Martial Peak
အထွတ်အထပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ- Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little devil
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
——————————————————————
အပိုင်း(၆၄၆) ရန်စခြင်း
——————————————————————
ရန်ကိုင် ထင်ခဲ့သလိုပင် သလင်းကျောက်တုံးများသည် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား မြို့တော်မှ လူများအတွက် ရှားပါး ပစ္စည်းများ ဖြစ်နေခဲ့ကြလေ၏။
ဤနေရာရှိ မိုးမြေစွမ်းအင်သည် လျော့ပါးခြင်း မရှိသော်လည်း သလင်းကျောက်တုံးများ၏ အကူအညီဖြင့်သာ ယခုနေရာ၌ ရှိနေသော နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်များ၏ ကျင့်ကြံခြင်း မြန်မြန်ဆန်ဆန် တိုးတက်လာနိုင်ပေလိမ့်မည်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာလာခဲ့ပြီးနောက် ဤလောကငယ်ထဲ သလင်းကျောက်များ ပိုပို၍ ရှားပါးလာခဲ့ရလေ၏။
ထိုဒါဇင်ကျော်သော သလင်းကျောက်တုံးများသည် စီနီယာလီရုန် ထိုနှစ်များအတောအတွင်း သိမ်းဆည်းထားခဲ့သည့် သလင်းကျောက်များပင် ဖြစ်ချေ၏။
ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် များပြားလှသော သလင်းကျောက်များ ရလိုက်သည်ဟု ကြားလိုက်ရသည့် အခါ၍ ဖန်းလန့်လည်း ထိုသလင်းကျောက်များကို လိုချင် တပ်မက် မိသွားခဲ့လေ၏။
“ဘာမဟုတ်တဲ့ လူသားကောင်စုတ်လေးကများ ဒီလောက် သလင်းကျောက် အများကြီးကို ပိုင်ဆိုင်ချင်တယ်ပေါ့”
“သခင်လေး ဘာလုပ်ချင်လဲ” အခြေအနေ ဆိုးရွားလာတော့မည်မှန်း သိလိုက်သည်နှင့် ထိုနတ်ဆိုး မျိုးနွယ်စုဝင်က “သခင်းဖန်းလန့်၊ အဲ့သလင်းကျောက်တွေကို လုယူဖို့ စဉ်းစားနေတာတော့ မဟုတ်ဘူးမလား။ စီနီယာလီက အဲ့လူသားကောင်စုတ်လေးကို အထူးတလည် ဂရုစိုက်ထားတာ။ ဘယ်နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်ကမှ သူ့အပေါ် မကောင်းကြံခွင့် မရှိဘူးလို့တောင် သီးသန့် အမိန့်ထုတ်ထားသေးတယ်”
“ငါသူ့ကို အနိုင်ကျင့်မယ်လို့ ဘယ်သူပြောလဲ” ဖန်းလန့်က အေးစက်စက်ဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့၍ “သူ့ကို ငါအနိုင်ကျင့်နေတာကို ဘယ်သူ မြင်လို့လဲ”
နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်က ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြင့် ခေါင်းလေးကို ကုတ်လိုက်လေ၏။
ဖန်းလန့်သည် ထိုကျောက်တုံးခန်းလေးကို နောက်တစ်ကြိမ် အေးစက်စက် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာထက် ညစ်ကျယ်ကျယ် အပြုံးတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေ၏။
ကျောက်တုံးခန်းလေး အတွင်း၌ ရန်ကိုင်သည် ကွမ်းအာ ဟင်းလျာများ ချပေးပြီးချိန်အထိ စောင့်နေပြီးနောက် တုန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိ ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်ကာ စားတော့လေ၏။
ကွမ်းအာကမူ အထင်အမြင် သေးသေးဖြင့်သာ ရန်ကိုင်ကို စိုက်ကြည့်နေခဲ့လေ၏။
လွန်ခဲ့သည့် နှစ်လမှစ၍ စီနီယာလီသည် ထိုလူသား ကောင်စုတ်ကို အထူးတလည် အရေးပေးလာခဲ့သည်။ မည်သည့် အကြောင်းကြောင့် စီနီယာလီ ထိုကဲ့သို့ လုပ်သည်ကို သူမ လုံးဝကို နားမလည်နိုင်ခဲ့ချေ။ သူမ၏ အလေးပေး ဆက်ဆံမှုကြောင့် အခြားလူများမှာ ရန်ကိုင်အား လွန်စွာကိုမှ မနာလို အားကျနေခဲ့ရလေ၏။
သို့သော်လည်း စီနီယာလီကို မေးလိုက်သည့်အခါ စီနီယာလီက ခေါင်းသာခါ၍ ပြုံးသာ ပြုံးပြလာခဲ့၏။
“အဲ့မှာ စားပိုးနင်ပြီး မြန်မြန်သာ သေလိုက်စမ်းပါ” ကွမ်းအာက သူမ၏ နီစွေးနေသော နှုတ်ခမ်းလေးကို သပ်လျက် မနာလိုအားကျစွာ ပြောလိုက်လ၏။
ရန်ကိုငက်မူ သူ့လက်ကိုသာ ဝှေ့ရမ်းလိုက်ပြီး “နင်စားချင်ရင် အတူလာထိုင်စားလို့ ရတယ်နော်။ ဟင်းတွေက အများကြီးပဲ၊ ငါတစ်ယောက်တည်း စားလို့ မကုန်ဘူး”
“ဘယ်သူက နင်နဲ့အတူ စားချင်နေလို့လဲ” ကွမ်းအာက ခါးခါးသီးသီး ရေရွတ်လိုက်ပြီး တံခါးပေါက်ဆီ လှည့်ထွက်သွားလေ၏။ သူမ ဖုံးကွယ်ထားသော်ငြား ရန်ကိုင်သည် သူမ၏ တံတွေးမြိုချသံကို ကြားနေရသေးရာ မရယ်ဘဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့ရလေ၏။
ကွမ်းအာ ပုံစံကို ကြည့်ရုံဖြင့် ဤနေရာသို့ ပို့လိုက်သည့် အစားအစာ အားလုံးသည် ထူးရှယ်ကြီးများ ဖြစ်သည်ကို ရန်ကိုင် နားလည်လိုက်၏။
ထိုဟင်းလျာများကို စားသောက်ပြီးနောက် သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် တဖြည်းဖြည်းချင်း သန်မာလာနေသည်ကို ရန်ကိုင် အသေအချာ ခံစားမိ၏။
မကြာခင်မှာပင် သူ့ဆီပို့လာသည့် ဟင်းလျာအားလုံးကို ရန်ကိုင် စားသောက် ပြီးသွားခဲ့လေပြီ။ ကွမ်းအာနှင့်အတူ လိုက်ပါလာသည့် အစေခံများသည် အားလုံးကို ရှင်းလင်း၍ ပြန်ထွက်သွားလေ၏။
ရန်ကိုင်သည် ပျင်းရိပျင်းတွဲ အမူအရာဖြင့် အကြောဆန့်၍ ကုတင်ပေါ်တွင် တစ်ခဏလောက် အနားယူပြီးနောက် ဆေဖော်စပ်ခြင်း လုပ်ငန်းစဉ်ကို ပြန်လည် စတင်လိုက်လေ၏။
အချိန်အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ ကုန်ဆုံးပြီးနောက်၊ ရန်ကိုင် ဆေးဖော်စပ်နေစဉ် အတွင်းမှာပင် သူ့အမူအရာ အကြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရလေ၏။
သူ့အခန်းဆီသို့ တိတ်တဆိတ် ချဉ်းကပ်လာနေသည့် ခြေသံများကို သူကြားလိုက်ရလေ၏။
ထိုအခြေသံများကြောင့် ရန်ကိုင်အတွေးထဲ မျောသွားခဲ့ရလေ၏။
သူဤနေရာဆီသို့ ရောက်ရှိလာသည်မှာ လအနည်းငယ် ကြာမြင့်သွားခဲ့လေပြီ။ နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် များစွာသည် သူ့အပေါ် အထင်အမြင် သေးသော်လည်း မည်သူကမှ သူ့ကို လာ၍ ပြဿနာ မရှာရဲကြချေ။ ထို့ကြောင့် ယခုအချိန်မှ အဘယ်ကြောင့် တစ်ယောက်ယောက်သည် သူ့ကို လာ၍ ရုတ်တရက်ကြီး ပြဿနာ ရှာချင်နေပါသနည်း။
သူ့အခန့်ဆီသို့ ချဉ်းကပ်လာနေသူ စုစုပေါင်း (၇)ယောက် ရှိ၍ အားလုံးသည် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့် ကျင့်ကြံသူများ ဖြစ်ကြ၏။ သူတို့၏ ခေါင်းဆောင်ကမူ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထွတ်အထိပ်အဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက် ဖြစ်ပေ၏။
ထိုလူများ၏ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်ကို သိလိုက်ရပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်သည် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့်သာ ဆေးဖော်စပ်ခြင်း လုပ်ငန်းစဉ်ထဲ ပြန်၍ အာရုံစိုက်လိုက်လေ၏။
ဘန်းဆိုသော မြည်သံနှင့်အတူ အခန်းတံခါး ရုတ်တရက် တွန်းကန်ဖွင့်ခြင်း ခံလိုက်ရပြီး လူ(၇)ယောက် အခန်းထဲသို့ ရုတ်တရက် ဝင်ရောက်လာခဲ့လေ၏။
ဝင်လာပြီးသည်နှင့် အခန်းတံခါးကို အလျင်အမြန် ပြန်ပိတ်လိုက်လေ၏။
ရန်ကိုင်သည် သူ့အား လှောင်ပြောင်၍ ကြည့်နေသော နှာခေါင်းကောက်ကောက်၊ မျက်လုံးမှေးမှေးနှင့် အဖွဲ့ရှေ့တွင် ရပ်နေသည့် လူငယ်လေးကို လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်၏။
ထိုလူငယ်လေးသည် အခြားသော နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် များကဲ့သို့ သူ့အား အထင်အမြင် သေးသည့် အမူအရာဖြင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့၏။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်ကမူ ထိုလူများ၏ သဘောထားကို လျစ်လျူရှု၍ ခေါင်းသာ အသာအယာ ခါရမ်းလိုက်လေ၏။
“ဟေး၊ ဖန်းလန့်၊ ဒီလူသား ကောင်စုတ်လေးက တော့်တော့်ကို စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းတာပဲကွ။ ငါတို့ အားလုံးကို မြင်တာတောင် နည်းနည်းလေးတောင် ကြောက်တဲ့ အရိပ်အယောင် မပြဘူး” နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်များထဲမှ တစ်ယောက်သည် အနည်းငယ် အံ့အားသင့်နေသည့် လေသံဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့၍ ပြောလိုက်၏။
“ဟဲဟဲ၊ စီနီယာလီက သူ့ကို ကာကွယ်ပေးမယ်လို့ ထင်နေတာ နေမှာပေါ့။ ဒါကြောင့် ငါတို့ကို မကြောက်တာပေါ့” ဖန်းလန့်က လှောင်ပြောင်လိုက်၍ ရန်ကိုင်ဆီ ခြေလှမ်းကျဲကျဲဖြင့် လျှောက်သွားလိုက်လေ၏။
ရန်ကိုင် ရှေ့ရောက်သည်နှင့် ခါးလေးကုန်းလျက် ရန်ကိုင် မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ကာ လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်၏။
သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်ကမူ ဆေးဖော်စပ်ရာတွင်သာ အာရုံစိုက်ထားခဲ့လေရာ ဖန်းလန့်မှာ ဒေါသထွက်သွားခဲ့ရပြီး သူ့လက်ကို ဆန့်ထုတ်၍ ဆေးမီးကိုဖို ရိုက်ချကာ ဆေးမီးဖိုထဲရှိ ဆေးပင်များကို အစစ်အမှန်ချီဖြင့် လောင်ကျွမ်းပြချ ပစ်လိုက်လေ၏။
“လူသား၊ မင်းက သတ္တိရှိနေမှတော့ ငါကလည်း လုပ်ပြရတာပေါ့” ဖန်းလန့်၏ နှုတ်ခမ်းအစုံသည် ရန်စလိုသော အပြုံးတစ်ခုအဖြစ် ကွေးတက်သွားခဲ့လေ၏။
“ပြောချင်တာ ရှိရင် ပြောလိုက်။ ဒါပေမယ့် ငါ့ဆေးပင်တွေကို လာမဖြုန်းတီးနဲ့” ရန်ကိုင်က အသာအယာ သက်ပြင်းချလိုက်လျက် ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့် ဖန်းလန့်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်လေ၏။
“ဒီဆေးပင်တွေကို ငါတို့ နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားမြို့တော်က ပိုင်တာ၊ မင်းဟာ မဟုတ်ဘူး” ဖန်းလန့်က ပြန်ပြောလိုက်၏။
ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး ထိုသကောင့်ကို သောက်မြင်ကတ်သွားခဲ့လေ၏။ ထိုနတ်ဆိုးလူငယ်လေးသည် သူ့အား ပြဿနာရှာရန် သက်သက်ဖြင့် ဤနေရာဆီသို့ ရောက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။ ရန်ကိုင်သည် ထိုကောင်နှင့် စကားများ အချိန်ဖြုန်းရန် စိတ်မရှည်လေရာ လေသံတိုးတိုးဖြင့်သာ ရေရွတ်လိုက်၏ “မင်းဘာလုပ်ချင်နေတာလဲ”
“ဘာမှမလုပ်ချင်ပါဘူး။ မင်းက ဆေးပညာရှင် တစ်ယောက်လို့ ငါကြားတယ်၊ ဟုတ်လား” ဖန်းလန့်က မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်၏။ ကျောက်စိမ်း ပုလင်းများကို မြင်တွေံလိုက်သည်နှင့် ပြုံးကာ “အဲ့ဆေးလုံးတွေကို မင်းသန့်စင်ထားတာလား”
ထိုဆေးလုံးအားလုံးကို ရန်ကိုင် သန့်စင်ထားခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။ ထိုဆေးလုံးများကို သူ့အတွက် မသုံးခဲ့ခြင်းမှာ နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား မြို့တော်သည် သူလိုအပ်သမျှ ဆေးပင် အားလုံးကို ထောက်ပံ့ပေးသည့်အတွက် ကျေးဇူးတုန့်ပြန် လိုသော ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် သိမ်းဆည်းထားခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။
လီရုန်သာ လိုအပ်လာခဲ့လျှင် ထိုဆေးလုံးများ အားလုံးကို သူမဆီ ပေးလိုက်ရန် သူဝန်မလေးချေ။
ထို့အပြင် ထိုဆေးလုံးများ အားလုံးသည် မြေကမ္ဘာအဆင့်နှင့် ကောင်းကင်အဆင့်များသာ ဖြစ်လေရာ အရမ်းကြီး အဖိုးမတန်လှချေ။
သို့သော်လည်း ဖန်းလန့်သည် ထိုဆေးလုံးများကို စိတ်ဝင်စားနေသည့် ပုံပင်။
သူ့နောက်တွင် ရှိနေသော နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် များထဲမှ တစ်ယောက်သည် ထိုကျောက်စိမ်းပုလင်းများ ရှိရာဆီ ပြေးသွားလိုက်ပြီး ပုလင်းအဖုံးကို ဖွင့်ကာ ရှူရှိုက်ကြည့်လိုက်၏။ ရှူလိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သူ့မျက်နှာ တစ်ခုလုံး ပြုံးဖြီးသွားခဲ့ပြီး “မဆိုးဘူး၊ ဒီကောင်းကင်အဆင့် ဆေးလုံးတွေက ငါတို့အတွက် နည်းနည်းပါးပါး အသုံးဝင်သေးတယ်”
ဖန်းလန့်က မာနတစ်ခွဲသားဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်းကာ “အားလုံးကို ယူလိုက်”
သူ့နောက်လိုက်များ အာလုံး အူမြူးသွားခဲ့ပြီး ထိုကျောက်စိမ်းပုလင်းများကို အလျင်စလို သိမ်းဆည်းတော့လေ၏။
“အဲ့ဆေးပုလင်းတွေက စီနီယာလီအတွက် ထားထားတာ။ မင်းတို့သာ ယူသွားရင် စီနီယာလီကို ငါဘယ်လို ရှင်းပြရမှာလဲ” ရန်ကိုင် မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့၏။
“အဲ့ဒါ မင်းအလုပ်လေ၊ ငါဘာလို့ ဂရုစိုက်နရမှာလဲ။ ဆေးလုံးတွေကို မင်းသုံးလိုက်လို့၊ ဒါမှမဟုတ် ဖော်စပ်တာ မအောင်မြင်လို့ဆိုပြီး အကြောင်းပြလိုက်ပေါ့။ မင်းကြိုက်သလို အကြောင်းပြချက် ပေးလို့ ရနေတာပဲ” ဖန်းလန့်က လှောင်ပြောင်စကား ဆိုလိုက်လေ၏ “အိုး၊ မေ့တော့မလို။ မင်းဆေးလုံးတွေအပြင် မင်းသန့်စင်သမျှ ဆေးလုံးရဲ့ တစ်ဝက်ကိုလည်း ငါလိုချင်သေးတယ်။ မဟုတ်ရင်တော့… ဟဲဟဲ”
“ဒီအကြောင်းကို စီနီယာလီသာ သိသွားရင် မင်းတို့ ပြဿနာတက်မှာနော်” ရန်ကိုင်က အသာအယာ ပြုံးလိုက်၏။
“ဒီအကြောင်းကို မင်းပြောရဲပြောကြည့်၊ သေတာထက် ဆိုးတာက ဘာလဲ ဆိုတာကို မင်းသိအောင် လုပ်ပေးလိုက်မယ်” ဖန်းလန့်က အေးစက်စက် လေသံဖြင့် ခြိမ်းခြောက်လိုက်၏။ ရန်ကိုင် တိတ်ဆိတ်နေသည်ကို မြင်သော်၊ ရန်ကိုင်သည် သူ့ကို ကြောက်နေသည်ဟု ထင်ကာ အထင်အမြင် သေးသေးဖြင့် ခေါင်းခါရမ်းလိုက်လေ၏ “လူသား၊ စီနီယာလီက မင်းကို သလင်းကျောက် အများကြီး ပေးခဲ့တယ်ဆို။ မင်းဒုက္ခ မရောက်ချင်ရင် အဲ့ဒါတွေအားလုံး ငါ့ကိုပေးစမ်း”
ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်ဆီ လက်ဆန့်တန်း၍ လက်ဝါး ဖြန့်ပြလိုက်၏။
ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်ရုံလေးညိတ်လျက် ဖြည်းဖြည်းချင်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်လေ၏ “ငါနားလည်သွားပြီ။ မင်းတို့က ပြဿနာရှာဖို့ ဒီကို ရောက်လာတာပဲ”
“ဘာဖြစ်လို့လဲ” ဖန်းလန့်က ထေ့ငေါ့၍ “မင်းလို့ နိမ့်ကျတဲ့ လူသားကများ ဒီလိုမျိုး တခမ်းတနားနဲ့ နေချင်တယ်ပေါ့။ ငါကဖန်းလန့်၊ နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားမြို့တော်ရဲ့ အနာဂတ် ထောက်တိုင်ပဲ၊ ငါကသာ ဒီလို အလေးပေးမှုကို ခံစားသင့်တာ”
“မင်းရဲ့ ဘာမဟုတ်တဲ့ ခွန်အားလေးနဲ့လား” ရန်ကိုင်က ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး အကြောအဆစ် ချိုးကာ “ကောင်းပြီလေ၊ ငါလည်း လေ့ကျင့်ခန်းမလုပ်ရတာ အတော်ကြာနေပြီ။ တစ်ယောက်ယောက်က ငါ့ကိုကူပြီး လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်ပေးချင်နေမှတော့ ငါကလည်း ငြင်းလို့ ဘယ်ကောင်းပါ့မလဲ”
ဖန်းလန်သည် ရန်ကိုင်ကို ကြောင်အနေသည့် အမူအရာဖြင့် စိုက်ကြည့်နေလိုက်၏။ ခဏကြာမှသာ အသိပြန်ဝင်လာခဲ့ပြီး “မင်က ငါတို့နဲ့ တိုက်ခိုက်ချင်တာလား”
ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။
ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်ကို မြင်သည်နှင့် နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် အားလုံး ဝါးလုံးကွဲ ရယ်မောကြတော့လေ၏။ ဖန်းလန့်သည် ဗိုက်ကို လက်ဖြင့် ဖိ၍ အတောမသတ် ရယ်မောရင်း အခြားလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ရန်ကိုင်ကို လက်ညိုးထိုးကာ သူ့နောက်လိုက်ငယ်သားများကို လှမ်း၍ အော်ပြောလိုက်လေ၏ “မင်းတို့ကောင်တွေ ကြားကြလား၊ သူက ငါတို့နဲ့ တိုက်မယ်တဲ့။ နိမ့်ကျတဲ့ လူသားတစ်ယောက်က ငါတို့ရဲ့ ရှေးဟောင်း တော်ဝင် နတ်ဆိုး ကလန်နဲ့ တိုက်ခိုက်ချင်နေတယ်တဲ့ကွာ။ ဒီလောက်တောင် သောက်အသိဥာဏ် မရှိတဲ့ကောင် အခုအချိန်အထိ ဘယ်လိုများ အသက်ရှင်နေတာလဲ ဆိုတာကို ငါတကယ် နားမလည် နိုင်တော့ဘူးကွာ”
“ငါသူ့ကို သင်ခန်းစာပေးလိုက်မယ်” ဖန်းလန့် နောက်တွင် ရှိနေသော အကောင်ကြီးကြီး နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူက လမ်းလျှောက် ထွက်လာလိုက်ပြီး ရက်စက်စွာ ပြုံးလိုက်ရင်း “လူသားမျိုးနွယ်စုက လူတွေက အမြဲတမ်းလိုလို ရူးနေကြတာပဲ။ ကိုယ့်အခြေအနေကိုတောင် ကိုယ်မသိတဲ့ အရူးချီးပန်းတွေပဲ”
“ဟုတ်တယ်၊ သူတစ်သက် မမေ့လောက်မယ့် သင်ခန်းစာ ပေးဖို့ မမေ့နဲ့နော်” ဖန်းလန့်က အေးစက်စက် လေသံဖြင့် လှောင်ပြောင် ပြောဆိုလိုက်၏။
စီနီယာလီသည် ရန်ကိုင်ကို အထူးအလေးပေးသော်လည်း သူသည် နိမ့်ကျသည့် လူသားတစ်ယောက်သာ ဖြစ်နေသေး၏။ ဤနေရာသို့ ရောက်လာသော လူသားမျိုးနွယ်စုများထဲမှ တော်တော်များများသည် သူတို့၏ သင်ခန်းစာပေးခြင်း ခံခဲ့ရ၏။ သို့သော် စီနီယာလီသည် ထိုလူသားများအတွက် စကားတစ်ခွန်းမှ ဝင်မပြောပေးခဲ့ချေ။ ထိုလူများသာ အသတ်မခံရသရွေ့ စီနီယာလီသည် ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလိုသာ သဘောထားပေလိမ့်မည်။
ထိုကြောင့် ထိုနတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်များ အကြောက်အလန့် မဲ့နေကြခြင်း ဖြစ်၏။
တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းသော နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူက ရန်ကိုင်ကို လက်ညိုးထိုးပြပြီး လက်ချောင်းဖြင့် လက်ယပ်ပြကာ စိန်ခေါ်ဟန် လုပ်ပြရင်း “မင်းအရင် စလှုပ်ရှားလိုက်”
“အဲ့လိုဆိုရင် မင်းနောက်တစ်ကြိမ် ထပ်လှုပ်ရှားနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး”
ပြောပြီးသည်နှင့် ကျောက်တုံးခန်းလေး တစ်ခန်းလုံး ပြင်းပြင်းထန်ထန် လှုပ်ခါသွားခဲ့လေ၏။ ဘာတွေ ဖြစ်ပျက် သွားခဲ့သည်ကို မည်သူမှ မသိနိုင်ခင်မှာဘဲ ထွားကြိုင်းသော နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူသည် ဒုံးပျံတစ်စင်းအလား လွင့်ပျံထွက်သွားခဲ့ပြီး မီတာပေါင်းများစွာ အကွာရှိ ကျောက်နံရံကို ဝင်ရိုက်သွားလေ၏။ ထိုမျှနှင့်ပင် အရှိန် မသေသေးဘဲ မြေကြီးပေါ်၍ အပတ်ပေါင်းများစွာ လှိမ့်သွားပြီးမှသာ ရပ်တန့်သွားခဲ့၏။
ဖန်းလန့်နျင့် ကျန်နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်များ၏ မျက်ဝန်းအစုံ မှေးကျဉ်းသွားခဲ့ပြီး သူတို့၏ အပြုံးများသည်လည်း တောင့်တင်း သွားခဲ့ရလေ၏။
ထို့နောက် အနည်းငယ် တည်ကြည် လေးနက်သော အမူအရာဖြင့် ရန်ကိုင်ဆီ ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်ကြ၏။
ထိုတိုက်ခိုက်မှုသည် မြန်ဆန်ရုံမက အားလည်းပြင်း၏။ သူတို့ နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူများနှင့်ပင် တန်းတူ ရှိနေခဲ့၏။
“မင်းမှာ အရည်အချင်း နည်းနည်းပါးပါး ရှိတဲ့ပုံပဲ” ဖန်းလန့်က အနည်းငယ် ထိတ်လန့်နေသည့် လေသံဖြင့် ရေရွတ်လိုက်လေ၏။ သို့သော်လည်း လွင့်ပျံထွက်သွားသော သူ့အဖော်အတွက် နည်းနည်းမျှပင် စိုးရိမ်ခြင်းမရှိဘဲ “မင်းအခုလိုမျိုး လုပ်နေရတာလည်း မထူးဆန်းတော့ပါဘူးလေ”
“အင်း၊ ဟုတ်တယ်” ကျန်သူများ အားလုံး ခေါင်းညိတ်လိုက်ကြ၏။
ရန်ကိုင်က မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်ပြီး သူလွင့်ပျံထွက်သွားအောင် လုပ်လိုက်သော နတ်ဆိုး မျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူကို လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်လေ၏။
သူ့ခွန်အား ဘယ်လောက်များများ သုံးခဲ့သည်ကို သူကောင်းကောင်းသိ၏။ သူ့လက်သီးချက်ကြောင့် ထိုနတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူ ချက်ချင်း သတိလစ်သွားမည်ဟု ထင်နေခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။ သို့သော်လည်း သူထင်ထားသလို ဖြစ်မလာသည်ကို ရန်ကိုင် တွေ့လိုက်ရ၏။
သူ့လက်သီးစာ မိသွားသော ထိုနတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသည် ချောင်းအနည်းငယ် ဆို၍ ဒယီးဒယိုင်ဖြင့် ပြန်ထလာခဲ့၏။
“မင်းဘယ်လိုနေလဲ” ဖန်းလန့်က မေးလိုက်ရာ နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူက သူအထိုးခံလိုက်ရသည့် ခန္ဓာကိုယ် နေရာကို တစ်ချက်လောက် စမ်းသပ်ကြည့်လိုက်ပြီး အလျင်အမြန်ပဲ ပြန်ပြောလိုက်လေ၏ “နံရိုးလေး နည်းနည်းပါးပါးလောက် ကျိုးသွားရုံပါပဲ။ ဒီလောက်ကြီး မဟုတ်ဘူး”
“ဘာမှမဖြစ်ရင် ဆက်လုပ်တော့။ သူ့ကို သွေးသံတရဲရဲ ဖြစ်သွားအောင် လုပ်ဖို့ မမေ့နဲ့။ မဟုတ်ရင် ငါတို့မျိုးနွယ်စုကို အထင်သေးနေလိမ့်မယ်”
“ငါလည်း အဲ့လိုလုပ်ဖို့ စဉ်းစားထားတာ” နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူသည် ပြန်ပြောလိုက်ပြီး မယုံနိုင်ဖွယ်ရာ အရှိန်နှုန်းဖြင့် ရန်ကိုင်ဆီ ပြေးဝင်သွားလေ၏။
သူ့ပြိုင်ဘက် အနီးသို့ ရောက်လာသည်နှင့် ထိုလူမျက်နှာထက် အနက်ရောင် တက်တူများ ရုတ်တရက် ပေါ်လာသည်ကို ရန်ကိုင်တွေ့လိုက်ရလေ၏။
ထိုအနက်ရောင် တက်တူးများကြောင့် ထိုနတ်ဆိုး မျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူ၏ အမြန်နှုန်းသည် အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး သူ့ခွန်အားသည်လည်း ရုတ်တရက် မြင့်တက်သွားခဲ့လေ၏။
================================
Martial Peak
အထွတ်အထပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ- Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little devil
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
——————————————————————
အပိုင်း(၆၄၇) သူဒီလောက်တောင် သန်မာတာလား
——————————————————————
နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် မျက်နှာထက် တက်တူးများ ပေါ်လာသည်ကို မြင်သော်လည်း ရန်ကိုင်၏ အမူအရာသည် နည်းနည်းမျှပင် ပြောင်းလဲသွားခြင်း မရှိခဲ့ချေ။ သို့သော် သူ့စိတ်ထဲတွင်မူ အတော့်ကို အံ့အားသင့်နေခဲ့ရ၏။
ထိုကဲ့သို့သော အနက်ရောင် တက်တူများကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူများကို သူမြင်တွေ့ခဲ့ဖူးပေ၏။ သို့သော်လည်း နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်တိုင်း ထိုတက်တူးများကို ပိုင်ဆိုင်ထားခြင်း မရှိချေ။ ဥပမာ… လီရုန်နှင့် ကွမ်းအာတို့၏ အရေပြားထက်၍ ထိုကဲ့သို့သော တက်တူးများ မရှိကြပေ။
သို့သော်လည်း ထိုတက်တူးများသည် အလှဆင်ထားရုံ သက်သက် ဟုတ်ပုံမရ။ အဲ့အစား တက်တူးများသည် ထိုနတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်များ လေ့ကျင့်သည် ထူးခြားသော သိုင်းပညာရပ် တစ်ခုခု ဖြစ်ဟန်တူ၏။
အရေးအကြီးဆုံး အချက်သည်ကား ထိုတက်တူးများ ထွက်ပေါ်လာသည်နှင့် ထိုနတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူ၏ ခွန်အား တစ်ဟုန်ထိုးတိုးတက်သွားခြင်းပင် ဖြစ်၏။
ရန်ကိုင် ပြိုင်ဘက်၏ အမြန်နှုန်းသည် ရုတ်ချည်း ထိုးတက်သွားခဲ့၏။ ထိုအခါမှသာ ဖန်းလန့်နှင့် ကျန်သူများ သက်ပြင်းချလိုက်နိုင်ကြ၏။ အားလုံးသည် လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် ရန်ကိုင် မည်ကဲ့သို့ ရိုက်နှက်ခံရတော့မည်ကို အာရဝမ်းသာဖြင့် စောင့်ကြည့်နေခဲ့ကြ၏။
ရန်ကိုင်သည် အသက်ပြင်းပြင်း တစ်ချက်ရှူလိုက်၏။ သို့သော်လည်း သူ့ဆီ တိုးဝင်လာနေသည့် တိုက်ခိုက်မှုကို ရှောင်ရှားခြင်း မပြုဘဲ ထိပ်တိုက်သာ ရင်ဆိုင်လိုက်လေ၏။
ရန်ကိုင် ထိုကဲ့သို့ လုပ်ရသည့် အကြောင်းပြချက်မှာ ထိုကျင့်ကြံသူ၏ ခွန်အား မည်သည့် အတိုင်းအတာအထိ တိုးတက်သွားသည်ကို သိလိုသောကြောင့်ပင် ဖြစ်၏။
ဘုန်း…
ပေါက်ကွဲသံကြီးနှင့်အတူ ပြင်းထန်လှသော စွမ်းအင်လှိုင်းတို့ ဖြာထွက်လာခဲ့၏။ ရန်ကိုင် နောက်ပြန် လွင့်စင်ထွက်သွားခဲ့ရသော်လည်း လေထဲနှစ်ပတ်သုံးပတ် ကျွမ်းပစ်ပြီးသည်နှင့် သူ့အရှိန်ကို ငြိမ်အောင် လုပ်လိုက်နိုင်၏။
နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူသည်လည်း နောက်ပြန် ဆုတ်သွားခဲ့ရလေ၏။ သူ့ကိုယ်သူ ထိန်းချုပ်ရန် ကြိုးစားသော်လည်း မအောင်မြင်ခဲ့ဘဲ ခြေလှမ်းဒါဇင်ကျော်အထိ လွင့်စင်ထွက်သွားခဲပြီး မြေကြီးပေါ် အားလျားမှောက် ပြုတ်ကျသွားခဲ့ရလေ၏။
ဖန်းလန့်နှင့် သူ့နောက်လိုက်များ မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူး ဖြစ်သွားခဲ့ကြပြီး အံ့အားသင့်နေသည့် အကြည့်ဖြင့် ရန်ကိုင်ဆီ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်ကြလေ၏။
လူသားများသည် ဤလောကငယ်ထဲ၌ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ဖူးသော်လည်း လူသားများ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် သူတို့ ရှေးဟောင်နတ်ဆိုးကလန်သား များအောက် များစွာနိမ့်ကျသည်ကို သူတို့သိ၏။ အမှန်အတိုင်း ပြောရမည်ဆိုပါက ခွန်အားသက်သက် ယှဉ်မည်ဆိုလျှင် မည်သည့် မျိုးနွယ်စုဝင်ကမှ ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကန်လန်ကို မယှဉ်ပြိုင်နိုင်ကြချေ။
သို့သော်လည်း ခွန်အားချင်း ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်ရာ၌ သူတို့၏ အဖော်သည် ထိုလူသားကောင်လေးကို အမှန်ပင် မဖိနှိပ်နိုင်ခဲ့ချေ။
ဖန်းလန့် စိတ်ပျက်သွားခဲ့ပြီး ဒေါသထွက်သွားခဲ့ကာ “မင်းဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ။ နိမ့်ကျတဲ့ လူသားတစ်ယောက် ကိုတောင် အနိုင်မယူနိုင်ဘူးလား”
လဲကျသွားသော နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူသည် ချက်ချင်း ပြန်ထလာပြီး ခေါင်းကိုခါရမ်း၍ သူ့ဒဏ်ရာများကိုပင် ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ အကျယ်ကြီး ပြန်အော်ပြောလိုက်လေ၏ “ဒီကောင်စုတ်လေးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က အရမ်းသန်မာလွန်းတယ်”
“သူ့ခန္ဓာကိုယ်က ငါတို့ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်ထက် ပိုသာတယ်လို့ မင်းပြောချင်နေတာလား” ဖန်းလန့်က ငေါ့ပြလိုက်ပြီး “မင်းကို နောက်ဆုံးအကြိမ် အခွင့်ရေးပေးမယ်။ ဒီတစ်ကြိမ်ပါ ထပ်ကျရှုံးမယ်ဆိုရင်တော့ မင်းငါနဲ့ဆက်ပြီး ပက်သက်ဖို့ အရည်အချင်း မရှိတော့ဘူး။ အဲ့အချိန်ကစပြီး မင်းရဲ့ အဆင့်အတန်းကလည်း သာမန်ကလန်သား တစ်ယောက်အဖြစ်ကို လျှော့ကျသွားလိမ့်မယ်”
“စိတ်ချထားလိုက်ပါ၊ ဒီတစ်ကြိမ် သူ့ကို သေချာ ရင်ဆိုင်လိုက်မယ်” နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်သည် အသေအချာ အာရုံစိုက်လိုက်၏။ သူ့မျက်နှာထက်မှ တက်တူးများသည် နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံလှုပ်ရှားသွားခဲ့ကာ မကြာခင်မှာပင် သူ့မျက်နှာတစ်ခုလုံးကို ဖုံးအုပ်သွားခဲ့လေ၏။ မျက်နှာ တစ်ခုလုံး ဖုံးနေသော တက်တူးများကြောင့် မျက်နှာဖုံး တပ်ထားသလို ဖြစ်နေခဲ့၏။ သို့သော်လည်း သူ၏ အနီရောင်မျက်လုံးများကမူ သိပ်သည်းလှသော သတ်ဖြတ်လိုစိတ်တို့ကို ထုတ်လွှတ်နေခဲ့၏။
ယခင်နှစ်ကြိမ် ရှုံးနိမ့်ခဲ့ရမှုကြောင့် သူဒေါသထွက်သွား ခဲ့ရလေပြီ။
ရန်ကိုင်သည် လေထဲတွင်ဝဲလျက် သူ့ပြိုင်ဘက်အား အေးစက်စက် မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့၏။ သူ့စိတ်ထဲတွင်လည်း ပိုပို၍ အံ့အားသင့်လာနေခဲ့ရ၏။
ဤလောကငယ်ထဲ၌ နေထိုင်သော နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စု၏ ခန္ဓာကိုယ်ခွန်အား မည်မျှ အံ့အားသင့်စရာကောင်းကြောင်းကို ယခုမှပင် သူနားလည်သွားခဲ့ရလေ၏။ သူ့ပြိုင်ဘက်သည် သူကဲ့သို့ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်(၇) ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက် ဖြစ်သော်လည်း ခွန်အားနှင့် အရှိန်ကို အဆက်မပြတ် မြှင့်တင်နိုင်သော သူ့စွမ်းရည်သည် တကယ်ကို အံ့အားသင့်ဖွယ် ကောင်းလှပေသည်။
သူ့နေရာ၌ အခြားလူသား ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်သာ ဆိုပါက ပထမတစ်ချက်နှင့်တင် သူ့ပြိုင်ဘက်ကို ရန်ကိုင် အမှောက်သိပ်နိုင်၏။ သို့သော်လည်း ယခု နှစ်ကြိမ်တိုင်တိုင် ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်မှုအပြီး၌ သူ့ပြိုင်ဘက်သည် ကျားနဂါးကို အားမာန်တက်ကြွနေတုန်းပင် ရှိသေး၏။
ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်သားများ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် တကယ်ကို ကြောက်ဖို့ကောင်းလွန်းပေသည်။
ဖန်းလန့်နှင့် သူ့နောက်လိုက်များ၏ သဘောထားကို ကြည့်ရင်း ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်သားများသည် သွေးဆာပြီး တိုက်ခိုက်လိုစိတ် ပြင်းပြသူများ ဖြစ်ကြောင်း ရန်ကိုင် သိလိုက်ရ၏။ သူတို့ အဖော်၏ နံရိုးများသည် ကျိုးနေသော်လည်း ထိုလူများသည် စိုးရိမ်ပူပန်သည့် အရိပ်အယောင် နည်းနည်းမျှပင် မပြဘဲ သူ့တို့ အဖော်အား တိုက်ပွဲကွင်းပြင်ဆီကိုသာ ထပ်မံ၍ တွန်းပို့နေခဲ့၏။
နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုက လူသားမျိုးနွယ်စုနဲ့ တကယ်ကို ကွာခြားတာပါလား ရန်ကိုင် တွေးလိုက်၏။
ရန်ကိုင်ပြိုင်ဘက် နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံ လှုပ်ရှားလာခဲ့ပြန်လေပြီ။ သူခုန်လိုက်သည့်အားကြောင့် သူ့ခြေအောက်အောက်ရှိ မြေပြင် အက်ကွဲသွားခဲ့ပြီး တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းသော ခန္ဓာကိုယ်သည် လက်ခနဲ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ကာ ချက်ချင်းဆိုသလို ရန်ကိုင်ရှေ့၌ ပြန်ပေါ်လာခဲ့လေ၏။
ထိုလူ၏ အမြန်နှုန်းသည် သာမန် မျက်လုံးဖြင့် မြင်နိုင်သည့် အတိုင်းအတာထက်ကို ကျော်လွန်နေခဲ့လေပြီ။
ဖန်းလန့်က ယဲ့ယဲ့လေး ခေါင်းညိတ်၍ “နတ်ဆိုးအမှတ်အသား ဒုတိယမြောက် အသွင်ပြောင်းလဲခြင်းပဲ၊ ဒီလူသားကောင်စုတ်လေး ကျိန်းသေ ခံရတော့မှာ”
သူထိုစကားများကို ပြောပြီးသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ဘုန်းဆိုသော မြည်သံကြီး ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။
ယခုအချိန်၌ နတ်ဆိုးကျင့်ကြံသူ၏ ခြေထောက်သည် ရန်ကိုင် ပုခုံးနှင့် ထိကပ်နေခဲ့၏။ နတ်ဆိုးကျင့်ကြံသည် အမုန်းတရား အပြည့်ဖြင့် ရန်ကိုင်ကို စိုက်ကြည့်ရင်း ထိုကန်ချက်ထဲ အားကုန်ထွက်သွင်းလိုက်လေ၏။
သူပတ်ပတ်လည်ရှိ မီတာပေါင်းများစွာ ကျယ်သော အလွှာကြီးတစ်ခုလုံး ဖုန်မှုန့်များအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရ၏။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်က မလှုပ်မယှတ် ရှိနေတုန်းပင်။ ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့်သာ ထိုနတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူကို စိုက်ကြည့်နေခဲ့လေ၏။ ထိုနတ်ဆိုး၏ အံ့အားသင့်နေသည့် အကြည့်အောက်မှာဘဲ ရန်ကိုင်သည် ထိုလူ၏ ခြေကျင်းဝတ်ကို ဖမ်းကိုင်၍ ချားရဟတ်ပမာ လည်ပတ်ကာ ရက်ရက်စက်စက် လွင့်ပစ်လိုက်လေ၏။
နတ်ဆိုးကျင့်ကြံသူသည် မာန်သွင်းလျက် နတ်ဆိုးချီဖြင့် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ထိန်းချုပ်ရန် ကြိုးစားလိုက်၏။ သို့သော် သူ့ကိုယ်သူ တည်ငြိမ်အောင် မလုပ်ရသေးခင်မှာပင် ပြင်းထန်လှသော လက်သီးချက်များ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ကျရောက်လာခဲ့လေ၏။
လက်သီးချက်များသည် လွန်စွာကိုမှ လျင်မြန်လွန်းလှ သဖြင့် အရပ်မျက်နှာတိုင်းဆီမှ လာနေသည်ဟု ထင်ရကာ နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူသည်လည်း မည်ကဲ့သို့ ရှောင်ရှားရမှန်း မသိ ဖြစ်သွားခဲ့လေ၏။
ပိုဆိုးသည်ကား ထိုလက်သီးချက်များထဲ အလွန်အမင်းကို ပူပြင်းသန့်စင်လှသော သူ့နတ်ဆိုးချီကို ကြီးကြီးမားမား ဖိနှိပ်ထားနိုင်သည့် အစစ်အမှန်ချီများ ပါဝင်နေခြင်းပင် ဖြစ်၏။
ဘုန်း… ဘုန်း… ဘုန်း…
ရန်ကိုင်သည် ပြောင်းလဲခြင်း မရှိသည့် အမူအရာနှင့် ထိုနတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူကို တရစပ်ထိုးနှက် နေခဲ့၏။ သို့သော်လည်း သူ့စိတ်ထဲတွင်တူ အတော့်ကို အံ့အားသင့်နေခဲ့ရ၏။
သူ့လက်သီးချက်များကို လူသားမျိုးနွယ်စု၏ မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်ပင် ခုခံနိုင်ရန် ခက်ခဲ၏။ သို့သော်လည်း ထိုနတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူသည် သူ့လက်သီးချက်များကို အမှန်အကန်ပင် တောင့်ခံနိုင်နေခ၏။
မြေကြီးပေါ်သို့ ရောက်သည့်အချိန်အထိတိုင် ထိုနတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူ သတိမလစ်သေးချေ။ အဲ့အစား ရန်ကိုင်၏ အဝတ်အစားကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ရန်ကိုင်အား မယုံကြည်နိုင်စွာ ငေးစိုက်ကြည့်နေခဲ့လေ၏။
ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ရန်ကိုင်သည် ထိုလူမျက်နှာကို နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံ ထိုးချလိုက်လေ၏။
ထိုလက်သီးချက်ကြောင့် သွားအနည်းငယ် ကျွတ်ထွက်သွားခဲ့ပြီး နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူသည်လည်း သတိလစ်သွားခဲ့ရကာ သူ့မျက်နှာထက်မှ နတ်ဆိုးအမှတ်အသားများသည်လည်း ပျောက်ကွယ် သွားခဲ့ရလေ၏။
ရန်ကိုင်သည် ဖြည်းဖြည်းချင်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ဖန့်လန့်နှင့် ကျန်သူများကို သုန်မှုန်နေသော မျက်နှာဖြင့် လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်၏။
သူတို့၏ အဖော်ရိုက်နှက်ခံနေရသော်လည်း သူတို့ထဲက မည်သူကမှ ထိုလူအား ကယ်တင်ရန် မကြိုးစားခဲ့ချေ။ အားလုံးသည် ပြပွဲတစ်ခုကို ကြည့်နေရသည့် ပုံစံမျိုးဖြင့်သာ ရပ်ကြည့်နေခဲ့ကြလေ၏။
သို့သော်လည်း ဖန်းလန့်နှင့် အခြားနတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် များ၏ မျက်နှာထက် အံ့အားသင့်သည့် အရိပ်အယောင်များ ထင်ဟပ်နေခဲ့လေ၏။ ထိုလူသားကောင်စုတ်လေးသည် ဤမျှ သန်မာလိမ့်မည်ဟု သူတို့ထဲက မည်သူမှ မထင်မှတ် ထားခဲ့ချေ။
“စိတ်ဝင်စားစရာပဲ၊ ငါတို့အားလုံး မင်းကို အထင်သေးမိသွားပြီနဲ့တူတယ်” ဖန်းလန့်က ဖြည်းဖြည်းချင်း လက်ခုပ်တီးလိုက်ပြီး “ဒါပေမယ့် မင်းက ငါတို့ထဲက အားအနည်းဆုံးကိုပဲ အနိုင်ယူနိုင်လိုက်တာ။ နောက်တစ်ကြိမ်ကျ အခုလိုမျိုး ကံကောင်းနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး”
ပြောပြီးသည်နှင့် ဖန်းလန့်က အခြား နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်ကို အချက်ပြလိုက်ရာ ထိုလူသည် ချက်ချင်း ရှေ့တက်လာခဲ့လေ၏။
