Chapter – 766 & 780

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း(၇၆၆) နတ်ဘုရားသစ်ပင်

အဖွဲ့ကို ဦးဆောင်လာသော လူသည် ရန်ကိုင်၏ စည်းကို ဖြေပေးခဲ့သည့် လူဖြစ်၏။ မှုန်ကုတ်နေသည့် မျက်နှာထားဖြင့် အခန်းရှေ့သို့ ရောက်လာပြီး သူ့ကလန်သားများကို အကျဉ်းခန်း တံခါအား ဖွင့်ခိုင်းလိုက်၏။

“ကောင်လေး၊ မင်းသေနေ့ရောက်ပြီ” ထိုလူက အေးစက်စက် လေသံဖြင့် ပြောလိုက်ပြီး “ငါတို့ အရင်းအမြစ်တွေကို ဖြုန်း၊ ဒီလောက်ကြာအောင် ဇိမ်ကျကျနဲ့ နေလာခဲ့တာဆိုတော့ မင်းဘက်က ဘယ်လောက် ပြန်ပေးနိုင်မလဲ ငါမြင်ချင်သေးတယ်”

ပြောနေရင်း ရန်ကိုင် အစစ်အမှန်ချီကို နောက်တစ်ကြိမ် စည်းခတ်လိုက်ပြီး သူ့ကလန်သားများကို အမိန့်ပေးလိုက်၏ “သူတို့ အားလုံးကို ခေါ်သွားတော့”

ကျိုးချဲနှင့် သူ့နောက်လိုက်များ ခုခံနေသဖြင့် နေမင်းကလန်သာများက ကန်ကျောက်လေရာ ညည်းသံများ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ ရန်ကိုင်နှင့် အန်လင်းအာကမူ နည်းနည်းမှပင် ခုခံခြင်းမပြုဘဲ ငြိမ်ငြိမ်လေး လိုက်သွားလိုက်၏။

လမ်းတစ်လျှောက် ကျိုးချဲသည် ရုန်းကန်နေခဲ့သဖြင့် ကျာပွတ်စွာ မိသွားခဲ့ပြီး နောက်ဆုံး အနက်ရောင် စင်္ကြန်လမ်းမှ ထွက်လာသည့် အချိန်၌ ကျိုးချဲတစ်ကိုယ်လုံး သွေးသံတရဲရဲ ဖြစ်နေခဲ့လေပြီ။ သို့သော် ခေါင်းမာမာဖြင့် ခုခံနေဆဲ။ ပါးစပ်ကလည်း ငြိမ်ငြိမ်နေမနေခဲ့ဘဲ အဆက်မပြတ် ကျိန်ဆဲနေခဲ့၏။

နေမင်းကလန်မှ ပညာရှင်တစ်ယောက်က နှာခေါင်းရှုံ့၍ “ဆက်ဆဲ၊ မနက်ဖြန်ကို မြင်ရတော့မှာ မဟုတ်လို့ မင်းစိတ်ကြိုက်သာဆဲ။ နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်ရဲ့ သားလား။ ဟန့်၊ မင်းက လမ်းလျှောက်နေတဲ့ လူသေ တစ်ယောက်ကလွဲပြီး ဘာမှကို မဟုတ်တာ။ ဘယ်သူမှ မင်းကို လာကယ်မှာ မဟုတ်ဘူး”

“ဇရှိရင် ငါ့ကိုလွှတ်ပေးလိုက်။ ငါလွတ်တာနဲ့ ငါ့အဖေစစ်တပ်ကို ဦးဆောင်ပြီး မင်းတို့အားလုံးကို အမြစ်ဖြတ် သုတ်သင်ပစ်မှာ” ကျိုးချဲက အော်ဟစ်လိုက်၏။

“သောက်ရူး” ထိုလူက အထင်အမြင် သေးသေးဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်၏။

ကျိုးဆဲသည် ကျိန်ဆဲအော်ဟစ် ပြောဆိုနေစဉ်အတွင်း ရန်ကိုင်ဆီ လှုပ်ရှားရန် လှမ်းလှမ်း အချက်ပြခဲ့၏။ သို့သော် ရန်ကိုင်ကမူ လှုပ်ရှားရန် အချိန်မကျသေးဘူးဟူ၍သာ ပြန်အချက်ပြခဲ့၏။

ယခုအချိန်တွင် သူတို့အား ဝိုင်ထားသော ပညာရှင် အားလုံး သတိအပြည့် ရှိနေခဲ့ကြ၏။ ခွန်အားအပြည့် ရှိနေသည် ဆိုလျှင်ပင် လွတ်မြောက်ရန် မသေချာချေ။ အစစ်အမှန်ချီနှင့် စိတ်စွမ်းအင် ချိတ်ပိတ်ထား ခံရသည့် အချိန်၌ သူဘာလုပ်ရမည်နည်း။

ဝိဥာဉ်ဝါးမြိုအင်းဆက်များကို ထုတ်လွှတ်နိုင်မည့် အခွင့်အရေးတစ်ခုကို ရှာဖွေပြီး နေမင်းကလန်သား များစွာကို ဓါးစာခံအဖြစ် အရင် ဖမ်းဆီးရပေမည်။

ရန်ကိုင်က ငြိမ်ငြိမ်လေးသာ ရှိနေသေးသည်ကို မြင်သော် ကျိုးချဲသည် ရန်ကိုင်ကို ဆက်၍ အချက် မပြတော့ချေ။ အဲ့အစား သူ့ကို သံသယအကြည့်ဖြင့် စတင် စိုက်ကြည့်လာခဲ့၏။

အချိန်ကြာလာသည်နှင့် ယန်စွမ်းအင်လှိုင်းများသည် ပိုပို၍ အားကောင်းလာသလို ပိုပို၍လည်း မတည်မငြိမ် ဖြစ်လာခဲ့၏။

နေမင်းကလန်များသည်လည်း အလျင်လိုနေဟန် ရကာ ရန်ကိုင်တို့အား မြန်မြန်သွားရန် အဆက်မပြတ် တိုက်တွန်းနေခဲ့၏။

ခဏအကြာ၌ မီတာတစ်ထောင် ပတ်လည်အတွင်း ဧရာမရွှေရောင်သစ်ပင်ကြီး တစ်ပင်မှလွဲ၍ ဘာဆိုဘာမှ မရှိသော နေရာလပ်တစ်ခုသို့ ရန်ကိုင်တို့ ရောက်လာခဲ့၏။

ထိုဧရာမသစ်ပင်ကြီးဆီမှ ယန်ဓါတ်စွမ်းအင်တို့အား ထုတ်လွှတ်ပေးနေသည်ကို ရန်ကိုင် အာရုံခံမိ၏။

ထိုသစ်ပင်ကြီးသည် ဧရာမထီးကြီးတစ်လက်ပမာ ၎င်း၏ လက်တံသစ်ကိုင်းများဖြင့် ကောင်းကင် တစ်ခုလုံးကို စီးမိုးလွှမ်းခြုံထားခဲ့၏။ ထို့ပြင် သိပ်သည်းလွန်းလှသော ယန်ဓါတ်တို့လည်း ထုတ်လွှတ်နေရာခဲ့၏ ထိုယန်ဓါတ်စွမ်းအင်များသည် အလွှာပါး အရံအတားတစ်ခုပမာ ဖြစ်နေ၍ နေမင်း ကလန်သားများ နေထိုင်ရာနေရာတစ်ခုလုံးကို ဖုံးအုပ်ထားခဲ့လေ၏။

ထိုနေရာသို့ ရောက်သည်နှင့် ရန်ကိုင် ကိုယ်ထဲရှိ အစစ်အမှန်ချီ လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာခဲ့ပြီး ခဏအကြာ၌ သူ့အစစ်အမှန်ချီကို စည်းခတ်ထားသည့် စည်းတံဆိပ် ပျက်စီးသွားခဲ့၏။

ရန်ကိုင် မျက်လုံးထဲ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်မှုတို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့၏။

ထိုကဲ့သို့သော ထူးဆန်းသည့် သစ်ပင်မျိုး ဤလောကကြီးတွင် တည်ရှိလိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင် တစ်ခါမှ မထင်ထားခဲ့ချေ။ ထိုသစ်ပင်ကြီးသည် နေမင်းကလန်၏ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ဖြစ်ကာ သူတို့ မျိုးနွယ်စု၏ အုတ်မြစ်လည်း ဖြစ်ပေ၏။

နေမင်းကလန်သားများ ကျင့်ကြံသည့် လျှို့ဝှက် ကျင့်စဉ်ကြောင့် သူတို့သာ ထိုနတ်ဘုရားသစ်ပင်အနား ရှိနေသရွေ့ သူတို့၏ ခွန်အားသည် အလျင်အမြန် တိုးတက်လာပေလိမ့်မည်။ ရန်ကိုင်ကဲ့သို့ ယန်ဓါတ် အရင်းအမြစ်များကို တကူးတက လိုက်လံရှာဖွေနေစရာ မလိုချေ။

ဤနေရာသည် ရန်ကိုင်ကဲ့သို့သော လူများအတွက် သုခဘုံပင် ဖြစ်လေ၏။

ကောင်းကင်နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို မော့ကြည့်လိုက်ရာ သစ်ကိုင်းများထက် အသီးများစွာ ရှိနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ ထိုအသီးများသည် ရန်ကိုင်စားခဲ့သည့် အသီးနှင့် အတူတူပင်။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ အမြစ်များနှင့် မနီးမဝေးတွင် နေမင်းကလန်၏ အကြီးအကဲများ ရှိနေခဲ့၏။ ရန်ကိုင်နှင့် အကျဉ်းသားများ ရောက်လာသည်ကို သတိပြုမိသော် အားလုံးသည် သူတို့၏ မျှော်ချင့်ချက်တို့ ရစ်သိုင်းနေသည့် မျက်ဝန်းများဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်ကြ၏။

ခဏအကြာ၌ နတ်ဘုရားသစ်ပင်မှ ပုံမှန်မဟုတ်သည့် စွမ်းအင်လှိုင်းတို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ လိုချင် တောင့်တေ နေသည့်အလား နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် သန့်စင်သော ယန်ဓါတ်စွမ်းအင်လှိုင်းတစ်လုံးကို ကြိုးတစ်ချောင်း အသွင်ပြောင်းစေ၍ ရန်ကိုင်ကို ရစ်ပတ်လိုက်၏။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သော် နေမင်းကလန်မှ အကြီးအကဲများ စိတ်အားတက်ကြွသွားခဲ့ကြ၏။

ခေါင်းဆောင်အိုကြီးက ပြုံးလိုက်ပြီး ခေါင်းညိတ်၍ ရေရွတ်လိုက်၏ “နတ်ဘုရားသစ်ပင်က ဒီလူသားကို ကြိုက်တဲ့ပုံပဲ”

“ဘုရားမတာပဲ။ ဒီလူသားနဲ့ဆိုရင် နတ်ဘုရား သစ်ပင်လည်း ခဏလောက်တော့ အဆင်ပြေသွားမှာပဲ။ အဲ့လိုဆို ငါတို့လည်း အကျဉ်းသားအသစ်တွေ ထပ်ဖမ်းလို့ ရတာပေါ့”

“နတ်ဘုရားသစ်ပင်ရဲ့ အာဟာရဖြစ်ရတာကို ကျေနပ်ဂုဏ်ယူသင့်တယ်” ရန်ကိုင်နှင့် အခြားသူများကို ခေါ်ဆောင်လာသည့် လူက လှောင်ပြောင်လိုက်၏။

“ကျုပ်တော့ အဲ့လိုမထင်ဘူး” ရန်ကိုင်က ခပ်ပြတ်ပြတ်သာ ပြန်ပြောလိုက်၏။ သို့သော် နတ်ဘုရားသစ်ပင် သူ့အား ချုပ်နှောင်ထားသည့် ကြိုးများမှ ရုန်းထွက်ရန် မကြိုးစားခဲ့ချေ။

ထိုကြိုးများသည် သူ့လှုပ်ရှားမှုကို မချုပ်နှောင် ထာရုံမက သူ့အား သက်သောင့်သက်သာပင် ဖြစ်စေသေး၏။

လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ရာ သူနှင့် မနီးမဝေး တစ်နေရာ၌ အရိုးပုံကြီးတစ်ပုံနှင့် သွေးချင်းနီနေသော မြေပြင်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရ၏။

ထိုအရုံပုံကို မြင်သည်နှင့် အန်လင်းအာ၏ မျက်နှာလေး ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီး သူလည်း ထိုဘဝသို့ မကြောက်ရောက်တော့မည်ဟု တွေးရင်း သူမစိတ်ထဲ တုန်လှုပ်ချောက်ချားလာခဲ့၏။

ခရက်… ခရက်…

ဆက်သွားနေရင်း အရိုးကျိုးသံများကို ရန်ကိုင်တို့ ကြားလိုက်ရ၏။

ကျိုးချဲ၏ မျက်လုံးများသည် ဒေါသကြောင့် နီရဲလာခဲ့ပြီး သူ့ဆီမှ ထွက်ပေါ်နေသော အရှိန်အဝါ သည်လည်း တဖြည်းဖြည်းဖြင့် ပိုပို၍ ကြမ်းတမ်း လာခဲ့၏။

ထိုသွေး၊ ထိုအရိုးများသည် သူတို့ ကလန်သားများ သေဆုံးရာမှ ကျန်ရစ်ခဲ့သော အရာများ ဖြစ်လေရာ ကံမကောင်းအကြောင်းမလှခဲ့ရသော သူ့ကလန်သားများ အကြောင်းကို တွေးရင်း ကျိုးချဲ ဒေါသထွက်လာသည်မှာ သဘာဝပင် ဖြစ်လေ၏။

နတ်ဘုးရားသစ်ပင်နှင့် နီးကပ်လာသည်နှင့်အမျှ ရန်ကိုင် အမူအရာလည်း တဖြည်းဖြည်း ထူးဆန်း လာခဲ့၏။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် သူ့အား တစ်ခုခု ပြောရန် ကြိုးစားနေသလို ရန်ကိုင် ခံစားရ၏။ သို့သော် နတ်ဘုရား သစ်ပင် ပြောချင်နေသည့် အရာကို သူနားမလည် နိုင်အောင် ဖြစ်နေခဲ့၏။

မကြာခင်တွင် အကျဉ်းသားများ နတ်ဘုရား သစ်ပင်ရှေ့သို့ ရောက်လာခဲ့၏။

နေမင်းကလန်သည် နည်းနည်းလေးမှ အချိန် မဖြုန်းတော့ဘဲ ချက်ချင်း လုပ်ငန်းစလိုက်၏။ ခေါင်းဆောင် လူအိုကြီးက ကျိုးချဲကို ကြည့်၍ “သူနဲ့စလိုက်”

ချက်ချင်းပဲ တစ်ယောက်ယောက် ကျိုးချဲကို မြေကြီးပေါ် အားယားမှောက်အောင် ရိုက်ချလိုက်၏။

“ကောင်လေး၊ မင်းအခု မလုပ်ရှားရင် ဘယ်တော့မှ လှုပ်ရှားမှာလဲ” ကျိုးချဲက ရန်ကိုင်ကို ရုတ်တရက် လှမ်းအော်ပြောလိုက်၏။ ပြောနေစဉ်အတွင်း သူ့ခန္ဓာကိုယ် ရုတ်တရက် ဖောင်းကားလာကာ နတ်ဆိုးချီကို စည်းခတ်ထားသော စည်းများကို အလွယ်တကူ ဖျက်စီးပစ်လိုက်၏။

တုန့်ဆိုင်းမနေဘဲ ကျိုးချဲသည် အနားရှိ နေမင်းကလန်သား၏ ရင်ဝတည့်တည့်ကို အားကုန်သုံး၍ ထိုးချလိုက်၏။

သို့သော် ရှိနေသည့် နေမင်းကလန်သားအားလုံး မျက်တောင် တစ်ချက်ပင် မခတ်ဘဲ ကျိုးချဲကို အရူး တစ်ယောက်ပမာ စိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြ၏။ ခေါင်းဆောင် လူအိုကြီးက သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်ရာ ကျိုးချဲ၏ လှုပ်ရှားမှုအားလုံး ရပ်တန့်သွားခဲ့ပြီး နည်းနည်းလေးမှ ဆက်လက် မလှုပ်ရှားနိုင် ဖြစ်သွားခဲ့၏။ ချွေးသီးတို့ သူ့နဖူးမှ မိုးသီးမိုးပေါက်ပမာ စီးကျလာခဲ့ပြီး သူ့မျက်လုံးများသည်လည်း သွေးရောင်ပမာ နီရဲလာခဲ့၏။ သို့သော်လည်း သူလုပ်နိုင်သည့်အရာ ဘာမှ မရှိချေ။

“မင်းနဲ့အတူတူ တစ်ယောက်ယောက်ကိုပါ ခေါ်သွားဖို့ ကြိုးစားနေချင်တယ်ပေါ့” ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးက လှောင်ပြောင်လိုဟန် အပြည့်ဖြင့် “ရူးမိုက်လိုက်တာ။ မင်းမှာ အဲ့လိုအခွင့်အရေး ရှိမယ်ထင်နေလား”

“ခွေးသူတောင်းစားကြီး” ကျိုးချဲက အံကြိတ်၍ ကျိန်ဆဲလိုက်၏။ နတ်ဆိုးချီကို အဆုံးစွန်ထိ မြှင့်တင်၍ ခေါင်းဆောင် လူအိုကြီး၏ အချုပ်အနှောင်မှ လွတ်မြောက်ရန် ကြိုးစားနေဖြင့် သွေးကြောကြီးတို့ သူ့နဖူးထက် ထိုးထွက်လာခဲ့၏။

ကျိုးချဲသည် ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်သည် နိမ့်ကျခြင်း မရှိ။ မသေမျိုး တတိယအဆင့်သို့ပင် ရောက်နေလေပြီ။ သို့သော် သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်၏ ရှေ့မှောက်၍ ဘာဆိုဘာမှ မလုပ်နိုင်ခဲ့ချေ။ ထို့ပြင် ဤနေရာသည် ယန်ဓါတ်စွမ်းအင် အရမ်းကိုမှ ကြွယ်ဝသည့် နေရာတစ်ခု ဖြစ်လေရာ သူ့နတ်ဆိုးချီသည် အလိုလို ဖိနှိပ်ခြင်း ခံနေရ၏။

“သူ့ကို သတ်လိုက်တော့” ခေါင်းဆောင် လူအိုကြီးက စိတ်မရှည်တော့ဟန်ဖြင့် အော်ဟစ်လိုက်၏။

နေမင်းကလန်သား နှစ်ယောက်သည် ကျိုးချဲကို ဘယ်တစ်ဖက်၊ ညာတစ်ဖက်မှ ကိုင်ဆွဲ၍ လက်ကို မြှောက်လိုက်၏။ အစစ်အမှန်ချီတို့ လက်နှစ်ဖက်စလုံးမှ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ကျိုးချဲခေါင်းကို ဖြတ်ရန် ပြင်လိုက်၏။

“နေဦး” ကျိုးချဲ ခေါင်းဖြတ်ခံရတော့မည်ကို မြင်သော် ရန်ကိုင်က ရုတ်တရက် အော်ဟစ်လိုက်၏။

ခေါင်းဆောင်အိုကြီးက သုန်မှုန်နေသည့် အမူအရာဖြင့် ရန်ကိုင်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး “ဘာလဲ၊ ကောင်လေး၊ မင်းက သူ့အစား အရင်သေးပေးချင်နေတယ်လို့တော့ ငါ့ကို လာမပြောနဲ့နော်”

ရန်ကိုင်က ပြုံးသာပြုံးလိုက်ပြီး “ကျုပ်နဲ့ သူ့ကြားက ဆက်ဆံရေးက အကောင်းကြီးမှ မဟုတ်တာ။ သူသေတာ ရှင်တာကို ဘာလို့ ဂရုစိုက်နေရမှာလဲ”

“ဒါဆိုရင် မင်းဘာလို့ ပါးစပ်ဟလိုက်တာလဲ”

“ခင်ဗျားတို့ ပြဿနာကို ဖြေရှင်းပေးနိုင်မယ့် နည်းလမ်း တစ်ခုကို စဉ်းစားမိလိုက်လို့ပါပဲ။ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြားတော့ မဟုတ်ပါဘူး” ရန်ကိုင်က အသာအယာ ပြုံးလျက် ပြန်ပြောလိုက်၏။

ထိုစကားကို ကြားသော် နေမင်းကလန်သား အားလုံး၏ မျက်နှာ အမူအရာ သုန်မှုန်သွားခဲ့ကြ၏။ ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးကလည်း ရန်ကိုင်ကို အေးစက်စက် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး “ကောင်လေး၊ စကားကြီး စကားကျယ်တွေ လာပြောမနေနဲ့။ ဒီနေရာမှာ လာပြီး ပြဿနာရှာရဲရင် မင်းကို သေရတာထက် ဆိုးအောင် လုပ်ပေးလိုက်မယ်”

“ကျုပ်ကြွားနေလား၊ မကြွားနေဘူးလား၊ ကြိုးစားကြည့်ရင် သိလာမှာပဲ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ခင်ဗျားတို့ ဘက်က အရှုံးမှ မရှိတာ” ရန်ကိုင်က ပုခုံးတွန့်ပြလျက် ပြောလိုက်၏။

ချက်ချင်းဆိုသလို ရန်ကိုင် ခန္ဓာကိုယ်မှ အစစ်အမှန်ချီ လှိုင်းတို့ လှိုက်ထွက်လာခဲ့၏။

“မင်း…” ရန်ကိုင်ကို ဤနေရာသို့ ခေါ်လာသည့် ပညာရှင်က ရန်ကိုင်အား မယုံကြည်နိုင်စွာ စိုက်ကြည့်လိုက်၏။ သူစည်းခတ်ထားသည်ကို သူမသိအောင် ထိုကောင်စုတ်လေး မည်ကဲ့သို့ ချိုးဖျက်သွားမှန်း ထိုလူ တကယ်ကို နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေခဲ့၏။

“အံ့ဩမနေနဲ့။ ကျုပ်ဘာသာ ချိုးဖျက်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ နတ်ဘုရားသစ်ပင်က ကူညီပေးခဲ့တာ” ရန်ကိုင်က မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်ပြီး သူ့အား ရစ်ပတ်ထားသော စွမ်းအင်ကြိုးများကို ညွှန်ပြလိုက်၏။

“ထူးဆန်းလိုက်တာ” ထိုလူက စိတ်ရှုပ်ရှုပ်ဖြင့် ခေါင်းခါရမ်းလိုက်၏။

“အခု ကျုပ်ကို ကြိုးစားခွင့် ပေးမှာလား။ ရိုးရိုးသားသား ‌ပြောရရင် အခု ခင်ဗျားတို့သာ ကျုပ်ကို သတ်လိုက်မယ်ဆိုရင် အများဆုံးမှ ကျုပ်ဘက်က သေသွားရုံပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်ကို ကြိုးစားခွင့် ပေးမယ်ဆိုရင်တော့ မမျှော်လင့်ထားတာတွေ ဖြစ်လာနိုင်တယ်နော်။ ပြီးတော့ အလုပ်မဖြစ်ရင်တောင် နောက်မှ ကျုပ်တို့ကို သတ်လို့လည်း ရတယ်လေ။ ခင်ဗျားတို့ ကြိုက်သလို ဆုံးဖြတ်”

ရန်ကိုင်က ထိုကဲ့သို့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ပြုမူနေသည်ကို မြင်သော် နေမင်းကလန်အကြီးအကဲများ တုန့်ဆိုင်းသွားခဲ့ကြ၏။

အရေးအကြီးသည်ကား နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ အပြုအမူပင် ဖြစ်၏။ တစ်ယောက်ယောက်ကို နတ်ဘုရား သစ်ပင် ထိုကဲ့သို့ ဆက်ဆံသည်ကို သူတို့ တစ်ခါမှ မမြင်တွေ့ခဲ့ဖူးချေ။ နေမင်းကလန်၏ အားအကောင်းဆုံး ပညာရှင်လျှင်ပင် ထိုကဲ့သို့ အဆက်ဆံမခံရချေ။

ထို့ကြောင့် သူတို့လည်း ရန်ကိုင် စကားကို ယုံချင်ချင် ဖြစ်နေခဲ့၏။

ရန်ကိုင်သည် သူပြောသည့်အတိုင်း နတ်ဘုရား သစ်ပင်ကို ကုသပေးနိုင်ကောင်း ကုသပေးနိုင်၏။

ချက်ချင်းဆိုသလို လူအုပ်ကြီးတစ်ခုလုံး သူတို့ အချင်းချင်း တီုးတိုးဆွေးနွေးကြတော့လေ၏။

လူအိုကြီးသည်လည်း အတွေးထဲ မျောသွားခဲ့၏။ ရန်ကိုင်ကို မယုံကြည်သည့် အမူအရာဖြင့် စိုက်ကြည့် နေပြီးနောက်ဆုံး၌ ခေါင်းညိတ်လိုက်ကာ “ကောင်းပြီလေ။ မင်းကို ကြိုးစားခွင့် ပေးလိုက်မယ်။ ဒါပေမယ့် မင်းဘယ်လို လုပ်မလဲ ဆိုတာကိုတော့ ငါတို့ကို အရင်ဆုံး ပြောပြရမယ်”

“ရှင်းပြလို့ မရဘူး။ စောင့်သာကြည့်နေ” ရန်ကိုင်က ပြုံးလိုက်ပြီး နေမင်းကလန်သားများ၏ စူးရဲသည့် အကြည့်များကို လျစ်လျူရှုကာ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ဆီ လမ်းလျှောက်သွားလိုက်၏။

“နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို ထိခိုက်အောင် လုပ်ရဲလုပ်ကြည့်၊ မင်းဝိဥာဉ်ကို ဆွဲထုတ်ပြီး ထာဝရ နှိပ်စက်ပြမယ်” လူအိုကြီးက ရန်ကိုင်ကို အေးစက်စက် လေသံဖြင့် ခြိမ်းခြောက်လိုက်၏။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း(၇၆၇) အသုံးဝင်လာသော ယန်အရည်စက်

အားလုံးရှေ့မှာပဲ ရန်ကိုင်သည် နတ်ဘုရား သစ်ပင်ဆီသို့ လမ်းလျှောက်သွာလိုက်ပြီး သစ်ပင်ရှေ့ ရပ်လိုက်၏။

ကျိုးချဲနှင့် အန်လင်းအားတို့ နှစ်ယောက်စလုံး လက်သီးတင်းတင်း ဆုပ်၍ ရန်ကိုင် ဆက်လုပ်မည့် အရာကို စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့ကြ၏။

သစ်ပင်ရှေ့တွင် မျက်မှောင်ကြုံကာ ခဏလောက် ရပ်နေပြီးနောက် နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ ပင်စည်ကို သူ့လက်ဝါးနှင့် ထိကပ်လိုက်၏။

ထိကပ်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ရန်ကိုင် ခန္ဓာကိုယ် တုန်ခါသွားခဲ့၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် ဧရာမရတနာကြီးတစ်ခု ဖြစ်၏။ ထို့ပြင် ထိုနတ်ဘုရားသစ်ပင်ထဲ သိုလှောင်ထားသည့် ယန်ဓါတ်စွမ်းအင်သည် ကြောက်မခန်းလိလိ များပြားလှ၏။ ရန်ကိုင်ပင်လျှင် ထိုရတနာကို တပ်မက်မိ၏။ သေသေချာချာ နားနားထောင်ကြည့်ပါက နတ်ဘုရား သစ်ပင်ထဲ ယန်စွမ်းအင်များ စီးဆင်းနေသည့် အသံကိုပင် ကြားနိုင်၏။

ရန်ကိုင် အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး ထိုနတ်ဘုရားသစ်ပင်ထဲရှိ ယန်စွမ်းအင် အကုန်လုံးကိုသာ စုပ်ယူလိုက်ပါက သူ့ခွန်အား မည်သည့် အတိုင်းအတာအထိ တိုးတက်သွားမည်ဖြစ်ကြောင်း မတွေးဘဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့၏။

သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်သည် အလျင်အမြန် ခေါင်းခါရမ်းလိုက်၏။ ဤနတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် နေမင်းကလန်၏ နတ်ဘုရားသစ်ပင် ဖြစ်လေရာ ရန်ကိုင် အနေဖြင့် နေမင်းကလန်သားများ ရှေ့မှောက်၍ ထိုနတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ စွမ်းအင်များကို စုပ်ယူ နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ စုပ်ယူလိုက်သည်နှင့် အလောင်းကောင် ဘဝသို့ တန်းပြောင်းသွားရ ပေလိမ့်မည်။

ရန်ကိုင် ရပ်နေစဉ်အတွင်း နေမင်းကလန်သားများ၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ အားလုံးသည် သူ့အပေါ်သို့ စုပြုံ ကျရောက်နေခဲ့၏။ သူသာ သံသယဝင်စရာ တစ်ခုခုကို လုပ်လိုက်ပါက တစ်ခါတည်း တန်သတ်ခံရပေလိမ့်မည်။

သို့သော် ရန်ကိုင်သည် စစ်ဆေးရုံသာ စစ်ဆေးခဲ့ပြီး အခြား ထူးထူးခြားခြား ဘာကိုမှ မလုပ်ခဲ့ချေ။

အချိန်ကြာလာသော် နေမင်းကလန်သားများ စိတ်မရှည်ဖြစ်လာခဲ့၏။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် နတ်ဘုရား သစ်ပင်မှ ထွက်ပေါ်နေသော စွမ်းအင် လှိုင်းများသည် နည်းနည်းမျှပင် လျော့ကျသွားခြင်း မရှိသောကြောင့်ပင်။

ရန်ကိုင်သည်လည်း ဆက်အချိန် ဖြုန်းမနေတော့ဘဲ အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲရှိ စည်းကို ချိုးဖျက်၍ နတ်ဘုရား သစ်ပင်ထဲ စိတ်စွမ်းအင် ပို့လွှတ်လိုက်၏။

နတ်ဘုရား သစ်ပင်ထဲသို့ ရောက်သော သိပ်သည်းလှသော ယန်ဓါတ်စွမ်းအင်တို့ဖြင့် ပြည့်နေသည့် ရွှေရောင်လောကကြီးတစ်ခုကို ရန်ကိုင် မြင်တွေ့လိုက်ရ၏။ ထိုလောကကြီးထဲတွင် ရှိနေသော ယန်ချီသည် လွန်စွာကိုမှ သိပ်သည်းလှရာ အရည် အဖြစ်သို့ပင် ပြောင်းလဲနေခဲ့လေပြီ။ ရန်ကိုင်သည် ယန်ချီမြစ်ပြင်ကျယ်မှတစ်ဆင့် စွမ်းအင် အရင်းအမြစ် ရှိသည့်နေရာသို့ ကူးခတ်သွားလိုက်၏။

ခဏအကြာ၌ ဆန်းကြယ်သည့် နေရာတစ်ခုဆီသို့ ရန်ကိုင် ရောက်လာခဲ့၏။

ထိုနေရာသည် နတ်ဘုရား သစ်ပင် တည်ရှိနေသည့် နေရာဖြစ်၏။ ရှင်းရှင်းပြောရလျှင် နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ အူတိုင်ပင် ဖြစ်လေ၏။

ရွှေရောင်မြစ်ထဲ အသာအယာ မျောလွင့်နေသော လောင်မြိုက်ဖွယ်ရာ အပူရှိန်ကို ထုတ်လွှတ်နေသည့် စွမ်းအင်အစုအဝေ တစ်ခု ရှိနေခဲ့၏။

ထိုစွမ်းအင်အစုအဝေးသည် သက်ရှိတို့၏ နှလုံးသား တစ်ခုပမာ တဒုတ်ဒုတ် ခုန်နေခဲ့၏။

ရန်ကိုင်လည်း ထိတ်လန့်သွားခဲ့ရ၏။

ဖြစ်ပျက်ပြောင်းလဲလာရခြင်း၏ နောက်ကွယ်၌ အကြောင်းအရင်တစ်ခု ရှိစမြဲပင်။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်ဆီသို့ ရောက်စဉ်က နတ်ဘုရား သစ်ပင်သည် သူ့အား အရင်ဦးစွာ ဆက်သွယ်လာခဲ့၏။ ထိုစဉ်က ဘာတွေ ဖြစ်နေလဲဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် ခန့်မှန်းမိခဲ့သော်ငြား မသေချာခဲ့။ ယခု ထိုစွမ်းအင် အစုအဝေးကို မြင်ပြီးနောက် သူ့ခန့်မှန်းချက်တို့ သေချာ သွားခဲ့လေပြီ။

ယခု နတ်ဘုရားသစ်ပင် မည်သည့်အတွက်ကြောင့် မတည်မငြိမ် ဖြစ်နေရလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် နားလည် သွားခဲ့လေပြီ။

နေမင်းကလန်သားများသည့် နတ်ဘုရားသစ်ပင် ဘာဖြစ်နေလဲ မသိသည့်အတွက် သွေးစတေးမှု ပြုလုပ်၍ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို အားဖြည့်ပေးနေခဲ့ကြ၏။

သက်ပြင်းအရှည်ကြီးတစ်ချက် ချလျက် ထိုစွမ်းအင် အစုအဝေးကို ခဏကြာသည်အထိ ဆက်ကြည့်နေခဲ့၏။ ယခုအချိန်၌ ထိုစွမ်းအင် အစုအဝေးသည် တည်ငြိမ်မှု၊ စည်းစနစ်ကျမှု မရှိသေးဘဲ အနည်းငယ် ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေခဲ့၏။ သို့သော် အချိန်နှင့် အရင်းအမြစ်သာ လုံလုံလောက်လောက် ရပါက ထိုစွမ်းအင် အစုအဝေးသည် ပြီးပြည့်စုံသော အသိစိတ် တစ်ခုဖြစ်လာမည်မှန်း ရန်ကိုင် သိ၏။

ဤလောကကြီးသည် အရမ်းကိုမှ ကျယ်ပြောလှပြီး ယခုကဲ့သို့ ထူးခြားဆန်းပြားလှသော သက်ရှိမျိုးကိုပင် မွေးထုတ်ပေးနိုင်၏။

ရန်ကိုင်သည် ထူးခြားသော တည်ရှိမှုများဖြစ်သည့် အစစ်အမှန် ကျောက်စိမ်း စိတ်ဝိဥာဉ်နှင့် အရိုးမျိုးနွယ်စုမှ အရိုးခြောက်တစ်ကောင်ကို ကြုံတွေ့ခဲ့ဖူး၏။ ယခု ပြီးပြည့်စုံသော သက်ရှိ အသွင်သဏ္ဍာန် တစ်မျိုးအဖြစ်သို့ ဆင့်ကဲပြောင်းလဲနေသည့် နတ်ဘုရားသစ်ပင်နှင့် ကြုံတွေ့ရပြလေပြီ။

အပင်တစ်ပင်မှ ကိုယ်ပိုင် အသိစိတ်ပိုင်ဆိုင်ထားသော သက်ရှိအဖြစ်သို့ ကူးပြောင်းခြင်း။

ထိုစွမ်းအင် အစုအဝေးသည် နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ အူတိုင်ဖြစ်ကာ နှလုံးသားဟု ခေါ်လျှင်လည်း မမှားချေ။ ၎င်းသာ အသွင်ပြောင်းခြင်း ပြီးဆုံးသွားပါက နတ်ဘုရား သစ်ပင်၏ ဝိဥာဉ် ဖြစ်လာပေလိမ့်မည်။

ရန်ကိုင် လုံးဝကို မှင်သက် အံ့အားသင့်နေခဲ့၏။ သစ်ပင် တစ်ပင်သည် ကိုယ်ပိုင် အသိစိတ်ပိုင်ဆိုင်သော တည်ရှိမှုအဖြစ်သို့ ဆင့်ကဲ့ပြောင်းလဲနိုင်လိမ့်မည်ဟု သူ့အိမ်မက်ထဲတွင်ပင် ထည့်မမက်ဖူးခဲ့ချေ။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်မှ မတည်မငြိမ်သော စွမ်းအင်လှိုင်းများ ထွက်ပေါ်လာရခြင်းသည် နတ်ဘုရား သစ်ပင် ထိခိုက်ထားသောကြောင့် မဟုတ်သလို သေဆုံးတော့မည် ဖြစ်သောကြောင့်လည်း မဟုတ်ချေ။ ပြီးပြည့်စုံသော သက်ရှိ အသွင်သဏ္ဍာန်တစ်မျိုးသို့ ကူးပြောင်းရန် မြောက်မြားလှစွာသော စွမ်းအင်များကို လိုအပ်သည့် အတွက်ကြောင့်သာ ဖြစ်၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် ဤနေရာ၌ အမြစ်တွယ်ထားသည့် အတွက် အနီးအနား ပတ်ဝန်းကျင်၌ သူစုပ်ယူနိုင်သည့် စွမ်းအင် များများစားစား မရှိချေ။ ထို့ကြောင့် စွမ်းအင် လိုအပ်သည့် အချိန်တိုင်း အချက်ပြခြင်း ဖြစ်၏။ ထိုကြောင့်ကြောင့်ပဲ နေမင်းကလန် သွေးစတေးမှု ပြုလုပ်လိုက်တိုင်း နတ်ဘုရားသစ်ပင် တစ်ခဏတာ တည်ငြိမ်သွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။

လုံလောက်အောင် စားသောက်ပြီးနောက် ခဏတာ တည်ငြိမ်သွားသည်မှာ သဘာဝပင် ဖြစ်၏။

သို့သော်လည်း ထိုနည်းလမ်းသည် ပြဿနာအတွက် အဖြေမဟုတ်ချေ။ ထို့ကြောင့် နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် စတင်၍ အထွန့်တက်လာသည်ဟုပင် ဆိုရလေမလား၊ မတည်ငြိမ်သော စွမ်းအင်လှိုင်းများကို ခဏခဏ ထုတ်လွှတ်လာခဲ့၏။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် မကြာခဏ မတည်မငြိမ် ဖြစ်လာရာ နေမင်းကလန်သားများမှာလည်း မီးခုဖင်ခုထိုင်နေရသကဲ့သို့ ရတက်မအေးနိုင် ဖြစ်လာခဲ့ကြလေ၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင် ဆင့်ကဲ့ပြောင်းလဲရန် လိုအပ်သော စွမ်းအင်ပမာဏသည် အရမ်းကိုမှ များပြားလှ၏။ သို့သော် နတ်ဘုရားသစ်ပင် ခဏခဏ မတည်မငြိမ် ဖြစ်လာနေပုံကို ထောက်ရှုကြည့်လျှင် ဆင့်ကဲ့ပြောင်းလဲခြင်း ဖြစ်စဉ် ပြီးရန် သိပ်မဝေးတော့ချေ။

ရန်ကိုင်သည် ပြဿနာ၏ ဇာတ်မြစ်ကို ခဏအတွင်း သိရှိသွားခဲ့၏။ သို့သော် နေမင်းကလန်သားများ မည်သည့် အတိုင်းအတာအထိ သိထားသလဲ ဆိုသည်ကိုမူ သူမသိချေ။

နတ်ဘုရားသစ်ပင် ဘာဖြစ်နေလဲ သိရရန်အတွက် စိတ်စွမ်းအင်ကို ထုတ်လွှတ်ကြည့်ရုံဖြင့်လျှင် သိနိုင်သည်ဟု ပြောသည်မှာ မမှားချေ။ သို့သော် နေမင်းကလန်သားများသည် နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ ပြဿနာကို ယခုအချိန်ထိတိုင် မသိသေးသည့်ပုံပင်။

ထိုအကြောင်းကို စဉ်းစားမိသည်နှင့် ရန်ကိုင် အမှန်တကယ်ကို ခေါင်းရှုပ်သွားခဲ့ရ၏။

ထို့ကြောင့် သွားမေးကြည့်ရုံသာ ရှိတော့၏။

စဉ်းစားပြီးသည်နှင့် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ထဲမှ သူ့အသိစိတ်ကို ပြန်ရုတ်လိုက်၏။

သူမျက်လုံး ဖွင့်လိုက်သည်နှင့် နေမင်းကလန်သားများ ဆီမှ ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်သံတို့ ထွက်ပေါ်လာသည်ကို ကြားလိုက်ရ၏။

“ဘာတွေ ဒီလောက် စိုးရိမ်နေတာလဲ” ရန်ကိုင်က မျက်လုံး မှေးစဉ်းလိုက်ပြီး “အခုမှ စစ်ဆေးပြီးလို့ ဘယ်လိုဆက်လုပ်ရမလဲ စဉ်းစားပြီးရုံပဲ ရှိသေးတယ်။ နည်းနည်းလောက် ထပ်စောင့်ဦး”

နေမင်းကလန် ခေါင်းဆောင်က ရန်ကိုင်ကို အေးစက်စက် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်၍ “လက်ဖက်ရည် တစ်ခွက်ဆူစာပဲ ရမယ်။ အဲ့အချိန်အတွင်း နတ်ဘုရား သစ်ပင်ကို တည်ငြိမ်အောင် မလုပ်ပေးရင် ဒီနေ့ မင်းတို့ အားလုံး သေရလိမ့်မယ်”

“လက်ဖက်ရည် တစ်ခွက်စာလား…” ရန်ကိုင်က ရယ်မောလိုက်ပြီး “လောက်တာပေါ့”

ပြောပြီးသည်နှင့် နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ ပင်စည်ပေါ် ပျံတက်သွားလိုက်ပြီး အားလုံး၏ မြင်ကွင်းမှ ပျောက်ကွယ် သွားခဲ့၏။ ရန်ကိုင်ကို မမြင်ရတော့သော်လည်း သူတို့၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် ရန်ကိုင်ကို စစ်ဆေးနိုင်သေး၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ ပင်စည်ပေါ် ရောက်သည်နှင့် ရန်ကိုင်သည် စွမ်းအင်အစုအဝေး ရှိမည့်ဟု ထင်ရသော နေရာဆီ သွားလိုက်၏။

ရောက်သည်နှင့် ပင်စည်ထက် အက်ကွဲရာလေး တစ်ခု လုပ်လိုက်၏။ ပြီးသည်နှင့် ထိုအပေါက်ထဲသို့ ယန်အရည် တစ်စက်ချပေးလိုက်၏။

အပြင်ပန်း၌ တည်ငြိမ်ဟန် ရသော်လည်း ရင်ထဲတွင်မူ ကုလားဘုရားလှည့်နေသလို ရင်တဒုန်းဒုန်း ခုန်နေခဲ့၏။ သူ့အစီအစဉ် အလုပ်ဖြစ်၊ မဖြစ်ကို ရန်ကိုင် မသေချာချေ။

ယခုကဲ့သို့ လုပ်လိုက်ရခြင်းမှာလည်း စဉ်းစားရန် အချိန်များများစားစား မရသည်က တစ်ကြောင်း၊ လက်ရှိ အစီအစဉ်အပြင် အခြားအစီအစဉ်တစ်ခုကို မစဉ်းစား ရသေးသည်က တစ်ကြောင်းတို့ကြောင့် ဖြစ်၏။ ထို့ပြင် ယခုသူ့အစီအစဉ်သည် ဖြစ်နိုင်ချေ များသည့် အတွက်ကြောင့်လည်း ပါပေ၏။

အစစ်အမှန်ယန်ကျင့်စဉ်ကို စတင် လေ့ကျင့်ပြီး၍ ယန်အရည်စက်များ သိပ်သည်းပြီးစဉ်က ထိုယန်အရည်စက်ကို သုံး၍ ယန်ဓါတ်အသီးပင် များစွာကို အချိန်တိုအတွင်း လျင်လျင်မြန်မြန် ကြီးထွားလာအောင် လုပ်ခဲ့ဖူး၏။ ထို့ကြောင့် ယန်အရည်စက်သည် ယန်ဓါတ် ပါဝင်သော အပင်များကို အချိန်တိုအတွင်း လျင်လျင်မြန်မြန် ကြီးထွားလာအောင် လုပ်ပေးနိုင်မှန်း ရန်ကိုင်သိ၏။

စိတ်ဝိဥာဉ်အသီးပင်တစ်ပင်သည် အပြည့်အဝ ကြီးထွားပြီး အသီးသီးရန် နှစ်ပေါင်းများစွာ လိုအပ်၏။ သို့သော် ယန်အရည်စက်၏ အကူအညီဖြင့် တစ်လအတွင်း အသီးသီးအောင် သူလုပ်နိုင်ခဲ့၏။

ယခုအချိန်၌ နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် စွမ်းအင်များစွာကို လိုအပ်နေ၏။ ထို့ကြောင့် ယန်အရည်စက် တစ်စက်သည် အကောင်းဆုံး ရွေးချယ်မှု ဖြစ်၏။ ထို့အပြင် ရန်ကိုင်၏ ယန်အရည်စက်သည် ယခင်ကထက် အဆများစွာ ပို၍ သိပ်သည်း၊ သန့်စင် လာခဲ့လေပြီ။

ဤနည်းဖြင့် နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ လိုအပ်မှုကို ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်လောက်၏။

ဤနည်းနှင့်မျှ မရလျှင်တော့ ရန်ကိုင်လည်း အခြားနည်း မစဉ်းစားတတ်တော့ချေ။

စောင့်ဆိုင်းနေစဉ် အတောအတွင်း ရန်ကိုင်လည်း အတော့်ကိုမှ ရင်ခုန်နေမိ၏။ နေမင်းကလန်သားများနှင့် တိုက်ခိုက်ရမည်ကို ထိတ်လန့်နေသောကြောင့် မဟုတ်။ ယန်အရည်စက် အကူအညီဖြင့် နတ်ဘုရားသစ်ပင် အသွင်ပြောင်းလဲနိုင်မည်လား၊ မပြောင်းလဲနိုင်ဘူးလား ဆိုသည်ကို တွေးတော ရင်ခုန်နေခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။ ထို့ပြင် အသွင်ပြောင်းလဲနိုင်ခဲ့လျှင်လည်း နတ်ဘုရား သစ်ပင်သည် မည်ကဲ့သို့သော် သက်ရှိ ဖြစ်လာမည် ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် အတော်လေး သိချင်နေမိ၏။

ရုတ်တရက် နတ်ဘုရားသစ်ပင်မှ ဖြာထွက်နေသော စွမ်းအင်လှိုင်းများ ပိုပို၍ ပြင်းထန်လာခဲ့၏။ ယန်အရည်စက်ကြောင့် နတ်ဘုရားသစ်ပင် ဒေါသထွက်သွားသည့်အလား ဘေးပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုလုံး ပရမ်းပတာ ဖြစ်ကုန်လေ၏။

“ကောင်လေး၊ မင်းဘာလုပ်လိုက်တာလဲ” အောက်ဘက်တွင် စောင့်နေသော နေမင်းကလန်၏ အကြီးအကဲများထဲမှ တစ်ယောက်သည် ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သော် ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်၍ ရန်ကိုင်ဆီသို့ ဒေါနှင့်မောနှင့် ပျံသန်းလာလေ၏။

“နေဦး” နေမင်းကလန်ခေါင်ဆောင်က မျက်မှောင် ကြုံ့လျက် ထိုအကြီးအကဲကို ရုတ်တရက် တားလိုက်၏။

“ခေါင်းဆောင်၊ အဲ့ကောင်လေးက ကျုပ်တို့ရဲ့ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို ဒုက္ခပေးဖို့ ကြိုးစားနေတာနော်။ သူ့ကို ချက်ချင်း သတ်ခွင့်ပေးပါ”

“စောင့်နေလို့ ငါပြောနေတယ်လေ” ခေါင်းဆောင်က လေသံခပ်မာမာနှင့် ပြောလိုက်ရာ ထိုအကြီးအကဲလည်း ချက်ချင်း ပါးစပ်ပိတ်သွားလေ၏။

အောက်ဘက်ရှိ ဆူညံသံများကို ကြာလိုက်သော်ငြား ရန်ကိုင်က မသိချင်ယောင်သာ ဆောင်နေခဲ့၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင် သောင်းကျန်းလိုက်ခြင်းမှာ ယန်အရည်စက်ကို မကြိုက်သောကြောင့် မဟုတ်ဘဲ ထပ်လိုချင်နေသောကြောင့်ပင် ဖြစ်လေ၏။

ရန်ကိုင် ဖန်တီးလိုက်သည့် အက်ကွဲကြောင်းသည် သူ့အလိုလို ပိုကျယ်လာခဲ့၏။ ထိုကဲ့သို့ လုပ်ခြင်းဖြင့် ရန်ကိုင်ဆီမှ ယန်အရည်စက်များ ပိုရနိုင်မည်ဟု နတ်ဘုရား သစ်ပင် တွေးနေသည့် ပုံပင်။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ အသိစိတ်သည် ဘာကိုမှ မသိသေးသည့် အခြေအနေတွင်သာ ရှိသေ၏။ ၎င်းသည် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်တွင် ဖြစ်ပျက်နေသမျှကို ဝေဝေဝါးဝါးသာ အာရုံခံနိုင်၏။ ဘာတွေ ဖြစ်ပျက်နေလဲ ဆိုသည်ကို သေသေချာချာ မသိနိုင်ချေ။ အက်ကြောင်း ပို၍ ကျယ်လာရခြင်းမှာလည်း မသိစိတ်အရ တု့န်ပြန်မှု တစ်ခုသာ ဖြစ်၏။

ရန်ကိုင်က ပြုံးလိုက်ပြီး ထိုအက်ကွဲကြောင်းထဲသို့ နောက်ထပ် ယန်အရည်စက်တစ်စက် ထည့်ပေးလိုက်၏။

ခဏကြာပြီးနောက် နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ အရှိန်အဝါ ပိုပို၍ တည်ငြိမ်လာခဲ့၏။

ယခုတစ်ကြိမ် နေမင်းကလန်သား အားလုံး၏ အမူအရာ ထူးဆန်းသွားခဲ့၏။ ကန်လန်ခေါင်းဆောင် လူအိုကြီး၏ မျက်လုံးထဲ မျှော်လင့်ချက် အရိပ်အယောင်တို့ လက်သွားခဲ့၏။

မမြင်နိုင်သော လက်ကြီးတစ်ဖက်သည် နတ်ဘုရား သစ်ပင်ကို ချော့သိပ်ရန် ကြိုးစားနေသည့်အလား နတ်ဘုရား သစ်ပင်သည် တဖြည်းဖြည်းနှင့် တည်ငြိမ်စ ပြုလာခဲ့၏။

အားလုံးသည် မျှော်လင့်တကြီးဖြင့် စောင့်ဆိုင်းနေစဉ် ရန်ကိုင်သည် သစ်ပင်ထက်မှ ခုန်ဆင်းလာခဲ့၏။ သူ့မျက်နှာ ဖြူလျော်နေခဲ့ပြီး နဖူးတစ်ခုလုံး ချွေးသီးချွေးပေါက်တို့ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့၏။

မြေကြီးပေါ် ရောက်သည်နှင့် စကားတစ်ခွန်းမှပင် မပြောတော့ဘဲ ချက်ချင်း ထိုင်ချကာ အစစ်အမှန်ချီကို လှည့်ပတ်လိုက်၏။

မည်သူမှ သူ့ကို သွားမနှောင့်ယှတ်ရဲခဲ့ကြချေ။ နေမင်းကလန်သားများသည်ပင် အသက်အောင့်ရင်း ရန်ကိုင် စကားပြောလာမည့်အချိန်ကို စောင့်ဆိုင်း နေခဲ့၏။

ကျိုးချဲနှင့် အန်လင်းအာတို့ နှစ်ယောက်စလုံး သက်ပြင်းချလိုက်၏။ ယခုတစ်ကြိမ် သေမင်းခံတွင်းမှ ကပ်သီးလေး လွတ်မြောက်ခဲ့ပြီမှန်း နှစ်ယောက်စလုံး နားလည်လိုက်၏။

ခဏကြာပြီးနောက် ရန်ကိုင် မျက်လုံး ပွင့်လာခဲ့၏။ သူ့အသားအရေသည် အနည်းငယ် ဖြူလျော်နေသေး၏။ မျက်နှာ အမူအရာသည်လည်း အတော်လေးကို မှုန်ကုတ်ကုတ် ဖြစ်နေခဲ့၏။

ရန်ကိုင် ဟန်ဆောင်နေခြင်း မဟုတ်၊ အမှန်တကယ် ညစ်နေခြင်း ဖြစ်၏။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို တည်ငြိမ်စေရန် အတွက် ယန်အရည်စက် စုစုပေါင်း အစက်(၂၀)လောက်ကို သူအသုံးပြုခဲ့ရ၏။

