ ကိုင်တေ(တောက်ပသောလိပ်ပြာ)ကို အရင် သွားသတင်းပို့လိုက်ဦးမယ်။ စီနီယာကြီးနဲ့ တွေ့ခွင့် ရမရက သူ့အပေါ်ပဲ မူတည်လိမ့်မယ်”

ရန်ကိုင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။

ထို့နောက် ခွမ်ရှီသည် ရှေးဟောင်းသစ်ပင်ထဲသို့ ခုန်တက်သွားခဲ့ပြီး သစ်ကိုင်းများကြား ပျောက်ကွယ် သွားခဲ့၏။

ရန်ကိုင်သည် ပြောသည့်အတိုင်း နေရာတွင်သာ ရပ်နေ၏။ ပတ်ပတ်လည်အား အားကောင်းသော မွန်းစတားသားရဲများသည် သူ့အား ရန်စောင်သော အကြည့်များဖြင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြ၏။

သို့သော်လည်း ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်လာမည်မှန်း ယခင်ကတည်းမှ မျှော်လင့်ထားခဲ့လေရာ ရန်ကိုင်သည် အားလုံးသည် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ကြိုတင် ပြင်ဆင်ထားပြီးသွားခဲ့လေပြီ။

ရှပ်… ရှပ်… ရှပ်….

ရုတ်တရက် ရန်ကိုင်ခေါင်းပေါ်မှ အနိမ့်ဘက်ရှိ သစ်ကိုင်းအချို့ပေါ်သို့ ပုံရိပ်များစွာ ဆင်းလာခဲ့ပြီး တစ်ကောင်ချင်းစီတိုင်းသည် ရန်ကိုင်အား သိချင်စိတ် အပြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့၏။

အသံကြားသဖြင့် မနေနိုင်ဘဲ မော့ကြည့်လိုက်ရာ မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် မထိတ်လန့်ဘဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့၏။

ထိုအကောင်းအားလုံးသည် လူအသွင်ရထားသည့် မွန်းစတားသားရဲများ ဖြစ်ကြပေ၏။ တစ်ကောင်ချင်းစီ တိုင်းသည် ခွမ်ရှီကဲ့သို့ ဝတ်စားထားကြပြီး အရိုင်းဆန်သော အရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ်နေခဲ့ကြ၏။ အချို့ကမူ သူတို့၏ သားရဲပုံစံအတိုင်း နေနေကြဆဲ။

ဘယ်ဘက်ရှိ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးတွင် အမွှေးဖွာသော အမြီးတစ်ကောင်းရှိနေပြီး သူ့လည်ပင်းသည် သာမန်ထက် အနည်းငယ် ပိုရှည်ကာ မျက်လုံးများသည် ခပ်ဝိုင်းဝိုင်း၊ ခပ်သေးသေး ဖြစ်၏။ ၎င်း၏ မူရင်းပုံစံသည် မျောက်ဝံအမျိုးအစားထဲမှ တစ်ကောင်ဖြစ်လောက်၏။

ညာဘက်ရှိ အမျိုးသမီးသည် ကျော့ရှင်းသော ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်၊ နှင်းပွင့်လေးများကဲ့သို့ ဖြူဝင်လှပသော သွယ်လျလျ ခြေတံရှည်များ၊ အဆီအပိုမရှိ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဝမ်းဗိုက်လေးကို ပိုင်ဆိုင်ထား၏။ ထက်ရှသော သွားများကမူ ပါးစပ်ဘေးဘက်စွန်းမှ ထွက်ပေါ်နေခဲ့၏။ ခေါင်းတွင် သုံးထောင့်ပုံစံ နားရွက်နှစ်ဖက် ရှိနေခဲ့ရာ သူမ၏ မူရင်းပုံစံသည် ကျားဟုတ်လျှင်ဟုတ်၊ မဟုတ်လျှင် ကြောင် အမျိုးနွယ်ဝင် ဖြစ်လောက်၏။

ရန်ကိုင်သည် တစ်ကောင်းချင်းစီတိုင်းအား သိလိုစိတ်အပြည့်ဖြင့် သေချာကြည့်နေခဲ့၏။

မွန်းစတားသားရဲ တစ်ကောင်းချင်းစီတိုင်းသည် သစ်ကိုင်းပေါ်မှနေ၍ ရန်ကိုင်အား စူးစမ်းလိုရုံ သဘောဖြင့်သာ ကြည့်နေခဲ့၏။ အကုန်လုံးသည် တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်ဖြင့် ရန်ကိုင်အား စူးစမ်းလေ့လာနေခဲ့ပြီး ကြောင်နာရွက်နှင့် အမျိုးသမီးငယ်လေးသည်သာ တိုးတိုးတိုးတိုးဖြင့် ဘာတွေကိုမှန်းမသိ ရေရွတ်နေခဲ့၏။

အကြည့်ချင်းဆုံသွားချိန် ရန်ကိုင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သော်လည်း မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုဝင် ပညာရှင်များက ပြန်၍သာ လှောင်ပြောင်ခဲ့၏။

ရုတ်တရက် သစ်ပင်ထက်မှ သနားစဖွယ်‌ အော်ဟစ်သံတစ်သံ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ ထိုအသုံးကို ကြားကြားချင် ရန်ကိုင် မျက်မှောင် ကြုံ့လိုက်လေ၏။

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အသံပိုင်ရှင်သည် သူ့အား ဤနေရာသို့‌ ခေါ်လာသော ခွမ်ရှီ ဖြစ်နေသောကြောင့်ပင် ဖြစ်၏။

ဂျွတ်… ဂျွတ်…

သစ်ကိုင်းများ ကျိုးကျသံနှင့်အတူ ခွမ်ရှီ၏ ခန္ဓာကိုယ် ရန်ကိုင်ရှေ့ရှေ့သို့ ပြုတ်ကျလာခဲ့လေ၏။

“လူသားတစ်ယောက်ကို ငါတို့ကလန်ရဲ့ မိုးကြိုးသစ်ပင်နန်းတော်ဆီ ခေါ်လာရဲတယ်ပေါ့၊ ခွမ်ရှီ နင်သေချင်နေတာလား။ သေချင်နေတယ်ဆိုရင်လည်း ပြောသာပြောလိုက်။ ငါနင့်ကို တစ်ခါတည်း တမလွန်ဆီ ပို့ပေးလိုက်မယ်” သိမ်မွေ့သလို အေးလည်းအေးစက်သည့် အသံတစ်သံ အပေါ်ဘက်မှ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ ချက်ချင်းဆိုသလို ရောင်စုံအလင်းတစ်ချက် လက်သွားပြီး လှပသော အမျိုးသမီးတစ်ဦး လေထဲထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ အမျိုးသမီးသည် ရှီခွမ်အား ဆူပူကြိမ်းမောင်း နေသော်လည်း သူမ၏အကြည့်သည် ရန်ကိုင်ဆီမှ တစ်ဖဝါးပင် မခွါခဲ့ချေ။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း (၈၀၉) သက်သေ

အသံထွက်ပေါ်လာသည့် အခိုက် ထိတ်လန့်ဖွယ်ရာ အရှိန်အဝါတစ်ခု လေထဲပျံနှံ့လာခဲ့ရာ ရန်ကိုင် တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးမွှေးညင်း ထသွားခဲ့ရ၏။ အစစ်အမှန်ချီကို အပြင်းအထန် လှည့်ပတ်လိုက်မှပဲ ထိုမမြင်နိုင်သော ဖိအားကို ခုခံနိုင်ခဲ့၏။

တစ်ဖက်လူသည် ငယ်ရွယ်ပြီး အရမ်းကိုမှ လှပသည့် မိန်းမတစ်ယောက် ဖြစ်၏။

လစန္ဒာကဲ့သို့ ဖြူစင်ပြီး နှင်းကဲ့သို့ ဖြူဖွေးကာ ပန်းကနုတ်များ ထိုးထွင်းထားသော ဝတ်ရုံဖြူအား ဝတ်ဆင်ထားသည့် သူမသည် လနနတ်သမီးလေးကဲ့သို့ လှပနေ၏။ သူမဒေါသထွက်နေသည့် ပုံစံလေးသည် အရမ်းကိုမှ ချစ်စဖွယ်ကောင်းလှ၏။