“ဒီလောက် ကရိကထများနေစရာ မလိုဘူး။ မင်းတို့အားလုံး တစ်ပြိုင်တည်း တက်လာခဲ့လိုက်” အကြောအဆစ် ချိုးရင်း ရန်ကိုင်က ပြောလိုက်၏။ ရန်ကိုသည် တိုက်ခိုက်ရခြင်းကို နှစ်ဖက်သော လူစားမျိုးဖြစ်၏။
အထူးသဖြင့် အားကောင်းသော ပြိုင်ဘက်များအား တိုက်ခိုက်ရခြင်းကို ရန်ကိုင် နှစ်သက်၏။
ဖန်းလန့်က ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် “ငါတို့တွေက မင်းကို အဲ့လိုမျိုး အနိုင်မကျင့်ရက်ပါဘူးကွာ။ ဒါက သေခြင်းရှင်ခြင်း တိုက်ပွဲဆိုရင်တော့ မတူဘူးပေါ့။ ဒါပေမယ့် သင်ခန်စာလေး ပေးရုံပဲကို ငါတို့အားလုံးပေါင်းပြီး မင်းလို နိမ့်ကျတဲ့ လူသားတစ်ယေဦက်ကို ဘာလို့ ရင်ဆိုင်ရမှာလဲ”
“အဲ့လိုလား” ရန်ကိုင်က အသက်ပြင်းပြင်း တစ်ချက် ရှူလိုက်ပြီး သူ့ခွန်အားကို ဆက်၍ မထိန်ချန်ထားတော့ချေ။ အားကောင်းလှသော အရှိန်အဝါတို့ ရန်ကိုင် ခန္ဓာကိုယ်မှ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့ပြီး နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူ များဆီသို့ တစ်ဟုန်ထိုး ပြေးဝင်သွားတော့လေ၏။
ပူပြင်းလှသော အစစ်အမှန်ချီတို့ သူခန္ဓာကိုယ်မှ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့ပြီး ညင်သာသိမ်မွေ့ ကျွမ်းကျင် ပိုင်နိုင်လှသော ထိန်းချုပ်မှုအောက်၌ ထိုအစစ်အမှန်ချီ များသည် သူ့ပြိုင်ဘက်ခြောက်ယောက်စလုံးကို တစ်ပြိုင်နက်တည်း ထိမှန်သွားခဲ့လေ၏။
ဖန်းလန့် ဒေါသထွက်သွားခဲ့ပြီး “မင်းက ကောင်းကင်နဲ့ မြေပြင် ဘယ်လောက် ကွာလဲဆိုတာကို မသိတဲ့ကောင်ပဲ”
ယခု သူလုံးဝ ဒေါသထွက်သွားခဲ့လေပြီ။ နတ်ဆိုး အမှတ်အသားတို့ နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူ ခြောက်ယောက်စလုံး မျက်နှာထက် အလျင်အမြန် ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေ၏။
ပါစပ်ကနေသာ ရန်ကိုင်အား အထင်အမြင်သေး ရှုံ့ချ စကားများ ပြောနေသော်လည်း ရန်ကိုင်သည် လွယ်ကူသော ပြိုင်ဘက်တစ်ယောက် မဟုတ်သည်ကို သူတို့အားလုံး သိထားကြ၏။ နည်းနည်း သတိလွတ်သွားသည်နှင့် သူတို့ ရှုံးနိမ့်သွားရပေလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့အားလုံး နည်းနည်းမျှပင် ထိန်ချန်မထားတော့ဘဲ တတ်စွမ်းထားသမျှ အကုန်အစင် ထုတ်သုံးကာ ရန်ကိုင်ကို တိုက်ခိုက်တော့လေ၏။
ဖန်းလန့်က ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ ဖြစ်စေသည်မှာ ထိုလူသား ကောင်စုတ်လေး၏ အစစ်အမှန်ချီပင် ဖြစ်၏။ ထိုကောင်စုတ်၏ အစစ်အမှန်ချီသည် သူတို့၏ နတ်ဆိုးချီကို ဖိနှိပ်နိုင်ဟန်ရကာ တစ်ဝက်လောက် အားစိုက်ရုံဖြင့် သူတို့အပေါ် နှစ်ဆ အကျိုးသက်ရောက်မှု ရှိလေ၏။
ရန်ကိုင်သည် ခြောက်ယောက်တစ်ယောက် ရင်ဆိုင် နေရသော်လည်း ကြောက်ရွံ့သည့် အရိပ်အယောင် နည်းနည်းမျှပင် မပြဘဲ အဲ့အစား သူ့တိုက်ခိုက်မှုများသည် ပို၍ပင် ကြမ်းတမ်းလာခဲ့သေး၏။
ရန်ကိုင် အနေဖြင့် သူ၏ တိုက်ခိုက်လိုစိတ်ကို ဖိနှိပ်ထားခဲ့ရသည်မှာ အချိန်အတော်ကြာနေခဲ့လေပြီ။ သို့သော်လည်း ဖန်းလန့်နှင့် သူ့နောက်လိုက်များသည် သူ့အား အချိန်ကောင်း၌ လာရန်စခဲ့လေပြီ။
အမျိုးမျိုးသော သိုင်းပညာရပ်တို့ကြောင် ကျောက်တုံးခန်းလေး တစ်ခန်းလုံး အလင်းရောင်စုံတို့ဖြင့် ဖြာဝေနေခဲ့ပြီး ပေါက်ကွဲသံတို့သည်လည်း အဆက်မပြတ် မြည်ဟည်း ထွက်ပေါ်နေခဲ့လေ၏။
———————————-
ကွမ်းအာ ကျောက်တုံးခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့်လိုက်သည့် အခိုက် မြင်လိုက်ရသည့် အပျက်အစီးပုံကြောင့် သူမမှာ ဆွံ့အ စကားမပြောနိုင် ဖြစ်သွားခဲ့ရလေ၏။
လွန်ခဲ့သော လအတွင်း ရန်ကိုင်သည် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ဖြင့်သာ ပြုမူနေထိုင်ခဲ့ကာ မည်သည့်အခါမှ ထွက်ပြေးရန်၊ ပြဿနာရှာရန် မကြိုးစားခဲ့ချေ။ ထို့ကြောင့် ကွမ်းအလည် ရန်ကိုင်အား အချိန်ပြည့် စောင့်ကြည့်ရန် မလိုအပ်ခဲ့ပေ။
သူသော် သူမ အခြားကိစ္စများနှင့် အလှုပ်ရှုပ်နေစဉ် ယခုလိုမျိုး ဖြစ်ပျက်သွားခဲ့လိမ့်မည်ဟု ထင်ကိုမထင်ထားခဲ့ချေ။
သူမတို့ ကလန်သား ခုနှစ်ယောက်သည် ပုံပျက်ပန်းပျက် အမူအရာဖြင့် မြေကြီးပေါ် လဲနေခဲ့ကြ၏။ ကျောက်တုံးခန်းလေး တစ်ခန်းလုံးသည် ရှုပ်ပွနေခဲ့ပြီး သွေကွက်များကိုလည်း ဟိုတစ်နေရာ၊ ဒီတစ်နေရာ မြင်တွေ့နေခဲ့ရ၏။
“ဘာတွေ ဖြစ်သွားခဲ့တာလဲ” ကွမ်းအာ အော်ဟစ်လိုက်၍ အခန်းထဲသို့ ပြေးဝင်ကာ သူမကလန်သားများ၏ အခြေအနေကို စစ်ဆေးလိုက်၏။ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည့် အခါ တစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းသည် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာ ရထားသည်ကို သူမတွေ့ရှိလိုက်ရ၏။ ဒဏ်ရာအပြင်းဆုံး လူဆိုလျှင် အရိုးတစ်ဝက်ထက်မက ကျိုးနေ၏။ ထိုကဲ့သို့သော ဒဏ်ရမျိုး အပြည့်အဝ ပြန်သက်သာလာနိုင်ရန် သူမတို့လို့ ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်သားများပင် နှစ်ဝက်လောက် အချိန်ယူရ၏။ ဒဏ်ရာ အပေါ့ဆုံးလူဆိုလျှင် အရိုးဒါဇင်ကျော် ကျိုးနေခဲ့ကာ သူတို့တစ်ကိုယ်လုံး မရေမတွက်နိုင်သော ဒဏ်ရာ၊ အနာတရများဖြင့် ပြည့်နေခဲ့၏။
“ဖန်းလန့်လား” နောက်ဆုံးလူကို စစ်ဆေးပြီးနောက် ကွမ်အာသည် သူမ၏ ပါးစပ်လေးကို အလန့်တကြား လက်ဖြင့် အုပ်မိလိုက်၏။
မော့ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ရန်ကိုင်သည် သူ့ကုတင်ပေါ်၌ တင်ပလင်ခွေထိုင် အားပြန်ဖြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။
ဖန်းလန့်သည့် အမြင်ကတ်စရာ ကောင်းပြီး ရွံ့ရှာစရာ ကောင်းသည့် လူတစ်ယောက် ဖြစ်သော်လည်း ထိုလူများသည် သူမတို့ ကလန်၏ အဖွဲ့သားများ ဖြစ်နေတုန်းပင်။ ရန်ကိုင်သည် သူတို့ကို ဒဏ်ရရအောင် လုပ်သွားခဲ့သည့်လူ ဖြစ်လေရာ သူမ အနေဖြင့် ဤကိစ္စနှင့် ပက်သက်၍ သူ့ကို မေးခွန်းထုတ်ချင်သည်မှာ သဘာဝပင် ဖြစ်ချေ၏။
သို့သော်လည်း မေးပင် မပေးရသေးခင်မှာပင် စီနီယာလီ၏ အသံ သူမနားထဲ ပျံ့လွင့်လာခဲ့လေ၏ “သူ့ကို မနှောင့်ယှတ်နဲ့။ သူအဆင့်ချိုးဖျက်နေတယ်။ လူအချို့ရှာပြီး ဖန်းလန့်တို့ကိုသာ တိတ်တိတ်လေး ပြန်သယ်ထုတ်လာခဲ့”
“သခင်မ၊ ဘာတွေ…”
“ဒီမှာ ဘာတွေဖြစ်ခဲ့လဲ ဆိုတာကို ငါသိတယ်။ ဖန်းလန့်နဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေက သူ့ကို သွားရန်စခဲ့တာ။ ဒါကြောင့် ဒါက သူ့အမှား မဟုတ်ဘူး”
“ကျွန်မ နားလည်ပါပြီ” ကွမ်းအာ အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လျက် ရန်ကိုင်ကို စိတ်ဝင်တစားဖြင့် လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်၏။ စီနီယာလီ ပြောပုံအရဆိုလျှင် ဖန်းလန့်နှင့် သူ့အပေါင်းများကို ဒဏ်ရာရအောင် လုပ်သွားခဲ့သူမျာ ထိုလူသားမျိုးနွယ်စုဝင် ကောင်လေး ဖြစ်၏။
ဒီလူသားမျိုးနွယ်စုဝင် ကောင်စုတ်လေးက အရမ်းကြီး သန်မာလွန်းမနေဘူးလား။
================================
Martial Peak
အထွတ်အထပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ- Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little devil
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
——————————————————————
အပိုင်း(၆၄၈) လီရုန်၏ ကာကွယ်ပေးမှု
——————————————————————
နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားမြို့တော်၏ အဓိကခန်းမထဲ၌ လီရုန်သည် ပုလ္လင်ထက်တွင် ထိုင်လျက် ရှေးဟောင်း နတ်ဆိုးကလန်၏ အဆင့်မြင့် ပုဂ္ဂိုလ်များကို ငုံ့ကြည့်နေခဲ့လေ၏။
ထိုအဖွဲ့ထဲ အားကောင်းလှသည့် ပညာရှင်များစွာ ရှိနေခဲ့ပြီး အားအကောင်းဆုံး လေးယောက်သည် နတ်ဆိုး ဗိုလ်မှူးကြီး လေးယောက်ပင် ဖြစ်ချေ၏။
မသေမျိုးအဆင့် လူအိုကြီးတစ်ယောက်သည် ဒေါသတကြီး အော်ပြောလိုက်၏ “စီနီယာလီ၊ အဲ့လူသား ကောင်စုတ်လေးက ကျုပ်တို့ နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား မြို့တော်ကလူတွေကို တကယ်ပဲ တိုက်ခိုက်ရဲတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်တို့ (၇)ယောက်စလုံးကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာရသွားအောင်တောင် တိုက်ခိုက်သွားခဲ့တာ။ သူ့အနေနဲ့ သူလုပ်ခဲ့တာအတွက် သင့်လျော်တဲ့ တန်ဖိုးတစ်ခု ပြန်ပေးဆပ်ရလိမ့်မယ်”
“ဟုတ်တယ်” နောက်ထပ် မသေမျိုး ဒုတိယအဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက်က ရှေ့တက်လိုက်ပြီး စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးဖြင့် ဝင်ပြောလိုက်၏ “ဘာမဟုတ်တဲ့ လူသားကောင်လေး တစ်ယောက်ကများ အခုလိုမျိုး လာပြီး မောက်မောက်မာမာ လုပ်ပြရဲတယ်။ စီနီယာလီက ဒီလောက် ကြင်နာပေးပြီူ ကျုပ်တို့ ကလန်ဆီကနေ အကျိုးအမြတ် အများကြီး ရပြီးတာတောင် မကျေနပ်သေးဘူ။ ကျုပ်တို့ ကလန်သားတွေကိုပါ ပြင်းပြင်း ထန်ထန် ဒဏ်ရာရအောင် ထပ်ပြီး တိုက်ခိုက်လိုက်သေးတယ်။ သူ့နေရာ သူသိသွားအောင် သူ့ကို သင်ခန်းစာ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ပေးသင့်တယ်လို့ ကျုပ်ထင်တယ်”
ကျန်ရှိနေသော လူအားလုံးလည်း ခေါင်းညိတ်လိုက်ကြ၏။
ရှေးဟောင်း နတ်ဆိုး ကလန်သည် မာနကြီးသော မျိုးနွယ်စု ဖြစ်ပြီး စိတ်လည်းဆတ်၏။ သူတို့ မိသားစုမှ ကလေး(၇)ယောက်သည် ရန်ကိုင်ကြောင့် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာရသွားခဲ့ပြီး ဒဏ်ရာအပြင်းဆုံး လူဆိုလျှင် မသေရုံတမယ်သာ ရှိတော့၏။ ထိုကဲ့သို့သော အဖြစ်အပျက်သည် သူတို့အတွက် လွန်စွာကိုမှ အရှက်ရဖွယ် ကောင်းလှလေရာ သူတို့သည် ရန်ကိုင်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် သင်ခန်းစာ ပေးချင်နေသည်မှာ သဘာဝပင် ဖြစ်၏။
သို့သော်လည်း စီနီယာလီသည် ထိုလူသားမျိုးနွယ် ကောင်စုတ်လေးကို လွန်စွာ အရေးပေးမှန်း သူတို့အားလုံး သိထားလေရာ ရန်ကိုင်ကိုသာ သင်ခန်းစာ ပေးချင်သည် ဆိုပါက စီနီယာလီဆီမှ အရင်ဆုံး ခွင့်ပြုချက် တောင်းရန် လိုအပ်ပေလိမ့်မည်။ တကယ်တော့ သူမသည် နတ်ဆိုး နတ်ဘုရား မြို့တော်၏ အရှင်သခင် ဖြစ်နေသေး၏။
“ရှင်တို့အားလုံး အခုလိုမျိုး တွေးနေကြတာလား” လီရုန်က လူအုပ်ကြီးကို ဝေ့ကြည့်ပြီး မေးလိုက်၏။
“ဟုတ်တယ်” ရှေ့ဆုံး၌ ရှိနေသော မသေမျိုး တတိယအဆင့် လူအိုကြီးက ထပ်တလဲလဲ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။
“ဘာလို့လဲ” လီရန်၏ သလင်းကျောက်လေးလို ကြည်လင်သော မျက်ဝန်းထဲ အေးစက်စက် အရိပ်အယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့ပြီး “သူဒဏ်ရာရအောင် လုပ်လိုက်တဲ့လူက ရှင့်သာ ဖန်းလန့် ဖြစ်နေလို့လား”
လူအိုကြီးသည် စီနီယာလီ၏ လေသံကြောင့် အနည်းငယ် အံ့အားသင့်သွားခဲ့သော်ငြား တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ခေါင်းပြန်ညိတ်ပြလိုက်ပြီး “အဲ့ဒါက အကြောင်းပြချက်တွေထဲက တစ်ချက်ပဲ။ ဒါပေမယ့် အရေးအကြီးဆုံးက ကျုပ်တို့ကလန်ရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာကို ထိန်းသိမ်းဖို့လိုအပ်တယ်”
“စီနီယာလီ” နောက်တစ်ယောက်က ဝင်၍ ပြောလိုက်ပြန်၏ “ဒီတစ်ကြိမ် အဖြစ်အပျက်က တော်တော်လေးကို ဆိုးရွားတယ်။ ကျုပ်တို့ ကလန်သားတော်တော်များများ အဲ့လူသား ကောင်စုတ်လေးရဲ့ အခန်းအပြင်ဘက်မှာ စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့ကြပြီ။ သူ့က ဆေးပညာမှာ အရမ်းပါရမီပါတယ် ဆိုတာကို ကျုပ်တို့ သိပေမယ့် ကျုပ်တို့ ကလန်သား တော်တော်များများကတော့ မသိကြဘူး။ ကျုပ်တို့သာ သူ့ကို သင်ခန်းစာ ကောင်းကောင်း မပေးရင် ကျုပ်တို့ ကလန်သားတွေလည်း ကျေနပ်မှာ မဟုတ်ဘူး”
လီရုန်က ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးလိုက်ပြီး “ကျွန်မတို့ ရှေးဟောင်း နတ်ဆိုး ကလန်က အရာအားလုံးထက် မိမိကိုယ်တိုင်ရဲ့ ခွန်အားအပေါ် ယုံကြည်ကြတာလေ။ ကျွန်မတို့ ကလန်သားတွေ ရှုံးနိမ့်သွားလို့ အကြီးအကဲတွေက လက်စားချေပေးမယ် ဆိုရင် အဲ့ဒါကမှ တကယ် မျက်နှာပျက်ရမှာ မဟုတ်ဘူးလား။ ဖန်းလန့်မှာသာ အရည်အချင်းရှိရင် သူ့ကိုပဲ ကိုယ်တိုင် သွားပြန်လက်စားချေခိုင်းလိုက်ပေါ့”
“အဲ့လိုဖြစ်သင့်ပေမယ့် အပြင်မှာ ရှိနေတဲ့ လူတော်တော် များများက ဒေါသထွက်နေကြပြီ။ အားလုံးက အဲ့လူသား ကောင်စုတ်လေးကို အတော်တော်လေးကို မကျေမနပ် ဖြစ်နေကြတာ…” ဖန်းလန့် အဖေဖြစ်သော လူအိုကြီးက ရုတ်တရက် ဝင်ပြောလိုက်လေ၏ “ကျုပ်တို့ ကလန်သားတွေကို ထည့်တွက်ပေးဖို့ လိုအပ်တယ်နော်”
လီရုန်က အသက်ပြင်းပြင်း တစ်ချက်ရှူလိုက်ပြီး တစ်ခဏတာ တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက် “ရှင်တို့ သူ့ကို ဘယ်လို အပြစ်ပေးချင်နေတာလဲ”
“ရှင်းပါတယ်” ဖန်းပိုက အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် “သူက ကျုပ်တို့ ကလန်သားတွေရဲ့ အရိုးတွေကို ချိုးပစ်မှတော့ ကျုပ်တို့ကလည်း သူ့အရိုးတွေကို ပြန်ချိုးပစ်ရမှာပေါ့။ သွေးအတွက်သွေး၊ သွားတစ်ချောင်းအတွက် သွားတစ်ချောင်း ပဲလေ”
“သူ့အသက်ကိုကော လိုချင်လား” လီရုန်၏ အမူအရာ အေးစက်သွားခဲ့၏။
ဖန်းပိုက ပြုံးလိုက်ပြီး “ကျုပ်က သူ့ကိုအလွယ်တကူ မသေခိုင်းပါဘူး။ တကယ်တော့ သူက ကျုပ်တို့ ကလန်အတွက် အရမ်းကို အရေးပါသေးတယ်လေ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သူ့ရဲ့ ရေရှည် ဆေးဖော်စပ်နိုင်စွမ်းကို မထိခိုက်နိုင်သရွေ့ အားလုံးက အဆင်ပြေနေတာပဲမလား”
လီရုန်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်လေ၏။
ဖန်းပို ကြောင်သွားခဲ့ပြီး ပြန်အော်လိုက်လေ၏ “စီနီယာလီ၊ ကျုပ်တို့ကလန်က ဒီနေရာမှာ နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် ပိတ်လှောင်ထားခံခဲ့ရတာ။ ကျုပ်တို့ ဘယ်လို အခြေအနေမျိုးမှာ ရှိနေတယ် ဆိုတာကို ခင်ဗျား ကောင်းကောင်း နားလည်မှာပါ။ အခုလိုမျိုး မကျေနပ်မှုတွေ ပေါ်လာတော့ အားလုံးရဲ့ တိုက်ခိုက်ချင်စိတ်တွေ နိးကြွလာကုန်ကြပြီ။ ဒီကိစ္စကိုသာ ကောင်းကောင်း မကိုင်တွယ်နိုင်ရင် ပြောင်းပြန် အကျိုးဆက်တွေ ဖြစ်လာနိုင်တယ်”
“ဘယ်လိုမျိုးလဲ”
“ဘယ်လိုမျိုးလဲ ဆိုတော့ တစ်ယောက်ယောက်သာ မကျေမနပ် ဖြစ်သွားခဲ့ရင် ချူကျန်းဆီ သွားရောက် ခိုလှုံနိုင်တယ်လေ” ဖန်းပိုက သူ့မျက်ဝန်းအစုံကို မှေးစဉ်းပြီး ပြောလိုက်၏။
လီရုန်သည် ပြုံးနေဆဲ၊ သို့သော် သူမဆီမှ ထွက်ပေါ်နေသာ အရှိန်အဝါကမူ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့၏။ တည်ငြိမ်နေသော အရှိန်အဝါလေးသည် ကြီးကျယ်မြင့်မြတ်သော ဖိအားအဖြစ်သို့ ရုတ်ချည်း ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေ၏။
ခန်းမထဲတွင် ရှိနေသော မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင်အားလုံး နှလုံးခုန် မြန်သွားခဲ့ပြီး အလျင်အမြန် အောက်သို့ ငုံစိုက်ကြည့်လိုက်ကြ၏။ ယခုအချိန်မှသာ စီနီယာလီ နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားမြို့တော်၏ အရှင်သခင် ဖြစ်လာရခြင်းသည် သူမ၏ ကြင်နာမှု၊ ဥာဏ်ပညာ ကြီးမားမှုကြောင့်သာ မဟုတ်သည်ကို သူတို့ ရုတ်တရက် အမှတ်ရလိုက်ကြ၏။
စီနီယာလီသည် ကြင်နာတတ်သလို သူမ၏ ခွန်အားသည်လည်း ကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းလှ၏။
လီရုန်သည် သူမ၏ အရှိန်အဝါကို တစ်ခဏတာသာ ထုတ်ဖော်လိုက်ပြီး အလျင်အမြန် ပြန်ရုတ်လိုက်၏။ ထိုလူများကို တစ်ခဏကြာအောင် စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် ပြောလာခဲ့၏ “ဒီကိစ္စကို ကျွန်မကိုယ်တိုင် ကိုယ်တွယ်မယ်။ ရှင်တို့တွေကတော့ ကိုယ်လက်အောက်ငယ်သာ ကိုယ်ထိန်းကြ။ ပြီးတော့ ဒီနေ့ကစပြီး အဲ့လူသားမျိုးနွယ်စု ကောင်းလေးကို ပြဿနာ ရှာရဲတဲ့လူမှန်သမျှကို ကျွန်မကိုယ်တိုင် ဆာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရားနဲ့ သွားတွေ့ခိုင်းလိုက်မယ်”
ဖန်းပိုနှင့် အခြားလူများ၏ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး လီရုန်ကို အလန့်တကြားဖြင့် စိုက်ကြည့်ရင်း “စီနီယာ…”
“ကျွန်မ ပြောတာ မရှင်းလို့လား” လီရုန်က အေးစက်စက် လေသံဖြင့် ထပ်မေးလိုက်ရာ ဖန်းပိုက အလျင်အမြန် ခေါင်းငုံ့၍ “စီနီယာလီရဲ့ အမိန့်ကို ကျုပ်တို့ နာခံပါ့မယ်”
“ကောင်းပြီ။ ရှင်းတို့အားလုံး သွားတော့” လီရုန်က သူမလက်ကို ဝှေ့ရမ်း၍ ထပ်ပြောလိုက်၏ “တွမ့်ရ၊ ဒီမှာနေခဲ့”
တစ်ချိန်းလုံး တိတ်ဆိတ်နေသော နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ပညာရှင်သည် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး နေရာတွင်သာ ရပ်ကျန်နေခဲ့လေ၏။
အားလုံး ထွက်သွားပြီးနောက် လီရုန်က ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ပြုံး၍ သူမဘာသာသူမ ရေရွတ်လိုက်၏ “အဲ့လူသား ကောင်စုတ်လေးကတော့…”
“စီနီယာလီ၊ ဘာများ ညွှန်ကြာချင်လို့လဲ” တွမ့်ရက မေးလိုက်၏။
“ဒီနေ့ကစပြီး အဲ့ကျောက်တုံးခန်းကို စောင့်ကြပ်ပေတော့။ သူ့အပေါ် လှုပ်ရှားချင်တဲ့လူတွေ့ရင် တစ်ခါတည်းသာ တန်းသတ်ပစ်လိုက်” လီရုန်က ပြောလိုက်၏။
တွမ့်ရ မျက်ဝန်းအစုံထဲ အံ့အားသင့်သည့် အရိပ်အယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့လေ၏။ စီနီယာလီသည် ထိုလူသားကောင်စုတ်လေးကို အရမ်းအရမ်းကို တန်ဖိုး ထားပေသည်။ တစ်ခဏတာ တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက် တွမ့်ရက မေးလိုက်၏ “ဖန်းပိုနဲ့ သူတို့တွေသာ…”
“ဂျူနီယာတစ်ယောက်နဲ့ ရင်ဆိုင်ရလောက်တဲ့အထိ သူတို့အဆင့် သူတို့ နှိမ့်ချမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် မတော်လို့ သူတို့ လှုပ်ရှားလာခဲ့ရင်… ငါကိုယ်တိုင် ကိုင်တွယ်လိုက်မယ်”
တွမ့်ရက အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး လေးလေးစားစားဖြင့် ပြန်ထွက်သွားလိုက်လေ၏။
ခန်းမအပြင်ဘက်၌… ဖန်းပို မျက်နှာတစ်ခုလုံး မှုန်ကုပ်နေခဲ့၏။ စီနီယာလီသည် မည်သည့်အတွက်ကြောင့် ထိုလူသား ကောင်စုတ်လေးကို ဤမျှ အလေးပေးနေမှန်း သူတို့ နားမလည်နိုင်ခဲ့ချေ။
သူသည် ဆေးပညာရပ်၌ အရမ်း ပါရမီပါသည် ဆိုလျှင်ပင် သူမအနေဖြင့် သူ့ကို ယခုကဲ့သို့ အပြင်းအထန် ကာကွယ်ပေးရန် မဖြစ်နိုင်ချေ။
သူ့သား ဖန်းလန့်သည် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားမြို့တော်၏ လူငယ်မျိုးဆက် ခေါင်းဆောင် တစ်ယောက် ဖြစ်ရာ အနာဂတ်၌ နတ်ဆိုး နတ်ဘုရားမြို့တော်၏ အားအကောင်းဆုံး အထောက်အပံ့ များထဲမှ တစ်ယောက် ဖြစ်လာနိုင်ချေရှိ၏။ ယခုအကြိမ်၌ သူသည် ဆိုးဆိုးရွားရွား ရိုက်နှက်ခံလိုက်ရရာ သူ့အတွက် တရားမျှတမှု ရှာပေးသည်မှာ သဘာဝပင် ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် လီရုန်၏ ဆုံးဖြတ်ချက်သည် ဖန်းပိုကို စိတ်အပျက်ကြီး ပျက်သွားစေခဲ့လေ၏။
“ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ။ စီနီယာလီက အဲ့ကောင်စုတ်လေးကို ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် အရေးပေးနေရတာလဲ” သူတို့ထဲမှ တစ်ယောက်သည် တိုးတိုးလေး မေးလိုက်၏။
“စီနီယာလီက အဲ့ကောင်စုတ်လေးကို…”
“ရပ်လိုက်တော့၊ စီနီယာလီက ဘယ်လောက်တောင် မြင့်မြတ်လိုက်လဲ။ သူ့လို လူတစ်ယောက်က… နိမ့်ကျတဲ့ လူသားတစ်ယောက်ကို…”
“ဒီကိစ္စက အဲ့လောက် မရိုးရှင်းဘူး။ စီနီယာလီက အကြောင်းပြချက် မရှိဘဲ အခုလိုလုပ်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ငါတို့ မသိသေးတဲ့ အခြားအကြောင်းအရင်းတွေ ရှိနေသေးတာပဲ ဖြစ်ရမယ်”
“ဒါပေမယ့် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီကိစ္စကို စီနီယာလီ ကိုင်တွယ်သွားတဲ့ ပုံစံက တကယ်ကို တရားမျှတမှု မရှိတာ”
ဖန်းပိုသည် သုန်မှုန်နေသော အမူအရာဖြင့် လှောင်ပြောင် ပြောဆိုလိုက်လေ၏ “စီနီယာလီသာ ဒီအတိုင်း ဆက်လုပ်နေမယ် ဆိုရင် ကလန်ရဲ့ အထောက်အပံ့ကို အနှေးနဲ့အမြန် ဆုံးရှုံးသွားရလိမ့်မယ်”
အားလုံးသည် အကြည့်ချင်းသာ ဖလှယ်လိုက်ကြပြီး မည်သည့် စကားမှ မပြောခဲ့ကြချေ။
ကျောက်တုံးခန်းလေးထဲတွင် ရှိနေသော ရန်ကိုင် ဖြည်းဖြည်းချင်း မျက်လုံးဖွင့်လာခဲ့လေ၏။
အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်(၈)…
ဤလအတောအတွင်း ဆေးဖော်စပ်ခြင်း၌သာ အာရုံစိုက်နေသဖြင့် သူ့ကျင့်ကြံခြင်းသည် အရေးကြီးသော အခိုက်အတန့်သို့ ရောက်ရှိလာသည်ကို ရန်ကိုင် သတိမပြုမိခဲ့ချေ။
လွန်ခဲ့သော နှစ်များအတွင်း ရန်ကိုင်သည် အားကောင်းလှသော ပညာရှင်များ၏ စိတ်စွမ်းအင် အစုအဝေးများကို စုပ်ယူခဲ့လေရာ၊ သူတော်စင်အဆင့် မရောက်ခင်အထိ မည်သည့် အတားအဆီးကိုမှ သူကြုံတွေ့ရလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ သူ့ခွန်အား စုဆောင်းမှုသည်သာ လုံလောက်သရွေ့ သူ့ကျင့်ကြံခြင်း အဆင့်သည် အလျင်အမြန် တိုးတက်လာပေလိမ့်မည်။ သူအနေဖြင့် တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့်ကို ချောချောမွေ့မွေ့ဖြင့် ချိုးဖျက်နိုင်မှာ ဖြစ်ပေ၏။
သို့သော်လည်း နောက်ဆုံးတိုက်ပွဲ မရှိဘဲ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်(၈)သို့ ချိုးဖျက်ဝင်ရောက်ရန် အနည်းဆုံး နှစ်လ၊ သုံးလလောက် လိုမည်ဟု ရန်ကိုင် ခန့်မှန်းမိ၏။
သို့ရာတွင် ထိုသွေးသံတရဲရဲ တိုက်ပွဲသည် သူ့အား နောက်တစ်ဆင့် ပိုစော၍ ချိုးဖျက်နိုင်စေခဲ့၏။
တိုက်ခိုက်ခြင်းသည် ခွန်အားကို တိုးတက်အောင် လုပ်ဆောင်ရန် အကောင်းဆုံးသော နည်းလမ်းပင် ဖြစ်၏။
ဘေးပတ်ပတ်လည်ကို ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည့်အခါ သူ့အခန်းအပြင်ဘက်၌ စုဝေးနေသော ရှေးဟောင်း နတ်ဆိုး ကလန်သားများကို တွေ့လိုက်ရ၏။ တစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းသည် ရက်စက် ကြမ်းကြုတ်သော အမူအရာဖြင့် သူ့အိမ်ရှိရာဆီ ငေးစိုက် ကြည့်နေခဲ့ကြလေ၏။
အခန်းအတွင်း၌…
ရန်ကိုင်နှင့် မနီးမဝေးတွင် ကွမ်အား ထိုင်နေခဲ့၏။ ကွမ်းအားသည် မျက်တောင်လေး တဖျတ်ဖျတ်ခတ်လျက် စိတ်ဝင်စားမှုအပြည့်ဖြင့် ရန်ကိုင်ကို စိုက်ကြည့်နေခဲ့၏။
“နင်…” ရန်ကိုင် အောင်အောင်မြင်မြင် အဆင့်ချိုးဖျက် သွားသည်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ကွမ်းအာသည် ရန်ကိုင်ဆီ ပြေးလာလိုက်ပြီး ပြုံးပြလိုက်ကာ စိတ်လှုပ်ရှားနေသည့် လေသံဖြင့် “ဖန်းလန့်နှင့် သူ့နောက်လိုက်တွေကို နင်ဘယ်လို အနိုင်ယူလိုက်တာလဲ”
ရန်ကိုင်က ရယ်သာရယ်လိုက်ပြီး ပြန်တော့ မဖြေခဲ့ချေ။
“နင်တစ်ယောက်တည်းနဲ့ သူတို့အားလုံးကို ယှဉ်တိုက်ခဲ့တာလား” ကွမ်းအာက ထိတ်လန့်သွားခဲ့၏။
“ငါ့အပြင် ဘယ်သူရှိသေးလို့လဲ” ရန်ကိုင်က ခပ်ပြတ်ပြတ် ပြန်ပြောလိုက်လေ၏။
“နင်ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ကြမ်းရတာလဲ”
“ဘာလဲ၊ ငါက အားနည်းတယ်လို့ နင်ထင်နေတာလား”
“နင်က အားနည်းတယ်လို့ ငါထင်တာ မဟုတ်ဘူး။ နင်ဒီလောက်အထိ သန်မာလိမ့်မယ်လို့ ငါမထက်တာ။ လူသား တစ်ယောက် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး… နင့်ခန္ဓာကိုယ်က ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ငါတို့ ကလန်သားထက်တောင် ပိုသန်မာနေရတာလဲ” ပြောပြီးသည်နှင့် သူမ၏ လက်လေးကို ဆန့်ထုတ်ပြီး ရန်ကိုင်၏ အသားအရေးကို စပ်သပ်ထိတွေ့ရန် ကြံရွယ်လိုက်၏။ သို့သော် သူမ၏ အပြုအမူသည် ရှက်စရာ၊ မသင့်လျော်သော အပြုအမူ ဖြစ်ကြောင်း သတိရလိုက်သည်နှင့် သူမ၏ လက်လေးကို အလျင်အမြန် ပြန်ရုတ်လိုက်လေ၏။
“အခြားလူ ဒုက္ခရောက်တာကို နင်ကျေနပ်နေတယ်ပေါ့” ရန်ကိုင်က ကွမ်းအာကို စိတ်ဝင်တစားဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီး “နင်နဲ့ ဖန်းလန့်ကြားမှ မကျေနပ်ချက်တွေ ရှိလို့လား”
“ငါတို့ကြားမှ မကျေမနပ်ချက်တွေ ရှိတာ မဟုတ်ဘူး။ အဲ့ကောင်က အရမ်း အမြင်ကတ်စရာ ကောင်းတာ။ အားနေရင် ငါနား ကပ်ဖို့ပဲ ကြိုးစားနေတာလေ။ နင်သူတို့ကို ဆိုးဆိုးရွားရွား ဒဏ်ရာရသွားအောင် ရိုက်နှက်လိုက်တော့ ဒီအချိန် အတောအတွင်း ငါလည်း စိတ်အေးလက်အေးနဲ့ နေလို့ရပြီပေါ့။ အဲ့အတွက် ငါနင့်ကို ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့်… နင်က အပြင်လူတစ်ယောက် ဖြစ်နေတော့ နင်ဒီတစ်ကြိမ် ပြဿနာ အကြီးကြီး ဖန်တီးမိလိုက်တာပဲ’
ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး တွေးတွေးဆဆဖြင့် ကျောက်တုံး အပြင်ဘက်ဆီ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်ကာ “သူတို့ကို ပြောချင်တာလား”
“ဟုတ်တယ်” ကွမ်းအာက ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “အခန်း အပြင်ဘက်မှာ ရပ်နေတဲ့ လူအားလုံးက နင့်ကို အပြင်ဆွဲထုတ်ပြီး သင်ခန်းစာ ကောင်းကောင်း ပေးချင်နေတာ။ နင်ဘယ်လောက်ပဲ သန်မာနေပါစေ၊ သူတို့အားလုံးကိုတော့ တစ်ပြိုင်တည်း ရင်ဆိုင် နိုင်မယ်လို့ ငါမထင်ဘူး”
“ကြိုးစားကြည့်မှ သိမှာပေါ့”
“ဟန့်၊ နင်က တကယ်ကို ရူးနေတာပဲ။ နင်တို့ လူသားတွေ… အားလုံးက ဒီလောက် မောက်မာရတာကို ကြိုက်ကြတာလား” ကွမ်းအာက အထင်အမြင် သေးသေးဖြင့် လှောင်ပြောင်လိုက်သော်လည်း အသေအချာ သတိပေးလိုက်သေး၏ “နင့်ကိုယ်နင် ပြင်ဆင်ထားသင့်တယ်။ အခု စီနီယာလီက ဒီကိစ္စကို ဘယ်လို ကိုင်တွယ်မယ် ဆိုတဲ့ အကြောင်းကို နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား မြို့တော် ခန်းမထဲမှာ အခြား အကြီးအကဲတွေနဲ့ ဆွေးနွေးနေတယ်။ စီနီယာလီကသာ နင့်ဘက် မပါဘူးဆိုရင်တော့ နင်တော့ သေပြီပဲ”
ရန်ကိုင်ကို ညစ်ကျယ်ကျယ်အပြုံးဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး ကွမ်းအာက ဆက်ပြောလိုက်၏ “နင်ငါ့ကို ကူညီပြီး ဖန်းလန့်ကို ရှင်းထုတ်ပေးလို့ နင်ဒဏ်ရာရတဲ့ အခါကျ ငါနင့်ကို ဂရုစိုက်ပေးဦးမှာပါ”
“အဲ့လိုဆိုရင် နင်စိတ်ပျက်ရတော့မှာပဲ” ရန်ကိုင်က သွားပေါ်အောင် ပြုံးလိုက်ပြီး “ဘာလို့လဲဆိုတော့ စီနီယာလီက ငါ့ဘက်မှာ ရှိနေလို့လေ။ မဟုတ်ဘူးလား… စီနီယာလီ”
ပြောပြီးသည်နှင့် နေရာတစ်ခုဆီ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်၏။
ထိုနေရာရှိ လေဟာနယ်သည် တွန့်လိမ်လာခဲ့ပြီး တစ်ခဏကြာပြီးနောက် လီရုန် ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ သူမ မျက်နှာလေးထက် အံ့အားသင့်သည့် အရိပ်အယောင် အချို့ ရှိနေခဲ့ပြီး မဲ့ပြုံးပြုံး၍ ခေါင်းခါရမ်းလျက် လမ်းလျှောက် လာလိုက်လေ၏။
“နင်က တကယ်ကြီးကို သမလိုက်တာပဲ” လီရုန်က သက်ပြင်းချလိုက်၏။
ရန်ကိုက်ကမူ ပခုံးသာ တွန့်ပြလိုက်လေ၏။
“ငါတို့ ကလန်သားတွေ ဒီလောက် စိတ်လှုပ်ရှားတာကို အပြစ်တင်မနေနဲ့ဦး။ သူတို့တွေရဲ့ တိုက်ခိုက်လိုစိတ်ကို နှစ်တွေ အကြာကြီး ဖိနှိပ်ထားခဲ့ရတာ။ အခု ဒီနေရာမှာ ငါတို့ ကလန်သား မဟုတ်တဲ့ လူဆိုလို့ နင်တစ်ယောက်ပဲ ရှိတာ။ နင်က ဖန်းလန့်နဲ့ သူ့နောက်လိုက်တွေကို တိုက်ခိုက်လိုက်တော့၊ သူတို့တွေက အပြင်လူဖြစ်တဲ့ နင့်ကို အလွယ်တကူ အလွတ်မပေးချင်တာ သဘာဝပဲလေ” လီရုန်က ညင်သာ သိမ်မွေ့စွာ ရှင်းပြလိုက်လေ၏။
================================
Martial Peak
အထွတ်အထပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ- Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little devil
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
——————————————————————
အပိုင်း(၆၄၉) နတ်ဆိုးအမှတ်အသားများ၏ လျှို့ဝှက်ချက်
——————————————————————
လီရုန်ပေါ်လာသည်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ကွမ်းအာက အလျင်အမြန် ဦးညွှတ်ပြလိုက်၏။
သို့သော်လည်း မိန်းမလှလေးသည် သူမ၏ လက်ကို အသာအယာ ဝှေ့ရမ်း၍ ထိုကဲ့သို့ လုပ်စရာ မလိုကြောင်း ပြောလိုက်၏။ ထို့နောက် ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် ရန်ကိုင်ဆီ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်၏။
ရန်ကိုင်က ပြုံးကာ ပြောလိုက်၏ “မကျေနပ်ချက်တွေ ရှိရင် ကလဲ့စားချေတယ်ဆိုတာ ရှိမှာပဲလေ။ ရန်ငြိုးတွေ ရှိမှတော့ လက်တုန့်ပြန်တယ်ဆိုတာ သဘာဝပဲလေ။ ခင်ဗျားတို့ ကလန်သားတွေ အတူပူးပေါင်းပြီး အခုလိုလုပ်နေတာ သဘာဝပဲလေ”
“နင်နည်းနည်းလေးတောင် မကြောက်ဘူးလား” လီရုန် အံ့အားသင့်သွားခဲ့လေ၏။
“ကြောက်စရာအကြောင်းမှ မရှိတာ” ရန်ကိုင်က ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့် “စီနီယာလီသာ ဒီကိစ္စထဲ ကြားဝင် မပက်သက်ဖို့ မစဉ်းစားထားရင် ဒီနေရာမှာ ပေါ်လာမှာ မဟုတ်ဘူး။ ခင်ဗျား ပေါ်လာမှတော့ ကျုပ်ဘာကို ကြောက်နေစရာ လိုသေးလို့လဲ”
လီရုန်မျက်နှာ တစ်ခုမျိုးတစ်မည် ထူးဆန်းသွားခဲ့ပြီး ကွမ်းအာကမူ ပါးစပ်လေးကို လက်ဖြင့်အုပ်လျက် ရန်ကိုင်ကို အလန့်တကြားဖြင့် ငေးစိုက်ကြည့်နေခဲ့၏။ ထိုကဲ့သို့ ပေါ့ပြက်ပြက်နိုင်သော စကားလုံးများကို မည်သူကမှ စီနီယာလီရှေ့ မပြောရဲကြချေ။ သို့သော်လည် ထိုကောင်စုတ်၏ စကားကြောင့် စီနီယာလီသည် ဒေါသမထွက်ရုံမက ခေါင်းပင် ညိတ်ပြလိုက်လေသေး၏။
“စီနီယာလီ ကျုပ်ကို ဘာလို့ ဒီလောက် အလေးထားနေလဲ ဆိုတာကို ကျုပ်သိလို့ရမလား မသိဘူး” ရန်ကိုင်က စီနီယာလီကို ခေါင်းစောင်းကြည့်ရင်း မေးလိုက်၏။
လီရုန်က အသာအယာ ချောင်းဟန့်လိုက်၍ “ဒီနေရာဆီ ခေါင်းတလား အစေခံ စီနီယာ ပို့လိုက်တဲ့ ဘယ်သူ့ကိုမှ ငါဆိုးဆိုးရွားရွား မဆက်ဆံပါဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ တစ်နေ့ကျ အဲ့လူက ငါတို့ကလန်ကို ဒီအချုပ်အနှောင်ကနေ လွတ်လပ်အောင် လုပ်ပေးမှာလေ”
ထိုစကားလုံးများထဲ အမှန်တရား တစ်ဝက်ပင် ပါသည်ကို ကွမ်းအာပင် နားလည်ရာ ရန်ကိုင်သည် မည်သည့် အတွက်ကြောင့် နားမလည်ရမည်နည်း။
သို့သော်လည်း လီရုန်သည် ရှင်းမပြချင်နေရာ ရန်ကိုင်သည်လည်း ထိုအကြောင်း ဆက်မမေးတော့ချေ။ သေချာတွေးကြည့်လျှင် သူ့အပေါ် လီရုန်၏ သဘောထားသည့် ရွှေရောင်မျက်လုံးကို သူမမြင်ပြီးသည့် အချိန်မှစ၍ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။
ယခင်အချိန်ကအခါ သူမသည် သူ့ကို ဆိုးဆိုးရွားရွားကြီး မဆက်ဆံသော်လည်း အများဆုံးမှ စီးပွါးရေး ပါတနာ သဘောမျိုးသာ ရှိ၏။ သို့သော်လည်း ယခုမူ မတူတော့ချေ။ ယခုအချိန်၌ လီရုန်သည် သူ့အား တတ်နိုင်သမျှ အစွမ်းကုန် ထောက်ပံ့ကူညီပေးနေခဲ့လေ၏။
ထိုကဲ့သို့သော် ရင့်ကျက်ပြီး ကျက်သရေရှိသော မိန်းမလှလေး တစ်ယောက်သည် သူ့ကို နှစ်သက်သဘောကျနေသည်ဟု တွေးရလောက်သည်အထိ ရန်ကိုင် စိတ်ကြီးမဝင်ချေ။ တကယ်တော့ သူမသည် လောကဓံ တရားကို နှစ်ပေါင်းများစွာ အတွေ့အကြုံ ရှိလာသည့် အားကောင်းလှသော သူတော်စင် တစ်ယောက် ဖြစ်ပေ၏။
ယခုအချိန်၌ အချစ်၊ ဆွဲဆောင်အားတို့သည် သူမတို့လို လူတွေအတွက် ဘာမှမဟုတ်ချေ။ ထို့ကြောင့် သူမ သူ့အပေါ် ယခုလို ဆက်ဆံနေရသည်မှာ အခြားအကြောင်းပြချက် တစ်ခုခုကြောင့် ဖြစ်ရပေမည်။ သို့သော် ရန်ကိုင် စဉ်းစားမိသည့် တစ်ခုတည်းသော အကြောင်းအရင် ဆို၍ ရွှေရောင်မျက်လုံးသာ ဖြစ်၏။
ရွှေရောင်မျက်လုံးကို မြင်ပြီးနောက် မည်သည့်အတွက်ကြောင့် လီရုန် ဤမျှ ပြောင်းလဲသွားရသည်ကို ရန်ကိုင် နားမလည်နိုင်ပါချေ။
“ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ နင်ခန့်မှန်းတာ မှန်တယ်။ ငါပေါ်လာမှတော့ ဒီကိစ္စကို ငါပဲ ကိုင်တွယ်လိုက်မယ်။ နင်အနေနဲ့ ဒီကိစ္စနဲ့ပက်သက်ပြီး စိုးရိမ်နေစရာ မလိုတော့ဘူး။ သူတို့လူတွေကို နိုင်အောင် ထိန်းချုပ်ထားဖို့ အကြီးအကဲတွေကို ငါပြောပြီးသွားပြီ။ နောက်ပိုင်းကျ အကြောင်းပြချက် မရှိဘဲ ပြဿနာမရှာဖို့ကို မှတ်ထားရင် လုံလောက်ပြီ။ ဒီတစ်ကြိမ် နင့်ကို ကာကွယ်ပေးလိုက်လို့ ဘာအကျိုးဆက်ကိုမှ ရင်ဆိုင်စရာ မလိုဘဲ နင်စိတ်ရှိလက်ရှိ သောင်းကျန်းနိုင်မယ်လို့ မဆိုလိုဘူးနော်”
“ကျုပ်ဘက်က အရင်စပြီး ဘယ်တော့မှ ပြဿနာ ရှာလေ့မရှိဘူး” ရန်ကိုင်က ရယ်မောလျက် ပြန်ပြောလိုက်၏။
“အဲ့ဒါ အကောင်းဆုံးပဲ” လီရုန်သည် အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ဘာမှဆက်၍ မပြောတော့ဘဲ ကျောက်တုံး ခန်းလေးထဲမှာသာ လမ်းလျှောက်ထွက်သွားလိုက်လေ၏။
တစ်ခဏကြာပြီးနောက် အပြင်ထက်တွင် ရှိနေသော ရှေးဟောင်းကလန်သားများအား လီရုန် ပြစ်တင်ပြောဆိုနေသည်ကို ရန်ကိုင် ကြားလိုက်ရလေ၏။ မကြာခင်မှာပင် အပြင်ဘက်ရှိ လူအုပ်ကြီးသည်လည်း ပြန်ထွက်သွားခဲ့လေ၏။
ကွမ်းအာသည် ရန်ကိုင်ဆီ အမောတကော ပြေးလာပြီး လျှာလေးတစ်လစ်တစ်လစ် ထုတ်လျက် လေးစားတကြီးနှင့် ပြောလိုက်လေ၏ “နင်က တကယ်ကို တော်တာပဲ။ နင်တကယ်ကို မောက်မာထိုက်တာပဲ။ နင်မသေမျိုးအဆင့်ကို မြန်မြန် ချိုးဖျက်သင့်တယ်။ အဲ့အချိန်ကျမှ စိတ်ရှိလက်ရှိ သောင်းကျန်းလည်း နောက်မကျသေးဘူး၊ ဟဲဟဲ…”
အပြုံးကြီးပြုံးလျက် ကွမ်းအာ လှည့်ထွက်သွားခဲ့လေ၏။
ရန်ကိုင်သည် ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်၏။ ယခုအချိန်၌သူသည် မျိုးနွယ်စုကြားထဲ ရောက်နေသော အဖော်မဲ့ကြွက်တစ်ကောင် ဖြစ်နေလေရာ ယခုအခြေအနေကို ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် လက်ခံရုံသာ တတ်နိုင်လေ၏။
ဤနေရာရှိ လူအနည်းငယ်မှ လွဲ၍ ကျန်ရှေးဟောင်း နတ်ဆိုး ကလန်သား အားလုံးသည် သူ့အား အပြင်လူအဖြစ် မှတ်ယူထားသည်ကို ရန်ကိုင် သိ၏။ သူ့တွင်သာ အားကောင်းသော ခိုကိုးရာ မရှိလျှင် သူ့အနေဖြင့် အနှေးနဲ့ အမြန်ဆိုသလို ဆိုးဆိုးရွားရွား သေဆုံးရပေလိမ့်မည်။
ယခုအကြိမ်၌ ပြဿနာလာရှာသောသူသည် ဖန်းလန့် ဖြစ်နေရာ သူ့ခွန်အားဖြင့် ကိုင်တွယ်နိုင်သေး၏။ သို့သော် နောက်တစ်ကြိမ် ပြဿနာ လာရှာသောလူသည် မသေမျိုးအဆင့် သို့မဟုတ် သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက် ဖြစ်နေခဲ့လျှင်…
ထိုအချက်အားလုံးကို စဉ်းစားပြီး ရန်ကိုင်သည် လီရုန် သူ့အား မည်သည့်အတိုင်းအတာအထိ ကာကွယ်ပေးမည်ကို စမ်းသပ်ခဲ့လေ၏။
ကံကောင်းစွာဖြင့် သူစိတ်မပျက်ခဲ့ရချေ။ သူမ၏ ရည်ရွယ်ချက်ကို ဖုံးကွယ်ရန် ကြိုးစားခဲ့သော်လည်း လီရုန်သည် သူ့အား အပြည့်အဝ ကာကွယ်ပေးမည်မှန်း ရန်ကိုင် ပြောနိုင်၏။
သူမတွင် အခြားမည်သည့် ရည်ရွယ်ချက်ဘဲ ရှိနေပါစေ ယခု သူ့၌ မှီခိုအားထားရာ တစ်ခုရှိနေခဲ့လေပြီ.