ထိုအစက်(၂၀)ဆိုသော ပမာဏသည် သူ့အအတွက် အတော်လေးကို အရှုံးများလှ၏။

“ကောင်လေး၊ မင်းဘာလုပ်ခဲ့တာလဲ” နေမင်းကလန် ခေါင်းဆောင်က ချက်ချင်းပဲ မေးလိုက်၏ “နတ်ဘုရား သစ်ပင်ကို တည်ငြိမ်သွားအောင် ဘယ်လို လုပ်လိုက်တာလဲ”

“ပြောမယ်ထင်နေလား” ရန်ကိုင်က လှောင်ပြောင်လိုက်၏။

“မေးနေတုန်း ဖြေရင်ကောင်းလိမ့်မယ်။ မဟုတ်ရင် အဆိုးရွားဆုံး နှိပ်စက်မှုကို ပေးမြည်စမ်းခိုင်းမှာ” တစ်ယောက်ယောက်က ခြိမ်းခြောက်လိုက်၏။

ရန်ကိုင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး ခပ်ပြတ်ပြတ်သာ ပြန်ပြောလိုက်၏ “ခင်ဗျားတို့ လုပ်ချင်သလိုသာလုပ်။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်က အပြည့်အဝ ပြန်ကောင်းဦးမှာ မဟုတ်သေးဘူး။ ယာယီလောက်ပဲ တည်ငြိမ်နေတာ။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ရဲ့ ပြဿနာကို ဖြေရှင်းချင်တယ်ဆိုရင် ကျုပ်ကို အသက်ရှင်လျက် ထားတာ အကောင်းဆုံးပဲ။ ကျုပ်ခေါင်းက အမွှေးတစ်မျှင်ကိုပဲ ထိခိုက်အောင် လုပ်ရဲလုပ်ကြည့်လိုက်၊ နောက်တစ်ကြိမ် နတ်ဘုရားသစ်ပင် မတည်မငြိမ် ဖြစ်လာရင် ကျုပ်ဒီအတိုင်း ထိုင်ကြည့်နေမှာ”

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း(၇၆၈) နင့်အတွက်ဘာကောင်းလို့လဲ

ရန်ကိုင်၏ အကြောင့်အလန့်ကင်း၊ ယုံကြည်ချက် ရှိသည့် အမူအရာကြောင့် နေမင်းကလန်သားများ တုန့်ဆိုင်းသွားခဲ့၏။

ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးက ထူးထူးဆန်းဆန်း အမူအရာဖြင့် ပြုံးလိုက်ပြီး ရန်ကိုင် ပြောနေသည်ကို အရေးမစိုက်သည့်အလား “ကောင်လေး၊ မင်းသတ္တိက မသေးပါလား။ ဒီလောက်လေးနဲ့ ငါ့တို့ကို ခြောက်လို့ ရမယ် ထင်နေလား။ မင်းမှာအသက် အသက်တစ်သက်ပဲ ရှိတာ။ အခွင့်အရေး ပေးနေတုန်း ယူလိုက်သင့်တယ်။ ဒီနေရာမှာ ငါတို့ ပြောတဲ့အတိုင်းပဲ မင်းလုပ်သင့်တယ်။ ပြန်အထွန့်တက်မနေသင့်ဘူး”

ရန်ကိုင်ကမူ ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးကို ထူးမခြားနား ဟန်ဖြင့်သာ ပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး ဘာမှ ထပ်မပြောခဲ့ချေ။ ချုပ်ကွက်ကို မိထားပြီ ဖြစ်လေရာ အပိုင်ကိုင်ထားခြင်းသည် အကောင်းဆုံး ဖြစ်၏။

နေမင်းကလန်သားများသာ သူဘာလုပ်ခဲ့မှန်း သိသွားသည်နှင့် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို အားဖြည့်ပေးရန် သူ့အား ယန်အရည်စက်များ အဆက်မပြတ် ထုတ်လုပ် ခိုင်းပေလိမ့်မည်။

ထိုကဲ့သို့ ရန်ကိုင် မဖြစ်ချေ။

သို့သော် သူတို့၏ လေသံအရ နတ်ဘုရားသစ်ပင် ဆင်ကဲ့ပြောင်းလဲနေသည်ကို သူတို့ မသိသေးမှန်း ရန်ကိုင် နားလည်လိုက်၏။ တစ်ခဏလောက် မျက်မှောင် ကြုံ့သွားပြီးနောက် ရန်ကိုင် ရုတ်တရက် နားလည်သွား၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ ပြဿနာဇာတ်မြစ်ကို သူသိနိုင်ခဲ့ခြင်းမှာ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ထဲသို့ သူ့စိတ်စွမ်းအင် ပို့လွှတ်နိုင်ခဲ့ခြင်းကြောင့် ဖြစ်၏။

သို့သော်လည်း နေမင်းကလန်သားများသည် သူ့ကဲ့သို့ မလုပ်နိုင်ချေ။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ထဲရှိ ယန်စွမ်းအင် စီးဆင်းနှုန်းသည် အရမ်းကိုမှ ပြင်းထန်သိပ်သည်းလှရာ သူတို့ စိတ်စွမ်းအင်ကိုသာ အထဲသို့ ပို့လွှတ်လိုက်ပါက ချက်ချင်း လောင်ကျွမ်းသွားပေလိမ့်မည်။

သို့သော် ရန်ကိုင်ကမူ တေဇောဓါတ်အသိစိတ် ပင်လယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့်အတွက် ထိုကဲ့သို့ မဖြစ်ခဲ့ချေ။

ထိုအချက်အားလုံးကို စဉ်းစားပြီးနောက်း သူ့စိတ်ထဲ ကြွင်းကျန်နေသည့် စိုးရိမ်စိတ်အားလုံး ပျောက်ကွယ် သွားခဲ့ပြီး သတ္တိတို့က အစားထို ဝင်ရောက်လာခဲ့၏။

လက်ရှိ ပြဿနာ၏ အမှန်တရားကို မသိသေးသရွေ့ နေမင်းကလန်သားများသည် သူ့အား ဘာမှ လုပ်ရဲလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

နေမင်းကလန် ခေါင်းဆောင်သည် မျက်မှောင် ကြုံ့လျက် ရန်ကိုင်ကို မှုတ်ကုတ်ကုတ် အမူအရာဖြင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့၏။ ခဏကြာမှပဲ ရုတ်တရက် ပြုံးကာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “မင်းရှင်းမပြချင်လည်း ဘာမှ မဖြစ်ဘူး။ အကြောင်းအရင်းကို သိနိုင်မယ့် နည်းလမ်းတွေ ငါတို့မှာ အများကြီး ရှိပြီးသား”

ဤနေရာသည် သူတို့၏ အိမ်ဖြစ်၏။ သူ့ကျင့်ကြံခြင်းသည် ရန်ကိုင်ထက် အများကြီး ပိုမြင့်နေသေးရာ ရန်ကိုင်သည် သူ့နည်းလမ်းများကို အချိန်အကြာကြီး ဖုံးကွယ်ထားနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ဟု ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီး ယုံကြည်နေမိ၏။

ရန်ကိုင်ကမူ ပခုံးသာ တွန့်ပြလိုက်ပြီး ဘာမှ ပြန်မပြောခဲ့ချေ။

“နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို တည်ငြိမ်အောင် လုပ်ပေးနိုင်လို့ မင်းတို့ ကံကောင်းသွားတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီနေ့ မင်းတို့ကို မသတ်တော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ငါမင်းကို သတိပေးလိုက်မယ်။ ငါတို့ကို လာကစားဖို့ မကြိုးစားနဲ့။ မဟုတ်ရင် ပြန်ပေးဆပ်ရမယ့် တန်ဖိုးကို မင်းတတ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး”

ရန်ကိုင်က ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်၏ “စိတ်ချထားလိုက်စမ်းပါ။ ကျုပ်တန်ဖိုး ကျုပ်သိတယ်။ ခင်ဗျားတို့သာ ကျုပ်နဲ့ ကျုပ်အပေါင်းအပါတွေကို ဒုက္ခမပေးသရွေ့ ကျုပ်ကလည်း ခင်ဗျားတို့နဲ့ ပူးပေါင်းပေးမှာ”

“မင်းက စိတ်ဝင်စားစရာပဲ၊ ကောင်းလေ” ခေါင်းဆောင် လူအိုကြီးက လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်၏။

“ဒါပေမယ့် အဲ့မတိုင်ခင် တောင်းဆိုစရာလေး နည်းနည်းပါးပါး ရှိတယ်”

“တစ်လက်မပေးလို့ တစ်ကိုက် မလိုချင်လာနဲ့။ ငါတို့နဲ့ လာပြီး ဆွေးနွေးဖို့ အခွင့်အရေး မင်းမှာမရှိဘူး။ ကြည့်ရတာ ကိုယ့်အခြေအနေကို အခုထိ ကောင်းကောင်း နာမလည်သေးတဲ့ပုံပဲ” ခေါင်းဆောင် လူအိုကြီးက အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်၏။

“ကျုပ်အတွက် ပြောနေတာမဟုတ်ဘူး။ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ နတ်ဘုရားသစ်ပင်အတွက် ပြောနေတာ။ ခင်ဗျားတို့ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို မြန်မြန် ပြန်ကောင်းစေချင်ရင် ကျုပ်ပြောတာကို နားထောင်ဖို့လိုတယ်။ မကောင်းစေချင်ဘူး ဆိုရင်လည်း ကျုပ်ဘက်မှ ဘာမှ မဖြစ်ဘူးနော်”

နေမင်းကလန်သားအားလုံး မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်ကို မယုံသင်္ကာဖြင့် ကြည့်လိုက်ကြ၏။

“ပြော” ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးက တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ပြောလိုက်၏။

“အရင်ဆုံး၊ ဒီနေ့ကစပြီး ခင်ဗျားတို့ ကလန်သားတွေ အားလုံး နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကနေ ယန်ချီတွေ စုပ်ယူတာ ရပ်တန့်သင့်တယ်။ ကျင့်ကြံချင်တယ်ဆိုရင် ခပ်ဝေးဝေး သွားပြီး ကျင့်ကြံကြ”

“ဘာလို့လဲ”

“နတ်ဘုရားသစ်ပင် မတည်မငြိမ် ဖြစ်ရတာနဲ့ သက်ဆိုင်တာကြောင့်လိုပဲ ပြောနိုင်မယ်” ရန်ကိုင်က ဝတ်ကျေတမ်းကျေ ပုံစံဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင် ဆင့်ကဲပြောင်းလဲရန်အတွက် စွမ်းအင် အများကြီး လိုအပ်၏။ နေမင်းကလန်သား များသာ နတ်ဘုရားသစ်ပင်မှ ယန်ချီများကို ဆက်လက် စုပ်ယူနေပါက ခံရမည့်သူက သူသာ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို တည်ငြိမ်အောင်လုပ်ရန် လိုအပ်သော ယန်အရည်စက်ကို ပေးရသည့် သူသည် သူပင် မဟုတ်လေလော။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်နားမှ ယန်ချီများကို နေမင်းကလန်သားများက စုပ်ယူလေ၊ သူပေးရသည့် ယန်အရည်စက် ပိုများလေပင်။

“ဘယ်လိုဟာသလဲ။ စကားလေး တစ်ခွန်းနဲ့ ငါတို့ နေမင်းကလန်ကို မကျင့်ကြံရတော့ဘူးလို့ တားမြစ် လိုက်တာလား” နေမင်းကလန်မှ ပညာရှင် တစ်ယောက်က အော်ဟစ်လိုက်၏။

“ခင်ဗျားတို့သဘော။ ခင်ဗျားတို့ဘာသာ ဘယ်လိုပဲ ဆုံးဖြတ်၊ ဆုံးဖြတ်၊ ကျုပ်ဘက်က အနေသာကြီး။ ကျုပ်က အကြံပေးရုံလေးပဲ”

“ငါတို့ ဘယ်လောက် ရပ်ထားရမှာလဲ” နေမင်းကလန် ခေါင်းဆောင်က မေးလိုက်၏။

ရန်ကိုင် မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး “နတ်ဘုရားသစ်ပင် မတည်မငြိမ်ဖြစ်တာ ဘယ်လောက် ကြာပြီလဲ”

ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးက တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်၏ “သုံးနှစ်လောက်ရှိပြီ။ အစပိုင်းမှာ အရမ်း မသိသာပေမယ့် အချိန်ကြာလာတာနဲ့ အကြိမ်ရေက ပိုပိုပြီး စိပ်လာတယ်”

ရန်ကိုင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။ နတ်ဘုရားသစ်ပင် စတင် ဆင့်ကဲ့ပြောင်းလဲသည်မှာ သုံးနှစ်ကြာခဲ့ပြီ ဖြစ်သည့်အတွက် ဤနည်းအတိုင်းသာ ဆက်ထိန်းထားပါက မကြာခင်အချိန်အတွင်း နတ်ဘုရား သစ်ပင် ဆင့်ကဲပြောင်းလဲခြင်း ပြီးဆုံးသွားပေလိမ့်မည်။

“ကျုပ်ခန့်မှန်းတာသာ မှန်မယ်ဆိုရင် အများဆုံး တစ်နှစ်၊ နှစ်ဝက်လောက် စောင့်ဖို့လိုလိမ့်မယ်။ နှစ်ဝက်တောင် မကြာရင် မကြာတတ်ဘူး”

“ရတယ်” ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးက ခေါင်းညိတ်၍ ရန်ကိုင် တောင်းဆိုချက်ကို သဘောတူလက်ခံလိုက်၏။ တစ်နှစ်ဆိုသောအချိန်သည် သူတို့အတွက် အရမ်းကြီး မကြာလှချေ။

“ဒုတိယအနေနဲ့ ကျုပ်ရဲ့ အစစ်အမှန်ချီကို ပြန်ဖြည့်ဖို့ တစ်ခုခု လိုအပ်တယ်။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်က အဲ့သစ်သီး တွေဆို အကောင်းဆုံးပဲ။ ခပ်များများ ရနိုင်ရင် ပိုကောင်းတယ်” ရန်ကိုင်က ထပ်ပြောလိုက်၏။

ရန်ကိုင်၏ ဒုတိယတောင်းဆိုချက်ကို ကြားသော် နေမင်းကလန်သားအားလုံး၏ မျက်နှာ ရှစ်ခေါက်ချိုး ဖြစ်သွားလေ၏။

ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးက ရယ်မောလိုက်ပြီး “ပိုများလေ ပိုကောင်းလေ ဟုတ်လား။ နတ်ဘုရား သစ်ပင် အသီးတွေကို လိုချင်တိုင်းရတယ်လို့ ထင်နေတာလား။ အသီးတိုင်းက နှစ်ရာပေါင်းများစွာ ကြာပြီးမှ သီးလာတာကွ။ ငါတောင် တစ်လုံးတစ်လုံးကို အလွယ်လေး မခူးရဲဘူး။ အဲ့ဒါကို မင်းက အဲ့အသီးတွေကို လိုချင်နေတယ်ပေါ့။ အိမ်မက်သာ မက်နေလိုက်”

“ဒီမှာ အများကြီး ရှိနေတာ မဟုတ်ဘူး” ရန်ကိုင် အမူအရာ မှုန်ကျသွား၏။ ထိုလူအများသည် အရမ်းကို ကပ်စေးနှဲလွန်းလှ၏။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ထက်တွင် ရင့်မှည့်နေသော သစ်သီးအလုံးရေ ဒါဇင်ကျော် ရှိနေသော်ငြား ရန်ကိုင်ကို တစ်လုံးပင် မပေးချင်ခဲ့။

“အဒါတွေကိုရဖို့ နှစ်ထောင်ပေါင်းများစွာကြာအောင် ငါတို့ အားထုတ်လာခဲ့ရတာကွ။ အပြင်လူတစ်ယောက်ကို ဘာလို့ ယူခွင့် ပေးရမှာလဲ” ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးက ခပ်ပြတ်ပြတ်သာ ပြောချလိုက်၏။

“ကောင်ပြီလေ။ အဲ့အသီးတွေ မရနိုင်မှတော့ မယူတော့ရုံပေါ့။ ယန်ဓါတ်စိတ်ဝိဥာဉ်ဆေးပင်တွေ၊ အသီးတွေ၊ ဆေးလုံးတွေ ဆိုရင်လည်း အဆင်ပြေတယ်။ အဲ့ဒါတွေလည်း မပေးနိုင်ဘူးလို့တော့ လာမပြောနဲ့နော်” ရန်ကိုင်က စိတ်မရှည်ဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်၏။

ရန်ကိုင်သည် အပေးအကမ်း ရက်ရောသူ မဟုတ်သလို သဘောမနာကောင်းသူလည်း မဟုတ်ချေ။ နတ်ဘုရား သစ်ပင် ဆင့်ကဲပြောင်းလဲရန်အတွက် သူ့ဘက်မှ ယန်အရည်စက် ထောက်ပံ့နေရသဖြင့် နေမင်း ကလန်သားများသည်လည်း သူ့အား တစ်ခုခု ပြန်ပေးသင့်ပေ၏။

“ခင်ဗျားတို့ မြင်တဲ့အတိုင်း နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို တည်ငြိမ်သွားအောင် လုပ်ဖို့အတွက် အစစ်အမှန်ချီ အားလုံးကို အကုန်သုံးပစ်လိုက်ရတာ။ အထောက်အပံ့ ပစ္စည်းတစ်ခုခု မရှိဘဲနဲ့ ကျုပ်ဘာသာကျုပ် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ပြန်ဖြည့်ရမှာလဲ”

ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးလည်း နောက်ဆုံး သဘော မတူချင်တူချင်ဖြင့် သဘောတူလိုက်ရလေ၏ “ကောင်းပြီလေ။ မင်းပြောတာက အဓိပ္ပါယ်ရှိတယ် ဆိုတော့ ငါတို့ဘက်က မင်းကို ထောက်ပံ့ပေးရမှာပေါ့”

“တတိယမြောက်အနေနဲ့…”

“ရပ်လိုက်တော့။ ငါတို့ရဲ့ သည်းခံနိုင်စွမ်းကို လာမစမ်းနဲ့။ မင်းစိတ်ရှိတိုင်း တောင်းဆိုနေတဲ့ တောင်းဆိုချက်တွေကို အကုန် လိုက်လျောပေးရအောင် ငါတို့ကို သောက်ရူးတွေလို့ ထင်နေတလား” ခေါင်းဆောင် လူအိုကြီးက မျက်နှာ ရှစ်ခေါက်ချိုး အမူအရာဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်၏။

ရန်ကိုင်က ပြန်၍ ခနဲ့လိုက်၏ “ခင်ဗျားတို့က ကျုပ်ကို လိုအပ်တဲ့အတွက် ကျုပ်ကို နေစရာထိုင်စရာ ကောင်းကောင်း ပေးသင့်တယ် မဟုတ်ဘူးလား။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျုပ်က ဒီနေရာကနေ ထွက်ပြေးနိုင်တာမှ မဟုတ်တာ။ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ လှောင်အိမ်ထဲမှာ ကျုပ်ကို ပိတ်ထားချင်နေသေးတာလား”

“ကောင်းပြီလေ”

“ကျုပ်နဲ့ပါလာတဲ့ မိန်းကလေး အဖော်ရယ်၊ နတ်ဆိုး မျိုးနွယ်စုက နှစ်ယောက်ရယ်၊ အဆင်ပြေမယ်ဆိုရင် ကျုပ်တို့ လေးယောက်ကို အတူတူနေခွင့်ပေး”

ထိုစကားကို ကြားသော် ကျိုးချဲ ရန်ကိုင်ကို အံ့အားသင့်နေသည့် အမူအရာဖြင့် လှမ်းကြည့်လိုက်၏။

“ကောင်းပြီလေ” ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးသည် စိတ်မရှည်တော့လေရာ ရန်ကိုင် ထပ်ပြောမည်ကိုပင် မစောင့်တော့ဘဲ “မင်းတောင်းဆိုတဲ့အတိုင်း ငါတို့ လုပ်ပေးမယ်။ ဒါပေမယ့် ငါတို့ မျှော်လင့်ထားတဲ့အတိုင်း ဖြစ်မလာဘူး ဆိုရင်တော့… မင်းနားလည်ပါတယ်”

“အင်း၊ ကျုပ်ကောင်းကောင်း နားလည်ပြီးသား” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အမူအရာဖြင့် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။

“သူတို့ကို ခေါ်သွားပြီး တောင်းဆိုချက်အတိုင်း လုပ်ပေးလိုက်” ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးက သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်း၍ ပြောလိုက်၏။

ရန်ကိုင်နှင့် နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုများကို ခေါ်လာခဲ့သည့် ခေါင်းဆောင်ကပဲ သူတို့ကို ပြန်ခေါ်သွားခဲ့၏။

သူတို့ ထွက်သွားပြီးနောက် နေမင်းကလန် အကြီးအကဲ တစ်ယောက်က မှုတ်ကုတ်ကုတ် မျက်နှာထားဖြင့် ရေရွတ်လိုက်၏ “ဒီကောင်စုတ်လေးက အရမ်း ရိုင်းတာပဲ။ ဓါးစားခံ ဖြစ်တာတောင်မှ ကျုပ်ကို ပြန်အကြပ်ကိုင်သွားတယ်။ သူ့တောင်းဆိုချက် အားလုံးကို ဘာလို့ သဘောတူပေးလိုက်ရတာလဲ ခေါင်းဆောင်”

“ငါသဘောတူပေးလိုက်တာ ငါ့အကြောင်းနဲ့ ငါရှိတယ်။ ပြီးတော့ သူတောင်းဆိုခဲ့တာက အရမ်းကြီး မများဘူးလေ။ သူဘယ်လို နည်းလမ်း သုံးသွားလဲ ဆိုတာကို သိရတဲ့ အချိန်ထိပါပဲ။ နောက်တစ်ကြိမ် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို တည်ငြိမ်အောင် သူလုပ်တဲ့အခါကျ ငါကိုယ်တိုင် အနီးကပ် စောင့်ကြည့်မယ်။ သူတို့ကို စောင့်ကြည့်ဖို့ တစ်ယောက်ယောက်ကို လွှတ်လိုက်။ အထူးသဖြင့် အဲ့လူငယ်လေးကိုပဲ။ အခုကနေစပြီး သူဘာတွေ လုပ်လဲ ငါအကြောင်းစုံ သိချင်တယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ”

———————————-

နန်းတော်ငယ်လေး တစ်ခုထဲတွင်၊ ရန်ကိုင်တို့ လေးယောက်သား ထိုင်နေခဲ့ကြ၏။

ရန်ကိုင်တို့အတွက် နေစရာ ပြင်ဆင်ပေးပြီးသည်နှင့် နေမင်းကလန်သားများ ချက်ချင်း ထွက်သွားခဲ့ကြ၏။

သို့သော်လည်း အပြင်ဘက်တွင် သူတို့အား စောင့်ကြည့်နေသော ပညာရှင်များစွာ ရှိနေသည်ကို ကျိုးချဲနှင့် ရန်ကိုင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး သိကြ၏။ ထိုလူများသည် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို အချိန်ပြည့် ဖြန့်ကျက်၍ သူတို့ကို စောင့်ကြည့်နေကြ၏။

သေမင်းခံတွင်းမှ လွတ်မြောက်ပြီးသော်လည်း အကုန်လုံး ကြောက်စိတ်မပြယ်ကြသေး။ အထူးသဖြင့် ကျိုးချဲနှင့် အမည်မသိ နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်ပင်။ မည်သည့် အတွက်ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် သူတို့အား ကယ်ခဲ့သည်ကိုလည်း နှစ်ယောက်စလုံး နားမလည်ကြသေးချေ။

အခန်းထဲရောက်သည်နှင့် လေးယောက်သား စုထိုင်လိုက်ကြ၏။ ကျိုးချဲသည် ရန်ကိုင်ကို နားမလည်နိုင်သည့် အမူအရာဖြင့် ကြည့်နေခဲ့ပြီး နောက်ဆုံး တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်းဖြင့် သူ့စိတ်ထဲ အဖြေရှာမရ ဖြစ်နေသော မေးခွန်းကို ထုတ်မေးလိုက်၏။

ရန်ကိုင်ကမူ ပြုံးသာပြုံးလိုက်ပြီး “အကြောင်းပြချက် မယ်မယ်ရရ မရှိဘူး။ ငါတို့အားလုံးက တစ်လှေတည်း စီးနေကြတဲ့ လူတွေလေ။ မင်းတို့ နှစ်ယောက်ကို ကယ်လိုက်လို့လည်း ငါ့ဘက်က အပိုအားစိုက်လိုက်ရတာမှ မဟုတ်တာ။ ဒါကြောင့် မင်းတို့ နှစ်ယောက်ကို ကယ်ခဲ့တာပဲ။ ညီအစ်ကိုကျဲက အခြားရှင်းပြချက် လိုချင်သေးလို့လား”

ကျိုးချဲက ကြောင်အမ်းအမ်း အမူအရာဖြင့် ပါးကို ကုတ်၍ ရုတ်တရက် ကောက်ပြောလိုက်၏ “ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ဒီတစ်ကြိမ် အကြွေးကို ငါကျိုးချဲ ဘယ်တော့မှ မမေ့ဘူး။ နောက်ပိုင်း အခွင့်အရေးရခဲ့ရင် ဒီကျေးဇူးကြွေးကို ကျိန်းသေ ပြန်ပေးမယ်”

ယခုတစ်ကြိမ်၌ ရန်ကိုင် ဝင်ရှုပ်ခဲ့သည့် အတွက်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ကျိုးချဲ သေနေလောက်ပေပြီ။

“ညီအစ်ကိုကျိုးက အရမ်းကြီး လေးနက် လွန်းနေတာပဲ” ရန်ကိုင်က သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်း၍ “ငါတို့ ဒီထဲက ထွက်နိုင်၊ မထွက်နိုင်သေးမှ မသိသေးတာ။ မထွက်နိုင်ခဲ့ရင် ငါတို့အားလုံး သေရမှာ”

“အဲ့အချိန်ကျ သူတို့နဲ့ သူသေကိုယ်သေ တိုက်ခိုက်ရတာပေါ့”

“နောက်ကိစ္စ နောက်မှ ရှင်းကျတာပေါ့။ ဟုတ်တယ်။ ဒီနန်းတော်က တော်တော်လေး ကျယ်တော့ မင်းတို့ နှစ်ယောက် နေရာတစ်ခုရှာပြီး နေနှင့်ကြလေ။ အခု လောလောဆယ်တော့ ဘာအန္တရာယ်မှ ရှိဦးမှာ မဟုတ်သေးဘူး။ ငါအမြန် အားပြန်ဖြည့်ဖို့ လိုသေးတယ်”

“အဲ့လိုဆိုရင် ညီအစ်ကိုကို ဆက်မနှောင့်ယှတ် တော့ဘူးနော်။ ကောင်းကောင်း အနားယူလိုက်ပါဦး” ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့နောက်လိုက်နှင့်အတူ အမြန် ထွက်သွားလေ၏။

အန်လင်းအာက ထွက်မသွားသေးဘဲ သူမ၏ မျက်ဝန်းလှလှလေးများဖြင့်သာ ရန်ကိုင်ကို မျက်တောင် မခတ်တမ်း စိုက်ကြည့်နေခဲ့၏။

“ဘာဖြစ်လို့လဲ” ရန်ကိုင်က မေးလိုက်ရာ အန်လင်းအာက ဗွင်းဗွင်းရှင်းရှင်းကြီးကို ပြောချလိုက်၏ “နင်လိမ်နေတာပဲ။ နင်ဆိုတဲ့ကောင်က ကျိုးချဲကို အကြောင်းပြချက် မရှိဘဲ ကယ်ရလောက်တဲ့အထိ ကြင်နာတဲ့လူ မဟုတ်မှန်း ငါသိပြီးသား။ နင်ဘာတွေ ကြံစည်နေတာပဲ”

“အလှလေး၊ သိတာများလွန်းရင် နှုတ်ပိတ် ခံရတတ်တယ် ဆိုတာကို မကြားဖူးဘူးလား” ရန်ကိုင်က မိစ္ဆာဆန်ဆန် ပြုံးလိုက်၏။

“လာနောက်မနေနဲ့။ နင်အဲ့လိုလုပ်မှာ မဟုတ်မှန်း ငါသိတယ်” အန်လင်းအာက အထင်အမြင် သေးသေးဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်၏။ ရန်ကိုင်၏ ဟန်ဆောင် အပြုအမူကို အကြိမ်များစွာ မြင်ဖူးသွားခဲ့ပြီးပြီး ဖြစ်လေရာ မည်သည့် အတွက်ကြောင့် သူခြောက်သည်ကို ကြောက်ရမည်နည်း။ လေသံလေးကို တိုး၍ “နင်ဘာတွေစီစဉ်နေတာလဲ။ သူ့ဆီကနေ ဘာတွေ ညစ်ထုတ်ဖို့ ကြံနေတာလဲ”

“ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး” ရန်ကိုင်က ပြုံးလိုက်ပြီး “ငါ သူကျေးဇူးတင်တာကို လိုချင်နေတာ”

“သူကျေးဇူးတင်တာ ဘာကောင်းလို့လဲ။ ဒီမှာ သူကျေးဇူးတင်ခံရလို့ နင့်အသက်ကို ကယ်မပေး နိုင်ဘူးနော်”

“ဒီနေရာမှာ မကယ်နိုင်ပေမယ့် အပြင်ရောက်ရင်ကော” ရန်ကိုင်က အန်လင်းအာက အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ကြည့်၍ ပြောလိုက်၏။

“အပြင်ဘက်လား…” အန်လင်းအာ မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့၏။ ရန်ကိုင် ဘာကို ပြောချင်နေမှန်း သူမ တကယ်ကို နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေခဲ့၏။

“ငတုံး” ရန်ကိုင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး “ရင်သားကြီးတဲ့ မိန်းမတွေက ဦးနှောက်မရှိဘူးလို့ ပြောကြတာ တကယ်ကို မှန်တာပဲ”

“ငါ…” အန်လင်းအာ ရှက်သွေးဖြန်းဖြန်း ဖြာသွားခဲ့ပြီး သူမ၏ တောင်ပို့နှစ်လုံးကို ငုံကြည့်လိုက်ကာ အံကြိတ်၍ ရေရွတ်လိုက်၏ “ဘယ်လောက် ကြီးလို့လဲ”

“မသေးတာတော့ အသေအချာပဲ။ အင်း၊ နင့်ရင်လုံးလေးတွေ ထွားကိတ်နေတာပဲ ” ရန်ကိုင်က ညစ်ကျယ်ကျယ်ပြုံးလျက် ပြောလိုက်၏။

“လူယုတ်မာ။ အရှက်မရှိတဲ့ သူတောင်းစားကောင်” အန်လင်းအာက ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်လိုက်၏။ ရှက်လွန်းသဖြင့် သူမ မျက်နှာ၊ လည်တိုင်တစ်လျှောက် ရဲရဲနီမြန်းနေခဲ့လေပြီ။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း(၇၆၉) နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို ကူညီပေးခြင်း

နန်းတော်ထဲတွင်… ရန်ကိုင် အမောဖောက်အောင် ရှင်းပြပြီးနောက် အန်လင်းအာ နားလည်သွားခဲ့၏။

သူခန့်မှန်းချက်သာ မှန်မည်ဆိုလျှင် ဤနေရာမှ လွတ်မြောက်ပြီးနောက် သူတို့ရောက်မည့် နေရာသည် နတ်ဆိုးကုန်းမြေ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

နတ်ဆိုးကုန်းမြေကို နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုက အုပ်ချုပ်၏။ ရှေးယခင် အချိန်များကတည်းမှစ၍ လူသားနှင့် နတ်ဆိုးများသည် ရန်သူများ ဖြစ်ခဲ့ကြ၏။ တုန်းရွှမ် လောကကြီးထဲတွင် ကြားဇုံမှလွဲ၍ လူသားနှင့် နတ်ဆိုး ထိပ်တိုက်တွေ့ပြီ ဆိုသည်နှင့် တိုက်ပွဲဖြစ်ကြ၏။

ရန်ကိုင်နှင့် အန်လင်းအာ ကဲ့သို့သော လူသား နှစ်ယောက်သာ နတ်ဆိုးကုန်းမြေထဲ ထွက်ပေါ်လာပါက နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စု၏ အမဲလိုက်ခြင်းကို ခံရပေလိမ့်မည်။ ကောင်းကင်ကို ဆန့်ကျင်နိုင်သည့် စွမ်းရည်များကို ပိုင်ဆိုင်ထားလျှင်ပင် လုံလုံခြုံခြုံဖြင့် လွတ်မြောက် နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

သို့သော် ကျိုးချဲ၏ အကူအညီကို ရပါက ကွဲပြားသော ဇာတ်လမ်းတစ်ခု ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။

ထိုကောင်၏ အဖေသည် နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စု၏ မဟာထိပ်သီး ခေါင်းဆောင်ကြီး လေးဦးထဲမှ တစ်ဦး ဖြစ်၏။ ရန်ကိုင်သာ တစ်ဖက်လူ၏ အကူအညီကို ရပါက အနည်းဆုံး သူတို့အသက် ဆုံးရှုံးရမည်ကို ပူစရာ မလိုတော့ချေ။

ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် ကျိုးချဲအပေါ် ကောင်းပြနေခြင်း ဖြစ်၏။

ထိုစကားကို ကြားသော် အန်လင်းအာသည်ကို ရန်ကိုင်ကို အထင်အမြင် သေးသေးဖြင့် “အဲ့ကျေးဇူးတရား ဆိုတဲ့ စကားအပေါ် မှီခိုချင်နေတာလား။ နင့်ခေါင်းမှာ ပန်းတွေ ပွင့်နေတာလား”

ရန်ကိုင်က နှာခေါင်းရှုံ့၍ “ငါက နင့်ထက် ပိုပြီး ကြိုတွေးထားရုံပဲ။ အရင်ဆုံး ဒီနေရာက ထွက်နိုင်၊ မထွက်နိုင် ဆိုတာလည်း ရှိသေးတယ်လေ။ ငါတို့သာ ဒီဆန်းကြယ် လောကငယ်လေးထဲကနေ မလွတ်မြောက် နိုင်ဘူးဆိုရင် ကျိုးချဲဆိုတဲ့လူက ငါ့သွေးသောက် ညီအစ်ကို ဖြစ်လာရင်တောင် ဘာမှထူးမှာ မဟုတ်ဘူး”

“ငါတို့ ထွက်သွားနိုင်မယ်လို့ နင်ထင်လား” အန်လင်းအာက မျက်လုံးမှေးစဉ်းလျက် နှုတ်ခမ်လေးကို ကိုက်ရင်း စိုးရိမ်ပူပန်နေသည့် လေသံဖြင့် မေးလိုက်၏။

“ငါလည်း မသိဘူး။ အခုကနေစပြီး ငါတို့ ကြိုးစားအားထုတ်နိုင်တဲ့အပေါ် မူတည်လိမ့်မယ်” ရန်ကိုင်က ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် ခေါင်းခါရမ်းလိုက်၏။ ယခုလောလောဆယ် အာမမခံရဲသေးချေ။ အကောင်းဆုံး ကြိုးစားမည်ဟုသာ ပြောနိုင်၏။

“အခု တော်ဝင်နယ်မြေ ဘယ်လိုဖြစ်နေမလဲ ငါသိချင်လိုက်တာ” အန်လင်းက ယဲ့ယဲ့လေး သက်ပြင်းချလိုက်၏။

သူတော်စင်မနန်သည် တွေ့ကရာလူ လိုက်သတ်နေသဖြင့် တော်ဝင်သခင် သေဆုံးသွားခဲ့ပြီဟု ဆိုနိုင်၏။ ဆိုလိုသည်မှာ ခေါင်းဆောင် မရှိသဖြင့် ယခုအချိန်၌ တော်ဝင်နယ်မြေ တစ်ခုလုံး ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေလေပြီ။

“တော်ဝင်နယ်မြေအကြောင်း မသိပေမယ့် နင့်သူတော်စင်မ ညီအစ်မ သုံးယောက်ကတော့ လုံးဝကို ဒုက္ခအကြီးကြီး ရောက်နေလိမ့်မယ် ဆိုတာတော့ သေချာတယ်”

“အာ…” အန်လင်းအာ၏ မျက်နှာလှလှလေး ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီး အလန့်တကြား ထအော်လေ၏။ တွေးကြည့်လိုက်မှပဲ ရန်ကိုင် ပြောသည်မှာ အရမ်းကို ဖြစ်နိုင်သည်ဟု စဉ်းစားမိ၏။

သူမတို့ အားလုံသည် တူညီသော ကျင့်စဉ်ကို ကျင့်ကြံထားကြသဖြင့် သူတော်စင်မနန်သည် အခြား သူတော်စင်မ အားလုံး၏ နေရာကို အလွယ်တကူ အာရုံခံနိုင်ပေ၏။ အန်လင်းအာသည် ရန်ကိုင်နှင့် လေဟာနယ်လိုဏ်ခေါင်း၏ အကူအညီကြောင့် သူတော်စင်မနန်လက်မှ သီသီလေး လွတ်မြောက် နိုင်ခဲ့၏။ သို့သော် သူမ၏ အခြားညီအစ်မ သုံးယောက်ကမူ သူမကဲ့သို့ ကံကောင်းမည်ဟု မဆိုလိုချေ။ သူတို့ကို လိုက်လံစောင့်ရှောက်နေသည့် သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင် မရှိလေရာ သူတော်စင် ဒုတိယအဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက်၏ တိုက်ခိုက်မှုကို မည်သို့မှ ခုခံနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

သူတော်စင်မနန်သည် အခြား သူတော်စင်မ တစ်ယောက်၊ နှစ်ယောက်ကို သတ်ပြီးမှ အန်လင်းအာ ဆီသို့ ရောက်လာခဲ့ခြင်းလည်း ဖြစ်နိုင်၏။

ရန်ကိုင် စကားကြောင့် သေဘေးမှ လွတ်ပြီဟု တွေးကာ ပျော်နေသော အပျော်လေးများ ကြက်ပျောက်၊ ငှက်ပျောက် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ရကာ သူမ၏ စိတ်အခြေအနေသည်လည်း ဟိုးအောက်ဆုံးသို့ တစ်ဖန် ပြန်လည် ထိုးကျသွားခဲ့ပြန်၏။

“အင်း၊ ငါမပြောဘူးလို့ပဲ သဘောထားလိုက်နော်။ သူတို့ အခြေအနေက ငါတို့ထင်တာထက် ပိုကောင်းရင်လည်း ကောင်းနေနိုင်တယ်လေ၊ မဟုတ်ဘူးလား” ရန်ကိုင်က သူ့စကားကို ပြန်ဖာထေးရန် ကြိုးစားလိုက်၏။ လျှာရှည်ပြီး ပြောလိုက်သည်ကိုပင် နောင်တ ရချင်သွားခဲ့၏။ ထိုကိစ္စသည် သူ့အား မည်သို့မျှ မဖြစ်စေသော်လည်း အန်လင်းအာ အတွက်မှ စိတ်ဓါတ်ကျစရာ ကိစ္စတစ်ခု ဖြစ်ပေ၏။

“အားလုံးက နင့်အပြစ်ပဲ… ငါ့မှာ စိတ်သက်သာရာ ရသေးရုံပဲ ရှိတာကို… အခုတော့ နင်ကြောင့် စိတ်ညစ်ရပြန်ပြီ” အန်လင်းအာက ရန်ကိုင်ကို စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး လှည့်ပြေးထွက်သွားလေ၏။

ရန်ကိုင်က ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့်‌ ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး နောက်တစ်ကြိမ် စကားမများမိစေဖို့ သူ့ကိုယ်သူ သတိပေးလိုက်၏။

နေမင်းကလန်သည် သူတို့စကား သူတို့ တည်ပေ၏။ ရန်ကိုင်တို့ နေရာအသစ်သို့ ပြောင်းပြီး မကြာခင်မှာပဲ ယန်ဓါတ်ဆေးလုံးများ သူ့ဆီ လာပို့ပေးလေ၏။

စုစုပေါင်း ဆေးပုလင်း ဆယ်ပုလင်းရှိပြီး တစ်ပုလင်ချင်းစီထဲတွင် စိတ်ဝိဥာဉ် အဆင့်နိမ့် ဆေးလုံး ဆယ်လုံးစီ ရှိနေခဲ့၏။

ထိုဆေးလုံးများသည် အရမ်းကြီး အဆင့်မမြင့် သော်ငြား အရမ်းကြီးလည်း မဆိုးချေ။

စိတ်ဝိဥာဉ် အဆင့်နိမ့် ဆေးလုံးပုလင်း ဆယ်ပုလင်းကို အကုန်သောက်ရန် သူ့အတွက် နာရီဝက်ပင် မလိုချေ။ ထိုဆေးပုလင်း ဆယ်ပုလင်းလုံးကို သောက်သုံးရင် ကုန်ဆုံးသွားသော ယန်အရည်စက်များကို ပြန်လည် ဖြည့်တင်းလိုက်၏။

သို့သော် ရန်ကိုင် မကျေနပ်သေး။ ယခု အခွင့်အရေးကို အသုံးချ၍ နေမင်းကလန်ကို ရနိုင်သလောက် ညစ်ထုတ်ချင်သေး၏။

တကယ်တော့ နောက်ပိုင်းကျ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ကူညီပေးရမည် မဟုတ်ပေလော။ ထိုသို့ဖြစ်လေရာ ဘာမဟုတ်သော စိတ်ဝိဥာဉ်အဆင့်နိမ့် ဆေးပုလင်း ဆယ်ပုလင်းနှင့် မည်သည့်အတွက်ကြောင့် ကျေနပ်နေရမည်နည်း။

တစ်ဖက်လူ သူ့အား အရမ်းကြီး သံသယ မဝင်သွားစေရန်အတွက် သုံးရက်လောက် စောင့်နေလိုက်၏။ သုံးရက်ကြာပြီးနောက် နေမင်းကလန်ကို ဆေးလုံးများ ထပ်မံ တောင်ဆိုလေရာ သူ့အား စောင့်ကြည့်ရန် တာဝန်ပေးထားခြင်း ခံရသော နေမင်းကလန်သားများ မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူး ဖြစ်သွားခဲ့ကြ၏။

ဆေးပုလင်းဆယ်ပုလင်းသည် သူတို့အတွက် လပေါင်းများစွာ အသုံးခံသော်လည်း ထိုလူသား ကောင်လေးသည် သုံးရက်အတွင်း အကုန်ကုန်အောင် သုံးပြသွားခဲ့၏။

သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်သည် ထိုဆေးပုလင်းများကို ဖုံးကွယ်ထားခြင်း၊ ဖျက်စီးပစ်ခဲ့ခြင်း မလုပ်သည်ကို သူတို့ သိ၏။ သူတို့သည် ရန်ကိုင်ကို အချိန်ပြည့် စောင့်ကြည့် နေသည် မဟုတ်ပေလော။ ထို့ပြင် ရန်ကိုင်သည် အပြင်သို့ ခြေတစ်လှမ်းပင် မလှမ်းခဲ့သလို သူ့တွင် မည်သည့် သိုလှောင်ပစ္စည်းမှလည်း မရှိချေ။

အသုံးအဖြုန်းကြီးသည့် ရန်ကိုင်ကို ကျိန်ဆဲ လိုက်ပြီးနောက် နောက်ထပ်ဆေးပုလင်း ဆယ်ပုလင်း ထပ်ယူလာပေးခဲ့၏။ ယူလာပေးပြီးသည့်နောက် ချွေချွေတာတာ သုံးရန်ပင် ပြောသွားခဲ့လေ၏။ နေမင်းကလန်အတွက် ထိုဆေးပုလင်း ဆယ်ပုလင်းကို သန့်စင်ရန်မှာ မလွယ်ကူလှချေ။

ရန်ကိုင်က လေးလေးနက်နက်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်ပြ လိုက်သော်ငြား စိတ်ထဲတွင်မူ ကြိတ်၍ လှေင်ပြောင် နေခဲ့၏။ အစောင့်များ ထွက်သွားသည်နှင့် ဆေးလုံးများကို ပဲလှော်စားသလို ဝါးစားတော့လေ၏။

စိတ်ဝိဥာဉ်အဆင့်နိမ့် ဆေးလုံးများကို စိတ်ရှိသည့် အတိုင်း ဖော်စပ်နိုင်လေရာ ထိုဆေးလုံးများကို မည်သည့် အတွက်ကြောင့် ချွေတာနေရမည်နည်း။ ဆေးလုံးများကို အပျင်းပြေ ဝါးစားနေခဲ့ရာ နှစ်ရက်အတွင်း အကုန် ကုန်သွားခဲ့၏။

ပြောရလျှင် နေမင်းကလန်မှ ဆေးပညာရှင်များ၏ အရည်အချင်းသည် အရမ်းကိုမှ နိမ့်ကျလွန်းပေ၏။

ဤသို့ဖြင့် အချိန်သည် တရွေ့ရွေ့ ကုန်ဆုံးနေခဲ့၏။ ငါးရက်ကြာပြီးနောက် နတ်ဘုရားသစ်ပင် ထပ်မံ မတည်မငြိမ် ဖြစ်လာခဲ့ပြန်၏။

ထိုအခြင်းအရာကို သတိပြုမိသော် ရန်ကိုင်သည် သူ့ကိုယ်သူ ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားလိုက်၏။

ခဏအကြာမှာဘဲ တစ်ယောက်ယောက် သူ့အား လာခေါ်လေ၏။

ယခုတစ်ကြိမ်တွင် အန်လင်းအာနှင့် အခြားသူများ မလိုက်တော့ဘဲ နန်းတော်ထဲတွင်သာ နေကျန်ရစ်ခဲ့လေ၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်အောက်ဤ နေမင်းကလန်မှ ပညာရှင်များသည် သူတို့ခေါင်းဆောင်နား စိုးရိမ်တကြီး စုဝေးနေခဲ့ကြ၏။ ရန်ကိုင် ရောက်လာသည်ကို မြင်သော် အားလုံး၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံသည် သူ့ဆီသို့ တစ်ချိန်တည်း စုပြုံကျရောက်လာခဲ့လေ၏။

ရန်ကိုင်ကမူ နည်နးည်းလေးမှ ရှက်ကြောက် စိုးရိမ်ဟန် မပြဘဲ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အမူအရာဖြင့်သာ ရှိနေခဲံ၏။

သူ့အား စောင့်ကြည့်မည်ကို ရန်ကိုင် စိတ်မပူ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဤလောကကြီးထဲတွင် သူ့အပြင် အခြားဘယ်သူမှ သူ့ကဲ့သို့ မလုပ်နိုင်သောကြောင့်ပင် ဖြစ်၏။

ထို့ကြောင့် သူ့နည်းလမ်းအား သိသွားမည်ကို ရန်ကိုင် မစိုးရိမ်ချေ။

ရောက်သည်နှင့် မည်သည့် အပိုစကားမှ ပြောမနေတော့ဘဲ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ပေါ်သာ တိုက်ရိုက် ခုန်တက်လိုက်၏။ အက်ကွဲကြောင်းကို တွေ့သည်နှင့် ထိုထဲသို့ ယန်အရည်စက် တစ်စက် ထည့်ပေးလိုက်၏။

ယန်အရည်စက် တစ်စက်ချင်းစီတိုင်းသည် ရန်ကိုင် သွေးကြောများထဲရှိ အစစ်အမှန်ယန်ချီ အားလုံးကို ကိုယ်စားပြု၏။

ထိုသို့ဆိုလျှင်ပင် နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် ထိုယန်အရည်စက်ကို အလွယ်တကူ စုပ်ယူသွားခဲ့၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်မှ ထွက်ပေါ်နေသော စွမ်းအင်လှိုင်းများသည် ပိုပို၍ ကြမ်းတမ်းလာခဲ့၏။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် ပိုလိုချင်နေသည့် ပုံပင်။

သို့သော် ရန်ကိုင်ကမူ အလျင်လိုခြင်း မရှိဘဲ ယန်အရည်စက်ကို အက်ကြောင်းထဲသို့ တစ်စက်ချင်း၊ တစ်စက်ချင်းသာ ထည့်ပေးနေခဲ့၏။

နေမင်းကလန်သားများသည် ရန်ကိုင်၏ အပြုအမူကို စောင့်ကြည့်နေသော်ငြား ဘာကိုမှ နားမလည်နိုင်ခဲ့ရာ အကုန်လုံး မျက်မှောင် ကြုံ့မိလိုက်ကြ၏။ သိပ်သည်း များပြားလှသော စွမ်းအင်များ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာပြီး တစ်ခဏအတွင်းမှာပင် ပြန်လည် ပျောက်ကွယ်ဿွားခဲ့၏။

ထိုထပ်တလဲလဲ ဖြစ်နေသော အခြင်းအရာကို ကြည့်ရငန်း အကုန်လုံး မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့၏။

အများစုသည် အနီးသို့ ပိုတိုးကပ်သွား၍ ကြည့်ချင်သော်ငြား ရန်ကိုင်ကို ညစ်ရှုပ်အောင် လုပ်မိမည်ကို စိုးရိမ်နေကြသဖြင့် သူ့အနား ကပ်မသွားနိုင် ဖြစ်နေခဲ့ရ၏။

နာရီဝက်လောက် ကြာပြီးနောက် နတ်ဘုရားသစ်ပင် တစ်ဖန်ပြန်လည် တည်ငြိမ်သွားခဲ့၏။

ရန်ကိုင်သည် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ထဲသို စိတ်စွမ်းအင် ပို့လွှတ်၍ စစ်ဆေးကြည့်ရာ နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ အူတိုင်သည် ပို၍ ကျစ်လစ်သိပ်သည်းလာပြီး ယခင်က ကဲ့သို့ အရမ်းကြီး ပရမ်းပတာ ဖြစ်မနေတော့သည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

ရန်ကိုင်လည်း ကျေကျေနပ်နပ်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။ ဤနည်းအတိုင်းသာ ဆက်သွားပါက နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် အသိစိတ်ပိုင်ဆိုင်သည့် ပြီးပြည့်စုံသော သက်ရှိတစ်မျိုးအဖြစ် ပြောင်းလဲရန် အရမ်းကြီး ကြာတော့မည် မဟုတ်ချေ။

ရန်ကိုင် ပြန်ဆင်းလာသည့်အခါ သူ့အမူအရာသည် ယခင်တစ်ကြိမ်ကကဲသို့ ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ သူ့မျက်နှာ ဖြူလျော်နေခဲ့ပြီး အစစ်အမှန်ချီလည်း အတော့်ကိုမှ လျော့ပါးနေခဲ့၏။

ရန်ကိုင် ပြန်သက်သာအောင် စောင့်ပြီးနောက် အကုန်လုံး ရန်ကိုင်ဆီ လမ်းလျှောက်သွားလိုက်ကြ၏။

နေမင်းကလန်၏ ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးက “ကောင်လေး၊ ဆေးလုံးတွေကို မင်းသုံးတဲ့နှုန်းက အရမ်းကို မြန်တယ်ဆို။ ငါတို့ နေမင်းကလန်သားတွေကို အရူးမှတ်နေတာလား”

ရန်ကိုင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း မျက်လုံးဖွင့်လိုက်ပြီး အသက်တစ်ချက် ရှူသွင်းလိုက်ကာ ပြန်၍ ငြင်းဆိုလိုက်၏ “ကျုပ်ဆေးလုံးတွေ သုံးတာမှန်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်က နည်းနည်းပဲ အကျိုးအမြတ် ရတာ။ တကယ့် အကျိုးအမြတ် ရနေတာက ခင်ဗျားတို့ရဲ့ နတ်ဘုရား သစ်ပင်ပဲ။ အခုပဲ ကျုပ်ပြောလိုက်မယ်။ ကျုပ်စုပ်ယူလိုက်တဲ့ ဆေးလုံးတွေထဲက စွမ်းအင်စုစုပေါင်းရဲ့ ကိုးဆယ် ရာခိုင်နှုန်းကို ခင်ဗျားတို့ရဲ့ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကပဲ စုပ်ယူသွားတာ။ ကျုပ် အကျိုးအမြတ် နည်းနည်းပါးပါးလေး ရလိုက်တာကိုက အစ ခင်ဗျားတို့က လိုက်ဂရုစိုက်နေတော့မှာလား”

ထိုစကားကို ကြားသော် နေမင်းကလန်မှ အကြီးအကဲများ မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့၏။ ရန်ကိုင် ရှင်းပြချက်နှင့် ပက်သက်၍ တစ်ခုခု မှားယွင်းနေသလို ခံစားရသော်ငြား အမှန်တကယ် ဘာဖြစ်သည်ကို ပြန်၍ ငြင်းချက် မထုတ်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့၏။