ထို့အပြင် သူမ၏ ကျောဘက်၌ ခုနှစ်ရောင်ခြယ် တောင်ပံတစ်စုံ ရှိနေသေး၏။ ထိုတောင်ပံများသည် ရန်ကိုင်၏ လေမိုးကြိုးတောင်ပံများကဲ့သို့ မဟုတ်ဘဲ ပါးလျကာ ထွင်းဖောက်မြင်နိုင်လုနီးပါး ဖြစ်နေခဲ့၏။

ထိုတောင်ပံများသည် ပျက်စီးလွယ်သည့်ဟန် ထင်ရသော်လည်း အမှန်တကယ်တွင်မူ ထိုအမျိုးသမီး၏ လူသတ်လက်နက်များ ဖြစ်ပေ၏။ ထောင့်စွန်းများသည် ဓါးသွားသဖွယ် ထက်ရှကာ အေးစက်စက် အရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ်နေ၏။

အမျိုးသမီး ‌ပေါ်လာသည်နှင့် မွန်းစတား မျိုးနွယ်စုဝင် ပညာရှင်အားလုံး သူမအား လေးလေးစားစား ဦးညွှတ် နှုတ်ဆက်လိုက်ကြ၏။

သူတော်စင်အဆင့်… ရန်ကိုင် မျက်လုံးမှေးစဉ်းသွားခဲ့ပြီး ထိုခန္ဓာကိုယ် သေးသွယ်သွယ် အမျိုးသမီး၏ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်ကို ချက်ချင်း တန်းသိလိုက်၏။ ထို့အပြင် သူမသည် သာမန် သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက် မဟုတ်ပေ။

သူမဆီမှ ခံစားလိုက်ရသည့် ဖိအားအရ ထိုအမျိုးသမီးသည် အနည်းဆုံး သူတော်စင် ဒုတိယအဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်လောက်ပေ၏။

“စီနီယာကိုင်တေရယ်၊ ကျေးဇူးပြုပြီး ကျုပ်ကို အရင်ရှင်းပြခွင့်ပေးပါဗျာ” မြေကြီးထဲရောက်နေသည့် ခွမ်ရှီသည် တွင်းပေါက်ထဲမှ ခုန်တက်လာပြီး စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် အော်ပြောလိုက်၏။ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ဖူးရောင်ကိုင်းအောင် ရိုက်နှက်ထားခံရသော်လည်း သူ့မျက်နှာထက် မကျေနပ်သည့် အရိပ်အယောင် နည်းနည်းမျှ မတွေ့ရ။

“ဘာတွေ ရှင်းပြစရာ လိုသေးလို့လဲ” ကိုင်တေက ခွမ်ရှီအား ကြည့်ရင်း အေးစက်စက် လေသံဖြင့် ပြောလိုက်၏။ သူမလက်ထဲမှ မမြင်နိုင်သော အားတစ်ရပ် ထွက်ပေါ်လာပြီး ခွမ်ရှီ အိတ်ကပ်ထဲမှ လက်နက်နှင့် ဆေးပုလင်းများကို ဆွဲယူလိုက်လေ၏။

“တံစိုးလက်ဆောင်တွေက ရထားလို့ ဒီလူသားကို မိုးကြိုးသစ်ပင်နန်းတော်ဆီ ခေါ်လာပေးတာပေါ့၊ ဟုတ်လား။ ခွမ်ရှီ၊ နင့်သတ္တိက မသေးပါလား” ကိုင်တေက ခွမ်ရှီက စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်ရင်း အော်ပြောလိုက်၏။ တောင်ပံများသည်လည်း ပို၍ မြန်မြန်ခတ်လာခဲ့လျက် အေးစက်စက် သတ်ဖြတ်လိုစိတ်တို့ သူမ၏ မျက်ဝန်းထဲ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့လေ၏။

ခွမ်ရှီမျက်နှာ ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီး သူ့လက်ကို သွေးရူးသွေးတန်း ဝှေ့ရမ်း၍ “အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး။ ဘယ်လိုလဲဆိုတော့… ဘယ်လိုပြောရမလဲ… ဒီလူသားက ဒီပစ္စည်းတွေပေးပြီး သူ့ကို ဒီနေရာ ခေါ်လာခိုင်းခဲ့တာ ဆိုပေမယ့်… အခြားအကြောင်းအရင်း ရှိသေးတယ်”

“ဘာအကြောင်းပဲရှိရှိ ငါဂရုမစိုက်ဘူး။ စီနီယာကြီး ချမှတ်ထားတဲ့ စည်းမျဉ်းတွေကို ချိုးဖျက်ရဲမှတော့ နင်ဒီနေ့ သေရမယ်” ကိုင်ဝေက အေးစက်စက် လေသံဖြင့် နှဦခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး ရှီခွမ်အား သေလူတစ်ယောက်ပမာ စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

ရန်ကိုင်က အလျင်အမြန် ရှေ့တက်၍ ကြားဝင်ရန် ကြိုးစားလိုက်သော်လည်း မြေပေါ်မှ ခြေကြွလိုက်သည်နှင့် ဘေးပတ်လည်တွင် ရှိနေသော မွန်းစတားသားရဲအားလုံး သူ့အား စိုက်ကြည့်လာခဲ့ပြီး အဘက်ဘက်မှ ဝိုင်းဖိအား ပေးကြတော့လေ၏။

ရန်ကိုင် ခန္ဓာကိုယ် အနည်းငယ် ရွံ့သွားခဲ့သော်ငြား ထိုဖိအားကို ကြံ့ကြံ့ခံကာ ရှေ့သို့ တစ်လှမ်းလှမ်းလိုက်၏။ သူ့နေရာ၌ အခြားတစ်ယောက်သာ ဆိုပါက မွန်းစတား သားရဲများဆီမှ ထုတ်လွှတ်နေသည့် ဖိအားကြောင့် လှုပ်ပင် လှုပ်နိုင်တော့လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

ရန်ကိုင် ခြေလှမ်းလိုက်နိုင်သည်ကို မြင်သော် မွန်းစတားသားရဲအားလုံး ထိတ်လန့်သွားခဲ့ရ၏။

“စီနီယာကိုင်တေမလား” ရန်ကိုင်က လက်သီးဆုပ်၍ ကြောက်ရွံ့စိုးရိမ်ဟန်မပြဘဲ “ဒီဂျူနီယာက ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေရဲ့ တော်ဝင်သခင်အသစ်၊ ရန်ကိုင်ပါ။ ခင်ဗျားတို့ စီနီယာကြီးနဲ့တွေပြီး စီပွားရေး ကိစ္စဆွေးနွေးချင်လို့ ခွမ်ရှီကို ကျုပ်ပဲ ဒီနေရာဆီ ခေါ်လာခိုင်းခဲ့တာပါ”

“ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေရဲ့ တော်ဝင်သခင် အသစ်လား” ကိုင်တေ မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့၏။

“ဟုတ်တယ်။ ဟုတ်ပါတယ်၊ စီနီယာကိုင်တေ။ သူက ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြေက မို့လို့သာ ကျုပ်သူ့ကို ဒီနေရာဆီ ခေါ်လာခဲ့တာပါ။ မဟုတ်သာ မဟုတ်ရင် ကျုပ်ဘယ်တော့မှ အဲ့လိုမျိုး လုပ်ခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ကျေးဇူးပြုပြီး နားလည်ပေးပါ စီနီယာကိုင်ဝေ” ခွမ်ရှီက အလျင်စလို ဝင်ပြောလိုက်၏။ ယခု သူ့နဖူးပြင် တစ်ခုလုံး ချွေးအေးတို့ဖြင့် စိုရွှဲနေခဲ့၏။ စီနီယာကိုင်တေ ထိုမျှ ဒေါသထွက်မည်မှန်း သိလျှင် ရန်ကိုင်အား ဤနေရာသို့ ခေါ်လာခဲ့လိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။

“နင့်ဘက်က အပြောပဲ ရှိတာလေ” ကိုင်တေက အေးစက်စက် လေသံဖြင့် အော်ဟစ်လိုက်၏ “ဘယ်မှာလဲ သက်သေ”