အားလုံးကို စဉ်းစားပြီးနောက်မှပဲ နတ်ဆိုး အမှတ်အသားများ အကြောင်း မေးရန် မေ့သွားသည်ကို ရန်ကိုင် သတိရလိုက်၏။
ထိုမေးခွန်း သူ့ကို ပြဿနာ ပေးနေသည်မှာ လပေါင်းများစွာ ကြာမြင့်နေခဲ့လေပြီ။ သို့သော်လည်း ရှေးဟောင်း နတ်ဆိုး ကလန်ထဲမှ မည်သူမှနှင့် မရင်းနှီးလေရာ ပြဿာ မရှာမိစေရန် မလိုအပ်သည့် မေးခွန်များကို မမေးရန်သာ ဆုံးဖြတ်ခဲ့၏။
ယခု လီရုန်သည် သူ့အား မျက်နှာသာပေးနေသည်ကို သိထားလေရာ ရန်ကိုင်သည် နတ်ဆိုး အမှတ်အသားများ အကြောင်းကို လေ့လာနိုင်မည့် အခွင့်အရေးတစ်ခု ရလာခဲ့လေပြီ။
ရန်ကိုင်သည် ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်၏ နတ်ဆိုး အမှတ်အသားများအကြောင်း အရမ်းကို စိတ်ဝင်စားပေ၏။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော သူနတ်ဆိုးအသွင်ပြောင်းလဲခြင်းကို အသုံးပြုလိုက်သည်နှင့် သူ့ကိုယ်ထက် ထိုတက်တူး အမှတ်အသားများ ပေါ်လာသောကြောင့်ပင် ဖြစ်၏။ ထို့အပြင် သူ့ကိုယ်ထက် ထွက်ပေါ်လာသော တက်တူး အမှတ်အသား များသည် ထိုရှေးဟောင်း နတ်ဆိုး ကလန်သားများကိုယ်ထက် ထွက်ပေါ်လာသော တက်တူးများထက်ပင် ပို၍ များသေး၏။
သူ့ဘာသာ စဉ်းစားမရသည်နှင့် ကွမ်းအာ ပြန်လာသည့် အချိန်မှ အခွင့်အရေးတစ်ခုရှာပြီး သူမအား ထိုအကြောင်း မေးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေ၏။
စိတ်ပိုင်းဖြတ်ပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်သည် ထိုကိစ္စကို ဘေးဖယ်ထားလိုက်ပြီး ဆေးဖော်စပ်ရာတွင်သာ ပြန်၍ အာရုံစိုက်လိုက်လေ၏။
================================
ရန်ကိုင်၏ ကျောက်တုံးခန်းမှ ထွက်ပြီး အပြင်ဘက်တွင် စုဝေးနေသော လူအုပ်ကြီး မောင်းထုတ်လိုက်ပြီး အနည်းငယ် ငေးငိုင်နေသော အကြည့်တို့ သူမ၏ မျက်နှာလှလှလေးထက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေ၏။
ရွှေရောင်မျက်လုံးကို မြင်ပြီး ရွေရောင်အလင်းတန်က သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို သန့်စင်သွားသည့် အချိန်၌ သူမ၏ သွေးမျိုးဆက်မှ ပဲ့တင်ထပ်သွားခဲ့သလို သူမ ခံစားခဲ့ရ၏။ နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား မြို့တော်သို့ ပြန်ရာက်ပြီးနောက် ရတနာ ခန်းမဆီ သွားလိုက်ကာ ရှေးဟောင်းစာအုပ်များကို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်၏။ သူမ ကြားသိထားရသည်နှင့် တူညီသော မှတ်တမ်းတစ်ခုကို အလျင်အမြန်ပင် ရှာတွေ့လိုက်ရ၏။
ထိုအကြောင်းကြောင့်ပဲ ရန်ကိုင်အပေါ် လီရုန်၏ သဘောထား အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရခြင်း ဖြစ်ပေ၏။
သို့သော်လည်း လွန်ခဲ့သောလအတွင်း စစ်ဆေးမှုများမှ သူမထင်ထားသလို အတော့်ကို မဟုတ်လေသော အရာများကို လီရုန် တွေ့ခဲ့ရ၏။ လူသားကောင်လေးသည် အားကောင်းပြီး ဆန်းကြယ်သော်လည်း သူသည် သူမမျှော်မှန်းထားသည်နှင့် အဝေးကြီး လိုနေသေး၏။
အမှန်ပဲလား လီရုန် ဆုံးဖြတ်ချက် မချနိုင် ဖြစ်နေခဲ့၏။
ထိုအချိန်၌ ဟွာမိုနှင့် ဟန်ဖေးတို့ ဆေးပင်များကို သယ်၍ ရောက်လာကြောင်း သူမ၏ ကလန်သားတစ်ယောက်က သူမကို လာသတင်းပို့လေ၏။
လီရုန် အမူအရာ ပြန်လည် ဝင်းပသွားခဲ့ပြီး အဓိက ခန်းမရှိရာဆီ လမ်းလျှောက်သွားလိုက်လေ၏။
ရန်ကိုင်သည် ဆေးပညာတွင် တိုးတက်သလောက် ဆေးပင်လည်း အသုံးများ၏။ သူ၏ များပြားလှသော ဆေးပင် သုံးစွဲမှုကြောင့် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားမြို့တော်ထဲတွင် သိုလှောင် ထားသော ဆေးပင်များ မလုံလောက် ဖြစ်လာခဲ့ရ၏။ ကံကောင်းစွာဖြင့် အခြားသော ပိုင်နက်များသည်လည်း ယခင်နှစ်များ အတောအတွင်း၌ ဆေးပင် အတော်များများကို စုဆောင်းထားနိုင်ခဲ့၏။
“စီနီယာလီ၊ ချူကျန်းကော ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ။ ဆေးပင်တွေ ပို့လိုက်သေးလား” ဟွာမိုက မေးလိုက်၏။
“သူနည်းနည်း ပို့လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် အများကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး။ သူ့နယ်မြေက အထွက်သိပ်မကောင်းတော့ အရင်နှစ်တွေ အတွင်း ဆေးပင်တွေ အများကြီး မစုဆောင်းမိဘူးတဲ့” လီရုန်က နဖူးလေးကို ပွတ်ရင်း ပြောလိုက်၏။
“မဟုတ်တာတွေပဲ ပြောနေတယ်” ဟွာမိုက အေးစက်စက် လေသံဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး “ချူကျန်း ပိုင်နက်မှာ တောင်စဉ် တောင်တန်းတွေ အများကြီးပဲ။ အဲ့မှာ ဆေးပင်တွေ မရှိတာ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဖြစ်နိုင်မှာလဲ။ ဒီရက်တွေအတွင်း သူတဖြည်းဖြည်းနဲ့ စီနီယာလီအပေါ် အရိုအသေ ကင်းမဲ့လာတယ်နော်”
ဟန်ဖေးက အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် ထပ်ပေါင်း ပြောလိုက်၏ “သူက ကလန်ရဲ့ အနာဂတ်ကို မျက်လုံးထဲကို မထည့်တာ။ သူက ဒီဆန်းကြယ်လောကငယ်ကို စိုးမိုဖို့ပဲ စိတ်ဝင်စားနေတယ်။ သူ့ကိုယ်တိုင်က ဘာမှ မသိတဲ့ အရူးတစ်ယောက် ဆိုတာကို နားလည်ရဲ့လားတောင် မသိဘူး”
ဗိုလ်ချုပ်ကြီး နှစ်ယောက်သည် ချူကျန်း၏ မောက်မာသော လုပ်ရပ်များကို ဖော်ထုတ်ပြရင်း ချူကျန်းကို သင်ခန်းစာ ကောင်းကောင်းပေးဖို့ လီရုန်ကို စည်းရုံးနေခဲ့၏။
သို့သော်လည်း လီရုန်သည် တိတ်တဆိတ်သာ ငြိမ်နားထောင်နေပြီး ဘာတစ်ခွန်းမှ ပြန်မပြောခဲ့ချေ။
တစ်ခဏကြာပြီးနောက် ဆက်ပြောနေ၍ ထူးမည် မဟုတ်မှန်း သိသည်နှင့် ဟွာမိုနှင့် ဟွမ်ဖေးတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ထိုအကြောင်းအား ပြောဆိုနေခြင်းကို ရပ်တန့်လိုက်၏။
“ဟုတ်သားပဲ၊ စီနီယာလီ၊ အဲ့လူသား ကောင်စုတ်လေးက ပြဿနာ ရှာလိုက်တယ်ဆို” ဟွာမိုက ရုတ်တရက် မေးလိုက်၏ “စီနီယာလီက အမြဲတမ်း မျှမျှတတနဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချတာပါ။ အခုကျမှ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး အပြင်လူတစ်ယောက် ဘက်ကနေ ဝင်ပြောပေးရတာလဲ”
ဟန်ဖေးသည် လီရုန်ကို ထူးဆန်းစွာ စိုက်ကြည့်လိုက်၏။ ရန်ကိုင်နှင့် ဖန်းလန့်တို့ တိုက်ပွဲတွင် မည်သူပဲ မှားပါစေ၊ ဖန်းလန့်သည် သူတို့၏ ကလန်သား ဖြစ်နေပြီး အရိုက်နှက် ခံလိုက်ရသည့် လူဖြစ်ရာ သူတို့အနေဖြင့် ထိုလူသားကောင်စုတ်ကို အပြစ်ပေးသင့်ပေ၏။ အထူးသဖြင့် သူသည် အပြင်လူတစ်ယောက် ဖြစ်နေသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်၏။ သို့သော်လည်း စီနီယာလီသည် ထိုလူသား ကောင်လေးကို ရည်ရွယ်ချက် ရှိရှိဖြင့် ကာကွယ်ပေးခဲ့လေ၏။
လီရုန်က ရယ်မောလိုက်ပြီး “နင်တို့ သတင်းရတာ တော်တော့်ကို မြန်တာပဲနော်”
ဟွာမိုက သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်ပြီး “မြို့တော်ထဲမှာ ရှိနေတဲ့ လူအားလုံးက အဲ့အကြောင်း ပြောနေကြတာ။ မမေးဘဲ နေရင်တောင် အလိုလိုကို ကြားနေရတာပဲ”
ဟန်ဖေးက သူမ၏ အေးစက်စက် လေသံအတိုင်း ပြောလိုက်၏ “စီနီယာလီ၊ အဲ့အဖြစ်အပျက်ကြောင့် ကျွန်မတို့ရဲ့ ကလန်းသား တော်တော်များများက စောဒကတွေ တက်နေကြပြီ။ ဒါ တကယ်ပဲ ထိုက်တန့်ရဲ့လား”
လီရုန် မျက်နှာ ရုတ်တရက် လေးနက်သွားခဲ့ပြီး သူမ၏ လေသံသည်လည်း တည်ကြည် လေးနက်သွားခဲ့ကာ “ငါ့ခန်းမှန်းချက်သာ မှန်တယ်ဆိုရင် လုံးဝကို ထိုက်တန်တယ်”
“ခန့်မှန်းချက်လား၊ ဘာခန့်မှန်းချက်လဲ” ဟွာမိုက သင်္ကာမကင်း လေသံဖြင့် မေးလိုက်၏။
“အခုလောလောဆယ်တော့ မပြောနိုင်သေးဘူး။ လေ့လာနေတုန်းပဲ ရှိသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် နင်တို့သာ ငါမြင်တာကို မြင်လိုက်မယ်ဆိုရင် နင်တို့လည်း တူညီတဲ့ ရွေးချယ်မှုကိုပဲ လုပ်လိမ့်မယ်။ အားလုံး ရှင်းလင်သွားတဲ့ အခါကျ ငါနင့်တို့ကို ပြောပြမယ်”
ဟွာမိုနှင့် ဟန်ဖေးတို့ နှစ်ယောက်စလုံး အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ကြ၏။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာအောင် အတူတကွ ပေါင်းသင်း ဆက်ဆံလာပြီးနောက် စီနီယာလီ၏ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို သူတို့ လုံးဝ ယုံကြည်၏။ သူမသည် အပြင်လူကို မျက်နှာသာပေးရန် ရွေးချယ်လိုက်မှဖြင့် သူမတွင် ခိုင်မာသော အကြောင်းအရင်း တစ်ခု ရှိကိုရှိနေရပေမည်။
သူတို့ သုံးယောက် တစ်ခဏကြာအောင် စကားပြောပြီးနောက် ဟွာမိုနှင့် ဟန်ဖေးတို့ ထွက်သွားခဲ့ကြ၏။
သူတို့အားလုံးသည် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား မြို့တော်၏ လူများ ဖြစ်ကြပြီး တစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းသည် ဗိုလ်ချုပ်ကြီးများ ဖြစ်ကြသော်လည်း သူတို့တွင် ကိုယ်ပိုင် ပိုင်နက်နယ်မြေများ ရှိနေသဖြင့် ဟွာမိုနှင့် ဟန်ဖေးတို့သည် သူတို့ ကိုယ်ပိုင် နယ်မြေဆီသို့ ပြန်ရပေမည်။
သူတို့ ယခုရောက်လာရသည့် ရည်ရွယ်ချက်မှာ စုဆောင်းထားသော ဆေးပင်များကို လာပို့ရန်သာ ဖြစ်၏။
———————————-
ဖန်းလန့် အရိုက်ခံလိုက်ရသည့် နောက်ပိုင်း ရန်ကိုင်အပေါ် ရှေးဟောင်း နတ်ဆိုးကလန်သားများ၏ သဘောထား အဆိုးရွားကြီး ဆိုးရွားသွားခဲ့၏။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်သည် ထိုလူများ၏ သဘောထားကို ဂရုစိုက်နေခြင်း မရှိဘဲ ဆေးသန့်စင်ရာတွင်သာ အရုံစိုက်နေခဲ့၏။
ဤနည်းဖြင့် ရန်ကိုင်၏ ဆေးစွမ်းရည်သည့် တစ်နေ့ထက် တစ်နေ့ ပိုပို၍ တိုးတက်လာခဲ့၏။ သို့သော်လည်း သူသုံးစွဲသော ဆေးပင်ပမာဏသည် အတော့်ကို များပြားလွန်းလှ၏။
ကျောက်တုံးအခန်း အပြင်ဘက်၌ သူ့ကို စောင့်ရှောက် ပေးနေသော ပညာရှင်တစ်ယောက် ရှိနေသည်ကို ရန်ကိုင် အာရုံခံမိ၏။ ထိုလူသည် သူ့အရှိန်အဝါကို လုံခြုံအောင် ဖုံးကွယ်ထားသော်လည်း ရန်ကိုင်သည် သာမန် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက် မဟုတ်လေရာ ထိုလူ၏ တည်ရှိမှုကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ရှာတွေ့သွားခဲ့လေ၏။
ထိုလူသည် သူ့ကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရန် အတွက် လီရုန် ပို့လိုက်သည့်လူ ဖြစ်ဟန်ရ၏။
ထိုအချက်ကို စဉ်းစားမိလိုက်သည်နှင့် ရန်ကိုင် စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့လေ၏။
တစ်ဖက်တွင်မူ သူနှင့် ကွမ်းအာကြားက ဆက်ဆံရေးသည် တစ်စထက်တစ်စ ပို၍ ကောင်းမွန်လာခဲ့၏။ ထိုမိန်းကလေးသည် အပြင်လောကကြီး အကြောင်းကို အရမ်း စိတ်ဝင်စားသည့် ပုံပင်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင် အားနေပြီ ဆိုသည်နှင့် အပြင်လောကကြီး အကြောင်း ပြောပြရန် သူ့အား အမြဲတစေ ပူဆာတော့လေ၏။ သူပြောပြသည့် ဇာတ်လမ်းများကြောင့် ကွမ်းအာသည် အပြင်လောကကြီးသို့ သွားရန် ပို၍ စိတ်အားထက်သန် လာခဲ့လေ၏။
သူမသည် ရန်ကိုင် ဆေးဖော်စပ်ရာ၌ အားတက်သရော ဝင်ရောက် ကူညီပေးလေ၏။ ရန်ကိုင်သည် သူမတို့အား ဤလောက အချုပ်အနှောင်မှ လွတ်မြောက်အောင် လုပ်ဆောင်ပေးနိုင်မည် ဟူသော ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့်ပေါ့…
ရန်ကိုင်သည် နတ်ဆိုး အမှတ်အသားအကြောင်းကို ကွမ်းအာဆီမှ အတော်များများ ကြားသိခဲ့ရ၏။
ကွမ်းအာ ပြောပုံအရ ထိုရှေးဟောင်း နတ်ဆိုးကလန်သည့် သွေးမျိုးဆက် သန့်စင်သည့် မြင့်မြတ်သော နတ်ဆိုး မျိုးနွယ်စုဝင်များ ဖြစ်ကြပေ၏။ သူတို့၏ နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုသည် အခြားနတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုနှင့် မတူညီကြချေ။ ထိုနတ်ဆိုး အမှတ်အသားသည် မွေးရာပါ စွမ်းရည် တစ်ခုဖြစ်ပြီး မွေးပြီးနောက် ရယူနိုင်သည့် အရာတစ်ခု မဟုတ်ချေ။ ထိုနတ်ဆိုး အမှတ်အသားကို အသက်သွင်းလိုက်သည်နှင့် သူတို့ ခွန်အား ဆထက်ထမ်းပိုး တိုးတက်လာပေလိမ့်မည်။ ထိုနတ်ဆိုး အမှတ်အသားကို ပို၍နားလည်လေ၊ ပို၍ တိုးတက်အောင် လုပ်လေ၊ သူတို့ ခွန်အားကို ပိုပြီး တိုးတက်အောင် လုပ်ဆောင်နိုင်လေပင် ဖြစ်၏။
ဖန်းလန့်နှင့် သူ့နောက်လိုက်များသည် ထိုနတ်ဆိုး အမှတ်အသားကို နှစ်ကြိမ်တိုင်တိုင် ပြောင်းလဲနိုင်၏။ ကွမ်းအာလည်း ထိုနည်းတူပင် ဖြစ်၏။
အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်(၆) ရောက်နေသော ကွမ်းအာသည် သူမ၏ နတ်ဆိုး အမှတ်အသားကို အသက်သွင်းလိုက်သည်နှင့် သူမ၏ နတ်ဆိုးချီနှင့် သွေးစွမ်းအားသည် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထွတ်အထိပ်အဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက်နှင့်ပင် နှိုင်းယှဉ်နိုင်လေ၏။
Martial Peak
အထွတ်အထပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ- Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little devil
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
——————————————————————
အပိုင်း(၆၅၀) အစစ်အမှန်ချီ ကုန်ဆုံးလာခြင်း ပြဿနာ
——————————————————————
သို့သော် နတ်ဆိုး အမှတ်အသားကို အသက်သွင်းလိုက် သည်နှင့် ကွမ်းအာ မျက်နှာထက် အစိမ်းရောင် အမှတ်များ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရာ သူမ၏ အလှကို တစ်မူထူးခြား သွားစေခဲ့၏။
လီရုန်၊ ဟန်ဖေးနှင့် ဟွာမိုတို့ကဲ့သို့ ပညာရှင်များ အတွက်မူ သူတို့၏ နတ်ဆိုး အမှတ်အသားများသည် ပို၍ အဆင့်မြင့်မည်မှာ မေးနေစရာပင် မလိုချေ။
သို့သော် ဤလောကငယ်ထဲ၌ ရန်သူ မရှိလေရာ ထိုဗိုလ်ချုပ်ကြီးများ လှုပ်ရှားသည်ကို ကွမ်အား တစ်ခါမှ မမြင်တွေ့ခဲ့ဖူးချေ။ သူတို့ ခွန်အားကြောင်းကို ကွမ်းအာ ကြားသာကြားခဲ့ဖူးလေ။
နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား မြို့တော်အတွင်း၌ နတ်ဆိုး အမှတ်အသားနှင့် တွဲဖက်သုံးရသော သိုင်းပညာရပ်နှင့် ကျင့်စဉ် (၇)ခု ရှိ၏။ ထိုပညာရပ်များသည် မဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရားမှ လက်ဆင့်ကမ်းပေးခဲ့သော အမွေအနှစ်များ ဖြစ်ပေ၏။
ထိုအကြောင်း ကြားလိုက်သည်နှင့် ထိုပညာရပ်များကို ရန်ကိုင် ငှားရမ်းမိချင်သွားခဲ့၏။ သို့သော် ထိုပညာရပ် များသည် လွန်စွာကိုမှ ပါရမီကောင်းလှသော ကလန်သားများ အတွက်သာ ဖြစ်ပြီး သူမကိုယ်တိုင်ပင် ထိုပညာရပ်များကို တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှ မမြင့်တွေးဖူးဟု ကွမ်းအာက ပြောလာခဲ့လေရာ ရန်ကိုင် အနေဖြင့် ထိုအကြံကို ယာယီ လက်လျှော့ထားလိုက်ရုံသာ တတ်နိုင်လေ၏။
လီရုန်သည် သူ့ကို မျက်နှာသာ ပေးသော်လည်း ရန်ကိုင်သည် သူ့ကံကို အရမ်းကြီး ဇွတ်မစမ်းရဲချေ။ ယခု အချိန်၌ ထိုအမွေအနှစ် သိုင်းပညာရပ်နှင့် ကျင့်စဉ်များကို ငှားရမ်းချင်သည်မှာ လက်တွေ့မကျချေ။
ထိုအတွေးများကို လောလောဆယ် ဘေးဖယ်ထား၍ ဆေးဖော်စပ်ခြင်း လုပ်ငန်းစဉ်တွင်သာ ဆက်၍ အာရုံစိုက်လိုက်၏။ ရန်ကိုင်သည် သူ၏ နေ့စဉ်နေ့တိုင်းကို ဆေးဖော်စပ်ခြင်း၊ ကွမ်းအာအား အပြင်လောကကြီး အကြောင်း ပြောပြရင်းဖြင့်သာ ကုန်ဆုံးနေခဲ့၏။
အချိန်သည် တရွေ့ရွေ့ ကုန်ဆုံးနေခဲ့ပြီး သူမသိလိုက်ခင်မှာပင် ရန်ကိုင်သည် ဤလောကငယ်ထဲ ရောက်ရှိနေခဲ့သည် တစ်နှစ် ပြည့်သွားခဲ့လေပြီ။
ထိုနှစ်အတွင်း ရန်ကိုင်၏ ဆေးပညာ အရည်အချင်းသည် တစ်ဟုန်ထိုး တိုးတက်လာနေခဲ့ပြီး ယခုအချိန်၌ ရန်ကိုင်သည် စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင် အကူအညီဖြင့် စိတ်ဝိဥာဉ် ဆေးလုံးများကို သန့်စင်နိုင်နေလေပြီ။
ဆေးဘုရင်တောင်ကြား၏ ရှောင်ဖူချန်းပင် မလုပ်ဆောင် နိုင်ခဲ့သော အရာကို ရန်ကိုင်သည် တစ်နှစ်အတွင်းမှာပင် လုပ်ဆောင်နိုင်ခဲ့လေ၏။
ထိုအကြောင်းကို စဉ်းစားရင် ရန်ကိုင် ကူကယ်ရာမဲ့စွာ သက်ပြင်းချလိုက်၏။ သူလက်ရှိ ရောက်နေသာ လောကသည် ယခင်လောကနှင့် ကွာခြားလေရာ သူလုပ်ဆောင်နိုင်သော အတိုင်းအတာ အကန့်အသတ်သည်လည်း ယခင်လောကနှင့် မတူညီတော့ချေ။ ဂရမ်းမာစတာ ရှောင်ဖူချန်း၏ ဆေးပညာ အပေါ် ထိုးထွင်းနားလည်မှုသည် ရန်ကိုင်ထက် ပို၍ နက်နဲ၏။ သို့သော်လည်း သူနေထိုင်သော လောကကြီး၏ ကန့်သတ်ချက်ကြောင့် ရှောင်ဖူချန်းသည် ဆန်းကြယ် အထွတ်အထိပ် အဆင့် ဆေးလုံးကိုသာ သန့်စင်နိုင်ပြီး စိတ်ဝိဥာဉ် အဆင့် ဆေးလုံးကို သန့်စင်ဖို့သည် စိတ်ကူးယဉ် အိမ်မက်သက်သက်သာ ဖြစ်လေ၏။
တစ်နေ့၊ စိတ်ဝိဥာဉ်အဆင့် ဆေးလုံးကို သန့်စင်ပြီးနောက် အားပြန်ဖြည့်နေစဉ် ရုတ်တရက် မျက်လုံးဖွင့်လိုက်ပြီး အခန်းထဲရှိ ဘာမှမရှိသည့် နေရာကို လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်ကာ အော်ပြောလိုက်၏ “စီနီယာလီ၊ စီနီယာလီကို ခေါ်ပေးလို့ ရမလား။ ကျုပ်မှာ သူနဲ့ ဆွေးနွေးစရာ ရှိလို့”
အနား၌ ပုန်းအောင်းနေသော တွမ့်ရသည် ရန်ကိုင်ကို ငေးကြောင် စိုက်ကြည့်မိလိုက်၏။ ထိုလူသားမျိုးနွယ်မှ လူငယ်လေးသည် သူပုန်းအောင်းနေရာ နေရာကို လှမ်း၍ ငေးစိုက်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည့်အခါ သူ့စိတ်ထဲ သင်္ကာမကင်း ဖြစ်သွားခဲ့လေ၏။
တွမ့်ရ မှင်သက်သွားခဲ့လေ၏။
ယခင် အဖြစ်အပျက်ပြီးနောက် လီရုန်သည် ရန်ကိုင်ကို ကာကွယ်ပေးရန် သူ့ကို ညွှန်ကြားခဲ့လေ၏။ သို့သော်လည်း ထိုလူငယ်လေးသည် သူ၏ တည်ရှိမှုကို အသိအမှတ် မပြုရုံမက သူ၏ တည်နေရာကိုပင် အာရုံခံနိုင်သေး၏။
ရန်ကိုင်သည် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်(၈) ပညာရှင်တစ်ယောက်သာ ဖြစ်ပြီး တွမ့်ရသည် မသေမျိုး တတိယအဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက် ဖြစ်၏။ သူတို့ကြား ခွန်အား ကွာခြားချက်သည် လွန်စွာကိုမှ ကြီးမားနေသည်ကို ရန်ကိုင်သည် မည်သည့် အကြောင်းကြောင့် သူ့ကို ရှာတွေ့ သွားခဲ့ရလေသနည်း။
သူ့စိတ်ထဲ အတွေးများစွာ ထွက်ပေါ်လာသော်လည်း သူ့စိတ်သူ ငြိမ်အောင် ထိန်းထားနိုင်၏။ ပုန်းကွယ်နေရာမှ ထွက်လာလိုက်ပြီး ရန်ကိုင်ကို အသာအယာ ခေါင်းညိတ်ကာ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေ၏။
တစ်ခဏကြာပြီးနောက် ရန်ကိုင်နားရှိ လေထုသည် တွန့်လိမ်လာခဲ့ပြီး လှိုင်းတွန့်လေးများ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ မကြာခင်မှာပဲ လေဟာနယ်ထဲမှ လီရုန် ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။
ရန်ကိုင် စိတ်ဝင်စားသွားခဲ့၏။ ထိုရင့်ကျက်သော မိန်းမလှလေး ပေါ်လာသည့် အချိန်တိုင်း လေဟာနယ် တွန့်လိမ်သွားသည်ကို ရန်ကိုင် သတိပြုမိ၏။ ကြည့်ရသည်မှ သူမ ဆန္ဒရှိသလို လေဟာနယ်ကို ခုန်ကူးနိုင်သည့် ပုံပင်။
“နင်ငါ့ကို ရှာနေတယ်ဆို” လီရုန်က လမ်းလျှောက် လာလိုက်ပြီး လိုရင်းကို တန်းမေလိုက်၏။
“ဟုတ်တယ်”
“ဘာကိစ္စလဲ”
“ကျုပ်ရဲ့ အစစ်အမှန်ချီကို ပြန်ဖြည့်ချင်လို့”
“အစစ်အမှန်ချီကို ပြန်ဖြည့်ဖို့လား” လီရုန် မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့်ကို ရန်ကိုင်ကို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်လေ၏။ ခဏအကြာ၌ စိတ်ရှုပ်နေသည့် လေသံဖြင့် “နင့်မှာ အစစ်အမှန်ချီတွေ အများကြီး ကျန်နေသေးတာ မဟုတ်ဘူးလား”
သူမ၏ ကျင့်ကြံခြင်းဖြင့် ဆိုလျှင် ရန်ကိုင်၏ သွေးကြောများထဲ သိပ်သည်း သန့်စင်လှသော အစစ်အမှန်ချီများ ရှိနေသည်ကို အာရုံခံနိုင်၏။
“မဟုတ်ဘူး၊ မဟုတ်ဘူး…” ရန်ကိုင်က အသာအယာ ခေါင်းခါရမ်း၍ “ကျုပ်သွေးတွေထဲမှာ အစစ်အမှန်ချီတွေ ရှိသေးတာ မှန်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဒန်တန်ထဲမှတော့ အစစ်အမှန်ချီတွေ နည်းနေပြီ။ အစစ်အမှန်ချီ မရှိဘဲနဲ့ ကျုပ်ဆက်ပြီး ဆေးဖော်စပ် လေ့ကျင့်လို့ ရတော့မှာ မဟုတ်ဘူး”
“နင်ဘာပြောချင်တာလဲ” လီရုန် ပို၍ နားမလည်နိုင် ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး “အစစ်အမှန်ချီ ပြန်ဖြည့်ချင်ရင် ကျင့်ကြံလိုက်ရုံပဲ မဟုတ်ဘူးလား။ ဒီလောက် ရိုးရှင်းတာလေးကို ဘာလို့ ငါ့အကူအညီ လိုနေသေးတာလဲ”
ရန်ကိုင်က ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ပြုံး၍ ပြန်ပြောလိုက်၏ “ကျုပ်ရဲ့ ကျင့်စဉ်က နည်းနည်း ထူးခြားတယ်လို့ပဲ ပြောရမလား၊ ကျုပ်ခန္ဓာကိုယ်ကပဲ ထူးခြားတယ်လို့ ပြောရမလား၊ ကျုပ်ရဲ့ အစစ်အမှန်ချီကို ကျင့်ကြံရုံနဲ့ ပြန်မဖြည့်နိုင်ဘူးဗျ”
သူ့ကိုယ်ထဲရှိ အစစ်အမှန် ယန်ယွမ်ချီကို ယန်အမျိုးအစား အဖိုးအတန် ရတနာများ၊ ယန်ချီများကို စုပ်ယူခြင်းဖြင့်သာ ပြန်လည် ဖြည့်တင်းနိုင်၏။
သူသာ မိုးမြေစွမ်းအင်ကို စုပ်ယူ၍ ကျင့်စဉ်ကို လှည့်ပတ်မည် ဆိုပါက၊ သူသည်သာ သင့်တော်သော ပတ်ဝန်းကျင်၌ ရှိမနေပါက သူစုပ်ယူလိုက်သမျှ မိုးမြေစွမ်းအင် အားလုံးသည် ရွှေရောင်အရိုးခြောက်ထဲ ရောက်သွားပေလိမ့်မည်။ ယန်အရည်စက်ကို ယန်ချီ ပေါက်ကြွယ်ဝသော ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် ယန်ဓါတ် အဖိုးတန် ရတနာများမှလွဲ၍ အခြားနေရာ၊ အခြားပစ္စည်းများမှ ပြန်လည် မဖြည်းတင်းနိုင်ချေ။
သူ့ဒန်တန်ထဲ ယန်အရည်စက် ဖြည်းတင်းခဲ့သည် နောက်ဆုံးအကြိမ်ကို ရန်ကိုင် မှတ်ပင်မမှတ်မိတော့ချေ။ အချိန် အတော်ကြာသွားပြီးနောက် သူ့ဒန်တန်ထဲ ယန်အရည်စက် အနည်းငယ်သာ ကျန်တော့ပေ၏။ သူသည် ယန်အရည်စက်အား ပြန်လည် ဖြည့်တင်းနိုင်မည့် နည်းလမ်းတစ်ခုကို ရှာမတွေ့လျှင် သူ့ကိုယ်ထဲရှိ အစစ်အမှန်ချီအားလုံး အနှေးနှင့်အမြန် လုံးဝ ကုန်ဆုံးသွားပေိမ့်မည်။
ယန်အရည်စက်သာ မရှိလျှင် ရွှေရောင်အရိုးခြောက်ထဲရှိ စွမ်းအင်များကိုလည်း ထိန်းချုပ်နိုင်တော့မည် မဟုတ်ချေ။ ထိုအခါကျ သူသည် မိစ္ဆာလမ်းစဉ်ထဲသို့ ကျရောက်သွားရ ပေလိမ့်မည်။
“နင်ငါ့ကို ဘာလုပ်စေချင်တာလဲ” လီရုန်သည် နားမလည်သေးသော်ငြား ဆက်မေးချင်စိတ် မရှိတော့ချေ။
“ခင်ဗျားတို့မှာ ယန်ဓါတ် ပါတဲ့ အဖိုးတန် ရတနာလေးများ မရှိဘူး။ အဲ့လိုမျိုး တစ်ခုခုကို ကျုပ်လိုနေတာ”
“ယန်ဓါတ်ပါတဲ့ အရာတွေက ငါတို့ နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုနဲ့ လုံးဝကို ဓါတ်မတည့်ဘူး။ အဲ့လို ပစ္စည်းမျိုးကို ငါတို့လက်ထဲ သိမ်းထားမယ်လို့ နင်ထင်နေတာလား” လီရုန် မျက်ဝန်းထဲ သံသယ အရိပ်အယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်ကို မယုံကြည်သည့် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်ရင်း “နင်ငါ့ကို လှည့်စားဖို့ ကြိုးစားနေတာလား”
“ကျုပ်ဘာလို့ ခင်ဗျားကို လိမ်ရမှာလဲ” ရန်ကိုင်က ပခုံးတွန့်ပြလိုက်ပြီး “ခင်ဗျားတို့မှာ ယန်ဓါတ်နဲ့ ဆက်စပ်တဲ့ ဘာမှ မရှိဘူးပေါ့”
“ဟုတ်တယ်၊ ဘာမှမရှိဘူး”
ရန်ကိုင် မျက်နှာ မည်းမှောင်သွားခဲ့ပြီး မျက်မှောင် ကြုံ့လိုက်ကာ “အဲ့လိုဆိုရင်တော့ ပြဿနာ တက်ပြီပဲ။ ကျုပ်သာ ယန်ချီကို မစုပ်ယူရရင် ဆေးပညာက်ို ဆက်ပြီး လေ့ကျင့်လို့ ရတော့မှာ မဟုတ်ဘူး… ဆေးဖော်စပ်ဖို့ဆိုရင် အစစ်အမှန် ယန်ယွမ်ချီကို ကျုပ်လိုအပ်တာ ခင်ဗျားလည် သိလောက်မှာပေါ့”
“အဲ့လိုဆို ငါတို့ ဘာလုပ်ကြမလဲ” လီရုန်က စိုးရိမ်တကြီး မေးလိုက်လေ၏။
လူသားကောင်လေးသည် ဆေးဖော်စပ်ရာ၌ အရမ်းကိုမှ ပါရမီပါ၏။ သူသည် ဘာမှ မတတ်သည့် အဆင့်မှ စိတ်ဝိဥာဉ်အဆင့် ဆေးလုံးများ ဖော်စပ်နိုင်သည့် အဆင့်ထိကို အချိန်တစ်နှစ်သာ ယူခဲ့၏။ ထိုနှုန်းအတိုင်းနှင့်ဆိုလျှင် ထိုလူသား မျိုးနွယ်စုမှ လူငယ်လေး သူတော်စင်အဆင့် ဆေးလုံးများကို ဖော်စပ်နိုင်ရန် ဆယ်နှစ်ပင် စောင့်နေစရာ မလိုတော့ချေ။ သို့သော်ယည်း ယခုအချိန်၌ တကယ်ကို ရယ်စရာ အကြောင်းအရင်း တစ်ခုကြောင့် သူသည် ဆေးဖော်စပ်ခြင်းကို ဆက်၍ မပြုလုပ်နိုင်တော့ချေ။
သူသည် မည်ကဲ့သို့သော ကျင့်စဉ်ကို ကျင့်ကြံထားသလဲ၊ သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် မည်ကဲ့သို့ ထူးခြားနေလဲ ဆိုသည်ကို သူမ မသိချေ။ သို့သော် ရန်ကိုင်၏ လေးနက်နေသော အမူအရာကို မြင်လိုက်သည်နှင့် သူနောက်ပြောင်နေသည် မဟုတ်သည်ကို သူမ သိလိုက်၏။
ရန်ကိုင်ကို စိုက်ကြည့်နေရင်း လီရုန်စိတ်ထဲ အနည်းငယ် ခါးသီး၊ ကူကယ်ရာ မဲ့သွားခဲ့ရ၏။
သူမတို့ ကလန် ဤနေရာ၌ ပိတ်လှောင်ခံထားရသည်မှာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာမြင့်ခဲ့လေပြီ။ ဤနေရာတွင် ရှိနေသော လူအားလုံး၏ အကြီးမားဆုံးသော ဆန္ဒသည် ယခုနေရာမှ ထွက်ခွါနိုင်ဖို့ပင်။ သို့သော်လည်း မျှော်လင့်ချက် ရေးတေးတေးလေးကို မြင်လိုက်ကာ ထိုမျှော်လင့်ချက်လေးသည် ရေစုန်မျှောသွားတော့မည့် ပုံပင်။
ထိုသတင်းကို ကြားလိုက်သည်နှင့် သူမတို့ ကလန်သားများ၏ စိတ်ပျက်အားလျော့နေသော အမူအရာကိုပင် လီရုန် စိတ်ကူးနိုင်ပေ၏။
ခေါင်းခြောက်အောင် စဉ်းစားပြီးနောက် လီရုန်၏ မျက်နှာလှလှလေး ရုတ်တရက် ဝင်းပသွားခဲ့ပြီး ရေရွတ်လိုက်၏ “ငါတို့ဆီမှာ ယန်ဓါတ်ပါတဲ့ ဘာအဖိုးတန် ရတနာမှ မရှိပေမယ့် နင့်ပြဿနာကို ဖြေရှင်းပေနိုင်မယ့် နေရာတစ်ခု ဒီဆန်းကြယ် လောကငယ်ထဲမှာ ရှိတယ်…”
“ဘယ်နေရာလဲ” ရန်ကိုင်က စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ပြန်မေးလိုက်၏။ ယန်အရည်စက်သာ မရှိလျှင် သူလုံးဝကို ဒုက္ခရောက်ရပေလိမ့်မည်။ သူသာ ဆေးစွမ်းရည်ကို ဆက်၍ တိုးတက်အောင် မလုပ်ဆောင်နိုင်ပါက ရှေးဟောင်း နတ်ဆိုး ကလန်သည်လည်း သူ့အား တန်ဖိုးထားတော့မည် မဟုတ်ချေ။ ထိုအခါက လီရုန် သူ့အား အလေးပေးလျှင်ပင် သူ့ကို စောင့်နေသည်မှာ သေခြင်းတရားပင် ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။
လီရုန်သည် ရန်ကိုင် မေးခွန်းကို ပြန်မဖြေဘဲ မျက်မှောင်ကြုံ၍ တစ်ခဏ စဉ်းစားလိုက်ပြီးနောက် ပြန်ပြောလိုက်၏ “အခုလောလောဆယ် နားနေနှင့်လိုက်ဦး။ နှစ်ရက်ကြာရင် ငါနင့်ကို အဖြေပြန်ပေးမယ်”
ရန်ကိုင်က ယဲ့ယဲ့လေး ခေါင်းပြန်ညိတ်ပြလိုက်၏။
လီရုန် အလျင်အမြန် ထွက်သွားလေ၏။
သူ့တွင် ယန်အရည်စက် ကုန်တော့မည် ဖြစ်ရာ ရန်ကိုင်သည် ဆေးပညာရပ်ကို ဆက်၍ မလေ့ကျင့် ရဲတော့ချေ။ ယခု ပျင်းနေသည်နျင့် ရန်ကိုင်သည် ကွမ်းအာကိုခေါ်၍ နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား မြို့တစ်ဝက် လှည့်ပတ် ကြည့်လေ၏။
ယခု တွေ့ကြည့်မှပင် သူသည် ဤလောကငယ်ထဲသို့ ရောက်သည့် အချိန်ကတည်းမှစ၍ ကျောက်တုံးခန်းလေးထဲမှ ထွက်လေ့ မရှိသည်ကို ရန်ကိုင် သတိပြုမိလိုက်၏။ သူသည် နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် လူများနှင့် မျက်နှာချင်း မဆိုင်ချင်သလို သူတို့၏ အာရုံကို မဆွဲဆောင်လိုသောကြောင့် တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖြစ်ပြီး အဓိကအကြောင်းအရင်းမှာ ရန်ကိုင်သည် ဆေးဖော်စပ်ခြင်း၌သာ အာရုံဝင်စား နေသောကြောင့် ဖြစ်၏။
ယခု သူ့တွင် အားလပ်ချိန် ရှိလာခဲ့ပြီ ဖြစ်ရာ ရန်ကိုင်သည် အပျင်းပြေ မြို့တစ်ပတ် လျှောက်ပတ် ကြည့်ချင်မိ၏။
နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား မြို့တော်၏ လေးထောင့် ကွက်လပ်ကျယ်ကြီး တစ်ခု၌ ကြီးကျယ်မြင့်မြတ်သော ရုပ်ထုကြီး တစ်ခုကို ရန်ကိုင် တွေ့လိုက်ရ၏။
ထိုရုပ်ထုကို ဖန်တီးထားခဲ့သည်မှာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာမြင့်ခဲ့ပြီ ဖြစ်သော်လည်း ရုပ်ထုသည် ကြီးကျယ် မြင့်မြတ်သော အရှိန်အဝါကို ပေးစွမ်းနေဆဲ။ ရုပ်ထုကြီးနား ဖြတ်သွားသည့် လူတိုင်း ရုပ်ထုကြီးကို လေးစားသည့် အကြည့်ဖြင့် ကြည့်ကြည့်သွားကြ၏။
ရုပ်ထုကို မော့ကြည့်လိုက်သည့် အခိုက် ထိုရုပ်ထုထဲ သူ့ကိုယ်ထဲမှ ရွှေရောင်အရိုးခြောက်နှင့် အပြန်အလှန် ပဲ့တင်ထပ်ရိုက်ခတ်သွားသည့် ပုန်းကွယ်နေသော စွမ်းအင် တစ်ခုရှိနေသည်ကို ရန်ကိုင် အာရုံခံမိလိုက်၏။ ထိုပုန်းကွယ်နေသော စွမ်းအင်ကြောင့် ရွှေရောင် အရိုးခြောက်ထဲရှိ မိစ္ဆာစွမ်းအင်တို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာ လုမတတ် ဖြစ်သွားခဲ့ရ၏။
ရန်ကိုင် အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး သူ့မျက်နှာသည်လည်း ဖြူလျော်လာခဲ့ကာ ချွေးသံတရွှဲရွှဲ ဖြစ်လာခဲ့လေ၏။
ယခုအချိန်၌ သူ့စိတ်ထဲ အသံတစ်သံ ပဲ့တင်ထပ်နေခဲ့၏။ ထိုအသံကို နားထောင်ရန် ကြိုးစားကြည့်လိုက်သည့်အခါ အသံသည် ရုတ်တရက် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေ၏။
“ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ” ရုတ်တရက်ကြီး အကောင်းအတိုင်း ဖြစ်နေသော ရန်ကိုင်သည် မည်သည့် အတွက်ကြောင့် ယခုကဲ့သို့ ရုတ်တရက်ကြီး ဖြစ်သွားရမှန်း သူမနားမလည်နိုင်ချေ။
“ဘာမှမဟုတ်ဘူး။ အခန်းတွင်းအောင်းတာ ကြာသွားလို့ပါပဲ” ရန်ကိုင် မျက်ဝန်းအစုံ လက်သွားခဲ့၏။
“အဲ့ဒါ ဘယ်သူ့ ရုပ်ထုကြီးလဲ” ရန်ကိုင်က မေးလိုက်၏။
“ငါတို့ ဘိုးဘေးတွေရဲ့ ဆရာလေ။ မဟာနတ်ဆိုး နတ်ဘုရားရဲ့ ရုပ်ထုပေါ့” ကွမ်းအာသည် လေးစားမှုတို့ ဖိတ်စင် ရွှန်းလက်နေသည့် မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် ရုပ်ထုကို ကြည့်ရင်း ရှင်းပြလိုက်၏။
“မဟာနတ်ဆိုး နတ်ဘုရားလား” ရန်ကိုင် ထိတ်လန့်သွားခဲ့၏။
“ဟုတ်တယ်၊ ကြီးကျယ်မြင့်မြတ်တယ်မလား။ မဟာ နတ်ဆိုး နတ်ဘုရား အသက်ရှင်စဉ်တုန်းက ငါတို့ နတ်ဆိုး မျိုးနွယ်စုက ဒီလောကကြီး တစ်ခုလုံးကို လွှမ်းမိုးခဲ့တာ။ အဲ့အချိန်တုန်းက နင်တို့ လူသားမျိုးနွယ်စုနှင့် မွန်းစတား မျိုးနွယ်စုဆိုတာ ငါတို့ အောက်မှာပဲ ရှိတာ”
“ကြမ်းလိုက်တာ”
“မဟာနတ်ဆိုး နတ်ဘုရားက တကယ်ကို ကြမ်းလွန်းတာ။ သူ့ခွန်အားက ခန့်မှန်းတိုင်းတာလို့ကို မရဘူး။ သူအသက်ရှင်စဉ် တုန်းက ဘယ်သူမှ သူ့ပြိုင်ဘက် မဟုတ်ခဲ့ဘူး”
“အဲ့လို အားကောင်းတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်က အခု ဘယ်ရောက်နေတာလဲ”
“ငါလည်း မသိဘူး” ကွမ်းအာက ခေါင်းခါလိုက်၏။
“အဲ့လိုဆိုရင် နင်တို့ ဘိုးဘေးတွေကို ဒီနေရာမှာ ဘာလို့ ပိတ်လှောင်ထားခဲ့ရတာလဲ။ ဘယ်လို အမှားမျိုးများ ကျူးလွန်ခဲ့လို အခုလိုမျိုး လုပ်ခဲ့ရတာလဲ’
“မသိဘူး…” ရန်ကိုင် မေးသမျှ မေးခွန်းတိုင်းကို မဖြေနိုင်ရာ ကွမ်းအာမှာ ရှက်ရှက်ဖြင့် စိတ်တို ဒေါသထွက်သွားခဲ့ကာ ပြန်အော်ပြောလိုက်လေ၏ “နင်ဘာလို့ ဒီလိုမေးခွန်းတွေကို ရုတ်တရက်ကြီး လာမေးနေရတာလဲ။ အရမ်းကို စိတ်ညစ်ဖို့ ကောင်းတာပဲ”
Martial Peak
အထွတ်အထပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ- Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little devil
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
——————————————————————
အပိုင်း(၆၅၁) မီးတောင်
——————————————————————
ရန်ကိုင်သည် မေးခွန်းပေါင်းများစွာ မေးခဲ့သော်လည်း မဖြေနိုင်ခဲ့သည့် အတွက်ကြောင့် ကွမ်းအာသည် မြို့ထဲသို့ ရန်ကိုင်နှင့်အတူ ဆက်လက် လည်ပတ်ချင်စိတ် မရှိတော့ဘဲ စိတ်တိုတိုဖြင့်သာ ကျောက်တုံးခန်းလေးဆီသို့ ပြန်လာလိုက်၏။ သူ့ကို ပြန်ပို့ပြီးသည်နှင့် ချက်ချင်း ပြန်ထွက်သွားလေ၏။
မဟာနတ်ဆိုး နတ်ဘုရား ရုပ်ထုကို မြင်သည့် အခိုက်အတန့်ကို ပြန်စဉ်းစားရင်း ရန်ကိုင် စိတ်ရှုပ်ရှုပ်ဖြင့်သာ ခေါင်းခါရမ်းလိုက်လေ၏။
ထိုအသံသည် အစစ်အမှန်လော၊ အတုအယောင်လော ဆိုသည်ကို သူမသိချေ။ ရေကုန်ရေစမ်း စုံစမ်းချင်သည် ဆိုလျှင်ပင် သူ့တွင် ထိုကဲ့သို့ လုပ်နိုင်စွမ်းမရှိ။ ထို့ကြောင့် ထိုကိစ္စကို ယခုလောလောဆယ် လျစ်လျူရှုထားရုံသာ တတ်နိုင်ပေမည်။
နှစ်ရက်ကြာပြီးနောက် လီရုန်နှင့် ဟန်ဖေးတို့ သူ့ဆီ ရောက်ရှိလာခဲ့၏။
ဟန်ဖေးပါ မည်သည့်အတွက်ကြောင့် ရောက်ရှိလာသည်ကို နားမလည်ရာ ရန်ကိုင် မျက်မှောင် ကြုံ့လိုက်ပြီး မေးလိုက်၏ “ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ”
လီရုန်သည် အသာအယာသာ ခေါင်းခါရမ်းလိုက်လျက် “နင်လိုအပ်တာ ငါတို့မှာ ရှိမနေဘူး။ နင်က လိုအပ်နေတယ် ဆိုမှတော့ နင်ကိုယ်တိုင်ပဲ သွားယူရမှာပေါ့”
“ကျုပ်ဘာသာ သွားယူရမှာလား” ရန်ကိုင် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားခဲ့လေ၏။
“ဟုတ်တယ်၊ အဲ့ဒါကြောင့် နင့်ကို နှစ်ရက်စောင့်ခိုင်းခဲ့တာ။ သွားရမယ့်နေရာဆီ ဟန်ဖေး နင့်ကို လိုက်ပို့ပေးလိမ့်မယ်”
ဟန်ဖေး၏ ပိုင်နက်သည် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား မြို့တော်၏ အခြားတစ်ဖက်တွင် ရှိနေသည့် အတွက်ကြောင့် လီရုန်သည် ဟန်ဖေးကို ခေါ်ရန် ရန်ကိုင်ကို နှစ်ရက် စောင့်ခိုင်းခဲ့ခြင်း ဖြစ်လောက်၏။
ရန်ကိုင်သည် ထိုအေးစက်စက် အမျိုးသမီးကို တစ်ချက် စောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်ပြီး ခေါင်းသာညိတ်လိုက်ကာ ဘာမှ ဆက်၍ မမေးခဲ့ချေ။
“အဆင်သင့်ဖြစ်ရင် သွားကြတာပေါ့” ဟန်ဖေးသည် အပိုစကားများ ပြောနေခြင်း မပြုဘဲ ရန်ကိုင်ကိုသော အေးစက်စက် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်၏။
“ကျုပ်မှာလည်း ဘာမှ ပြင်စရာ မရှိတော့ဘူး”
“ကောင်းတယ်” ပြောပြီးသည်နှင့် ဟန်ဖေးသည် ရန်ကိုင်၏ အခန်းထဲမှ လမ်းလျှောက်ထွက်သွားလိုက်လေ၏။
“သတိထားဦးနော်” လီရုန်က သတိပေးလိုက်ရာ ရန်ကိုင်သည် သူ့လက်ကိုသာ ဝှေ့ရမ်းပြလိုက်ပြီး ဟန်ဖေးနောက်မှ လိုက်သွားလေ၏။
ရန်ကိုင် ကျောက်တုံးခန်းထဲမှ ထွက်သွားသည်နှင့် ဟန်ဖေးသည် အလင်းတန်းတစ်ခု အသွင်ပြောင်းလျက် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေ၏။ သို့သော် သူသည် နေရာတွင်သာ ရပ်၍ စောင့်ကြည့်နေခဲ့၏။
လီရုန်သည် သံသယအကြည့်ဖြင့် ရန်ကိုင်ကို လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်၏။
တစ်ခဏကြာသည်အထိ ရန်ကိုင်သည် မလှုပ်ရှားသေးရာ ဟန်ဖေးလည်း ပြန်လှည့်လာခဲ့ရလေ၏။ ရောက်သည်နှင့် မျက်မှောင်ကြုံ့ကာ “နင်ဘာလုပ်နေတာလဲ။ ဘာလို့ လိုက်မလာတာလဲ”
“ကျုပ်မှာ အစစ်အမှန်ချီ အများကြီး မကျန်တော့ဘူးလို့ ပြောပြီးသွားပြီလေ။ ကျုပ်တို့ သွားမယ့်နေရာဆီ ပျံသန်းသွားရင် အစစ်အမှန်ချီ အများကြီး ကုန်မှာပဲ မဟုတ်ဘူးလား” ရန်ကိုင်က ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်လေ၏။
“အဲ့တော့ နင်ငါ့ကို ဘာလုပ်စေချင်နေတာလဲ” ဟန်ဖေး ထပ်မံ၍ မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့၏။
“ကျုပ်ကို သယ်သွားပေး” ရန်ကိုင်က လေးနက်သည့် လေသံဖြင့် ဆိုလိုက်၏။ ထိုစကားကို ကြားလိုက်သော် ဟန်ဖေး ပို၍ စိတ်ညစ်သွားခဲ့ပြီး “ဟန့်၊ ငါက နင့်ကို သယ်သွားပေးရမယ်ပေါ့၊ ဟုတ်လား”
“ကျုပ်က ခင်ဗျားကို အသားယူဖို့ ကြိုးစားနေတာ မဟုတ်သလို ခင်ဗျားရဲ့ အဆင့်အတန့်ကို နိမ့်ကျသွားအောင် လုပ်ခိုင်းနေတာလည်း မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒါက လုံးဝကို သင့်တော်တဲ့ ရွေးချယ်မှုတစ်ခုပဲမို့ အခုလိုမျိုး လုပ်ခိုင်းရတာ” ရန်ကိုင်က ခက်ထန့်သည့် လေသံဖြင့် ပြန်၍ ငြင်းချက်ထုတ်လိုက်၏။
လီရုန် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး တစ်ခဏကြာပြီးနောက် ဟန်ဖေးကို ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။
ဟန်ဖေးသည် အံတင်းတင်းသာ ကြိတ်လိုက်ပြီး ဘာမှ ပြန်မပြောခဲ့ချေ။ သူမ၏ လက်ကလေးကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်ရာ စွမ်းအင်လှိုင်းတစ်ခုသည် ရန်ကိုင်ကို ရစ်ပတ်သွားခဲ့ပြီး သူမနဲ့ အတူ ခေါ်ဆောင်သွားခဲ့လေ၏။
ဟန်ဖေးသည် အေးစက်စက် စိတ်နေစိတ်ထားနှင့် မိန်းကလေး တစ်ယောက်ဖြစ်ရာ လိုရင်းတိုရှင်း ပြေရသည်ကိုသာ နှစ်သက်၏။ ထိုကဲ့သို့သော မိန်းမမျိုးသည် တစိမ်းလူနှင့် ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆံရသည်ကို မကြိုက်မှန်း သိထားလေရာ ရန်ကိုင်သည်လည်း သူ့ဘက်မှ အရင်စ၍ စကားစလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ထို့ကြောင့် မျက်လုံး မှိတ်၍သာ သူမခေါ်သွားသည်ကို ခွင့်ပြုထားလိုက်၏။
ဆန်းကြယ်သော လောကငယ်သည် အပြင်လောကကြီးနှင့် အရမ်းကို ကွာခြားလှ၏။ ဤနေရာ၌ နေ၊လ၊ကြယ်၊ နေ့၊ ည မရှိချေ။ ကောင်းကင်တစ်ခုလုံးသည် ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေသော အရိပ်၊ အလင်း ရောယှတ်မှုတို့ဖြင့်သာ ပြည့်နေခဲ့၏။ မြေပြင်သည်လည်း ကျယ်ပြောပြီး အရိုင်းဆန်ကာ ဟိုတစ်စ၊ ဒီတစ်စ ပေါက်ရောက်နေသော မြက်ပင်များကို တွေ့နေရ၏။
ရံဖန်ရံခါ၌ မွန်းစတားသားရဲ အနည်းငယ်ကို တွေ့ရတတ်၏။
ဤသို့ဖြင့် ရန်ကိုင်နှင့် ဟန်ဖေးတို့သည် တစ်လမ်းလုံး စကားမပြောဘဲ တောက်လျှောက် ခရီးနှင်လာခဲ့ကြ၏။ အချိန် တစ်ခု ကြာညောင်းသွားပြီးနောက် လေထုအပူချိန်သည် တဖြည်းဖြည်းချင်း မြင့်တက်လာခဲ့၏။ ထိုအခြင်းအရာကို သတိပြုမိသည်နှင့် ရန်ကိုင် စိတ်မလှုပ်ရှားဘဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့၏။
ထိုကဲ့သို့သော ပူပြင်းသည့် အရှိန်အဝါမျိုးသည် သူလိုအပ်နေသော စွမ်းအင်ပင် ဖြစ်ချေ၏။
အချိန် ကြာလာသည်နှင့်အမျှ အပူချိန်သည်လည်း မြင့်သထက် မြင့်တက်လာခဲ့၏။
နှစ်ရက်ကြာ သွားလာပြီးနောက် မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းအောက် တစ်နေရာ၌ တလက်လက် တောက်ပနေသော ရွှေနီရောင်ကို ရန်ကိုင် လှမ်း၍ မြင်တွေ့လိုက်ရ၏။
ယခုအချိန်၌ လေထုထဲရှိ ယန်ယွမ်ချီ ပမာဏသည် အတော့်ကို မြင့်မားသိပ်သည်း နေခဲ့လေပြီ။ ကျင့်စဉ်ကို လှည့်ပတ်ရုံဖြင့်လျှင် အစစ်အမှန် ယန်ယွမ်ချီကို အလျင်အမြန် ပြန်လည် ဖြည့်တင်းနေနိုင်ခဲ့လေပြီ။
ဆန့်ကျင်ဘက် အနေဖြင့် ဟန်ဖေးသည် သူမ၏ ကျင့်စဉ်ကို လှည့်ပတ်၍ ထိုယန်ချီများကို ခုခံနေခဲ့ရ၏။
