Chapter – 586 & 600

အပိုင်း(၅၈၆) ဝိဥာဉ်အုတ်မြစ်ဘုရားကျောင်း

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ဗဟိုမြို့တော် ရန်မိသားစု…

ရန်မိသားစုသည် ဗဟိုမြို့တော်၏ တောင်ဘက်ပိုင်းတွင် ရှိသည့်အတွက်ကြောင့် တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေ၏ ကျူးကျော်စစ်ပွဲတွင် အထိအခိုက်၊ အပျက်အစီး မရှိခဲ့ချေ။

တစ်ခုသောလည်း ပြောင်းလဲသွားသည်မှာ ရန်ကိုင်အပေါ် ရန်မိသားစု၏ သဘောထားပင် ဖြစ်၏။

ရန်ကိုင် ယနေ့ ပြန်လာမည်မှန်း သိထားသည့်အတွက် ရန်မိသားစု အစောင့်အကြပ်များသည်၊ ခါးကိုမတ်၊ ရင်ကိုကော့၍ အရှေ့ဘက်စူးစူးသို့ ငေးစိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြ၏။

ရန်မိသားစုဂိတ်ပေါက်သို့ ဝင်လာသည်နှင့် ရန်ထိုက်ဦးဆောင်သော သူ့ကို စောင့်ကြိုနေသည့် လူတစ်စုကို တွေ့လိုက်ရ၏။

“မိသားစုခေါင်းဆောင်ကို နှုတ်ဆက်ပါတယ်” ရန်ထိုက်က ဦးဆောင် အော်ဟစ်လိုက်သည်နှင့် သူ့နောက်တွင် ရှိနေသော လူများသည်လည်း အလျင်စလို ဦးညွှတ်၍ ပြိုင်တူအော်ပြောလိုက်ကြလေ၏။

ရန်ကိုင်က မည်ကဲ့သို့သော် မသိသည့် အမူအရာနှင့်အတူ အလျင်အမြန် ရှေ့တက်လိုက်၍ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်၏ “တတိယမြောက်အစ်ကို၊ မင်းဒီမှာ ဘာလုပ်နေတာလဲ”

“ဦးလေးကြီးက မင်းကို လာကြိုဖို့ ပြောထားတာလေ” ရန်ထိုက်က မတိုးမကျယ်လေသံဖြင့် “မင်းက ရန်မိသားသစုရဲ့ မိသားစုခေါင်းဆောင် ဖြစ်သွားပြီဆိုတော့ မင်းကို မိသားစုခေါင်းဆောင်လို ဆက်ဆံရမှာပေါ့”

“မိသားစုခေါင်းဆောင်…” ရန်ကိုင်မျက်နှာ ဖြူလျော်သွားခဲ့၏။

ရန်ထိုက်က ခါးကိုမတ်၍ ပြုံးလိုက်ပြီး ပြောလိုက်လေ “မိသားစုခေါင်းဆောင်၊ ကျေးဇူးပြုပြီး ကြွပါ။ အကြီးအကဲတွေ စောင့်နေတာ တော်တော်လေး ကြာနေခဲ့ပြီ”

ရန်ကိုင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး မျက်နှာ အမူအရာကို ပြင်၍ လမ်းလျှောက်သွားလိုက်၏။

သူ့နောက်တွင် ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားနေသည့် အပြုံးကို ဆင်မြန်းထားသည့် လေးယောက်မြောက် သခင်ကြီးနဲ့ နတ်ဆိုးအိုကြီးတို့ အနီးကပ် လိုက်ပါလာခဲ့လေ၏။

ရန်ကိုင်သည် မိသားစု၏ ခေါင်းဆောင် ဖြစ်သွားရာ သူ့မိဘများ သူ့အတွက် လွန်စွာကိုမှ ဂုဏ်ယူသည်မှာလည်း သဘာဝပင် ဖြစ်ချေ၏။

နတ်ဆိုးအိုကြီးကမူ ရန်ကိုင် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်အား သတိမပြတ် စောင့်ကြည့် စစ်ဆေးနေခဲ့၏။ သူသည် နတ်ဆိုးအရှင်သခင် တစ်ပါးဖြစ်၏။ ရန်မိသားစုသည် ရန်ကိုင်အား အလျင်စလို ပြန်လာခိုင်းရာ သူ့အနေဖြင့် သံသယမဝင်မှသာလျှင် ထူးဆန်းနေမှ ဖြစ်၏။

ရန်ထိုက်၏ လမ်းညွှန်မှုအောက်တွင် ရန်ကိုင်နှင့် ကျန်လူများသည် ခန်းမကျယ်ကြီး တစ်ခုဆီသို့ အလျင်အမြန် ရောက်ရှိလာခဲ့လေ၏။

ခန်းမအတွင်း၌ အကြမ်းဖျင်း လူလေးဆယ်လောက် ရှိမည့် လူတန်းရှည်ကြီး နှစ်ခုကို ရန်ကိုင် တွေ့လိုက်ရ၏။ ထိုလူများသည် ရန်မိသားစု၏ အကြီးအကဲများ ဖြစ်ကြ၍ သူ့စံအိမ်ဆီ လာရောက်ခဲ့သော ရန်ကျန်းနှင့် ကျန်အကြီးအကဲများသည် ထိုအကြီးအကဲတွေထဲ ရှိနေခဲ့၏။

ရန်ကိုင်အား တစ်ချိန်က လှောင်ပြောင်ပြောဆိုခဲ့သော အကြီးအကဲသည် ရန်ကိုင်အား တစ်ဖန်ပြန်လည် မြင်တွေ့လိုက်ရသည်နှင့် သူ့မျက်နှာထက် ရှုပ်ထွေးသည့် ခံစားချက်တို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ ရန်ကိုင်က သူတို့တစ်တွေကို ခက်ခဲအောင် လုပ်လာမည်ကို ကြောက်နေကြခြင်း ဖြစ်၏။ သို့သော်ငြား ရန်ကိုင်ကမူ သူတို့အား မသိကျေးကျွန်ပြု၍ ရှေ့တန်းတန်းကိုသာ ဆက်လျှောက်သွားလေ၏။

ထိုအချိန်ကျမှပင် ထိုအကြီးအကဲများ စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့ကြ၏။

ရန်ရင်ဟောင်က လက်နောက်ပစ်လျက် အဓိကခန်းမရှေ့၍ ရပ်စောင့်နေခဲ့၏။ ခါးကိုမတ်၍ တောက်ပသည့် မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် သူ့ဆီ လှမ်းလာနေသော ရန်ကိုင်အား ကြည့်နေခဲ့လေ၏။

ရန်ကိုင် ရောက်ရှိလာသည်နှင့် အားလုံး ပြိုင်တူအော်ဟစ် လိုက်ကြလေ၏ “မိသားစုခေါင်းဆောင်ကို နှုတ်ဆက်ပါတယ်”

ရန်ကိုင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်၍ ထိုအကြီးအကဲများကို လျစ်လျူရှုကာ ရှေ့ဆက်လျှောက်သွားလိုက်၏။

ရန်ရင်ဟောင်ရှေ့ ရောက်သည်နှင့် လက်သီးဆုပ်လိုက်ပြီး “ဦးလေးကြီးကို နှုတ်ဆက်ပါတယ်”

“မိသားစုခေါင်းဆောင်” ရန်ရင်ဟောင်က ပြုံး၍ “ကျေးဇူးပြုပြီး ဒီလမ်းအတိုင်းကြွပါ”

ပြောပြီးသည်နှင့် အဓိကခန်းမထဲသို့ ရန်ကိုင်အား ဦးဆောင် ခေါ်သွားလေသည်။

သူ့ဘေးနားတွင် ရှိနေသည် ရန်မိသားစု၏ အကြီးအကဲချုပ် သုံးယောက်ကမူ နတ်ဆိုးအိုကြီးနှင့် လေးယောက်မြောက် သခင်ကြီးရှေ့ ပိတ်ရပ်လိုက်လေ၏။

“ဟေး၊ ဒါဘာသဘောလဲ” နတ်ဆိုးအိုကြီးက လှောင်ပြုံးပြုံး၍ စူးရဲသည့်အကြည့်ဖြင့် သူ့ရှေ့တွင် ပိတ်ရပ်နေသော အကြီးအကဲချုပ် သုံးယောက်အား စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

“ကျုပ်တို့ကို ခွင့်လွှတ်ပေးပါ။ ဒါက ရန်မိသားစုရဲ့ မြေတော် ဖြစ်တဲ့အတွက် မိသားစုခေါင်းဆောင်ကလွဲပြီး ဘယ်သူမှ ဝင်ခွင့်မရှိပါဘူး” ရန်မိသားစု၏ အကြီးအကဲချုပ်များထဲမှ တစ်ယောက်က အသာအယာ ပြောလိုက်လေ၏။

“ငါ့ကိုလာမတားနဲ့။ သခင်လေးနောက်ကို ငါလိုက်ကို လိုက်ရလိမ့်မယ်” နတ်ဆိုးအိုကြီးက ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်း၍ ပြန်ပြောလိုက်၏။

သူယခုနေရာထိတိုင် ရောက်ရှိလာရသည့် အကြောင်းအရင်းက ရန်ကိုင်၏ လုံခြုံရေးကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ ယခု ထိုလူများသည် ရန်ကိုင်နှင့် သူ့ကို ခွဲထုတ်ဖို့ရာ ကြိုးစားနေခဲ့ကြလေ၏။ နတ်ဆိုးအိုကြီး သဘောတူမည်လော။

“နတ်ဆိုးအိုကြီး၊ ဒီမှာနေခဲ့လိုက်” ရန်ကိုင်က နောက်လှည့်၍ ပြန်ပြောလိုက်၏။

“သခင်လေး…”

ရန်ကိုင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်၍ ‘သူအဆင်ပြေသည်’ ဖြစ်ကြောင်း အချက်ပြလိုက်၏။

“ဂရုစိုက်ပါ သခင်လေး” နတ်ဆိုးအိုကြီးက မျက်မှောင်ကြုံကာ ပြောလိုက်၏။

ရန်ရင်ဟောင်က နတ်ဆိုးအိုကြီးဘက်လှည့်၍ ပြုံးကာ “ငါတို့ရဲ့ မိသားစုခေါင်းဆောင်ကို ငါတို့က ပြန်ပြီးဒုက္ခပေးမှာကို မင်းစိုးရိမ်နေတာလား”

“လူတစ်ယောက်နဲ့ အချိန်အတော်ကြာအောင် အချိန်ကုန်ဆုံးပြီးရင် အဲ့လူအကြောင်းကို ငါနားလည်သလို သူတို့ရဲ့ မျက်နှာအမူအရာကိုလည်း ငါဖတ်နိုင်တယ်။ ဒါပေမယ့် စကားလုံး သက်သက်နဲ့ဆိုရင် လူတစ်ယောက်ရဲ့ နှလုံးသားကို အပြည့်အဝ ဖတ်နိုင်လိမ့်မှာ မဟုတ်ဘူး” နတ်ဆိုးအိုကြီးက ပြန်၍ လှောင်ပြောင် ပြောဆိုလိုက်၏။

“နတ်ဆိုးအိုကြီး ထားလိုက်တော့” ရန်ကိုင်က အေးစက်စက် လေသံဖြင့် ဝင်ပြောလိုက်၏။

“ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်လေး” နတ်ဆိုးအိုကြီးက အလျင်အမြန်ပဲ ပြန်ပြောလိုက်လေ၏။

အကြီးအကဲချုပ်သုံးယောက် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ကြည့်၍ ရယ်မောလိုက်ကြပြီး နတ်ဆိုးအိုကြီးကို ကြည့်ကာ “ခင်ဗျားက မိသားစု ခေါင်းဆောင်ကို သစ္စာရှိတာဆိုတော့ ခင်ဗျားကို ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ ဆိုတာကို ကျုပ်တို့သလို့ရမလား”

နတ်ဆိုးအိုကြီးအကြောင်း သိသော်ငြား သူ့နာမည်ကိုတော့ တစ်ကြိမ်မျှပင် မကြားဖူးခဲ့ချေ။

နတ်ဆိုးအိုကြီးက တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်လေ၏ “ဒီလူအိုကြီးကို နတ်ဆိုးအိုကြီးလို့ ခေါ်တယ်”

အကြီးအကဲချုပ် သုံးယောက်စလုံး သူ့သဘေားထားကြောင့် စိတ်အနှောင့်အယှတ် ဖြစ်သွားခြင်း မရှိပဲ သူတို့ထဲက တစ်ယောက်က ပြန်ပြောလိုက်၏ “ဒီက ညီအစ်ကိုနဲ့ ကျုပ်တို့သုံးယောက် ဒီမှာ ခဏလောက် စောင့်ကြတာပေါ့။ မိသားစုခေါင်းဆောင်သာ မြန်ရင် နှစ်နာရီ၊ သုံးနာရီလောက်ပဲ ကြာလိမ့်မယ်။ နှေးရင်တော့ ထွက်လာဖို့ ရက်ပေါင်းများစွာ ကြာလိမ့်မယ်။ လာခဲ့လေ၊ လက်ဖက်ရည်သောက်ပြီး စောင့်ကြတာပေါ့”

တစ်ယောက်ယောက်က နတ်ဆိုးအိုကြီးအတွက် ချက်ချင်းပဲ လက်ဖက်ရည် သွားပြင်ပေးလေ၏။

ရန်ကိုင်သည် ရန်ရင်ဟောင်နောက်မှနေ၍ အဓိကခန်းမဆီသို့ ရောက်သည်အထိ လိုက်သွားခဲ့လေ၏။ ခဏကြာပြီးနောက် အဓိက ခန်းမထဲသို့ သူတို့ ရောက်ရှိလာခဲ့လေ၏။ ရန်ကိုင်က မော့ကြည့်၍ ရေရွတ်လိုက်၏ “ဝိဥာဉ်အုတ်မြစ်ဘုရားကျောင်းလား”

“ဟုတ်တယ်။ ဝိဥာဉ်အုတ်မြစ်ဘုရားကျောင်းပဲ” ရန်ရင်ဟောင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်၍ “ဒါက ရန်မိသားစုရဲ့ အရေးအကြီးဆုံး ခန်းမပဲ။ ပြီးတော့ ရန်မိသားစုရဲ့ အုတ်မြစ်ဆိုလည်း ဟုတ်တယ်။ မိသားစု ခေါင်းဆောင်တွေကလွဲပြီး ဘယ်သူမှ ဒီနေရာဆီ လာခွင့်မရှိဘူး။ အကြီးအကဲချုပ်တွေတောင် လာခွင့်မရှီဘူး။ သတ်မှတ်ထားတဲ့ အခြေအနေနဲ့ မကိုက်ညီရင် ဒီထဲဝင်လို့မရဘူး”

ရန်ကိုင် အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်လေ၏။ ဤနေရာ အကြောင်း သူကြားခဲ့ဖူး၏။ ဤနေရာသည် ရန်မိသားစု၏ ထွတ်မြတ်မြေတော် တစ်ခုဖြစ်၏။ ဤနေရာရှိ လျှို့ဝှက်ချက်သည် လွန်စွာကိုမှ အဖိုးအနဂ္ဂ ထိုက်တန်ပြီး ရန်မိသားစုထဲရှိ နဂါးအသွင်ပြောင်းရေကန်ထက်ပင် ပို၍ ထိုက်တန်လေ၏။ သို့သော်ငြား ဤနေရာ၌ မည်ကဲ့သို့သော လျှို့ဝှက်ချင်မျိုး ရှိနေသည်ဆိုသည်အား တစ်ခါမှ မကြားခဲ့ဖူးချေ။

“ဦးလေးကြီး၊ ကျုပ်က ယာယီမိသားစုခေါင်းဆောင်ပဲလေ။ ကျုပ်က ရန်မိသားစု အရေးကိစ္စတွေကို ဆက်ပြီး တာဝန်ယူသွားမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ မိသားစုကြီးရှစ်ခုက ကျုပ်နဲ့ ကျုပ်နောက်လိုက်ငယ်သားတွေကို အသုံးပြုချင်လို့ မိသားစုခေါင်းဆောင် နေရာကို ကျုပ်ယူလိုက်ရတာလေ။ ကျုပ်လည်း ဒီနေရာကို ဝင်လို့ မသင့်ဘူးမလား”

“ယာယီမိသားစုခေါင်းဆောင်က… မိသားစုခေါင်းဆောင် ဖြစ်နေတုန်းပဲလေ” ရန်ရင်ဟောင်က ယဲ့ယဲ့လေးပြုံး၍ “စိတ်မပူနဲ့။ ဝင်သာသွားလိုက်”

ပြောပြီးသည်နှင့် ဝိဥာဉ်အုတ်မြစ်ဘုရားကျောင်း၏ တံခါးကို တွန်းဖွင့်လိုက်လေ၏။

တံခါး ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွင့်သွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်လည်း တံခါးအတွင်းပိုင်းသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်၏။ သို့သော်ငြား ရှေ့တန်းတွင် ရှိနေသော မွှေးရနံ့အိုး တစ်ခုမှလွဲ၍ အခန်းတစ်ခုလုံးသည် ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်နေခဲ့လေသည်။

ရန်ရင်ဟောင် ခန်းမထဲသို့ ဝင်သွားစဉ် ရန်ကိုင် လှည့်ပတ် ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ပုံမှန်မဟုတ်သည့် အရာအချို့ကို မြင်တွေ့ လိုက်ရ၏။

အဓိကခန်းမ၏ ထောင့်လေးထောင့်တွင်း ဂုဏ်ဒြပ်ကြီးမားဟန် ရသည့် ကျောက်တုံးရုပ်ထု လေးခု ရှိနေခဲ့‌၏။

မိုးပြာနဂါး၊ ကျားဖြူ၊ ဟင်္သာငှက်နှင့် အနက်ရောင်လိပ်တို့သည် ခန်းမ၏ ထောင့်လေးထောင့်တွင် အသီးသီး တည်ရှိနေခဲ့ကြလေ၏။

ရန်ရင်ဟောင်သည် ရန်ကိုင်အား ခန်းမအလယ်သို့ ခေါ်ဆောင်သွားခဲ့ပြီး သူ့လက်ကို ဖောက်ချလိုက်၏။ သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်သည့်အခါ သွေးလေးစက်သည် ခန်းမထောင့်စွန်း၌ ရှိနေသည့် ကျောက်တုံးရုပ်ထုလေးခု၏ ပါးစပ်တွင်းသို့ စိမ့်ဝင်သွားခဲ့လေသည်။

သွေးလေးစက်သည် ကျောက်ရုပ်ထုလေးခု၏ ပါးစပ်ထဲသို့ စိမ့်ဝင်သွားသည်နှင့် ကျောက်တုံးရုပ်ထု လေးခုစလုံး လင်းလက်လာခဲ့ပြီး ရှင်းပြမရနိုင်သည့် စွမ်းအားများသည် ကျောက်ရုပ်ထုလေးခု၏ ပါးစပ်မှ ထွက်ပေါ်လာကာ လေထဲ၌ အလျင်အမြန် စုဝေးသွားခဲ့လေ၏။

ရန်ကိုင် မော့ကြည့်လိုက်၍ လေထဲဝယ် လင်းလက်နေသည့် အလင်းလုံးလေး တစ်ခုလုံးကို မြင်တွေ့လိုက်ရ၏။ ကျောက်ရုပ်ထုလေးခုမှ စွမ်းအားများသည် ထိုအလင်းလုံးလေးထဲသို့ အဆက်မပြတ် စီးဝင်နေရာ အလင်းလုံးလေးသည် လင်းလက်သထက် လင်းလက်လာခဲ့လေ၏။

“မင်းမြင်ရတော့မှာ ရန်မိသားစုခေါင်းဆောင်တွေသာ ခံစားခွင့် ရရှိတဲ့ အခွင့်အရေးပဲ။ ဒါက ရန်မိသားစုရဲ့ ထိပ်တန်းလျှို့ဝှက်ချက် တစ်ခုလည်း ဟုတ်တယ်။ ရန်မိသားစုခေါင်းဆောင်တိုင်းက ဘာလို့ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်တွေပဲ ဖြစ်နေရတာလဲ ဆိုတာကို မင်းငါ့ကို မေးခဲ့ဖူးတယ်မလား။ လျှို့ဝှက်ချက်က မင်းရှေ့မှာပဲ။ မင်းကို ပြောပြာတာနဲ့ ယှဉ်ရင် ကိုယ်တိုင် တွေ့ကြုံကြည့်လိုက်တာ ပိုကောင်းလိမ့်မယ်။ ဒါက ရန်မိသားစုခေါင်းဆောင် ဖြစ်ခွင့်ရတဲ့ အကျိုးကျေးဇူးပဲ” ရန်ရင်ဟောင်က လေထဲ တလက်လက် တောက်ပနေသည့် အလင်းလုံးလေးကို ကြည့်လျက် ရှင်းပြလိုက်လေ၏။

“ဦးလေးကြီ” ရန်ကိုင် တုန့်ဆိုင်းသွားခဲ့၍ “ဒါက တကယ်ကော အဆင်ပြေပါ့မလား”

“ဘာလို့ အဆင်မပြေရမှာလဲ” ရန်ရင်ဟောင်က ပြတ်ပြတ်သားသားပင် ပြန်ပြောလိုက်လေ၏။

“ဒါက ဒီလောက်အဖိုးတန်မှတော့ ကျုပ်သာ ယူသွားလိုက်ရင် ပထမအစ်ကို ဒါမှမဟုတ် ဒုတိယအစ်ကို ရောက်လာခဲ့ရင် သူတို့ ဘာမှ ရတော့မှာမဟုတ်ဘူးမလား” ရန်ကိုင်မှာလည်း ထိုအချက်တွေကို ပူရသေး၏။ သူ့တစ်ဘဝလုံးကို ရန်မိသားစုထဲ ကုန်ဆုံးမသွားချင်ချေ။

ရန်ရင်ဟောင်က ရန်ကိုင်ကို ငေးကြောင်ကြည့်လိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်၏။ ပြီးသည့်နောက် ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလျက် ပြန်ပြောလိုက်လေ၏ “အရည်အချင်းအရှိရင် အကုန်လုံးကို ယူသွားလို့ရတယ်။ ဒါပေမယ့် ငါကတော့ သံသယတော့ ရှိမိသား။ ငါ့ကို အများကြီး မေးမနေနဲ့။ ကြိုးစားကြည့်ပြီးသွားရင် ငါဘာလို့ဒါကို ပြောခဲ့လဲ ဆိုတာကို မင်းနားလည် လာလိမ့်မယ်”

ရန်ရင်ဟောင် ပြောသည်ကို နားထောင်ရင်း ရန်ကိုင် ခေါင်းရှုပ် သွားခဲ့ရလေ၏။

“ဒါပေမယ့် အထဲမှာ အန္တရာယ် နည်းနည်းပါးပါး ရှိတယ် ဆိုတာကိုတော့ မင်းသိထားဖို့လိုတယ်။ မင်းသာ အာရုံမခံနိုင်ရင် ချက်ချင်း ထွက်လာလိုက်တာ အကောင်းဆုံးပဲ”

“ကျုပ်သိပြီ”

ထိုအချိန်မှာပဲ လေဟာနယ်ထဲရှိ အလင်းလုံးလည်း တည်ငြိမ် သွားခဲ့လေ၏။ ကျောက်ရုပ်ထုလေးခုမှ စွမ်းအင်များ ဆက်လက် စီးထွက်လာခြင်း မရှိတော့ချေ။ ခန်းမတစ်ခုလုံးသည် တစ်ဖန် တိတ်ဆိတ် သွားခဲ့လေပြီ.

လေဟာနယ်ထဲမှ မြင်ကွင်းကို ကြည့်ပြီးသည့်နောက် ထိုမြင်ကွင်းကို ရင်းနှီးနေသလို ရန်ကိုင်ခံစားလိုက်ရ၏။ သေချာ ပြန်စဉ်းစား ကြည့်လိုက်သည့်အခါ နောက်ဆုံး သူမှတ်မိသွားနိုင်ခဲ့၏။

လေဟာနယ်ထဲရှိ အလင်းလုံးသည် စည်းတံဆိပ်တော် ဘုရားကျောင်းထဲတွင် တွေ့ရသည့် အလင်းလုံးနှင့် လုံးဝနီးပါး တူညီနေခဲ့၏။

ထိုအလင်းလုံးလေးထဲ အဘယ်သို့သော အရာများ ပုန်းကွယ်နေသည်ကို ရန်ကိုင် ရေးတေးတေးလေး ခံစားမိနေခဲ့၏။

“မင်းဝင်နိုင်ပြီ။ မင်းရဲ့ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို လွှတ်လိုက်”

ရန်ရင်ဟောင် ပြောသည့်အတိုင်း ရန်ကိုင်သည် သူ၏ ကောင်းကင် စိတ်အာရုံကို ထုတ်လွှတ်၍ အလင်းလုံးလေးထဲသို့ စိမ့်ဝင် သွားစေလိုက်၏။

ရန်ရင်ဟောင်ကမူ ဘေးကနေသာ တိတ်တဆိတ် စောင့်ကြည့်နေခဲ့၏။

သူဝင်သွားခဲ့သည့် အချိန်တုန်းက အကျိုးအမြတ်အချို့ကို သူရခဲ့၏။ ထိုထဲမှ ထွက်လာပြီးသည့်နောက် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်သို့ ရောက်သည်အထိ သူ့ကျင့်ကြံခြင်း၌ မည်သည့်အတားအဆီးမှ ကြုံတွေ့ရခြင်း မရှိခဲ့ချေ။

ဤအတွေ့အကြုံအတွက် ရန်ကိုင်၏ အရည်အချင်းသည် လွန်စွာကိုမှ မြင့်နေမှာကို ရန်ရင်ဟောင် ကြောက်မိသော်လည်း ထိုထဲမျှ ရန်ကိုင် အကျိုးအမြတ် မည်မျှအထိ ရရှိမည်ကို သူလည်း သိချင်နေမိ၏။

ထိုနေရာထဲ ရန်မိသားစု မျိုးရိုးအစဉ်အဆက် မိသားစုခေါင်းဆောင် များ၏ အတွေ့အကြုံများ ရှိနေခဲ့၏။

ထိုအလင်းလုံးကြီးထဲ ရန်ကိုင်၏ ဝိဥာဉ်ပုံရိပ် ဖြည်းဖြည်းချင်း ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေ၏။

ဤလောကကြီးသည် အစစ်အမှန်နှင့် ဆင်တူသော စည်းတံဆိပ်တော် ဘုရားကျောင်းမှ ကမ္ဘာကြီးနှင့် ခြားနားကာ ဤနေရာရှိ ကမ္ဘာကြီးသည် လုံးဝကို ပုံရိပ်ယောင်ပင် ဖြစ်ချေ၏။

လေညင်း တသုံသုံ တိုက်ခတ်နေခဲ့၍ ကောင်းကင်ကြီးသည် ကြည်လင်နေခဲ့ကာ အရာအာလုံးသည် စဦးနေ့သစ်တစ်ခုအလား လန်းဆန်သစ်လွင် လှပနေခဲ့လေ၏။

မှိန်ဖျဖျ အလင်းရောင် တောက်နေသည့် အဖြူရောင် အလင်းစက်များသည် ရန်ကိုင်ပတ်လည်၌ ဝဲနေခဲ့လေ၏။

ထိုအဖြူရောင်အစက်များကို သိချင်စိတ်ဖြင့် ကြည့်မိလိုက်သည့် အခိုက် ရန်ကိုင် ချက်ချင်း နိုးကြားသတိရှိသွားခဲ့လေ၏။

ရုတ်တရက် ရယ်မောသံတို့ ပဲ့တင်ထပ်သွားခဲ့ပြီး အဖြူရောင် အစက်လေးမျာသည် အလျင်အမြန် ပြန့်ကျဲသွားခဲ့ကာ ရန်ကိုင် ပတ်လည်ကို ရစ်ပတ်ဝိုင်းလိုက်ကြလေ၏။

ချက်ချင်းဆိုသလို ထိုအဖြူရောင်အစက်လေးများသည် ဝိဥာဉ်ပုံရိပ်များ အဖြစ်ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေ၏။ ထိုဝိဥာဉ်ပုံရိပ်များသည် အားကောင်းကြပြီး အားလုံးသည် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့်သို့ ရောက်နေခဲ့ကြကာ အားလုံးသည် ဆံဖြူ အိုကြီး၊ အိုမများ ဖြစ်ကြလေ၏။

================================

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ-Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little Devil
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အပိုင်း(၅87) ရန်မိသားစု၏ ဘိုးဘေးများ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ထိုဆံဖြူအိုကြီး၊ အိုမများသည် ရန်ကိုင်အား စိတ်ဝင်တစားဖြင့် စူးစိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြလေ၏။ အချို့သည် ပြုံးပြုံးရယ်ရယ်ဖြင့် ရန်ကိုင်အား စိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြ၍ အချို့သည် စိတ်ရှုပ်နေသည့် အမူအရာဖြင့် ရန်ကိုင်ကို စိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြလေ၏။

“ဘယ်နှစ်နှစ် ကြာသွားပြီလဲ” ရုတ်တရက် အသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး “အဲ့ကောင်စုတ်လေး ရန်ရင်ဟောင် ဒီနေရာကို ဝင်လာတာ နှစ်(၂၀)တောင် မရှိတတ်သေးဘူးမလား”

“နှစ်နှစ်ဆယ်အတိပဲ” အခြားတစ်ယောက်က ပြန်ပြောလိုက်၏။

“နှစ်နှစ်ဆယ်၊ မျက်တောင် တစ်ခတ်အတွင်းမှာပဲ ကုန်ဆုံးသွားပါလား”

“နှစ်နှစ်ဆယ်ပဲ ရှိသေးတာကို အခြားတစ်ယောက်က ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ထပ်ရောက်လာရတာလဲ။ ရန်ရင်ဟောင် သေသွားတာလား။ မဟုတ်ဘူး၊ သူသာ သေသွားရင် သူ့ရဲ့ ဝိဥာဉ်က ဒီနေရာကို ရောက်လာရမှာလေ’။ သူအပြင်မှာ သေသွားခဲ့ရင်ကော”

“ဟေး၊ အဲ့ကောင်စုတ်လေးက မိသားစုခေါင်းဆောင် ဖြစ်ဖို့ မသင့်ဘူးလို့ ငါပြောခဲ့သားပဲ”

“ဒါကောင်စုတ်လေးလည်း မထူးဘူး။ သူ့ကို ကြည့်ကြည့်လိုက်၊ အသက်ဘယ်လောက်မှိ ရှိသေးတာ မဟုတ်ဘူး။ အောက်မွှေးတောင် ပေါက်လောက်ဦးမှာ မဟုတ်ဘူး”

“ဟေး၊ ရန်မိသားစု မျိုးဆက်တွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျဆင်းလာနေတာလား။ ဒီလောက်ငယ်ရွယ်တဲ့ လူငယ် တစ်ယောက်ိုတောင် မိသားစုခေါင်းဆောင် ဖြစ်လာခိုင်းတယ်လို့ကွာ။ ဘယ်လောက်တောင် စိတ်ပျက်စရာ ကောင်းလိုက်လဲ”

“ဟေး၊ ကောင်စုတ်လေး၊ မင်းက ရန်မိသားစုက မဟုတ်ဘူးမလား။ အမှန်အတိုင်းဖြေနော်၊ ငါ့ကို လှည့်စားရဲရင် မင်းကို စောင့်ကြိုနေမှာက သေခြင်းတရားပဲ ဖြစ်လိမ့်မယ်”

အရပ်ရပ်မှ အော်သံတို့ ပျံ့နှံ့လာခဲ့၏။ ဝိဥာဉ်ပုံရိပ်အားလုံးသည် သူတို့၏ အထင်အမြင်မျိုးစုံးအား အသီးသီး ထုတ်ပြောနေခဲ့လေ၏။ အချိန်အတော်ကြာအောင် စကားမပြောခဲ့ရသည့်အတွက် ထိုလူများသည် ရန်ကိုင်အား လျစ်လျူရှူ၍ သူတို့ ပြောချင်သည်များကို အတိုးချ၍ ပြောနေခဲ့ကြလေ၏။

ရန်ကိုင်ကမူ တိတ်ဆိတ်နေခဲ့၏။ အေးစက်စက် မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် ဘေးပတ်လည်သို့ စူးစမ်းကြည့်ပြီးနောက် စိတ်ငြိမ်သွားသည့်အခြား မည်ကဲသို့သော အခြေအနေထဲသို့ သူရောက်နေမှန်း နားလည်သွားခဲ့၏။

“ဟေး၊ မင်းဘာလို့ ဘာမှပြန်မပြောတာလဲ။ မင်းနားပင်းနေတာလား”

“သူက ရန်မိသားစုက မဟုတ်လောက်ဘူး။ သူ့ကို သတ်ပဲ သတ်ပစ်လိုက်ကြတာပေါ့ကွာ၊ ဟဲဟဲ”

“ရန်မိသားစုက လူတွေပဲ ဒီနေရာဆီ လာလို့ရတာ။ ရန်မိသားစုရဲ့ သွေးကပဲ ဒီနေရာကို ဖွင့်လှစ်နိုင်တာ”

“ဒီကောင်စုတ်လေးက နည်းနည်းလေးတောင် ကြောက်ပုံမရဘူး။ ရန်ရင်ဟောင် ရောက်လာတုန်းကဆို ငါတို့ခြောက်လို့ ကြောက်သွားလိုက်တာ”

“ရန်ရင်ဟောင်၊ ဟွန့်၊ အသုံးမဝင်တဲ့လူတွေက သူတို့ဘယ်လောက်ပဲ ကြိုးစားကြိုးစား အသုံးမဝင် ဖြစ်နေဦးမှာပဲ။ သူဘယ်နေရာမှ သေသွားမှန်း ဘယ်သူမှ မသိလောက်မှာကို ငါကြောက်မိတယ်”

“နင်တို့အားလုံး ပါးစပ်ပိတ်ထားကြစမ်း” ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်သံ တစ်သံက ဆူညံနေသော အသံအားလုံးကို တိတ်သွားစေခဲ့လေ၏။

အသံထွက်ပေါ်လာရာဆီသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည့်အခါ ပျိုရွယ်သည့် မျက်နှာဖြင့် ကြိမ်တုတ်တစ်ချောင်းကို ကိုင်ဆောင်ထားသည့် အဘွားအိုကြီး တစ်ယောက်ကို ရန်ကိုင် တွေ့လိုက်ရ၏။ ရန်ကိုင်က သူမကို မှင်သက်နေသည့် အမူအရာဖြင့် ကြောင်ကြည့်နေခဲ့လေ၏။

ဒီအဘွားအိုကြီး ငယ်ရွယ်စဉ်အခါက သူမသည် မိန်းမလှလေး တစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့ဟန်ရ၏။ ထို့ပြင် သူမသည် လုံးဝကို အားကောင်းသည့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်လည်း ဖြစ်ချေ၏။ သူမသည် ဤနေရာ၌ ခေါင်းဆောင် ဖြစ်ပုံရ၏။ မဟုတ်လျှင် သူမ၏ အော်သံသည် အားလုံးကို တိတ်သွားစေခဲ့လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

သူမရှိရာဆီ မျက်နှာမူ၍ လက်သီးဆုပ်လျက် ရန်ကိုင်က “ရန်မိသားစုရဲ့ တိုက်ရိုက်မျိုးဆက် ကိုးယောက်မြောက် သခင်လေး ရန်ကိုင်က ဘိုးဘေးတို့ကို နှုတ်ဆက်ပါတယ်”

ထိုအဘွားအိုကြီး၏ မျက်လုံးထဲ အံ့အားသင့်မှုတို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့ပြီး “ငါတို့တွေက ရန်မိသားစု ဘိုးဘေးတွေမှန်း နင်ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိသွားတာလဲ”

“ခန့်မှန်းကြည့်လိုက်တာလေ” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောလိုက်၏။

အဘွားအိုကြီးက ရန်ကိုင်အား ချီးကျူးသည့်အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီး “ဟုတ်တယ်၊ နင်တကယ်ကို အမြင်ထက်ရှတာပဲ။ နင်က ရန်ရင်ဟောင်ထက် အများကြီး ပိုတော်တယ်။ သူလာတုန်းကတော့ ဒီအဘွားအိုကြီးက သူ့ကို အာပေါက်မတတ် ရှင်းပြလိုက်ရတာ။ ရန်ရင်ဟောင်ကော ဘယ်လိုနေလဲ။ သူသေသွားပြီလား”

“ဦးလေးကြီးက အသက်ရှင်နေတုန်းပါပဲ။ သူကိုယ်တိုင်ပဲ ဒီနေရာကို ဖွင့်ပေးပြီး ကျုပ်ကို ဝင်လာခိုင်းလိုက်တာပါ” ရန်ကိုင်က ရှင်းပြလိုက်၏။

“အင်း” အဘွားအိုကြီးက အသာအယာ ခေါင်းညိတ်၍ ပြောလိုက်၏ “ဒီနေရာက ဘာနေရာလဲ ဆိုတာကို နင်သိလား”

“ဒီနေရာက ရန်မိသားစုရဲ့ ထိပ်တန်းလျှို့ဝှက်ချက်လို့ ဦးလေးကြီး ပြောခဲ့ဖူးပါတယ်” ရန်ကိုင်က သွားပေါ်အောင် ပြုံးလိုက်ပြီး “ကျွန်တော် အထင်အရဆို၊ ဒါက သေဆုံးသွားတဲ့ ရန်မိသားစုခေါင်းဆောင်တွေရဲ့ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံတွေ ရှိနေတဲ့ နေရာဖြစ်လောက်တယ်”

အားလုံး ထိတ်လန့်သွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်အား မျက်လုံးအပြူးသားဖြင့် ငေးကြောင် ကြည့်နေလိုက်ကြ၏။

“အဲ့ဒါကိုလည်း ခန့်မှန်းနိုင်တာလား”

“ရန်ရင်ဟောင်ပဲ ဖြစ်ရမယ်။ အဲ့အစုတ်ပလုတ်ကောင်က သူ့ကို ပြောခဲ့တာ ဖြစ်ရမဘ်” လူအိုကြီးတစ်ယောက်က ပြောလိုက်လေ၏ “မိသားစုခေါင်းဆောင်ကို ဒီနေရာဆီ ခေါ်လာပေးတဲ့လူက ဘာမှ ကြိုပြီး ပြောထားလို့မရဘူး။ သူဘာပြောမလဲ ကြည့်ရတာပေါ့။ တကယ့် အသက်ရှိနေတဲ့ လူတစ်ယောက်နဲ့ စကားပြောနိုင်ဖို့က ရှားတယ်ကွ။ အခုတော့ ဒီအခွင့်အရေးက သူ့ကြောင့် ပျက်စီးသွားရပြီ။ အဲ့သူတောင်းစားကို ဒီလူအိုကြီး သွားသတ်ချင်နေပြီကွာ”

“တတိယအရှင်သခင်၊ ဒေါသကို ထိန်းပါ”

“ဟုတ်တယ်၊ မင်းအရိုးတွေက ဖုန်မှုန့်တွေအဖြစ် ပြောင်းတော့မှာကို မင်းဘာတွေ ကြောက်နေတာလဲ’

ထိုလူအားလုံးသည် နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် စကားတစ်ခွန်းပင် မပြောခဲ့ရသည့်ပုံပင်။ ယခု ရန်ကိုင်ကို မြင်သည်နှင့် အကုန်လုံး စိတ်လှုပ်ရှားသွားခဲ့လေ၏။ အခွင့်အရေးရသည်နှင့် မနားတမ်း ပြောနေရာ လွန်စွာကိုမှာ စိတ်တိုဖို့ ကောင်းလေ၏။

အဘွားအိုကြီးက အားလုံးကို ခက်ထန်စွာဖြင့် ကြည့်လိုက်ရာ အကုန်လုံး ပါးစပ်ပိတ်သွားကြလေတော့၏။

“ဟုတ်တယ်၊ နင်ပြောခဲ့သလိုပဲ ဒီနေရာက သွေးဆုံးသွားခဲ့တဲ့ ရန်မိသားစု အကြီးအကဲတွေရဲ့ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံတွေ စုဝေးနေတဲ့ နေရာ။ ဒီနေရာမှာ ရှိနေတဲ့ ဝိဥာဉ်ပုံရိပ်တွေ အကုန်လုံးက ရန်မိသားစုရဲ့ အကြီးအကဲချုပ်တွေပဲ” အဘွားအိုကြီးက ပြောနေရင်း တစ်ချက် ရပ်လိုက်ပြီး “ဒီအဘွားအိုကြီးက ရန်မိသားစု ဒုတိယမျိုးဆက်ရဲ့ အကြီးအကဲချုပ် ရန်ရီပဲ”

ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့လေ၏။ ရန်မိသားစု၏ ဒုတိယမျိုးဆက်၊ ဒုတိယမျိုးဆက်သည် လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း မည်မျှအကြာက ရှိခဲ့သည်ကို ရန်ကိုင် မသိချေ။

“ရန်မိသားစုရဲ့ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက် သက်တမ်းကုန်ခါနီးအချိန် ရောက်လာခဲ့ရင် ဒီနေရာဆီ လာပြီး သူတို့ရဲ့ ဘဝအတွေ့အကြုံတွေကို ချန်ထား ရစ်ခဲ့ကြတယ်။ အဲ့လိုမှပဲ ရန်မိသားစုရဲ့ နောက်မျိုးဆက်တွေ သူတို့ဆီကနေ ပြန်လည် လေ့လာသင်ယူနိုင်မှာလေ။ အခုလိုမျိုး ဖြစ်လာဖို့ဆိုတာ နှစ်ပေါင်း မရေမတွက်နိုင်အောင် အချိန်ယူခဲ့ရတာ”

ရန်ကိုင် လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ဤနေရာ၌ မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင် အယောက် လေး၊ငါးဆယ်လောက် ရှိနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

ထိုအတွေ့အကြုံအားလုံးကိုသာ စုပ်ယူနိုင်မည်ဆိုလျှင် မည်မျှ အကျိုးအမြတ် ရသွားလိမ့်မည်နည်း။

“ရန်မိသားစုခေါင်းဆောင် တစ်ယောက်ပဲ ဒီနေရာဆီ ဝင့်ခွင့်ရပြီး ဒီမှာရှိနေတဲ့ ဝိဥာဉ်တွေဆီက အကျိုးအမြတ်ကို ခံစားနိုင်တယ်။ ငါတို့ရဲ့ အတွေ့အကြုံနဲ့ဆို အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့် မတိုင်ခင်အထိ ဘယ်အတားအဆီးကိုမှ ကြုံတွေ့ရမှာမဟုတ်ဘူး။ နင်နားလည်လား”

ရန်ကိုင် အသာအယာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။

သူတို့၏ အကူအညီနှင့်ဆိုလျှင် မသေမျိုးအဆင့် မတိုင်ခင်အထိ မည်သည့်အတားအဆီးကိုမှ ကြုံတွေ့ရလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ခွန်အားသာ လုံလောက်သရွေ့ အပူအပင်ကင်းမဲစွာ အဆင့်ချိုးဖျက် တက်နိုင်ပေ၏။

ရန်ရီက ထပ်ပြောလိုက်ပြန်၏ “ရန်ရင်ဟောင်က နင့်ကို ဒီနေရာဆီ ပို့လိုက်မှတော့ နင်က မိသားစုခေါင်းဆောင်လို့ ဆိုလိုက်တာနဲ့ အတူတူပဲပေါ့။ ငါတို့တွေက သေသွားပြီဖြစ်လို့ ရန်မိသားစု ဘာတွေ ဖြစ်နေလဲ ဆိုတာကို ဂရုမစိုက်တော့ပေမယ့် မေးတော့မေးရဦးမယ်။ နင်လို အသက်ငယ်ငယ် လူတစ်ယောက်က ရန်မိသားစုခေါင်းဆောင် ဘာလို့ ဖြစ်လာရတာလဲ။ နင့်မှာ ဘယ်လို အရည်အချင်းတွေ ရှိနေလို့လဲ”

“ကျုပ်မှာ ဘယ်လို အရည်အချင်းတွေ ရှိလဲဆိုတော့” ရန်ကိုင်က ထူးထူးဆန်းဆန်း မျက်နှာထားဖြင့် “ဂျူနီယာက အသက်၁၉နှစ်တောင် ရှိသေးတာမဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၅ကို ရောက်နေခဲ့ပြီး။ ကျုပ်ရဲ့ နောက်လိုက်တွေထဲက (၂၇)ယောက်ကလည်း မသေမျိုးအဆင့်ကို ရောက်နေခဲ့ပြီး။ ဒီလောက်ဆို လုံလောက်ပြီ”

“နင့်ကျင့်ကြံခြင်းကို ဒီအဘွားအိုကြီးလည်း ခံစားမိတယ်။ နင့်လို အားကောင်းလွန်းတဲ့ စိတ်စွမ်းအင်မျိုး ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ လူတစ်ယောက် ဒီအဘွားအိုကြီး တစ်ခါမှ မကြားခဲ့ဖူးဘူး။ ဒါပေမယ့် မသေမျိုးအဆင့် ဆိုတာက ဘာကြီးလဲ” ရန်ရင် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့လေ၏။ ကျန်သူ အားလုံးသည်လည်း ရန်ကိုင်နား နားမလည်နိုင်စွာဖြင့် ငေးကြည့် နေခဲ့ကြလေ၏။

ရန်ကိုင် အံ့ဩသွားခဲ့၏။ မသေမျိုးအဆင့်အား သူ့စံအိမ်ထဲတွင် ရှိနေသော ထိပ်တန်းအဆင့် ပညာရှင်တွေသာ ကြားဖူသည်ကို ရန်ကိုင် ပြန်အမှတ်ရလိုက်၏။ ရန်မိသားစု ဘိုးဘေးများသည်လည်း ထိုအဆင့် အကြောင်း ကြားခဲ့ဖူးသည့်ပုံ မပေါ်ချေ။

“မသေမျိုးအဆင့်… ဆိုတာက ခင်ဗျားတို့ ဘိုးဘေးတို့ ခေါ်ခေါ်နေတဲ့ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့်လေ” ရန်ကိုင်က ရှင်းပြလိုက်လေ၏။

“လတ်စသတ်တော့ ဒီလောကကြီးက ဒီအဆင့်ကို နာမည်တစ်ခု ပေးပြီးသွားပြီပဲကိုး” ရန်ရီက ခေါင်းညိတ်ကာ ဆက်ညိတ်လိုက်၏။ မသေမျိုးအဆင့်အပေါ် သူတို့၏ နားလည်မှုသည် ဝေဝေဝါးဝါးပင် ဖြစ်၏။
“မသေမျိုးအဆင့်လား” တစ်ယောက်ယောက်က ထိတ်လန့်တကြား ဆိုလိုက်ပြီး ရန်ကိုင်အား မယုံကြည်နိုင်သည့် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့် လိုက်ကာ ရယ်မောလိုက်လျက် “ကောင်စုတ်လေး၊ မင်းက လိမ်တဲ့နေရာမှာ တကယ်ကို ညံ့တာပဲကွ”

အားလုံးသည်လည်း ရန်ကိုင်အား မယုံသည့်အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့် နေခဲ့ကြလေ၏။

“သေပြီးသားလူတွေကို လိမ်လို့ ကျွန်တော် ဘာရမှာမို့လို့လဲ” ရန်ကိုင်က ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်၏။

အားလုံး၏ ရယ်မောလှောင်ပြောင်သံတို့ တိတ်သွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင် ပြောသည်မှာ မှန်လောက်သည်ဟု တွေးလိုက်ကြ၏။

သို့သော်ငြား ရန်ကိုင်သည် မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင် (၂၇)ယောက်အား စုဆောင်းထားသည် ဆိုသော အချက်ကိုတော့ သူတို့တစ်တွေ လက်ခံနိုင်ဖို့ရာ ခက်ခဲနေသေး၏။ (၂၇)ယောက် ဆိုသော အရေအတွက်သည် လွန်စွာကိုမှ များလှ၏။

“နင်လိမ်ပဲပြောပြာ၊ ညာပဲပြောပြော အရေးမကြီးဘူး။ ဒါပေမယ့် ငါတို့ဆီက အကျိုးအမြတ် လိုချင်ရင် ငါတို့အတွက် တစ်ခုခု လုပ်ပေးရမယ်” ရန်ရီက အေးစက်စက်ဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်လေ၏။

“စီနီယာ၊ အကြံပေးပါဦး”

“ရန်မိသားစုရဲ့ ဒုတိယမျိုးဆက်တွေက သူတို့ရဲ့ မျိုးဆက်အတွင်း ဒီထွတ်မြတ်သားရဲ လေးကောင်ကို ဖန်တီးဖို့ မနည်း ရုန်းကန်ခဲ့ရတာ။ ဒီနေရာ တည်ရှိနေရတဲ့ အကြောင်းအရင်းကလည်း နောင်မျိုးဆက်တွေ အတွက် အတွေ့အကြုံတွေ ချန်ထားပေးခဲ့ချင်လို့ပဲ။ ဒီနေရာကို လာတဲ့ လူတိုင်း အကျိုးအမြတ်ကြီးတွေ ရကြတယ်။ ဒါပေမယ်… အဲ့ဒါက ကြာခဲ့ပြီ” ရန်ရီက အနည်းငယ် နာကျင်နေသည့် အမူအရာလေးနှင့် “ငါ့ရဲ့ ဝိဥာဉ်ပုံရိပ် ဒီနေရာမှာ ပိတ်မိနေတာ နှစ်တွေ ဘယ်လောက်တောင် ကြာသွားပြီလဲ ဆိုတာကို ငါမမှတ်မိတော့ဘူး။ အကြွင်းမဲ့ တိတ်ဆိတ်ပြီး ဘာဆိုဘာမှ မရှိတဲ့ ဗလာနယ်ကြီးထဲမှာ ဒီလောက်အချိန်အကြာကြီး ရှိလာခဲ့ရတာဆိုတော့ ဘယ်သူမဆို စိုးလည်းစိုးရိမ်သလို နောင်တလည်း ရမိကြမှာပဲ။ အချိန်တွေ ကြာလာတာနဲ့ ငါတို့ရဲ့ မူရင်း ရည်ရွယ်ချက် တွေတောင် တဖြည်းဖြည်းနှင့် ယိုယွင်းလာခဲ့ရတယ်”

“ဘိုးဘေးဘာပြောချင်တာလဲ’ ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုံလိုက်၏။

အားလုံးသည် သူ့အား အရသာရှိသည့် အသားဖတ်တစ်ခုပမာ ဝိုင်း၍ ကြည့်နေခဲ့ကြလေ၏။

“ဒီနေရာဆီ လာတာနဲ့ အန္တရာယ်တစ်ခုခုကို ရင်ဆိုင်ရလိမ့်မယ်လို့ ရန်ရင်ဟောင် နင့်ကို ပြောခဲ့တယ်မလား။ သူပြောခဲ့တဲ့ အန္တရာယ်က ဒီအဘွားအိုကြီးနဲ့ ကျန်တဲ့သူတွေ ဆီကနေ လာတာပဲ” ရန်ရီက အေးစက်စက် လေသံဖြင့် “ငါတို့ရဲ့ အကြီးမားဆုံးသော ဆန္ဒက ဒီနေရာကနေ ထွက်သွားနိုင်ဖို့ပဲ။ ပြီးတော့ နင်က အကောင်းဆုံး နည်းလမ်းပဲ”

“ကျုပ်ခန္ဓာကိုယ်ကို အပိုင်စီးချင်တာလား” ရန်ကိုင် ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်သွားခဲ့လေ၏။

“ဒါက ဒီနေရာမှာ နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် ပိတ်မိပြီးနောက် ငါတို့စိတ်ထဲ အလိုလို ဖြစ်လာတဲ့ အတွေးတွေပဲ။ ထိန်းချုပ်ဖို့ ကြိုးစားမယ် ဆိုပေမယ့် နင်သတိတော့ ထားသင့်တယ်” ရန်ရီက သတိပေးလိုက်၏ “နင်က ငါတို့ဆီကနေ အတွေ့အကြုံရဖို့အတွက် လာခဲ့တာဆိုတော့ နင်ပြန်ထွက်သွားရင် အကောင်းဆုံးပဲ။ မဟုတ်ရင် နင့်ဝိဥာဉ်ပုံရိပ်ကို ငါတို့တွေထဲက တစ်ယောက်ယောက်က ဝါးမြိုပြီး နင့်ခန္ဓာကိုယ်ကို အပိုင်စီးရလိမ့်မယ်”

အခြေအနေက တော်တော်လေးကို အန္တရာယ် များလာခဲ့ပြီ။ ဤနေရာတွင် အချိန်အတော်ကြာအောင် ပိတ်မိနေခဲ့သည့် အတွက်ကြောင့် သူတို့စိတ်ထဲ ချုပ်တည်းထားခဲ့ရသည့် စိတ်ဆန္ဒများသည်လည်း အားကောင်းသထက် အားကောင်းလာခဲ့လေ၏။

“ဒီနေရာမှာ အချိန်တွေ အများကြီး ပိတ်မိလာခဲ့ရတော့ အချို့ ဝိဥာဉ်ပုံရိပ်တွေဆို စိတ်လွတ်ပြီး ရက်စက်ပြီး အသိမရှိတဲ့ စိတ်ဝိဥာဉ်တွေ ဖြစ်သွားကြတယ်လေ။ အဲ့လို ဝိဥာဉ်တွေကို ငါတို့တွေ အတူပူးပေါင်းပြီး ဖျက်းစီးပစ်ခဲ့ရတယ်။ ဒီမှာရှိနေတဲ့ အားလုံးရဲ့ အနာဂတ်ကံကြမ္မာကလည်း အတူတူပဲ”

“ခင်ဗျားတို့တွေက တကယ်ကို သနားစရာ ကောင်းတာပဲ” ရန်ကိုင်က သူတို့တစ်တွေအား သနားစဖွယ်အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်လေ၏။

ရန်ကိုင် မျက်ဝန်းထဲမှ အဓိပ္ပါယ်ကို သိလိုက်ရသည်နှင့် အားလုံးစိတ်ထဲ အံ့အားသင့်သွားမိခဲ့ကြ၏။

ဤနေရာထဲသို့ ဝင်လာတဲ့သူ မှန်သမျှ ပျော်လျှင်ပျော်၊
ှကြောက်လျှင်ကြောက် သို့သော်ငြား သူတို့တစ်တွေအား သနားဂရုဏာသက်သည့်လူ တစ်ဦးတစ်လေမျှပင် မရှိချေ။

ရန်ကိုင်သည်သာ သူတို့အား သနားဂရုဏာသက်သည့် ပထမဆုံး လူဖြစ်၏။

ရန်ရီမျက်နှာ ပျော့ပျောင်း ညင်သာသွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်အား ချီးကျူးသည့် အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်၏။ တစ်ခဏကြာပြီးသည့်နောက် သူမက ပြောလိုက်လေ၏ “ငါတို့အတွက် ဝမ်းနည်းမနေနဲ့။ ဒါက ငါတို့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်ရွေးချယ်မှုပဲ။ နင့်ခံစားချက်တွေက အဓိပ္ပါယ်မရှိဘူး။ နင်သာ အနာဂတ်ကျ မတော်တဆ အသတ်မခံရရင် နင့်ရဲ့ ဝိဥာဉ်ပုံရိပ်ကလည်း ဒီနေရာဆီ ရောက်လာမှာ။ နင့်ရဲ့ ကျင့်ကြံခြင်း အတွေ့အကြုံတွေ အားလုံးကို နင့်ရဲ့ မျိုးဆက်တွေအတွက် ချန်ထားပေးခဲ့ရမှာ”

“အဲ့လိုမျိုး ဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး” ရန်ကိုင်က ခေါင်းခါရမ်း၍ ခိုင်မြဲသည့် အကြည့်အစုံဖြင့် “ဒါပေမယ့် ခင်ဗျားတို့ရဲ့ ဝမ်းနည်းဖွယ်ကောင်းတဲ့ ကံကြမ္မာကို ဒီနေ့ဒီအချိန်မှာပဲ ကျွန်တော် အဆုံးသတ်ပေးလိုက်မယ်”

================================

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ-Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little Devil
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အပိုင်း(၅၈၈) အားလုံးကို သန့်စင်ခြင်း
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ရန်မိသားစု၏ (၄၅)ယောက်မြောက်သော ဘိုးဘေးများ၏ ဝိဥာဉ်ပုံရိပ်အားလုံးသည် ရန်ကိုင်အား ကြောက်လန့်ချောက်ချားစွာ ငေးငေးစိုက်ကြည့်လိုက်ကြ၏။

တစ်ခဏကြာပြီးနောက် ဝါးလုံးကွဲ ရယ်မောသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာပြီး “လေးကြီးလေကျယ်တွေ”

ရန်ရီက ထူးထူးဆန်းဆန်း ပြုံးလျက် “ငါတို့အားလုံးကို ဝါးမြိုမယ်လို့ မင်းပြောချင်နေတာလား”

ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။

“ဟားဟားဟားဟား” ဝါးလုံးကွဲ ရယ်မောသံတို့ ထွက်ပေါ်လာ၏။ အားလုံးက ရန်ကိုင်၏ ပြောစကားအား ဟာသတစ်ပုဒ်နှယ် ထင်မှတ်နေပုံရ၏။ မည်သူမှ သူ၏ ပြောစကားကို အတည်မယူကြချေ။

ရန်ရီက အသာအယာ ခေါင်ညိတ်၍ “နင့်မှာ စွမ်းရည်ရှိရင်တော့ ငါ့ဘက်က လိုလိုလားလားနဲ့ ဝါးမြိုခံမှာပေါ့။ တကယ်တော့ ငါတို့ အားလုံးရဲ့ အကြီးမားဆုံးသော ရည်မှန်းချက်က ဒီနေရာကနေ ထွက်သွားရဖို့ပဲလေ။ ဒါပေမယ့် နင့်ရဲ့ အရည်အချင်း သက်သက်နဲ့ ဆိုရင်တော့ မဖြစ်နိုင်သေးဘူး”

“စောင့်သာ ကြည့်လိုက်စမ်းပါ၊ စီနီယာရယ်” ရန်ကိုင်က အပိုတွေ ပြောနေခြင်းကို ရပ်တန့်လိုက်၍ သူ၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ထုတ်လွှတ်လိုက်လေ၏။

ဤနေရာသို့ ရောက်ရှိလာသည့်အချိန်မှစ၍ သူ့အသိစိတ် ပင်လယ်ထဲရှိ ရွှေရောင်မျက်လုံးဆီမှ ဝါးမြိုလိုစိတ်သည့် စိတ်ဆန္ဒတို့ အလိုလို ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။

ယခု ထိုစိတ်ဆန္ဒအား ချုပ်ထိန်းထားသည်ကို သူလွှတ်ချလိုက်လေပြီ။ လေဟာနယ်တစ်ခုလုံးကို အားကောင်းသည့် စုပ်အားတစ်ခုက လွှမ်းခြုံ သွားခဲ့၏။ (၄၅)ငါးယောက်သော ရန်မိသားစု ဘိုးဘေးတို့၏ ဝိဥာဉ်ပုံရိပ်များ လှုပ်ရှားသွားခဲ့ကြလေ၏။ သို့သော်ငြား အဘယ်သို့သော အရားများ ဖြစ်ပျက်နေသည်ကို ဆိုသည်ကိုမူ သူတို့ မသိခဲ့ကြ၏။ အားလုံးသည် ရန်ကိုင်၏ အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ စုပ်ယူခြင်း ခံလိုက်ရလေ၏။