“တော်ဝင်သခင်လက်စွပ်က အကောင်းဆုံး သက်သေပဲ” ရန်ကိုင်က လက်မြှောက်ပြကာ သူဝတ်ဆင်ထားသော လက်စွပ်ကို စီနီယာကိုင်ဝေ မြင်အောင် ပြလိုက်၏။

မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုဝင် ပညာရှင်များသည် ရန်ကိုင်ကို တစ်ခဏကြာအောင် စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် ဝါးလုံးကွဲ အော်ဟစ်ရယ်မောကြတော့လေ၏။

ကိုင်တေက အေးစက်စက် လေသံဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး “လက်စွပ်လေးတစ်ကွင်းက သက်သေပြနိုင်တယ်ပေါ့။ ဒီလက်စွပ်ကို ဒီကိုလာခဲ့တဲ့လူ ဝတ်ခဲ့တာ မှန်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီလက်စွပ်ကို နင်ဘယ်ကနေ ရလာမှန်းမှ ငါတို့မသိတာ”

“အဲ့လိုဆိုရင် စီနီယာကိုင်တေက ကျုပ်ကို ဘယ်လို သက်သေပြစေချင်တာလဲ” ရန်ကိုင်က သူမအား တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

ကိုင်ဝေက နှုတ်ခမ်းလေးကွေးလျက် ကြောင်နားရွက် ကောင်မလေးဘေးနားရှိ သစ်ကိုင်ပေါ်သို့ ပျံသန်း၍ ထိုင်ချလိုက်ပြီးနောက် ပြောလိုက်၏ “ဘာမှ သက်သေပြစရာ မလိုဘူး။ ဒီကို လာရဲမှတော့ သေရမယ်။ ခွမ်ရှီ၊ နင်သူ့ကို ခေါ်လာခဲ့မှတော့ နင့်ကိစ္စကို နင်ကိုယ်တိုင်ပဲ တာဝန်ယူလိုက်တော့၊ နားလည်လား”

ခွမ်ရှီက ရန်ကိုင်အား တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လျက် “နားလည်ပါပြီ”

“ခွမ်ရှီ၊ လုပ်လိုက်တော့။ ဒီလူသားကို မရှုံးစေနဲ့နော်”

“လုပ်လိုက်တော့။ သူ့နှလုံးကို ဖောက်ထုတ်ပစ်လိုက်၊ လူသားကျင့်ကြံသူတွေရဲ့ နှလုံးက ရှယ်ပဲ”

“မင်းရှုံးရင် ငါတို့အားလုံး မင်းကို အထင်သေးမိတော့မှာနော်”

သစ်ကိုင်းပေါ်မှ မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုဝင်များသည် စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် စတင် အော်ဟစ်တော့လေ၏။

ခွမ်ရှီ ကြိတ်၍ ညည်းတွားနေခဲ့၏။ မလုပ်ချင်သော်ငြား ကိုင်တေက အမိန့်ပေးလာမှဖြင့် မလုပ်၍ မရတော့။ ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့်သာ ရန်ကိုင်ဘက် လှည့်လိုက်ပြီး “ကောင်လေး။ ကြိုပြီး တောင်းပန်ထားပါရစေ။ ဒီမှာ သေသွားခဲ့ရင် ဒီခွမ်ရှီကို ရက်စက်တယ်ဆိုပြီး အပြစ်မတင်ပါနဲ့ကွာ”

“လွတ်လွတ်လပ်လပ်သာလုပ်၊ ညီအစ်ကိုခွမ်” ရန်ကိုင်က ပြုံးလိုက်ပြီး ကိုင်တေဆီ တစ်ချက် လှမ်းကြည့်လိုက်ကာ “မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုဝင်တွေ ဘယ်လိုတိုက်လဲ ဆိုတာကို ကျုပ်လည်း တော်တော်လေး စိတ်ဝင်စားနေတာ”

“အစ်မကြီး၊ ဒီကောင်က တော်တော်လေး စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းတာပဲနော်။ ကျွန်မတို့ကို နည်းနည်းမှ မကြောက်တဲ့ပုံပဲ” ကြောင်နာရွက် ကောင်မလေးက ရန်ကိုင်အား စိတ်ဝင်တစားဖြင့် စိုက်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်၏။

“ဟန့်။ လူသားယောကျာ်းတွေ အကုန်လုံးက အတူတူနဲ့အနူနူပဲ။ အရမ်း ဟန်ရေးပြချင်တာ။ စောင့်ကြည့်လိုက်၊ ပြီးတော့မှ ဘယ်လို ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် ခံရမလဲ နင်တွေ့လိမ့်မယ်” လူသားသဘာဝကို ခရေစေ့တွင်းကျ နားလည်ထားသည့်အလား ကိုင်တေက အေးစက်စက် လေသံဖြင့် ရေရွတ်ပြောဆိုလိုက်၏။

“အင်း၊ အင်း၊ ခွမ်ရှီက သူ့ကို တစ်စစီဖြစ်အောင် ကျိန်းသေ ဆွဲဖြဲပစ်မှာ” ကြောင်နားရွက်ကောင်မလေးက ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။

မာန်သွင်းအော်ဟစ်လျက် ခွမ်ရှီက ရန်ကိုင်ဆီ တိုက်ရိုက် ပြေးဝင်သွားလေ၏။

မည်သည့် သိုင်းပညာရပ်ကိုမှ အသုံမပြုထားသော်ငြား ပြေးဝင်လာသော သူ့အရှိန်နောက်ရှိ ခွန်အားသက်သက်သည် တောင်တစ်လုံးကိုပင် လှုပ်ခါပစ်နိုင်၏။

တစ်ဖက်ပြိုင်ဘက်၏ ခွန်အားကို အရင်ဆုံး စမ်းသပ်ချင်သဖြင့် မရှောင်ရှားဘဲ လက်နှစ်ဖက်တွင် အားစုကာ သူ့လက်ကိုဆန့်ထုတ်၍ ခွမ်ရှီနှင့် ထိပ်တိုက် တွေ့လိုက်၏။

ဘုန်း…

ပေါက်ကွဲသံနှင့်အတူ ရန်ကိုင်တစ်ကိုယ်လုံး လွင့်ပျံထွက်သွားခဲ့ရ၏။

ထိုထိပ်တိုက်တွေ့ဆုံမှုအပြီး ခွမ်ရှီ၏ ခန္ဓာကိုယ်ခွန်အား မည်မျှ ကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းကြောင်းကို ရန်ကိုင် နားလည်လိုက်၏။

သာမန်ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်အဖို့ အဆင့်အတူအတွင်း ခွမ်ရှီကို ရင်ဆိုင်ရန်မှာ အရမ်းကိုမှ ခက်ခဲလှ၏။

လေထဲ သုံးလေးပတ်လောက် ကျွန်းပစ်ပြီးမှပဲ မြေကြီးပေါ် ခြေပြန်ချလိုက်နိုင်၏။ အားအရှိန်ကြောင့် မြေကြီးပေါ် ရောက်ရောက်ချင်း တရစပ် နောက်ဆုတ် လိုက်ရပြီးမှ သေသေချာချာ ရပ်လိုက်နိုင်၏။

“အားနည်းလိုက်တာ…” ကြောင်နားရွက် ကောင်မလေးက စိတ်ပျက်ပျက် အထင်အမြင် သေးသေးဖြင့် ပြောလိုက်၏။ ကိုင်တေ၏ မျက်လုံးများကမူ အံ့အားသင့်သည့် အရိပ်အယောင်တို့ဖြင့် လက်သွားခဲ့၏။

ရန်ကိုင်သည် အရမ်းကြီး မသန်မာလောက်ဘူးဟု ထင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။ ရန်ကိုင်ဆီမှ ထွက်ပေါ်နေသော ချီအရှိန်အဝါအရ သူ့ကျင့်ကြံခြင်းသည် ခွမ်ရှီအောက် နိမ့်ကျကြောင်း ပေါ်လွင်နေသည် မဟုတ်ပေလော။

သို့သော် ပထမအကြိမ် ထိပ်တိုက်တွေ့ဆုံမှုပြီးနောက် ထိုလူသားကောင်လေးသည် ခွမ်ရှီ၏ တိုက်ခိုက်မှုကို မည်သည့် ဒဏ်ရာမှမရဘဲ ခုခံနိုင်ကြောင်း တွေ့ရှိလိုက်ရ၏။