“ဒီတစ်ကြိမ် တစ်ခါတည်း ပြောလိုက်ဦးမယ်။ ကျုပ်ပြောတာကို လေးလေးနက်နက် ထားရင် ကောင်းလိမ့်မယ်။ ဆေးလုံးတွေကို ကျုပ်ပိုလိုတယ်။ များလေ ပိုကောင်းလေပဲ။ မဟုတ်ရင် ခင်ဗျားတို့ရဲ့ နတ်ဘုရားသစ်ပင် နောက်တစ်ကြိမ် မတည်မငြိမ် ဖြစ်တဲ့အခါကျ ကျုပ်ရဲ့ အစစ်အမှန်ချီက အဲ့ဒါကို ကူညီပေးဖို့ လောက်မယ်လို့ အာမ မခံနိုင်ဘူး”

ရန်ကိုင် တောင်းဆိုချက်ကို ကြားသည်နှင့် နေမင်းကလန် အကြီးအကဲများအားလုံး သုန်မှုန် သွားခဲ့ကြ၏။ ရန်ကိုင်သည် အရမ်းကိုမှ ရိုင်းပြ မောက်မာလာ၏။ ထို့ကြောင့် သူတို့စိတ်ထဲ မကျေမနပ် ဖြစ်သည်မှာ မထူးဆန်းချေ။

“နတ်ဘုရားသစ်ပင်အတွက်သာ တကယ်ဆိုရင် မင်းလိုအပ်တာကို ငါတို့ ထောက်ပံ့ပေးလို့ ရတယ်။ ဒါပေမယ့် မင်းသုံးတဲ့နှုန်းက အရမ်းမြင့်တော့ ငါတို့ဆီက ဆေးပညာရှင်တွေတောင် မင်းနှုန်းအတိုင်း အမှီ မလိုက်နိုင်ဘူး” နေမင်းကလန်ခေါင်းဆောင်က တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ပြောလိုက်၏။

“ဆေးလုံး လုံလုံလောက်လောက် မရှိရင် ဆေးပင်တွေပဲပေး။ ကျုပ်ဘာသာ သန့်စင်မယ်” ရန်ကိုင်က ပြောလိုက်၏။

“မင်းက ဆေးပညာရှင် တစ်ယောက်လား” နေမင်းကလန် ခေါင်းဆောင်က ရန်ကိုင်ကို ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်နေသည့် အမူအရာဖြင့် ကြည့်လိုက်၏။

“ခင်ဗျားကိစ္စမဟုတ်ဘူး” ရန်ကိုင်က ခပ်ပြတ်ပြတ်သာ ပြန်ပြောလိုက်၏။

“ကောင်းပြီလေ။ ပြင်ဆင်ပြီးတာနဲ့ မင်းဆီ ပို့ပေးလိုက်မယ်” ကလန်ခေါင်းဆောင်က ခေါင်ညိတ်း၍ ထပ်မေးလိုက်၏ “ဟုတ်သားပဲ။ နတ်ဘုရားသစ်ပင် မတည်မငြိမ်ဖြစ်တာ ဘာလို့ ဒီလောက်မြန်တာလဲ မင်းတို့ ငါ့ကို ရှင်ပြပေးလို့ရမလား”

“ဘာတွေ ရှင်းပြစရာ လိုသေးလို့လဲ။ နတ်ဘုရား သစ်ပင်ကို တစ်ကြိမ် တည်ငြိမ်အောင် လုပ်ပေးပြီးတာနဲ့ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ပြီး မတည်မငြိမ် ဖြစ်လာတော့ ဘူးလို့ ခင်ဗျားတို့ ထင်နေတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်”

“ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ။ ဖြစ်တဲ့နှုန်းက ပိုကြာသင့်တယ်လို့ ထင်လို့ပါ”

အရူးပဲ” ရန်ကိုင်က လှောင်ပြောင်လိုက်၏ “အဲ့လို မတည်မငြိမ် ဖြစ်တာက မြန်လေကောင်းလေပဲ။ နောက်ဆုံး အကြိမ်တစ်ခုအထိ ရောက်သွားပြီမှပဲ ရပ်တန့်သွားမှာ။ တကယ်သာ ဖြစ်နိုင်မယ်ဆိုရင် တစ်နေ့တစ်ကြိမ်တောင် ဖြစ်စေချင်တာ”

“တစ်နေ့တစ်ကြိမ်လား” စုဝေးနေသည့် ပညာရှင် အားလုံး ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားခဲ့ကြ၏။

“အင်း”

“ဟုတ်ပြီ။ မင်းတောင်းဆိုချက်ကို ငါတို့ သဘောတူတယ်။ မင်းသာ နတ်ဘုရားသစ်ပင် ပြန်ကောင်းလာအောင် ကူညီပေးနေသရွေ့ ငါတို့ နေမင်းကလန်လည်းက မင်းကို ပစ်ပယ်မထာပါဘူး။ မင်းက ယန်ဓါတ်ကျင့်စဉ်ကို လေ့ကျင့်ထားမှတော့ ငါတို့ နေမင်းကလန်မှာ မင်းအတွက် သင့်တော်မယ့် သိုင်းပညာရပ်တွေ၊ အထောက်အကူ ပညာရပ်လေးတွေ ရှိချင်ရှိမှာပေါ့” ရန်ကိုင်ကို ကျေးဇူးတင်နေသည့်အလား နေမင်းကလန်ခေါင်းဆောင်သည် ချီကျူးစကားလေးများ၊ အကျိုးအမြတ်လေးများ စတင်ပြောဆို ‌ပေးကမ်း လာခဲ့၏။

ရန်ကိုင်က အပြင်ပန်းတွင် ပြုံးနေသော်ငြား စိတ်ထဲတွင်မူ ကြိတ်၍ လှောင်ပြောင်နေခဲ့၏။ သူသိသလောက်အရ ထိုလူများသည် သူ့အား အစေခံ အလုပ်သမားဟုသာ သဘောထားနေကြသူများ ဖြစ်၏။ သူ့အား သိုင်းပညာရပ်များ ပေးမည် ဆိုလျှင်ပင် အဆင့်နိမ့် သိုင်းပညာရပ်များကိုသာ ပေးပေလိမ့်မည်။

ထိုကြောင့် သူတို့ပေးမည့် သိုင်းပညာရပ်များကို ရန်ကိုင် နည်းနည်းမှပင် စိတ်မဝင်စားချေ။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း(၇၇၀)

ဆန်းကြယ်လောကငယ်အတွင်း အချိန်သည် တဖြည်းဖြည်းချင်း ကုန်ဆုံးနေခဲ့၏။

ကျိုးချဲနှင့် အခြားနတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူသည် တစ်နေကုန် ဘာမှ မလုပ်ကြပေ။ နတ်ဆိုးချီနှင့် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ နှစ်ခုစလုံး စည်းခတ်ထားခြင်း ခံရသဖြင့် ကျင့်ပင် မကျင့်ကြံနိုင်ကြရာ နှစ်ယောက်စလုံး အလွန့်ကိုမှ ပျင်းရိငြီးငွေ့ နေခဲ့ကြ၏။

အန်လင်းအာ အတွက်လည်း အတူတူပင် ဖြစ်၏။ ကောင်မလေးသည် သူမ၏ အချိန်အများစုကို ငေးငေးငိုင်ငိုင်ဖြင့်သာ ကုန်ဆုံးနေခဲ့၏။

သူတို့နှင့် နှိုင်းယှဉ်လျှင် ရန်ကိုင်သည် အလွန့်ကိုမှ အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့၏။

နေမင်းကလန်သည် စိတ်ဝိဥာဉ် ဆေးပင်များစွာ သူ့ဆီ ပို့ပေးထားသဖြင့် မအားလပ်နိုင်အောင် ဆေးဖော်စပ် နေခဲ့ရ၏။ ထို့အပြင် နေ့စဉ်နေ့တိုင်း နတ်ဘုရားသစ်ပင် ဆီသို့ သွား၍ ယန်အရည်စက်ဖြင့် အားဖြည့်ပေးရ၏။

နေမင်းကလန်သားများ ပို့လိုက်သည့် ဆေးပင် အရည်အသွေးသည် အမြင့်တန်းစားများ ချည်းပင်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်လည်း အတော်လေး ကျေနပ် နေမိ၏။

နေမင်းကလန်မှ ပညာရှင်များသည် ရန်ကိုင်ကို အဆက်မပြတ် စောင့်ကြည့်နေခဲ့ကြ၏။ သို့သော် သူတို့ မည်သို့ပင် စောင့်ကြည့်လေ့လာစေကာမူ ရန်ကိုင်သည် မည်ကဲ့သို့သော နည်းလမ်းကို သုံး၍ နတ်ဘုရား သစ်ပင်အား တည်ငြိမ်အောင် လုပ်ပေးနေသည်ကို နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေခဲ့၏။

ထို့ပြင် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ဆီသို့ ရန်ကိုင်နေ့စဉ် သွားသည့် အချိန်မှစ၍ ၎င်းသည် မတည်ငြိမ်သော စွမ်းအင်လှိုင်းများကို တစ်ခါမှ ထုတ်လွှတ်ခြင်း မပြုတော့ချေ။

ထိုအဖြစ်အပျက်ကြောင့် နေမင်းကလန်သားများ အရမ်းကို ပျော်ရွှင်နေခဲ့ကြကာ ရန်ကိုင်အား မသတ်မိခဲ့သည်ကိုပင် ဝမ်းသာနေခဲ့ကြ၏။

သူတို့အား မပျော်မရွှင် ဖြစ်စေသည့် တစ်ခုတည်းသော အရာသည်ကား ရန်ကိုင်၏ ဆေးပင် အသုံးပြုနှုန်းသည် အရမ်းကိုမှ မျာပြားလွန်းနေခြင်း ဖြစ်၏။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် မည်မျှဖြည့်ဖြည့် မပြည့်နိုင်သော အကန့်အသတ်မဲ့ တွင်းပေါက်ကြီး တစ်ခုနှင့်ပင် တူသေး၏။

ရန်ကိုင်ကို စောင့်ကြည့်နေသည့် အတွက်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် သူ့သုံးစွဲနှုန်းကြောင့် ယခုအချိန်လောက်ဆို ရန်ကိုင်လည်း အကြိမ်ပေါင်းများစွာ စစ်မေးခံရ ပြီသွားလောက်ပေပြီ။

မျက်တောင် တစ်ခတ်အတွင်းမှာပင် လေးလ ကုန်ဆုံးသွား၏။

ယနေ့တွင် ရန်ကိုင်သည် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို ယန်အရည်စက်ဖြင့် သွားအားဖြည့်ပေးရင်း အခြေအနေကိုပါ တစ်ခါတည်း ဝင်စစ်ဆေးကြည့်လိုက်၏။ မြင်လိုက်ရသော အခြေအနေကြောင့် ရန်ကိုင် ပျော်ရွှင်စွာ မပြုံးဘဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့၏။

တစ်ချိန်က ပရမ်းပတာ ဖြစ်ခဲ့ဖူးသော စွမ်းအင်အစုအဝေးသည် ယခုအချိန်တွင် စည်းချက်ညီညီ တဒုတ်ဒုတ် မြည်နေခဲ့လေပြီ။ ထို့ပြင် ရန်ကိုင် ရောက်ရှိလာသည်ကို သတိပြုမိပြီးနောက် ရန်ကိုင်နှင့် ထိတွေ့ဆက်ဆံရန် ကြိုးစားကြည့်သေး၏။

၎င်းသည် ရန်ကိုင်နှင့် ဆက်သွယ်ရန် ကြိုးစား နေသော်ငြား သူ့ကိုယ်သူ မည်ကဲ့သို့ ဖော်ပြရန်မှန်း မသိ ဖြစ်နေခဲ့၏။

၎င်းသည် နတ်ဘုရားသစ်ပင် ဆင့်ကဲပြောင်းလဲခြင်း ပြီးဆုံးတော့မည့် အရိပ်လက္ခဏာ ဖြစ်မှန်း သိသည်နှင့် ရန်ကိုင် စိတ်အားတက်ကြွသွား၏။ လက်ရှိ အရှိန်ဖြင့်ဆိုပါက နတ်ဘုရားသစ်ပင် အနေနှင့် ပြီးပြည့်စုံသော အသိစိတ်ကို ရရှိရန် အလွန်ဆုံး နှစ်လလောက်သာ လိုတော့ပေမည်။

ခဏအကြာ၌ အားနည်းဖျော့တော့နေသည့် မျက်နှာဖြင့် သစ်ပင်ပင်စည်ထက်မှ ခုန်ဆင်းလာခဲ့၏။ အောက်သို့ရောက်သော် သူ့ကိုယ်သူ အရင် ပြန်အားဖြည့်လိုက်ပြီးနောက် နေမင်းကလန်မှ အကြီးအကဲဘက် လှဉ့်ကာ ပြောလိုက်၏ “အခုကနေစပြီး ကျုပ်ဒီမှာပဲ နေတော့မယ်”

“ဒီမှာနေမှာလား” နေမင်းကလန် အကြီးအကဲက အံ့အားသင့်နေသည့် အမူအရာဖြင့် ပြောလိုက်၏။

“ဟုတ်တယ်။ ကျုပ်စိုးရိမ်နေတဲ့ အရာလေးတွေ ရှိ့နေလို့။ ဖြစ်နိုင်ရင် နေ့စဉ် ပြေးလွှားနေရမယ့်အစား ဒီမှာပဲနေပြီး နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို အနီးကပ် စောင့်ကြည့် လေ့လာချင်တာ။ ပြီးတော့ အဲ့လိုဆိုရင် နတ်ဘုရားသစ်ပင် တစ်ခုခု ဖြစ်တာနဲ့ ကျုပ်ဘက်ကလည်း ချက်ချင်း တုန့်ပြန်နိုင်မယ်လေ”

“ဒီမှာနေတာက ပြဿနာမရှိဘူး။ ဒါပေမယ့် မင်းတစ်ခုခု ကြံနေတယ်လို့ ငါဘာလို့ ခံစားနေရတာလဲ”

နေမင်းကလန် အကြီးအကဲက ရန်ကိုင်ကို မယုံကြည်သည့် ဟန်ဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

“ကျုပ်အကြောင်း ကျုပ်သိတယ်။ ခင်ဗျားတို့က ကျုပ်ကို တစ်ချိန်လုံး စောင့်ကြည့်နေကြတာပဲ မဟုတ်ဘူးလား။ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ အကြည့်အောက်မှာ ကျုပ်ဘာလုပ်နိုင်မှာ မို့လို့လဲ” ရန်ကိုင်က ရယ်မောလိုက်၏။

“မင်းနေရာ မင်းသိရင် ကောင်းတာပေါ့။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ခေါင်းဆောင်နဲ့ အရင်တိုင်ပင်ရလိမ့်မယ်” အကြီးအကဲက ‌ပြောလိုက်၏။

“အဲ့လိုဆိုရင် သတင်းကောင်းကို ကျုပ်စောင့်နေမယ်” ပြောပြီးသည်နှင့် မတ်တပ်ရပ်ကာ သူနားနေသည့် နေရာသို့ ပြန်သွားလိုက်၏။

ပြန်ရောက်သည့်အခါ အန်လင်းအာကို နတ်ဘုရားသစ်ပင်အနားတွင် သွားနေတော့မည့် အကြောင်း ပြောလိုက်သည့်အခါ ကောင်မလေးမှာ ချက်ချင်းဆိုသလို စိုးရိမ်ပူပန်လာတော့လေ၏။

“နင်ထွက်သွားရင် ငါဘာလုပ်ရမှာလဲ။ ကျိုးချဲနဲ့ သူ့မိတ်ဆွေက ဒီမှာ နေနေသေးတယ်လေ”

အန်လင်းအာ ပြောမှပဲ သူလည်း ထိုအချက်ကို သတိရလိုက်၏။

ကျိုးချဲသည် ယခုအချိန်ထိ ကောင်းကောင်း ပြုမူပြနေသော်ငြား ရန်ကိုင် မရှိသည့်အချိန် အန်လင်းအာကို တစ်ခုခု မလုပ်ဘူးဟု မည်သူမှ အာမမခံနိုင်ချေ။ ကျိုးချဲက မဆင်မခြင် မလှုပ်ရှားလျှင်ပင် အသက်ရှင်နေသော နောက်ထပ် နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် တစ်ယောက် ရှိနေပေသေး၏။

နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်များသည် သူတို့ စိတ်ရှိတိုင်း လုပ်တတ်ကြသည့် ကြမ်းတမ်းပြီး ရက်စက်သော လူများဖြစ်၏။ တစ်ပါးသူ ပြောသည်ကို ငြိမ်ငြိမ်ဆိမ်ဆိမ်ဖြင့် နာခံမည့် လူမျိုး မဟုတ်ကြချေ။

“အဲ့လိုဆို နင်ငါနဲ့လိုက်ခဲ့။ ငါ့ဝေယျာဝစ္စ ကိစ္စတွေကို ကူလုပ်ပေးဖို့ တစ်ယောက်ယောက်ကို လိုအပ်လို့လို့ သူတို့ကို ငါပြောလိုက်မယ်။ ဒီလို ကိစ္စလေးလောက်ကို သူတို့လည်း မကန့်ကွက်လောက်ပါဘူး”

“အင်း” အန်လင်းအာက အလျင်အမြန် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ယခုမှပင် သူမ စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့၏။

နောက်တစ်နေ့၊ သူ့တောင်းဆိုချက်ကို သဘောတူကြောင် နေမင်းကလန် အကြီးအကဲက ရန်ကိုင်ကို လာပြောခဲ့၏။ ရန်ကိုင်ကလည်း အန်လင်းအာကိုပါ သူနှင့်အတူ ခေါ်သွားလိုကြောင်း တစ်ခါတည်း ပြောခဲ့၏။

အကြီးအကဲသည် ခဏလောက်သာ စဉ်းစားလိုက်ပြီး ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။ ယခုကဲ့သို့ ကိစ္စလေးအတွက်နဲ့ ကလန်ခေါင်းဆောင်ကို သွားအလုပ်ရှုပ်စရာ မလိုချေ။

ကျိုးချဲတို့ကို ပြောပြီးနောက် ရန်ကိုင်သည် အန်လင်းအာနှင့်အတူ နန်းတော်မှ ထွက်လာခဲ့၏။

အန်လင်းအာကို ရန်ကိုင်နှင့်အတူ နေထိုင်ခွင့် ပေးသော်လည်း ရန်ကိုင်ကဲ့သို့ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ပေါ် တက်ခွင့် မပေးခဲ့ဘဲ အောက်ဘက်တွင်သာ နေခိုင်းခဲ့၏။

သို့သော် ၎င်းသည် အန်လင်းအာအတွက် ထူးခြား မသွားခဲ့ပေ။ ရန်ကိုင်နှင့် အဝေးကြီးတွင် မနေရသရွေ့ သူမအတွက် အဆင်ပြေ၏။ သူမ ယခုကဲ့သို့ လုံခြုံနေရခြင်းမှာ ရန်ကိုင်သည် သူမအား ကာကွယ်ပေးထားသောကြောင့် ဖြစ်ကြောင်း အန်လင်းအာ သိ၏။ ရန်ကိုင်သာ မရှိလျှင် သူမသည် ယခုအချိန်၌ နတ်ဘုရားသစ်ပင်အတွက် အာဟာရဖြစ်လျှင်ဖြစ်၊ မဖြစ်လျှင် နေမင်းကလန်အတွက် ကစားစရာ တစ်ခု ဖြစ်နေပေလိမ့်မည်။

ထိုကဲ့သို့ ဘဝမျိုး ရောက်သွားမည်ကို အန်လင်းအာ အရမ်း ကြောက်မိ၏။ ပင်စည်ထက်တွင် ရန်ကိုင်သည် အက်ကြောင်းမှ တစ်ဆင့် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ထဲသို့ ယန်အရည်စက် အနည်းငယ် ချပေးလိုက်၏။ ယမန် နေ့ကကဲ့သို့ နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် သူ့နှင့် ဆက်သွယ်ရန် ကြိုးစားလာသေး၏။ သို့သော် နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် သူ့ကိုယ်သူ ကောင်းကောင်း မဖော်ပြတတ်သေးချေ။

ရန်ကိုင်သည် နတ်ဘုရားသစ်ပင် အူတိုင် ရှိရာသို့ စိတ်စွမ်းအင် ပို့လွှတ်၍ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို ငြိမ်သက်အောင် ကြိုးစားရင်း သူ့ကိုယ်သူ မည်ကဲ့သို့ သရုပ်ဖော်ပြရမည်ကိုလည်း သင်ပေးခဲ့၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို အချိန်အတော်ကြာအောင် ယန်အရည်စက် ထောက်ပံ့လာပေးခဲ့ပြီးနောက် ၎င်းသည် ရန်ကိုင်အပေါ် မှီခိုလာရုံသာမက ရန်ကိုင်က ၎င်းကို နှစ်သိမ့်ပေးသည့် အချိန်၌ ချက်ချင်း တည်ငြိမ်သွားသည့် အပြင် ပျော်ပင်ပျော်သွားခဲ့သေး၏။

ဤသို့ဖြင့် အချိန်သည် တဖြည်းဖြည်းချင်း ကုန်ဆုံးနေခဲ့၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်နှင့် မဆက်သွယ်သည့်အချိန်၌ ရန်ကိုင်သည် အန်လင်းအာကို အဖော်ပြုပေးနေခဲ့၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင် မြန်နိုင်သမျှ မြန်မြန် ဆင့်ကဲ ပြောင်းလဲစေရန် အလို့ငှာ ရန်ကိုင်သည် အစစ်အမှန် ယန်ကျင့်စဉ်ကို တစ်ချက်ကလေးပင် မလှည့်ပတ်ခဲ့ချေ။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ ပြောင်းလဲမှုကို ၎င်းနှင့် ပုံမှန် အဆက်အသွယ် လုပ်နေသည့် ရန်ကိုင် တစ်ယောက်သာ သိ၏။

ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေသော စွမ်းအင်များသည် တဖြည်းဖြည်း သိပ်သည်းလာခဲ့ကာ အသွင်သဏ္ဍာန် ပြောင်းလဲမှုတစ်ခုခု ဖြစ်ပွားခါနီး ဖြစ်လာခဲ့၏။

တစ်လနှင့်တစ်ရက်လောက် ကြာပြီးနောက် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ထဲသို့ စိတ်စွမ်းအင် ပို့လွှတ်ကြည်သည့် အခါ နတ်ဘုရားသစ်ပင် အူတိုင်မှ စိတ်စွမ်းအင်လှိုင်းများ ထွက်ပေါ်လာသည်ကို ရန်ကိုင် ခံစားမိလိုက်၏။ ယခု အပြည့်အဝ မွေးဖွားလာခဲ့ပြီ ဖြစ်သော အသိစိတ် သေးသေးလေး တစ်ခုကို ရန်ကိုင် အသေအချာ ခံစားနေမိ၏။

ရန်ကိုင် ထိတ်လန့်သွားခဲ့ပြီး နတ်ဘုရားသစ်ပင် အူတိုင်ကို ကောင်ကင်စိတ်အာရုံ ထုတ်လွှတ်၍ အသေအချာ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်၏။

သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံသည် နတ်ဘုရာသစ်ပင်၏ အူတိုင်ကို ထိသွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် အူတိုင်ဆီမှ ပူပြင်းလှသည့် အရှိန်အဝါတို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်၏ ဝိဥာဉ်ပုံရိပ်ကို ချက်ချင်း ရစ်ပတ်သွားခဲ့၏။

မိဘရင်ခွင်ထဲ ပျော်ရွှင်စွာ ရယ်မောနေသည့် မွေးကင်းစ ကလေးတစ်ယောက်၏ ရယ်သံကဲ့သို့သော အသံတစ်သံ နတ်ဘုရားသစ်ပင် အူတိုင်ဆီမှ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။

သူ့တွင် တေဇောဓါတ်အသိစိတ်ပင်လယ် ပိုင်ဆိုင်ထား၍သာ ကံကောင်းသွားခဲ့၏။ တေဇောဓါတ် အသိစိတ်ပင်လယ်ကိုသာ ပိုင်ဆိုင်ထားခြင်း မရှိခဲ့လျှင် နတ်ဘုရားသစ်ပင် ထုတ်လွှတ်လိုက်သည့် အရှိန်အဝါ၏ ရစ်ပတ်ခြင်း ခံလိုက်ရသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သူ့ဝိဥာဉ်ပုံရိပ် ချက်ချင်း လောင်ကျွမ်း ခံလိုက်ရပေလိမ့်မည်။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်ဆီ သူ့အတွေးကို ပို့လွှတ်လိုက်မှပဲ သူ့အား ရစ်ပတ်ထားသော အရှိန်အဝါသည် တဖြည်းဖြည်း ပြန်လည် လျော့ကျသွားခဲ့၏။

ထိုအခြင်းအရာကြောင်း ရန်ကိုင် မရယ်ဘဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့၏။ ယခုအချိန်၌ နတ်ဘုရား သစ်ပင်သည် အပြည့်အဝ ဆင့်ကဲပြောင်းလဲသွားခြင်း မရှိသေးချေ။ သို့သော် အသိစိတ်ရရန်အတွက် ခြေတစ်လှမ်းသာ လိုတော့၏။

ထိုအသိစိတ်လေး စိတ်ပျက်သွားသည်ကို သတိပြုမိသော် ရန်ကိုင်က နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို အမြန် ပြန်နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်ရာ အသိစိတ်လေးသည် နောက်တစ်ဖန် ပြန်လည် မြူးကြွလာခဲ့၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်နှင့် နှစ်နာရီလောက်ကြာအောင် အချိန်ဖြုန်း ဆော့ကစားပေးလိုက်ပြီးနောက် နတ်ဘုရား သစ်ပင်အူတိုင်သည် တဖြည်းဖြည်း တည်ငြိမ်သွားခဲ့ပြီး အိပ်မောကျသွားခဲ့၏။ မည်သည့် စိတ်စွမ်းအင်လှိုင်းကိုမှ မထုတ်လွှတ်တော့ချေ။

ရန်ကိုင် သက်ပြင်းတစ်ချက်လိုက်ပြီး ပင်စည်ထဲမှ သူ့အသိစိတ်ကို ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်၏။ အပြင်ရောက်သည်နှင့် သူ့တစ်ကိုယ်လုံး အရမ်းကိုမှ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်သလို ရန်ကိုင် ခံစားလိုက်ရ၏။

အပြည့်အဝ ဆင့်ကဲပြောင်းလဲသွားခြင်း မရှိသေးသည့် သက်ရှိအသွင်သဏ္ဍာန်နှင့် ဆက်ဆံရခြင်းသည် သူတော်စင် အဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်ကို တိုက်ခိုက်ရသည်ထက်ပင် ပိုခက်ခဲသလို ရန်ကိုင် ခံစားလိုက်ရ၏။ ထိုအသိစိတ်လေးသည် ဘာကိုမှ မသိသေးဘဲ သူ့ခံစားချက်များကို အမူအရာဖြင့်သာ ဖော်ပြနိုင်၏။

ဤနေရာတွင် ဖြစ်ပျက်သွားသည်များကို နေမင်း ကလန်သားများ မသိစေရန် အလို့ငှာ ရန်ကိုင်သည် ထိုကလေးကြမ်းလေးကို အဆက်မပြတ် ချော့မြူခဲ့ရ၏။ ထိုကဲ့သို့ ချော့မြူခဲ့ရသဖြင့် သူ့စိတ်စွမ်းအင်လည်း အတော့်ကိုမှ ကုန်ခမ်းသွားခဲ့ရ၏။

သို့သော်လည်း အခြေအနေသည် ရန်ကိုင် မျှော်လင့်ထားသည်နှင့် အနည်းငယ် လွဲချော်နေခဲ့၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို ယန်အရည်စက် တိုက်ကျွေး ရခြင်းသည် သူနှင့် အန်လင်းအာတို့အတွက် အချိန်ဆွဲလိုသည်က တစ်ကြောင်း၊ နတ်ဘုရားသစ်ပင် အပြည့်အဝ ဆင့်ကဲပြောင်းလဲသွားပြီးချိန် မည်ကဲ့သို့သော သက်ရှိမျိုး ဖြစ်လာမည်ကို စောင့်ကြည့်လိုသည်က တစ်ကြောင်း တို့ကြောင့် ဖြစ်ပေ၏။

သို့သော် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို ယန်အရည်စက် တောက်လျှောက် တိုက်ကျွေးခဲ့သဖြင့် နတ်ဘုရား သစ်ပင်သည် သူ့အပေါ် မှီတွယ်၊ ယုံကြည်ကိုးစား လာလိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင် မထင်မှတ်ထားခဲ့ချေ။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် ရန်ကိုင်အား သူ့မိသားစုဝင် တစ်ယောက်နှင့် အထင်လွဲမှားနေသည့်ပုံပင်။

အချို့သတ္တဝါလေးများ မွေးမွေးလာခြင်း ပထမဆုံး မြင်သည့် မျက်နှာကို မိဘဟု သတ်မှတ်သည့် ပုံမျိုးပင်။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ လက်ရှိ အခြေအနေကို ယခုကဲ့သို့သာ ဖော်ပြနိုင်ပေ၏။ သူ့ထင်မြင်ချက်နှင့် ပက်သက်၍ အတပ်မဆိုအပ်သော်ငြား မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ ယခုအခြေအနေသည် ဆိုးရွားသော အဖြစ်အပျက် တစ်ခုမဟုတ်ချေ။

ခဏလောက် အနားယူပြီးနောက် ရန်ကိုင် အားပြန်ပြည့်လာခဲ့၏။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် ရန်ကိုင်နှင့် အချိန်အတော်ကြာသည်အထိ ဆော့ကစား ခဲသည့်အတွက် အားအင်ကုန်ခမ်း မောပန်းသွားသည့်ပုံပင်။ နောက်ရက်များအတွင်း ပင်စည်ထဲသို့ သူ့အသိစိတ်ကို ရန်ကိုင် ပို့လွှတ်ကြည့်လိုက်သော်လည်း နတ်ဘုရား သစ်ပင်သည် တိတ်ဆိတ်မြဲ တိတ်ဆိတ်နေခဲ့၏။

ငါးရက်ကြာပြီးမှသာ နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်နိုးလာခဲ့၏။

ယခုတစ်ကြိမ်၌ ၎င်း၏ အသိစိတ်သည် ပို၍ ကြည်လင် ရှင်းလင်းလာခဲ့လေပြီ။ ရန်ကိုင်၏ ဝိဥာဉ်နှင့် အတူတူ ကစားနိုင်ရုံမက နည်းနည်းပါးပါးပင် ပြောဆိုဆက်သွယ် နိုင်လာခဲ့လေပြီ။

သို့သော်လည်း ၎င်း၏ အတွေးများသည် မသဲမကွဲ၊ ဝိုးတဝါးတား ဖြစ်နေသဖြင့် အများစုကို ရန်ကိုင် နားမလည်နုင်ခဲ့ချေ။ တစ်ယောက်ယောက် သူ့ကိုယ်သူ စကားပြောနေသည်ကို နားထောင်နေရသည်နှင့်ပင် တူ၏။

ရန်ကိုင်လည်း ကူကယ်ရာမဲစွာဖြင့်သာ ပြုံးလိုက်နိုင်ပြီး နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို တတ်နိုင်သလောက် အဖော်ပြုပေးလိုက်၏။

ယခုကဲသို့ အချိန်ဖြုန်းခြင်းသည် စိတ်ရောကိုယ်ပါ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်ရ၏။

အချိန်သည် တရွေ့ရွေ့ ကုန်ဆုံးနေခဲ့၏။ နေမင်းကလန်သားများသည် နေ့စဉ်နေ့တိုင်း အခြေအနေကို လာရောက်စစ်ဆေး၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည်း ရက်အနည်းငယ်ကြာ တစ်ခါ နိုးလာတတ်ပြီး နိုးလာပြီးသည့် အချိန်တိုင်း ၎င်း၏ ဝိဥာဉ်သည် ယခင်ကထက် ပို၍ ပြီးပြည့်စုံလာ၏။ နိုးလာပြီး ရန်ကိုင်နှင့် စိတ်ရှိသလောက် ဆော့ကစားပြီးနောက် နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်အိမ်မောကျသွား၏။

နောက်ပိုင်း နတ်ဘုရားသစ်ပင် အိပ်မောကျသည့် ရက်အပိုင်းအခြားသည် ပိုပို၍ တိုတောင်းလာခဲ့၏။ အစပိုင်းတွင် ငါးရက်ဆက်တိုက် အိပ်စက်သော်ငြား နောက်ပိုင်းရောက်လာသည်နှင့် လေးရက်၊ လေးရက်မှတစ်ဆင့် သုံးရက်၊ ထို့နောက် နှစ်ရက်…

၎င်း၏ အတွေးများသည်လည်း ယခင်ကထက် ပိုမို ကြည်လင်လာခဲ့ရာ နတ်ဘုရားသစ်ပင် ဆင့်ကဲပြောင်းလဲခြင်း ပြီးဆုံးတော့မည်မှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်၏။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း(၇၇၁) ခြေလွန်လက်လွန်

ရန်ကိုင်သည် နတ်ဘုရားသစ်ပင် ပြီးပြည့်စုံသော အသိစိတ် ပိုင်ဆိုင်သည်အထိ ဆက်လက် ကူညီပေးနေခဲ့၏။

ထိုကဲ့သို့ ထပ်တလဲလဲ လုပ်ဆောင်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်သည် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို သက်ရှိတစ်ဦး အဖြစ် သဘောထားလာခဲ့လေပြီ။ ၎င်းတွင် ကိုယ်ပိုင် ခံစားချက်၊ စဉ်းစားနိုင်စွမ်းတို့ ရှိလာခဲ့ပြီး ယခင်ကကဲ့သို့ မိုးထိတမျှ မြင့်မားလှသော သစ်ပင်ကြီးတစ်ပင်သက်သက် မဟုတ်တော့ချေ။

ရန်ကိုင်သည် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို တောက်လျှောက် အဖော်ပြုပေးနေသည့်အတွက် နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် ရန်ကိုင်နှင့် တဖြည်းဖြည်း ရင်းနှီးလာခဲ့၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ လက်ရှိအသိစိတ်သည် ဘာမှ မသိသော ကလေးဆိုးလေး တစ်ယောက် အဆင့်တွင်သာ ရှိသေး၏။ ရန်ကိုင်ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွါး သူ့ဆီ လာရောက် လည်ပတ်တိုင်း နတ်ဘုရားဝိဥာဉ် ပျော်၏။ ရံဖန်ရံခါ သူ့လက်ကို ဆွဲ၍ သစ်ပင်ပင်စည်ထဲ လျှောက်ပတ်၏။

၎င်း၏ အတွေးများသည် အတော်လေးကို ရိုးရှင်းလှ၏။ ရှင်းရှင်းပြောရလျှင် အညစ်အကင်း ကင်းစင်သည့် အဖြူရောင် ပိတ်သားတစ်လွှာဟုပင် ဆိုနိုင်၏။

ရန်ကိုင် လာသည့်အခါ ပျော်ပြီး ရန်ကိုင် ထွက်သွားသည့် အခါက ဝမ်းနည်း၏။ ထိုအဖြစ်အပျက်ကြောင့် ရန်ကိုင်လည်း အရမ်းကို ပျော်နေခဲ့၏။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ ဖြူစင်မှုကြောင့် ရန်ကိုင်ပင် သူ့ကိုယ်သူ မလုံမလဲ ဖြစ်သွားခဲ့ရ၏။

ရန်ကိုင်နှင့် ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ဆက်သွယ်နေစဉ် အတောအတွင်း နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ အသိစိတ်သည် တစ်စထက်တစ်စ တိုးတက်လာခဲ့၏။

တစ်နေ့ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ထဲသို့ သူ့အသိစိတ်ကို ထုတ်လွှတ်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ မယုံကြည်နိုင်စရာ အတွေးတစ်ခုကို သူကြားလိုက်၏။ ခဏအကြာ၌ နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ အသိစိတ်သည် သူ့ဆီ ပြေးလာပြီး သူ့ရှေ့ဝဲလျက် ရန်ကိုင်ကို ရင်းရင်းနှီးနှီး ပွေ့ဖက်လိုက်၏။

ထိုအခြင်းအရာကြောင့် ရန်ကိုင် မှင်သက်သွားခဲ့ပြီး နတ်ဘုရားသစ်ပင်နှင့် ဆက်သွယ်ရန် ကြိုးစားလိုက်၏။

သို့သော် အသက်တစ်ရှိုက်စာ အတွင်းမှာပင် နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် သူပြောသည်ကို တုန့်ပြန် လာမည်ဟု ရန်ကိုင် မထင်ထားခဲ့ပေ။ ထိုအတွေးသည် သိပ်ပြီး မကွဲပြားမရှင်းလင်းသော်ငြား အနည်းဆုံး နတ်ဘုရား သစ်ပင် ဘာပြောချင်နေသည်ကို သူနားလည်နိုင်၏။

ရန်ကိုင် ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးလိုက်၏။ နောက်ဆုံး နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် အသိစိတ်တစ်ခုကို အောင်အောင် မြင်မြင် ဖြစ်တည်စေလိုက်နိုင်လေပြီ။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို အချိန်အတော်ကြာအောင် ယန်အရည်စက် တိုက်ကျွေးလာခဲ့ပြီး နောက်ဆုံး၌ နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ ဆင့်ကဲပြောင်းလဲခြင်း ဖြစ်စဉ် ပြီးဆုံးသွားခဲ့၏။ ထိုဆင့်ကဲ့ပြောင်းလဲခြင်း ဖြစ်စဉ် ပြီးဆုံးရန်အတွက် ရန်ကိုင်၏ အကူအညီလည်း တော်တော်လေးကို ပါခဲ့သည်ဟု ဆို၍ရပေ၏။ ရန်ကိုင်သာ မရှိလျှင် ဆင့်ကဲပြောင်းလဲခြင်း ပြီးဆုံးရန် အချိန်အကြာကြီး လိုအပ်ပေလိမ့်မည်။

တစ်ခုခုကို ပြီးအောက်အောင်မြင်အောင် လုပ်ဆောင်နိုင်လိုက်သလို ရန်ကိုင် ခံစားလိုက်ရ၏။ တစ်မျိုး ပြောရလျှင် သူစောင့်ရှောက်လာသည့် ကလေးလေး မတ်တပ်ရပ်လမ်းလျှောက် နိုင်သည်ကို မြင်လိုက်ရသလိုပင်။

သို့သော် နတ်ဘုရားသစ်ပင်တွင် သင်ယူစရာ အများကြီး ရှိသေး၏။

ရန်ကိုင်သည် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို အတွေးပို့လွှတ်၍ ၎င်း၏ အတွေးများကို မည်ကဲ့သို့ ဖော်ပြရမည်ကို သင်ကြားပေးလိုက်၏။ သို့သော် ထိုကောင်လေးသည် အရမ်းကိုမှ ကဲလှ၏။ ကောင်ဆိုးလေးသည် ထိုအရာများကို မသင်ကြားချင်ဘဲ ရန်ကိုင်နှင့် ဆော့ကစားဖို့ကိုသာ စိတ်ဝင်စားနေခဲ့၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်နှင့် အချိန်အတော်ကြာအောင် ဆော့ကစားနေပြီးနောက် ရန်ကိုင်သည် သူ့ဝိဥာဉ်ပုံရိပ်ကို နတ်ဘုရားသစ်ပင်ထဲမှ ပြန်ရုတ်လိုက်၏။

ခဏအကြာ၌ သစ်ကိုင်းလေးများ ရန်ကိုင်ဆီ ကွေးကျလာပြီး တစ်ချိန်တည်းမှာပင် နတ်ဘုရား သစ်ပင်ဆီမှ သတင်းစကားတစ်ခုကို ရန်ကိုင် ကြားလိုက်၏။

မှင်သက်သွားခဲ့ပြီး သူ့ဆီ ကွေးကျနေသော သစ်ကိုင်းများဆီ မော့ကြည့်လိုက်ရာ သစ်ကိုင်း တစ်ကိုင်းချင်းစီတွင် ရွှေရောင်အသီးတစ်လုံးစီ ရှိနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

“ငါ့ကို ပေးတာလား” ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးနောက် ရန်ကိုင်က မေးလိုက်၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်က ခေါင်းညိတ်နေသည့်အလား သစ်ကိုင်းလေးများ အနည်းငယ် တုန်ခါသွားခဲ့၏။

ရန်ကိုင်က ပြုံး၍ ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီးနောက် ပြန်ပြောလိုက်၏ “မင်းရဲ့ စေတနာအတွက် ကျေးဇူးပဲ။ ဒါပေမယ့် အဲ့အသီးတွေကို ငါလက်မခံနိုင်ဘူး”

သူ့ကို နေမင်းကလန်မှ ပညာရှင်များ မျက်ခြေမပြတ် စောင့်ကြည့်နေရာ သူသာ ထိုအသီးများကို ယူလိုက်ပါက သူ့ဆီ ပြဿနာ တစ်ပုံတစ်ခေါင်း ရောက်လာပေလိမ့်မည်။ ရန်ကိုင်သည် ထိုအသီးများကို မြင်ကတည်းက သားရေ ကျနေသော်ငြား တစ်ခါမှ မခူးခဲ့ချေ။

သို့သော် နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် အရမ်းကိုမှ ခေါင်းမာလှ၏။ လက်မလျှော့သေးဘဲ သစ်ကိုင်းများကိုသာ ဆက်လက် ကွေးထားခဲ့၏။

ရန်ကိုင် မည်သို့ပင် ငြင်းဆန်ပါ‌စေ အလုပ်မဖြစ်ခဲ့။ နောက်ဆုံး နတ်ဘုရားသစ်ပင်က သစ်ကိုင်းများကို လှုပ်ခါလိုက်ရာ သစ်ကိုင်းထက်မှ သစ်သီးများ ရန်ကိုင် လက်ထဲသို့ အလိုလို ပြုတ်ကျလာခဲ့လေ၏။

ရန်ကိုင် မျက်နှာ မည်းမှောင်သွားခဲ့ပြီး လက်ရှိ အခြေအနေကို မည်ကဲ့သို့ ရှင်းပြရမှန်း နားမလည် နိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် တစ်ခုခုကို ပြီးမြောက် အောင်မြင်သွားအောင် လုပ်ဆောင်လိုက်နိုင်သည့် အတွက်ကြောင့် ပျော်ရွှင်နေသည့်အလား သစ်ကိုင်းများကို ဟိုမှသည်သို့ ယိမ်းနွဲ့နေခဲ့၏။

သူ့လက်ရှိထဲ ရင့်မှည့်နေသော သစ်သီး (၇)လုံးကို စိုက်ကြည့်ရင်း ရန်ကိုင်မှာ ရယ်ရခက်၊ ငိုရခက် ဖြစ်နေခဲ့၏။ သို့သော် ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးနောက် နတ်ဘုရားသစ်ပင်က သူ့အား ပေးလာမှဖြင့် ယူလိုက်မည်ဟုသာ ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။ ထို့နောက် ပင်စည်ပေါ်မှ ခုန်ဆင်းလိုက်ပြီး အနားရှိ နေမင်း ကလန်သားများကို အော်ခေါ်လိုက်၏။

ရန်ကိုင် အော်သံကို ကြားသည်နှင့် သူ့အား စောင့်ကြည့်နေသော နေမင်းကလန်မှ ပညာရှင်များ ချက်ချင်း ရောက်ချလာခဲ့၏။ သို့သော် ရန်ကိုင် လက်ထဲရှိ အသီးများကို မြင်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ချက်ချင်း ဒေါသထွက်သွားခဲ့ပြီး “ကောင်လေး၊ နတ်ဘုရားသစ်ပင်က သစ်သီးတွေကို ခိုးယူရဲတယ်ပေါ့။ မင်းသေချင်နေတာပဲ”

ရန်ကိုင်က သူ့အား အော်ပြောလိုက်သည့် လူဆီ လှည့်၍ အေးစက်စက် လေသံဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်၏ “ကျုပ်ခိုးတာ မဟုတ်ဘူး။ သူ့ဘာသာ ပြုတ်ကျလာတာ”

“မဟုတ်တရုတ်တွေ လာမပြောနဲ့။ နတ်ဘုရား သစ်ပင်က အသီးတွေက ရင့်နေတယ် ဆိုရင်တောင် ဘာမှမဖြစ်ဘဲ သစ်ကိုင်းပေါ်မှာ နှစ်တစ်ရာလောက် ဒီအတိုင်း ဆက်ရှိနေနိုင်တယ်ကွ။ မဟုတ်တရုတ်စကား ပြောတဲ့ မင်းပါစပ်က တကယ်ကို ချီးကျူးစရာပဲ”

“ကျုပ်ဘာမှ မခိုးခဲ့ဘူးလို့ ပြောပြီးသွားပြီလေ။ ကျုပ်သာ ခိုးခဲ့ရင် ခင်ဗျားတို့ကို ခေါ်နေမှာတောင် မဟုတ်ဘူး။ ကျုပ်ဘာသာပဲ စားပစ်လိုက်မှာ” ရန်ကိုင်လည်း ရှင်းပြဖို့ရာ အရမ်းကို ပျင်းလှသဖြင့် သစ်သီးများကို ထိုပညာရှင်များဆီသာ ပစ်ပေးလိုက်၏။

နေမင်းကလန်မှ ပညာရှင်များသည် သုန်မှုန်နေသော အမူအရာဖြင့် ရန်ကိုင် ပစ်ပေးလိုက်သော အသီးများကို အမြန် လှမ်းဖမ်းလိုက်၏။

ရန်ကိုင်က ကြိမ်းမောင်းစကား ဆိုခဲ့သည် လူကြီဂက အေးစက်စက် လေသံဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့၍ “မင်းလုပ်ခဲ့တာတွေ အတွက် အပြစ်ကနေ လွတ်မယ် မထင်နဲ့။ ဒီကိစ္စကို ခေါင်းဆောင်ဆီ ပြန်တင်ပြမယ်။ မင်းဘယ်လို ဆက်ဖြစ်မလဲ ကြည့်ရသေးတာပေါ့”

ရန်ကိုင်ကမူ သူတို့ပြောသည်ကို နည်းနည်းမှပင် ဂရုမစိုက်ဘဲ အထင်တသေးဖြင့်သာ နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်၏။

ထိုအချိန်မှာဘဲ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ အဖျက်စွမ်းအင်တို့ လေထုတစ်ခုလုံး ပြည့်နှက်သွား၏။ မည်သူမှ မတုန့်ပြန်နိုင်သေးခင်မှာပင် များစွာသော ရွှေရောင်ကြာပွတ်များသည် နေမင်းကလန်သားများဆီ ရိုက်ချလာခဲ့၏။

အန္တရာယ် အငွေ့အသက်ကို ခံစားမိသည်နှင့် နေမင်းကလန်သားများ၏ အမူအရာ အပြောင်းလဲကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး အလျင်စလို ရှောင်ရှားလိုက်ကြ၏။

ကံမကောင်းစွာဖြင့် ထိုတိုက်ခိုက်မှုများသည် မြန်ဆန်ရုံမက အလွန့်အလွန်ကိုလည်း များပြားနေလေရာ သူတို့ထဲက မည်သူကမှ မရှောင်ရှားနိုင်ခဲ့ချေ။ ဘာတွေ ဖြစ်ပျက်နေမှန်း မသိသေးခင်မှာပင် တစ်ယောက် ချင်းစီတိုင်းသည် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ အရိုက်ခံရ ပြီးသွားလေပြီ။

မရေမတွက်နိုင်သော ကြာပွတ်ချက်များကြောင့် နေမင်းကလန်သားများ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာ ရသွားခဲ့ကြ၏။ ထိုမြန်ဆန်လှသော တိုက်ခိုက်မှုများနှင့် ရင်ဆိုင်ရသည့်အခါ သူတို့အကုန်လုံး ခုခံနိုင်စွမ်း ကင်းမဲ့သွားခဲ့ရ၏။

အားနည်းသည့် နေမင်းကလန်သား တစ်ယောက် ဆိုလျှင် အရိုးပင်မကျန်ရစ်ဘဲ သွေးစသွေးနများအဖြစ် တိုက်ရိုက် ပေါက်ကွဲထွက်သွားခဲ့၏။

ထိုရုတ်တရက် အဖြစ်အကြောင့် ရန်ကိုင်မှာ လုံးဝကို မှင်သက်နေ၏။ အန်လင်းအာသည် ထိုသွေးပျက်ဖွယ် မြင်ကွင်းကို အထိတ်တလန့်ဖြင့် ကြည့်ရင်း ရန်ကိုင်နောက် ပြေးပုန်းလေ၏။

လွင့်ပျံထွက်သွားသော နေမင်းကလန်သားများသည် သူတို့ကိုယ်သူတို့ ခြေခိုင်အောင် မရပ်နိုင်သေးခင်မှာဘဲ ရွှေရောင်ကြာပွတ်ရိုက်ချက်များ သူတို့ဆီသို့ ထပ်မံ ရောက်ရှိလာခဲ့ပြန်လေ၏။ တိုက်ခိုက်မှုများကို မြင်နိုင်သော်လည်း များပြားလှသော တိုက်ခိုက်မှုများကို မခုခံနိုင်ခဲ့ကြချေ။

ကြာပွတ်ရိုက်သံတို့ အဆက်မပြတ် မြည်ဟည်းနေပြီး ယခုအချိန်၌ နေမင်းကလန်သား တစ်ယောက်ချင်းစီ တိုင်းသည် အချက်တစ်ရာထက်မက အရိုက်ခံထားရ၏။ မျက်တောင် တစ်ခတ်အတွင်းမှာပင် နေမင်းကလန်မှ ပညာရှင်ငါးယောက် သေအံ့ဆဲဆဲ ဖြစ်သွားခဲ့ကြ၏။

ရန်ကိုင်က သူ့နောက်ဘက်ရှိ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို အံ့အားသင့်တကြီးဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

ယခုအချိန်၌ မည်သည့်လေမှ မတိုက်ခတ် နေသော်ငြား နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ အရွက်များသည် အရူးအမူး လှုပ်ခါနေခဲ့၏။ သိပ်သည်းလှသော သစ်ကိုင်းများသည်လည်း ဒေါသပုန်ထနေသည့်အလား ပြင်ပြင်းထန်ထန် လှုပ်ခါရမ်းနေခဲ့၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ အလယ်ဗဟိုမှ သာမန် မျက်လုံးနှင့်ပင် မြင်နိုင်သော ရွှေရောင်အလင်းတန်းတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ကြာပွတ်ရှည်ကြီးများအဖြစ် သိပ်သည်းသွားခဲ့၏။

သေခါနီးဆဲဆဲ ဖြစ်နေကြသော နေမင်းကလန်သား များသည် ထိုကြာပွတ်များဖြင့် ထပ်မံရိုက်နှက်ခြင်း ခံရပြန်၏။

အရိုးများ တစ်စစီ ကျိုးကြေကုန်ပြီး အသားစ အသားနတို့သည်လည်း ပြန့်ကြဲကုန်ကာ နေရာတစ်ခွင် သွေးညှီနံ့တို့ဖြင့် မွှန်သွားခဲ့၏။

ထိုလူများ၏ ရန်ကိုင်အပေါ် ရိုင်းရိုင်းပြပြ ဆက်ဆံသည့် အတွက် နတ်ဘုရားသစ်ပင် ဒေါသထွက်သွားသည့် ပုံပင်။

ရန်ကိုင်မှာ လုံးဝကို ကြက်သေသေနေ၏။ ယခုကဲ့သို့ ဖြစ်လာမည်ဟု သူတစ်ခါမှ မမျှော်လင့်ထားခဲ့ချေ။

ပြဿနာ မဖြစ်ရလေအောင် ထိုအသီးများကို နေမင်းကလန်သားများဆီ ပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။ တကယ်တော့ တိုက်ပွဲသာ ဖြစ်ပါက သူ့အနေဖြင့် ယခုနေရာမှ အသက်ရှင်လျက် ထွက်သွားနိုင်ဖို့ မသေချာချေ။ ထွက်ပေါက် မည်သည့် နေရာတွင် ရှိသလဲ ဆိုသည်ကိုပင် သူမသိပေ။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် ယခင်ကနှင့် မတူဘဲ ကိုယ်ပိုင် အသိစိတ် ပိုင်ဆိုင်ပြီးပြီကို သိထားသော်လည်း သူ့အား ရိုင်းရိုင်းပြပြ ဆက်ဆံသည့်အတွက် နတ်ဘုရား သစ်ပင်သည် ထိုလူများကို တိုက်ခိုက်လိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင် မထင်ထားခဲ့ချေ။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ တိုက်ခိုက်မှုများသည် စည်းစနစ် ကျမှုမရှိ။ သိုင်းမချတတ်သောသော ကောင်လေး တစ်ယောက် စိတ်ရှိတိုင်း ထင်သလို တိုက်ခိုက်နေသည် နှင့်ပင် တူသေး၏။ သို့သော် ခွန်အား ကွာခြားချက်ကြောင့် တိုက်ခိုက်မှုသည် စနစ်မကျသော်ငြား နေမင်းကလန်မှ ကျင့်ကြံသူအားလုံး ခုခံနိုင်ခြင်း မရှိခဲ့ချေ။