ကြည်လင်နေသော ကောင်းကင်ပြာအောက် တည်ငြိမ်နေသော ပင်လယ်ရေပြင်ထက် ငါးရောင်ခြယ်ကျွန်းကြီးတစ်ကျွန်းသည် တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်စွာ တည်ရှိနေခဲ့၏။

ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲသွားသော မြင်ကွင်းအဖုံဖုံကြောင့် (၄၅)ယောက်သော ဘိုးဘေးစိတ်ဝိဥာဉ်တို့ ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်သွားခဲ့ကာ အားလုံးသည် ဘေးပတ်လည်သို့ လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်သော်ငြား မည်သူမှ မတုန့်ပြန်နိုင်ခဲ့ကြ။

“အားလုံးကို ကြိုဆိုပါတယ်ဗျာ” ရန်ကိုင်က လက်နောက်ပစ်လျက် အာလုံးကို ကြိုဆိုနှုတ်ဆက်လိုက်လေ၏။

“ဒါက နင့်ရဲ့ အသိစိတ်ပင်လယ်လား” ရန်ရီက အလန့်တကြား ဆိုလိုက်၏။

“ဟုတ်တယ်၊ ဒါက ဒီဂျူနီယာရဲ့ အသိစိတ်ပင်လယ်ပါ”

“နင်ငါ့တို့ကို ဘယ်လိုရွေ့လိုက်တာလဲ” ရန်ရီက ရန်ကိုင်ကို မယုံကြည်နိုင်စွာ ကြည့်လိုက်၏။ မည်ကဲ့သို့သော နည်းလမ်းကိုသုံး၍ သူမတို့တစ်တွေ အားလုံးကို သူ၏ အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ ရွေးလိုက်မှန်း သူမ တကယ်ကို နားမလည်နိုင်ခဲ့ချေ။

“ကျွန်တော် ဘာမှမလုပ်ခဲ့ဘူး။ လုပ်တာက အဲ့ဒါ” ရန်ကိုင်က ငါးရောင်ခြယ်ကျွန်းထက် မျောနေသည့် ရွှေရောင်မျက်လုံးဆီ ညွှန်ပြလိုက်၏။

ရန်ကိုင် ညွှန်ပြရာဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်သည့်အခိုက် အားလုံး၏ စိတ်ထဲ ရှင်းပြမရနိုင်သည့် မလွယ်ကူသော ခံစားချက်တို့ လှိုက်တက်လာခဲ့၏။ ထိုအမည်မသိ အရာဝတ္ထုသည် သူတို့၏ အိမ်မက်ဆိုး ဖြစ်သည်ဟု သူတို့စိတ်ထဲ အလိုလို ခံစားမိနေ၏။

“ဘာကြီးလဲ” ရန်ရီ တုန်လှုပ်ချောက်ချား သွားခဲ့၏။ နှစ်ပေါင်း မရေမတွက်နိုင်အောင် ကြာညောင်းခဲ့ပြီးနောက် ကြောက်ရွံ့မှုဆိုသည်ကို သူမ မသိတော့။ ယခုမူ ကြောက်ရွံ့မှုဆိုသော ခံစားချက်အား သူမ တစ်ဖန်ပြန်လည် ခံစားမိလာခဲ့လေပြီ။

သူမသာမက ကျန်(၄၅)ယောက်သော ရန်မိသားစု ဘိုးဘေးများသည်လည်း ထိုနည်းတူ ခံစားနေခဲ့ရ၏။ အားလုံးသည် ရွှေရောင်မျက်လုံးအား ငေးစိုက်ကြည့်ရင် အလိုလို တုန်ရီနေခဲ့ကြလေ၏။

“အဲ့ဒါက ဘာလဲဆိုတာကို ကျွန်တော်လည်း မသိပေမယ့် ဘိုးဘေးတို့ကို နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် ချုပ်နှောင်ထားတဲ့ အတားအဆီးတွေကို ချိုးဖျက်ပေးနိုင်တယ် ဆိုတာကိုတော့ ကျွန်တော် သိတယ်” ရန်ကိုင်က အသက်ပြင်းပြင်း တစ်ချက်ရှူလိုက်ပြီး ရန်ရီနှင့် ကျန်သူများအား ကြည့်၍ “ထွတ်မြတ်သားရဲလေးကောင် ရုပ်ထုထဲကို ခင်ဗျားတို့ရဲ့ အသိစိတ်ကို မထည့်သွင်းခင် ခင်ဗျားတို့ရဲ့ ခံစားချက်တွေက ဘယ်လိုရှိနေလဲ ဆိုတာကို ကျွန်တော် မသိပေမယ့် နှစ်ကာလက ခင်ဗျားတို့ရဲ့ စိတ်ဆန္ဒကို ယိမ်းယိုင်လာစေခဲ့မှတော့ ခင်ဗျားတို့ ခံစားနေရတဲ့ နှိပ်စက်ညင်းပန်းမှုကို ဒီနေ့ ဒီအချိန်မှာပဲ အဆုံးသတ် လိုက်ကြတာပေါ့”

သူတို့ စကားပြောနေစဉ်အတွင်း ရွှေရောင်မျက်လုံးသည် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွင့်လာခဲ့လေ၏။

ရန်ကိုင်သည် အပိုစကား ပြောမနေချင်တော့ရာ လုပ်စရာရှိတာကိုသာ လုပ်ဖို့ ပြင်လိုက်လေ။

ရွှေရောင်အလင်းတန်းတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး မည်သူမှ မတုန့်ပြန်ရသေးခင်မှာပင် အားလုံးကို လွှမ်းခြုံသွားခဲ့လေ၏။

စူးရှရှ အော်မြည်သံတို့နှင့်အတူ (၄၅)ယောက်သော ရန်မိသားစု ဘိုးဘေးတို့၏ ဝိဥာဉ်ပုံရိပ်တို့ ချက်ချင်းဆိုသလို အသန့်စင်ခံလိုက်ရကာ များပြားလှသော စိတ်စွမ်းအင်သက်သက်တို့သာ ကျန်ခဲ့လေ၏။

ရွှေရောင်အလင်းတန်းများစွာ တစ်ခုပြီးတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ရန်မိသားစု၏ ဘိုးဘေးစိတ်ဝိဥာဉ်များသည်လည်း တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် အသန့်စင်ခံလိုက်ရလေသည်။ ကြီးကျယ်မြင့်မြတ်သော ရွှေရောင်အလင်းတန်း၏ ရှေ့မောက်၌ ထိုဝိဥာဉ်ပုံရိပ်များသည် လုံးဝကို ခုခံနိုင်စွမ်း ကင်းမဲ့နေခဲ့ကြ၏။

ရန်ရီ၏ မျက်ဝန်းအစုံတို့ သည်လည်း ကြောက်ရွံ့မှုတို့ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့လေ၏။ သူတို့အားလုံးကို ဝါးမြိုမည်ဟု မည်သည်
ကြောင့် ရန်ကိုင် ပြောခဲ့မှန်း ယခုမှပင် သူမ နားလည် သွားတော့၏။

ထိုထူးဆန်းသော ရွှေရောင်အလင်းတန်းသည် အသိစိတ်ပင်ကို ရှင်းထုတ်ပစ်၍ မည်သူမဆို စုပ်ယူနိုင်သော သန့်စင်လှသည့် စိတ်စွမ်းအင် အဖြစ် ကူးပြောင်းပေးနိုင်၏။

“ငါမသေချင်သေးဘူး” ရုတ်တရက် ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်သံ တစ်သံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ သို့သော်ငြား မည်သည့်မျိုးဆက်မှ ရန်မိသားစု အကြီးအကဲချုပ် ဖြစ်သည်ဆိုသည်ကိုမူ မသိခဲ့ရ။ ဝိဥာဉ်ပုံရိပ်များ တစ်ခုပြီးတစ်ခု အသန့်စင်ခံနေရသည်ကို မြင်ရသည့်အခါ သူတို့၏ အတွင်းပိုင်း၌ ဖိနှိပ်ထားသော စိတ်ဆန္ဒရိုင်းတို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့ပြီး တစ္ဆေတစ်ကောင်ပမာ အော်ဟစ်လျက် ပါးစပ်ကိုဖြဲကာ ရန်ကိုင်ဆီ ပြေးဝင်သွားခဲ့ကြလေ၏။

ရန်ကိုင်ကမူ သနားဂရုဏာနှင့် နောင်တတို့‌ ရောပြွမ်းနေသည့် အကြည့်ဖြင့်သာ သူတို့အား ပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

“ရပ်လိုက်စမ်း” ရန်ရီက ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်လိုက်၏။

ထိုအော်သံကို ကြားသည်နှင့် ရန်ကိုင်ကို သတ်ချင်နေသော ထိုအကြီးအကဲ၏ ဝိဥာဉ်ပုံရိပ်သည် ရုတ်တရက် ရပ်တန့်သွားကာ သူ့မျက်ဝန်းများသည် စိတ်ခံစားချက်မျိုးစုံတို့ဖြင့် လွန်ဆွဲရုန်းကန် နေရလေ၏။ ရန်ကိုင်နှင့် လက်တစ်ကမ်းသာ လိုတော့သော်လည်း ရန်ကိုင်ကိုသာ တွေတွေကြီး စိုက်ကြည့်နေခဲ့ပြီး လှုပ်ရှားခြင်း မပြုခဲ့ချေ။

“နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် ထိန်းသိမ်းလာခဲ့တဲ့ ရန်မိသားစု ဘိုးဘေးတွေရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာကို ဖျက်စီးပစ်ချင်နေတာလား” ရန်ရီက မတိုးမကျယ်လေသံဖြင့် လှမ်းပြောလိုက်၏။

ထိုစကားကို ကြားသည်နှင့် မိုးကြိုးအပစ်ခံလိုက်ရသည့်ပမာ ထိုအကြီးအကဲ၏ မျက်ဝန်းအစုံတို့သည်လည်း တစ်ဖန်ပြန်လည် ကြည်လင်လာခဲ့လေ၏။

ထို့နောက် အသံရှည်ဆွဲကာ အော်ဟစ်လိုက်ပြီး ရွှေရောင်မျက်လုံးဆီ ပြေးဝင်သွားလိုက်လေ၏။

ရွှေရောင်အလင်းတန်းသည် သူ၏ ကိုယ်ထက် ကျဆင်းလာခဲ့ပြီး သူ့အသိစိတ်ကို သန့်စင်သွားခဲ့၏။

ကျန်သော ဝိဥာဉ်ပုံရိပ်များသည်လည်း ရွှေရောင်မျက်လုံးစီ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ပြေးဝင်သွားခဲ့ကြလေ၏။

ရန်ကိုင်သည် နေရာတွင်သာ ရပ်နေ၍ စောင့်ကြည့်နေခဲ့၏။ ထိုအကြီးအကဲများကို တားဆီးဖို့ရာ မကြိုးစားခဲ့။

ရန်ရီလည်း စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည့်ဟန်ဖြင့် သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်ပြီး ရန်ကိုင်ကို ကြည့်ကာ အလျင်အမြန် ပြောလိုက်၏ “အားလုံးကိုယ်စား နင့်ကို ‌ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”

ရန်ကိုင်ကို သူမကို ကြည့်၍ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်၏ “ရပါတယ်၊ မလိုပါဘူး”

“ရန်မိသားစုမှာ နင်လိုလူမျိုး ရှိနေမှတော့ ရန်မိသားစုရဲ့ ဒီမျိုးဆက်က တကယ်ကို ထွန်းပေါက်တော့မှာပဲ” ရန်ရီ ပြုံးလိုက်၏။ သူမ၏ အိုးမင်နေသော မျက်နှာသည် ပန်းပွင့်လေး တစ်ပွင့်ပမာ လှပသော မိန်းမလှတစ်ယောက်၏ မျက်နှာအဖြစ်သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြောင်းလဲ သွားခဲ့လေ၏။

ပိတုန်းရောင် ဆံပင်ရှည်များသည် သူမ၏ ကျောထက် ဝဲကျနေခဲ့၏။ မက်မွန်ရောင် မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းကြီးများမှ နှစ်လိုဖွယ် စွဲရမက်တို့ ဖြာထွက်နေခဲ့ပြီး ဖြောင့်စင်လှပလှသည့် နှာတံလေးနှင့် လွန်စွာကိုမှ ပနံသင့်လှကာ သင်းရနံ့ထုံသော နီစွေးစွးနှုတ်ခမ်းဖူးလေးနှင့် နှင်းသားပမာ ဖြူဖွေလှသည့် ပါးမို့မို့လေးများသည် သူမ၏ အလှကို ပိုမိုမြိုင်ဆိုင် သွားစေခဲ့၏။ ကျောက်စိမ်းသားပမာ ချောမွတ်၍ နှင်သားပမာ ဖြူဖွေးလှသော သူမ၏ မျက်နှာလေးသည် လွန်စွာကိုမှ နှစ်လို လှပဖွယ် ကောင်းပေသည်။

ရန်ကိုင်သည် ပြောစရာစကား မဲ့နေခဲ့ရလေ၏။

“ဒါက ဒီအဘွားအိုကြီး အရွယ်ကောင်းအချိန်မှ ရှိနေခဲ့တုန်းက ပုံစံပေါ့။ ငါ့ရဲ့ နောက်ဆုံးအခိုက်အတန့်မို့ ဒီပုံစံလေးနဲ့ပဲ ကုန်ဆုံးသွားချင် မိတယ်” ရန်ရီက ပြုံးလိုက်ပြီးနောက် ရုတ်တရက် ခက်ထန်သည့် လေသံဖြင့် “ကောင်စုတ်လေး၊ ဒီအကြောင်းကို လျှောက်ဖွရဲရင် ဒီတစ္ဆေအိုကြီးက နင့်ကို အလွတ်ပေးမှာမဟုတ်ဘူးနော်”

“ဂျူနီယာမလုပ်ရဲပါဘူး…” ရန်ကိုင်၏ အမူအရာသည် တစ်မျိုးတစ်မည် ထူးဆန်းနေခဲ့လေ၏။

ရန်ရီ ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းညိတ်လိုက်လေ၏။ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် အလင်းတန်းတစ်ခုအသွင် ပြောင်းကာ ရွှေရောင်မျက်လုံးဆီ ပြေးဝင်သွားလေ၏။

ရွှေရောင်မျက်လုံးဆီမှ ရွှေရောင်အလင်းတန်း တစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး သူမအား ထိမှန်သွားခဲ့လေ၏။

စူးစူးဝါးဝါး အော်ဟစ်သံနှင့်အတူ ရန်ရီ၏ အသိစိတ်လည်း အလျင်အမြန် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေ၏။

ရွှေရောင်မျက်လုံးသည် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ပိတ်သွားခဲ့ပြီး ပင်လယ်လေညင်း တိုက်ခတ်လာခဲ့၏။ အသိစိတ်ပင်လယ်ပင်ထက်တွင်မူ လေးဆယ်ငါးခုသော သန့်စင်လှသည့် စိတ်စွမ်းအင်အစုအဝေးများ ရှိနေခဲ့၏။

ရန်ကိုင်က သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်း၍ ထိုစိတ်စွမ်းအင်အားလုံးကို တစ်နေရာတည်း၌ စုစည်းလိုက်၏။

ရန်မိသားစုအနေဖြင့် သူတို့၏ စိတ်ဝိဥာဉ် အမှတ်အသားများကို ထွတ်မြတ်သားရဲလေးကောင် ရုပ်ထုထဲ ထည့်ဖို့ရာ ကြီးစွာသော နာကျင်မှုကို ခံစားခဲ့ရ၏။ မထည့်ခင်စဉ်က ရန်မိသားစု၏ သားစဉ်မြေးဆက်များအတွက် ရည်ရွယ်ခဲ့သော်လည်း သူတို့၏ ဆန္ဒများသည် အချိန်၏ တိုက်စားမှုကို မခံစားနိုင်ခဲ့ချေ။

ရန်မိသားစုသည် မိသားစုခေါင်းဆောင်များကို အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့်သို့ရောက်အောင် ကူညီခဲ့ကြ၏။ သူတို့၏ ဆုံးဖြတ်ချက် မှန်ကန်လား၊ မှားယွင်းလား ဆိုသည်ကိုမူ ရန်ကိုင် မဝေဖန်ချင်ချေ။

ခဏအကြာနောက် စိတ်စွမ်းအင် အစုအဝေး ဘေးနားသို့ သွား၍ ထိုင်ချကာ ထိုစိတ်စွမ်းအင်များကို စတင် စုပ်ယူတော့လေ၏။

ထိုစွမ်းအင်တွေထဲ ပါဝင်နေသည့် စိတ်စွမ်းအင်များသည့် လွန်စွာကိုမှ နည်းပါးရာ လျစ်လျူရှူထားရလောက်သည်အထိ နည်းပါးလှ၏။

ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်ပြီး အဆုံးမဲ့သော နှစ်အချိန်ကလာ များစွာသည် ရန်မိသားစု ဘိုးဘေးများ၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ စွမ်းအင်အား အားနည်းသွားစေ၏။ သူတို့၏ ဝိဥာဉ်ပုံရိပ်ထဲ စွမ်းအင် မည်မျှ ကျန်ရှိဦးမည်နည်း။

ထိုစိတ်စွမ်းအင်များထဲ သူတို့ အထွဋ်အထိပ်ရောက်စဉ်က စွမ်းအင်၏ တစ်ထောင်ပုံတစ်ပုံပင် မရှိမှာ စိုးရပေ၏။

ထိုစွမ်းအင် ပမာဏသည် ဆင်ပါးစပ် နှမ်းပက်သလောက်သာ ရှိ၏။

သို့သော်ငြား ထိုစိတ်စွမ်းအင်ထဲ တည်ရှိနေသည့် ရန်မိသားစု ဘိုးဘေးများ၏ သိုင်းတာအိုအပေါ် ထိုးထွင်းနားလည်မှုများသည် အကောင်းအတိုင်း တည်ရှိနေသေး၏။

ထိုထိုထွင်းသိမြင်မှုများ သက်သက်နှင့်ပင် ရန်ကိုင် အတော့်ကို အကျိုးအမြတ် ရသွားခဲ့၏။

ရန်ရီပြောခဲ့သလိုပင် တစ်ယောက်ယောက်သာ ဤစွမ်းအင်များကို စုပ်ယူလိုက်သည်နှင့် မသေမျိုးအဆင့် မတိုင်ခင်အထိ မည်သည့် အတားအဆီးကိုမှ ကြုံတွေ့ရလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်သို့ ရောက်စဉ်က သူသည် ပထမအဆင့်မှ နောက်တစ်ဆင့် တက်ဖို့ရာ ခဲယဉ်းခဲ့ရ၏။ သူ၏ ကိုယ်ပိုင် စွမ်းအားကြောင့် မဟုတ်ပဲ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်ပေါ် သူ၏ နားလည်မှုသည် လွန်စွာကိုမှ နိမ့်ကျနေသောကြောင့်ပင် ဖြစ်၏။

ယခု ရန်ကိုင်သည် ရန်မိသားစု ဘိုးဘေးများ၏ ထိုးထွင်း နားလည်မှုများကို စုပ်ယူခဲ့ရာ သူ၏ ထိုးထွင်းနားလည်မှုသည် ပြဿနာ တစ်ခုမဟုတ်တော့ချေ။

မသေမျိုးအဆင့် စွမ်းအင်နှင့် သူတို့၏ အတွေ့အကြုံများနှင့်ပါ ထပ်ပေါင်းလိုက်ရာ အချိန်အတော်ကြာသည်အထိ မည့်သည့် အတားအဆီးကိုမှ ကြုံတွေ့ရလိမ့်မည် မဟုတ်ဟု ရန်ကိုင် ခန့်မှန်း တွက်ချက်လိုက်၏။

မသေမျိုးအဆင့်၃ ရောက်သည်အထိ မကြုံတွေ့ရလောက်၏။

ရန်ကိုင် စိတ်အား တက်ကြွသွားခဲ့လေ၏။ ဤသို့ဖြင့် ရန်ကိုင်သည်လည်း ထိုစိတ်စွမ်းအင်များကို အားတက်သရော စုပ်ယူတော့လေ၏။

နှစ်ရက်ကြာပြီးနောက် ရန်ကိုင် မျက်လုံးပွင့်လာခဲ့၏။ သူ့ကျင့်ကြံခြင်း အဆင့် ပြောင်းလဲသွားခြင်း မရှိချေ။ သို့သော် အင်မော်တယ်တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်အပေါ် သူ၏ နားလည်မှုသည် ပြိုင်ဘက်ကင်းသည့် အဆင့်ထိ ရောက်ရှိသွားခဲ့လေပြီ။ ၎င်းသည် ရန်မိသားစု ဘိုးဘေးများ ချန်ထားရစ်ခဲ့သည့် ရတနာများ ဖြစ်ပေသည်။

အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်အပေါ် နားလည်သွားရုံမက မသေမျိုးအဆင့်ကိုပါ အတော်အတန် နားလည်နေခဲ့လေပြီ။

ပုံရိပ်တစ်ခုသည် ဝိဥာဉ်အုတ်မြစ် ဘုရားကျောင်း၏ အလယ်တွင် ရပ်နေခဲ့၏။ သူ့နောက်တွင်တော့ ရန်မိသားစု၏ ယခင်မိသားစု ခေါင်းဆောင် ဖြစ်သော ရန်ရင်ဟောင် ရှိနေခဲ့လေ၏။

ရန်ကိုင်က ရန်ရင်ဟောင်ဘက်လှည့်၍ “ဦးလေးကြီး”

“မင်းအောင်မြင်သွားလား” ရန်ရင်ဟောင်က စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် မေးလိုက်လေ၏။

ဝိဥာဉ်အုတ်မြစ်ဘုရားကျောင်းသည် ရန်မိသားစု ခေါင်းဆောင်များ အတွက် စမ်းသပ်ချက်တစ်ခုလည်း ဖြစ်ပေ၏။ မိသားစုခေါင်းဆောင်သာ ဝိဥာဉ်အုတ်မြစ်ဘုရားကျောင်းမှ အကျိုးအမြတ် မရခဲ့လျှင် ထိုလူသည် မိသားစုခေါင်းဆောင် ရာထူးနှင့် မသင့်တော်ချေ။ ရန်ကိုင်အသိစိတ် သူ့ကိုယ်ထဲသို့ ပြန်ရောက်လာသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည်နှင့် ရန်ရင်ဟောင်က စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် မေးလိုက်လေ၏။

================================

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ-Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little Devil
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အပိုင်း(၅၈၉) ခေါင်းဆောင်ရာထူး လွှဲပြောင်းပွဲ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ရန်ကိုင် အောင်မြင်နိုင်လိမ့်မည်ဟု ရန်ရင်ဟောင် ခံစားမိသော်လည်း ထိုနှစ်ရက်အတွင်း မည်ကဲ့သို့သော အရာများ ဖြစ်ပွါးခဲ့သည်ကိုမူ သူမသိချေ။

ရန်ကိုင်က ပြန်၍ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။

ရန်ရင်ဟောင် တုန့်ဆိုင်းနေပုံရ၏။ တစ်ခဏတာမျှ တွေးတော စဉ်းစားပြီးသည့်နောက် ရန်ကိုင်ကို ကြည့်၍ မေးလိုက်၏ “မင်းဘယ်လောက် စုပ်ယူခဲ့လဲ”

“အကုန်လုံးပဲ”

“အကုန်လုံလား” ရန်ရင်ဟောင် မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူး ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး မယုံကြည်နိုင်သည့် အကြည့်ဖြင့် ရန်ကိုင်အား စိုက်ကြည့် နေခဲ့လေ၏။

“အဲ့လောက်အများကြီးကို ဘယ်လိုတောင် စုပ်ယူလိုက်တာလဲ” ရန်ရင်ဟောင် လုံးဝကို ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်နေခဲ့လေ၏။

သူကိုယ်တိုင်လည်း ဝင်ခဲ့ဖူရား ထိုထဲတွင် မည်ကဲ့သို့သော အခွင့်အရေးနှင့် မည်ကဲ့သို့သော အန္တရာယ်များ ရှိနေသည်ကို သူသိ၏။ သူဝင်သွားခဲ့သည့် အချိန်က သူသည် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၇ ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် ဖြစ်ပေ၏။ သို့သော်ငြား အစွမ်းကုန် ကြိုးစားခဲ့သော်လည်း ရန်မိသားစု ဘိုးဘေးနှစ်ယောက်၏ ဝိဥာဉ်ပုံရိပ်ကိုသာ စုပ်ယူနိုင်ခဲ့၏။

ထိုကဲ့သို့ ဆိုလျှင်ပင် သူစုပ်ယူခဲ့သော ဝိဥာည်ပုံရိပ်များ၏ လက်ကျန် အသိစိတ်ကို ရှင်းထုတ်ဖို့ရာ (၂)နှစ်၊ (၃)နှစ်လောက် အချိန်ယူခဲ့ရ၏။

တကယ်တော့ သူတို့၏ သိုင်းတာအိုအပေါ် ထိုးထွင်းနားလည်မှုများကို စုပ်ယူနေစဉ် အချိန်အတွင်း သူတို့တစ်တွေ ခံစားခဲ့ရသည့် အဆုံးမဲ့သော နှိပ်စက်ညင်းပန်းမှုဒဏ်များ ကဲ့သို့သော ကိုယ်ပိုင်အတွေ့ကြုံများ၊ နာကျင်မှုများ၊ ထိုကဲ့သို့သော အရာများကို ရှင်းထုတ်ပစ်ရပေမည်။ မဟုတ်လျှင် သူတို့၏ စိတ်ကို သက်ရောက်နိုင်ပေ၏။

သူသာ ထပ်မံစုပ်ယူလျှင် သူဆက်တောင့်ခံနိုင်မည် မဟုတ်မှန်း ရန်ရင်ဟောင်သိ၏။ အတင်းအကြပ်သာ ခေါင်းမာမာဖြင့် ဆက်လက် စုပ်ယူမည်ဆိုလျှင် သူကိုယ်တိုင်က အမှိုက်တစ်စ ဖြစ်သွားနိုင်ပေ၏။

သို့သော်ငြား ရန်မိသားစုးဘိုးဘေး အကုန်လုံး၏ ကောင်းကင် စိတ်အာရုံများကို သူစုပ်ယူခဲ့သည်ဟု ရန်ကိုင်က ပြောလာနေခဲ့လေပြီ။

ရန်ရင်ဟောင် မယုံကြည်နိုင်သော်ငြား ယုံကြည်ရပေမည်။

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ထွတ်မြတ်သားရဲလေးကောင် ရုပ်ထုသည် အက်ရာတို့ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့သောကြောင်ပင် ဖြစ်၏။ ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်လာခြင်းသည် ထိုလေဟာနယ် နေရာလွတ်သည် ဆက်လက်၍ မတည်ရှိတော့ဟု ညွှန်းဆိုလိုက်ခြင်း ဖြစ်သလို ရန်မိသားစု ဘိုးဘေးများ၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ အကုန်လုံးသည်လည်း စုပ်ယူခံလိုက်ရပြီဟု ဆိုလိုလိုက်ခြင်း ဖြစ်၏။

ထွတ်မြတ်သားရဲလေးကောင် ရုပ်ထုကို ပြန်လည် ပြင်ဆင်နိုင်မည့် တစ်ခုခုကိုသာ ရှာမတွေ့သရွေ့ ဝိဥာဉ်အုတ်မြစ်ဘုရားကျောင်းသည် ရန်မိသားစုအတွက် ဆက်လက်၍ အသုံးဝင်တော့လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

ရန်ရင်ဟောင် မျက်နှာထက် ရှုပ်ထွေးသည့် အကြည့်တို့ ရှိနေခဲ့၏။ ရန်ကိုင်ကို ကြည့်သည့် သူ့အကြည့်ထဲ လေးစားသည့် အရိပ်အယောင်တို့ ပါဝင်နေခဲ့၏။

ထိုကဲ့သို့သော် အကြည့်မျိုးသည် အကြီးအကဲ တစ်ယောက်မှ လူငယ်မျိုးဆက် ဂျူနီယာတစ်ယောက်အား ထုတ်ဖော်ပြသည့်သည့် အကြည့်မျိုး မဟုတ်သော်လည်း ရန်ရင်ဟောင် အနေဖြင့် ဖုံးကွယ်ဖို့ရာ မတတ်နိုင်ခဲ့ချေ။

သူ့ကျင့်ကြံခြင်းသည် ယခုအချိန်၌ ရန်ကိုင်ထက် မြင့်နေသော်ငြား အချိန်တွေ ကြာလာသည်နှင့် ရန်ကိုင်သည် သူမတက်လှမ်းနိုင်သည့် အဆင့်သို့ ရောက်ရှိသွားပေလိမ့်မည်။ ထိုအခါကျ ရန်ကိုင်သည် ကောင်းကင်တိမ်ယံထက် ရပ်၍ သေမျိုးအားလုံးအာ စီး၍ ကြည့်ပေလိမ့်မည်။

“ရန်မိသားစုရဲ့ အုတ်မြစ်ကို ဖျက်စီးလိုက်မိလို့ တောင်းပန်ပါတယ်။ ဒီအတွက် နောက်ပိုင်းကျ လျော်ကြေးပြန်ပေးပါ့မယ်” ထွတ်မြတ် သားရဲလေးကောင် ရုပ်ထု ပျက်စီးသွားသည်ကို သတိပြုမိသည်နှင့် ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်၍ ပြောလိုက်လေ၏။

“မလိုပါဘူး၊ ဒါက ရန်မိသားစု ခေါင်းဆောင်တွေ အတွက်ပါ” ရန်ရင်ဟောင်က ခေါင်းခါရမ်း၍ ပြန်ပြောလိုက်လေ၏ “မိသားစုခေါင်းဆောင်၊ ရန်မိသားစု ကောင်းကင်ဘုံသို့ ကန်တော့ခြင်း စင်မြင့်မှာ ကျင်းပမယ့် ရာထူးလွှဲပြောင်းခြင်း အခမ်းအနားက အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ။ ကျုပ်တို့အားလုံး မိသားစုခေါင်းဆောင်ကို အစကတည်းက စောင့်နေခဲ့ကြတာပါ”

“အို” ရန်ကိုင် မျက်ခုံးပင့်လိုက်၏။ အချိန်တွေက ပြောင်းလဲသွားကုန်ခဲ့လေပြီ။ ယခင်က စောင့်ခဲ့ရသူသည် သူဖြစ်ခဲ့သော်လည်း ယခုမူ အခြားသူများက သူ့အား စောင့်နေခဲ့ရ၏။ “အဲ့လိုဆိုတော့လည်း သွားကြတာပေါ့။ သူတို့တွေကို အကြာကြီး စောင့်ခိုင်းလို့ မဖြစ်ဘူးလေ”

ရန်ရင်ဟောင် အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ရှေ့ကနေ ဦးဆောင် သွားလိုက်လေ၏။

ဝိဥာဉ်အုတ်မြစ်ဘုရားကျောင်း အပြင်ဘက်…

ရန်ရင်ဖုန်းနှင့် အကြီးအကဲသုံးယောက်တို့ မရှိတော့ချေ။ နတ်ဆိုးအိုကြီး တစ်ယောက်သာ ရှိတော့၏။

ရန်ကိုင် ဘေးကင်းကင်းနှင့် ပြန်ထွက်လာသည်ကို မြင်သည်နှင့် နတ်ဆိုးအိုကြီးက အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြုံးဖြီးလိုက်၏။

ရန်မိသားစုသည်ကောင်း ကောင်းကင်ဘုံကို ပူဇော်ပသနေလေပြီ.

လွန်ခဲ့သော (၂)နှစ်၊ ရန်မိသားစု အမွေခံတိုက်ပွဲ ကျင်းပသည့် အချိန်အခါက ရန်မိသားစု၏ လူငယ်မျိုးဆက် ရှစ်ယောက်သည် အတူတကွ စုဝေး၍ ရန်ရင်ဟောင်၏ မိန့်ခွန်းစကားကို နားထောင်ပြီးနောက် စစ်ပွဲမြို့တော်ဆီသို့ တိမ်သွားမြင်းများစီ၍ ခရီးနှင်ခဲ့ကြလေ၏။

(၂)နှစ်ကြာပြီးသည့်နောက် မိသားစုကြီး(၇)ခုစလုံး စုဝေးကြမည့် ရာထူးလွှဲပြောင်းမည့် အခမ်းအနားကို ထိုနေရာမှာပဲ တစ်ဖန်ပြန်လည် ကျင်းပကြတော့ပေမည်။

ရန်ကိုင် ရောက်သွားသည့်အခါ အားလုံး အဆင်သင့် ဖြစ်နေခဲ့လေပြီ။ “ရန်မိသားစုခေါင်းဆောင် ရောက်ရှိလာပြီ” ဟူသော အော်ဟစ်သံနှင့်အတူ အားလုံး မတ်တပ်ရပ်လိုက်ကြပြီး လေးလေးစားစား နှုတ်ဆက်လိုက်ကြ၏။

ရန်ကိုင်က စင်မြင့်ထက်သို့ ခပ်မြန်မြန် လမ်းလျှောက်သွားလိုက်ပြီး ဘေးပတ်လည်ကို ဝေ့ကြည့်လိုက်၍ ပြောလိုက်၏ “ဂျူနီယာက ရန်မိသားစုခေါင်းဆောင် ဆိုပေမယ့် အခမ်းအနားရဲ့ လုပ်ထုံးလုပ်နည်းတွေကို နားမလည်တဲ့အတွက် ဒီအခမ်းအနားကို ဦးလေးကြီးကပဲ ဦးဆောင် ကျင်းပလိမ့်မယ်”

ဒီရာထူးလွှဲပြောင်းပွဲ အခမ်းအနားကို ရန်ကိုင်အနေဖြင့် တာဝန်ယူ ဆောင်ရွက်ဖို့ရာ မဖြစ်နိုင်ချေ။ ဤအခမ်းနားသည် လူ(၇)ယောက်အတွက် အဓိကအခမ်းအနားကြီး တစ်ခုဖြစ်၏။ သူသာ မည်သည်ကိုမှ နားမလည်၊ မသိပဲ သဘာပတိအဖြစ် ဆောင်ရွက်လျှင် မိမိကိုယ်ကို အရူးလုပ်သလိုသာ ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။

ရန်ရင်ဟောင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်၍ ချက်ချင်းဆိုသလို စင်မြင့်ပေါ် တက်သွားလိုက်၏။

ရန်ရင်ဟောင် မိန့်ခွန်းစပြောသည့်အခါ ရန်ကိုင်က နောက်ဆုတ် နေလိုက်ပြီး ချူရီမန်၊ ကျန်သူများ၏ အခြေအနေကို မေးမြန်းလိုက်၏။

“နင်ဘယ်လို ခံစားရလဲ” ရန်ကိုင်က သူ့ရဲ့နောက်လိုက်များကို ကြည့်၍ အပြုံးလေးဖြင့် မေးလိုက်၏။

“စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်လွန်းတယ်ကွာ” ဟော်ရှင်းချန်က အထင်အမြင် သေးသေးဖြင့် “ဒီသခင်လေး မဟုတ်တဲ့ အခြား တစ်ယောက်က ဟော်မိသား ခေါင်းဆောင် ဖြစ်လာတယ် ဆိုတဲ့ အကြောင်း တွေးလိုက်ရုံနဲ့တင် ငါ့နှလုံးသားလေး ကိုက်ခဲလာရတယ်ကွာ”

“မင်းက အဲ့ရာထူးနဲ့ တကယ်ကို မကိုက်ဘူး” ရန်ကိုင်က ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်လေ၏။

“ရန်ကိုင်၊ ကျေးဇူးပဲ” ချူရီမန်က ရုတ်တရက် ဝင်ပြောလိုက်၏။

“ဘာတွေ လာကျေးဇူးတင်နေတာလဲ” ရန်ကိုင်က ချူရီမန်ကို ခေါင်းလေးစောင့်ကြည့်၍ မေးလိုက်လေ၏။

“တုံးချင်ယောင် ဆောင်မနေနဲ့။ နင့်ဆီ လာပူးပေါင်းတဲ့ အင်အားစုတွေကို လက်ခံလိုက်တာက မိသားစုကြီးရှစ်ခုကို ဖိအားပေးပြီး အညံ့ခံခိုင်းဖို့မှန်း နင်ရောငါရော သိတယ်” ချူရီမန်က ‘ငါသိနေပါတယ်’ ဟူသော အပြုံးလေးနှင့် “အခြားသူတွေ အမြင်မှာတော့ နင်က အင်အား စုဆောင်းနေတယ်ပေါ့။ ဒါပေမယ့် နင်က အခုလိုဖြစ်လာအောင် လုပ်လိုက်တာမှန်း ငါသိတယ်”

ရန်ကိုင် ကြောင်သွားခဲ့ပေမယ့် ပြန်ပြီးတော့ မငြင်းခဲ့ချေ။ “ဒီအတွက် အကြောင်းပြချက် ရှိသေးတယ်”

“ငါက ချူမိသားစုရဲ့ မိသားစုခေါင်းဆောင် ရာထူးကို အမြဲတမ်း ဆက်ခံချင်ခဲ့တာ။ အခု ငါလိုချင်တဲ့ ရည်မှန်းချက်ကို ရရှိခဲ့ပြီလေ။ ဒါကြောင့် ငါနင့်ကို ကျေးဇူးတင်ချင်တာပေါ့” ချူရီမန်က ခံစားချက်တို့ သက်ဝင်နေသည့် မျက်နှာထားလေးဖြင့် “ပြော၊ ကျေးဇူးတင် လက်ဆောင် အဖြစ် ဘာလိုချင်လဲ။ ငါ့ကိုလိုချင်ရင်လည်း ရတယ်နော်”

ဟော်ရှင်းချန်နှင့် ကျန်သူအားလုံး ထိတ်လန့်သွားခဲ့ပြီး ချူရီမန်ကို ထူးထူးဆန်းဆန်း ငေးစိုက်ကြည့်လိုက်၏။

မန်ရှန်းရီမှာ ချောင်းတဟွတ်ဟွတ် ဆိုးတော့လေ၏။ သူ့မျက်နှာ တစ်ခုလုံး ဖြူလျော်နေခဲ့ပြီး အသက်မရှူတမ်း ပြောလိုက်လေ၏ “ချူရီမန်၊ နင်က ချူမိသားစုရဲ့ မိသားစုခေါင်းဆောင် ဖြစ်နေပြီနော်။ လူမြင်ကွင်းမှာ အခုလို စကားမျိုးပြောတာ နင့်အတွက် မကောင်းဘူး။ နင်တို့ ချူမိသားစုရဲ့ ဂုဏ်သတင်းကို ထိခိုက်သွားစေနိုင်တယ်”

“မန်ရှန်းရီ၊ မင်းရဲ့ ဒဏ်ရာ မပျောက်သေးဘူးလား” ယခုကဲ့သို့ ခေါင်းစဉ်ပြောင်းပေးတဲ့ မန်ရှန်းရီကို ရန်ကိုင်က ကျေးဇူးတင်တကြီး ကြည့်လိုက်၏။

မန်ရှန်းရီက ခါးခါးသီးသီး ပြုံလိုက်ပြီး “ဒီတစ်သက် ဒီဒဏ်ရာကို ကုလို့ရမယ်တော့ မထင်ပါဘူးကွာ”

မန်ရှန်းရီသည် အဆိပ်ဘုရင်၏ အဆိပ်ငွေ့နှင့် ယင်တစ္ဆေဘုရင်၏ ယင်စွမ်းအား သက်ရောက်ခြင်း ခံလိုက်ရပြီး အသက်ရှင်လျက် ထွက်ပြေး လွတ်မြောက်ခဲ့သော်ငြား နှစ်ဝက်လောက် အိမ်ရာထဲ လှဲနေခဲ့ရ၏။ ယနေ့ အခမ်းအနားကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် မန်ရှန်းရီသည်လည်း ဤနေရာ၌ ရှိနေလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုံလိုက်ပြီး တစ်ခဏလောက် စဉ်းစားလိုက်ကာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်လေ၏ “ပါးစပ်ဟလိုက်”

“အာ” မန်ရှန်းရီ သင်္ကာမကင်း ဖြစ်သွားခဲ့၏။

ထို့နောက် ရန်ကိုင် သူ့ပါးစပ်ထဲ တစ်ခုခု ပစ်ထည့်လိုက်သည်ကို ခံစားမိလိုက်ပြီး သူလည်း ထိုအရာကို အလိုလို မျိုချမိလိုက်၏။ နွေးထွေးသည့် စွမ်းအင်စီးကြောင်းတစ်ခုသည် သူ့ရင်ဘတ်မှတစ်ဆင့် သူ့ကိုယ်အနှံ့ ပျံ့နှံ့သွားခဲ့ပြီး သူ့တစ်ကိုယ်လုံး အားအင်တို့ ပြည့်ဝလာသလို ခံစားလိုက်ရကာ သူ၏ ဖြူလျော်နေသော မျက်နှာသည်ပင် နှင်းဆီရောင် သန်းလာခဲ့လေ၏။

မန်ရှန်းရီ မျက်နှာထက် အပြုံးပန်းတို့ ပွင့်လန်းဖြာဝေသွားခဲ့ပြီး လက်သီးဆုပ်ကာ “ညီအစ်ကိုရန်ကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”

ရန်ကိုင်က ပြုံးကာ ခေါင်းသာ ခါရမ်းလိုက်ပြီး ပြန်လည် ပြောဆိုခြင်း မပြုခဲ့ချေ။

ထိုအချိန်မှာပဲ ရန်ရင်ဟောင်လည်း မိန့်ခွန်း ပြောကြားပြီးသွားခဲ့ကာ အော်ပြောလိုက်၏ “အခမ်းအနားကို ကျုပ်ကိုယ်တိုင် သဘာပတိအဖြစ် ဆောင်ရွက်မယ်။ စလိုက်တော့”

ဆိုင်းသံဗုံသံတို့ ခြိမ့်ခြိမ့်ညံသွားခဲ့ပြီး သီးချင်းသံတို့ ပျံ့လွင့်လာခဲ့လေသည်။

ရန်ကိုင် နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းအစုံသည် ထူးဆန်းသည့် အပြုံးတစ်ခု အဖြစ်သို့ ကွေးတက်သွားခဲ့ပြီး တောင်ဘက် ကောင်းကင်ယံရှိရာ အရပ်ဆီ လှမ်း၍ မော့ကြည့်လိုက်လေ၏။

ဆိုင်းသံဗုံသံတို့နှင့်အတူ တောင်ဘက်အရပ်ဆီမှ ပုံရိပ်အချို့သည် သူတို့ဆီသို့ လျင်မြန်စွာ ချဉ်းကပ်လာခဲ့နေခဲ့ပြီး အားလုံး၏ စိတ်ထဲ တုန်လှုပ်ချောက်ချားမှုတို့ ပျံ့နှံ့လာခဲ့လေ၏။

“ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ” ချူရီမန်က ရန်ကိုင်ဘေးတွင် ရပ်လျက် တောင်းအရပ်ဆီသို့ ငေးကြည့်နေခဲ့၏။

“သူတို့လာခဲ့ပြီ” ရန်ကိုင်က အေးစက်စက်ဖြင့် နှာခေါင်း ရှုံ့လိုက်လေ၏။

ဗုံသံတို့ ဆက်လက် မည်ဟည်းနေခဲ့သော်လည်း မိသားစုကြီး ရှစ်ခုမှ လက်ရွေးစင်များကမူ ဖြစ်လာတော့မည် တိုက်ပွဲအတွက် အားအင် စုဆောင်းထားကြလေ၏။ အားလုံး၏ မျက်နှာထက် တိုက်ခိုက်လိုစိတ် တို့ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့လေ၏။

တောင်အရပ်ဆီမှ လူများသည် ဤနေရာရှိ လူများကို မကြောက်သည့် အလား လျင်မြန်စွာ ပျံသန်းမြဲ ပျံသန်းနေခဲ့၏။

ဝိဥာဉ်အုတ်မြစ် ဘုရားကျောင်းတွင် ရှိကတည်းမှပင် ယခုကဲ့သို့ ဖြစ်လာမည်ဟု မျှော်မှန်းထားခြင်း ဖြစ်၏။

ရာထူးလွှဲပြောင်း အခမ်းအနားသည် ဟန်ပြသာ ဖြစ်ချေ၏။ တကယ့် ရာထူးလွှဲပြောင်းပွဲကို မနေ့ညကတည်းကပင် တိတ်တဆိတ် ကျင်းပ ပြီးစီးသွားခဲ့ပြီဖြစ်၏။

တစ်နည်းဆိုရသော် ချူရီမန်နှင့် ကျန်သူများသည် သူတို့ မိသားစု အသီးသီး၏ မိသားစုခေါင်းဆောင်များ ဖြစ်နေခဲ့ကြလေပြီ။

လူငယ်မျိုးဆက်များသည် မိသားစုကြီးရှစ်ခု၏ ခေါင်းဆောင်များ ဖြစ်လာပြီဖြစ်ရာ ရန်ကိုင်နှင့် တရာဝင်မဟာမိတ်ဖွဲ့ခြင်းကို ပြီးစီးသွားပြီ ဖြစ်ကြောင်း ကိုယ်စားပြုလိုက်သည်နှင့် အတူတူပင်ဖြစ်၏။ တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေသာ ယခု မလှုပ်ရှားလျှင် ယနေ့ အခမ်းအနား ပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်သည် ဗဟိုမြို့တော်၏ လက်ရွေးစင် တပ်သားများကို ဦးဆောင်၍ တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေဆီ ချီတက်ပေလိမ့်မည်။

လက်ဦးမှု ရယူခြင်းသည် အမြဲလိုလို အသာရ၏။ ၎င်းသည် လူတိုင်း သိသည့်အချက်ပင် ဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့် ဤအခမ်းအနားသည် ထောင်ချောက်တစ်ခုဖြစ်ကြောင်း ရန်ပိုင် သိသော်ငြား သူ့အနေနဲ့ မလှုပ်ရှား၍ မရချေ။

တစ်ခဏအတွင်းမှာပင် မိစ္ဆာဘုရင်ခြောက်ယောက် အားလုံးရှေ့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ ထိုခြောက်ယောက်သည် ဆဠဂံပုံစံဖြင့် လေထဲတွင် ဝဲနေခဲ့၏။ အားလုံး မျက်နှာထက် လှောင်ရိပ်တို့ သန်းနေခဲ့ပြီး တစ္ဆေဘုရင်နှင့် အဆိပ်ဘုရင်တို့ဆီမှ ဝါးလုံးကွဲ ရယ်မောသံတို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေ၏။ သူတို့၏ ရယ်သံကြောင့် အဆင့်နိမ့် ကျင့်ကြံသူများ၏ သွေးနှင့်အစစ်အမှန်ချီတို့ ကသောင်းကနင်း ဖြစ်သွားခဲ့ရ၏။

“မိစ္ဆာဘုရင်ခြောက်ပါးလား” ရန်ရင်ဟောင်က ထိုခြောက်ယောက်ကို မုန်းမုန်းတီးတီးဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်သလို ကျန်သူအားလုံးသည်လည်း ထိုခြောက်ယောက်အား မုန်းတီးစိတ် အပြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေကြ၏။

ယင်တစ္ဆေဘုရင်လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားသည့် လူနှစ်ယောက်အား ရီကွမ်းရန်နှင့် ခန်ရူတို့ လှမ်းကြည့်လိုက်၏။

ထိုနှစ်ယောက်သည် လွန်ခဲ့သော နှစ်ဝက်တုန်းက ဖမ်းဆီးသွားခြင်း ခံခဲ့ရသည့် ရီရှင်းရို့နှင့် ခန်ကျန်းတို့ပဲ ဖြစ်ပေသည်။

ယခုအချိန်၌ ထိုနှစ်ယောက်၏ အဝတ်အစားများသည် စုတ်ပြဲ၊ စုတ်ပြတ် နေခဲ့ပြီး သူတို့၏ အစစ်အမှန်ချီသည်လည်း လုံးဝကို ပျောက်ကွယ် သွားခဲ့လေပြီ။ နှစ်ယောက်စလုံးသည် သာမန်လူနှင့် မခြားတော့ချေ။

လွန်ခဲ့သော နှစ်ဝက်အတွင်း ထိုနှစ်ယောက်သည် လူမဆန်သော နှိပ်စက်ညင်းပန်းမှုဒဏ်ရာကို ခံစားခဲ့ရသည့်ပုံပင်။

သူ့လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားသော လူနှစ်ယောက်အား ငေးကြည့်နေသည့် အကြည့်များကို ခံစားမိသည်နှင့် ယင်တစ္ဆေဘုရင်က အော်ဟစ်ရယ်မောလိုက်ပြီး “မိသားစုကြီးရှစ်ခုရဲ့ ခေါင်းဆောင်ရာထူး လွှဲပြောင်းပွဲပါလား၊ ဒီလောကကြီးမှာ အကြီးအကျယ် အခမ်းနားဆုံး ပွဲလို့ ပြောရင်တောင် မှားမှာမဟုတ်တဲ့ ပွဲပါလား။ အရှင်သခင်က မင်းတို့ဆီ လက်ဆောင် ပို့ပေးလိုက်တာ။ အားလုံး ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်နဲ့ လက်ခံလိုက်ကြနော်”

ပြောပြီးသည်နှင့် ရီရှင်းရို့နှင့် ခန်းကျန်းကို အောက်သို့ လွင့်ပစ်ချ ပေးလိုက်၏။

ရီကွမ်းရန်နှင့် ခန်ရူတို့သည် ပြိုင်တူအော်ဟစ်၍ ရီရှင်းရို့နှင့် ခန်ကျန်းတို့အား ပြေးဖမ်းလိုက်ကြ၏။

“မလုပ်နဲ့” ရန်ရင်ဟောင်က လှမ်းအော်ပြောလိုက်၏။

တစ္ဆေဘုရင်သည် လွန်စွာကိုမှ ကောက်ကျစ်ဥာဏ်များသူ ဖြစ်ရာ ထိုနှစ်ယောက်က ဤအတိုင်း ပြန်ပေးလိုက်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ထိုနှစ်ယောက်၏ ခန္ဓာကိုယ်အား သူတစ်ခုခု ထုပ်ထားတာပဲ ဖြစ်ရပေမည်။

သို့သော်ငြား ရီရှင်းရို့နှင့် ခန်ကျန်းအား ရီကွမ်းရန်နှင့် ခန်ရူတို့ ဖမ်းမိလိုက်သည့်အချိန်၌ ဘာဆိုဘာမျှ ဖြစ်မလာခဲ့ချေ။ နှစ်ယောက် စလုံးသည် သူတို့၏ ဝိဥာဉ်ကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရသည့်အလား မှိုင်းတိုင်းတိုင်းနှင့် ရှိနေခဲ့၏။ သူတို့ဆီမှ မည်သည့် ယွမ်ချီကိုမှ မခံစားရတော့ချေ။ နှစ်ယောက်စလုံးသည် အသက်ရှူနေသော အလာင်းကောင်းများနှင့်ပင် တူနေသေး၏။

ရီကွမ်းရန်နှင့် ခန်ရူတို့သည် ထိုနှစ်ယောက်အား အသေအချာ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သော်လည်း ပုံမှန်မဟုတ်သော တစ်ခုတစ်လေကိုမှ မတွေ့ခဲ့ပေ။ သို့သော်ငြား သတိမမဲ့ရဲ။ ထိုနှစ်ယောက်အား သူတို့၏ မိသားစု အသီးသီးဆီ ပြန်ပေးလိုက်၍ “သူတို့နှစ်ယောက်ကို အခြားတစ်နေရာဆီ ခေါ်သွားပြီး ပိတ်ထားလိုက်”

ပြောပြီးသည်နှင့် မိစ္ဆာဘုရင်ခြောက်ပါးအား မော့ကြည့်လိုက်၏။

“ရီမိသားစုခေါင်းဆောင်နဲ့ ခန်မိသားစုခေါင်းဆောင်တို့က တကယ်ကို သတိရှိတဲ့ လူတွေပါပဲလား” တစ္ဆေဘုရင်က လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် ထေ့ငေါ့ ပြောဆိုလိုက်၏။

“သောက်ပိုတွေ လာပြောမနေနဲ့။ မင်းတို့က ဒီနေရာဆီလာပြီး လူလုံးထွက်ပြရဲမှတော့ ငါတို့ကလည်း ကောင်းကာင်းကြီး ကြိုဆိုပေးလိုက်ရတာပေါ့” ရီကွမ်းရမ်က အော်ဟစ်ပြောဆိုလိုက်၏။

မိစ္ဆာဘုရင်ခြောက်ပါးရှေ့ ပုံရိပ်တစ်ခု ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။

ထိုလူ မည်သူဆိုသည်ကို သိပြီးသည်နျင့် အားလုံး သွေးဆုတ်ဖြူလျော် သွားခဲ့လေ၏။

မိစ္ဆာအရှင်သခင် ရန်ပိုင်…

================================

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ-Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little Devil
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အပိုင်း(၅90) တိုက်ကြ…
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

သူမည်ကဲ့သို့ ပေါ်လာသည်ကို မည်သူမှ မသိခဲ့ကြ။ သူရှိနေခဲ့လျှင်ပင် သူ့ဘာသာသူ ကိုယ်ထင်ပြဖို့ရာ မဆုံးဖြတ်သရွေ့ မည်သူကမှ သူ၏ တည်ရှိမှုအား ရှာတွေ့နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်။

“မင်းတို့ မိသားစုခေါင်းဆောင်ကြီး နှစ်ယောက်က တကယ်ကို ဖြောင့်မတ်မှန်ကန်တာပဲ။ ငါဒီနေ့ တိုက်ခိုက်ဖို့အတွက် လာခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး” ရန်ပိုင်က လူအုပ်ကြီး ဝေ့ကြည့်၍ ပြောလိုက်၏။

“တိုက်ခိုက်ဖို့ မဟုတ်ဘူးလား” ရန်ရင်ဟောင်က အေးစက်စက် လေသံဖြင့် “ကဲ ဒါဆိုရင် နတ်ဆိုးအရှင်သခင်နဲ့ မိစ္ဆာဘုရင်ခြောက်ပါး ကြွရောက်လာရတဲ့ အကြောင်းအရင်းလေး ဆိုစမ်းပါဦး”

ရန်ပိုင်က ပြန်ပြောလိုက်၏ “စကားပြောဖို့လေ”

“စကားပြောဖို့လား” အားလုံး၏ အမူအရာ ထူးဆန်းသွားခဲ့လေ၏။ ရန်ပိုင်ပါးစပ်မှ ထိုကဲ့သို့သော စကားလုံးများ ထွက်လာလိမ့်မယ်လို့ သူတို့ထဲ မည်သူမှ ထင်မှတ်မထားခဲ့ချေ။

သို့သော်ငြား ရန်ပိုင်က သူတို့၏ ကိုးယိုးကားယား မျက်နှာ အမူအရာများကို လျစ်လျူရှု၍ ရန်ကိုင်အပေါ်မှာသာ အာရုံစိုက်လိုက်၏။ ရန်ကိုင်အား သေချာစစ်ဆေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူ့မျက်ဝန်းထဲ လေးနက်တည်ကြည်သည့် အရိပ်အယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့ပြီး အလျင်အမြန်ပဲ လှမ်းခေါ်လိုက်၏ “ဂိုဏ်တူတူလေး၊ ငါတို့မတွေရတာတောင် တော်တော်လေး ကြာသွားခဲ့ပြီနော်”

“ဂိုဏ်းတူဦလေး၊ ကျုပ်တို့ မတွေ့ခဲ့တဲ့ နောက်ပိုင်း ကောင်းကောင်း မွန်မွန်နဲ့ ရှိနေလိမ့်မယ်လို့ ကျုပ်မျှော်လင့်ပါတယ်”

ရန်ပိုင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်၍ “မင်းရဲ့ ဂိုဏ်းတူဦးလေးက မင်းကို အထင်သေးမိသွားတာပဲ။ တစ်နေ့ကျ မင်းက ငါ့ရဲ့ အကြီးမားဆုံး ရန်သူ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ ငါဘယ်တုန်းကမှ မမျှော်လင့်ထားခဲ့ဘူး။ ဒီနေ့လိုမျိုး ဖြစ်မြောက်အောင် လုပ်ဖို့အတွက် ဂိုဏ်းတူတူလေး တော်တော့်ကို ကြိုးစားအားထုတ်ခဲ့တာပဲ”

“ဂိုဏ်းတူဦးလေးက ကျုပ်ကို အထင်တွေ ဇွတ်ကြီးနေတာပဲ။ သူရဲကောင်းတွေဆိုတာ ဘေးအန္တရာယ်တွေ ကြုံတွေ့တဲ့အချိန်မှ ထွက်ပေါ်လာလေ့ရှိတာလေ။ ဂိုဏ်းတူတူလေးကသာ ကျုပ်ရဲ့ စွမ်းရည်တွေကို ပြသခွင့်ရအောင် လုပ်ပေးတဲ့ ဂိုဏ်းတူဦးလေးကို ကျေးဇူးတင်သင့်တာ”

“ငါတို့အားလုံးက မိသားစုတစ်ခုတည်းပဲလေ။ အခုလိုမျိုး ကျေးဇူးတင်စရာ မလိုပါဘူး” ပါးစပ်က ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး ပြောနေသော်ငြား မျက်နှာကမူ တိမ်ညိုတိမ်မည်းတို့ဖြင့် မှိုင်ညို့အုံ့ဆိုင်း နေခဲ့လေ၏။ သူ၏ နည်းလမ်းနှင့် တွက်ချက်မှုများသည် ကောင်းမွန် ခဲ့သော်ငြား ယခုတစ်ကြိမ်တော့ မှားယွင်း တွက်ချက်မိသွားခဲ့လေ၏။ ရန်ကိုင်လို လူငယ်လေးတစ်ယောက်က လေ၊မိုးကို ဆင့်ခေါ်နိုင်တဲ့အထိ အစွမ်းထက်လာပြီး သူကိုယ်တိုင် ထွက်ပေါ်လာရတဲ့အထိ တွန်းအား ပေးနိုင်လိမ့်မည်ဟု သူတကယ်ကို မထင်ထားခဲ့ချေ။

“ဂိုဏ်းတူတူလေး၊ ဒီနေ့၊ ဂိုဏ်းတူဦးလေးက မင်းနဲ့ စကားပြောချင်တယ်” ရန်ပိုင် အမူအရာ လေးနက်သွားခဲ့ပြီး “မင်းစုဆောင်းထားတဲ့ အင်အားစုတွေရဲ့ ခွန်အားက ငါတို့ ထွတ်မြတ် နယ်မြေထက် ကျော်လွန်တယ် ဆိုပေမယ့် တကယ်တမ်းသာ တိုက်ခိုက် ကြမယ်ဆိုရင် လူဘယ်လောက်များများ သေကြေမလဲဆိုတာ မင်းသိလား။ ဒီနေ့ ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်းနဲ့ ဖြေရှင်းကြရင် မကောင်းဘူးလား”