မူလက ရန်ကိုင် လက်မောင်းနှစ်ဖက်စလုံး ကျိုးကြေသွားမည်ဟု ထင်နေခဲ့ခြင်းပင်။

စိတ်ဝင်စားစရာပဲ။ သုံးစားမရတဲ့လူတော့ မဟုတ်ဘူးပဲ ကိုင်တေလည်း တိုက်ပွဲကို ယခင်ထက်ပို၍ စိတ်ဝင်စားလာခဲ့၏။

ရန်ကိုင်ကို လွင့်ထွက်သွားအောင် လုပ်နိုင်သော်ငြား ရလဒ်နှင့် ပက်သက်ပြီး ခွမ်ရှီ ကျေနပ်မနေခဲ့။ ရန်ကိုင်အား အသက်ရှူချိန်ပင် မပေးတော့ဘဲ မြည်သံပေးလျက် ရန်ကိုင်ဆီသို့ နောက်တစ်ကြိမ် ပြေးဝင်သွားပြန်၏။

“ညီအစ်ကိုခွမ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကာကွယ်နော်” ရန်ကိုင်အကြည့် အေးစက်သွားခဲ့ပြီး လက်ကို‌ လေထဲသို့ မြှောက်၍ မမြင်နိုင်သော တစ်ခုခုကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အောက်သို့ ခုတ်ပိုင်းချလိုက်၏။

ချက်ချင်းဆိုသလို ရွှေရောင်ဓါးကြီးတစ်လက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ကြောက်မက်ဖွယ် အရှိန်အဟုန်ဖြင့် ခွမ်ရှီအား ခုတ်ပိုင်းလာခဲ့လေ၏။ ဓါး၏ အရှိန်အဟုန်ကြောင့် လေဟာနယ်ပင် ပိုင်းဖြတ်သွားခံရသည့် အလား…

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုကသ်ည်နှင့် ခွမ်ရှီအမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး ချက်ချင်း ရပ်တန့်၍ ခြေနှစ်ဖက်ကို မြေကြီးပေါ် အားပြုလျက် လက်နှစ်ဖက်ကို ရင်ဘတ်ရှေ့ ကြက်ခြေခတ်ပုံစံ ပြုထားလိုက်၏။

ထန်…

ဓါးသွားသည် ခွမ်ရှီလက်မောင်းပေါ် ကျသွားသော်ငြား သံသံချင်း ထိခတ်သည့် အသံသာ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ ရွှေရောင်ဓါးကိုယ်ထည် တစ်ခုလုံး ပေါက်ကွဲထွက်သွားပြီး ခွမ်ရှီ လက်မောင်းအား သေးစို့ရုံလေးသာ လုပ်နိုင်ခဲ့၏။

“အန်” ထိုအဖြစ်အပျက်ကြောင့် ရန်ကိုင် မျက်ခုံး ပင့်မိလိုက်၏။

ခွမ်ရှီသည် မဟာကောင်ကင်ဓါးကို သူ့လက်သက်သက်ဖြင့် ကာလိုက်နိုင်ခြင်းမှာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် အနည်းဆုံး အဆင့်မြင့်လက်နက် တစ်ခုကဲ့သို့ မာကျောနေပြီဖြစ်ကြောင်း သက်သေပြနေခဲ့၏။

မွန်းစတားမျိုးနွယ်စု၏ နည်းလမ်းများသည် အတော့်ကို အထင်ကြီးစရာ ကောင်းလှပေ၏။

ခွမ်ရှီသည် ဒဏ်ရာများကို လျစ်လျူရှု၍ ရန်ကိုင်အား ပြေးဝင်တိုက်ခိုက်လေ၏။ မဟာကောင်းကင်ဓါး တစ်စစီ ဖြစ်သွားပြီးနောက် ခွမ်ရှီပုံရိပ် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင် ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်နေသည်ကို အခွင့်ကောင်း ယူကာ ရန်ကိုင်နောက်သို့ အရောက်သွား၍ မွန်းစတားချီကို လက်တွင် စုစည်းလျက် ရန်ကိုင် ကျောပြင်အား ကုတ်ဆွဲချလိုက်၏။

လက်သည်းတစ်ချက် ရန်ကိုင် ခန္ဓာကိုယ် နှစ်ပိုင်း ကွဲထွက်သွားခဲ့၏။

ခွမ်ရှီ နဝေတိမ်တိာင် ဖြစ်နေခဲ့၏။ အဘယ်ကြောင့် ဆိုသော် ရန်ကိုင် ခန္ဓာကိုယ်နှင့် ထိမိလိုက်သည့် အခိုက်၌ လေကို ထိလိုက်ရသလို ခံစားခဲ့ရသည်က တစ်ကြောင်း၊ နှစ်ပိုင်းကွဲသွားသော ခန္ဓာကိုယ်မှ မည်သည့် သွေးမှ ထွက်မလာခဲ့သည်က တစ်ကြောင်း တို့ကြောင့်ပင် ဖြစ်၏။

“ခွမ်ရှီ၊ နင့်နောက်မှာ” ကြောင်နားရွက်နှင့် မိန်းမငယ်လေးက စိုးရိမ်တကြီး လှမ်းအော်ပြောလိုက်၏။

သူမအော်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ရန်ကိုင်သည် ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးလျက် ခွမ်ရှီနောက်တွင် ပြန်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ခွမ်ရှီ ပြန်မလှည့်နိုင်သေးခင်မှာပင် ရွှေရောင်လှံဖြင့် ထိုးစိုက်လိုက်၏။

ကောင်းကင်အပြစ်ပေးလှံတံ…

ခွမ်ရှီလည်း လေးတိလေးလံ လုပ်မနေခဲ့။ ကြောင်နားရွက် ကောင်မလေး၏ အော်သံကို ကြားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ချက်ချင်း လေထဲသို့ ခုန်တက်လိုက်ပြီး မွန်းစတားချီကိုသုံးကာ ရန်ကိုင် ပတ်ပတ်လည် နေရာတစ်ဝိုက်ကို ချုပ်နှောင်လိုက်၏။

သို့သော် သူထိုကဲ့သို့ လုပ်လိုက်စဉ်မှာပဲ ရွှေရောင်လက်ဝါးကြီးတစ်ဖက်ကို မြင်တွေ့လိုက်၏။ လက်ဝါးသည် ကြီးသထက် ကြီးလာခဲ့တာ နောက်ဆုံး သူ့မြင်ကွင်းတစ်လုံး ရွှေရောင်လက်ဝါးဖြင့်သာ ပြည့်သွားခဲ့၏။

ကောင်းကင်ဖုံးလက်…

ဘုံး…

လက်ဝါးစာမိသွားသည့် ခွမ်ရှီမှ လေထဲ ကျွမ်းသုံးလေးပတ် ပစ်သွားခဲ့ရပြီး မြေကြီးပေါ်သို့ ခွေးကျဝက်ကျ ပြုတ်ကျသွားခဲ့ရ၏။

သစ်ကိုင်းများပေါ်ရှိ မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုဝင်များသည် တိုက်ပွဲအား အံ့ဩတကြီးဖြင့် ငေးကြည့်နေခဲ့ကြ၏။

ရန်ကိုင် ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့် ခွမ်ရှီအောက် နိမ့်ကျမှန်း အကုန်လုံးသိကြ၏။ သို့သော် တကယ့် တိုက်ပွဲ၌ ခွမ်ရှီသည် နည်းနည်းမှပင် ပြန်မလှန်နိုင်ဘဲ ပိုးစိုးပက်စက် ဖိနှိပ်ခံခဲ့ရ၏။ သူ့အဖို့ ပြန်တိုက်ဖို့ပင် အခွင့်အရေး မရခဲ့ချေ။

အမှန်တရားကို လက်ခံနိုင်ရန် သူတို့အတွက် အတော်လေး ခဲယဉ်းနေခဲ့၏။

အားလုံး အတွေးထဲ မျောနေစဉ်မှာပင် ခွမ်ရှီသည် မြေကြီးပေါ်မှ ကုန်းထလာပြီး ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်လိုက်၏။ သူတကယ်ကို ဒေါသထွက်သွားခဲ့လေပြီ။ ယခုအချိန်၌ သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှ မွန်းစတားချီတို့ ဝရုန်းသုန်းကား ဖြာထွက်နေခဲ့ပြီး မျက်လုံးများသည်လည်း သွေးရောင်ရဲနေခဲ့၏။