ယန်ယွမ်ချီသည် နတ်ဆိုးချီ၏ အိမ်မက်ဆိုး ဖြစ်၏။ အားကောင်းလှသော ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန် ကျင့်ကြံသူ များပင် ထိုအချက်ကို လျစ်လျူမရှူထားနိုင်ချေ။ သို့သော် ဟန်ဖေးကဲ့သို့ အားကောင်းသော ပညာရှင်များကမူ သာမန် ယန်စွမ်းအင် တိုက်ခိုက်မှုများကို ခုခံနိုင်ပေ၏။
အချိန်အတော်ကြာအောင် ပျံသန်းလာပြီးနောက် ယန်ယွမ်ချီ သိပ်သည်းနှုန်းသည် မြင့်သထက် မြင့်လာခဲ့ကာ ဟန်ဖေးသည်လည်း နောက်ဆုံး၌ ရပ်တန့်လိုက်လေ၏။ လေထဲတွင် ဝဲလျက် နှစ်ယောက်စလုံး အောက်သို့ ငုံ့ကြည့်လိုက်၏။
အောက်၌…
လေပြင်းတိုက်ခတ်နေသော တောင်တန်းကြီးတစ်ခုရှိပြီး ဧရာမသားရဲ ပါးစပ်ကြီးနှင့် ဆင်တူသော မီးတောင်ဝကြီး တစ်ခု ရှိနေခဲ့၏။ ထိုမီးတောင်ဝကြီးမှ တစ်ဆင့် ပလုံစီထနေသော ချော်ရည်များကို ရန်ကိုင် လှမ်း၍ မြင်တွေ့နေခဲ့ရ၏။
ထိုနေရာရှိ ယန်ယွမ်ချီသည် လွန်စွာကိုမှ သိပ်သည်းလေရာ ကျောက်တုံးများပြင် ချော်ရည်အဖြစ် အရည်ပျော်ကြရ၏။
ရံဖန်ရံခါ ထိုထဲရှိ ချော်ရည်ပူတို့သည် မြင့်တက်လာခဲ့ပြီး တောင်အောက်သို့ စီးကျသွားခဲ့၏။
ထို့အပြင် ရန်ကိုင် ရင်ဘတ်တွင်းရှိ မူလယန်သည်လည်း ပြင်းပြင်းထန်ထန်ကို တုန့်ပြန်နေခဲ့ရာ ထိုအောက်ဘက်ရှိ ယန်ယွမ်ချီ သိပ်သည်းမှုသည် ရူးချင်စရာ ကောင်းလောက် သည်မှာ သံသယ ရှိစရာ မလိုချေ။
သူ့ရင်ဘတ်တွင်းရှိ မူလယန်သည် ယန်ယွမ်ချီ၏ တည်ရှိမှုကို အာရုံခံမိမှသာ ထိုကဲ့သို့ တုန့်ပြန်ခြင်း ဖြစ်၏။ သူ့ဘဝ တစ်သက်သာ မူလယန် ယခုကဲ့သို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် တုန့်ပြန်သည်ကို တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှ မကြုံတွေ့ခဲ့ဖူးချေ။ ထို့ကြောင့် ထိုမီးတောက်အောက်၌ ပုန်းကွယ်နေသော လွန်စွာကိုမှ အားကောင်းလှသည့် ယန်စွမ်းအင် အရင်းအမြစ် တစ်ခုခု ရှိကို ရှိနေရပေမည်။
“ဒီနေရာပဲ” ဟန်ဖေး ပြောလာခဲ့၏ “ဒီလောက် သိပ်သည်းတဲ့ ယန်စွမ်းအင် နင့်လိုအပ်ချက်နဲ့ ကိုက်ညီလောက်တယ်မလား။ ငါသိသလောက်ဆို အဲ့ချော်ရည်တွေ အောက်ဘက်မှာ ယန်သလင်းကျောက်ရိုင်းတွေ ရှိတယ်။ နင်ယူနိုင်ရင် ကြိုက်သလောက် ယူလို့ရတယ်။ ငါတို့ ရှေးဟောင်း နတ်ဆိုး ကလန်က အဲ့လိုအရာမျိုးတွေကို မလိုအပ်ဘူး”
ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။
“ငါနင့်ကို ခေါ်သွားပေးမယ်။ သင့်တော်တဲ့ နေရာတစ်ခု ရှာပြီး နင့်ဘာသာ ကျင့်ကြံပေတော့” ဟန်ဖေးသည် ရန်ကိုင်ကို စွမ်းအင်ဖြင့် ရစ်ပတ်ပြီး အောက်သို့ ခေါ်သွားပေးလိုက်၏။
ဘာကိုမဆို အရည်ဖျော်ပစ်နိုင်သော ချော်ရည်ပူများနှင့် ရင်ဆိုင်ရသည်တွင်ပင် ထိုအေးစက်စက် အမျိုးသမီးသည် နည်းနည်းမှ ကြောက်ရွံ့ဟန် မပြ။ ရန်ကိုင်ပင် ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်သွားရလောက်သည့် ကြောက်မက်ဖွယ် စွမ်းအင်တို့ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးမှ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့ပြီး ချော်ရည်များကို ဘေးဘက်သို့ တွန်းထုတ်ကာ လမ်းကြောင်းတစ်ခု ဖန်တီးလိုက်၏။
ထက်ရှသည့် ဓါးတစ်စင်းအလား ဟန်ဖေးသည် ချော်ရည်များကို ထိုးခွဲသွားခဲ့လေ၏။
မည်သည့် အန္တရာယ်မှ မရှိချေ။ သူတို့ ဖြတ်သွားပြီးသည်နှင့် ထိုလမ်းကြောင်းသည် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ပိတ်သွားခဲ့၏။ ရန်ကိုင် လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ရာ ချော်ရည်ပင်လယ်ကြီးမှ လွဲ၍ အခြားဘာကိုမှ မတွေ့ခဲ့ရချေ။
ထိုမိန်းမ မည်မျှအားကောင်းသည်ကို ရန်ကိုင် ယခုမှပင် အတော်နားလည်သွားခဲ့ရ၏။
သူတော်စင်များသည် ဤလောကကြီး၌ အထွဋ်အထိပ် ပညာရှင်များ ဖြစ်၏။ ထိုမိန်းမသည် မည်သည့်အဆင့် သူတော်စင် ဖြစ်သည် ဆိုသည်ကိုမူ ရန်ကိုင် မသိချေ။
အချိန်အတော်ကြာအောင် ဖြတ်သန်းလာပြီး နောက်ဆုံး၌ ဟန်ဖေးသည်လည်း ထိုယန်ချီကို ခုခံရန် ခက်ခဲလာသည့် ပုံပင်။ ဤနေရာ၌ ရှိနေသော ယန်ယွမ်ချီသည် သူမပင် လျစ်လျူ မရှုဝံ့သည်အထိ သိပ်သည်းလှလေ၏။
ချွေးသီးလုံးလေးများ သူမ၏ နဖူးထက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး စွဲမက်ဖွယ် သင်းရနံ့တို့ ရန်ကိုင် နှာခေါင်းဝထံ ပျံလွင့်လာခဲ့ရာ ရန်ကိုင်မှာ ကိုးယိုးကားယား ဖြစ်သွားခဲ့လေ၏။
ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားသည်ကို သတိပြုမိသည်နှင့် ဟန်ဖေးသည် ရန်ကိုင်ကို အေးစက်စက် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး လှုပ်ရှားနေသည်ကို ရပ်တန့်၍ မေးလိုက်၏ “ဒီမှာ အဆင်ပြေလား”
“ပြေတယ်” ရန်ကိုင်က အလျင်အမြန် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။
“ပြေတယ်ဆိုရင် ဒီမှာပဲ ကျင့်ကြံတော့” ဟန်ဖေးသည် သူမ၏ လက်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်ပြီး အနားရှိ ချော်ရည်ကို ထိုးခွဲလိုက်ကာ မီးတောင်ထဲ လိုဏ်ဂူတစ်ခု ဖန်တီးလိုက်၏။ ထိုလိုဏ်ဂူသည် ရန်ကိုင်တစ်ကိုယ်စာ ဝင်ထိုင်ရုံလောက်သာ ကျယ်ဝန်းကြီးမား၏။
ထိုနေရာ၌ စွမ်းအင်အကာအရံ အနည်းအကျဉ်း ချထားလိုက်ပြီးနောက် ဟန်ဖေးသည် ရန်ကိုင်ကို လိုဏ်ဂူထဲ ပစ်ထည့်လိုက်ပြီး အေးစက်စက် လေသံဖြင့် ဆိုလိုက်၏ “လူသား၊ ဥာဏ်နီဥာဏ်များဖို့ မကြိုးစားနဲ့။ နင်လိုအပ်တဲ့ ယွန်ယွမ်ချီကိုသာ စုပ်ယူနေလိုက်။ တစ်လကြာရင် ငါနင့်ကို လာပြန်ခေါ်မယ်”
“အင်း”
ဟန်ဖေးသည် မသွားခင် ရန်ကိုင်ကို တစ်ချက် လှည့်ကြည့်သွားခဲ့ပြီးနောက် ချော်ရည်ပူထဲ တိုးဝင် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေ၏။
သူမ ထွက်သွားပြီးနောက် ရန်ကိုင်သည် အသက်ပြင်းပြင်း တစ်ချက်ရှူလိုက်ပြီး ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို စူးစမ်းကြည့်လိုက်၏။
လိုဏ်ဂူသည် အကြမ်းခံ၍ လုံခြုံ၏။ တကယ်တော့ ထိုလိုဏ်ဂူကို သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်က ဖန်တီးခဲ့ခြင်းပင် မဟုတ်လေလော။ ရန်ကိုင်သည် ချော်ရည်ကို မကြောက်သော်လည်း ထိုချော်ရည်ထဲသာ ပိတ်မိပြီး လမ်းပျောက်သွားခဲ့ရင် တကယ်ကို ပြဿနာ များပေလိမ့်မည်။
ထိုင်ချလိုက်ပြီးနောက် အစစ်အမှန် ယန်ကျင့်စဉ်ကို စတင် လှည့်ပတ်လိုက်လေ၏။
သူစတင် ကျင့်ကြံသည်နှင့် သူ့မွှေးညင်းပေါက်များ အားလုံး ပွင့်သွားပြီး ဘေးပတ်ဝန်းကျင်မှ များပြားလှသော ယန်ယွမ်ချီများကို အရူးအမူး စတင် စုပ်ယူတော့လေ၏။
ရန်ကိုင် မျက်နှာ ဝင်းပသွားခဲ့ရလေ၏။ ဤမျှ သိပ်သည်းလှသော ယန်ဓါတ် စွမ်းအင်များကို သူတစ်ခါမှ မခံစားဖူးခဲ့ရာ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး လွန်စွာကိုမှ သက်သောင့် သက်သာ ရှိနေခဲ့၏။
အရည်စက် ကျသံများ ရန်ကိုင် ခန္ဓာကိုယ်ထဲ ပဲ့တင် ထပ်နေခဲ့၏။ အသက်(၃၀) ရှိုက်စာ ကုန်ဆုံးပြီးနောက် ယန်အရည်စက်အသစ် ထပ်မံ ဖြစ်တည်လာခဲ့၏။
ယခု ရန်ကိုင်၏ ကျင့်ကြံခြင်းသည် ယခင်ကနှင့် မတူတော့ချေ။ ယခုလက်ရှိ သူ့အစစ်အမှန်ချီ၏ သိပ်သည်းမှု၊ သန့်စင်မှုသည် ယခင်နှင့် ယှဉ်လျှင် အဆများစွာ ပိုမို မြင့်တက်လာခဲ့လေပြီ။
ထို့ကြောင့် သူသည် ယန်အရည်စက် တစ်စက်ကို ဖြစ်တည်စေချင်သည် ဆိုပါက ယခင် အဆများစွာ ပိုမို သာလွန်သော ယန်ယွမ်ချီကို စုပ်ယူရမည်ဟု ဆိုလိုက်ခြင်းပင် မဟုတ်လေလော။
ထိုသို့ဆိုလျှင်ပင် ယခုနေရာ၌ ရန်ကိုင်သည် ယန်အရည်စက် တစ်စက် ဖန်တီးရန် အသက်(၃၀) ရှိုက်စာသာ လိုအပ်၏။
ထိုကဲ့သို့သော အမြန်နှုန်းသည် ရန်ကိုင် စိတ်ကူး ထားသည်ထက်ပင် ပို၍ မြန်ဆန်နေသေး၏။
ဤနေရာရှိ ပတ်ဝန်းကျင်သည် သူ့ကျင့်ကြံခြင်းအတွက် လွန်စွာကိုမှ ကောင်းမွန် သင့်တော်လှ၏။
အစက်ကျသံများ တရစပ် မြည်ဟည်းနေခဲ့ပြီး မကြာခင်မှာပင် ရန်ကိုင်သည် အချိန်စီးဆင်းမှုကို သတိမမူမိတော့ဘဲ ကျင့်ကြံခြင်းထဲသာ ဈာန်ဝင်စားသွား ခဲ့လေ၏။
မီးတောက်အောက်ခြေရှိ၊ ပွက်ပွက်ဆူနေသော ချော်ရည်ပူထဲ ရန်ကိုင်သည် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်စွာဖြင့် တင်ပလင်ခွေထိုင် ကျင့်ကြံနေခဲ့၏။
———————————-
ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်၏ ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဖြစ်သော ချူကျန်း၏ ပိုင်နက်သည် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားမြို့တော်၏ အရှေ့ဘက် ကီလိုမီတာထောင်ကျော်တွင် တည်ရှိသည်။
ယခုအချိန်၌ ချူကျန်းသည် နန်းတော်၏ အဓိကခန်းမထဲတွင် ထိုင်နေရင်း သူယုံကြည်ရသော လက်အောက်ငယ်သား၏ ပြန်လည် တင်ပြချက်ကို နားထောင်နေခဲ့၏။ ခဏအကြာ၌ သူ့မျက်နှာထက် စိတ်လှုပ်ရှားသည့် အရိပ်အယောင်တို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး “မင်းပြောချင်တာက၊ အပြင်လူသားက နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား မြို့တော်ကနေ ထွက်သွားတယ်ပေါ့”
“ဟုတ်ပါတယ်ဆာ၊ သူ့ကို ဗိုလ်ချုပ်ကြီးဟန်ဖေးက ခေါ်သွားတာပါ” ထိုလူက အလျင်အမြန် ပြန်ပြောလိုက်၏။
“သူတို့ ဘယ်သွားလဲ မင်းသိလား”
“မီးတောင်ရှိတဲ့ ဘက်ကို သွားတဲ့ပုံပဲ”
“မီးတောင်…” ချူကျန်း မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့၏။ ထိုနေရာသည် ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်၏ တားမြစ် နေရာတစ်ခု ဖြစ်၍ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးများပင် အမှန်တကယ် မလိုအပ်ပါက ထိုနေရာသို့ မသွားချင်ကြချေ။
ထိုနေရာသည် သူတို့အတွက် အရမ်းကို အန္တရာယ် များသည်ဟု မဆိုလိုချေ။ သူတို့၏ မသိစိတ်ကသာ ထိုပူပြင်းလှသော ယန်ယွမ်ချီကို ရှောင်ရှားချင်ကြခြင်း ဖြစ်၏။
“သူတို့ ဘာလို့ မီးတောင်ဆီ သွားကြတာလဲ” ချူကျန် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့လေ၏။
အရေးကြီးသည့် အရင်းအရင်းမရှိဘဲ ဟန်ဖေး အနေဖြင့် ထိုလူသားကို မီးတောင်ဆီ ခေါ်သွားရန် မဖြစ်နိုင်ချေ။
“ဒီလို အခွင့်အရေးမျိုးက ရှားပါတယ်ဆိုတော့ ကျုပ်တို့” ထိုလူက တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်းဖြင့် မေးလိုက်၏။
ချူကျန်း မျက်ဝန်းအစုံ မှေးကျဉ်းသွားခဲ့ပြီး သူ့မျက်လုံးထဲ အေးစက်စက် အရိပ်အယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့ကာ လှောင်ပြောင်ပြောဆိုလိုက်လေ၏ “ဒါက ရှားပါးတဲ့ အခွင့်အရေးမှန်း ငါသိတာပေါ့ကွ။ လာခဲ့ အပြင်လူသားကို ငါ့ပိုင်နက်ဆီ လာဖို့ သွားဖိတ်ခေါ်ကြရအောင်”
ချူရန်သည် ရန်ကိုင်အကြောင်း အစဉ်မပြတ် နားစွင့်နေခဲ့ရာ ရန်ကိုင်၏ ဆေးပညာစွမ်းရည် မည်မျှ အထင်ကြီးဖွယ် ကောင်းကြောင်းကို သူသိ၏။
ချူကျန်းသည် လီရုန်ကို ဖိနှိပ်နိုင်ရန် နည်းလမ်းတစ်ခုကို အမြဲတစေ ရှာနေသူ ဖြစ်၏။ ယခုအကြိမ်၌ သူသာ ထိုလူသား ကောင်လေးကို သူ့နယ်မြေဆီ ခေါ်လာပြီး သူတော်စင်အဆင့် ဆေးပညာရှင် တစ်ယောက် ဖြစ်လာအောင် လေ့ကျင့်ပေးနိုင်ကာ သူတို့ ကလန်ကို ဤအချုပ်အနှောင့်မှ လွတ်မြောက်အောင် လုပ်ဆောင်ပေးနိုင်ခဲ့လျှင် သူ့ကလန်သားများ၏ အထောက်အပံ့ကို အလွယ်တကူ ရယူနိုင်ပေလိမ့်မည်။ ထိုအခါကျ လီရုန်သည်လည်း သူမ၏ ရာထူးမှ ဆင်းပေးရပေလိမ့်မည်။
ထို့အပြင် လီရုန်တို့တွင် ဆေးပင် များများစားစား မကျန်တော့သည်ကို ချူကျန်း သိထား၏။ သူ့တွင်မူ အတော်များများ ကျန်ရှိနေသေး၏။ ထိုလူသားကောင်လေးသာ သူ့ဆေးပညာစွမ်းရည်ကို ဆက်လက်၍ တိုးတက်အောင် လုပ်ချင်သည် ဆိုပါက သူတစ်ယောက်သာ သူလိုအပ်သော ဆေးပင်များကို ထောက်ပံ့ပေးနိုင်ပေလိမ့်မည်။
သူ့ရဲ့ အောင်ပွဲခံ အခမ်းအနားကို ပုံဖော်ရင်း ချူကျန်း၏ မျက်ဝန်းအစုံ စိတ်လှုပ်ရှားမှုတို့ဖြင့် ပြည့်လာခဲ့လေ၏။ ထို့ကြောင့် သူ့လက်အောက်ငယ်သားများကို အလျင်အမြန် စတင် အမိန့်ပေးတော့လေ၏။
Martial Peak
အထွတ်အထပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ- Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little devil
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
——————————————————————
အပိုင်း(၆၅၂) တိုက်ပွဲ၏အာရုံစိုက်ရာ
——————————————————————
အချိန်သည် မြန်ဆန်စွာ ကုန်ဆုံးနေခဲ့ပြီး မျက်တောင် တစ်ခတ်အတွင်းမျာပဲ တစ်လ ကုန်ဆုံးသွားခဲ့လေပြီ။
ဤအရာသည် ရှားပါးသော အခွင့်အရေး တစ်ခုမှန်း သိထားသဖြင့် ထိုတစ်လလုံး အစစ်အမှန်ယန်ကျင့်စဉ်ကို အားတက်သရော လှည့်ပတ်ကာ ပတ်ဝန်းကျင်မှ ယန်ယွမ်ချီများကို တောက်လျှောက် စုပ်ယူနေခဲ့လေ၏။
တစ်လကြာပြီးနောက် သူ့ဒန်တန် ပြည့်လာသည်ကို ရန်ကိုင် ခံစားမိလိုက်၏။
ယခုအချိန်၌ သူ့ဒန်တန်ထဲ စုဆောင်းထားသော ယန်အရည်စက် များစွာ ရှိနေခဲ့လေပြီ။ ရောက်လာစဉ်က လုံလောက်သော ယန်အရည်စက် ပမာဏအား မစုပ်ယူနိုင်မည်ကို ရန်ကိုင် စိုးရိမ်နေခြင်း ဖြစ်၏။ သို့သော်လည်း ယခုအချိန်၌ သူ့တွင် ယန်အရည်စက် မည်မျှ ရှိနေသည်ကိုပင် သူမသိတော့ချေ။
သူ့တစ်ကိုယ်လုံး အားအင်တို့ဖြင့် ပြည့်ဖြိုးနေခဲ့လေ၏။
ယခု ယန်အရည်စက်နှင့် ဆိုလျှင် နောက်နှစ်ပေါင်း များစွာလောက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် စိတ်ကြိုက် သုံးနိုင်ပေပြီ။
ရန်ကိုင်သည် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်မှ ယန်ယွမ်ချီများကို အဆက်မပြတ် စုပ်ယူနေလော ချော်ရည်များသည်လည်း ယခင်ကလောက် မပူတော့ချေ။ အေးခဲမည့် အရိပ်အယောင်ပင် ပြနေခဲ့လေပြီ။
ယခုအချိန်၌ အောက်ဆင်းပြီး စူးစမ်းချင်သော်ငြား တစ်လအကြာ၌ ဟန်ဖေးသည် သူ့အား လာပြန်ခေါ်မည်ဟု ပြောထားသဖြင့် ရန်ကိုင်သည် နေရာတွင် ထိုင်စောင့်ရုံသာ တတ်နိုင်ခဲ့၏။
သူသည် ထိုအေးစက်စက် အမျိုးသမီးကို ရန်မစချင်သလို သူ့ကို မေးခွန်းထုတ်မည့် အကြောင်းပြချက်လည်း မပေးချင်ချေ။
အချိန်သည် ကုန်ဆုံးနေခဲ့ပြီး သူစောင့်နေခဲ့သော်လည်း ဟန်ဖေး ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေ၏။
အံတင်းတင်းကြိတ်လိုက်ပြီး လိုဏ်ဂူထဲကနေ ထွက်ကာ ချော်ရည်အောက်ထဲသို့ ငုပ်လျှိုးသွားခဲ့လေ၏။
အောက်ခြေသည် မဆုံးနိုင်တော့သည့်အလား ရှည်လျားလှ၏။ အောက်သို့ ဆက်ဆင်းနေသည်နှင့် အမျှ ဘေးပတ်းဝန်းကျင်မှ အပူစွမ်းအင်သည်လည်း ပြင်းထန်သထက် ပြင်းထန်လာခဲ့၏။ ဤပတ်ဝန်းကျင်သည် သူ့အတွက် လုံးဝကို ပြီးပြည့်စုံလှ၏။ သို့သော်လည်း ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်သား များအတွက်မူ ဤနေရာသည် တားမြစ် ငရဲခန်းတစ်ခု ဖြစ်၏။
ရန်ကိုင်သည် ထွက်ပြေးရန် မစဉ်းစားထားချေ။ ဤလောကငယ်ထဲ၌ သူထွက်ပြေးနိုင်သော မည်သည့်နေရာမှ မရှိသည်ကို ရန်ကိုင်သိ၏။ သူ့လက်ကျန် တစ်ဘဝလုံးကို ဤချော်ရည်ပူထဲ နေချင်သည် ဆိုလျှင်တော့ ဇာတ်လမ်းက တစ်မျိုး ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။
သူသည် ထိုအောက်ဘက်တွင် မည်ကဲ့သို့သော အရာများ ရှိနေသည် ဆိုသည်ကို သိချင်ရုံသက်သက်သာ ဖြစ်၏။
တစ်နာရီလောက် ထိုးဆင်းလာပြီးသည့်တိုင်း အဆုံးကို မမြင်ရသေးချေ။ သို့သော် ဘေးပတ်ဝန်းကျင် အပူချိန်နှင့် ဖိအားသည် သူပင် မတောင့်ခံနိုင်သည့် အဆင့်သို့ ရောက်ရှိ လာခဲ့လေပြီ။
သူ့စိတ်ထဲ တိတ်တဆိတ် ကျိန်ဆဲရင်း စိတ်ပျက်ပျက်ဖြင့်သာ ခေါင်းခါရမ်းလိုက်၏။
ဤနေရာကို စူးစမ်းချင်သော်လည်း သူသာ ဆက်သွားမည် ဆိုပါက သူ့အသက်ကို အာမခံနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ အကျိုးအမြတ် ရရန် မသေချာဘဲနှင့် မည်သည့်အတွက်ကြောင့် မဆင်မခြင် လှုပ်ရှားရပေမည်နည်း။
တစ်ခဏနောက် စဉ်းစားပြီးနောက် မလျှော့ချင် လျှော့ချင်ဖြင့် လက်လျှော့်လိုက်ကာ ပြန်လှည့်ထွက်သွားလေ၏။
နောက်တစ်နာရီ ကြာပြီးနောက် သူ့အရင်နေရာသို့ ပြန်လည် ရောက်ရှိလာခဲ့လေ၏။
သူပြန်ရောက်လာသည့် အချိန်၌ ဟန်ဖေး ရောက်နေခဲ့လေပြီ။ ရန်ကိုင် ထွက်ပြေးသည်သည်ဟု ထင်နေပုံရကာ ဟန်ဖေးသည် အံတကြိတ်ကြိတ်ဖြင့် ရှိနေခဲ့၏။
ရန်ကိုင် ပြန်ပေါ်လာသည်ကို မြင်ပြီးနောက် ချက်ချင်းကို တန်းအော်မေးလိုက်လေ၏ “နင်ဘယ်တွေ ရောက်နေတာလဲ”
“အောက်ကို ဆင်းကြည့်နေတာလေ” ရန်ကိုင်က ပခုံးပြန်တွန့်ပြလိုက်၏။
“အောက်ကိုလား” ဟန်ဖေး မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး “နင်ထပ်ပြီး ဆင်းကြည့်သေးတာလား”
သူမပင် ဆက်၍ မဆင်းကြည့်နိုင်တော့ချေ။ ယခုနေရာသည် သူမ၏ အကန့်အသတ် ဖြစ်၏။ သို့သော်လည်း ထိုလူသား ကောင်စုတ်လေးသည် အောက်သို့ ဆက်၍ ဆင်းကြည့်နိုင်သေး၏။
“ကျုပ်က ယန်အမျိုအစား ကျင့်စဉ်ကို လေ့ကျင့်တာလေ။ ဒီတော့ ကျုပ်က ဒီနေရာမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် သွားလာလို့ ရတာပေါ့” ရန်ကိုင် ရယ်မော၍ ပြန်ပြောလိုက်၏။
သို့သော်လည်း သူ့ရှင်းပြချက်သည် ဟန်ဖေးကို အတော်လေး မကျေနပ်စေခဲ့ပေ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ယန်ကျင့်စဉ်ကို လေ့ကျင့်ထားလျှင်ပင် လုံလောက်သည့် အရည်အချင်း မရှိသရွေ့ သူ့ရဲ့ အားနည်းလှသော ကျင့်ကြံခြင်းနှင့် အောက်ကိုဆင်း၍ စူးစမ်းသည်မှာ မဖြစ်နိုင်သော ကိစ္စတစ်ခု ဖြစ်၏။
သို့သော်လည်း ထိုကိစ္စသည် သူမအလုပ် မဟုတ်လေရာ “နင်လိုချင်တာ ရခဲ့လား”
ရန်ကိုင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။
“အဲ့လိုဆိုရင် သွားကြတာပေါ့။ စီနီယာလီ အခုဆို တော်တော်လေး စိုးရိမ်နေလောက်ပြီ” ပြောပြီးသည်နှင့် ဟန်ဖေးသည် ရန်ကိုင်ကို အစစ်အမှန်ချီဖြင့် ရစ်ပတ်၍ သူမနှင့်အတူ အပေါ်သို့ ခေါ်ဆောင်သွားလေ၏။
မကြာခင်မှာပင် သူတို့နှစ်ယောက်သည် မီးတောင် ထိပ်ဝနားသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့လေ၏။
သို့သော်လည်း ထိုအချိန်တွင် ရန်ကိုင်သည် ဟန်ဖေး၏ လက်ကို ရုတ်တရက် ဖမ်းဆွဲလိုက်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်၏ “နေဦး”
ဟန်ဖေး၏ ခန္ဓာကိုယ် သွယ်သွယ်လေး တောင့်တင်းသွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်ကို ရေခဲတမျှ အေးစက်သည့် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်ကာ “ဘာလဲ”
ယခုလို သူမအသားအား အခြားလူတစ်ယောက်က လာရောက်ထိတွေ့ထိခြင်းကို ဟန်ဖေး မကြိုက်သည့်ပုံပင်၊ အထူးသဖြင့် ယောကျာ်းများပင် ဖြစ်၏။
“ကိုယ်ဘာသာကိုယ် ကြည့်လိုက်တော့” ရန်ကိုင် မျက်နှာ လေးနက်သွားခဲ့ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်လေ၏။
ဟန်ဖေး၏ မျက်ဝန်းအစုံ မှေးကျဉ်းသွားခဲ့ပြီး ကောင်းကင် စိတ်အာရုံကို ထုတ်လွှတ်၍ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ရာ သူမ၏ မျက်နှာ လှလှလေးတစ်ခုလုံး သုန်မှုန်သွားခဲ့ရလေ၏။
ရန်ကိုင်သည်ပင် မီးတောင်တစ်ဝိုက်ရှိ ပုံမှန်မဟုတ်သည့် အခြေအနေကို အာရုံခံနိုင်လေရာ ဟန်ဖေးက မည်သည့် အတွက်ကြောင့် သတိမပြုမိရမည်နည်း။ သူမသည် ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုမစိုက်သောကြောင့်သာ သတိမပြုမိခြင်း ဖြစ်ပေ၏။
“ကြည့်ရတာ ပြဿနာ တက်တော့မယ့်ပုံပဲ” ရန်ကိုင်သည် ကောင်းကင်ပေါ်သို့ ထက်ရှစွာ စိုက်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်၏။
“ဘာမှမပြောနဲ့၊ ဒီကိစ္စကို ငါကိုင်တွယ်လိုက်မယ်” ဟန်ဖေးက နှာခေါင်းရှုံ့၍ နေရာတစ်ခုကို စိုက်ကြည့်ကာ အေးစက်စက် လေသံဖြင့် အော်ပြောလိုက်လေ၏ “ချူကျန်း၊ ထွက်လာခဲ့တော့”
ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်မောရင်း ချူကျန်းသည် ပုန်းကွယ်နေရာမှ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ဟန်ဖေးအား လှောင်ပြောင်တစ်ဝက်၊ တဏှာတစ်ဝက်ဖြင့် စိုက်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်လေ၏ “ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဟန်ဖေး၊ ခင်ဗျားကို ဒီမှာ လာတွေ့ရမယ်လို့ မထင်ထားမိဘူး”
ပြောပြီးသည်နှင့် မျက်ဝန်းအစုံကို မှေးကျဉ်း၍ သုန်မှုန်နေသော အကြည့်ဖြင့် ရန်ကိုင်ကို စိုက်ကြည့်လိုက်၏။ ထို့နောက် ဟန်ဖေးဆီ အကြည့် ပြန်ပြောင်းလိုက်လေ၏။
“ချူကျန်း၊ နင်ဒီမှာ ဘာလုပ်နေတာလဲ” ဟန်ဖေး၏ လေသံသည် ရေခဲတမျှ အေးစက်နေခဲ့ပြီး ချူကျန်းကို စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်ရင်း မေးလိုက်၏။
ဤနေရာသည် ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်၏ တားမြစ် နေရာတစ်ခုဖြစ်၏။ မည်သူကမှ အမှန်တကယ် မလိုအပ်ဘဲ ဤနေရာသို့ လာလိမ့်မည် မဟုတ်လေရာ ချူကျန်းကို ဤနေရာ၌ တွေ့မိခြင်းသည် တိုက်ဆိုင်သည် ဆိုသည်ကို မည်သည့် အတွက်ကြောင့် သူမ ယုံရမည်နည်း။
ထို့ပြင်၊ ချူကျန်း ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့နောက်မှ အားကောင်းသော ပညာရှင်များ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေ၏။ ထိုလူအားလုံးသည် ချူကျန်းပိုင်နက်မှ အားကောင်းသော ပညာရှင်များ ဖြစ်ကြပြီး အားလုံးသည် လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် မီးတောင်ကို ဝိုင်းထားလိုက်ကြလေ၏။
တစ်ဖက်လူသည် အသေအချာကို ပြင်ဆင်လာခဲ့၏။ သူတို့ မီးတောင်ဆီသို့ ရောက်နေကြောင်း သတင်းရ၍ ယခုနေရာမှ ချုံခိုတိုက်ခိုက်ရန် ပြင်ဆင်ထားသည့် ပုံပင်။
“အို၊ ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ ငါက စီနီယာဟန်ဖေးဆီကနေ ဒီလူသားကောင်လေးကို ငါ့ပိုက်နက်ဆီ ခဏလောက် ခေါ်သွားချင်ရုံပါပဲ” ချူကျန်းက လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် ပြန်ပြောလိုက်လေ၏။
“နင်က တကယ်ကို ရဲတင်းနေတာပဲ” ဟန်ဖေးသည် ချူကျန်းကို ဒေါသတကြီး စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး “ဒီလူသားက စီနီယာလီရဲ့ ဧည့်သည်လည်း ဟုတ်သလို ငါတို့ ကလန် ပြန်လည်လွတ်မြောက်နိုင်မယ့် မျှော်လင့်ချက်ဆိုလည်း ဟုတ်တယ်။ ဘာလဲ၊ နင်က ငါတို့ ကလန်ရဲ့ မျှော်လင့်ချက်ကို ဖျက်စီးပစ်ချင်နေတာလား။ ချူကျန်း၊ အခုလိုမျိုး ပြဿနာ ရှာတာကို ရပ်တန်းက ရပ်လိုက်ရင် ကောင်းမယ်။ စီနီယာလီ ကြင်နာနေတိုင်း နင်လုပ်ချင်သလို လုပ်လို့ ရမယ်လို့ ဆိုလိုတာ မဟုတ်ဘူးနော်”
“စီနီယာလီလား” ချူကျန်းက အေးစက်စက် လေသံဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး “ငါက သူ့နေရာကို တစ်နေ့ကျရင် အစားထိုးပြီး နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားမြို့တော်ရဲ့ သခင်ဖြစ်လာမှာ။ ငါတို့ ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်က ရဲတင်းပြီး တိုက်ပွဲဝင်စိတ် ပြင်းပြတဲ့ ကလန်ပဲ။ ဒီလို နေရာမျိုးမှာ ပိတ်မိနေရင်တောင် အဲ့အချက်ကို မေ့မထားသင့်ဘူး။ ဒီနှစ်အတွင်း ငြိမ်းချမ်းမှုက ငါတို့ရဲ့ သတ္တိတွေကို တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တိုက်စားလာပြီ။ စီနီယာလီရဲ့ ‘ကြင်နာမှု’ အခြေအနေကို ပိုပြီး ဆိုးရွားသွားစေတာပဲ ရှိတယ်။ သူက နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားမြို့တော်ရဲ့ ခေါင်းဆောင် ဖြစ်ဖို့ မထိုက်တန်ဘူး။ ငါ၊ ချူကျန်းကပဲ အဲ့လိုနေရာအတွက် ထိုက်တန်တာ”
ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည်နှင့် ချူကျန်းနောက်ဘက်တွင် ရှိနေသော ပညာရှင်များ၏ အရှိန်အဝါများ ပေါက်ကွဲ ထွက်လာခဲ့လေ၏။ ချူကျန်း ပြောခဲ့သလိုပင် သူတို့သည် ဤနေရာ၌ နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် ပိတ်လှောင်ထားခြင်း ခံခဲ့ရသော်လည်း သူတို့၏ တိုက်ခိုက်ချင်စိတ်သည် ပျောက်ကွယ်သွားခြင်း မရှိသေးသည့် ပုံပင်။
“နင်ရူးနေတာပဲ” ဟန်ဖေးက စိတ်ပျက်ပျက်ဖြင့် ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး “နင့်မှာ ရမ်းကားတဲ့ ရည်မှန်းချက်တွေ ရှိနေတယ် ဆိုတာကို ငါတို့ သိထားပေမယ့် နင်ဒီလောက်အထိ ရူးမိုက်နေမယ်လို့ ငါတို့ တစ်ခါမှ မတွေးခဲ့ဖူးဘူး။ ချူကျန်း၊ နင်သာ နင့်လုပ်ရပ်ကို ရပ်တန်းက မရပ်ရင် သေခြင်းတရားကပဲ နင့်ကို စောင့်ကြိုနေလိမ့်မယ်နော်”
“သေခြင်းတရားလား” ချူကျန်း ဝါးလုံးကွဲ အော်ဟစ် ရယ်မောလိုက်ပြီး “ငါပဲသေမလား၊ နင်ပဲ သေမလား ဆိုတာကို စဉ်းတော့စဉ်းစားမိသား”
ချူကျန်း၏ သတ်ဖြတ်လိုစိတ်ကို သတိပြုမိသည်နှင့် ဟန်ဖေး ကျောရိုးတစ်လျှောက် စိမ့်တက်သွားခဲ့ရ၏။ ချူကျန်းသည် သက်သေမှန်သမျှကို ဖျောက်ဖျက်ရန် ကြံစည်ထားသည်ကို ယခုမှပင် သူမ နားလည်သွားတော့၏။
ချူကျန်းအနေဖြင့် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား မြို့တော်၏ အရှင်သခင် ရာထူးကို ရယူချင်သည် ဆိုပါက သူအရင်ဆုံး ဖယ်ရှားမည့် ပစ်မှတ်များသည် ဟွာမိုနှင့် သူမပင် ဖြစ်၏။
နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် ဤနေရာ၌ ပိတ်လှောင် ထားခံရပြီးနောက် လူသားမျိုးနွယ်စု လွန်စွာကိုမှ နှစ်သက်သည့် အကွက်ချ၊ အစီအစဉ်များသည် လွန်စွာကိုမှ အစွမ်းထက်သည်ကို သူမ မေ့လျော့လုလု ဖြစ်နေခဲ့၏။
“ဟန်ဖေး၊ ငါနင့်ကို အခွင့်အရေးပေမးယ်” ချူကျန်းက ဟန်ဖေးကို လက်ညိုးထိုး၍ မောက်မာစွာဖြင့် “ငါ့လက်အောက် ဝင်ပြီး ငါ့မိန်းမလုပ်လိုက်။ အဲ့လိုဆိုရင် ငါနဲ့အတူ နတ်ဆိုး နတ်ဘုရားမြို့တော်ကို အုပ်ချုပ်ခွင့် ရလိမ့်မယ်။ ပြီးတာနဲ့ အဲ့လူသား ကောင်စုတ်လေးသာ သူတော်စင်အဆင့် ဆေးလုံးကို ဖော်စပ်နိုင်တာနဲ့ ငါတို့ကလန်တစ်ခုလုံး ဒီငရဲခန်းကြီးကနေ လွတ်မြောက်နိုင်ပြီ။ စီနီယာလီနောက် စုံလုံးမှိတ်ပြီး လိုက်နေတာထက် စာရင် ငါ့နောက်လိုက်တာ နင့်အတွက် အများကြီး ပိုအကျိုးရှိတယ်နော်”
သို့သော်လည်း ဟန်ဖေးကမူ ချူကျန်းကို ရွံ့ရှာစက်ဆုပ်မှု အပြည့်ဖြင့်သာ စိုက်ကြ်ည့လိုက်ပြီး “နင့်ကို လက်ထပ်ရမယ် ဟုတ်လား။ နင်ခေါင်းထိထားတာလား။ နင့်ကို လက်ထပ်မယ့်အစား ဒီလူသားကိုပဲ လက်ထပ်လိုက်မယ်”
“ဟေး၊ မဆီမဆိုင် ကျုပ်ကိုပါ ဘာလို့ လာဆွဲထည့်နေရတာလဲ” ရန်ကိုင်က မကျေမနပ်ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်လေ၏။
နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားမြို့တော်၏ အတွင်းရေး ပဋိပက္ခများကို သူဂရုမစိုက်ချေ။ ဘယ်သူနိုင်နိင်၊ ဘယ်သူရှုံးရှုံး သူ့အတွက် ဘာမှ မထူးချေ။ သို့သော်လည်း ရုတ်တရက် ဆိုသည် သူသည် တိုက်ပွဲ၏ အာရုံစိုက်ရာ ဖြစ်လာခဲ့လေ၏။
မည်သည့်ဘက်ပင် နိုင်ပါစေ သူ၏ တည်ရှိမှုသည် ထိမရသည့် တည်ရှိမှုတစ်ခု ဖြစ်နေပေဦးမည်။ ဤလောကငယ်မှ လွတ်မြောက်ရန် သူ၏ အကူအညီကို လိုအပ်နေသေးသည် မဟုတ်ပေလော။
“နင်ပါ့စပ်ပိတ်ထားစမ်း။ ဒီနေရာက နင်ဝင်ပြောရမယ့် နေရာမဟုတ်ဘူး” ဟန်ဖေးသည် ရန်ကိုင်စကားကြောင့် ပျာယာခတ်သွားခဲ့ပြီး အလျင်စလို ပြန်အော်လိုက်လေ၏။
ချူကျန်းကမူ စိတ်ပျက်ပျက်ဖြင့်သာ ခေါင်းရမ်း သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး “နင်အမှားကြီး လုပ်လိုက်တာပဲ။ စီနီယာလီက အရမ်းကို ကြင်နာလွန်းတယ်။ ဒါကြောင့် ငါအနေနဲ့ သူ့နေရာကို အစားဝင်ကို ဝင်ရလိမ့်မယ်။ ငါတို့သာ ဒီလောကကြီးကနေ လွတ်မြောက်ပြီး အပြင်လောကမှာ ခြေဆန့်မယ်ဆိုရင် သူ့ရဲ့ ကြင်နာတတ်တဲ့ စရိုက်နဲ့ဆိုရင်တော့ ငါတို့ ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန် တစ်ခုလုံး တစ်ခြားသူရဲ့ ဖဝါးအောက် ရောက်ရုံပဲ ရှိလိမ့်မယ်။ သူသာ အနည်းဆုံး ငါနဲ့ တိုက်ခိုက်ခဲ့ရင် ငါဒီလောက် စိတ်ပျက်မိမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ငါက သူ့ကို အကွက်ချကြံစည်နေတယ် ဆိုတာကို သိနေတာတောင်မှ ငါ့ကို ဘာမှပြန်မလုပ်ဘူး။ အဲ့မိန်းမက… ငါတို့ ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်ထဲမှ ဘယ်တော့မှကို မွေးမလာသင့်ခဲ့တာ”
“စီနီယာလီရဲ့ ကြင်နာမှုကို အကြောင်းပြပြီး နင့်မောက်မာမှုကို ဖုံးကွယ်ဖို့ မကြိုးစားနဲ့” ဟန်ဖေးက ပြန်၍ အော်ဟစ်လိုက်လေ၏ “နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား မြို့တော် နင့်လက်ထဲ ရောက်သွားမှာသာ ငါတို့ကလန်ရဲ့ အကြီးမားဆုံး ကံဆိုးမှုကြီး ဖြစ်သွားမှာ”
“ငါနင့်ကို စိတ်ပျက်သွားပြီ” ချူကျန်းက ခေါင်းတရမ်းရမ်းဖြင့် “ဟန်ဖေး၊ ငါနင့်ကို နောက်ဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ထပ်မေးမယ်။ ငါ့လက်အောက် ဝင်ပြီး ငါတို့ကလန်ရဲ့ တောက်ပတဲ့ အနာဂတ်ကို ငါနဲ့အတူဖန်တီး။ ငါ့ကို နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ပြီး ငြင်းနေမယ်ဆိုရင်တော့ ငါလည်း ကြင်နာနေတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ လှပတဲ့ မိန်းမတွေက မရှားဘူး။ ငါလိုအပ်နေတာက သူတော်စင်အဆင့် ခွန်အားပဲ”
“အိမ်မက်သာ မက်နေလိုက်” ဟန်ဖေး၏ အရှိန်အဝါ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်ကို အစစ်အမှန်ချီဖြင့် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ရစ်ပတ်လိုက်ရင်း ပြေးထွက်သွားလေ၏။
သူမသည် သူတို့၏ တားဆီးမှုကို ဖောက်ထွက်နိုင်သရွေ့ နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားမြို့တော်ဆီ ရန်ကိုင်ကိုပါ ပြန်ခေါ်သွားမည်ဟု ဟန်ဖေး ယုံကြည်ချက်ရှိ၏။
သို့သော်လည်း ချူကျန်းသည် ချုံခိုတိုက်ခိုက်ရန် အစောကြီး ကတည်းမှ ပြင်ဆင်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေရာ သူမကို ထွက်ပြေးခွင့် ပေးမည်လော။
ဟန်ဖေးလှုပ်ရှားလိုက်သည်နှင့် သူလည်း လှုပ်ရှားလိုက်လေ၏။
သူမည်ကဲ့သို့ လှုပ်ရှားသည်ကို မသိလိုက်ခင်မှာပင် ချူကျန်းသည် ဟန်ဖေးလမ်းကို ပိတ်ရပ်၍ သူမအား ရက်ရက်စက်စက် ရိုက်ချလိုက်လေ၏။
ဟန်ဖေးအမူအရာ အပြောင်းလဲကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်ကို ပြန်ဆွဲခေါ်၍ သူ့အား ကာကွယ်ပေးရင်း ချူကျန်းဆီ လက်ဝါးတစ်ချက် ရိုက်ထုတ်လိုက်၏။ အုန်း… အုန်း… အုန်း… အုန်း…
အားကောင်းသော ပေါက်ကွဲသံတို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ချူကျန်းနှင့် ဟန်ဖေးတို့၏ ရိုက်ချက်နှစ်ခု လေထဲတွင် ထိပ်တိုက်တွေ့သွားခဲ့လေ၏။
“ငါတို့ နောက်ဆုံးအကြိမ် တိုက်ခိုက်ပြီးကတည်း ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဟန်ဖေးရဲ့ ခွန်အားက အတော့်ကို တိုးတက်လာတာ ပါလား” ချူကျန်းက တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ပြောလိုက်၏။
ပြီးသည်နှင့် ရယ်မောလိုက်ပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် လက်ခနဲ ဖြစ်သွားကာ သူနှင့်ပုံစံတူ ကိုယ်ပွါးများစွာ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ ကိုယ်ပွါးတစ်ခုချင်းစီတိုင်းသည် သူ့နှင့်တူညီသော အားကောင်းသည့် အရှိန်အဝါကို ပိုင်ဆိုင်ထားကြ၏။
ထိုမရေမတွက်နိုင်သော ပုံရိပ်အားလုံးသည် လက်သီးကို ဝှေ့ရမ်းလျက် ကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းသော လက်သီးချက်များကို ဟန်ဖေး၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးဆီ ပစ်လွှတ်လိုက်လေ၏။
Martial Peak
အထွတ်အထပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ- Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little devil
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
——————————————————————
အပိုင်း(၆၅၃) ထွက်ပြေးခြင်း
——————————————————————
ထိုတိုက်ခိုက်မှုနှင့် ရင်ဆိုင်ရသည်တွင် ဟန်ဖေး အမူအရာ တင်းကြပ်သွားခဲ့ပြီး ရှိရှိသမျှ အားအင်အကုန်အစင်ကို စုစည်း၍ ချူကျန်း တိုက်ကွက်၏ အားနည်းချက် နေရာကို တိုက်ခိုက်လိုက်၏။
သူမ၏ ကာကွယ်ပေးခြင်း ခံနေရသည့် ရန်ကိုင်မှာမူ ထိုတိုက်ခိုက်မှုများကြောင့် အသက်ပင် ကောင်းကောင်း မရှူနိုင်တော့ချေ။
ချူကျန်းသည် မည်သည့်အဆင့် သူတော်စင်ဆိုသည်ကို သူမသိသော်လည်း ယခုမှပင် သူတို့ကြားက ခွန်အား ကွာခြားချက်ကို ရန်ကိုင် အသေအချာ နားလည်သွားခဲ့၏။ သူသည် ပစ်မှတ်ထားခံရသူ မဟုတ်သော်လည်း တိုက်ပွဲမှ ရိုက်ခတ်လာသော စွမ်းအင်လှိုင်းများကပင် သူ့အား အပြည့်အဝ ဖိနှိပ်နိုင်၏။
လက်သီးမိုးတို့ အဆက်မပြတ် ရွာသွန်းနေခဲ့ပြီး ဟန်ဖေးသည် ရန်ကိုင်ကို သယ်မရင်း ရှောင်တိမ်းနေခဲ့၏။ သူမ၏ ခြေလှမ်းဆီတိုင်း၌ ဆန်းကြယ်သာ ဥာဏ်အလင်းတို့ ပါဝင်နေသည့်ပုံပင်။ ထိုတိုက်ခိုက်မှုများကြား သူတို့ နှစ်ယောက်သည် မုန်းတိုင်းထဲ ရောက်နေသော အချိန်မရွေး နစ်မြုပ်သွားနိုင်သည့် လှေငယ်လေးတစ်စင်းပမာ ဖြစ်နေခဲ့၏။
“ဟန်ဖေး၊ နင့်ငါ့ပြိုင်ဘက်မဟုတ်ဘူး။ မတိုက်ခိုက်ဘဲ လက်လျှော့လိုက်ရင် ပိုကောင်းလိမ့်မယ်။ အဲ့လိုဆို ငါနင့်ကို မနာကျင်ဘဲ သေရအောင် လုပ်ပေးမယ်” ချူကျန်းက တရစပ် တိုက်ခိုက်နေရင်း ဟန်ဖေး အာရုံပျက်ပြားအောင် လုပ်နေခဲ့၏။
နှစ်ယောက်စလုံးသည် သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင်များ ဖြစ်လေရာ သူတို့ကြား ခွန်အား ကွာခြားချက် ကြီးမားသော်ငြား ချူကျန်းအနေဖြင့် ဟန်ဖေးကို သတ်ချင်သည် ဆိုပါက အတော့်ကို အင်အားစိုက်ထုတ်ရန် လိုအပ်ပေသည်။ ထို့အပြင် ရန်ကိုင်ကို မသတ်မိအောင်လည်း သူ့တိုက်ကွက်များကို ထိန်းချုပ်ထားရပေသေး၏။
ဟန်ဖေးကမူ ဘာတစ်ခွန်းမှ ပြန်မပြောခဲ့ဘဲ အံတင်းတင်း ကြိတ်ရင်းဖြင့်သာ ချူကျန်း၏ တိုက်ခိုက်မှုများကို အဆက်မပြတ် ရှောင်တိမ်းနေခဲ့လေ၏။
ချူကျန်း၏ တိုက်ကွက် ပြီးဆုံးသွားသည့် အချိန်၌ ဟန်ဖေး ဒဏ်ရာတစ်ခုတစ်လေပင် မရခဲ့ချေ။ သူမ၏ အဝတ်အစားများပင် ဖရိုဖရဲ ဖြစ်နေခြင်း မရှိချေ။ ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သည် ချူကျန်း ဒေါသပုန် ထသွားခဲ့ပြီး သူ့မျက်လုံးများသည်လည်း နီရဲလာခဲ့လေ၏။
သူ့လက်အောက်ငယ်သားများရှေ့ အရှက်ရခဲ့ရသည့် အတွက် ချူကျန်း ဒေါသထွက်သွားခဲ့ပြီး သူ့ခွန်အားကို ဆက်လက် ထိန်ချန်ထားခြင်း မပြုတော့ဘဲ “အခုလို ဖြစ်အောင် နင့်ဘာသာနင် လုပ်လိုက်တာပဲ။ နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား အသွင်ပြောင်းလဲခြင်း”
ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်ပြီးသည်နှင့် သူ့မျက်နှာ တစ်ပြင်လုံး ရှုပ်ထွေးသော အနက်ရောင် တက်တူးများဖြင့် ပြည့်သွားခဲ့ပြီး သူ့သွေးစွမ်းအင်နှင့် ခွန်အားသည်လည်း သိသိသာသာကို တိုးတက်လာခဲ့လေ၏။
ဟန်ဖေးသည်လည်း သူမ၏ ခွန်အားကို ဆက်၍ ထိန်ချန်မထားတော့ဘဲ နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား အသွင်ပြောင်းလဲခြင်းကို အလျင်အမြန် အသုံးပြုလိုက်၏။ အနက်ရောင် တက်တူးများ သူမ၏ မျက်နှာထက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ချက်ချင်းဆိုသလို သူမပတ်ဝန်းကျင် လောကကြီး တစ်ခုလုံး သင်းပျံ့သည့် ပန်းရနံ့တို့ဖြင့် ပြည့်သွားခဲ့၏။
နတ်ဆိုးချီဖြင့် ဖန်တီးထားသော ပွင့်ချပ်မုန်တိုင်းတစ်ခု ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ချူကျန်းဆီသို့ တိုးဝင်သွားခဲ့၏။
သို့သော်လည်း ချူကျန်းသည် တိုးဝင်လာနေသော ပွင့်ချပ်မုန်းတိုင်ကိုး ရှောင်ရှားခြင်း မပြုဘဲ သူ့လက်သီးဖြင့်သာ တိုက်ရိုက် ချေဖျက်လိုက်၏။
“သူတော်စင် ဒုတိယအဆင့်လား” ဟန်ဖေး ထိတ်လန့် သွားခဲ့ပြီး “လတ်စသတ်တော့ နင့်ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်ကို ဖုံးကွယ်ထားတာကိုး”
ချူကျန်းက မောက်မာစွာ အော်ဟစ်ရယ်မောလိုက်ပြီး “အခုမှ သိရင်တော့ နောက်ကျသွားပြီ”
မာန်သွင်းအော်ဟစ်လိုက်ရင်း ချူကျန်သည်း နတ်ဆိုးချီဖြင့် အနက်ရောင် လှံတံတစ်ချောင်းကို ဖန်တီးလိုက်ပြီး ဟန်ဖေးဆီ လှမ်း၍ ပစ်လိုက်ရာ ထိုလှံတံသည် ရပ်တန့်မရနိုင်သော အရှိန်အဟုန်ဖြင့် ဟန်ဖေး၏ ဝမ်းဗိုက်ကို ထိမှန်သွားခဲ့၏။ ဟန်ဖေး သွေးတစ်ပွက် အန်လိုက်ရပြီး သူမ၏ ခွန်အား သည်လည်း အလျင်အမြန် ယုတ်လျော့လာခဲ့၏။ သူမ၏ အေးစက်စက် မျက်နှာလေး ရုတ်တရက် ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီး မီးတောင် ထိပ်ဝထဲသို့ ပြုတ်ကျသွားခဲ့လေ၏။
ချူကျန်း၏ အားကုန်ထုတ်သုံး၍ တိုက်ခိုက်လိုက်သော တိုက်ကွက်တစ်ကွက်သည် ဟန်ဖေးအား လုံးကို ကူကယ်ရာ မဲ့သွားစေခဲ့၏။
ဗိုလ်ချုပ်ကြီးနှစ်ယောက်ကြားက ခွန်အား ကွာခြားချက်သည် အရမ်းကို ကြီးမားလွန်းပေ၏။ ချူကျန်း လီရုန်၏ နေရာကို ရယူချင်နေသည်မှာ စိတ်ကူးယဉ် အိမ်မက် သက်သက် ဟုတ်ပုံမရချေ။
“ထွက်ပြေးတော့” ဟန်ဖေး ပြုတ်ကျသွားသည်နှင့် ရန်ကိုင်နားထဲ တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောလိုက်ပြီး လက်ကျန် ခွန်အားကို သုံး၍ သူ့အား လွင့်ပစ်လိုက်လေ၏။
သူတော်စင် နှစ်ယောက်၏ ဖိအားကြောင့် ရန်ကိုင်မှာ လှုပ်ရှားရ ခက်နေခဲ့ကာ ဟန်ဖေးသည် သူ့အား ထွက်ပြေးရန် ပြောနေသော်လည်း ရန်ကိုင်၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် စိတ်ရှိသလို မလှုပ်ရှားနိုင်ခဲ့ချေ။
ချူကျန်းသည် သူ့ဆီမှ ယူစရာ ရှိသဖြင့် သူ့ကို သတ်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ သို့သော်လည်း ချူကျန်းလို လူစားမျိုးသည် မြစ်ကို ဖြတ်ကူးပြီးသည်နှင့် တံတားကိုပါ မီးရှို့ဖျက်စီးမည့် လူစားမျိုး ဖြစ်လေရာ သူနှင့် အတူတကွ အလုပ်လုပ်ခြင်းထက် လီရုန်နှင့် ပူးပေါင်းလုပ်ဆောင်ခြင်းက ပို၍ လုံခြုံပေ၏။
ထိုအချက်ကို နားလည်သော်လည်း သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် အားအင် တစ်စက်တစ်လေကိုပင် မထုတ်သုံးနိုင် ဖြစ်နေလေရာ ဟန်ဖေး၏ အကူအညီဖြင့်သာ ပျံသန်းနေနိုင်ခဲ့လေ၏။