“ကောင်းတယ်လေ” ရန်ကိုင်က ထပ်ခါထပ်ခါ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “ဂိုဏ်းတူဦးလေးက ငြိမ်းချမ်းရေး ယူချင်မှတော့ ဂိုဏ်းတူတူလေးက သဘောမတူပဲ ဘယ်နေလို့ ဖြစ်ပါ့မလဲ။ ဂိုဏ်းတူဦးလေးလို ပညာရှင် တစ်ယောက်နဲ့ ဂိုဏ်းတူတူလေးလည်း ရန်သူတွေ ဖြစ်မလာချင်ပါဘူး”

“ဂိုဏ်းတူတူလေးက တကယ်ကို တွေးတတ်တာပဲ” ရန်ပိုင်က ရယ်မောလိုက်၏။

ရုတ်တရက် ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ အေးစက်သွားခဲ့ပြီး ဆက်ပြောလိုက်၏ “ဒါပေမယ့် စကားမပြောခင် ဂိုဏ်းတူဦးလေးရဲ့ ဦးခေါင်းကို ကျုပ်ဆီ အရင်ပေးလို့ရမလား။ ဆရာဖိုးဖိုးနဲ့ ကျုပ်အဖေက ဂိုဏ်းတူဦးလေးရဲ့ ဦးခေါင်းကို တော်‌တော်လေး စိတ်ဝင်စားနေတာ”

“ရိုင်းလိုက်တာ” တိုက်တန်ခွန်အားဘုရင်က အော်ဟစ်လိုက်၍ “မင်းလို ခွေးသူတောင်းစား ကောင်စုတ်ကများ…”

သူပြောလို့ မပြီးသေးခင်မှာပဲ ရန်ပိုင်က သူ့လက်ကို မြှောက်၍ တားလိုက်၏။

ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလျက် ရန်ပိုင်က သက်ပြင်းချ၍ ပြောလိုက်လေ၏ “ဂိုဏ်းတူတူလေးက ငါနဲ့ ရန်သူဖြစ်ဖို့ လုံးဝကို စိတ်ပိုင်းဖြတ်းထားတဲ့ပုံပဲ”

သူ့အမူအရာက ရန်ကိုင်၏ ဆုံးဖြတ်ချက်ကြောင့် တော်တော်လေး နောင်တရ၊ ဝမ်းနည်းနေသည့် ပုံပင်။

“ဂိုဏ်းတူတူလေး၊ မင်းရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကြောင့် မရေမတွက်နိုင်တဲ့ လူဘယ်လောက်များများ သေကြေပျက်စီးရမလဲ ဆိုတာကို မင်းသိလား။ သေသေချာချာ တွေးဖို့ ငါမင်းကို အကြံပေးချင်တယ်” ရန်ပိုင်က နောက်ဆုံး အကြိမ်အဖြစ် ထပ်ပြောလိုက်၏။

“ကျုပ်ကို အဲ့မေးခွန်း လာမမေးသင့်ဘူး။ မိသားစုကြီး ရှစ်ခုက လူတွေကို သွားမေးသင့်တယ်။ သူတို့သာ ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်းနဲ့ ဖြေရှင်းချင်တယ် ဆိုရင် ကျုပ်ဘက်ကလည်း ဘာမှ ကန့်ကွက်စရာ မရှိဘူး” ရန်ကိုင်က‌ အေးစက်စက် လေသံဖြင့် ပြန်အော်ပြောလိုက်လေ၏။

ရန်ပိုင်က သက်ပြင်းအရှည်ကြီး ချလိုက်ပြီး “အဲ့လိုဆိမှတော့ ထပ်ပြီး ပြောနေစရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့”

ပြောပြီးသည်နှင့် နှစ်ဖက်အဖွဲ့ကြားမှ အခြေအနေ ရုတ်တရက် တင်းမာလာခဲ့လေ၏။

ရန်ကိုင်က ရန်ပိုင်ကို စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်လျက် အော်ဟစ် အမိန့်ပေးလိုက်၏ “တိုက်ကြ”

မိသားစုကြီးရှစ်ခုမှ ပညာရှင်များ ပြေးထွက်သွားခဲ့ကြပြီး လူအုပ်ကြီးထဲ ပုန်းအောင်းနေသည့် ရန်ကိုင်စံအိမ်မှ ပညာရှင်များလည်း လှုပ်ရှားလိုက်ကြလေ၏။ သွေးစစ်သည်တော်(၁၃)ယောက်၊ လူစီ၊ လီယွမ်ချွန်၊ လင်းတိုင်ရှုနှင့် ရန်ကိုင်စံအိမ်ဆီသို့ လာရောက်ခိုလှုံခဲ့သည့် မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင် (၁၀)ယောက်တို့သည့် မိစ္ဆာဘုရင်(၆)ပါးအား ဝိုင်းလိုက်ကြလေ၏။

ညစ်ကျယ်ကျယ် ပြုံးလျက် အဆိပ်ဘုရင်က အဆိပ်တိမ်တိုက် တစ်ခုကို ထုတ်လွှတ်၍ ဧရိယာတစ်ခုလုံးကို လွှမ်းခြုံလိုက်လေ၏။

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ရာပေါင်းများစွာသော စိတ်ဝိဥာဉ်တို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ဗဟိုမြို့တော်မှ အင်အားစုများဆီသို့ ပြေးဝင် သွားခဲ့ကြလေ၏။

အလင်းအရိပ်ဘုရင်သည် လျှပ်စီးတန်းတစ်ခုအသွင် ပြောင်းလျက် တိုက်ပွဲကွင်းပြင်ထဲ ရိပ်ခရဲ၊ လက်ခနဲဖြင့် လှုပ်ရှားနေခဲ့၏။ မည်သူမှ သူ၏ လှုပ်ရှားမှုအား မခန့်မှန်းနိုင်ခဲ့။ အရိပ်တစ်ခုသာ သူ့နောက်သို့ ထပ်ကြပ်မခွါ လိုက်ပါနိုင်နေခဲ့၏။

ထိုအရိပ်သည် ရင်းဂျုပင် ဖြစ်သည်။

မသေမျိုးအဆင့်သို့ ချိုးဖျက်သွားသော ရင်းဂျုသည် အလင်းအရိပ် ဘုရင်လောက် မမြန်သော်ငြား သူ၏ လှုပ်ရှားမှုများကို ကန့်သတ်ဖို့ရာ ပြဿနာမရှိချေ။

တိုက်တန်ခွန်းအားဘုရင်သည် မြေကမ္ဘာတစ်ခုလုံးက တုန်ခါ သွားစေနိုင်သည့် အော်ဟစ်သံကို ပြုလျက် လက်သီးပေါင်း မြောက်များစွာကို တစ်ချက်ပြီးတစ်ချက် ပစ်လွှတ်နေခဲ့၏။ သူ့လှုပ်ရှားမှုထဲ မည်သည့် အလှကွက်မှ ပါဝင်မနေချေ။ လွန်စွာကိုမှ ရိုးရှင်းသည့် လက်သီးကွက်များပင် ဖြစ်၏။ သူ့၏ လက်သီးချက်ကြောင့် ရန်မိသားစု၏ ယဇ်ပူဇော်စင်မြင့် ဖုန်မှုန့်အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရ၏။

မိုးကြိုးသားရဲဘုရင်သည် ထူးထူးဆန်းဆန်း အော်ြမည်လျက် အနီးအနားတွင် ရှိနေသော အဆင့်၅၊ အဆင့်၆ မိစ္ဆာသားရဲများနှင့် အဆင့်၇ ပင့်ကူမိစ္ဆာသားရဲအား ဆင့်ခေါ်လိုက်လေ၏။

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေမှ ကျင့်ကြံသူများသည် ပျံသန်းသူက ပျံသန်း၊ မိစ္ဆာသားရဲကို စီးသူက စီးလျက် ဗဟိုမြို့တော်မှ ကျင့်ကြံသူများဆီ တစ်ဟုန်ထိုး ပြေးဝင်သွားခဲ့ကြလေ၏။

မိစ္ဆာဘုရင် ခြောက်ပါးမှ ငါးပါးစလုံး အားကုန်သုံးကာ စတင် တိုက်ခိုက်နေခဲ့ကြလေပြီ။

ရှန်ချင်းလော့ တစ်ယောက်သည်သာ တုန့်ဆိုင်းနေခဲ့၏။ ရှုပ်ထွေးသော ခံစားချက်တို့ဖြင့် ပြည့်နေသည့် မျက်နှာအမူအရာဖြင့် အဝေးတစ်နေရာဆီ ဆုတ်ခွါနေလိုက်ပြီး သာမန်ကာလျှံကာ လက်ဝါးချက်လေးများကိုသာ ထုတ်လွှတ်တိုက်ခိုက်နေခဲ့၏။

ဤတိုက်ပွဲကို မတိုက်ခိုက်ချင်သော်လည်း ရန်ပိုင် ရှိနေသေည့် အတွက်ကြောင့် မတိုက်ပဲ နေ၍ မရချေ။

“တပည့်မိုက်၊ ဒီနေ့က မင်းရဲ့ သေနေ့ပဲ” လင်းတိုင်ရှူသည် ရန်ပိုင်ဆီ ပြေးဝင်သွား၍ မိသားစုကြီးရှစ်ခုမှ မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင်များနှင့် ပူးပေါင်းကာ ရန်ပိုင်ကို တိုက်ခိုက်လိုက်၏။

“လေးစားရတဲ့ ဆရာပါလား…” ရန်ပိုင်သည် လင်းတိုင်ရှုအား သနားစဖွယ် အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီး ထိပ်တိုက် ရင်ဆိုင်ခြင်း မပြုခဲ့ချေ။ အဲ့အစား အဝေးတစ်နေရာဆီ ပျံသန်းသွားလိုက်ပြီး မျက်တောင် တစ်ခတ်အတွင်းမှာပင် အားလုံး၏ မြင်ကွင်းမှ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေ၏။

သူဘာကြံနေလဲ ဆိုသည်ကို မည်သူမှ မသိကြ။

တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေနှင့် ဗဟိုမြို့တော်ကြားမှ မဟာတိုက်ပွဲကြီး စတင်ခဲ့လေပြီ။

ဗဟိုမြို့တော်မှ မိသားစုကြီးရှစ်ခု၊ ရန်ကိုင်၏ စံအိမ်နှင့် တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေသည် ဤတိုက်ပွဲအတွက် သူတို့တွင် ရှိသမျှ စွမ်းအား အကုန်အစင် နီးပါးကို အသုံးချခဲ့ကြ၏။

လက်နက်နှင့် သိုင်းပညာရပ်များမှ ထွက်ပေါ်လာသော စွမ်းအင်လှိုင်းများကြောင့် တိုက်ပွဲကွင်းပြင်တစ်ဝိုက်ရှိ မိုးမြေစွမ်းအင်များ ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေခဲ့ရလေ၏။

မိသားစုကြီး(၇)ခု၏ ခေါင်းဆောင်သစ်များသည် တိုက်ပွဲတွင် ဝင်ပါချင်သော်ငြား နောက်ချန်နေရစ်ရုံမှ လွဲ၍ ရွေးချယ်စရာ မရှိခဲ့။ အခြေအနေသည် မသေချာသေးသရွေ့ မိသားစုက ထိုလူများကို တိုက်ပွဲထဲ ဝင်ပါခွင့်ပြုလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

ရန်ကိုင် တစ်ယောက်သည်သာ နတ်ဆိုးအိုကြီးနှင့်အတူ တိုက်ပွဲ ကွင်းပြင်ထဲ ရွေ့လျား လှုပ်ရှားနေခဲ့သည်။

သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲမှ ရွှေရောင်မျက်လုံးသည် စုပ်အားတစ်ခုကို ထုတ်လွှတ်၍ မီတာ(၁၀၀)အတွင်း၌ ရှိသော သေဆုံးသွားသည့် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်ကျင့်ကြံသူများ၏ စိတ်စွမ်းအင်များကို စုပ်ယူနေခဲ့သည်။

ရန်ကိုင်သည် မည်သည့် မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင်များကိုမှ သွားပြဿနာမရှာခဲ့။ သူ၏ ပစ်မှတ်သည် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့် ကျင့်ကြံသူများသာ ဖြစ်ချေ၏။

နတ်ဆိုးအိုကြီး မလှုပ်ရှားလျှင်ပင် ရန်ကိုင်ကို မည်သူမှ မရပ်တန့်နိုင်ချေ။ မည်သည့် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့် ပညာရှင်မှ ရန်ကိုင်၏ ပြိုင်ဘက် မဖြစ်နိုင်ခဲ့ပေ။

တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေတွင် မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင်ဒါဇင်ကျော်သာ ရှိ၏။ ထိုအရေအတွက်သည် မိသားစုကြီးရှစ်ခုတွင် ရှိသော မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင် စုစုပေါင်း၏ ငါးပုံတစ်ပုံထက်ပင် နည်းနေသေး၏။

ရန်ရင်ဟောင် ခန့်မှန်းခဲ့သည်မှာ မှန်ပေ၏။ ရန်ကိုင်သည်သာ မိသားစုကြီး ရှစ်ခုနှင့်ပူးပေါင်းလိုက်သရွေ့ တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေကို အနိုင်ဖို့ ဆိုသည်မှာ ခက်ခဲသော ပြဿနာတစ်ခု မဟုတ်ချေ။

တိုက်ပွဲသည် နေ့လယ်ပိုင်းတွင် စခဲ့ပြီး နောက်တစ် မနက်ခင်းပိုင်း အထိ ဆက်လက် ဖြစ်ပွါးနေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်နှင့် မိသားစုကြီးရှစ်ခုဘက်မှ အင်အားစုများစွာ အထိအခိုက်၊ အကျအဆုံး များပြားခဲ့သော်လည်း တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေမှ ပညာရှင်အားလုံးနီးပါး သေကြေခဲ့ကြရ၏။

ဤတိုက်ပွဲပြီးသည့်နောက် တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေအတွက် နလန်ပြန်ထူနိုင်ဖို့ရာ မဖြစ်နိုင်တော့ချေ။ မျှော်လင့်ချက်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရာ မိသားစုကြီးရှစ်ခုနှင့် တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေမှ အင်အားစုများသည် တိုက်ခိုက်ရာ၌ ပိုမိုကြမ်းတမ်းလာခဲ့ကြကာ တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေမှ အင်အားစုများကမူ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် သေကြေနေခဲ့ကြရလေ၏။

မိသားစုကြီးရှစ်ခုမှ ပညာရှင်တစ်သိုက်နှင့် တိုက်ခိုက်နေစဉ် ဆန်းကြယ်သည့် အရှိန်အဝါတစ်ခုက သူမနား ရုတ်တရက် ချဉ်းကပ် လာနေသည်ကို ရှန်ချင်းလော့ ခံစားလိုက်ရ၏။ သူမ၏ နှလုံးသားလေး တင်းကြပ်သွားခဲ့ပြီး ရန်ပိုင် သူမရှေ့ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။

“ချင်းလော့၊ ငါနဲ့လိုက်ခဲ့” ရန်ပိုင်က တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် အမိန့်ပေးလိုက်ပြီး သာမန်ကာလျှံကာ လက်ဝါးချက်နှစ်ချက် ရိုက်ထုတ်လိုက်၏။

မသေမျိုးတတိယအဆင့်သို့ ရောက်နေသည့် ရန်ပိုင်၏ လက်ဝါးချက်ကို ထိုပညာရှင်များ အနေဖြင့် မည်ကဲ့သို့ ခုခံနိုင်မည်နည်း။ အကုန်လုံး ကြိုးပြတ်သွားသည့် စွန်ပမာ သွေးအန်လျက် လွင့်ပျံထွက်သွား ခဲ့ကြရလေ၏။

ရှန်ချင်းလော့ မှင်သက်သွားခဲ့သော်ငြား အလျင်အမြန် ခေါင်းပြန်ညိတ်ပြလိုက်၏။ ရန်ပိုင်က ရှေ့ကသွားနေစဉ် သူမက နောက်ကနေ လိုက်သွားခဲ့၏။

ရန်ပိုင်က သူ၏လက်ကို ဝှေ့ရမ်း၍ ရန်ပိုင်နှင့် ရှန်ချင်းလော့တို့၏ အရှိန်အဝါကို သီးခြားခွဲထုတ်ထားလိုက်၏။ ထို့နောက် ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့် အောက်ဘက်ရှိ တိုက်ပွဲကွင်းပြင်ကို ဝေ့ကြည့်လိုက်၏။ ဝင်ပါဖို့ နည်းနည်းမျှပင် စိတ်မကူးထားသည့်ပုံပင်။

“အရှင်သခင်က ဘာများ လုပ်ချင်လို့လဲ” ရှန်ချင်းလော့က ရန်ပိုင်ကို တစ်ခဏကြာသည်အထိ တိတ်ဆိတ်စွာ ငေးကြည့်နေခဲ့သော်လည်း ရန်ပိုင်က စကားစမလာခဲ့ရာ သူမကပင် ရဲဆေးတင်၍ စမေးလိုက်၏။

“ငါ့လုပ်ချင်တာလား” ရန်ပိုင်က သူမဆီ ပြန်ကြည့်လိုက်၏။

“ကျွန်မတို့ ထွတ်မြတ်နယ်မြေက တပည့်ပေါင်း မြောက်မြားစွာ သေကြေခဲ့ရသလို မိစ္ဆာဘုရင်ငါးပါးရဲ့ အခြေအနေကလည်း သိပ်မဟန်တော့ဘူး။ အရှင်သခင် သူတို့ကို မကယ်ဘူးလား”

“ဘာလို့ ကယ်ရာမှာလဲ” ရန်ကိုင်က အသာအယာ ပြုံးလိုက်၍ “သူတို့ သေသေရှင်ရှင်၊ ငါ့အတွက် အရေးကြီးတာမှ မဟုတ်တာ”

“ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ၊ ဆာနတ်ဆိုးအရှင်သခင်က ထွတ်မြတ်နယ်မြေက လူတွေကို ပွန်းရုပ်တွေအဖြစ်ပဲ မြင်တာပဲ” ရှန်ချင်းလော့၏ လှပသော မျက်ဝန်းအစုံထဲ ရှုပ်ထွေးသည် အကြည့်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့ပြီး “ဆာနတ်ဆိုးအရှင်သခင်က ထွတ်မြတ်နယ်မြေ၏ ရှင်သန်ရေးကို တစ်ခါမှ ဂရုမစိုက်ခဲ့ဘူး။ တစ္ဆေဘုရင်နဲ့ ကျန်တဲ့လူတွေက အရှင်သခင်ရဲ့ ဦးဆောင်မှုနဲ့ဆိုရင် မိသားစုကြီးရှစ်ခုကို ချေမှုန်းပြီး ဒီလောကကြီးရဲ့ ပြိုင်ဘက်ကင်း အုပ်စိုးသူ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ တွေးနေကြတာ တကယ်ကို ရယ်ချင်စရာပဲ”

“သူတို့ဘာသာ စိတ်ကူးယဉ် နေကြာတာလေ။ အဲ့လိုစကားမျိုး ငါတစ်ခါမှ မပြောခဲ့ဖူးဘူး” ရန်ပိုင်က တုန့်ဆိုင်းတွေဝေခြင်းမရှိ ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။

“အဲ့လိုဆိုရင် ကျွန်မကို လိုက်လာဖို့ ဆာနတ်ဆိုးအရှင်သခင်က ဘာလို့ အမိန့်ပေးရတာလဲ” ရှန်ချင်းလော့၏ ရင်မို့မိုသည် စိတ်ပျက်မှုကြောင့် နိမ့်ချည်မြင့်ချည် ဖြစ်နေခဲ့၏။

“ဘာလို့လဲဆိုတော့ ငါ့နောက်မှာ ရပ်တည်ပေးဖို့ မိန်းမတစ်ယောက် လိုလို့ပဲ” ရန်ပိုင်က ရှန်ချင်းလော့ကို စိတ်ဝင်တစားဖြင့် ကြည့်၍ ပြောလိုက်၏။ သို့သော်ငြား သူ့မျက်ဝန်းအစုံသည် လုံးဝကို ကြည်လင်နေကာ တဏှာရမက်တို့ အရှင်း ကင်းမဲ့နေခဲ့လေ၏။

ရှန်ချင်းလော့က ပြုံးကာ အလျင်အမြန်ပဲ ပြန်ပြောလိုက်လေ၏ “ဆာနတ်ဆိုးအရှင်သခင်က မိန်းမအကြောင်း ဂရုစိုက်လိမ့်မယ်လို့ ကျွန်မ တကယ်ကို မထင်ထားခဲ့ဘူး”

“ငါက ယောကျာ်းတစ်ယောက် ဖြစ်နေတုန်းပဲလေ။ ယောကျာ်းဆိုတာ မိန်းမတစ်ယောက်ကိုတော့ လိုတာပဲလေ” ရန်ပိုင်က လိုရှင်းတိုရှင်းသာ ပြန်ပြောလိုက်၏ “ဒါပေမယ့် ကောင်းကင်ဘုံအောက်မှာ နင်တစ်ယောက်ပဲ ငါ့မိန်းမဖြစ်ဖို့ ထိုက်တန်တယ်။ နင်စိတ်ချထားလို့ရတယ်။ ငါ့နင်ကို ဘာမှ လုပ်မှာမဟုတ်ဘူး။ ငါ့ကို အဖော်ပြုပြီး ဆက်ဖြစ်လာမည့်အရာတွေကို စောင်ကြည့်ပေးဖို့ပဲ လိုတာ။ အမြဲလိုလို တစ်ယောက်တည်း လှုပ်ရှားရတာ တော်တော်လေး အထီးကျန် ပျင်းရိဖို့ကောင်းတယ်လေ”

“စောင့်ကြည့်ဖို့လား။ ဘာကို စောင့်ကြည့်ရမှာလဲ” ရှန်ချင်းက နားမလည်နိုင်စွာ ပြန်မေးလိုက်၏။

“နင် မကြာခင်နားလည်လာမှာပါ။ မကြာတော့ပါဘူး” ရန်ပိုင်က ဆန်းကြယ်စွာ ပြုံးလိုက်၏။ ရန်ပိုင်၏ မျက်ဝန်း အတွင်းပိုင်းထဲ သူမ တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှပင် မမြင်တွေ့ခဲ့ဖူးသော စိတ်လှုပ်ရှားမှုတို့ကို ရှန်ချင်းလော့ မြင်တွေ့လိုက်ရ၏။ နောက်ဆက်ဖြစ်လာတော့မည့် အရာသည် သူ့အတွက် လွန်စွာကိုမှ အရေးပါသည့် ပုံပင်။

“ချင်းလော့၊ နင့်နဲ့ ငါ့ရဲ့ ဂိုဏ်းတူတူလေးကြားက ဆက်ဆံရေးက မရိုးရှင်းဘူးမလား” ရန်ပိုင်က မတော်တဆ ပုံစံမျိုးဖြင့် မေးလိုက်၏။

ရှန်ချင်းလော့ နှလုံးသားလေး ခုန်ပေါက်သွားခဲ့သော်ငြား မကြာခင်မှာပင် ပြန်လည် တည်ငြိမ်သွားခဲ့ပြီး တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့်သာ ပြန်ဖြေလိုက်၏ “အကြောင်းပြချက် အချို့ကြောင့် ကျွန်မက သူ့ရဲ့ အမျိုးသမီး ဖြစ်နေခဲ့ပြီ”

ရန်ပိုင် အနည်းငယ် အံ့အားသင့်သွားခဲ့လေ၏။ ဒါပေမယ့် ထိုကိစ္စနှင့် ပက်သက်၍ အရမ်းကြီးဆိုသလို ဂရုစိုက်နေခြင်း မပြုပဲ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ဖြင့်သာ ခေါင်းညိတ်၍ “အဲ့ဒါကတွေက အတိတ်မှာ ဖြစ်ခဲ့တာလေ။ အခုကနေစပြီး သူ့အကြောင်းကို မေ့လိုက်တော့။ သူက တော်တော်လေး တော်ပေမယ့် ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့ရင် ဒီလောကကြီးက နင်ထင်သလောက် မရိုးရှင်းမှန်း နင်နားလည်လာလိမ့်မယ်။ နင်စိတ်ကူးတောင် မယဉ်ဖူးတဲ့ အရာ၊ မြင်ကွင်းတွေကို မြင်တွေ့ရလိမ့်မယ်”

ရှန်ချင်းလော့က ရန်ပိုင်ကို သိလိုစိတ်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့၏။ မည်သည်ကို စးပြောချင်နေမှန်း သူမ တကယ်ကို နားမလည်နိုင်ခဲ့ချေ။

———————————-

“ဆာနတ်ဆိုးအရှင်သခင် ဘယ်မှာလဲ” ရန်ကိုင်စံအိမ်မှ မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင်များ၏ ဝိုင်းရံထားခြင်း ခံရသည့် တိုက်တန်ခွန်အား ဘုရင်ဆီမှ ဟိန်းသံကြီး ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေ၏။ သူ့ခွန်အားသည် အံ့အားသင့်ဖွယ် ကောင်းသော်ငြား လက်နှစ်ဖက်သည် လက်လေးဖက် မကာကွယ်နိုင်ချေ။ ရန်ကိုင်စံအိမ်မှ ပညာရှင်များစွာ၏ အကြမ်းပတမ်း ပူးပေါင်းတိုက်ခိုက်မှုကြောင့် သူသည်လည်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိနှိပ်လာခံနေခဲ့ရ၏။

ထွတ်မြတ်နယ်မြေမှလူများ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် သေဆုံးနေသော်လည်း ရန်ပိုင် လှုပ်ရှားသည်ကို မမြင်တွေ့ရသေးရာ တိုက်တန်ခွန်းအားဘုရင်လည်း ဒေါသထွက်လာခဲ့ရလေ၏။

တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေ အနေဖြင့် ဗဟိုမြို့တော်ကို ယခုကဲ့သို့ စစ်မက်ပြုရဲခြင်းသည် ရန်ပိုင်၏ ကြောက်မက်ဖွယ် ခွန်အားကြောင်းပင် ဖြစ်သည်။ နတ်ဆိုးအရှင်သခင်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ထိုမိစ္ဆာဘုရင်များသည် စိတ်ရူးပေါင်း၍ ဗဟိုမြို့တော်ဆီလာကာ မည်သည့်အတွက်ကြောင့် ကိုယ့်သေတွင်း ကိုယ်လာတူးမည်နည်း။

“ဆာနတ်ဆိုးအရှင်သခင်က ငါတို့ကို စွန့်ပစ်သွားခဲ့ပြီနဲ့ တူတယ်” တစ္ဆေဘုရင်က ဒေါသတကြီး အော်ပြောလိုက်လေ၏။ ရှုံ့မဲ့နေသော ဧရာမမျက်နှာကြီးတစ်ခု ပုံစံတိမ်တိုက်ကြီးသည် သူ့အား ဝန်းရံထားခဲ့၏။ သူသွားသည့် နေရာတိုင်း ထိုမျက်နှာကြီးသည် ရန်သူဘက်မှ ကျင့်ကြံသူများကို ဝါးမြိုကာ ကိုက်ဝါးလိုက်ပြီးနောက် အသားစ၊ သွေးစ၊ အရိုးစများကို ပြန်းထွေးထုတ်လေ၏။

================================

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ-Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little Devil
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အပိုင်း(၅၉၁) ဗဟိုမြို့တော် အောက်ဘက်ရှိ မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီး
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

အနီးအနားတွင် ရှိနေသော အဆိပ်ဘုရင်သည်လည်း အဆိပ်ငွေ့ များစွာကို အဆက်မပြတ် ထုတ်လွှတ်နေခဲ့၏။ သို့သော်ငြား ပညာရှင် များစွာ၏ ဝိုင်းရံမှုအောက်၌ သူ၏ ကြိုးစားအားထုတ်မှုသည် မလုံလောက်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့ရ၏။ အမောတကော အသက်ရှူလျက် ရူးသွပ်စွာ ရယ်မောလိုက်၍ ရေရွတ်လိုက်၏ “ဟုတ်တယ်၊ ဆာနတ်ဆိုးအရှင်သခင်က ငါတို့ရဲ့ အသက်တွေကို ဂရုမစိုက်ဘူး။ မဟုတ်ရင် အခုလိုအခြေအမျိုးမှာ ငါတို့ကို လာမကူပဲ နေမှာ မဟုတ်ဘူး။ သူထွက်ပြေးသွားလောက်ပြီ”

“မဟုတ်တရုတ်တွေ” တိုက်တန်ခွန်အားဘုရင်က ချောက်ချား တုန်လှုပ်စွာဖြင့် “ဆာနတ်ဆိုးအရှင်သခင်က ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ထွက်ပြေး သွားမှာလဲ။ သူက ဗဟိုမြို့တော်က ခွေးတွေကို အပြတ်ရှင်းနိုင်မယ့် အပြီးသတ် တိုက်ကွက်တစ်ခုကို ပြင်ဆင်နေတာပဲ ဖြစ်ရမယ်”

“အရူးပဲ” အဆိပ်ဘုရင်နှင့် တစ္ဆေဘုရင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ပြိုင်တူ လှောင်ပြောင်ရယ်မောလိုက်ကြ၏။

မိစ္ဆာဘုရင် ရာထူးကို ရရှိပိုင်ဆိုင်ထားသည် လူတိုင်းသည် သာမန် ရိုးရှင်းသည့် ပုဂ္ဂိုလ်များ မဟုတ်ကြချေ။ တစ်ယောက်ချင်းစီက ဥာဏ်များ၊ ပရိယာယ်ကြွယ်ဝကာ ဦးနှောက်မရှိသည့် သူများ မဟုတ်ကြချေ။ တိုက်တန် ခွန်အားဘုရင်တစ်ယောက်သည်သာ တစ်ခေါင်းလုံး ကြွက်သားများဖြင့် ပြည့်နေသူ ဖြစ်၏။

ယခုအချိန်ထိတိုင် နတ်ဆိုးဘုရင်သည် ဗဟိုမြို့တော်ကို ဖျက်စီးဖို့ တိုက်ကွက်တစ်ခုအား ပြင်ဆင်နေသည်ဟု ယုံမှတ်နေဆဲ။

မိစ္ဆာဘုရင် ငါးပါးသည်သာ ရန်ပိုင် မည်သည့်နေရာသို့ ရောက်ရှိနေသည်ကို မသိသည်သာမဟုတ်။ မိသားစုကြီး ရှစ်ခုသည်လည်း ရန်ပိုင် ဘယ်ရောက်နေလဲ ဆိုသည်ကို မသိကြချေ။

လူပေါင်းများစွာသည် ရန်ပိုင်ကို အားတက်သရော ကြိုးစား ရှာဖွေနေသော်ငြား မည်သူမှ ရန်ပိုင်ကို ရှာမတွေ့ခဲ့။ မသေမျိုး တတိယအဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက်သာ သူ့ကိုယ်သူ ဖုံးကွယ်ချင်လျှင် မည်သူမှ သူ၏ တည်နေရာအား အာရုံခံနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

အခြေအနေက နိုင်ဖို့ရာ မျှော်လင့်ချက် မရှိတော့သည့် အတွက်ကြောင့် ရန်ပိုင်လည်း ထွက်ပြေးသွားခြင်း ဖြစ်သည်ဟု လူပေါင်း များစွာကပင် ခန့်မှန်းနေခဲ့ကြလေ၏။

သို့သော်ငြား အဖြစ်အပျက်ကြီး တစ်ခုခု ဖြစ်တော့မည်ဟု ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ အလိုလို ခံစားနေခဲ့ရ၏။

ကျဆုံးသွားသော အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်များ၏ စိတ်စွမ်းအင်များကို စုပ်ယူနေခြင်းအား ရပ်တန့်၍ မိသားစုကြီး ရှစ်ခုမှ ခေါင်းဆောင်ဟောင်းများကို အလျင်အမြန်ပဲ သွားရှာလိုက်လေ၏။

တိုက်ပွဲအနည်းငယ်လောက် တိုက်ခိုက်ပြီးနောက် မိသားစုရှစ်ခု၏ ခေါင်းဆောင်များသည် တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေအား အမြစ်မဖြတ်ခင် နောက်ဆုံး တိုက်ပွဲအတွက် ပြန်လည် အားပြန်ဖြည့်နေခဲ့ကြ၏။ ရန်ကိုင် ရောက်ရှိလာသည့် အချိန်၌ သူတို့အားလုံး အားပြန်ဖြည့်လို့ ပြီးသွားခဲ့ပြီ ဖြစ်၏။

“ဦးလေးကြီး” ရန်ကိုင်က ရန်ရင်ဟောင်ဆီ တိုက်ရိုက် လျှောက်သွားလိုက်ပြီး လေးနက်တည်ကြည်သည့် အမူအရာဖြင့် “ရန်ကိုင်က ဗဟိုမြို့တော်ဆီ ရုတ်တရက်ကြီး ဘာလို့ ကျူးကျော် စစ်ပြုရတာလဲ ဆိုတာကို သိလား။ သူဘာလုပ်ချင်နေတာလဲ”

ရန်ရင်ဟောင်လည်း ကြောင်သွားခဲ့ပြီး ပြန်မေးလိုက်၏ “မင်းဘာပြောချင်တာလဲ”

ရန်ကိုင်က အသက်ပြင်းပြင်း ရှူလိုက်ပြီး ဆက်ပြောလိုက်၏ “အပေါ်ယံမှာသာ မိသားစုကြီးရှစ်ခုက တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေကို တောက်လျှောက် ဝန်းရံထားခဲ့လို့ ရန်ပိုင်နဲ့ မိစ္ဆာဘုရင်ခြောက်ပါးက တန်ပြန်တိုက်ခိုက် ခဲ့တာပေါ့။ အဲ့အကြောင်းပြချက်ကလည်း ယုတ္တိရှိတယ်လေ။ နှစ်တွေအများကြီး ကြာပြီးနောက် မိသားစုကြီးရှစ်ခုနဲ့ တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေကြားက ရန်ငြိုးက မကျေအေးနိုင်တဲ့အထိကို ကြီးထွားလာခဲ့တာကိုး။ ဒါပေမယ့် ဒီလို အကြောင်းပြလေး အတွက်ကြောင့် ရန်ပိုင်က ဗဟိုမြို့တော်ကို မတိုက်ခိုက်လောက်ဘူးလားလို့ ကျုပ်ထင်တယ်။ နိုင်ပွဲရမယ်ဆိုရင်တောင် ကြီးကြီးမားမား ပေးဆပ်ပြီးမှ နိုင်ပွဲရနိုင်မယ် ဆိုတာကို သူသိသင့်တယ်။ သူက ပျင်းလွန်းနေလို့၊ သတ်ဖြတ်ရတာကို အရမ်းကြိုက်လို့ ဆိုရင်တော့ တစ်မျိုးပေါ့။ အဲ့ဒါကြောင့် မဟုတ်ရင်တော့ မိသားစုကြီးရှစ်ခုမှာ သူအသည်းအသန် လိုချင်နေတဲ့ တစ်ခုခု ရှိနေလို့ပဲ ဖြစ်ရမယ်”

ရန်ကိုင် ပြောသည်ကို နားထောင်ပြီးနောက် မိသားစုကြီးရှစ်ခု ခေါင်းဆောင်ဟောင်းများ အတွေးထဲ နစ်မြောသွားခဲ့ကြလေ၏။ ထို့နောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ကြည့်လိုက်ပြီး နောက်ဆုံး၌ ရီကွမ်းရန်က ပြောလာခဲ့လေ၏ “ငါတို့ တွေးမိတာဆိုလို့ မင်းတို့ ရန်မိသားစုရဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်ပဲ ဖြစ်လောက်မယ်”

“ဟုတ်တယ်။ မိသားစုကြီးရှစ်ခုရဲ့ အမွေအနှစ်တွေက တော်တော်လေး ပေါကြွယ်ဝပေမယ့် ငါတို့ ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ ဘယ်အရာကမှ ရန်ပိုင်ရဲ့ စိတ်ဝင်စားမှုကို မဆွဲဆောင်နိုင်ဘူး”

ရန်ကိုင် မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့၏။ သူတို့ ဝိဥာဉ်အုတ်မြစ် ဘုရားကျောင်းကို ရည်ညွှန်း ပြောဆိုနေမှန်း ရန်ကိုင် သိပေ၏။

ရန်ပိုင်၏ ရည်ရွယ်ချက်သည် ဝိဥာဉ်အုတ်မြစ်ဘုရားကျောင်း ဖြစ်မည်ဆိုပါက မည်သည့်အတွက်ကြောင့် သူထိုကဲ့သို့ နားလည်နိုင်၏။ သို့သော်ငြား မကြာခင်မှာပင် ရန်ကိုင် ခေါင်းခါရမ်း၍ “မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ရန်မိသားစု၏ လျှို့ဝှက်အမွေအနှစ်ကို လိုချင်တယ်ဆိုရင် မြောက်ဘက်ကနေ မကျူးကျော်ပဲ တောင်ဘက်ကနေပဲ တစ်ခါတည်း ကျူးကျော်လိုက်မှာပေါ့”

အစောပိုင်းတုန်းက တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေ၏ စစ်တပ်သည် လွန်စွာကိုမှ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်း၏။ သူတို့သာ တိုက်ခိုက်မည် ဆိုပါက မည်သူမှ ခုခံနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

ရန်ကိုင်သာ ရန်မိသားစု၏ ဝိဥာဉ်အုတ်မြစ်ဘုရားကျောင်းကို အပိုင်သိမ်းချင်သည် ဆိုပါက မြောက်ဘက်ကနေ မဟုတ်ပဲ တောင်ဘက်ကနေသာ ကျူးကျော်ပေလိမ့်မည်။

ပြီးတော့ ဝိဥာဉ်အုတ်မြစ်ဘုရားကျောင်း၏ အုတ်မြစ်ကို ရန်မိသားစု ခေါင်းဆောင်များသာ သိ၏။ သေတော့မည့် အားကောင်းသော မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင်များအကြောင်းကို ရန်ပိုင် မည်သည်မှ ကြားသိနိုင်မည်နည်း။

“သေသေချာချာ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်စဉ်းစားကြည့်လိုက်။ မိသားစုကြီး ရှစ်ခုမှာ သူလုံးဝကို လိုချင်တပ်မက်နေတဲ့ တစ်ခုခု ရှိလား။ သေသေချာချာ ထပ်စဉ်းစားကြည့်ပါဦး” ရန်ပိုင်က မိသားစုခေါင်းဆောင် ရှစ်ခုကို ဝေ့ကြည့်လိုက်၏။

မိသားစုကြီးရှစ်ခုစလုံး၏ အမူအရာ လေးနက်တည်ကြည် သွားခဲ့ပြီး ထိုကိစ္စကို နောက်တစ်ကြိမ် သေသေချာချာ ထပ်စဉ်းစားကြည့်လိုက်၏။ သို့သော်ငြား နောက်ဆုံးအချိန်ထိတိုင် အဖြေတစ်ခုကို စဉ်စားမရခဲ့ချေ။

အခြေအနေက ယခုအတိုင်းအတာထိ ဖြစ်လာရာ မိသားစုကြီး ရှစ်ခုထဲမှ တစ်ခုခုတွင် ရန်ပိုင် စိတ်ဝင်စားနေသော အရာရှိမည်ဆိုပါက သူတို့သည်လည်း ထိုအရာကို ဖုံးကွယ်ထားဖို့ ကြိုးစားနေလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ အားလုံး၏ အမူအရာကို ကြည့်လျက် ရန်ကိုင် အနည်းငယ် စိတ်ပျက်သွားခဲ့ရ၏။

သူပဲ အထင်မှားနေခြင်းလား။ ရန်ပိုင် ဗဟိုမြို့တော်ကို မည်သည့် ရည်ရွယ်ချက်နှင့် ကျူးကျော်လာရသနည်း။

ထိုအခိုက်အတန့်မှာပင် အချိန်အတော်ကြာအောင် ပျောက်ကွယ်နေသော ရန်ပိုင်၏ အရှိန်အဝါက ရုတ်တရက် ပြန်လည် ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေ၏။

အားလုံး မော့ကြည့်လိုက်ရာ လေထဲတွင် ဝဲနေသော ရန်ပိုင်ကို ရုတ်တရက် တွေ့လိုက်ရ၏။ သူ၏ အေးစက်စက် မျက်ဝန်းများသည် ဗဟိုမြို့တော်ရှိ လူအားလုံးကို အထက်စီးဖြင့် ငုံ့ကြည့်နေခဲ့ပြီး မိုးချိန်းသံတမျှ ကျယ်လောင်သည့် ရယ်မောသံတို့က သူ၏ နှုတ်ခမ်းဖျားမှ ထွက်ပေါ်လာနေခဲ့၏။

အားလုံးသည် တိုက်ခိုက်နေခြင်းအား ရပ်တန့်လိုက်ပြီး ရယ်သံ ထွက်ပေါ်လာရာဆီ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်၏။

“အချိန်ရောက်လာခဲ့ပြီကွ” ရုတ်တရက် ရယ်မောနေခြင်းအား ရပ်တန့်လိုက်၍ အော်ပြောလိုက်၏။

ရန်ကိုင် နှလုံးသား တင်းကြပ်သွားခဲ့၏။ ရန်ပိုင် မည်သည်ကို လုပ်ချင်နေမှန်း သူမသိချေ။ သို့သော်ငြား ယခုကဲ့သို့ ကိုယ်ထင် ပြရဲမှဖြင့် သူလုပ်ချင်သည်ကို ပြီးမြောက်အောင် လုပ်ပြီးသွားမှန်း သိသာနေခဲ့လေပြီ။

“မိသားစုကြီးရှစ်ခုတဲ့လား… မင်းတို့ မလောက်လေး၊ မလောက်စား သနားစရာ တည်ရှိမှုလေးတွေက ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဒီလိုကြီးမြတ်တဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်တွေ ပေးရဲတယ်ပေါ့၊ တကယ်ကို ယုတ္တိမရှိလိုက်တာကွာ။ ဂိုဏ်းတူတူလေး၊ မင်းက တကယ့်ကို ရှားပါးတဲ့ ဂျီးနီးယပ်တစ်ယောက် ဆိုပေမယ့် ရေရှည်ကို ကြိုမမြင်တတ်ခဲ့ဘူး။ ဒီလို ဘာမဟုတ်တဲ့ ကိစ္စလေးတွေနဲ့ လုံးပန်းနေမယ့်အစား ပိုမြင့်တဲ့ အမြင့်တစ်ခုဆီ တက်လှမ်းဖို့ ကြိုးစားခဲ့သင့်တာ။ ဂိုဏ်းတူဦးလေး ဒီနေ့ မင်းကိုပြောမယ်… ဒီလောကကြီး၊ မင်းတို့အားလုံး နေနေတဲ့ လောကကြီးက တကယ်ဆို ဘာဆိုဘာမှ မဟုတ်တာကွ။ ဒါပေမယ့် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဂိုဏ်းတူဦးလေးက မင်းကို တကယ်ပဲ ကျေးဇူးတင်ရလိမ့်မယ်။ မင်သာ ရုတ်တရက် ထွန်းတောက်လာခဲ့တာကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် အခုလိုမျိုးတွေ ဖြစ်လာခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီလို သေးနုပ်တဲ့ လုံလောက်တဲ့ ပုရွက်ဆိတ် အရေအတွက်ကို သတ်ဖို့က မင်းရဲ့ ဂိုဏ်းတူဦးလေးအတွက် တော်တော်လေးကို ခေါင်းစားစရာ ဖြစ်နေခဲ့တာကွ”

ရန်ပိုင်သည် လွန်စွာကိုမှ တည်ငြိမ်နေခဲ့၏။ အလွန်အမင်း မောက်မာသော ဟန်ပန်ဖြင့် လေထဲဝဲလျက် မည်သူကိုမှ အရှင်းဂရုစိုက်ခြင်း မရှိပဲ သူပြောချင်ရာကိုသာ ပြောနေခဲ့၏။

ရန်ကိုင် အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး ရန်ပိုင်ကို စိုက်ကြည့် နေလိုက်၏။ ရန်ပိုင် ပြောခဲ့သော စကားများအရ အဓိက အကြောင်းအရာ အချို့ကို သူခန့်မှန်း နိုင်ခဲ့လေပြီ။

ဤလောကကြီးရဲ့ ဆန်းကြယ်မှုနဲ့ ဤလောကကြီး အထက်၌ မည်ကဲ့သို့သော အရာများ တည်ရှိနေလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ပိုင် သိနေခဲ့ခြင်းပေလား။

ရန်ကိုင်အား စဉ်းစားချိန် မပေးတော့ပဲ ရန်ပိုင်က ရုတ်တရက် အော်ဟစ်လိုက်၏ “မိစ္ဆာဘုရင်တွေ၊ ငါ့ဆီလာခဲ့”

တိုက်တန်ခွန်အားဘုရင်က ရန်ပိုင်ဆီ တုန့်ဆိုင်းတွေဝေခြင်း မရှိပဲ ပြေးဝင်သွားခဲ့လေ၏။

အဆိပ်ဘုရင်၊ တစ္ဆေဘုရင်၊ အလင်းအရိပ်ဘုရင်နှင့် သားရဲတို့ကမူ တုန့်ဆိုင်းတွေဝေနေခဲ့ပြီး ဘာဆက်လုပ်၍ လုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေခဲ့လေ၏။

ရန်ပိုင်က ထိုလေးယောက်ဆီ လှမ်း၍ ကြည့်ကာ ရယ်မောလျက် မေးလိုက်၏ “ဘာဖြစ်လို့လဲ။ မင်းတို့က ငါ့အမိန့်ကို ဖီဆန်ချင်နေတာလား”

အဆိပ်ဘုရင် သုန်မှုန်စွာ ပြုံးလိုက်၍ ပြန်ပြောလိုက်၏ “ဆာနတ်ဆိုးအရှင်သခင်၊ ကျုပ်မှာ မေးချင်တာ တစ်ခုရှိတယ်။ ဆာကို မနေ့တိုက်ပွဲစကတည်းက ဘာလို့ မတွေ့ရတာလဲ။ ထွတ်မြတ်နယ်မြေက အင်အားစုတွေက ဆာမရှိလို့ ကြီးကြီးမားမား သေကြေပျက်စီးခဲ့ရတယ်”

“ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ သူတို့ သေဖို့လိုလို့ပဲ။ သူတို့သာ မသေရင် ငါလိုချင်တဲ့ ပန်းတိုင်ကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရယူနိုင်မှာလဲ” ရန်ပိုင်က သာမန်ကာလျှံကာ ပုံစံဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်၏။

“ကျုပ်နားလည်ပြီ” အဆိပ်ဘုရင်က ခေါင်းညိတ်၍ လက်သီးဆုပ်ကာ “ဆာနတ်ဆိုးအရှင်သခင်၊ ဂရုစိုက်ပါ။ ကျုပ်တို့ ဆာ့ကို ဆက်ပြီး အဖော်မပြုပေးတော့ပါဘူး”

မိစ္ဆာဘုရင်လေးယောက်စလုံး ရန်ပိုင်နောက်လိုက်၍ ဗဟိုမြို့တော်ကို တိုက်ခိုက်ခဲ့ရခြင်းသည် သူတို့တစ်တွေက ဗဟိုမြို့တော်အား အမှန်အကန်ပင် ဖျက်စီးချင်သောကြောင့် ဖြစ်၏။ သူတို့၏ ရည်ရွယ်ချက်လည်း မဖြစ်မြောက်နိုင်တော့၊ ရန်ပိုင်သည်လည်း အခြေအနေအား မသိကျေးကျွံပြုထားရာ သူတို့တစ်တွေသည် မည်သည့် အတွက်ကြောင့် ဆက်ရှိနေရမည်နည်း။

တစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းသည် တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်း၊ ကောက်ကျစ်၊ ဥာဏ်များသူများ ဖြစ်ရာ သစ္စာရှိမှုနှင့် ဂုဏ်သိက္ခာတရားသည် သူတို့အတွက် အရေးမပါလှချေ။

ပြောပြီးသည်နှင့် အဆိပ်ဘုရင်၊ တစ္ဆေဘုရင်၊ သားရဲဘုရင်နှင့် အလင်းရိပ်ဘုရင်တို့သည် လှည့်ထွက်ဖို့ ပြင်လိုက်ကြ၏။ သူ့လက်အောက် ငယ်သားများ၏ သေခြင်းရှင်းခြင်းကို ဂရုမစိုက်ဟု ပြောခဲ့ရာ သူတို့၏ သေခြင်း၊ ရှင်ခြင်းကိုလည်း ဂရုမစိုက်ဟု ဆိုလိုက်ခြင်း ဖြစ်၏။ သူတို့သည် ကိုယ့်အသက်ကိုသာ ဂရုစိုက်သော သူများဖြစ်ကြရာ သူတို့ အသက်ရှင်ဖို့သည်သာ အရေအကြီးဆုံးဖြစ်၏။

သို့သော်ငြား ရန်ပိုင်က ရုတ်တရက် လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်၍ “မင်းတို့ထဲက ဘယ်သူမှ ထွက်သွားလို့မရဘူး။ အားလုံး ငါ့ကို စောင့်ကြပ်ပေးကြစမ်း”

သူ့အသံ ထွက်ပေါ်လာသည်နှင့် ထွက်ခွါဖို့ ပြင်နေသေည့် မိစ္ဆာဘုရင် လေးပါးစလုံး ရုတ်တရက် နေရာမှာတင် အေးခဲသွားခဲ့ကြပြီး သူတို့ မျက်နှာထက် နာကျင်နေသည့် အရိပ်အယောင်တို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေ၏။ တစ်ခဏကြာပြီးနောက် သူတို့၏ အမူအရာများသည် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြေလျော့သွားခဲ့ပြီး ရန်ပိုင်ဆီ ပြန်၍ ပျံသန်းသွားကာ သူ့ကို စောင့်ကြပ် ကာကွယ်ပေးလိုက်ကြ၏။

ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်နေသည့် မိသားစုကြီး ရှစ်ခုမှ ပညာရှင်များ သွေးဆုတ်ဖြူလျော် သွားခဲ့ကြလေ၏။

မိစ္ဆဘုရင်လေးယောက် ဘာဖြစ်သွားမှန်း သူတို့ မသိသော်ငြား ရန်ပိုင်က နည်းစနစ်တစ်ခုခုကို သုံး၍ ထိုလေးယောက်အား အတင်းအကြပ် ထိန်းချုပ်ခဲ့မှန်း သူတို့ နားလည်ပေ၏။

နောက်ဆုံးတွင်တော့ ရန်ပိုင် စတင်လှုပ်ရှားလာခဲ့လေပြီ။ သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်ရာ ဆန်းကြယ်သည့် စွမ်းအင်တစ်ခုသည် ဗဟိုမြို့တော် တစ်ခုလုံးကို အလျင်အမြန် လွှမ်းခြုံသွားခဲ့လေသည်။

“သူ့ကိုတား” ရန်ကိုင်က အော်ပြောလိုက်လေ၏။ ရန်ပိုင်၏ ရည်ရွယ်ချက်ကို သူမသိသော်လည်း ယခု အရေးအကြီးဆုံးသည် ရန်ပိုင်ကို တားဖို့ပင်ဖြစ်၏။

သူအမိန့်ပေးလိုက်သည်နှင့် တိုက်ခိုက်နိုင်သေးသည့် မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင်အားလုံး ရန်ပိုင်နှင့်မိစ္ဆာဘုရင် ခြောက်ပါးဆီ ပြေးဝင်သွားခဲ့ကြလေ၏။

“မင်းအရမ်းကို နောက်ကျသွားပြီ” ရန်ပိုင်က အော်ဟစ် ရယ်မောလိုက်ပြီး “ငါပေါ်လာတဲ့ အချိန်ကတည်းက မင်းတို့ လုပ်နိုင်တာ ဘာမှကို မရှိတော့တာကွ”

ပြောပြီးသည်နှင့် ဗဟိုမြို့တော်အတွင်း၌ သေဆုံးသွားသော ကျင့်ကြံသူများနှင့် မြေကြီးထဲသို့ စိမ့်ဝင်သွားသော ကျင့်ကြံသူများ၏ သွေးများကို ဆန်းကြယ်သည့် စွမ်းအင်တစ်ခုကို စတင်ဆွဲယူတော့လေ၏။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ရန်ပိုင် မျက်နှာသည် ပျော်ရွှင်မှုတို့ဖြင့် ဝင်းလက်တောက်ပသွားခဲ့ပြီး သူ့အကြည့်သည် အဝေး တစ်နေရာဆီ ရောက်ရှိသွားခဲ့ကာ သူ၏ လက်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်၏။

မြေကြီးထဲသို့ စိမ့်ဝင်သွားသည့် သွေးများအားလုံးသည် ထိုနေရာဆီသို့ စီးသွားကြလေကုန်၏။

ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်ဖွယ်‌ သွေးအရှိန်အဝါတို့ ရုတ်တရက် ‌ပေါက်ကွဲ ထွက်လာခဲ့လေ၏။

ရန်ကိုင် ဘေးနား၌ ရပ်နေသည့် နတ်ဆိုးအိုကြီး မျက်နှာသည် ရုတ်တရက် လေးနက်တည်ကြည် သွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်အား အလျင်အမြန် ပြောလိုက်လေ၏ “သခင်လေး၊ ဒါက သွေးပူးဇော်နေတာ ဖြစ်ရမယ်”

နတ်ဆိုးအိုကြီးသည် သွေးပူးဇော်ခြင်း၊ သွေးစတေးခြင်းနှင့် ပက်သက်လာလျှင် လွန်စွာကိုမှ ဆရာကျသော ပညာရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် ရန်ပိုင် လုပ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရုံဖြင့် သဲလွန်စ အချို့ကို ချက်ချင်း ကောက်ယူဖမ်းဆုပ် လိုက်နိုင်ခြင်း ဖြစ်၏။ သူနှင့် ရန်ပိုင်၏ နည်းလမ်းသည် ကွဲပြားခြားနားသော်လည်း လူပေါင်းများစွာ၏ သွေးကို လိုအပ်သည့် အချက်ကမူ တူညီကြပေ၏။

တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေနှင့် ဗဟိုမြို့တော်မှ အင်အားစုများကြား လွန်ခဲ့သော လအတွင်း တိုက်ပွဲပေါင်းများစွာ ဖြစ်ပွါးခဲ့ရာ ထိုတိုက်ပွဲများအတွင်း လူပေါင်းများစွာ သေကြေပျက်စီးခဲ့ကြရလေ၏။ ရန်ပိုင်သည် ထိုသွေးများကို သုံးကာ တစ်မျိုးမျိုးသော သွေးပူဇော်မှုကို လုပ်ဆောင်နေပုံ ရ၏။ အနည်းဆုံး သူ၏ သွေးပူဇော်မှုပုံစံသည် နတ်ဆိုးအိုကြီး နတ်ဆိုးတစ္ဆေသူတော်စဉ် ပညာရပ်ကို အသုံးပြုစဉ်ကထက် များစွာ ကြီးကျယ်ခမ်းနားလေ၏။

ဟိုးမြေအောက် အတွင်းပိုင်းမှ နားပင်းမတတ် ပေါက်ကွဲသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး စစ်ပွဲမြို့တော်တစ်ခုလုံးကို တုန်ခါသွားစေခဲ့လေ၏။

အားလုံး၏ မျက်နှာများသည် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်မှုတို့ဖြင့် ပြည့်သွားခဲ့လေ၏။

ရန်ရင်ဟောင်က ရုတ်တရက် တစ်ခုခုအား တွေးမိသွားပုံရာ ထိတ်လန့်တကြား ဆိုလိုက်လေ၏ “အိုး၊ မကောင်းတော့ဘူး။ ရန်ပိုင်က ဗဟိုမြို့တော် အောက်ခြေမှာရှိတဲ့ အရာကို လိုချင်နေတာလား”

“ဘာကိုလဲ” ရန်ကိုင်က အလျင်စလို ပြန်မေးလိုက်ရာ ရန်ရင်ဟောင်က အလျင်စလို ပြန်ရှင်းပြလိုက်လေ၏။

“ဒီအကြောင်းကို မိသားစုကြီးရှစ်ခုရဲ့ ရှေးဟောင်းသမိုင်း မှတ်တမ်းတွေထဲမှာပဲ ဖော်ပြထားတာ။ တကယ်ရှိ၊မရှိကိုတော့ ဘယ်သူမှ မသိကြဘူး။ ဒါပေမယ့် ဗဟိုမြို့တော်အောက်ဘက်မှာ မြေကမ္ဘာ ချီကြောမကြီး အကြီးကြီးတစ်ခု ရှိတယ်လို့ ပြောကြတယ်။ အဲ့မြေကမ္ဘာ ချီကြောမကြီး ရှိနေလို့ပဲ မိသားစုကြီး ရှစ်ခု ဒီနေရာမှ အခြေချဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြတာ။ ရန်မိသားစု တစ်ခုတည်းမှာတင် မဟုတ်ဘူး။ ကျန်တဲ့ မိသားစုကြီး ခုနှစ်ခုစလုံးမှာလည်း ဒီအကြောင်းနဲ့ ပက်သက်တဲ့ မှတ်တမ်းမှတ်ရာတွေ ရှိတယ်”

ချူရှို့ချန်က ထိုအကြောင်းကို တစ်ချက် စဉ်းစားကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ခေါင်းညိတ်လိုက်ကာ “ဟုတ်တယ်။ ဒီအကြောင်းကို ငါတို့ မိသားစုရဲ့ ရှေးဟောင်းမှတ်တမ်းတွေထဲ ငါဖတ်ခဲ့ဖူးတယ်”

“ဒါပေမယ့် ငါတို့ ဘိုးဘေးတွေက မျိုးဆက်အစဉ်အစဉ် အဆက်ဆက် တိုင်အောင် အဲ့မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီးကို ရှာခဲ့ပေမယ့် နှစ်ပေါင်း များစွာကြာပြီးတာတောင် ရှာလို့မတွေ့ခဲ့ဘူး။ အဲ့မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီးက တကယ်တည်ရှိနေပြီး ငါတို့ကပဲ ရှာမတွေ့ခဲ့တာလား” မန်ရှီပင်း သုန်မှုန်နေသည့် အမူအရာဖြင့် မေးလိုက်လေ၏။

မိသားစုကြီးရှစ်ခု ဗဟိုမြို့တော်တွင် အခြေချခဲ့သည်မှ နှစ်ပေါင်း များစွာ ကြာညောင်းခဲ့လေပြီ။ မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီးနှင့် ပက်သက်၍ မှတ်တမ်းတွေ ရှိခဲ့သော်ငြား မည်သူမှ အမှန်အကန် မမြင်ဖူးခဲ့။ ထို့ကြောင့် နတ်ဆိုးအရှင်သခင် ရန်ပိုင်က ထိုချီကြောမကြီး၏ တည်နေရာအား ခန့်မှန်း နိုင်ခဲ့ခြင်းသည် သူတို့တစ်တွေအား တော်တော့်ကို စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်စေခဲ့၏။

“မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီးလား” ရန်ကိုင် ကြက်သေသေသွားခဲ့၏။

ရန်ကိုင် ကိုယ်တိုင်သည်လည်း မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီးတစ်ခုကို ကြုံ့တွေ့ခဲ့ဖူးကာ ထိုချီကြောမကြီးမှ ချီစွမ်းအင်များကိုပင် စုပ်ယူခဲ့ဖူး၏။

သို့သော်ငြား ထိုချီကြောမကြီးသည် ခမ်းခြောက်လုနီးနီး ဖြစ်နေခဲ့ရာ လွန်စွာကိုမှ နည်းပါးသည့် စွမ်းအင်ပမာဏတို့သာ ကျန်ရှိတော့လေ၏။