သူ့ပုံစံကြောင့် ရန်ကိုင် ကြောက်မသွားခဲ့။ အေးအေးဆေးဆေး၊ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့်သာ ကောင်းကင်နတ်ဘုရားပညာရပ်များကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု အသုံးပြုကာ သူ့ရန်သူကို ဖိနှီပ်နေခဲ့၏။

တိုက်ပွဲစကတည်းက ရန်ကိုင်သည် သူ့ခွန်အား အကုန်အစင်ကို အသုံးမပြုခဲ့။ ခွမ်ရှီကို တိုက်ခိုက်နေစဉ် သူ့အာရုံ တစ်ပိုင်းတစ်စကို သစ်ပင်ထက်မှ သူ့အား စိုက်ကြည့်နေသည့် အကြည့်တစ်စုံဆီ ပို့လွှတ်ထားခဲ့၏။

ရန်ကိုင် အထင်သာ မမှားလျှင် ထိုအကြည့်၏ ပိုင်ရှင်သည် ဤနေရာကို အုပ်ချုပ်သည် စီနီယာကြီး ဆိုသူ ဖြစ်ရပေမည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း (၈၁၀) စီနီယာကြီး

ကောင်းကင်နတ်ဘုရားပညာရပ် ကိုးခုစလုံးကို တော်ဝင်သင်္ချိုင်းထဲ၌ သူလေ့လာခဲ့ပြီးသွားလေပြီ။ ယခု လိုအပ်နေသည်မှာ အတွေ့အကြုံပင်ဖြစ်၏။ မသေမျိုး တတိယအဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်နှင့် တူညီသော ခွမ်ရှီကဲ့သို့ လေ့ကျင့်ဖော်တစ်ယောက်အား မွန်းစတား မျိုးနွယ်စုမှ အလကားပေးလာသည်ကို ရန်ကိုင်က မည်သည့် အတွက်ကြောင့် ငြင်းလိုက်ရမည်နည်း။

တိုက်ပွဲအတွင်း ရန်ကိုင်သည် အမျိုးမျိုးသော ကောင်းကင်နတ်ဘုရား ပညာရပ်များကို အသုံးပြုနေခဲ့၏။ အသုံးပြုနေရင်း ထိုသိုင်းပညာရပ်များနှင့် ရန်ကိုင် ပိုပို၍ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်လာခဲ့၏။

သစ်ကိုင်းများထက်တွင် ထိုင်နေကြသော မွန်းစတား မျိုးနွယ်စုဝင်များသည်လည်း တစ်ခုခု မှားယွင်းနေသည်ကို သတိပြုမိလာကြ၏။ ခွမ်ရှီသည် ထိုလူသား၏ အပြတ်အသတ် ဖိနှိပ်ထားခြင်း ခံရသော်ငြား တိုက်ပွဲသည် ပြီးပြတ်သွားခြင်း မရှိဘဲ ဆက်လက် ဖြစ်ပွားနေခဲ့၏။

“စီနီယာအစ်မကိုင်တေ၊ ဒီလူသား တကယ် စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းတာပဲနော်။ သူ့မှာ တိုက်ခိုက်ပုံ၊ တိုက်ခိုက်နည်းတွေ ဘာလို့ ဒီလောက် အများကြီး ရှိနေတာလဲ မသိဘူး” ကမ္ဘာသစ်တစ်ခုကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည့် အလား ကြောင်နားရွက်နှင့် ကောင်းမလေး၏ မျက်ဝန်းများ တဖျက်ဖျက် လင်းလက် နေခဲ့၏။

ကိုင်တေက အသာအယာ ခေါင်းညိတ်ပြ၍ စိတ်ရှည်ရှည်ဖြင့် ရှင်းပြလိုက်၏ “လူသားမျိုးနွယ်စုမှာ သားရဲအမြူတေ မရှိသလို ငါတို့လို အားကောင်းတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တွေကိုလည်း မပိုင်ဆိုင်ကြဘူး။ ဒါပေမယ့် သူတို့ရဲ့ အစစ်အမှန်ချီကို ပုံစံအမျိုးမျိုး ပြောင်းလဲပြီး သိုင်းပညာရပ်လို့ ခေါ်တဲ့ နည်းစနစ် အမျိုးမျိုးကို ထုတ်သုံးနိုင်တယ်။ လူသားမျိုးနွယ်စုရဲ့ သိုင်းပညာရပ် တော်တော်များများက ငါတို့ မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုရဲ့ မွေးရာပါ စွမ်းရည်တွေကို တုပထားတာပဲ။ နောက်ပိုင်း လူသားတွေနဲ့တိုက်ရင် သေချာသတိထား။ သူတို့ပုံစံကို ကြည့်ပြီး သွားအထင်မသေးလိုက် မိစေနဲ့။ အထင်သေးရင် ခံရတဲ့လူက နင်ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်”

“ဟုတ်။ ကျွန်မ‌ သေချာမှတ်ထားပါ့မယ်” ကြောင်နားရွက် ကောင်မလေးက ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ရုတ်တရက် စိတ်လှုပ်ရှားနေသည့် လေသံဖြင့် “အစ်မကိုင်တေ၊ အဲ့လူသားနဲ့ ကျွန်မ ဆော့ချင်လို့၊ သူ့ကို ဖမ်းပေးပါလား။ သူ့မှာ လှည့်ကွက်တွေ အများကြီး ရှိတော့ သူနဲ့ဆော့ရတာ တကယ် ပျော်စရာကောင်းမှာ”

ကောင်မလေး၏ တောင်းဆိုချက်ကြောင့် ကိုင်တေ ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားခဲ့ရ၏။ ထို့နောက် နဖူးကို ပွတ်၍ အားတင်းပြုံးလိုက်ကာ “ငါအဲ့လိုလုပ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး”

“ဘာလို့လဲ”

“ဘာလို့လဲဆိုတော့…” ကိုင်တေက ဆက်မပြောတော့ဘဲ မိုးကြိုးသစ်ပင်နန်းတော် အပေါ်ဘက်ဆီ လှမ်းကြည့်၍ ညွှန်ကြားချက် တစ်ခုခုကို ရလိုက်သည့်အလား အခိုင်အမာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “နာလည်ပါပြီ”

ပြောပြီးသည်နှင့်‌ အောက်ဘက်တွက် တိုက်ခိုက်နေသည့် ရန်ကိုင်နှင့် ခွမ်ရှီကို လှမ်းအော်ပြော လိုက်လေ၏ “ရပ်လိုက်တော့”

ကိုင်တေ၏ အမိန့်ပေးသံကို ကြားသည်နှင့် ခွမ်ရှီသည် ရန်ကိုင်ဆီမှ ချက်ချင်း နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်၏။ ထို့နောက် ကိုးယိုးကားယား အမူအရာဖြင့် ရန်ကိုင်အား ကြည့်လျက် မဲ့ပြုံးပြုံးကာ “တော်တော်ကြမ်းတဲ့ကောင်။ တွေ့တွေ့ချင်းတုန်းက မင်းကို မဆင်မခြင် မတိုက်လိုက်မိတာ ကံကောင်းသွားတယ်။ မဟုတ်ရင် အခုလောက်ဆို ငါအရှက်ကွဲနေလောက်ပြီ”

“ညီအစ်ကိုခွမ်က အရမ်း ယဉ်ကျေးနေတာပဲ။ မင်းခွန်အားက နိမ့်ကျတာမှ မဟုတ်တာ” ရန်ကိုင်က ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်၏။