“သူ့ကိုခေါ်သွားလိုက်” ချူကျန်းက ဟန်ဖေးကို တစ်ချက်ပင် မကြည့်ဘဲ သူ့လက်အောက်ငယ်သားများအား ရန်ကိုင်ကို ခေါ်သွားရန် အမိန့်ပေးလိုက်လေ၏။
ရန်ကိုင်နှင့် အနီးဆုံးတွင် ရှိနေသာ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထွတ်အထိပ်အဆင့် ပညာရှင်သည် ရှေ့သို့ ခုန်ထွက်လာခဲ့ပြီး ရန်ကိုင် လည်ပင်းဆီသို့ လက်ဆန့်ထုတ်ကာ “လူသား၊ ဒီနေ့ကစပြီး ဆာချူကျန်းအတွက် မင်းတာဝန် ထမ်းဆောင်ပေးရမယ်”
အမောတကော အသက်ရှူရင်း ဖိအားကြောင့် သူ့အရိုးများပင် တကျွီကျွီ မြည်လာခဲ့ရကာ သူ့အမူအရာလည်း သုန်မှုန်သွားခဲ့ရလေ၏။
ထိုကြောက်မက်ဖွယ် ဖိအားအောက်၌ ရွှေရောင် အရိုးခြောက်ဆီမှ ပုံမှန်မဟုတ်သော တုန့်ပြန်မှုတို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။
ဖိအားကြီးလေ၊ ရွှေရောင်အရိုးခြောက်၏ ခုခံနိုင်စွမ်းက ပို၍ ကြီးမားလေပင်။
သူသည် မည်သည့် အခက်အခဲကိုမဆို၊ မည်မျှပင် စိတ်ဓါတ်ကျ အားငယ်နေရစေကာမူ လက်မလျှော့ဘဲ ရှေ့ဆက်တိုး ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ရင်ဆိုင်ခဲ့သည့် အတွက်ကြောင့်သာ ရွှေရောင်အရိုးခြောက်အား ရခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်ကို ရန်ကိုင် ရုတ်တရက် သတိရလိုက်၏။
ထို့နောက် မရေမတွက်နိုင်သော တိုက်ပွဲများကို ဆင်နွှဲပြီးနောက် ရွှေရောင်အရိုးခြောက်၏ နက်နဲဆန်းကြယ်မှု များကို တဖြည်းဖြည်းချင်း သူနားလည်လာခဲ့လေ၏။
ထိုအချိန်မှာပင် ရန်ကိုင် စိတ်တစ်ခုလုံးသည် ပေါက်ကွဲ ထွက်လာသည့်အလား သူ့နှုတ်ခမ်းအစုံသည် လှောင်ပြောင် ရန်စသည့် အပြုံးတစ်ခုအဖြစ် ဖြည်းဖြည်းချင်း ကွေးတက်သွားခဲ့ပြီး အားမာန်အပြည့်ဖြင့် အော်ဟစ်လိုက်လေ၏ “မယိမ်းယိုင်သော စိတ်ဆန္ဒ”
ပြင်းထန်လှသော ဖိအားကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသော သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ချုပ်နှောင်ထားသည့် အချုပ်အနှောင်များ ချက်ချင်းဆိုသလို ကျိုးပျက်သွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်သည်လည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပြန်၍ လှုပ်ရှားလာနိုင်ခဲ့လေ၏။
သူတော်စင် ဒုတိယအဆင့် ဖြစ်သော ချူကျန်းဆီမှ ထွက်ပေါ်နေသော ဖိအားသည် မပျောက်ကွယ်သေးသော်ငြား ရန်ကိုင်သည် ဖိအား၏ သက်ရောက်ခြင်း မခံရတော့ချေ။
“ငါဘယ်သူ့ကိုမှ အညံ့ခံမှာ မဟုတ်ဘူးကွ” အားမာန် အပြည့်ဖြင့် အော်ဟစ်လိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်သည် သူ့ဒန်တန်ထဲမှ ယန်အရည်စက် တစ်စက်ကို သုံး၍ ထက်ရှသော ဓါးတစ်ချောင်းကို ဖန်တီးလိုက်၏။
စွက်…
ယန်အရည်စက်ဖြင့် ဖန်တီးထားသော ဓါးသွားသည် နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူ၏ ရင်ဘတ်တည့်တည့်ကို စိုက်ဝင်သွားလေ၏။ ယခုအချိန်ထိတိုင် ထိုနတ်ဆိုး မျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူသည် ဖြစ်ပျက်သွားခဲ့သည်များကို နားမလည် နိုင်သေးသည့်အလား ရန်ကိုင်ကို မျက်လုံးအပြူးသားဖြင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့လေ၏။
မယုံကြည်နိုင်ဖွယ် ကောင်းလောက်အောင် သန့်စင်လှသော အစစ်အမှန်ချီသည် ထိုနတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူ၏ ကိုယ်ထဲရှိ နတ်ဆိုးချီများကို စတင် လောင်ကျွမ်းတော့လေ၏။
အစစ်အမှန် ယန်ယွမ်ချီသည် သူ့ကိုယ်တွင်းတွင် လောင်ကျွမ်းနေလေရာ ထိုနတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် ကျင့်ကြံသူမှာ မခံစားနိုင်လောက်သော နာကျင်မှုကို ခံစားနေခဲ့ရ၏။ ထိုအစစ်အမှန် ယန်ယွမ်ချီများသည် သူ့နတ်ဆိုးချီကို အပြည့်အဝ ဖိနှိပ်ထားသဖြင့် သူ့ခွန်အား တစ်စက်တစ်လေ ကိုပင် မထုတ်ဖော်နိုင်တော့ဘဲ မီးတောင်ဝထဲသို့ ပြုတ်ကျသွားခဲ့ရလေ၏။
“ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဖြစ်နိုင်မှာလဲ” ချူကျန်းလည်း ကြောင်သွားခဲ့ရလေပြီ။ သူဖိအားအောက်တွင်ပင် ထိုလူသားသည် ပြန်၍ တိုက်ခိုက်နိုင်မည်ဟု ချူကျန်း ထင်ကို မထင်ထားခဲ့ချေ။
သူ့လက်အောက်ငယ်သား တစ်ယောက် အသတ်ခံလိုက် ရသည်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ချူကျန်း ဒေါသထွက်သွားခဲ့ပြီး “ခွေးသူတောင်းစား”
အားကောင်းလှသော အရှိန်အဝါတို့ သူ့ဆီမှ ပေါက်ကွဲ ထွက်လာခဲ့ပြီး သူ့လက်ကို ဆန့်တန်းကာ ရန်ကိုင်ကို လှမ်း၍ ဖမ်းဆွဲလိုက်၏။
ရန်ကိုင်တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အမွှေးအမျှင်တို့ ထောင်တက် သွားခဲ့ရ၏။ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့် ပညာရှင်ကို တစ်ကွက်တည်းဖြင့် သတ်နိုင်သည်မှာ မထူးဆန်းချေ။ သူ့ရန်သူသည် သူ့အား ဘာမှမလုပ်နိုင်သော ယုန်သူငယ် တစ်ကောင်ပမာ သဘေားထားနေသည် မဟုတ်ပါလား။ သို့သော် သူတော်စင် တစ်ယောက်၏ တိုက်ခိုက်မှုနှင့် ရင်ဆိုင်ရသည့် အခါတွင်၌ ရန်ကိုင် ယခင်လို တည်ငြိမ် မနေနိုင်တော့ချေ။
တိုက်ခိုက်မှု နီးကပ်လာသည်နှင့် ဒန်တန်ထဲမှ ယန်အရည်စက် အစက် (၁၀)စက် ကျော်ကို အလျင်စလို လောင်ကျွမ်းပစ်ကာ လှံတစ်ချောင်း ဖန်တီးလိုက်ပြီး ချူကျန်း လက်ဝါးဆီ ပစ်လွှတ်လိုက်လေ၏။
ချူကျန်း၏ တိုက်ခိုက်မှု တစ်ခဏတာ ရပ်တန့်သွားခဲ့ရ၏။ ထိုကဲ့သို့သော သန့်စင်သိပ်သည်းလှသည့် အစစ်အမှန် ယန်ယွမ်ချီကို သူပင် လျစ်လျူမရှုနိုင်ချေ။ သူ့လက်ဝါးကို ကာကွယ်ပေးထားသည့် နတ်ဆိုးချီ အလျင်အမြန် လောင်ကျွမ်းခြင်း ခံလိုက်ရပြီး သူ့အသားများပင် မီးကျွမ်းသွား၏။
ယန်အရည်စက် တစ်စက်သည် သူ့သွေးကြောထဲရှိ အစစ်အမှန် ယန်ယွမ်ချီ အားလုံးကို သိပ်သည်းပြီးမှ ရလာခြင်း ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် ဒါဇင်ကျော်သော ယန်အရည်စက်သည် ရန်ကိုင်၏ ခွန်အားပြည့် ဒါဇင်ကျော် တိုက်ခိုက်မှုများကို စုပေါင်းထားသည်နှင့် ညီမျှ၏။
လှံကို ပစ်လွှတ်ပြီးသည်နှင့် ရလဒ်ကို ဆက်လက် စောင့်ကြည့်မနေတော့ဘဲ ချူကျန်း ဒေါသထွက်နေသည်ကို လျစ်လျူရှုကာ အောက်သို့ ပြေးဆင်းသွားလေ၏။
ဟန်ဖေး ချော်ရည်ထဲသို့ မကျခင်မှာဘဲ ရန်ကိုင်သည် သူမကို လှမ်းဖမ်းလိုက်နိုင်ပြီး သူ့လက်မောင်းထဲ ပွေ့ပိုက်ရင်း အစစ်အမှန်ချီနှင့် လွှမ်းခြုံကာ မီးတောက်ပေါက်ထဲသို့ ဒိုင်ဗင်ထိုးဆင်းသွားလေ၏။
နှစ်ယောက်စလုံး ချော်ရည်ပူထဲသို့ နစ်မြုပ် ပျောက်ကွယ်သွားလေ၏။
“သူတို့နောက်လိုက်စမ်း” ချူကျန်း ဒေါသပုန် ထသွားခဲ့ပြီး သူ့လက်အောက်ငယ်သားများကို ချက်ချင်း အမိန့်ပေးလိုက်၏။
ချူကျန်း၏ လက်အောက်ငယ်သားများသည် အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြပြီး တစ်ခဏတာ တွေဝေနေပြီးနောက် အံတင်းတင်း ကြိတ်ကာ ချော်ရည်ပူထဲသို့ ဒိုင်ဗင် ထိုးဆင်းသွားလေ၏။
သူတို့အားလုံသည် ရက်စက်ပြီး အကြောက်အရွံ့ ကင်းမဲ့သော်လည်း ဤပတ်ဝန်းကျင်သည် သူတို့၏ ခွန်အားကို အတော့်ကို ဖိနှိပ်သဖြင့် သူတို့ တုန့်ဆိုင်းနေမိသည်မှာ မထူးဆန်းချေ။
ချော်ရည်ပူထဲ၌ ရန်ကိုင်သည် ရေထဲရောက်နေသည့် ငါးတစ်ကောင်ပမာ လျင်မြန်စွာ ကူးခတ်နေခဲ့၏။
ရန်ကိုင် လက်မောင်းထဲ ပွေ့ပိုက်ထားခြင်း ခံရသည့် အတွက် ဟန်ဖေးမှာ ရှက်လည်းလည်း၊ စိတ်လည်း ညစ်နေခဲ့ရ၏။
သူမသည် ထိုလူသားကို မကယ်ရဘဲ လူသားကသာ သူမကို ကယ်ရသည့် အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားလိမ့်မည်ဟု ဟန်ဖေး ဘယ်သောအခါမှ မမျှော်လင့်ထားခဲ့ချေ။
ရန်ကိုင်သည် ချူကျန်း၏ ဖိနှိပ်မှုကို ချိုးဖျက်ပြီး ထိုကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းသည့် တိုက်ခိုက်မှုကို ထုတ်ဖော် နိုင်သည့် အတွက်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ဤနေရာသည် သူမ၏ သင်္ချိုင်း ဖြစ်သွားရပေလိမ့်မည်။ ချူကျန်း သူမကို သတ်မှာ သေချာ၏။ နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား မြို့တော် တစ်ခုလုံးကို စုစည်းရန် သူ့အား ဆန့်ကျင်သူများကို အရင် ဖယ်ရှားရပေမည်။ ထို့ကြောင့် ချူကျန်းသည် သူမအား ကြင်နာနေလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
သို့သော်လည်း ထိုကောင်လေးသည်… မည်ကဲ့သို့ လုပ်ခဲ့သနည်း။
သူတော်စင်တစ်ယောက်၏ ဖိနှိပ်မှုကိုအောက်တွင်ပင် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်(၇)သာ ရှိသေးသော လူသားသည် ပြန်၍ တိုက်ခိုက်နိုင်ခဲ့၏။ ၎င်းသည် ရယ်စရာ ကောင်းသော်လည်း အမှန်တရားပင် ဖြစ်၏။ တကယ်တော့ သူမ သူ့ကို တွန်းထုတ်ပစ်ကတည်းက ယခုကဲ့သို့ ဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟု မမျှော်လင့်ထားခဲ့ချေ။
အနီးကပ်မှ စိုက်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ရန်ကိုင် အမူအရာသည် အရမ်းကို လေးနက်နေသော်လည်း သူ့မျက်ဝန်းနက်တွေထဲ စိတ်လှုပ်ရှားနေသည့် အရိပ်အယောင်ကို ဟန်ဖေး မြင်တွေ့လိုက်ရ၏။
ယခုလို သေရေး၊ ရှင်ရေး အခြေအနေမျိုးတွင်ပင် ထိုကောင်သည် ရင်ဖိုစိတ်လှုပ်ရှားနေဆဲ။
အရူးပဲ စိတ်ထဲတွင် တွေးနေပြီးနောက် သူမမျက်နှာ ရုတ်တရက် မဲမှောင်သွားခဲ့ပြီး အလန့်တကြား အော်ပြော တော့လေ၏ “မြန်မြန်လုပ်၊ ချူကျန်း လိုက်လာနေပြီ”
သူမတို့၏ အထက်မှ ချူကျန်း၏ ရက်စက်ပြီး ဒေါသပုန် ထနေသော အရှိန်အဝါသည် သူမတို့ဆီသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ချဉ်းကပ်လာနေသည်ကို ဟန်ဖေး အသေအချာ ခံစားမိ၏။
ထိုလူသားကောင်လေးသာ သူ့လက်မှ လွတ်မြောက်သွား နိုင်ခဲ့လျှင် ချူကျန်း ဒေါသထွက်လွန်း၍ ရူးပင် ရူးသွားနိုင်၏။
“ကျုပ်သိတယ်” ရန်ကိုင်က ယဲ့ယဲ့လေး ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး “ခင်ဗျားရဲ့ အကန့်အသတ်က ကျုပ်ကျင့်ကြံဖို့ ချပေးထားခဲ့တဲ့ နေရာလား”
“အဲ့လောက်နီးနီးပဲ။ ငါနည်းနည်းလောက်တော့ ထပ်ပြီး ဆင်းလို့ ရသေးတယ်” ဟန်ဖေးက အားနည်းစွာ ပြန်ပြောလိုက်၏။
“ချူကျန်းရဲ့ အကန့်အသတ်ကကော ဘယ်လောက်လို့ ခင်ဗျားထင်လဲ”
“သူက သူတော်စင် ဒုတိယအဆင့် ဆိုပေမယ့် အများဆုံးမှ မီတာ(၁၀၀၀)လောက်ပဲ ထပ်ဆင်းနိုင်လိမ့်မယ်။ တကယ်တော့ ဒီနေရာ ရှိနေတဲ့ ယန်ချီက အရမ်းကို သိပ်သည်းလွန်းတာလေ။ ပြီးတော့ ငါတို့ ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်ရဲ့ အိမ်မက်ဆိုးလည်း ဖြစ်နေသေးတယ် ဆိုတော့… အဲ့လောက်ပဲ ရလိမ့်မယ်”
“အဲလိုဆိုရင် သူကျုပ်တို့နောက်ကို လိုက်ဖမ်းနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ ဟားဟားဟား” ရန်ကိုင်က ယုံကြည်ချက်ရှိစွာ ပြုံးလိုက်၏။
သူမ ရောက်မလာသေးစဉ်က ထိုကောင်လေးသည် မီးတောက် အနက်ပိုင်းဆီသို့ ဆင်း၍ စူးစမ်းနေသည်ကို ရုတ်တရက် ပြန်အမှတ်ရလိုက်သည်နှင့် ဟန်ဖေးမျက်ဝန်းအစုံ လင်းလက်သွားခဲ့ရ၏။ သူမည်သည့် အနက်ထိ ဆက်၍ ဆင်းသွားနိုင်လဲ ဆိုသည်ကို သူမ မသိသော်လည်း သူ့လေသံ၊ သူ့အပြုအမူအရ အတော် နက်နက်အထိ ဆင်းသွားနိုင်သည့် ပုံပင်။
ရုတ်တရက် သူမစိတ်ထဲ မျှော်လင့်ချက်တို့ လှိုက်တက်လာခဲ့၏။
တစ်ခဏတာ တုန့်ဆိုင်းနေပြီး နောက်ဆုံး၌ မေးရန် ရန်ကိုင် ဆုံးဖြတ်လိုက်၏ “ခင်ဗျား တောင့်ခံနိုင်ပါ့မလား”
“မသိဘူးလေ။ စမ်းကြည့်ရမှာပေါ့။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဟိုကောင် ဖမ်းတာ ခံရတာထက်စာရင် ပိုကောင်းသေးတယ်”
“တကယ်တော့… သူနင့်ကို သတ်မှာ မဟုတ်ဘူးလေ။ နင်သာ သူဖမ်းတာ ခံလိုက်ရပြီ ဆိုတာနဲ့ နင့်ကို အသက် အန္တရာယ် ပေးမှာမဟုတ်ဘူး။ ဘာလို့ အခုလိုမျိုး စွန့်စား နေရတာလဲ”
“ဘာလို့လဲဆိုတော့ လီရုန်ကို ပိုပြီး ယုံကြည်လို့လေ။ ကျုပ်ခန့်မှန်းတာသာ မှန်တယ်ဆိုရင် ချူကျန်းက ကျုပ်အသုံးမလိုတော့တဲ့ အခါကျ ကျုပ်ကို သတ်ပစ်မှာ”
“ဒီလိုတော့ စဉ်းစားတတ်သေးသားပဲ” ဟန်ဖေးက အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။
“ခင်ဗျားနဲ့ ဟွာမိုတို့ကော အဲ့လိုပဲ စဉ်းစားနေတာ မဟုတ်ဘူးလား” ရန်ကိုင်က ရုတ်တရက် အေးစက်စက် ပြုံးလိုက်၏။
ဟန်ဖေး နှလုံး လည်ချောင်းထဲမှ ခုန်ထွက်လုမတတ် ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်ကို အံ့ဩတကြီး စိုက်ကြည့်လိုက်၏။
“ဟုတ်တာပဲ” ရန်ကိုင် သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး သူ့အမူအရာ အတော့်ကို သုန်မှုန်သွားခဲ့ရလေ၏။
“ငါတို့မှာ အဲ့လိုအတွေး ရှိတယ်ဆိုတာ အမှန်ပဲ။ ဒါပေမယ့် သေချာတော့ ဆုံးဖြတ်ချက် မချရသေးဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ငါတို့ ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်က ဘာမဟုတ်တဲ့ လူသား တစ်ယောက်ကို အကြွေးတင်နေစရာ မလိုဘူးလေ” ဟန်ဖေးက အေးစက်စက် လေသံဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်၏။
“ခင်ဗျားတို့မှာ အဲ့လိုအတွေး ရှိနေတာ သက်သက်နဲ့ပင် နောင်ပြဿနာတွေကို ကြိုရှင်းဖို့အတွက် ခင်ဗျားကို သတ်ဖို့ အကြောင်းပြချက် လုံလောက်နေပြီ” ရန်ကိုင်က လှောင်ပြောင်လိုက်ရာ ဟန်ဖေးက သူမအကြည့်ကို လွှဲဖယ်လိုက်လျက် “သတ်ချင်သတ်လိုက်လေ”
“စိတ်ပူမနေပါနဲ့။ ကျုပ်ခင်ဗျားကို သတ်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ခင်ဗျား ဒဏ်ရာရထားတယ် ဆိုရင်တောင်မှ ခင်ဗျားတို့ သတ်ဖို့ ဆိုတာ အတော့်ကို ခက်ခဲဦးမှာ”
“နင်သိနေတာပဲ” ဟန်ဖေးက နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်၏။
“ဒါပေမယ့် နောက်ပိုင်းကျ ကျေးဇူးတရားကို ရန်ကြွေးနဲ့ တုန့်ပြန်ဖို့၊ မတုန့်ပြန်ဖို့ကို ခင်ဗျားတို့ သေချာ ပြန်စဉ်းစားမယ်လို့ ကျုပ်မျှော်လင့်တယ်။ ခင်ဗျားတို့မှာသာ အဲ့လိုအတွေးတွေ ထပ်ရှိရဲရင် ကျုပ်လည်း သနား ကြင်နာပြနေတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ကျုပ်ခင်ဗျားကို အသက်ရှင်ခွင့် ပေးထားရတာက ကျုပ်တုံးအနေလို့ မဟုတ်ဘူး။ ဒီနေရာက ကျုပ်ပိုက်နက် ဟုတ်မနေလို့ပဲ”
ဟန်ဖေးက အထင်အမြင် သေးသေးဖြင့်သာ နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး ပြန်တော့ မဖြေခဲ့ချေ။
Martial Peak
အထွတ်အထပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ- Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little devil
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
——————————————————————
အပိုင်း(၆၅၄) လိုဏ်ဂူ
——————————————————————
မသေမျိုး ဒုတိယအဆင့် ဖြစ်သော ချူကျန်း၏ လိုက်လံဖမ်းဆီးခြင်းကို ခံနေရသော်လည်း ရန်ကိုင်သည် တုန်လှုပ်ချောက်ချားခြင်း မရှိ။ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့်သာ လုပ်စရာရှိသည်ကို ဆက်လုပ်နေခဲ့၏။
ချော်ရည်ထဲ၌ ချူကျန်းသည် ရှေ့မှဦးဆောင်၍ ချော်ရည်ပူများကို ထိုးခွဲသွား၏။ သူ့သွားနှုန်သည် အလွန်အမင်း မြန်ဆန်သော်လည်း ရန်ကိုင်နှင့် ဟန်ဖေးတို့အား ယခုအချိန်အထိ မတွေ့ရသေးချေ။ ထို့ကြောင့် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို သုံး၍သာ ရန်ကိုင်တို့၏ တည်နေရာကို ရှာဖွေနေခဲ့ရလေ၏။
“လူသား၊ မင်းပြေးလို့ လွတ်မှာမဟုတ်ဘူးနော်။ မတိုက်ခိုက်ဘဲ လက်လျှော့လိုက်မယ်မဆိုရင် မင်းအသက်ကို ငါချမ်းသာပေးမယ်။ မဟုတ်ရင်တော့ မင်းကို ဖမ်းမိတာနဲ့ မင်းအသားကို တစ်လွှာချင်း လွှာပစ်မှာ” ချူကျန်းသည် ရန်ကိုင်တို့ နောက်ကို လိုက်ဖမ်းနေရင်း ဒေါသတကြီး ခြိမ်းခြောက်လိုက်၏။
ရန်ကိုင်သည် ချူကျန်း၏ ခြိမ်းခြောက်စကားများကို လျစ်လျူရှုထားပြီး အောက်ဘက်သို့သာ ဆက်လက်၍ ထိုးဆင်းနေခဲ့လေ၏။ သူရပ်တန့်လိုက်သည်နှင့် အားလုံး ပြီးဆုံးသွားပေလိမ့်မည်။
မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ ချူကျန်းလက်ထဲ၌ အဖမ်းခံလိုက်၍ လုံးဝ မဖြစ်ချေ။
မကြာခင်မှာပင် သူနှင့် ဟန်ဖေးတို့သည် ရန်ကိုင် ယခင်က ကျင့်ကြံခဲ့သည့် နေရာသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့လေ၏။
ထိုနေရာသို့ ရောက်သည်နှင့် ဟန်ဖေး အခြေအနေ ဆိုးရွားသထက် ဆိုးရွားလာခဲ့၏။ ရန်ကိုင်သည် ဟန်ဖေးကို အစစ်အမှန်ချီဖြင့် လွှမ်းခြုံပေးထားသော်လည်း သူမ၏ နတ်ဆိုးချီသည် တစစဖြင့် တိုက်စားခံနေရ၏။ သူမ၏ မျက်နှာ လှလှလေး ဖြူလျော်သထက် ဖြူလျော်လာခဲ့ပြီး မျက်ဝန်းလေး များသည်လည်း တုန်လှုပ်ချောက်ချားမှုတို့ဖြင့် ပြည့်သွားခဲ့၏။
ဤနေရာသည် သူမ၏ အကန့်အသတ် ဖြစ်ကြောင်းကို ဟန်ဖေး ပြောခဲ့ပြီးသွားလေပြီ။ အောက်သို့ ဆက်ဆင်းသည်နှင့် သူမ၏ နတ်ဆိုးချီ အပြည့်အဝ ဖိနှိပ်ခံရပေလိမ့်မည်။
ပြောရမည်ဆိုလျှင် ဤအနက်သို့ ရောက်ရှိလာခြင်းဟာ သူမ၏ အသက်သည် ရန်ကိုင် လက်ထဲသို့ လုံးလုံး ရောက်ရှိသွားပြီဟု ဆိုလိုက်ခြင်းပင် မဟုတ်လေလော။ ရန်ကိုင်သာ သူမကို သတ်ချင်သည် ဆိုပါက သူမကို ဤနေရာ၌ ပစ်ချထားရုံဖြင့်ပင် လုံလောက်နေလေပြီ။ ချူကျန်း သူမကို ဘာမှ မလုပ်လျှင်ပင် သူမသည် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရရထားရာ ဘေးပတ်လည် ယန်ချီများကပင် သူမကို သတ်နိုင်ပေလိမ့်မည်။
ထို့ကြောင့် သူမ မစိုးရိမ်ဘဲ ဘယ်နေပါ့မည်နည်း။
“လူသား၊ မင်းငါ့ကို တကယ် ဒေါသထွက်အောင် လုပ်လိုက်တာပဲ။ ငါဆုံးဖြတ်ပြီးသွားပြီ။ မင်းငါ့လက်ထဲ ရောက်တာနဲ့ မင်းကို သေတာထက်ဆိုးတဲ့ နာကျင်မှုကို ခံစားရအောင် လုပ်ပြမယ်” ချူကျန်း ခအပေါ်မှ ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်လိုက်လေ၏။
ယခု ရန်ကိုင်သည် သူ့ကမ်းလှမ်းချက်ကို သဘောတူမည် မဟုတ်မှန်း သိသွားလေရာ ချူကျန်းလည်း သူ့ဒေါသကို ဆက်၍ မထိန်းထားနိုင်တော့ချေ။ ယခုလောလောဆယ် သူဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်တော့ချေ။ သူ့စိတ်ထဲတွင် ရှိနေသည့် တစ်ခုတည်းသော အတွေးသည် ရန်ကိုင်ကို ဖမ်းပြီး စိတ်ကျေနပ်သည်အထိ ထိုင်နှိပ်စက်ဖို့ပင် ဖြစ်၏။
အော်ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်တို့ကို ဖမ်းရန် စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်သည့်အလား သူ့အရှိန်ကို တစ်ဟုန်ထိုး တိုးမြှင့်လိုက်၏။
ရန်ကိုင် မျက်နှာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး သူလည်း အရှိန်မြှင့်လိုက်လေ၏။ သို့သော်လည်း သူ့ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်သည် အရမ်းကို နိမ့်ကျလွန်းနေခဲ့လေရာ ပတ်ဝန်းကျင်သည် သူ့ကို မျက်နှာသာပေးနေသော်လည်း သူတို့ကြားမှ အကွာအဝေးသည် လျင်မြန်စွာ နီးကပ်လာခဲ့လေ၏။
ချူကျန်းဘက်မှ အခြားပညာရှင်များသည်လည်း သူတို့၏ နတ်ဆိုးချီကို ထုတ်လွှတ်၍ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်မှ ချော်ရည်များကို လောင်ကျွမ်းစေရင်း ရန်ကိုင်၏ အရှိန်ကို နှောင့်နှေးအောင် လုပ်နေခဲ့လေ၏။
(၂၀)မီတာ၊ (၃၀)မီတာ၊ (၅၀)မီတာ…
အောက်ဘက်သို့ ရောက်လာသည်နှင့် အပူချိန်သည် ပို၍ မြင့်တက်လာခဲ့လေ၏။ ယခု ရန်ကိုင်တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးစေးတို့ဖြင် စိုရွှဲနေခဲ့ပြီး ဟန်ဖေးဆိုလျှင် ရေချိုးထားသည့် အလား သူမတစ်ကိုယ်လုံး ချွေးစေးတို့ဖြင့် စိုရွှဲနေခဲ့လေ၏။
“နင့်အကန့်အသတ်ကို ရောက်နေပြီလား” ဟန်ဖေးက မေးလိုက်၏။ ရန်ကိုင် အတော့်ကို ရုန်းကနေရသည်ကို သူမ မမြင်ဘဲ မနေချေ။
သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်ကမူ ဆိတ်ဆိတ်သာ နေခဲ့၏။
“ဘယ်လောက်တောင်များ ကံဆိုးနေလို့ နင်လို့ လူသား တစ်ယောက်နဲ့ အတူသေရတာလဲ မသိဘူး” ဟန်ဖေးက နောင်တရနေသည့် ပုံစံဖြင့် သက်ပြင်းချလိုက်၏။
“ခင်ဗျားရဲ့ နိမိတ်မရှိတဲ့ သောက်ပါးစပ်ကြီးကို ပိတ်ထား လိုက်စမ်းပါဗျာ” ရန်ကိုင်က ဒေါသတကြီး အော်လိုက်လေ၏။ ယခုလို အချိန်မျိုးတွင်ပင် ထိုမိန်းမသည် သူ့ကို နှိမ့်ချ ပြောဆိုနေဦးမည်ဟု ရန်ကိုင် မထင်မှတ်ထားခဲ့ချေ။
နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား မြို့တော်ရှိ ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုး ကလန်သား တော်တော်များများ သူ့ကို အထင်အမြင် သေးကြ၏။ ကွမ်းအာတစ်ယောက်သာ သူ့အား အဆင့်တူထား၍ ပြောဆို၏။ သို့သော်လည်း အစပိုင်း၌ ကွမ်းအာသည်လည်း သူ့ကို အထင်အမြင်သေး၏။
ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်သားများ၏ မျက်လုံးထဲ၌ လူသားမျိုးနွယ်စုသည် အဆင့်နိမ့်ကျသည့် တတိယအဆင့် မျိုးနွယ်စု တစ်ခုဖြစ်ပြီး သူတို့ ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုး ကလန်၏ သွေးမျိုးဆက်သည်သည် မြင့်မြတ်ပြီး လေးစားမှုနှင့် ထိုက်တန်သည်ဟု ထင်ထားသည့် ပုံပင်။ အားလုံးသည် သူ့အား အထင်အမြင်သေး၊ ရှုံ့ချ၍ ကြည့်ကြ၏။
ထိုကဲ့သို့သော အကြည့်များသည် ရန်ကိုင်အား လွန်စွာကိုမှ စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်စေ၏။
ဟန်ဖေးဆိုလျှင် ပို၍ဆိုး၏။ စတွေ့သည့် အချိန်မှစ၍ ယခုအချိန်ထိ သူမသည် အမြဲတမ်း အထက်စီးမှနေ၍ မာနတစ်ခွဲသားဖြင့် ရှုံချပြောဆိုခဲ့၏။
သူမ မည်သည်ကိုများ ဤမျှ ဂုဏ်ယူနေသည် ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် မတွေးတတ်တော့ချေ။
ပြောနေစဉ်မှာပင် ပေါက်ကွဲသံ သဲ့သဲ့နှင့်အတူ သူ့နောက်ကျောမှ တောင်ပံတစ်စုံ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။
တောင်ပံများ ဖြန့်ကားထွက်လာသည်နှင့် ရန်ကိုင် အရှိန် တစ်ဟုန်ထိုး တိုးမြှင့်သွားခဲ့၏။ ရန်ကိုင်သည် တောင်ပံများကို ကွေးလိုက်ကာ သူနှင့်ဟန်ဖေးတို့ ခန္ဓာကိုယ်များကို အကာအရံ ဒိုင်းတစ်ခုပမာ လွှမ်းခြုံလိုက်၏။
ထိုကဲ့သို့ လုပ်လိုက်သည်နှင့် သူခံစားနေရသည့် အပူချိန် သည်လည်း အတော့်ကို လျော့ကျသွားခဲ့ရ၏။
“ကောင်းကင်တာအို ဥပဒေသလား” ယန်မီးတောက် တောင်ပံများကို စိုက်ကြည့်နေရင်း ဟန်ဖေး၏ ခန္ဓာကိုယ်လေး တဆတ်ဆတ် တုန်ရီသွားခဲ့၏။
“နင်တကယ်ကို…” ဟန်ဖေးမှာ ပါးစပ်လေးကို လက်ဖြင့် အုပ်၍ ထိုမြင်ကွင်းကို အလန့်တကြားဖြင့် အံ့ဩတကြီး ငေးစိုက် ကြည့်နေလေရာ သူမမှာ စကားပင် မပြောနိုင်တော့ချေ။
“ခင်ဗျားလည်း မြင်တတ်သားပဲ” ရန်ကိုင်က နှာခေါင်းရှုံ့၍ “အမှန်ပဲ၊ ဒါက ကောင်းကင်တာအို ဥပေဒသပဲ”
“နင့်ကံက မနာလိုစရာ ကောင်းလောက်အောင် ကောင်းလွန်းတာပဲ” ဟန်ဖေးက ယဲ့ယဲ့လေး ဆိုလိုက်ပြီး သူမ၏ လက်ကို ဆန့်ထုတ်၍ အတောင်ပံကို ထိကြည့်ရန် လုပ်လိုက်၏။ သို့သော်လည်း အတောင်ပံကို မထိရသေးခင်မှာပင် သူမလက်ကို မသိစိတ်အရ ဆတ်ကနဲ ပြန်ရုတ်မိလိုက်၏။
ရန်ကိုင် တောင်ပံထဲတွင် ပါဝင်သော ယန်ယွမ်ချီသည် သူမ၏ နတ်ဆိုးချီနှင့် လုံးဝကို သဟဇာတ မဖြစ်ချေ။ ထိုကဲ့သို့ ထိမိရုံလေးဖြင့် ဒဏ်ရာမရခဲ့သော်လည်း သူမလက်ကို ကာကွယ် ပေးထားသည့် နတ်ဆိုးချီအချို့ လောင်ကျွမ်းခြင်း ခံလိုက်ရ၏။
လက်ကို ပြန်ရုတ်ပြီးသည်နှင့် နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်လိုက်၏။ ရုတ်တရက် တစ်ခုခုကို အာရုံခံမိလိုက်ကာ ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးလိုက်ပြီး ပြောလိုက်၏ “ချူကျန်း အရှိန်လည်း လျော့ကျသွားပြီ”
“သူ့အကန့်အသတ်ကို ရောက်သွားပြီထင်တယ်” ရန်ကိုင်က ရယ်မောလိုက်လေ၏။
“ဒါပေမယ့် သူသာ အဲ့နေရာမှာ ဆက်စောင့်နေသရွေ့ ငါတို့လည်း ထွက်ပြေးလို့ ရမှာမဟုတ်ဘူး။ အနှေးနဲ့အမြန် ငါတို့ အဖမ်းခံရလိမ့်မယ်” ဟန်ဖေး ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ဆိုလိုက်၏။
“စီနီယာလီက ဒါကို သတိမပြုမိဘူလို့ ထင်နေတာလား” ရန်ကိုင်က လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် “ခင်ဗျားဗျာ၊ စီနီယာလီနဲ့ ဒီလောက် အချိန်အကြာကြီး အတူရှိလာခဲ့တာတောင် သူ့အကြောင်း ကောင်းကောင်း မသိသေးဘူး။ စီနီယာလီက ကြင်နာတတ်ပေမယ့် ဘာကိုမှ မသိတဲ့ ငတုံးတစ်ယောက် မဟုတ်ဘူးဗျ။ ချူကျန်း ဒီလောက် လူအများကြီးနဲ့ လှုပ်ရှားတာကို လီရုန် မသိဘဲမနေဘူး။ သူရုတ်တရက် လူအများကြီးနဲ့ လှုပ်ရှားလိုက်တဲ့ အကြောင်းကို သတင်း မရရင်တောင်မှ ကျုပ်တို့ကို လာကယ်ဖို့အတွက် အများဆုံးမှ ရက်နည်းနည်းလောက်ပဲ ကြာမှာ။ အဲ့တော့ ဒီနေရာမှ ရက်နည်းနည်းလောက် ထပ်နေလို့လည်း ဘာမှ မဖြစ်ဘူးလေ”
ဟန်ဖေး၏ မျက်နှာလှလှလေး ရှက်သွေးဖြာသွားခဲ့ပြီး ဘာမှ ပြန်မပြောတော့ချေ။
ဗိုလ်ချုပ်ကြီး လေးဦးထဲမှ တစ်ဦးဖြစ်သည်နှင့် အညီ သူမသည် ထိုကဲ့သို့ ရိုးရှင်းသော အချက်ကို နားလည်သင့်၏။ သို့သော်လည်း မမျှော်လင့်ထားသည့် အဖြစ်အပျက်များကြောင့် သူမ၏ အတွေးများ ယောက်ယတ် ခတ်နေခဲ့ရာ ဟန်ဖေးမှာ ထိုအချက်ကို မစဉ်းစားလိုက်နိုင် ဖြစ်သွားခဲ့ရ၏။
“လူသား မင်းရဲ့ လုပ်ရပ်အတွက် ကျိန်းသေ နောင်တ ရရလိမ့်မယ်” ချူကျန်း၏ ဒေါသအမျက်ချောင်းချောင်း ထွက်နေသည့် အသံ အပေါ်ဘက်မှ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေ၏။ “ဟန်ဖေး၊ နင်မသေချင်ရင် အဲ့လူသားကောင်စုတ်ကို ငါ့ဆီ ခေါ်လာခဲ့၏။ ငါနင့်အသက်ကို ချမ်းသာပေးမယ်”
နှစ်ယောက်စလုံး ပြန်မဖြေခဲ့ကြ။ ချူကျန်း သူတို့နောက် ဆက်မလိုက်တော့သည်ကို သိထားလေရာ သူ၏ ခြိမ်းခြောက် စကားများကို မည်သည့် အတွက်ကြောင့် ကြောက်ရမည်နည်း။
မသေမျိုး ဒုတိယအဆင့် ကျင့်ကြံခြင်းနှင့်ပင်လျှင် ချူကျန်းသည် သူတို့နောက် ဆက်၍ မလိုက်နိုင်တော့ချေ။
တုန်လှုပ်ချောက်ချားမှုများကြား မျှော်လင့်ချက်ကို ရုတ်တရက် မြင်တွေ့လိုက်ရရာ ဟန်ဖေး၏ အမူအရာ ပို၍ ဝင်းပသွားခဲ့ရ၏။
“ငါ့ကိုချပေးတော့” ဟန်ဖေးက ရုတ်တရက် အော်ပြောလိုက်၏။ ယခု ချူကျန်း၏ လိုက်လံဖမ်းဆီးမှုမှ လွတ်မြောက်လာခဲ့ပြီး ဖြစ်ရာ သူမ၏ အတွေးများသည်လည်း ယခင်ကလို ယောက်ယတ် ခတ်မနေတော့ချေ။ ယခုမှသာ သူမသည် ရန်ကိုင်၏ လက်မောင်းတွင်း၌ ထွေ့ပွေးထားခြင်း ခံလိုက်ရသည်ကို သတိပြုမိလိုက်၏။
“ဒါပေမယ့် ခင်ဗျား ဒဏ်ရာတွေက…” ရန်ကိုင်သည် တုန့်ဆိုင်းသွားခဲ့၏။
“ငါတို့ ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို နင်တို့ လူသားတွေရဲ့ ပျော့ဖတ်ဖတ် ခန္ဓာကိုယ်လေးတွေနဲ့ လာမယှဉ်နဲ့…”
သူမပြောလို့ မပြီးသေးခင်မှာပင် ရန်ကိုင်က သူမကို လွှတ်ချပေးလိုက်၏။ ရန်ကိုင် စိတ်မကြည်သည်ကို သတိပြုမိသည်နှင့် ဟန်ဖေးသည်လည်း ထိုအကြောင်းကို ဆက်၍ မပြောတော့ဘဲ ရန်ကိုင်နောက်မှသာ လိုက်ပါသွားခဲ့လေ၏။
ချူကျန်း၏ ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်သံကြောင့် ချော်ရည်ပင်လယ်ကြီး တစ်ခုလုံး မတည်မငြိမ် ဖြစ်လာခဲ့၏။ ရန်ကိုင်နှင့် ဟန်ဖေးတို့မှာမူ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ထုတ်လွှတ်၍ နားခို၍ ရမည့်နေရာတစ်ခုကို စိုးရိမ်တကြီး ရှာဖွေနေခဲ့ကြလေ၏။
ရုတ်တရက် ဟန်ဖေး ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးလိုက်ပြီး နေရာတစ်ခုဆီ ညွှန်ပြ၍ “အဲ့ကိုသွားကြတာပေါ့”
ရန်ကိုင်လည်း သူမညွှန်ပြရာ အရပ်ဆီ ကောင်းကင် စိတ်အာရုံဖြင့် လှမ်း၍ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးကာ ထိုနေရာဆီသို့ ကူးခတ်သွားလိုက်လေ၏။
တစ်ခဏကြာပြီးနောက် သူတို့အား ဝိုင်းရံနေသည့် ချော်ရည် ပင်လယ်ကြီးတစ်ခုလုံး ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီး သဘာဝအတိုင်း ဖြစ်တည်နေသည့် လိုဏ်ဂူတစ်ခုအတွင်းသို့ နှစ်ယောက်သား ရောက်ရှိလာခဲ့၏။
ထိုနေရာသည် အနည်းငယ် မှောင်မဲနေခဲ့သော်လည်း ချော်ရည်ထဲ နေနေရသည်ထက် စာလျှင် အများကြီး ပိုကောင်းပေ၏။
မီးတောက်အောက်ခြေ၌ ယခုကဲ့သို့ နေရာမျိုး တစ်ခု ရှိနေသည်မှာ တကယ်ကို အံ့အားသင့်စရာ ကောင်းပေ၏။
မြေကြီးပေါ်တွင် ခြေပစ်လက်ပစ် ထိုင်ချ၍ အမောတကော အသက်ရှူလိုက်ကြ၏။ သေဘေးမှ ရုတ်တရက်ကြီး လွတ်မြောက် လာခဲ့ရခြင်းသည် နှစ်ယောက်စလုံးအား စိတ်သက်သာရာ ရသွားစေခဲ့သလို ပျော်လည်းပျော်သွားစေခဲ့၏။
အမောဖြေပြီးမှ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို လှည့်ပတ်စူးစမ်း ကြည့်လိုက်သည့်အခါ သူ့ဘယ်ဘက်တွင် ချော်ရည်တို့ စီးဆင်းနေပြီး ညာဘက်တွင်မူ အဆုံးမရှိဟန် ရသော လိုဏ်ခေါင်းတစ်ခု ရှိနေသည်ကို ရန်ကိုင် တွေ့လိုက်ရ၏။
“ထပ်သွားကြည့်ကြတာပေါ့။ ချော်ရည်တွေသာ ရုတ်တရက် အထဲဝင်လာမယ်ဆိုရင်…” ရန်ကိုင် စိတ်မသက်သာသေးချေ။ ဤနေရာတွင် ရှိနေသော ချော်ရည်များကို သဘာဝ အရံအတား တစ်ခုခုက တားဆီးထားသည့် ပုံပင်။ သို့သော်လည်း ထိုအရံအတားသာ ရုတ်တရက် ပျောက်ကွယ်သွားမည် ဆိုပါက လိုဏ်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ချော်ရည်များဖြင့် လွှမ်းသွားပေလိမ့်မည်။
ဟန်ဖေးလည်း ငြင်းဆန်းခြင်း မပြုဘဲ ရန်ကိုင် နောက်ကနေသာ ငြိမ်သက်စွာ လိုက်သွားခဲ့၏။
ကိုယ့်လက်ချောင်းကိုယ်ပင် ပြန်မမြင်နိုင်သော ပိန်းပိန်းပိတ် မည်းမှောင်နေသည့် အမှောင်ထုထဲ ရန်ကိုင်သည် ဝေဝေဝါးဝါးဖြင့် ရှေ့ဆက်သွားနေခဲ့ပြီး ဟန်ဖေးကမူ ရန်ကိုင် နောက်မှ အနီးကပ်လိုက်ပါလာခဲ့လေ၏။ တကယ်တော့ ဤနေရာရှိ ယန်ချီသည် လွန်စွာကိုမှ သိပ်သည်းလေရာ သူမအနေဖြင့် ရန်ကိုင်၏ အစစ်အမှန်ချီအပေါ် မှီခိုရန် လိုအပ်ပေ၏။
ဟန်ဖေး၏ ဒဏ်ရာမှ သွေးစက်များသည် မြေကြီးပေါ်သို့ အစဉ်မပြတ် စီးကျနေခဲ့ရာ လိုဏ်ခေါင်းတစ်ခုလုံး သွေးစက် ကျသံများဖြင့် ပဲ့တင်ထပ်နေခဲ့လေ၏။
သို့သော် ရန်ကိုင်သည် သူမအတွက် စိုးရိမ်နေခြင်း မရှိချေ။ ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်မှ ဗိုလ်ချုပ်ကြီး တစ်ယောက်သည် ဤမျှသော ဒဏ်ရာလေးကြောင့် သေသွားမည် ဆိုပါက တကယ်ကို ရယ်စရာ ကောင်းနေပေလိမ့်မည်။
အချိန်ဘယ်လောက်ကြာမှန်း မသိကြာအောင် လမ်းလျှောက်ပြီး အကွေ့အကောက် များစွာကို ကျော်ဖြတ် လာပြီးနောက် ရန်ကိုင်နှင့် ဟန်ဖေးတို့သည့် မိုးမြေစွမ်းအင် သိပ်သည်းလှသော နေရာတစ်ခုဆီသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့လေ၏။
ထိုလိုဏ်ဂူသည် လွန်စွာကိုမှ ကျယ်ပြောပြီး မျက်နှာကြက်ကိုပင် မမြင်ရသည်အထိ မြင့်၏။ ဤနေရာသည် မည်ကဲ့သို့သော နေရာမျိုး ဖြစ်သည်ကို သူမသိသော်လည်း ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ထုတ်လွှတ်၍ စစ်ဆေးကြည့်ပြီးနောက် ဤနေရာ၌ မည်သည့် သက်ရှိမှ မနေသည်ကို တွေ့ရှိလိုက်ရ၏။
ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်လည်း အနည်းငယ် စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့ရလေ၏။
“ဒီမှာပဲ ခဏလောက် နားကြတာပေါ့” ရန်ကိုင်က တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် အကြံပေးလိုက်၏။
ဟန်ဖေးက ယဲ့ယဲ့လေး ခေါင်းညိတ်ပြ၍ ရန်ကိုင်နောက် လိုက်ကာ လိုဏ်ဂူ၏ နံရံများထဲမှ တစ်ခုနားသို့ ကပ်၍ တင်ပလင်ခွေ ထိုင်ချလိုက်၏။
သူမ၏ ရည်ရွယ်ချက်ကို သတိပြုမိသည်နှင့် ရန်ကိုင် မရယ်ဘဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့၏။
ထိုမိန်းမသည် သူ၏ အကာအကွယ် အတွင်းမှ ထွက်သွား၍ မရသလို သူ့အပေါ် ချိုးနှိမ်ပြောဆိုခဲ့သည့် စကားများ အတွက်လည်း မတောင်းပန်ချင်လေရာ သူမအနေဖြင့် ယခုကဲ့သို့သာ လုပ်ပြရပေတော့လေ၏။
သူတော်ကောင်းယောင် လာဆောင်နေသေးတယ် ရန်ကိုင် တွေးလိုက်၏။
Martial Peak
အထွတ်အထပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ- Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little devil
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
——————————————————————
အပိုင်း(၆၅၅) ရသူယူ
——————————————————————
ချူကျန်းလက်မှ ခွေးပြေးဝက်ပြေး ထွက်ပြေး လာပြီးနောက် သူတို့တွင် အစစ်အမှန်ချီ အများကြီး ကျန်နေသေးသော်လည်း နှစ်ယောက်စလုံးသည် စိတ်ရော၊ ကိုယ်ပါ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေခဲ့ကြလေ၏။
ထို့ကြောင့် နှစ်ယောက်စလုံး စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်သာ အားပြန်ဖြည့်နေခဲ့ကြလေ၏။
နှစ်နာရီကြာပြီးနောက် ရန်ကိုင် မျက်ဝန်းအစုံ ပြန်ပွင့်လာခဲ့လေ၏။
ဟန်ဖေးကမူ သူ့ဘေးတွင်ထိုင်၍ အားပြန်ဖြည့်နေဆဲ။ သူမသည် မနိုးသေးသော်ငြား သူမ၏ အရှိန်အဝါသည် ယခင်ထက် အများကြီး ပို၍ တည်ငြိမ်လာခဲ့လေပြီ။
သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ် သွယ်သွယ်လေးသည် ရန်ကိုင် ခန္ဓာကိုယ်နှင့် ပူးကပ်နေခဲ့လေ၏။ သူမ၏ အသားအရေသည် အရမ်းကိုမှ နူးညံ့ပျော့အိလှ၏။ ထို့ပြင် သူမ၏ သင်းပျံ့လှသော ကိုယ်သင်းရနံ့သည် လွန်စွာကိုမှ မွှေးကြိုင်သင်းကြူလှလေရာ ရန်ကိုင်လည်း ပို၍ပင် အားအင်တက်ကြွ ပြည့်ဖြိုးလာခဲ့ရ၏။
ခဏအကြာ၌ ဟန်ဖေး နိုးလာခဲ့၏။ သူမ၏ လက်ရှိပုံစံကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ချက်ချင်းပဲ ရန်ကိုင်ဆီကနေ ခွါလိုက်ပြီး အေးစက်စက် လေသံဖြင့် မေးလိုက်လေ၏ “ငါတို့ အခု ဘာလုပ်ကြမလဲ”
“ပတ်ဝန်းကျင်ကို အရင် စူးစမ်းကြည့်ကြတာပေါ့” ပြောပြီးသည်နှင့် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး အစစ်အမှန်ချီကို သုံး၍ သူ့ကိုယ်ပတ်လည်၍ အရံအတား တစ်ခု ဖန်တီးလိုက်လေ၏။
ဟန်ဖေးလည်း မျက်မှောင် မကြုံ့ဘဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့၏။ ရန်ကိုင်ဆီမှ ထွက်ပေါ်နေသော ပူပြင်းလှသည့် အရှိန်အဝါကို သူမ မနှစ်သက်ချေ။ သို့သော် ရန်ကိုင်လည်း ထိုကိစ္စနှင့် ပက်သက်၍ ဘာမှမဟုတ်နိုင်ချေ။ သူမ၏ နတ်ဆိုးချီသည် သူ့အစစ်အမှန်ယန်ယွမ်ချီနှင့် အလိုလို မတည့်ခြင်းပင် မဟုတ်လေလော။
“ငါ့မှာအလင်းကျောက်တုံး နည်းနည်းရှိတယ်” ပြောပြီးသည်နှင့် ဟန်ဖေးသည် အရောင်တောက်နေသော ကျောက်တုံးနှစ်တုံးကို ထုတ်ယူလိုက်၏။ ရန်ကိုင်လည်း ကျောက်တုံး တစ်တုံးကို ယူလိုက်ပြီး ဟန်ဖေးကို ဦးဆောင်ကာ လိုဏ်ဂူကို စတင်စူးစမ်းတော့လေ၏။
ဤလိုဏ်ဂူသည် လွန်စွာကိုမှ ကျယ်ပြီး မီတာ သုံးရာကျော်မက မြင့်၏။ မိုးမြေစွမ်းအင်လည်း လွန်စွာကိုမှ သိပ်သည်းလေ၏။ ထိုမိုးမြေစွမ်းအင်သည် ယွမ်ချီ မဟုတ်ဘဲ မည်သည့် ကျင့်ကြံသူမဆို စုပ်ယူနိုင်သည့် သန့်စင်လှသော မိုးမြေစွမ်းအင် သက်သက်ပင် ဖြစ်၏။
တစ်ခဏကြာအောင် ရှာဖွေနေသော်လည်း ဘာမှ မတွေ့ခဲ့”။ သို့သော်လည်း ခဏကြာပြီးနောက် အောက်ဘက်သို့ ဦးတည်နေသည့် လမ်းလေးတစ်လမ်းကို သူတို့ တွေ့လိုက်ရ၏။
“ဆက်သွားပြီး စူးစမ်းချင်သေးလား။ ဒါမှမဟုတ် လီရုန် လာကယ်မှာကို ဒီမှာပဲ ထိုင်စောင့်ချင်လား” ရန်ကိုင်က အလင်း ကျောက်တုံးကို ကိုင်ရင်း ဟန်ဖေးကို မေးလိုက်၏။
ဟန်ဖေးမျက်ဝန်းထဲ သိချင်စိတ်တို့ ဖြတ်ပေးသွားခဲ့၏။ တစ်ခဏကြာ တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက် ဟန်ဖေးက ပြောလိုက်၏ “စီနီယာလီက ဒီအကြောင်းကို ကြားရင်တောင် ငါတို့ ဒီမှာ ရှိနေတယ်ဆိုတာကို သိမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါက ရှားပါးတဲ့ အခွင့်အရေး တစ်ခုပဲ။ ငါတို့ ဆက်သွားပြီး စူးစမ်းကြည့်ကြတာပေါ့”
“ကောင်းပြီလေ” ရန်ကိုင်က ပြုံးလိုက်၏။
ယခုနေရာသည် ရှေးဟောင်း နတ်ဆိုးကလန်၏ ရှားပါးသော တားမြစ်နယ်မြေ တစ်ခုဖြစ်၏။ ဗိုလ်ချုပ်ကြီး လေးယောက်သည်ပင် ဤနေရာသို့ အလွယ်တကူ မလာနိုင်ကြချေ။ တကယ်ဆိုရင် ရန်ကိုင်၏ အကူအညီ မပါဘဲနှင့် ဟန်ဖေးသည် ဤလိုဏ်ဂူရှိရာဆီသို လုံလုံခြုံခြုံဖြင့် ရောက်လာနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ဘဲ လမ်းတစ်ဝက်မှာပင် ချော်ရည်များ၏ လောင်ကျွမ်းခြင်း ခံရပြီး သေသွားရပေလိမ့်မည်။
ဤနေရာ၌ မည်ကဲ့သို့သော လျှို့ဝှက်ချက်များ ဖုံးကွယ်နေလဲ ဆိုသည်ကို သူမလည်း သိချင်မိ၏။
ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်သည် ဤလောကငယ်ထဲ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာအောင် နေထိုင်ခဲ့သော်လည်း ယခု နေရာသည် လုံးဝကို မစူးစမ်းရသေးသော နယ်မြေတစ်ခု ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် ဟန်ဖေးသည်လည်း ဤနေရာအကြောင်း သိချင်မိ၏။
အနက်ရောင် လိုဏ်ခေါင်းအတိုင်း ဆင်းလာရင်း ကျောက်နံရံများသည် လွန်စွာကိုမှ မာကျောလှသည်ကို ရန်ကိုင်နှင့် ဟန်ဖေးတို့ တွေ့ရှိခဲ့ရလေ၏။
အချိန်အတော်ကြာအောင် လမ်းလျှောက်ပြီးသည့်တိုင် ဘာကိုမှ သူတို့ မတွေ့ရသေးချေ။
ရန်ကိုင်နောက်တွင် လိုက်ပါလာသော ဟန်ဖေးသည် အသက်ရှူရ ခက်ခဲလာခဲ့လေပြီ။
ဟန်ဖေး၏ ဝမ်းဗိုက်နေရာသည် ချူကျန်း၏ လှံကြောင့် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာရထားခဲ့ရ၏။ ထိုဒဏ်ရာသည် သူမအသက်ကို မခြိမ်းခြောက်နိုင်သော်လည်း သူမ၏ ခွန်အားနှင့် လှုပ်ရှားနိုင်စွမ်းအား အတော့်ကို သက်ရောက်၏။
“ဒီမှာ ခဏလောက် နားကြတာပေါ့” ရန်ကိုင်က အကြုံပြုလိုက်ရာ ဟန်ဖေးက ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့် ခေါင်းပြန်ညိတ်ပြလိုက်၏။
ထိုင်ပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်သည် ကုသရေး ဆေးလုံး တစ်လုံးကို ထုတ်ယူ၍ ဟန်ဖေးကို ပေးလိုက်ရာ ဟန်ဖေးသည် ရန်ကိုင်ကို တစ်ချက်သာ ကြည့်လိုက်ပြီး ဟန်အမူအရာ ပျက်ယွင်းခြင်း မရှိဘဲ မပြောင်းလဲသော အမူအရာဖြင့် တည်ငြိမ်စွာ လက်ခံယူလိုက်၏။
“ခင်ဗျားမှာ ကုသရေးဆေးလုံးတွေ မရှိဘူးလား” ရန်ကိုင်က မျက်မှောင်ကြုံ့၍ မေးလိုက်ရာ ဟန်ဖေးက “ငါတို့က ဆေးပညာကိုမှ လေ့ကျင့်လို့ မရတာ။ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ကုသရေး ဆေးလုံးတွေ ရှိမှာလဲ”