“ရန်ကိုင်…” အန်လင်းအာက အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့ဖြင့် အော်ခေါ်လိုက်၏။ သူမ တစ်ကိုယ်လုံး ပြင်းပြင်းထန်ထန် တုန်ရင်နေခဲ့ပြီး အင်္ကျီစကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း နားမလည်နိုင်သည့် မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် ရန်ကိုင်ကို ကြည့်လိုက်၏။

အန်လင်းအာ၏ အော်ခေါ်သံကို ကြားလိုက်မှပဲ ရန်ကိုင် အသိပြန်ဝင်လာခဲ့ပြီး နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို ဒေါသပြေသွားအောင် အမြန် ချော့လိုက်ရ၏။

ရန်ကိုင် ချော့လိုက်မှပဲ နတ်ဘုရားသစ်ပင်လည်း ဒေါသပြေသွားခဲ့ပြီး တိုက်ခိုက်မှုများကို ရပ်တန့်လိုက်၏။ ထို့နောက် မြေကြီးပေါ် ကျသွားသော သစ်သီးများကို ယူ၍ ရန်ကိုင်ကို ပြန်ပေးလိုက်၏။

“အဲ့ဒါက… ဘာလို့ အသိစိတ်ရှိနေတဲ့ပုံ ပေါက်နေရတာလဲ” အန်လင်းအာက သူမနောက်ဘက်ရှိ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်၏။

“ဘယ်ကနေစပြောရမလဲ” ရန်ကိုင်က ခါးခါးသီးသီး ပြုံးလိုက်၏။

ရန်ကိုင်နှင့် အန်လင်းအာတို့ စကားပြောနေစဉ် နတ်ဘုရားသစ်ပင် ရွှေရောင်ကြာပွတ်များကို ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်ပြီး သစ်ကိုင်းများထက်ရှိ ရင့်မှည့်နေသော သစ်သီးအားလုံးကို ခူးဆွတ်၍ ရန်ကိုင်ဆီ ပေးလိုက်လေ၏။

စုစုပေါင်း အလုံး (၆၀)၊ (၇၀)လောက် ရှိပြီး တစ်လုံးချင်စီးတိုင်းသည် မယုံကြည်နိုင်ဖွယ်ရာ ယန်ဓါတ် စွမ်းအင်တို့ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့၏။

ရန်ကိုင် အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက် ရှူသွင်းလိုက်၏။ ဖြစ်ပျက်သွားခဲ့သည်များကို ပြန်ပြင်၍ မရတော့ချေ။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် ရန်ကိုင်အတွက် လူပေါင်းများစွာအား သတ်ဖြတ်ဖို့ကိုပင် ဝန်မလေးခဲ့ချေ။

သို့သော် ထိုတိုက်ခိုက်မှုကြောင့် ရန်ကိုင် တကယ့်ကို အံ့အားသင့်ခဲ့ရ၏။ နေမင်းကလန်မှ ကျင့်ကြံသူများသည် မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင်များ ဖြစ်ကြသော်လည်း နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ တရစပ်တိုက်ခိုက်မှုကို မည်သို့မှ မခုခံနိုင်ခဲ့ချေ။

သူ့မျက်လုံးများထဲ အေးစက်ထက်ရှသည့် အလင်းတို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းအစုံ‌ ကွေးတက်သွားခဲ့၏။

အခွင့်အရေးကောင်း တစ်ခုကို တွေ့ခဲ့လေပြီ။

“နင့်ကို စည်းခတ်ထားတဲ့ စည်းတွေကို ငါဖျက်ပေးမယ်။ နင့်ကိုယ်နင် ကာကွယ်ဖို့ ပြင်ထား” ပြောပြီးသည်နှင့် အန်လင်အား ကိုယ်ထဲရှိ စည်းတံဆိပ်များကို ချက်ချင်း ဖျက်စီးပစ်လိုက်၏။

အန်လင်းအာကိုယ်ထဲရှိ စည်းတံဆိပ်များသည် ရန်ကိုင်အတွက် စာမဖွဲ့လောက်ချေ။ ယခင်က မဖြည်ခဲ့ရခြင်းမှာ မလိုလားအပ်သော အာရုံစိုက်မှု မခံရချင်သောကြောင့်သာ ဖြစ်၏။ သို့သော် ခြေလွန်လက်လွန် ဖြစ်ပြီးသွားခဲ့ပြီ ဖြစ်သဖြင့် ဆက်လက် နှိမ့်ချနေ၍လည်း မထူးတော့ချေ။

ခဏအကြာ၌ အရပ်ရပ်မှ မရေမတွက်နိုင်သော ပုံရိပ်များ ပျံသန်းလာခဲ့၏။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ ရုတ်တရက် ဝုန်းဒိုင်းကြဲသောင်းကျန်မှုသည် နေမင်းကလန် တစ်ခုလုံးကို အလန့်တကြား ဖြစ်ကို ဖြစ်သွားစေပေလိမ့်မည်။

ရောက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် မြေကြီးပေါ် လဲလျောင်နေသော ကျိုးပဲ့သွေးသံတရဲရဲ ခန္ဓာကိုယ်များကို မြင်လိုက်ရရာ နေမင်းကလန်မှ ပညာရှင်များ ဒေါသပုန် ထကုန်ကြတော့လေ၏။ တစ်ဦးတစ်လေမှ စကားတစ်ခွန်းပင် မပြောတော့ဘဲ အကုန်လုံးသည် သတ်ဖြတ်လိုစိတ် အပြည့်ဖြင့် ရန်ကိုင်ကို တိုက်ခိုက်ရန် ပြင်လိုက်ကြ၏။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သည်နှင့် ရန်ကိုင်က ယဲ့ယဲ့လေး ရယ်မောလိုက်ပြီး နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ အသီးများကို အနက်ရောင်သိုလှောင်အိတ်ထဲ ထည့်သိမ်းလိုက်၏။ ထို့နောက် မရေမတွက်နိုင်သော ဝိဥာဉ်ဝါးမြိုအင်းဆက်များကို လွှတ်လိုက်လေ၏။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း(၇၇၂) တိုက်မှာလား၊ ဆွေးနွေးမှာလား

ရေခဲဂိုဏ်းမှ အဖြစ်အပျက် ပြီးကတည်းက ဝိဥာဉ်ဝါးမြို အင်းဆက်များကို သူတော်စင်အဆင့်အောက် မည်သည့် ပညာရှင်ကမှ ခုခံနိုင်ခြင်း မရှိသည်ကို ရန်ကိုင် သိပြီးသွားခဲ့လေပြီ။

ပထမရောက်လာခဲ့သော နေမင်းကလန်မှ အဖွဲ့သားများသည် အားမနည်းသည့်အပြင် အတော့်ကိုမှ လူအင်အား တောင့်တင်းလှသော်လည်း ၎င်းတို့ထဲ သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင် မပါဝင်ခဲ့ချေ။

ရန်ကိုင် ထုတ်လွှတ်လိုက်သော စိတ်စွမ်းအင်လှိုင်း၏ သက်ရောက်ခြင်း ခံလိုက်ရသော အသစ်ရောက်လာသည့် ပညာရှင်များသည် မည်သည့် ဒဏ်ရာမှ မရရှိခဲ့သော်ငြား ၎င်းတို့၏ အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ ဝိဥာဉ်ဝါးမြိုအင်းဆက်များ ဝင်ရောက်သွားနိုင်ခဲ့၏။ ဆိုလိုသည်ကား အချိန်တိုအတွင်း ရန်ကိုင်သည် သူတို့ အားလုံးကို သတ်ပစ်နိုင်ပေလိမ့်မည်။

ရန်ကိုင် လှုပ်ရှားလိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည်လည်း ရွှေရောင်ကြာပွတ် များစွာကို ဖန်တီး၍ ဒေါသပုန်ထနေသည့် အရူးတစ်ယောက်ပမာ တိုက်ခိုက်လိုက်၏။

တဝုန်းဝုန်း မြည်သံတို့ ဆူညံ့သွားခဲ့ပြီး အသစ်ရောက်လာသည့် နေမင်းကလန်မှ ကျင့်ကြံသူ များသည်လည်း ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထိခိုက်သွားခဲ့ရ၏။ သူတို့ထဲက မည်သူမှ ရန်ကိုင်နား မကပ်နိုင်ခင်မှာပဲ နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ ရိုက်ချက်မှန်ကာ လွင့်ထွက်သွားခဲ့ရ၏။ ကံဆိုးလှသော သူများမှာမူ နေရာတွင်ပင် ချက်ချင်း တန်းအသက်ပျောက်ခဲ့ရလေ၏။

သူ့ပတ်လည်ရှိ အခြေအနေကို တစ်ချက် စူးစမ်းကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် အမူအရာ လေးနက်သွားခဲ့၏။

အဝေးတစ်နေရာမှ ကြောက်မခန်းလိလိ အရှိန်အဝါ တစ်ခု ပျံ့နှံ့လာခဲ့ပြီး နေမင်းကလန်၏ ခေါင်းဆောင် လူအိုကြီးသည် အခြားအကြီးအကဲများနှင့်အတူ သူတို့ဆီသို့ ရောက်လာခဲ့၏။

“ခေါင်းဆောင်၊ နတ်ဘုရားသစ်ပင်နဲ့ ပက်သက်ပြီး တစ်ခုခု မှားနေတယ်” နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ တိုက်ခိုက်မှုမှ အသက်ရှင်သန်နိုင်ခဲ့သည့် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်က အလျင်အမြန် အော်ပြောလိုက်၏။

ခေါင်းဆောင်အိုကြီးက သုန်သုန်မှုန်မှုန် အမူအရာဖြင့် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို တစ်ချမ်းလှမ်းကြည့်ပြီးနောက် သူ့မျက်ဝန်အစုံ အေးစက်သွားခဲ့ရ၏။ ထို့နောက် ရန်ကိုင်ကို ထိတ်လန့်ဒေါသတကြီး စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

နေမင်းကလန်မှ အကြီးအကဲများ၏ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ကြပြီး အံ့ဩတကြီး အော်ပြောလိုက်ကြလေ၏ “ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဖြစ်နိုင်မှာလဲ”

သူတို့အားလုံးသည် သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင်များ ဖြစ်လေရာ သူတို့၏ အားကောင်းသော ကောင်းကင် စိတ်အာရုံဖြင့် နတ်ဘုရားသစ်ပင်မှ ဖြာထွက်နေသော စိတ်စွမ်းအင်လှိုင်းများကို အလွယ်တကူ အာရုံခံနိုင်၏။ ထို့အပြင် နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် သူတို့အား မလိုမုန်းထား နေသည်ကိုလည်း အသေအချာ ခံစားမိ၏။

“နတ်ဘုရားသစ်ပင်က… အသိစိတ် ရှိနေပြီလား” ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီး၏ မျက်ဝန်းအစုံ မှေးစဉ်းသွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်ကို စိုက်ကြည့်၍ လေးနက်တည်ကြည်သည့် လေသံဖြင့် မေးလိုက်၏။

ရန်ကိုင်က ပြန်ပြုံးပြလိုက်ပြီး “ခင်ဗျား ခန့်မှန်းတာ မှန်တယ်”

“မင်းလုပ်လိုက်တာလား”

“ကျုပ်လုပ်တာလို့တော့ ပြောလို့မရဘူး။ ကျုပ်က ကူညီပေးခဲ့ရုံသက်သက်ပဲ” ရန်ကိုင်က ခေါင်းခါလိုက်၏။

“အဲ့ဒါကြောင့်ပဲ နတ်ဘုရားသစ်ပင်က မင်းအပေါ် ကြင်နာပြီး ငါ့တို့ကလန်ကို ဆန့်ကျင်ဘက် လုပ်နေတာပေါ့” ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးသည် အတွေ့အကြုံ ရင့်ကျက်သည့် လူတစ်ယောက် ဖြစ်လေရာ အကြောင်းစုံကို မသိသော်ငြား လက်ရှိအခြေအနေကို မြင်ပြီးနောက် အဓိကအချက်ကို ချက်ချင်း တန်းနားလည်လိုက်၏။

အသစ်ဖြစ်လာသော အသိစိတ်သည် သူနှင့် ရင်းနှီးသူအပေါ်တွင်သာ ကြင်နာပေလိမ့်မည်။

“နတ်ဘုရားသစ်ပင်က ငါတို့ကလန်ရဲ့ ထွတ်မြတ် ရတနာကွ။ ငိုးမခွေးသူခိုးကောင်” နေမင်းကလန်၏ အကြီးအကဲ တစ်ယောက်က ဒေါသတကြီး အော်ဟစ် လိုက်၏။

“ကျုပ်ခိုးချင်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။ ကျုပ်အပေါ် ပိုပြီး ခင်တွယ်လာရုံပဲ။ ခင်ဗျားတို့ ကျုပ်ကို ဘာပြောစေချင်နေတာလဲ”

“အဲ့ကတည်းက မင်းကို သတ်ခဲ့လိုက်သင့်တာ” ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးက အတော်လေးကို နောင်တ ရနေခဲ့၏။ အခြား အကြီးအကဲများသည်လည်း အံတကြိတ်ကြိတ်ဖြင့် ရန်ကိုင်ကို မုန်းတီးစွာ စိုက်ကြည့်နေခဲ့၏။

“ဟုတ်တယ်။ ခင်ဗျား သတ်ခဲ့သင့်တယ်။ ဒါပေမယ့် အခုတော့ ကျုပ်ကို သတ်လို့ မရတော့ဘူး” ရန်ကိုင်က ယုံကြည်ချက် အပြည့်ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်၏။

“အဲ့လိုထင်နေရင် မင်းမှားသွားမှာပေါ့” နေမင်းကလန် ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီဂက မိစ္ဆာဆန်ဆန် ပြုံးလိုက်ပြီး “မသေမျိုးပထမအဆင့်လေးကများ ငါ့ရှေ့မှာ လာပြီး မောက်မာပြရဲတယ်။ သွေးနားထင်ရောက်နေတဲ့ကောင်ပဲ”

ပြောနေရင်း အားကောင်းလှဿည့် စိတ်စွမ်းအင် စီးကြောင်းတစ်ခုကို ရန်ကိုင်ဆီ ပစ်လွှတ်လိုက်၏။

ရန်ကိုင် မတုန့်ပြန်နိုင်သေးခင်မှာပင် သူ့အသိစိတ် တစ်ခုလုံး နာကျင်သွားခဲ့၏။ သူ့ဝိဥာဉ်တစ်ခုလုံး အပိုင်းပိုင်း ဆုတ်ဖြဲနေသလို ခံစားနေရပြီး ချွေးသီးလုံးတို့ သူ့နဖူးမှ စီးကျလာခဲ့ကာ နာကျင်မှုကြောင့် သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ပြင်းပြင်းထန်ထန် တုန်ခါနေခဲ့၏။

ယခင်က ထိုလူအိုကြီး၏ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်ကို အသေအချာ မသိခဲ့။ သို့သော်လည်း သူ့ဝိဥာဉ် တိုက်ခိုက်ခြင်း ခံလိုက်ရသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ထိုလူအိုကြီးဆီမှ ခံစားရသော ဖိအားသည် သူတော်စင်မ နန်နှင့် ရင်ဆိုင်နေရချိန် ခံစားရသည့် ဖိအားအောက် မနိမ့်ကျမှန်း ရန်ကိုင် တွေ့ရှိလိုက်ရ၏။

ထိုလူအိုကြီးသည် အနည်းဆုံး သူတော်စင် ဒုတိယအဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်ပေ၏။

ထိုကဲ့သို့သော ပညာရှင်တစ်ယောက်၏ ကောင်းကင် စိတ်အာရုံကို တိုက်ခိုက်မှုကို ရန်ကိုင်ပင် လျစ်လျူ မရှုရဲချေ။

သူ့အသိစိတ်ပင်လယ် တစ်ခုလုံး လှိုင်းထန်နေခဲ့ပြီး ခေါင်းတစ်ခုလုံး တဆစ်ဆစ် ကိုက်ခဲလာခဲ့၏။

ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးက ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ ထုတ်လွှတ်၍ တိုက်ခိုက်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် နေမင်းကလန် အကြီးအကဲများသည်လည်း သတ်ဖြတ်လိုစိတ် အပြည့်ဖြင့် ရန်ကိုင်ဆီ တစ်ဟုန်ထိုး ပြေးဝင်လာခဲ့ကြ၏။

ကောင်းကင်ထက်မှ နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ သစ်ကိုင်းများ အောက်သို့ ကိုင်းကျလာခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်နှင့် သူ့ကို ထောက်ကူပေးထားသည့် အန်လင်းအာကို လွှမ်းခြုံကာ သစ်ပင်ထိပ်ပိုင်းဆီသို့‌ ခေါ်သွား၏။

ထိုရုတ်တရက် အဖြစ်အပျက်ကြောင့် အန်လင်းအာလည်း အလန့်တကြား ထအော်မိလိုက်၏။ သို့သော် သူမ အသိပြန်ဝင်လာသည့် အချိန်၌ သူမနှင့် ရန်ကိုင်သည် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ပေါ် ရောက်နေခဲ့လေပြီ။

တစ်ချိန်တည်းမျာပင် များပြားလှသော စွမ်းအင် ကြာပွတ်များသည် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ထက်ဆီမှ နေမင်းကလန်မှ ပညာရှင်များဆီ ကျဆင်းလာခဲ့လေ၏။

ထိုတိုက်ခိုက်မှုများနှင့် ရင်ဆိုင်ရသော် နေမင်းကလန်မှ အကြီးအကဲများ၏ အမူအရာ အ‌ပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ကြ၏။ ယခုကဲ့သို့ ဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟု သူတို့ထဲက မည်သူမှ မထင်ထားခဲ့။ ရန်ကိုင်ကို လိုက်သတ်ချင်သော်ငြား နတ်ဘုရားသစ်ပင်က သူတို့လမ်းကို ပိတ်ကာဆီးထား၏။ နေမင်းကလန်၏ အုတ်မြစ်ကို မထိခိုက်စေလိုသည့်အတွက် ပြန်ဆုတ်ရုံသာ တတ်နိုင်ခဲ့၏။

“ခေါင်းဆာင်၊ နတ်ဘုရားသစ်ပင်က သူ့ကို ကာကွယ်ပေးနေတယ်” ပညာရှင်များထဲမှ တစ်ယောက်က မှုန်ကုန်နေသည့် အမူအရာဖြင့် ပြောလိုက်၏။

“ငါသိတယ်” ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီး၏ မျက်နှာလည်း မြူဆိုင်းနေခဲ့၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် ရန်ကိုင်ကို ကာကွယ်ပေးထားရုံမက သူတို့ ကလန်သားများကိုပင် တိုက်ခိုက်နေသေး၏။ ပိုဆိုးသည်ကား နတ်ဘုရား သစ်ပင်၏ တိုက်ခိုက်မှုများသည် သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်အောက် မနိမ့်ကျခြင်းပင်။ ထို့ကြောင့် ၎င်း၏ ခံစစ်ကို အလွယ်တကူ ချိုးဖျက် နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

နေမင်းကလန်၏ ခေါင်းဆောင်မှာ ရှက်လည်းရှက်၊ မကျေမနပ်လည်း ဖြစ်နေခဲ့၏။ သူပြုစုပျိုးထောင် လာခဲ့သော ကလေးလေးသည် အရှက်မရှိသည့် သူခိုးတစ်ယောက်၏ ခိုးယူခြင်း ခံလိုက်၏။ သို့သော်လည်း ကလေးသည် မငိုသည့်အပြင် ထိုသူခိုးနှင့်ပင် ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် လိုက်သွားနေသည်ကို ကြည့်နေရသလို ခေါင်းဆောင်အိုကြီး ခံစားလိုက်ရ၏။

“ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ငါတိုက်ခိုက်မှု ခံရပြီးမှတော့ အဲ့ကောင် အသက်ရှင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး” နေမင်းကလန် ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးက အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး သက်ပြင်း အရှည်ကြီး ချလိုက်၏။

သူ့ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်နှင့် ရန်ကိုင်ကဲ့သို့ လူငယ်လေး တစ်ယောက်ကို သတ်ရန်မှာ ပုရွက်တစ်တစ်ကောင်ကို သတ်သလို အရမ်းကိုမှ လွယ်ကူပေ၏။ သူ့တိုက်ခိုက်မှုကို ခံရပြီးသည့်နောက် ရန်ကိုင် သေမည်ဟု ခေါင်းဆောင် လူအိုကြီး အတပ်ချယုံကြည်နေခဲ့၏။

သူထိုစကားကို ပြောလိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ထက်မှ ရယ်မောသံတစ်သံ သူတို့နားထဲ ပျံ့လွင့်လာခဲ့၏။

နေမင်းကလန် အကြီးအကဲများ ထိတ်လန့်သွားခဲ့ပြီး ရယ်သံကြားရာဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ သစ်ကိုင်များကြားမှ မျက်ထောင့်နီနီ ယိုင်တိယိုင်တိုင်ဖြင့် ထွက်လာသော ရန်ကိုင်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

“သူမသေဘူးလား” ကလန်ခေါင်းဆောင် လူအိုကြီး၏ မျက်ခုံးကြောတို့ တွန့်ကွေးသွားခဲ့ပြီး “မဖြစ်နိုင်ဘူး”

ထိုလူသားကောင်လေးသည် အလွန်အမင်း အဆင့်မြင့်လှသော ဝိဥာဉ်အကာအကွယ် လက်နက်ကို ဝတ်ဆင်ထားလျှင်ပင် သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ တိုက်ခိုက်မှုကို မခုခံနိုင်သင့်ချေ။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်၏ အသိစိတ်သည် အနည်းငယ် ဝေဝါးဝါး ဖြစ်နေသေးရာ တစ်ဖက်လူ၏ ဝိဥာဉ် ထိခိုက်သွားကြောင်း သံသယ ရှိစရာ မလိုချေ။ ရန်ကိုင်သည် လူအိုကြီး၏ စိတ်စွမ်းအင် တိုက်ခိုက်မှုကို ခံလိုက်ရသော်ငြား ဒဏ်ရာသာ ရခဲ့ပြီး သေဆုံးသွားခြင်း မရှိခဲ့ချေ။

ဒုတ်… ဒုတ်…

ဒုတ်… ဒုတ်…

ခပ်အုတ်အုတ်၊ စည်းချက်ကျကျ အသံတစ်သံ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ဆီမှ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရာ အားလုံး၏ အာရုံကို ချက်ချင်းပဲ ဆွဲဆောင်သွားခဲ့၏။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် ရန်ကိုင် ဒဏ်ရာရသွားသည့် အတွက် ရူးသွပ်မတတ် ဒေါသထွက်သွားရန်ကာ ၎င်းဆီမှ ယခင်ထက်ပင် ပိုမိုအားကောင်းလှသော ရန်လိုစိတ်တို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။

ခေါင်းတဆစ်ဆစ် ကိုက်နေသော ရန်ကိုင်ပင်လျှင် ထိတ်လန့်မှုကြောင့် အေးခဲသွားခဲ့၏။ ယခုမှပဲ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို အထင်သေးမိနေသေးမှန်း သူနားလည်လိုက်၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင် အမြစ်ပတ်ပတ်လည်မှ မြေကြီးများ အက်ကွဲကုန်ပြီး သိပ်သည်းအားကောင်း လှသော ယန်စွမ်းအင်တို့ ဖြာထွက်လာခဲ့ကာ ဘေးပတ်ပတ်လည်ရှိ အရာမှန်သမျှကို လောင်ကျွမ်းသွားခဲ့၏။

နေမင်းကလန်မှ ပညာရှင်များသည် ထိုအပူစွမ်းအင်ကို သူတို့၏ အစစ်အမှန်ချီဖြင့် ခုခံလိုက်သော်ငြား သူတို့၏ အသားအရေသည် အပူလောင်ခံရသဖြင့် အနည်းငယ် နီကြင့်ကြင့် ဖြစ်သွားခဲ့၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ သစ်ကိုင်းများသည်လည်း ဦးတည်ရာမဲ့ လွှဲရမ်းနေခဲ့ပြီး များပြားလှသော စွမ်းအင် ကြာပွတ်များသည် ဘေးပတ်ပတ်လည်ရှိ အရာမှန်သမျှကို ဖျက်စီးပစ်နေခဲ့၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကြီးသည် ဘယ်မှညာသို့ အဆက်မပြတ် ယိမ်းထိုးနေခဲ့၏။

အသက်ရှိုက်စာ အနည်းငယ်လောက် ကြာပြီးနောက် နေမင်းကလန်၏ ဘိုးဘေးများ လက်ထက်ကတည်းက ဤနေရာ၌ အမြစ်တွယ်လာခဲ့သော နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ အမြစ်များ မြေကြီးထက်သို့ စတင် ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ ထွက်ပေါ်လာသည်နှင့် မြေပြင်ကို ထောက်ကန်၍ ၎င်း၏ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို အရှေ့ဘက်သို့ စတင် ရွေ့လျားလာတော့၏။

အမြစ်များသည် ရွှေရောင် တဖျတ်ဖျတ် တောက်ပနေခဲ့ပြီး စွမ်းအင်ကြာပွတ်များနှင့် ပေါင်းကာ မှင်သက်နေသော နေမင်းကလန်သားများကို စတင် တိုက်ခိုက်တော့လေ၏။

“ဟား ဟား ဟား ဟား” ရန်ကိုင်သည် နဖူးကို လက်ဖြင့်ပွတ်၍ ကောင်းကင်ပေါ်သို့ မော့ကာ အားပါးတရ အော်ရယ်တော့လေ၏။

ယခုကဲ့သို့ ဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟု သူတစ်ခါမှ မမျှော်လင့်ထားခဲ့ချေ။ နတ်ဘုရားသစ်ပင် ယခုကဲ့သို့ စွမ်းရည်ကို ပိုင်ထားသည့်အတွက် သူကိုယ်တိုင်လည်း အံ့အားသင့်ခဲ့ရ၏။

ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီး၏ စိတ်စွမ်းအင် တိုက်ခိုက်မှုကို ရန်ကိုင် အရမ်းကြီး စိတ်မပူချေ။ သူ့တွင် သူ့ဝိဥာဉ်ကို အားပြန်ဖြည့်ပေးမည့် ခြောက်ရောင်ခြယ် ဝိဥာဉ်ကြာပန်း ရှိနေသည် မဟုတ်ပေလော။

သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ကို တစ်ချက်တည်း တန်းဖျက်စီးပစ်နိုင်သော တိုက်ခိုက်မှုနှင့် မရင်ဆိုင် ရသရွေ့ သူ့ဝိဥာဉ် ထိခိုက်ဒဏ်ရာရမည်ကို ရန်ကိုင် မကြောက်ပါချေ။

ရန်ကိုင်က စိတ်လက်ပေါ့ပါးနေသော်ငြား နေမင်းကလန်သားများမှမူ သူတို့အား တိုက်ခိုက် လာနေသော နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို ကြည့်ရင်း ခွေးပြေးဝက်ပြေး ထွက်ပြေးနေခဲ့ကြ၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်အား ခဏလောက် သောင်ကျန်းခွင့် ပေးထားလိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်က အသာအယာ နှစ်သိမ့် ပေးလိုက်၏ “ဒီလောက်ဆို ရလောက်ပြီ။ သူတို့လည်း သင်ခန်းစာ ကောင်းကောင်း ရသွားလောက်ပြီပေါ့”

နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ တိုက်ခိုက်မှုများသည် အတော့်ကို ကပိုကရို နိုင်လှ၏။ တိုက်ခိုက်မှုများသည် အရမ်းကို အားကောင်းလှသော်ငြား နေမင်းကလန်မှ ထိုပညာရှင်များကို သတ်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ ခပ်ဝေးဝေးသို့ ဆုတ်နေလိုက်ရုံဖြင့် နတ်ဘုရား သစ်ပင်၏ တိုက်ခိုက်ရေး စက်ကွင်းမှ အလွယ်တကူ ရှောင်ရှားနိုင်ပေ၏။

ထို့ပြင် နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် နေမင်းကလန် အတွက် အရမ်းကို အရေးကြီးသည့် အတွက်ကြောင့်သာ ထိုပညာရှင်များသည် နတ်ဘုရားသစ်ပင်အား ထိခိုက်သွားမည် စိုး၍ ရန်ကိုင်ကို မတိုက်ခိုက်ဝံ့ကြခြင်း ဖြစ်၏။

ယခု နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ ကာကွယ်ပေးမှုကို ရရှိထားပြီးဖြစ်ရာ ရန်ကိုင် ပထမဆုံး တွေးမိလိုက်သည်ကား ဤနေရာမှ ထွက်သွားရန်ပင်။

ယခုကဲ့သို့ အခွင့်အရေးမျိုးသည် အရမ်းကိုမှ ကြုံခဲ့လှ၏။ ရန်ကိုင် နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်ပြီးနောက် နတ်ဘုရားသစ်ပင် တဖြည်းဖြည်း တည်ငြိမ်သွားခဲ့၏။ သို့သော် ရွှေရောင်ကြာပွတ်များကို လွှဲရမ်း၍ နေမင်းကလန်သားမျာကိုး အနီးကို ကပ်မလာအောင် တားဆီးထားနေဆဲပင်။

“သူခိုးလေး၊ ဆင်းလာပြီး တောင်းပန်မယ်ဆိုရင် မင်းအသက်ကို ချမ်းသာပေးနိုင်တယ်။ ဒါပေမယ့် ငါတို့ လာဖမ်းမယ့် အချိန်ထိ ထိုင်စောင့်နေမယ် ဆိုရင်တော့ အဲ့လို အခွင့်အရေးမျိုး ထပ်ရတော့မှာ မဟုတ်ဘူးနော်” နေမင်းကလန် ခေါင်းဆောင် လူအိုကြီးက ဒေါသတကြီး လှမ်းအော်ပြောလိုက်၏။

“အိုး၊ မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ၊ ကျုပ်အရမ်း ကြောက်လို့ပါ” ရန်ကိုင်က ပင်စည်ပေါ်တွင် ရပ်လျက် ကြောက်လန့် နေသည့် ပုံစံဖြင့် လှောင်ပြောင်‌ အော်ဟစ်ပြလိုက်၏။

“ထွက်ပြေးနိုင်မယ် ထင်နေတာလား။ အိမ်မက်ပဲ မက်နေလိုက်။ ငါတို့ကလန်ရဲ့ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို အခုလို ဖြစ်အောင် လုပ်ရဲမှတော့ မြေအဆုံးရေအဆုံး ထွက်ပြေးမယ် ဆိုရင်တောင် မင်းကို မရရအောင် လိုက်သတ်မှာ”

“ချီးစကားတွေ လာမပြောနဲ့။ အနံကြီးက ရွံ့စရာကြီး” ရန်ကိုင်က အကြောက်အလန့် ကင်းကင်းဖြင့် ပြန်၍ပင် လှောင်ပြောင်လိုက်၏။

ရန်ကိုင်နောက်တွင် ရပ်နေသော အန်လင်းအာကမူ လက်ရှိ အခြေအနေကို လုံးဝ နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေခဲ့၏။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင် စကားကို ကြားပြီးနောက် မရယ်ဘဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့၏။

ရန်ကိုင်က အန်လင်းအာကို လှည့်ကြည့်၍ ပြုံးလိုက်ပြီး ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးဘက် လှည့်ကာ “ခွေးအိုကြီး၊ တိုက်မလား၊ ဆွေးနွေးမလား”

“ငါတို့နဲ့ ဆွေးနွေးရအောင် မင်းမှာ ဘာအရည်အချင်း ရှိလို့လဲ” နေမင်းကလန် ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးက ရန်ကိုင်ကို စားမတတ် ဝါးမတတ် အကြည့်ဖြင့် စူးရဲစွာ စိုက်ကြည့်၍ ပြန်အော်ပြောလိုက်၏။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း(၇၇၃) ရှက်စရာ ကောင်းလိုက်လေခြင်း

နေမင်းကလန်သည် တုန့်ဆိုင်းနေသော်ငြား မည်သူကမှ ရန်ကိုင်ကို မျက်လုံးထဲ မထည့်ကြချေ။ နတ်ဘုရားသစ်ပင် သတိလျော့ပေါ့ နေသည့်အချိန် အလစ်အငိုက်ဖမ်း၍ ရန်ကိုင်ကို တဒင်္ဂအတွင်း သတ်ပစ်နိုင်သည်ဟု ယုံကြည်နေကြဆဲ။

ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်က မေးလာခဲ့သော် နေမင်းကလန် ခေါင်းဆောင် လူအိုကြီးက ချက်ချင်း ငြင်းဆိုလိုက်ခြင်းပင်။

တကယ့်ကို ရှက်စရာပင်။ သူတို့ နယ်မြေ၌ သူတို့ ကလန်၏ အထွတ်အမြတ် ထားရာဖြစ်သော နတ်ဘုရား သစ်ပင်သည် သူစိမ်းတစ်ယောက်၏ စည်းရုံးသိမ်းသွင်းခြင်း ခံလိုက်ရ၏။ ထိုအရှက်တကွဲ အကျိုးနည်း ဖြစ်ရပ်ကို ရန်ကိုင်အား အကြိမ်တစ်ထောင် သတ်လျှင်ပင် ပြန်လည် ချေဖျက် နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

သို့သော် ရန်ကိုင်က နှာခေါင်းသာ ရှုံ့လိုက်ပြီး နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ သစ်ကိုင်းများကြားမှ လူအိုကြီးကို ပြန်စိုက်ကြည့်၍ ယုံကြည်ချက် အပြည့်ဖြင့် “ကျုပ်မှာ အရည်အချင်း ရှိတယ်လို့ ထင်တာပဲ”

ပြောလိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် စိတ်စွမ်းအင်လှိုင်း တစ်လှိုင်းကို အသာအယာ ထုတ်လွှတ်လိုက်၏။

ထိုစိတ်စွမ်းအင်လှိုင်းထဲ မည်သည့် သတ်ဖြတ်လိုစိတ်မှ မပါဝင်သလို အတိုက်အခိုက် စွမ်းအားလည်း နည်းနည်းမှ မပါဝင်ခဲ့ချေ။ သို့သော် ထိုစိတ်စွမ်းအင်လှိုင်း ထိမှန်ခြင်း ခံလိုက်ရသည်နှင့် နေမင်းကလန်မှ ကျင့်ကြံသူများစွာတို့သည် ခေါင်းကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်လျက် နာနာကျင်ကျင် အော်ဟစ်ရင်း မြေကြီးပေါ်သို့ လဲပြိုကျသွားခဲ့လေ၏။

အသက်သုံးရှိုက်စာ အတွင်းမှာပင် ထိုလူအားလုံး တုတ်တုတ်မျှ မလှုပ်တော့၊ အကုန်လုံး တောင့်တောင့်ကြီး ဖြစ်နေခဲ့ကာ သွေးစိမ်းရှင်ရှင်တို့သည်လည်း ဒွါရပေါက် ခုနှစ်ပေါက်မှ ယိုစီးကျနေခဲ့၏။

ကျန်ရှိနေသော နေမင်းကလန်မှ ကျင့်ကြံသူများ ချက်ချင်းဆိုသလို သွေးဆုတ်ဖြူလျော်သွားခဲ့ကြပြီး ခေါင်းဆောင် လူအိုကြီး အပါအဝင် အားလုံးသည် ဘေးပတ်လည်ကို အေးစက်စက် အကြည့်ဖြင့် လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်၏။

ရန်ကိုင်သည် မည်ကဲ့သို့ နည်းလမ်းအား အသုံးပြုခဲ့သည်ကို ခေါင်းဆောင် လူအိုကြီး ကိုယ်တိုင်ပင် နားမလည်ခဲ့။ ထို့အပြင် လဲပြိုကျသွားသူ အားလုံးသည် အားနည်းကြသူများ မဟုတ်ကြသော်ငြား အားလုံးသည် ခုခံနိုင်စွမ်း အရှင်းကင်းမဲ့ခဲ့၏။

ပတ်ပတ်လည် လေထုတစ်ခုလုံး အေးစိမ့်လာသလို နေမင်းကလန်မှ ပညာရှင်များ ခံစားလိုက်ရပြီး ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်ဖြင့် ရန်ကိုင်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်၏။

“ကောင်လေး… ဒီတစ်ကြိမ် မင်းငါ့ကို တကယ် ဒေါသထွက်အောင် လုပ်လိုက်တာပဲ” နေမင်းကလန် ခေါင်းဆောင် လူအိုကြီးက လေသံတိုးတိုးဖြင့် ရေရွတ်လိုက်၏။ သူ့လေသံထဲ သိပ်သည်းလွန်းလှသော သတ်ဖြတ်လိုစိတ်တို့ကို အထင်းသား အာရုံခံ၍ ရနေ၏။

ရန်ကိုင်ကမူ ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့်သာ ရှိနေခဲ့ပြီး အပြုံးလေးဖြင့် ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ကာ “ကျုပ်မှာ ခင်ဗျားတို့နဲ့ အပြန်အလှန် ဆွေးနွေးညှိနှိုင်းနိုင်တဲ့ အရည်အချင်း ရှိတယ်ဆိုတာကို သက်သေပြပေးရုံပဲ”

ပြောနေရင်း သူ့လေသံ ရုတ်တရက် အေးစက်သွားခဲ့ပြီး “ကျုပ်သည်းခံနိုင်စွမ်းက အကန့်အသတ် ရှိတယ်။ မြန်မြန် ပြန်ပြောရင် ကောင်းလိမ့်မယ်၊ ခွေးအိုကြီး။ မဟုတ်ရင် ခင်ဗျားတို့ရဲ့ အဖိုးတန် သူတော်စင်လေးတွေကလွဲပြီး ကျန်တဲ့ ကလန်သားတွေ အကုန်လုံး သေရလိမ့်မယ်”

ထိုစကားကို ကြားသည်နှင့် နေမင်းကလန်၏ ရှစ်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်းသော ပညာရှင်များ ကြောက်ကြောက် လန့်လန့်ဖြင့် ဒယိမ်းဒယိုင် နောက်သို့ ပြန်ဆုတ်လိုက်ကြ၏။ သူတို့ မသိသည်ကား သူတို့၏ အသိစိတ်ပင်လယ်များထဲ ဝိဥာဉ်ဝါးမြို အင်းဆက်များ ရောက်နှင့်နေပြီး ဖြစ်ရာ သူတို့ ဘယ်နေရာသို့ ပြေးပြေး၊ လွတ်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

နေမင်းကလန် ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးသည် စိတ်ငြိမ်အောင် လုပ်ပြီးနောက် မပြောချင်ပြောချင်ဖြင့် “မင်းဘာလုပ်ချင်တာလဲ”

“ကျုပ်တို့ကို ထွက်သွားခွင့်ပေး။ အဲ့ဒါပဲ ကျုပ်တောင်းဆိုချင်တာ” ရန်ကိုင်က အော်ပြောလိုက်၏။

“ခေါင်းဆောင်၊ သူ့ကို ဒီအတိုင်း ထွက်သွားခွင့် ပေးလို့ မဖြစ်ဘူးနော်။ ကျုပ်တို့ကလန်က ဒီတစ်ကြိမ် တော်တော်လေး ဆုံးရှုံးထားရတာ။ သူ့ကို ဒီအတိုင်း လမ်းလျှောက် ထွက်သွားခွင့် ပေးလိုက်လို့ မဖြစ်ဘူး” တစ်ယောက်ယောက်က ကန့်ကွက်လိုက်၏။

“ဟုတ်တယ်။ သူ့ကို မသတ်ရင် ကျုပ်ဘယ်တော့မှ ဒေါသပြယ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး”

“သူ့ကိုသတ်ရမယ်။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို ထိခိုက်ရမယ် ဆိုရင်တောင်မှ သူ့ကို သတ်ကို သတ်ရလိမ့်မယ်”

များစွာသော သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင်များဆီမှ ကန့်ကွက်စကား အမျိုးမျိုး ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။

ရန်ကိုင်က ရယ်ရယ်မောမောဖြင့်သာ ပြန်အော်ပြောလိုက်လေ၏ “ခင်ဗျားတို့ တကယ်ကို အဆုံးအရှုံး များခဲ့တာ အမှန်ပဲ။ ဒါပေမယ့် ဘာတွေ ရခဲ့လဲ ဆိုတာကိုကော ခင်ဗျားတို့ တွေးခဲ့ဖူးလို့လား။ ခင်ဗျားတို့ နတ်ဘုရားသစ်ပင်က အခုဆို အသိစိတ် ရှိနေပြီ။ ကျုပ်သာ ဒီနေရာက ထွက်သွားလိုက်တာနဲ့ သူနဲ့ ရင်းနှီးအောင် လုပ်ပြီး ခင်ဗျားတို့အတွက် အကျိုးအမြတ်တွေ အများကြီး ယူဆောင်လာခိုင်းလို့ ရတယ်လေ”

ရန်ကိုင် ထိုစကားကို ပြောလိုက်သည်နှင့် ရန်ကိုင် စကားကို မကျေနပ်သည့်အလား နတ်ဘုရားသစ်ပင် တစ်ပင်လုံး သိသိသာသာ လှုပ်ခါလာခဲ့လေ၏။

ရန်ကိုင် စိတ်တင်းကြပ်သွားခဲ့ပြီး နတ်ဘုရား သစ်ပင်ကို အမြန်အဆန် နှစ်သိမ့်စကား ဆိုလိုက်ရ၏။ တစ်ချိန်တည်းတွင် နေမင်းကလန်သားများနှင့်လည်း ဆွေးနွေးညှိနှိုင်းလိုက်သေး၏ “ဒါပေမယ့် ကျုပ်ကိုသာ အတင်းအကြပ် နေခိုင်းမယ် ဆိုရင်တော့ ဇာတ်လမ်းက တစ်မျိုး ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်။ ကျုပ်က နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို အခုလိုမျိုး ဖြစ်လာအောင် ကူညီပေးခဲ့တာမို့ ကျုပ်မှာသာ အချိန်လုံလုံလောက်လောက် ရှိသရွေ့ နတ်ဘုရား သစ်ပင်ကို ကျုပ်တစ်ဦးတည်းဆီ ခင်တွယ်လာအောင် လုပ်လို့ရတယ်။ အဲ့လိုဆိုရင် နောက်ပိုင်း ခင်ဗျားတို့ ကျုပ်ကို သတ်နိုင်ရင်တောင် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ရဲ့ အသိအမှတ်ပြုမှုကို ရတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ပြီးတော့ အဲ့လိုလုပ်ဖို့ ကျုပ်အတွက် အချိန်သိပ်လိုတာ မဟုတ်ဘူး။ ရက်နည်းနည်းလောက်ပဲ ကြာမှာ။ ကျုပ်သာ ခင်ဗျားတို့ နေရာမှာဆို ကျုပ်ကိုကျုပ် ဒီနေရာကနေ မြန်နိုင်သမျှ မြန်မြန် မောင်းထုတ်ပစ်လိုက်ပြီ”

နေမင်းကလန် အကြီးအကဲများအားလုံး မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့၏။ သူတို့အမြင်အရ ရန်ကိုင်စကားများသည် အတော်လေးကိုမှ သံသယ ဝင်စရာ ‌ကောင်းသော်ငြား ငြင်းမရနိုင်သည့် အမှန်တရားတစ်ခုဆိုလျှင်လည်း မမှားချေ။

နတ်ဘုရားသစ်ပင် ယခုကဲ့သို့ ပြောင်းလဲသွားသည့် အတွက် သူတို့လည်း အတော်လေးကို အံ့အားသင့်သွားခဲ့ရ၏။ သူတို့အတွက် အဆုံးအရှုံး များခဲ့သော်ငြား နတ်ဘုရားသစ်ပင် ယခုကဲ့သို့ ဆင့်ကဲပြောင်းလဲ သွားနိုင်ခြင်းသည် သူတို့အတွက် အံ့အားသင့်စရာ သတင်းတစ်ခုပင်။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် ကိုယ်ပိုင် အသိစိတ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားပြီ ဖြစ်လေရာ သူတို့အား ၎င်းကိုယ်တိုင် ကူညီနိုင်ပြီ ဖြစ်၏။

“ကျုပ်တို့ သူ့ကို သတ်ပြီး ပြဿနာအားလုံးကို ဖြေရှင်းလိုက်လို့လည်း ရတာပဲ” နေမင်းကလန် ခေါင်းဆောင်သည် ရန်ကိုင် ပြောလိုက်သည့် မက်လုံးကို အမှန်တကယ် တပ်မက်မိသော်ငြား သေဆုံးသွားသည့် နေမင်းကလန်သားများအကြောင်း ပြန်တွေးလိုက်သည်နှင့် သူ့ရင်ထဲ ဒေါသတို့ တလိပ်လိပ် တက်လာခဲ့ပြီး အံကြိတ်၍ “မင်သေသွားတာနဲ့ နတ်ဘုရားသစ်ပင်လည်း ငါတို့ ကလန်ဘက်‌ ရောက်လာမှာလေ”

“ဟုတ်တာပေါ့” ရန်ကိုင်က ပြုံးလိုက်ပြီး “ခင်ဗျားတို့မှာ ကျုပ်ကို သတ်နိုင်စွမ်း ရှိတာပေါ့။ ခင်ဗျားတို့ လက်ကနေ ထွက်ပြေးနိုင်မယ်လို့ ယုံကြည်ရလောက်တဲ့အထိ ကျုပ်မမောက်မာဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်သေတာနဲ့ ခင်ဗျားတို့ ကလန်သား တော်တော်များများလည်း ကျုပ်နဲ့အတူ လိုက်သေရမှာနော်။ အဲ့တန်ဖိုးကို ခင်ဗျားတို့ တတ်နိုင်မှာလား၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အရင် ပြန်မေးကြည့်လိုက်ဦး။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကို သတ်မယ်ဆိုရင် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို အရင်ဒဏ်ရာရအောင် လုပ်ရလိမ့်မယ်။ ဒီကောင်လေးက ရိုးရိုးလေးပဲ တွေးတတ်သေးတာ။ ခင်ဗျားတို့ သူ့ကို ဒဏ်ရရအောင် လုပ်ရင် သူလည်း အဲ့လိုလုပ်ခံခဲ့ရတာကို ဘယ်တော့မှ မေ့မှာမဟုတ်ဘူး။ ခွေးအိုကြီးရယ်၊ ကြက်ကို လိုချင်လို့ ခင်ဗျားဆန် ဆုံးရှုံးရတာမျိုး မဖြစ်စမ်းချင်နဲ့ပါဗျာ”

ရန်ကိုင်၏ အရှက်မရှိ၊ လှောင်ပြောင်စော်ကြား နေသည့် လေသံကြောင့် နေမင်းကလန် အကြီးအကဲများ ဒေါသလည်း ထွက်ရသလို ကူကယ်ရာလည်း မဲ့ခဲ့ရ၏။

ရန်ကိုင်ကို သတ်မည်တကဲကဲ လုပ်နေသော အကြီးအများအားလုံး ယခု တိတ်ဆိတ်နေခဲ့ကြလေပြီ။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်တွင်သာ ကိုယ်ပိုင် အသိစိတ် မရှိပါက ၎င်းကို ထိခိုက်အောင် လုပ်ရမည် ဆိုလျှင်ပင် ရန်ကိုင်ကို ရအောင် သတ်ပေမည်။

သို့သော် ယခုအချိန်၌ နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် တွေးတောနိုင်စွမ်း ရှိနေခဲ့လေပြီ။ ထို့ကြောင့် မည်သူမှ မဆင်မခြင် မလှုပ်ရှားရဲကြချေ။ လှုပ်ရှားလိုက်သဖြင့် နတ်ဘုရား သစ်ပင်ကို ထိခိုက်မိကာမှ ငါးပါး မှောက်နေပေလိမ့်မည်။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်သာ သူတို့ကို မုန်းတီးသွားပြီး မည်သည့် ယန်ဓါတ်စွမ်းအင်မှ မပေးတော့ပါက နေမင်းကလန်တစ်ခုလုံး ပျက်စီးကိန်း ဆိုက်ပေလိမ့်မည်။

မည်သို့ ဆုံးဖြတ်ရမှန်း မသိတော့လေရာ နေမင်းကလန်သားအားလုံး သူတို့ခေါင်းဆောင်ဆီ လှည့်ကြည့်လိုက်ကြ၏။

နေမင်းကလန် ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးသည် ခဏလောက် စဉ်းစားနေပြီးနောက် ရန်ကိုင်ကို မော့ကြည့်၍ မေးလိုက်၏ “မင်းထွက်သွားတာနဲ့ နတ်ဘုရားသစ်ပင်က ငါတို့ကို အသိအမှတ်ပြုမယ်လို့ အာမခံရဲလား”

“ဘာလို့ အာမခံရမှာလဲ။ အဲ့ဒါက ခင်ဗျားတို့ ဘယ်လောက် ကြိုးစားအားထုတ်လဲ ဆိုတာအပေါ်ပဲ မူတည်တာလေ။ အစကတည်းက ကျုပ်ကိုသာ ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးနဲ့ စကားပြောခဲ့ရင် နတ်ဘုရား သစ်ပင်လည်း ခင်ဗျားတို့အပေါ် ရန်လိုနေမှာ မဟုတ်ဘူး။ ခင်ဗျားတို့က ကျုပ်ကို သတ်မယ်တကဲကဲ လုပ်နေတာ့ ဒီကောင်လေးကလည်း မပျော်တော့ဘူးပေါ့”

ရန်ကိုင်စကားကို ထောက်ခံသည့်အလား နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် ၎င်း၏ သစ်ကိုင်းများကို ပိုပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း လှုပ်ရမ်းပြလိုက်၏။

နေမင်းကလန်သားများ၏ မျက်ခုံးကြောတို့ တွန့်ကွေးသွားခဲ့ပြီး သူတို့၏ သတ်ဖြတ်လိုစိတ်ကို အလျင်အမြန် ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်၏။

“အင်း၊ ဟုတ်တယ်။ အဲ့လိုလေးပြုံးရမှာ။ ကံကြမ္မာက အကြောင်းဖန်လာမှတော့ ကျုပ်တို့ နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်တွေ့တဲ့အခါက မိတ်ဆွေကောင်းတွေ ဖြစ်ပြီပေါ့၊ မဟုတ်ဘူးလား”

“ကောင်လေး၊ တစ်လက်မပေးလို့ တစ်ကိုက် လိုချင်မလာနဲ့” နေမင်းကလန် ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးက သုန်မှုန်နေသည့် အမူအရာဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်၏။

ရန်ကိုင်ကမူ ပို၍ ပျော်ရွှင်စွာပင် ပြုံးလိုက်သေး၏။

“ကောင်းပြီလေ။ မင်းတို့ကို ထွက်သွားခွင့် ပေးလိုက်မယ်။ ငါတို့ နောက်တစ်ကြိမ် ဘယ်တော့မှ ထပ်မတွေ့ကြတော့တာပေါ့” နေမင်းကလန် ခေါင်းဆောင်က မိုးပြိုတော့မည် မျက်နှာထားဖြင့် အော်ပြောလိုက်၏။

“နားလည်သွားတာ ဝမ်းသာစရာပဲ” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး ထပ်ပြောလိုက်၏ “ကျုပ်တင် မဟုတ်ဘူး။ ကျုပ်အဖော်ကိုလည်း ခေါ်သွားချင်တယ်။ ပြီးတော့ နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် နှစ်ယောက်ကိုလည်း ခေါ်သွားချင်သေးတယ်”

နေမင်းကလန်ခေါင်းဆောင် မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး “အဲ့နှစ်ယောက်ကိုပါက ခေါ်သွားချင်တာလား။ သူတို့နဲ့ မင်းက ဘာမှ မပက်သက်ဘူး မဟုတ်ဘူးလား”

“ကျုပ်က ကြင်နာတတ်တာကိုးဗျ။ အခြားသူတွေကို ကူညီပေးရရင်ကို ကျုပ်က ပျော်နေတာ။ သူတို့တွေ အသတ်ခံရမှာကို ဒီအတိုင်း ထိုင်မကြည့်နေနိုင်ဘူးလေ”