“ဟုတ်၊ ဟုတ်တ…” ခွမ်ရှီက ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားစွာဖြင့် ကိုယ်ဟန်ဖို့လိုက်ချင်သော်ငြား ကိုင်တေ၏ အေးစက်စက် အကြည့်ကြောင့် ပြောလက်စ စကားများကို အလျင်အမြန် ပြန်မြိုချလိုက်ရပြီး တောအုပ်ထဲသို့ ပြေးထွက်သွားလေ၏။ တောထဲရောက်မှပဲ အော်ပြောလာခဲ့၏ “ဒီနေရာတစ်ဝိုက်ကို သွားစစ်ဆေးလိုက်ဦးမယ်။ အခု နောက်ပိုင်း ဒီတောက သိပ်ပြီး မငြိမ်းချမ်းတော့ဘူး”

ခွမ်ရှီ ထွက်သွားပြီးနောက် ရန်ကိုင်က ကိုင်တေဘက် လှည့်၍ အသာအယာ ပြုံးလျက် “ခင်ဗျားရဲ့ စမ်းသပ်ချက်ကို ကျုပ်အောင်သွားပြီလား”

“ဟန့်။ နင်ကိုယ်နင် ဟုတ်လှပြီလို့ ထင်နေတယ်ပေါ့” ကိုင်တေက မကျေမချမ်း ရေရွတ်လိုက်၏။ ရန်ကိုင်အား မနှစ်မြို့သည့် အမူအရာဖြင့် အော်ပြောလိုက်လေ၏ “ငါနဲ့လိုက်ခဲ့။ စီနီယာကြီး နင့်ကို တွေ့ချင်နေတယ်”

ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင် ပြန်ပြောမှာကိုပင် မစောင့်တော့ဘဲ တောင်ပံများကိုခတ်၍ သစ်ပင်ပေါ်သို့ ချက်ချင်း ပျံတက်သွားလေ၏။

ရန်ကိုင်လည်း ခေါင်းညိတ်၍ ကိုင်တေနောက် အမြန် လိုက်သွားခဲ့၏။ သစ်ကိုင်းထက်တွင် ရှိနေသော မွန်းစတား မျိုးနွယ်စုဝင် ပညာရှင်များစွာတို့မှာမူ အတော်လေးကို မကျေမနပ် ဖြစ်နေခဲ့ကြ၏။ အစောပိုင်း တိုက်ပွဲသည် သူတို့အတွက် ထင်သလောက် စိတ်လှုပ်ရှားစရာ မကောင်းခဲ့သည့် ပုံပင်။

ကြောင်နားရွက်နှင့် မိန်းမငယ်လေးက သူမ၏ နှုတ်ခမ်လေးပါးပါးလေးများကို အသာအယာ တွန့်ကွေးလိုက်ပြီး ပျောက်ကွယ်သွားသော ရန်ကိုင် ကျောပြင်ကို စိုက်ကြည့်နေခဲ့၏။

အထက်သို့ ပျံတက်လာပြီးမှ ရှေးဟောင်းသစ်ပင် မည်မျှ ကြီးမားကြောင်း ရန်ကိုင် နားလည်လိုက်၏။ ရှုပ်ယှတ်ခတ်နေသော သစ်ကိုင်းများကို ဖြတ်ကျော်လာရာ လမ်းတစ်လျှောက်၌ မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုဝင် များစွာနှင့် သစ်ပင်ပင်စည်ထက် ဆောက်လုပ်ထားသည့် သစ်ပင်အိမ် အမျိုးမျိုးကို တွေ့ရှိခဲ့ရ၏။

ရှေးဟောင်းသစ်ပင် တစ်ခုလုံးသည် မွန်းစတား မျိုးနွယ်စုဝင်များတို့ဖြင့် စည်ကားသိုက်မြိုက်နေသော မိသားစုကြီး တစ်ခုနှင့်ပင် တူသေး၏။

ထုန်းရွှမ်လောကကြီးထဲ မရေမတွက်နိုင်သော မွန်းစတားသားရဲများ ရှိကြ၏။ သို့သော် လူသား အသွင်ပြောင်းလဲနိုင်သည့် မွန်းစတားသားရဲမှာမူ အရေအတွက် အကန့်အသတ်နှင့်သာ ရှိ၏။ ထို့ကြောင့် မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုသည် လူသားနှင့် နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုထက် ပို၍ စည်းလုံးညီညွှတ်ပေ၏။ မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုဝင် စီနီယာကြီး တစ်ယောက်ချင်းစီ တိုင်း၏ လက်အောက်ရှိ မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုဝင်များသည် ညီအစ်ကိုမောင်နှမများပမာ ခင်မင်ရင်းနှီးကြ၏။

ခွမ်ရှီသည် ကိုင်တေအကြည့်အောက်၌ ကြောက်ရွံ့ဟန် ပြသော်လည်း အရမ်းကြီး ရိုကျိုးနေသည့် ပုံစံမျိုး မပြသခဲ့ပေ။

လူသားအသွင်ပြောင်းနိုင်သည့် မွန်းစတားသားရဲ အရေအတွက်သည် အတော့်ကိုမှ နည်းပါလှ၏။ ထို့အပြင် အများစုသည် မူရင်းသားရဲ ပုံစံဖြင့်သာ နေလေ့ရှိသည့် အတွက် သားရဲပင်လယ်တောအုပ်ထဲသို့ စဝင်ပြီးသည့် အချိန်မှစ၍ ယခုအချိန်ထိ လူအသွင်ယူထားသည့် မွန်းစတားသားရဲ ဆယ်ကောင်လောက်ကိုသာ ရန်ကိုင် တွေ့ခဲ့ရ၏။

သို့သော် တစ်ကောင်ချင်းစီတိုင်းသည် အမှန်တကယ်ကို စွမ်းအားကြီးကြ၏။

ပိုမြင့်မြင့်ပျံသန်းလေ မိုးမြေစွမ်းအင် သိပ်သည်းနှုန်း ပိုမို မြင့်မားလာလေဖြစ်ပြီး သစ်ပင် ပင်စည်ထဲ မိုးကြိုး စွမ်းအင်တို့ ကိန်းအောင်နေသည်ကိုလည်း ရန်ကိုင် သတိပြုမိ၏။

အချိန်အတော်ကြာအောင် ပျံသန်းလာပြီးနောက် ရန်ကိုင်နှင့် ကိုင်တေတို့သည် အဖြူရောင်တိမ်တိုက် အလွှာကို ကျော်ဖြတ်လာခဲ့၏။ အဖြူရောင်တိမ်တိုက် မျာသည် ဖြူလွှလွှ ချည်သားမွှေးလေးများ အထုလိုက်၊ အထည်လိုက် ရှိနေသည့်အလား… တကယ်ကို ရှုမငြီး လှပလှသည့် မြင်ကွင်းတစ်ခုပင်တည်း။ ထိုအဖြူရောင် တိမ်တိုက်များကြား နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းသော သစ်သား အိမ်လေးတစ်လုံးသည် ရှေးဟောင်းသစ်ပင်၏ ပင်စည်ထဲ ရှိနေခဲ့လေ၏။

အားကောင်းလှသာ နဂါးတစ်ကောင်၏ အရှိန်အဝါကို ထိုအိမ်လေးထဲမှ ခံစားမိလိုက်သဖြင့် ရန်ကိုင်ပင် တိတ်တဆိတ် တံတွေးတစ်လုတ် မျိုချမိလိုက်၏။

“ဝင်သွားလိုက်။ စီနီယာကြီး နင့်ကို စောင့်နေတယ်” ကိုင်တေက သစ်သားအိမ်ရှေ့ ရပ်လိုက်ပြီး ရန်ကိုင်အား အထဲဝင်ရန် ပြောလိုက်၏။

“ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်” ကိုင်တေအား ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီနောက် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် အထဲသို့ ဝင်သွားလိုက်၏။

ဝင်ဝင်ချင်း မြင်လိုက်ရသည်ကား စားပွဲခုံအနီး တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်စွာ ထိုင်နေသော သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးတစ်ဦးပင်။ ထိုလူကြီးသည် အတော့်ကိုမှ ခန့်ညားရုပ်ချောကာ ရိုးရှင်းသည့် အဝတ်အစားများကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး မသိသာမသိလျှင် ဘာဒုက္ခမှ မပေးနိုင်သည့် လူတစ်ယောက်ဟု ထင်မှတ်သွားရနိုင်၏။ သာမန်လူနှင့် မတူညီသည့် အချက်ဆို၍ သူ့ခေါင်းထက်ရှိ ဦးချိုနှစ်ချောင်းပင်။