ဗဟိုမြို့တော် အောက်ဘက်ရှိ မြေကမ္ဘာ ချီကြောမကြီးသည် သူတွေ့ခဲ့ဖူးသည် မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီးထက် အရွယ်အစား ပိုမို ကြီးမာရုံမက အကောင်းအတိုင်း ရှိနေသေးသည့်ပုံပင်။ တစ်ယောက်ယောက်သာ ထိုမြေကမ္ဘာချီကြောမကြီးထဲ လေ့ကျင့်နိုင်ခဲ့လျှင် မယုံကြည်နိုင်ဖွယ်ရာ အကျိုးအမြတ် များစွာကို ရရှိနိုင်ပေလိမ့်မည်။

“သူရှာနေတာ ဒီမြေကမ္ဘာချီကြောမကြီး ဖြစ်နိုင်ချေ ရှစ်ဆယ် ရာခိုင်နှုန်းရှိတယ်” ရန်ကိုင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။

ရန်ပိုင်သည် မသေမျိုး တတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်ဖြစ်ရာ နောက်ထပ် ဆက်လက်၍ တိုးတက်နိုင်ခြင်း မရှိတော့ချေ။ သူ့ခွန်အားကိုသာ ဆက်လက်တိုးတက်အောင် လုပ်ချင်သည်ဆိုလျှင် ပြင်ပ အကူအညီများအပေါ် မှီခိုရပေတော့မည်။ မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီးထဲ ပါဝင်နေသည့် စွမ်းအင်များသည့် သူ့ကို ကူညီပေးနိုင်မည့် အကောင်းဆုံး အထောက်အပံ့ပင် ဖြစ်ချေ၏။

ခန့်မှန်းချက်သာ ဆိုသော်ငြား အမှန်နှင့် အရမ်းကြီး မကွာလောက်ချေ။

================================

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ-Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little Devil
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အပိုင်း(၅၉၂) မြေအောက်ထဲ စူးစမ်းလေ့လာခြင်း
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ဗဟိုမြို့တော်တစ်ခုလုံး ပြင်းပြင်းထန်ထန် လှုပ်ခါနေခဲ့၍ အဆောက်အအုံ အကြီး၊အသေးမှန်သမျှ ပြိုကျကုန်ကာ လေထုတစ်ခုလုံး ဖုန်များ၊ မီးခိုးလုံးများဖြင့် မှိုင်းဝေနေခဲ့လေ၏။ အများအမြင်၌ ဤလောက ပျက်ကိန်းကြီး စတင်နေသလားဟုပင် ထင်မှတ်ရလေ၏။

ဘာတွေ ဖြစ်ပျက်နေလဲ ဆိုသည်ကို မသိသောသူများပင် ဤနေရာသည် မလုံတော့မှန်း သိနေခဲ့ကြလေပြီ။

မိသားစုကြီးရှစ်ခုနှင့် ရန်ကိုင်စံအိမ်မှ ပညာရှင်များသည် ရန်ပိုင်၏ အစီအစဉ်အား တားဆီးရန် သူတို့၏ တိုက်စစ်အင်အားကို တိုးမြှင့် လိုက်လေ၏။ သို့သော်ငြား မိစ္ဆာဘုရင်ခြောက်ပါးသည် သူ့ကို စောင့်ကြပ် ကာကွယ်ပေးနေရာ ထိုခြောက်ယောက်၏ ခံစစ်ကို မချိုးဖျက်နိုင်သရွေ့ ဗဟိုမြို့တော်မှ အင်အားစုများသည် ရန်ပိုင်ကို ရပ်တန့်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

ရှန်ချင်းလော့ တစ်ယောက်မှလွဲ၍ ကျန်သူများသည် မသေမျိုး ဒုတိယအဆင့်သို့ ရောက်ရှိနေခဲ့လေပြီ။ အလင်းအရိပ်ဘုရင်နှင့် ခွန်အား ဘုရင်ကမူ မသေမျိုး ဒုတိယအဆင့်၏ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိ နေခဲ့လေပြီ။ သူတို့အားလုံးသည် ရန်ပိုင်အား အသည်းအသန် ကာကွယ်ပေးနေလေရာ ရန်ပိုင်၏ ခံစစ်သည် လွန်စွာကိုမှ ကျစ်လစ်တောင့်တင်း နေခဲ့လေ၏။

ရှန်ချင်းလော့ကိုလည်း အထင်သေး၍ မရချေ။ သူမက ယပ်တောင်ပုံစံ ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်ထဲသို့ အစစ်အမှန်ချီများ တရစပ် ဖြည့်သွင်း၍ ရှုပ်ထွေးသည့် ပုံစံအတိုင်း လွှဲရမ်းနေလေရာ တလက်လက် တောက်ပသည့် အလင်းရောင်တို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာနေခဲ့လေ၏။

သူမ၏ ယပ်တာင်ပေါ်တွင် တကယ် အသက်ရှိဟန် ထင်ရသည့် အမျိုးမျိုးသော မိန်းမလှလေးများ၏ ပန်ချီကားချပ်တို့ ရှိနေခဲ့၏။ သူမ၏ လက်နက်ကို လွှဲရမ်းလိုက်ရာ ယပ်တောင်ပေါ်မှ ထိုမိန်းမလှလေးများသည် အပြင်သို့ ခုန်ထွက်လာသလားဟုပင် ထင်မှတ်ရ၏။ တစ်ယောက် ချင်းစီတိုင်းသည် မပေါ့်တပေါ် ဝတ်ဆင်ထားကြရာ လွန်စွာကို စွဲမက်နှစ်လိုဖွယ်ကောင်း၍ ညို့ချက်ပြင်းလှပေသည်။

ရီဝေသွားစေနိုင်သော တီးတိုးပြောသံတို့သည် အားလုံး၏ နားထဲ ပျံ့လွင့်လာခဲ့ပြီး သူတို့ နှလုံးသားထဲ ကိန်းအောင်နေသည့် စိတ်ဆန္ဒရိုင်းများကို နိုးဆွပေးကာ သူတို့တစ်တွေအား တိုက်ခိုက်ရာ၌ အာရုံမစိုက်နိုင်အောင် လုပ်နေခဲ့၏။

ထိုဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်သည် ညို့ကဝေနတ်ဆိုးဘုရင်မက အမွေခံလက်နက် တစ်ခုဖြစ်သည့်အပြင် ထိုလက်နက်ကို သူမ၏ ညို့ယူခြင်းကျင့်စဉ်နှင့်ပါ တွဲးသုံးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် ပစ်မှတ်ထားခံရသူများမှ အနည်းငယ်သည်သာ သူတို့၏ ဆင်ခြင်တုံတရားကို ထိန်းသိမ်းထားနိုင်စွမ်း ရှိကြ၏။

အသန်မာဆုံးသော မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင်များသည်ပင်လျှင် စိတ်လွတ်သွားခဲ့ကြ၍ တစ်ခဏတာမျှ အာရုံမစိုက်နိုင် ဖြစ်သွားခဲ့ရ၏။

ထို့အပြင် ယခုအချိန်၌ ရှန်ချင်းလော့၏ ပစ်မှတ်သည် ရန်ပိုင်နှင့် နတ်ဆိုးဘုရင်ငါးပါး ဖြစ်နေခဲ့၏။

တိုက်တန်ခွန်အားဘုရင်သည် အားလုံးထဲ အရိုးသားဆုံး လူတစ်ယောက် ဖြစ်၏။ ရုတ်တရက် သူ့မျက်ဝန်း အစုံသည် သွေးရောင်သန်းသွားခဲ့ပြီး အသက်ရှူလိုက်တိုင်း လေပူများ ထွက်ထွက်လာခဲ့ကာ သူ၏ အောက်ဘက်ပိုင်းသည်လည်း ဧရာမ တဲလေးတစ်လုံးအလား ထောင်တက်လာခဲ့လေ၏။

ကျန်သော မိစ္ဆာဘုရင် လေးပါးသည်ပင် မျက်ခုံးနှစ်ခု ထိစပ်လုမတတ် မျက်မှောင် ကြုံ့နေခဲ့ကြ၏။

“မိန်းမပျက်မ” ခွန်အားဘုရင် ရုတ်တရက် အသိဝင်လာခဲ့၏။ သူ၏ ကြီးစွာသော ခွန်အားနှင့် ရိုးရှင်းသော အတွေးများကြောင့် ရှန်ချင်းလော့၏ ညို့ငင်ခြင်းမှ အလျင်အမြန် နိုးထလာနိုင်ခဲ့၏။ အသိပြန်ဝင်လာသည်နှင့် ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်လိုက်၍ ရှန်ချင်းလော့အား အကုန်သုံး ထိုးနှက်လိုက်၏။

ညို့ကဝေနတ်ဆိုးဘုရင်မ၏ မျက်နှာလှလှလေး ဖြူလျော်သွားခဲ့၏။ ထိုလက်သီးကို မခုခံနိုင်မှန်း သိသည်နှင့် အလျင်စလို ရှောင်းတိမ်းလိုက်၏။ သို့သော်ငြား လက်သီးချက် သူမအား ရှပ်ထိသွားခဲ့ရာ ရှန်ချင်းလော့၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးမှာ လွင့်ပျံထွက်သွားခဲ့ရလေသည်။

ရန်ပိုင်က လွင့်ပျံထွက်သွားသော ရှန်ချင်းလော့အား ထူမခြားနားဟန်ဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီး ခေါင်းခါရမ်းလိုက်လျက် “ချင်းလော့၊ ဒါက နင့်ရဲ့ ရွေးချယ်မှုလား။ နင့်ငါ့ကို စိတ်ပျက်အောင် လုပ်လိုက်တာပဲ”

ရှန်ချင်းလော့က မြေပြင်ထက်သို့ ပြုတ်ကျနေစဉ် ရန်ပိုင်အား ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့် ပြန်စိုက် ကြည့်လိုက်ပြီး အော်ပြောလိုက်၏ “ကျွန်မ ရှင့်ကို ပြောခဲ့ပြီးသားလေ။ ကျွန်မက သူရဲ့ အမျိုးသမီး ဖြစ်နေပြီလို့။ သူရဲ့ အမျိုးသမီး ဖြစ်နေမှတော့ ရှင့်ကို ကူပြီး သူ့ကို ဘာလို့ တိုက်ခိုက်ပေးရမှာလဲ”

“နင်နောင်တရလိမ့်မယ်” ရန်ပိုင်က အသာအယာ သက်ပြင်းချ၍ “သိုင်းတာအိုရဲ့ အထွဋ်အထိပ်ကို လျှောက်လှမ်းရမယ့် ခရီးလမ်းက အေးစက်ပြီး အထီးကျန်ဖွယ် အတိပါပဲလား”

ပြောနေသော်ငြား သူ့လက်ကမူ နည်းနည်းမျှပင် ရပ်တန့်သွားခြင်း မရှိခဲ့။

မိသားစုကြီးရှစ်ခုမှ ပညာရှင်များသည် ရှန်ချင်းလော့၏ အသက်ကို ယူဖို့ရာ ကြိုးစားခဲ့သော်လည်း တန်ယုရှန်၏ တားဆီးခြင်း ခံလိုက်ရ၏။

သွေးစစ်သည်တော်များသည် ရန်ကိုင်နှင့် ရှန်ချင်းလော့ကြားက ဆက်ဆံရေးကို သိထားရာ တန်ယုရှန်းအနေဖြင့် ရှန်ချင်းလော့ကို ဒုက္ခရောက်စေ၍ မဖြစ်ချေ။

တန်ယုရှန်းက ရှန်ချင်းလော့ကို မြေပေါ်မကျမီ လှမ်းဖမ်း၍ တိုက်ပွဲကွင်းပြင်မှ ခေါ်ထုတ်သွားသည်ကို မြင်ရမှပဲ ရန်ကိုင် စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့၏။

ကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းသည့် စွမ်းအင်တို့ မြေကြီးအောက်မှ ရုတ်တရက် ‌ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့၏။ ထိုစွမ်းအင်များသည် လွန်စွာကိုမှ သိပ်သည်းနေခဲ့ရာ သာမန်မျက်လုံးနှင့်ပင် မြင်နိုင်၍ ဗဟိုမြို့တော် တစ်ခုလုံးကို အလျင်အမြန် ဖုံးအုပ်သွားခဲ့လေ၏။

တစ်ယောက်ယောက်သာ အဝေးသို့ဆုတ်၍ တိုက်ပွဲအခြေအနေကို လေ့လာကြည့်မည်ဆိုလျှင် ဗဟိုမြို့တော်တစ်ခုလုံးကို ရောင်ခြည်းအလင်း တစ်ခုက လွှမ်းခြုံထားသည်ကို မြင်တွေ့နိုင်ပေလိမ့်မည်။ ကြောက်မခန်းလိလိ များပြားလှသော မိုးမြေစွမ်းအင် အလင်းတန်းများ သည်လည်း ကောင်းကင်ထက်သို့ ထောင်တက်နေခဲ့လေ၏။

ရန်ပိုင်က ပျော်ရွှင်စွာ ရယ်မောလိုက်၍ ပေါက်ကွဲမှု ထွက်ပေါ်လာရာ နေရာဆီ ပြေးထွက်သွားလိုက်၏။ ရန်ပိုင်သည် အားလုံး၏ မြင်ကွင်းမှ ရုတ်တရက် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီး မိစ္ဆာဘုရင်ငါးပါးသာ ကျန်ရစ်ခဲ့လေ၏။

“ဒီမှာ မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီးတစ်ခု တကယ် ရှိနေတာပဲ” ရန်ရင်ဟောင်က အလန့်တကြား‌ အော်ပြောလိုက်၏။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ဗဟိုမြို့တော်အောက်ခြေ၌ မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီး ရှိနေမှန်း မိသားစုကြီးရှစ်ခု၏ ခေါင်းဆောင်ဟောင်းများ သိလိုက်ကြလေ၏။

ယနေ့ မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီးကို ရန်ပိုင်က ဖော်ထုတ်သွားခဲ့လေပြီ။

“မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီးနဲ့ သူဘာပဲ လုပ်ချင်နေလုပ်ချင်နေ၊ ငါတို့ သူ့ကို အောင်မြင်ခွင့်ပေးလိုက်လို့ မဖြစ်ဘူး” ရန်ရင်ဟောင်က လေးနက်တည်ကြည်သည့် မျက်နှာထားဖြင့် ပြောလိုက်ပြီး ရန်ပိုင်နောက် ပြေးလိုက်သွားခဲ့၏။ ကျန်သော ခေါင်းဆောင်ဟောင်း (၇)ယောက်သည်လည်း အလင်းတန်း ‌ပေါက်ကွဲထွက်လာရာ နေရာဆီသို့ ပြေးထွက်သွားခဲ့ကြလေ၏။

ရန်ကိုင် မျက်လုံးကြုံ့လိုက်ပြီး “ကျုပ်တို့ကော သွားကြမလား”

နတ်ဆိုးအိုကြီးက ရန်ကိုင်နောက် အလျင်စလို လိုက်သွားလိုက်၏။

———————————-

ရန်ကိုင် စံအိမ်အတွင်း၌…

ဗဟိုမြို့တော်သို့ ရောက်ရှိကတည်းက ကောင်းကင်နန်းတော် အရံအတားကို ထိန်းသိမ်းထားနိုင်ဖို့အတွက် မန်ဝူရသည် ရန်ကိုင်စံအိမ်မှ ခြေတစ်ဖဝါးပင် မခွါခဲ့ချေ။ အလင်းတန်း ပေါက်ကွဲထွက်လာသည့်အခါ သူ့မျက်နှာထက် အံ့အားသင့်၊ စိတ်လှုပ်ရှားသည့် အရိပ်အယောင်တို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ လေထဲသို့ ခုန်တက်လိုက်ပြီး ဗဟိုမြို့တော်ကို စီးမို့ ကြည့်လိုက်ရာ မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီးကို တွေ့လိုက်သည်နှင့် သူ့မျက်နှာထက်က အပြုံးသည် ပိုမိုကြီးမားကျယ်ပြန့် လာခဲ့ပြီး အလန့်တကြား ဆိုလိုက်၏ “မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီးတစ်ခုလား”

မကြာခင်မှာပဲ သူ့ဆီကနေ ဝါးလုံးကွဲရယ်မောသံတို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး “ဖိနပ်ဝတ်ပြီး ကိုယ့်ခြေထောက်ကို လိုက်ရှာနေသလို ဖြစ်နေတာပါလား။ ဒီလို ကံကောင်းမှုကြီးက ငါ့ခြေထောက်အောက်မှာ ရှိနေတာကို ငါတကယ်ကို မမြင်နိုင်ခဲ့ဖူး။ နန်ချန်ရေ၊ ဆရာနဲ့လိုက်ခဲ့။ နင့်ဆရာရဲ့ ပထမစည်းအလွှာကို ဖြေဖို့ အချိန်ကျပြီ”

ထိုစကားကို ကြားသည်နှင့် ရှနင်းချန် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ် သွားခဲ့ပြီး ခပ်မြန်မြန်ပဲ ခေါင်းပြန်ညိတ်ပြလိုက်လေ၏။

မန်ဝူရ၏ တပည့် ဖြစ်လာသည့်အချိန်မှစ၍ မန်ဝူရ၏ ခွန်အားကို ချုပ်နှောင်ထားသည့် စည်းတံဆိပ်ကို ဖြေပေးနိုင်ဖို့ရာ အားသွန်ခွန်စိုက် ကြိုးစားအားထုတ် လေ့ကျင့်ခဲ့၏။

ပထမအလွှာကို ဖြေနိုင်ဖို့ရာ ကြောက်မခန်းလိလိ များပြားလှသော စွမ်းအင်ပမာဏကို မန်ဝူရလိုမှန်း ရှနင်းချန်သိ၏။ စွမ်းအင်အရင်းအမြစ်က မည်သည်ပဲ ဖြစ်နေပါစေ အရေးမကြီးချေ။ လုံလောက်‌သော စွမ်းအင် ပမာဏသာ ရှိနေသရွေ့ သူမ၏ အထူးခန္ဓာကိုယ်ကို အသုံပြုကာ ထိုစွမ်းအင်များကို မန်ဝူရ၏ ကိုယ်ထဲစီးဆင်းစေလျက် စည်းတံဆိပ်အား လူသားဆေးမီးဖိုထဲ ရှိနေသည့် စိတ်ဝိဥာဉ်ဆေးပင်တစ်ပင်ပမာ သန့်စင်၍ ဖျက်စီးပစ်နိုင်လေသည်။

လူတစ်ယောက်ကို ဆေးမီးဖိုတစ်ခုအသွင်ယူ၍ များစွာသော စွမ်းအင်များကို ဆေးအမယ်များဖြစ် အသုံးပြုခြင်းသည် ထွတ်မြတ် စိတ်ဝိဥာဉ်ဆေးခန္ဓာကိုယ်သာ လုပ်ဆောင်နိုင်စွမ်းရှိသော အရာပင် ဖြစ်၏။

ဆရာတပည့်အတွဲသည့် စွမ်းအင်အလင်းတန်း ထွက်ပေါ်လာရာ အက်ကြောင်းမှတစ်ဆင့် မြေအောက်ထဲသို့ ထိုးဖောက်ဝင်သွားခဲ့ကြ၏။

မိသားစုကြီးရှစ်ခုနှင့် ရန်ကိုင်စံအိမ်မှ ပညာရှင်များကမူ တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေက ကျင့်ကြံသူများကို ဝန်းရံတိုက်ခိုက်မြဲ တိုက်ခိုက် နေခဲ့၏။ ယခုအချိန်၌ တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေဘက်မှ တစ်ရာကျော်ကျော် မိစ္ဆာကျင့်ကြံသူများနှင့် အကွဲကွဲ အပြားပြား ဖြစ်နေသော မိစ္ဆာသားရဲ အချို့သာ ကျန်ရှိတော့လေ၏။

မိစ္ဆာဘုရင်ငါးပါးသည် အသည်းအသန် ခုခံနေသော်ငြား မသေမျိုးအဆင့် ဒါဇင်ကျော်၏ ဝန်းရံပိတ်ဆို့ တိုက်ခိုက်မှုကြောင့် ပြေးပေါက်ပိတ်ကာ သေမင်းလာခေါ်မည်ကိုသာ စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့ရ၏။

တိုက်ပွဲရလဒ်သည် တဖြည်းဖြည်းနှင့် ရှင်းလာနေခဲ့လေပြီ။

ရန်ကိုင်နှင့် နတ်ဆိုးအိုကြီးတို့ နှစ်ယောက်သည် အလင်းတိုင်မှ တစ်ဆင့် အောက်သို့ ဆင်းနေခဲ့၏။ ဤမြေအောက်လိုဏ်ခေါင်းသည် ရှည်လွန်းလှရာ အဆုံးပင်ရှိပါ့မလားဟု ထင်မှတ်ရ၏။ သူတို့သည် မိုးမြေစွမ်းအင်ထဲ စိမ်လျက် ဆင်းနေသော်ငြား အမည်၊အနက် မသိသည့် ချောက်ထဲသို့ ခုန်ဆင်းနေရသည် ဖြစ်ရာ သူတို့စိတ်ထဲ အနည်းနှင့် အများတော့ စိုးရိမ်စိတ် ဝင်မိလေ၏။

အမွှေးတိုင်တစ်ချောင်းစာ ကြာပြီးသည့်နောက် ရန်ကိုင်နှင့် နတ်ဆိုးအိုကြီးတို့ နှစ်ယောက် မြေကြီးပေါ် အခြေချလိုက်မိ၏။

မြေပြင်ပေါ်မှ အနက်မည်မျှအထိ သူတို့ ရောက်ရှိလာသည်ကို နှစ်ယောက်စလုံး မသိကြချေ။ မြေပြင်ထက်တွင် ဖြစ်ပွါးနေသော တိုက်ပွဲသံများကိုပင် မကြားရတော့ရာ နှစ်ယောက်စလုံး အတော် နက်နက်ထိ ခုန်ဆင်းလာခဲ့ပြီ ဆိုသည်မှာ သေချာ၏။ ဘေးပတ်ဝန်းကျင် တစ်ဝိုက်ကို စူးစမ်းကြည့်လိုက်သည်ရာ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခွင်သည် မိုးမြေစွမ်းအင် စီးကြောင်းတို့ဖြင့် ပြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

ထိုမိုမြေစွမ်းအင်စီးကြောင်းများသည် မြင်နိုင်၊ ထိတွေ့နိုင်၍ အရောင်မှိန်မှိန် တောက်နေခဲ့၏။ ထို့အတွက်ကြောင့် မြေအောက်သို့ ရောက်နေသည် ဆိုလျှင်ပင် ဘေးပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုလုံးသည် မှောင်မိုက်၍ မနေချေ။

“ဟိုရှစ်ယောက် ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ မသိဘူး” ဟိုကြည့်၊ ဒီကြည့် လုပ်လိုက်သော်လည်း ရန်ရင်ဟောင်နှင့် ကျန်(၇)ယောက်ကို မတွေ့ခဲ့ရချေ။

“အဲ့ဘက်မှာ” မြေကြီးပေါ် ထင်ကျန်ရစ်နေသည့် ခြေရာများကို သတိပြုမိသည်နှင့် ရန်ကိုင်က နေရာတစ်ခုစီ ညွှန်ပြလိုက်လေ၏။

ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကြည့်ကြည့်လိုက်ရာ ပတ်ပတ်လည် မီတာ(၃၀၀)ကိုသာ စစ်ဆေးနိုင်ကြောင်း ရန်ကိုင် တွေ့ရှိလိုက်ရ၏။

လွန်စွာကိုမှ သိပ်သည်းလှသော မိုးမြေစွမ်းအင်များသည် သူ၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို တားဆီးနေခဲ့၏။

တစ်ခဏတာ လမ်းလျှောက်လိုက်ပြီးသည့်နောက် ခွဆုံတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရာ ရန်ကိုင် မျက်မှောင် ကြုံ့မိသွားလိုက်၏။

ဗဟိုမြို့တော် အောက်ဘက်ရှိ မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီးသည် အဘက်ဘက်သို့ ခွဲဖြာနေခဲ့ပြီး မြေအောက်လမ်းကြောင်းများသည်လည်း တွန့်လိမ့်ကွေ့ကောက် နေလေရာ ဧရာမဝင်္ကပါကြီးနှင့်ပင် တူနေသေး၏။ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ ဖြန့်ကျက်နိုင်သည့် အကွာအဝေးသည်လည်း ကန့်သတ်ထားခံရရာ ရန်ရင်ဟောင်နှင့် ကျန်(၇)ယောက်ကို ရှာဖို့ လွယ်ကူမည် မဟုန်မှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်၏။

သူလုပ်နိုင်သော အရာဆို၍ မြေကြီးပေါ် ထင်ကျန်ရစ်နေသော ခြေရာတိမ်တိမ်လေးများ အတိုင်း လိုက်သွားရုံသာ ရှိတော့၏။

လိုဏ်ခေါင်းများစွာနှင့် လမ်းခွဆုံများစွာကို ကျော်ဖြတ်ပြီးနောက် မိသားစုခေါင်းဆောင်ဟောင်း ရှစ်ယောက်၏ ခြေရာများသည်ပင်လျှင် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေပြီ။

ရန်ကိုင်နှင့် နတ်ဆိုးအိုကြီးတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကျန်သူများနှင့် လုံးဝကို အဆက်ပြတ်သွားခဲ့လေပြီ။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင် အနေဖြင့် ရှေ့ဆက်လျှောက်ရုံသာ ရှိတော့လေ၏။

ရုတ်တရက် ရန်ကိုင်ခြေလှမ်းတို့ ရပ်တန့်သွားခဲ့ပြီး နောက်ပြန်လှည့်၍ ကြည့်လိုက်၏။

“ဘာဖြစ်လို့လဲ သခင်လေး”

ရန်ကိုင်က စကားတစ်ခွန်းမှ ပြန်မပြောခဲ့ချေ။ လာခဲ့ရာလမ်းကိုသာ စိုက်ကြည့်နေခဲ့၏။ တစ်ခဏကြာပြီးသည့်နောက် သွယ်လျသည့် ပုံရိပ်တစ်ခု သူတို့နောက်မှ ပြေးထွက်လာခဲ့၏။ နတ်ဆိုးအိုကြီး ထိတ်လန့်သွားခဲ့ပြီး ထိုလူအား ရပ်တန့်ချင်ခဲ့သော်လည်း ရန်ကိုင်က သူ့အား အလျင်အမြန်ပဲ ဟန့်တားလိုက်လေ၏။

အနီးရောက်တော့မှာပဲ ထိုလူက သူ့သခင်လေး၏ စီနီယာအစ်မ စုယန်ဖြစ်နေမှန်း နတ်ဆိုးအိုကြီး သိလိုက်ရ၏။

“နင်ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီကို ရောက်လာရတာလဲ” ရန်ကိုင်က စုယန်ကို သူ့ဆီ အလျင်စလို ဆွဲခေါ်လိုက်၏။

စုယန်နှင့် ကျန်သည့် ကောင်းကင်စံအိမ် အဖွဲ့သားများသည် ကောင်းကင်နန်းတော်ထဲတွင် နေနေခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပြီး တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေနှင့် နောက်ဆုံးအပြီးသတ်တိုက်ပွဲတွင် ဝင်ရောက်ဆင်နွှဲခဲ့ခြင်း မရှိခဲ့ချေ။ ထို့ကြောင့် စုယန် ဤနေရာတွင် ထွက်ပေါ်လာသည်ကို မြင်သည့်အခါ ရန်ကိုင် အနည်းငယ် အံ့အားသင့်သွားခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။

“ဘဏ္ဏာထိန်းမန်နဲ့ ဂျူနီယာညီမလေးရှနောက် လိုက်လာခဲ့တာ” စုယန်က ပြန်ရှင်းပြလိုက်၏။

“ဒီနေရာရောက်တော့ ရုတ်တရက်ကြီး နင့်ရဲ့ အရှိန်အဝါကို ခံစားမိလို့ နင်နဲ့တွေ့ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တာ”

“ဘဏ္ဏာထိန်းမန်နဲ့ စီနီယာမမလေးလည်း ဒီကို ရောက်နေတာလား” ရန်ကိုင် ကြောင်သွားခဲ့ပြီး “အိမ်ကကော”

“အိပ်က အဆင်ပြေတယ်။ ကောင်းကင်နန်းတော်ရဲ့ အရံအတားက အိမ်ကို ကာကွယ်ပေးထားတုန်းပဲ”

ရန်ကိုင် အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ခေါင်းရှုပ်နေဟန်ဖြင့် “ဘဏ္ဏာထိန်းမန်က ဒီကို လာဖို့ ဘာလို့ ရုတ်တရက်ကြီး ဆုံးဖြတ်လိုက်တာလဲ မသိဘူး။ စီနီယာမမလေးကိုတောင် သူနဲ့အတူ ခေါ်သွားတယ်”

မန်ဝူရ၏ အပြုအမူသည် ရန်ကိုင်အား အတော့်ကို ခေါင်းရှုပ်သွားစေခဲ့၏။ မန်ဝူရသည် သူ၏ စည်းကို ယာယီဖြေ၍ မသေမျိုးအဆင့် ခွန်အားကို ရရှိနိုင်သော်လည်း ထိုကဲ့သို့ လုပ်လိုက်လျှင် ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးများစွာကို ခံစားရနိုင်ပေ၏။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် မန်ဝူရအား တိုက်ပွဲတွင် ဝင်မပါစေချင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့် မန်ဝူရသည် ဤတိုက်ပွဲအတွင်း အိမ်ထဲတွင်သာ နေနေခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

မန်ဝူရသည် ဤမြေအောက် ဝင်္ကပါကြီးထဲသို့ သူ၏ တပည့်ကိုပါ ခေါ်၍ ခုန်ဆင်းလာလိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင် မထင်မှတ်ထားခဲ့ချေ။

“နင်လည်း လာမှတော့ အတူတူသွားကြတာပေါ့” ရန်ကိုင်က ပြုံးလိုက်၏။

စုယန်က အသာအယာ ခေါင်းပြန်ညိတ်ပြလိုက်လေ၏။

သူတို့သုံးယောက်သည် မြေအောက် ဝင်္ကပါကြီးကို ဆက်လက် စူးစမ်းနေခဲ့လေ၏။ သွားနေစဉ် ဘေးပတ်ဝန်ကျင်ကို အဆက်မပြတ် စူးစမ်းသွားခဲ့သော်လည်း မည်သည် တစ်ဦးတစ်ယောက်၏ အရှိန်အဝါကိုမှ မခံစားမိခဲ့ချေ။ စုယန် ရန်ကိုင်၏ တည်နေရာကို အာရုံခံနိုင်ခဲ့ခြင်းမှာ ယင်ယန်ပေါင်းစည်းခြင်း ကျင့်စဉ်၏ အစွမ်းကြောင်ပင် ဖြစ်သည်။ သို့သော်ငြား ထိုနည်းလမ်းသည် သူမနှင့် ရန်ကိုင် ကြားအတွ၍်သာ အကျိုးသက်ရောက်မှု ရှိ၏။

ရန်ကိုင် ဦးတည်ရာမဲ့ လမ်းလျှောက်နေစဉ် မိုးမြေစွမ်းအင် စီးကြောင်းတို့ ဆင်းကဲပြောင်းလဲသွားသည်ကို ရန်ကိုင် ရုတ်တရက် ခံစားမိလိုက်လေ၏။

မူလက စီးဆင်းချင်ရာသို့ စီးဆင်းနေသော စွမ်းအင်စီးကြောင်း များသည် ယခုမူ ဦးတည်ရာ တစ်ခုစီသို့ လျင်မြန်စွာ စီးဆင်းနေခဲ့လေသည်။

စုပ်ဝဲကြီးတစ်ခုက ထိုစွမ်းအင်များကို အရူးအမူ စုပ်ယူနေသလား ဟုပင် ထင်မှတ်ရ၏။

“တစ်ချက်သွားကြည့်ရအောင်” ရန်ကိုင်က မိုးမြေစွမ်းအင်များ စုဝေးနေရာ အရပ်ဆီ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်ပြီး အလျင်အမြန် ပြေးထွက်သွားလိုက်လေ၏။

အကြမ်းဖျင်း နာရီဝက်လောက် ကြာပြီးနောက် ရုတ်တရက်ဆိုသလို ရင်းနှီးနေသည့် အရှိန်အဝါ နှစ်ခုကို ရန်ကိုင် အာရုံခံမိလိုက်၏။

လိုဏ်ခေါင်းပေါင်း များစွာ ဆက်သွယ်ထားသည် အနီးအနားရှိ လိုဏ်ဂူတစ်ခုအတွင်း၌ မန်ဝူရနှင့် ရှနင်းချန်တို့ နှစ်ယောက်ကို ရန်ကိုင် တွေ့လိုက်ရ၏။

မန်ဝူရသည် အပြုံးကြီး ပြုံးဖြီးလျက် တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေခဲ့ပြီး ရှနင်းချန်ကမူ သူ၏ နောက်တွင်ရပ်လျက်ဆန်းကြယ်သော စည်းတံဆိပ် များစွာကို ဖန်တီးနေခဲ့၏။ စည်းတံဆိပ် တစ်ခုပြီးသွားသည့် အခါတိုင်း မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီး အတွင်းရှိ မိုးမြေစွမ်းအင်များသည် မန်ဝူရ၏ ကိုယ်ထဲသို့ လှိုင်းလုံးပမာ တိုးတိုးဝင်လာခဲ့လေသည်။

တစ်ယောက်ယောက် ချဉ်းကပ်လာနေသည်ကို သတိပြုမိသည်နှင့် မန်ဝူရက စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သလို ရှနင်းချန်၏ လှုပ်ရှားမှုများကမူ အနည်းငယ် မတည်မငြိမ် ဖြစ်သွားခဲ့လေ၏။

ရန်ကိုင်၏ မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရသည့် အခါမှပင် နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့ကြ၏။

“ဘဏ္ဏာထိန်းမန်၊ ခင်ဗျားတို့ ဒီမှာ ဘာလုပ်နေတာလဲ” ရန်ကိုင်က မန်ဝူရို အံအားသင့်၊ သိလိုစိတ်ဖြင့် ငေးစိုက်ကြည့်လိုက်၏။

“ငါ့စည်းကို ဖြေနေတာလေ” မန်ဝူက ပြန်ပြောလိုက်၏။

================================

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ-Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little Devil
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အပိုင်း(၅၉၃) လေဟာနယ်လျှောက်လမ်း နောက်တစ်ခု
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ရန်ကိုင် မျက်ဝန်းအစုံ တောက်ပသွားခဲ့၏။ ဘဏ္ဏာထိန်းမန်သည် စကားများများစားစား မပြောခဲ့သော်လည်း သူဘာကို ဆိုလိုချင်လဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် နားလည်ပေ၏။

သူ့ခွန်အားကို ချိတ်ပိတ်ထားသည့် စည်းကြောင့် မန်ဝူရသည် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထွတ်အထိပ်အဆင့် ခွန်အားကိုသာ ထုတ်သုံးနိုင်၏။ သူသာ ထိုစည်းကို ဖြေလိုက်နိုင်လျှင် သူ့ကျင့်ကြံခြင်းသည် မသေမျိုး ဒုတိယအဆင့်သို့ ရောက်ရှိသွားပေလိမ့်မည်။

“ဂုဏ်ပြုပါတယ်ဗျာ… မန်ဝူရရေ” ရန်ကိုင်လည်း မန်ဝူရအတွက် ပျော်ပေ၏။ နတ်ဆိုးဘုရင် ရန်ပိုင်၏ အစီအစဉ်ကြောင့် မန်ဝူရလည်း အမြတ်ထွက်သွားသည့်ပုံပင်။

“ဘဏ္ဏာထိန်းမန်၊ ရန်ပိုင် ဒါမှမဟုတ် မိသားစုခေါင်းဆောင်ဟောင်း ရှစ်ယောက်ကို တွေ့မိသေးလား” ရန်ကိုင်က အလျင်စလို မေးလိုက်ရာ မန်ဝူရက ခေါင်းခါရမ်း၍ ပြန်ပြောလိုက်၏ “မတွေ့ဘူး။ သူတို့ကို ရှာချင်ရင် နင်းချန်ကို အကူအညီ တောင်းလို့ရတယ်”

ရန်ကိုင်က ရှနင်းချန်ဆီ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။

ရှနင်းချန်က စကားပြန်မပြောခဲ့။ ခေါင်းသာ ညိတ်၍ သူမ၏လက်ကို အသာအယာ ဝေ့ရမ်းလိုက်ရာ စွမ်းအင်အမျှင်တန်းတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ ထိုစွမ်းအင် အမျှင်တန်းသည် လျှပ်စီးတန်းတစ်ခုပမာ မြေအာက်လိုဏ်းခေါင်းအနှံ့သို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့လေ၏။

တစ်ခဏကြာပြီးနောက် ထိုစွမ်းအင်အမျှင်တန်းလေး သူမ၏ လက်ထဲသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိလာခဲ့၏။

ထိုစွမ်းအင် အမျှင်တန်းကို ရရှိလိုက်သည်နှင့် ရှနင်းချန်က သူမ၏ မျက်ဝန်းအစုံကို တစ်ခဏလောက် ပိတ်လိုက်ပြီး ပြန်ဖွင့်လိုက်ကာ အရပ်မျက်နှာတစ်ခုဆီ ညွှန်ပြလိုက်၏။ ရန်ကိုင်က ကျေးဇူးတင်စွာ ပြုံး၍ သူမ ညွှန်ပြရာ အရပ်ဆီသို့ တုန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိ ပြေးထွက်သွားလိုက်၏။

“ရန်ကိုင်၊ ဘဏ္ဏာထိန်းမန်နဲ့ ဂျူနီယာညီမလေးရှကို ကာကွယ်ပေးဖို့ ငါဒီမှာ ကျန်နေခဲ့မယ်” စုယန်က တစ်ခဏတာ တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက် ပြောလိုက်လေ၏။

ရန်ကိုင်နှင့် အတူသွားချင်သော်ငြား မန်ဝူရနှင့် ရှနင်းချန်တို့ကို ကာကွယ်ပေးဖို့ လူလိုအပ်နေရာ သူမအနေဖြင့် သူတို့နှင့်အတူ ကျန်ခဲ့ဖို့ ရွေးချယ်လိုက်လေ၏။

စုယန်သာ နေခဲ့လျှင် သာမန် ပြဿနာများကို သူမ တစ်ယောက်တည်းနှင့်တင် ဖြေရှင်းနိုင်ပေလိမ့်မည်။

ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်၍ “ဂရုစိုက်ဦး”

“နင်လည်း ဂရုစိုက်ဦး” စုယန်က နွေးထွေးစွာ ပြုံးလိုက်လေ၏။

မန်ဝူရနှင့် ရှနင်းချန်တို့ကို နှုတ်ဆက်ပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်နှင့် နတ်ဆိုးအိုကြီးတို့သည် စီနီယာမမလေး ညွှန်ပြရာအရပ်ဆီ ပြေးထွက်သွားလိုက်ကြ၏။ ပြေးသွားနေစဉ် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်၍ ပတ်ဝန်းကျင်အား အဆက်မပြတ် စစ်ဆေးသွားခဲ့လေ၏။

မကြာခင်မှာပဲ အရှိန်အဝါများစွာကို ရန်ကိုင် အာရုံခံလိုက်မိလေ၏။ ထိုအရှိန်အဝါများကို အာရုံခံလိုက်မိသည်နှင့် ရန်ကိုင်နှင့် နတ်ဆိုးအိုကြီး တို့သည်လည်း ထိုအရပ်ဆီ အလျင်အမြန် ပြေးထွက်သွားလိုက်ကြလေ၏။

မကြာခင်မှာပဲ သူတို့နှစ်ယောက်ရှေ့ ပုံရိပ်ကိုးခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။

ရှစ်ယောက်သည် မိသားစုကြီးရှစ်ခုမှ ခေါင်းဆောင်ဟောင်းများ ဖြစ်ကြပြီး ကျန်တစ်ယောက်သည် နတ်ဆိုးအရှင်သခင် ရန်ပိုင် ဖြစ်ပေ၏။

ရန်ကိုင်နှင့် နတ်ဆိုးအိုကြီးတို့ ရောက်ရှိလာသည့် အချိန်၌ ထိုနှစ်ဖက်သည် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိပ်တိုက်တွေ့နေခဲ့ကြလေ၏။

မိသားစုကြီးရှစ်ခုဘက်၌ အရေအတွက် အသာရထားသော်လည်း နတ်ဆိုးအရှင်သခင် ရန်ပိုင်လို ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်ကို မည်သူမှ အလျင်စလို ပြေးဝင်၍ မတိုက်ခိုက်ရဲကြချေ။ ရန်ပိုင်နှင့် ရင်ဆိုင်ရခြင်းသည် မိသားစုကြီးရှစ်ခုမှ ခေါင်းဆောင်ဟောင်း ရှစ်ယောက်အတွက် အတော့်ကို ဖိအားများပေ၏။

သို့ရာတွင် ရန်ပိုင်ကမူ ရှေးဟောင်းကန်ရေပြင်တစ်ခုပမာ တည်ငြိမ် နေခဲ့၏။ သူ့မျက်ဝန်းနက်တွေထဲ စိတ်လှုပ်ရှားနေသည့် အရိပ်အယောင် အချို့ကိုပင် မြင်တွေ့နိုင်ပေသေး၏။ သူ့၏ နည်းလမ်းများစွာသည် လွန်စွာကိုမှ အားကောင်း၍ သူ့ခွန်အားအပေါ် ယုံကြည်ချက် အပြည့်ရှိသော်လည်း ထိုရှစ်ယောက်အား ချက်ချင်း မတိုက်ခိုက်သေးပဲ မထိတထိ အကြည့်ဖြင့်သာ လှောင်ပြောင် ကြည့်နေခဲ့လေ၏။

ရန်ကိုင်နှင့် နတ်ဆိုးအိုကြီးတို့ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာသည်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ရန်ပိုင် မျက်နှာထက်မှ အပြုံးသည် ပိုမိုတောက်ပ သွားခဲ့ပြီး နွေးထွေးစွာဖြင့် လှမ်း၍ အော်ခေါ်လိုက်လေ၏ “ဂိုဏ်းတူတူလေးလည်း ဒီကို ရောက်နေတာပါလား။ ကောင်းတယ်၊ ကောင်းတယ်။ ဒီအခိုက်အတန့်ကို ကြည့်ဖို့ ဘယ်သူမှမရှိမှာကို ဂိုဏ်းတူဦးလေးက စိုးရိမ်နေတာ။ ဒါပေမယ့် ကြည့်ရသလောက်တော့ စိုးရိမ်စရာ မလိုတာကို လိုက်ပြီး စိုးရိမ်နေတဲ့ပုံပဲ။ ရောက်လာတဲ့ လူပိုးများလေ ပိုကောင်းလေပဲ”

ရန်ကိုင်က အေးစက်စက်ဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်၍ လေးနက် တည်ကြည်သည့် အမူအရာဖြင့် ရန်ပိုင်ကို စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး “ဂိုဏ်းတူဦးလေး၊ အချိန်တွေ ဒီလောက်အကုန်ခံပြီး လူပေါင်းများစွာရဲ့ အသက်ကို စတေးခဲ့တာက ဗဟိုမြို့တော် အောက်ဘက်မှာ ရှိနေတဲ့ မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီးကို ရှာဖို့အတွက်ပဲပေါ့၊ ဟုတ်လား”

“အတိအကျပဲ”

“ဘာလို့လဲ” ရန်ကိုင်လည်း မမေးပဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့၏ “မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီးက ဗဟိုမြို့တော်ရဲ့ အောက်ဘက်မှာ အသေ တည်ရှိနေတာလေ။ တွေ့တယ်ဆိုရင်တောင် အချိန်တိုအတွင်း ဒီမှာရှိနေတဲ့ စွမ်းအင်တွေကို စုပ်ယူနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ နောက်ဆုံးကျရင် မိသားစုကြီးရှစ်ခု ယူသွားတာ ခံလိုက်ရမှာပဲလေ။ ဂိုဏ်းတူဦးလေးက ကိုယ့်အတွက် အကျိုးမဖြစ်မယ့် အလုပ်ကို လုပ်မယ့်လူမျိုး မဟုတ်လောက်ဘူးမလား”

ရန်ပိုင်ကမူ ရန်ကိုင်အား မလျော့မတင်း အမူအရာဖြင့်သာ ပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်၍ “ဂိုဏ်းတူတူလေးက ဒီက ဘာမှမသိတဲ့ လူအိုကြီးရှစ်ယောက်ထက် ပိုတော်တာပဲ။ ငါက ဒီမြေကမ္ဘာချီကြောမကြီးထဲက စွမ်းအင်တွေကို စုပ်ယူဖို့ ကြိုးစားနေတယ်လို့ သူတို့ ထင်နေကြာဩတာ။ တကယ်ကို သောက်တလွဲ အထင်အမြင်တွေပါကွာ။ မင်းတို့တွေ အကုန်လုံးရဲ့ အကြည့်အောက်မှာ ဒီမြေကမ္ဘာချီကြောမကြီးထဲက စွမ်းအင်တွေကို ငါဘယ်လိုလုပ်ပြီး စုပ်ယူနိုင်မှာလဲကွ။ ပြီးတော့ ငါက အဲ့လိုလုပ်ဖို့ စဉ်းကို မစဉ်းစားထားတာ”

ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည်နှင့် ရန်ရင်ဟောင်နှင့် ကျန်(၇)ယောက်စလုံး ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားခဲ့ကြလေ၏။

ရန်ပိုင်သည် မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီးထဲတွင် ရှိသော စွမ်းအင်များကို မျက်စိကျနေသည်ဟု ရန်ရင်ဟောင်နှင့် ကျန်(၇)ယောက်တို့ ထင်မှတ် နေခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း မိုးမြေစွမ်းအင် အတွက်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် သူ၏ ရည်ရွယ်ချက်သည် ဘာများ ဖြစ်နေမည်နည်း။

ရန်ပိုင်က ရိုးရိုးလေး ရယ်မောလိုက်လိုက်လျက် “မင်းတို့ သက်သက်နဲ့တင် ငါ့ကို သတ်ချင်နေတယ်ပေါ့။ မင်းတို့မှာ အဲ့လိုမျိုး စွမ်းရည် မရှိပါဘူးကွာ။ ငါသာ ဆန္ဒချင်ရင် မင်းတို့အသက်တွေကို ကြိုက်တဲ့အချိန် နှုတ်ယူပစ်လိုက်လို့ ရတယ်”

“ဂိုဏ်းတူဦးလေးက အရမ်းကို ယုံကြည်ချက် ရှိနေမှတော့ ဘာလို့ အပိုစကားတွေ ရပ်ပြောနေရသေးတာလဲ” ရန်ပိုင်က အထင်အမြင် သေးသေးဖြင့် ပြန်၍ လှောင်ပြောင်လိုက်လေ၏။

“မင်းရောက်လာတုန်းက ငါပြောခဲ့တယ်လေ။ ဒီအဖြစ်အပျက်ကို စောင့်ကြည့်ဖို့ တစ်ယောက်ယောက်ကို ငါလိုအပ်နေခဲ့တာ။ အစကတော့ ရှန်ချင်းလော့ကို ရွေးထားခဲ့တာပဲ။ ဒီအခိုက်အတန့်ကို သူနဲ့ အတူတူ ဝေမျှဖို့ကိုတောင် ပြင်ဆင်ထားခဲ့တာ။ ဒါပေမယ် ဘယ်သူသိမှာလဲ။ သူက ငါ့ရဲ့ ကြင်နာမှုကို ငြင်းပယ်ပြီး ဒီလို အခွင့်ကောင်းတစ်ခုကို လက်လွှတ်လိုက်တယ်လေ” ရန်ပိုင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း‌ ခေါင်းခါရမ်း၍ စိတ်ပျက်နေသည့် အမူအရာဖြင့် ပြောလိုက်၏။

“ဂိုဏ်းတူဦးလေးက အကြိုက်က တကယ်ကို မနှစ်မြို့စရာပဲနော်”

“အဲ့ဒါတွေက အရေးမကြီးပါဘူး” ရန်ပိုင်က ပခုံးတွန့်လိုက်၍ ဆက်ပြောလိုက်လေ၏ “ဘာလို့လဲဆိုတော့ မကြာခင်မှာပဲ ငါက ဒီနေရာကနေ အခြား ပိုအဆင့်မြင်တဲ့ လောကတစ်ခုဆီ တက်လှမ်းတော့မှာလေ”

“ပိုအဆင့်မြင့်တဲ့ လောကတစ်ခုလား” မိစ္ဆာသားခေါင်းဆောင် ရှစ်ယောက်စလုံး ကြောင်အသွားခဲ့ကြလေ၏။ ရန်ပိုင် မည်သည်ကို ပြောနေမှန်း သူတို့ တကယ်ကို နားမလည်နိုင်ခဲ့ကြချေ။

နတ်ဆိုးအိုကြီးနှင့် ရန်ကိုင်တို့ နှစ်ယောက်ကမူ အတွေးထဲ နစ်မြောသွားခဲ့ကြလေ၏။

“ဘာမှမသိတဲ့ အရူးတွေပါလား” ရန်ပိုင်က ဂရုဏာသက်နေသည့် အမူအရာဖြင့် ရေရွတ်လိုက်၍ “အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်က သိုင်းတာအိုရဲ့ အထွဋ်အထိပ်လို့ မင်းတို့ ထင်နေတာလား။ မင်းတို့ ထင်နေတာတွေ အကုန်လုံးက အမှားတွေပဲ။ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့်ဆိုတာ ဘာဆိုဘာမှကို မဟုတ်တာကွ။ ပြီးတော့ မင်းတို့ ခေါ်ခေါ်နေတဲ့ ‘အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့်’ ဆိုတာကလည်း တကယ့် နာမည်အစစ် မဟုတ်သေးဘူး”

မိသားစုကြီးရှစ်ခုမှ ခေါင်းဆောင်းဟောင်း ရှစ်ယောက်စလုံး ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်သွားခဲ့ကြလေ၏။ ထိုအကြောင်းကို သူတို့တစ်တွေ ဘယ်သောအခါမှ မကြားခဲ့ဖူးကြချေ။ ရုတ်တရက် ဆိုသလို အားလုံးသည် ရန်ပိုင် ဆက်ပြောလာမည့် အရာကို စိတ်ဝင်စားသွားခဲ့ကြ၏။ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့်နှင့် ပက်သက်၍လည်း သူတို့ ပို၍ နားလည်ချင်မိလာ၏။

“အဲ့အဆင့်ကို မသေမျိုးအဆင့်လို ခေါ်တယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ အဲ့အဆင့်ကို ရောက်တဲ့လူက သေမျိုးရဲ့ ခြုံလွှာကို ချွတ်ချလိုက်နိုင်တဲ့ လူတွေ ဖြစ်နေကြလို့ပဲ” ရန်ပိုင်က ရှုတ်ချသည့် လေသံဖြင့် ရန်ပိုင်၏ ကြွားစကားကို ကြားဝင်ဖြတ်ပြောလိုက်၏။ ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး ဆက်၍ ပြောလိုက်လေ၏ “ဂိုဏ်းတူဦးလေး၊ ခင်ဗျားက ရည်မှန်းချက် ကြီးမားတဲ့ ပညာရှင်ကြီး တစ်ယောက်လို့ ကျုပ်ထင်နေခဲ့တာ။ ဒါပေမယ့် ခင်ဗျားပြောတာကို နားထောင်ပြီးတော့မှပဲ ခင်ဗျားက သနားစရာကောင်းတဲ့ အရူးတစ်ယောက်မှန်း ကျုပ်နားလည်သွားခဲ့တယ်”

ရန်ပိုင်၏ မျက်ဝန်းအစုံ ရုတ်ချည်း အေးစက်သွားခဲ့လေ၏။ ရန်ကိုင်သည်လည်း ထိုအဆင့်အပေါ် နားလည်ထားလိမ့်မည်ဟု သူမထင်မှတ်ထားခဲ့ချေ။ သို့သော်ငြား သူ့အမူအရာအား အလျင်အမြန် ပြန်ထိန်းလိုက်၍ ခေါင်းညိတ်ကာ “ဂိုဏ်းတူတူလေးကို မင်းရဲ့ နောက်မှာ ရပ်နေတဲ့လူက ပြောပြခဲ့တာလား”

နတ်ဆိုးအိုကြီးက မိစ္ဆာဆန်ဆန် ပြုံးဖြီးလိုက်၍ ပြန်လည် ငြင်းဆိုခြင်း မပြုသလို ထောက်ခံသဘောတူခြင်းလည်း မပြုခဲ့ချေ။ ရန်ပိုင်ကိုသာ လှောင်ပြောင် ထေ့ငေါ့ဟန်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့လေ၏။

နတ်ဆိုးအိုကြီးရဲ့ တုန့်ပြန်မှုကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ရန်ပိုင်က ရိုးရိုးသားသားပဲ ပြောလိုက်၏ “ငါ့ရဲ့ ရောင်းရင်းရေ၊ ပြောပြီးတာလည်း ပြောပြီးသွားပြီ။ လုပ်ပြီးတာတွေလည်း လုပ်ပြီးသွားခဲ့ပြီ။ ငါတို့ နှစ်ယောက်က အရင်းအမြစ် တစ်ခုတည်းက လာခဲ့တာလေ။ ငါ့ရဲ့ အောင်မြင်မှုတွေက မင်းရဲ့ မူရင်းခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်ဆီကနေ အဖျားခံနေခဲ့တာ။ ဒါကြောင့် ငါတို့နှစ်ယောက်က တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ပိုပြီး နားလည်သင့်တယ်လို့ ငါထင်တယ်။ မင်သာ ဆန္ဒရှိရင် ငါတို့ နှစ်ယောက် အတူပူးပေါင်းလို့ ရတယ်နော်”

“မလိုပါဘူး၊ ကျေးဇူးပါပဲ” နတ်ဆိုးအိုကြီးက အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြုံးလိုက်ပြီး “သခင်းနားမှာ ကပ်နေတာက ပိုပြီး အခြေအနေ ကောင်းတယ်လို့ ဒီလူအိုကြီး ထင်တယ်”

“မင်းအဲ့လိုထင်တာလား” ရန်ပိုင်က စိတ်ပျက်နေသည့် လေသံဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်၍ လက်လျှော့သေးခြင်း မပြုပဲ “ငါ့ဂိုဏ်းတူတူလေးရဲ့ အရည်အချင်းက တကယ်ကို ‌ကောင်းလွန်းတယ် ဆိုပေမယ့် သူရဲ့ အနာဂတ်က ဒီနေရာမှာတင် ရပ်တန့်သွားခဲ့ပြီ။ မင်သာ ငါနဲ့လိုက်မယ်ဆိုရင် ပိုပြီး ကျယ်ပြန့်တဲ့ ကမ္ဘာကြီးကို ငါမင်းကို ပြသပေးနိုင်တယ်”

ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ပိုင်က သူ၏ နောက်ဘက်တွင် ရှိနေသော လိုဏ်ဂူနံရံကို လက်နှင့်ထိကပ်၍ ထိုထဲသို့ အစစ်အမှန်ချီများကိူ အရူးအမူး ဖြည့်သွင်းလိုက်လေ၏။

တစ်ခဏကြာပြီးသည့်နောက် ရန်ပိုင် လက်ထိထားသည့် နေရာမှ အနက်ရောင် အစက်လေးတစ်စက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့ကာ ထိုအနက်ရောင် အစက်လေးသည် ဘေးပတ်လည်သို့ လျင်မြန်စွာ ကျယ်ပြန့်လာခဲ့လေ၏။ အသက်ရှူစာ အချိန်သုံးရှိုက်စား အတွင်းမှာပင် ထိုအနက်ရောင် အစက်လေးသည် အချင်းမီတာအနည်းငယ် ရှိသည့် အနက်ရောင် အပေါက်တစ်ပေါက်အဖြစ် ကြီးမားလာခဲ့လေ၏။

ဤလောကကြီး တစ်ခုလုံးကို ဝါးမြိုပစ်နိုင်သယောင် ထင်ရသည့် အနက်ရောင် အစက်အပေါက်ဆီမှ နက်နဲကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းသည့် ဖိအားတို့ ဖြာထွက်နေခဲ့လေ၏။

မိသားစုကြီးရှစ်ခု၏ ခေါင်းဆောင်ဟောင်း ရှစ်ယောက်သည် ထိုအနက်ရောင် အပေါက်အား စိုက်၍ ကြည့်နေလျက် အလျင်စလို နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်ကြလေ၏။

ရန်ပိုင်နှင့် နတ်ဆိုးအိုကြီးတို့ နှစ်ယောက်၏ မျက်လုံးများသည် ပြုတ်ထွက်လုမတတ် ပြူးကျယ်သွားခဲ့ပြီး အလိုလို အော်ပြောလိုက်ကြလေ၏ “လေဟာနယ်လျှောက်လမ်းလား”

ယခုတစ်ကြိမ်တော့ ရန်ပိုင် အံ့အားသင့်ရမည့် အလှည့်ဖြစ်၏။ ယခုနေရာတွင် ရှိနေသည့် မည်သူကမှ ၎င်းကိုသိလိမ့်မည်မဟုတ်ဟု သူထင်နေခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းညိတ်လိုက်၍
“အမှန်ပဲ။ ဒီဟာက လေဟာနယ်လျှောက်လမ်း တစ်ခုပဲ။ ငါတို့ လောကကြီးထက် ပိုပြီးကြီးကျယ်ခမ်းနားတဲ့ လောကတစ်ခုစီကို ခေါ်သွားပေးမယ့် အရာပေါ့။ အဲ့နေရာယှဉ်ရင် ဒီနေရာက လူရိုင်းတွေ နေတဲ့ တောသာသာပဲ ရှိတယ်။ ဒီနေရာက မိုးမြေစွမ်းအင်တွေက အရမ်းကို ပါးလျပြီး မရှိသလောက်ပဲ။ ဟိုနေရာကတော့ ဒီနေရာနဲ့ မတူဘူး။ ဟိုမှာဆိုရင် မိုးမြေစွမ်းအင်တွေက ပိုပြီး များပြားကြွယ်ဝသလို ကောင်းကင်လမ်းစဉ်နဲ့ သိုင်းတာအိုကိုလည်း ဒီမှာထက် ပိုပြီး လွယ်လွယ်ကူကူ နားလည်နိုင်တယ်။ ရောင်းရင်းရေ၊ မင်းသာ ဆန္ဒရှိသရွေ့ ငါနဲ့အတူ မင်းကို ခေါ်သွားပေးလို့ ရတယ်နော်”

“အဲ့လိုလား” နတ်ဆိုးအိုကြီး ရုတ်တရက် နားလည်သွားခဲ့ပြီး “ကြည့်ရတာက မင်းက ကျင့်ကြံခြင်း သက်သက်ကို လက်ခံရရှိထားတာ မဟုတ်ပဲ မှတ်ဥာဏ်ကိုပါ ရရှိထားတာကိုး”