ထိုစကားကို ကြားသည်နှင့် ရန်ကိုင်နောက်တွင် ပုန်းနေသော အန်လင်းအာ မျက်ဆံပင့်ပြလိုက်၏။

“ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ခင်ဗျားတို့ နတ်ဘုရာသစ်ပင်က ဆင့်ကဲပြောင်းလဲပြီးသွားပြီ ဆိုတော့ အဲ့နတ်ဆိုး နှစ်ကောင်ကို သတ်ပြီး သွေးနဲ့အားဖြည့်ပေးစရာလည်း မလိုတော့ဘူးလေ” ရန်ကိုင်က ဆက်လက် စည်းရုံးလိုက်၏။

နေမင်းကလန်ခေါင်ဆောင် လူအိုကြီးက အသာအယာ ခေါင်ညိတ်လိုက်ပြီး သူ့လက်အောက်ငယ်သားဘက် လှည့်ကာ အော်ပြောလိုက်၏ “နတ်ဆိုးနှစ်ကောင်ကို သွားခေါ်လာပေးစမ်း”

အမိန့်ရသည်နှင့် ထိုလူသည် ရန်ကိုင် နန်းတော် ရှိရာဆီ ချက်ချင်း ပြေးထွက်သွားလေ၏။

ရန်ကိုင်ကမူ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ပေါ်တွင်သာ ထိုင်စောင့်နေခဲ့၏။ ခဏအကြာ၌ ကျိုးချဲနှင့် အခြား နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်တစ်ယောက် ရောက်လာခဲ့၏။

ကျိုးချဲမျက်နှာ သုန်မှုန်နေခဲ့ပြီး အဆက်မပြတ် ရုန်းကန်နေခဲ့၏။ သို့သော်လည်း သူ့ရုန်းကန်မှုသည် အထမမြောက်ခဲ့။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ဆီသို့ ရောက်သည့် အချိန်၌ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး သွေးသံတရဲရဲနှင့် ဖြစ်နေခဲ့လေပြီ။

“ညီအစ်ကိုကျိုးချဲ” ရန်ကိုင်က ထရပ်၍ လှမ်းအော်ခေါ်လိုက်၏။ ကျိုးချဲ မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်အား သင်္ကာမကင်း အမူအရာဖြင့် စိုက်ကြည့်ရင်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။

အခြေအနေသည် တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ထူးဆန်းနေသည်ဟု ထင်ရသော်ငြား ဘာတွေဖြစ်နေမှန်း မသိသဖြင့် ဆိတ်ဆိတ်နေ၍ အခြားသူများ ပြောသည်ကိုသာ နားထောင်ရန် ကျိုးချဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။

“သူတို့နှစ်ယောက်ကို ဒီနေရာဆီ ခေါ်လာပေးပါလား” ရန်ကိုင်က နတ်ဘုရာသစ်ပင်ကို ပုတ်၍ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်၏။

ချက်ချင်းဆိုသလို ကြာပွတ်သဖွယ် စွမ်းအင်ကြိုး နှစ်ချောင်းသည် ကျိုးချဲနှင့် သူ့အပေါင်းအပါကို ရစ်ပတ်၍ ရန်ကိုင်ဆီ ခေါ်လာပေးလိုက်၏။

ရောက်သည်နှင့် ကျိုးချဲက လေသံတိုးတိုးဖြင့် မေးလိုက်၏ “ညီအစ်ကို၊ ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ”

“မင်းတို့နှစ်ယောက်ကိုပါ ငါနဲ့အတူ ခေါ်သွားမလို့” ရန်ကိုင်က ပြုံးလိုက်၏။

“မင်းနဲ့လား” ကျိုးချဲမျက်နှာ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး “ဘယ်ကိုလဲ”

“ဒီနေရာရဲ့ အပြင်ဘက်ကိုပေါ့”

ကျိုးချဲ မှင်သက်သွားခဲ့ပြီး လူအုပ်ကြီးကို ငုံ့ကြည့်၍ တိုးတိုးလေး မေးလိုက်၏ “သူတို့က သဘောတူလို့လား”

“တူချင်ချင်၊ မတူချင်ချင်၊ တူကို တူရမယ်လေ။ စိတ်ချထားလိုက်။ ငါသူတို့နဲ့ သဘောတူညီချက် ရပြီးသွားပြီ”

“အဲ့လိုဆိုရင် အားလုံးက မင်းကို ချက်ချင်း ထသတ်ချင်နေတဲ့ရုပ်တွေ ပေါက်နေတာလဲ။ သူတို့က မင်းကို ဒီအတိုင်း သွားခွင့်ပေးမှာ မို့လို့လား” ကျိုးချဲ လုံးဝကို နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေ၏။

ရန်ကိုင်က ခေါင်းသာညိတ်ပြလိုက်ပြီး ဘာမှ ထပ်ရှင်းမပြတော့ဘဲ အောက်ဘက်ရှိ လူများကို လှမ်းအော်မေးလိုက်၏ “ထွက်ပေါက်ဘယ်မှာလဲ”

နေမင်းကလန်ခေါင်းဆောင် လူအိုကြီးက အသက်ပြင်းပြင်း တစ်ချက်ရှူလိုက်ပြီး အရပ်မျက်နှာ တစ်ခုဆီ လှမ်းညွှန်ပြလိုက်၏။

ရန်ကိုင်က နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို အသာအယာ ပုတ်လိက်၏။

ချက်ချင်းဆိုလသို ဧရာမ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကြီးသည် ဖြည်းဖြည်းချင်း စတင်ရွေ့လျားတော့လေ၏။ နတ်ဘုရား သစ်ပင် တစ်လှမ်းလှမ်းလိုက်တိုင်း မြေပြင်တစ်ခွင် တသိမ့်သိမ့် တုန်ခါသွား၏။

နေမင်းကလန်မှ ပညာရှင်များကသည် သူတို့နောက်မှ အနီးကပ် လိုက်ပါလာခဲ့ကြ၏။

ကျိုးချဲ မျက်ဝန်းအစုံ ပြူးကျယ်သွားခဲ့ပြီး လမ်းလျှောက်နေသော သစ်ပင်ကြီးကို အရူးတစ်ယောက် ပမာ စိုက်ကြည့်ရင်း မယုံကြည်နိုင်သည့် လေသံဖြင့် ရေရွတ်လိုက်၏ “ညီအစ်ကို၊ ဒါက ဘယ်လို ထူးဆန်းတဲ့ နည်းလမ်းကြီးလဲ။ သစ်ပင်ကြီးက… သူ့ဘာသာ ဘာလို့ လမ်းလျှောက်နေတာလဲ”

“ဟဲ ဟဲဟဲ၊ နတ်ဘုရားသစ်ပင်မှာ ကိုယ်ပိုင် အသိစိတ် ရှိနေပြီလေ”

“မယုံနိုင်စရာပဲ…” ကျိုးချဲမှာ သူမြင်နေရသည်ကို မယုံကြည်နိုင်သေး။ ငုံကြည့်လိုက်ရာ နတ်ဘုရား သစ်ပင်သည် ရွှေရောင်အလင်းတန်းများ၏ အကူအညီဖြင့် သူ့ဘာသာ လမ်းလျှောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ ရွေ့လျားနှုန်းသည် မြန်လည်း မမြန်သလို၊ နှေးလည်း မနှေးချေ။ နေ့ဝက်လောက် ကြာပြီးနောက် ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီး ညွှန်ပြရာ ထွက်ပေါက်နားဆီသို့ သူတို့ ရောက်လာခဲ့၏။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း(၇၇၄) ကယ်လို့မရတော့ဘူး

လေဟာနယ်စွမ်းအင်သည် လေဟာနယ်လိုဏ်ခေါင်း ရှိသည့်နေရာတွင်သာ ပေါ်လာတတ်၏။ လေဟာနယ် စွမ်းအင်ကို အာရုံခံမိလိုက်သဖြင့် အရှေ့တစ်နေရာ၌ လေဟာနယ်လိုဏ်ခေါင်းတစ်ခု ကျိန်းသေ ရှိကို ရှိရပေမည်။

ခဏအကြာ၌ အာလုံးမျက်စိရှေ့ အနက်ရောင် မပေါက်တစ်ပေါက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ ထိုနေရာသည် နေမင်းကလန်သားများ နေထိုင်ရာနေရာမှ ကီလိုမီတာ ဒါဇင်ကျော် ကွာဝေးပေ၏။

ထိုလေဟာနယ်လိုဏ်ခေါင်းသည် နေမင်းကလန်နှင့် အတော်ဝေးဝေးတွင် ရှိနေသည့်အတွက် သူအာရုံမခံမိခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။

ခဏအကြာ၌ နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် လေဟာနယ် လိုဏ်ခေါင်းရှေ့ ရပ်တန့်လိုက်၏။

လေဟာနယ်လိုဏ်ခေါင်းသည် အကျယ်သုံးမီတာ ရှိသည့်အတွက် လူပေါင်းများစွာ ဘေးချင်းယှဉ်ရပ်၍ တစ်ပြိုင်တည်း ဝင်နိုင်၏။ သို့သော် နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ ခန္ဓာကိုယ်နှင့်မူ မဆံ့ချေ။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်သာ အတင်းအကြပ် ဝင်ရန် ကြိုးစားပါက လေဟာနယ်လိုဏ်ခေါင်း ပြိုကျပြီး နတ်ဘုရားသစ်ပင်လည်း တစ်စစီ ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။

“ညီအစ်ကိုကျိုးချဲ၊ ဒီနေရာကို မင်းမှတ်မိလား” ရန်ကိုင်က လေးနက်သည့် လေသံဖြင့်‌ မေးလိုက်၏။ ကျိုးချဲက ထိုနေရာတစ်ဝိုက်ကို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် အသာအယာ‌ ခေါင်းညိတ်ကာ “အင်း၊ ငါတို့ အဖမ်းခံရပြီး ဒီနေရာကို ရောက်လာတုန်းက ဒီလေဟာနယ်လိုဏ်ခေါင်းကနေ ရောက်လာခဲ့တာ”

“အဲ့ဒါကောင်းတယ်” ရန်ကိုင်က ကျေကျေနပ်နပ်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။

နေမင်းကလန်နှင့် သဘောတူညီချက် ရပြီးသွားပြီ ဖြစ်သော်ငြား ထိုလူများသည် သူတို့အား အန္တရာယ်ရှိသည့် နေရာတစ်ခုသို့ ဦးတည်နေသည့်‌ လေဟာနယ် လိုဏ်ခေါင်းဆီသို့ ခေါ်လာမည်ဟု မည်သူမှ မပြောနိုင်ချေ။ လေဟာနယ်လိုဏ်ခေါင်း၏ အခြားတစ်ဖက်သည် နတ်ဆိုးကုန်းမြေ မဟုတ်ဘဲ တားမြစ်နယ်မြေ၊ သို့မဟုတ် အန္တရာယ်များသည့် နေရာတစ်ခုခု ဖြစ်နေပါက သူ့ကြိုးစားအားထုတ်မှုအားလုံး အချည်းနှီး ဖြစ်သွားရပေလိမ့်မည်။

“ကောင်လေး၊ မင်းက အရမ်းကို သတိကြီးတာပါလား” နေမင်းကလန်ခေါင်းဆောင်က နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး “ဒီလူအိုကြီးက ကတိပေးပြီးမှတော့ ဘာလို့ လှည့်စားနေရဦးမှာလဲ။ ဒီနေရာမှာ ဒီထွက်ပေါက် တစ်ပေါက်ပဲ ရှိတယ်။ အခြား လေဟာနယ် လိုဏ်ခေါင်းတွေ မရှိတော့ဘူး”

“သတိထားမှ ဖြစ်မှာလေ” ရန်ကိုင်က လူအိုကြီး၏ ထေ့ငေါ့စကားကို လျစ်လျူရှုကာ ကျိုးချဲနှင့် အခြား နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်ကို ကြည့်၍ “အန်လင်းအာနဲ့ အရင်ဝင်သွားလိုက်။ ခဏကြာရင် ငါလိုက်လာခဲ့မယ်”

ကျိုးချဲနှင့် ထိုနတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်၏ နတ်ဆိုးချီနှင့် စိတ်စွမ်းအင်သည် စည်းခတ်ထားခြင်း ခံထားရာ ယခုလက်ရှိအချိန်၌ သူတို့နှစ်ယောက်သည် သာမန် သေမျိုးနှင့် မခြားချေ။ သူတို့သာ ရှိနေပါက ရန်ကိုင် အတွက် ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးသာ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

နှစ်ယောက်စလုံး ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး အခြား နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်သည် ဘာတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ လေဟာနယ်လိုဏ်ခေါင်းထဲသို့ လမ်းလျှောက် ဝင်သွားလိုက်၏။ ကျိုးချဲကမူ မသွားခင် လှမ်းအော်ပြောသွားလိုက်၏ “ညီအစ်ကို၊ သတိထားဦးနော်။ အခြားတစ်ဖက်ကနေ ငါတို့ မင်းကို စောင့်နေနှင့်မယ်”

ရန်ကိုင်က ခေါင်းသာ ညိတ်ပြလိုက်၏။

ကျိုးချဲ လေဟာနယ်လိုဏ်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားပြီးနောက် အန်လင်းအာသာ ကျန်ရစ်တော့၏။ ရန်ကိုင်အား စိုးရိမ်တကြီး တစ်ချက် လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူမလည်း လေဟာနယ်လိုဏ်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားလိုက်၏။

သူတို့သုံးယောက် ထွက်သွားပြီးမှပဲ ရန်ကိုင် သက်ပြင်း တစ်ချက် ချလိုက်၏။ ထိုသုံးယောက်နောက် ချက်ချင်း လိုက်မသွားသေးဘဲ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်၏။

ရန်ကိုင် အပြုအမူကိုမြင်သော် နေမင်းကလန်သား အားလုံး မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့၏။

“ကောင်လေး၊ ဘာလို့ မသွားသေးတာလဲ။ ငါတို့ မင်းတောင်းဆိုချက်အားလုံးကို ဖြည့်ဆည်းပေးပြီး သွားပြီလေ” နေမင်းကလန်ခေါင်းဆောင်သည် ရန်ကိုင်အား ပုလိပ်ရောဂါကပ်ပိုး တစ်မျိုးပမာ အတင်းအကြပ်ကို နှင်ထုတ်နေ၏။ ယခုတစ်ကြိမ်၌ ရန်ကိုင်ကြောင့် နေမင်းကလန်တစ်ခုလုံး အတော့်ကို အထိနာခဲ့ရသော်ငြား မျိုသိပ်ထားရုံမှလွဲ၍ အခြား မလုပ်နိုင်ခဲ့။ သူတို့တွင်သာ နတ်ဘုရားသစ်ပင် ရှိနေသ‌ရွေ့ ဆုံးရှုံးခဲ့ရသမျှ အားလုံး ကာမိ၏။

“အဲ့လောက်ကြီး စိုးရိမ်မနေပါနဲ့။ ကျုပ်လည်း သွားတော့မှာပါ” ရန်ကိုင်က ပြုံးလိုက်ပြီး အစစ်အမှန်ချီကို လှည့်ပတ်၍ သူ့အသက်ရှူသံကို ထိန်းချုပ်လိုက်၏။

ခဏအကြာ၌ သူ့အသိစိတ်ကို နတ်ဘုရား သစ်ပင်ထဲသို့ ပို့လွှတ်လိုက်၏။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်က သူ့ကို ကာကွယ်ပေးနေလေရာ ထိုလူများ သူ့အား တိုက်ခိုက်ရဲမည်ဟု ရန်ကိုင် မထင်ချေ။

ရန်ကိုင် ရောက်လာသည်ကို သတိပြုမိသည်နှင့် နတ်ဘုရားသစ်ပင် ချက်ချင်း တန်းသတိပြုမိလိုက်၏။

“စိတ်ငြိမ်ငြိမ်ထားဦး” ရန်ကိုင်က အမြန်အဆန် ပြန်ပြောလိုက်၏ “မင်းကို မေးစရာ တစ်ခုခုရှိလို့။ ငါဒီနေရာကနေ ထွက်သွားတော့မှာ။ မင်းငါနဲ့ အတူလိုက်ချင်လား”

နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ ဝိဥာဉ် တုန်ခါသွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်နှင့်အတူ လိုက်ချင်ကြောင်း ပြောလိုက်၏။

“မင်းလိုက်ချင်တာလား” ရန်ကိုင်က ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးလိုက်ပြီး “ကောင်းပြီ။ တစ်ခါမှတော့ မကြိုးစားဖူးဘူး။ ဒီနည်းလမ်းက ဖြစ်နိုင်ချေရှိတယ်။ မှတ်ထားနော်၊ ဒီနည်းလမ်း အလုပ်မဖြစ်ရင် အခုလောလောဆယ်တော့ ဒီမှာနေနေလိုက်ဦး။ နောက်ကျမှ ငါလာပြန်ခေါ်မယ်”

ရန်ကိုင်ပြောသည်ကို နတ်ဘုရားသစ်ပင် သိပ်ပြီးနာမလည်။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင် စကားလုံး နောက်ကွယ်ရှိ ခံစားချက်များကြောင့် အနည်းနှင့် အများတော့ နားလည်သေး၏။ အစပိုင်း စကားကြောင့် စိတ်ဓါတ်ကျသွားခဲ့ပြီးနောက် ရန်ကိုင် စကားကြောင့် ပြန်လည် ပျော်ရွှင်လာခဲ့၏။

“ကောင်းပြီ။ ငါမင်းအပေါ် အမှတ်အသား မှတ်လိုက်မယ်” ပြောပြီးသည်နှင့် စိတ်စွမ်းအင်ကို သုံး၍ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ပေါ် အမှတ်အသား ပြုလိုက်၏။

ဤနည်းဖြင့် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို သူနှင့်အတူ မခေါ်သွားနိုင်လျှင် ၎င်း၏ တည်ရှိမှုကို အာရုံခံနိုင်သေး၏။

ယခုကဲ့သို့ လုပ်ခြင်းသည် အန်လင်းအာ၏ ဝိဥာဉ် အမှတ်အသားကို လက်ခံထားသည်နှင့် အနည်းငယ် ကွဲပြား၏။ တစ်နည်းဆိုရသော် နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ ဝိဥာဉ်သာ ထိခိုက်သွားပါက သူ့ဝိဥာဉ်လည်း ထိခိုက် ရပေလိမ့်မည်။ တစ်ဖက်တွင်မူ အန်လင်းအာ၏ ဝိဥာဉ် ပျက်စီးသွားခဲ့လျှင်ပင် ရန်ကိုင် ဒဏ်ရာရလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်နှင့် ဆက်သွယ်ပြီးနောက် သူ့အသိစိတ်ကို နတ်ဘုရားသစ်ပင်ထဲမှ ပြန်ရုတ်လိုက်၏။

အားလုံး၏ မျက်လုံးရှေ့မှာပဲ ရန်ကိုင် ဖြည်းဖြည်းချင်း မတ်တပ်ရပ်လာခဲ့၏။ သူ့အကြည်သည် တစ်ခုခုအား ဆုံးဖြတ်ထားသည့်ပမာ လုံးဝကို တည်ကြည် လေးနက်နေခဲ့၏။

မကောင်းသည့် အငွေ့တို့ နေမင်းကလန်ခေါင်းဆောင် ရလိုက်ပြီး အမြန် အော်ပြောလိုက်၏ “မကောင်းတော့ဘူး။ ဒီကောင်လေး တစ်ခုခုကို ကြံနေပြီ”

ရန်ကိုင်က အကျယ်ကြီး အော်ဟစ် ရယ်မောလိုက်ပြီး အော်ပြောလိုက်လေ၏ “ကျုပ်ဘာမှ ကြံနေတာ မဟုတ်ဘူး။ မသွားခင်လေး ခင်ဗျားတို့အတွက် လက်ဆောင်လေး တစ်ခု ချန်ပေးခဲ့မလို့ လုပ်နေတာ”

ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့ဆီမှ အားကောင်းလှသော စိတ်စွမ်းအင်တို့ ဖြာထွက်လာခဲ့ပြီး နတ်ဘုရားသစ်ပင် တစ်ပင်လုံးကို လွှမ်းခြုံသွားခဲ့၏။

အတွေးတစ်ချက်နှင့် ရန်ကိုင် ခန္ဓာကိုယ်ထဲရှိ အနက်ရောင်စာအုပ်ဆီမှ အားကောင်းလှသော ဆွဲငင်အား တစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။

တူနှင့် ဆောင့်ရိုက်ခံလိုက်ရသည့်ပမာ သူ့နှလုံးသား တစ်ခုလုံး ဆူးအောင့်သွားခဲ့၏။ မျက်နှာတစ်ခုလုံး သွေးဆုတ် ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီး ဒယီးဒယိုင် ဖြစ်သွားခဲ့ကာ သေခြင်းအရှိန်အဝါတို့ သူ့ဆီ ချဉ်းကပ်လာသည်ကို ရန်ကိုင် ခံစားလိုက်ရ၏။

သို့သော်လည်း အားလုံးသည် အံ့အားသင့်စရာ အခြားတစ်ခုပေါ်တွင်သာ အာရုံစိုက်နေသဖြင့် မည်သူမှ သူ့အား အာရုံမစိုက်ခဲ့။ အားလုံး၏ မျက်လုံးရှေ့၌ပင် ဧရာမ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကြီးသည် အလင်းတန်းတစ်ခု အသွင် ပြောင်းလဲပျောက်ကွယ် သွားခဲ့လေ၏။

နေမင်းကလန်သားအားလုံး မှင်သက်နေခဲ့ပြီး ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်နေခဲ့ကြ၏။

ရှိရှိသမျှ အားအကုန်အစင်ကိုသုံး၍ သတိမလစ်အောင် ထိန်းထားရင်း လေဟာနယ်လိုဏ်ခေါင်းဆီသို့ အလျင်စလို ပြေးထွက်သွားလေ၏။ ရောက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် လေဟာနယ်လိုဏ်ခေါင်းကိုပါ တစ်ခါတည်း တိုက်ခိုက်လိုက်၏။

သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှ အစစ်အမှန်ချီလှိုင်းတို့‌ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့ပြီး ဘေးပတ်တပ်လည် တစ်ခုလုံး ပရမ်းပတာ ဖြစ်လာခဲ့၏။

ပေါက်ကွဲသံတို့ ထွက်ပေါ်လာသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် လေဟာနယ်လိုဏ်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ပြိုကျသွားခဲ့ပြီး လေဟာနယ်စွမ်းအင်များ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး လွှမ်းခြုံသွားခဲ့၏။ ခဏကြာသော် လေဟာနယ် လိုဏ်ခေါင်း တစ်ခုလုံး ကျုံ့ဝင်သွားကာ ပျောက်ကွယ်သွားလေ၏။

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သနားဖွယ်စဖွယ် အော်ဟစ်သံများ အဘက်ဘက်မှ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။

ရန်ကိုင် ထွက်သွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ဝိဥာဉ်ဝါးမြိုအင်းဆက်များကို ထိန်းချုပ်ထားနိုင်သည့်အရာ တစ်ခုမှ မရှိတော့သဖြင့် ချက်ချင်း သောင်းကျန် ကြတော့လေရာ သူတော်စင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူအားလုံး နေရာတွင်ပင် လဲပြိုကျကုန်ရလေ၏။

နေမင်းကလန် ခေါင်းဆောင်လူအိုကြီးနှင့် သူတော်စင်အဆင့် အကြီးအကဲများသည် စကားတစ်ခွန်းမှပင် မပြောနိုင်ဘဲ ငေးကြောင်ကြောင် ဖြင့်သာ ထိုမြင်ကွင်းကို စိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြလေ၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီး အပြင်လောကကြီးနှင့် ဆက်သွယ်ထားသည် တစ်ခုတည်းသော လေဟာနယ်လိုဏ်ခေါင်းသည်လည်း ဖျက်စီးခြင်း ခံလိုက်ရ၏။ သူတို့၏ ကလန်သား များစွာသည်လည်း ထူးထူးဆန်းဆန်း သေဆုံးသွားခဲ့ကြ၏။ ထိုအဖြစ်အပျက် အားလုံးသည် အသက်ရှူရှိုက်စာ အကြိမ်ရေအနည်းငယ် အတွင်းမှာပင် ဖြစ်ပျက်သွားခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် သူတို့အားလုံး ဘာတွေ ဖြစ်ပျက်နေမှန်း လုံးဝ မတွေးတတ်အောင် ဖြစ်နေခဲ့၏။

လေဟာနယ်လိုဏ်ခေါင်း ဖျက်စီးခံရမည်ဟု သူတို့ မျှော်လင့်ထားပြီးသားပင်။ လေဟာနယ်လိုဏ်ခေါင်းကို ရန်ကိုင် ဖျက်စီးပစ်မည်မှန်း သူတို့ ကြိုသိထား၏။ သို့သော် ရန်ကိုင်ကို မတားဆီးခဲ့။ မည်သို့ပင် ဖြစ်စေကာမူ သူတို့သည် ဤဆန်းကြယ်လောကငယ်အတွင်း မျိုးရိုး အစဉ်အဆက် နေထိုင်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သလို လေဟာနယ် လိုဏ်ခေါင်း၏ အပြင်ဘက်သည် နတ်ဆိုးကုန်းမြေ ဖြစ်၏။ လေဟာနယ်လျှောက်လမ်းကို ဝင်လိုက်၊ ထွက်လိုက် လုပ်နေ၍ မကောင်းလေရာ ပျက်စီးသွားခြင်းသည် သူတို့အား စိတ်အနှောက်အယှတ် မဖြစ်စေခဲ့။

ကလန်သားများ ရုတ်တရက် သေသွားခြင်းသည် ကောင်စုတ်လေး၏ စနက်ကြောင့်သာ ဖြစ်ရပေမည်။ ကောင်စုတ်လေးသည် နည်းလမ်းတစ်ခုခုကို သုံး၍ သူတို့၏ ကလန်သားများကို သူတို့ပင် မတားဆီးနိုင်သေးခင်မှာဘဲ သတ်ဖြတ်သွားခဲ့ဖူး၏။ ယခုတစ်ကြိမ်သည်လည်း ထိုအကြိမ်နှင့် အတူတူပင် ဖြစ်၏။

သို့သော် ထိုအားနည်းလှသော လူသား ကောင်လေးသည် ဧရာမနတ်ဘုရားသစ်ပင်ကြီးကို မည်ကဲ့သို့ ပျောက်ကွယ်သွားအောင် လုပ်ခဲ့သလဲ ဆိုသည်ကိုမူ မည်သည့် သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင်မှ နားမလည်နိုင်ခဲ့ချေ။

လေဟာနယ်လိုဏ်ခေါင်းကို နတ်ဘုရားသစ်ပင် ဖြတ်မသွားနိုင်ချေ။ ဖြတ်သွားနိုင်ပင်လျှင် ထိုဧရာမ ခန္ဓာကိုယ်ကြီး သူတို့ရှေ့မှ ရုတ်တရက် ပျောက်သွားရန် မဖြစ်နိုင်။

“သူခိုးလေး။ ငါမသေမချင်း မင်းကို လိုက်သတ်မယ်လို့ ကျိန်ဆိုတယ်” နေမင်းကလန် ခေါင်းဆောင် လူအိုကြီးက ကောင်းကင်ပေါ်သို့ မော့၍ ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်လိုက်၏။ အမျက်ဒေါသ အချောင်းချောင်း ထွက်နေသော သူ့ဆံပင်များသည်ပင် အလိုလို ထောက်မတ်နေခဲ့လေ၏။

အခြား နေမင်းကလန် အကြီးအကဲများသည်လည်း ထိုကဲ့သို့ ကြုံးဝါကျိန်ဆိုနေကြ၏။ သို့သော် သူတို့ ကျိန်ဆိုနေ၍ ဘာမှမထူးတော့။ သူတို့၏ ကံကြမ္မာဆိုးသည် ဤနေရာမှ ထွက်ခွါသွားခဲ့လေပြီ။

———————————-

အဆုံးမရှိသော သဲသောင်ပြင် တစ်ခုပေါ်သို့ ရန်ကိုင် ပြုတ်ကျလာခဲ့ရာ ကျိုးချဲနှင့် ကျန်သူများ အပြေး လာထူပေးကြ၏။

ရန်ကိုင်၏ လက်ရှိအခြေအနေကို မြင်ပြီးနောက် အန်လင်းအာ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားခဲ့လေ၏။

ရန်ကိုင် မျက်နှာတစ်ခုလုံး သွေးဆုတ် ဖြူလျော်နေခဲ့ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းများသည်လည်း ခရမ်းရောင် သန်းနေခဲ့၏။ ကိုယ်တွင်းချီများ ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေခဲ့ပြီး စိတ်စွမ်းအင်သည်လည်း မရှိသလောက် ဖြစ်နေခဲ့၏။

မည်သည့် အပြင်ဒဏ်ရာမှ မရထားသော်လည်း သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးသည် သေမင်းခံတွင်း ရောက်နေသည့် အလား အေးစက်စက် ဖြစ်နေခဲ့၏။ အသက်ရှူသံသည် အတော့်ကိုမှ ကျယ်လှသော်ငြား စည်းချက်ကျမှုမရှိ ဖြစ်နေခဲ့၏။

သူတော်စင်မနန်၏ လိုက်လံသတ်ဖြတ်ခြင်း ခံရပြီးနောက်၊ ယခုကဲ့သို့ အခြေအနေမျိုး ရန်ကိုင် နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ရောက်ခဲ့ရပြန်လေပြီ။

သူမထွက်သွားပြီးနောက် ဆန်းကြယ်လောကငယ် အတွင်း ဘာတွေ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်ကို အန်လင်းအာ မသိသော်ငြား ရန်ကိုင်၏ လက်ရှိ အခြေအနေသည် အရမ်းကိုမှ စိုးရိမ်စရာ ကောင်းနေခဲ့၏။

“ညီအစ်ကို၊ ညီအစ်ကို…” ကျိုးချဲက အလောတကြီး ပြေးလာပြီး ရန်ကိုင်ကို လှုပ်နိုးလိုက်သော်လည်း ရန်ကိုင် နိုးမလာခဲ့။ သေချာ စစ်ဆေးကြည့်တော့မှပဲ ရန်ကိုင် အသိစိတ်ပင်လယ် ဒဏ်ရာရထားသည်ကို တွေ့ရှိလိုက်ရ၏။

“သူ့ကို ကယ်လို့မရတော့ဘူး…” အခြား နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်က အနည်းငယ် စိတ်ဓါတ်ကျနေသည့် ပုံစံဖြင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်၏။

ရန်ကိုင်နှင့် သူသည် သူစိမ်းသက်သက် ဖြစ်သော်ငြား မည်သို့ပင် ဖြစ်စေကာမူ ယခုတစ်ကြိမ်၌ ရန်ကိုင်သည် သူတို့အား ကယ်ခဲ့သူ ဖြစ်၏။ သူ့အသက်ကျေးဇူးရှင် ယခုကဲ့သို့ ဖြစ်နေသည်ကို သူလည်း မမြင်ချင်ပေ။

ကျိုးချဲသည် မျက်မှောင်ကြုံ၍ တစ်ခုခု ပြောဖို့ လုပ်လိုက်သော်ငြား အန်လင်းအာ၏ ကမ္ဘာပျက်သလို ဖြစ်နေသည့် အမူအရာကို မြင်လိုက်ပြီးနောက် ပြောမည့် စကားကို ပြန်မျိုချလိုက်၏။

လက်ရှိအချိန်၌ သူတို့တွင် ဆေးလုံးမရှိသလို ဆေးပင်များလည်း မရှိချေ။ ဆန်းကြယ်လောကငယ် အတွင်း ရှိနေစဉ်က သူတို့၏ သိုလှောင်အိတ်များကို နေမင်းကလန်သားများက ယူသွားခဲ့၏။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်ကို ကူညီချင်သော်ငြား မကူညီနိုင် ဖြစ်နေခဲ့၏။

နတ်ဆိုးချီနှင့် စိတ်စွမ်းအင်လည်း စည်းခတ်ထားခြင်း ခံရရာ ရန်ကိုင်ကို နည်းနည်းမှပင် မကူညီနိုင်တော့ချေ။

“မဟုတ်ဘူး။ သူသေမှာ မဟုတ်ဘူး” အန်လင်းအာက သွေးရူးသွေးတန်းဖြင့် အဆက်မပြတ် ခေါင်းခါရမ်းနေခဲ့၏။ ရန်ကိုင် ခေါင်းကို သူမပေါင်ပေါ် တင်၍ သူ့မျက်နှာထက်ရှိ သဲများကို တုန်တုန်ရင်ရင်ဖြင့် ဖယ်ရှားပေးရင်း “အရင် အကြိမ်တုန်းကလည်း အခုလိုပဲ ဒဏ်ရာရခဲ့တာ။ ဒါပေမယ့် သူမသေခဲ့ဘူး။ အခုလည်း သူသေမှာ မဟုတ်ဘူး… ကျိန်းသေတယ်…”

ဒုတ်…

နောက်ထပ် နှလုံးခုန်သံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာပြီး ရန်ကိုင် အသက်စွမ်းအင်သည်လည်း အားနည်းသထက် အားနည်းလာခဲ့၏။

အန်လင်းအာ၏ မျက်ဝန်းများဆီမှ မျက်ရည်စတို့ ပိုပိုးပေါက်ပေါက် ကျဆင်းလာခဲ့ပြီး ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုကြွေးတော့လေ၏။

“ဂျူနီယာညီမ၊ မငိုနဲ့လေ” ကျိုးချဲက ဝင်ပြောလိုက်၏ “နင့်အစစ်အမှန်ချီက စည်းခတ်ထားခံရတာမှ မဟုတ်တာ။ သူ့ကို ကူညီပေးဖို့ ကြိုးစားကြည့်ပါလား”

အိမ်မက်မက်နေရာမှ ရုတ်တရက် နိုးလာသည့်အလား အန်လင်းအာသည် သူမ၏ ကျင့်စဉ်ကို လှည့်ပတ်၍ ရန်ကိုင်ကို ကူညီရန် အမြန် ကြိုးစားတော့လေ၏။ သို့သော်လည်း သူမ မည်သို့ပင် ကြိုးစားစေကာမူ ရန်ကိုင် အခြေအနေကို တိုးတက်အောင် မလုပ်နို်ငခဲ့ပေ၏။

“ဟူး…” ကျိုးချဲ သက်ပြင်း အမောကြီး ချလိုက်၏။ ရန်ကိုင်အား ကျေးဇူး ပြန်ဆပ်ချင်သော်ငြား ဆန်းကြယ် လောကငယ်အတွင်းမှ ထွက်လာလာချင်း ရန်ကိုင် ယခုကဲ့သို့ အဆုံးသတ်သွားလိမ့်မည်ဟု မည်သူ ထင်လိမ့်မည်နည်း။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း(၇၇၅) ကျယ်ပြန့်လှသော သဲကန္တာရ

သဲကန္တာရထဲတွင် နေ့အချိန်၌ အရမ်းကိုမှ ပူလှပြီး ညအချိန်တွင်မူ အရိုးခိုက်မတတ် အေးလှသည်။ လပြည့်ဝန်းကြီးအောက် အေးစက်စက် ချီဓါတ်များသည် တစ္ဆေ၊ သားရဲများပမာ သဲသောင်ပြင်ပေါ်မှ ရံဖန်ရံခါ ထွက်ပေါ်လာတတ်ကြ၏။

ဝေ့ကြည့်လိုက်ပါက အဆုံးမဲ့ သဲကန္တာရကြီးကို ပါးလျလျ ရေခဲလွှာလေး တစ်ခုက ဖုံးလွှမ်းထားသည်ဟုပင် ထင်မှတ်သွားရနိုင်၏။

ကျယ်ပြန့်လှသော သဲကန္တာရ၏ တစ်နေရာတွင် အန်လင်းအာသည် ရန်ကိုင် ခန္ဓာကိုယ် အေးခဲ မသွားစေရန် သူမ၏ အစစ်အမှန်ချီဖြင့် အဆက်မပြတ် အားဖြည့်ပေးနေခဲ့၏။

လက်ရှိအချိန်၌ ရန်ကိုင်သည် အလောင်းကောင် တစ်ကောင်နှင့် မခြားချေ။ ဆန်းကြယ်လောကငယ်ထဲမှ လွတ်မြောက်လာပြီးသည့် အချိန်မှစ၍ ယခုအချိန်အထိ ရန်ကိုင် နိုးမလာသေးခဲ့ပေ။ အစပိုင်း၌ သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် အနည်းငယ် နွေးတေးတေး ဖြစ်နေပြီး နှလုံးခုန်သံကို ရံဖန်ရံခါ ကြားနေရသော်ငြား အချိန်ကြာလာသည်နှင့် သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် အေးစက်သထက် အေးစက်လာပြီး နှလုံးခုန်သံသည်လည်း မကြားရသလောက် ဖြစ်လာခဲ့၏။

အန်လင်းအာသည် ရန်ကိုင်ဘေးနားမှ တစ်ဖဝါးမှ မခွာဘဲ အချိန်ပြည့် စောင့်ကြပ်ပေးနေခဲ့၏။

ရန်ကိုင်သည် တော်ဝင်နယ်မြေ၏ နောင်တက်မည့် တော်ဝင်သခင်လောင်း ဖြစ်၏။ သူသေနေပြီ ဆိုလျှင်ပင် အန်လင်းအာ အနေဖြင့် ရန်ကိုင်ကို လုံးဝ အထိခိုက် ခံလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

လျှပ်… လျှပ်… လျှပ်…

သဲပြင်ကို ပွတ်တိုက်လာသည့် ခြေသံများကို မလှမ်းမကမ်း နေရာတစ်ခုမှ ကြားလိုက်ရ၏။ မော့ကြည့်လိုက်ရာ အနီးအနား ဝန်းကျင်ကို စစ်ဆေးရန် ထွက်သွားသည့် ကျိုးချဲကို တွေ့လိုက်ရ၏။ ကျိုးချဲ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် သာမန်လူသားတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်ထက် အများကြီး ပိုအားကောင်းသော်ငြား၊ သဲကန္တာရ၏ အအေးဓါတ်ကို သူ့ခန္ဓာကိုယ်ခွန်အား သက်သက်ဖြင့် ခုခံနိုင်စွမ်း မရှိချေ။ ထို့ကြောင့် သူမဆီသို့ လမ်းလျှောက် လာစဉ် သူ့တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်ရီနေခဲ့ပြီး သူ့ဆံပင်များကိုလည်း ရေခဲစတို့ ကပ်ညိနေခဲ့လေ၏။

ကျိုးချဲ သူမနား လျှောက်လာသည်ကို မြင်သော် အန်လင်းအာ ချက်ချင်း သတိထားလိုက်၏။ ရန်ကိုင်နှင့် အချိန်အတော်ကြာအောင် အတူတူ ကုန်ဆုံးပြီးနောက် ကျိုးချဲနှင့်လည်း အတော်လေး ဆက်ဆံဖူးသွားခဲ့ပြီ ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် ထိုနတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်သည် တဏှာကြီးသည့် လူတစ်ယောက်ဖြစ်မှန်း သူမသိ၏။ ယခု ရန်ကိုင် သေမှန်း၊ ရှင်မှန်း မသေချာသေးရာ ကျိုးချဲနှင့် ဆက်ဆံရာတွင် သေသေချာချာ သတိထားရန် လိုအပ်ပေသည်။

သို့သော် တစ်ဖက်လူ၏ နတ်ဆိုးချီနှင့် စိတ်စွမ်းအင်သည် စည်းခတ်ထားခြင်း ခံရကြောင်း သတိရလိုက်သော် အန်လင်းအာလည်း ယခင်ကဲ့သို့ အရမ်းကြီး သတိထားမနေတော့ချေ။

“သူဘယ်လိုနေလဲ” ကျိုးချဲသည် အန်လင်းအာနားသို့ လျှောက်လာပြီး အလျင်စလို မေးလိုက်၏။

အန်လင်းအာကမူ ဖြည်းဖြည်းချင်းသာ ခေါင်းခါရမ်းပြလိုက်၏။

“နောက်ဆုံးတော့လည်း သူ့ကို ကယ်လို့ မရတော့ပါလား”

“နင်… အဲ့လိုမပြောနဲ့။ သူသေမှာ မဟုတ်ဘူး” ကျိုးချဲ၏ နမိတ်မရှိသည့် စကားကြောင့်း အန်လင်းအာ ချက်ချင်း ဒေါသပုန်ထသွားခဲ့ပြီး ကျိုးချဲအား စူးရဲစွာ စိုက်ကြည့်လိုက်လေ၏။

“ဟုတ်ပြီ၊ ဟုတ်ပြီ၊ ဟုတ်ပြီ။ ငါမပြောခဲ့ဘူးလို့ပဲ သဘောလိုက်၊ ဟုတ်ပြီလား။ ဒါပေမယ့် နင့်စိတ်ကိုလည်း ပြင်ထားသင့်တယ်နော်။ ဒီလောကကြီးမှာ ထာဝရ တည်မြဲတာ ဘာမှမရှိဘူး။ ဟူး… ကံကြမ္မာက ညီအစ်ကိုရန်ကို တော်တော်လေး ရက်စက်တာပဲ” ကျိုးချဲက သက်ပြင်းချလိုက်၏။

ရန်ကိုင်သည် သူတို့အား လွတ်အောင်လုပ်ပေးရင်း ယခုကဲ့သို့ ဖြစ်သွားခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် ကျိုးချဲလည်း ရန်ကိုင် ကိစ္စနှင့်ပက်သက်ပြီး စိတ်မကောင်း ဖြစ်မိ၏။ “သူအသက်ရှင်နိုင်ခဲ့ရင် အကောင်းဆုံးပဲ။ ငါက သူ့ကို ချင်းလျောင်မြို့ဆီ ခေါ်သွားပြီး ကောင်းကောင်း ပြုစုပေးချင်တာ”

ပြောပြီးသည်နှင့် မနီးမဝေး တစ်နေရာတွင် ထိုင်ချလိုက်၏။ ရုတ်တရက် သွားပေါ်အောင် ပြုံးကာ ပြောလိုက်၏ “ဒီလူသားကောင်းလေးက တော့်တော့်ကို စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းတဲ့ကောင်ပဲ။ အရင်တုန်းက လူသားတွေ အများကြီးကို ငါဖမ်းခဲ့ဖူးတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲ့ထဲ့က ဘယ်တစ်ကောင်ကမှ ညီအစ်ကိုရန်လောက် အထင်ကြီးစရာ မကောင်းဘူး။ အဖမ်းခံရတာနဲ့ အသက်ချမ်းသားပေးပါ ဆိုပြီး ဒူးထောက်ကို တောင်းပန်ကြတော့တာပဲ။ ညီအစ်ကိုရန် တစ်ယောက်ပဲ သတ္တိရှိတယ်။ သူ့စိတ်ထားက ငါတို့ နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်နဲ့ တကယ်ကို ဆင်တာပဲ။ သူ့ပုံစံက ယောကျာ်း တစ်ယောက်လို ရဲရဲရင့်ရင့်ပဲ သေလိုက်မယ်။ ဒူးထောက်မယ့် ငကြောက်တစ်ကောင်တော့ ဘယ်တော့မှ အဖြစ်မခံမယ့် ပုံစံမျိုး”

ကျိုးချဲ ပြောနေသည့် အကြောင်းအရာများကို အန်လင်းအာ စိတ်မဝင်စား၊ တစ်ခုကိုသာ စိတ်ဝင်စားမိ၏။ ထို့ကြောင့် အန်လင်းအာက ကျိုးချဲအား “နင်ဖမ်းမိတဲ့ လူသားတွေကို ဘာလုပ်ဖြစ်လိုက်လဲ”

ကျိုးချဲက လည်ပင်းကို တိခနဲလုပ်ပြလိုက်ရာ အန်လင်းအာ မျက်နှာတစ်ခုလုံး မည်းမှောင်သွားခဲ့ပြီး ထိုကောင်နှင့် စကားဆက်မပြောရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။

ညအချိန်တွင် သဲကန္တာရာယ်တစ်ခုလုံး ကျောချမ်းဖွယ် တိတ်ဆိတ်နေခဲ့၏။ ကင်းမြီးကောက်ကဲ့သို့သော သက်ရှိ အချို့ကိုသာ ရံဖန်ရံခါ မြင်ရတတ်၏။ ကျိုးချဲ ထိုအကောင်များကို မြင်သည်နှင့် ချက်ချင်းဖမ်းပြီး စားပစ်လိုက်၏။

စားနေစဉ်အတွင်း အရသာ ဘယ်လိုရှိကြောင်း ဆိုသည်ကိုလည်း ပြောဆိုနေသေး၏။

ညနက်လေ… သဲကန္တာရသည် ပို၍ အေးစက်လာလေပင်။

ရန်ကိုင်၏ လက်ကျန် အသက်စွမ်းအင်သည် တဖြည်းဖြည်းချင်း ပျောက်ကွယ်စ ပြုလာခဲ့ရာ ကျိုးချဲနှင့် အန်လင်းအားတို့လည်း စိုးရိမ်သထက် စိုးရိမ် လာခဲ့ကြပြီး ရန်ကိုင် အခြေအနေကို သေချာ စောင့်ကြည့်လိုက်ကြ၏။

ညသန်းခေါင်ကျော် နာရီဝက်လောက် ကြာပြီးနောက် ရန်ကိုင်၏ နောက်ဆုံးလက်ကျန် အသက်စွမ်းအင် လုံးဝ ပျောက်ကွယ်သွားလေ၏။

အန်လင်းအာ၏ မျက်ဝန်းလေးများသည် အသက်ကင်မဲ့သွားသည့်ပမာ ချက်ချင်းကို ငေးငိုင်သွားခဲ့ပြီး သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးသည်လည်း ထိန်မရအောင်ကို တုန်ရီလာခဲ့လေ၏။

ကျိုးချဲကမူ သက်ပြင်းအမောကြီးသာ ချလိုက်၏။

နှစ်ယောက်စလုံး ဝမ်းနည်းနေစဉ်မှာပင် ရန်ကိုင် ခန္ဓာကိုယ်မှ အသက်စွမ်းအင်တို့ ရုတ်တရက် ပေါက်ကွဲ ထွက်လာခဲ့၏။ ထိုအသက်စွမ်းအင်များသည် ဒေါသပုန် ထနေသည့် မီးတောက်များအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားကာ အေးခဲလုလု ဖြစ်နေသော ရန်ကိုင် တစ်ကိုယ်လုံးကို စတင် ပူပြင်းလောင်မြိုက် လာစေတော့၏။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် အစစ်အမှန်ချီတို့သည်လည်း သူ့သွေးကြောများထဲ အရူးအမူး စီးဆင်းလာခဲ့ရာ အပြင်ကနေပင် ကြားနေရ၏။

အုပ်အုတ်အုတ် မြည်သံနှင့်အတူ ရန်ကိုင် တစ်ကိုယ်လုံးကို မီးတောက်မီးလျှံတို့ ဖုံးလွှမ်းသွားခဲ့ပြီး ထွင်းဖောက်မြင်နေရသော ရွှေရောင်အစစ်အမှန်ချီတို့ ရန်ကိုင် ခန္ဓာကိုယ်မှ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့သာ သူ့ပတ်ပတ်လည်ရှိ သဲပြင်တစ်ခုလုံးကို ချော်ရည်ပြင်ကြီး အဖြစ် ပြောင်းလဲပစ်လိုက်လေ၏။

အန်လင်းအာ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားခဲ့ပြီး အလျင်စလို နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်၏။

ကျိုးချဲလည်း ထိုမထင်မှတ်ထားသည့် အဖြစ်အပျက်ကြောင့် မှင်သက်ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားခဲ့ရာ စားလက်စ ကင်းမြီးကောက်အမြီးသည် သူ့ပါးစပ်ထဲမှ အောက်သို့ လျှောကျသွားလေ၏။

ရန်ကိုင် ရုတ်တရက် သွေးတစ်ပွက် အန်ထုတ်လိုက်ပြီး အပြင်သို့ လွတ်ထွက်သွားသော အစစ်အမှန်ချီများကို သူ့ကိုယ်ထဲသို့ ပြန်စုပ်ယူလိုက်၏။ ပြီးသည်နှင့် အလျင်အမြန် ထကာ ဘေးပတ်လည်ကို သတိအပြည့်ဖြင့် လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်၏။ မှင်သက်နေသော အန်လင်းအာနှင့် ကျိုးချဲတို့ကို မြင်လိုက်ရမှပဲ သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်ပြီး ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်၏။

ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချလိုက်ပြီးနောက် အသက်ရှူနှုန်းကို တည်ငြိမ်အောင် လုပ်ကာ သတိမလစ်သွားခင် အချိန်ကို ပြန်စဉ်းစားကြည့်လိုက်၏။

သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် အကောင်းအတိုင်းသာ ရှိနေသေးသော်ငြား အသိစိတ်ပင်လယ် တစ်ခုလုံးကမူ ကသောင်းကနင်း ဖြစ်နေခဲ့သဖြင့် ရန်ကိုင်မှာ ဦးခေါင်းကို ကိုင်လျက် တုန်တုန်ရင်ရင်ဖြင့် နာနာကျင်ကျင် ညည်းညူနေရ၏။

ခဏကြာသွားတော့မှပဲ ခေါင်းကိုက်ဝေဒနာ တဖြည်းဖြည်း သက်သာသွားခဲ့၏။

“ငါတို့ ဘယ်ရောက်နေတာလဲ” မျက်လုံးဖွင့်၍ အန်လင်းအာတို့ကို မေးလိုက်၏။ သက်သာသွားသော်ငြား ယခုထိတိုင် သူ့ခေါင်းသည် နာကျင်နေဆဲပင်။

“နတ်ဆိုးကုန်းမြေရဲ့ သဲကန္တာရပဲ” ကျိုးချဲက အမြန်အဆန်ပဲ ရှင်းပြလိုက်၏။ ထို့နောက် ရုတ်တရက် တစ်ခုခုကို စဉ်းစားမိသွားကာ အလောတကြီး မေးမြန်းလေ၏ “ညီအစ်ကိုရန်၊ မင်းက… သေသွားပြီးပြီလား၊ ဒါမှမဟုတ် အသက်ရှင်နေသေးတာလား”

ရန်ကိုင် မျက်ခုံးပင့်လိုက်ပြီး ကျိုးချဲကို နုံးနယ်နေသည့် အမူအရာဖြင့် ကြည့်၍ “မင်းဘယ်လိုထင်လဲ”

“ဟားဟား” ကျိုးချဲသည် အကြမ်းပတမ်းဆန်စွာ အော်ဟစ်ရယ်မောလိုက်ပြီး “မင်းလွယ်လွယ်သေမှာ မဟုတ်မှန်း ငါသိသားပဲ”

“သူ့ကို ကယ်လို့ မရခဲ့ဘူးလို့ နင်ပဲ ပြောခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးလား” အန်လင်းအာက ကျိုးချဲကို အေးစက်စက် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

ကျိုးချဲ၏ ရယ်သံ ရုတ်တရက် ရပ်တန့်သွားခဲ့ပြီး ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင် ဖြစ်သွားခဲ့ရ၏။

“နင်ဘယ်လိုနေလဲ” အန်လင်းအာသည် ကျိုးချဲအား ဆက်လက် ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ ရန်ကိုင်ဘက်ကို လှည့်၍ စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် အခြေအနေ မေးလိုက်၏။

“တော်တော် ဆိုးဆိုးရွားရွားပဲ” ရန်ကိုင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းပြလိုက်၏။ ယခုအချိန်၌ သူ့ဝိဥာဉ်သည် အရှင်း တည်ငြိမ်သွားခြင်း မရှိသေးပေ။

“အဲ့လိုဆိုရင် မြန်မြန် အနားယူလိုက်လေ”

ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်ရုံလေး ညိတ်ပြလိုက်ပြီး တင်ပလင်ခွေထိုင်ကာ သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ကို တည်ငြိမ်သွားအောင် စတင် ကြိုးစားတော့၏။

ယခုအချိန်တွင် သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်တစ်ခုလုံးသည် ခြောက်ကပ်နေသော သဲကန္တာရ တစ်ခုနှင့်ပင် တူသေး၏။ ပူပြင်းလှသော မီးတောက်များ၊ အလျင်မပြတ် စီးဆင်းနေသော ပင်လယ်ရေများ အားလုံး ပျောက်ကွယ် သွားခဲ့လေပြီ။

အသိစိတ်ပင်လယ်သည်လည်း အနည်းငယ် ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေခဲ့၏။ တစ်ချိန်တစ်ချိန် လေပြင်းတို့ တိုက်ခတ်လာတတ်ပြီး တစ်ချိန်တစ်ချိန် မိုးသည်းထန်စွာ ရွာသွန်းကာ အဆက်မပြတ် မိုးချိန်းတတ်၏။ ကမ္ဘာကြီး တစ်ခုလုံးသည် ပြိုကျတော့မည်အလား ပြင်းပြင်းထန်ထန် လှုပ်ခါနေခဲ့၏။

ယခုကဲ့သို့ ဖြစ်နေရခြင်းသည် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို အနက်ရောင်စာအုပ်၏ သိုလှောင်နေရာလွတ်ထဲသို့ အတင်းအကြပ် ခေါ်ယူခဲ့သောကြောင့်ပင် ဖြစ်လေ၏။

အနက်ရောင်စာအုပ်ထဲတွင် သူသိမ်းဆည်းထားသည့် အရာများသည် အသေးစား အရာလေးများသာ ဖြစ်ကြ၏။ အကြီးဆုံးဆိုသည့်အရာပင်လျှင် နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ တစ်ရာပုံတစ်ပုံ မရှိချေ။ ထို့ကြောင့် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို အနက်ရောင်စာအုပ်၏ သိုလှောင်နေရာလွတ်ထဲ ထည့်သွင်းရန် ကြောက်မခန်းလိလိ များပြားလှသော စိတ်စွမ်းအင်များကို လိုအပ်ခဲ့မည်မှာ သံသယ ရှိစရာ မလိုချေ။

တကယ်တော့ နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် အနက်ရောင် စာအုပ်ထဲ ရန်ကိုင် သိမ်းဆည်းထားခဲ့သည့် အခြားသော အရာများနှင့် အရမ်းကိုမှ ကွဲပြားသည် မဟုတ်ပေလော။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် အရွယ်အစား အလွန့်အလွန်ကိုမှ ကြီးမားရုံမက မြောက်မြားလှစွာသော စွမ်းအင်များကိုလည်း ပိုင်ဆိုင်ထားသေး၏။ ထို့ကြောင့် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို အနက်ရောင်စာအုပ်၏ သိုလှောင် နေရာလွတ်ထဲ ထည့်သွင်းရန်အတွက် ရန်ကိုင် အသိစိတ် ပင်လယ် တစ်ခုလုံး ပြောင်တလင်း ခါသွားသည်မှာ အထူးအဆန်း မဟုတ်ချေ။

သို့သော်ငြား ပေးဆပ်ခဲ့ရသည်နှင့် ပြန်ရသည့်တန်ဖိုး ကာမိပေ၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို ခေါ်ဆောင်နိုင်ရန်အတွက် ထိုကဲ့သို့သော တန်ဖိုးအား ပေးဆပ်ရမည် ဆိုလျှင်ပင် ထိုက်တန်ပေ၏။ ယခု နတ်ဘုရားသစ်ပင်အား ကတိ ပေးခဲ့သည်ကို မဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်မည့် ကိစ္စအား ထပ်မံ၍ စိုးရိမ်နေစရာ မလိုတော့ချေ။

ရန်ကိုင်သည် သူ့စကားသူတည်သော လူတစ်ယောက် ဖြစ်၏။

ကုန်ဆုံးသွားသော စိတ်စွမ်းအင်များကို ခြောက်ရောင်ခြယ် ဝိဥာဉ်ကြာပန်း၏ အကူအညီဖြင့် အချိန်တိုအတွင်း ပြန်လည် ဖြည့်ဆည်းနိုင်မည် ဖြစ်လေရာ မကြာခင်အတွင်း အထွတ်အထိပ် အခြေအနေသို့ ပြန်ရောက်နိုင်ပေလိမ့်မည်။

ထို့အပြင် ယခုတစ်ကြိမ်၌ ခြောက်ယောင်ခြယ် ကြာပန်းသည် အဓိကနေရာမှ ပါဝင် ကူညီပေးခဲ့၏။ နောက်ဆုံးအခိုက်အတန့်၌ ခြောက်ယောင်ခြယ် ကြာပန်း၏ ကာကွယ်ပေးမှုကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ယခုအချိန်တွင် ရန်ကိုင် သေနေလောက်ပေပြီ။

ထိုကဲ့သို့ တွေးမိလိုက်သည်နှင့် ရန်ကိုင် ကြိတ်ပျော်သွားခဲ့၏။

အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲမှ အသိစိတ်ကို ပြန်ရုတ် လိုက်ပြီးနောက် အနက်ရောင်စာအုပ်၏ သိုလှောင် နေရာလွတ်ကို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်၏။

အနက်ရောင်စာအုပ်ထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် တောက်ပသော ရွှေရောင်အလင်းရောင်ခြည်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရ၏။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် ဤနေရာတွင် ရှိနေခဲ့၏။ ၎င်း၏ ရွှေရောင်အမြစ်၊ ကျောက်စိမ်းရောင် သစ်ရွက်များကြောင့် မှုန်မှိုင်းမှိုင်း အနက်ရောင်စာအုပ်၏ သိုလှောင်နေရာလွတ် တစ်ခုလုံး လင်းထိန်နေခဲ့၏။

ထိုပူပြင်းလှသည့် အရှိန်အဝါ၏ ဝန်းရံခြင်း ခံရသော်ငြား သူ့ဝိဥာဉ် နာကျင်ခံရသည်များ လျော့ကျသွားခဲ့ပြီး နွေးထွေး၍ သက်သောင့်သက်သာ ရှိသော ခံစားချက်တစ်ခုက အစားထိုး ဝင်ရောက်လာခဲ့၏။

ရန်ကိုင် ရောက်လာသည်ကို မြင်သည်နှင့် နတ်ဘုရားသစ်ပင်က ၎င်း၏ သစ်ကိုင်းများကို ပျော်ရွှင်စွာ လှုပ်ရမ်းပြလိုက်၏။

ရန်ကိုင် ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့အသိစိတ်ကို နတ်ဘုရား သစ်ပင်၏ နှလုံးသားနေရာဆီ ပို့လိုက်ရာ နတ်ဘုရား သစ်ပင်လည်း ရန်ကိုင်၏ ဝိဥာဉ်ကို ချက်ချင်း ရစ်ပတ် လိုက်လေ၏။

ရန်ကိုင် အရမ်းကိုမှ အားနည်းနေသည်ကို သတိပြမိသည့် အတွက်ကြောင့်သော်လား၊ နတ်ဘုရား သစ်ပင်သည် ရန်ကိုင်ကို သူ့ကိုယ်တွင်းသို့ ဆွဲသွင်းရန် မကြိုးစားခဲ့ဘဲ သူ့အား ဝိုင်းပတ်ထား၍ သက်သောင့် သက်သာ ဖြစ်အောင် လုပ်ပေးနေခဲ့၏။

ရုတ်တရက်ဆိုသလို အားကောင်းလှသော စွမ်းအင်များ ရန်ကိုင်ကိုယ်ထဲသို့ စီးဆင်းလာရာ ကုန်ဆုံးသွားသော ရန်ကိုင်၏ စိတ်စွမ်းအင်များသည် အလျင်အမြန် ပြန်လည် ပြည့်ဝလာခဲ့လေ၏။

ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့သော်လည်း နတ်ဘုရား သစ်ပင်ကို တားရဝန် မကြိုးစားခဲ့ဘဲ ထိုအတိုင်းသာ ဆက်လုပ်နေစေခဲ့၏.