ဦးချိုနှစ်ချောင်းသည် အနီနှင့်အပြာရောင် ရောယှတ်နေခဲ့ပြီး အချိန်နှင့်အမျှ မိုးကြိုးစွမ်းနှင့် မီးဓါတ် စွမ်းအင်တို့ဖြင့် မလင်းမမှိန် တောက်ပနေလေ့ရှိ၏။

ထိုလူသည် အဆင့်ရှစ် အထွဋ်အထိပ်သားရဲ တစ်ကောင်ဖြစ်သော မွန်းစတားမျိုးနွယ်စု၏ မီးတောက်နီမိုးကြိုးနဂါးဖြစ်သည့် စီနီယာကြီးပင်။

ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ ထိုလူကို ကြိတ်၍ လေးစားမိသွား၏။

စီနီယာကြီး မျက်လုံး ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖွင့်လာခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်အား တစ်ချက် ဝေ့ကြည့်လိုက်၏။ ရိုးရိုးလေးသာ ဝေ့ကြည့်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သော်ငြား ထိုအကြည့်အောက်၌ သူ့လျှို့ဝှက်ချက်အားလုံး ထုတ်ဖော်ခံလိုက်ရသလို ရန်ကိုင် ခံစားလိုက်ရ၏။

ခပ်မြန်မြန်ပဲ သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ကို ကာကွယ်၍ သူ့အရှိန်အဝါကို ထိန်းချုပ်လိုက်၏။

စီနီယာကြီးက အသာအယာ ပြုံးလိုက်ပြီး တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် မေးလိုက်၏ “မင်းက အဲ့လူရဲ့ ဆက်ခံသူလား”

“ဟုတ်တယ်” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။ စီနီယာကြီး ပြောနေသော ထိုလူဆိုသောလူသည် တော်ဝင်သခင်ဟောင်းကို ရည်ညွှန်းနေခြင်းပင်။

“မင်းကျင့်ကြံခြင်းက သူ့လောက် မမြင့်ပေမယ့် အရည်အချင်းကတော့ မဆိုးဘူး”

“စီနီယာကြီးက အရမ်း ယဉ်ကျေးနေတာပဲ”

“ဒီကို ရောက်လာရတဲ့ အကြောင်းအရင်းလေး ဆိုစမ်းပါဦး” စီနီယာကြီးက ဆက်ပြောလိုက်၏ “သားရဲပင်လယ်တောအုပ်ထဲ လူသားတွေကို ခြေချခွင့် မပြုထားဘူး။ ခြေချလိုက်တာနဲ့ ငါတို့ ကလန်သားတွေရဲ့ အစာဖြစ်သွားတာပဲ။ မင်းက အဲ့လူရဲ့ ဆက်ခံသူ ဖြစ်နေတာကြောင့်မို့လို့ သူ့ကို မျက်နှာသာပေးပြီး မင်းကို ချက်ချင်း မတိုက်ခိုက်တာ။ ဒါပေမယ့် ငါစိတ်မကျေနပ်အောင် လုပ်မယ်ဆိုရင်တော့ မင်းရဲ့ အဆုံးသတ်က ကောင်းလိမ့်မှာ မဟုတ်ဘူးနော်။ ငါက အဲ့လူနဲ့ပဲ ရင်းနှီးတာ၊ သူ့ဂိုဏ်းနဲ့ ရင်းနှီးတာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါကြောင့်… ငါ့မေးခွန်းအတွက် အကောင်းဆုံးအဖြေကို စဉ်းစားထားနိုင်ရင် ပိုကောင်းလိမ့်မယ်”

လေသံသည် ခက်ထန်ခြင်း မရှိသော်လည်း သူ့လေသံအရ စီနီယာကြီးဆိုသူ စိတ်မကြည်မသာ ဖြစ်နေသည်ကို ရန်ကိုင် သတိပြုမိလိုက်၏။ ရန်ကိုင်သည် အရမ်း ငယ်လွန်း သို့ အားနည်းလွန်းသည့်အတွက် သူနှင့် စကားပြောရန် မထိုက်တန်သည်ဟု တွေးနေသည့်ပုံပင်။

ရန်ကိုင်ကမူ အကြောက်အလန့် ကင်းကင်းဖြင့် ရယ်မော၍ သူနှင့်အတူ သယ်လာသော သိုလှောင်အိတ် နှစ်အိတ်ကို ထုတ်ကာ စားပွဲပေါ်တင်၍ “စီနီယာကြီးက တော်ဝင်သခင်ဟောင်းနဲ့ ရင်းနှီးတယ်ဆိုတော့ သူ့ရဲ့ ဆက်ခံသူဖြစ်တဲ့ ကျုပ်က စီနီယာကြီးက အရင်လာပြီး လေးစားသမှုပြုရမှာပေါ့။ တကယ်တော့ နောက်ပိုင်းကျ စီနီယာကြီးနဲ့ စီပွားရေးတွေ ဘာတွေ အတူတွဲလုပ်ရင် လုပ်ရဦးမှာလေ”

မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုမှ စီနီယာကြီးက သိုလှောင်အိတ် နှစ်အိတ်အား တစ်ချက်ပင် စောင်းငဲ့မကြည့်ဘဲ ခပ်ပြတ်ပြတ်သာ ပြန်ပြောလိုက်၏ “အဲ့လူနဲ့ ရင်းနှီးတာ သူ့ခွန်အားကို လေးစားတာကြောင့်ပဲ။ မင်းကို ငါက ဘာအတွက် လေးစားရမှာလဲ။ အခုကနေစပြီး နောင်အနှစ် တစ်ရာလောက်ကြာရင် အဲ့လို အရည်အချင်းမျိုး ရှိရင် ရှိလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် လက်ရှိမင်းက… မလုံလောက်သေးဘူး”

ရန်ကိုင် မဆိုသလောက်ကလေး မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး “နှစ်တစ်ရာလား၊ အဲ့လောက် မလိုဘူး။ အများဆုံးမှ နှစ်(၂၀)၊ (၃၀)ပဲ…”

မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုမှ စီနီယာကြီးက နှာခေါင်းရှုံ့၍ ခေါင်းခါရမ်းလျက် “မင်းက တကယ်ကို ရူးမိုက်တာပဲ… အဲ့လိုဆိုမှတော့ နောက်အနှစ်နှစ်ဆယ်၊ သုံးဆယ်ကြာမှ ဒီကို ထပ်လာခဲ့။ ဒါပေမယ့် အဲ့လောက်ကြာအောင် မင်းအသက်ရှင်နေနိုင်ဖို့တော့ လိုသေးတယ်နော်”

သူ့စကားသည် ရန်ကိုင် အသက်ငယ်ငယ်နှင့် သေမည်ဟု စောင်းချိတ်ပြောဆိုနေသလို ဖြစ်နေခဲ့ရာ ရန်ကိုင်အား စိတ်မရွှင်မပြ ဖြစ်သွားစေသည်မှာ အမှန်အကန်ပင်။

ပို၍ပင် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး လိုရင်းဆီကိုသာ တန်းသွားလိုက်တော့၏ “စီနီယာကြီး၊ စီးပွားရေးအရ ရင်းနှီးမြုပ်နှံတာမျိုးလေး ဘာလေး မလုပ်ချင်ဘူးလား”

“ရင်းနှီးမြုပ်နှံတာလား” စီနီယာကြီးက မျက်မှောင် တစ်ချက်ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး နောက် အသာအယာ ပြုံးလျက် “မင်းအပေါ် ရင်နှီးမြုပ်နှံရမှာလား။ ဘာလို့ လုပ်ရမှာလဲ။ အဲ့လိုလုပ်လို့ ငါ့အတွက် အကျိုးမှမရှိတာ။ ဒါကြောင့် ငါလုပ်မှာမဟုတ်ဘူး”

ရန်ကိုင် ပြန်ပြောမှာကိုပင် မစောင့်တော့ဘဲ စီနီယာကြီးကပဲ ဆက်ပြောလိုက်၏ “ဒီရက်ပိုင်း မင်းဘဝကြီးက သိပ်ပြီး သာယာမနေဘူးမလား”