“ဟုတ်တယ်” ရန်ပိုင်က ငြင်းဆိုခြင်း မပြုခဲ့ချေ။

ကောင်းကင်စံအိမ်၏ ရစ်ခွေနဂါးစမ်းချောင်းအောက်ခြေတွင် ရှိနေသည့် မိစ္ဆာအရှင်သခင်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို နတ်ဆိုးအိုကြီးက ရရှိခဲ့ပြီး သူ၏ မှတ်ဥာဏ်နှင့် အမွေအနှစ်ကိုမူ ရန်ပိုင်က ရရှိသွားခဲ့၏။ ထို့ကြောင့်ပင် ရန်ပိုင် ဤမျှ အဆင့်တက် မြန်နေခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။

ထိုမှတ်ဥာဏ်ကနေမှတစ်ဆင့် လေဟာနယ်လျှောက်လမ်း ရှိနေသည့် နေရာကို ရန်ပိုင်သိခဲ့သည့် ပုံပင်။

သူ့ရည်ရွယ်ချက်သည် ဗဟိုမြို့တော်ကို ဖျက်စီးဖို့ရာ မဟုတ်သလို မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီးကို ရယူရန်လည်း မဟုတ်ချေ။ ရန်ပိုင် လုပ်ခဲ့သမျှ အရာအားလုံးသည် လေဟာနယ်လျှောက်လမ်းကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။

သူသည် ဤလောကမှထွက်၍ ပိုမြင့်သည့် လောကတစ်ခုဆီသို့ တက်လှမ်းကာ သိုင်းတာအို၏ အထွဋ်အထိပ်ဆီ တက်လှမ်းချင်ခဲ့၏။

“ဒါပေမယ့်… မင်းရဲ့ မှတ်ဥာဏ်တွေက မပြည့်စုံတဲ့ပုံပဲ” နတ်ဆိုးအိုကြီးက ရုတ်တရက် လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်၏။

“ရောင်းရင်းက ဘာလို့ အခုလိုပြောရတာလဲ” ရန်ပိုင် မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်၏။

“ကျဲ ကျဲ ကျဲ… အဲ့မှာရှိနေတဲ့ အရင်းအမြစ်တွေကို အလွယ်တကူ ရနိုင်မယ်လို့ မင်းထင်နေတာလား။ အဲ့မှာ ရှိနေတဲ့ ပညာရှင်တွေကို အလွယ်တကူ သွားအနိုင်ကျင့်နိုင်မယ်လို့ မင်းထင်နေတာလား။ ဟတ်၊ တကယ်ကို ရယ်စရာပါလား။ ဒီနေရာက အဲ့နေရာနဲ့ယှဉ်ရင် အရိုင်းမြေ တစ်ခုဆိုပေမယ့် အဲ့မှာရှိနေတဲ့ အန္တရာယ်တွေက ဒီမှာရှိနေတဲ့ အန္တရာယ်တွေထက် ပိုများတယ်ကွ။ မင်းရဲ့ ကျင့်ကြံခြင်းက သိပ်မဆိုးဘူး ဆိုပေမယ့် ဒီနေရာမှာပဲ ဘုရင်တစ်ပါးလို ပြုမူလို့ရမယ်။ အဲ့ရောက်ရင်တော့ မင်းက အဓိကဂိုဏ်းကြီးတစ်ခုရဲ့ အရေးမပါတဲ့ ဂိုဏ်းသားတစ်ယောက်၊ ဒါမှမဟုတ် ဂိုဏ်းသေးသေးလေးတွေရဲ့ အကြီးအကဲ တစ်ယောက်လောက်ပဲ ဖြစ်လာနိုင်လိမ့်မယ်။ ငါသာ မင်းနေရာမှာဆိုရင် အကျိုးအမြတ် နည်းနည်း အတွက်နဲ့ အဲ့နေရာဆီ သွားမယ့်အစား ဒီမှာပဲ အေးအေးဆေးဆေး နှပ်နေလိုက်မှာ” “ နတ်ဆိုးအိုကြီးက တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်၏။

“မင်းဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီလောက် အများကြီး သိထားတာလဲ” နောက်ဆုံး၌ ရန်ပိုင်လည်း တည်ငြိမ် မနေနိုင်တော့ချေ။ “မဖြစ်နိုင်ဘူး။ အဲ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ ရှိနေတဲ့ မှတ်ဥာဏ်တွေ အကုန်လုံးကို ငါက ဆက်ခံခဲ့တာလေ။ မင်း ရနိုင်စရာအကြောင်း လုံးဝ မရှိဘူး”

“ဒီလူအိုကြီးက ဒီခန္ဓာကိုယ်က မှတ်ဥာဏ်တွေကို မရခဲ့သလို ရဖို့လည်း မလိုဘူး။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ဒီလူအိုကြီးက… အဲ့လောကကြီးကနေ လာခဲ့တာ မို့လို့ပဲ” နတ်ဆိုးအိုကြီးက လှောင်ပြုံးပြုံး၍ သူ့ကိုယ်သူ လက်ညိုးထိုးကာ မောက်မာစွာဖြင့် “ဒီခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ မူရင်း ပိုင်ရှင်က ဒီလူအိုကြီးထက် အနည်းဆုံး မျိုးဆက်နှစ်ခုလောက် ငယ်တယ်ကွ”

ရန်ပိုင်မျက်နှာ ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီး နတ်ဆိုးအိုကြီးကို ကြောက်မက်ဖွယ် မွန်းစတားအိုကြီး တစ်ကောင်ကို စိုက်ကြည့်နေသလို စိုက်ကြည့်လိုက်၏။ သူ့မျက်ဝန်းနက်များထဲလည်း ကြောက်ရွံ့ရိပ်၊ မျှော်လင့်ရိပ်တို့ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့လေ၏။

သူ၏ လက်ရှိခွန်အားနှင့် အောင်မြင်မှုများသည် ထိုအလောင်းဆီမှ သူရရှိခဲ့သည့် အမွေအနှစ်များနှင့် သက်ဆိုင်နေပေသည်။ သို့သော်ငြား နတ်ဆိုးအိုကြီးက ထိုအရှင်သခင်ကို သူ့ရဲ့ ဂျူနီယာတစ်ယောက်ပါဆိုပြီး လာ၍ လှောင်ပြောင်နေခဲ့လေ၏။ နတ်ဆိုးအိုကြီး စကားကြောင့် ရန်ပိုင်မှာ စိတ်ရှုပ်သွားခဲ့ရသလို သူနားလည်ထားသမျှ အရာအားလုံးသည်လည်း ကျွမ်းထိုးမှောက်ခုံ ဖြစ်*ကုန်တော့လေ၏။

“မင်းကများ ငါ့ကို လှည့်စားရဲတယ်” ရန်ပိုင်က အေးစက်စက်ဖြင့် ကြုံးဝါးလိုက်၍ “ဒီလို ကလေးတောင် ယုံမှမဟုတ်တဲ့ အလိမ်အညာကို ငါယုံမယ် ထင်နေတလား။ မင်းဘယ်သူပဲဖြစ်ဖြစ်၊ အခြေအနေက အခုအတိုင်းအတာအထိ ဖြစ်လာမှတော့ အဲ့မှာရှိနေတဲ့ လောကကြီးက ဘယ်လိုပုံစံရှိလဲဆိုတာကို ငါ့မျက်လုံးနဲ့ တပ်အပ်ပဲ ကြည့်လိုက်မယ်”

နတ်ဆိုးအိုကြီးက ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်း၍ “ဘာမှမသိတဲ့ အရူးတစ်ယောက် ပါပဲလား”

“အဲ့ဒါ မင်းဆုံးဖြတ်နိုင်တဲ့အရာ မဟုတ်ဘူး” ရန်ပိုင်က ပြန်အော်ပြောလိုက်လေ၏။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှ သိပ်သည်းလှသည့် နတ်ဆိုးချီတို့ ရုတ်တရက် ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့ကာ တည်ငြိမ်နေသည့် သူ၏ မျက်နှာသည်လည်း လွန်စွာကိုမှ မဲမှောင်အရုပ် ဆိုးနေခဲ့လေ၏။

“မိစ္ဆာအသွင်ပြောင်းလဲခြင်း” ရန်ပိုင်က သူ့လက်ချောင်းကို နဖူးထက် ရေပြင်ညီအတိုင်း ဖြတ်ဆွဲလိုက်ရာ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး အနက်ရောင် တက်တူးတို့ဖြင့် ပြည့်သွားခဲ့ပြီး ရန်ပိုင်၏ နတ်ဆိုးချီအောက် နိမ့်ကျခြင်း မရှိသည့် နတ်ဆိုးချီတို့ သူ၏ ကိုယ်မှ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့လေ၏။ ရန်ကိုင်၏ နတ်ဆိုးချီသည် နတ်ဆိုးအရှင်သခင် ရန်ပိုင်၏ နတ်ဆိုးချီထက် ပို၍ပင် သိပ်သည်းသန့်စင်နေလေ၏။

================================

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ-Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little Devil
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အပိုင်း(၅၉၄) ဂိုဏ်းရဲ့ နာမည်ဆိုးကို ရှင်းလင်းမယ်
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ရန်ကိုင်ကို စိုက်ကြည့်နေသည့် ရန်ပိုင် မျက်ဝန်းထဲ အံ့အားသင့်သည့် အရိပ်အယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့ပြီး သူ့အမူအရာသည်လည်း တဖြည်းဖြည်း လေးနက်တည်ကြည် သွားခဲ့ကာ “ဂိုဏ်းတူတူလေး၊ မင်းအခုလိုခွန်အား ပိုင်ဆိုင်ထားတာက တကယ်ကို အထင်ကြီးစရာပဲ။ ဒါပေမယ့် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၅ ကျင့်ကြံခြင်း အဆင့်လေးနဲ့တော့ ဒီမှာ ဘာမှဘာလုပ်လို့ ရမှာမဟုတ်ဘူးကွ”

“တကယ်လား” နတ်ဆိုးအိုကြီးက ရှေ့တစ်လှမ်းတိုး၍ ရန်ကိုင်ရှေ့ ပိတ်ရပ်လိုက်၏။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ရန်ပိုင်အောက် မနိမ့်ကျသည့် နတ်ဆိုးချီတို့ သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်မှ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေ၏။

မိသားစုကြီးရှစ်ခု၏ ခေါင်းဆောင်ဟောင်း ရှစ်ယောက်ကလည်း သူတို့၏ အစစ်အမှန်ချီကို တစ်ပြိုင်တည်း စုစည်းလိုက်ကြလေ၏။

သို့သော်ငြား ရန်ပိုင်ကမူ ရယ်ရယ်ပြုံးပြုံးဖြင့်သာ “လူအရေအတွက် ပိုများရုံနဲ့ ငါ့ကို အနိုင်ယူနိုင်မယ်လို့ ထင်နေကြတာလား။ မင်းတို့ အားလုံးက အရမ်းကို တုံးကြတာပါလားကွာ။ ငါထွက်မသွားခင်လေး မသေမျိုး တတိယအဆင့်ရဲ့ အစွမ်းကို မင်းတို့သိသွားအောင် ပေးမြည်းရသေးတာပေါ့။ ရောင်းရင်း၊ ငါမင်းကို အခွင့်အရေး တစ်ခုပေးခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် မင်းက ငါ့ရဲ့ ကြင်နာမှုကို ခေါင်းမာမာနဲ့ ငြင်းဆန်နေမှတော့ မင်းကိုယ်ထဲမှာ ရှိနေတဲ့ နတ်ဆိုးချီကို ငါက ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာနဲ့ လက်ခံပေးရတော့မှာပေါ့”

သူသည် နတ်ဆိုးအိုကြီးကို ရည်ရွယ်၍ ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်၏။

ရစ်ခွေနဂါးစမ်းချောင်းမှ ထွက်လာခဲ့စဉ်က ထိုနတ်ဆိုးအရှင်သခင်၏ ခန္ဓာကိုယ်ထဲတွင် ရှိနေသော နတ်ဆိုးချီ အားလုံးကို သူမစုပ်ယူခဲ့ချေ။ သူကျင့်ကြံခြင်းကို တည်ငြိမ်သွားအောင် လုပ်ဆောင်ပြီးမှ ထိုနတ်ဆိုးချီများကို သွားပြန်စုပ်ယူဖို့ စီစဉ်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော်ငြား သူ၏ နှောင့်နှေးနေမှုသည် နတ်ဆိုးအိုကြီးအတွက် အခွင့်ကောင်းတစ်ခုကို ဖန်တီးပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားခဲ့၏။

ယခု ထိုနတ်ဆိုးချီများကို သန့်စင်ဖို့ နောက်ထပ် အခွင့်အရေးတစ်ခု ထပ်မံရရှိလာပြီဖြစ်ရာ ရန်ပိုင်ကလည်း မည်သည့်အတွက်ကြောင့် လက်လွှတ်လိုက်ရမည်နည်း။

ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ပိုင်က သူ၏လက်ကို အသာအယာ ဝှေ့ရမ်းလိုက်ရာ ပါးလျသော ရောင်စုံအမြှေးပါးတစ်ခုသည် ကိုယ်ကြပ် ချပ်ဝတ်တစ်ခုပမာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ဝန်းရံသွားခဲ့လေ၏။

မိသားစုခေါင်းဆောင်ဟောင်း ရှစ်ယောက်၏ တိုက်ခိုက်မှုများသည် ရန်ပိုင်ဆီသို့ တစ်ပြိုင်နက်တည်း တိုးဝင်သွားခဲ့ကြ‌၏။ သို့သော်ငြား ထိုတိုက်ခိုက်မှုများသည် ရန်ပိုင်၏ အကာအရံကို တုန်ခါသွားစေရုံသာ တတ်နိုင်ခဲ့ပြီး သူ၏ ခံစစ်ကို မချိုးဖျက်နိုင်ခဲ့ချေ။

ရန်ပိုင်သည် လွန်စွာကိုမှ အားကောင်းသည် ဆိုသည်ကို သူတို့ သိထားသော်ငြား နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ မြင်တွေ့လိုက်ရပြီးနောက် မိသားစုကြီးရှစ်ခု၏ ခေါင်းဆောင်းဟောင်း ရှစ်ယောက်စလုံး မထိတ်လန့်၊ အံ့အားမသင့်ပဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့ကြရလေ၏။

နတ်ဆိုးအိုကြီးလည်း အလျင်အမြန် တိုက်ခိုက်လိုက်လေ၏။ သွေးနီရောင်အလင်းတန်းတစ်ခု သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး သွေးမြူတိမ်တိုက် တစ်ခုအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားကာ ရန်ပိုင်ကို ဝန်းရံလွှမ်းခြုံ သွားခဲ့လေ၏။ ထိုသွေးမြူထဲ နတ်ဆိုးအိုကြီး၏ သိုင်းတာအိုအပေါ် နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် လေ့လာထားသည့် ဥာဏ်အလင်းတို့ ပါဝင်နေခဲ့ကာ ခုခံဖို့ခက်ခဲ၍ ဤလောကကြီးရှိ မည်သည့်အရာကိုမဆို တိုက်စားနိုင်စွမ်း ရှိ၏။

သို့သော်ငြား ရန်ပိုင်က အနည်းငယ် လှုပ်ရှားလိုက်ရုံဖြင့် ထိုသွေးမြူတိမ်တိုက် တစ်ခုလုံးကို ပျက်စီးပျောက်ကွယ် သွားစေခဲ့၏။

နတ်ဆိုးအိုကြီးက အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်၍ နောက်သို့ ခြေသုံးလှမ်း ပြန်ဆုတ်လိုက်ကာ ရန်ပိုင်အား တည်ကြည် လေးနက်သည့် အမူအရာဖြင့် စိုက်ကြည့်နေလိုက်၏။

သူတို့ကြားမှ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့် ကွာခြားချက်ကို အတွေ့အကြုံဖြင့် သွားအစားထိုး၍ မရချေ။ နတ်ဆိုးအိုကြီးသည် နတ်ဆိုးတစ္ဆေသူတောင်စင် ပညာရပ်ကို ထုတ်သုံး၍ သူ့ခွန်အားကို မြှင့်တင်နိုင်သော်လည်း သေဆုံးသွားသော၊ ဒဏ်ရာရသွားခဲ့သော ကျင့်ကြံသူများဆီမှ သွေးများကို ရန်ပိုင်က အသုံးပြုပြီးသွားပြီ ဖြစ်ရာ သူ့အနေဖြင့် မည်သည့်နေရာဆီမှ သွေးများကို သွား၍ အသုံးပြုရမည်နည်း။

နဂါးဟိန်းသံတစ်သံ မြေအောက်လိုဏ်ခေါင်းထဲ ပဲ့တင်ထပ်သွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်ကျောဘက်မှ ဧရာမအနက်ရောင်နဂါးတစ်ကောင် ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေ၏။ ခေါင်းကိုရမ်း၊ အမြီးကို လှုပ်ခါလျက် ပါးစပ်ကြီးကို ဖွင့်ကာ ရန်ပိုင်အား ကိုက်ချလိုက်၏။

“ရေနဂါးတစ်ကောင်လား” ရန်ပိုင်က နှစ်ကြိမ်ပင် မကြည့်ဘဲ သူ့လက်အား အသာအယာ ဝေ့ရမ်းလိုက်၍ ခုနှစ်ရောင်ခြယ် စပါးအုံးတစ်ကောင်ကို ဆင့်ခေါ်လိုက်၏။ ခုနှစ်ရောင်ခြယ် စပါးအုံးသည် တရှူးရှူးလုပ်လျက် အနက်ရောင်နဂါးဆီ တိုးဝင်သွားခဲ့၏။ ပြီးသည်နှင့် ကြောက်မက်ဖွယ် မိစ္ဆာစွမ်းအင်တို့ ပါဝင်နေသည့် ခုနှစ်ရောင်ခြယ်အလင်းတန်းကို မှုတ်ထုတ်လိုက်ရာ ရန်ကိုင်၏ နဂါးပုံရိပ်လည်း ချက်ချင်း အဖျက်စီးခံလိုက်ရလေသည်။

“ဘာမှ မဟုတ်ပါလား” ရန်ပိုင်က လှောင်ပြုံးပြုံး၍ ထေ့ငေါ့ လှောင်ပြောင်လိုက်လေ၏ “ဆက်လုပ်လေ၊ အားကုန်သုံး တိုက်လိုက်စမ်းပါ။ ဒီနေ့ မင်းတို့ထဲက ဘယ်သူကများ ငါ့ကို ရပ်တန့်နိုင်မလဲ ဆိုတာကို ငါသိချင်သေးတယ်။ ငါ… ရန်ပိုင်က… သိုင်တာအိုရဲ့ အထွဋ်အထိပ်ကိုပဲ ရှာဖွေတာကွ။ အကောင်းလား… အဆိုးလား… ငါ့ခွန်အားကို တိုးတက်စေနိုင်သရွေ့ ဘာတွေကို ဂရုစိုက်နေရမှာလဲ။ ငါ့လမ်းကို လာပိတ်ရင် ဘယ်သူ့ကိုမှ သနားကြင်နာပြနေမှာ မဟုတ်ဘူး”

“ခင်ဗျားကို ပြုစုပျိုးထောင်ပေးခဲ့တဲ့ ဆရာကိုတောင်မှပေါ့” ရန်ကိုင်က ရန်ပိုင်ကို အေးစက်စက် မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်၏။ အခြေအနေသည် လွန်စွာကိုမှ အန္တရာယ်များနေသော်လည်း သူ့မျက်ဝန်းထဲ တုန်လှုပ်ကြောက်လန့်နေသည့် အရိပ်အယောင် စိုးစဉ်းမျှမရှိ၊ အေးစက်မှု တို့ဖြင့်သာ ပြည့်နေခဲ့၏။

နတ်ဆိုးအိုကြီးက အခြေအနေကို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ဆန်းစစ် နေခဲ့လေ၏။ ရန်ကိုင်တွင် အားကိုးအားထားပြုစရာ ဘာရှိနေလဲ ဆိုသည်ကို သူမသိသော်လည်း ရန်ကိုင်နောက်သို့ နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် လိုက်လာခဲ့ပြီးနောက် သူ့သခင်လေးသည် အောင်မြင်ဖို့ ယုံကြည်ချက် မရှိလျှင် မည်သည့်အခါမှ အရဲစွန့်လှုပ်ရှားမည် မဟုတ်သည်ကို သူသိ၏။
ထွက်ပြေးချင်သည့် စိတ်ကို အလျင်အမြန် ပြန်လည် ဖိနှိပ်ထားလိုက်ပြီး မတော်တဆ တစ်ခုခု ဖြစ်လိုဖြစ်ငြား ရန်ကိုင်အား တိတ်တဆိတ် ကာကွယ်ပေးနေလိုက်၏။

“ဆရာလား” ရန်ပိုင်က လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်၍ “ငါ့မှာ ဆရာမရှိဘူး”

စကားပြောနေစဉ်အတွင်း သူ့ကိုယ်မှ မိစ္ဆာစွမ်းအင်များကို အဆက်မပြတ် ထုတ်လွှတ်နေခဲ့ကာ မိသားစုခေါင်းဆောင်ဟောင်း ရှစ်ယောက်၏ မျက်နှာများသည် ဖြူလျော်လာ၍ သူတို့၏ ဒူးများသည်လည်း မခိုင်ချင် ဖြစ်လာခဲ့လေ၏။ တစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်း၏ မျက်နှာများသည် ဖြူလျော်နေခဲ့၍ သူတို့၏ အစစ်အမှန်ချီနှင့် အသက်စွမ်းအင်များသည် ခန္ဓာကိုယ်မှ အလျင်အမြန် စီးထွက်ကာ ရန်ပိုင်ဆီသို့ စီးဝင်နေခဲ့လေ၏။

မသေမျိုးတတိယအဆင့် မည်မျှ ကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းသည်ကို ယခုမှပင် သူတို့တစ်တွေ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ကြုံတွေ့လိုက်ရလေ၏။ ဤနေရာတွင် စုဝေးနေသည့် လူအရေအတွက်အားကိုးဖြင့် ရန်ပိုင်ကို အနိုင်ယူဖို့ရာ မဖြစ်နိုင်ကြောင်း မိသားစုခေါင်းဆောင်ဟောင်း ရှစ်ယောက်စလုံး နားလည်လိုက်ကြလေပြီ။

“ရန်ကိုင်၊ ဒီနေရာကနေ မြန်မြန် ထွက်သွားတော့။ ငါတို့ ရှစ်ယောက်စလုံးက လွတ်မြောက်နိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး…” ရန်ရင်ဟောင်က ရန်ကိုင်ကို အဆောတလျင် တိုက်တွန်းလိုက်၏။ သူ့အသံသည် လွန်စွာကိုမှ အားနည်းတိုးလျ နေခဲ့လေ၏။

ရန်ပိုင်၏ ခွန်အားသည် ဤမျှကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းကြောင်း ယခင်ကတည်းမှ သိခဲ့လျှင် သူတို့ရှစ်ယောက်တည်းနှင့် ရန်ပိုင်နောက်သို့ လိုက်ခဲ့လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

သူတို့ရှစ်ယောက် အင်အားနှင့်ဆိုလျှင် သူတို့ကိုယ်သူတို စဝေး၍ ရန်ပိုင်ကိုပါ မရဏကမ္ဘာသို့ တစ်ခါတည်း ခေါ်ဆောင်သွားနိုင်မည်ဟု သူတို့တစ်တွေ ထင်နေခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်၏။ သို့သော်ငြား သူတို့၏ အတွေးများသည် စိတ်ကူးယဉ် အိမ်မက်မက် သက်သက်သာ ဖြစ်သည်ကို မိသားစုခေါင်းဆောင်ဟောင်း ရှစ်ယောက်စလုံး နားလည်သွားခဲ့ကြလေပြီ။

ယခု သူတို့ လုပ်နိုင်သော အရာဆို၍ သူတို့၏ အသက်ကို စတေးကာ ရန်ကိုင်ထွက်ပြေးနိုင်ဖို့အတွက် အချိန်ဆွဲပေးဖို့သာ ရှိတော့၏။

“ဒီနေ့ ဒီနေရာကနေ ဘယ်သူမှ လွတ်မြောက်မှာ မဟုတ်ဘူးကွ” ရန်ကိုင်က ခေါင်းခါရမ်းလျက် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ကြုံးဝါပြောဆိုလိုက်၏။ သူ့လက်ချောင်းကို မြှောက်၍ ရန်ရင်ဟောင်၏ ပခုံးဆီသို့ နတ်ဆိုးချီအလင်းတန်း တစ်ခုကို ပစ်လွှတ်လိုက်ရာ ရန်ရင်ဟောင်၏ ပခုံဆီမှ သွေးရေပန်းတို့ ဖြာထွက်လာခဲ့လေ၏။

“ရန်ပိုင်၊ ခင်ဗျားက ခင်ဗျားရဲ့ အကြီးအကဲတွေကို သတ်ဖြတ်ပြီး ကောင်းကင်စံအိမ်ကို အရှက်ရအောင် လုပ်ခဲ့တယ်။ ဒီနေ့ ဆရာဖိုးဖိုး ကိုယ်စား ကျုပ်၊ ရန်ကိုင်က ဂိုဏ်းရဲ့ နာမည်ဆိုးကို ရှင်းလင်းရလိမ့်မယ်” ရန်ကိုင်က ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်လိုက်၏။

ရန်ကိုင်ကို စကားကို ကြားကြားချင်း ရန်ပိုင် တစ်ခဏတာ ကြက်သေသေသွားခဲ့၏။ မကြာခင်မှာပဲ အသိပြန်ဝင်လာခဲ့ပြီး လှောင်ပြုံးပြုံး၍ “မင်းလို သေးနုပ်တဲ့ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၅ ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်ကို ငါ့ကို အခုလိုမျိုး လာပြောရဲတယ်ပေါ့။ လူငယ်တွေက မိုးမြေဘယ်လောက် မြင့်မားနက်ရှိုင်းလဲ ဆိုတာကို မသိကြတာပါလား။ ဂိုဏ်းတူတူလေးရေ၊ မင်းက မကြာခင်မှာပဲ သေတော့မှာကိုတောင် အဲ့ခွေးအိုကြီးအတွက် တစ္ဆေဘဝနဲ့တောင် ဂိုဏ်းရဲ့ နာမည်ကို ရှင်းလင်ပေးချင်နေသေးတာလား”

တစ်ဂိုဏ်းတည်းက လာခဲ့သော်လည်း ရန်ပိုင်သည် ရန်ကိုင်အား တော်တော့်ကို အထင်သေး၏။ သူ့ရဲ့ ဂိုဏ်းတူတူလေးသည် ယခု လက်ရှိခွန်အားကို ပိုင်ဆိုင်နိုင်ဖို့အတွက် ပြင်ပအကူအညီကို မှီခိုနေရသည်ကို သူတွေးနေခြင်း ဖြစ်၏။

“ဟားဟား…” ရန်ကိုင်က ဟက်ဟက်ပက်ပက် အော်ဟစ် ရယ်မောလိုက်ပြီးနောက် သူ့၏ ပြုံးဖြဲနေသော မျက်နှာသည် တဖြည်းဖြည်း တည်ငြိမ်သွားခဲ့လေ၏။ ထို့နောက် နတ်ဆိုးအိုကြီးကို လှမ်းအော်ခေါ်လိုက်လေ၏ “နတ်ဆိုးအိုကြီး”

ရန်ကိုင်၏ အော်သံကို ကြားသည်နှင့် နတ်ဆိုးအိုကြီးသည် ရန်ပိုင်ဆီသို့ တုန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိ ပြေးဝင်သွားလိုက်လေ၏။

ရန်ကိုင်က အထင်အမြင်သေး လှောင်ပြောင်လိုသည့် အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လျက် သူ့လက်ကို နတ်ဆိုးအိုကြီး ရှိရာဘက်ဆီ အသာအယာ ဝှေ့ရမ်းလိုက်၏။ နတ်ဆိုးအိုကြီး အနေဖြင့် ရန်ပိုင်၏ တိုက်ခိုက်မှုအား အနည်းငယ်မျှပင် ခုခံနိုင်ခဲ့ခြင်းမရှိပဲ ချက်ချင်းဆိုသလို နောက်ဘက်သို့ ကျွမ်းပြန်လွင့်ထွက်သွားခဲ့ရလေသည်။ သို့သော်ငြား လွင့်ထွက်ပြီးသည်နှင့် ချက်ချင်းဆိုသလို ‘ဘာမှမဖြစ်သည့်ဟန်ဖြင့်’ ပြန်ထလာခဲ့လေသည်။

သူအကောင်းပကတိပင် ရှိနေပေသေး၏။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်ရသည့်အခါ မိသားစုခေါင်းဆောင်ဟောင်း ရှစ်ယောက်သည် သာမက ရန်ပိုင်သည်ပင်လျှင် ထိတ်လန့် တုန်လှုပ် သွားခဲ့ရလေ၏။ သို့သော်ငြား သူ့ဟန်ပန်အမူအရာအား အလျင်အမြန် ပြန်ထိန်းလိုက်ပြီး ခေါင်းညိတ်၍ “အဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို တကယ်ကို ကောင်းတာပဲ”

နတ်ဆိုးအိုကြီးက ရယ်မောလိုက်လျက် “ဒီလူအိုကြီးက အခု မင်းကို အနိုင်မယူနိုင်ပေမယ့် မင်လည်း ဒီလူအိုကြီးကို အနိုင်မယူနိုင်ဘူး။ ဒီခန္ဓာကိုယ်က မင်းဖျက်စီးနိုင်တဲ့ အရာမျိုးမဟုတ်ဘူး”

ရစ်ခွေနဂါးစမ်းချောင်း အောက်ခြေတွင် နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာအောင် တည်ရှိလာခဲ့ပြီးနောက် နတ်ဆိုးအိုကြီး၏ လက်ရှိခန္ဓာကိုယ်သည် ယုတ်လျော့ ယိုယွင်းသွားခြင်း မရှိရုံမက၊ ပို၍ပင် အားကောင်းလာသေး၏။

ရန်ပိုင်၏ လက်ရှိကျင့်ကြံခြင်း သက်သက်ဖြင့် နတ်ဆိုးအိုကြီး၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို မဖျက်စီးနိုင်ချေ။

“ဘာကိုများ အားကိုးနေလဲလို့ စဉ်းစားနေလိုက်ရတာ။ လတ်စသတ်တော့ ဒါဖြစ်နေတာကိုး” ရန်ပိုင်က လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် “ဒီလောက်ပဲ ဆိုရင်တော့ မင်းတို့နဲ့ ဆက်မကစားတော့ဘူး”

နတ်ဆိုးအိုကြီးက နှာခေါင်းရှုံ့၍ ရန်ပိုင်ဆီ နောက်တစ်ကြိမ် ပြေးဝင်သွားလိုက်၏။

ရန်ပိုင်၏ နှုတ်ခမ်းအစုံ ရက်စက်ဟန်ဖြင့် ကွေးတက်သွားခဲ့ပြီး အထင်အမြင်သေးသေးဖြင့် “တကယ်ကို လူကြမ်းနည်းနဲ့ပါလား။ မင်းရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို မာကျောနေရင်တောင်မှ ငါ့ကို အနိုင်မယူနိုင်ပါဘူး။ ပြီးတော့ ငါပိုင်ဆိုင်သင့်ခဲ့တဲ့ အရာကို ငါ့ဆီ ပြန်ပေးရလိမ့်မယ်”

ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ပိုင်ဆီမှ ရက်စက်ကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းသည့် အရှိန်အဝါတို့ ဖြာထွက်လာခဲ့ပြီး သူ့လက်ကို ဆန့်ထုတ်၍ နတ်ဆိုးအိုကြီး၏ ဦးခေါင်းကို ဖမ်းကိုင်ဖို့ လုပ်လိုက်၏။

သို့သော်လည်း နတ်ဆိုးအိုကြီးက ရှောင်တိမ်းဖို့ မကြိုးစားခဲ့ချေ။

“ဟန့်၊ ကိုယ့်သေလမ်းကိုယ်ရှာနေတာပဲ” ရန်ပိုင် အူမြူးသွားခဲ့လေ၏။ ချက်ချင်းဆိုသလို သူ၏ နတ်ဆိုးကျင့်စဉ်အား လှည့်ပတ်ကာ နတ်ဆိုးအိုကြီး ကိုယ်တွင်းရှိ နတ်ဆိုးချီများကို အရူးအမူး စတင်စုပ်ယူတော့လေ၏။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးသည် အရင်းအမြစ် အတူတူမှဖြစ်ရာ နတ်ဆိုးအိုကြီး၏ ခွန်အားကို သူ့ကိုယ်ပိုင်ခွန်အားအဖြစ် လွတ်လွတ်လပ်လပ် စုပ်ယူအသွင်ပြောင်းနိုင်၏။ နတ်ဆိုးအိုကြီးဆီမှ နတ်ဆိုးချီများကို စုပ်ယူပြီးသည်နှင့် သူ့ခွန်အားသည်လည်း နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံ တိုးတက်လာပေလိမ့်မည်။

တားမြစ်ပညာရပ်အချို့ကို သုံးပြီး နတ်ဆိုးအိုကြီး၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို ရုပ်သေးရုပ်တစ်ခုပ် အဖြစ်တောင် သန့်စင်နိုင်ပေလိမ့်မည်။

“သခင်လေး” နတ်ဆိုးအိုကြီးက လှမ်းအော်လိုက်လေ၏။ အသည်းအသန် ခုခံနေသော်ငြား သူ့ကိုယ်တွင်းမှ စွမ်းအင်များ ရန်ပိုင်ဆီသို့ စီးဆင်းနေခြင်းကို မဟန့်တားနိုင်ခဲ့ချေ။

ရန်ကိုင် မည်သည့်အရာကိုပဲ စီစဉ်နေပါစေ၊ ယခုအချိန်သည် လှုပ်ရှားဖို့ရာ အကောင်းဆုံး အချိန်ဖြစ်၏။ ရန်ကိုင်အပေါ် ၏ အကြွင်းမဲ့ ယုံကြည်မှုကြောင့်သာ နတ်ဆိုးအိုကြီး ယခုကဲ့သို့ ပြုမူရဲခြင်း ဖြစ်သည်။

ရုတ်တရက် ရွှေရောင်ချိန်းကြိုး တစ်ခုထွက်ပေါ်လာပြီး ပတ်ပတ်လည် တစ်ခွင်ကို ပူပြင်းတောက်လောင်သည့် အရှိန်အဝါတို့ဖြင့် ပြည့်သွားစေခဲ့၏။ ထိုအရှိန်အဝါ ဝဲဂယက် ပျံ့နှံ့သွားသည့်အခါ၊ နတ်ဆိုးအိုကြီးနှင့် ရန်ပိုင်တို့၏ ကိုယ်ထဲတွင် ရှိနေသော နတ်ဆိုးချီတို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် တုန်ရင်သွားခဲ့ကြလေ၏။

ချိန်းကြိုးသည် မရှည်သလို အမြင်ဖမ်းစားနိုင်စွမ်းလည်း မရှိချေ။ သို့သော်ငြား မည်သူမှ လျစ်လျူမရှူနိုင်သည့် အရှိန်အဝါတစ်ခုကို ထုတ်လွှတ်၍ ရန်ပိုင်ဆီသို့ ပြေးဝင်သွားလေ၏။

“မိစ္ဆာချုပ်နှောင်ချိန်းကြိုး” ရန်ပိုင်မျက်နှာ ချက်ချင်းဆိုသလို ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီး အလန့်တကြား ထအော်လိုက်လေသည်။ နတ်ဆိုးအိုကြီးကို အလျင်အမြန် လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး အလျင်စလို ထွက်ပြေးဖို့ ကြိုးစားလေ၏။

ရန်ပိုင်က လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကိုသာ မိစ္ဆာချုပ်နှောင်ချိန်းကြိုးကို ရန်ပိုင်ဆီ ညွှန်ပေးလိုက်ရာ ချိန်းကြိုးသည် မြွေတစ်ကောင်ပမာ ရန်ပိုင်ကို ချက်ချင်း ချုပ်နှောင်လိုက်လေ၏။

ရှဲ… ရှဲ…

မီးထဲရေကျသွားသည့် အသံတို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေ၏။ ရန်ပိုင်က နတ်ဆိုးချီကို လှည့်ပတ်၍ လွတ်မြောက်ဖို့ရာ ကြိုးစားခဲ့သော်လည်း မိစ္ဆာချုပ်နှောင်ချိန်းကြိုးဆီမှ မလွတ်မြောက်နိုင်ခဲ့ချေ။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှ အနက်ရောင်မီးခိုးတို့သာ အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်လာနေခဲ့၏။

ရွှေရောင်ချိန်းကြိုးသည် အသွင်သဏ္ဍာန် မရှိသည့်အလား ရန်ပိုင်၏ ခန္ဓာကိုယ်တွင်းသို့ တဖြည်းဖြည်း တိုးဝင်ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေ၏။

“ဂိုဏ်းတူဦးလေးက အရမ်းကို သတိမဲ့တာပဲ” ရန်ပိုင်ကိုကြည့်၍ ရန်ကိုင်က လှောင်ပြောင်ထေ့ငေါ့လိုက်၏ “မိစ္ဆာအရှင်သခင်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ရမှတော့ မိစ္ဆာချိန်းကြိုးကလည်း ကျုပ်လက်ထဲ ရောက်လာမှာပေါ့။ ဒီချိန်းကြိုးက ဂိုဏ်းတူဦးလေးရဲ့ အိမ်မက်ဆိုးပဲမလား”

ရန်ပိုင် မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရှုံမဲ့နေခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်ကို ဒေါသတကြီး စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်လိုက်လေ၏။

မိစ္ဆာချုပ်နှောင် ချိန်းကြိုးသည် နတ်ဆိုးချီကို ဖိနှိပ်ဖို့ရာအတွက် သီးသန့် ပြုလုပ်ဖန်တီးထားသော လက်နက်တစ်ခုဖြစ်သည်။

ထိုချိန်းကြိုးသည် မူလမိစ္ဆာအရှင်သခင်ကိုပင် ချုပ်နှောင်နိုင်ခဲ့ရာ ရန်ပိုင်ဆိုလျှင် ပြောစရာ မလိုတော့ချေ။ ထို့အပြင် ရန်ပိုင်ဖြစ်စေ၊ နတ်ဆိုးအိုကြီးဖြစ်စေ၊ နှစ်ယောက်စလုံး၏ လက်ရှိခွန်အားသည် မူလ မိစ္ဆာအရှင်သခင်မှ အရင်းခံလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။

မိစ္ဆာချုပ်နှောင်ချိန်းကြိုးကြောင့် ရန်ပိုင်၏ အရှိန်အဝါသည်လည်း ယခင်ကလို ကြောက်မက်ဖွယ် မကောင်းတော့။ သူ့ခွန်အား တော်တော်များများသည်လည်း သူ့ကိုယ်ထဲ ချိတ်ပိတ်ခံလိုက်ရချေပြီ။

အခြေအနေသည် ရုတ်ချည်းဆိုသလို တဆစ်ချိုး ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေ၏။ ရန်ပိုင်မှလွဲ၍ ကျန်သူအားလုံး ပျော်လည်းပျော်၊ အံ့လည်းအံ့အားသင့်သွားခဲ့ကြ၏။ ယခုလို ဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟု မည်သူမှ မထင်မှတ်ထားခဲ့ကြချေ။

နတ်ဆိုးအိုကြီးသည် ရန်ကိုင်အား ပျော်ရွှင်ထိတ်လန့်သည့် အကြည့်ဖြင့် လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်၏။ သူ့စိတ်ထဲတွင်သည်း သခင်လေးကို ယုံကြည်သည်မှာ မှန်ကန်သော ဆုံးဖြတ်ချက် ဖြစ်သည်ဟူ၍ တွေးနေခဲ့လေ၏။

သူပင် မိစ္ဆာချုပ်နှောင်ချိန်းကြိုး၏ တည်ရှိမှုကို မေ့လျော့နေခဲ့လေပြီ။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်က မိစ္ဆာချုပ်နှောင်ချိန်းကြိုးကို ရုတ်တရက်ကြီး ထုတ်လိုက်သည့်အခါ သူလည်း သတိလက်လွတ် ဖြစ်သွားခဲ့ရ၏။

“ဂိုဏ်းတူဦးလေး ခင်ဗျားခွန်အားရဲ့ ဘယ်လောက်များများကို အသုံးပြုနိုင်သေးလဲ” ရန်ကိုင်က ဟိတ်ဟန်တကြီးဖြင့် ရှေ့တစ်လှမ်း လှမ်းလိုက်၍ “ခင်ဗျားကြောင့် ကောင်းကင်စံအိမ်တစ်ခုလုံး အပျက်အစီးပုံ ဘဝရောက်နေခဲ့ရပြီ။ ဆရာဖိုးဖိုးလည်း ခင်ဗျားသတ်တာ ခံရဖို့ နီးနီးလေးပဲ။ ပြီးတော့ ကျုပ်အဖေလည်း နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် မကျင့်ကြံနိုင်ခဲ့တော့တာ။ ဗဟိုမြို့တော်တစ်ခုလုံးကို စိတ်ရှိသလို ဖျက်စီးသွားတာကို အသာထား။ ကောင်းကင်စံအိမ်ကို အခုလို အခြေအနေမျိုး ရောက်အောင် လုပ်ခဲ့တာနဲ့တင် ခင်ဗျားအနေနဲ့ သေကိုသေရလိမ့်မယ်”

“အိမ်မက်သာ မက်နေလိုက်” ရန်ပိုင်က သွေးရူးသွေးတန်းဖြင့် ပြန်၍ အော်ဟစ်လိုက်ပြီး “ဘာမဟုတ်တဲ့ မိစ္ဆာချုပ်နှောင်ချိန်းကြိုးက ငါ့ကို ချုပ်နှောင်မယ်လို့ ထင်နေတာလား။ မင်းက ဒီထက်ပိုသန်မာနေခဲ့ရင် ငါ့ကို ခြိမ်းခြောက်ကောင်း ခြိမ်းခြောက်နိုင်လိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် မင်းရဲ့ လက်ရှိကျင့်ကြံခြင်း အဆင့်နဲ့ဆိုရင်တော့ အဲ့လိုအခွင့်အရေး ရလိမ့်မှာ မဟုတ်ဘူး။ လက်နက်တစ်ခုရဲ့ စွမ်းအားဆိုတာ အသုံးပြုသူနဲ့ တိုက်ရိုက် ဆက်စပ်တယ်ကွ။ ဒီလောက် အခြေခံကျတဲ့ အချက်လေးကိုတောင် မင်းနားမလည်ဘူးလား”

ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ပိုင်က သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်ထုတ်လိုက်ရာ ခုနှစ်ရောင်စဉ်ရောင်ခြည်တန်းတို့ ဖြာထွက်လာခဲ့ပြီး ဘေးပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုလုံးကို ကသောင်းကနင်း ဖြစ်သွားစေခဲ့၏။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ပုံရိပ်တစ်ခုသည် လေဟာနယ်လျှောက်လမ်းဆီသို့ ပြေးခုန်ဝင် သွားလိုက်လေသည်။

ရန်ပိုင်သည် ဤနေရာမှ အရင်ထွက်၍ နောက်ကျမှ လက်စား လာပြန်ချေဖို့ စီစဉ်နေခြင်း ဖြစ်ပေသည်။

================================

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ-Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little Devil
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အပိုင်း(၅၉၅) လေဟာနယ်၏ စွမ်းအား
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

“ဘယ်ပြေးဖို့ ကြိုးစားနေတာလဲ” ရန်ကိုင်က အော်ဟစ်၍ အရှိန်ကုန် မြှင့်ကာ ရန်ပိုင်နောက် ပြေးလိုက်သွားလိုက်၏။ လေဟာနယ်လျှောက်လမ်း ရှေ့ရောက်သည်နှင့် ရန်ပိုင်ကို စူးစူးဝါးဝါး စိုက်ကြည့်လိုက်၍ သူ၏ အစစ်အမှန်ချီကို အဆုံးစွန်ထိ တိုးမြှင့်လိုက်လေ၏။

“ငါ့လမ်းကဖယ်စမ်း” ရန်ပိုင်က ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်၍ ရန်ကိုင် ရင်ဘတ်ကို ရိုက်ချုလိုက်လေ၏။ သူ့လက်သည် ရန်ကိုင်ဆီသို့ မြေလိမ်မြွေကောက်ပမာ တိုးဝင်သွားခဲ့လေ၏။

ဘုန်း ဆိုသော မည်သံနှင့်အတူ ရန်ကိုင် နောက်ဆုတ်လိုက်ရပြီး သူ့9ပါးစပ်ထောင့်စွန်းမှ သွေးစီးကျလာခဲ့လေ၏။ သို့ရာတွင် ရန်ပိုင်သည်လည်း ခြေလှမ်းပေါင်းများစွာ နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်ရလေ၏။

“ဟားဟားဟား” ရန်ကိုင်က အကျယ်ကြီး အော်ရယ်လိုက်ကာ “ဂိုဏ်းတူဦးလေးက မသေမျိုးပထမအဆင့်နဲ့ တူညီတဲ့ ခွန်အားကိုပဲ ထုတ်ဖော်နိုင်တော့တာပဲ။ အဲ့ခွန်အားလေးနဲ့ ဘယ်လိုထွက်ပြေးမလဲ ကြည့်ရသေးတာပေါ့”

အော်ဟစ်ပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်ဆီမှ အားကောင်းလှသည့် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး သူ့အသိစိတ်ပင်လယ် အတွင်းရှိ ဓါးတိုလေးသည်လည်း ရေခဲတမျှ အေးစက်ချောက်ချားဖွယ် အရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ်၍ ရန်ပိုင်ဆီ တိုးဝင်သွားလေသည်။

ထိုရုတ်တရက် တိုက်ခိုက်မှုကြောင့် ရန်ပိုင်လည်း ထိတ်လန့် သွားခဲ့ပြီး ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်ခြင်းမပြုပဲ အလျင်စလို နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်လေ၏။

နတ်ဆိုးအိုကြီးက ညစ်ကျယ်ကျယ် ရယ်ပြုံး၍ သွေးနီရောင် အလင်းတန်းတစ်ခု အသွင်ပြောင်းကာ ရန်ပိုင်ကို တိုက်ခိုက်လေသည်။

အသိပြန်ဝင်လာသည်နှင့် မိသားစုကြီးရှစ်ခု၏ ခေါင်းဆောင်ဟောင်း များသည်လည်း တတ်နိုင်သမျှ ရန်ကိုင်ကို ဝင်ကူပေးလေ၏။

ချက်ချင်းဆိုသလို ရန်ပိုင်သည် အဘက်ဘက်မှ ဝန်းရံခြင်း ခံလိုက်ရလေ၏။

မိစ္ဆာချုပ်နှောင်ချိန်းကြိုးကြောင့် ရန်ပိုင်သည် မသေမျိုး ပထမအဆင့်နှင့် တူညီသော ခွန်အားကိုသာ ထုတ်ဖော်နိုင်တော့၏။ ထို့ကြောင့် သူသည် ရန်ကိုင်တို့အဖွဲ့၏ ပြိုင်ဘက် မဟုတ်တော့ချေ။

လေဟာနယ်လျှောက်လမ်းဆီသို့ ထွက်ပြေးရန် ကြံလိုက်တိုင်း တစ်ယောက်မဟုတ်၊ တစ်ယောက်က သူ့ကို ဟန့်တားခဲ့လေ၏။

ရန်ပိုင်မျက်နှာ တိမ်ညိုတိမ်မည်းတို့ဖြင့် အုံ့ဆိုင်းမှိုင်းဝေ နေခဲ့လေ၏။ ရစ်ခွေနဂါးစမ်းချောင်းအောက်ရှိ မိစ္ဆာအရှင်သခင်၏ အမွေအနှစ်နှင့် မှတ်ဥာဏ်ကို ရရှိပြီးသည့် အချိန်မှစ၍ နောက်လောကကြီးတစ်ခုဆီသို့ တက်လှမ်းရန် သူစောင့်ဆိုင်းနေခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။ တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေ တစ်ခုလုံးကို သူ့လက်အောက်သို့ သိမ်းသွင်းပြီး ဆေးဘုရင်တောင်ကြားကို ကျူးကျော်ခဲ့ရခြင်းသည် မိသားစုကြီးရှစ်ခုနှင့် တိုက်ပွဲ ဆင်နွှဲဖို့အတွက် ဖြစ်ပေ၏။

ထိုအတွက်နှင့် အချိန်အတော်ကြာအောင် ယခင်ကတည်းကမှ အကွက်ချစီစဉ်နေခဲ့တာ ဖြစ်၏။ ယခု သူ၏ ရည်ရွယ်ချက် ဖြစ်မြောက်ခါနီး ဆဲဆဲမှာမှ မိစ္ဆာချုပ်နှောင်ချိန်းကြိုး၏ ချုပ်နှောင်ခြင်း ခံလိုက်ရသလို အဆက်မပြတ် နောက်ဆုတ်ရအောင် တွန်းအားပေးခံ နေခဲ့ရလေသည်။ သူ့စိတ်ထဲ မည်မျှ ယူကြုံးမရ ဖြစ်နေမည်ကို တွေ့ကြည့်နိုင်ပေသည်။

သို့သော်လည်း အဆုံး၌ သူသည် မသေမျိုး တတိယအဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက် ဖြစ်နေဆဲပင် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ပညာရှင်များစွာ၏ ပူးပေါင်းတိုက်ခိုက်ခြင်းကို ခံနေရသော်လည်း ရန်ပိုင် အလွယ်တကူ ရှုံးနိမ့်သွားခြင်း မရှိခဲ့။ အမျိုးမျိုးသော နက်နဲဆန်းကြယ်သည့် နည်းလမ်း များကို သုံး၍ ရန်ကိုင်တို့အဖွဲ့ကို တန်ပြန်တိုက်ခိုက်နိုင်ခဲ့၏။

ရန်ကိုင် မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့လေ၏။ တိုက်ပွဲချိန် ကြာလာသည့်အခါ ရန်ကိုင်သည် ရန်ပိုင်နှင့် ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်ခြင်း မပြုတော့ပဲ ဝိဥာဉ်လက်နက်ပေါ်မှာသာ အပြည့်အဝ အာရုံစိုက်၍ ဒေါသထွက် ချောင်ပိတ်မိနေသည့် ရန်ပိုင်ကို အသေအချာ စူးစမ်းနေလိုက်၏။

ရုတ်တရက် အားကောင်းလွန်သော အရှိန်အဝါတစ်ခု အဝေး တစ်နေရာဆီမှ သူတို့ဆီသို့ အလျင်အမြန် ချဉ်းကပ်လာခဲ့လေ၏။ ထိုအရှိန်အဝါကို ခံစားမိလိုက်သည်နှင့် ရန်ကိုင် ချက်ချင်း ပြုံးလိုက်ပြီး ထိုအသစ်ရောက်လာတဲ့ လူရှိရာအရပ်ဆီ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်၏။

တစ်ခဏကြာပြီးသည့်နောက် အားလုံးရှေ့ မန်ဝူရ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ သူ့မျက်နှာတစ်ခုလုံး ပြုံးဖြီးနေခဲ့ပြီး သူ့ကိုယ်မှ ထွက်ပေါ်နေသည့် အရှိန်အဝါသည် လွန်ခဲ့သော လများစွာက သူ၏ စည်းကို ဖြေလိုက်စဉ်ကထက်ပင် ပို၍ အားကောင်းနေခဲ့လေ၏။

သူ့နောက်တွင်မူ စုယန်နှင့် ရှနင်းချန်တို့ ရှိနေခဲ့လေ၏။

မန်ဝူရသည့် စည်းကို ဖြေလိုက်နိုင်ပြီး သူ၏ မသေမျိုးအဆင့် ကျင့်ကြံခြင်းကို ပြန်လည် ရရှိသွားသည်မှာ သေချာ၏။ မန်ဝူရသည် မသေမျိုး တတိယ အထွတ်အထိပ်အဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်နေပြီဟု ရန်ကိုင် ကောက်ချက်လိုက်လေ၏။

ဝိုးတိုးဝါးတားသာ အာရုံခံမိသော်လည်း သူ့ခန်းမှန်ချက် မှန်ကန်သည်ဟု ရန်ကိုင် ယုံကြည်နေဆဲ။

ရောက်ရှိလာသည်နှင့် မည့်သည့် အပိုစကားမှ ပြောမနေပဲ သူ့လက်ကို ဆန့်ထုတ်၍ ရန်ပိုင်အား ချက်ချင်း ဖိနှိပ်လိုက်၏။ ဧရာမ တောင်ကြီးတစ်လုံး သူ့အပေါ် ပိကျလာသည့်အလား ရန်ပိုင်မှာ သူ၏ ခြေလက်များကိုပင် လှုပ်ရှားနိုင်ခြင်း မရှိတော့ချေ။

ထိုအခိုက်အတန့်ကို အခွင့်ကောင်းယူကာ မိသားစုကြီးရှစ်ခု၏ ခေါင်းဆောင်ဟောင်းများနှင့် နတ်ဆိုးအိုကြီးသည် ရန်ပိုင်အား ဝိုင်း၍ တိုက်ခိုက်လိုက်ကြလေ၏။

“ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဖြစ်နိုင်မှာလဲ” ရန်ကိုင်က ယခုလေးတင် ထွက်ပေါ်လာသည့် မန်ဝူရကို မယုံကြည်နိုင်သည့် အကြည့်ဖြင့် ငေးစိုက်ကြည့်နေခဲ့လေ၏။ လပေါင်းများစွာ သတင်းမကြားခဲ့ရသည့် လူသည် သူ့ခွန်အား အထွဋ်အထိပ်ရောက်စဉ်ကနှင့် တူညီသော ခွန်အားကို ပိုင်ဆိုင်ထားလိမ့်မည်ဟု ရန်ပိုင် အိမ်မက်ထဲတွင်ပင် ထည့်မမက်ခဲ့ဖူးချေ။

“ဂိုဏ်းတူဦးလေး၊ ခင်ဗျား သေနေ့စေ့ပြီ” ရန်ကိုင်က အေးစက်စက် လေသံဖြင့် ကြုံးဝါးပြောဆိုလိုက်၏။

ရန်ပိုင်မျက်နှာ ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီး သူ့မျက်ဝန်းအစုံတို့သည် ရူးသွပ်သည့် အရိပ်အယောင်တို့ဖြင့် ပြည့်သွားခဲ့လေ၏။ သေရတော့မည့် အဆုံးသတ်သို့ ရောက်ရှိလာသည်နှင့် အရူးတစ်ယောက်ပမာ အော်ဟစ် ရယ်မောလိုက်၍ “မသိမိုက်မဲတဲ့ အရူးတွေ။ ငါဒီနေ့ သေရမယ်ဆိုရင် မင်းတို့အားလုံးလည်း ငါနဲ့အတူ ငရဲကို လိုက်ခဲ့ရမယ်ကွ”

အော်ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ပိုင်၏ နတ်ဆိုးချီအရှိန်အဝါတို့ ရုတ်တရက် မတည်မငြိမ် ဖြစ်သွားခဲ့လေ၏။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည်လည်း တဖြည်းဖြည်း ဖောင်းကားလာခဲ့၍ သူ့အသားအရေသည်လည်း နီမြန်းလာခဲ့ကာ ဒွါရပေါက်ခုနှစ်ပေါက်မှ သွေးတွေ စီးကျလာခဲ့လေ၏။

သူ့ဆီမှ ထွက်ပေါ်လာသည့် ကြောက်မက်ဖွယ် ဖိအားကြောင့် အားလုံးရဲ့ ကျောပြင်တစ်ခုလုံး ချမ်းစိမ့်သွားခဲ့လေ၏။

မန်ဝူရအမူအရာ ရုတ်တရက်ဆိုသလို လေးနက်တည်ကြည်သွားခဲ့ပြီး အားလုံးကို အလျင်စလို အော်ဟစ်သတိပေးလိုက်လေ၏ “သူ့ကိုတားကြ။ ဒီကောင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဖောက်ခွဲဖို့ ကြိုးစားနေပြီ”

ရန်ကိုင် မျက်နှာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး ဓါးတိုလေးထဲ သူ၏ စိတ်စွမ်းအင် အကုန်အစင်ကို ထည့်သွင်း၍ ရန်ပိုင်ခေါင်းကို ရိုက်ချလိုက်လေ၏။ ကံမကောင်းစွာဖြင့် ရန်ပိုင်၏ စိတ်စွမ်းအင်သည် လွန်စွာကိုမှ အားကောင်းနေရာ ရန်ကိုင်၏ တိုက်ခိုက်မှုသည် ရန်ပိုင်၏ အသိစိတ်ပင်လယ် အကာအကွယ်ကို ချိုးဖျက်နိုင်ခဲ့ခြင်း မရှိချေ။

မန်ဝူရသည်လည်း ဖိအားကိုတိုးမြှင့်ကာ ရန်ပိုင်၏ လည်ပင်းကို ချိုးဖို့ရာ ကြိုးစားလိုက်၏။

ရန်ပိုင်၏ ရူးသွပ်ဖွယ် ရယ်မောသံတို့ ရုတ်တရက်ကြီး တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့ပြီး သူ့မျက်ဝန်းအစုံသည်း အသက်အရိပ်အယောင် ကင်းမဲ့သွားခဲ့လေ၏။ ပြီးသည်နှင့် ပြင်းထန်လှသည် နတ်ဆိုးချီတို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့လေ၏။

အုန်း…

ရန်ပိုင်နှင့် အနီးကပ်တွင် ရှိနေသော မိသားစုကြီးရှစ်ခုမှ ခေါင်းဆောင်ဟောင်းတို့ သွေးအန်ကာ လွင့်ပျံထွက်သွားခဲ့ရပြီး နတ်ဆိုးအိုကြီးကမူ နာနာကျင်ကျင် အော်ဟစ်ရင် လေဟာနယ် လျှောက်လမ်းထဲသို့ လွင့်ထွက်သွားခဲ့ရလေ၏။

ရန်ပိုင်၏ နတ်ဆိုးချီပေါက်ကွဲမှုကြောင့် မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီးထဲ ရှိနေသည့် မိုးမြေစွမ်းအင်တို့သည်း မတည်မငြိမ် ဖြစ်လာခဲ့လေ၏။

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ထူးဆန်သော အားလုံးတစ်ခု ပျံ့နှံ့သွားခဲ့၏။

ထိုထူးခြားသော ခံစားမှုကြောင့် မန်ဝူရ မှင်သက်သွားခဲ့ပြီး ဘေးပတ်လည်သို့ စူးစမ်းကြည့်လိုက်ရာ လေဟာနယ်လျှောက်လမ်းကို မြင်သွားခဲ့ပြီး အလန့်တကြား ထအော်ပြောလိုက်လေ၏ “ဒီမှာ လေဟာနယ်လျှောက်လမ်းတစ်ခု ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရှိနေရတာလဲ”

လေဟာနယ်လျှောက်လမ်းကို မြင်လိုက်သည်နှင့် လွန်စွာကိုမှ အားကောင်းလှသော မန်ဝူရသည်ပင် ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် ဖြူလျော် သွားခဲ့ရလေ၏။

အသိပြန်ဝင်လာသည်နှင့် စုယန်နှင့် ရှနင်းချန်တို့ဆီ အလျင်စလို ပြေးသွားလိုက်ပြီး အစစ်အမှန်ချီကို လှည့်ပတ်၍ သူတို့အား ကာကွယ်ပေးလျက် ရန်ကိုင်အား လှမ်းအော်ပြောလိုက်လေ၏ “ရန်ကိုင်၊ ငါ့နောက်ကနေ မြန်မြန်လိုက်ခဲ”