တစ်နာရီလောက် ကြာပြီးနောက် ပြောင်တလင်း ခါနေသော ရန်ကိုင်၏ အသိစိတ်ပင်လယ်သည် အားကောင်းလှသော စိတ်စွမ်းအင်တို့ဖြင့် နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်လည့် ပြည့်ဝလာခဲ့လေ၏။

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူ့ကိုယ်ထဲရှိ ကိုယ်တွင်း ဒဏ်ရာအားလုံးလည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေ၏။

အားပြန်ပြည့်လာသော နတ်ဘုရားသစ်ပင်အား ယခုနေရာတွင် ခေတ္တခဏ နေပေးရန် ပြောလိုက်၏။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်က ရန်ကိုင်၏ တောင်းဆိုချက်ကို ငြင်းပယ်ခြင်း မပြုသဖြင့် ရန်ကိုင်လည်း သူအားသည့် အခါတိုင်း လာလည်မည်ဟု ပြောကာ အနက်ရောင် စာအုပ်၏ သိုလှောင်နေရာလွတ်ထဲမှ သူ့အသိစိတ်ကို ပြန်ရုတ်လိုက်၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်နှင့် သူနဲ့မခွဲချင်သော်ငြား ရန်ကိုင်အား တားဆီးခြင်း မပြုခဲ့ပေ။

သူမျက်လုံးဖွင့်လိုက်သည့်အချိန်၌ ညအမှောင်ထုသည် တဖြည်းဖြည်း ပျောက်ကွယ်စ ပြုနေသည်ကို ရန်ကိုင် တွေ့ရှိလိုက်ရ၏။

ခဏလောက် မျက်မှောင်ကြုံ့နေပြီးနောက် နတ်ဘုရား သစ်ပင်ကို အနက်ရောင်စာအုပ်၏ သိုလှောင် နေရာလွတ်ထဲမှ ထုတ်ပေးချင်သည်ဆိုပါက
အနည်းဆုံး သူတော်စင်အဆင့်သို့ ရောက်ရှိနေရန် လိုအပ်မည် ဖြစ်ကြောင်း ရန်ကိုင် ခန့်မှန်းတွက်ချက်လိုက်၏။ သူတော်စင် အဆင့်သို့ ရောက်မှသာ သူ့ကိုယ်သူ ထိခိုက်စေခြင်း မရှိဘဲ နတ်ဘုရားသစ်ပင်အား အပြင်သို့ ထုတ်ပေးနိုင်ပေလိမ့်မည်။

သို့သော်လည်း ရန်ကိုင် အနေဖြင့် အလျင်မလိုချေ။ ယခုလောလောဆယ်၊ နတ်ဆိုးကုန်းမြေထဲ ပိတ်မိနေရာ နတ်ဘုရားသစ်ပ်ကို ချက်ချင်း ထုတ်ပေးနိုင်လျှင်ပင် နတ်ဘုရားသစ်ပင် အခြေချနိုင်မည့် နေရာမရှိသေးချေ။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်နေရန်အတွက် နေရာတစ်ခု ရှာသည်က ပိုကောင်းပေလိမ့်မည်။ ကောင်းကင်ဂိုဏ်းတော်၏ ရှူယဉ်သာ တောင်ထွတ်သည် နတ်ဘုရားသစ်ပင် နေရန်အတွက် နေရာကောင်းတစ်ခု ဖြစ်ပေ၏။

ရန်ကိုင် မျက်လုံး ပြန်ဖွင့်လာမှပဲ သူ့အား တစ်ညလုံး စောင့်ကြည့်နေကြသော အန်လင်းအာနှင့် ကျိုးချဲတို့ စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့ကြ၏။

“ညီအစ်ကို၊ မင်းကြည့်ရတာ အပြည့်အဝ ပြန်ကောင်းသွားသလိုပဲနော်” ကျိုးချဲက စပ်စပ်စုစုဖြင့် မေးလိုက်၏။ လွန်ခဲ့သော တစ်နာရီက ရန်ကိုင်သည် သေခါနီးဆဲဆဲ အခြေအနေတွင် ရှိနေခဲ့၏။ သူ၏ ပြန်လည်ကောင်းမွန်နိုင်စွမ်းသည် အများစုထက် ပိုကောင်းနေလျှင်ပင် ယခုကဲ့သို့ ပြန်လည် ကောင်းမွန်နိုင်စွမ်းသည် အမှန်တကယ်ကို ရူးလောက်စရာပင်။ ထို့အပြင် ကုသရေးဆေးလုံး၊ ဆေးပင် စတင်သည်တို့ကို ရန်ကိုင် သောက်သုံး၊ စားသုံးသည်ကိုလည်း ကျိုးချဲ မမြင်မိချေ။ သူ့စွမ်းရည်ဖြင့်သာ ပြန်လည် ကောင်းမွန်လာခြင်း ဖြစ်၏။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း(၇၇၆) အိုအေစစ်

“မဟုတ်ဘူး။ ငါနည်းနည်းလောက်ပဲ ပြန်ကောင်းသေးတာ” ရန်ကိုင်က ပြုံး၍ ပြန်ပြောလိုက်၏။

ကျိုးချဲနှင့် အခြားနတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် တစ်ယောက်ကို ကယ်ခဲ့သည် ဆိုသော်ငြား ရန်ကိုင်တွင် ထိုနှစ်ယောက်နှင့် အမှန်တကယ် မိတ်ဆွေဖွဲ့လိုစိတ် မရှိပေ။

ယခုတစ်ကြိမ် ကယ်ခဲ့ရခြင်းသည် ကျိုးချဲ၏ အဆင့်အတန်းကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ နတ်ဆိုးကုန်းမြေထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှုပ်ရှားခွင့် ရလိုသောကြောင့်ပင် ဖြစ်၏။

ထိုသို့ဖြစ်လေရာ မည်သည့်အတွက်ကြောင့် ကျိုးချဲအား အားလုံးကို အမှန်အတိုင်း ပြောရမည်နည်း။ ကျိုးချဲသည် သူ့အား အသက်သခင် ကျေးဇူးရှင်အဖြစ် ရိုးရိုးသားသား ဆက်ဆံခြင်းမရှိဟု ရန်ကိုင်ိစိတ်ထဲ ခံစားနေရဆဲ။

“ညီအစ်ကိုကျိုးချဲ၊ ဒီသဲကန္တာရက နတ်ဆိုးကုန်းမြေ ထဲမှာဆိုတာ မင်းသေချာလား။ ဒီနေရာနဲ့ မင်းရင်းနှီးလို့လား” ရန်ကိုင်က မေးလိုက်၏။

ကျိုးချဲ မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်ပြီး ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ကာ “ဒီသဲကန္တာရက အရမ်းကို အန္တရာယ်များတဲ့ နေရာတစ်ခုပဲ။ ငါတို့ နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်တွေတောင် မလိုအပ်ရင် ဒီနေရာကို ဖြတ်သွားလေ့ မရှိဘူး။ မင်းဘယ်လောက်ပဲ သန်မာသန်မာ၊ မင်းအလွယ်တကူ မကျော်ဖြတ်နိုင်တဲ့အရာတွေ ဒီနေရာမှာ ရှိတယ်။ နတ်ဆိုးကုန်းမြေထဲ ရောက်နေတယ် ဆိုတာကိုပဲ ငါသိတာ။ လူတွေရှိတဲ့နေရာဆီ ရောက်အောင် ဘယ်ဘက်ကို သွားရမလဲ ဆိုတာကိုတော့ ငါလည်း မသိဘူး။ ငါတို့အနေနဲ့ လမ်းကြောင်းတစ်ခုအတိုင်း လမ်းလျှောက်သွားဖို့ပဲ ရှိတော့မယ်။ ဘာအန္တရာယ်နဲ့မှ မတွေ့ရဖို့ မျှော်လင့်ရတာပဲ။ လမ်းမပျောက်အောင်လည်း ဆုတောင်းနေဦး။ လမ်းပျောက်သွားပြီ ဆိုတာနဲ့… ဒီသဲကန္တာရကနေ ဘယ်တော့မှ ပြန်ထွက်နိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး”

ကျိုးချဲ ပြောသည်ကို ကြားသော် အန်လင်းအာနှင့် ရန်ကိုင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး သုန်မှုန်သွားခဲ့ကြ၏။ စိတ်ထဲတွင်လည်း ‘ငါတို့ကံက ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ဆိုးရတာလဲ’ဟု ညည်းတွားနေကြသေး၏။ ရန်ကိုင်နှင့် အန်လင်းအာတို့ နှစ်ယောက်သည် ပထမအကြိမ်၌ သူတော်စင်မနန်၏ လိုက်လံသတ်ဖြတ်ခြင်း ခံခဲ့ရ၏။ လေဟာလိုဏ်ခေါင်းကို သုံး၍ သူတော်စင်မနန်၏ လက်မှ လွတ်ပြီဟု ထင်နေစဉ်မှာပဲ နေမင်းကလန်၏ ဖမ်းဆီးခြင်း ခံခဲ့ရပြန်၏။ နေမင်းကလန်ကို အကြပ်ကိုင်၍ သေဘေးမှ ကပ်သီးလေး လွတ်မြောက်လာနိုင်ခဲ့ပြီးနောက် နတ်ဆိုးကုန်းမြေသားများပင် အလွယ်တကူ မသွားဝံ့ကြသော သဲကန္တာရထဲသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့ရ၏။

ထိုနိမ့်ချည်မြင့်ချည် လောကဓံတရားသည် ကြုံတွေ့ရသူတိုင်းကို စိတ်ဓါတ်ကျ၊ စိတ်အားငယ် စေနိုင်သည်မှာ ဧကန်မုချ အမှန်တရားပင် ဖြစ်လေ၏။

ကျိုးချဲ ရှင်းပြပြီးသွားသည့်နောက် ရန်ကိုင်သည် အရပ်မျက်နှာတစ်ခုဆီသို့ လှမ်းကြည့်၍ တိုးတိုးလေး ရေရွတ်လိုက်၏ “တစ်ယောက်ယောက် လာနေတယ်”

အသစ်ရောက်လာသူများ၏ အရှိန်အဝါကို စစ်ဆေးပြီးမှပဲ ရန်ကိုင် စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့ပြီး ကျိုးချဲဘက်လှည့်၍ ပြောလိုက်၏ “မင်းရဲ့ ကလန်သားပဲ”

“အို” ကျိုးချဲက အရေးမစိုက်သည့် ပုံစံဖြင့် “အဲ့ကောင်မသေးဘူးလား။ မနေ့ညက ပြန်မလာတော့ အဲ့ကောင် သေသွားပြီလို့ ငါထင်နေတာ။ ကြည့်ရတာ ဒီကောင့်ကံက ထင်သလောက် မဆိုးတဲ့ပုံပဲ”

ပြောနေစဉ်အတွင်း ကျိုးချဲ၏ လေသံထဲ စိုးရိမ်သည့် အရိပ်အယောင် စိုးစဉ်းမျှ မတွေ့ရ၏။ သူ့ကလန်သား သေသည်၊ ရှင်သည်ကို လုံးဝ အရေးမစိုက်သည့်ပုံပင်။

ထိုအချက်ကို နားလည်လိုက်သည်နှင့် ရန်ကိုင် မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့၏။

ခဏအကြာ၌ ထိုနတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ပြန်ရောက်လာပြီး ဝမ်းသာတကြီး ပြောလိုက်၏ “ငါလမ်းတွေ့ပြီ”

သူပြောသည်ကို အားသည်နှင့် အားလုံး ဝမ်းသာသွားခဲ့ကြပြီး ကျိုးချဲက အဆောတလျင် အမူအရာဖြင့် “တကယ်လား”

ထိုလူက ပြုံးကာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “သေချာတယ်။ ဒီသဲကန္တာရကို ငါတစ်ကြိမ် ရောက်ဖူးတယ်။ အဲ့တုန်းက အိုအေစစ်တစ်ခုကို တွေ့ပြီး အမှတ်အသား လုပ်ခဲ့တယ်။ မနေ့ညကပဲ အဲ့အိုအေစစ်ကို ငါထပ်တွေ့ခဲ့တာ။ ငါတို့ကံက သိပ်မဆိုးသေးဘူးကွ။ ဒီနေရာက သဲကန္တာရရဲ့ အစွန်အဖျားပိုင်းပဲ ရှိသေးတာ။ ရက်နည်းနည်းလောက် ထပ်သွားလိုက်ရုံနဲ့ ဒီကနေ ထွက်နိုင်ပြီ”

ရန်ကိုင်နှင့် အန်လင်းအာတို့ သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်၏။

ရက်နည်းနည်းလောက် ထပ်သွားရုံဖြင့် ဤနေရာမှ ထွက်သွားနိုင်မည် ဆိုသည့်အချက်မှာ အမှန်တကယ်ကို ကံကောင်းသည်ဟု ဆိုနိုင်ပေ၏။ ပြန်ရောက်သည်နှင့် နေရာကောင်းတစ်ခုရှာပြီး တစ်ခဏလောက် တံခါးပိတ် ကျင့်ကြံရပေမည်။

“အဲ့လိုဆိုရင် ဘာတွေ စောင့်နေသေးတာလဲ။ မြန်မြန် လမ်းပြပေးလေ” ကျိုးချဲသည် သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်း၍ ထိုနတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ညွှန်ပြရာ အရပ်ဆီ စတင် ပြေးလွှားတော့လေ၏။

သူ့ကလန်သားသည်လည်း ဘာမှ မပြောဘဲ ကျိုးချဲနောက်ကနေသော အမြန် ပြေးလိုက်သွားလေ၏။

“သွားကြမယ်” ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်နှင့် အန်လင်းအာတို့လည်း ကျိုးချဲတို့ ပြေးထွက်သွားရာ လမ်းကြောင်းအတိုင်း လိုက်သွားလိုက်၏။

ပြေးလွှားနေသော နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ရင်း အန်လင်းအာက ရန်ကိုင်ဘက် လှည့်၍ တိုးတိုးလေး‌ ပြောလိုက်၏ “ရန်ကိုင်၊ အဲ့ကျိုးချဲကို သတိထားနော်။ သူ့ကို စုံလုံးမှိတ်ပြီး ယုံလိုက်ရင် နင်အကြီးအကျယ် ဒုက္ခရောက်သွားနိုင်တယ်”

“ငါ့ကို သတိပေးနေစရာ လိုလို့လား” ရန်ကိုင်က ဖွဖွလေး ရယ်လိုက်ပြီး “သူ့ကို ယုံကြည်ဖို့၊ သူနဲ့ မိတ်ဆွေဖွဲ့ဖို့ တစ်ခါမှ မတွေးခဲ့ဖူးဘူး။ ဒါပေမယ့် အခု ငါတို့က နတ်ဆိုးကုန်းမြေထဲ ရောက်နေတာလေ။ ဒီကနေ လုံလုံခြုံခြုံနဲ့ ထွက်သွားချင်ရင် သူ့အဆင့်အတန်းကို အခွင့်ကောင်းယူမှပဲ ရလိမ့်မယ်”

အန်လင်းအာက အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုကပ်ြီး ပြောလိုက်၏ “နင့်ရဲ့ တကယ့်ခွန်အားကို သူမမြင်သွားတာ ကံကောင်းသွားတယ်။ မဟုတ်ရင် အခြေအနေတွေက ပိုပြီးတော့တောင် အန္တရာယ်များသွားနိုင်တယ်”

“နင့်ဘယ်သူမှန်း သူသိသွားရင် ပိုပြီးတော့တောင် ဆိုးသွားမှာ” ရန်ကိုင် မျက်နှာထား လေးနက်သွားခဲ့ပြီး “နင့်ဘယ်သူဘယ်ဝါကို ဘယ်တော့မှ ထုတ်မပြမိစေနဲ့။ ကောင်းကင်နတ်ဘုရား ပညာရပ်တွေကိုလည်း မသုံးမိအောင် သေချာ သတိထား”

“ငါက ဘာမှမသိတဲ့ မိန်းကလေး တစ်ယောက် မဟုတ်ပါဘူးနော်။ အဲ့လိုအမှားမျိုး ဘာလို့ လုပ်ရမှာလဲ” အန်လင်းအာက ယုံကြည်ချက် အပြည့်ဖြင့် ပြုံးလိုက်၏။

“မြန်မြန်၊ ညီအစ်ကိုရန် မင်းတို့ ဘာလုပ်နေတာလဲ” ကျိုးချဲက ရန်ကိုင်တို့ နှစ်ယောက်ကို လှည့်အော်လိုက်၏။

“ငါတို့ လာနေပြီ” ရန်ကိုင်သည် အန်လင်းအာဘက်သို့ လှည့်ကာ “မြန်မြန် သွားကြမယ်”

ကျိုးချဲ၏ ကလန်သားသည် အမှန်ကတယ်ကို အထင်ကြီးဖွယ် ကောင်းလှပေသည်။ သဲသောင်ပြင်မှ လွဲ၍ အခြားမရှိသော ဤသဲကန္တာရထဲ လမ်းလျှောက်နေ သော်ငြား လမ်းမှန်အတိုင်း သွားနိုင်ခဲ့၏။ သူ့နတ်ဆိုးချီနှင့် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို အသုံးမပြုနိုင်သော်ငြား သဲမှလွဲ၍ ဘာဆိုဘာမှမရှိသော သဲကန္တာရထဲ လမ်းမှန် ရှာနိုင်သည်မှာ အမှန်တကယ်ကို အံ့အားသင့်ဖွယ် ကောင်းလှပေ၏။

အကြမ်းဖျင်း သုံးနာရီလောက် လမ်းလျှောက် လာပြီးနောက်တွင် ကျိုးတိုးကျဲတဲ ပြန့်ကျဲနေသော အစိမ်းရောင် အစက်အပျောက်လေးများ မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းအောက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။

အိုအေစစ် တစ်ခုပင်။

ကျယ်ပြန့်လှသော သဲကန္တာရကြီးထဲတွင် အိုအေစစ် ကဲ့သို့သော နေရာ၌သာ အပင်နှင့်ရေကို ရနိုင်၏။ သဲကန္တာရတိုင်းနီးပါးတွင် အိုအေစစ်များ ရှိကြသော်ငြား ထိုအိုအေစစ်များ မည်ကဲသို့ ဖြစ်လာသလဲ ဆိုသည်ကိုမူ မည်သူမှ မသိကြချေ။

အိုအေးစစ် အကြီးစားများသည် ပျက်စီးသွားခြင်း မရှိဘဲ နှစ်ရာပေါင်း၊ ထောင်ပေါင်းများစွာ ကြာအောင် တည်ရှိနေနိုင်၏။

သဲကန္တာရထဲ ခရီးသွားလာသူများအတွက် အိုအေစစ်သည် အသက်ကယ် နေရာတစ်ခု ဖြစ်လေ၏။

အိုအေစစ်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် နတ်ဆိုး နှစ်ယောက်၏ ခြေလှမ်းများ ပိုမို သွက်လန်မြန်ဆန် လာခဲ့၏။

အမွှေးတိုင်တစ်ချောင်း လောင်ကျွမ်းစာလောက် ကြာပြီးသည့်နောက်တွင် အိုအေးစစ် အစွန်အဖျားနာသို့ ရန်ကိုင်နှင့် အန်လင်းအာတို့ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ ပူပြင်းလှသော သဲကန္တာရကြီးနှင့် ဤအိုအေစစ်သည် လုံးဝကို မတူကွဲပြားသော ကမ္ဘာလောကကြီး နှစ်ခုဟုပင် ဆိုနိုင်၏။ ဤနေရာသည် အပြင်ကဲ့သို ပူပြင်းခြင်း မရှိဘဲ နွေးတေးတေးလေး ဖြစ်နေခဲ့ပြီး ရွက်စိမ်းဝေနေသော သစ်ပင်များစွာသည်လည်း ယခုနေရာတွင် ပေါက်ရောက် နေခဲ့သည်။

ရောင်ပြန်တလှပ်လှပ် ထနေသော ရေကန်ကျယ်ကြီး တစ်ကန်သည် အိုအေစစ်၏ အလယ်ဗဟိုတွင် ရှိနေခဲ့ပြီး ကန်ရေသည် သလင်းကျောက်ပမာ ကြည်လင်နေကာ ထူးခြားဆန်းပြားသည့် သစ်ပင်မျိုးစိတ်များစွာ တို့သည်လည်း ကန်စပ်တစ်လျှောက် ပေါက်ရောက်နေခဲ့ကြ၏။

ရန်ကိုင်နှင့် အန်လင်းအာတို့ နှစ်ယောက် ရောက်လာသည့်အခါ၌ ကျိုးချဲနှင့် သူ့ကလန်သားသည် ရေကန်ထဲ ခုန်ဆင်းသွားခြင်း မပြုသလို ကန်စပ်နားပင် တိုးကပ်သွားခြင်း မပြုဘဲ ရေကန်နှင့် မလှမ်းမကမ်းရှိ ကျောက်တုံးကြီး တစ်တုံးနောက်တွင် ပုန်းလျက် အသက်အောင့်ကာ မျက်တောင်မခတ်တမ်း အိုအေစစ် အလယ်ဗဟိုရှိ ရေကန်ကြီးကို စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

ရန်ကိုင် ရောက်လာသည်ကို သတိပြုမိသည်နှင့် ကျိုးချဲသည် သူ့အား တိတ်တိတ်နေရန် အလျင်အမြန် အချက်ပြလိုက်၏။ သူ့မျက်နှာထက်ရှိ အမူအရာသည် အတော့်ကိုမှ ထူးဆန်းနေ၏။

ကျိုးချဲ ဘာလုပ်ချင်နေမှန်း မသိသဖြင့် ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့၏။ ထို့နောက် အန်လင်းအာကို ခေါ်၍ ကျိုးချဲတို့ရှိရာဆီ သွားလိုက်ကာ ကျောက်တုံး နောက်မှ ရေကန်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်၏။ ကြည့်သာ ကြည့်လိုက်သော်ငြား ထူးထူးခြားခြား ဘာကိုမှ မတွေ့ခဲ့ရပေ။

“မင်းတို့ ဘာလုပ်နေတာလဲ” ရန်ကိုင်က အသံကို နှိမ့်၍ တိုးတိုးလေး မေးလိုက်၏။

“ဟိုကို ကြည့်လိုက်” ကျိုးချဲက နေကန်စပ်ရှိ နေရာတစ်ခုဆီ လက်ညိုးထိုး ညွှန်ပြလိုက်၏။

ကျိုးချဲ ညွှန်ပြရာ အရပ်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက် ပြီးနောက် ရန်ကိုင်နှင့် အန်လင်းအာတို့ နှစ်ယောက်စလုံး နေရာတွင်ပင် တောင့်တောင့်ကြီး ဖြစ်သွားခဲ့ရ၏။

ရေကန်စပ်တွင် သပ်သပ်ရပ်ရပ် ခေါက်ထားသည့် အဝတ်အစားများ ရှိနေခဲ့၏။ အဝတ်အစားပုံစံအရ ၎င်းသည် မိန်းကလေး အဝတ်အစားဖြစ်သည့် ပုံပင်။

အဝတ်အစားသည် ဤနေရာတွင် ရှိနေသော်လည်း လူကို မတွေ့ရ။ ထို့ဖြင့် ဖြစ်နိုင်သည်မှာ အဝတ်ပိုင်ရှင်သည် ရေကန်ထဲ ရေကူးနေခြင်းသာ ဖြစ်ရပေမည်။

ကျိုးချဲနှင့် သူ့ကလန်သား အသံပင်မထွက်စေဘဲ အသက်အောင့်လျက် ဤနေရာတွင် မည်သည့် အတွက်ကြောင့် ပုန်းအောင်းနေလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် ရုတ်တရက် နားလည်သွားခဲ့လေပြီ။ ထိုသကောင့်သား နှစ်ကောင်သည် ရေချိုးနေသည့် အလှလေးကို ချောင်းကြည့်နေချင်သည်ကိုး။

“အရှက်မဲ့လိုက်တာ” အန်လင်းအာ၏ ပါးလေး ရဲပတောင်းခတ်သွားခဲ့ပြီး အံတင်းတင်း ကြိတ်လိုက်၏။ ထို့နောက် သူမ၏ မျက်ဝန်းထဲ အေးစက်စက် အရိပ်အယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့ကာ ရန်ကိုင်ဘက်သို့ လှည့်၍ အံကြိတ်သံဖြင့် ပြောလိုက်၏ “နင်ကြည့်ရဲ ကြည့်ကြည့်”

ရန်ကိုင်က နှုတ်ခမ်းကို ကွေးလျက် “ငါလို အကျင့်သီလနဲ့ ပြည့်စုံတဲ့ လူတစ်ယောက်က ဒီလို ညစ်ပတ်တဲ့ အလုပ်မျိုး ဘာလို့ လုပ်ရမှာလဲ”

ပြောနေစဉ်အတွင်း သူ့မျက်လုံးများသည် ကန်ဘက်ဆီသို့ ပြေးလွှား ဆော့ကစားနေလေရဲ့။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သော် ကျိုးချဲသည် ရန်ကိုင်ကို ကြည့်၍ ပြုံးကာ အသံတိုးတိုးဖြင့် ရယ်မောလိုက်ပြီး “ညီအစ်ကိုရန်က အကျင့်သီလနဲ့ ပြည့်စုံတဲ့ လူတစ်ယောက်မှန်း ငါသိတာပေါ့”

ရန်ကိုင်က အလေးအနက်ဖြင့် “ဒါက အကြံကောင်း မဟုတ်ပေမယ့် မင်းကိုသာ သူရှာတွေံသွားခဲ့ရင်…”

“ရှာတွေ့တော့ရော ဘာဖြစ်လဲ။ ငါ့ကို ဝါးစားမှာ မို့လို့လား” ကျိုးချဲက စိုးရိမ်ခြင်း အရှင်းမရှိသည့် လေသံဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်၏။

လက်ရှိအချိန်တွင် သူ့ခွန်အားကို အသုံးမပြုနိုင်သော်ငြား သူတွင် ထူးခြားသော အဆင့်အတန်း တစ်ခုရှိနေဆဲ။ နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ် တစ်ယောက်၏ သားဖြစ်သည်နှင့်အညီ လူအနည်းငယ်သာ သူ့အား တိုက်ခိုက်ရဲ၏။ ထို့ကြောင် သူချောင်းကြည့် နေသည်ကို တစ်ဖက်လူ သိသွားလျှင်ပင် ကျိုးချဲ ဂရုမစိုက်ချေ။

“ညီအစ်ကိုကျိုးချဲ၊ မင်းမှာ မိန်းမမရှားပါဘူး။ ဘာလို့ ဒီလို လုပ်နေရတာလဲ” အလှလေးများကို နှစ်သက်တတ်သည့် ယောကျာ်းသားတို့၏ စိတ်ဆန္ဒကို ရန်ကိုင် နားလည်သော်လည်း၊ လက်ရှိပုံစံမျိုးကို သူသိပ်ပြီး အကြိုက်မတွေ့လှ။ ထို့ကြောင့် ကျိုးချဲကို ထိုသို့မလုပ်ရန် ဖျောင့်ဖျတော့လေ၏။

ကျိုးချဲက လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် “ငါ့မှာ မိန်းမမရှားတာ မှန်ပေမယ့် အခုလိုမျိုး ချောင်းကြည့်ရတာက တကယ်ကို ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ ကောင်းတယ်ကွ”

သူ့ကလန်သားကလည်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။ ရေကန်ထဲရှိ အမျိုးသမီး ပေါ်လာမည့် အချိန်ကို စောင့်ဆိုင်းရင်း ကျိုးချဲနှင့် သူ့ကလန်သားသည် ရေကန်အား မျက်တောင်မခတ်တမ်း စိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြ၏။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သော် ရန်ကိုင်လည်း ထိုနှစ်ယောက်နှင့် ပက်သက်ပြီး ဆက်လက် အာညောင်း ခံမနေတော့ချေ။

ထိုအချိန်တွင် ရန်ရေမျက်နှာပြင်ထက် လှိုင်းတွန့်လေးများ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ ကျိုးချဲနှင့် သူ့ကလန်သားသည် စိတ်လှုပ်ရှားမှုအဟုန်ကြောင့် သူတို့၏ အသက်ရှူသံများ ရပ်တန့်သွားခဲ့ပြီး မျက်လုံးများသည်လည်း ဇီးကွက်မျက်လုံးများပမာ မျှော်လင့်စောင့်စားမှုအပြည့်ဖြင့် ပြူးကျယ်နေခဲ့၏။

ရွှစ်… ရွှစ်… ရွှစ်…

လေခွင်းသံနှင့်အတူ ထက်ရှသော ရေမြှားများ ရေကန်ဆီမှ ကျိုးချဲတို့ဆီ ပြေးဝင်လာခဲ့၏။

အားလုံး၏ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့၏။ ရန်ကိုင်နှင့် အန်လင်းအာတို့ နှစ်ယောက်သည် အလျင်အမြန် ရှောင်ရှား နိုင်လိုက်သော်ငြား ကျိုးချဲနှင့် သူ့ကလန်သားမှာမူ ရန်ကိုင်တို့လောက် ကံမကောင်းခဲ့ချေ။ မြင်ကွင်း ကောင်းကောင်း မြင်ရရန်အတွက် ကျောက်တုံးနား တိုးကပ်ပြီး ဦးပြူကြည့်နေကြခြင်း ဖြစ်ရာ တိုးဝင်လာနေသော တိုက်ခိုက်မှုကို သတိပြုမိလိုက် သော်ငြား အချိန်မှီ မရှောင်ရှားနိုင်ခဲ့။

ဘုန်းဆိုသော မြည်သံနှင့်အတူ ကျောက်တုံးကြီး တစ်ခုလုံး တစ်စစီ ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး ကျောက်စကျောက်နတို့ လေထဲ ပလူပျံသွား၏။ တိုးဝင်လာသော ရေမြှားများ၏ အားသည် မသေးလှလေရာ ကျိုးချဲနှင့် သူ့ကလန်သားသည် မျက်လုံးပင် မဖွင့်နိုင်တော့ဘဲ မြေကြီးပေါ် လူးလှိမ့်ရင်း နားနာကျင်ကျင် အော်ဟစ် ညည်းညူနေကြလေ၏။

ချက်ချင်းဆိုသလို နှစ်ယောက်စလုံး ဒဏ်ရာ ဗရပွနှင့် ဖြစ်သွားခဲ့ကြ၏။

ရေကန်ထက်မှ ဖြူဝင်းလှပသော ပုံရိပ်တစ်ခု ထွက်ပေါ်လာသည်ကို ရန်ကိုင် တစ်ချက်လောက် လှမ်းမြင်လိုက်ရ၏။ သို့သော် သေသေချာချာ မမြင်နိုင်သေးခင်မှာပဲ ထိုပုံရိပ်သည် တစ္ဆေ၊ သရဲပမာ ရုတ်တရက်ကြီး ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ရာ သူ့ကျောရိုး တစ်လျှောက် စိမ့်တက်သွားခဲ့ပြီး ထိတ်လန့်တကြားဖြင့် မျက်လုံးအစုံကို ဇွတ်ဖွင့်မိလိုက်၏။

အားလုံး တည်ငြိမ်သွားသည့် အချိန်၌ ကျိုးချဲက ဒေါသတကြီး ထအော်တော့လေ၏ “ခွေးမ၊ မိန်းမပျက်မ၊ ဒီသခင်ကို တိုက်ခိုက်ရဲတယ်ပေါ့၊ ဟုတ်လား”

ထိုစကားများကို ပြောပြီးပြီးချင်း မမြင်နိုင်သော အားတစ်ခု၏ ဆောင့်ရိုက်ခြင်း ခံလိုက်ရသည့်အလား ကျိုးချဲ တစ်ကိုယ်လုံး လွင့်ပျံထွက်သွားခဲ့ကာ လေထဲ သုံးလေးပတ်လောက် ကျွမ်းပစ်သွားရ၏။ နောက်တစ်ကြိမ် မတ်တပ်ပြန်ရပ်နိုင်သည့် အချိန်၌ သူ့မျက်နှာတစ်ခုလုံး ဖူးရောင်ကိုင်းနေပြီး မျက်ဝန်းများသည်လည်း ဒေါသ မီးတောက်တို့ဖြင့် အရှိန်တညီးညီး တောက်လောင်နေခဲ့လေပြီ။ ယခုကဲ့သို့ အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်း ဖြစ်ခဲ့ရသဖြင့် ကျိုးချဲ လွန်စွာကိုမှ ဒေါသပုန် ထနေခဲ့၏။ ထို့ကြောင့် သူ့အား တိုက်ခိုက်လိုက်သည့် လူကို အားရပါးရ ရိုက်နှက်ပစ်ချင်နေမိ၏။ သို့ရာတွင် တိုက်ခိုက်ချင်နေပါသော်ငြား ရန်သူအရိပ်ကိုပင် မမြင်နိုင်သေးရာ ကျိုးချဲသည် ဘေးပတ်ပတ်လည်အား ဟိုကြည့်ဒီကြည့်သာ လုပ်နေနိုင်ခဲ့၏။

သို့သော် အချိန်အကြာကြီး မရှာလိုက်ရ။ ခဏအကြာတွင် ရန်ကိုင်တို့နှင့် မလှမ်းကမ်း နေရာမှ မိန်းမလှလေး တစ်ယောက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။

ယခုအချိန်၌ ထိုမိန်းမလှလေးသည် ရန်ကိုင်တို့ အဖွဲ့ကို ရေခဲတမျှ အေးစက်သည့် အကြည့်စူးစူးဖြင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့၏။ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးမှ ရှုမငြီးနိုင်သော ညို့ဓါတ်တို့ ဖြာထွက်နေခဲ့၏။ အပြာဖျော့ဖျော့ ဝတ်ရုံလေးထဲမှ လှစ်ဟာထွက်နေသော ဖြူလှသွယ်လျသည့် ခြေတံရှည်ရှည်လေးများ၊ မြင်သူ ပုရိသယောကျာ်းတိုင်းအား အကြည့်မလွှဲ၊ နှာခေါင်းသွေးယို ဖြစ်သွားစေနိုင်သည့် မို့မောက်မောက် မဟာရင်အစုံ၊ ထို့အပြင် ကျောက်စိမ်းသားသဖွယ် ချောမွေ့လှ၍ နှင်းသားလေးများကဲ့သို့ ဖြူဖွေးလှကာ မပေါ့်တပေါ် လှစ်ဟာထားသည့် ဝင်းမို့မို့ ပခုံးသားလေများ၊ ရေချိုးပြီးပြီးချင်း ဖြစ်နေသည့် အတွက်ကြောင့်လား မသိရသော်ငြား၊ ဝတ်ဆင်ထားသည့် ဝတ်ရုံသည် သူမ၏ အသားနှင့် ပူးကပ်နေလေရာ စွံကားကား တင်ရင်အစုံနှင့် အချိုးအစား ပြေပြစ်ကျနလှပသော၊ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံးကို မီးမောင်းထိုးပြထားသကဲ့သို့ ဖြစ်နေခဲ့၏။

မည်မျှ မှင်သက်ဖွယ်ကောင်းလှသည့် ညို့ငင်နိုင်စွမ်း ကြီးမားလှသော စုန်းမပေနည်း။ ရပ်နေရုံဖြင့်လျှင် မည်သူမှ လျစ်လျူမရှုနိုင်သည့် အလှတရားကို ဖော်ထုတ်နေသည်လော။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း(၇၇၇) နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ် ရွှယ့်လီ

ကံမကောင်းစွာဖြင့် မည်သူမှ သူမ၏ အလှတရားကို မခံစားနိုင်သေး။ ယခုအချိန်တွင် အမျိုးသမီး၏ ခန္ဓာကိုယ်မှ သိပ်သည်းလှသော သတ်ဖြတ်လိုစိတ်တို့သည် လှိုင်းလုံးများပမာ ဖြာထွက်နေခဲ့ရာ အကုန်လုံး တုန်တုန်ရင်ရင် ဖြစ်နေခဲ့ကြရ၏။

ရန်ကိုင် မျက်လုံးများ မှေးစဉ်းသွားခဲ့ပြီး ကျိုးချဲကို စိတ်ထဲမှနေ၍ ကြိတ်ကာ ကျိန်ဆဲလိုက်၏။ ထိုသကောင့်သား၏ ဗူးထလိုစိတ်ကြောင့် သူတို့ တစ်ဖွဲ့လုံး ဒုက္ခရောက်ရတော့ပေမည်။

ဤနေရာသို့ စရောက်စဉ်က မလိုလားအပ်သော ပြဿနာများ မဖြစ်ရလေအောင် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်ခြင်း မပြုခဲ့ပေ။ ကျိုးချဲအား ထိုအမျိုးသမီး တိုက်ခိုက်လိုက်ပြီးသည့် နောက်မှသာ အစစ်အမှန် ပညာရှင် တစ်ယောက်ကို သူတို့ သွားရန်စလိုက်မိပြီမှန်း ရန်ကိုင် နားလည်လိုက်၏။

တစ်ဖက်လူသည် သူတို့ ချောင်းကြည့်နေသည်ကို အစကတည်းက သတိပြုမိသည့် အတွက်ကြောင့်သာ ရေကန်ထဲမှ မထွက်သေးခင် သူတို့အား တိုက်ခိုက်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။

ကျိုးချဲသည် ကြောက်ရွံ့ရမည်ကို မသိသည့်အလား ဖူးရောင်ကိုင်းနေသော မျက်နှာကိုကိုင်ရင်း “ခွေးမ၊ ငါ့ကို ထပ်တိုက်ရဲတယ်ဟုတ်လား”

“တိုက်တော့ ဘာဖြစ်ချင်လဲ” အမျိုးသမီးက ကျိုးချဲအား အေးစက်စက် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်ကာ “နင့်ပါးစပ်ကနေ ငါ့ကို ရိုင်းပြတဲ့ စကား ထပ်ထွက်ရဲ ထွက်ကြည့်၊ ငါနင့်ကို သတ်မှာ”

“အိုး” ကျိုးချဲက မထုံတတ်တေး ပုံစံဖြင့် “ငါ့ကို သတ်ရဲမလား ငါတကယ်ကို သိချင်နေမိပြီပါပြီနော်”

သူ့ပါးစပ်မှ ထိုစကား ထွက်သွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် စွမ်းအင်ဓါးသွား တစ်စင်းသည် သူ့ပခုံးကို ချက်ချင်း ဖောက်ထွက်သွားခဲ့၏။

သွေးရေပန်းများ ဖြာကျလာခဲ့ပြီး ကျိုးချဲ မျက်နှာ တစ်ခုလုံး သွေးဆုတ်ဖြူလျော်သွားခဲ့ကာ ကြက်သေ သေနေသည့် အမူအရာဖြင့် သူ့ရှေ့ရှိ အမျိုးသမီးကို ငေးကြည့်နေလေ၏။

ထိုမိန်းမသည် သူ့အား အမှန်တကယ် တိုက်ခိုက်ရဲမည်ဟု ကျိုးချဲ မထင်ထားခဲ့ချေ။ ပခုံးထက်မှ နာကျင်မှုကို ခံစားမိသည်နှင့် ကျိုးချဲ စတင်ထိတ်လန့်စ ပြုလာခဲ့၏။

သူသည် အဖေအားကိုးဖြင့် စိတ်ရှိတိုင်း သောင်းကျန်းတတ်သည့် အိုင်တွေ့တိုင်း ခြေဆေးတတ်သူ တစ်ယောက် ဖြစ်သော်လည်း ကျိုးချဲသည် အရူးမဟုတ်ချေ။ ထိုအမျိုးသမီး တိုက်ခိုက်သွားသည့် ပုံစံအရ သူ့ခွန်အား အထွတ်အထိပ် အခြေအနေ၌ ရှိနေလျှင်ပင် သူမ၏ တိုက်ခိုက်မှုများကို ခုခံနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ သွေးထွက်သွားမှပဲ ကျိုးချဲလည်း အနည်းငယ် နာနာခံခံ ဖြစ်လာခဲ့၏။ သို့သော် သူ့မျက်နှာထက်ရှိ ဒေါသကမူကား ‌ပျောက်ကွယ်သွားခြင်း မရှိသေးဘဲ အမျိုးသမီးကို စူးရဲစွာ စိုက်ကြည့်နေသေး၏။

“လူသားတွေလား” ရန်ကိုင်နှင့် အန်လင်းအာတို့ကို သတိပြုမိသည်နှင့် အမျိုးသမီး၏ မျက်ခုံးကြောတို့ တွန့်ကွေးသွားခဲ့ပြီး “ငါတို့ နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုက ဘယ်တုန်းကများ လူသားတွေနဲ့ အဆက်အသွယ် လုပ်နေကြတာလဲ။ စိတ်ဝင်စားစရာပဲ”

ရန်ကိုင် အမူအရာ မည်းမှောင်သွားခဲ့ပြီး အန်လင်းအာကို နောက်သို့ပို့ကာ တစ်ဖက်လူ လှုပ်ရှားလိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် တန်ပြန် တိုက်ခိုက်ရန် ပြင်ဆင်ထားလိုက်၏။

“ဟွန့်” အမျိုးသမီးက အထင်အမြင်သေးသေးဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့းလိုက်ပြီး ကျိုးချဲနှင့် သူ့ကလန်သားဘက် လှည့်ကာ “နင်တို့ရဲ့ နတ်ဆိုးချီနှင့် စိတ်စွမ်းအင်က စည်းခတ်ထားခံရတာလား။ နင်တို့ကို အခုလိုမျိုး ဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်တာ အဲ့လူသားတွေလား”

ကျိုးချဲက ဘာမှ ပြန်မပြောခဲ့သော်လည်း သူ့ကလန်သားက ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်း၍ ရှင်းပြလိုက်၏ “သူတို့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဆန်းကြယ် လောကငယ်ထဲ မတော်တဆ ရောက်သွားတုန်းက ဒေသခံတွေ ဖမ်းတာ ခံရပြီး အခုလိုမျိုး ဖြစ်ခဲ့ရတာ။ ဒီက လူသားကောင်လေးရဲ့ ကျေးဇူးကြောင့်ပဲ ကျုပ်တို့တွေ လွတ်မြောက်နိုင်ခဲ့တာ”

“အမှိုက်တွေပဲ” အမျိုးသမီး၏ အမူအရာ ရုတ်ချည်း အေးစက်သွားကာ “ငါတို့ နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်တွေက အသက်ဆက်ရှင်ဖို့အတွက် လူသားတစ်ယောက်အပေါ် မှီခိုရတယ်လို့။ နင်တို့ကိုယ်နင်တို့ နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်လို့ ခေါ်ထိုက်သေးလို့လား”

ပြောပြီးသည်နှင့် အမျိုးသမီးသည် သူမ၏ လက်ချောင်း သွယ်သွယ်လေးကို မြှောက်လျက် ကျိုးချဲနှင့် သူ့ကလန်သားဆီ စွမ်းအင်စီးကြောင်းများ ပစ်လွှတ်လိုက်၏။

ရွှစ်… ရွှစ်… ရွှစ်…

ချက်ချင်းဆိုသလို ထိုနတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်၏ ခန္ဓာကိုယ်ထက် သွေးသံတရဲရဲ ဖြစ်နေသည့် ဒဏ်ရာပေါက် များစွာ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေ၏။ မြေကြီးပေါ် ချက်ချင်း လဲပြိုကျသွားခဲ့ပြီး နာနာကျင်ကျင် အော်ဟစ်ရင်း အမျိုးသမီးကို ကြောက်လန့်မှုအပြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်၏။

အမျိုးသမီးသည် သူ့အား သတ်ရန် မကြိုးစားခဲ့ပေ။ နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး အသက်ရှင်ရန် အတွက် လူသားတစ်ယောက်အပေါ် မှီခိုခဲ့ခြင်း အတွက်သာ အပြစ်ပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။

“ဒီတော့ နင်က ဘယ်လိုအရည်အချင်းတွေများ ပိုင်ဆိုင်ထားတာလဲ” အမျိုးသမီးက ရန်ကိုင်ဘက်သို့ လှည့်၍ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို သူမ၏ ကောင်းကင် စိတ်အာရုံဖြင့် သိမ်းကြုံး စစ်ဆေးကြည့်လိုက်၏။

“နောက်ထပ် အမှိုက်တစ်ကောင်ပဲ” ရန်ကိုင်၏ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်ကို သိပြီးနောက် အမျိုးသမီး ချက်ချင်း စိတ်ပျက်သွားခဲ့၏။

ခဏကြာပြီးသည့်နောက်တွင် အမျိုးသမီးသည် ကျိုးချဲအား စိုက်ကြည့်၍ “နင့်သတ္တိက တကယ် မသေးဘူးပဲ။ ငါ့ကိုတောင် လာပြီး ရိုင်းပြရဲတယ်။ အဲ့အတွက် နင်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် အပြစ်ပေးသင့်တာ။ ဒါပေမယ့် ငါဒီနေ့ စိတ်ကောင်းဝင်နေလို့ နင်တို့ကို ချက်ချင်း မသတ်တော့ဘူး။ ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့”

ပြောပြီးသည်နှင့် သူမလက်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်ရာ ထွင်းဖောက်မြင်နိုင်သော ပန်းရောင်အမိုးအကာတို့ဖြင့် ဆင်ယင်တန်ဆာဆင်ထားသည့် ကုတင်ကြီးတစ်လုံး ပါဝင်သော လှည့်တစ်စီး ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။