ရန်ကိုင်က ယဲ့ယဲ့လေး ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး “စီနီယာကြီး တော်ဝင်နယ်မြေရဲ့ လက်ရှိ အခြေအနေ အကြောင်းကို သိထားပြီးသွားပြီမလား”

စီနီယာကြီးက ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး “မင်းတို့ တော်ဝင်နယ်မြေအကြောင်း ငါစိတ်မဝင်စားဘူး။ ဒါပေမယ့် ဟိုလူက သူမသေခင် ဒီကိုတစ်ကြိမ်လာပြီး ဖြစ်ပျက်လာမယ့် အခြေအနေကို ကြိုတင် ခန့်မှန်း သွားတယ်လေ”

“တော်ဝင်သခင်ဟောင်းက ဒီအခြေအနေကို ခန့်မှန်းခဲ့တာလား” ရန်ကိုင် ကြောင်သွားခဲ့၏။

“ဟုတ်တယ်။ သူကြာကြာနေရတော့မှာ မဟုတ်မှန်း သိနေတယ်။ ဒါကြောင့် သူမသေခင် သူ့နားက မိန်းမကို သေချာကိုင်တွယ်မှ ရမယ်လို့ ပြောသွားတာ။ ဒါပေမယ့် အဲ့မိန်းမက သူ့အချစ်ဆုံး ဖြစ်နေတော့ သူသေသွာတာနဲ့ တော်ဝင်နယ်မြေကို အကြီးအကျယ် ပြဿနာတက်အောင် လုပ်မယ်မှန်း သိနေတာတောင် စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်း မလုပ်ရက်ဘူး ဖြစ်သွားတယ်။ ငါခန့်မှန်းတာသာ မမှာဘူးဆိုရင် အခုအချိန်လောက်ဆို မင်းတို့ တော်ဝင်နယ်မြေ တစ်ခုလုံး ရန်သူတွေနဲ့ ပတ်လည် ဝိုင်းခံနေရပြီမလား”

ရန်ကိုင်က လေးနက်တည်ကြည်စွာ ခေါင်းညိတ်၍ “စီနီယာကြီးက အများကြီး သိထားတာပဲ။ ဒီတော့ ကျုပ်လာရင်း ရည်ရွယ်ချက်ကိုလည်း သိထားမှာပေါ့။ ဟုတ်တယ်မလား”

စီနီယာကြီးက လှောင်ပြောင်ရယ်မောလိုက်ပြီး ထိုင်ခုံပေါ်မှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထလိုက်ကာ “မင်းဘာကြောင့် လာလဲ ငါသိတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကံမကောင်းစွာနဲ့ ငါမင်းကို ဘာအကူအညီမှ ပေးမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဘယ်လို ပစ္စည်းတွေပဲ ယူလာပေးပေးပေါ့။ မွန်းစတားမျိုးနွယ်စု ဘာလို့ ဒီလောက်ကြာအောင် ရပ်တည်နိုင်ခဲ့တယ်လို့ မင်းထင်လဲ။ ငါတို့ ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ ပညာရှင်တွေကြောင့်လား။ မဟုတ်ဘူး။ အပြင်ဘက် ကိစ္စတွေကို ငါတို့ တစ်ခါမှ ဝင်မရှုပ်ခဲ့လို့ပဲ။ ငါသာ သားရဲပင်လယ်တောအုပ်ကနေ ထွက်ပြီး လူသားပိုက်နက်ထဲ ဝင်သွားခဲ့ရင် အခြေအနေကို လက်ရှိ အခြေအနေကို ဘယ်လိုမှ ဆက်ပြီး ထိန်းချုပ်ထားလို့ မရတော့ဘူး။ မင်းတို့ လူသားတွေမှာတောင် ဆိုရိုးစကား တစ်ခွန်းရှိသေးတယ်လေ၊ ‘လည်ပင်ကို ဖက်တွယ်ထား၊ ခုတ်ရပိုလွယ်၏’ တဲ့။ ဘာမဟုတ်တဲ့ အကျိုးအမြတ်လေး အတွက် ငါ့ကလန်တစ်ခုကို ဒုက္ခအရောက်ခံမယ် ထင်နေလား။ ငါစီနီယာကြီးက အဲ့လောက်လေးတောင် မစဉ်းစားတတ်ဘူးလို့ မင်းထင်နေတာလား”

ပြောနေရင်း သူ့မျက်ဝန်းများ စူးရှသွားခဲ့၏။

ရန်ကိုင်က အားတင်းပြုံးလျက် ပြန်ပြောလိုက်၏ “စီနီယာကြီးက ဒီလောက် သိနေမှတော့ ကျုပ်လည်း ဝေ့ဝိုက်ပြီး ပြောမနေတော့ဘူး။ တကယ်တော့၊ ခင်ဗျား မကူရင်တောင် တော်ဝင်နယ်မြေက လူတွေ ဒုက္ခရောက်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ပြီးတော့ ကျုပ်တို့က တော်ဝင်နယ်မြေကို ယာယီစွန့်ခွာပြီး လူသူအင်အား ပြန်စုဆောင်းဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားပြီးသား။ ခွန်အား အလုံအလောက် ပြန်ရမှပဲ ဟိုအင်အားစုတွေနဲ့ တစ်ကျော့ပြန် တိုက်ပွဲ ပြန်စမှာ။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်တို့ မရှိတုန်း တော်ဝင်နယ်မြေရဲ့ အရင်းအမြစ်တွေကို ကျူးကျော်သူတွေရဲ့ လက်ထဲ ရောက်မသွားစေချင်ဘူး။ စီနီယာကြီးက တော်ဝင်သခင်နဲ့ ရင်းနှီးမှတော့ ကျုပ်တို့ မရှိတုန်းလေး ခဏလောက် ထိန်းသိမ်းထားခိုင်းမလို့ပါ။ ဒီနည်းနဲ့ စီနီယာကြီးတို့ ကလန်ရဲ့ ခွန်အားတို့လည်း တိုးမြှင့်လို့ ရတယ်လေ”

ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ မွန်းစတားမျိုးနွယ်စု စီနီယာကြီး မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်အား အေးစက်စက် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

တစ်ခဏတာ တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက် စီနီယာက ပြောလာခဲ့၏ “မင်းတို့ရဲ့ စိတ်ဝိဥာဉ် အစီအရင်က အရမ်းကို အားကောင်းတယ်။ မိုးမြေစွမ်းအင်ကလည်း အရမ်း သိပ်သည်းလွန်းတယ်။ ငါ့ကလန်သားတွေသာ အဲ့မှာ ကျင့်ကြံခွင့်ရမယ်ဆိုရင် သူတို့ ခွန်အား တိုးတက်နှုန်းက တော်တော်လေးကို မြန်ဆန်လာမှာ။ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒါသက်သက်လောက်နဲ့ သားရဲပင်လယ် တောအုပ်ကို စွန့်ခွာဖို့ မလုံလောက်သေးဘူး”

“အဲ့လိုဆိုရင် ကျုပ်တို့ တော်ဝင်နယ်မြေရဲ့ ဆေးပညာရှင်က ခင်ဗျားတို့အတွက် ဆေးဖော်စပ် ပေးမယ်ဆိုရင်ရော” ရန်ကိုင်က ရုတ်တရက် အကြံပေးလိုက်၏ “ကျုပ်သိသလောက်ဆို မွန်းစတား မျိုးနွယ်စုမှာ ဆေးဖော်စပ်တတ်တဲ့လူ တစ်ယောက်မှ မရှိဘူးမလား။ ပြီးတော့ ကျုပ်က တော်ဝင်နယ်မြေရဲ့ လက်နက်ပညာရှင်တွေကိုလည်း ချန်ထားပေးခဲ့ဦးမှာ။ ကျုပ်တို့ ပြန်မလာခင်အထိ အဲ့ဆေးပညာရှင်၊ လက်နက် ပညာရှင်တွေကို ခင်ဗျားတို့အတွက် ဆေးလုံးတွေ၊ လက်နက်တွေ သန့်စင်ခိုင်းလို့ ရတယ်။ လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်းတွေကတော့ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ပေးရမှာပေါ့။ အဲ့ဒါက ခင်ဗျားအတွက် အရမ်းကြီး ခက်ခဲမယ်လို့ ကျုပ်မထင်ဘူး”