“အဲ့လိုဆို အစောကြီးကတည်းက ဘာလို့ မပြောတာလဲ…” ရန်ကိုင် ပြောစရာစကား မဲ့နေခဲ့၏။ ထိုမိန်းမသည် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာရထားသော်လည်း သူ့ဆီမှ ကုသရေးဆေးမတောင်းဘဲ သူမ၏ ကိုယ်ပိုင် စွမ်းရည်ဖြင့်သာ ပြန်လည်ကုသရန် ရွေးချယ်သည်အထိ မာနကြီးလွန်းလှပေ၏။
တစ်ဖက်တွင်မူ ဟန်ဖေးသည် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး လေးယောက်ထဲမှ တစ်ယောက် ဖြစ်သည့်အလျောက် သူမတွင် ကုသရေး ဆေးလုံးအချို့ ရှိနေမည်ဟု ထင်နေခြင်း ဖြစ်၏။
“ကဲ၊ ငါ့ကို ခွင့်ပြုပေးပါဦး” ဟန်ဖေးက နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး ရုတ်တရက် တစ်ခုခုကို စဉ်းစားမိသွားဟန် ရကာ သာရေသားဖြင့် လုပ်ထားသော ပုလင်းပြားကြီး တစ်ခုကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး ရန်ကိုင်ဆီသို့ ပေး၍ “ရေသောက်ချင်လား”
ရန်ကိုင် အံ့အားင့်သွားခဲ့ပြီး သူမပေးသော ရေပုလင်းပြားကို အလိုလို လက်ခံမိလိုက်ကာ ပါးစပ်ပြည့် မော့သောက်လိုက်၏။
ဟန်ဖေးက ထပ်မေးလိုက်ပြန်၏ “တစ်ခုခု စားချင်သေးလား”
ယခုတစ်ကြိမ်၌ ရန်ကိုင် ပြန်မဖြေရသေးခင်မှာပင် ဟန်ဖေးသည် ရန်ကိုင်အား အသီးအချို့ ပေးလိုက်၏။
ဒီမိန်းမ… သူမ ကျေးဇူးတင်သည် ဆိုသည်ကို ပြောချင်၍များ ဤကဲ့သို့ လုပ်နေသည်လား။ ရန်ကိုင်သည် ကိုးယိုးကားယား အမူအရာဖြင့် ဟန်ဖေးဆီ တစ်ချက် လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး သူမ မည်သည့်အတွက်ကြောင့် ယခုကဲ့သို့ လုပ်နေရသည်ကို ရုတ်တရက် နားလည်သွားလိုက်လေ၏။
ရန်ကိုင် ကြိတ်၍ ခေါင်းရမ်းလိုက်ပြီး အသီများကို ယူကာ တုန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိ စားလိုက်၏။
“ခင်ဗျားကြည့်ရတာ ပစ္စည်းတော်တော်များများကို သယ်လာတဲ့ ပုံပဲနော်” ထိုပစ္စည်းများကို သူမ မည်သည့် နေရာဆီမှ ထုတ်ယူနေလဲ ဆိုသည်ကို တွေးတောရင်း ရန်ကိုင်သည် ဟန်ဖေး ခန္ဓာကိုယ်အား ဝေ့ကြည့်လိုက်၏။
ထုန်းရွှမ်နယ်ပယ်ရှိ လူတော်တော်များများ၌ သိုလှောင်အိတ် ရှိသည်ကို ရန်ကိုင် သိ၏။
လွတ်လပ်သော အဖွဲ့အစည်းမှ အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်များနှင့် သူသတ်ခဲ့သော ကဝေမွန်းစတားသည် ဥပအမာ ဖြစ်၏။
သို့သော်လည်း သူမတွင် မည်သည့် သိုလှောင်အိတ်ကိုမှ မတွေ့လေရာ ဟန်ဖေးသည် မည်သည့် အရာကိုသုံး၍ ထိုပစ္စည်းများအား သိမ်းဆည်းထားသည်ကို ရန်ကိုင် နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့လေ၏။
“ဟုတ်တယ်၊ အဲ့လိုပစ္စည်းအမျိုးမျိုးကို လိုအပ်တဲ့ အခါကျ သုံးဖို့ သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲ ထည့်သိမ်းထားတာ” ပြောနေရင်း နောက်ထပ် အသီးတစ်လုံးကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး စားလိုက်၏။
“သိုလှောင်လက်စွပ်လား” ရန်ကိုင် မျက်ဝန်းအစုံ တောက်ပသွားခဲ့ပြီး ဟန်ဖေး လက်ညိုးထက်ရှိ လက်စွမ်းဆီ ချက်ချင်း လှမ်းကြည့်လိုက်၏။
ထိုလက်စွပ်သည် အနက်ရောင် ဖြစ်ပြီး အတော်လေး အိုးဟောင်းနေဟန်ရ၏။
“သိုလှောင်အိတ်လိုပဲ ပိုပြီး အဆင့်မြင့်တဲ့ သိုလှောင်ပစ္စည်း တစ်ခုပေါ့။ ဒီလို ပစ္စည်းတွေကို အပြင်လောကကြီးမှာ နင်တွေ့ခဲ့ရမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ အရမ်းကို ရှေးကျပြီး ကြွယ်ဝချမ်းသာတဲ့ အမွေအနှစ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ အင်အားစုတွေပဲ ဒီလို လက်စွပ်မျိုးကို ပိုင်ဆိုင်နိုင်ကြတာလေ” ဟန်ဖေးက ယဲ့ယဲ့လေး ရှင်းပြလိုက်၏။
ထိုသိုလှောင်လက်စွပ်ကို စိုက်ကြည့်နေရင်း ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ အတွေးတစ်ခု ဖြတ်ပြေးသွားကာ ချက်ချင်း ကောက်မေးလိုက်၏ “အဲ့သိုလှောင်လက်စွပ်တွေကို ဝိဥာဉ်ကျောက်တုံးနဲ့ လုပ်ထားတာလား”
“ဝိဥာဉ်ကျောက်တုံးအကြောင်း နင်ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိတာလဲ” ယခုတစ်ကြိမ်တွင်တော့ ဟန်ဖေး အံ့အားသင့်ရမည့် အလှည့်ပင်။
ရန်ကိုင်က ယဲ့ယဲ့လေးသာ ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။ သူမသိဘဲ နေမည်လော။ အနက်ရောင် စာအုပ်ကို ဝိဥာဉ်ကျောက်တုံး အကြီးကြီးမှ ထုလုပ်ထားခြင်း ဖြစ်သည်လေ၊ မည်သည့် အတွက်ကြောင့် သူမသိဘဲ နေရမည်နည်း။
“ဟုတ်တယ်။ ဒီသိုလှောင်လက်စွပ်ကို ဝိဥာဉ်ကျောက်တုံး သေးသေးလေးကနေ လုပ်ထားတာ။ ဆာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရားက အရင်တုန်းက ဝိဥာဉ်ကျောက်တုံး အကြီးကြီးရခဲ့တယ်ဆိုပဲ။ အဲ့ကျောက်တုံးကြီးနဲ့ သူဘာလုပ်ခဲ့လဲ ဆိုတာကိုတော့ ဘယ်သူမှ မသိကြဘူး။ ဒါပေမယ့် သူလုပ်ပြီးတော့ အကြွင်းအကျန်တွေ နည်းနည်း ပိုကျန်ခဲ့တယ်လေ။ ပြီးတော့ အခြားပစ္စည်းတွေနဲ့ ကျော်ကြားတဲ့ လက်နက်သန့်စင် ပညာရှင်တွေကို ခေါ်ပြီး သိုလှောင်လက်စွပ် အနည်းငယ် ထုလုပ်ခဲ့တာ။ အဲ့လက်စွပ် လေးကွင်းက အခု ငါတို့ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးလေးယောက် ဝတ်ဆင်နေတဲ့ ဟာတွေပဲ”
သူမရှင်းပြသည်ကို နားထောင်ရင်း လီရုန်နှင့် ဟွာမို့တို့ လက်ချောင်းထက် လက်စွပ်တစ်ကွင်းဆီ ရှိနေသည်ကို ရန်ကိုင် ပြန်အမှတ်ရလိုက်၏။
လတ်စသတ်တော့ ထိုလက်စွပ်များသည် သိုလှောင်အိတ် များထက် ပို၍ အဆင့်မြင့်သော သိုလှောင်ပစ္စည်းများ ဖြစ်နေသည်ကိုး။
“ကောင်းပြီလေ။ အဲ့အကြောင်း ဒီမှာပဲ တော်ကြတာပေါ့။ ဒီတစ်ကြိမ် ငါနင့်ကို အကြွေးအကြီးကြီး တင်သွားပြီ။ ဒါပေမယ့် ငါတို့ သဘောတူညီချက် ပြည့်သွားတာနဲ့ ငါနင့်ကို သတ်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဟွာမို သဘောတူမယ်၊ မတူဘူး ဆိုတာကိုတော့ ငါလည်း အာမမခံနိုင်ဘူး။ ဒါပေမယ့် စီနီယာလီက မျက်သာပေးရင် ဟွာမိုလည်း နင့်အပေါ် အလွယ်တကူ လှုပ်ရှားမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာကိုတော့ စိတ်ချထားလို့ ရတယ်” ဟန်ဖေးက ရုတ်တရက် ပြောလိုက်၏။
“စီနီယာလီက နင့်ကို ဘာလို့ ဒီလောက် ပစားပေးနေလဲ ဆိုတာကို ငါတကယ်ကို နားမလည်နိုင်ဘူး”
“ကျုပ်လည်း နားလည်တာ မဟုတ်ဘူး” ရန်ကိုင် ပခုံးတွန့်ပြလိုက်ပြီး “ခင်ဗျား အခွင့်အရေးရင် လီရုန်ကို ဒီအကြောင်း မေးကြည့်ပါလား”
နာရီဝက်ကြာပြီးနောက် ရန်ကိုင်နှင့် ဟန်ဖေးတို့ သူတို့ လုပ်ငန်းကို ပြန်စလိုက်၏။
အချိန်ခဏကြာအောင် သွားလာပြီးနောက် အောက်သို့ ဆင်းလေ မိုးမြေစွမ်းအင် ပိုသိပ်သည်းလာလေးကို ရန်ကိုင် တွေ့ရှိလိုက်ရ၏။
ဗဟိုမြို့တော်က အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်စဉ်းစားမိလိုက်ရာ ရန်ကိုင် မထိတ်လန့်ဘဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး “ကျုပ်တို့ အောက်မှာ မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီး တစ်ခု ရှိတော ဖြစ်လောက်မလား”
ထိုစကားကို ကြားသော် ဟန်ဖေး တစ်ခဏလောက် စဉ်းစားလိုက်ပြီးနောက် ခေါင်းညိတ်ကာ “ဖြစ်နိုင်တယ်”
ထိုအကြောင်းကြောင့် နှစ်ယောက်စလုံး သွားနေသည့် အရှိန်ကို မြှင့်လိုက်ကြလေ၏။
တစ်ခဏလောက် ပြေးလွှားပြီးနောက် လိုဏ်ခေါင်း အဆုံးသို့ သူတို့တစ်တွေ ရောက်ရှိလာခဲ့၏။
သူ့ရှေ့ရှိ ကျောက်နံရံပေါ်၌ တလက်လက် တောက်ပနေသော အလင်းရောင်လေးများ ရှိနေခဲ့၏။
“အဲ့ဒါ ဘာတွေလဲ” ရေရွတ်လိုက်ရင်း ရှေ့တက်၍ စူးစမ်းကြည့်လိုက်၏။
ဟန်ဖေးသည်လည်း ရန်ကိုင်နောက်မှ လိုက်ပါလာခဲ့၏။
နှစ်ယောက်စလုံး သူတို့၏ အစစ်အမှန်ချီကို အသာအယာ ထုတ်လွှတ်လျက် သူတို့ရှေ့ရှိ ကျောက်နံရံကို ဖြိုချလိုက်၏။ ပြိုကျလာသော ကျောက်စကျောက်နလေးများဆီ ငုံကြည့်လိုက်ရာ သန့်စင်လှသည့် အရှိန်အဝါကို ပေးစွမ်းနေသော ကျောက်မြတ်တုံးလေးများကို ရန်ကိုင် တွေ့လိုက်ရ၏။
ထိုကျောက်မြတ်တုံးလေးထဲ ပါဝင်နေသော စွမ်းအင်ကို ခံစားမိသည်နှင့် အသေအချာ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်။ ထို့နောက် ဟန်ဖေးဆီ လှည့်၍ “ဟန်ဖေး၊ ဟန်ဖေး၊ ဒါကို ကြည့်ကြည့်စမ်း၊ ဒါက သလင်းကျောက်မလား”
ရန်ကိုင်က သူမကို နာမည်တပ်ပြီး ခေါ်လိုက်သဖြင့် ဟန်ဖေး၏ အမူအရာ ချဉ်တင်တင် ဖြစ်သွားခဲ့၏။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်လက်ထဲရှိ ကျောက်မြတ်တုံးလေးကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ရန်ကိုင်၏ ရိုင်းပြမှုကို ဆက်၍ ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ ထိုကျောက်မြတ်တုံးကိုသာ အသေအချာ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်၏။ စစ်ဆေးကြည့်ပြီးနောက် ခေါင်းညိတ်လိုက်ကာ “ဒါက သလင်းကျောက်တုံးပဲ”
“သလင်းကျောက်တုံးလား” ရန်ကိုင် ကြောင်သွားခဲ့ပြီး “အကြီးကြီးပဲ”
သလင်းကျောက်တုံးများကို ယခင်က သူမြင်တွေ့ခဲ့ဖူး၏။ လွတ်လပ်သော အဖွဲ့အစည်းမှ ရရှိခဲ့သော သလင်းကျောက်တုံး များဖြစ်ပါစေ၊ လီရုန်ဆီမှ ရရှိခဲ့သော သလင်းကျောက်တုံးများ ဖြစ်ပါစေ၊ နှစ်ခုစလုံးသည် လက်မအရွယ်အစားလောက်သာ ရှိ၏။ သို့သော်လည်း လက်သီးဆုပ် အရွယ်အစား ရှိသော သလင်းကျောက်တုံး တစ်တုံးကို မီးတောက်အောက်ခြေ၌ သူရှာတွေ့ခဲ့ရ၏။
“ဒီနေရာက သလင်းကျောက်တွင်းကြီးများ ဖြစ်နေမလား မသိဘူး” ဟန်ဖေး စိတ်လှုပ်ရှားသွားခဲ့ပြီး ချက်ချင်း ပြိုကျလာသော ကျောက်စကျောက်နများဆီ သွားလိုက်၏။ တစ်ခဏကြာပြီးနောက် ထိုကျောက်ပုံကြား၊ သလင်ကျောက်တုံး တစ်တုံးကို သူမ တွေ့ရှိလိုက်ရ၏။ ထိုသလင်းကျောက်တုံးသည် ရန်ကိုင် ကျောက်တုံးထက် ပိုသေးသော်လည်း သာမန် သလင်းကျောက်တုံးထက် အများကြီး ပိုကြီး၏။
“ဒါက သလင်းကျောက်တွင်းပဲ ဖြစ်ရမယ်” ဟန်ဖေးက ယုံကြည်ချက် အပြည့်ဖြင့် ဆိုလိုက်၏။
“ဒီမီးတောက် အောက်ခြေမှာ ယန်သလင်းကျောက်တုံးကြီး ခင်ဗျားပဲ ပြောခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး” ရန်ကိုင်လည်း ထိတ်လန့်သွားခဲ့၏။
“ငါက သမိုင်းမှတ်တမ်းတွေအရပဲ ပြောတာလေ။ သူတို့ ပြောတာ မှားနေတာ ဖြစ်လောက်မယ်” ဟန်ဖေးက ရှင်းပြလိုက်၏ “ဒါပေမယ့် သလင်းကျောက်တုံးတွေက ယန်သလင်းကျောက်တုံးတွေထက် အများကြီး ပိုအဖိုးတန်တယ်။ အထူးသဖြင့် ငါတို့ ရှေးဟောင်း နတ်ဆိုး ကလန်အတွက်ပေါ့”
ယန်သလင်းကျောက်ရိုင်းများသည် သူမတို့ ကလန်အတွက် အသုံးမဝင်ချေ။ ရန်ကိုင်သည်သာ ထိုသလင်းကျောက်များကို လိုချင်နေခြင်း ဖြစ်၏။ သို့သော် သလင်းကျောက်တုံးများကမူ ကျင့်ကြံသူအားလုံးအတွက် လွန်စွာကိုမှ အဖိုးတန်လှ၏။
ဤလောကငယ်ထဲပ နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် ပိတ်လှောင်ထားခံရပြီးနောက် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား မြို့တော် အတွင်းရှိ သလင်းကျောက်တုံးများ အားလုံး ကုန်လုသလောက် ဖြစ်သွားခဲ့လေပြီ။ သူမတို့၏ ကလန်သား အတော်များများ ဆိုလျှင် သလင်းကျောက်တုံးများကိုပင် မမြင်ဖူးကြချေ။
ထို့ကြောင့်ပဲ ရန်က်ိုင်သည် ငါးဆယ်ထက်မကသော သလင်းကျောက်တုံးများ ရလိုက်သည်ဟု ကြားလိုက်ရသည့် အချိန်၌ ဖန်းလန့် ကြောင်သွားခဲ့ရခြင်း ဖြစ်၏။
သလင်းကျောက်တုံးများသည် ဤလောကငယ်အတွင်း၌ ရှားပါးရတနားများ ဖြစ်ကြ၏။
“အဲ့ဒါတွေနဲ့ ပက်သက်ပြီးတော့…” ဟန်ဖေးက မျက်ဝန်းအစုံ တလက်လက် တောက်ပသွားခဲ့ပြီး ဝေစုအကြောင်း စတင် မေးလာ၏။
ရန်ကိုင်က အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြုံးလိုက်ပြီး “ရသူယူပဲ”
“အရှက်မမဲ့နဲ့။ ဒီနေရာကို ငါတို့ ရှေးဟောင်း နတ်ဆိုး ကလန်က ပိုင်တော့ ဒီပစ္စည်းတွေ အကုန်လုံးက ငါတို့ အပိုင် ဖြစ်သင့်တာပေါ့” ဟန်ဖေးက စိတ်ညစ်ညစ်ဖြင့် အော်လိုက်လေ၏။
“ခင်ဗျားကသာ အရှက်မဲ့နေတာ” ရန်ကိုင်က ပြောင်းလဲခြင်း မရှိသည့် အမူအရာဖြင့် ခေါင်းခါရမ်းလျက် “ဒီနေရာက ခင်ဗျားတို့ အပိုင်ဆိုတာ ဟုတ်ပေမယ့် ကျုပ်ကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် ခင်ဗျား အခုလိုမျိုး လွတ်လွတ်လပ်လပ်နဲ့ လှုပ်ရှားနေနိုင်မှာလား။ ကျုပ်သာ ခင်ဗျားကို မကာကွယ်ဘဲ လွင့်ပစ်ခဲ့ရင် အခုအချိန်လောက်ဆို သလင်းကျောက်တုံးတွေ အများကြီး ကျုပ်ရနေလောက်ပြီ”
“နင်…နင်… အရှက်မဲ့လိုက်တာ” ဟန်ဖေးက အံတကြိတ်ကြိတ် ဖြစ်သွားခဲ့၏။ ရန်ကိုင် ပြောသည်မှာလည်း မမှားချေ။ သူမသည် ရန်ကိုင်၏ အစစ်အမှန်ချီဖြင့် ကာကွယ်ပေးထားခြင်း ခံရသည့်အတွက်ကြောင့်သာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှုပ်ရှားနေနိုင်ခြင်း ဖြစ်၏။ ထိုမဟုတ်လျှင် ထိုသလင်းကျောက်တုံးများကို ဘယ်သောအခါမှ မြင်တွေ့ခဲ့ရလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
“ဒါဆိုရင် ဒီမှာပဲ လမ်းခွဲကြတာပေါ့။ ကျုပ်သွားတော့မယ်။ ခင်ဗျား ဒီမှာနေခဲ့ပြီး အဲ့သလင်းကျောက်တုံးတွေနဲ့ပဲ အဖော်ပြုလိုက်ပေါ့။ ခင်ဗျားသေတော့မှပဲ အဲ့သလင်းကျောက် တွေကို ကျုပ်လာယူလိုက်မယ်” ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင် လှည့်ထွက်ဖို့ လုပ်လိုက်၏။
Martial Peak
အထွတ်အထပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ- Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little devil
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
——————————————————————
အပိုင်း(၆၅၆) ခင်ဗျားဒဏ်ရာက အဲ့လောက်တောင် ပြင်းတာလား
——————————————————————
ရန်ကိုင် ထွက်သွားရန် လုပ်နေသည်ကို မြင်သည်နှင့် ဟန်ဖေးက ရန်ကိုင်လက်မောင်းအား အလျင်စလို ဖမ်းဆွဲလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ရင်း သူ့အား မကျေမနပ်ဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်၏။ ကြည့်နေသည့် ပုံစံမှာ မသိလျှင် သူမပဲ မတရားခံရသယောင်ယောင်။
လုံးဝကို ကူကယ်ရာမဲ့နေသည့် အခါမျိုးမှလွှဲ၍ ဟန်ဖေးကဲ့သို့ အေးစက်စက် မိန်းမတစ်ယောက် အနေဖြင့် ယခုကဲ့သို့ အမူအရာမျိုး လုပ်ပြရန် မဖြစ်နိုင်ချေ။
ယခု ထိုကဲ့သို့ အချိန်မျိုး ရောက်ရှိလာခဲ့လေပြီ။
ရန်ကိုင်သာ ထွက်သွားခဲ့လျှင် သူမလည်း သူ့နောက်သို့ လိုက်သွားရပေလိမ့်မည်။ သို့သော်လည်း သူ့နောက်လိုက်သွားလျှင် ဤနေရာ၌ ရှိနေသော သလင်းကျောက်တုံးများစွာကို လက်လွှတ်ရပေလိမ့်မည်။ ထိုသလင်းကျောက်တုံးများကိုသာ လက်လွှတ်လိုက်ရမည် ဆိုပါက သူမအနေဖြင့် မည်သို့မျှ ဖြေဆယ်၍ ရနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
သူမ၏ ကလန်သားများသည် ထိုသလင်းကျောက်များအား အရမ်းအရမ်းကို လိုအပ်နေပေ၏။
“ခင်ဗျားဘာပြောချင်တာလဲ” ရန်ကိုင်သည် ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့် ဟန်ဖေးအား စောင်းငဲ့ကြည့်၍ မေးလိုက်၏။
“နင်ပြောတဲ့အတိုင်းပဲ လုပ်ကြတာပေါ့။ ရသူယူပဲ” ဟန်ဖေးက အံတင်းတင်းကြိတ်ပြီး အမျက်ဒေါသမီး တဟုန်းဟုန်း တောက်လောင်နေသည့် မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် ရန်ကိုင်ကို စိုက်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်၏။
“အဲ့လိုဆိုတော့လည်း စကြတာပေါ့” ရန်ကိုင်က ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးလိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို အားရဝမ်းသာ ပွတ်သပ်လိုက်၏။
ဟန်ဖေးသည် ဘာမှပြန်မပြောခဲ့၊ အဲ့အစား သလင်းကျောက် ပါဝင်နေသာ ကျောက်နံရံကိုသာ စတင်၍ တိုက်ခိုက်တော့လေ၏။ ကျောက်တုံးကျောက်စ များစွာ လွင့်ပျံထွက်လာခဲ့ပြီး မကြာခင်မှာပင် သလင်းကျောက်တုံး အချို့ကို ဟန်ဖေးတွေ့ရှိလိုက်၏။ သူမ မျက်နှာထက် အပြုံးပန်းတို့ ပွင့်လန်းလာခဲ့ပြီး ထိုသလင်းကျောက်များကို သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲ ထည့်သိမ်းလိုက်လေ၏။
ရှိသမျှ သလင်းကျောက် အားလုံးကို အပိုင်သိမ်းချင်နေသည့် ဟန်ဖေးကို ကြည့်ရင်း ရန်ကိုင် မရယ်ဘဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့၏။ ထို့နောက် ကျောက်နံရံဆီ သွားလိုက်ပြီး လုပ်ငန်းစလိုက်လေ၏။
သလင်းကျောက်များကို အခြား သတ္တုရိုင်းများဖြင့် ရော၍ တွေ့ရှိရလေ့ရှိ၏။ ထို့ကြောင့် သလင်းကျောက်တွင်း တစ်ခု၌ သလင်းကျောက် (၁၀)ရာခိုင်နှုန်း ပါသည်ဆိုလျှင်ပင် အတော်လေး ကောင်းနေသည်ဟု ဆိုနိုင်၏။
သို့သော်လည်း ဤမီးတောင် အောက်ခြေ၌ ရှိနေသော သလင်းကျောက်တွင်းသည် သာမန်သလင်းကျောက်တွင်း များထက် သလင်းကျောက် ထွက်နှုန်း ပိုများ၏။ ဤနေရာရှိ သလင်းကျောက် ပါဝင်နှုန်းသည် (၃၀)ရာခိုင်နှုန်းအထိပင် ရောက်ရှိနေခဲ့၏။
ရန်ကိုင်၏ ‘ရသူယူ’ ဆိုသော စကားကြောင့် ဟန်ဖေးသည် သူမ၏ ဒဏ်ရာကိုပင် ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ သလင်းကျောက်များကို အားသွန်ခွန်စိုက် တူးထုတ်နေခဲ့လေ၏။ သလင်းကျောက်တုံးကို မြင်သည်နှင့် ရန်ကိုင် လုယူသွားမှာကို ကြောက်သည့်အလား အရွယ်အစားကိုပင် မစစ်တော့ဘဲ သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲ တစ်ခါတည်း ပစ်ထည့်လိုက်၏။
ရန်ကိုင်ကမူ လောခြင်းမရှိဘဲ အေးအေးဆေးဆေးဖြင့်သာ လုပ်နေခဲ့၏။ ရန်ကိုင်သည် သလင်းကျောက် အများစုကို ဟန်ဖေးအတွက် ချန်ထားပေးခဲ့ပြီး အနည်းအကျဉ်းကိုသာ ယူခဲ့၏။
သလင်းကျောက်ရှာရင်း အလုပ်ရှုပ်နေစဉ် ရန်ကိုင်ဆီ တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး သူမ မျက်နှာထက် လှောင်ပြုံး ယဲ့ယဲ့လေး ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ စိတ်ထဲတွင်မူ ‘နင်လို့ အားနည်းလှတဲ့ ကျင့်ကြံခြင်း အဆင့်လေးနဲ့ လူသား တစ်ယောက်ကများ ငါနဲ့ လာယှဉ်ချင်သေးတယ်။ တုံးလိုက်တာ’ ဟု တွေးနေလိုက်သေး၏။
သို့သော်လည်း သူမ တွေးနေသည်များကို မျက်နှာထက် မပေါ်လွင်စေအောင် အတတ်နိုင်ဆုံး ဂရုစိုက်၏။ ရန်ကိုင်အား ဒေါသထွက်မိသွားအောင် မလုပ်မိစေရန် ဟန်ဖေးသည် သလင်းကျောက် တူးရာ၌ တစ်ဖန်ပြန်လည် အာရုံစိုက်လိုက်၏။
အချိန်ကြာလာသည်နှင့် ဟန်ဖေး စုဆောင်းမိသော သလင်းကျောက် ပမာဏသည် ရန်ကိုင် စုဆောင်းမိသည်ထက် အဆများစွာ ပိုမို များပြားလာခဲ့၏။ ယခုအချိန်၌ ထိုသလင်းကျောက်များအား ရန်ကိုင် ခွဲဝေယူမည့် ကိစ္စကို ဟန်ဖေး နည်းနည်းမျှပင် စိတ်မပူတော့ချေ။ တကယ်တော့ ရန်ကိုင် ထိုပစ္စည်းများအား သူမဆီ လုယူချင်နေသည်မှာ ယုတ္တိမတန်ချေ။
နက်သထက်နက်အောင် တူးလာသည်နှင့် သလင်းကျောက် ထွက်နှုန်းသည် ပိုမို မြင့်မားလာခဲ့ပြီး သလင်းကျောက် အရွယ်အစားသည်လည်း ပိုပို၍ ကြီးမားလာခဲ့လေ၏။
ခေါင်းတစ်လုံးစာ အရွယ်အစား ရှိသော သလင်းကျောက် တစ်တုံးကိုပင် ရန်ကိုင် တွေ့ခဲ့လိုက်ရရာ ဟန်ဖေးပင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့ရ၏။
ထိုမျှ ကြီးမာသော သလင်းကျောက်တုံး ရှိသည်ဟု သူမ တစ်ခါမှ မကြားဖူးခဲ့ချေ။
နှစ်ယောက်သည် သလင်းကျောက် တူရား၌ စိတ်နှစ်နေရာ သူတို့ မည်သို့သော အခြေအနေထဲ ရောက်နေသည်ကို လုံးလုံး မေ့လျော့သွားခဲ့ကြလေ၏။
သို့သော်လည်း ဟန်ဖေး ထူးဆန်သည်ဟု ခံစားနေရသည့် တစ်ချက်မှာ ထိုလူသားကောင်လေး၏ ရိတ်သိမ်းမှုသည် သူမထက် အဆများစွာ နည်းပါးသော်လည်း သူ့မျက်နှာထက် အလျင်လိုခြင်းမရှိသည့် အမူအရာသည် တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှပင် ပျောက်ကွယ်သွားခြင်း မရှိချေ။
သူမနှင့် ပြိုင်ပြီး သလင်းကျောက် လုယူ၍ မရနိုင်သည်ကို သိသွား၍ ထိုပမာဏ နည်းနည်းလေးနှင့်သာ ရောင့်ရဲတင်းတိမ် သွားခဲ့ခြင်းလား။
ဟန်ဖေး တွေးလိုက်၏။
ထိုခန့်မှန်းချက်သည် အကျိုးအကြောင်း မသင့်သည့် ယူဆချက် တစ်ခုမဟုတ်ချေ။ ဟန်ဖေး စုဆောင်းမိထားသော သလင်းကျောက် အရေအတွက်သည် ရန်ကိုင်ထက် အဆများစွာ ပိုများသော်လည်း ရန်ကိုင်သည် သူ့တစ်ကိုယ်ရေ တစ်ကာယ အတွက်သာ စုဆောင်းနေခြင်း ဖြစ်ပြီး ဟန်ဖေးမှာမူ သူမ၏ ကလန်တစ်ခုလုံးအတွက် စုဆောင်းနေခြင်း ဖြစ်၏။
အချိန်အတော်ကြာအောင် တူးဖော်လာပြီးနောက် သူမ မည်မျှပင် အားကောင်းသော်လည်း ဟန်ဖေး မူးနောက်နောက် ဖြစ်လာခဲ့ရ၏။
သူမနှင့် မသင့်တော်သော နေရာ၌ ရောက်နေသလို ရန်ကိုင်လည်း မျက်စိဒေါက်ထောက် ကြည့်နေရသေး၏။ ထိုကြောင့် ဟန်ဖေးမှာ စိတ်ရောကိုယ်ပါ ပင်ပန်းနွယ်လာခဲ့ရလေ၏။
ရုတ်တရက် ဟန်ဖေး သလင်းကျောက် တူးနေသည်ကို ရပ်တန့်လိုက်ပြီး ခါးခါးသီးသီး ပြုံးလိုက်၏။ သူမသည် သလင်းကျောက်တုံးကြီး တစ်တုံးကို ကိုင်ပြီး နေရာတွင်သာ တွေတွေကြီး ရပ်နေခဲ့၏။
“ဘာဖြစ်လို့လဲ” ရန်ကိုင်က ကျီစယ်ပြုံးပြုံးရင်း မေးလိုက်၏။
“ငါပင်ပန်းနေပြီ။ အနားယူတော့မယ်” ပြောပြီးသည်နှင့် နေရာတစ်ခုရှာကာ တင်ပလင်ခွေထိုင်ချလိုက်၏။ ထို့နောက် သူမ၏ သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲမှ မလိုအပ်သော ပစ္စည်းများကို ထုတ်ယူ၍ လွင့်ပစ်တော့လေ၏။
တစ်ခဏကြာပြီးနောက် နောက်တစ်ကြိမ် သလင်းကျောက် ထပ်တူးပြန်လေ၏။
သို့သော်လည်း တစ်နာရီပင် မပြည့်တတ်သေးခင်မှာပဲ ဟန်ဖေး နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံရပ်တန့်လိုက်ပြီး ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ပြုံးလိုက်ပြန်၏။
“ခင်ဗျားရဲ့ သိုလှောင်လက်စွပ် ပြည့်နေပြီလား” ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ရန်ကိုင် ပြဿနာကို ချက်ချင်း တန်းသိလိုက်၏။
ဟန်ဖေးသည် ရန်ကိုင်အား ယဲ့ယဲ့လေး ကြည့်လိုက်ပြီး “နင့်မှာ သိုလှောင်အိတ်လေး ဘာလေးများ မရှိဘူးလား။ ရှိရင် ငါကို နည်းနည်းလောက် ငှားပါဦး”
ရန်ကိုင်က ပခုံးသာ တွန့်ပြလိုက်၏။
“အဲ့ဒါဆိုရင် အဲ့သလင်းကျောက်တွေကို သိုလှောင်ဖို့ နင်ဘာကို သုံးနေတာလဲ” ဟန်ဖေးသည် ရန်ကိုင်အား အထက်အောက် အစုံအဆန် ဝေ့ကြည့်လိုက်သော်လည်း သူ့ကိုယ်ထက်၌ မည်သည့် သိုလှောင်အိတ်၊ သိုလှောင်လက်စွပ်ကိုမှ မမြင်တွေ့ခဲ့ရချေ။ သူစုဆောင်းထားသော သလင်းကျောက်များသည် လေထဲ ဒီအတိုင်းကြီးသာ ပျောက်ကွယ်သွားသည့်အလား၊ ထိုသလင်းကျောက်များကို မည်သည့်နေရာ၌ သူသိမ်းထားသည်ကို ဟန်ဖေး မစဉ်းစားတတ်အောင် ဖြစ်နေခဲ့၏။
“လျှို့ဝှက်ချက်လေ၊ ပြောလို့မရဘူး”
“ဟွန့်၊ လာပြီးတော့များ ဆန်းကြယ်ပြချင်သေးတယ်” ဟန်ဖေးက နှာခေါင်းရှုံ့ပြလိုက်၏။ သိုလှောင်လက်စွပ်သည် အဆင့်မြင့် သိုလှောင်ရေး ပစ္စည်းကိရိယာ တစ်ခုဖြစ်လောရာ လက်စွပ်၏ အတွင်းပိုင်း သိုလှောင်နေရာလွတ်သည် အခန်းငယ် တစ်ခန်းစာမျှ ကျယ်ဝန်းပေ၏။
ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်လို လူငယ်လေးတစ်ယောက် သိုလှောင် လက်စွပ်ထက် ပိုအဆင့်မြင့်သော သိုလှောင်ရေး ပစ္စည်းကိရိယာ တစ်ခုအား ပိုင်ဆိုင်ထားလိမ့်မည်ဟု ဟန်ဖေး မယုံပါချေ။
တစ်ခဏလောက် စဉ်းစားလိုက်ပြီးနောက် ဟန်ဖေး အံတင်းတင်းကြိတ်လျက် ရန်ကိုင်အား တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်၏ “ဘာလို့လဲ မသိပေမယ့် အေးလာသလိုပဲ”
“ခင်ဗျားဒဏ်ရာက အဲ့လောက်တောင် ပြင်းတာလား” ရန်ကိုင် အလန့်တကြား ပြန်မေးလိုက်၏။ ဟန်ဖေးကို ဤနေရာ၌ မသေစေချင်ပေ။ ထိုမိန်းမသည် ဆန်းကြယ်လောကငယ်၏ ဗိုလ်ချုပ်ကြီး လေးဦးထဲမှ တစ်ဦးဖြစ်၏။ သူမသာ ဤနေရာ၌ သေသွားမည် ဆိုပါက သူအနေဖြင့် လီရုန်ကို မည်သို့မည်ပုံ ရှင်းပြရမှန်း သိလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ထိုအဖြစ်အပျက်ကြောင့် ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန် တစ်ခုလုံး သူ့အား မကျေမနပ် ဖြစ်သွားနိုင်ပေ၏။
ဤလောကငယ်လးမှ ထွက်ခွါနိုင်မည်း နည်းလမ်းကို မသိသေးခင် အချိန်အထိ ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်နှင့် ရန်သူ မဖြစ်ချင်ချေ။
“ငါလည်း မသိဘူး” ပြောပြီးသည်နှင့် ဟန်ဖေး၏ ခန္ဓာကိုယ်လေး တဆတ်ဆတ် တုန်ရီလာခဲ့လေ၏။
ရန်ကိုင် မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး သလင်းကျောက် တူးနေသည်ကို ရပ်တန့်လိုက်ကာ သူ့အင်္ကျီကို ချွတ်၍ ဟန်ဖေးဆီ လှမ်းပစ်ပေးလိုက်လေ၏။
ဟန်ဖေး အမူအရာ မဆိုသလောက်ကလေး ရှုပ်ထွေးသွားခဲ့ပြီး တိုးတိုလေး ဆိုလိုက်၏ “ကျေးဇူးပဲ”
“မလိုပါဘူး” ရန်ကိုင်က ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးလိုက်၏။ သို့သော် ချက်ချင်းဆိုသလို သူ့အပြုံးတစ်ခုလုံး တောင့်တင်းသွားခဲ့ရ၏။
အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ယခုလေးပင် ချမ်း၍ တုန်ရီနေဟန် ရသော ဟန်ဖေးသည် ချက်ချင်းဆိုသလို လူကောင်းတစ်ယောက် အတိုင်း ပြန်ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး သူပေးလိုက်သော အင်္ကျီကို သိုလှောင်၍ရသော အထုပ်အပိုး တစ်ခုပုံစံအဖြစ် ချည်နှောင်လိုက်ကာ သလင်းကျောက်များကို သူ့အင်္ကျီထဲ ထိုးထည့်နေသောကြောင့် ဖြစ်၏။
ရန်ကိုင် မျက်နှာတစ်ခုလုံး မည်းမှောင်သွားခဲ့ပြီး ထိုမိန်းမ သူ့အား လှည့်စားသွားခဲ့သည်ကို ချက်ချင်း နားလည်လိုက်၏။
“ခင်ဗျား အဲ့လောက်တောင် လောဘကြီးလွန်းတာလား” ရန်ကိုင်က အထင်အမြင် သေးသေးဖြင့် ပြောလိုက်၏။
“နင်ဘာနားလည်လို့လဲ။ ငါတို့ ကလန်သားတွေက သလင်းကျောက်တွေကို အသည်းအသန် လိုအပ်နေတာ။ ဒါကြောင့် ငါ့ဘက်က တတ်နိုင်သလောက် ယူသွားမှ ဖြစ်မှာပေါ့။ ငါရှာလိုက်တဲ့ သလင်းကျောက်တုံး တစ်တုံးချင်းစီတိုင်းက ငါတို့ကလန်အပေါ် အရမ်းအရမ်းကို အကျိုးရှိလိမ့်မယ်” ဟန်ဖေးသည် သလင်းကျောက် တူးနေခြင်းအား တစ်ချက်ကလေးမျှပင် ရပ်တန့်ခြင်းမပြုဘဲ ပြန်၍ ပြောလိုက်၏။
“ကျုပ်ရဲ့ ဘောင်ဘီတွေကိုကော လိုချင်သေးလား။ အဲ့လိုဆိုရင် ခင်ဗျား နောက်ထပ် အိတ်တစ်လုံးလောက် ထပ်လုပ်လို့ ရလိမ့်မယ်” ရန်ကိုင်က လှောင်ပြောင် ပြောဆိုလိုက်ရာ ဟန်ဖေးက အတည်ပေါက်ကြီးဖြင့် “ပေးလေ”ဟု ပြန်ပြောလိုက်လေ၏။
ရန်ကိုင် တစ်ကိုယ်လုံး ဒေါသကြောင့် တဆတ်ဆတ် တုန်ရီသွားခဲ့ပြီး ဟန်ဖေးအား လက်ညိုးငေါက်ငေါက် ထိုးရင်း “ကျုပ်ဒီကိစ္စကို မှတ်ထားမယ်။ ခင်ဗျားက တကယ်ကို ကောက်ကျစ်တဲ့ မိန်းမယုတ်ပဲ။ ခင်ဗျားပြောသမျှ ဘယ်စကားကိုမှ ကျုပ်မယုံတော့ဘူး။ ခင်ဗျားမှာ ကိုယ့်ကျင့်တရား နည်းနည်းလေးတောင် မရှိဘူးလား”
ရန်ကိုင်မှာ သူ့စိတ်ထဲမှာ နာကျည်းချက်များကို မအောင့်အည်း နိုင်တော့ဘဲ ဖွင့်ထုတ်ပစ်တော့လေ၏။
“ကိုယ်ကျင့်တရားဆိုတာ ဘာလဲ ဟန်ဖေးက ရန်ကိုင်ကို သင်္ကာမကင်း အမူအရာဖြင့် စိုက်ကြည့်ရင်း မေးလိုက်၏။
ဂုဏ်သိက္ခာနှင့် သစ္စာတရားကို နားလည်ပေမယ့် နတ်ဆိုး မျိုးနွယ်စုဝင် တစ်ယောက် ဖြစ်သည်နှင့်အညီ ကိုယ်ကျင့်တရား ဆိုသော ခေါင်းစဉ်က သူမနှင့် လုံးဝကို အစိမ်းသက်သက်ပင်…
ရန်ကိုင် အသက်ရှူရပ်လုမတတ် ဖြစ်သွားခဲ့ရပြီးနောက် အသက်ပြင်းပြင်း တစ်ချက်ရှူလိုက်ကာ သူ့ဘာသာ သလင်းကျောက် တူးရာ၌သာ ပြန်၍ အာရုံစိုက်လိုက်၏။
ဟန်ဖေးသည်လည်း ကူကယ်ရာ မဲ့နေခဲ့၏။ သူမ၏ သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲ နေရာလွတ် မကျန်တော့သဖြင့် ရန်ကိုင် အင်္ကျီဖြင့်ပင် ထုပ်ပိုးထားရလေ၏။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင် သလင်းကျောက် တူးနေသည်ကို ဘေးနားမှ ရပ်ကြည့်ရုံသာ တတ်နိုင်ခဲ့၏။ ထိုကဲ့သို့ ကြည့်နေစဉ်အတွင်း သူမ၏ မျက်လုံးများသည် တဖြည်းဖြည်း သွေးရောင်ရဲတက်လာခဲ့၏။
တစ်ရက်…. နှစ်ရက်… သုံးရက်…
လူသားကောင်စုတ်လေးသည် တစ်ခဏလေးပင် အနားယူခြင်း မရှိဘဲ သလင်းကျောက်များကို မရပ်မနား တူးထုတ်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဟန်ဖေး အံ့အားသင့်နေခဲ့ရ၏။ သူစုဆောင်းလိုက်သော သလင်းကျောက်များသည်လည်း ဘယ်ဆီဘယ်ရောက်လို့ သွားမှန်းမသိ၊ လေထဲပင် ပျောက်ကွယ် သွားလေသလား၊ ဟန်ဖေး မသိခဲ့၏။
ဤရက်များအတွင်း ရန်ကိုင် တူးထုတ်ခဲ့သော စုစုပေါင်း သလင်းကျောက် ပမာဏသည် ဟန်ဖေး တူးထုတ်ခဲ့သော သလင်းကျောက် ပမာဏ၏ နှစ်ဆရှိပေသည်။
ဘယ်လို သိုလှောင် ကိရိယာပစ္စည်းကို သုံးနေ၍များ ဤမျှ များပြားသော သလင်းကျောက်များကို သိုလှောင်နိုင်နေသနည်း ဟူသော မေးခွန်းမှာ ဟန်ဖေးအတွက် အဖြေမရှိသော ပုစ္ဆာတစ်ပုဒ် ဖြစ်နေခဲ့၏။ ဤရက်များအတွင်း ရန်ကိုင်သည် မရမ်းမနား တူးနေသော်လည်း သူ့သိုလှောင်ရတနာ နေရာလွတ် ပြည့်သွားသည် ဟူ၍ တစ်ခါမှ မရှိချေ။
“ငါနင့်ကို ကူပြီးတူးထုတ်ပေးမယ်။ ငါတို့ ထွက်သွားတဲ့အခါ ဝေရဲ့ တစ်ဝက်ကို ငါ့ကိုပေး၊ ဘယ်လိုလဲ၊ အဲ့လို အလဲအလှယ် လုပ်ကြမလား” ဟန်ဖေးလည်း ဆက်၍ ငြိမ်မကြည့်နိုင်တော့ရာ တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်းဖြင့် ကမ်းလှမ်းလိုက်၏။
သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်သည် သူမအား အေးစက်စက် အကြည့်ဖြင့်သာ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် လျစ်လျူရှုထားလိုက်လေ၏။
“လေးဆယ်ရာခိုင်နှုန်း” ဟန်ဖေးက အံတင်းတင်းကြိတ်ပြီး နောက်တစ်လှမ်း ဆုတ်ပေးလိုက်၏ “သုံးဆယ်ရာခိုင်နှုန်း၊ ငါနင့်ကို ကူညီပေးရင်း သလင်းကျောက် တူးနှုန်းက ပိုမြန်သွားမှာနော်။ ငါနဲ့ ပူပေါင်းလိုက်လို့ နင့်အတွက် အကျိုးယုတ်စရာ ဘာမှ ရှိတာ မဟုတ်ဘူး”
“နှစ်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်း ဆိုရင်ကော ဘယ်လိုလဲ။ ကောင်းပြီ၊ တစ်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်း၊ တစ်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်းထက် ထပ်မလျော့ နိုင်တော့ဘူး”
“ကျုပ်ကို လာပြောမနေနဲ့။ ခင်ဗျား ပြောတဲ့ စကားမှန်သမျှကို ကျုပ်မယုံတော့ဘူး” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောလိုက်ရာ ဟန်ဖေးက “နင်အစုတ်ပလုတ်ကောင်၊ ဒီလောက် သလင်းကျောက် အများကြီးယူပြီး ဘာလုပ်ဖို့လဲ။ နင့်စုဆောင်းထားတဲ့ ပမာဏက နောင်နှစ်ပေါင်းများစွာလောက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် သုံးဖို့ လုံလောက်နေပြီကို”
“ကျင့်ကြံဖို့ မသုံးရင်တောင် အခြားအရာတွေအတွက် သုံးလို့ရတယ်လေ” ရန်ကိုင်က လက်ချိုးရေတွက်ပြလိုက်၏ “ဆေးပင်ဝယ်တာတို့၊ လက်နက် ဝယ်တာတို့၊ သိုင်းပညာရပ်တွေ ကျင့်စဉ်တွေ ဝယ်တာတို့၊ မိန်းမတွေ ဝယ်တာတို့လေ”
ဟန်ဖေး လက်သီးတင်းတင်း ဆုပ်လိုက်ပြီး အံတင်းတင်း ကြိတ်ရင်း ပြန်အော်ပြောလိုက်လေ၏ “အရှက်မရှိတဲ့ကောင်”
“ခင်ဗျားမှာ ကျုပ်ကို အဲ့လိုစကားမျိုး ပြောဖို့ အခွင့်အရေး မရှိဘူး” ရန်ကိုင်က လှောင်ပြောင်လိုက်လေ၏ “ကျုပ်ခင်ဗျားကို ကာကွယ်ပေးနေလို့သာ ခင်ဗျားလုံခြုံနေတာ။ ကျုပ်ကို ဆက်မပြောတော့နဲ့၊ မဟုတ်ရင် ခင်ဗျားကို ဒီမှာပဲ ထားခဲ့လိုက်မယ်”
သူမတစ်ဘဝလုံး ယခုကဲ့သို့ တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ ခါးခါးသီးသီး မခံစားခဲ့ရဖူးချေ။ သို့သော်လည်း ဘာမှတော့ ထပ်၍ မပြောရဲတော့။
တကယ်တော့ သူမ၏ သူတော်စင်အဆင့် ကျင့်ကြံခြင်း အဆင့်ဖြင့်ဆိုလျှင် ရန်ကိုင်ကို အသာလေး ဖိနှိပ်၍ ရ၏။ သို့သော် သူပြောခဲ့သလိုပင် ဟန်ဖေးသည် မာနကြီးသော မိန်းမတစ်ယောက် ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် သူမကိုယ်သူမ အောက်ကျအောင် လုပ်၍ ကျေးဇူးတရားကို ရန်ကြွေးဖြင့် မတုန့်ပြန်နိုင်ချေ။ ဟန်ဖေးသည် ကျေးဇူးတရားနှင့် ရန်ကြွေးကို ခွဲခြားနိုင်သည့် အတွက်ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် စိတ်ညစ်စရာ ကောင်းသော်လည်း သူ့အပေါ် အရမ်းကြီး အမြင်မကတ်ခြင်း ဖြစ်၏။
“ဟန်” ရန်ကိုင် အာမေဋိတ်သံ ပြုလိုက်ရင်း သူ့ရှေ့ရှိ ကျောက်ပုံထဲမှ ပုံမှန်မဟုတ်သော သလင်းကျောက်တုံး တစ်တုံးကို ကောက်ယူလိုက်၏။ ထိုသလင်းကျောက်သည် အရမ်းကြီး မကြီးချေ။ အနည်းဆုံး သူစုဆောင်းထားခဲ့သော သလင်းကျောက်များနှင့်ပင် နှိုင်းယှဉ်၍ မရကာ ထိုသလင်းကျောက်၏ အရွယ်အစားသည် လက်သည်းခွံမျှသာ ရှိ၏။ သို့သော် ထိုသလင်းကျောက်ထဲ ပါဝင်နေသော စွမ်းအင်များသည် သူကြုံတွေ့ခဲ့ဖူးသော သလင်းကျောက်များထဲ ပါဝင်သော စွမ်းအင်ထက် အဆပေါင်းများစွာ ပို၍ သိပ်သည်း သန့်စင်နေသည်ကို တွေ့ရှိလိုက်ရ၏။ ထို့ထဲတွင် ပါဝင်သော စွမ်းအင်ပမာဏသည် လက်ဆေးဇလုံ အရွယ်အစားရှိသော သလင်းကျောက်ထဲတွင် ပါဝင်နေသော စွမ်းအင်ပမာဏနှင့်သာ ညီမျှနိုင်၏။
“သူတော်စင် သလင်းကျောက်လား” ဟန်ဖေးသည် ပါးစပ်လေးကို လက်ဖြင့်အုပ်၍ ရန်ကိုင်လက်ထဲရှိ သလင်းကျောက်ကို မျက်လုံအပြူးသားဖြင့် ငေးစိုက်ကြည့်ရင်း အလန့်တကြား အော်ပြောလိုက်လေ၏။
“သူတော်စင်သလင်းကျောက်လား” ရန်ကိုင်လည်း မျက်ခုံးပင့်လိုက်၏။ “ခင်ဗျားပြောချင်တာက ဒါက သလင်းကျောက်တွေထက် နောက်တစ်ဆင့် ပိုမြင့်တဲ့ ဒဏ္ဏာရီထဲက သူတော်စင် အဆင့် သလင်းကျောက်ပေါ့”
Martial Peak
အထွတ်အထပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ- Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little devil
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
——————————————————————
အပိုင်း(၆၅၇) သူသေရင် နင်လည်းသေရမယ်
——————————————————————
လွတ်လပ်သော အဖွဲ့အစည်းထဲ ရှိနေစဉ်အခါက သလင်းကျောက်နှင့် ပက်သက်၍ အတော်များများ လေ့လာခဲ့ရာ သူတော်စင်အဆင့် သလင်းကျောက်များ အကြောင်းကိုလည်း သူသိပေ၏။
သူတော်စင်အဆင့် သလင်းကျောက်ထဲ ပါဝင်နေသော စွမ်းအင်ပမာဏသည် တူညီသော အရွယ်အစား ရှိသည့် သလင်းကျောက်ထဲတွင် ပါဝင်နေသော စွမ်းအင်ထက် အဆ(၁၀၀) ပိုများပေ၏။
ထိုအရာသည် စွမ်းအင်သက်သက်ချင်း နှိုင်းယှဉ်သေးခြင်းပင် ရှိသေး၏။
တကယ်တမ်း အဖိုးတန်မှုအရ သူတော်စင်အဆင့် သလင်းကျောက် တစ်တုံးသည် တစ်ရာထက် မကသော သလင်းကျောက်များနှင့် ညီမျှ၏။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သလင်းကျောက်များအား နေရာအနှံ့တွင် တွေ့နိုင်သော်လည်း သူတော်စင်အဆင့် သလင်းကျောက်များကို တွေ့ရခဲသောကြောင့်ပင် ဖြစ်၏။
ရှားပါးသည့် မည်သည့်အရာမဆို အဖိုးတန်ပေ၏။
“ဒီမှာ သူတော်စင် သလင်းကျောက်တွေ တကယ်ပဲ ရှိနေတာလား” ဟန်ဖေး ဆက်၍ ထိုင်မနေနိုင်တော့ချေ။ ရန်ကိုင် သလင်းကျောက် တူးနေသည်ကို ဤအတိုင်း ထိုင်ကြည့်နေရသည်မှာ သူမအတွက် နှိပ်စက်မှုတစ်ခုပင် ဖြစ်၏။ သို့သော်လည်း ယခုသည် သူတော်စင်အဆင့် သလင်းကျောက် တစ်တုံးကို သူမ ရခဲ့လေပြီ။
ထိုကဲ့သို့သော ရှားပါးရတနာများသည် သူမတို့ကဲ့သို့ သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင်များကို ကြီးကြီးမားမား အကူအညီ ပေးနိုင်၏။ သူတော်စင်အဆင့် သလင်းကျောက်ထဲတွင် ပါဝင်သော စွမ်းအင်များကို စုပ်ယူခြင်းဖြင့် သူမ၏ ခွန်အားကို အလျင်အမြန် တိုးတက်အောင် လုပ်ဆောင်နိုင်၏။
ရန်ကိုင် ထိုကဲ့သို့သော ရတနာတစ်ခုအား ရလိုက်ခြင်းသည် သူမအား မနာလိုအားကျ ဖြစ်စေခဲ့၏။
သလင်းကျောက်ထည့်ရန် နေရာလွတ် ရှိသည် ဖြစ်စေ၊ မရှိသည်ဖြစ်စေ၊ ဂရုစိုက်ခြင်း မရှိတော့ဘဲ ဟန်ဖေးသည် ပြေးထွက်သွားပြီး နံရံကို နောက်တစ်ကြိမ် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထုရိုက်တော့လေ၏။
ရန်ကိုင်သည်လည်း နောက်ကျ ကျန်မနေခဲ့၏။ ယခင်ကကဲသို့ ဇိမ်ပြေနပြေဖြင့် လုပ်မနေတော့ဘဲ အင်အား စိုက်ထုတ်ကာ စတင်၍ သလင်းကျောက် တူးတော့လေ၏။
များစွာသော သလင်းကျောက်တုံးကြီး၊ ကျောက်တုံးသေး များနှင့်အတူ ကျောက်စကျောက်နများ လွင့်ပျံထွက်လာခဲ့၏။ ဟန်ဖေးသည် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို သုံး၍ မုန်တိုင်း ဝေနေသော ကျောက်စကျောက်နားများကို စစ်ဆေးနေခဲ့၏။ သို့သော် သာမန်ကျောက်ဖြစ်စေ၊ သလင်းကျောက် ဖြစ်စေ၊ အားလုံးကို လျစ်လျူရှုထားခဲ့၏။
ရန်ကိုင်သည် အစစ်အမှန်ချီကို ကျွမ်းကျင်စွာ ထိန်းချုပ်၍ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကိုသုံးကာ ဟန်ဖေး လျစ်လျူရှုထားသော သလင်းကျောက်များကို သူ့အနက်ရောင်စာအုပ်၏ နေရာလွတ်၍ ထိုးထည့်နေခဲ့၏။
ထင်…
ကြည်လင်သောအသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ဟန်ဖေး၏ မျက်ဝန်းအစုံသည် ပစ်မှတ်ပေါ် ရောက်ရှိခဲ့သွားခဲ့၏။ ရန်ကိုင် မြင်နိုင်သည်ထက်ပင် ပိုမြန်သော အမြန်နှုန်းဖြင့် သူမ၏လက်ကို ဆန့်ထုတ်၍ ထိုကျောက်မြတ်တုံးလေးကို ဖမ်းယူလိုက်ပြီး တောက်ပစွာ ပြုံးလိုက်၏။
သူမသည်လည်း သူတော်စင် သလင်းကျောက်တစ်တုံးကို ရရှိခဲ့လေပြီ။
သို့သော်လည်း သူမ ရပြီးသည်နှင့် ချက်ချင်းဆိုသလို ရန်ကိုင်လည်း သူတော်စင်အဆင့် သလင်းကျောက်တစ်တုံး ရသွားသည့်အတွက် ဟန်ဖေး အံတကြိတ်ကြိတ် ဖြစ်သွားခဲ့ရ၏။
“နင်စောင့်နေစမ်းပါ” ဟန်ဖေးက တိုးတိုးလေး ရေရွတ်လိုက်ပြီး သူမ၏ တိုက်ခိုက်မှု အရှိန်အဟုန်ကို တိုးမြှင့်လိုက်၏။
ရန်ကိုင်နှင့် ဟန်ဖေးတို့သည် လောကကြီးကို သတိမမူမိတော့သည့်အလား သလင်းကျောက် တူးရာ၌သာ စိတ်လုံးလုံး ရောက်နေခဲ့၏။ အစွမ်းကုန်တိုက်ခိုက်ရင်း ထွက်ပေါ်လာသမျှ သလင်းကျောက်နှင့် သူတော်စင် သလင်းကျောက်များကို ရန်ကိုင်နှင့် ဟန်ဖေးတို့ စုဆောင်းနေခဲ့ကြ၏။
သူတော်စင် သလင်းကျောက် အရေအတွက်သည် အတော့်ကို နည်းကာ ရံဖံရံခါမှသာ တစ်တုံး၊ နှစ်တုံး ထွက်ပေါ်လာတတ်၏။ သို့သော်လည်း အချိန် ကြာလာသည်နှင့် အမျှ ရန်ကိုင်သည် သူတော်စင် သလင်းကျောက် ဒါဇင်ကျော် စုဆောင်းလိုက်နိုင်ပြီး ဟန်ဖေးကမူ သူ့ထက်များများ ပို၍ စုဆောင်းနိုင်ခဲ့၏။
သူမ၏ ကျင့်ကြံခြင်းသည် ရန်ကိုင်ထက် အများကြီး ပိုမို မြင့်မားသလို သူမ၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံသည်လည်း ရန်ကိုင်ထက် ပို၍ အားကောင်းလေးရာ သူမ တူးဖော်ရရှိထားသည့် သူတော်စင် သလင်းကျောက် အရေအတွက် ရန်ကိုင်ထက် ပိုများနေသည်မှာ အထူးအဆန်း မဟုတ်ချေ။