အမျိုးသမီးသည် လှည့်ပေါ်သို့ ကျော့ကျော့မော့မော့ တက်သွားပြီး လိုက်ကာကို ခွဲကာ အထဲသို့ ဝင်လိုက်၏။ အထဲသို့ မဝင်ခင် စွမ်းအင်တန်းနှစ်ခု ပစ်လွှတ်၍ ကျိုးချဲနှင့် သူ့ကလန်သား၏ စည်းတံဆိပ်ကို ဖြေပေးခဲ့၏။

“လူသားမိန်းကလေး၊ နင်လည်း တက်လာခဲ့” အမျိုးသမီးသည် အိပ်ရာပေါ် ပျင်းရိပျင်းတွဲဖြင့် လဲလျောင်းလိုက်ပြီး အန်လင်းအာကို လက်ယပ် ခေါ်လိုက်၏။

အန်လင်းအာသည် ချက်ချင်း မတက်သွားသေးဘဲ ရန်ကိုင်ဆီသို့ အရင် လှမ်းကြည့်လိုက်၏။

ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်ပြတော့မှပဲ သတိကြီးကြီးထား၍ လှည်းပေါ်သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း တက်သွားလေ၏။

“နင်တို့သုံးယောက်က လှည့်ကို သယ်လာခဲ့။ ဒီလောက် ရိုးရှင်းတာလေးကိုတောင် ငါသင်ပေးရမယ် လို့တော့ လာမပြောနဲ့နော်” အမျိုးသမီး၏ ပျားသကာ ကဲ့သို့ ချိုမြိုလှသော အသံလေး လှည်းအတွင်းမှ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။

ထိုစကားကို ကြားသည်နှင့် ရန်ကိုင် မျက်ခုံးကြောတို့ တွန့်ကွေးသွားခဲ့လေသည်။

ကျိုးချဲကမူ ဒေါသတကြီး ပြန်အော်လေ၏ “ခင်ဗျားကိုယ်ခင်ဗျား ဘာထင်နေတာလဲ။ ခင်ဗျားအဖေကို လှည်းထမ်းသမား လုပ်စေချင်နေတာလား။ ကျုပ်ဘယ်သူလဲ ခင်ဗျားသိလား”

“နင်ဘယ်သူဖြစ်ဖြစ် ငါဂရုမစိုက်ဘူး။ မသေချင်ရင် ငါအပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်။ လက်နှေးနေရင် ငါနင့်ကို ချက်ချင်း သတ်ပစ်လိုက်မှာ” အမျိုးသမီး၏ မျက်ဝန်းထဲ အေးစက်စက် အလင်းတန်းတို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့ပြီး အားကောင်းလှသည့် နတ်ဆိုးချီတို့ သူမခန္ဓာကိုယ်မှ ဖြာထွက်လာခဲ့လေ၏။

ရွေးစရာမရှိသည်နှင့် ကျိုးချဲသည် အံကို တင်းတင်းကြိတ်၍သာ နာနာခံခံဖြင့် လှည်းကို စတင် သယ်မတော့လေ၏။

ရန်ကိုင်နှင့် ကျိုးချဲ၏ ကလန်သားသည်လည်း အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြပြီး ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် လှည်းဆီ လမ်းလျှောက်သွားလိုက်၏။

ထို့နောက် အမျိုးသမီး ညွှန်ပြရာ အရပ်ဆီ လှည်းကို ထမ်း၍ စတင် ပျံသန်းတော့လေသည်။

အိပ်ရာကျယ်ကြီးထက် အန်လင်းအာသည် ခါးကို မတ်မတ်ထား၍ အမျိုးသမီး၏ ပခုံးကို နှိမ်နယ်ပေးရင်း ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို အဆက်မပြတ် စူးစမ်းနေခဲ့သည်။

အမျိုးသမီးသည် ဘာတစ်ခွန်းမှ ထပ်မပြောတော့ဘဲ မျက်လုံးလေး ပိတ်၍သာ အန်လင်းအာ နှိမ်နယ် ပေးနေသည်ကို ဇိမ်ယူနေခဲ့သည်။

ရန်ကိုင်လည်း အတော်လေးကိုမှ ကူကယ်ရာ မဲ့နေခဲ့၏။ ကျိုးချဲ၏ အကူအညီဖြင့် နတ်ဆိုးကုန်းမြေမှ လုံလုံခြုံခြုံ ထွက်သွားချင်သော်လည်း ယခု သူ့တွင် ထိုကဲ့သို့ အခွင့်အရေးမျိုး မရတော့ချေ။ ထို့အပြင် ယခုအချိန်၌ ထိုသကောင့်သားသည် သူ့အသက်ကိုပင် သူမပိုင်လေရာ နတ်ဆိုးကုန်းမြေမှ ထွက်ခွါချင်သည် ဆိုပါက ရန်ကိုင် အနေဖြင့် နောက်တစ်နည်း ထပ်စဉ်းစားရုံသာ ရှိတော့၏။

နေ့တစ်ဝက်ကြာပြီးနောက် အားလုံးရှေ့ ဧရာမ မြို့တံတိုင်း တစ်ခု ထွက်ပေါ်လာ၏။ မြို့သည် သဲကန္တာရ အနီးတွင် တည်ရှိပြီး မြို့တံတိုင်းများကို သဲကန္တာရမှ ကျောက်တုံးများဖြင့် တည်ဆောက်ထား၏။

မြို့ထဲသို့ မရေမတွက်နိုင်သော နတ်ဆိုးများ ဝင်ချည်၊ ထွက်ချည် ပြုနေခဲ့၏။

ထိုမြို့ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ကျိုးချဲ၏ မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားခဲ့ပြီး အက်ရှရှ လေသံကြီးနှင့် အလန့်တကြား ထအော်တော့လေ၏ “သဲမြို့တော်လား။ အဲ့လိုဆိုရင် ခင်ဗျားက…”

“နင့်ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားလိုက်” အမျိုးသမီးသည် မျက်လုံးပင်း မဖွင့်ဘဲ ကျိုးချဲအား အော်ဟစ်ဆူပူ ကြိမ်းမောင်းလိုက်၏။

ယခုတစ်ကြိမ်၌ ကျိုးချဲသည် ယခင်ကကဲ့သို့ အံတကြိတ်ကြိတ် ဆူပူပူ မျက်နှာထားမျိုး လုပ်မနေတော့ချေ။ အရမ်းကိုမှ ကြောက်ရွံ့နေသည့် အလား ချက်ချင်းပဲ ခေါင်းငုံ့လိုက်၏။

ကျိုးချဲ အမူအရာကို ကြည့်ပြီး ရန်ကိုင် မျက်နှာ အမူအရာ အကြီးအကျယ် ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေ၏။

ခဏအကြာ၌ သူတို့လှည်းသည် သဲမြို့တော်၏ ကောင်းကင်ထက်သို့ ရောက်လာခဲ့၏။ အမျိုးသမီး၏ ညွှန်ကြားချက်တိုင်း လှည်းအား မြို့လယ်ခေါင်ရှိ နန်းတော်ကြီး တစ်ခုရှေ့တွင် ချပေးလိုက်၏။

နန်းတော်ကြီးကို တည်ဆောက်ထားသည့် ပုံစံမှာ အရမ်းကိုမှ မူကွဲလှပ၏။ နန်းတော်ကိုယ်တိုင်သည် တောင်စဉ်တောင်တန်း တစ်ခုဟုပင် ထင်မှတ်ရကာ အမြင့်ဆုံး နန်းတော်ဆောင်သည် မိုးတိမ်ယံထိတိုင် ထိုးဖောက်နေခဲ့၏။

နန်းတော်၏ အမြင့်ဆုံး နေရာတွင် ရပ်၍ အောက်သို့ ငုံ့ကြည့်လိုက်ပါက သဲမြို့တော်တစ်ခုလုံး၏ ရှုခင်းကို မြင်တွေ့နိုင်ပေသည်။

သို့သော်လည်း နန်းတော်သည် သဲမြို့တော်နှင့် အနည်းငယ် မအပ်စပ် ဖြစ်နေခဲ့၏။ နန်းတော် မြို့ရိုးများကို ကျောက်စိမ်းဖြူများဖြင့် ဆောက်လုပ်ထားပြီး တိုင်လုံးများ၊ ခန်းမများအား နဂါးရုပ်၊ ဖီးနစ်ရုပ်တို့ဖြင့် ထိုးထွင်းတန်ဆာဆင်ထား၏။

အဖိုးတန် ကျောက်မျက်ရတနာများကိုလည်း နေရာတိုင်း လိုလို၌ တွေ့နေရ၏။

လှည့်ရောက်လာသည့် အချိန်၌ အားကောင်းမောင်းသန် လူကြီးတစ်ယောက် ရောက်ရှိလာခဲ့ပြီး လေးလေးစားစားဖြင့် နှုတ်ဆက်လိုက်၏ “သခင်မ ပြန်လာပြီလား”

အမျိုးသမီးက အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး လှည်းထဲမှ ထွက်လိုက်သည်။

“ဒီလူတွေက…” ထိုလူသည် ရန်ကိုင်တို့အား နားမလည်နိုင်သည့် အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်၏။ ကျိုးချဲဆီ အကြည့်ရောက်သွားချိန်တွင် သူ့မျက်လုံးထဲ သံသယရိပ်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့၏။

“ကျိုးချုန်ကို သတင်းသွားပို့လိုက်။ သူ့အဖိုးတန်သားကို အကောင်းအတိုင်း ပြန်တွေ့ချင်တယ် ဆိုရင် ပစ္စည်းကောင်းကောင်း ပြင်ဆင်ပြီး ငါ့ဆီ လာရွေးလို့” အမျိုးသမီးက ကျိုးချဲကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ဆက်ပြောလိုက်၏ “ပြီးတော့ သူ့သားနဲ့အတူ အခြားလူ သုံးယောက်လည်း ရှိသေးတယ်လို့။ အဲ့သုံးယောက်ကို လွှတ်ပေးမလား၊ မလွှတ်ပေးဘူးလား ဆိုတာကတော့ သူ့အပေါ်ပဲ မူတည်လိမ့်မယ်”

ရန်ကိုင် မျက်လုံး မှေးစဉ်းသွားခဲ့၏။ သူမ ပြောနေသည်အား ထောက်ရှုကြည့်လျှင် အမျိုးသမီးသည် ကျိုးချဲ မည်သူမည်ဝါ ဆိုသည်ကို အစေားကြီးကတည်းက သတိပြုမိပြီးသည့် ပုံပင်။ သို့သော် ကျိုးချဲ မည်သူမည်ဝါ ဆိုသည်ကို သိနေသော်ငြား ကျိုးချဲအား ယခုကဲ့သို့ ပြုမူဆက်ဆံရဲ၏။ ထို့အပြင် ကျိုးချုန်၏ နာမည်ကို အရှိအတိုင်း ခေါ်ရဲသည့်ပုံထောက်လျှင် ထိုအမျိုးသမီး မည်သူ ဆိသည်ကို အလွယ်တကူ ခန့်မှန်းကြည့်နိုင်ပေ၏။

ကျိုးချုန်သည် နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်လေးယောက်ထဲမှ တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ကျိုးချဲ၏နာမည်ကို အရှိအတိုင်း ခေါ်ရဲသည့်သူသည် အခြားနတ်ဆိုး ဗိုလ်ချုပ်များသာ ဖြစ်သည်။

နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်များထဲ အမျိုးသမီး ဗိုလ်ချုပ် တစ်ယောက်သာ ရှိ၏။ ထိုအမျိုးသမီးသည်ကား နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်ကြီး ရွှယ့်လီပင် ဖြစ်လေသည်။

ရွှယ့်လီသည် စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသော အမျိုးသမီး တစ်ယောက် ဖြစ်သော်ငြား သူမ၏ ကျော့ရှင်းလှပမှုပင် သူမ၏ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သော စရိုက်ကို ဖုံးကွယ်နိုင်ခြင်း မရှိချေ။

သူတို့ မတော်တဆ တွေ့ခဲ့သောသူသည် နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်တစ်ယောက် ဖြစ်နေခဲ့ပေသည်။ ထို့ပြင် ကျိုးချဲသည် သူ့ကိုယ်သူ အဟုတ်ကြီးထင်ကာ ထိုအမျိုးသမီး ရေချိုးနေသည်ကို သွားချောင်းကြည့်ရဲခဲ့၏။

ထိုအကြောင်းကို တွေးရင်း ရန်ကိုင်မှာ ကျိုးချဲကို အသားပုံဖြစ်သွားအောင် စိတ်ရှိလက်ရှိ ရိုက်နှက်ချင်မိလာသည်။

“သခင်မ၊ ကျိုးချုန်က အဲ့သုံးယောက်ရဲ့ အသက်ကို ဂရုစိုက်မှာ မဟုတ်လောက်ဘူး” ရွယ့်လီ၏ လက်အောက်ခံသည် ရန်ကိုင်တို့ ဒုက္ခရောက်နေသည်ကို ကြည်နူးနေသည့်အလား ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်စွာ ပြုံးလိုက်၏။

“ငါပြောတဲ့အတိုင်းသာ ပို့လိုက်။ ပြီးတော့၊ ထပ်ပြောလိုက်ဦး။ ဒီလူသားကောင်လေးက သူ့သားရဲ့ အသက်သခင်ကျေးဇူးရှင်လို့” ရွှယ်က လေသံကို ဖိပြောလိုက်၏ “ဒီကိစ္စကို ကျိုးချုန် ဘယ်လို ကိုင်တွယ်မလဲ ငါတကယ်ကို သိချင်နေပြီ”

“အို၊ အံ့ဩစရာပဲ။ နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်တစ်ယောက်ရဲ့ အမွေဆက်ခံသူက လူသားတစ်ယောက်ကို အသက် ကျေးဇူးကြွေးတင်နေရတယ်လို့။ တကယ်ကို စိတ်ဝင်စားစရာပဲ။ သခင်မပြောတဲ့အတိုင်း ဒီသတင်းကို လက်အောက်ငယ်သားကိုယ်တိုင် သွားပို့လိုက်ပါ့မယ်”

“သွားတော့” ရွှယ့်လီက သူမလက်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်၏။

“စီနီယာရွှယ့်၊ စီနီယာရွှယ့်…” ကျိုးချဲက အလျင်စလို အော်ခေါ်လိုက်၏။

“ဘာလဲ” ရွှယ့်လီက ကျိုးချဲအား စိတ်မပါဟန်ဖြင့် ပြန်ကြည့်လိုက်၏။

“ဒီကိစ္စကို ဆွေးနွေးလို့ မရဘူးလား။ ပစ္စည်း လိုချင်တယ် ဆိုရင်တော့ ကျုပ်ဘာသာ ပေးမယ်လေ။ ဒီကိစ္စလေး အတွက်နဲ့ ကျုပ်အဖေကို သွားမနှောင့်ယှတ်လို့ မရဘူးလား” ကျိုးချဲက ကိုးယိုးကားယား အမူအရာဖြင့် တောင်းဆိုလိုက်၏။

“ဒီကိစ္စက နင်ကိုင်တွယ်နိုင်တဲ့ အဆင့်မျိုး မဟုတ်ဘူး” ရွှယ့်လီက အေးစက်စက် လေသံဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး ကျိုးချဲကို ဆက်ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ နန်းတော်ထဲသို့သာ လမ်းလျှောက် ဝင်သွားလေ၏။

ချက်ချင်းဆိုသလို နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် အစောင့်တစ်ဖွဲ့ ရောက်ရှိလာခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်တို့ လေးယောက်အား နန်းတော်ထဲသို့ လိုက်ပါ ပို့ဆောင်ပေးလေ၏။

ယောကျာ်းသုံးဦးကို ပင်မအဆောင်မဟုတ်သည့် အဆောင်တစ်ဆောင်တွင် နေရာချထားပေးပြီး အန်လင်းအာကိုမူ ရွှယ့်လီနှင့် ဘေးချင်းကပ် အခန်းတွင် စီစဉ်ပေးခဲ့၏။

သို့သော်လည်း နေမင်းကလန်တွင် ရှိစဉ်အခါကကဲ့သို့ သူတို့၏ အစစ်အမှန်ချီနှင့် အသိစိတ်ကို စည်းခတ်ခြင်းမျိုး မပြုလုပ်ခဲ့ချေ။ သူတို့ထဲက တစ်ယောက်မှ ထွက်မပြေးနိုင်ဟု ရွှယ့်လီ ယုံကြည်နေသည့် ပုံပင်။ သူတို့၏ လွတ်လပ်မှုကို ကန့်သတ်မထားရုံမက တစ်နေ့ အစာသုံးနပ်ပင် ပို့ပေးနေသေး၏။

သူတို့အား စောင့်ကြပ်နေသူ တစ်ဦးတစ်ယောက်မှ မရှိသော်ငြား ရန်ကိုင်သည် ထွက်ပြေးရန် မကြိုးစားခဲပေ။

ရွှယ်လီ ရှိနေချိန် ထွက်ပြေးရန် ကြိုးစားလျှင်ပင် ထွက်ပြေးနိုင်မည် မဟုတ်မှန်း ရန်ကိုင် သိသည်။ ပိုဆိုးသည်ကာ အန်လင်းအာသည် သူနှင့်အတူ ရှိမနေခြင်းပင်။ ရန်ကိုင် အနေဖြင့် အန်လင်းအာကို ထားရစ်၍ ကိုယ်လွတ်ရုန်း ထွက်ပြေးမည့် အပြုအမူမျိုး လုပ်လိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။

တစ်ချိန်က မာနတစ်ခွဲသားဖြင့် ပြုမူခဲ့သော ကျိုးချဲသည် ယခုအချိန်တွင် လွန်စွာကိုမှ နာခံရိုကျိုး နေခဲ့သည်။

ရွှယ့်လီသည် ကျိုးချုန်အား သူ့သားအသက်ကို လက်ဆောင်ပဏ္ဍာများစွာဖြင့် လာရွေးရန် ပြောခဲ့၏။ ရွှယ့်လီတောင်းသည့် ပစ္စည်းတန်ဖိုးသည် နည်းလှမည် မဟုတ်လေရာ ကျိုးချုန်သည် အများဆုံးမှ ကျိုးချဲနှင့် အခြားနတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် တစ်ယောက်ကိုသာ ရွေးထုတ်သွားလိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင် ခန့်မှန်းမိ၏။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း(၇၇၈) ကျုပ်ငြင်းတယ်

နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ် သုံးယောက်အကြောင်းကို ရန်ကိုင် ကြားခဲ့ဖူးပေ၏။

ထိုပညာရှင် လေးယောက်သည် နတ်ဆိုးကုန်းမြေ၏ အရှေ့၊ အနောက်၊ တောင်၊ မြောက် ဟူသော အရပ် လေးမျက်နှာအား အသီးသီး ခွဲဝေအုပ်ချုပ်ကြ၏။ ပုံမှန်အားဖြင့် တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် အဆက်အဆံ သိပ်မရှိကြချေ။ သို့သော် တစ်ဦးတည်းသော အမျိုးသမီး နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ် ဖြစ်သည့် ရွှယ့်လီသည် ကျန်ဗိုလ်ချုပ် သုံးဦးနှင့် ပြေပြစ်ကောင်းမွန်သော ဆက်ဆံရေး မရှိသည့်ပုံပင်။

ထိုအတွက်ကြောင့်ပဲ သူမ အုပ်ချုပ်သော နေရာသည် အတော့်ကို ချောင်ကျလှ၏။ မိုးမြေစွမ်းအင် သိပ်သည်းနှုန်း အရဖြစ်စေ၊ အရင်းအမြစ် ပေါကြွယ်ဝသည့်နှုန်း အရဖြစ်စေ၊ ကျန်ဗိုလ်ချုပ် သုံးယောက်၏ ပိုင်နက်သည် ရွှယ့်လီပိုက်နက်ထက် အစစအရာရာတွင် သာလွန်၏။

ရန်ကိုင်ကဲ့သို့သော တုန်းရွှမ်လောကကြီးအကြောင်း ကောင်းကောင်းမသိသည့် လူသည်ပင် ထိုကောလဟာလ များကို ကြားဖူးထား၏။ လက်ရှိ အခြေအနေအား သူကိုယ်တိုင် မြင်ပြီးနောက် ကောလဟာလများသည် အခြေအမြစ်မရှိသည့် ကောလဟာလများ မဟုတ်မှန်း ရန်ကိုင် သိသွားခဲ့လေပြီ။

ရွှယ့်လီနေထိုင်ရာမြို့သည် သဲမြို့တော် ဖြစ်၏။ ထိုသဲမြို့တော်သည် လူသူအရောက်အပေါက် နည်း၍ ကျယ်ပြော အန္တရာယ်များလှသည့် သဲကန္တာရအနီးတွင် တည်ရှိ၏။ ထို့ပြင် သူမနှင့် ကျိုးချုန်တို့ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ဆက်ဆံရေး ကောင်းမွန်ခြင်း မရှိသည့် ပုံပင်။

သို့သော်လည်း သူမသည် နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်ဆိုသော ရာထူးအား ရယူပိုင်ဆိုင်ထားသည့် လူဖြစ်လေရာ သူမတွင် ထူးခြားသော အရည်အချင်း တစ်ခုခု ရှိကိုရှိရပေလိမ့်မည်။ ထိုကဲ့သို့သော မိန်းမမျိုးအား ပေါ့ပေါ့တန်တန် သဘော မထားသင့်ပေ။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် မဆင်မခြင် မလှုပ်ရှားသေးခြင်း ဖြစ်၏။

ဤသို့ဖြင့် ရန်ကိုင်သည် သူ့နေ့ရက်များအား မည်သည့် ပြဿနာမှ မရှာဘဲ နန်းတော်ထဲတွင်သာ ငြိမ်ငြိမ်လေး၍ ကုန်ဆုံးနေခဲ့၏။

ကျိုးချဲကမူ ထွက်ပြေးရန် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ကြိုးစားခဲ့၏။ သို့သော် သူထွက်ပြေးရန် ကြိုးစားသည့် အချိန်တိုင်း ရွှယ့်လီ လွှတ်ထားသည် ပညာရှင်များ၏ ဖမ်းဆီးခြင်း ခံရကာ ရက်ရက်စက်စက် ရိုက်နှက် ဆုံးမခြင်း ခံရလေ၏။

ထိုကဲ့သို့ တစ်လလောက် ခံလာရပြီးသည့်နောက် ကျိုးချဲလည်း သူ့ကံကြမ္မာကို လက်ခံလာခဲ့၏။

ကျိုးချဲ၏ အမှားကို သင်ခန်းစားယူပြီး ရန်ကိုင်သည် သူ့လှုပ်ရှားမှုများနှင့် ပက်သက်၍ ပို၍ပင် သတိထားလာခဲ့၏။

တစ်လကျော် ကြာပြီးသည့်နောက် အခန်းထဲ တင်ပလင်ခွေထိုင် ကျင့်ကြံနေစဉ် အပြင်ဘက်မှ ခြေသံများကို ရန်ကိုင် ကြားလိုက်ရ၏။ ထို့ကြောင့် မျက်လုံးဖွင့်၍ တံခါးအား တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေလိုက်၏။

ခဏအကြာတွင် အခန်းတံခါး ပွင့်သွားခဲ့ပြီး ကျိုးချုန်ဆီ သတင်းသွားပို့သော နတ်ဆိုး မျိုးနွယ်စုဝင် ရောက်လာခဲ့၏။ အခန်းထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် ရန်ကိုင်အား ကြည့်၍ “ထွက်လာခဲ့။ သခင်မ မင်းကို တွေ့ချင်နေတယ်”

ရန်ကိုင်လည်း ပြောသည့်အတိုင်း မတ်တပ်ရပ်ကာ လိုက်သွားလိုက်၏။

ထိုလူသည် ရှေ့မှ သွားနေစဉ်အတွင်း ရန်ကိုင်အား လှည့်လှည့်ကြည့်သွားခဲ့၏။ သူ့အကြည့်ထဲ လှောင်ပြောင် ရိပ်တို့ ရစ်သိုင်းနေသည်ကို ရန်ကိုင် မြင်တွေ့ခဲ့ရ၏။

ရန်ကိုင် မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး တစ်ခုခု မှားယွင်းနေပြီမှန်း တန်းသိလိုက်၏။ သို့သော် သူဘာမေးမေး တစ်ဖက်လူက ဖြေမည်မဟုတ်မှန်း သိထားသဖြင့် ဆိတ်ဆိတ်သာ နေလိုက်၏။

ခဏကြာအောင် လမ်းလျှောက် လာပြီးသည့်နောက် ရန်ကိုင်တို့ ခန်းမကျယ်ကြီး တစ်ခုထဲသို့ ရောက်လာခဲ့၏။

ခန်းမသည် ကြီးကျယ်ခမ်းနားပြီး ထိုခန်းမှ အရှေ့ပိုင်း၌ အိစက်နူးညံ့ဟန် ရသော သွားမွှေး၊ အနီနက်ရောင် ခြုံလွှာတို့ဖြင့် ဖုံးအုပ် တန်ဆာဆင်ထားသည့် ခုံအကြီးကြီးတစ်လုံး ရှိနေခဲ့၏။ ရွှယ့်လီသည် မျက်လုံးကိုမှိတ်၊ လက်နှစ်ဖက်အား တစ်ဖက်နှင့်တစ်ဖက် ထပ်လျက် ထိုနေရာတွင် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်စွာ ထိုင်နေခဲ့၏။

ခန်းမအလယ်၌ မွှေးပျံ့ပျံ့ သင်းရနံ့တို့ကို အဆက်မပြတ် ထုတ်လွှတ်နေသော မွှေးရနံ့အိုကြီး တစ်လုံး ရှိနေခဲ့၏။

အန်လင်းအာသည် အစေခံမ တစ်ယောက်ကဲ့သို့ ဝတ်စား၍ ရွှယ့်လီနားတွင် တောင့်တောင့်ကြီး ရပ်နေခဲ့၏။

ရန်ကိုင် ရောက်လာသည်ကို မြင်သည်နှင့် အန်လင်းအာ၏ မျက်လုံးလေးများ လင်းလက် သွားခဲ့ပြီး စိုးရိမ်တကြီး မျက်စပစ်လိုက်၏။ ရန်ကိုင်ကမူ သူအဆင်ပြေကြောင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းသာ ခေါင်းခါပြလိုက်၏။

ဖမ်းဆီးခံရပြီးနောက်တွင် သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးသည် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် တွေ့ခွင့် မရတော့ချေ။ ရန်ကိုင်သည် အခန်းထဲ တိုက်ပိတ် ထားခံရပြီး အန်လင်းအာသည် ရွှယ့်လီကို အဖော်ပြုပေးနေခဲ့ရ၏။ ဤသဲမြို့တော် နန်ဆောင်ထဲတွင် လူသားဆို၍ သူမနှင့် ရန်ကိုင်သာ ရှိလေရာ မိန်းမသား ဖြစ်သော အန်လင်းအာ အနေဖြင့် သူမ၏ မျှော်လင့်ချက် အားလုံးကို ရန်ကိုင်အပေါ် အားကိုးချင်သည်မှာ သဘာဝပင် ဖြစ်လေ၏။

ရန်ကိုင် အဆင်ပြေကြောင်း သိလိုက်ရမှပဲ အန်လင်းအာ စိတ်သက်သာရာ ရသွားနိုင်ခဲ့၏။ မည်သည့် ဆူညံသံမှ မထွက်ရလေအောင် စကားတစ်ခွန်းပင် မပြောခဲ့ဘဲ ရန်ကိုင်အား ပြုံးသာ ပြုံးပြလိုက်၏။

ဘေးပတ်လည်းကို လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ခန်းမထဲသို့ ကျိုးချဲနှင့် သူ့အပေါင်းအပါပါ ရောက်နေသည်ကို ရန်ကိုင်‌ တွေ့ရှိလိုက်ရ၏။

“သခင်မ၊ သူတို့ကို ကျုပ်ခေါ်လာခဲ့ပါပြီ” ရွှယ့်လီ၏ လက်အောက်ခံက ပြောလိုက်၏။

ရွှယ်လီက ယဲ့ယဲ့လေး ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး စွဲမက်ဖွယ်ရာ မျက်လုံးလေးများကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖွင့်လိုက်၏။ ပြီးသည်နှင့် ခါးလေးကို အသာအယာ မတ်ကာ ပျင်းရိပျင်းတွဲဟန်ဖြင့် အကြောအချဉ် ဖြေလျော့လိုက်၏။

ထိုကဲ့သို့ လှုပ်ရှားလိုက်သည့်အတွက် သူမ ဝတ်ဆင်ထားသော ခါးပြတ်အင်္ကျီသည် မြင့်လိုက်၊ နိမ့်လိုက် ဖြစ်ကာ အဆီအပို မရှိ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်နေသည့် ဗိုက်သား ဖြူဖြူလေးနှင့် ဝင်းပပ ချက်လေးလည်း ပေါ်လိုက်ပေါက်လိုက် ဖြစ်နေခဲ့၏။

ယခုအချိန်တွင် မည်သူမှ သူမအား မစိုက်ကြည့် ရဲသော်ငြား ရန်ကိုင် တစ်ယောက်ကမူ စိုက်ကြည့်ရဲ၏။

ရွှယ့်လီ၏ မျက်ဝန်းများ စူးရှသွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်အား ပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်၏။ တစ်ခုခု၏ လောင်ကျွမ်းခြင်း ခံလိုက်ရသည့်အလား သူ့မျက်နာတစ်ဝိုက် အနည်းငယ် နာကျင်သွား၏။ သို့သော်လည်း သူ့အကြည့်အား လွှဲဖယ်သွားခဲ့ခြင်း မပြုဘဲ ခေါင်းမာမာဖြင့်သာ သူမအား ဆက်လက် စိုက်ကြည့်နေခဲ့၏။

ရွှယ့်လီသည် ရန်ကိုင် အကြည့်အား ဆက်လက် အာရုံမထားတော့ဘဲ အရေးကြီး ကိစ္စဆီကိုသာ ဦးတည်လိုက်၏ “ကျိုးချုန် ပြန်ပြောလိုက်တာက…”

ကျိုးချဲ ခန္ဓာကိုယ် တုန်တုန်ရင်ရင် ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး စိုးရိမ်ပူပန်တကြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ပွတ်သပ်ရင်း ရွှယ့်လီကို စိုက်ကြည့်ကာ တိုးတိုးလေး မေးလိုက်၏ “သူဘာပြန်ပြောလိုက်လဲ”

“ဟဲဟဲ… နင်က သူ့သားပဲ။ နင်ငါ့လက်ထဲ ရောက်လာမှတော့ သူဘာပြန်ပြောမယ်ထင်လဲ။ အင်း၊ နင့်အဖေက နင့်ကို လာပြန်ရွေးသွားတယ်”

ထိုစကားကို ကြားသည့်အချိန်တွင် ကျိုးချဲမှာ ပျော်လည်းပျော်၊ စိတ်ဓါတ်လည်း ကျရ၏။

ပျော်ရသည့် အကြောင်းအရင်းမှာ ရွှယ့်လီ၏ လက်မှ လွတ်မြောက်ခဲ့သောကြောင့် ဖြစ်ပြီး စိတ်ဓါတ်ကျရခြင်းမှာ အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် သူ့အဖေ သူ့အား မည်ကဲ့သို့ အပြစ်ပေးမည်ကို တွေးကြောက်မိနေသောကြောင့် ဖြစ်၏။

“ကျုပ်ကော” ကျိုးချဲ၏ အဖော်က စိုးရိမ်တကြီး မေးလိုက်၏။

“နင့်ကိုလည်း ရွေးထုတ်ပေးသွားတယ်” ရွှယ့်လီက အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ညစ်ကျယ်ကျယ် ပြုံးလျက် ရန်ကိုင်အား အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြောလိုက်၏ “နင်နဲ့ ဒီလူသား မိန်းကလေးကိုလည်း သူရွေးပေးသွားသေးတယ်”

အန်လင်းမှာ ထိုစကားကို ကြားကြားချင်း မှင်သက် သွားခဲ့သော်ငြား ချက်ချင်းဆိုသလို ပျော်သွားခဲ့၏။

တစ်ဖက်တွင်မူ ထိုစကားကို ကြားသည့်အချိန်၌ ကျိုးချဲနှင့် သူ့အပေါင်းအပါ နှစ်ယောက်စလုံး၏ အမူအရာ ထူးဆန်းသွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်အား တစ်ချက် လှမ်းကြည့်ပြီးနောက် ခေါင်းငုံ့သွားခဲ့ကြ၏။

ရန်ကိုင်သည် ရွှယ့်လီလက်မှ လွတ်မြောက် နိုင်ခဲ့သည့် အတွက် မပျော်ရုံမက သူ့အမူအရာသည် အတော်လေးကို သုန်မှုန်နေခဲ့ကာ အကြောက်အရွံ့ ကင်းကင်းဖြင့် မေးလိုက်၏ “ခင်ဗျားတို့ နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်တွေ အကုန်လုံးက ဒီလိုမျိုး ရက်ရောကြင်နာကြတာလား”

“ဟန်” ရွှယ့်လီ မျက်ခုံးပင့်သွားခဲ့ပြီး အသာအယာ ပြုံး၍ ပြန်ပြောလိုက်၏ “ကျိုးချုန်က ရက်ရောတဲ့ လူစားမျိုး မဟုတ်ဘူး။ ဒီတစ်ကြိမ်က ချွင်းချက်ပဲ”

“ခင်ဗျားတောင်းတဲ့ ကြေးက ကြီးလား” ရန်ကိုင်သည် ရွှယ့်လီအား တည့်တည့်စိုက်ကြည့်ရင်း မေးလိုက်၏။ နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်နှင့် ရင်ဆိုင်နေရသော်ငြား ရန်ကိုင်သည် သူရဲဘောကြောင်သည့် အပြုအမူမျိုး နည်းနည်းလေးမှပင် လုပ်မပြခဲ့။ သူ့အမူအရာသည် တည်ငြိမ်မြဲ တည်ငြိမ်နေခဲ့၏။

“များတော့ မများဘူးဆိုပေမယ့် နည်းတော့လည်း မနည်းဘူး။ ကျိုးချုန်ကို ခဏတာလောက် စိတ်ညစ်သွားအောင် လုပ်နိုင်တဲ့အထိတော့ များတယ်” ရွှယ့်လီက ရန်ကိုင်ကို စိတ်ဝင်တစားဖြင့် စိုက်ကြည့်ရင်း မေးလိုက်၏။ လူအနည်းငယ်သာ သူမရှေ့တွင် ရန်ကိုင်ကဲသို့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် နေနိုင်၏။ ကျိုးချုန်၏ သားဖြစ်သော ကျိုးချဲသည်ပင် ကြောင်ကိုမြင်သော ကြောက်ရွံ့သည့် ကြွက်တစ်ကောင်ကဲ့သို့ ပြုမူနေ၏။ သို့သော် ရန်ကိုင်ကမူ ကြောက်ရွံ့သည့် အရိပ်အယောင် စိုးစဉ်းမျှပင် မပြချေ။

အနည်းဆုံး သူသည် သူမ မြင်ခဲ့သောဖူးသော နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်များထက် ပို၍ သတ္တိရှိပေ၏။

ရန်ကိုင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ရုတ်တရက် ကျိုးချဲဘက်လှည့်ကာ မေးလိုက်၏ “ညီအစ်ကိုကျိုးချဲ၊ စီနီယာကျိုးချုန် ဒီလောက် ငွေအများကြီး ဖြုန်းလိုက်တဲ့အပေါ် မင်းဘယ်လိုထင်လဲ”

“အာ” ကျိုးချဲသည် ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်အကြည်အား တိုက်ရိုက်မကြည့်ရဲခဲ့ဘဲ စိတ်ထဲရှိသည့်အတိုင်းသာ လျှောက်ပြောလိုက်၏ “ဘယ်လိုမှတော့ မထင်ပါဘူး…”

ပြောနေစဉ် သူ့ပုံစံသည် အတော့်ကိုမှ နေရခက်နေသည့် ပုံပင်။

“ညီအစ်ကိုကျိုးချဲမှာ ပြောစရာ တကယ်ကို ဘာမှ မရှိတာလား” ရန်ကိုင် နှုတ်ခမ်းအစုံ‌ ကွေးတက်သွားခဲ့ပြီး နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မေးလိုက်၏။

ကျိုးချဲက ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါပြလိုက်၏။

သူ့အပေါင်းအပါသည်လည်း ဘာတစ်ခွန်းမှ ဝင်မပြောဘဲ ကြမ်းပြင်ကိုသာ ငုံ့ကြည့်နေခဲ့၏။

လတ်စသတ်တော့… အဲ့လိုကိုး ဒယ်အိုးထဲမှ လွတ်အောင် ခုန်လိုက်ကာမှ မီးပုံထဲသို့ ရောက်ရသည့် အဖြစ်မျိုး ရန်ကိုင် ကြုံနေခဲ့ရလေပြီ။

ရန်ကိုင်တို့ ‌ပြောနေသည့် အကြောင်းအရာများကို အန်လင်းအာ လုံးဝ နားမလည်ခဲ့ချေ။ ကျိုးချဲအပေါ် ရန်ကိုင်၏ သဘောထား အဘယ်ကြောင့် ရုတ်တရက်ကြီး ပြောင်းလဲသွားရလဲ ဆိုသည်ကိုလည်း သူမ မသိပေ။

ရွှယ့်လီသည် ရန်ကိုင်တို့ စကားဝိုင်းအား ဝင်ရှုပ်ရန် မကြိုးစားဘဲ အပြုံးလေး ပြုံးရင်းဖြင့်သာ ဇိမ်ပြေနပြေဖြင့် ထိုင်ကြည့်နေခဲ့၏။

“ကောင်းပြီလေ” ရန်ကိုင်က ပြုံးလိုက်ပြီး “အဲ့လိုဆိုရင် ဒီမှာပဲ နှုတ်ဆက်ကြတာပေါ့၊ ညီအစ်ကိုကျိုးချဲ။ ဟဲဟဲ၊ ငါတို့ ခင်မင်ခဲ့ရတဲ့ အချိန်က တကယ့်ကို တိုးတာင်းတာပဲနော်…”

ရန်ကိုင် ပြောလိုက်သည့် စကားကြောင့်၏ ကျိုးချဲ ရှက်သွားခဲ့ရ၏။

ရန်ကိုင်က ကျိုးချဲကို လျစ်လျူရှုထားလိုက်ပြီး ရွှယ့်လီဘက် လှည့်ကာ “စီနီယာ၊ ကျိုးချုန် လာရွေးတာကို ကျုပ်ငြင်းမယ်ဆိုရင် စီနီယာက ကျုပ်ကို ချက်ချင်း သတ်ပစ်မှာလား”

“အို” ထိုစကားကို ကြားသည်နှင့် ရွှယ့်လီ၏ မျက်လုံးထဲ ချီးကျူးလိုသည့် အရိပ်အယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့ပြီး “နင်တကယ် ငြင်းချင်တာလား”

“ဟုတ်တယ်၊ ကျုပ်ငြင်းချင်တယ်”

“ဟဲဟဲ…” ရွှယ့်လီ ရုတ်တရက် ပြုံးလိုက်ပြီး တခစ်ခစ် ရယ်မောလိုက်၏။ ရယ်မောသံလေးနှင့်အတူ သူမ၏ မဟာတောင်ပို့ နှစ်လုံးသည်လည်း အဆက်မပြတ် လှုပ်ခါရမ်းသွားခဲ့၏။

သူမ၏ လက်အောက်ငယ်သားသည်လည်း ရန်ကိုင်အား စိတ်ဝင်တစား အမူအရာဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်၏။ ထိုအကြည့်ထဲ ချီးကျူလိုသည့် အရိပ်အယောင်တို့ပင် ပါဝင်နေသေး၏။

သူမကိုယ်သူမ တည်ငြိမ်အောင် လုပ်ပြီးနောက် ရွှယ့်လီက ပြောလာခဲ့၏ “ငါသာ ကျိုးချုန်ကို ငြင်းလိုက်ရင် တန်ဖိုးရှိတာတွေ အများကြီး ဆုံးရှုံးရမှာ။ ဒါကြောင့် ငါနင့်ကို မသတ်ချင်ဘဲ နေမလား။ နင့်ကို ဒီလောက် အထိကြာအောင် နေစရာ၊ စားစရာ ‌ပေးလာခဲ့ပြီးမှ ငါ့ဘက်က ဘာမှပြန်မရဘူးဆိုရင် ငါပဲ နစ်နာသွားမှာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကျိုးချုန် ပေးထားတဲ့ ပစ္စည်းတွေက ငါ့လက်ထဲ ရောက်နေပြီဆိုတော့ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး အလွယ်တကူ ပြန်ပေးနိုင်ပါ့မလဲ။ ဒီနည်းလမ်းနဲ့ သူ့မျက်နှာကို ပိတ်ရိုက်ပြီး အရှက်ကွဲအောင် လုပ်ရမယ်။ ကောင်းပြီလေ… ငါနင့်အသက်ကို ချမ်းသာပေးနိုင်တယ်”

ရန်ကိုင်မျက်နှာ ရုတ်ချည်း မည်းမှောင်သွာခဲ့ပြီး စိတ်ညစ်သွားခဲ့ရလေ၏။

ရွှယ့်လီ၏ စကားအသွားအလာအရ သူမသည် သူ့အား တာဝန်ခံခိုင်းရန် တွန်အားပေးပြီး ကျိုးချုန်အာ ဆန့်ကျင် ခိုင်းနေသည့်ပုံပင်။ ဤကိစ္စသည် ကိစ္စကြီးတစ်ခု မဟုတ်သော်ငြား ကျိုးချုန်ကဲ့သို့သော လူတစ်ယောက်သည် ထိုကဲ့သို့ အစော်ကားခံမည်လား။ သူသာ ငွေသုံး၍ ရန်ကိုင်အား ရွှယ့်လီလက်မှ လွတ်အောင် ကူညီပေးခဲ့၏။ သို့သော် ရန်ကိုင်သည် သူ့ကြင်နာမှုကို ပြန်၍ပင် ငြင်းဆန်ခဲ့သေး၏။ ဤသတင်းသာ အပြင်သို့ ပေါက်ကြားသွားပါက ကျိုးချုန်သည် ရန်ကိုင်၏ စကားတစ်ခွန်းကြောင့် အများအမြင်တွင် ရယ်စရာ ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။

သူ့ကဲ့သို့ နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်တစ်ယောက်သည် လူသား တစ်ယောက်၏ အထင်အမြင်သေးမှုကို မည်ကဲ့သို့ ခံနိုင်မည်နည်း။

“နင့်တောင့်ဆိုချက်ကို ငါလက်ခံတယ်” ရွှယ့်လီက တောက်ပစွာပြုံးလိုက်ပြီး ကျိုးချဲနှင့် သူ့အပေါင်းအပါကို လက်ဝှေ့ရမ်းပြလိုက်ကာ “ထွက်သွားတော့။ အမွှေးတိုင် တစ်ဝက် လောင်ကျွမ်းစာအတွင်း ငါ့ကောင်းကင် စိတ်အာရုံ ထောက်လှမ်းနိုင်တဲ့ အကွာအဝေးအတွင်း ရှိနေသေးတယ် ဆိုရင်တော့ ငါ့ကို ရက်စက်တယ်ဆိုပြီး အပြစ်မတင်နဲ့ပေါ့”

သူမ ထိုစကားကို ပြောလိုက်သည်နှင့် ကျိုးချဲနှင့် သူ့အပေါင်းအပါတို့ နှစ်ယောက်စလုံး သွေးပျက်မတတ် ထိတ်လန့်သွားခဲ့ပြီး နောက်သို့ တစ်ချက်လေးပင် လှည့်မကြည့်ဘဲ ချက်ချင်း အမြီးကုပ်ကာ ထွက်ပြေးတော့လေ၏။ မျက်တောင် တစ်ခတ် အတွင်းမှာပင် နှစ်ယောက်စလုံး မီတာထောင်ပေါင်းများစွာ အကွာသို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့၏။

ရွှယ့်လီ နောက်နေခြင်း မဟုတ်ချေ။ သူမ၏ ‌ကောင်းကင်စိတ်အာရုံသည် ကျိုးချဲနျင့် သူ့အပေါင်းအပါ ပေါ်တွင် အဆက်မပြတ် အာရုံစိုက်နေခဲ့၏။ ထိုနှစ်ယောက်သာ သူမ၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ စက်ကွင်းအတွင်း ရှိနေပါက သူတို့ကို ကျိန်းသေ သတ်ပေလိမ့်မည်။

ထိုမိန်းမသည် အမှန်တကယ်ကို အဆိပ်ပြင်း ရက်စက်သည့် မြွေပွေးတစ်ကောင်ပင် ဖြစ်လေ၏။

“နင်တို့လူသားတွေက အရမ်းကို အမြင်စူးရှတာပဲ” ရွှယ့်လီက ပြောလိုက်၏ “ဒါပေမယ့် နင်က ကျိုးချုန် လာရွေးတာကို ငြင်းလိုက်မှတော့ နင်ဘယ်လောက် တန်ဖိုးရှိလဲ ငါ့ကို ပြဖို့လိုလာပြီပေါ့။ ငါတို့ သဲမြို့တော်က အမှိုက်တွေကို လက်မခံဘူး”

“ဒါပေမယ့် ခင်ဗျားက ကျုပ်ကို သွားခွင့် မပေးဘူးပေါ့” ရန်ကိုင်က ရွှဲ့တဲ့တဲ့ အမူအရာဖြင့် ပြောလိုက်ရာ ရွှယ့်လီက လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် “သွားခွင့် ပေးရမှာလား။ ငါ့သဲမြို့တော်ထဲ ဝင်လာတဲ့ လူသားတွေ အတွက် သေလမ်းတစ်ခုပဲ ရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် နင်က သာမန်ထက် နည်းနည်းထူးခြားနေတော့ အခု လောလောဆယ် နင့်ကို မသတ်သေးဘူး။ အင်း၊ ငါ့ကို စိတ်မပျက်စေနဲ့။ မဟုတ်ရင် သေတာထက် ဆိုးအောင် လုပ်ပေးလိုက်မယ်”

ပြောပြီးသည်နှင့် မတ်တပ်ရပ်ကာ အခန်းထဲမှ ထွက်ရန် လုပ်လိုက်၏။

“စီနီယာ…” အန်လင်းအာက အသနားခံ တောင်းဆိုသည့် အကြည့်ဖြင့် အလျင်စလို အော်ဟစ်လိုက်၏ “ကျွန်မတို့ကို ခဏလောက် စကားပြောခွင့် ပေးလို့ရမလား”

ရွှယ့်လီ မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့သော်ငြား ကန့်ကွက်စကား မဆိုခဲ့ဘဲ ခန်းမထဲမှသာ လှည့်ထွက်သွားခဲ့၏။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း(၇၇၉) အကျိုးနှင့်အမြတ်

ရွှယ့်လီ ထွက်သွားပြီးနောက် သူမ၏ လက်အောက် ငယ်သား တစ်ယောက်က သွားပေါ်အောင် ပြုံး၍ “ပြောစရာရှိရင် မြန်မြန်ပြော။ ငါတို့ကို စောင့်ရအောင် မလုပ်နဲ့။ ငါက စိတ်ရှည်တတ်တဲ့လူ မဟုတ်ဘူး”

ပြောပြီးသည်နှင့် ခန်းမအပြင်ဘက်သို့ ထွက်သွားလေ၏။

ယခု ခန်းမထဲ၌ ရန်ကိုင်နှင့် အန်လင်းအာတို့သာ ကျန်ရှိတော့လေ၏။

ဘုံကိုးခုထွတ်မြတ်နယ်မြှေ သူတော်စင်မသည် ရန်ကိုင်နားသို့ အမြန်ပြေးလာလိုက်ပြီး သူ့လက်ရှိ အခြေအနေကို မေးမြန်းလိုက်၏။ သူမ၏ မျက်နှာလေး တစ်ခုလုံးသည်လည်း စိုးရိမ်မှုတို့ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့ရာ ရန်ကိုင်မှာ သူအဆင်ပြေနေကြောင်း ထပ်တလဲလဲ နှစ်သိမ့် ပြောဆိုပြီးမှပဲ သူမ အခြေအနေကို မေးနိုင်ခဲ့၏။

အန်လင်းအာက ခါးခါးသီးသီး ပြုံးလိုက်ပြီး “စီနီယာက ရွှယ့်လီက ငါ့ကို မတရား မဆက်ဆံပါဘူး။ သူနဲ့ အဖော်ပြုခိုင်းပြီး ဝေယျာဝစ္စ ကိစ္စသေးသေးလေးတွေ ခိုင်းတာပဲ ရှိတယ်။ ဒါကြောင့် ငါ့ကို စိုးရိမ်နေစရာ မလိုဘူး။ ငါမေးချင်နေတာက… ငါတို့ကို ကျိုးချုန် လာရွေးတာကို နင်ဘာလို့ ငြင်းလိုက်တာလဲ”

“ငါမငြင်းလိုက်သင့်ဘူးလို့ နင်ထင်တယ်ပေါ့”

“ငါမသိဘူး။ ဒါပေမယ့် ရွှယ့်လီက လူကောင်း တစ်ယောက် မဟုတ်ဘူး။ ငါတို့သာ ဒီမှာဆက်နေရင် အနှေးနဲ့အမြန် ဒုက္ခရောက်ရလိမ့်မယ်”

“ရွှယ့်လီက လူကောင်းမဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျိုးချုန်လည်း လူကောင်းဟုတ်လို့လား” ရန်ကိုင်က အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး “ငါြငင်းလိုက်ရတာက ငါ့အသက်ကို ငါပိုင်ချင်လို့ပဲ”

“အာ၊ နင်ဘာပြောချင်နေတာလဲ။ ငါနားမလည်ဘူး” အန်လင်းအာ စဉ်းစားရကြပ်သွားခဲ့၏။

ရန်ကိုင်က သေသေချာချာ ရှင်းပြလိုက်လေ၏ “သူကယ်တာကိုသာ ငါလက်ခံလိုက်ရင် သူ့အပေါ် အသက်ကျေးဇူးကြွေး တင်သွားမှာပေါ့။ အဲ့အခါကျ သူဘယ်လိုပဲ တောင်းဆိုတောင်းဆို ငါငြင်းလို့ ရတော့မှာ မဟုတ်ဘူး”

“ဒါပေမယ့်… နင်လည်း ကျိုးချဲ အသက်ကို ကယ်ခဲ့တယ်လေ။ အဲ့ဒါကိုပါ ထည့်တွက်ရင် အပြန်အလှန် ကျေသွားပြီပဲ မဟုတ်ဘူးလား”

“နင်အရမ်းတုံးတာပဲ” ရန်ကိုင် အန်လင်းအာ၏ နဖူးလေးကို ဖွဖွလေး ခေါက်လိုက်ပြီာ “ပြဿနာက အဲ့ဒါပဲ”

အန်လင်းအာက သူမ၏ နဖူးလေးကို ပွတ်၍ မတရား ခံရသည့် ပုံစံလေးဖြင့် ရန်ကိုင်အား ကြည့်ကာ “နင်ပြောတာကို ငါမှနားမလည်တာ။ သေသေချာချာ ရှင်းပြပေးလေ”

“ဟူး…” ရန်ကိုင်က အန်လင်းအာကို ကြည့်၍ ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ကာ “ဒီလောကကြီးမှာ ကိုယ့်ဘာသာ ရှင်သန်ဖို့ဆိုတာ တကယ်ကို မလွယ်ဘူး။ နင့်ကို ဂိုဏ်းထဲမှာ တစ်ချိန်လုံး နေခိုင်းတဲ့ ဘုံကိုးခု ထွတ်မြတ်နယ်မြေကို ကျေးဇူးတင်သင့်တယ်။ နင်သာ နင့်ဘာသာ အပြင်ထွက်ရင် ဘယ်နှစ်ကြိမ်သေလို့ သေမှန်းတောင် သိမှာမဟုတ်ဘူး”