ပြောပြီးသည်နှင့် လေဟာနယ်လျှောက်လမ်းထဲ ပြေးဝင်သွားခဲ့၏။

မန်ဝူရ မည်သည့်အတွက်ကြောင့် ဤမျှ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ် နေသည်ကို သူမသိသော်လည်း အခြေအနေသည် လွန်စွာကိုမှ အန္တရာယ် များနေသည် ဆိုသည်ကိုတော့ ရန်ကိုင် နားမလည်ပဲ မနေခဲ့ချေ။

ရန်ပိုင်၏ နတ်ဆိုးချီပေါက်ကွဲမှုသည် မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီးအား ကြောက်မက်ဖွယ် ကပ်ဘေးတစ်ခု အသွင်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲ သွားစေခဲ့လေ၏။

အသက်ရှင်ချင်လျှင် လေဟာနယ်လျှောက်လမ်းထဲ ဝင်၍ အခြားလောကကြီးတစ်ခုဆီ သွားဖို့ပင် ဖြစ်၏။

မန်ဝူရ၏ အလျင်လိုနေသည့် အော်သံကို ကြားသည်နှင့် ရန်ကိုင်က လေဟာနယ်လျှောက်လမ်းဆီ တုန့်ဆိုင်းတွေဝေခြင်းမရှိ ပျံသန်းသွားလိုက်ပြီး ပျံသန်းသွားနေစဉ်အတွင်း လှမ်း၍ အော်ပြော သွားလေ၏ “စီနီယာတို့ ရှစ်ယောက်လည်း ကျုပ်နောက်လိုက်ခဲ့”

အော်ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင် လေဟာနယ်လျှောက်လမ်းထဲသို့ ဝင်သွားလိုက်လေ၏။

ထိုအခိုက်အတန့်၌ အနက်ရောင် လေဟာနယ်လျှောက်လမ်းသည် မတည်မငြိမ် ဖြစ်လာခဲ့ပြီး အက်ကြောက်များစွာတို့က လေဟာနယ် လျှောက်လမ်းထက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေ၏။

ထူးဆန်သော စွမ်းအင်တစ်ခုလုံး လေဟာနယ်လျှောက်လမ်းဆီမှ စတင်၍ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေ၏။

လေဟာနယ်လျှောက်လမ်း ပြိုကျပျက်စီးခြင်း၏ ထိတ့်လန့်ဖွယ် စွမ်းအားကို ရန်ကိုင် တစ်ကြိမ် မြင်တွေ့ခဲ့ဖူး၏။ ရစ်ခွေနဂါစမ်းချောင်း အောက်ခြေရှိ လေဟာနယ် လျှောက်လမ်း ပြိုကျပျက်စီးသွားသောကြောင့် ချူမိသားစုမှ ပညာရှင်များစွာ အရှင်လတ်လတ် နှစ်ပိုင်းဖြတ်ခံရသည်ကို သူကိုယ်တိုင် မြင်တွေ့ခဲ့ဖူး၏။

ခန္ဓာကိုယ်တစ်ပိုင်းသည် လေဟာနယ်၏ ဝါးမြိုခြင်းခံရပြီး ကျန်တစ်ပိုင်းသည် တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေဆီသို့ ရောက်ရှိလာသည့် မြင်ကွင်းကို ရန်ကိုင် အမှတ်ရနေဆဲ။

လေဟာနယ်၏ စွမ်းအားသည် လူတွေ တောင့်ခံနိုင်သော အရာ မဟုတ်ချေ။

ယခုအချိန်၌ သူ့ရှေ့ရှိ လေဟာနယ်လျှောက်လမ်းသည် မြေကမ္ဘာ ချီကြောမကြီး၏ မိုးမြေစွမ်းအင် မတည်ငြိမ်မှုကြောင့် စတင် ပြိုကျနေခဲ့လေပြီ။

ရန်ကိုင် အမူအရာ မည်းမှောင်သွားခဲ့ပြီး အရိုးဒိုင်းကို အလျင်အမြန် ဆင့်ခေါ်၍ ဒိုင်းထဲ အစစ်အမှန်ချီ အကုန်အစင်ကို ထည့်သွင်းလိုက်ကာ သူ့ကိုယ်သူ ကာကွယ်ထားလိုက်၏။

သူ့ရှေ့မှာ စိုးရိမ်တကြီး အော်ခေါ်သံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သော်ငြား လူကို မမြင်တွေ့ခဲ့ရချေ။

ပေါက်ကွဲထွက်လာသည့် လှိုင်းလုံးတို့သည့် ရန်ကိုင်အား ရိုက်ခတ်လာခဲ့ပြီး သူ့အမြင်တစ်ခုလုံးကို မှောင်မိုက်သွားစေခဲ့၏။ အရိုးဒိုင်းကို ခုန်ပိုင်းနေသည့် ထက်ရှသော ဓါးသွားပေါင်း များစွာကြောင့် ရန်ကိုင်မှာ အကြိမ်ကြိမ် နောက်ပြန်ဆုတ်နေခဲ့ရ၏။

မခံမရပ်နိုင်သည့် နာကျင်မှုကြောင့် ရန်ကိုင်၏ အသိစိတ်လည်း တဖြည်းဖြည်း ဝေဝါးလာခဲ့ပြီး မကြာခင်မှာပင် သတိလစ်သွားတော့လေ၏။

———————————-

တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေ စစ်ပွဲပြီးဆုံးသွား၍ မိစ္ဆာဘုရင်လေးပါး သေဆုံသွားခဲ့ကာ မိစ္ဆာအရှင်သခင်ရန်ပိုင်သည် သဲလွန်ပင် မကျန်ရစ်ပဲ ပျောက်ကွယ်နေသည်မှာ ခြောက်လကြာမြင့်ခဲ့လေပြီ။

ထို(၆)လ အတောအတွင်း ဗဟိုမြို့တော် တစ်ခုလုံးသည် အပျက်အစီးပုံအဖြစ် ဆက်လက် တည်ရှိခဲ့ရ၏။

တိုက်ပွဲကြီးအပြီးတွင် မြေအောက်၌ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်ဖွယ် ပေါက်ကွဲမှုတစ်ခု ဖြစ်ပွါးခဲ့ကာ ဗဟိုမြို့တော်တစ်ခုလုံးသည် မီတာ ရာပေါင်းများစွာ အနက်သို့ ပြိုကျသွားခဲ့ရလေ၏။ ယခု တစ်ချိန်က ကြီးကျယ်ခမ်းနားခဲ့သော ဗဟိုမြို့တော်ကြီးသည် ချိုင်းဝှမ်းနက်ကြီး တစ်ခုသို့ ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေပြီ။

မြို့ထဲတွင် ရှိနေသော အဆောက်အအုံတိုင်းနီးပါး ပြိုကျခဲ့ပြီး မရေမတွက်နိုင်သော လူပေါင်းများစွာတို့ သေကြေဒဏ်ရာ ရခဲ့ကြ၏။

ကောင်းကင်နန်းတော်၏ ကာကွယ်ထားခြင်း ခံရသည် ရန်ကိုင်၏ စံအိမ်တစ်ခုသည်သာ အကောင်းပကတိအတိုင်း ရှိနေခဲ့၏။

ထိုတိုက်ပွဲတွင် မိသားစုကြီးရှစ်ခု၏ ခေါင်းဆောင်ဟောင်းရှစ်ယောက် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ကာ ယနေ့ထိတိုင် သူတို့နှင့် ပက်သက်သော သတင်း အစအနလေးကိုပင် မရသေးချေ။ သူတို့ ဘယ်နေရာသို့ ရောက်နေလဲ ဆိုသည်ကိုလည်း မည်သူမှ မသိကြချေ။ သို့သော် သူတို့တစ်တွေသည် အချိန်မတိုင်သေးသည် အဆုံးသတ်နှင့် ကြုံတွေ့လိုက်ရကောင်း ကြုံတွေ့လိုက်နိုင်သည် ဆိုသည်ကိုတော့ အားလုံး သိနေခဲ့ကြ၏။

မိသားစုကြီးရှစ်ခုကို ပို၍ နောင်တရစေခဲ့ရသည့် အချက်မှာ ရန်ကိုင်သည်လည်း ထိုတိုက်ပွဲအတွင်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။

ဗဟိုမြို့တော်၏ တက်သစ်စကြယ်ပွင့်သည် အမွေခံတိုက်ပွဲကို ကြီးစိုးချယ်လှယ် နိုင်ခဲ့၏။ ဆန်းကြယ်မှုများ တစ်ခုပြီးတစ်ခုကို ဖန်တီး၍ ကျန်ရန်သခင်လေးများ အားလုံးကို ဖိနှိပ်နိုင်ခဲ့၏။ ဗဟိုမြို့တော်မှ မိသားစုကြီး ခုနှစ်ခု၏ စုပေါင်းတပ်ကို သူ့အင်အားစုဖြင့် ပြန်လည် တွန်းလှန်တိုက်ခိုက် နိုင်ခဲ့ပြီး ကျူးကျော်လာသည့် တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေမှ အင်အားစုများကိုပင် ဖျက်စီးနိုင်ခဲ့၏။

အသက်(၂၀)သာ ရှိသေးသောလည်း သူသည် ဒဏ္ဏာရီလာ ပုံရိပ်တစ်ခု ဖြစ်နေခဲ့လေပြီ။

မိသားစုခေါင်းဆောင်ဟောင်းနှင့် တက်သစ်စ မိသားစုခေါင်းဆောင်ပါ ပျောက်နေသည့် အတွက်ကြောင့် ရန်မိသားစု၏ ဒုတိယသခင်လေး ဖြစ်သည့် ရန်ကျောင်းသည် ရန်မိသားစု၏ ခေါင်းဆောင် ဖြစ်လာခဲ့လေ၏။ ရန်ကျောင်းသည် ကျန်သော လူငယ်မိသားစုခေါင်းဆောင် (၇)ယောက်နှင့်အတူ ဗဟိုမြို့တော်ကို ပြန်လည်တည်ဆောက်ဖို့ စီစဉ်တော့လေသည်။

သို့သော်လည်း ဗဟိုမြို့တော် တစ်ခုလုံးသည် လုံးဝကို ပျက်စီးသွားခဲ့ပြီ ဖြစ်ရာ ပြန်လည် တည်ဆောက်ချင်သည် ဆိုပါက ရာစုနှစ်ပေါင်းများစွာ အချိန်ယူရပေလိမ့်မည်။

တိုက်ပွဲပြီးနောက် တစ်ခုတည်းသော ကောင်းကျိုးကို ဆိုရလျှင် ဗဟိုမြိုတော် တစ်ခုလုံးသည် ကျင့်ကြံသူတွေအတွက် သုခဘုံကြီးတစ်ခု ဖြစ်လာသည်ကိုသာ ဆိုရပေမည်။ ဗဟိုမြို့တော် တစ်ခုလုံးရှိ မိုးမြေ စွမ်းအင်သည် ယခင်ကထက် အဆပေါင်းများစွာ ပို၍ သိပ်သည်း သွားခဲ့လေပြီ။ ထိုအကြောင်းကြောင့် မရေမတွက်နိုင်သော ဂိုဏ်းနှင့် မိသားစုများသည် ဗဟိုမြို့တော်အား ပြန်လည် တည်ဆောက်၍ ထိုနေရာတွင် ကျင့်ကြံနိုင်ရန် ဗဟိုမြို့တော်ဆီသို့ အပြေးနှင်ကြတော့လေ၏။

အပျက်အစီးပုံပဲ တိတ်တဆိတ် ရပ်နေသာ ချူရီမန်၊ သူမ၏ အကြည့်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ရုတ်လိုက်၏။ သူမ၏ မျက်ဝန်းနက်တွေထဲ ဝမ်းနည်းနေသည့် အရိပ်အယောင်တို့ကို အထင်းသာ မြင်တွေ့နေခဲ့ရ၏။

သူမနောက်တွင်မူ ဗဟိုမြို့တော်၏ မြေခွေး ရှိနေခဲ့၏။

ယခင်လတွေနှင့် စာလျှင် ဟော်ရှင်းချန်သည် အတော့်ကို ရင့်ကျက်လာခဲ့လေပြီ။ ချူရီမန်နောက်တွင် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်စွာဖြင့် ရပ်နေ၍ အချိန်အတော်ကြာသည့် အခါမှသာ စကားစပြောလိုက်၏ လူကောင်းတွေက အသက်ရှင်ရှင် မနေရပေမယ့် လူဆိုးလူသွမ်းတွေ ကတော့ နှစ်ထောင်ပေါင်းများစွာ ကြာတဲ့အထိ အသက်ရှင်နေနိုင်တယ်တဲ့။ ဒီလောက်ကြီးလည်း စိတ်ပူမနေစမ်းပါနဲ့။ သခင်လေးကိုင်က တစ်နေရာရာမှ ပုန်းအောင်းပြီး ငါတို့တွေကို သုတ်သီးသုတ်ပျာ ဖြစ်နေတာကို စောင့်ကြည့်နေတာ နေမှာပါ”

ထိုစကားကို ကြားသော် ချူရီမန်က “တကယ်လား။ ဒါဆိုရင် သူဘာလို့ ပေါ်မလာရသေးတာလဲ။ နှစ်ဝက်တောင် ရှိနေခဲ့ပြီလေ”

ဟော်ရှင်းချန် တိတ်ဆိတ်နေခဲ့၏။

ရန်ကိုင်သာ အဆင်ပြေနေသည် ဆိုလျှင် သူပေါ်လာသင့်တာ ကြာခဲ့လေပြီ။ သို့သော်လည်း နှစ်ဝက်ရှိသွားသည့်တိုင် သူ့အရိပ်ကိုပင် မမြင်ရသေးချေ။

ရန်ကိုင်အကြောင်း သတင်းမကြားရရုံမက၊ ဆန်းကြယ်သော ပညာရှင် ဖြစ်သည် မန်ဝူရ၊ စုယန်၊ ရှနင်းချန်နှင့် နတ်ဆိုးအိုကြီး တို့သည်လည်း ယခုတိုင် ထွက်ပေါ်မလာခဲ့သေးချေ။

ထိုတိုက်ပွဲကြီးအတွင်း အကုန်လုံး လေထဲပျောက်သွားသလားဟုပင် ထင်မှတ်ရလေသည်။

မြေအောက်၌ ဘာတွေ ဖြစ်ပျက်ခဲ့လဲ ဆိုသည်ကို သိချင်သော်လည်း မေး၍ရမည့်သူ တစ်ယောက်မှပင် ရှာမတွေ့ခဲ့။

“ရှင်းချန်၊ သူသေသွားပြီလို့ နင်ထင်လား” ချူရီမန်က နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်လျက် မေးလိုက်၏။ သူမ၏ မျက်ဝန်းအစုံသည် မျက်ရည်များဖြင့် ရွှဲနစ်နေခဲ့လေ၏။

“ရန်ကိုင်၊ သေသွားတာလား” ဟော်ရှင်းချန်က ရယ်မောလိုက်ပြီး “သခင်လေးကိုင်သာ သေသွားခဲ့ရင် ဒီနေရာမှာ ရှိနေတဲ့ လူအားလုံး သေသွားလောက်ပြီ။ သူ့ကို ဒီလောက်ကြီး စိုးရိမ်မနေစမ်းပါနဲ့ဟာ။ နင့်ကိုယ်နင်သာ ‌ကောင်းကောင်း ထိန်းသိမ်းထားပြီး သူပြန်လာတာကို စောင့်နေလိုက်။ တစ်နေ့ သူပြန်လာတဲ့အခါက အိမ်ပြန်လက်ဆောင်အဖြစ် နင့်ခန္ဓာကိုယ်ကို သူ့ဆီ ပေးအပ်လို့ ရတာပေါ့”

“အရှက်ကိုမရှိဘူး” ချူရီမန်က ဟော်ရှင်းချန်ကို ဒေါသတကြီး စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

ဟော်ရှင်းချန်က အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့ရှေ့ရှိ အပျက်အစီးပုံကြီးကို လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်၏။ သူ့မျက်ဝန်းထဲဝယ် စိတ်ရှုပ်နေသည့်၊ တစ်ခုခု ပျောက်ရှနေသည့် အရိပ်အယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့လေ၏။

သခင်လေးကိုင်… သခင်လေးကိုင်… မင်းဘယ်တွေများ ရောက်နေတာလဲကွာ။ မင်းသေသွားရင်လည်း ပြီးတာပဲ။ အားလုံးက မင်းအတွက် အမျှဝေပေးလို့ ရတာပေါ့။ မသေဘူး ဆိုရင်လည်း မြန်မြန် ပေါ်လာတော့ပါကွာ။ လူအများကြီးက မင်းအတွက် စိတ်ပူနေကြတယ်ကွ

ဟော်သခင်လေး၏ မျက်လုံးများသည်ပင်လျှင် မျက်ရည်တို့ဖြင့် ဝဲတက်လာခဲ့လေ၏။

================================

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ-Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little Devil
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အပိုင်း(၅၉၆) ဒေါင်းများကို စောင့်ရှောက်ပေးသည့် မိန်းကလေး
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

မနက်ခင်းပိုင်း၊ ရှေးဟောင်တိမ်တိုက်ကျွန်း…

ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းသည် အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ရှိ ပထမအဆင့် အင်အားစုးများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်၏။ ထိုဂိုဏ်းသည် ကျွန်းပေါင်း ဒါဇင်ကျော်ကို ပိုင်ဆိုင်၏။ ထိုကျွန်းများတွင် မိုးမြေစွမ်းအင်များ ပေါကြွယ်ဝသလို မရေမတွက်နိုင်သော အဖိုးတန်ရတနာများလည်း ရှိနေခဲ့၏။

ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းသည် မဟာထွတ်မြတ်တော်ဂိုဏ်းနှင့် နှိုင်းယှဉ်မရသော်ငြား ၎င်းတွင် ကင်းမဲ့သည်ဆို၍ မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင်သာ ရှိ၏။

ယခင် နှစ်အနည်းငယ်က ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းသည် ၎င်းတို့၏ လွန်ခဲ့သော နှစ်သုံးရာက ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့သော ဂိုဏ်း၏ ထွတ်မြတ် ကျင့်စဉ်ဖြစ်သည့် ကျိုးပျက်လပြောင်းလဲခြင်း ကျင့်စဉ်အား ပြန်လည် ရှာတွေ့ခဲ့၏။ ထိုအချိန်မှစ၍ ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်း၏ ဂိုဏ်းချုပ် ဂူဖုန်းသည် မသေမျိုးအဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက် မွေးထုတ်ပေးနိုင်မလား ဟူသော ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် သူကိုယ်တိုင်လည်း ကြိုးစားပမ်းစား လေ့ကျင့်၊ ဂိုဏ်းမှ ပါရမီရှိသော လူငယ်ဂျီးနီးယပ်များကိုလည်း အားတက်သရော ပြုစု ပျိုးထောင်ပေးလေ၏။

သူ့ရည်မှန်းချက်သည် လွန်စွာကိုမှ အလှမ်းဝေးကာ ရေတိုအတွင်း ဖြစ်မြောက်ရန် မဖြစ်နိုင်သော်လည်း ကျိုးပျက်လပြောင်းလဲခြင်း ကျင့်စဉ်၏ အကူအညီဖြင့် တစ်နေ့ကျ ထိုရည်ရွယ်ချက်ကို ဖြစ်မြောက်အောင် လုပ်ဆောင်နိုင်မည်ဟု သူယုံကြည်နေခဲ့၏။

ယနေ့ လေညင်းတို့ တသုန်သုန် တိုက်ခတ်နေခဲ့ပြီး သင်းပျံ့လတ်ဆတ်သည့် ရနံ့တို့ကို သယ်ဆောင်လာခဲ့၏။

ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်း၏ လက်ရွေးစင်တပည့်ဖြစ်သော ကျုံးမြောင်သည် တစ်ညတာ ကျင့်စဉ်ဈာန်ဝင်နေရာမှ နိုးထလာခဲ့ပြီး အိပ်ရာပေါ်မှထ၍ အခန်းတံခါးကိုဖွင့်ကာ အပြင်သို့ လမ်းလျှောက် ထွက်သွားလိုက်လေ၏။

သူမ၏ နေအိမ်မှ ထွက်လာပြီးနောက် အနီးအနားရှိ တဲတစ်လုံးဆီ သွားလိုက်ကာ တံခါးကို အသာအယာလေး ခေါက်လိုက်လေ၏ “ဂျူနီယာမောင်လေး၊ ဂျူနီယာမောင်လေး၊ ထချိန်တန်ပြီနော်”

အခန်းတံခါး ပွင့်သွားသည့်အခါ အခန်းထဲမှ လူငယ်လေးတစ်ယောက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။

တစ်ဖက်လူရဲ့ အသက်အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် ရင့်ကျက်သော မျက်ဝန်းအစုံကို စိုက်ကြည့်ရင်း ကျုံးမြောင် အနည်းငယ် ကြောင်ငေးငေး ဖြစ်သွားခဲ့ရ၏။ အသက်က (၂၀)ပင် မပြည့်သေးသော်လည်း မည်သည့် အတွက်ကြောင့် ဤမျှ ရင့်ကျက်နေရလည်း ဆိုသည်ကို ကျုံးမြောင် နားမလည်နိုင်ချေ။

သူ၏ အပြုအမူနှင့် အလုပ်လုပ်ပုံကအစ လူငယ်တစ်ယောက်ဟု ထင်ရက်စရာ မရှိ။ ပြောလိုက်သည့် စကားများပင် တစ်ခါတစ်ရံ နက်နဲအတွေးများစရာ ဖြစ်နေတတ်၏။

“မင်္ဂလာနံနက်ခင်းပါ စီနီယာအစ်မ” လူငယ်လေးက ချိုသာစွာ ပြုံးလျက် ပြန်ပြောလိုက်၏။

ကျုံးမြောင်က အသာအယာ ခေါင်းပြန်ညိတ်ပြ၏။ သူမ၏ မို့မောက်သော ရင်အစုံသည် နိမ့်ချည်မြင့်ချည် ဖြစ်နေလေရာ လွန်စွာကိုမှ စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသော မြင်ကွင်းတစ်ခုပေတည်း။ အသာအယာ ပြန်ပြုံးပြလျက် “နင်အိပ်နေတုန်းပဲလို့ ငါထင်နေတာ။ မြန်မြန် အဆင်သင့် ပြင်တော့။ အကြီးအကဲဟန်က ဒီနေ့ သူ့ရဲ့ဒေါင်းတွေကို လာကြည့်မှာ။ အဲ့ကောင်လေးတွေကို ငါတို့ ဆေးကြောသန့်ရှင်းပေးရမယ်။ မဟုတ်ရင် အကြီးအကဲဟန် ရောက်လာတဲ့အခါကျ ငါတို့ကို အပြစ်ပေးလိမ့်မယ်”

“အင်း” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်၍ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်ကာ အဆင်သင့်ပြင်လိုက်၏။

ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းရှိ ကျုံးမြောင်၏ အလုပ်သည် အနည်းငယ်သော ဒေါင်းတို့ကို စောင့်ရှောက်ရသည့် အလုပ်ဖြစ်၏။

ထိုဒေါင်းများသည် အဖိုးတန် တိရစ္ဆာန်များ မဟုတ်သလို မိစ္ဆာသားရဲများပင် မဟုတ်ချေ။ ထိုဒေါင်များသည် ရှေးဟောင်တိမ်တိုက်ကျွန်း၏ အကြီးအကဲ ဟန်ချောင်ပိုင်ဆိုင်သော သာမန်ဒေါင်းများပင် ဖြစ်၏။

ဟန်ချောင်သည် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၇ ပညာရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်၍ ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းထဲရှိ အားကောင်းသော ပညာရှင်တွေထဲ မပါသလို အားနည်းသည့် ပညာရှင်တွေထဲလည်း မပါချေ။ သို့သော် သူသည် ဂိုဏ်းတစ်ခွင် တော်တော်ကို ကျော်ကြားပေသည်။

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ထိုဒေါင်းများကို သူ၏ သေဆုံးသွားသော ဇနီးက ပြုစုပျိုးထောင်ခဲ့သောကြောင့် ဖြစ်၏။ ဟန်ချောင်သည် ထိုဒေါင်းများကို အဖိုးတန်ရတနာများပမာ ဆက်ဆံပြီး ဂိုဏ်းမှ တပည့်အချို့ကိုပင် ထိုဒေါင်းများအား စောင့်ရှောက်ထားခိုင်းလိုက်သေး၏။

ရန်ကိုင်သည် ရေသန့်ကို သယ်လျက် ကျုံးမြောင်နှင့်အတူ ဒေါင်းများ ရှိရာသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ ရောက်သည်နှင့် ထိုဒေါင်းများ၏ အမွှေးအတောင်များကို စတင်တိုက်ချွတ် ဆေးကြောပေးတော့လေ၏။

တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ရင်းနှီးနေသော ကျွန်းကို ဝေ့ဝိုက်ကြည့်လိုက် ပြီးနောက် ရန်ကိုင် မရယ်ပဲမနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့၏။

လေဟာနယ်လျှောက်လမ်း ပြိုကျသည့်အခါ ဤနေရာသို့ အပို့ခံလိုက်ရမည်ဟု ရန်ကိုင် မထင်မှတ်ထားခဲ့ချေ။

လွန်ခဲ့သော နှစ်ဝက်က ကျုံးမြောင်သည် အပြင်ထွက် လမ်းလျှောက်နေစဉ် သူ့အား ရှေးဟောင်းတိုမ်တိုက်ကျွန်းအနီးရှိ ပင်လယ်ထဲ တွေ့၍ ကယ်ဆယ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

လေဟာနယ်လျှောက်လမ်း ပြိုကျသည့်အခါ လေဟာနယ်၏ စွမ်းအားကြောင့် သူ့တစ်ကိုယ်လုံး တစ်စီဖြစ်လုမတတ် ဖြစ်သွားခဲ့ရ၏။ အရိုးဒိုင်းကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် သူသေသွားခဲ့သည်မှာ ကြာခဲ့လေပြီ။

ကျုံးမြောင်၏ ကယ်ဆယ်ခြင်း ခံရပြီးနောက် သူ့ဒဏ်ရာများကို နှစ်ဝက်ကြာသည်အထိ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်လည်ကုသခဲ့ရ၏။

သို့သော်ငြား ဗဟိုမြို့တော်သို့ ပြန်ဖို့ရာ ရန်ကိုင် အလျင်မလိုသေးချ။ တိုက်ပွဲသည် ပြီးဆုံးသွားခဲ့လေပြီ။ သူပြန်ပြန်၊ မပြန်ပြန် ထူးခြားသွားလိမ့်မည် မဟုတ်ရာ ဤနေရာတွင် တစ်ခဏလောက် ဆက်လက် အပန်းဖြေဖို့ကိုသာ ရန်ကိုင် ရွေးချယ်လိုက်၏။

ကျုံးမြောင်၏ အသနားခံ တောင်းဆိုမှုကြောင့် အကြီးအကဲ ဟန်ချောင်သည် ရန်ကိုင်အတွက် ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းတွင် အဆင့်အတန်းတစ်ခု စီစဉ်ပေးခဲ့လေ၏။ ဤသို့ဖြင့် ရန်ကိုင်သည် အကြီးအကဲဟန်ချောင်၏ ဒေါင်များကို ပြုစုစောင့်ရှောက် ပေးရသော တရာမဝင်တပည့်တစ်ယောက် ဖြစ်လာခဲ့လေ၏။

ငါတို့တွေက မိတ်ဆွေဖြစ်ဖို့ တကယ်ကို ကံကြမ္မာပါလာတဲ့ပုံပါလား ယခင်အကြိမ်က ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းဆီ ရောက်ခဲ့သည့် အကြောင်း ပြန်စဉ်းစားရင်း ရန်ကိုင် တိတ်တဆိတ် တွေးလိုက်၏။

“စီနီယာအစ်မ၊ နင်က လက်ရွေးစင်တပည့် တစ်ယောက်မလား။ လက်းရွေးစင် တပည့်တစ်ယောက်က ပိုပြီးအဆင့်မြင့် ကောင်းမွန်တဲ့ နေရာမှာ လေ့ကျင့်သင့်တာကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒေါင်းတွေကို လာစောင့်ရှောက်နေရတာလဲ။ ဒါက တစ်မျိုးကြီး ဖြစ်မနေဘူးလား” ရန်ကိုင်က သူ့ရှေ့တွင် ရှိနေသော ဒေါင်းအား သန့်စင်ဆေးကြေားပေးရင် ကျုံးမြောင်ကို မေးလိုက်၏။

“အင်း” ကျုံးမြောင်က အသာအယာ ခေါင်းပြန်ညိတ်ပြလိုက်၏။ သူမသည် မဟာအလှရှင်တစ်ပါးမဟုတ်။ သူမ၏ မျက်နှာထက် တင်းတိပ် အချို့ ရှိနေခဲ့၏။ သို့သော်လည်း သူမသည် ကျက်သေရေရှိ ကျော့ရှင်း၍ သူမ၏ အမွှာရင်အစုံသည်လည်း ပြည့်ဖြိုးမို့မောက်နေရာ သူမနှင့် အချိန်ဖြုန်းရခြင်းသည် လုံးဝကို ပျင်းစရာမကောင်းချေ။

အရေးအကြီးဆုံး အနေဖြင့် ဤစီနီယာအစ်မသည် တစ်ပါးသူအပေါ် ကြင်နာတတ်၏။ ရန်ကိုင်ကို ပင်လယ်ထဲမှ ကယ်၍ သူမ၏ ကိုယ်ပိုင် အဆက်အသွယ်ကိုသုံးကာ ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းတွင် သူ့အတွက် နေရာတစ်ခုရအောင် စီမံပေးခဲ့သည်ကို ကြည့်လျှင် သိနိုင်၏။

ရန်ကိုင်ကမူ သူသည် တံငါသည် တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ပင်လယ်ထဲသို့ ပြုတ်ကျကာ လှေတစ်ခြား၊ လူတစ်ခြား ဖြစ်သွားခဲ့ခြင်းဟု ညာပြောထားခဲ့၏။

“အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ကျွန်းက အကြီးအကဲတွေနဲ့ ကျွန်းသခင်က ငါ့ကို မိုးမြေစွမ်းအင် ပိုပြီးသိပ်သည်း ပေါကြွယ်ဝတဲ့ ရှန်ဖုန်းကျွန်းဆီ ပြောင်စေချင်ပေမယ့် ငါက မသွားခဲ့တာ”

“ဘာလို့လဲ။ ရေတောင် မြစ်တွေ၊ ချောင်းတွေဆီကနေ ပင်လယ်ထဲကို စီးဝင်တာပဲ။ လူတွေကလည်း နိမ့်ရာကနေ ပိုမြင့်တဲ့နေရာကို သွားချင်တာ သဘာဝပဲလေ။ စီနီယာအစ်မက ဒီဒေါင်းတွေနဲ့ မခွဲချင်တာလား” ရန်ကိုင်က စနောက်လိုက်၏။

“မဟုတ်ဘူး” ကျုံးမြောင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလျက် အဝေးတစ်နေရာဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်ကာ တဖြည်းဖြည်းချင်း အတွေးထဲ နစ်မြောသွားခဲ့၏။ အချိန်အတော်ကြာမှသာ စကားပြန်ပြောလာခဲ့လေ၏ “ကျေးဇူးကြွေးကို ပြန်ဆပ်ချင်လို့ ဒီမှာ နေရစ်ခဲ့ဖို့ ရွေးချယ်ခဲ့တာ”

“ကျေးဇူးကြွေးကို ပြန်ဆပ်ဖို့လား” ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့လေ၏။

“အရင်းတုန်းက ဂိုဏ်းထဲမှာ စီနီယာအစ်မရဲ့ အဆင့်အတန်းက တော်တော်လေးကို နိမ့်ကျတယ်။ ငါ့ရဲ့ အဆင့်အတန်းက နိမ့်ကျရုံမကလို့ အခြားသူတွေကလည်း ငါ့ကို အနိုင်ကျင့်လေ့ ရှိကြတယ်”

ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။

“တစ်နေ့ကျ အားလုံး ပြောင်းသွားခဲ့တယ်” ကျုံးမြောင်က ထိုင်ရာကနေ ထ၍ နဖူးထက်ရှိ ချွေးစေးများကို သုတ်လျက် အတိတ်အကြောင်းကို ပြန်စဉ်းစားရင်း ပြောလိုက်၏ “တစ်နေ့၊ ငါနိုးလာပြီး ဒေါင်းတွေကို အစာကျွေးဖို့ လုပ်နေတဲ့ အချိန်မှာပဲ ငါ့တံခါးမှာ ဓါးမြောင် တစ်ချောင်းစိုက်နေတာကို ငါတွေ့လိုက်ရတယ်။ အဲ့ဓါးမြောင်မှာ စာလေး တစ်စောင်ပါ ပါသေးတယ်”

“စာတစ်စောင်လား” ရန်ကိုင် မျက်ခုံးပင့်သွားခဲ့ပြီး “အဲ့စာထဲမှာ ဘာတွေ ရေးထားတာလဲ”

“စာအိတ်ပေါ်မှာ စာတစ်ကြောင်းပဲ ရှိတယ်။ စာအိတ်ထဲမှာတော့ အဝါရောင်စာရွက်လေး တစ်ရွက်ပါတယ်” ကျုံးမြောင်က ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးလိုက်ပြီး “အဲ့စာအိတ်ထဲမှာ ပါတဲ့စာရွက်ကို ကျွန်းက အကြီးအကဲတွေနဲ့ ကျွန်းသခင်ဆီပေးဖို့ စာထဲမှာ ရေးပြောထားတယ်”

ထိုစကားကို ကြားလိုက်သညနှင့် ရန်ကိုင် မျက်နှာအမူအရာ အနည်းငယ် ထူးဆန်းသွားခဲ့လေ၏။ ဤပုံပြင်သည် သူနှင့် အနည်းငယ် ရင်းနှီးနေသလိုပင်။

“အဲ့အဝါရောင်စာရွက်လေးကို ဖတ်ပြီးတာနဲ့ ငါလည်း အဲ့စာထဲမှာ ပြောတဲ့အတိုင်း လိုက်လုပ်လိုက်တာပေါ့”

ကျုံးမြောင်က သွားပေါ်အောင် ပြုံးဖြီးလိုက်၍ “ပြီးတာနဲ့ စာထဲမှာ ပြောထားတဲ့အတိုင်း ကျွန်းသခင်ရယ်၊ အကြီးအကဲတွေရယ်က တိမ်တိုက်နီကျွန်းမှာ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်၃၀၀ရာတုန်းက ငါတို့ဂိုဏ်းက ပျောက်သွားခဲ့တဲ့ ကျိုးပျက်လပြောင်းလဲခြင်း ကျင့်စဉ်ကို ပြန်တွေ့ခဲ့တယ်လေ။ အဲ့အတွက်ကြောင့်ပဲ ကျွန်းသခင်က ဆေးခန်းမကနေ ငါ့ကို ဆေးလုံးတွေ အများကြီး ယူခွင့်ပေးခဲ့သလို တိမ်ဝိဥာဉ်လိုဏ်ဂူ မှာလည်း တစ်နှစ်ကြာအောင် လေ့ကျင့်ခွင့် ပေးခဲ့တယ်။ အဲ့ဆုလာဒ်တွေ ကြောင့်ပဲ ငါ့ရဲ့ ကျင့်ကြံခြင်းက အခုအတိုင်းအတာထိ တိုးတက် လာခဲ့ရတာ”

ပြောနေစဉ်အတွင်း ကျုံးမြောင်၏ အသံသည် ပိုပိုကျယ်လာခဲ့၍ ပိုပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားလာခဲ့လေ၏။ သူမ၏ မျက်ဝန်းများသည်လည်း တဖျက်ဖျတ် လင်းလက် တောက်ပလာခဲ့၍ သူမ၏ လက်အစုံကို နိမ့်ချည်မြင့်ချည် ဖြစ်နေသော ရင်မို့မို့အစုံပေါ်တွင် တင်လျက် ဆက်ပြောလိုက်၏ “အဲ့စာအိတ်လေးကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် ငါလည်း အခြားသူတွေ အနိုင်ကျင့်ဗိုလ်ကျတာ ခံရတဲ့ လူတစ်ယောက် ဖြစ်နေဦးမှာပဲ။ ငါ့တံခါးပေါ်မှာ အဲ့စာအိတ်ကို ဘယ်သူလာစိုက်သွားလဲ ဆိုတာကို ငါမသိပေမယ့် သူ့ကြောင့်ပဲ ငါ့ရဲ့ဘဝ တစ်ဆစ်ချိုး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရတာမှန်း ငါသိတယ်။ အဲ့အတွက်ကြောင့် ငါသူကို ကျေးဇူးတင်ချင်တယ်။ ငါ့ရဲ့ နှလုံသားထဲကနေ လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲကို ကျေးဇူးတင်ချင်တာ”

ရန်ကိုင်က ကိုးယိုးကားယား အမူအရာဖြင့် ချောင်းဟန့်လိုက်ပြီး အနည်းငယ် မဲ့ရွဲ့နေသည့် မျက်နှာ အမူအရာဖြင့် “တကယ်ကို တိုက်ဆိုင်မှု အကြီးကြီးနဲ့ တူတယ်နော်”

“ဟုတ်တယ်” ကျုံးမြောင်က ထပ်တလဲလဲ ခေါင်းညိတ်လိုက်၍ “အားလုံးက တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ကို ဖြစ်သွားခဲ့တာ။ တကယ်တော့ ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းဆိုတာ အကြီးကြီးပဲလေ။ ဒါပေမယ့် သူထားရစ်ခဲ့တဲ့ စာစောင်က ငါ့ဆီကို ရောက်နေခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ လက်ရွေးစင်တပည့် တစ်ယောက် ဖြစ်လာခဲ့တာတောင် ဒီနေရာကနေ ငါထွက်မသွားချင်ခဲ့တာ။ ဒီမှာနေပြီး အဲ့လူ ပြန်ပေါ်လာမှာကို ငါစောင့်နေချင်တယ်”

“သူပြန်ပေါ်လာတာကို စောင့်နေမှာလား” ရန်ကိုင် ရှုံ့မဲ့သထက်ကို ရှုံ့မဲ့သွားခဲ့လေ၏။

“ဟုတ်တယ်။ သူ့ကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ကျေးဇူးတင်စကား ပြောချင်တာ” ကျုံးမြောင်က ယုံကြည်ချက်အပြည့်ဖြင့် ပြောလိုက်ပြီး နောက်မှာတော့ သူမ၏ အသံက တိုးညင်သွားခဲ့၍ ပါးလေးများသည်လည်း နီးမြန်သွားခဲံကာ “သူသာဆန္ဒရှိရင်… သူ့ကိုပါ ငါလက်ထပ်ချင်တယ်”

“ဘယ်…” ရန်ကိုင် ထိတ်လန့်သွားခဲ့ပြီး အလျင်စလို ပြန်ပြောလိုကလေ၏ “ဒါပေမယ့် သူက ယောကျ်ားလား၊ မိန်းမလား ဆိုတာကိုတောင် စီနီယာအစ်မ သိတာမဟုတ်ဘူးလေ”

သူမကိုယ်သူ တည်ငြိမ်အောင် လုပ်လိုက်ပြီးနောက် ကျုံးမြောင်က ရန်ကိုင် ပြောသည့် အကြောင်းအရာနှင့် ပက်သက်၍ တစ်ခဏလောက် စဉ်းစားလိုက်၏။ ထို့နောက် “သူက မိန်းမတစ်ယောက် ဆိုရင်… သူနဲ့ သွေးသောက် ညီအစ်မဖွဲ့မယ်။ ပြီးရင် ငါ့လက်ကျန်ဘဝတစ်လုံးကို သူ့နောက်ပဲ လိုက်တော့မယ်။ သူသာ ယောကျာ်းတစ်ယောက် ဆိုရင်တော့… ဟဲဟဲ…”

ထိုစကားလုံးကို ‌ပြောပြီးသည့်နောက် သူမ၏ မျက်နှာထက် ကြင်နာရိပ်တို့ဖြင့် ပြည့်သွားခဲ့ပြီး သူမ၏ မျက်ဝန်းများသည်လည်း နွေးထွေးသည့် အရိပ်အယောင်တို့ဖြင့် လက်သွားခဲ့လေ၏။

ယခု ရန်ကိုင်၏ နဖူးတစ်ခုလုံး ချွေးအေးတို့ဖြင့် ရွှဲစိုနေခဲ့လေပြီ။ ရန်ကိုင်က အလျင်စလိုပဲ ပြန်၍ ကန့်ကွက်စကား ဆိုလိုက်လေ၏ “ဒါပေမယ့် သူက ဇနီးသုံးယောက်၊ ကိုယ်လုပ်တော် လေးယောက်နဲ့ အရမ်းကို မိန်းမပွေရှုပ်တဲ့ လူတစ်ယောက် ဖြစ်နေရင်ကော။ သူက ကောက်ကျစ်ဥာဏ်များပြီး ရုပ်ဆိုးဆိုးနဲ့ လူကြီး ဖြစ်နေရင်ကော။ အခြားလူတွေကို မျက်တောင် တစ်ချက်တောင် မခတ်ပဲ ရက်ရက်စက်စက် သတ်ဖြတ်တတ်တဲ့ လူတစ်ယောက်…”

“ဂျူနီယာမောင်လေး၊ သူ့အကြောင်း မကောင်းကြောင်း မပြောနဲ့” ကျုံးမြောင်က ရန်ကိုင်ကို စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး “သူ့စိတ်နေ စရိုက် ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်နေပါစေ၊ သူ့ရုပ်က ဘယ်လောက်ပဲ အကျည်းတန်ရုပ်ဆိုး နေပါစေ၊ သူက ငါ့ရဲ့ အသက်သခင် ကျေးဇူးရှင်ပဲ။ သူကပဲ ငါ့ကို အခွင့်အရေး ပေးခဲ့တာ။ ငါ့အတွက်တော့ သူက ဒီလောကကြီးမှာ အကောင်းဆုံး လူတစ်ယောက်ပဲ။ သူသာ ငါ့ရှေ့‌ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ပြီး ထပ်ပေါ်လာသရွေ့ ငါသူနဲ့ ကျိန်းသေလိုက်သွားမှာ”

ရန်ကိုင်က သူ့နဖူးထက်မှ ချွေးအေးများကို သုတ်၍ ရေရွတ်လိုက်၏ “သူက စီနီယာအစ်မရှေ့ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ပေါ်လာမှာ မဟုတ်ဘူး”

“ဂျူနီယာမောင်လေး၊ နင်ဘာပြောချင်တာလဲ” ကျုံးမြောင်ဆီမှ ထွက်ပေါ်နေသည့် အရှိန်အဝါ ရုတ်ချည်း ပြင်းထန် အန္တရာယ်များသွားခဲ့ပြီး ခက်လိုခက်ထန်စွာဖြင့် ရန်ကိုင်ဆီ တိုးသွား၍ သုန်မှုန်နေသည့် မျက်နှာ အမူအရာဖြင့် “စီနီယာအစ်မက အဲ့လူရဲ့ အမြင်အာရုံကို ဖမ်းမစားနိုင်ဘူးလို့ ပြောချင်နေတလား”

“ကျွန်တော် အဲ့လို မပြောခဲ့ပါဘူး” ရန်ကိုင်က အလန့်တကြား ပြန်အော်ပြောလိုက်လေ၏။

“အဲ့လိုမဟုတ်ရင် စီနီယာအစ်မက ရုပ်ဆိုးတယ်လို့ ‌ပြောချင်နေတာပေါ့။ ဟွန့်၊ စီနီယာအစ်မက လှဧကရီတစ်ယောက် မဟုတ်ရင်တောင် သူ့ရဲ့ အစေခံမလေး ဖြစ်ဖို့တောင် မထိုက်တန်လို့လား”

“မဟုတ်ပါဘူး၊ စီနီယာအစ်မက တော်တော်လေးကို လှပြီးသားပါ” ရန်ကိုင်က ဆန်ကောက်နေသည့် ကြက်ပမာ မာန်ပါပါဖြင့် ထပ်တလဲလဲ ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။

“အဲ့ဒါအမှန်ပဲ၊ ဟဲဟဲ” ကျုံးမြောင်က ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးလိုက်ပြီး ရန်ကိုင်အား ပြဿနာမရှာတော့ပဲ အသာအယာလေး ပြောလိုက်၏ “ဒီကောင်တွေကို ဆေးကြောနေတာ မြန်မြန် အပြီးသတ်လိုက်တော့။ အကြီးအကဲဟန် မကြာခင် ရောက်လာတော့မယ်”

ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်မည် အပြုတွင် သူ၏ အမူအရာ ရုတ်ချည်း ရှုံ့မဲ့သွားခဲ့လေ၏။ ထို့နောက် ခါးသီးနေသည့် အမူအရာဖြင့် ကောင်းကင် ထက်ဆီသို့ တစ်ခဏကြာအောင် ငေးစိုက်ကြည့်လိုက်၏။

“စီနီယာအစ်မ” ရန်ကိုင်က အော်ခေါ်လိုက်လေ၏။

“ဘာလဲ” ကျုံးမြောင်က ရန်ကိုင်ဆီ နားမလည်နိုင်သည့် အမူအရာဖြင့် လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်၏။ ရန်ကိုင်နှင့် အကြည့်ချင်း ဆုံးသွားသည့်အခိုက် သူမ၏ အသိစိတ်တစ်ခုလုံး ရီဝေသွားခဲ့ပြီး သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးသည်လည်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ပျော့ခွေကျသွားလေ၏။

ရန်ကိုင်က သူမအား အသာအယာ လှမ်း၍ ဖမ်းလိုက်ပြီး ကျုံးမြောင်ကို သူ့လက်ထဲ ထည့်ပိုက်ကာ သူမ၏ အခန်းဆီ ညင်သွာစွာဖြင့် ခေါ်သွားလိုက်ပြီးနောက် ပြန်လာလိုက်၏။

သွယ်လျသည့် ပုံရိပ်နှစ်ခု ရန်ကိုင်ရှေ့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေ၏။ ဦးဆောင်လာသည့် ပုံရိပ်သည် နှစ်လိုစွဲမက်မှု၏ ပြယုဂ်တစ်ခုဖြစ်သည့် လွန်စွာကိုမှ စွဲမက်ဖွယ် ကောင်းလွန်းလှသော အလှထွတ်ခေါင် တစ်ပါးပင် ဖြစ်ချေသည်။ ထိုသူသည် ညို့ကဝေနတ်ဆိုးဘုရင်မ ရှန်ချင်းလော့မှ လွဲ၍ အခြာမးဟုတ်ချေ။ သူမနှင့်အတူ လိုက်ပါလာသောသူသည် သူမ၏ အယုံကြည်ရဆုံးသော လက်ထောက်ဖြစ်သည့် ပီလော့ပင် ဖြစ်လေ၏။

ရန်ကိုင်က တစ်ခဏကြာသည်အထိ တိတ်တဆိတ် ငေးစိုက် ကြည့်နေလိုက်ပြီးသည့်နောက် ရှန်ချင်းလော့က အံတင်းတင်းကြိတ်၍ ပြောလိုက်၏ “အစုတ်ပလုတ်ကောင်စုတ်၊ ဗဟိုမြို့တော်တစ်ခုလုံးမှာ ရှိနေတဲ့ လူတွေအားလုံးက နင့်ကို သေမတတ် စိုးရိမ်စိတ်ပူနေလိုက်ရတာ။ နင်ကတော့ ဘယ်ကမှန်းမသိရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ လာပျော်နေတယ်ပေါ့။ ဟွန့်၊ ဘယ်ကိုရောက်ရောက်က နင့်စရိုက်က ဘယ်တော့မှကို ပြောင်းလဲမသွားဘူး”

ပြောနေစဉ် သူမ၏ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ပြစ်တင်လိုသည့် အမူအရာ တို့ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့လေ၏။

“ဘာလဲ၊ မဟုတ်တာတွေ” ရန်ကိုင်က ဒေါသတကြီး ပြန်ပက်လိုက်လေ၏ “ငါ့ကိုများ ဒီလောက် ရက်ရက်စက်စက် ဘယ်လိုများ စွပ်စွဲရက်ရတာလဲလို့”

“ဟွန့်၊ သခင်မ၊ သူ့ကို သတ်သာသတ်ပစ်လိုက်။ သူသေသွားရင် ပြဿနာအားလုံး ရှင်းသွားလိမ့်မယ်” ပီလော့က နှာခေါင်းရှုံ၍ ကျားပေါက်မလေး တစ်ကောင်ပမာ ခြိမ်းခြောက်ဟန် လုပ်ပြပြီး ရန်ကိုင်ကို မုန်းတီးစွာ စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်လိုက်လေ၏။

ရန်ကိုင်၏ အကြည့်က ပီလော့၏ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးဆီ အလိုလို ရောက်ရှိသွားခဲ့ပြီး ထူးထူးဆန်းဆန်း ပြုံးဖြီးလိုက်လျက် “ငါ့မိန်းမ တစ်ယောက်ကို မထိရတာ အချိန်တော်တော် ကြာနေပြီနော်။ ငါ့နဲ့ လာရှုပ်ဖို့ မကြိုးစားနဲ့။ မဟုတ်ရင် အဆုံးသတ် ကောင်းလိမ့်မှာ မဟုတ်ဘူး”

ပီလော့၏ မျက်နှာလှလှလေး ချက်ချင်းဆိုသလို ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီး ရှန်ချင်းလော့နောက် အလျင်အမြန် ပြေးပုန်းလိုက်လေ၏။ “သခင်မ ရှိနေမှတော့ နင်လည်း ငါ့ကို လာအနိုင်ကျင့်လို့ မရတော့ဘူး”

“တော်လောက်ပြီ” ရှန်ချင်းလော့က ကြားဝင်ဖြတ်ပြောလိုက်၏။ ထို့နောက် ရှေ့တက်၍ ရန်ကိုင်မျက်ဝန်းတည့်တည့်ကို စိုက်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်လေ၏ “အားလုံးက နင်သေသွားပြီလို့ ထင်နေကြတာ။ နင်အသက်ရှင်နေမှန်း ငါတစ်ယောက်ပဲ သိတယ်။ ကောင်စုတ်လေး၊ အခြားသူတွေကို ဘယ်လိုစိတ်ပူအောင် လုပ်ရမလဲ ဆိုတာကို နင်ကတယ် သိတာပဲနော်”

ရန်ကိုင် ကိုယ်ထက်၌ ရှန်ချင်းလော့၏ ဝိဥာဉ်ရှာ အမှတ်အသား ရှိနေခဲ့၏။ သူ၏ လက်ရှိ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်ဖြင့် ထိုအမှတ်အသားကို အလွယ်တကူ ဖျက်စီးပစ်၍ ရသော်လည်း ရန်ကိုင် ထိုကဲ့သို့ မလုပ်ခဲ့။ ထို့ကြောင့် ရှန်ချင်းလော့က သူ့ကို ရှာတွေ့ခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။

================================

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ-Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little Devil
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အပိုင်း(၅၉၇) သူဘယ်သူလဲ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

“အဲ့ကောင်မလေးကကော” ရှန်ချင်းလော့က အနီးအနား တစ်ဝိုင်ရှိ အဆောက်အအုံများကို ဝေ့ကြည့်လျက် မေးလိုက်၏။

“သူနဲ့ငါက ဟိုလိုလို ဒီလိုလို လေးတွေပေါ့။ ဟိုတစ်လောကပဲ သူငါ့ကို ကယ်ခဲ့တာလေ” ရန်ကိုင်က ဖြစ်သလို ရှင်းပြလိုက်လေ၏။

“သူ့အပေါ် လှုပ်ရှားပြီးသွားပြီလား” ရှန်ချင်းလော့က မျက်လုံးလေး မှေးစဉ်းလျက် နှုတ်ခမ်းလေးကို ကွေးရင်း မေးလိုက်လေ၏။

“ငါကို ဘယ်လိုလူမျိုးလို့ ထင်နေလို့လဲ။ သားရဲ တစ်ကောင်လား” ရန်ကိုင် မျက်ခွံလှန်ပြလိုက်ပြီး သူ၏ အမူအရာသည် အလျင်အမြန် လေးနက်သွားခဲ့ကာ “ဗဟိုမြို့တော်ကော အခြေအနေ ဘယ်လိုရှိလဲ”

“နင်ပျောက်နေတာက လွဲလို့ အားလုံး အဆင်ပြေတယ်။ ပြီးတော့ နင်နဲ့ ရင်းနှီးတဲ့ လူအချို့လည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့တယ်။ နင့်အကြောင်း သိရအောင် တော်တော်များများ သူတို့ကို လိုက်ရှာကြပေမယ့် ဘယ်သူကိုမှ မတွေ့ခဲ့ရဘူး”

ရန်ကိုင် အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်လေ၏။ အခြေအနေသည် သူထင်ထားသကဲ့သို့ပင် ဖြစ်နေလေ၏။

ရန်ကိုင် အရမ်းကြီး ဝမ်းနည်းနေခြင်း မရှိသည်ကို မြင်လိုက်ရာ ရှန်ချင်းလော့ အလျင်အမြန်ပဲ နားလည်သွားခဲ့လေ၏။ သူနှင့် ရင်းနှီးသော ကျန်သူများသည် သေဆုံးသွားခြင်း မရှိပဲ ပျောက်သွားသည်သာ ဖြစ်နိုင်၏။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင် အေးအေးသက်သာဖြင့် ရှိနေခြင်း ဖြစ်၏။

“အဲ့နေ့တုန်းက… ဗဟိုမြို့တော်မှာ ဘာတွေ ဖြစ်ခဲ့တာလဲ။ ရန်ပိုင်ရော ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ” ရှန်ချင်းလော့ တစ်ခဏတာ တုန့်ဆိုင်း နေပြီးနောက် စိုးရိမ်စွာဖြင့် မေးလိုက်၏။

“ပြောပြရင် အရှည်ကြီးပဲ” ရန်ကိုင်က အားတင်ပြုံးလိုက်၍ ခပ်တိုတိုသာ ပြောချလိုက်၏ “ရန်ပိုင်ကတော့ သေသွားပြီ”

“သေသွားတာလား” ရှန်ချင်းလော့၏ မျက်ဝန်းအစုံထဲ ပျော်ရွှင်သည့်၊ စိတ်လှုပ်ရှားသည့် အရိပ်အယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့လေ၏။

“ဟုတ်တယ်။ သူသေသွားခဲ့တာကို ငါကိုယ်တိုင် တွေ့ခဲ့ရတာ” ရန်ကိုင်က သွားပေါ်အောင် ပြုံးဖြီးလိုက်လေ၏။

ပီလော့က လက်သီး တင်းတင်းဆုပ်၍ စိတ်ရှုပ်စွာဖြင့် အော်ဟစ်လိုက်၏ “ကောင်းလိုက်တာ”

“ရန်ပိုင်သေပြီး နင်အသက်ရှင်နေမှတော့ ဒီနှစ်ဝက်အတွင်း ဗဟိုမြို့တော်ဆီ ဘာလို့ ပြန်မလာခဲ့ရတာလဲ။ ဘာလို့ ဒီမှာပဲ နေနေတာလဲ” ရှန်ချင်းလော့က ရန်ကိုင်ကို စိုက်ကြည့်၍ “နင်ဘာကို ရှောင်ဖို့ ကြိုးစားနေတာလဲ”

“ဘာကိုမှ ရှောင်နေတာ မဟုတ်ဘူး” ရန်ကိုင်က ခေါင်းခါရမ်း၍ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် “ငါပြန်သွားခဲ့ရင် အားလုံးက ငါ့လက်ထဲ ရောက်လာခဲ့မှာလေ။ ချူရီမန်နဲ့ ကျန်တဲ့သူတွေ အကုန်လုံးက ငါ့ကို ခေါင်းဆောင်အဖြစ် သဘောထားပြီး သူတို့ရဲ့ သဘော၊ အထင်အမြင် အတိုင်း လုပ်ကြတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ငါသာမရှိရင် သူတို့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင် စွမ်းရည်ကို အပြည့်အဝ ထုတ်ပြနိုင်လိမ့်မယ်”

ထို့ပြင် နောက်ဘာဆက်လုပ်ရမည်ကို ရန်ကိုင် သေသေချာ စဉ်းစားရပေဦးမည်။ ထို့ကြောင့် အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ထဲ နှစ်ဝက်ကြာအောင် ယောင်ပေယောင်ပေ လုပ်နေခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။

“ဗဟိုမြို့တော်မှာ ရှိနေတဲ့ လူတွေဆီကနေ ပျောက်ကွယ် သွားချင်တာလား” ရှန်ချင်းလော့က တွေးတွေးဆဆဖြင့် မေးလိုက်၏။

“အဲ့လိုပြောလို့ရတယ်” ရန်ကိုင်က ငြင်းဆိုခြင်း မပြုခဲ့ချေ “ဘာလို့လဲဆိုတော့ မကြာခင်မှာပဲ ဒီနေရာကနေ ငါထွက်သွားတော့မှာလေ။ ဒါကြောင့် သူတို့တွေကို ငါ့အပေါ် အရမ်း မမှီခိုစေချင်တာ။ ငါထွက်သွားတဲ့အခါကျ အဲ့လို မှီခိုတာမျိုးက သူတို့အတွက် မကောင်းလှဘူး”

“နင်ဘယ်ကို သွားဖို့ စီစဉ်ထားတာလဲ” ညို့ကဝေနတ်ဆိုးဘုရင်မ၏ စိတ်ထဲ စိုးရိမ်စိတ်တို့ ချင်းနင်း ဝင်ရောက်လာခဲ့လေ၏။ ရန်ကိုင် ထွက်သွားခဲ့သည့်အခါ သူအား ဘယ်သောအခါမှ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မတွေ့ရတော့ဘူးဟု သူမ၏ မသိစိတ်က သူမအား ပြောနေခဲ့၏။ ထို့ကြောင့် သူမစိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းမှု၊နောင်တတို့ဖြင့် ပြည့်လာခဲ့လေ၏။

“အချိန်ကျလာရင် ပြောပြမယ်” ရန်ကိုင် ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးလျက် “ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ နင်ငါ့ကို တွေ့သွားမှတော့ ငါလည်း ဗဟိုမြို့တော်ဆီ ပြန်ပြီး အခြေအနေကို တစ်ချက်လောက် သွားကြည့်ရမှာပေါ့”

ပြောပြီးသည်နှင့် ဘေးဘက်သို့ လှည့်၍ အော်ပြောလိုက်၏ “အကြီးအကဲဟန်၊ ရောက်လာမှတော့ ထွက်လာခဲ့လေ”

ရှန်ချင်းလော့သည်လည်း ညို့ငင်စွာ ပြုံးလျက် သူမ၏ မျက်ဝန်း လှလှလေးများနှင့် ရန်ကိုင်ကြည့်ရာ ဘက်သို့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ကြည့်လိုက်လေ၏။