သို့သော်လည်း သူမတွင် နေရာလွတ် မရှိတော့သဖြင့် သာမန် သလင်းကျောက်များကို မစုဆောင်နိုင်တော့လေရာ ထိုသလင်းကျောက်များအားလုံး ရန်ကိုင်လက်ထဲ ရောက်သွားခဲ့ရ၏။
ဝုန်း…
ဝုန်းဆိုသော မြည်သံကြီးနှင့်အတူ သူတို့ရှေ့ရှိ နံရံကြီး ပြိုကျသွားခဲ့၏။
အနက်ရောင် အက်ကွဲကြောင်းကြီးတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့ကာ ထိုအက်ကွဲကြောင်းထဲမှ ကြောက်မက်ဖွယ် စွမ်းအင်လှိုင်းတို့ ဖြာထွက်နေခဲ့လေ၏။
သူတို့နှစ်ယောက်သည် ထိုလမ်းကြောင်းကို ဖျက်စီး လိုက်သည့်အတွက် လိုဏ်ဂူထဲ စီးဆင်းနေသော စွမ်းအင်လှိုင်းတို့ မတည်မငြိမ် ဖြစ်လာသည့်ပုံပင်။
ခရက်…
အက်ကွဲသံတို့ အရပ်ရပ်မှ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေ၏။
ရန်ကိုင်နှင့် ဟန်ဖေးတို့၏ အမူအရာ တောင့်တင်း သွားခဲ့ပြီး တစ်ချိန်တည်းဆိုသလို နှစ်ယောက်စလုံးသည် လုပ်လက်စ အလုပ်များကို ရပ်တန့်လိုက်ကာ အသက်ပင် မရှူရဲတော့ဘဲ နေရာတွင်သာ ငြိမ်သက်စွာ ရပ်နေခဲ့ကြ၏။
ခရက်ခရက်ခရက်…
အက်ကွဲသံတို့ ကျယ်သထက် ကျယ်လောင်လာခဲ့ပြီး လိုဏ်ဂူတစ်ခုလုံး ပြင်းပြင်းထန်ထန် တုန်ခါလာခဲ့ကာ မျက်နှာကြက်မှ ကျောက်စကျောက်နများသည်လည်း စတင် ပြုတ်ကျလာခဲ့လေ၏။
ရန်ကိုင် မျက်ခုံးကြောတို့ တွန့်ကွေးသွားခဲ့ပြီး သူ့အမူအရာ သုန်မှုန်သွားခဲ့ကာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်၏ “ဒါ… အခြေအနေ မကောင်းတော့ဘူး… ထင်တယ်…”
“ငါလည်း အဲ့လိုပဲ ထင်တယ်… ငါတို့ ထွက်သွားတော့ရင် ကောင်းမယ် ထင်တယ်နော်…” ဟန်ဖေးက အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။
“အင်းးးး… ပြေးတော့” ရန်ကိုင်က အလန့်တကြား အော်ဟစ်လိုက်ပြီး လျှပ်စီးတန်းတစ်ခုအလား လိုဏ်ဂူ ထွက်ပေါက်ဆီ ခြေကုန်သုတ်ပြေးတော့လေ၏။
ဟန်ဖေးသည်လည်း နည်းနည်းမျှပင် တုန့်ဆိုင်းမနေဘဲ ရန်ကိုင်နောက်မှ လိုက်ပါသွားခဲ့၏။
မြေပြင်တစ်ခုလုံး တုန်ခါလာခဲ့ပြီး မိုးမြေစွမ်းအင်တို့လည်း မတည်မငြိမ် ဖြစ်လာခဲ့၏။ ကျောက်စကျောက်နတို့ လိုဏ်ဂူ မျက်နှာကြက်မှ အဆက်မပြတ် ပြုတ်ကျလာခဲ့ပြီး လိုဏ်ဂူ နရံများထက် အက်ကြောင်းများစွာ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရ၏။
ရန်ကိုင်သည် ပြေးလွှားနေစဉ်အတွင်း သူ့ပတ်ဝန်းကျင်ကို အဆက်မပြတ် စစ်ဆေးသွားခဲ့၏။
ယခုလောလောဆယ်၌ သူတို့သည် မတည်ငြိမ်သော မီးတောင်ရှင် တစ်လုံးအတွင်း၌ ရှိနေသည်ကို ရန်ကိုင်ိ၏။ သူနှင့် ဟန်ဖေးတို့၏ မဆင်မခြင် အပြုအမူကြောင့် ဤမီးတောင် အတွင်းရှိ မျှချေအခြေအနေကို ကျိုးပျက်သွားခဲ့ရပြီး မီးတောင်အား ထပေါက်ရန် လမ်းဖွင့်ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားခဲ့၏။
ထို့ကြောင့် မီးတောင်အောက်ရှိသည် လိုဏ်ဂူသည်လည်း လုံခြုံမှုမရှိတော့ချေ။
သေရေးရှင်ရေး အခြေအနေနှင့် ကြုံတွေ့ရသည့် အချိန်၌ နှစ်ယောက်စလုံး ဘာကိုမှ ထိန်ချန်ထားခြင်း မပြုတော့ဘဲ အမြန်းဆုံး နည်းလမ်းများကိုသုံးကာ ထွက်ပြေးလိုက်ကြ၏။ မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်းမှာပင် သူတို့ အနားယူခဲ့သည် လိုဏ်ဂူနေရာသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့ပြီး ဆက်၍ ပြေးသွားလိုက်ရာ မကြာခင်မှာပင် ချော်ရည်များရှေ့သို့ ရောက်ရှိလာခဲ့လေ၏။
“ဒီကိုလာခဲ့” ရန်ကိုင်သည် ဟန်ဖေး၏ ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကို ဖမ်းကိုင်လိုက်ပြီး ယန်မီးတောက်တောင်ပံဖြင် သူတို့ ခန္ဓာကိုယ်များကို ရစ်ပတ်လျက် မီးတောင်ဝဆီသို့ တစ်ဟုန်ထိုး ထိုးတက်သွားလိုက်လေ၏။
မီးတောင်ပေါက်ကွဲရာမှ ထွက်ပေါ်လာသော ပြင်းထန်လှသည့် အရှိန်ကြောင့် နှစ်ယောက်စလုံး၏ အမြန်နှုန်းသည် ဆင်းလာစဉ်အခါကနှင့် ယှဉ်၍ အဆများစွာ ပို၍ မြန်၏။
ဝုန်း… ဝုန်း… ဝုန်း…
နားအူမတတ် ပေါက်ကွဲသံတို့ ပဲ့တင်ထပ်နေခဲ့ပြီး အဖျက်စွမ်းအင် သိပ်သည်းလှသော စွမ်းအင်စီးကြောင်း များကြောင့် ရန်ကိုင်နှင့် ဟန်ဖေးတို့၏ အမူအရာ လွန်စွာကိုမှ လေးနက်သွားခဲ့ရ၏။
တစ်ချိန်တည်းမှာပင်၊ မီးတောင်ဝ၌ များစွာသော လူရိပ်တို့ လေထဲ ဝဲနေခဲ့လေ၏။
ထိုလူများသည် အဖွဲ့နှစ်ဖွဲ့ခွဲလျက် တစ်ဖွဲ့နှင့်တစ်ဖွဲ့ ရန်လိုစွာ ငေးစိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြ၏။
တစ်ဖက်တွင် အစွန်းရောက်၊ စစ်သွေးကြွနေသူ ချူကျန်း ဦးဆောင်သော အဖွဲ့ရှိနေခဲ့ပြီး အခြားတစ်ဖက်တွင်မူ နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား မြို့တော်၏ လက်ရှိခေါင်းဆောင် လီရုန် ဦးဆောင်သော အဖွဲ့ရှိနေခဲ့၏။
ရန်ကိုင် မျှော်လင့်ထားခဲ့သလိုပင် လီရုန်သည် ချူကျန်းအား မျက်ခြေမပြတ် အာရုံစိုက်နေခဲ့၏။ ချူကျန်သည် ပညာရှင်ပေါင်း များစွာကို ခေါ်ဆောင်လျက် သူ့နယ်မြေမှ ရုတ်တရက် ထွက်သွားသည်ကို သိလိုက်သည်နှင့် ချူကျန်း ဘာလုပ်ချင်နေလဲ ဆိုသည်ကို လီရုန် ချက်ချင်း နားလည်လိုက်၏။
ဟွာမိုကို ဆင့်ခေါ်ပြီး နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားမြို့တော်မှ သူမ၏ လက်အောက်ငယ်သားကို ဦးဆောင်ကာ ဤနေရာဆီသို့ အလျင်အမြန် ပြေးလာခဲ့သော်လည်း သူမ ခြေတစ်လှမ်း နောက်ကျသွားခဲ့ရ၏။
သူမနှင့် ဟွာမိုတို့ ရောက်လာသည့် အချိန်၌ ရန်ကိုင်နှင့် ဟန်ဖေးတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ချူကျန်းကြောင့် မီးတောက် အောက်သို့ထဲ ခုန်ဆင်းသွားခဲ့ရပြီးလေပြီ။ သူတို့ သေသည်၊ ရှင်သည် ဆိုသည်မှာလည်း ယခုထိတိုင် မသေချာသေးချေ။
အကြင်နာတရား ကြီးမားသည့် လီရုန်သည် ယခုအချိန်၌ ချူကျန်းအား အလွန်အမင်း သတ်ချင်နေခဲ့၏။
သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်နှင့် ဟန်ဖေးတို့အကြောင်း အသေအချာ မသိရသေးသည့် အတွက် လီရုန်သည် သူမ၏ သတ်ဖြတ်ချင်စိတ်ကို ဖိနှိပ်ထားပြီး ရန်ကိုင်တို့အား ကူရှာပေးရန် ချူကျန်းအား အမိန့်ပေးလိုက်၏။
ထိုရက်များအတွင်း ရှေးဟောင်း နတ်ဆိုးကလန်မှ ပညာရှင်များသည် မီးတောင်ပေါက်ထဲသို ထပ်တလဲလဲ ဆင်းရှာကြသော်လည်း ဘာကိုမှ မတွေ့ခဲ့ရ။ လီရုန်ကိုယ်ပိုင်ပင် ဆင်းရှာခဲ့သော်လည်း ရလဒ်သည် အတူတူပင် ဖြစ်၏။
ယခုအချိန်၌ ထိုလူသားနှင့် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဟန်ဖေးသည် မီးတောင်ထဲ၌ သေသွားကြပြီဟု ရှေးဟောင်း နတ်ဆိုး မျိုးနွယ်စုဝင် တော်တော်များများ ယုံကြည်နေခဲ့ကြလေပြီ။
ချူကျန်း၏ မျက်နှာထက် စိုးရိမ်သည့် အရိပ်အယောင် စိုးစဉ်းမျှပင် မရှိခဲ့ချေ။ အဲ့အစား သူမ ဘာဆက်လုပ်မည်ကို စိတ်ထဲ၌ တွေးတောရင်း စိတ်လှုပ်ရှားမှုတို့ဖြင့် လက်နေသော မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် လီရုန်ကို ငေးစိုက်ကြည့်နေခဲ့၏။
အဖြစ်အပျက်များသည် ယခုအခြေအနေထိ ရောက်လာခဲ့ပြီ ဖြစ်ရာ ချူကျန်းအနေဖြင့် ဆက်၍ ဟန်ဆောင်မနေတော့ချေ။ လွန်ခဲ့သော နှစ်အများအတွင်း၌ သူ့ခွန်အားကို တဖြည်းဖြည်းချင်း စုဆောင်းရင်း လီရုန်၏ အောက်စည်းကို စမ်းသပ်နေခဲ့၏။ ယခုအချိန်၌ လီရုန်၏ စွမ်းဆောင်ရည်နှင့် ပက်သက်ပြီး ချူကျန်း အတော့်ကို နားလည်နေခဲ့လေပြီ။
သူသည် တိုက်ခိုက်ရမည် ဆိုပါက ချူကျန်း လီရုန်း နည်းနည်းမျှပင် မကြောက်ချေ။
ဤလောကငယ်ထဲ၌ နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် ပိတ်လှောင်ထားခံရပြီးနောက် ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုး ကလန်သားများသည် သံချေးတက်နေသော ဓါးများပမာ ဖြစ်လာခဲ့ကြ၏။ ယခုသည် ရှေးဟောင်းကလန်သားများ၏ အစစ်အမှန် သဘာဝကို ပြန်လည်နိုးထလာအောင် လုပ်ဆောင်ရမည့် အချိန်ဖြစ်၏။
“စီနီယာလီ…” ဟွာမိုမျက်နှာ မည်းမှောင်သွားခဲပြီး သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလျက် ပြောလိုက်၏ “ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဟန်ဖေး သေသွားလောက်ပြီ”
လီရုနသ်ည် မျက်လုံးအစုံကို တင်းတင်းပိတ်လျက် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ထုတ်လွှတ်၍ ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ ယန်ယွမ်ချီများကို လျစ်လျူရှုကာ မီးတောင်အား အသည်းအသန် ရှာဖွေနေခဲ့၏။ ကံမကောင်းစွာဖြင့် သူမ၏ အားစိုက်ထုတ်မှုအားလုံးသည် အချည်းနှီးသာ ဖြစ်ခဲ့ရ၏။
ဟွာမိုပြောသည်ကို ကြားသည်နှင့် လီရုန် မျက်လုံး ပြန်ပွင့်လာခဲ့၏။ သူမ မျက်နှာ သုန်မှုန်သွားခဲ့ပြီး ခန္ဓာကိုယ်လေးသည်လည်း တဆတ်ဆတ် တုန်ရီသွားခဲ့ကာ အံတင်းတင်းကြိတ်လျက် ချူကျန်းအား အေးစက်စက် အကြည့်ဖြင့် ဒေါသတကြီး စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း “ချူကျန်း၊ နင်ဘာလုပ်ခဲ့တယ်ဆိုတာ နင်သိလား”
ချူကျန်ကမူ လှောင်းပြုံးသာပြုံးရင်း ခေါင်းညိတ်၍ “ငါလုပ်ခဲ့တာကို ငါသိတယ်။ စီနီယာလီအနေနဲ့ ငါ့ကိုလာပြီး သတိပေးနေစရာ မလိုဘူး”
လီရုန် အမူအရာ အေးစက်သထက် အေးစက်သွားခဲ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ရင်း တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်၏ “နင်မသိပါဘူး။ အဲ့လူသားသာ လုံခြုံနေရင် နင့်အသက်ကို ချမ်းသာပေးနိုင်သေးတယ်။ ဒါပေမယ့် သူသာ တစ်ခုခု ဖြစ်သွားရင်တော့ ငါလည်း နင့်ကိုသူနဲ့အတူ ဒီနေရာမှပဲ မြေမြှပ်ပေးလိုက်မယ်”
ပြောပြီးသည်နှင့် ဆူနာမနီ လှိုင်းလုံးပမာ ပြင်းထန်လှသော စွမ်းအင်လှိုင်းတို့ သူမခန္ဓာကိုယ်မှ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့ရာ ချူကျန်း အမူအရာ အပြောင်းလဲကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး အလျင်စလို နောက်ဆုတ်လိုက်ရ၏။ သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်း၍ ထိုမမြင်နိုင်သော စွမ်းအင်လှိုင်းများကို တားဆီးလိုက်ရာ သူ့အင်္ကျီစသည် ဖုန်မှုန်များအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားကာ လေနှင့်အတူ လွင့်ပါသွားခဲ့ရ၏။
ချူကျန်း မဆိုသလောက်ကလေး မျက်လုံး ပြူးမိလိုက်၏။ အမြဲလိုလို သည်းခံ၍ အကြင်နာတရား ကြီးမားသော မိန်းမ၏ ခွန်အားသည် သူ့ထက်ပင် သာလွန်နေသည်ကို ယခုမှပင် ချူကျန်း နားလည်သွားခဲ့၏။
သို့သော် သူသည်လည်း မသေမျိုး ဒုတိယအဆင့် ပညာရှင် ဖြစ်နေပြီဖြစ်ရာ သူ့ကိုသူ အလျင်အမြန် တည်ငြိမ်အောင် လုပ်လိုက်ပြီး ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သော အမူအရာဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်၏ “စီနီယာလီ၊ ဟန်ဖေးသေတာရှင်တာကို ဂရုစိုက်ရမယ့်အစား အဲ့လူသားကိုပဲ ဘာလို့ ဂရုစိုက်နေရတာလဲ”
လီရုန်ဘေးတွင် ရှိနေသော ဟွာမိုသည်ပင် ထိုအချက်ကို နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့၏။
လီရုန်၏ စကားများသည် အာလုံး၏ အာရုံကို ဆွဲယူသွားခဲ့၏။ သူမသည် ဟန်ဖေးနှင့် ပက်သက်သော မည်သည်ကိုမှ ပြောဆိုခဲ့ခြင်း မပြုဘဲ လူသားကောင်လေး၏ သေခြင်း၊ ရှင်ခြင်းကိုသာ ပြောဆိုသွားခဲ့၏။
“ဘာကြောင့်လဲဆိုတာကို နင်သိစရာ မလိုဘူး” လီရုန်သည် ထိုအကြောင်းအား ရှင်းပြရန် မကြိုးစားဘဲ ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေသော ကောင်းကင်ကြီးကိုသာ မော့ကြည့်လိုက်လေ၏။ သူမ၏ မျက်ဝန်းများ အနည်းငယ် ဝေဝါးရီဝေသွားခဲ့ပြီး တည်ကြည်လေးနက်စွာ ကြုံးဝါးပြောဆိုလိုက်၏ “နင်သိဖို့ လိုတာဆိုလို့ နင်လုပ်တဲ့ အမှားတွေကို ငါသည်းခံပေးနိုင်တယ်။ ငါနဲ့လာပြိုင်နေတာ၊ ငါ့ကို အကွက်ချ ကြံစည်ဖို့ လုပ်နေတာကိုတောင် ငါသည်းခံပေးနိုင်တယ်။ ဒါပေမယ့် အဲ့လူသားကောင်လေးကို နင်သတ်မှာကိုတော့ ငါဘယ်တော့မှ ခွင့်ပြုမှာ မဟုတ်ဘူး… သူသေရင်၊ နင်လည်း သေရမယ်”
ချူကျန်း အသက်မရှူနိုင် ဖြစ်သွားခဲ့၏။ လီရုန် ထိုကဲ့သို့ စကားများကို ပြောလိုက်ခြင်းသည် အလကားသက်သက် ခြိမ်းခြောက်နေခြင်း မဟုတ်… ကြည့်ရသည်မှာ ချူကျန်းသည် လီရုန်၏ အောက်စည်းကို ကျော်လွန်သော တစ်ခုခုအား မရွယ်ရွယ်ဘဲ လုပ်မိလိုက်သည့်ပုံပင်။
လီရုန် ရူးသွားပြီလားဟု တွေးတောရင်း ချူကျန်း တိတ်တဆိတ် ခေါင်းခါရမ်းလိုက်၏။ သူတို့ ကလန်သား အများကြီးရှေ့မှာပင် ထိုစကားကို ပြောရဲသည်မှာ သူမ၏ ဂုဏ်သတင်း စွန်းထင်းသွားမည်ကို မကြောက်လေလော။
ဟွာမိုပင် စိတ်ရှုပ်နေလေရာ ကျန်ကလန်သားများဆိုလျှင် ပြောဖွယ်ရာ မရှိတော့ချေ။
“ငါနင့်ကို သုံးရက်အချိန်ပေးမယ်။ သုံးရက်ကြာပြီးတာနဲ့ သူအသက်ရှင်နေသေးရင် ငါကိုယ်တိုင် သူ့ကို လူချင်း မြင်ချင်တယ်။ သူသေသွားပြီဆိုရင် သူ့အလောင်းကို လိုချင်တယ်။ အဲ့နှစ်ခုထဲက ဘာတစ်ခုကိုမှ မလုပ်နိုင်ဘူး ဆိုရင်တော့ ငါကိုယ်တိုင် နင့်ကိုသတ်မယ်” လီရုန်က ချူးကျန်းအား အေးစက်စက် စိုက်ကြည့်ရင်း အတိအလင်း ကြေညာ ပြောဆိုလိုက်၏။
ချူကျန်းသည် လီရုန်၏ ခြိမ်းခြောက်စကားကို ကြားသော်လည်း နည်းနည်းလေးမှ မကြောက်သည့်အပြင် သူ့နှုတ်ခမ်းများကို လျှာဖြင့်သပ်လျက် ထိုအခိုက်အတန့်သို့ ရောက်ရှိလာမည့် အချိန်အား မျှော်ပင်မျှော်လင့်နေမိသေး၏။
သို့သော်လည်း သူဘာကိုမှ ပြန်မပြောရသေးခင်မှာဘဲ မီးတောင်တစ်ခုလုံး ပြင်းပြင်းထန်ထန် လှုပ်ခါလာခဲ့ပြီး ဘေးပတ်းကျင်မှ မိုးမြေစွမ်းအင်များသည်လည်း စတင်၍ ကသောင်းကနင်း ဖြစ်လာတော့လေ၏။
အားလုံး၏ မျက်နှာ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး အောက်ကို ငုံကြည့်လိုက်ရာ မီးတောင်ဝအတွင်းမှ ချော်ရည်များ လျှံထွက်လာနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေ၏။
ချော်ရည်များသည် မီတာတစ်ထောင်ကျော် အမြင့်ထိ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့ပြီး မိုးရေစက်များပမာ မြေပြင်ပေါ်သို့ ပြန့်ကျဲသွားလေ၏။
မကြာခင်မှာပင် များစွာသော ချော်ရည်စီးကြောင်းများ အဆက်မပြတ် ပေါက်ကွဲလျှံထွက်လာတော့လေ၏။
“စီနီယာလီ၊ ပြန်ဆုတ်” ဟွာမိုမျက်နှာ ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီး အလျင်အမြန် အော်ဟင်ရင်း အစစ်အမှန်ချီကို လှည့်ပတ်ကာ မီးတောင်၏ အမျက်ဒေါသမှ ရှောင်ပြေးရန် ကြိုးစားလိုက်၏။
Martial Peak
အထွတ်အထပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ- Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little devil
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
——————————————————————
အပိုင်း(၆၅၈) ပြင်းထန်သော တိုက်ပွဲ
——————————————————————
နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သော မီးတောင်ကြီးသည် ရုတ်တရက် ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့ပြီး အနီရောင် ချော်ရည်စီးကြောင်း များသည် မီတာထောင်ယံတိုင် ပန်းထွက်လာခဲ့၏။ ကောင်းကင်ယံထက် မီးခိုးလုံးကြီးတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး လျှပ်စီးတန်းတို့သည်လည်း တဖျတ်ဖျတ် လက်နေခဲ့လေ၏။
ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်သား များသည်လည်း မြှားမိုးရွာချခံရရာမှ ထွက်ပြေးနေသော စစ်သားများပမာ ချော်ရည်စီးကြောင်းများကို ရှောင်တိမ်းရင်း အူးယားဖားယား ပြေးလွှားနေခဲ့ကြ၏။ ချော်ရည်များဖြင့် ထိမိသွားသော သူများမှာမူ သေတိမ်တိုက်များအဖြစ် ပေါက်ကွဲသွားခဲ့ရာ အရိုးပင် မကျန်ရစ်ခဲ့ပါချေ။
အသက်ရှင်ကျန်သော ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်သား များသည် ထိုမြင်ကွင်းကို မျက်လုံအပြူးသားဖြင့် ငေးကြည့်ရင်း အစစ်အမှန်ချီကိုသုံး၍ မြနိုင်သမျှ မြန်မြန် ထွက်ပြေးတော့လေ၏။
ချော်ရည်နှင့် လျှပ်စီးတန်းတို့သည် ကျချင်တိုင်းကျ၊ ပစ်ချင်တိုင်း ပစ်နေလေရာ ထိုဧရိယာတစ်ခုလုံး သေခြင်းတရား ဇုံတစ်ခု ဖြစ်သွားခဲ့လေ၏။
လောကကြီး၏ စွမ်းပကားသည် အမှန်အကန်ကိုပင် ပြိုင်ဘက်ကင်းပေ၏။
ဗိုလ်ချုပ်ကြီးသုံးယောက် ဖြစ်သော လီရုန်၊ ဟွာမိုနှင့် ချူကျန်းတို့သည် လွန်စွာကိုမှ လေးနက်တည်ကြည်သော အမူအရာဖြင့် သူတို့၏ နောက်လိုက်ငယ်သားများကို ခေါ်ကာ မီးတောင်နားမှ ထွက်ပြေးကြတော့လေ၏။ ဤနေရာ၌ မည်သည့် အရာများ ဖြစ်ပျက်နေသည်ကို သူတို့ မသိသော်လည်း သဘာဝရားနှင့် မဆင်မခြင် စွမ်းအားချင်း သွားမပြိုင်ရဲပါချေ။
ပြာတိမ်တိုက်ကြီးအလယ် လျှပ်စီးတန်းတို့ အဆက်မပြတ် လက်ဖြာနေခဲ့ပြီး မိုးချိန်းသံတို့ တရစပ် မြည်ဟည်းနေခဲ့ကာ ချော်ရည်များသည်လည်း မီးတောင်ပေါက်မှ မရပ်စတမ်း ဖြာထွက်နေခဲ့၏။
ထိုကဲ့သိုသော မဟာကောင်းကင်၏ အမျက်ဒေါသသည် ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်သား များစွာကို ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် တုန်ရီသွားစေခဲ့၏။ ဆန်းကြယ်လောကငယ် အတွင်း၌ သူတို့အား ဒုက္ခပေးနိုင်သော အန္တရာယ် များများစားစား မရှိချေ။ သတ်ဖို့ဆိုလျှင်မူ ပြောစရာပင် မလိုတော့ပေ။ သို့သော်လည်း ယနေ့ အစစ်အမှန် အန္တရာယ်ဆိုသည်မှာ ဘာလဲ ဆိုသည်ကို သူတို့ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ရင်ဆိုင်ခဲ့ရလေ၏။
ခဏအကြာ၌ ချူကျန်း၊ လီရုန်နှင့် ဟွာမို့တို့ အဖွဲ့သုံးဖွဲ့ မီးတောင်ပေါက်မှ ကီလိုမီတာအနည်းငယ် အကွာသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့လေ၏။ နှစ်ဖက်စလုံးသည် မီးလျှပ်စီး ပင်လယ်အား အံ့အားတကြီးဖြင့် ငေးစိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြ၏။
လီရုန်မျက်နှာ သွေးဆုတ်ဖြူလျော်သွားခဲ့၏။ ရန်ကိုင်နှင့် ဟန်ဖေးတို့ အသက်ရှင်နိုင်သေးသည်ဟု မျှော်လင့်ထားခဲ့ မိသော်လည်း ယခုမူ ထိုမျှော်လင့်ချက်လေး စုံးစုံးမြှုပ် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ရလေပြီ။
ထိုကဲ့သို့သော ဘေးကပ်ဆိုးမှ ဟန်ဖေးနှင့် ရန်ကိုင်တို့ မည်သည့်နည်းနှင့်မျှ ရှင်သန်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ဟု လီရုန် တွေးလိုက်၏။
ထိုအချိန်မှာပင် မီးတောက်ပေါက်၏ အလယ်ဗဟိုမှ ပုံရိပ်နှစ်ခု ရုတ်တရက် ခုန်ထွက်လာခဲ့၏။
အားလုံးသည် မိုးကောင်းကင်၏ အမျက်ဒေါသကြောင့် သွေးပျက်ကြောက်လန့် နေခဲ့ရာ ချော်ရည်လျှပ်စီးများထဲရှိ ထိုလပုံရိပ်နှစ်ခုကို မည်သူမှ သတိမပြုမိခဲ့ချေ။
မီးတောင်ပေါက်ဝမှာ ထွက်လာသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ရန်ကိုင်နှင့် ဟန်ဖေးတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ထိတ်လန့်သွားခဲ့ရ၏။
သူတို့ ထွက်လာလာချင်းမှာပင် ထိုကဲ့သို့သော ကမ္ဘာပျက် မြင်ကွင်းနှင့် ကြုံတွေ့ရလိမ့်မည်ဟု နှစ်ယောက်စလုံး မထင်ထားခဲ့ချေ။ သေခြင်းတရားရိပ်တို့ ရစ်ဝဲနေသည့် အဖျက်စွမ်းအင်များကြောင့် ရန်ကိုင်နှင့် ဟန်ဖေးတို့ နှစ်ယောက်စလုံး အလိုလို ကြောက်လန့်တုန်ရီသွားခဲ့ကြ၏။
“ဆက်သွားထား” ဟန်ဖေးက အော်ပြောလိုက်၏။ ယခု မီးတောင်ထဲမှ ထွက်လာပြီဖြစ်၍ သူမအနေဖြင့် ရန်ကိုင်၏ အကူအညီကို ထပ်မံမလိုတော့ချေ။ ထို့ကြောင့် သူမ၏ နတ်ဆိုးချီကို လှည့်ပတ်၍ ရန်ကိုင် ခန္ဓာကိုယ်ကို ရစ်ပတ်ကာ ကြုံရာ အရပ်မျက်နှာတစ်ခုဆီ ပြေးထွက်သွားလိုက်လေ၏။
ရန်ကိုင်သည်လည်း မခုခံခဲ့ချေ။ အရိုးဒိုင်းကို အလျင်အမြန် ဆင့်ခေါ်လိုက်ပြီး ထိုအရိုးဒိုင်းထဲ အစစ်အမှန်ချီများကို ဖြည့်သွင်းလိုက်လေ၏။
လျှပ်စီးကြောင်းတို့ အရိုးဒိုင်းမျက်နှာပြင်ကို ရိုက်ခတ် လာခဲ့သော်လည်း အရိုးဒိုင်း၏ စုပ်ယူခြင်းကိုသာ ခံလိုက်ရ၏။ သို့သော်လည်း ငါးချက်မြောက်ပြီးသည်နှင့် ဆန်းကြယ် အထွတ်အထိပ် အဆင့်သို့ မကြာခင်မှ အဆင့်တိုးမြှင့်လာသော အရိုးဒိုင်း ပျက်စီးတော့မည့် အရိပ်အယောင် ပြလာသည်ကို ရန်ကိုင် တွေ့လိုက်ရ၏။
ကံကောင်းစွာဖြင့် ဟန်ဖေးသည် အန္တရာယ်အများဆုံး နေရာများကို ရှောင်ရှား၍ ထိုအန္တရာယ်ဇုံထဲမှ အလျင်အမြန် ထွက်ပြေးလာနိုင်ခဲ့၏။
“ငါတို့ရှေ့မှာ တစ်ယောက်ယောက် ရှိနေတယ်” ရန်ကိုင် မျက်ဝန်းအစုံ မှေးကျဉ်းသွားခဲ့ပြီး အော်ပြောလိုက်၏။ သို့သော်လည်း သူ့မျက်နှာ အမူအရာ ချက်ချင်းဆိုသလို တစ်ဖန်ပြန်လည် ဖြူချော်သွားခဲ့ရ၏ “ချူကျန်းပဲ”
“ဆိုးလိုက်တဲ့ကံ” ဟန်ဖေး အမူအရာ တည်ကြည် လေးနက်သွားခဲ့လေ၏။ ချူကျန်း သူတို့အား ဤနေရာ၌ ဆက်၍ စောင့်နေသေးမည်ဟု ဟန်ဖေး မထင်ထားခဲ့ချေ။
သူမနှင့် ရန်ကိုင်သည် မီးတောင်ထဲ၌ လဝက်ကြာအောင် နေခဲ့သည်ဖြစ်ရာ ချူကျန်း ဤမျှစောင့်နေနိုင်သည်မှာ သူမ မျှော်လင့်ထားသည်ထက် ကျော်လွန်နေခဲ့လေ၏။
“ကျုပ်တို့ ပြေးဖို့လိုတယ်” ရန်ကိုင် မျက်နှာ သုန်မှုန်သွားခဲ့ပြီး ဟန်ဖေးနားထဲ တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောလိုက်၏။
ဟန်ဖေးလည်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။
သူတို့ ချူကျန်းကို သတိပြုမိပြီး ချက်ချင်းဆိုသလို တစ်ဖက်လူသည်လည်း သူတို့ကို သတိပြုမိသွားခဲ့၏။ ရန်ကိုင်နှင့် ဟန်ဖေးတို့ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ချူကျန်း ရက်စက်စွာ ပြုံးလိုက်ပြီး “မင်းတို့နှစ်ယောက် အသက်ရှင်နေသေးတာပဲ။ ဟားဟားဟား၊ ကောင်းကင်က ငါတို့ကို တကယ် ကူညီပေးနေတာပဲ”
ပြောပြီးသည်နှင့် မီးတောင်၏ အခြားတစ်ဖက်ဆီ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်၏။ သို့သော်လည်း လီရုနှင့် ဟွာဖေးတို့ကို မတွေ့ရချေ။
ချူကျန်း စိတ်လက်ပေါ့ပါးသွားခဲ့၏။ ထိုနှစ်ယောက်ကို သူမတွေ့ရသဖြင့် သူတို့သည်လည်း သူတို့ကို တွေ့ရလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ဆိုလိုဆသည်မှာ လီရုန် မတုန့်ပြန်နိုင်သေးမှာပင် သူ့၌ ရန်ကိုင်နှင့်ဟန်ဖေးတို့ကို ဖမ်းရန် အခွင့်အရေး ရှိပေ၏။
သူသာ ထိုနှစ်ယောက်ကို ဖမ်းထားနိုင်သရွေံ့ လီရုန်နှင့် အလဲအလှယ် လုပ်နိုင်ပေ၏။
လီရုန်သည် ထိုလူသားကောင်လေးကို ဟန်ဖေးထက်ပင် ပို၍ ဂရုစိုက်နေလေရာ ချူကျန်းလည်း အတော်လေးကို သိချင်နေမိ၏။
မီးတောင်ထဲမှ ထွက်လာပြီးပြီးချင်း သူတို့၏ ရန်သူနှင့် ရင်ဆိုင်ရလေရာ ရန်ကိုင်နှင့်ဟန်ဖေးတို့ ထပ်မံ ခြေကုန်သုတ်ပြေး ရတော့ပြန်လေ၏။
ချူကျန်းသည် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား အသွင်ပြောင်းလဲခြင်းကို တုန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိ ချက်ချင်း အသက်သွင်းလိုက်လေ၏။
သူ့ပုံရိပ် လက်ခနဲဖြစ်သွားခဲ့ပြီး ချက်ချင်းဆိုသလို ရန်ကိုင်နှင့် ဟန်ဖေးတို့ရှေ့ ရောက်သွားခဲ့ကာ လှောင်ပြောင် ထေ့ငေါ့လိုက်လေ၏ “မင်းတို့ကံက တော်တော်ကောင်းတဲ့ ပုံပဲ။ ဒါပေမယ့် မင်းတို့ရဲ့ ကောင်းနေတဲ့ ကံလေးက ဒီမှာတင် ရပ်တန့်သွားပြီ။ ဟန်ဖေး၊ သူ့ကို ငါ့လက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်ပေတော့”
ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့လက်ကို ဆန့်ထုတ်၍ ဟန်ဖေးကို လှမ်းဖမ်းဟန် ပြုလိုက်၏။
ဟန်ဖေးကမူ အေးစက်စက်ဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့၍ ရန်ကိုင်ကို ဘေးဘက်ဆီ ပစ်ထုတ်လိုက်ပြီး နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား အသွင်ပြောင်းလဲခြင်းကို သုံးကာ ချူကျန်း၏ တိုက်ခိုက်မှုကို ဟန့်တားလိုက်၏။
သူတို့နှစ်ယောက်ကြား အဆင့်တစ်ဆင့် ကွာခြား နေသော်လည်း ဟန်ဖေးသာ အစွမ်းကုန်ထုတ်တိုက်မည် ဆိုပါက ချူကျန်းကို တစ်ခဏကြာအောင် နှောင့်နှေးနိုင်ပေလိမ့်မည်။
ယခင်အကြိမ်က ချူကျန်း သူမအား တစ်ကွက်တည်းဖြင့် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာရသွားအောင် တိုက်ခိုက်နိုင်ခြင်းဟာ ချူကျန်းသည် သူ့ခွန်အား အစစ်အမှန်ကို ရုတ်တရက် ထုတ်ဖော်၍ သူမအား တိုက်ခိုက်လိုက်သောကြောင့် ဖြစ်၏။
ရန်ကိုင်သည်လည်း တိုက်ပွဲကွင်းပြင်မှ ချက်ချင်းဆိုသလို ထွက်ပြေးတော့လေ၏။ သို့သော်လည်း ဝေးဝေးပင် ထွက်မပြေးရသေးခင် ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်သားများ၏ ဝိုင်းရံခြင်းကို ခံလိုက်ရလေ၏။
ထိုလူအားလုံးသည် ချူကျန်း၏ လက်အောက်ငယ်သားများ ဖြစ်ကြ၏။ အားအနည်းဆုံးသည် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထွတ်အထိပ်အဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် ဖြစ်ပြီး သုံးယောက်သည် မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင်များ ဖြစ်ကြ၏။
ရန်ကိုင်သည် လေထဲတွင် ဝဲလျက် မျက်မှောင်ကြုံ့ကာ သူ့ရန်သူများကို စိုက်ကြည့်နေခဲ့လေ၏။ ထိုလူများဆီမှ အားကောင်းလှသော ဖိအားကို ခံစားနေရလေရာ သူ့စိတ်လည်း အတော့်ကို လေးလံနေခဲ့ရ၏။
“လူသား၊ လက်လျှော့လိုက်တော့၊ ဆာချူကျန်းမှာ မင်းကို လုပ်ခိုင်စရာ တစ်ခုခုရှိနေတယ်” မသေးမျိုး တတိယအဆင့် ပညာရှင်သည် ရန်ကိုင်အား အေးစက်စက် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်၏။
“ကျုပ်ငြင်းရင်ရော” ရန်ကိုင်က မျက်လုံးမှေစဉ်းလိုက်ပြီး ပြန်၍ ပြောလိုက်၏။
“မင်းက အသားမနာဘဲ မလိုက်ချင်ဘူးနဲ့တူတယ်” ထိုမသေမျိုး တတိယအဆင့် ပညာရှင်က လှောင်ပြောင်လိုက်ပြီး ရှေ့တက်ကာ ရန်ကိုင်ကို လှမ်းဖမ်းရန် ပြင်လိုက်၏။
ထိုလက်ကြီး သူ့ဆီတိုးကပ်လာနေသည့် အချိန်မှာပဲ လက်အရိပ်ပေါင်းများစွာကို မြင်တွေ့လိုက်ရရာ မည်သည့် လက်သည် အစစ်ဖြစ်မှန်းကို ရန်ကိုင် မခွဲခြားနိုင်တော့ချေ။
အရိုးဒိုင်းကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ပြီး အစစ်အမှန်ချီကို ဒိုင်းထဲ အရူးအမူး ဖြည့်သွင်းကာ စုပ်ယူခဲ့သော လျှပ်စီးတန်းများကို ပြန်၍ ပစ်လွှတ်လိုက်၏။
လျှပ်စီးတန်းတို့ ဒိုင်းမျက်နှာပြင်ပေါ်မှ ပေါက်ကွဲ ထွက်လာခဲ့ပြီး လက်ဝါးရိပ်များကို အလွယ်တကူ ချေဖျက်သွားကာ မသေမျိုး တတိယအဆင့် ပညာရှင်လူကြီးဆီ တိုးတင်သွားခဲ့လေ၏။
ထိုမသေမျိုး တတိယအဆင့် ပညာရှင်သည် အလျင်စလို ပြန်ဆုတ်၍ သူ့ကလက်ို ပြန်ရုတ်ကာ ထိုမမျှော်လင့်ထားသည့် တိုက်ခိုက်မှုကို ခုခံရန် ပြင်လိုက်၏။
ဘုန်းဆိုသော မြည်သံကြီးနှင့်အတူ စွမ်းအင်တန်းနှစ်ခု တစ်ခုနှင့်တစ်ခု ထိပ်တိုက်တွေ့သွားခဲ့ပြီး ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့၏။
ပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်သည် သူ့စွမ်းအင်အားလုံးကို အသိစိတ် ပင်လယ်ထဲရှိ ဓါးတိုလေးထဲ ဖြည့်သွင်းလိုက်ပြီး ထိုဓါးတိုးလေးကို မသေမျိုး တတိယအဆင့် ပညာရှင်ဆီ ပစ်လွှတ်လိုက်လေ၏။
“ဘယ်လောက်တောင် ရွံ့စရာကောင်းလိုက်တဲ့ အရှိန်အဝါလဲ” ရန်ကိုင်၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ တိုက်ခိုက်မှုထဲ မီးဓါတ်တို့ ပါဝင်နေသည်ကို သတိပြုမိသည်နှင့် ထိုမသေမျိုး တတိယအဆင့် လူကြီး၏ အမူအရာ အရုပ်ဆိုးသွားခဲ့ပြီး သူ့စိတ်စွမ်းအင်အားလုံးကို စုစည်း၍ ထိုတိုက်ခိုက်မှုကို ထိပ်တိုက် ခုခံလိုက်လေ၏။
ထိုထိပ်တိုက် ရင်ဆိုင်မှုအပြီး၌ ရန်ကိုင် မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး ဖြူလျော်သွားခဲ့ရပြီး သွေးအပွက်လိုက် အန်လိုက်ရ၏။
ရန်ကိုင်၏ ဝိဥာဉ်နှင့် စိတ်စွမ်းအင်သည် သာမန် မသေမျိုး အဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်နှင့် နှိုင်းယှဉ်၍ ရသော်လည်း မသေမျိုး တတိယအဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်ထက် အားနည်းနေတုန်းပင်။ ရန်ကိုင်၏ စိတ်စွမ်းအင်ထဲ အထူး ဓါတ်ဂုဏ်သတ္တိ ပါဝင်နေသည့် အတွက်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် သူ့အသိစိတ်ပင်လယ် တစ်ခုလုံး ပြိုကျသွားနိုင်ပေ၏။
သို့သော်လည်း ထိုမသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင်လည်း ခံစားသွားခဲ့ရ၏။
သူသည် ရန်ကိုင်၏ တေဇောဓါတ် အသိစိတ်ပင်လယ်ကို အထင်သေးခဲ့ရာ ထိုထိပ်တိုက်တွေ့ဆုံမှု အပြီး၌ ခေါင်းကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်၍ နာကျင်စွာ အော်ဟစ်နေရတော့လေ၏။
တေဇောဓါတ် အသိစိတ်ပင်လယ်ကိုသာ အဆုံးထိတိုင် လေ့ကျင့်နိုင်မည် ဆိုပါက ၎င်းသည် အရာအားလုံးကို လောင်ကျွမ်းပစ်နိုင်ပေ၏။ ရန်ကိုင် တေဇောဓါတ် အသိစိတ် ပင်လယ်ကို စတင်လေ့ကျင့်သည်မှာ တစ်နှစ်ပင် မပြည့်တတ် သေးသော်လည်း နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားမြို့တော်မှ တေဇောဓါတ် အသိစိတ် ပင်လယ်များကို စုပ်ယူပြီးနောက် သူ့ကောင်းကင် စိတ်အာရုံ တိုက်ခိုက်မှုသည် ယခင်ထက် အများကြီး ပို၍ အားကောင်းလာခဲ့လေ၏။
“သူ့ကိုဖမ်းလိုက်။ သူ့အရိုးတစ်ချောင်းချင်းစီကို ငါချိုးပစ်ချင်နေပြီ” ထိုမသေမျိုး တတိယအဆင့် ပညာရှင်သည် ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်ရင်း သူ့နောက်လိုက်များကို အမိန့်ပေးလိုက်လေ၏။
ရန်ကိုင်သည် ယန်အရည်စက်ပေါင်း များစွာကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး ထိုယန်အရည်စက်များကို ထက်ရှသော လှံတံများအဖြစ် ဖန်တီးလိုက်ကာ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် ထိန်းချုပ်၍ ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်သားများဆီ ပစ်လွှတ်လိုက်လေ၏။
ယန်အရည်စက်ဖြင့် ဖန်တီးထားသော လှံတံများသည် လျှပ်စီးတန်းများပမာ ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုး ကလန်သားများဆီ ပြေးဝင်သွားလေ၏။
မရှောင်နိုင်တော့သည်နှင့် ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုး ကလန်သားများ အားလုံး ထိုတိုက်ခိုက်မှုကို အလျင်စလို ခုခံလိုက်ကြလေ၏။ သို့သော်လည်း သန့်စင်သော ယန်ယွမ်ချီသည် သူတို့၏ နတ်ဆိုးချီကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဖိနှိပ်နိုင်လေရာ သူတို့ထဲမှအချို့ ဒဏ်ရာရသွားခဲ့ကြရလေ၏။
ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်သားများ ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားရသည့် အားကောင်းလှသေား ခန္ဓာကိုယ်များကို ယန်အရည်စက်ဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသည့် လှံတံသည် စက္ကူတစ်ရွက်ကို ဖောက်ထွက်သွားရသည့် ပမာ အလွယ်တကူ ဖောက်ထွက်သွားခဲ့လေ၏။
ထိုတိုက်ခိုက်မှုကြောင့် ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်သား သုံးယောက် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာရသွားခဲ့ရလေ၏။
ထိုဒဏ်ရာများကို အခြားအကြောင်းကြောင့် ရခဲ့သည် ဆိုပါက ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်သားများ အနေဖြင့် ၎င်တို့ကို လျစ်လျူရှုထားလိုက်ပေလိမ့်မည်။
သို့သော်လည်း ပူပြင်းလှသော ယန်ချီသည် ရှေးဟောင်း နတ်ဆိုးကလန်သားများ၏ အိမ်မက်ဆိုးဖြစ်လေရာ သူတို့ အနေဖြင့် သောင်းကျန်းရုန်းကြွနေသော ယန်ယွမ်ချီများကို အရင် မရှင်းထုတ်ပစ်သရွေံ့ သူတို့ဒဏ်ရာကို ပြန်သက်သာအောင် လုပ်ဆောင်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
လှံသွားကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသော ဒဏ်ရာများမှ သွေးစိမ်းရှင်ရှင်တို့ ပြန်းထွက်လာခဲ့လေ၏။
ကျန်ရှိနေသော ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်သားများ အားလုံး ပို၍ ကြမ်းတမ်းရက်စက် သွားခဲ့ကြ၏။ သူတို့၏ အဖော် သေသည်ရှင်သည်ကိုပင် ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ ရန်ကိုင်ကိုသာ မဲပြီး တိုက်ခိုက်တော့လေ၏။
ရန်ကိုင်သည် ယန်အရည်စက်ဖြင့် အရံအတား နှစ်ခုသာ ဖန်တီးလိုက်နိုင်၏။
ထိုအလွှာနှစ်ခုသည် မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင် နှစ်ယောက်နှင့် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထွတ်အထိပ် အဆင့် ပညာရှင် ရှစ်ယောက်၏ ပူးပေါင်းတိုက်ခိုက်မှုအောက်၌ ချက်ချင်းဆိုသလို ပျက်စီသွားခဲ့ရလေ၏။
သွေးတစ်ပွက် အန်လိုက်ရပြီး ကြိုးပျက်သွားသည့် စွန်ပမာ မီတာဒါဇင်ပေါင်း များစွာအကွာသို့ လွင့်စင်ထွက်သွား ခဲ့ရလေ၏။
“သူ့ကို အသက်ရှင်လျက် ဖမ်းဖို့ လိုတယ်” ဒဏ်ရာရထားသော မသေမျိုး တတိယအဆင့် ပညာရှင်က အော်ပြောလိုက်ပြီး ရန်ကိုင်နောက်သို့ အလျင်အမြန် ပြေးလိုက်သွားလေတော့၏။
တစ်ချိန်တည်းမှာပင် မီးတောင်၏ အခြားတစ်ဖက်၌ ရှိနေသော လီရုန်နှင့် ဟွာမိုတို့သည်လည်း တစ်ခုခု မူမမှန်သည်ကို သတိပြုမိသွားခဲ့လေ၏။
“စီနီယာလီ၊ အဲ့ဘက်မှာ တစ်ယောက်ယောက် တိုက်ခိုက်နေတဲ့ပုံပဲ” ဟွာမိုက ဖြစ်ပျက်နေသည်များကို နားမလည်နိုင်သည့် အမူအရာဖြင့် ပြောလိုက်၏။
“ဒီအရှိန်အဝါ…” လီရုန် မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်ပြီး ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ထုတ်လွှတ်၍ မီးတောင် တစ်ဖက်ခြမ်းဆီ လှမ်း၍ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်၏။ မကြာခင်မှာပဲ ရင်းနှီးနေသော အရှိန်အဝါကို အာရုံခံမိလိုက်ပြီး သူမ၏ မျက်နှာလှလှလေး ဝင်းလက်သွားခဲ့ကာ “ဟန်ဖေးပဲ”
“ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဟန်ဖေး မသေသေးဘူးလား” ဟွာမိုလည်း ဝမ်းသာသွားခဲ့၏။
“သူသာ အဆင်ပြေနေသေးရင် လူသားကောင်လေးလည်း ကျိန်းသေ အဆင်ပြေနေရလိမ့်မယ်” လီရုန်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးသည် အလင်းအတန်းတစ်ခု အသွင်းသို့ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး မီးတောင်၏ တစ်ဖက်ခြမ်းဆီ လျှပ်စီးတန်းတစ်ခုပမာ ပျံထွက်သွားခဲ့လေ၏။
Martial Peak
အထွတ်အထပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ- Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little devil
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
——————————————————————
အပိုင်း(၆၅၉) စော်ကားခွင့်မရှိ
——————————————————————
ရန်ကိုင် အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲရှိ ရွှေရောင်မျက်လုံးကို မြင်လိုက်သည့် အချိန်မှစ၍ လီရုန်စိတ်ထဲ သံသယစိတ်တို့ ကိန်းအောင်းလာခြင်း ဖြစ်၏။
ထိုရွှေရောင်မျက်လုံးဆီမှ ထုတ်လွှတ်နေသော အရှိန်အဝါသည် သူမတို့ကလန်၏ ဘိုးဘေးများ ချန်ထားရစ်ခဲ့သည့် စာအုပ်ထဲ ဖော်ပြထားသည်များနှင့် ချွတ်စွပ်တူနေသည်ကို လီရုန် တွေ့ရှိလိုက်ရ၏။
ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင် ကျောက်တုံးခန်းလေးထဲမှ ထွက်လာသည်နှင့် ထိုရှေးဟောင်းစာအုပ်များ သိမ်းဆည်းထားရာ အခန်းဆီ ချက်ချင်း ပြေးသွားပြီး လှန်လှောကြည့်လိုက်ရာ သူမ ခန့်မှန်းထားခဲ့သလိုပင် ရွှေရောင်မျက်လုံး၏ ပုံစံ၊ စွမ်းရည်များကို တွေ့ရှိခဲ့ရ၏။
ထိုအချက်ကို နားလည်လိုက်သည်နှင့် လီရုန်သည် မသေမျိုး တတိယအဆင့် ဖြစ်သော တွမ့်ရကို ရန်ကိုင်၏ ကျောက်တုံးခန်းအား စောင့်ကြပ်ရန် အမိန့်ပေးခဲ့ပြီး မီးတောင်သို့ သွားမည့်အခါ၌ပင် ဟန်ဖေးကို ရန်ကိုင်အား လိုက်လံစောင့်ကြပ် ကာကွယ်ပေးရန် တောင်းဆိုခဲ့၏။
ဤကိစ္စနှင့် ပက်သက်သော အမှန်တရားကို မထုတ်ဖော် နိုင်သေးခင် အချိန်အထိ ထိုလူသားကောင်လေး ဘာမှဖြစ်၍ မရချေ။ သူမ၏ ခန့်မှန်းချက်များကိုမူ မည်သူ့ကိုမှ အသိမပေးရဲချေ။ ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်၏ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးများ ဖြစ်သော ဟွာမိုနှင့် ဟန်ဖေးတို့ကိုပင် အသိမပေးခဲ့ချေ။
မသေချာသေးသည့်အတွက် ရန်ကိုင်ကို လေ့လာ စစ်ဆေးပြီး သူမ၏ ခန့်မှန်းချက် မှန်မမှန် အတည်ပြုရန် အချိန်လို၏။
သို့သော်လည်း ချူကျန်း၏ ရုတ်တရက် ဝင်ရှုပ်မှုကြောင့် သူမ၏ မျှော်လင့်ချက်လေးများ ပြိုကွဲလုလု ဖြစ်သွားခဲ့ရကာ လီရုန် အမှန်အကန်ကို ဒေါသပုန် ထသွားခဲ့ရ၏။
သို့သော် ယခု ဟန်ဖေးနှင့် ရန်ကိုင်တို့ အသက်ရှင်နေသေးကြောင်း သိလိုက်ရန်သည်နှင့် လီရုန် ဝမ်းသာပျော်ရွှင်သွားခဲ့ပြီး မီးတောင်တစ်ဖက်ခြမ်းဆီ ချက်ချင်း ဆိုသလို ပြေးထွက်သွားတော့လေ၏။
ဟွာမိုသည် ကြောက်ရွံ့တစ်ဝက်၊ စိုးရိမ်တစ်ဝက် အမူအရာဖြင့် လီရုန်နောက်မှ အနီးကပ် လိုက်ပါလာခဲ့လေ၏။
ထိုလူသားကောင်လေးနှင့် ပက်သက်လာလျှင် အမြဲလိုလို တည်ငြိမ်နေတတ်သော စီနီယာလီ စိတ်လွတ်သွားသည်ကို ဟွာမို အသေအချာ သတိပြုမိ၏။ သူမ၏ လုံခြုံရေးကိုပင် ဂရုမစိုက် နိုင်တော့သည်အထိပင် ဖြစ်ရ၏။
မီးတောင်၏ တစ်ဖက်ခြမ်း၌ ရန်ကိုင်သည် ကောင်းကင် ပေါ်မှ ပြုတ်ကျလာခဲ့ပြီး မြေပြင်နှင့် ပစ်ရိုက်ကာ နှစ်ပတ် သုံးလေးပတ်လောက် လှိမ့်သွားခဲ့ရပြီးမှ ရပ်တန့်သွားခဲ့၏။ လဲကျနေရာမှ အလျင်အမြန် ကုန်းထလိုက်ပြီး ပါးစပ်ထောင့်မှ သွေးစများကို သုတ်လိုက်ကာ ပတ်ဝန်းကျင်အား သတိအပြည့်ဖြင့် အလျင်စလို စစ်ဆေးလိုက်၏။
ရန်ကိုင်နောက်သလို့ လိုက်နေသော ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုး ကလန်သားများသည်လည်း အံ့အားသင့်သွားခဲ့ရပြီး သူတို့ထဲမှ တစ်ယောက်သည် ယဲ့ယဲ့လေး ခေါင်းညိတ်လိုက်လျက် “အပြင်လူရဲ့ ခံနိုင်စွမ်းက ငါတို့ကလန်သားတွေအောက် မနိမ့်ကျဘူးပဲ။ ဒီလောက် အမြင့်ကြီးကနေ ပြုတ်ကျပြီးတာတောင် မနာသေးတဲ့ပုံပဲ”
“အဲ့ကောင် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားမြို့တော်မှာ ရှိနေတုန်းက ဖန်းလန့်နဲ့ သူ့နောက်လိုက်တွေကို ရက်တော်တော်များများ အိပ်ရာထဲက မထနိုင်အောင် သမခဲ့တယ်ဆိုပဲ”
“တကယ်ကြီးလား”
“အဲ့လိုဆိုရင်တော့ စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းလာတော့မှာပဲ”