အန်လင်းအာက ဆူပုပ်ပုပ် မျက်နှာထားဖြင့် နှုတ်ခမ်းလေး ဆူလိုက်၏။

“ငါကျိုးချဲကို ကယ်ခဲ့တယ်။ အဲ့အသက်ကျေးဇူးကို သုံးပြီး နတ်ဆိုးကုန်းမြေကနေ ထွက်သွားနိုင်ခဲ့သင့်တာ။ ဒါပေမယ့် အခုတော့ အဲ့ဒါက အဓိက ပြဿနာကြီး ဖြစ်လာတာပဲ။ ကျိုးချဲ ဘယ်သူလဲ စဉ်းစားကြည့်လိုက်။ သူ့အဖေက နတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်တွေထဲက တစ်ယောက် ဖြစ်တဲ့ ကျိုးချုန်ပဲ။ ငါတို့ စစတွေ့တုန်းက “နတ်ဆိုး ဗိုလ်ချုပ်တစ်ယောက်ရဲ့ ဆက်ခံသူက အသက်ရှင်ဖို့ အတွက် လူသားတစ်ယောက်ရဲ့ အကူအညီကို ယူရတယ်တဲ့လား’ လို့ ရွှယ့်လီ ပြောခဲ့တာကို နင်မှတ်မိသေးလား”

“သူပြောချင်တာက အဲ့တုန်းက ကျိုးချဲကို ငါမကယ်ခဲ့သင့်ဘူး။ အနည်းဆုံး သူ့ကို လူသား တစ်ယောက်က မကယ်ခဲ့သင့်ဘူး။ ငါသာ ကျိုးချုန်ရဲ့ အကူအညီကို လက်ခံပြီး ဒီကနေ ထွက်သွားလိုက်မယ် ဆိုရင် နောက်ရက်အနည်းငယ် အတွင်းမှာပင် ငါတို့ နောက်ဘဝ ကူးနေရလိမ့်မယ်”

“အာ” အန်လင်းအာ သူမ၏ ပါးစပ်လေးကို အုပ်၍ အလန့်တကြား ထအော်လိုက်လေ၏။

“အဲ့သတင်း မပြန့်အောင် လုပ်ဖို့ဆိုရင် ငါတို့ကို သတ်ပစ်မှပဲ ရလိမ့်မယ်။ သက်သေမရှိရင် သူ့သားကို ငါတို့လို လူသားတစ်ယောက်က ကယ်ခဲ့မှန်း ဘယ်သူမှ သိတော့မှာ မဟုတ်ဘူး” ရန်ကိုင်က အေးစက်စွာ ပြုံးလိုက်၏။

“ဒါတွေ အားလုံးက နင့်ထင်မြင်ချက် သက်သက်ပဲလေ” ရန်ကိုင်သည် ရန်ကိုင်စကားကို ယခုထိတိုင် အပြည့်အဝ ယုံကြည်ခြင်း မရှိသေး။

“ဒါက ခန့်မှန်းချက်မဟုတ်ဘူး။ အမှန်တရားပဲ” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောလိုက်၏ “ကျိုးချုန်က ရက်ရောတဲ့ လူတစ်ယောက် မဟုတ်ဘူး။ ဒါဆိုရင် သူ့သားရယ်၊ သူစိမ်းတစ်ယောက်ရယ်၊ လူသားနှစ်ယောက်ရယ်ကို ဘာလို့ ရုတ်တရက်ကြီး ကူညီပေးရတာလဲ။ သူပေးခဲ့ရတဲ့ တန်ဖိုးက မသေးဘူးဆိုတာကို နင်သိသင့်တယ်။ သူ့မှာ အခြား ရည်ရွယ်ချက်တစ်ခု ရှိနေလို့ပဲ အဲ့လောက် အကုန်အကျ ခံခဲ့တာပေါ့။… ငါ့ခန့်မှန်းတာသာ မှန်မယ်ဆိုရင်၊ ကျိုးချဲ အိမ်အပြန်လမ်းမှာ ငါတို့ကို ချုံခိုတိုက်ခိုက်ဖို့ စောင့်နေတဲ့ ကျိုးချုန် လွှတ်ထားတဲ့ လူတွေ ရှိနေလိမ့်မယ်။ ငါတို့သာ ပေါ်လာတာနဲ့ သေမင်းခံတွင်းထဲ ခုန်ဆင်းလိုက်သလို ဖြစ်သွားပြီ”

အန်လင်းအာ ခန္ဓာကိုယ်လေး တဆတ်ဆတ် တုန်ရင်သွားခဲ့ပြီး သေမင်းလက်မှ ကပ်သီးသီးလေး လွတ်မြောက်ခဲ့သလို ခံစားလိုက်ရ၏။

“အဲ့အချက်ကို ရွှယ့်လီလည်း သတိပြုမိတယ်။ ဒါပေမယ့် ငါတို့ကို မပြောခဲ့ဘူး။ အဲ့မိန်းမက တကယ် ကောက်ကျစ်တဲ့မိန်းမပဲ…” ရန်ကိုင် အံတင်းတင်း ကြိတ်လိုက်၏။

“နင်ငြင်းလိုက်တုန်းက သူ့အပြုံးက ထူးဆန်းနေတာ အံ့ဩစရာ မဟုတ်တော့ပါဘူးလေ။ လတ်စသတ်တော့ ဒီလိုကြောင့်ကိုး” အန်လင်းအာ ရုတ်တရက် နားလည် သွားခဲ့၏။ တစ်ချိန်တည်းတွင် ရန်ကိုင်အား ပို၍ပင် လေးစားမိသွားခဲ့၏။

ရန်ကိုင်နေရာ၌ သူမသာ ဆိုပါက ထိုကဲ့သို့ ရှည်ရှည်ဝေးဝေး တွေးနေမည် မဟုတ်ဘဲ ကျိုးချဲနှင့် ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် လိုက်သွားပေလိမ့်မည်။

သူမစိတ်ထဲ ကြောက်ရွံ့နေခဲ့သော်ငြား အမျက်ဒေါသတို့ သူမ မျက်ဝန်းထဲ ရစ်ဝဲတက်လာခဲ့ပြီး “ကျိုးချဲ၊ ကျေးဇူးမသိတတ်တဲ့ ခွေးသူတောင်းစားကောင်၊ သူ့အဖေတွေးတာကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး မသိဘဲ နေရတာလဲ”

“ဟန့်၊ အရှင်းသားကြီးကို” ရန်ကိုင်က လှောင်ပြောင်ထေ့ငေါ့လိုက်၏။

“သူ့ကို အဲ့ဆန်းကြယ်လောငယ်ထဲမှာပဲ အရိုးဆွေးတဲ့အထိ နေခိုင်းခဲ့သင့်တာ” အန်လင်းအာက ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်ဆဲဆိုတော့လေ၏။

“သူ့ကို ကယ်ခဲ့မိတာ ငါ့အမှားပဲ။ သူ့အဆင့်အတန်းကို အသုံးချပြီး နတ်ဆိုးမြေကနေ ထွက်သွားဖို့ ကြိုးစားချင်ခဲ့တာ။ ကံမကောင်းစွာနဲ့ ငါ့အကွက်နဲ့ငါ အရူးဖြစ်သွားခဲ့ရတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ငါတို့ဘက်က လုံးလုံးကြီး နစ်နာသွားတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးလေ။ အနည်းဆုံး ငါတို့ကို သဲကန္တာရထဲကနေ ခေါ်ထုတ် လာခဲ့သေးတာပဲ။ သူသာမရှိရင် ငါတို့ တစ်ဘဝလုံး သဲကန္တာရထဲမှာ လမ်းပျောက်နေတော့မှာ။ ထွက်နိုင်ခဲ့တယ် ဆိုရင်တောင်မှ အခြားနတ်ဆိုး မျိုးနွယ်စုဝင် လိုက်ဖမ်းတာ ခံရဦးမှာပဲ။ အဲ့အချိန်ကျ အခုလိုမျိုး ဒီနေရာမှာ မတ်တပ်ရပ်နေနိုင်တော့မှာတောင် မဟုတ်ဘူး”

အရာအားလုံးတွင် ဆိုးကျိုး၊ ကောင်းကျိုး ရှိရာ ကိုယ့်ကိုယ်တိုင် မည်ကဲ့သို့ တွေးတောသလဲ ဆိုသည့် အချက်ပေါ်တွင်သာ မူတည်ပေ၏။

ကျိုးချဲသည် သွေးအေးအေးဖြင့် ပြုမူခဲ့သော်ငြား ရန်ကိုင်ကကော သူ့အပေါ် ရိုးသားခဲ့လေသလား။ မရိုးသားခဲ့ပေ၊ ရန်ကိုင်သည် သူ့ကို အသုံးချရန် ကြိုးစားခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် ကျိုးချဲ၏ ကျေးဇူးမသိတတ်သည့် အကြောင်းကို တွေးပြီး ဒေါသထွက်နေစရာ မလိုပေ။

ရန်ကိုင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး “ဒီအကြောင်းကို ဒီမှာပဲ ရပ်ထားလိုက်ကြတာပေါ့။ အခု ရွှယ့်လီ လက်ထဲ ရောက်နေတုန်း ဘယ်လို အသက်ရှင်အောင် လုပ်ရမလဲ ဆိုတာက အရေးအကြီးဆုံးပဲ။ နင်က သူ့နားမှာ နေတာဆိုတော့ သူ့ကို သေချာဂရုစိုက် စောင့်ကြည့်ထား။ ငါတို့ အသုံးချနိုင်တဲ့ တစ်ခုခုများ ရှိမလားပေါ့။ ကံကောင်းရင် မတော်တဆ တွေ့ခဲ့တဲ့ အရာတွေက ငါတို့ကို ဒီကနေ ထွက်သွားနိုင်အောင် လုပ်ပေးနိုင်ရင် လုပ်ပေး နိုင်လောက်တယ်”

“အင်း” အန်လင်းအာ အခိုင်အမာ ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။

စကားပြောနေစဉ် ရွှယ့်လီ၏ လက်အောက်ခံက ပြောလက်စစကား မြန်မြန်ပြီးအောင် ပြောရန် လာပြောသဖြင့် ရန်ကိုင်လည်း စကားဝိုင်းကို အလျင်အမြန် လက်စသတ်ပြီး အန်လင်းအာကို နှုတ်ဆက်စကား ပြောပြီးနောက် သူ့အခန်းသို့ ပြန်သွားလေ၏။

အချိန်သည် တဖြည်းဖြည်းချင်း ကုန်ဆုံးနေခဲ့ပြီး အရာအားလုံးသည် တိတ်ဆိတ်နေခဲ့၏။

ကျိုးချုန်၏ အကူအညီကို ငြင်းဆန်ပြီးသည့် အချိန်မှစ၍ ရွှယ့်လီသည် သူ့အား မေ့လျော့သွားပုံရကာ သူမသိလိုက်ခင်မှာပင် နှစ်လ ကုန်ဆုံသွားခဲ့လေပြီ။

သူ့အချိန်များကို ကျင့်ကြံခြင်းမှလွဲ၍ နတ်ဘုရား သစ်ပင်နှင့် ဆက်သွယ်ခြင်းဖြင့်သာ ကုန်ဆုံးနေခဲ့၏။

လပေါင်းများစွာ ကြာပြီးသည့်နောက်တွင် နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ အသိဥာဏ်သည် သိသိသာသာကို တိုးတက်လာခဲ့ကာ ယခုဆိုလျှင် ရန်ကိုင်နှင့် စကားကောင်းကောင်း ပြောနိုင်နေခဲ့လေပြီ။

ရန်ကိုင်ဆီမှ အကြောင်းအရာများစွာကို နတ်ဘုရား သစ်ပင် သင်ယူနိုင်ခဲ့၏။ ယခုဆိုလျှင် နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ အသိဥာဏ်သည် ခြောက်နှစ်သား၊ ခုနှစ်နှစ်သား ကလေး တစ်ယောက်၏ အသိဥာဏ်နှင့် ညီမျှနေပေပြီ။ နည်းနည်း ပါးပါး အစအနောက်သန်သည်မှလွဲ၍ အဘက်ဘက်တွင် ကောင်းမွန်ပေ၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် အနက်ရောင်စာအုပ်ထဲတွင် အမြစ်တွယ်ထားလေရာ ရန်ကိုင် အနေဖြင့် ယန်ချီနှင့် စိတ်စွမ်းအင်ကို သူလိုအပ်သည့်အချိန်တိုင်း နတ်ဘုရား သစ်ပင်ဆီမှ အလွယ်တကူ ရယူနိုင်ပေ၏။ ထို့ကြောင့် လက်ရှိတွင် သူသည် ဧရာမစွမ်းအင်လုံးကြီးတစ်ခုကို သယ်ဆောင်ထားသည်နှင့်ပင် တူသေး၏။

နေ့စဉ်ရက်ဆက် ဝီရိယမပြတ် အားစိုက်ထုတ် လေ့ကျင့်ခဲ့ပြီးနောက် ရန်ကိုင်၏ ခွန်အားသည်လည်း သိသိာသာသာကို တိုးတက်လာခဲ့၏။

တစ်နေ့ အနက်ရောင်စာအုပ်ထဲသို့ သူ့အသိစိတ်ကို ပို့လွှတ်လိုက်စဉ် တစ်ခုခု မူမမှန် ဖြစ်နေသည်ကို ရန်ကိုင် တွေ့ရှိလိုက်ရ၏။

အနက်ရောင်စာအုပ်ထဲတွင် သူသိုလှောင်ထားသည့် ရှားပါသတ္တု ပမာဏသည် သိသိသာသာကို လျော့ကျ သွားခဲ့၏။

ထိုသတ္တုများကို ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲမှ ရရှိခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ အာကသမုန်တိုင်းကို ကျော်ဖြတ် ပြီးနောက် ဂြိုလ်သိမ်ဂြိုလ်မွှားပင်လယ်အတွင်း ကျန်ရစ်ခဲ့သော အဖိုးတန် သတ္တုများစွာကို တွေ့ခဲ့ရ၏။ ယခင်က ထိုသတ္တုများကိုသုံး၍ သူ့အတွက် လက်နက် တစ်ခု၊ နှစ်ခုလောက် ဖန်တီးလိုခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။ သို့သော် လက်နက်သန့်စင်မည့် ပညာရှင်အား ယခုထိတိုင် ရှာမတွေ့သေးပေ။

သတ္တုပမာဏကို အတိအကျ မသိသော်ငြား နှစ်ခေါက်၊ သုံးခေါက်လောက် စစ်ဆေး ကြည့်ပြီးသည့်နောက် သတ္တု ပဏမာသည် သူမှတ်မိသည်ထက် အမှန်တကယ်ကို လျော့နည်းနေမှန်း ရန်ကိုင် တွေ့ရှိလိုက်ရ၏။

ထိုသတ္တုများအား သိမ်းဆည်းထာရာ နေရာတွင် ပြန့်ကျဲနေသော ကျောက်စကျောက်နများ ရှိနေခဲ့၏။ ထိုကျောက်စကျောက်နများသည် အညစ်အကြေး သက်သက်ဖြင့်သာ ဖွဲ့စည်းထားခြင်း ဖြစ်ပြီး တစ်နည်းဆိုရသော် သတ္တုများ၏ မူလအဆီအနှစ်မှာ ထုတ်ယူသွားခြင်း ခံခဲ့ရပြီဖြစ်ကာ အကြွင်းအကျန်များသာ ကျန်ရစ်တော့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ရန်ကိုင်လည်း ထိုကိစ္စကို နားမလည်နိုင်ဖြစ်ကာ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို သွားမေးလိုက်၏။

ထိုသတ္တုများ၏ အဆီအနှစ်ကို နတ်ဘုရားသစ်ပင် စုပ်ယူသွားခြင်း ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင် ထင်နေခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။ သို့သော် သူ့မေးခွန်းကို ကြားပြီးနောက် နတ်ဘုရားသစ်ပင်က ခေါင်းခါရမ်းပြ၍ သူထိုကဲ့သို့ မလုပ်ခဲ့ကြောင်း ပြန်ပြောခဲ့၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ စကားကြောင့် ရန်ကိုင်သည် ခြောက်ကပ်ကပ်သာ ရယ်မောလိုက်ပြီး ထပ်မမေးတော့ချေ။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် ကလေးတစ်ယောက်၏ အသိဥာဏ်ကိုသာ ပိုင်ဆိုင်ထားသေရာ ယခုအရွယ်၌ လိမ်ညာတတ်သည်မှာ မဆန်းချေ။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကိုလည်း သူအပြစ်မတင်ပါချေ။ နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် ထိုသတ္တုများကို လိုအပ်လျှင် ရန်ကိုင်က ပျော်ပျော်ကြီး ပေးပစ်လိုက်မှာ ဖြစ်၏။

“ကောင်းပြီလေ။ ဒီကျောက်တုံးတွေက မင်းအတွက် အသုံးဝင်တယ်ဆိုရင် ကြိုက်သလောက် ယူသုံးလို့ ရတယ်။ ငါ့ကို အရင်မေးနေစရာ မလိုဘူး။ ပြီးတော့၊ အဲ့မှာ ဆေးရည်ကန် တစ်ခုလည်း ရှိသေးတယ်။ နေ့တိုင်း တစ်စက်စီ စုပ်ယူ၊ မင်းရဲ့ ကြီးထွားမှုကို ကျိန်းသေ အကျိုးရှိစေလိမ့်မယ်”

နတ်ဘုရားသစ်ပင် ပျော်သွားခဲ့ပြီး ဆေးရည်ကန်ဆီ သစ်ကိုင်းတစ်ကိုင်း ဆန့်ထုတ်၍ ဆေးပေါင်းရည် တစ်စက်ကို စုပ်ယူလိုက်၏။ ပြီးသည် ကျေကျေနပ်နပ် သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို ကြည့်ရင်း ရန်ကိုင် ပြုံးလိုက်၏။ သို့သော် ခဏအကြာ၌ တစ်ယောက်ယောက် သူ့အခန်းဆီသို့ ချဉ်းကပ်လာနေမှန်း သတိပြုမိလိုက်သဖြင့် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို နှုတ်ဆက်ကာ အနက်ရောင် သိုလှောင်နေရာလွတ်ထဲမှ ပြန်ထွက်လာလိုက်၏။

သူမျက်လုံးဖွင့်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် အခန်းတံဃါး ပွင့်သွားခဲ့ပြီး ရွှယ့်လီ၏ နောက်လိုက်သည် ရုပ်တည်ဖြင့် ရန်ကိုင်အား လက်ဝှေ့ရမ်းပြ၍ “ထွက်လာခဲ့၊ သခင်မ မင်းကို တွေ့ချင်နေတယ်”

ရန်ကိုင် မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့သော်လည်း ဘာမှ ပြန်အထွန့်မတက်ခဲ့ဘဲ နာနာခံခံဖြင့်သာ လိုက်သွားခဲ့၏။

ထိုလူ၏ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်ကို သူမသိပေ။ သို့သော် ထိုလူဆီမှ ခံစားရသော ဖိအားနှင့် ထိုလူအပေါ် ရွှယ့်လီ၏ ပစားပေးမှုကို ထောက်ရှုကြည့်လျှင် တစ်ဖက်လူသည် သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်နိုင်ချေရှိ၏။

နတ်ဘုရားမျိုးဝင်စုဝင်များ၏ သက်တမ်းသည် လူသားမျိုးနွယ်စုဝင်များထက် ပို၍ ရှည်ကြ၏။ ထိုလူ၏ ရုပ်ရည်သည် အသက်သုံးဆယ် လူကြီးတစ်ယောက် လောက်သာ ရှိသေးပြီး မာနတစ်ခွဲသား အမူအရာကို သူ့မျက်နှာထက်မှ တစ်ခဏလေးမှ မချ။

ရွှယ့်လီရှေ့တွင်သာ သူ့ကိုယ်သူ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း နေလေ့ရှိ၏။

“ဒီကမိတ်ဆွေကို ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ” ရန်ကိုင်က ရုတ်တရက် မေလိုက်ရာ ထိုလူက နောက်လှည့်၍ ရန်ကိုင်အား တစ်ခဏကြာသည်အထိ စိုက်ကြည့် နေပြီးနောက် ယဲ့ယဲ့လေး ရယ်လိုက်ကာ “မင်းက သူရဲဘောကြောင်တဲ့ကောင် မဟုတ်ဘူးလို့ သခင်မ ပြောခဲ့တာ တကယ် မှန်နေတဲ့ပုံပဲ။ ကောင်လေး၊ မင်းမှာ အကျဉ်းသားတစ်ယောက် ရှိသင့်ရှိထိုက်တဲ့ ပုံစံမျိုး ရှိမနေဘူးနော်”

ရန်ကိုင်က ပခုံးသာတွန့်ပြ၍ “ကျုပ်ကို ဒီလောက် အကျဉ်းချထားပြီး ဘာမှမလုပ်တော့ ကျုပ်က ခင်ဗျားတို့အတွက် နည်းနည်းပါးပါး အသုံးဝင်နေသေး လို့ပဲပေါ့။ အကြောင်းပြချက် မရှိဘဲ ကျုပ်က ဘာကို စိုးရိမ်နေရမှာလဲ”

“မင်းက ဥာဏ်ပြေးသားပဲ။ ကောင်းတယ်။ အဲ့လို ပုံစံမျိုးကိုမှ ငါကြိုက်တာ” ထိုလူက ရယ်မောလိုက်ပြီး “ငါ့ကို ယုမိုလို့ ခေါ်လို့ရတယ်”

“နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုရဲ့ နာမည်တွေက တကယ်ကို ထူးဆန်းတာပဲ…” ရန်ကိုင်က ခေါင်းလေးတရမ်းရမ်းဖြင့် ပြောလိုက်ရာ ယုမိုက သွားပေါ်အောင် ပြုံးလိုက်ပြီး “မင်းတို့ လူသားတွေရဲ့ နာမည်ကမှ ထူးဆန်းနေတာ”

“ဒီတစ်ကြိမ် သခင်မ ကျုပ်ကို ဘာလုပ်စေချင်တာလဲ” ရန်ကိုင်က ထပ်မေးလိုက်၏။

“ငါလည်းမသိဘူး။ မင်က အသုံးမဝင်တော့လို့ မင်းကို သတ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တာလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲ” ယုမိုသည် ရန်ကိုင် ဒုက္ခရောက်နေသည်ကို စာနာထောက်ထားခြင်း မရှိဘဲ အနာကို ဆာထပ်ပက်လိုက်၏ “မင်းကိုယ်မင်း ပြင်ဆင်ထားရင် ကောင်းလိမ့်မယ်။ မဟုတ်ရင် မင်းခေါင်း ဘယ်လိုပျောက်သွားလို့ ပျောက်သွားမှန်း သိလိုက်မှာမဟုတ်ဘူး”

ထိုစကားကြောင့် ရန်ကိုင် နှုတ်ခမ်း မဲ့ရွှဲ့သွားခဲ့သော်လည်း ဟန်မပျက် အမူအရာကို ဆက်လက် ထိန်းသိမ်းထားနိုင်ခဲ့၏။

ရန်ကိုင် ပုံစံကိုကြည့်ရင်း ယုမို တိတ်တဆိတ် ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။ ထိုကောင်စုတ်လေးသည် အမှန်တကယ်ကို သတ္တိရှိသည့် လူတစ်ယောက် ဖြစ်ပေ၏။ သူ့နေရာတွင်သာ အခြားတစ်ယောက်ဆိုပါက ယုမို ပြောလိုက်သည့် စကားကြောင့် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ် နေလောက်ပေပြီ။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
အပိုင်း(၇၈၀) စမ်းသပ်ချက်

ယခင် သူရောက်ခဲ့ဖူးသော ခန်းမဆီသို့ ရန်ကိုင် နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံ ရောက်ရှိလာခဲ့ပြန်၏။ သို့သော် ယခုတစ်ကြိမ်၌ ရွှယ့်လီသာ ရှိနေခဲ့ပြီး အန်လင်းအာ ရှိမနေခဲ့ပေ။

ရန်ကိုင်ကို ခေါ်လာပြီးသည်နှင့် ရွှယ့်လီအား လေးလေးစားစားဖြင့် ဦးညွှတ်လိုက်ကာ ဘေးတွင်ရပ်၍ ရန်ကိုင်အား အေးစက်စက် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့၏။

ရွှယ့်လီက အသာအယာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး ရန်ကိုင်အား ကြည့်၍ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ပြောလိုက်၏ “ငါနင့်ကို ဒီနေ့အထိ အသက်ရှင်ခွင့် ပေးခဲ့တယ်။ ငါ့အတွက် အသုံးဝင်ကြောင်း ပြသဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်ပြီလား”

ရန်ကိုင် မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး “ခင်ဗျား ဘာပြောချင်နေတာလဲ”

ရွှယ့်လီက ဖွဖွလေး ရယ်မောလိုက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ထရပ်၍ ဆက်ပြောလိုက်၏ “ငါနင့်ကို ပြောခဲ့ဖူးပါတယ်။ ငါတို့ သဲမြို့တော်က အမှိုက်တွေကို လက်မခံဘူးလို့လေ။ ငါနင့်ကို အသက်ရှင်ခွင့် ပေးခဲ့မှတော့ နင်က ငါ့အတွက် တစ်ခုခု အသုံးဝင်လို့ပဲပေါ့။ နင့်အသက်အရွယ်လေးနဲ့ မသေမျိုး ပထမအဆင့်ကို ရောက်နေတယ်ဆိုတော့ နင်က အင်အားစုကြီးတစ်ခုရဲ့ အဓိကတပည့် တစ်ယောက် ဖြစ်လောက်မှာပေါ့ ဟုတ်တယ်မလား”

ရန်ကိုင်သည် ငြင်းလည်း မငြင်းခဲ့သလို ခေါင်းလည်း မညိတ်ခဲ့ချေ။

“ကဲ့၊ အဲ့ဒါတွေက ငါ့အတွက် အရေးမပါဘူး။ နင်ဘယ်ကလာလာ ငါဂရုမစိုက်ဘူး။ နင်က ငါ့လက်ထဲ ရောက်လာခဲ့မှတော့ ငါ့အမိန့်ကို ကျိန်းသေ နာခံရမှာပေါ့။ ငါ့အမိန့်ကို ကလန်ကဆန် လုပ်ရဲရင်တော့… အကျိုးဆက်ကို နင်သိပါတယ်…”

ပြောပြီးသည်နှင့် မှိုင်းရီနေသော သူမ၏ မျက်ဝန်းထဲ အေးစက်စက် အလင်းရောင်တို့ လက်သွားခဲ့၏။

“ကျုပ်ကို ဘာလုပ်စေချင်တာလဲ” ရန်ကိုင်က တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ပြန်မေးလိုက်၏။

“သတ်မှာလား၊ အသတ်ခံမှာလား” ရွှယ့်လီက တခစ်ခစ် ရယ်သွမ်းသွေးလိုက်ပြီး ပြောလိုက်၏ “ယုမို၊ သူ့ကို သေသေချာချာ ရှင်းပြလိုက်။ ငါ့အကြွေး ပြန်တောင်းဖို့ အချိန်ကျပြီ”

ပြောပြီးသည်နှင့် ထိုင်ခုံပေါ် ပြန်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ရန်ကိုင်အား ပျင်းရိပျင်းတွဲပုံစံဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်၏။ လက်လေးကိုထောက်၊ ခါးလေးကိုကွေး၊ ဝိုင်းစက် အိကိတ်လှသော တင်ပါးပါး လှလှလေးကို လှစ်ဟာပြထားရာ သူမပုံစံသည် အရမ်းကိုမှ စွဲမက်ဖွယ် ကောင်းနေခဲ့၏။

ယုမိုသည် ခါးကိုကော့၊ ရင်ကိုမတ်၍ ရန်ကိုင်အား စတင် ရှင်းပြလိုက်၏ “သဲမြို့တော်နားတစ်ဝိုက်က လွင်တီးခေါင်ပြင်ကြီးပဲ။ ပြီးတော့ သခင်မအုပ်ချုပ်တဲ့ အခြားနေရာတွေဆိုရင်လည်း ဒီလောက် အရင်းအမြစ် ကြွယ်ဝတာ မဟုတ်ဘူး။ မိုးမြေစွမ်းအင်ဆိုရင်လည်း အခြားနေရာတွေနဲ့ ယှဉ်ရင် သိပ်သည်းနှုန်း နိမ့်ကျတယ်။ ပြီးတော့ ဒီနေရာက သဲကန္တာရနဲ့ နီးတော့ ခရီးသွားတွေ သိပ်မရောက်ဖြစ်ဘူး။ ဒါကြောင့် သခင်မ အုပ်ချုပ်တဲ့ နယ်မြေက အတော်လေးကို ဆင်းရဲသင့်တယ်”

“မဟုတ်လို့လား” ရန်ကိုင်က ခေါင်းစောင်းပြီး ပြန်မေးလိုက်၏။

ယုမိုက သွားပေါ်အောင် ပြုံး၍ ဆက်ပြောလိုက်၏ “မဆင်းရဲရုံတင် မဟုတ်ဘူး။ သဲမြို့တော်ရဲ့ ချမ်းသားမှုကို နတ်ဆိုးကုန်းမြေထဲက ဘယ်မြို့ကမှ ယှဉ်လို့ မရတာ။ သဲမြို့တော်ရဲ့ ဝင်ငွေက တွက်ချက်လို့ မရနိုင်တဲ့အထိကို များပြားလွန်းတယ်”

ယုမိုပြောလိုက်သည့် စကားကြောင့်း ရန်ကိုင် အတော်လေး အံ့အားသင့်သွားခဲ့ပြီး မျက်ခုံး ပင့်မိလိုက်၏။

ယုမိုက ရန်ကိုင်အား ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားစွာဖြင့် ကြည့်၍ ‘ဘာကြောင့်လဲ’ဟု တစ်ဖက်လူ ပြန်မေးလာမည်ကို စောင့်နေလိုက်၏။ သို့သော် အချိန်အတော်ကြာသည့် တိုင်အောင် ရန်ကိုင်က မေးလာခြင်း မရှိသဖြင့် ယုမိုလည်း စိတ်ပျက်သွားခဲ့ပြီး သူ့ဘာသာ ဆက်ရှင်းပြလိုက်ရတော့လေ၏ “ဘာလို့လဲဆိုတော့ သဲမြို့တော်မှာ နတ်ဆိုးကုန်းမြေက လူတွေကို ဆွဲဆောင်နိုင်တဲ့အရာ တစ်ခုရှိနေလို့ပဲ။ အဲ့အရာပဲ သဲမြို့တော်ကို နတ်ဆိုးကုန်းမြေမှာ ကျော်ကြားစေတာ။ အခြားနတ်ဆိုးဗိုလ်ချုပ်သုံးယောက်ရဲ့ ယာယီ နားနေဆောင်တွေတောင် ဒီမှာရှိတယ်”

“အို” ရန်ကိုင်လည်း နည်းနည်းပါးပါး စိတ်ဝင်စား လာခဲ့ပြီး “ဘယ်လိုနေရာမျိုးမို့လို့ ဒီလောက် လူတွေ အများကြီးကို ဆွဲဆောင်နိုင်ရတာလဲ”

“သေခြင်းရှင်းခြင်း တိုက်ပွဲစင်မြင့်ပဲ” ယုမိုက သွားပေါ်အောင် ပြုံးလိုက်ပြီး “ရှင်းရှင်းပြောရရင် ကျင့်ကြံသူတွေ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် သူသေ၊ ကိုယ်သေ ယှဉ်တိုက်တဲ့ နေရာပေါ့။ အဲ့လိုပွဲတွေမှာ နတ်ဆိုးကုန်းမြေက လူတွေက သူတို့ကြိုက်တဲ့လူကို လောင်းကြေးထပ်ကြတာ။ လောင်းကြေးတွေကလည်း တသမတ်တည်း မဟုတ်ဘူး။ အမြဲတမ်း ပြောင်းလဲနေတာ။ ဒါကြောင့် ကံကောင်းရင် နေ့ချင်းညချင်း သူဌေးဖြစ်သွားနိုင်တယ်”

“အလောင်းအစား လုပ်တာပဲ မဟုတ်ဘူးလား”

“ဟုတ်တယ်”

“ဒိုင်က ခင်ဗျားတို့ရဲ့ သဲမြို့တော်ပေါ့။ ဒါကြောင့်ပဲ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ သဲမြို့တော်က ဒီလောက်အမြတ်တွေ ရနေတာကိုး” ရန်ကိုင်က ပြုံးလိုက်၏။

“ငါတို့လည်း ကျင့်ကြံဖို့ လိုတယ်လေ။ ဒါပေမယ့် ဒီနေရာက အရမ်းကို ခေါင်လွန်းတော့ ဘာအရင်းအမြစ်မှ ရှာလို့မရဘူး ဖြစ်နေတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ လူချမ်းသားတွေရဲ့ အိတ်ကပ်ထဲက ပိုက်ဆံနှိုက်ထုတ်နိုင်မယ့် နည်းလမ်းကို သုံးရတာပဲ”

“ဒီတော့ ခင်ဗျားတို့က ကျုပ်ကို အဲ့မှာ တိုက်စေချင်တာပေါ့”

“ဟုတ်တယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ တိုက်ပွဲတွေကနေစပြီး ငါတို့ကံက တဖြည်းဖြည်း ကျကျလာတယ်။ ရှုံးပွဲတွေ ဆက်ပြီး သလင်းကျောက် တော်တော်များများ ဆုံးရှုံးလိုက်ရတယ်။ မင်းက မသေမျိုးပထမအဆင့် ဆိုတော့ ငါတို့အတွက် အရမ်းကြီး မရှာပေးနိုင်ပေမယ့် မင်းသာတိုက်မယ်ဆိုရင် ငါတို့ ရှုံးထားတဲ့ ငွေးနည်းနည်း ပါးပါးလောက်တော့ ပြန်ရနိုင်တာပေါ့” ယုမိုက အသာအယာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။

“ကျုပ်အတွက်ကော အကျိုးအမြတ် ရှိလား”

“မင်းက အကျိုးအမြတ် လိုချင်သေးတယ်ပေါ့”

“လိုချင်တာပေါ့။ ကျုပ်အသက်ကို‌ အရဲစွန့်ပြီး တိုက်ခိုက်ရမှာလေ။ ကျုပ်အတွက် အကျိုးအမြတ် နည်းနည်းလေးတောင် မရှိဘူးလို့တော့ ကျုပ်ကို လာမပြောနဲ့နော်” ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ်အလား ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောလိုက်၏။

“စိတ်ဝင်စားစရာပဲ။ သခင်မရော ဘယ်လိုထင်လဲ” ယုမိုက ရွှယ့်လီကို ကြည့်ကာ မေးလိုက်၏။

“နည်းနည်းပါးပါးလောက် ‌ပေးလိုက်”

ယုမိုက ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ရန်ကိုင်ဘက် လှည့်ကာ ပြောလိုက်၏ “သခင်မက အခုလိုပြောမှတော့ မင်းနိုင်ရင် မင်းကို အမြတ်နည်းနည်းပါးပါး ခွဲပေးမယ်”

ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး “ကောင်းပြီလေ”

ထို့နောက် ရွှယ့်လီဘက်လှည့်၍ မေးလိုက်၏ “လုံလောက်တဲ့ငွေ စုနိုင်ခဲ့ရင် ကျုပ်ကို လွှတ်ပေးမှာလား”

ရွှယ့်လီသည် မဖွင့်ချင်ဖွင့်ချင်ဖြင့် သူမ၏ မျက်လုံးများကို ဖွင့်၍ ရန်ကိုင်အား အေးစက်စက် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် နောက်တစ်ကြိမ် မျက်လုံး ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး “ငါ့စိတ်အခြေအနေပေါ် မူတည်တယ်။ နင်ဘက်က ကောင်းကောင်းပြုမူရင် ငါဘက်ကလည်း စဉ်းစားပေးမယ်။ အဲ့လိုမှမဟုတ်ဘဲ ငါ့ကို ဈေးလာစစ်ဖို့ ကြိုးစားပြီး ပြဿနာ ရှာမယ်ဆိုရင်တော့ ငါနင့်ကို ချက်ချင်း သတ်ပစ်မှာ။ ယုမို၊ သူ့အရည်အချင်းကို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်။ လေကြီးလေကျယ်ပဲ ပြောတတ်တဲ့ အမှိုက်မဖြစ်ရင် ကောင်းလိမ့်မယ်။ မဟုတ်ရင်တော့… ဟင်းဟင်း”

သူမ ထိုကဲ့သို့ ပြောလိုက်သည်နှင့် ကြောက်မက်ဖွယ် ဖိအားအရှိန်အဝါတို့ ယုမို၏ ခန္ဓာကိုယ်မှ ပေါက်ကွဲ ထွက်လာပြီး ရန်ကိုင် တစ်ကိုယ်လုံးကို လွှမ်းခြုံ သွားခဲ့လေ၏။

ရန်ကိုင့်ခါး ကိုင်းကျသွားခဲ့ပြီး ဒူးလည်း ခွေကျလုမတတ် ဖြစ်သွားခဲ့ရကာ မြေကြီးပေါ်သို့ ချက်ချင်း လဲပြိုကျလုမတတ် ဖြစ်သွားခဲ့ရ၏။ ထိုအရှိန်အဝါထဲ ပါဝင်နေသော ကြောက်မက်ဖွယ် ခွန်အားကို ခံစား မိသည်နှင့် ရန်ကိုင် အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး အစစ်အမှန်ချီကို အရူးအမူး လှည့်ပတ်ကာ ယုမိုဆီမှ ထွက်ပေါ်လာနေသော ဖိအားကို ခုခံလိုက်၏။

“ဟန်” ထိုအဖြစ်အပျက်ကြောင့် ယုမို အကြီးအကျယ် အံအားသင့်သွားခဲ့ရ၏။ ရန်ကိုင်ကို စမြင်ကတည်းက သောက်မြင်ကတ်နေခြင်း ဖြစ်လေရာ ယခုအခွင့်အရေးကို အမိအရဆုပ်ကိုင်၍ ထိုသကောင့်သားကို ကောင်းကောင်း သင်ခန်းစားပေးလိုခြင်း ဖြစ်၏။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်သည် သူ့ဖိအားအောက်၌ အမှန်တကယ် မတ်တပ်ရပ်နေနိုင်သည်ကို မြင်ရသော် ယုမို အမှန်တကယ် အံ့အားသင့်သွားခဲ့ရလေ၏။

ယုမိုမျက်ဝန်းများ အေးစက်သွားခဲ့ပြီး ဖိအား၏ သိပ်သည်းဆကို ထပ်မံတိုးမြှင့်လိုက်၏။

ရန်ကိုင် တစ်ချက် ညည်းတွားလိုက်ရပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ် နောက်တစ်ကြိမ် ကိုင်းကျသွားခဲ့ရပြန်လေ၏။ သူ့မျက်နှာ နီရဲလာခဲ့ပြီး အံတင်းတင်းကြိတ်၍ ယုမိုအား ဒေါသတကြီး စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

ခရက်…

ရန်ကိုင် ရပ်နေသည့် ကြမ်းပြင်တစ်လျှောက် အက်ရာတို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ကြီးစွာသော ဖိအားကြောင့် နန်းတော်နံရံများပင် မခိုင်ချင် ဖြစ်လာခဲ့လေ၏။

နောက်ဆုံး ရွှယ့်လီ မျက်လုံးဖွင့်လာခဲ့လေပြီ။ ရွှယ့်လီသည် မျှော်လင့်ချက်တို့ ရစ်သိုင်းနေသည့် အကြည့်ဖြင့် ရန်ကိုင် မည်ရွေ့မည်မျှအထိ တောင့်ခံနိုင်မည်ကို ဆက်လက် စောင့်ကြည့်နေခဲ့၏။

ယုမို၏ ကြောက်မက်ဖွယ်ဖိအားကြောင့် ရန်ကိုင် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရီနေခဲ့ပြီး သွေးကြောကြီးတို့ သူ့အရေပြားထက် ထိုးထွက်လာခဲ့လေ၏။ သို့သော် အသက်ဆယ်ရှိုက်စာ ကုန်သွားပြီးနောက် ရန်ကိုင်သည် ထိုဖိအားနှင့် အသားကျသွားဟန်ရကာ သူ့ခါးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်မတ်လာနိုင်ခဲ့၏။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ယုမို၏ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရလေ၏။ ယခုအချိန်တွင် သူမည်မျှ အားသုံးခဲ့သလဲ ဆိုသည်ကို သူသာလျှင် အသိဆုံး ဖြစ်၏။ ထိုဖိအားအောက်၊ မသေမျိုး ပထမအဆင့် မပြောနှင့်၊ မသေမျိုး ဒုတိယအဆင့်ပင် ရုန်းကန် နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ မသေမျိုး တတိယအဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်သာ ရုန်းကန်နိုင်ပေလိမ့်မည်။

သို့သော်လည်း ထိုကောင်စုတ်လေးသည် သူ့ဖိအားအောက်မှ ခက်ခက်ခဲခဲ ရုန်းထလာနိုင်ခဲ့၏။

အေးစက်စက် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး ယုမိုသည် သူထုတ်လွှတ်နေသည့် ဖိအားကို ထပ်မံ တိုးမြှင့်လိုက်၏။

ရန်ကိုင် ခြေအစုံသည် ဒူးစပ်နားရောက်သည်အထိ ကြမ်းပြင်ထဲသို့ ကျွံဝင်သွားလေ၏။

ထိုအချိန်တွင် ရန်ကိုင် စတင် လှုပ်ရှားလိုက်၏။ လေကိုင်းမှ ပစ်လွှတ်လိုက်သည့် မြှားတစ်စင်းပမာ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှ လေထဲခုန်တက်၍ အစစ်အမှန်ချီကို လက်ထဲတွင် စုစည်းကာ ယုမိုဆီသို့ အလျင်အမြန် ပြေးဝင်သွားလေ၏။ သူ့လက်ထဲ အစစ်အမှန်ယန်ချီဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသော ရွှေရောင်ဓါးတစ်ချောင်း ထွက်ပေါ်လာပြီး ယုမိုနားမရောက်ခင် ဓါးကို လွှမ်းရမ်း ခုတ်ပိုင်းချလိုက်၏။

ယုမိုမျက်လုံးထဲ သတ်ဖြတ်လိုစိတ်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့ပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှ နတ်ဆိုးချီတို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့လေ၏။

“တော်လောက်ပြီ” ရွှယ့်လီ၏ တိုးလျလျလေသံ ခန်းမတစ်လျှောက် ပျံ့နှံ့သွားခဲ့၏။

မမြင်နိုင်သော လှိုင်းတစ်ခု၏ ရိုက်ခတ်ခြင်း ခံလိုက်ရသည့်အလား ရန်ကိုင် တစ်ကိုယ်လုံး လေထဲတွင် ရုတ်တရက် ရပ်တန့်သွားခဲ့ပြီး အစစ်အမှန်ယန်ချီဖြင့် ဖန်တီးထားသည့် မဟာကောင်းကင်ဓါးသည်လည်း အပိုင်းပိုင်းအစစ ဖြစ်သွားကာ လေထဲတွင်ပင် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေ၏။

ယုမိုလည်း သူ့ခွန်အားကို အမြန် ပြန်ရုတ်လိုက်ပြီး မျက်မှောင်ကြုံ၍ အနီးတွင် ရပ်နေသော ရန်ကိုင်အား အေးစက်စက် လေသံဖြင့် မေးလိုက်၏ “ကောင်လေး၊ အခု မင်းငါ့ကို သတ်ဖို့ ကြိုးစားနေတာလား”

ရန်ကိုင်က ဘာတစ်ခွန်းမှ ပြန်မပြောခဲ့ဘဲ ကြမ်းကြုတ်စွာသာ ပြုံးပြလိုက်၏။

“ယန်ချီလား၊ တကယ့်ကို စိတ်ညစ်စရာကောင်းတဲ့ ချီပဲ” ရွှယ့်လီ မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်၏။

သူမ၏ မြင့်မားလှသော ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်ကြောင့် ရန်ကိုင်၏ အစစ်အမှန်ယန်ယွမ်ချီသည် သူမ၏ နတ်ဆိုးချီကို ဖိနှိပ်နိုင်ခြင်း မရှိသော်ငြား ရေနှင့်မီး တစ်ခုနှင့်တစ်ခု ဆန့်ကျင်သလို သူမ၏ နတ်ဆိုးချီသည်လည်း ရန်ကိုင်၏ အစစ်အမှန်ယန်ချီကို ဆန့်ကျင်နေပေ၏။

“နင့်ခွန်အားက မဆိုးဘူးဘဲ။ ဒီဘုရင် နင့်ကို တကယ် အထင်သေးမိသွားပြီ” ရွှယ့်လီက ယဲ့ယဲ့လေး ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။ ယုမို၏ ဖိအားအောက်တွင် အချိန်အတော်ကြာအောင် ရပ်နေနိုင်သည့်အပြင် နောက်ဆုံး အခိုက်အတန့်၌ ပြန်၍ တိုက်ခိုက်ရန် ကြိုးစားသည်ကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် ထိုလူသား ကောင်လေး၏ တိုက်ပွဲစွမ်းအားနှင့် စိတ်စွမ်းအားသည် သူ့လက်ရှိ ကျင့်ကြံခြင်းထက် အများကြီး ပိုမို သာလွန်သည်ကို မြင်တွေ့နိုင်၏။

သူတော်စင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက် ဖြစ်သည်နှင့်အညီ ရွှယ့်လီသည် ထိုအချက်ကို မည်သည့် အတွက်ကြောင့် မမြင်နိုင်ရမည်နည်း။

“သခင်မ၊ ကျုပ်ကို ဒါကို ကောင်းကောင်း အသုံးချလို့ ရလောက်တယ်” ယုမိုက ရန်ကိုင်အား ကောက်ကျစ် ဥာဏ်များသည့် မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် ဝေ့ကြည့်လိုက်၏။

“ဟုတ်တယ်။ ဒီတစ်ကြိမ်တော့ အဲ့သူတောင်းစားတွေ ကို ကောင်းကောင်းလေး ဧည့်ခံပေးရမယ်” ရွှယ့်လီက အေးစက်စွာ ပြုံးလိုက်ပြီး “မနက်ဖြန် သူ့အတွက် ပွဲတစ်ပွဲ စီစဉ်ပေးလိုက်။ အဲ့ပွဲကို အလွယ်တကူ အနိုင်ရ သွားတာမျိုး ငါမလိုချင်ဘူး။ ခက်ခက်ခဲခဲ ကြိုးစားပြီးမှ အနိုင်ရသွားတာမျိုးပဲ လိုချင်တယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ” ယုမိုက ကြိတ်ရယ်လိုက်ပြီး ရန်ကိုင်အား သားကောင်ကို စိုက်ကြည့်နေသည့် သားရဲရိုင်း တစ်ကောင်ပမာ စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

“ကျုပ်မှာ တောင်းဆိုစရာတစ်ခုရှိတယ်” ရန်ကိုင်က လက်ဆစ်ချိုးလိုက်ပြီး ရွယ့်လီ ဒေါသမထွက်ခင် အလျင်အမြန် ထပ်ပြောလိုက်၏ “ဒါက နောက်ဆုံးတစ်ခုပဲ”

“ပြော” ရွှယ့်လီက မှုန်ကုတ်ကုတ် မျက်နှာထားဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်၏။

“ကျုပ်ရုပ်ရည်ကို ‌ပြောင်းလဲနိုင်တဲ့ ပစ္စည်း တစ်ခုလောက် ပေးလို့ရမလား။ ကျုပ်မျက်နှာအစစ်ကို လူတွေအများကြီး မြင်သွားမှာမျိုး မလိုချင်လို့။ မဟုတ်ရင် နောက်ပိုင်းကျ မရေမတွက်နိုင်တဲ့ နတ်ဆိုးတွေ ကျုပ်နောက်ကို အတောမသတ်အောင် လိုက်နေတော့မှာ” ရန်ကိုင်က ပြောလိုက်၏။

ကြားကြားချင်း ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားသော်ငြား အလျင်အမြန် အသိပြန်ဝင်လာပြီးနောက် ပြုံးကာ ပြောလိုက်၏ “ကြိုပြီး တွေးတတ်တာပဲ”

ရွှယ့်လီသာ ပွဲကောင်းကောင်း လုပ်ပေးသရွေ့ ရန်ကိုင်သည် သူမအတွက် ငွေဝင်ပေါက်ကြီးပင်။ သို့သော် လောင်းကြေး ရှုံးနိမ့်သွားသည့် နတ်ဆိုးကုန်းမြေမှ ပညာရှင်များသည် ရွှယ့်လီအပေါ် ဒေါသပုန်မထရဲကြရာ သူတို့၏ မကျေနပ်ချက်များကို ရန်ကိုင်အပေါ်သာ ပုံချကြပေလိမ့်မည်။ ဆိုလိုသည်မှာ ရွှယ့်လီဆီမှ သူ့လွတ်လပ်ခွင့်ကို ပြန်ရသွားခဲ့လျှင်ပင် နတ်ဆိုးကုန်းမြေမှ အသက်ရှင်လျှက် လွတ်မြောက် နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

ရန်ကိုင်တွင် တုဝမ်ပေးခဲ့သည့် ရုပ်ပြောင်းရုပ်လွှဲ ပစ္စည်းတစ်ခု ရှိ၏။

သို့သော် ထိုပစ္စည်းကို ဤနေရာ၌ မသုံးရဲချေ။ တကယ်တော့ ထိုပစ္စည်းအကူအညီဖြင့် သူသည် နှစ်တစ်ထောင်နတ်ဆိုးပန်းပွင့်၏ ဆေးအရည်ကို ရယူခဲ့သည် မဟုတ်ပေလော။ တစ်ယောက်ယောက်သာ သူ့အား မှတ်မိသွားပါက မဆုံးနိုင်သော ပြဿနာများ သူ့နောက်သို့ ကံဆိုးမသွားရာ မိုးလိုက်လို့ရွာ ဆိုသည့်ပမာ လိုက်လာပေလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် သူ့ရုပ်ရည်ကို ပြောင်းလဲရန်အတွက် ရုပ်ပြောင်းရုပ်လွှဲ ပစ္စည်းတစ်ခု ရွှယ့်လီဆီမှ တောင်းဆိုခြင်း ဖြစ်၏။

“အဲ့လိုပစ္စည်းမျိုး ငါ့မှာမရှိဘူး” ရွှယ့်လီက ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး “ဒါပေမယ့် မျက်နှာဖုံးတော့ ပေးလို့ရတယ်။ မျက်နှာဖုံးသုံးပြီးတော့ပဲ နင့်မျက်နှာကို ဖုံးကွယ်ထားလိုက်ပေါ့”

“ရတယ်” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။

“သူ့ကို ခေါ်သွားတော့။ မနက်ဖြန် မသေရအောင် ဒီည ကောင်းကောင်း အနားယူလိုက်ဦး” ရွှယ့်လီက ရယ်မောလိုက်၏။

ယုမိုသည် ရန်ကိုင်အား သူနေထိုင်နေသည့် အခန်းဆီသို့ ပြန်ခေါ်လာခဲ့၏။ သို့သော် ထွက်မသွားခင် ရန်ကိုင်၏ အစစ်အမှန်ချီအား စည်းများစွာ ခတ်ခဲ့၏။ သူ့အစစ်အမှန်ချီ စီးဆင်းနှုန်း အဆပေါင်းများစွာ နှေးကွေးသွားသလို သွားရလှုပ်ရှားရသည်မှာလည်း အတော်လေးကို လေးလံလာသလို ရန်ကိုင် ခံစားလိုက်ရ၏။

“ငါဘာလို့ ဒီလိုလုပ်လဲ မင်းသိလား” ယုမိုက မေးလိုက်၏။

ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။ ရွှယ့်လီသည် လောင်းကြေးထပ်သူ နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်များ သူ့ခွန်အားကို အထင်လွဲမှားသွားစေရန် မနက်ဖြန် တိုက်ပွဲကို သူ့အား ခက်ခက်ခဲခဲဖြင့် နိုင်စေချင်ခဲ့၏။ ထိုနည်းဖြင့် ရန်ကိုင်၏ ခွန်အားကို မှားယွင်း တွက်ချက်မိပြီး နောက်တစ်ကြိမ် လောင်းကြေး ထပ်သည့်အခါ အစုလိုက်အပြုံလိုက် လောင်ကြေး ရှုံးနိမ့်ရပေလိမ့်မည်။

ယုမိုသာ ထိုစည်းများကို ခတ်နှိပ်ခြင်း မပြုခဲ့သဖြင့် ရန်ကိုင်သာ သူ့ခွန်အား တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းကို မတော်တဆ ထုတ်ဖော်သွားမိခဲ့ပါက ရွှယ့်လီ၏ အစီအစဉ် ပျက်စီး ရပေလိမ့်မည်။ လောင်းကြေးထပ်သူများသည် ပညာရှင်များ ဖြစ်လေရာ မမြင်တတ်သည့် အရူးများ မဟုတ်ကြပေ။ ထို့ကြောင့် ထိုလူများ၏ အမြင်ကို လှည့်စားရန်အတွက် ဟွာကွက်ရှိမနေရန် လိုအပ်၏။