ဟန်ချောင်သည် ရှန်ချင်းလော့နှင့် တစ်ပြိုင်တည်းလိုလို ရောက်ရှိလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။ သို့သော်ငြား ရှန်ချင်းလော့လို မြင်သူတကာ မှင်သက်သွားနိုင်သည့် ရင်သက်ရှူမောဖွယ်လေး အလှဂဟေးတစ်ယောက် ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းထဲသို့ မည်သူမှ သတိမပြုမိဘဲ ဝင်ရောက် လာနိုင်ခြင်းသည် ဟန်ချောင်အား စိုးရိမ်စိတ် ဝင်သွားစေခဲ့၏။ ထို့ကြောင့် သူမအား ဆန်းစစ်လေ့လာလိုသော ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် အနီးအနားတွင် ပုန်းအောင်းနေခြင်း ဖြစ်လေ၏။

သူ့ကိုယ်သူ လူလုံးထွက်မပြခင် ရှန်ချင်းလော့ မည်သူဆိုသည်ကို သူဖော်ထုတ်ချင်မိ၏။

သို့သော်ငြား သူမသည် သူ၏ တည်ရှိမှုအား သတိပြုမိခဲ့သည်မှာ ကြာနေခဲ့လေပြီ။

ဟန်ချောင် ထိတ်လန့်သွားခဲ့ပြီး ထိုမိန်းမလှလေး၏ ခွန်အားသည် သူ့ထက် အများကြီး ပိုမြင့်မှန်း ချက်ချင်း နားလည်သွားခဲ့လေ၏။ မဟုတ်လျှင် သူမအနေဖြင့် သူအား မည်သည့်အတွက်ကြောင့် အလွယ်တကူ ရှာတွေ့သွားမည်နည်း။ ထို့ကြောင့် ဟန်ချောင်းလည်း တုန့်ဆိုင်းမနေတော့ပဲ ပုန်းနေရာမှ ခုန်ထွက်၍ ထွက်ပြေးဖို့ရာ ကြိုးစားလိုက်လေ၏။

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် အားလုံးကို သတိပေးလိုသည့် ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် အကျယ်ကြီး အော်ဟစ်လိုက်လေ၏။

ရန်ကိုင်က ရှန်ချင်းလော့အား ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် ကြည့်၍ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။

တခစ်ခစ် ရယ်မောလျက် ရှန်ချင်းလော့က သူမ၏ လက်လေးအား အသာအယာ ပင့်မြှောက်လိုက်၍ ဟန်ချောင် ရှိရာဘက်ဆီ လက်ညိုးလေး ညွှန်လိုက်၏။ ပိုးမျှင်တစ်ခု ထွက်ပေါ်လာ၍ ထွက်ပြေးဖို့ ကြိုးစားနေသော ဟန်ချောင်အား ချက်ချင်းဆိုသလို ရစ်ပတ်သွားခဲ့လေ၏။

သူ၏ အစစ်အမှန်ချီ လုံးဝ ပိတ်ဆို့ခံလိုက်ရရာ ဟန်ချောင်မှာ ပျံမပြေးနိုင်တော့ဘဲ မြေပေါ် ပြုတ်ကျသွားခဲ့ရလေ၏။ လဲကျနေရာမှ ကတုန်ကရင်ဖြင့် ထလိုက်ပြီး ရှန်ချင်းလော့ကို ကြောက်လန့်တကြားဖြင့် ကြည့်လိုက်ကာ အက်ရှရှအသံဖြင့် အော်ပြောလိုက်လေ၏ “အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့်လား”

ဟန်ချောင်သည် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၇ ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်ဖြစ်ရာ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထွတ်အထိပ်အဆင့် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်သည်ပင်လျှင် သူ့အား တိုက်ခိုက်မှုတစ်ခုဖြင့် လုံးဝ လှုပ်မရအောင် မလုပ်ဆောင်နိုင်ချေ။ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်သွားသော သူမှသာလျှင် သူ့အား ယခုကဲ့သို့ ဖြစ်အောင် လုပ်နိုင်ပေလိမ့်မည်။

ဟန်ချောင်သည် ငတုံးမဟုတ်ရာ ရှန်ချင်းလော့၏ ကျင့်ကြံခြင်းအား ချက်ချင်းပဲ ခန့်မှန်းလိုက်နိုင်လေ၏။

သူ့နှလုံးသားတစ်ခုလုံး ကြောက်ရွံ့မှုတို့ဖြင့် လှိုင်းထန်နေခဲ့လေ၏။ မြင်သူတကာ ငေးမောရလောက်သည့်၊ လွန်စွာကိုမှ အားကောင်းလှသည့် ခွန်အားကို ပိုင်ဆိုင်ထားသော သူမကဲ့သို့ မဟာထွတ်ခေါင် အလှရှင် တစ်ပါးသည် မည်သည့်အတွက် ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းသို့ ရုတ်တရက် ရောက်ရှိလာခဲ့မှန်း သူနားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေခဲ့လေ၏။

ရန်ကိုင်က ဟန်ချောင်းဆီ လမ်းလျှောက်သွားလိုက်ပြီး သူနှင့် (၁၀)မီတာ အကွာတွင် ရပ်လိုက်လေ၏။

“သူ့ကို သွားခွင့်ပေးလိုက်ပါ” ရန်ကိုင်က တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ညို့ကဝေ နတ်ဆိုးဘုရင်မကို တောင်းဆိုလိုက်လေ၏။

ရှန်ချင်းလော့က နှစ်လိုစွာ ပြုံးလျက် လက်တစ်ချက် လှုပ်ခါ၍ ဟန်ချောင်အား ချုပ်နှောင်ထားသော ပိုးမျှင်အား ဖြည်ပေးလိုက်လေ၏။

ဟန်ချောင်က ရှန်ချင်းလော့အား ခက်ထန်သည့် အမူအရာဖြင့် တစ်ခဏကြာသည်အထိ စိုက်ကြည့်နေလိုက်ပြီးနောက် သူမဆီမှ မည်သည့် အန္တရာယ်အငွေ့အသက်ကိုမှ မခံစားရသဖြင့် စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့ပြီး ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးဖြင့် “အရှင်သခင်မ၊ ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းဆီ ဘာလို့ ရောက်လာရလဲ ဆိုတာကို သိလို့ရမလားမသိဘူး”

“သူက ကျုပ်ကိုလာရှာတာ” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောလိုက်၏ “အကြီးအကဲဟန် စိုးရိမ်နေစရာ မလိုပါဘူး။ သူ ရှေးဟောင်း တိမ်တိုက်ကျွန်းကို ဒုက္ခရောက်အောင် လုပ်မှာမဟုတ်ဘူး”

“မင်းကို လာရှာတာလား” ဟန်ချောင် ကြက်သေသေသွားခဲ့ပြီး သာမန်နှင့် နည်းနည်းမျှပင် ကွာခြားမှုမရှိသည့် သူ့ရှေ့တွင် ရှိနေသော လူငယ်လေးအား ဝေ့ကြည့်လိုက်၏။ တစ်ခဏ ကြာသည်အထိ လက်ရှိ အခြေအနေအား မည်သို့မှ နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေခဲ့လေ၏။

ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းထဲသို့ ဝင်လာစဉ်က ရန်ကိုင်သည် ကျင့်ကြံခြင်း မရှိသည့် သာမန်သေမျိုးတစ်ယောက်နှင့် နည်းနည်းမျှပင် ခြားနားမှုမရှိရာ ဟန်ချောင်သည်လည်း ရန်ကိုင်သည် သာမန်တံငါသည် တစ်ယောက်ဟုသာ ယုံကြည်သွားခဲ့လေ၏။ ကျုံးမြောင်က တောင်းဆိုခဲ့သည့် အတွက်ကြောင့် ရန်ကိုင်အား သူ့ဒေါင်းများကို စောင့်ရှောက်စေရင်း ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းတွင် နေခွင့်ပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေ၏။ ထို့ကြောင့် ထိုကဲ့သို့ လူတစ်ယောက်ကို အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်က ရုတ်တရက်ကြီး လာရှာလိမ့်မည် သူဘယ်သောအခါမှ မထင်မှတ်ထားခဲ့ချေ။

ထို့ပြင် ထိုအင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့် ပညာရှင်သည် သူ့စကားကို တော်တော်လေး နာခံနေပုံရ၏။

သူဘယ်သူများလဲ ဟန်ချောင်း မစဉ်းစားပဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့လေ၏။

ပါစပ်ဟပြီး စကားထပ်ပြောဖို့ လုပ်မည်အပြုမှာပင် အဝတ်စ လှုပ်ခတ်သံတို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေ၏။ ဟန်ချောင်၏ အစောပိုင်းတုန်းက အော်သံသည် ကျွန်းတွင်ရှိနေသော အခြားပညာရှင်များစွာကို နိုးကြား သွားစေခဲ့ရာ ကျွန်းသခင်နှင့် အကြီးအကဲများစွာတို့သည် ဟန်ချောင် ရှိရာဆီသလို့ အလျင်စလို ပြေးလာခဲ့ကြလေ၏။

ဂူဖုန်းသည် အရပ်ရှည်၍ ထွားကြိုင်းသော လူတစ်ယောက် ဖြစ်၏။ သူသည် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထွတ်အထိပ်အဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက်ဖြစ်၍ ကျန်အကြီးအကဲများသည် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၈၊ အဆင့်၉ ကျင့်ကြံသူများ ဖြစ်ကြလေ၏။

ထိုလူများသည် ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်း၏ အားအကောင်းဆုံး လူများဖြစ်ကြ၍ သူတို့တစ်တွေသည် ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်း၏ အခြေခံ အုတ်မြစ်များ ဖြစ်ကြပေ၏။

“အကြီးအကဲဟန်၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ” ရောက်သည်နှင့် ဂူဖုန်းက အလျင်စလို မေးလိုက်၏။ ကျန်သည့် အကြီးအကဲများသည်လည်း သိချင်စိတ်ဖြင့် ဟန်ချောင်အား ကြည့်လိုက်ကြ၏။

ဟန်ချောင်က ပြန်ပြောမည်အပြု၊ ဂူဖုန်းသည် ရှန်ချင်းလော့အား မြင်သွားခဲ့ပြီး အလန့်တကြား လေသံဖြင့် “ဒီလောလှတဲ့ မိန်မလှလေး တစ်ယောက် ဒီလောကကြီးမှာ တကယ်ပဲ ရှိတာလား”

ဂူဖုန်းသာမက ကျန်အကြီးအကဲများသည်လည်း လျှပ်စစ်နှင့် အတို့ခံလိုက်ရသည့်အလား မှင်သက်အံ့ဩ နေခဲ့ကြလေ၏။ ရှန်ချင်းလော့၏ ညို့ဓါတ်သည် လွန်စွာကိုမှ အားကောင်းလှရာ မည်သည့် ယောကျာ်းသားကမှ သူမ၏ဆွဲဆောင်မှုကို ခုခံနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

ထိုစကားများကို ပြောပြီးသည်နှင့် ဂူဖုန်းက သည်းလှိုက်အူလှိုက် ရယ်မောလိုက်ပြီး “သူ့ကို အကြီးအကဲဟန် ဘယ်ကနေ ရှာလာတာလဲ။ ဒီကျွန်းသခင်က သူ့ကို ငါ့ရဲ့ ကိုယ်လုပ်တောင်အဖြစ် ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာနဲ့ လက်ခံပေးရမှာပေါ့”

ပြောပြီးသည်နှင့် ရှန်ချင်းလော့ဆီ ပြေးသွားလိုက်လေ၏။

“ကျွန်းသခင်၊ ခင်ဗျားအဲ့လို မလုပ်ရ…” ဟန်ချောင် မျက်နှာပြင် တစ်ခုလုံး သွေးဆုတ်ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီး ဂူဖုန်းကို အသည်းအသန် ကြိုးစားဟန့်တား လိုက်လေ၏။

ဘုန်း…

ခပ်သဲ့သဲ့ မြည်သံနှင့်အတူ မည်သူမှ မတုန့်ပြန်နိုင်သေးခင်မှာပင် ဂူဖုန်းသည် နာနာကျင်ကျင် အော်ဟစ်လျက် လေထဲကျွမ်းပြန်ရင်း အနီးရှိ ပင်လယ်ထဲသို့ ပြုတ်ကျသွားခဲ့လေ၏။

ဂူဖုန်း မည်ကဲ့သို့ တိုက်ခိုက်ခံလိုက်ရသည်ကို မည်သူမှ မတွေ့ခဲ့ကြချေ။ သူတို့ မြင်လိုင်ရသည်ဆို၍ ရှန်ချင်းလော့ သူမ၏ လက်လေးအား လှုပ်ရမ်းလိုက်သည်သာ ဖြစ်၏။

“အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့် ပညာရှင်လား” ကျန်သည့် အကြီးအကဲအားလုံး ထိတ်လန့်တကြား ထအော်လိုက်၍ ရှန်ချင်းလော့အား ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်မှုအပြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်ကြ၏။ ထိုငယ်ရွယ်လှပသည့် မိန်းမပျိုလေးကို မည်သူမှ သွားအထင်မသေးရဲကြတော့ချေ။

ဟန်ချောင်သည် ပါးစပ်အဟောင်းသာဖြင့် ဂူဖုန်း ပြုတ်ကျသွားသည့် နေရာဆီ ငေးကြည့်နေလိုက်လေ၏။ သူနဖူးတစ်ခုလုံးသည်လည်း ချွေးအေးတို့ဖြင့် စိုရွှဲနေခဲ့လေ၏။

သွားပြီ… ကျွန်းသခင်သည် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်အား တကယ်ပင် လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ စော်ကားမှု ပြုခဲ့လေသည်။ ယနေ့ ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်း တစ်ခုလုံး သွေးပင်လယ် ဝေပေတော့မည်။

“အကြီးအကဲတို့၊ နောက်တစ်ကြိမ် ကျုပ်မိန်းမကို ထပ်စော်ကား ရဲမယ်ဆိုရင် အခုလိုမျိုး လွင့်ပျံထွက်သွားတာလောက်နဲ့ အဆုံးသတ်မှာ မဟုတ်တော့ဘူးနော်” ရန်ကိုင်က ရှေ့တက်၍ အကြီးအကဲများအား စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်လျက် သွားကြားထဲမှ ထွက်သည့် လေသံဖြင့် ပြောလိုက်၏။

ရန်ကိုင်စကား ကြားသည့်အခါမှပင် ဟန်ချောင်း အသိပြန်ဝင်လာခဲ့ပြီး အလျင်စလို ပြန်ပြောလိုက်လေ၏ “ကျုပ်တို့ နားလည်ပါတယ်”

တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ သူ့စိတ်ထဲမှ သံသယလှိုင်းတို့သည် ပို၍ ပြင်းထန်သထက် ပြင်းထန်လာခဲ့လေ၏။ သာမန်သာ ထင်ရသော ထိုလူငယ်လေးသည် အားကောင်းလှပြီး မှင်သက်ဖွယ် ကောင်းလောက်အောင် လှပေသော ထိုအမျိုးသမီးကို သူ၏ မိန်းမအဖြစ် ပြောဆိုရဲပေ၏။ တစ်ဖက်လူသည်လည်း ကန့်ကွက်ဖို့ရာ နည်းနည်းမှပင် ကြိုးစားခြင်း မပြုခဲ့ချေ။

ရှန်ချင်းလော့ဆီ တစ်ချက် ချောင်းကြည့်လိုက်ရာ ရှန်ချင်းလော့၏ မျက်နှာတစ်ခုလုံးသည် အပြုံးပန်းတို့ဖြင့် ဝေဆာနေသည်ကို ဟန်ချောင် အံ့အားသင့်စွာ တွေ့ရှိလိုက်ရလေ၏။

“အရှင်သခင်က ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းဆီ ရောက်လာရလဲ ဆိုတာကို ဒီလူအိုကြီးဟန် မေးလို့ရမလား” ဟန်ချောင်က ကြောက်စိတ်ကို တတ်နိုင်သလောက် ထိန်းထားရင်း မေးလိုက်လေ၏။ ထိုလူငယ်လေး ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းတွင် ရှိနေသည်မှာ (၆)လလောက် ရှိနေခဲ့လေပြီ။ သို့သော် ယခုမှ သူ၏ အဆင့်အတန်းကို သူသိရ၏။ သူဘာတွေ ကြံနေသနည်း။ ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းသည် သူတို့လို ပုဂ္ဂိုလ်ကြီးများကို ဆွဲဆောင်နိုင်သော ပစ္စည်းတစ်ခုခုကို ပိုင်ဆိုင်ထားလေသလော။

ကျန်သည့် အကြီးအကဲများသည်လည်း ရန်ကိုင်၏ ရည်ရွယ်ချက်နှင့် ပက်သက်၍ လွန်စွာကိုမှ စိုးရိမ်နေခဲ့ကြလေ၏။ ထိုလူများစွာသည် လွန်စွာကိုမှ စိုးရိမ်နေရာ ပင်လယ်ထဲ ကျသွားသည့် ဂူဖုန်းကိုပင် မကယ်နိုင်သေးချ။

“ဒဏ်ရာရသွားပြီး ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းဆီ မတော်တဆ ရောက်လာခဲ့တာ။ ကျုပ်ဒီကို မကောင်းတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ရောက်လာတာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာကို အကြီးအကဲဟန် စိတ်ချထားလို့ရတယ်” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောလိုက်၏။ တစ်ခဏတာ တုန့်ဆိုင်းတွေဝေ နေပြီးသည့်နောက် ဆက်၍ ပြောလိုက်လေ၏ “ကဲ၊ အားလုံးက ဒီအတိုင်းအတာအထိ ဖြစ်လာပြီ ဆိုမှတော့ လီယွမ်ချွန်ကို ကျုပ်တွေ့ချင်တယ်။ ခင်ဗျားတို့ထဲက ဘယ်သူကမျာ သူ့ဆီ သတင်းစကား ပါးပေးလို့ ရမလဲ”

“လီယွမ်ချွန်လား” ဟန်ချောင် မျက်ခုံးကြုံးသွားခဲ့ပြီး တစ်ခဏ ကြာပြီးသည့်နောက် အံ့အားသင့်တကြီး ပြန်အော်မေးလိုက်လေ၏ “မဟာထွတ်မြတ်တော်ဂိုဏ်းက စီနီယာလီကို ပြောချင်တာလား”

“မဟာထွတ်မြတ်တော်ဂိုဏ်းဆီ သူပြန်ရောက်လောက်ပြီလား၊ မရောက်သေးဘူးလား” ရန်ကိုင်က မေးလိုက်လေ၏။

“စစ်ပွဲပြီးလို့ တစ်လလောက်ကြာတဲ့အထိ နင်ပေါ်မလာတော့ လီယွမ်ချွန်နဲ့ ကျန်တဲ့လူတွေလည်း ဗဟိုမြို့တော်ကနေ ပြန်ထွက်သွားခဲ့ကြတယ်” ရှန်ချင်းလော့က အသာအယာ ပြန်ပြောလိုက်၏။

“အဲ့လိုဆို ကောင်းတာပေါ့” ရန်ကိုင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်၍ ဟန်ချောင်ကို လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်လေ၏။

ဟန်ချောင်က သူ့နဖူးထက်ချွေးအေးများကို အလျင်စလိုသုတ်၍ စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်လေ၏ “ ဒီဟန် မလေးစားသလို ဖြစ်သွားခဲ့ရင် ခွင့်လွှတ်ပေးပါ အရှင်သခင်မ။ အရှင်သခင်မ ဘယ်သူ ဆိုတာကိုမသိပဲ စီနီယာလီကို ဘယ်လို အကြောင်းကြားပေးရမှာလဲ။ ပြီးတော့ မဟာထွတ်မြတ်တော်ဂိုဏ်းက အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ကျွန်းရဲ့ မဟာအင်အားစုကြီး တစ်ခုဆိုတော့ ကျုပ်တို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် သွားလို့လာလို့ ရတဲ့ နေရာတစ်ခုလည်း မဟုတ်ဘူး။ မဟာထွတ်မြတ်တော် ဂိုဏ်းသားတွေထဲမှာတောင် စီနီယာလီက အဆင့်အတန်း အမြင့်ဆုံးထဲ ပါတယ်။ ကျုပ်ကြောက်တာက… ကျုပ်တို့ အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ကျွန်းက လူတွေအနေနဲ့ စီနီယာလီနဲ့တောင် တွေ့ခွင့်မရမှာကိုပါ။ အရှင်သခင်မသာ စီနီယာလီနဲ့ သိရင်၊ ကိုယ်တိုင်သွားလိုက်တာ ပိုမကောင်းဘူးလားဟင်”

ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး ပြောနေသော်ငြား သူ၏ ရည်ရွယ်ချက်သည် ရန်ကိုင်အား ဤနေရာမှ မြန်နိုင်သမျှ မြန်မြန် ထွက်သွားစေဖို့ပါ။

“ရန်ကိုင် သူ့ကို တွေ့ချင်နေတယ်လို့သာ ပြောလိုက်။ သူလာတာ၊ မလာတာက သူ့ကိစ္စပဲ”

“မသွားသေးဘူးလား” ရှန်ချင်းလော့ ဟန်ချောင်းဆီ မျက်လုံးမှေးစဉ်း၍ လှမ်းကြည့်လိုက်၏။

“သွား၊ သွားပါတော့မယ်…” ဟန်ချောင်းလည်း လေထဲ ခုန်တက်လိုက်ပြီး မဟာထွတ်မြတ်တော်းဂိုဏ်း ရှိရာဆီ အလျင်စလို ပျံသန်းသွားလိုက်လေ၏။

ရှန်ချင်းလော့ဆီကနေ ခံစားနေရသည့် ဖိအားသည် လွန်စွာကိုမှ ပြင်းထန်လှရာ ဟန်ချောင်အနေဖြင့် ဘာဆိုဘာမှ မလုပ်နိုင်ချေ။ ယခု ထိုနေရာမှ ထွက်လာနိုင်မည့် အခွင့်အရေးကို ရရှိလိုက်ပြီဖြစ်ရာ ဟန်ချောင်းလည်း ထိုအခွင့်အရေးကို မည်သည့်အတွက်ကြောင့် လက်လွှတ်ခံရမည်နည်း။

အရှိန်မြှင့် ပျံသန်းနေသည့်အခါမှပဲ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးအေးတို့ဖြင့် စိုရွှဲနေသည်ကို ဟန်ချောင် နားလည်သွားခဲ့လေ၏။

ဟန်ချောင် ထွက်သွားပြီးနောက် ကျန်သည့် အကြီးအကဲများ အားလုံး အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြ၍ သူတို့ထဲက တစ်ယောက်မှ ရှေ့တက်ကာ “အကြီးအကဲဟန်ပြန်မလာခင်၊ အရှင်သခင်မအနေနဲ့ အဓိကဘုရားကျောင်း ခန်းမထဲမှာ နားနေချင်လား မသိဘူး။ ဒါမှပဲ အိမ်ရှင်အနေနဲ့ ဧည့်ဝတ်ကျေမှာပေါ့”

“ကောင်းပြီလေ” ရန်ကိုင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။

“နောက်က လိုက်ခဲ့ပေးပါ”

================================

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ-Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little Devil
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အပိုင်း(၅၉၈) မျက်ကန်း ခွေးတစ်သိုက်
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ရန်ကိုင်သည် စားပွဲခုံထိပ်ဘက်တွင် ထိုင်နေခဲ့ပြီး ရှန်ချင်းလော့နှင့် ပီလော့သည် အစေခံများပမာ သူ၏ နောက်ဘက်တွင် တူယှဉ်တွဲ ရပ်နေခဲ့ကြ၏။

ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းမှ အကြီးအကဲများ အားလုံးသည် ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြင့် ထိုင်နေလျက် ရန်ကိုင်အား တတ်နိုင်သမျှ မရိုမသေ မဖြစ်မိအောင် ဂရုစိုက်နေခဲ့ကြ၏။

အစေခံများသည် သူတို့တစ်တွေကို လက်ဖက်ရည်ကြမ်း ငှဲ့ပေး၍ စားကောင်းသောက်ဖွယ်များ တည့်ခင်းပေးခဲ့သလို အကြီးအကဲများကမူ အမျိုးမျိုး နှုတ်ဆက်စကားတို့ကို ဆိုခဲ့ကြ၏။ သို့သော်ငြား ရန်ကိုင်က စကားအနည်းငယ်သာ ပြော၍ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံ တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့ လေပြန်ရာ အခန်းတစ်ခုလုံး၏ အခြေအနေသည် တစ်မျိုးတစ်မည် ထူးဆန်းနေခဲ့လေ၏။

ထိုတိတ်ဆိတ်မှုကြောင့် အကြီးအကဲများ၏ မျက်နှာထက်‌ ချွေးသီးတို့ ဖြင့် လှိုက်သီးနေခဲ့ပြီး တံခါးပေါက်ရှိရာဆီ အကြည့်တကြည့်ကြည့် လုပ်နေခဲ့ကြလေ၏။ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်၍ စစ်ဆေးခဲ့ကြသလို ဟန်ချောင် မြန်မြန်ပြန်လာပါစေ ဟုလည်း စိတ်ထဲမှ အဆက်မပြတ် ဆုတောင်းနေခဲ့လေ၏။

နှစ်နာရီလောက် စောင့်ဆိုင်းပြီးသည့် အချိန်ထိပင် ဟန်ချောင် ပေါ်မလာသေးချေ။

ခန်းမထဲတွင် ရှိနေသော အကြီးအကဲ အားလုံး ပင်အပ်၊ သံချောင်း တွေပေါ် ဖင်ခုထိုင်နေရသလို ခံစားခဲ့ရ၏။ သူတို့၏ လက်ဝါးများသည် ချွေးစေးတို့ဖြင့် စိုရွှဲနေခဲ့သော်လည်း စိတ်ခိုင်ခိုင်ထား၍ ဟန်ချောင် ပြန်လာမည်ကို ဆက်လက်‌ စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့၏။

ဘုရားကျောင်းခန်းမ အပြင်ဘက်တွင် ဂူဖုန်းသည် ဘေးပတ်လည်ကို စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် လှည့်ပတ်ကြည့်နေခဲ့၏။ သူ့မျက်နှာတစ်ခုလုံး နောင်တ၊ ကြောက်ရွံ့မှု၊ တွေဝေမှုတို့ဖြင့် ရောထွေး ပြည့်နှက်နေခဲ့လေသည်။

အစောပိုင်းတုန်းက သူသည် မစဉ်းမစား မဆင်ခြင်ပဲ ရှန်ချင်းလော့ဆီ ပြေးဝင်သွားခဲ့ရာ စိတ်ပျက်ဖွယ်ရာ ယင်ကောင်တစ်ကောင်ပမာ လွင့်ပျံ ထွက်သွားခဲ့ရသည်နှင့် အဆုံးသတ်ခဲ့ရ၏။ ပင်လယ်ထဲမှ ပြန်တက်လာ၍ ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းဆီသို့ ရောက်ရှိလာပြီးနောက် သူ့အား လွင့်ပျံထွက်အောင် လုပ်ခဲ့သော မိန်းမငယ်လေးသည် ရှေးဟောင်း တိမ်တိုက်ကျွန်း၏ အဓိကခန်းမတွင် ဧည့်သည်တစ်ယောက်အဖြစ် ရှိနေသည်ကို သူကြားသိလိုက်ရ၏။

သူမ ဘယ်သူဘယ်ဝါ ဆိုသည်အား မခန့်မှန်းနိုင်သလို သူမ၏ နောက်ခံကိုလည်း မသိသေးရာ ဂူဖုန်းအနေဖြင့် ခန်းမထဲသို့ မဝင်သွားရဲချေ။ ထိုကဲ့သို့သော မိန်းမတစ်ယောက်ကို ကြံရွယ်မိသည့် သူကိုယ်သူသာ တိတ်တဆိတ် အပြစ်တင်ကျိန်ဆဲ နေခဲ့လေ၏။

တစ်ခဏကြာပြီးနောက် အရှိန်အဝါနှစ်ခု အလျင်အမြန် ချဉ်းကပ် လာနေသည်ကို တုဖုန်း အာရုံခံမိလိုက်၏။

ခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်ရာ ဟန်ချောင်းနှင့် မဟာထွတ်မြတ်တော် ဂိုဏ်းမှ လီယွမ်ချွန်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

ဂူဖုန်း ရုတ်တရက် ဆိုသလို အလွန်အပျော်သွားခဲ့ကာ သူ့မျက်နှာထက် လေးစားကြည်ညိုသည့် အရိပ်အယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့လေ၏။ သို့သော်ငြား သူ့ဘက်မှ မနှုတ်ဆက် ရသေးခင်မှာပင် လီယွမ်ချွန်က သူ့ကို ကြည့်၍ ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်လိုက်ပြီး “ဂူဖုန်း၊ မင်းက တော်တော်ကို ရဲနေတယ်ပေါ့”

“အာ” ဂူဖုန်း ကြက်သေသေသွားခဲ့၏။ မဟာထွတ်မြတ်တော် ဂိုဏ်း၏ အကြီးအကဲချုပ်ဖြစ်သော လေးစားရသည့် စီနီယာလီက မည်သည့် အတွက်ကြောင့် သူ့အား ရုတ်တရက်ကြီး ဆူပူကြိမ်းမောင်းနေသည်ကို ဂူဖုန်း နားမလည်နိုင်ခဲ့ချေ။

မျက်တောင် တစ်ခတ်အတွင်းမှာ လီယွမ်ချွန် ဂူဖုန်းရှေ့ ရောက်ရှိ လာခဲ့၏။ ရောက်ရောက်ချင်းမှာပင် လီယွမ်ချွန်က စကားတစ်ခွန်းမှပင် မဆိုပဲ ဂူဖုန်း၏ပါးကို ဖြတ်ရိုက်ချလိုက်လေသည်။

“ဟန့်၊ ဒါက သင်ခန်းစာ သေးသေးလေးပဲ ရှိသေးတယ်” လီယွမ်ချွန်က အေးစက်စက်လေသံဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး “မင်းကို ဘယ်လို အပြစ်ပေးရမလဲ ဆိုတာကတော့ သခင်လေးရဲ့ စိတ်အခြေအနေ ပေါ်မှာပဲ မူတည်လိမ့်မယ်။ မနက်ဖြန် နေထွက်တာကို မြင်ရပါစေလို့သာ ကြိတ်ဆုတောင်းထားပေတော့”

“စီနီယာလီ…” ဂူဖုန်းက ရောင်ကိုင်းတက်လာသည့် ပါးကိုထိရင်း လီယွမ်ချွန်အား ထိတ်လန့်တကြားဖြင့် ကြည့်လိုက်လေ၏။ သူ့စိတ်ထဲတွင် လီယွမ်ချွန် ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းသို့ ရောက်ရှိလာသည်မှာ သူတို့အား ကူညီဖို့ရာဟု ထင်နေခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။ တကယ်တော့ သူတို့ အားလုံးသည် အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ကျွန်းသားများပင် ဖြစ်လေသည်ကိုး။

လီယွမ်ချွန်သာ ရှိနေခဲ့လျှင် ထိုစုန်းမသည်လည်း ဇွတ်တရွတ် လှုပ်ရှားဝံ့လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

သို့သော်ငြား ရောက်ရောက်ချင်း လီယွမ်ချွန် လုပ်လိုက်သည်အား သူကို ဆူပူကြိမ်းမောင်းခြင်းနှင့် သူ့ပါးကို ဖြတ်ရိုက်ချလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်၏။

ထိုကဲ့သို့ အဆက်ဆံခံရလျှင်ပင် ဂူဖုန်းအနေဖြင့် ပြန်ပြီး စောဒက မတက်ရဲပါချေ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ကျွန်းတွင် မဟာထွတ်မြတ်တော်ဂိုဏ်းသည် တစ်ဦးတည်းသော အရှင်သခင် ဖြစ်နေသောကြောင့်ပင် ဖြစ်၏။ ထိုဂိုဏ်းတွင် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့် ပညာရှင် သုံးယောက်ပင် ရှိနေခဲ့၏။ ထိုသုံးယောက်ကို သာမန်လူတွေအနေဖြင့် မြင်ရခဲ၏။ ယခု လီယွမ်ချွန် ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းသို့ ခြေချလာသည်ကပင် ဂူဖုန်းကို မျက်နှာသာ ပေးရာ ရောက်နေခဲ့လေပြီ။

ဟန်ချောင်ကမူ ထိုရယ်စရာ မြင်ကွင်းအား ဘေးကနေသာ တိတ်တဆိတ် ကြည့်နေခဲ့၏။ ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်လျက် ဟန်ချောင် မပြုံး၍ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့၏။

မဟာထွတ်မြတ်တော်ဂိုဏ်းသို့ သွား၍ လီယွမ်ချွန်ကို သွားရှာသည့် အခါ သူမျှော်လင့်ထားသလိုပင် အပြင်ဘက် ဝင်ပေါက်မှာတင် တားဆီး ခံခဲ့ရ၏။

ဟန်ချောင်းလည်း ရွေးချယ်စရာ မရှိသည်နှင့် အတင်းအကြပ် တိုးဝင်ခဲ့ရာ မဟာထွတ်မြတ်တော်ဂိုဏ်းမှ လက်ရွေးစင် ကာကွယ်သူများ၏ ဖမ်းဆီးခြင်းကို ခံခဲ့ရလေ၏။

သို့သော်ငြား ထိုဆူညံသံများသည် များစွာသော အကြီးအကဲများကို အလန့်တကြား ဖြစ်သွားစေခဲ့လေ၏။ ဟန်ချောင်လည်း သူမည်သည့် အတွက်ကြောင့် ရောက်ရှိလာရသည်ကို ရှင်းပြလိုက်ရာ သူကို ချက်ချင်း လွှတ်ပေးခဲ့ပြီး အကြီးအကဲများသည် လီယွမ်ချွန်အား ချက်ချင်း သွားအသိ ပေးခဲ့လေ၏။

ဗဟိုမြို့တော်ဆီသို့ သွားခဲ့သော အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ကျွန်း အဖွဲ့သား တွေထဲတွင် ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းမှ တစ်ဦးတစ်လေပင် မပါဝင်ခဲ့ချေ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူတို့၏ ထွတ်မြတ်ရတနာဖြစ်သည့် ကျိုးပျက်လပြောင်းလဲခြင်း ကျင့်စဉ်အား ပြန်လည် ရှာတွေ့ခဲ့ပြီးပြီ ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့်ပင် ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် သူတို့အနေဖြင့် ဗဟိုမြို့တော်ဆီ သွားရန် မလိုခဲ့ချေ။ သို့သော်ငြား မဟာထွတ်မြတ်တော် ဂိုဏ်းကမူ ထိုကဲ့သို့ မဟုတ်ခဲ့ချေ။

ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းမှ လူများသည် ရန်ကိုင်နှင့် ရှန်ချင်းလော့ အကြောင်း မသိနိုင်သော်ငြား မဟာထွတ်မြတ်တော်ဂိုဏ်းကမူ ထိုနှစ်ယောက်အကြောင်း ကောင်းစွာသိ၏။

ရန်ကိုင် ရောက်နေသည်ဟု ကြားလိုက်သည်နှင့် လီယွမ်ချွန်လည်း ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းဆီသို့ အလျင်စလို ပြေးထွက်သွားလေ၏။ လမ်းတစ်လျှောက်တွင်လည်း ထိုကဲ့သို့သော အရေးကြီးကိစ္စကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မပြာပဲ နှောင့်နှေးနေရသလားဟု ဟန်ချောင်ကို တရစပ် ပြစ်တင်ပြောဆိုသွားခဲ့လေ၏။

လီယွမ်ချွန်၏ လွန်လွန်ကဲကဲ အပြုအမူကို မြင်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ရန်ကိုင်နှင့် ရှန်ချင်းလော့တို့သည် ရိုးရှင်းသောလူများ မဟုတ်ကြောင်း ဟန်ချောင် နားလည်လိုက်၏။

လီယွမ်ချွန် ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းသခင်အား ပါးရိုက်ခဲ့သည့် အဖြစ်အပျက်ကို ကြည့်ရုံနှင့်ပင် ထိုလူငယ်နှင့် မိန်းမပျိုလေး မည်မျှ အရေးပါသည်ကို သိနိုင်၏။

စီနီယာလီပင် သူတို့တစ်တွေအား ယခုကဲ့သို့ ဆက်ဆံရအောင် သူတို့၏ နောက်ခံကာ မည်မျှကြီးကျယ်လိုက်လေမည်နည်း။

“ဒီလူအိုကြီးနဲ့ အထဲကိုလိုက်ခဲ့ အသုံးမဝင်တဲ့ကောင်” လီယွမ်ချွန်က ဒေါသတကြီး အော်ပြောလိုက်ပြီး အထဲကို ဝင်သွားလိုက်လေ၏။

ဂူဖုန်းသည် ပါးလေးကိုပွတ်လျက် နာကျင်ကို အောင့်အည်းခံရင်း လီယွမ်ချွန်နောက်ကနေသာ လိုက်သွားခဲ့လေ၏။

ဟန်ချောင်လည်း အသက်ပြင်ပြင်း တစ်ချက် ရှူသွင်းလိုက်ပြီး အထဲသို့ လိုက်ဝင်သွားခဲ့လေ၏။

ခန်းမအတွင်း၌ ရှိနေသူများသည် အပြင်ဘက်မှ ဆူညံသံများအား ကြားခဲ့လေ၏။ ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်း အကြီးအကဲအားလုံး၏ အမူအရာများသည်လည်း အရုပ်ဆိုး မဲမှောင်နေခဲ့ကြလေ၏။ သူတို့၏ ကျွန်းသခင်ကို ပါးရိုက်သွားသော လူသည် လီယွမ်ချွန် ဖြစ်နေလေရာ မည်သူကမှ သူ့ကို သွား၍ အပြစ်တင်မပြောဆိုရဲချေ။

ရန်ကိုင်နှင့် ရှန်ချင်းလော့ကို ကြည့်သည့် သူတို့၏ အကြည့်များသည်လည်း ပို၍ လေးနက်တည်ကြည်လာသလို ထိုအကြည့်တွေထဲ လေးစားသည့် အရိပ်အယောင်တို့လည်း ပါဝင်လာခဲ့လေ၏။

တစ်ဖက်တွင်မူ ရန်ကိုင်က ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် ပြုံးလိုက်လေ၏။ လီယွမ်ချွန် အနေဖြင့် ဂူဖုန်းအား ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်ဆူပြ ကြိမ်းမောင်ခြင်းသည် ရန်ကိုင်အစား ပြစ်တင်ပြောဆို ပေးသလို ဖြစ်သလို ဂူဖုန်းအား တစ်ဖက်တစ်လှမ်းမှ ကာကွယ်ခြင်း မည်ပေ၏။ လီယွမ်ချွန်သည် ရန်ကိုင်၏ စရိုက်အကြောင်း ကောင်းကောင်းသိထားရာ သူသာ ဤနေရာမှ ကိစ္စများကို ကောင်းကောင်း စီမံမကိုင်တွယ်နိုင်ပါက ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်း ဖျက်စီးခံရပေလိမ့်မည်။

ပါးရိုက်ခံရခြင်းသည် မျက်နှာ ပျက်ရသည် ဆိုသော်ငြား အသတ်ခံရသည်ထက်တော့ ပိုကောင်းသေး၏။

ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း ရန်ကိုင် ခေါင်းခါရမ်းလိုက်၏။ လီယွမ်ချွန်သည် လွန်စွာကိုမှ အကဲပိုနေသည်ဟု သူခံစားရသည်။ သူသည် ထိုကဲ့သို့သော ဘာမဟုတ်သည့် ကိစ္စများကို အမှန်ပင် ဂရုမစိုက်ချေ။

ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်မောသံနှင့်အတူ လီယွမ်ချွန် ခန်းမထဲသို့ လမ်းလျှောက် ဝင်လာခဲ့လေ၏။ ရန်ကိုင်နှင့် ရှန်ချင်းလော့ကို မြင်ပြီးနောက် လီယွမ်ချွန်က ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးလျက် “တကယ်ကို သခင်လေးရန်ပဲကိုး။ သခင်လေးရန်လို လူမျိုးက ဒီလောက်ငယ်ငယ်နဲ့ သေမှာမဟုတ်မှန်း ဒီလူအိုကြီး သိသားပဲ။ အခု သခင်လေး အကောင်းအတိုင်း ရှိနေသေးတာကို မြင်ရတော့ ဒီလူအိုကြီးလည်း စိတ်သက်သာရာ ရသွားတာပေါ့”

“အခုလို စိုးရိမ်ပေးတဲ့အတွက် စီနီယာလီကို ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်။ ကျုပ်လည်း ကံကောင်းပြီး သေဘေးကနေ သီးသီးလေး လွတ်လာခဲ့တာလေ” ရန်ကိုင်က မတ်တပ်ရပ်၍ နှုတ်ဆက်လိုက်လေ၏။

“မိန်းမပျို ရှန်ပါလား” လီယွမ်ချွန်က ရှန်ချင်းလော့ဘက်လှည့်၍ လက်သီးဆုပ်ကာ နှုတ်ဆက်လိုက်လေ၏။

“စီနီယာလီက အရမ်း ယဉ်ကျေးတာပဲ” ရှန်ချင်းလော့ ကျော့ရှင်းစွာဖြင့် ပြန်၍ နှုတ်ဆက်လိုက်လေ၏။

ရန်ကိုင်နှင့် လီယွမ်ချွန်တို့ နှစ်ယောက် မိတ်ဟောင်းဆွေရင်းပမာ ဆက်ဆံပြောဆိုနေသည်ကို တွေ့ရသည့်အခါ ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းမှ အကြီးအကဲတို့၏ အမူအရာ ထူးဆန်းသွားခဲ့လေ၏။ လီယွမ်ချွန်လို ပုဂ္ဂိုလ်မျိုးကို အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ကျွန်းတွင် ရှိသည့် လူတိုင်းလိုလိုက လေးလေးစားစား ဆက်ဆံကြရ၏။ ဂူဖုန်းလို လူမျိုးသည်ပင်လျှင် လီယွမ်ချွန်နှင့် တွေ့သည့်အခါ လေးလေးစားစား ဆက်ဆံရ၏။ သို့သော်လည်း ထိုလူငယ်လေးသည် လီယွမ်ချွန်နှင့် တန်းတူညီတူ ပြောဆိုဆက်ဆံနေခဲ့လေ၏။

ထိုလူငယ်လေးက ဘယ်သူများလဲ။ သူ့ရဲ့ နောက်ခံကကော ဘာများ ဖြစ်လေမလဲ… လူတိုင်း သိချင်မိသွားခဲ့လေ၏။

“မျက်ကန်းနေတဲ့ ခွေးတစ်သိုက်ပဲ” လီယွမ်ချွန်က ဒေါသတကြီး အမူအရာဖြင့် ခန်းမထဲတွင် ရှိနေသူအားလုံးကို အော်ဟစ်လိုက်လေ၏ “ဒီသခင်လေးက ဘယ်သူလဲ ဆိုတာကို မင်းတို့ သိကြရဲ့လား”

“ကျုပ်ကို ရှင်းပြပေးပါ စီနီယာလီ” အားလုံးက လီယွမ်ချွန်အား လေးလေးစားစားဖြင့် မေးလိုက်လေ၏။

“ဒီသခင်လေးက ဗဟိုမြို့တော် ရန်မိသားစုရဲ့ သခင်လေး၊ လက်ရှိ ရန်မိသားစုခေါင်းဆောင်ပဲကွ”

“ဗဟိုမြို့တော် ရန်မိသားစုလား” အားလုံး၏ ပါးစပ်ဖျားဆီမှ အလန့်တကြား အော်ဟစ်သံတို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်အား ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်စွာဖြင့် ကြည့်လိုက်ကြလေ၏။

“မင်းတို့ ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းက ကုန်းတွင်းပိုင်း ခရီးစဉ်တုန်းက မပါဝင်ခဲ့တော့ ဟန်မင်းဆက်အကြောင်း အသေစိတ်ကျကျ မသိထားကြဘူး။ ဒါကြောင့် မသိမိုက်မဲတဲ့ မင်းတို့တွေကိုလည်း ဒီလူအိုကြီး အပြစ်တင်လို့ မရဘူး။ ဒါပေမယ့် ဗဟိုမြို့တော် ရန်မိသားစု၏ မဟာဂျီးနီးယပ် အကြောင်းတော့ ကြားဖူးလောက်မှာပေါ့။ အဲ့ဂျီးနီးယပ်က မင်းတို့ ရှေ့မှာ ရှိနေတဲ့ သခင်လေးပဲကွ”

လီယွမ်ချွန်က ထူးဆန်းစွာ ပြုံးလျက် “အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့် ပညာရှင် အယောက်(၂၀)ကျော်ရဲ့ ခေါင်းဆောင်က ဒေါင်းတွေကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ပေးရတဲ့ တရားမဝင်တပည့် လုပ်နေရတယ်ပေါ့… အဲ့ဒေါင်းတွေက ဘယ်လောက်တောင် ကြီးမြတ်နေလို့ သခင်လေးရန်ကိုယ်တိုင် ပြုစုစောင့်ရှောက် ပေးနေရတာလဲ။ ဟန်ချောင်၊ မင်းဘယ်လို ပြစ်မှုကို ကျူးလွန်ခဲ့လဲ ဆိုတာကို မင်းနားလည်လား”

ဟန်ချောင် ကိုယ်အနှံ့ရှိ မွှေးညင်းပေါက်များမှ ချွေးအေးတို့ စီးထွက်လာခဲ့လေ၏။ အလျင်အမြန် ရှေ့တက်လိုက်၍ ကတုန်ကရင်ဖြင့် “စီနီယာလီ၊ သခင်လေးရန်မှာ ဒီလောက် မြင့်မားတဲ့ အဆင့်အတန်း ရှိမှန်း ကျုပ်မိသခဲ့ဘူး။ သူက သာမန်တံငါသည် တစ်ယောက်လို့ပဲ ကျုပ်ထင်နေခဲ့တာ”

“အဲ့လိုတွေးခဲ့တာလား” လီယွမ်ချွန်က ပြန်၍ လှောင်ပြောင်လိုက်၏ “ဘယ်လောက်တောင် မမြင်တတ်တာလဲကွာ”

“စီနီယာလီ၊ ကျေးဇူးပြုပြီး ဒေါသကို ထိန်းပါဦး” ဟန်ချောင်း မျက်ဝန်းထဲ နာကျင်နေသည့် အရိပ်အယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့ပြီး စိတ်ဓါတ် ဒုံးဒုံးကျသွားသည့် အမူအရာဖြင့် “ဒီဟန်က အဲ့ဒေါင်းတွေကို ချက်ချင်း သွားသတ်ပစ်လိုက်ပါ့မယ်”

“အဲ့လိုလုပ်ဖို့ မလိုပါဘူး” ရန်ကိုင်က ယဲ့ယဲ့လေး ခေါင်းခါရမ်းလျက် “ကျုပ်ကိုယ်တိုင်ကတော့ ရည်ရွယ်ချက် ရှိရှိနဲ့ ကျုပ်နာမည်ကို ဖုံးကွယ်ပြီး ဒီနေမှာ လာပုန်းနေခဲ့တာ။ အကြီးအကဲဟန် ဘာအမှားမှ မလုပ်ခဲ့ပါဘူး”

“ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်၊ သခင်လေးရန်ကို ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်” ဟန်ချောင်က ပြုံးပျော်နေသည့် မျက်နှာဖြင့် လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ကျေးဇူးတင်စကား ဆိုလိုက်လေ၏။ ထိုဒေါင်းများသည် အဖိုးမတန်သော်လည်း ထိုကောင်တွေက ဟန်ချောင်အတွက် လွန်စွာကိုမှ အရေးကြီးလှပေ၏။ ထို့ကြောင့် ထိုဒေါင်းများကို သူတကယ် မသတ်ရက်ချေ။ ရန်ကိုင်က ယခုလို ပြောလာသည့်အတွက် ဟန်ချောင် ရန်ကိုင်ကို ကျေးဇူးတင်ခဲ့တာ သဘာဝပင် ဖြစ်၏။

“သခင်လေးရန်က အခုလို ပြောနေမှတော့ ကျုပ်ကလည်း ဒီကိစ္စကို ဒီအတိုင်းပဲ ရှိစေလိုက်ရတော့တာပေါ့။ ဂူဖုန်း၊ ဒီကိုလာစမ်း” လီယွမ်ချွန်က ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက် ကျွန်းသခင်ဘက်လှည့်၍ အော်ခေါ်လိုက်လေ၏။

“ဂျူနီယာဂူဖုန်း သူ့အပြစ်သူသိပါတယ်” ဂူဖုန်းက လီယွမ်ချွန် ပြစ်တင်ပြောဆိုလာမှာကိုပင် မစောင့်တော့ပဲ သူ့အမှားကို အရင်ဝန်ခံလိုက်လေ “စီနီယာပေးတဲ့ အပြစ်မှန်သမျှကို ဒီဂျူနီယာက တစ်ခွန်းတစ်လေမှ စောဒက မတက်ပဲ ခံယူပါ့မယ်”

ပြောပြီးသည်နှင့် ရှန်ချင်းလော့ဆီ တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်၏။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး မသိမသာလေး တုန်ရင်သွားခဲ့ပြီး ချက်ချင်းဆိုသလို အကြည့်လွှဲပစ်လိုက်လေ၏။

“ခွေးကောင်” လီယွမ်ချွန်က ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်လိုက်လေ၏ “စကားနည်းနည်းပါးပါး ပြောလိုက်ရုံနဲ့ မင်းအပြစ်တွေ ကျေသွားမယ် ထင်နေတာလား။ ငါ့လခွမ်းမှပဲ၊ မင်းလို့ ကျွန်းသခင် တစ်ယောက်က ဒီလို စကားမျိုးကို ‌ပြောထွက်ရဲတယ်ပေါ့။ ကောင်းပြီလေ၊ မင်းက အဲ့လို ယူဆထားမှတော့ သခင်လေးရန်သာ အမိန့်ပေးလိုက်သရွေ့ ဒီလူအိုကြီး ကိုယ်တိုင် မင်းကို နောက်ဘဝ ပို့ပေးလိုက်မယ်”

ဂူဖုန်း တစ်ကိုယ်လုံး ပြင်းပြင်းထန်ထန် တုန်ရီသွားခဲ့ပြီး စကားတစ်ခွန်းမှပင် ထပ်မပြောရဲတော့ချေ။

“စီနီယာလီ၊ ဒီကိစ္စလေးတွေနဲ့ အလုပ်ရှပ်ခံနေစရာ မလိုပါဘူး” ရန်ကိုင်က သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်း၍ ပြောလိုက်လေ၏။ တကယ်တော့ သူကိုယ်တိုင်ကကို သူ့ကိုယ့်သူ ဖုံးကွယ်ပြီး ကျွန်းတွင် နှစ်ဝက်ကြာသည် အထိ ပုန်းအောင်းနေခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။ ဂူဖုန်းသည် မမြင်တတ်ခဲ့သော်လည်း သူ၏ အပြုအမူသည် သူ့အား သေမိန့်ပေးရလောက်သည်အထိ မပြင်းထန်ခဲ့ချေ။

လီယွမ်ချွန်က တုန့်ဆိုင်းနေသည့် အမူအရာဖြင့် အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်၍ “သခင်လေးရန်က အခုလို ပြောလာမှတော့ ကြီးတဲ့အမှု ငယ်‌စေ၊ ငယ်တဲ့အမှု ပပျောက်စေရတာပေါ့”

ဂူဖုန်းက အလျင်စလို ပြောလိုက်လေ၏ “အခုလိုမျိုး ညှာတာပေးလို့ သခင်လေးရန်ကို ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်”

ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်၍ ထိုကိစ္စအကြောင်း ဆက်ပြောမနေတော့ချေ။ အဲ့အစား လီယွမ်ချွန်ကို ကြည့်လိုက်၍ “ကျုပ် ခင်ဗျားကို ဘာလို့ ခေါ်လိုက်ရလဲ ဆိုတာကို စီနီယာလီ နားလည်မှာပေါ့”

လီယွမ်ချွန်က ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးလိုက်ပြီး အလျင်အမြန် ခေါင်းညိတ်လိုက်လေ၏ “အင်း၊ သခင်လေးရန် အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ကျွန်းဆီ ရောက်လာတယ်လို့ ကြားလိုက်ကတည်းက သခင်လေးရန် ဘာလို့ ရောက်လာလဲ ဆိုတာကို ဒီလူအိုကြီး နားလည်ပြီးသားပါ။ သခင်လေးရန်က ပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်တဲ့ လူတစ်ယောက်ပဲ။ အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ကျွန်းက ဂိုဏ်းတွေကိုယ်စား ဒီလူအိုကြီးကပဲ သခင်လေးရန်ကိုင်ကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”

“စီနီယာလီက အရမ်းယဉ်ကျေးနေတာပဲ။ အခက်အခဲတွေ အားလုံးကို ရင်ဆိုင်ကျော်ဖြတ်ပြီးတာနဲ့ အားလုံးကို ပြန်ပေးမယ်လို့ ကျုပ်ပြောခဲ့ပြီးသွားပဲလေ။ ကျုပ်စကားကို မတည်လို့ ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ”

လီယွမ်ချွန်မျက်နှာ အပျော်များဖြင့် ပြည့်သွားခဲ့ပြီး ဟက်ဟက် ပက်ပက် ရယ်မောလိုက်လျက် “အဲ့လိုဆိုရင် သခင်လေးကို ဒီမှာ ခဏစောင့်ဖို့ ဒီလူအိုကြီး တောင်းဆိုပါရစေ။ ဒီကို မလာခင်ကတည်းက အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ကျွန်းက အခြားဂိုဏ်းတွေဆီ ဒီလူအိုကြီး လူလွှတ် အကြောင်းထားပြီးသားပါ။ နေ့တစ်ဝက်အတွင်း သူတို့တွေ အားလုံး ဒီလို ရောက်လာပါလိမ့်မယ်”

“အလျင်လိုစရာ မလိုပါဘူး” ရန်ကိုင်က ခပ်ယဲ့ယဲ့ ပြန်ပြုံးပြလိုက်၏။

ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းမှ အကြီးအကဲများသည် ရန်ကိုင် ကိုင်ဆွဲထားသော အင်အားစုများ၏ စွမ်းအားကို သိရှိသွားပြီဖြစ်ရာ သူ့ကို ဆက်၍ အထင်မသေးရဲတော့ချေ။ စားသောက်ပွဲတစ်ခုဖြင့် ရန်ကိုင်ကို တည်ခင်းဧည့်ခံ၍ ထပ်တဲလဲ ခွက်ချင်းတိုက်၊ ခွက်မြှောက်ကြလေ၏။

ရန်ကိုင်သည်လည်း သူတို့၏ ဖိတ်ခေါ်မှုကို မငြင်းဆိုခဲ့ချေ။

မကြာခင်မှာပင် ရန်မိသားစု သခင်လေးသည် မောက်မာပြီး အထက်စီးဆန်သည့် လူငယ်လေးတစ်ယောက် မဟုတ်သည်ကို ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းမှ အကြီးအကဲများ နားလည်သွားခဲ့ကြ၏။ သင်သာ သူ့ကို လေးလေးစားစား ဆက်ဆံမည်ဆိုလျှင် သူကလည်း လေးလေးစားစားဖြင့် ပြန်၍ ဆက်ဆံပေလိမ့်မည်။

================================

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ-Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little Devil
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အပိုင်း(၅၉၉) အဆုံးမဲ့ကျွန်းမှ ဂိုဏ်းများ၏ ထွတ်မြတ်ရတနာများကို ပြန်ပေးခြင်း
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ဝိုင်တွေသောက်၊ ခွက်တွေမြှောက်လျက် စားသောက်ပွဲကြီး ကျင်းပနေခဲ့၏။

ရှန်ချင်းလော့နှင့် ပီလော့သည်ပင်လျှင် အပျော်အနေဖြင့် ဝိုင်အနည်းငယ်လောက် ဝင်သောက်ကြလေ၏။ ခွက်အနည်းငယ်မျှ သောက်ပြီးသည့်နောက် ညို့ကဝေနတ်ဆိုးဘုရင်၏ မျက်နှာလေးသည် ရီဝေရစ်မူးလာခဲ့၍ ပန်းနီရောင် သန်းလာခဲ့ရာ လွန်စွာကိုမှ ဆွဲဆောင်အား ကောင်းသွားခဲ့သဖြင့် မည်သူမှ သူမ၏မျက်ဝန်းအစုံနှင့် အကြည့်ချင်း မဆုံရဲခဲ့ချေ။

ဝိုင်းသုံးခွက်လောက် သောက်ပြီးနောက် အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ကျွန်းမ ကိုယ်စားလှယ်များ‌ ရောက်ရှိလာခဲ့လေ၏။

အသူရာဂိုဏ်းမှ ရီဖုန်း၊ ပန်းကြွေဘုရားကျောင်းမှ ဟွာတွမ့်ဟွန်၊ ရိုးရာနီဂိုဏ်းတော်မှ ရှုချန်ရှီ၊ တိမ်နဂါးကျွန်း၊ ဂျီမနီကျွန်း… စသဖြင့်…

တစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းသည် ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းတွင် စုဝေးနေခဲ့ကြလေ၏။ အားလုံးသည် လူသိများကျော်ကြားသော အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ကျွန်း၏ လက်ရွေးစင်များ ဖြစ်ကြပြီး အများစုသည် ကုန်းတွင်းပိုင်းသို့ ခရီးထွက်ခဲ့စဉ်တွင် ပါဝင်ခဲ့ကြသူများ ဖြစ်၏။

ထိုအဆုံးမဲ့ပင်လယ်ကျွန်း၏ လူသိများ ကျော်ကြားသော လက်ရွေးစင် များသည် အခန်းထဲ ဝင်လာသည့်နှင့် ရန်ကိုင်အား လွန်စွာကိုမှ ရိုရိုသေသေ ဆက်ဆံနေသည်ကို ဂူဖုန်း တွေ့လိုက်ရ၏။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သည်နှင့် သူ့စိတ်ထဲ ကြွင်းကျန်ရစ်သော မကျေနပ်ချက်တို့ အရှင်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီး ကြောက်ရွံ့မှုကော စိတ်သက်သာရာ ရမှုကိုပါ တစ်ပြိုင်တည်း ခံစားလိုက်ရလေ၏။

အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ကျွန်းတွင်၊ ထိုတစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းသည် ဂူဖုန်းနှင့် အဆင့်အတန်း အတူတူပင် ဖြစ်၏။ အချို့ဆိုလျှင် သူ့ထက်ပင် ပို၍ အားကောင်း ကျော်ကြားကြလေ၏။ သို့သော်လည်း ထိုသူအားလုံးသည် သခင်လေးရန်ရှေ့၌ လွန်စွာကိုမှ ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးဖြင့် ပြုမူနေလေရာ ဂူဖုန်းလည်း ရှက်ရွံ့စရာ အကြောင်းမရှိချေ။

တစ်ခဏတာမျှ ပြောဆိုဆွေးနွေးပြီးသည့်နောက် ရှေးဟောင်း တိမ်တိုက်ကျွန်း၏ ကျိုးပျက်လပြောင်းလဲခြင်း ကျင့်စဉ်ကို ပြန်ရှာတွေ့ရသည့် အကြောင်းအရင်းမှ ရန်ကိုင်ကြောင့် ဖြစ်ကြောင်း ဂူဖုန်း သိလိုက်၏။