အားလုံးသည် ရန်ကိုင်အား လိုက်ဖမ်းရန် အလျင်လိုခြင်း မရှိဘဲ သူတို့၏ ထင်မြင်ချက်များကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ထုတ်ဖော် ပြောဆိုနေခဲ့၏။
လေထဲတွင်ဝဲနေသော ပညာရှင်များထဲမှ တစ်ယောက်သည် ရန်ကိုင်အား အထူးအဆန်း တစ်ကောင်အလား ငုံ့ကြည့်လိုက်၏။
ချူကျန်း…
ထိုအကြည့်ကို သတိပြုမိသည်နှင့် ရန်ကိုင် အမူအရာ လေးလံသွားခဲ့၏။ အဝေးတစ်နေရာသို့ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည့် အခါ အစောပိုင်းလေးတင်က ချူကျန်းကို တားဆီးရန် ကြိုးစားနေသော ဟန်ဖေးသည် သွေးအိုင်ထဲ လဲလျောင်းနေရသည်ကို ရန်ကိုင် တွေ့ရှိလိုက်ရ၏။ သူမ၏ အေးစက်စက် မျက်ဝန်းအစုံသည် ဖြည်းဖြည်းချင်း မျက်တောင် ခတ်ရင်း ဖြူလျော်နေသော နှုတ်ခမ်လေးအစုံသည် တစ်ခုခုကို ရေရွတ်နေခဲ့၏။
သူတို့ကြား အကွာအဝေးသည် အရမ်းဝေးသော်လည်း သူမက သူ့အား ထွက်ပြေးခိုင်းနေသည်ကို ရန်ကိုင် သိ၏။
“ဆာ” ရန်ကိုင်ကို ဝိုင်းထားသော ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုး ကလန်သားများ အားလုံး ချူကျန်းကို ဦးညွှတ်လိုက်ကြ၏။
ချူကျန်းက ယဲ့ယဲ့လေး ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ရန်ကိုင်ဆီ တစ်ဖန်လှည့်ကြည့်လိုက်ကာ လှောင်ပြောင်လိုစိတ် အပြည့်ဖြင့် ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်မောလိုက်ရင်း “မင်းတို့ လူသားတွေမှာ ဆိုရိုးစကား တစ်ခုရှိတယ်လေ။ ဥာဏ်ရှိတဲ့လူဆိုတာ အခြေအနေနဲ့ လိုက်ပြီး သင့်တင့်လျောက်ပတ်အောင် နေထိုင် တတ်ရတယ်တဲ့။ မင်းအနေနဲ့ ဆက်ပြီး မခုခံတော့ဖို့ ငါမင်းကို အကြံပေးချင်တယ်။ ဟန်ဖေးက မင်းကို မကူညီပေးနိုင်သလို လီရုန်ကလဲ မင်းကို ကူညီပေးနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး”
“ဟားဟား…” ထိုကဲ့သို့ ကူကယ်ရာမဲ့နေသည့် အခြေအနေနှင့် ရင်ဆိုင်နေရသည့် အချိန်၌ ရန်ကိုင်က ရုတ်တရက် ထရယ်မောလိုက်လေ၏။
“မင်းဘာရယ်နေတာလဲ” ချူကျန်းက အေးစက်စက်ဖြင့် ပြန်၍ နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်၏။
ရန်ကိုင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း လက်မြှောက်လိုက်ပြီး ချူကျန်း နောက်ဘက်ရှိ ကောင်းကင်ပေါ်သို့ လက်ညိုးထိုးပြလိုက်ကာ “ကျုပ်ကို ပြောနေမယ့်အစား လီရုန်ကို ကိုယ်တိုင် သွားပြောသင့်တယ်။ သူလာနေပြီ”
ချူကျန်း အမူအရာ ရုတ်ချည်း ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင် လက်ညိုးထိုးပြရာ အရပ်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်သည့်အခါ လှပသော ပုံရိပ်တစ်ခုသည် သူ့ဆီသို့ အလျင်အမြန် ချဉ်းကပ်လာနေသည်ကို တွေ့ရှိလိုက်ရလေ၏။ လီရုန်သည် စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် အကျယ်ကြီး လှမ်း၍ အော်ပြောလိုက်၏ “ချူကျန်း၊ နင့်အပြုအမူတွေကို ရပ်တန်းက ရပ်လိုက်တော့။ ဒီတစ်ကြိမ် ငါပြောတာကို နားထောင်မယ်ဆိုရင် နင်စည်းမျဉ်း ဖောက်ဖျက်ခဲ့တာတွေ အားလုံးကို ငါခွင့်လွှတ်ပေးနိုင်တယ်။ ဒါပေမယ့် အဲ့လူသားရဲ့ ဆံပင်မွှေးတစ်ချောင်းကိုတောင် ထိရဲတယ် ဆိုရင်တော့ ငါနင့်ကို ဘယ်တော့မှ ခွင့်လွှတ်ပေးမှာ မဟုတ်ဘူး”
“စီနီယာလီပါလား” ချူကျန်းက အေးစက်စက်ဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး ပြန်အော်ပြောလိုက်လေ၏ “ကျုပ်ချူကျန်းက အခုလိုတွေ ဖြစ်အောင် လုပ်ပြီးမှတော့ ဘာလို့ ပြန်လှည့်ရဦးမှာလဲ။ ဒီနေ့ ခင်ဗျားနဲ့ ကျုပ်၊ နှစ်ယောက်ထဲက ဘယ်သူသေမလဲ ကြည့်ရသေးတာပေါ့”
ပြောပြီးသည်နှင့် လီရုန်ကို ဆက်၍ အာရုံမစိုက်တော့ဘဲ အေးစက်စက် မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် ရန်ကိုင်ဆီ ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်၏။
လီရုန် စကားအရ ထိုလူသားကောင်စုတ်လေးကို လီရုန် လွန်စွာလွန်စွာကို တန်ဖိုးထားနေသည်ကို ချူကျန်း နားလည်လိုက်ရ၏။
သူသည်လည်း လီရုန်နှင့် အမှန်တကယ် မတိုက်ခိုက်ချင်ချေ။ ထိုလူသားကောင်လေးကိုသာ ဖမ်းဆီးလိုက်နိုင်သရွေ့ နိုင်ပွဲက သူ့လက်ထဲ ရောက်ရှိသွားပြီ ဖြစ်၏။
ထိုအကြောင်းကို တွေးလိုက်ရုံဖြင့်ပင် ချူကျန်း လွန်စွာကိုမှ စိတ်လှုပ်ရှားလာခဲ့ရ၏။ ဤလောကငယ်လေးကိုသာ သူ့အမိန့်အောက်၌ စုစည်းနိုင်ပါက သူတို့ကလန်သားများ၏ အစစ်အမှန် သဘာဝကို ပြန်၍ နိုးထလာအောင် လုပ်ဆောင် နိုင်ပေလိမ့်မည်။ ထို့နောက် သူတို့ ဤနေရာမှ ထွက်သွားသည်နှင့် လောကကြီးတစ်ခုလုံးကို နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံ လှုပ်ခါပေလိမ့်မည်။
ထိုအချိန်မှပင် ရှေးကျဟန်ရသော အသံတစ်သံသည် မိုးမြေတစ်ခွင်ကြား ရုတ်တရက် ပျံ့လွင့်လာခဲ့၏။
“မိစ္ဆာအသွင်ပြောင်းလဲခြင်း”
ရန်ကိုင်က သူ့လက်ညိုးဖြင့် နဖူးပြင်ထက် ရေပြင်ညီမျဉ်း ဖြတ်ဆွဲလိုက်ပြီး တိုးတိုးလေး ရေရွတ်လိုက်၏။ သူ့အသံသည် ငရဲကိုးထပ်မှ ထွက်ပေါ်လာသည့် အသံအလား ရေခဲတမျှ အေးစိမ့်နေခဲ့ရာ ကြားလိုက်သူအပေါင်းတို့အား ကျောရိုးတစ်လျှောက် စိမ့်တက်သွားစေခဲ့လေ၏။
မဟာပထဝီ မြေကမ္ဘာတစ်ခွင် တုန်ခါသွားခဲ့ပြီး အားလုံး၏ ရင်ထဲ တသိမ့်သိမ့် ဖြစ်သွားခဲ့ရ၏။
ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေသော ကောင်းကင်ယံထက် အားကောင်းလှသော အဖျက်စွမ်းအင်တို့ဖြင့် ပြည့်နေသည့် ဧရာမဝဲကတော့ကြီးတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့၏။
လေပြင်းများ တိုက်ခတ်လာခဲ့ပြီး မီးတောင်ပေါက်ကွဲ သည်ထက်ပင် ပို၍ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းသော အငွေ့အသက်ကို အားလုံး ခံစားလိုက်ရ၏။
ရန်ကိုင်၏ အထက်ပိုင်း ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး သွေးနီရောင် တောက်ပသွားခဲ့ပြီး များစွာသော အနက်ရောင် မျဉ်းကြောင်း များသည် သူ့ကိုယ်ထက်သို့ မြေများပမာ တွယ်တက်လာခဲ့လေ၏။
ထိုအချိန်၌ ရန်ကိုင်၏ အရှိန်အဝါသည် ရက်စက်ကြမ်းတမ်းပြီး သွေးဆာသော အရှိန်အဝါတစ်ခု အဖြစ်သို့ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေ၏။
လီရုန် ရောက်လာရန် အချိန်အနည်းငယ် ဆွဲနိုင်ပါစေ ဟူသော မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် သူ့ရဲ့ ဝှက်ဖဲကို ထုတ်သုံးခဲ့ရလေပြီ။
သူသာ လီရုန်ရောက်သည်အထိ အချိန်ဆွဲထားနိုင်ပါက ချူကျန်း၏ ခေါ်ဆောင်ခြင်း ခံရမည်ကို စိုးရိမ်စရာ လိုတော့လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ဖြစ်သာဖြစ်နိုင်လျှင် ရန်ကိုင် အနေဖြင့် ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုး ကလန်သားများ ရှေ့၌ မိစ္ဆာအသွင်ပြောင်းလဲခြင်းကို အသုံးမပြုချင်ချေ။ မိစ္ဆာအသွင်ပြောင်းလဲခြင်းသည် သူတို့၏ နတ်ဆိုး နတ်ဘုရား အသွင်ပြောင်းလဲခြင်းနှင့် တူသည် မဟုတ်ပေလော။ ထိုမိစ္ဆာအသွင်းပြောင်းလဲခြင်း၏ ဇာတ်မြစ်ကို သူမသိသေးချေ။ သို့သော် သူသာ မိစ္ဆာအသွင်ပြောင်းလဲခြင်းကို ထုတ်ပြလိုက်လျှင် သူ့ဆီ ပြဿနာများစွာ ရောက်လာလိမ့်မည်ဟု သူ၏ မသိစိတ်က ပြောနေခဲ့လေ၏။
သူသာ မိစ္ဆာအသွင်ပြောင်းလဲခြင်းကို ထုတ်ပြလိုက်သည်နှင့် ထိုပညာရပ်သည် သူတို့ဆီမှ ခိုးယူထားခြင်း ဖြစ်သည်ဟု ရှေးဟောင်း နတ်ဆိုးကလန်သားများ ပြောပေလိမ့်မည်။
ထိုသို့ဖြစ်လာခဲ့လျှင် သူသည် ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်၏ တာမြစ်ထားသော အရာကိုး ချိုးဖောက်သည့်သူ ဖြစ်သွားရပေမည်။
သို့သော် ယခုအချိန်၌ ထိုအကြောင်းကို တွေး၍ စိတ်ပူမနေနိုင်တော့ချေ။
သို့သော်လည်း ယခုတစ်ကြိမ် မိစ္ဆာအသွင်ပြောင်းလဲခြင်းကို အသုံးပြုလိုက်သည့်အခါ ယခင်အကြိမ်နှင့် တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ကွဲပြားနေသည်ကို ရန်ကိုင် တွေ့ရှိလိုက်ရ၏။
ဘေးပတ်လည်တွင် ရှိနေသော ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုး ကလန်သား အားလုံးမှ စွမ်းအင် အစုအဝေးများသည် ရန်ကိုင်ဆီသို့ ပျံသန်းလာခဲ့ပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲသို့ တိုးဝင်သွားခဲ့၏။ သူတော်စင် ဒုတိယအဆင့် ဖြစ်သော ချူကျန်းပင်လျှင် ချွင်းချက် မဟုတ်ချေ။
မီတာတစ်ရာ အကွာအဝေး၌ ရှိနေသော ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာရထားသည့် ဟန်ဖေးပင်လျှင် သူမ၏ စွမ်းအားများ ထုတ်ယူခံလိုက်ရကာ အကျိုဆက် အနေဖြင့် တစ်ခါတည်း တန်းသတိလစ်သွားရတော့လေ၏။
ရန်ကိုင်နား စုဝေးနေသော ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုး ကလန်သားများ အားလုံး၏ ခွန်အားများ ရုတ်ချည်းဆိုသလို ထိုးကျသွားခဲ့ရလေ၏။
ရန်ကိုင်ကမူ သူ့ကိုယ်ထဲ၌ ကြောက်မခန်းလိလိ စွမ်းအင်များ လှည့်ပတ်နေသည်ကို ခံစားနေခဲ့ရ၏။ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် အော်ဟစ်လုမတတ်ပင် ဖစ်သွားခဲ့ရာ သူ့လက်ကိုမြှောက်၍ လက်သီး တင်းတင်းဆုပ်လိုက်မိလေ၏။ ယခုအချိန်၌ သူသာ ဆန္ဒရှိလျှင် ဤလောကကြီး တစ်ခုလုံးကို ထိုးချေမွနိုင်သည်ဟု ခံစားနေခဲ့ရ၏။
ယခုအချိန် သူမလုပ်နိုင်သော အရာ ဘာမှမရှိသလို ရန်ကိုင် ခံစားနေခဲ့ရ၏။
“နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား အသွင်ပြောင်းလဲခြင်းလား” ချူကျန်းသည် ရန်ကိုင်ကို ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်စွာ ငေးစိုက်ကြည့်ရင်း အလန့်တကြား အော်ပြောလိုက်လေ၏။ ယခု အချိန်၌ ရန်ကိုင်၏ မျက်နှာမှလွဲ၍ သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး နတ်ဆိုးအမှတ်အသားများဖြင့် ပြည့်နေခဲ့လေ၏။
ထို့ပြင် ရန်ကိုင် ကိုယ်ထက်၌ ရှိနေသော နတ်ဆိုး အမှတ်အသား ပမာဏသည် ချူကျန်းထက်ပင် ပို၍ များသေး၏။
“ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဖြစ်နိုင်မှာလဲ” ချူကျန်း မှင်သက်နေခဲ့၏။
နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား အသွင်ပြောင်းလဲခြင်းသည် ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုး ကလန်သားများသာ ထုတ်ဖော် အသုံပြုနိုင်သော အမွေအနှစ် ပညာရပ် တစ်ခုဖြစ်ပေ၏။ အခြား နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်များပင် အသုံးမပြုနိုင်ကြချေ။ တကယ်တွင် နတ်ဆိုး အမှတ်အသား ဆိုသည်မှာ မွေးရာပါ အမှတ်အသား တစ်ခုဖြစ်၏။ ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုး ကလန်သားများတွင်သာ နတ်ဆိုး အမှတ်အသား ရှိကြပြီး အခြား နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင် များတွင် နတ်ဆိုး အမှတ်အသားများ မရှိကြချေ။ ထို့ကြောင့် သူတို့ အနေဖြင့် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား ပြောင်းလဲခြင်းကို အသုံးပြုနိုင်ရန် မဖြစ်နိုင်ချေ။
ထိုသို့ဆိုလျှင် ထိုလူသားကောင်းလေးသည် ထိုပညာရပ်ကို မည်ကဲ့သို့ အသုံးပြုနိုင်နေရသနည်း။ ထို့အပြင် သူ့နတ်ဆိုး နတ်ဘုရား အသွင်ပြောင်းလဲခြင်းသည်… ချူကျန်း မြင်ဖူးသည်ထက် ပို၍ အားကောင်းနက်နဲဟန်ရ၏။
သူ့အား ဖိနှိပ်နေသော စွမ်းအင်တစ်မျိုးကပင် ထိုလူငယ်လေးဆီမှ ဖြာထွက်နေသည်ကို ချူကျန်း ခံစားနေမိ၏။
သူ့မျက်နှာထက်ရှိ နတ်ဆိုး အမှတ်အသားများသည် နေရောင်နှင့်တွေ့သော နှင်းများပမာ အလျင်အမြန် ပျောက်ကွယ် နေသည်ကို ချူကျန်း တွေ့ရှိလိုက်ရ၏။ သူ့သွေးစွမ်းအင်နှင့် နတ်ဆိုးချီသည်လည်း တဖြည်းဖြည်းချင်း လျော့ကျသွားခဲ့ပြီး မကြာခင်မှာပင် သူ့ခွန်အားသည် မရှိလုနီးနီး အဆင့်ရှိကို ရောက်ရှိသွားခဲ့ရလေ၏။
ချူကျန်းနှင့် လီရုန်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ထိတ်လန့်တုန်လှုပ် နေခဲ့ကြ၏။
သို့သော်လည်း လီရုန်မျက်နှာထက်တွင် ဝမ်းသာပျော်ရွှင်၊ အံ့အားသင့်သည့် အရိပ်အယောင် ရှိနေခဲ့၏။
ရင့်ကျက်သော အမျိုးသမီးသည် ရန်ကိုင်အား စွဲမက်ဖွယ် ကောင်းသော မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် မျက်တောင်မခတ်တမ်း စူးစိုက်ကြည့်ရင်း သူ့ဆီသို့ အလျင်အမြန် ပျံသန်းနေခဲ့၏။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူမမျှော်လင့်နေခဲ့ရသည်ကို ကြုံတွေ့ လိုက်ရသည့်အလား သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးသည် တဆတ်ဆတ် တုန်ရီလို့ နေခဲ့လေ၏။
သူမနောက်တွင် ရှိနေသော ဟာမိုသည်လည်း ထိုမြင်ကွင်းကို မှင်သက်စွာဖြင့် ငေးစိုက်ကြည့်နေလေ၏။
ရန်ကိုင်ဆီမှ မီတာတစ်ထောင် အကွာအဝေး အတွင်းသို့ ရောက်လာသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် လီရုန်နှင့် ဟွာမိုတို့ နှစ်ယောက်စလုံး မြေကြီးပေါ်သို့ အားအင်မဲ့စွာ ပြုတ်ကျသွားခဲ့ရလေ၏။
ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုး ကလန်သား အားလုံးသည် ရန်ကိုင်ကို သဘာဝရန်သူ တစ်ယောက်ပမာ ကြောက်ရွံ့မှုအပြည့်ဖြင့် ငေးစိုက်ကြည့်နေကြစဉ် သူတို့ ၏ခန္ဓာကိုယ်များသည်လည်း ပြင်းပြင်းထန်ထန် တုန်ရီနေခဲ့ကြလေ၏။
“တကယ်ပဲ… တကယ်ပဲ… တကယ်ပဲ၊ ငါမမှားခဲ့ဘူး” လီရုန်သည် သူမဘာသာသူမ ထပ်တလဲလဲ ရေရွတ်နေခဲ့ပြီး သူမ၏ မျက်ဝန်းများသည်လည်း မျက်ရည်စများဖြင့် တဖြည်းဖြည်းချင်း ပြည့်လာခဲ့လေ၏။
“စီနီယာလီ… ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ။ နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား အသွင်ပြောင်းလဲခြင်းကို သူဘာလို့ သုံလို့ ရနေတာလဲ။ သူ့ နတ်ဆိုးနတ်ဘုရား အသွင်ပြောင်းလဲခြင်းမှ ဒီလို ဖိနှိပ်မှုကြီးကို ဘာလို့ ပေးစွမ်းနေရတာလဲ” ဟွာမိုမှာ တုန်လှုပ်ချောက်ချား သွားခဲ့ပြီး မေးခွန်းများကို တရစပ် အလျင်စလို မေးလိုက်လေ၏။
“ဒါက ဆာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရား ငါတို့ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုး ကလန်ဆီ ပေးတဲ့ လက်ဆောင်တစ်ခုပဲ ဖြစ်ရမယ်။ ငါတို့ ဘိုးဘေးတွေရဲ့ ဆုတောင်းတွေ နောက်ဆုံး ပြည့်လာရပြီ။ ငါတို့ကလန်ကို ကယ်တင်ဖို့အတွက် ဆာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရားက သူ့ကို ငါတို့ဆီ ပို့လိုက်တာပဲ ဖြစ်ရမယ်” လီရုန်မျက်နှာလေးသည် ရိုလေလေးစားမှုတို့ဖြင့် တဖိတ်ဖိတ် လက်နေခဲ့လေ၏။
“ဆာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရားလား” ထိုစကားများကို ကြားလိုက်သည်နှင့် ဟွာမို အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေ၏။
ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုး ကလန်သားများ၏ ရင်ထဲ၌ ဆာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရား၏ အဆင့်အတန်းသည် ပြိုင်ဘက်ကင်း၊ ဘာနှင့်မျှ နှိုင်းယှဉ်၍ မရအပ်သော တည်ရှိမှု တစ်ခုဖြစ်၏။
“ဒါပေမယ့် စီနီယာ၊ အခု ကျုပ်ရဲ့ ခွန်အား နည်းနည်းလေးကိုတောင် ထုတ်သုံးလို့ မရတော့ဘူး” ဟွာမို အမူအရာ လေးနက်တည်ကြည် သွားခဲ့လေ၏။
“နင်တင်မဟုတ်ဘူး။ ငါတို့ကလန်သားအားလုံး ဘာခွန်အားမှ ထုတ်သုံးလို့ မရတော့တာ။ ဆာနတ်ဆိုး နတ်ဘုရားရဲ့ ဘုန်းကျက်သရေကို ဘယ်သူကမှ သွားစော်ကားလို့ မရဘူး” လီရုန်က ခါးလေးကို မတ်လျက် လေစားမှုတို့ ဖိတ်စင် ရွှန်းလဲနေခဲ့သော မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် ရန်ကိုင်ကို လှမ်း၍ ငေးစိုက်ကြည့်နေခဲ့လေ၏။
“အဲ့လိုဆိုရင် ချူကျန်း…” ဟွာမိုအမူအရာ မဆိုသလောက်ကလေး ပြောင်းလဲသွားခဲ့၏။
“သူလည်း ချွင်းချက်မဟုတ်ဘူး” လီရုန် လှောင်ပြောင် စကား ဆိုလိုက်ပြီးသည်နှင့် ဘာမှဆက်မပြောတော့ဘဲ ထိုအတိုင်းသာ ရပ်ကြည့်နေတော့၏။
တစ်ဖက်တွင်မူ ရန်ကိုင်က ရုတ်တရက် မာန်သွင်း အော်ဟစ်လိုက်၏။
ယခုအချိန်၌ သူ့စိတ်ထဲ တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှပင် မခံစားဖူးသော ပျော်ရွှင်မှုကို ခံစားနေခဲ့ရ၏။ ဘာတွေ ဖြစ်ပျက်သွားခဲ့လဲ၊ ယခုတစ်ကြိမ် မိစ္ဆာအသွင်ပြောင်းလဲခြင်းကို အသုံးပြုခြင်းသည် သူ့စိတ်အခြေအနေကို မည်သည့် အတွက်ကြောင့် ယခုလို ပြောင်းလဲသွားစေခဲလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် မသိချေ။
သူ့စိတ်ထဲ တိမ်လွှာများထက် မတ်တပ်ရပ်ရင်း အောက်ဘက်ရှိ မသေမျိုးများအား စိုက်ကြည့်နေရသလို ခံစားနေခဲ့ရ၏။
သူ့အား ဖိအားအကြီးကြီး ပေးခဲ့သော ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုး ကလန်သားများနှင့် သူ့အား ကူကယ်ရာမဲ့သည့် အခြေအနေထဲ တွန်းပို့ခဲ့သော ချူကျန်းပင်လျှင် ဘာဆိုဘာမှ မဟုတ်တော့ချေ။ သူ့မျက်လုံးထဲ၌ သူတို့၏ အသက်များသည် သူလိုချင်လျှင် အချိန်မရွေး ရယူနိုင်သော အရာများ ဖြစ်ပေ၏။
ထိုကဲ့သို့ မည်သည့်အတွက်ကြောင့် ခံစားနေရသည် ဆိုသည်ကို သူမသိချေ။ လီရုန်ရောက်လာသည်အထိ အချိန်ဆွဲထားနိုင်ရန် ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့်သာ မိစ္ဆာအသွင်ပြောင်းလဲခြင်းကို ထုတ်သုံးခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။ သို့သော် ထိုကဲ့သို့ မမျှော်လင့်ထားသည့် အဖြစ်အပျက်တစ်ခု ဖြစ်သွားလိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင် မမျှော်လင့်ထားခဲ့ချေ။
သူ့ပတ်လည်၌ ရှိနေသော ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်သား အားလုံးသည် ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် တုန်ရီနေခဲ့ကြ၏။ ရန်ကိုင်လည်း အတွေးများကို စုစည်းလိုက်ပြီး သူ့အား မီတာတစ်ထောင် အကွာအဝေးမှ ငေးကြည့်နေကြသော လီရုန်နှင့် ဟွာမိုတို့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်၏။ ထိုနှစ်ယောက်စလုံး နည်းနည်းမျှ ရှေ့ဆက်တိုးမည့် အရိပ်အယောင်မပြ။ သို့သော် လီရုန်သူ့ကို ကြည့်သော အကြည့်သည် ယခင်နှင့် လုံးလုံး ကွဲပြားသွားခဲ့လေပြီ။
Martial Peak
အထွတ်အထပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ- Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little devil
အတွဲ(၅)- ထုန်းရွှမ်လောကကြီး
——————————————————————
အပိုင်း(၆၆၀) သူတော်စင်အဆင့် ဆိုတဲ့အတိုင်းပါပဲလား
——————————————————————
ရန်ကိုင် အထင်သာ မမှားလျှင် လီရုန်၏ အကြည့်သည် လေးစားမှုတို့ဖြင့် ပြည့်နေခြင်းပဲ ဖြစ်ရပေမည်။
သူမ၏ လေးစားမှုတို့ ရွှန်းရွှန်းဝေနေသည့် အကြည့်ကြောင့် ရန်ကိုင် ကြောင်သွားခဲ့ရ၏။
“မင်းက လူလား၊ နတ်ဆိုးလား” ချူကျန်း မျက်ခမ်း တဆတ်ဆတ် လှုပ်သွားခဲ့ပြီး သူ့မျက်နှာတစ်ခုလုံး သွေးဆုတ် ဖြူလျော်သွားခဲ့ကာ ဒေါသတကြီး အော်မေးလိုက်လေ၏။
“ဘယ်သူသိမှာလဲ” ရန်ကိုင်က ချူကျန်းအား ယဲ့ယဲ့လေး ရယ်ပြုံးပြလိုက်လေ၏။
“ငါတို့ ကလန်ရဲ့ နတ်ဆိုးအသွင်ပြောင်းလဲခြင်းကို မင်းဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိနေတာလဲ။ မင်းရဲ့ နတ်ဆိုး အမှတ်အသားတွေ ဘယ်ကရောက်လာတာလဲ။ မင်းရဲ့ နတ်ဆိုးချီက ငါ့ထက်တောင် ဘာလို့ ပိုပြီးသန့်စင် အားကောင်း နေရတာလဲ” ဘာတွေ ဖြစ်ပျက်နေသည် ဆိုသည်ကို ချူကျန်း အမှန်ပင် နားမလည်နိုင်တော့ချေ။ ထို့ကြောင့် သူ့ရှေ့တွင် ရပ်နေသော လူငယ်လေးအား တရစမ်း မေးမြန်းလိုက်လေ၏။
“ဘာလို့ ပြောရမှာလဲ” ရန်ကိုင်က ပခုံးတွန့်ပြလိုက်ပြီး ချူကျန်းဆီ တစ်လှမ်းချင်း တစ်လှမ်းချင်း လမ်းလျှောက် သွားလိုက်ကာ “ကျုပ်တို့ကြားမှာ အမုန်တရားတွေ မရှိခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ခင်ဗျားက ကျုပ်ကို ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ ပစ်မှတ်ထားပြီး သတ်ဖို့တောင် ကြိုးစားခဲ့မှတော့ ခင်ဗျားလည်း တန်ဖိုးတစ်ခုကို ပြန်ပေးဆပ်ရမှာပေါ့”
“မင်းလုပ်ရဲလား” ချူကျန်း၏ မျက်ဝန်းအစုံ သွေးရောင် ရဲတက်သွားခဲ့ပြီး ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်လိုက်လေ၏။
သတ်ဖြတ်လိုစိတ် အပြည့်ဖြင့် သူ့ဆီ ဖြည်းဖြည်းချင်း လမ်းလျှောက်လာနေသော လူသားကို ကြည့်ရင်း ထိုကောင် ဘာလုပ်ချင်နေလဲ ဆိုသည်ကို ချူကျန်း သိ၏။
နတ်ဆိုးအမှတ်အသားများကို အသည်းအသန် ပြန်ဆင့်ခေါ်ရန် ကြိုးစားလိုက်သော်ငြား အရိုးများသာ အက်ကွဲသွားခဲ့ရပြီး သူမျှော်လင့်ထားခဲ့သလိုတော့ ဖြစ်မလာခဲ့ချေ။ ချူကျန်း မည်မျှပင် ကြိုးစားစေကာမူ သူ့ခွန်အား နည်းနည်းမျှပင်ကို မစုစည်းနိုင်တော့ပေ။
ထိုလူသားကောင်လေး၏ အရှိန်အဝါအောက်၌ သူ့ခွန်အားသည် ချိတ်ပိတ်ထားခံလိုက်ရသည့်အလား နည်းနည်းမျှပင် ထုတ်ဖော်၍ မရတော့ချေ။
ထိုအဖြစ်အပျက်ကြောင့် ချူကျန်း ဒေါသထွက်သွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်အား မုန်းတီးစွာ စိုက်ကြည့်ရင်း အော်ပြောလိုက်လေ၏ “လူသား အယုတ်တမာကောင်၊ မင်းငါ့ကို ဘာလုပ်လိုက်တာလဲ။ ငါ့အစွမ်းတွေ ဘာလို့ ထုတ်သုံးလို့ မရတော့တာလဲ”
“ခင်ဗျားခွန်အားတွေကို မစုစည်းနိုင်တော့ဘူးလား။ ထင်ရုံပဲထင်နေခဲ့တာ၊ တကယ် ဖြစ်နေမယ်လို့ မထင်ထားဘူး” ရန်ကိုင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ကာ သူ့အမူအရာလည်း ပြေလျော့သွားခဲ့ရလေ၏။
သူဖြည်းဖြည်းချင်း လမ်းလျှောက်နေရသည့် အကြောင်းအရင်းသည် ချူကျန်း၏ တုန့်ပြန်မှုကို စောင့်ကြည့်ရန် ဖြစ်၏။
ယခုမူ သူ့အထင် မှန်နေသည့်ပုံပင်။ ထို့ကြောင့် လက်ရှိ ချူကျန်းကို နည်းနည်းမျှပင် ကြောက်စရာ မလိုတော့ချေ။
“သူ့ကိုသတ်” ချူကျန်းက အေးစက်စက် လေသံဖြင့် သူ့လက်အောက်ငယ်သားများကို အမိန့်ပေးလိုက်လေ၏။ သူသာ ထိုလူသားကို အခုနေမသတ်ရင် ထိုကောင်က သူကို ထာဝရ ဖိနှိပ်သွားပေလိမ့်မည်။
သူ့ခွန်အားကို ချိတ်ပိတ်ဖို့အတွက် ထိုလူသားသည် မည်ကဲ့သို့သော ယုတ်ညံ့သည့် နည်းလမ်းအား အသုံးပြုသွားသည် ဆိုသည်ကို ချူကျန်း မသိချေ။
“ဆာ၊ ကျုပ်တို့လည်း…” ချူကျန်းကို သွေးရူးသွေးတန်း ဖြစ်သွားစေသည်မှာ သူ့လက်အောက်ငယ်သား အားလုံးသည်လည်း သူတို့၏ ခွန်အား နည်းနည်းမှကို မစုစည်းနိုင်ကြခြင်း ဖြစ်၏။ အားလုံးသည် သစ်သားရုပ်ထုများ အလား နေရာတွင်သည် မလှုပ်မယှတ် ရပ်နေရင်း ရန်ကိုင်ကို ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် ငေးစိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြလေ၏။
“ဘယ်သူမှ ခင်ဗျားကို မကယ်နိုင်ဘူး” အော်ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့အရှိန်ကို တိုးမြှင့်လိုက်ရာ ချူကျန်း ရှေ့သို့ ချက်ချင်းဆိုသလို ရောက်လာခဲ့လေ။ ရောက်သည်နှင့် နည်းနည်းမျှပင် ကြင်နာမှုမပြဘဲ “ဒီနေ့က ခင်ဗျားသေနေ့ပဲ”
ပြောပြီးသည်နှင့် တစ်ချက်ကလေးပင် တုန့်ဆိုင်းမနေဘဲ နတ်ဆိုးချီအားလုံးကို စုစည်း၍ အနက်ရောင်နဂါးတစ်ကောင် ဖန်တီးလိုက်၏။ ကြောက်မက်ဖွယ် ဟိန်းသံကို ပြုလျက် အနက်ရောင် နဂါးသည် ရန်ကိုင်ခေါင်းထက် ဝဲနေရင်း အောက်ဘက်ရှိ ချူကျန်းကို ငုံ့ကြည့်လိုက်၏။
“မင်းငါ့ကို သတ်လို့မရဘူး။ ငါက သူတော်စင် တစ်ယောက်ပဲ။ ငါ့အသားက သံမဏိထက်တောင် အဆပေါင်းများစွာ ပိုမာသေးတယ်။ မင်းရဲ့ သနားစရာ ခွန်အားလေးနဲ့…”
စွက်…
အနက်ရောင် အလင်းတန်းသည် လျှပ်စီးတမျှ အမြန်နှုန်းဖြင့် ချူကျန်း၏ ပခုံးကို အလွယ်တကူ ထိုးဖောက်သွားခဲ့၏။
နာကျင်မှုကြောင့် ပြောလက်စ စကားများ လည်ချောင်းတွင် တစ်ဆို့သွားခဲ့ရပြီး မျက်လုံးအပြူးသားဖြင့် ရန်ကိုင်ကို ငေးကြောင် စိုက်ကြည့်နေလိုက်လေ၏။ သူ့ပါးစပ် လှုပ်သွားခဲ့သော်လည်း ဘာအသံမှ ထွက်မလာခဲ့ချေ။
စွက်… စွက်… စွက်…
အနက်ရောင် အလင်းတန်း တစ်ခုပြီးတစ်ခု တရစပ် ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရာ မကြာခင်မှာပင် ချူကျန်း ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံး စကာပေါက်ပမာ ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး သူ့တစ်ကိုယ်လုံး သွေးချင်းနီသွားခဲ့လေ၏။
သို့သော်လည်း ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်၏ အားကောင်းသော ခန္ဓာကိုယ်ကြောင့် ချူကျန်းသည် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာရထားသော်လည်း ဆက်လက်၍ မတ်တပ်ရပ်နေနိုင်ဆဲ။
“သူတော်စင်အဆင့် ဆိုတဲ့အတိုင်း ပါပဲလား” ရန်ကိုင် နှုန်ခမ်းအစုံ ကွေးတက်သွားခဲ့ပြီး ချူကျန်းကို စိုက်ကြည့်လျက် “တွေးကြည့်ရအောင်၊ ကျုပ်သာ သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက်ရဲ့ ဝိဥာဉ်ကို ဝါးမြိုလိုက်မယ်ဆိုရင် ဘယ်လို အရသာ ရှိမလဲ မသိဘူးနော်။ ခင်ဗျားက ကျုပ်ပထမဆုံး ဝါးမြိုတဲ့ သူတော်စင်အဆင့် ဝိဥာဉ်တစ်ကောင် ဖြစ်တာကို ဂုဏ်ယူသင့်တယ်။ စိတ်မပူပါနဲ့၊ သိုင်းတာအိုနဲ့ ကောင်းကင် တာအိုအပေါ် ခင်ဗျားရဲ့ နားလည်မှုတွေကို ကျုပ်အကျိုးရှိရှိ အသုံးချပေးမှာပါ”
“မင်းဘာလုပ်ချင်နေတာလဲ” နောက်ဆုံး ချူကျန်း အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရလေပြီ။ သူ့အဆင့်နှင့် သူ့ခန္ဓာကိုယ် ပျက်စီးသွားသော်လည်း သူ့ဝိဥာဉ်သာ ရှင်သန်နေပါက နတ်ဆိုးအိုကြီး လုပ်ခဲ့သလို အခြားတစ်ယောက်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို အပိုင်စီးနိုင်ပေ၏။ ချူကျန်းသည် ထိုနည်းလမ်းကို သုံးရန် တိတ်တဆိတ် ပြင်ဆင်နေခြင်း ဖြစ်၏။
သူ့နားတွင် ရှိနေသော သူ့ကလန်သားထဲမှ မည်သည့်ကို မဆို ဝင်ပူး၍ ရ၏။ သူ့ကိုယ်သူသာ လုံခြုံအောင် ဖုံးကွယ်နိုင်သရွေ့ အချိန်ကျလာသည့်အခါ တစ်ကျော့ပြန်လာနိုင်၏။ ရန်ကိုင် သူ့အား မည်ကဲ့သို့ ဖိနှိပ်နေသည်၊ ထိုဖိနှိပ်မှုကို မည်ကဲ့သို့ ခုခံရမည် ဆိုသည်ကို သိသွားသည်နှင့် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်လူသားတစ်ယောက်ကို သတ်ရသည် ဆိုသည်မှာ ငှက်ပျောသီး အခွံနွှာစားသည်ထက်ပင် ပို၍ လွယ်နေပေဦးမည်။
သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်စကားလုံးများသည် တစ်ခုခု မှားယွင်းနေသည် ဆိုသည့် အချက်ကို သူ့အား နားလည်သွားစေခဲ့၏။
ရန်ကိုင်သည် သူ့ဝိဥာဉ်ကိုပါ လွှတ်ပေးရန် ရည်ရွယ်ချက် မရှိသည့်ပုံပင်။
ယခုအချိန်၌ ချူကျန်း လုံးကို သွေးရူးသွေးတန်း ဖြစ်လာခဲ့ရလေပြီ.
“ခင်ဗျား မကြာခင် နားလည်လာမှာပါ” ရန်ကိုင် ပြုံးဖြီးလိုက်ပြီးသည်နှင့် သူ့ခေါင်းထက် ဝဲနေသော အနက်ရောင် နဂါးသည် ဟိန်းသံပြုလျက် ပါးစပ်ကြီးကို ဖွင့်ကာ ချူကျန်းကို မြိုချလိုက်လေ၏။
ချူကျန်းသည် အနက်ရောင်နဂါးကိုယ်ထဲ၌ ရုန်းကန် နေခဲ့သော်လည်း သူ့ခွန်အားသည် လုံးဝကို ချိတ်ပိတ်ထားခြင်း ခံရလေရာ နဂါးဗိုက်ထဲမှ မလွတ်မြောက်နိုင်ခဲ့ချေ။
ချူကျန်း၏ လှုပ်ရှားမှုများ တဖြည်းဖြည်းချင်း နှေးကွေးလာပြီး နောက်ဆုံး၌ ရပ်တန့်သွားခဲ့၏။ ထိုအချိန်မှာပဲ အနက်ရောင်နဂါးလည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီး သွေးစွန်းနေသော အလောင်းတစ်ခုသာ မြေကြီးပေါ်သို့ ပြုတ်ကျလာခဲ့လေ၏။
“ဆာ” ထိုမယုံကြည်နိုင်စွာ မြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း ချူကျန်း၏ လက်အောက်ငယ်သားများ အားလုံး အလန့်တကြား အော်ဟစ်လိုက်ကြ၏။
သူတော်စင်ဒုတိယအဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်သည် နည်းနည်းမျှပင် မခုခံနိုင်ခဲ့ဘဲ ရက်ရက်စက်စက် အသတ်ခံလိုက်ရ၏။
ရန်ကိုင်၏ လွှမ်းမိုးနိုင်စွမ်း ကြီးမားသော၊ ရက်စက်သော နည်းလမ်းများသည် သူတို့အားလုံးအား ကြောက်ရွံ့မှုဖြင့် တုန်ရင်သွားစေခဲ့၏။
အလာင်းထဲမှ စိတ်စွမ်းအင် အစုအဝေးတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ ထိုစိတ်စွမ်းအင်သည် ချူကျန်း၏ ဝိဥာဉ်ဖြစ်ကာ သူ့ကိုယ်သူ အတတ်နိုင်ဆုံး ဖုံးကွယ်ရန် ကြိုးစားနေခဲ့၏။ ချူကျန်းသည် ရန်ကိုင် သူ့ကိုသတ်ပြီး သတိလျော့ပေါ့လိုက်သည့် အချိန်ကို အခွင့်ကောင်းယူကာ သူ့လက်အောက်ငယ်သားများထဲမှ တစ်ယောက်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို ဝင်အပိုင်စီးရန် ကြံနေခြင်း ဖြစ်၏။
သို့သော် ချူကျန်း၏ ဝိဥာဉ်သည် သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲမှ ထွက်သွားလိုက်သည်နှင့် မယုံကြည်နိုင်လောက်အောင် အားကောင်းလှသော စုပ်အားတစ်ခု သူ့အပေါ် ကျရောက်လာခဲ့၏။ ချူကျန်းမှာ ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် နည်းနည်းမျှပင် မခုခံနိုင်ဘဲ ထိုစုပ်အား၏ စုပ်ယူခြင်းကို ခံလိုက်ရလေ၏။
ချူကျန်း၏ အော်ဟစ်သံ တိုးတိုးလေးကို အားလုံး ကြားလိုက်ကြရ၏။
သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲ၌ သိပ်သည်းလှသော စိတ်စွမ်းအင် အစုအဝေးတစ်ခု တိုးတင်လာသည်ကို ရန်ကိုင် ခံစားမိလိုက်၏။
သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲတွင် ချူကျန်း၏ ဝိဥာဉ်ပုံရိပ်သည် သတိအပြည့်ဖြင့် ဟိုကြည့်ဒီကြည့် လုပ်နေခဲ့၏။
သူကြည့်လိုက်သည့် နေရာတိုင်း အရှိန်ညီးညီး တောက်လောင်နေသော မီးတောက်မီးလျှံများဖြင့် ပြည့်နေခဲ့၏။ ထိုလူသား၏ အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲ ပါဝင်နေသော မီးဓါတ်သည် ချူကျန်းအား ဖြည်းဖြည်းချင်း အရှင်လတ်လတ် ကင်နေလေရာ ချူကျန်းမှာ လွန်စွာကိုမှ မသက်မသာ ဖြစ်နေခဲ့ရ၏။
ထိုမီးပင်လယ်အလယ်၌ လွန်စွာကိုမှ လှပသော ငါးရောင်ခြယ် ကျွန်းတစ်ကျွန်း ရှိနေခဲ့၏။
ကောင်းကင်ယံထက်တွင်ပင် ပိတ်နေသော ဧရာမ မျက်လုံးကြီးတစ်လုံး ရှိနေခဲ့၏။ မျက်လုံးကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ချက်ချင်းဆိုသလို ဦးညွှတ်ဒူထောက်မိချင်သွား၏။ သို့သော် သူ့ဟန်အမူအရာကို မထိန်းနိုင်သေးခင်မှာပဲ ပိတ်နေသော မျက်လုံးကြီးသည် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွင့်လာခဲ့လေ၏။
လုံးဝပွင့်သွားခဲ့သည်နှင့် မှင်သက်အံ့ဩဖွယ် ဘုန်းကျက်သရေတို့ဖြင့် ပြည့်နေသော ရွှေရောင်ခြည်တို့ ဖြာထွန်းလာခဲ့လေ၏။
မျက်လုံးဆီမှ ရွှေရောင်အလင်းတန်းတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာပြီး ချူကျန်း၏ ဝိဥာဉ်ပုံရိပ်ကို ထိမှန်သွားခဲ့၏။
သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ပြောပြမရနိုင်လောက်အောင် နာကျင် သွားခဲ့ပြီး သူ့ဝိဥာဉ်သည်လည်း အလျင်အမြန်ပင် သန့်စင်ခံလိုက်ရရာ ချူကျန်းမှာ နာနာကျင်ကျင် အော်ဟစ်မိလိုက်၏။ သူ့ဝိဥာဉ် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပျောက်ကွယ်နေစဉ်မှာပင် ဘိုးဘေးစဉ်ဆက် လက်ဆင့်ကမ်းလာသော စာအုပ်များထဲ မှတ်တမ်းတင်ထားသည့် အကြောင်းအရာ အချို့ကို ပြန်အမှတ်ရလိုက်ရာ ချူကျန်း၏ မျက်ဝန်းအစုံ ပြူးကျယ်သွားခဲ့ရလေ၏။ ရွှေရောင်မျက်လုံးကို အလန့်တကြား ငေးစိုက်ကြည့်ရင်း တိုးတိုးလေး ရေရွတ်လိုက် “သုတ်သင်ခြင်းနတ်ဆိုးမျက်လုံးလား”
ဒီတော့ ဒီလိုပေါ့။
ယခုမှပင် ထိုလူသား နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားအသွင် ပြောင်းလဲခြင်းအား အဘယ်ကြောင့် အသုံးပြုနိုင်သည်ကို ချူကျန်း နားလည်သွားရတော့၏။ ထို့အပြင် သူ့တို့ ရှေးဟောင်း နတ်ဆိုးကလန်သားများအားလုံး သူတို့၏ စွမ်းအားများကို အဘယ်ကြောင့် ထုတ်သုံးမရသည် ဆိုသောအချက်ကိုလည်း နားလည်သွားခဲ့လေ၏။
လတ်စသတ်တော့ သူက သုတ်သင်ခြင်း နတ်ဆိုးမျက်လုံးကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်ကိုး။
ဆာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရား၏ ဘုန်းကျက်သရေကို… ယှဉ်ပြိုင်အံတု၊ စော်ကားခွင့် မရှိ။
သူ့အသိစိတ် မပျောက်ကွယ်ခင်မှာပင် ချူကျန်း အားလုံးကို နားလည်သွားခဲ့သလို သူ့အပြုအမူများ မည်မျှ ရူးမိုက်သည် ဆိုသည်ကိုလည်း သဘောပေါက်သွားခဲ့ရ၏။ သို့သော် ယခုမှ နားလည်းလိုက်၍ နောက်ကျသွားခဲ့လေပြီ။
ရန်ကိုင် ချူကျန်းအား သတ်လိုက်သည်ကို မြင်သည်နှင့် ရှေးဟောင်း နတ်ဆိုးကလန်သားများ အားလုံး တုန်ရီသွားခဲ့ကြ၏။
အားလုံးသည် သွေးဆာ၊ တိုက်ခိုက်လိုစိတ် ကြီးမားပြီး သေခြင်းကို မကြောက်ရွံ့သော်လည်း သူတို့၏ အားကောင်းလှသော သူတော်စင် ဒုတိယအဆင့် ဖြစ်သည့် ခေါင်းဆောင်သည် ရှင်းပြမရနိုင်စွာ သေဆုံးသွားရသည်ကို မြင်လိုက်ရရာ အကုန်လုံး မကြောက်ရွံ့ဘဲ မနေနိုင်ခဲ့ကြချေ။ အားလုံးသည် ကြောက်စိတ်မွှန်နေသော အမူအရာများဖြင့် ရန်ကိုင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ကြ၏။
ရန်ကိုင်ကမူ သူ့အသိစိတ် ပင်လယ်ထဲမှ အခြေအနေများကို လေ့လာရင်း နေရာတွင်သာ တွေတွေကြီး ရပ်နေခဲ့၏။ ချူကျန်း၏ အသိစိတ် ရှင်းပစ်ခံရပြီးနောက် မျက်လုံး ပြန်ဖွင့်လိုက်ပြီး ကျေနပ်စွာ ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။ ပြီးသည်နှင့် သူ့ပတ်လည်ကို ဝေ့ကြည့်လိုက်လေ၏။
သူ့အကြည့်သည် သိုးအုပ်ကို စိုက်ကြည့်နေသည့် သားသတ်သမား တစ်ယောက်၏ အကြည့်ပမာ၊ မည်သည့် ရှေးဟောင်း နတ်ဆိုးကလန်သားမှ သူနှင့် အကြည့်ချင်း မဆိုင်ရဲကြချေ။
ယခုအချိန်၌ ရန်ကိုင်သည် ချူကျန်း၏ နောက်လိုက်များကို သတ်ရန်၊ မသတ်ရန် ဆုံးဖြတ်ရမည့် အလှည့်ဖြစ်၏။
အမှန်အတိုင်းဆိုလျှင် ထိုလူများ သူ့အား တုန့်ပြန်မည်ကို ရန်ကိုင် မစိုးရိမ်ချေ။ ထိုလူများသည် ချူကျန်းနောက်လိုက်၍ လီရုန်ကို ဆန့်ကျင်ခဲ့သော်လည်း ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်၌ အားကြီးကိုသာ လေးစား၏။ ထိုကျင့်ကြံသူများ သူတို့ မည်သူ့ ဦးဆောင်မှုနောက် လိုက်ချင်သည်ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ရွေးချယ်ခွင့် ရှိ၏။
လီရုန်၏ နည်းလမ်းများသည်သာ လုံလောက်အောင် ကောင်းမွန်နေပါက၊ ထိုလူများကို သူမ အမိန့်နာခံလာအောင် မလုပ်နိုင်ပဲ မနေချေ။
ထို့ပြင် ယနေ့ ဖြစ်ပျက်သွားသည်များကို မြင်ပြီးသည့် အချိန်၌ပင် ထိုလူများသည် သူ့အား ဆက်လက်၍ ပြဿနာ ရှာရဲမည်လော။
ထို့ကြောင့် ထိုသူများကို မသတ်လျှင်ပင် သူတို့ သူ့အား လက်စားပြန်ချေမည့် အခွင့်အရေးသည် နည်းပါးလှ၏။ လွန်ခဲ့သော နှစ်များအတွင်း ကွမ်းအာဆီမှ ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုး ကလန်သားများ၏ အလေ့အထ၊ သဘာဝကို လေ့လာထားခဲ့ရာ ထိုအချက်ကိုတော့ သူနားလည်ထားပေ၏။
လီရုန်ကို မေးကြည့်လိုက်ရင် ကောင်းမယ်
တစ်ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးနောက် လီရုန်ကို မေးကြည့်ရန်သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေ၏။
“သူလာနေပြီ” ဟွာမိုက ကြောက်ရွံ့နေသည့် လေသံလေးဖြင့် ပြောလိုက်၏။ ရန်ကိုင် နီးကပ်လာသည်နှင့် သူတို့အား ဖိနှိပ်ထားသော စွမ်းအားည်လည်း ပို၍ အားကောင်းလာသည်ကို သူခံစားမိ၏။ အစောပိုင်းတုန်းက သူ့ခွန်အား နည်းနည်းပါးပါးကို ထုတ်သုံးနိုင်သော်လည်း သူတို့နဲ့ မီတာနှစ်ရာအတွင်းသို့ ရန်ကိုင် ရောက်လာသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သူ့လက်ချောင်းလေးများ လှုပ်ဖို့ပင် မနည်း ရုန်းကန်နေရသည်ကို ဟွာမိုတွေ့ရှိလိုက်ရ၏။
“ငါသူကို ပြောလိုက်မယ်၊ နင်တိုးတိုးနေလိုက်” ပြောပြီးသည်နှင့် သူမ၏ နောက်လိုက်များဘက်လှည့်၍ အမိန့်ပေးလိုက်၏ “သူ့ကို ရန်လိုတဲ့အရိပ်အယောင် နည်းနည်းလေးမှ သွားမပြနဲ့နော်”
ရန်ကိုင် ယခု ဘာလုပ်မည်ဆိုသည်ကို မသိသေးရာ လီရုန်အနေဖြင့် ရန်ကိုင်ကို ဒေါသထွက်အောင် သွားမလုပ်ရဲချေ။
ရှေးဟောင်းနတ်ဆိုးကလန်သား အားလုံး လေးနက်တည်ကြည်စွာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ကြ၏။
“စီနီဘာလီ”ရန်ကိုင်သည် သူမတို့နှင့် ဆယ်မီတာ အကွာအတွင်းသို့ ရောက်လာသည်နှင့် သူမတို့တစ်တွေအား ဖော်ဖော်ရွေရွေး ရင်းနှီးစွာ နှုတ်ဆက်လိုက်သဖြင့် လီရုန် စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့ရ၏။
“ငါ့ကို စီနီဘာလို့ မခေါ်ပါနဲ့တော့၊ လီရုန်လို့သာ ခေါ်တော့” လီရုန်က အပြုံးတစ်ခုကို ဖျစ်ညစ်ပြုံးရင်း ရန်ကိုင်၏ တုန့်ပြန်မှုကို သေသေချာချာ လေ့လာနေခဲ့၏။
ရန်ကိုင်လည်း ကြောင်သွားခဲ့ရပြီး ခဏအကြာ၌ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ကာ “ခင်ဗျားတို့ရဲ့ သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်ကို ကျုပ်မတော်တဆ သတ်မိလိုက်တယ်။ ဒါနဲ့ပက်သက်ပြီး ခင်ဗျား ဘာပြောချင်လဲ’
“ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ သူသေသွားတာ နည်းတောင် နည်းသေးတယ်” လီရုန်က အလျင်စလို ပြန်ပြောလိုက်၏။
လီရုန်၏ အဖြေကြောင့် ရန်ကိုင် ကျေနပ်မိသော်လည်း အနည်းငယ် စိတ်ရှုပ်နေခဲ့ရ၏ “ဒီတော့ ခင်ဗျားကျုပ်ကို အပြစ်မတင်ဘူးပေါ့”
“ဘာလို့ အပြစ်တင်ရမှာလဲ”
ရန်ကိုင်က ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် မျက်လုံးမှေးစဉ်းလျက် “ခင်ဗျားတို့ကြားက အားပြိုင်မှုတွေက ခင်ဗျားတို့ ကလန်ရဲ့ အတွင်းရေး ပြဿနာတွေလေ။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်ကတော့ အပြင်လူ။ အခု ကျုပ်က ချူကျန်းကို မတော်တဆ သတ်မိလိုက်တော့ ခင်ဗျားတို့ ကလန်သားတွေက ကျုပ်ကို လက်တုန့်မပြန်ချင်ဘူးလို့ ဘယ်သူမှ အာမမခံနိုင်ဘူး။ ကျုပ်ဆိုတဲ့လူက ပြဿနာတွေကို ဖြေရှင်းပြီဆိုရင် အမြစ်ပါမကျန် ရှင်းထုတ်တတ်တာဗျ”
လီရုန်အမူအရာ လေးနက်တည်ကြည်သွားခဲ့ပြီး “ဘယ်သူမှ နင့်ကို ပြဿနာ လာမရှာစေရဘူးလို့ ငါအာမခံတယ်”
“အို” ရန်ကိုင် မျက်ခုံးပင့်မိလိုက်၏။
“ဒီနေ့မတိုင်ခင် အထိတော့ နင်က အပြင်လူတစ်ယောက်ပဲ။ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ကစပြီး နင်က အပြင်လူတစ်ယောက် မဟုတ်တော့ဘူး”