ဂိုဏ်း၏ ထွတ်မြတ်ရတနာ ဖြစ်သော လွန်ခဲ့သည့် နှစ်သုံးရာခန့်က ပျောက်သွားခဲ့သော ကျိုးပျက်လပြာင်းလဲခြင်း ကျင့်စဉ်ကို ရန်ကိုင်က သူတို့ဆီ ပြန်ပေးခဲ့လေ၏။ ထိုအချက်နှင့်ပင်လျှင် သူတို့အနေဖြင့် ရန်ကိုင်ကို လုံးဝ ကျေးဇူးတင်သင့်ပေသည်။

ရန်ကိုင်သည် ထွတ်မြတ်ရတနာများအား တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဆက်၍ ထုတ်ယူနေခဲ့လေ၏။ မဟာထွတ်မြတ်တော်ဂိုဏ်း၏ မဟာထွတ်မြတ် တံဆိပ်တော်၊ ပန်းကြွေဘုရားကျောင်း၏ ပွင့်ချပ်တစ်ထောင် သွေးပန်း၊ အသူရာဂိုဏ်း၏ အသူရာဓါး၊ ရိုးရာနီဂိုဏ်းတော်၏ ဂိုဏ်းချုပ်တံဆိပ်ပြား၊ တိမ်နဂါးကျွန်း၏ တိမ်နဂါးကျောက်စိမ်း တံဆိပ်တော်၊ ဂျီမနီကျွန်း၏ ပြန်လည်ဝင်စားခြင်း ရုပ်ပုံတော်…

ထိုထွတ်မြတ်ရတနာများ ထွက်ပေါ်လာသည်နှင့် လူအုပ်ကြီး၏ အသက်ရှူသံ မြန်ဆန်လာခဲ့ပြီး ထိုရတနာများကို စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ငေးကြည့်နေခဲ့ကြ၏။

ရန်ကိုင်လည်း မည်သည့် အပိုစကားမှ ပြောဆိုနေခြင်း မပြုပဲ ပစ္စည်းများကို ပိုင်ရှင်အသီးသီးဆီသာ ပြန်ပေးလိုက်လေ၏။

“အသူရာဓါးနဲ့ ပွင့်ချပ်တစ်ထောင် သွေးပန်းကိုတော့ ကျုပ်တစ်ကြိမ် သန့်စင်ထားခဲ့တယ်။ ကျန်တဲ့ ပစ္စည်းတွေကိုတော့ တစ်ချက်ကလေးတောင် မထိရသေးဘူး။ စိတ်ထင့်သလို ခံစားရရင် စစ်ဆေးကြည့်လို့ ရတယ်နော်” ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် လူအုပ်ကြီးကို ကြည့်၍ ပြောလိုက်လေ၏။

“မလိုပါဘူး၊ သခင်လေးရန်ကိုယ်တိုင်က ပြောလာမှတော့ ကျုပ်တို့ဘယ် စစ်ဆေးစရာ လိုပါတော့မလဲ” လီယွမ်ချွန်က ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်လေ၏။ ထိုပစ္စည်းများသည် သူတို့အတွက် အဖိုးတန်သော်ငြား ရန်ကိုင်အတွက်တော့ အသုံးမဝင်သည့် ပစ္စည်းများသာ ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင် လီယွမ်ချွန်လည်း တော်တော်လေး ယုံကြည်ချက် ရှိခြင်းဖြစ်၏။

ကျန်သူ အားလုံးသည်လည်း ထိုပစ္စည်းများကို စစ်ဆေးစရာ မလိုကြောင်း၊ ရန်ကိုင်ကို အပြည့်အဝ ယုံကြည်ကြောင်း ပြောလိုက်ကြ၏။

နှစ်ရာပေါင်းများစွာ ကြာအောင် ပျောက်ဆုံးနေသော ထွတ်မြတ် ရတနာများကို ပြန်လည် ရရှိပြီးသည့်နောက် အားလုံးသည် ယဉ်ကျေးစွာ ခေါင်းညိတ်လျက် ရန်ကိုင်ကို ကျေးဇူးတင်စကား ဆိုလိုက်လေ၏။

“သခင်လေးရန်၊ ကျုပ်တို့ အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ကျွန်းက သခင်လေးအပေါ် အကြွေးအကြီးကြီး တင်သွားခဲ့ပြီ။ နောက်ပိုင်း သခင်လေးရန် လိုတာရှိရင် ကျုပ်တို့ဆီ အကူအညီတောင်းဖို့ တုန့်ဆိုင်းမနေပါနဲ့။ ကျုပ်တို့ဘက်က တတ်စွမ်းသမျှ ကူညီပေးမှာပါ” လီယွမ်ချွန်က ပြောလိုက်လေ၏။ အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ကျွန်း၏ ထွတ်မြတ်ရတနာများကို ပြန်ပေးသည့် အတွက်ကြောင့် ယခုကဲ့သို့ ကျေးဇူးတင်စကား ဆိုရခြင်း ဖြစ်သလို ရန်ကိုင်သည် လွန်စွာကိုမှ အလားအလာ ရှိသောကြောင့် ယခုလို ဆိုလိုက်ရခြင်း ဖြစ်၏။

အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ကျွန်းသည် ကုန်းတွင်းပိုင်းနှင့် သိပ်၍ အဆက်အဆံ မရှိသော်လည်း ရန်ကိုင်နှင့် မိတ်ဆွေဖွဲ့ထားခြင်းသည် သူတို့အတွက် အကျိုးအမြတ်သာ ရှိ၏။

“အဲ့လိုအချိန် ရောက်လာတဲ့တစ်နေ့ ကျုပ်ယဉ်ကျေးနေမှာ မဟုတ်ဘူးနော်” ရန်ကိုင်က ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်လေ၏။

“လုပ်သာလုပ်ပါ”

“စီပွါးရေးကိစ္စလေးတွေ ပြီးသွားပြီဆိုတော့ ကျုပ်လည်း သွားရတော့မှာပေါ့” ရန်ကိုင်လည်း ရှည်ရှည်ဝေးဝေး ပြောမနေတော့ပဲ မတ်တပ်ရပ်၍ ထွက်သွားဖို့ ပြင်လိုက်လေ၏။

လီယွမ်ချွန် အံ့အားသင့်သွားခဲ့ပြီး အလျင်စလို ပြန်ပြောလိုက်လေ၏ “သခင်လေးရန် ဒီလောက်အစောကြီး ပြန်သွားတော့မလို့လား။ ဒီလူအိုကြီးက သခင်လေးရန်ကို မဟာထွတ်မြတ်တော်းဂိုဏ်းဆီ ရက်အနည်းငယ်လောက် ဖိတ်ချင်နေတာ”

“စီနီယာလီရဲ့ ဖိတ်ခေါ်သမှုအတွက် ကျေးဇူးတင်ပေမယ့် စစ်ပွဲပြီးကတည်းက ဗဟိုမြို့တော်ဆီ မပြန်ရသေးတော့ ဆက်ပြီး နှောင့်နှေးမနေသင့်တော့လို့ပါ”

“အဲ့လိုလား…” လီယွမ်ချွန်က နောင်တရနေသည့် အမူအရာဖြင့် “အဲ့လိုဆိုမှတော့ ဒီလူအိုကြီးလည်း ဆက်ပြီး တိုက်တွန်း မနေတော့ပါဘူး။ ဒီနေ့ သခင်လေးရန်ကိုင် ကျုပ်ကိုယ်တိုင် လိုက်ပို့ပေးမယ်။ နောင်ပိုင်း အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ကျွန်းကို လာလည်ဖြစ်ရင်းလည်း ကျုပ်တို့ မဟာထွတ်မြတ်တော်ဂိုဏ်းဆီ လာလည်ဖို့ မမေ့နဲ့ဦးနော်”

“အင်း” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။

ရန်ကိုင် ဦးဆောင်သည့် လူတစ်အုပ် ဘုရားကျောင်းထဲမှ ထွက်ခွါလာခဲ့လေ၏။ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်မှ ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်း၏ တပည့်များသည်လည်း ရန်ကိုင်တို့ အဖွဲ့ကို ကြည့်လျက် တိုးတိုး တိုးတိုးဖြင့် ပြောနေခဲ့ကြလေ၏။

လူအုပ်ကြီးရှေ့ ဦးဆောင်လာသည့် ရန်ကိုင်ကို ထိုလူငယ်များသည် ထူးဆန်းသော အမူအရာမျိုးစုံဖြင့် ငေးကြည့်နေခဲ့ကြလေ၏။

ရန်ကိုင်သည် ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းတွင် နေသည့် အချိန်အများစုကို အကြီးအကဲ ဟန်ချောင်၏ ဒေါင်များအား ပြုစုစောင့်ရှောက် ပေးရင်းဖြင့်သာ အချိန်ကုနေသည့်အတွက် ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်း၏ တပည့်များစွာသည် ရန်ကိုင်ကို မတွေ့ဖူးကြချေ။ ထို့ကြောင့် တရားမဝင်တပည့် တစ်ယောက်သည် လူအများလေးစားခံရသည့် ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦး မည်သည့်အတွက်ကြောင့် ဖြစ်လာရသည်ကို သူတို့တစ်တွေ နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေခဲ့လေ၏။

ထို့အပြင် ထိုပညာရှင်များသည် ရန်ကိုင်အား တော်တော့်ကို လေးစားယဉ်ကျေး နေခဲ့ကြပြီး အကုန်လုံးသည် ပြုံးရယ်မော နေခဲ့ကြလေ၏။

မနီးမဝေး တစ်နေရာ၌ တင်းတိပ်အချို့နှင့် မိန်းကလေး တစ်ယောကသည် ထိုမြင်ကွင်းအား လုံးဝကို နားမလည်နိုင်စွာ ငေးကြည့်နေခဲ့လေ၏။ ဤနေရာ လူများ ရုတ်ရုတ် ရုတ်ရုတ် ဖြစ်နေသဖြင့် ဘာတွေများ ဖြစ်နေသလဲဟု သိရအောင် စိတ်လှုပ်ရှားတကြီးဖြင့် လာကြည့်ရင် ရောက်လျှင်ရောက်လျှင် ချက်ချင်းဆိုသလို ကြက်သေသေသွားခဲ့ရလေ၏။

သူမနှင့် နှစ်ဝက်ကြာအောင် အတူရှိခဲ့သော ဂျူနီယာမောင်လေးသည် အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ကျွန်းမှ နာမည်ကျော် ပညာရှင်များနှင့် အတူတူ ရယ်မောလမ်းလျှောက် နေသည်ကို ကျုံးမြောင် တွေ့လိုက်ရ၏။ ထို့ပြင် သူသည် စိတ်လက်ပေါ့ပါးစွာဖြင့် ထိုပညာရှင်များနှင့်ပင် ပြန်၍ စကားပြောနေလိုက်သေး၏။

မိန်းမငယ်လေးသည် ခေါင်ခါ၍ မျက်လုံးကို အကြိမ် အနည်းငယ်လောက် ပွတ်သပ်လိုက်ကာ ပြန်ကြည့်လိုက်သော်လည်း သူမရှေ့မှ မြင်ကွင်းသည် ပြောင်းလဲသွားခြင်း မရှိခဲ့ချေ။

သူမနှင့် နီးကပ်ရာနေရာသို့ ထိုလူအုပ်ကြီး ရောက်လာသည့်အခါ မိန်းမငယ်လေးက လူအုပ်ကြီးထဲမှ ပြေးထွက်၍ သူတို့၏ လမ်းကိုပိတ်ကာ ရန်ကိုင်ကို စိုက်ကြည့်နေလိုက်၏။

လီယွမ်ချွန် မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့လေ၏။ ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်း၏ မည်သည့်အတွက်ကြောင့် ယခုကဲ့သို့ ပြေးထွက်လာသည်ကို သူလည်း မသိရာ ဂူဖုန်းကိုသာ ပြစ်တင်လိုသည့် အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်၏။

ဂူဖုန်းလည်း အလျင်စလို ပြန်အော်ပြောလိုက်လေ၏ “လမ်းလာပိတ်မနေနဲ့၊ လမ်းဖမ်းစမ်း”

သို့သော်ငြား ကျုံးမြောင်က ငေးကြောင်နေဆဲ။ လက်ရှိ အခြေအနေကို သူမအနေဖြင့် လုံးဝကို နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့၏။ ကျွန်းသခင်ကပါ သူမအား ရုတ်တရက်ကြီး ပြစ်တင်ပြောဆို လာသောအခါ သူမမှာ ပို၍ စိတ်ရှုပ်သွားခဲ့ရလေ၏။ ရန်ကိုင်ကို ကြည့်၍ တုန်ုတုန်ရီရီဖြင့် ရေရွတ်လိုက်လေ၏ “ဂျူနီယာမောင်လေး… ဒါက… ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲဟင်။ ဘယ်လို… ဘာလို့ နင်က….”

သူမပါးစပ်ထဲမှာ စကားလုံးများစွာ ရေရွတ်ခဲ့သော်ငြား မည်သို့မည်ပုံ မေးမြန်းရမှန်း မသိ ဖြစ်နေခဲ့၏။

ရှန်ချင်းလော့က နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းစွာ ပြုံးလျက် ရန်ကိုင်အား လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်လေ၏။ ယခုအခြေအနေကို ရန်ကိုင် မည်ကဲ့သို့ ကိုင်တွယ်မည်ကို သူမစိတ်ထဲ စဉ်းစားတွေးတောကြည့်နေခဲ့၏။

“ရိုင်းလိုက်တာ” ဂူဖုန်း ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်လိုက်လေ၏။ ယခင်က ရန်ကိုင်၏ အစစ်အမှန် အဆင့်အတန်အား မသိသဖြင့် သူ့ကို တရားမဝင်တပည့်ဖြစ် အသိအမှတ်ပြုကာ အကြီးအကဲဟန်ချောင်၏ ဒေါင်းများကို ပြုစုစောင့်ရှောက် ခိုင်းခဲ့လေ၏။ ထိုလုပ်ရပ်သည် ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်း၏ မဟာအမှားကြီးပင် ဖြစ်ချေ၏။

ယခု ရန်ကိုင်၏ အစစ်အမှန် အဆင့်အတန်းကို သိသွားခဲ့ပြီဖြစ်ရာ ရန်ကိုင် ထွက်သွားသည်နှင့် ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းသည် အဆုံးမဲ့ ပင်လယ်ကျွန်းရှိ ကျန်ဂိုဏ်းများ‌၏ လှောင်ပြောင်ရယ်မောခြင်းကို ရှောင်ရှားနိုင်ရန် ရန်ကိုင် တရားမဝင်တပည့်အဖြစ် နေခဲ့သည့် မှတ်တမ်းမှတ်ရာ အားလုံးကို ရှင်းထုတ်ပစ်မည်ဟု ဂူဖုန်း စဉ်းစားနေခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။ သို့သော်လည်း အရေးကြီးသည့် အခိုက်အတန့်မှ ကျုံးမြောင်သည် သူတို့လမ်းကို ပိတ်၍ ရန်ကိုင်ကို ‘ဂျူနီယာမောင်လေး’ဟု ခေါ်လိုက်ပေသည်။

ယခု ထိုအကြောင်းကို မည်ကဲ့သို့ ဖုံးဖိရတော့မည်နည်း။

“တစ်ယောက်ယောက် ဒီမိန်းကလေးကို မြန်မြန်ဖမ်းပြီး မီးတောက်ပြာ လိုဏ်ဂူထဲ ပစ်ထည့်ထားလိုက်” ဂူဖုန်းက ရက်ရက်စက်စက် အော်ပြောလိုက်လေ၏။

ထိုစကားကို ကြားသည်နှင့် ကျုံးမြောင်၏ ဒူးများ ပျော့ခွေကျသွားခဲ့ပြီး မြေကြီးပေါ် လဲပြိုကျလုမတတ် ဖြစ်သွားခဲ့ရ၏။

မီးတောက်ပြာလိုဏ်ဂူသည် တစ်နှစ်ပတ်လုံး လောင်ကျွမ်းနေသည့် မီးတောက်အပေါက် တစ်ခုဖြစ်၏။ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့် ကျင့်ကြံသူများပင် ထိုနေရာ၌ ရှင်သန်ရန် ခက်ခဲလေရာ သူမသာ ထိုနေရာထဲ ပစ်ချခံလိုက်ရပါက သုံးရက်အတွင်း ဗလာနတ္ထိအဖြစ် လောင်ကျွမ်းခံလိုက် ရပေလိမ့်မည်။

သူမ၏ မရည်ရွယ်ပဲ လုပ်မိလိုက်သော အပြုအမူသည် ကျွန်းသခင်ကို သူမအား သေမိန့်ချစေသည်အထိ စိတ်ဆိုးဒေါသထွက်သွား စေလိမ့်မည်ဟု ကျုံးမြောင် အိမ်မက်ပင် မမက်ခဲ့ဖူးချေ။

ရုတ်တရက် ကြောက်ရွံ့မှု၊ ဝမ်းနည်းမှုတို့က သူမ၏ နှလုံးသားထဲ တိုးဝင်ရောက်လာခဲ့လေ၏။

ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းမှ စည်းကမ်းထိန်းသိမ်းရေး တပည့်နှစ်ယောက်သည် အလျင်အမြန် လမ်းလျှောက်လာလိုက်ပြီး ကျုံးမြောင်ကို ဖမ်းကိုင်လိုက်၏။

ကျုံးမြောင်ကို အထင်အမြင်သေး၊ အနိုင်ကျင့် ဗိုလ်ကျလေ့ ရှိသည့် တပည့်များကမူ ကျုံးမြောင်၏ ကံမကောင်းစွာကို ကြိတ်၍ ရယ်မော လှောင်ပြောင်နေခဲ့ကြ၏။

ထိုအခွင့်အရေးကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ကျုံးမြောင်သည် သာမန် အဆင့်နိမ့် တပည့်တစ်ယောက် ဖြစ်နေပေလိမ့်မည်။ သို့သော်ငြား ရန်ကိုင် ပေးခဲ့သည့် စာကြောင့် သူမသည် လက်ရွေးစင် တပည့်တစ်ယောက် ဖြစ်လာခဲ့ရ၏။

ထိုအဖြစ်အပျက်ကြောင့် သူမသည် လူပေါင်းများစွာ မနာလိုဝန်တိုခြင်းကို ခံခဲ့ရသည်။ သူမ၏ အရည်အချင်း၊ ပါရမီနှင့် လက်ရွေးစင်တပည့်တစ်ယောက် ဖြစ်မလာသင့်ဟု လူပေါင်းများက တွေးထင်နေခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်၏။

ယခု သူမ ကံဆိုးမိုးမှောင်ကျပြီ ဖြစ်ရာ ထိုလူများသည် ကြိတ်၍ ဝမ်းသာနေခဲ့ကြလေပြီ.

အခြေအနေ အားလုံးကို တိတ်တဆိတ် စောင့်ကြည့်နေသည့် ရန်ကိုင်လည်း တော်တော်လေး မကျေမနပ် ဖြစ်သွားခဲ့၏။ လွန်ခဲ့သော (၆)လအတွင်းက ကျုံးမြောင်၏ အပြုအမူကြောင့် ရန်ကိုင်သည် သူမပေါ် တော်တော့်ကို အထင်အမြင် ကောင်းလေ၏။ ထိုမိန်းမပျိုလေးသည် ကြင်နာသည့် စိတ်နှလုံးသာကို ပိုင်ဆိုင်၍ ပြဿနာ ရှာလေ့မရှိ။ ကြိုးစားပမ်းစား လေ့ကျင့်သည်ကလွဲ၍ သူမ၏ ကျန်အချိန်များကို ဒေါင်များအား ပြုစုစောင့်ရှောက်ရင်း ကုန်ဆုံးရသည်ကို နှစ်သက်သူ ဖြစ်၏။

သူမ၏ အရည်အချင်းနှင့် ပါရမီသည် အထင်ကြီးလေးစားစရာ မကောင်းသော်လည်း သူမနှင့် သက်တူရွယ်တူများထက် ပို၍ ကြိုးစား၏။

သူ့စိတ်ထဲ ဒေါသထွက်မိသော်ငြား တစ်ပါးသူ၏ ပိုက်နက်ထဲတွင် ရောက်နေသည်ဖြစ်ရာ ရုတ်တရက် ဝုန်းဒိုင်းကြဲ၍ မကောင်းချေ။ ထို့ကြောင့် သူ့အတွေးများကို ဘေးဖယ်ထားလိုက်ပြီး အလျင်အမြန် ပြောလိုက်လေ၏ “ကျွန်းသခင်ဂူ၊ ခဏနေပါဦး။ သူက ကျွန်တော့်ရဲ့ စီနီယာအစ်မပါ။ ဒါကြောင့် သူကျွန်တော့်ကို အခုလို ခေါ်တာ မမှာပါဘူး။ သူ့ကိုလည်း အပြစ်ပေးစရာ မလိုပါဘူး”

ဂူဖုန်းလည်း အနည်းငယ် ကိုးယိုးကားယား ဖြစ်သွားခဲ့ကာ အလျင်စလို လက်သီးဆုပ်လိုက်၍ “သခင်လေးရန်က နောက်နေတာပဲ။ အရင်တုန်းက ကျုပ်တို့ ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းက မမြင်ခဲ့လို့လေ။ အခု သခင်လေးရန်ရဲ့ အဆင့်အတန်းကို သီပြီးသွားမှတော့ သခင်လေးကို ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းရဲ့ တပည့်တစ်ယောက်အဖြစ် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး တွေးရဲပါတော့မလဲ။ ဒါပေမယ့် သခင်လေးရန်က အခုလို ပြောလာမှတော့ ကျုပ်လည်း ဒီကိစ္စကို ဒီမှာတင် ရပ်လိုက်ရတော့တာပေါ့”

ရန်ကိုင်က ကျေကျေနပ်နပ်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်လေ၏။

ဂူဖုန်းသည် အရူးတစ်ယောက် မဟုတ်ရာ ရန်ကိုင်သာ စကားတစ်ခွန်းသာ ပြောလိုက်သော်လည်း တစ်ဖက်လူ၏ ဆိုလိုရင်းကို သူတန်းသဘောပေါက်လိုက်၏။

“စီနီယာအစ်မ၊ ဒီကိုလာခဲ့လေ” ရန်ကိုင် နွေးထွေးကြင်နာသည့် အပြုံးဖြင့် ကျုံးမြောင်ကို လက်ယပ်ခေါ်လိုက်လေ၏။

ကျုံးမြောင်၏ ကြည်လင်နေသည့် မျက်ဝန်းအစုံထဲ မျက်ရည်စတို့ ဝဲတက်လာခဲ့လေ၏။ ရန်ကိုင် လှမ်းခေါ်စဉ်က ကြောက်လန့် နေသော်လည်း တစ်ခဏလောက် တုန့်ဆိုင်းနေပြီးသည့်နောက် ရန်ကိုင်ဆီ လမ်းလျှောက် သွားလိုက်လေ၏။ ရန်ကိုင်နားတွင် စုဝေးနေသည် နာမည်ကျော် ပညာရှင်များကို ကြည့်ရင်း ကျုံးမြောင်၏ လည်ပင်းလည်း ပုဝင်သွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်နား ပို၍ တိုးကပ်သွားခဲ့ကာ တိုးတိုးလေး မေးလိုက်လေ၏ “ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ”

“ကြောက်နေစရာမလိုပါဘူး စီနီယာအစ်မရယ်” ရန်ကိုင်က နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်ပြီးနောက် လီယွမ်ချွန်ဘက် လှည့်၍ “စီနီယာလီ၊ သူက လွန်ခဲ့တဲ့ခြောက်လအတွင်း ကျုပ်နဲ့အတူ နေခဲ့တဲ့ ကျုပ်ရဲ့ စီနီယာအစ်မလေ”

“အိုး” လီယွမ်ချွန် မျက်လုံး ပင့်သွားခဲ့ပြီး မရေရာ၊ မသေချာသည့် အမူအရာဖြင့် ရန်ကိုင်နှင့် ကျုံးမြောင်ကို တစ်လှည့်စီ စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

ရန်ကိုင်က ခပ်မြန်မြန်ပဲ ဆက်၍ ပြောလိုက်၏ “ခင်ဗျားထင်နေသလို မဟုတ်ဘူး။ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ဝက်က တိုက်ပွဲတုန်းက ကျုပ်ဒဏ်ရာ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ပြီး ဒီအနီးအနားက ပင်လယ်ထဲ မျောပါသွားခဲ့တာလေ။ အဲ့တုန်းက စီနီယာအစ်က ကျုပ်ကို ကယ်ခဲ့တာ။ စီနီယာအစ်မကို ကျုပ် အသက်ကြွေး တင်ခဲ့တယ်လို့တောင် ပြောလို့ရတယ်”

လီယွမ်ချွန် ကြောင်သွားခဲ့လေ၏။ ထိုသာမန်သာ ထင်ရသော မိန်းမငယ်လေးသည် ရန်ကိုင်၏ အသက်သခင် ကျေးဇူးရှင်း ဖြစ်နေလိမ့်မည်လို့ သူမထင်ထားခဲ့ချေ။ ဒီတစ်ကြိမ် ကျုံးမြောင်အား ကြည့်သည့် သူ၏ အကြည့်ထဲ ကျေးဇူးတင်လိုသည့် အရိပ်အယောင်တို့ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့လေ။ ခေါင်းညိတ်လိုက်၍ “သခင်လေးရန်ရဲ့ ကျေးဇူးရှင်တင် မဟုတ်ဘူး၊ ငါတို့ အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ကျွန်းက ဂိုဏ်းကြီးတွေရဲ့ ကျေးဇူးရှင်ဆိုလည်း ဟုတ်တယ်”

“အမှန်ပဲ” ရီဖုန်းကလည်း ခေါင်းညိတ်လိုက်လေ၏။ ကျုံးမြောင်သာ ရန်ကိုင်ကို မကယ်ခဲ့ရင် သူတို့ဂိုဏ်းအသီးသီး၏ ပျောက်ဆုံးသွားသော ထွတ်မြတ်ရတနာများကို ပြန်ရလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

“ဒီမိန်းကလေးအပေါ် ငါတို့အားလုံး အကြွေးတင်သွားတာပဲ” ဟွာတွမ့်ဟွန်က ပျော်ရွှင်စွာ ရယ်မောလိုက်ပြီး သူ၏ ခန္ဓာကိုယ် သွယ်သွယ်လေးကို လှုပ်ခါရမ်းလျက် ကျုံးမြောင်ဆီ လမ်းလျှောက် သွားလိုက်ပြီး မေးလိုက်လေ၏ “မိန်းကလေး၊ နင့်နာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ”

“ကျုံးမြောင်ပါ…”

“အင်း၊ နာမည်လေးက မဆိုးဘူးပဲ၊ ငါတို့ ပန်းကြွေဘုရားကျောင်းဆီ လာချင်လား။ နင်သာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သရွေ့ ပန်းကြွေသူတော်စင်မ ရာထူးကို နင့်ဆီ တန်းပေးလိုက်မှာနော်”

“အာ” ကျုံးမြောင် ကြောင်သွားခဲ့ပြီး ဟွာတွမ့်ဟွန်ကို ထိတ်လန့်တကြား စိုက်ကြည့်လိုက်လေ၏။

ပန်းကြွေဘုရားကျောင်းတွင် ပန်းကြွေသူတော်စင်မ လေးယောက် ရှိ၏။ တစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းသည် ကျောင်းသခင်အောက်သာ နိမ့်ကျ၏။ လွန်ခဲ့သော နှစ်များစွာက ပန်းကြွေဘုရားကျောင်း၏ ပန်းကြွေသူတော်စင်မ တစ်ယောက်သည် မတော်တဆ သေဆုံးသွားခဲ့ပြီး ယခုထိတိုင် ထိုနေရာသည် လွတ်လပ်နေဆဲ။ ပန်းကြွေဘုရားကျောင်းမှ မရေမတွက် နိုင်သော တပည့်များသည် ထိုရားထူးကို ပိုင်ဆိုင်နိုင်ဖို့ရာ တတ်စွမ်းသမျှ ကြိုးစားခဲ့သော်လည်း ယခုထိတိုင် ထိုရာထူးကို မည်သူမှ မရသေးချေ။

ယနေ့မှတော့ ဟွာတွမ့်ဟွန်သည် ကျုံးမြောင်ကို ပန်းကြွေဘုရားကျောင်းဆီ ခေါ်ယူဖို့ သက်သက်ဖြင့် သူမအား ပန်းကြွေသူတော်စင်မ ရာထူးကို ပေးမည်ဟု ဆိုခဲ့လေ၏။

================================

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
မူရင်းစာရေးဆရာ-Mo Mo
ဘာသာပြန်ဆိုသူ- Little Devil
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အပိုင်း(၆၀၀) ကျုံးမြောင်၏ အခွင့်အရေး
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ဟွာတွမ့်ဟွန်၏ ကမ်းလှမ်းမှုသည် ကျုံးမြောင်ကိုသာ ထိတ်လန့် သွားစေခဲ့ရုံမက ကျန်အကြီးအကဲ၏ မျက်နှာများကိုလည်း ဝက်ဖင်များပမာ ရှုံ့မဲ့သွားစေလေ၏။

ရီဖုန်းနှင့် ရှုချင်းဟောင်တို့ နှစ်ယောက် တစ်ခဏတာမျှ စဉ်းစားလိုက်ပြီးနောက် ဟွာတွမ့်ဟွန် ဘာတွေ ကြိတ်ကြံနေသည် ဆိုသည်ကို နားလည်လိုက်ကာ သူတို့၏ အဆင့်မြင့်အကြီးအကဲ ရာထူးကို သုံး၍ အကျိုးအမြတ် ကြီးကြီးမားမား ပေးလျက် ကျုံးမြောင်အား အသူရာဂိုဏ်းနှင့် ရိုးရာနီဂိုဏ်းတော်တို့ဆီ ဝင်ရန် ကမ်းလှမ်းတော့လေ၏။

တိမ်နဂါးကျွန်းနှင့် ဂျီမနီကျွန်းမှ အကြီးအကဲများသည်လည်း တူညီသော ကမ်းလှမ်းမှုများကို လုပ်ခဲ့ကြ၏။

ချက်ချင်း ဆိုသလို အဓိကဂိုဏ်းကြီးငါးခုမှ အကြီးအကဲများသည် ကျုံးမြောင်အား မက်လုံးကြီးကြီး ပေး၍ သူတို့ဂိုဏ်းသို့ ဝင်စေရန် စတင် ကမ်းလှမ်းတော့လေ၏။ သာမန်ဟုသာ ထင်ရသော မိန်းကလေးသည် အဖိုးမဖြတ်နိုင်သော ပါရမီရှင် မိန်းကလေး တစ်ယောက်အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားသည့်အလား ဖိတ်ခေါ်သူတို့၏ မျက်လုံးများသည် စိုးရိမ်မှု၊ မျှော်လင့်ချက်တို့ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့လေ၏။ ဂိုဏ်းအားလုံးသည် ယခုအချိန်၌ သူမအတွက် တံခါးပေါက် ဖွင့်ထားပေးနေခဲ့လေပြီ။

ကျုံးမြောင် မှင်သက်နေခဲ့၏။ သူမအား လှောင်ပြောင် သရော်နေသော ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းမှ တပည့်များ၏ မျက်နှာများကမူ နွားချီးပုံ တက်နင်းလိုက်ရသည့်အလား ဒယ်အိုးဖင်ပမာ မည်းမှောင်၍ ဝက်ဖင်ပမာ ရှုံ့မဲ့နေခဲ့ကြလေ၏။

ဘာလို့လဲ… ဘာလို့ ဒီဘာမှမဟုတ်တဲ့ တပည့်လေးကို သူတို့တွေက သည်းသည်းလှုပ် ဖြစ်နေကြရတာလဲ…

“ကျွန်းသခင်…” ဟန်ချောင်းက ဂူဖုန်းကို မျက်စပစ်ပြရင်း တိုးတိုးလေး ကြိတ်၍ သတိပေးလိုက်၏။

ဂူဖုန်းလည်း ချက်ချင်းဆိုသလို နားလည်သွားခဲ့ပြီး သူ့ဟန်ပန် အမူအရာကို အလျင်အမြန် ထိန်းလိုက်ကာ အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် အော်ပြောလိုက်လေ၏ “ရောင်းရင်းတို့၊ ဒါက မသင့်တော်ဘူးလို့ မထင်ဘူးလား။ ကျုံးမြောင်က ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းရဲ့ တပည့်လေ။ ငါ့ဂိုဏ်းက တပည့်ကို ငါ့ရှေ့မှာတင် လုယူဖို့ ကြိုးစားနေတာက၊ ဒီဂူဖုန်းကို လျစ်လျူရှုထားလို့ ရမယ်လို့ မင်းတို့တွေးနေကြတာလား”

“ဟဲဟဲ..” ဟွာတွမ့်ဟွန်က တခစ်ခစ် ရယ်မောလိုက်ပြီး စနောက်လိုသော လေသံဖြင့် “ကျွန်းသခင်က အခုမှ ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ။ ခုဏတုန်းကပဲ ဒီကောင်မလေးကို မီးတောက်ပြာ လိုဏ်ဂူထဲ ပစ်ထည့်လိုက်ဆို။ သူ သေသေရှင်ရှင်ကို ဂရုမစိုက်မှတော့ သူ့ကို ပန်းကြွေဘုရားကျောင်းဆီ ကျွန်မတို့နဲ့အတူ လိုက်ခဲ့ဖို့ ပြောလိုက်သင့်တာပေါ့။ သူမရဲ့ အနာဂတ် လုံးဝ တောက်ပစေရမယ်လို့ ကျွန်မ အာမခံတယ်”

“ဟုတ်တယ်၊ ကျွန်းသခင်ဂူက ဒီကိစ္စနဲ့ ပက်သက်ပြီး မတွန့်တိုသင့်ဘူး” ရှုချင်းဟောင်က အပြုံးကြီး ပြုံးလျက် ပြောလိုက်လေ၏။

“မရဘူး၊ မရဘူး… သူအသက်ရှင်နေသရွေ့ ကျုံးမြောင်က ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းရဲ့ တပည့်တစ်ယောက် ဖြစ်နေဦးမှာပဲ။ ပြီးတော့ သူသေသွားတဲ့အခါ၊ သူသေသွားရင်တောင်မှ သူ့ရဲ့ တစ္ဆေက ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းရဲ့ တစ္ဆေဖြစ်နေဦးမှာပဲ။ ဘယ်သူကမှ သူ့ကို ငါ့တို့ဆီကနေ ယူသွားလို့ မရဘူး” ဂူဖုန်းက သူ့ခေါင်းကို ဂျောက်ဂျက် ကစားစရာ တစ်ခုပမာ အဆက်မပြတ် ဝှေ့ရမ်းလျက် ပြောလိုက်၏။

ကျုံးမြောင်ကို ရန်ကိုင် မည်မျှ အလေးထားသည်ကို မြင်နိုင်ရာ ကျုံးမြောင်ကို ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းထဲ ဆွဲခေါ်ထားနိုင်ခြင်းသည် ရန်ကိုင်နှင့် မိတ်ဆွေဆက်ဆံရေးတစ်ခု တည်ဆောက်ထားနိုင်ခြင်း မည်ပေ၏။

“ကောင်းမလေးကို သူ့ဘာသာ ဆုံးဖြတ်ခွင့် ပေးလိုက်သင့်တယ်၊ ကျွန်းသခင်ဂူ။ သူက ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းရဲ့ တပည့်ဖြစ်နေလို့ သူ့ရဲ့ အနာဂတ်ကို သွားပြီး ထိန်းချုပ်ထားလို့ မရဘူး” ဟွမ်တွမ့်ဟွန်က နှာခေါင်းလေး ရှုံ့လျက် ပြောလိုက်လေ၏။ ထို့နောက် ကျုံးမြောင်ဆီ ကြည်ကာ အသာအယာ ပြောလိုက်လေ၏ “မိန်းကလေး၊ မကြောက်နဲ့။ မင်းဝင်ချင်တဲ့ ဂိုဏ်းကို ပြောသာပြောလိုက်။ ဘယ်ဂိုဏ်းကိုပဲ နင်ရွေးရွေး ဒီနေရာမှ ရှိနေတဲ့ ဘယ်သူကမှ နင့်ကို အခက်တွေ့အောင် လုပ်မှာ မဟုတ်ဘူး”

“ဟုတ်တယ်။ ငါတို့ အားလုံးက နင့်ရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို လေးစားပြီးသား။ နင်ဝင်ချင်တဲ့ ဂိုဏ်းကိုသာ ရွေးလိုက်” ရီဖုန်းက ခေါင်းညိတ်လိုက်လေ၏။ ကျန်သူများလည်း ထိုနည်းလည်းကောင်းပင်။

ယခုအချိန်၌ ကျုံးမြောင်သည် ဘာကိုလုပ်၊ ဘာကိုင်ရမှန်း မသိအောင်ကို ဖြစ်နေခဲ့၏။ ကိုးယိုးကားယား ပုံစံဖြင့် ခေါင်းလေးကို ငုံ့လျက် ကြောက်ရွံ့ တုန်လှုပ်နေခဲ့လေ၏။ ဘယ်မေးခွန်းကိုမှ ပြန်မပြေရဲခဲ့ဘဲ ရန်ကိုင်ဆီကိုသာ တိုး၍ ကပ်သွားခဲ့လေ၏။

သူမ၏ အချိန်အများစုကို ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်း၏ အစွန်ဖျားတွင် နေလျက် ဒေါင်များကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ရင်းဖြင့်သာ ကုန်ဆုံးစေခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။ ယခုလို ကြီးကျယ်ခမ်းနားသည့် အဖြစ်အပျက်မျိုး တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှပင် မကြုံခဲ့ဖူးချေ။ ထို့ကြောင့် သူမအတွက် ဆုံးဖြတ်ရ ခက်ခဲနေခဲ့လေ၏။

အထူးသဖြင့် ဂိုဏ်းများစွာက သအား တစ်ပြိုင်တည်း ကမ်းလှမ်း လာခဲ့ရာ ကျုံးမြောင် အနေဖြင့် သူဘာလုပ်သည့်သည်၊ မည်သည့်ဂိုဏ်းကို ရွေးချယ်သင့်သည်ကို တကယ်ပင် မသိတော့ချေ။

“လွန်ဆွဲနေဖို့ မလိုဘူး” လီယွမ်ချွန်က လေးနက်တည်ကြည်သည့် လေသံဖြင့် “ဒီနှစ်အတောအတွင်း ဒီလူအိုကြီးက တပည့်တစ်ယောက် ရှာနေခဲ့တာ။ ဒါပေမယ့် သင့်တော်တဲ့ တစ်ယောက်ယောက် အခုထိ မတွေ့သေးဘူး။ ဒီနေ့မှာတော့ သင့်လျော်တဲ့ တစ်ယောက်ကို တွေ့ခဲ့ပြီ။ သူ့ကို ဒီလူအိုကြီးဆီကနေ ဓါးပြတိုက်ယူဖို့ နည်းနည်းလေးတောင် မကြိုးစားနဲ့”

“စီနီယာလီ” ဂူဖုန်းနှင့် ကျန်သူများအားလုံး မှင်သက်သွားခဲ့ပြီး လီယွမ်ချွန်ကို အလန့်တကြားဖြင့် ငေးစိုက်ကြည့်လိုက်ကြ၏။

မဟာထွတ်မြတ်တော်ဂိုဏ်းမှ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့် ကျင့်ကြံသူများသည် အဆုံးမဲ့ပင်လယ်၏ မဟာအင်အားကြီး ပုဂ္ဂိုလ်များ ဖြစ်ကြ၏။ သူတို့တွင် ကိုယ်ပိုင် တိုက်ရိုက်တပည့်များ ရှိကြပြီး လီယွမ်ချွန် တစ်ယောက်တွင်သာ မရှိခြင်း ဖြစ်၏။ ဒီနှစ်အတောအတွင်း လီယွမ်ချွန်သည် တပည့်တစ်ယောက် ရှာနေသည်ဟု သတင်းများ ထွက်နေခဲ့သေး၏။ သို့သော်ငြား ကံမကောင်းစွာဖြင့် မည်သူမှ သူ၏ အမြင်အာရုံကို ဖမ်စားနိုင်စွမ်း မရှိခဲ့ချေ။

သို့သော်ငြား ယနေ့တွင် လီယွမ်ချွန်က ကျုံးမြောင်ကို သူ့တပည့် ဖြစ်လာနိုင်မည့် အခွင့်အရေး ဗြုန်းစားကြီး ပေးလာခဲ့လေပြီ။

“ဟုတ်တယ်။ ဒီလူအိုကြီးက သူ့ကို ငါ့ရဲ့ တိုက်ရိုက်တပည့်အဖြစ် လက်ခံချင်တယ်” လီယွမ်ချွန်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်၍ ပြောလိုက်၏။

ထိုစကား ထွက်လာသည့်အခါ ရှေးဟောင်း တိမ်တိုက်ကျွန်းမှ တပည့်များသာမက ဂူဖုန်းနှင့် ကျန်အကြီးအကဲများပင် ကျုံးမြောင်အား မနာလိုအားကျစွာ ကြည့်လိုက်ကြလေ၏။

အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်ကို ဆရာအဖြစ် လက်ခံရရှိထားသော ကျုံးမြောင်၏ ဘဝခရီးလမ်းသည် မည်မျှ တောက်ပမည်ကို သူတို့ ကြိုတင်စိတ်ကူးယဉ် နေခဲ့ကြလေပြီ။

“ကောင်မလေး၊ ဒီလူအိုကြီးရဲ့ တပည့် ဖြစ်လာချင်လား” လီယွမ်ချွန်က ကျုံးမြောင်ကို ကြင်နာသိမ်မွေ့သည့် လေသံဖြင့် မေးလိုက်လေ၏။

ကျုံးမြောင်၏ မျက်နှာသည် စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ရဲရဲနီမြန်း နေခဲ့လေ၏။ သို့သော်ငြား တစ်ခုခုကို ရုတ်တရက် သတိရသွားခဲ့ကာ သူမ၏ စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် လုပ်၍ အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်လေ၏ “ဒါပေမယ့် ဂျူနီယာက‌ ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်း ရဲ့ တပည့်တစ်ယောက် ဖြစ်နေတုန်းပဲလေ…”

“ဂူဖုန်း” လီယွမ်ချွန်က ဂူဖုန်းဘက်လှည့်၍ အေးစက်စက် အပြုံး ပြုံးလျက် “ဒီလူအိုကြီးက သူ့ကို ငါ့တပည့်အဖြစ် လက်ခံချင်တယ်။ မင်းကန့်ကွက်ချင်လား”

ဂူဖုန်းက သူ၏ လက်ကို အလျင်အမြန် ဝှေ့ရမ်း၍ “ဂျူနီယာ မလုပ်ရဲပါဘူး။ စီနီယာက် သူ့ကို တိုက်ရိုက်တပည့် တစ်ယောက်အဖြစ် လက်ခံချင်တာက သူ့ရဲ့ ကံကောင်းမှုပဲလေ။ ဂျူနီယာက ဘာလို့ ကန့်ကွက်ရမှာလဲ”

ပြောပြီးသည်နှင့် ကျုံးမြောင်ဘက် လှည့်၍ အလျင်စလို ပြောလိုက်၏ “အခုအချိန်ကနေစပြီး နင်က ရှေးဟောင်းတိမ်တိုက်ကျွန်းရဲ့ တပည့်တစ်ယောက် မဟုတ်တော့ဘူး။ စီနီယာလီနောက် သစ္စာရှိရှိလိုက်ပြီး စီနီဘာကို အရှက်ရအောင် မလုပ်မိစေနဲ့။ နားလည်လား”

“တပည့် ကျွန်းသခင်ရဲ့စကားတွေကို အသေအချာ မှတ်ထားပါ့မယ်” ကျုံးမြောင်က ခေါင်းညိတ်၍ ပြန်ပြောလိုက်လေ၏။

လီယွမ်ချွန်က ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်မောလိုက်လေ၏။

ထိုလူတွေအားလုံး ကျုံးမြောင်ကို သူတို့ဆီ ဆွဲခေါ်ဖို့ရာ ကြိုးစားနေသည့် အချိန်တွင် ရန်ကိုင်ကမူ ဘေးကနေသာ တိတ်တဆိတ် စောင့်ကြည့်နေခဲ့၏။ ကိစ္စအားလုံး ရှင်းလင်းသွားသည့်အခါမှ ရှေ့တက်၍ “စီနီယာအစ်မ၊ ဆရာရလို့ ဂုဏ်ယူပါတယ်။ ဂျူနီယာက စီနီယာအစ်မကို ဂုဏ်ပြုလက်ဆောင် တစ်ခုပေးရတာပေါ့”

“မလိုပါဘူး” ကျုံးမြောင်က သူမ၏ လက်ကို အလျင်အမြန် ဝှေ့ရမ်း၍ ပြန်ပြောလိုက်လေ၏။

“သခင်လေးရန်က လက်ဆောင် ပေးချင်နေမှတော့ သူမျက်နှာ မပျက်ရအောင် လက်ခံရမယ်လေ” ကျုံးမြောင် တကယ် ငြင်းဆန်မှာ စိုး၍ လီယွမ်ချွန်က အလျင်အမြန် တိုက်တွန်းလိုက်လေ၏။

ရန်ကိုင်က အသာအယာ ပြုံးလျက် ကျောက်စိမ်းအိုးလေး တစ်အို ထုတ်လိုက်ပြီး ကျုံးမြောင်ဆီ ပေးကာ အသာအယာ ပြောလိုက်လေ၏ “အခုကနေစပြီး တစ်နေ့တစ်စက်သောက်။ ပြီးရင် စီနီယာလီကို ‌ပေးထားလိုက်။ ဒါကို ဂျူနီယာ အသက်ကယ် လက်ဆောင်လို့သာ သဘောထားလိုက်”

“အင်း” ကျုံးမြောင်က သူမလက်ထဲရှိ ကျောက်စိမ်းအိုးလေးကို သိချင်စိတ်ဖြင့် ကြည့်နေလိုက်၏။ ထိုထဲတွင် ဘာတွေများ ရှိနေ၍ ရန်ကိုင်က သူမအား ဤမျှ အလေးအနက် ပြောနေရသနည်းဟု သူမစိတ်ထဲ တွေးတောမိနေခဲ့၏။

သို့သော်ငြား သူမ မော့ကြည့်လိုက်စဉ်မှာပဲ အကြီးအကဲများစွာက သူမ လက်ထဲရှိ ကျောက်စိမ်းအိုးလေးကို လောဘတကြီး စိုက်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည့်အခါ ကျုံးမြောင် ထိတ်လန့် သွားခဲ့ရလေ၏။

“သခင်လေးရန်၊ စိတ်ချထားလိုက်ပါ။ ဒီလက်ဆောင်ကို ကျုပ်တပည့်ဆီ ပေးမှတော့ သူကလွဲပြီး ဒီလက်ဆောင်ကို အခြား ဘယ်သူမှ အသုံးမပြုရစေရပါဘူး” လီယွမ်ချွန်က တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ပြောလိုက်လေ၏။

“အင်း၊ ကောင်းတယ်” ရန်ကိုင်က ကျေကျေနပ်နပ်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်လေ၏။ လီယွမ်ချွန်သည် အပြုအမူသည် သူ့အား တော်တော့်ကို ကျေနပ်သွားစေခဲ့၏။ လူပေါင်းများစွာရှေ့ ပြောပြီးမှတော့ ရှေ့တစ်မျိုး၊ ကွယ်ရာတစ်မျိုး လုပ်လောက်မည် မဟုတ်ချေ။

“အင်း၊ ခင်ဗျားတို့ ဒီမှာပဲ နေရစ်တော့လေ။ ကျုပ်သွားတော့မယ်” ရန်ကိုင်က လက်သီးဆုပ်၍ ပြောလိုက်ပြီးနောက် ရှန်ချင်းလော့နှင့် ပီလော့ကို ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။ သုံးယောက်သာ လေထဲသို့ လျှပ်စီးတန်း တစ်ခုပမာ ပျံတက်သွားခဲ့လေ၏။

ရန်ကိုင် ကျောပြင်ကို စိုက်ကြည့်နေစဉ် ဗဟိုမြို့တော်၌ ဖြစ်ပွါးခဲ့သည့် အဖြစ်အပျက်များကို ပြန်သတိရလိုက်သည့်အခါ အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ကျွန်း၏ အကြီးအကဲများ သက်ပြင်းချလိုက်ကြ၏။

“စီနီယာ၊ ကျွန်မရဲ့ ဂျူနီယာမောင်လေးက တကယ် ဘယ်သူလဲဟင်” ကျုံးမြောင်၏ မျက်ဝန်းများထဲ မျက်ရည်တို့ ဝဲလာခဲ့၏။ သူမနှင့်အတူ (၆)လလောက် အတူနေထိုင်ခဲ့သည့် ဂျူနီယာမောင်လေးသည် အများ လေးစားရသည့် ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက် မည်ကဲ့သို့ ရုတ်တရက်ကြီး ဖြစ်သွားမှန်း ယခုထိတိုင် ကျုံးမြောင် နားမလည်နိုင်ခဲ့သေးချ။

“စီနီယာလို့ ခေါ်နေတုန်းလား” လီယွမ်ချွန်က သူ၏မုတ်ဆိတ်မွှေးကို အသာအယာ ပွတ်၍ ပြုံးလိုက်လေ၏။

“ဆရာ…” ကျုံးမြောင်က အနည်းငယ် ရှက်နေသည့် ပုံစံဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်၏။

“ကောင်းတယ်။ နင့်ရဲ့ ဂျူနီယာမောင်လေးက ဗဟိုမြို့တော်က မိသားစုကြီးရှစ်ခုထဲက ရန်မိသားစုရဲ့ မိသားစုခေါင်းဆောင်ပဲ။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ဝက်တုန်းက သူ့ရဲ့ ဦးဆောင်မှုနဲ့အတူ ဗဟိုမြို့တော်က တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေ၏ ကျူးကျော်မှုကို ခုခံနိုင်ခဲ့ပြီး အဲ့မိစ္ဆာတပ်တွေကို ရှင်းထုတ်ပစ်နိုင်ခဲ့တယ်”

“သူက အရမ်းကြမ်းတာလား” ကျုံးမြောင်သည် အတွေ့အကြုံ ပေါကြွယ်ဝသည့် လူတစ်ယောက် မဟုတ်ရာ လီယွမ်ချွန်ပြောပြသည့် ဇာတ်လမ်းကို ကြားရပြီးနောက် အနည်းငယ်သာ အံ့အားသင့်သွားခဲ့၏။

“ဟုတ်တယ်” ဂူဖုန်းက ရုတ်တရက် ကြားဝင်ပြောလိုက်လေ၏ “နင်နဲ့ သူကလည်း တော်တော်လေးကို ရေစက်ပါတာ။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်အနည်းငယ် တုန်းက နင့်တံခါးမှာ ဓါးမြှောင်စိုက်သွားတဲ့လူက သူပဲ။ ပြီးတော့ (၆)လလည်း ကြာရော နင်က သူ့အသက်က်ကို ပြန်ကယ်ခဲ့တယ်။ ဒါက ကံကြမ္မာစက်ဝန်း တစ်ပတ်လည်တာနဲ့ပဲ တူပါတယ်”

“အာ” ကျုံးမြောင်၏ ကျော့ရှင်းသည့် မျက်နှာလေး အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး အလန့်တကြား အော်ပြောလိုက်လေ၏ “သူလား”

“အမှန်ပဲ။ သူနင့်ကို မပြောခဲ့ဘူးလား” ကျုံးမြောင်က ထူးထူးဆန်းဆန်း မျက်နှာထားဖြင့် မေးလိုက်၏။

ကျုံးမြောင် မျက်ရည်မိုး သွန်းရွာတော့မတတ် ဖြစ်သွားခဲ့၏။ သူမ၏ ပုခုံးလေးများသည် တသိမ့်သိမ့် တုန်ရီနေခဲ့ပြီး ရန်ကိုင် ထွက်ခွါသွားသည့် အရပ်ဆီ ယူကျုံးမရ၊ နောင်တရစွာဖြင့် လှမ်း၍ ငေးကြည့်နေခဲ့လေ၏။

———————————-

မြန်နှုန်းမြှင့် ပျံသန်းနေလေရာ ဘေးပတ်ဝန်းကျင် မြင်ကွင်း အဖုံဖုံတို့သည် အလျင်အမြန်စွာပဲ ဝေဝါးသွား၍ နောက်တွင် ကျန်ရစ်ခဲ့လေ၏။

ရန်ကိုင်၊ ရှန်ချင်းလော့နှင့် ပီလော့တို့ သုံးယောက်သည် ဗဟိုမြို့တော်ဆီသို့ အလျင်အမြန် ပျံသန်းနေခဲ့ကြလေ၏။

ရန်ကိုင်၏ ကျောပြင်ကို ကြည့်ရင်း ရှန်ချင်းလော့၏ မျက်ဝန်းအစုံ ဝေဝါးလာခဲ့ပြီး သူမ၏ ထွက်လေသည်လည်း တဖြည်းဖြည်း ပူလောင် လာခဲ့ရလေ၏။

ရှန်ချင်းလော့၏ ပုံမှန်မဟုတ်သည့် ပုံစံကို သတိပြုမိသည်နှင့် ပီလော့က ရှေ့တက်၍ ရှန်ချင်းလော့၏ လက်ကို ဖမ်းကိုင်လိုက်လေ၏။

ရှန်ချင်းလော့က သူမအဆင်ပြေကြောင်း ခေါင်းခါရမ်း၍ ပီလော့အား အချက်ပြလိုက်၏။ ရန်ကိုင်ကို ဆက်မကြည့်ရဲတော့ရာ ချက်ချင်းပဲ အကြည့်ပြောင်းလိုက်လေ၏။

သို့သော်ငြား သူမ၏ နှလုံးသားလေးကမူ အံ့အားသင့်နေလို့။ ကောင်စုတ်လေးသည် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၆ ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်သာ ဖြစ်သော်လည်း သူသည် သူမထက်ပင် ပို၍ မြန်နေသေး။ သူ၏ အစစ်အမှန်ချီ သန့်စင်နှုန်းနှင့် သိမ်သည်းနှုန်သည်လည်း သူမထက်ပင် မြင့်နေသေး၏။

သို့သော်လည်း ရှန်ချင်းလော့သည် စိတ်ပျက်သွားသလို မခံစားရဘဲ ဂုဏ်တောင်ဂုဏ်ယူမိလိုက်သေး၏။

ဤကဲသို့ဖြင့် သုံးယောက်သားသည် ဗဟိုမြို့တော်ဆီသို့ သုံးရက်တိုင်တိုင် ပျံသန်းလာခဲ့လေ၏။

ရှန်ချင်းလော့နှင့် ပီလော့တို့ ရုတ်တရက် ရပ်လိုက်ကြ၏။

၎င်းကို သတိပြုမိသည်နှင့် ရန်ကိုင်လည်း ရပ်တန့်လိုက်ပြီး နောက်လှည့်ကာ မေးလိုက်၏ “ဘာဖြစ်လို့လဲ”

ရှန်ချင်းလော့က သက်ပြင်းအရှည်ကြီး ချလျက် ပြောလိုက်လေ၏ “ငါတို့ ဒီမှာပဲ ခွဲကြတာပေါ့။ နင်ပဲ ဗဟိုမြို့တော်ဆီ ပြန်သွားလိုက်တော့။ ငါက ညို့ကဝေနတ်ဆိုးဘုရင်မ၊ တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေရဲ့ နောက်ဆုံး လက်ကျန် မိစ္ဆာဘုရင်တွေထဲက တစ်ပါးပဲ။ ဒါကြောင့် သင်းရနံမြို့တော်ဆီ ငါပြန်ရလိမ့်မယ်”

ရန်ကိုင်က အသာအယာ မျက်မှောင်ကြုံ့လျက် ပြန်ပြောလိုက်၏ “တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေဆိုတာ ဆက်ရှိတော့တာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီလို ကိစ္စလေးတွေအတွက် နင့်ကိုယ်နင် ဘာလို့ စိတ်ရှုပ်ခံနေရတာလဲ။ အဲ့မှာ ရှိနေတဲ့ ဘယ်သူကမှ နင့်ကို အခက်တွေ့အောင် လုပ်လိမ့်မှာ မဟုတ်ဘူး”

သို့သော်ငြား ရှန်ချင်းလော့ကမူ ခေါင်းမာမာဖြင့် ခေါင်းသာ ခါရမ်းလိုက်၏။

ရန်ကိုင်လည်း တစ်ခဏတာလောက် တုန့်ဆိုင်းနေပြီး၍ နောက်ဆုံး၍ “အဲ့လိုဆိုမှတော့ ငါလည်း ဆက်ပြီး တိုက်တွန်းမနေတော့ဘူး။ ဗဟိုမြို့တော်က ကိစ္စလေးတွေ ဖြေရှင်းပြီးသွားရင် နင့်ဆီ လာတွေ့မယ်။ အဲ့ကျမှ ကိစ္စအားလုံးကို တစ်ခါတည်း ရှင်းကြမယ်”

“ငါနင့်ကို စောင့်နေမယ်” ရှန်ချင်းလော့က ပြုံး၍ ခေါင်းညိတ်လိုက်။

ရန်ကိုင်လည်း ဗဟိုမြို့တော်ဆီ အလျင်အမြန် ပျံသန်း ထွက်သွားလေ၏။

သူပျောက်ကွယ်သွားပြီး မကြာခင်မှာပင် ပီလော့က သက်ပြင်း ယဲ့ယဲ့လေး ချလျက် “သခင်မ၊ ဒါ အဆင်ပြေလို့လား”

“ပြေတာပေါ့။ သူသာ အဆင်ပြေနေသရွေ့ အားလုံး အဆင်ပြေတယ်”

“ဒါပေမယ့် သခင်မ နှလုံးသားထဲက…” ပီလော့၏ မျက်ဝန်းအစုံ နီရဲတက်လာခဲ့ပြီး “အဲ့ဒါကို ဖိနှိပ်နိုင်သေးလို့လား။ မဖိနှိပ်နိုင်တော့ရင် သခင်က သေရလိမ့်မယ်နော်။ သူက သခင်မကိုတောင် ဂရုမစိုက်တာ သခင်မကကော ဘာလို့ သူ့ကို ဂရုစိုက်နေရသေးတာလဲ။ သခင်မရဲ့ စိတ်ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး သူ့အသက်ကို ယူလိုက်လေ။ အဲ့လိုဆို ကိစ္စတွေ အားလုံး ရှင်းလင်းသွားလိမ့်မယ်”

“ပီလော့” ရှန်ချင်းလော့က အော်လိုက်၏။ အမောတကော အသက်ရှူရင်း နီမြန်းနေသော မျက်နှာလေးဖြင့် “အဲ့လိုမပြောနဲ့။ အဆိပ်မုဆိုးမ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ မျိုးဆက်က ငါနဲ့တင် ရပ်တန့်သွားသင့်နေပြီ။ မဟုတ်ရင် ငါ့သမီးပါ ငါနဲ့တူတဲ့ ကံကြမ္မာဆိုးကို ခံစားရလိမ့်မယ်”

ပီလော့ ပါးပြင်ထက်သို့ မျက်ရည်စီးကြောင်တို့ တောင်ကျရေပမာ စီးကျလာခဲ့လေ၏။ ရှန်ချင်းလော့အား နောင်တတရား ကြီးစွာဖြင့် ငေးစိုက်ကြည့်လျက် သူမစိတ်ထဲ ရန်ကိုင်အား အမုန်းကြီး မုန်းတီးသွားခဲ့လေ၏။

================================