Switch Mode

Chapter – 466 & 480

အပိုင်း(၄၆၆) သူပဲ

ကြမ်းတမ်းတဲ့ စွမ်းအင်လှိုင်းတွေက အချိန်တစ်ခဏ ကြာမှပဲ ငြိမ်သက်သွားခဲ့တယ်။

တလက်လက်တောက်ပနေတဲ့ ကြယ်ရောင်တို့ ပျောက်ကွယ်သွားတဲ့အခါ ရန်ကိုင် ချောင်းတစ်ချက် ဆိုးလိုက်ရပြီး မီတာဒါဇင်ပေါင်းများစွာ အကွာသို့ နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်ရတယ်။

လျူချင်းယောင်ရဲ့ ဆန်းကြယ်အလယ်အလတ် အဆင့် သိုင်းပညာရပ်နဲ့ ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်တဲ့ တိုက်ပွဲ၌ ရန်ကိုင်ရဲ့ ကြယ်အမှတ်အသား ပညာရပ်က အနည်းငယ်‌ အောက်စီး ရောက်သွားခဲ့ရတယ်။ ပြီးတော့ သူတို့ကြားက ကျင့်ကြံခြင်း အဆင့်ကွာခြားချက်က အရမ်းကိုကြီးမာပါတယ်။ အဆင့်ကြီး တစ်ဆင့်တောင် ကွာခြားနေခဲ့တာပါ။

ရန်ကိုင်က နောက်သို့ တွန်းပို့ခံလိုက်ရတဲ့အခါ လျူချင်းယောင်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လည်း အသာအယာလေး လှုပ်ခါသွားခဲ့တယ်။ အားလုံး မျက်ဝန်းထဲက ဧရာမပုံရိပ်ကြီးက လေလျှော့ခံရတဲ့ ပူပေါင်းတစ်လုံးလို အလျင်အမြန် ကျုံ့ဝင်သွားခဲ့တယ်။

ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခွင်ကို လွှမ်းမိုးနေတဲ့ ကြောက်မက်ဖွယ် ဖိအားကြီးလည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့တယ်။ မိုးတိမ်တွေ ကင်းစင်သွားပြီး တောက်ပတဲ့ လပြည့်ဝန်းကြီးကို နောက်တစ်ဖန် ပြန်မြင်တွေ့လိုက်ရသလို အားလုံး ခံစားလိုက်ရတယ်။

လူငယ်လေး နှစ်ယောက်က ကြောက်မက်ဖွယ် တိုက်ပွဲတစ်ခုကို မဆင်နွှဲခဲ့တဲ့ ပုံစံမျိုးနဲ့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် စိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြတယ်။

ရန်မိသားစုရဲ့ တိုက်ရိုက်မျိုးဆက်တွေ အကုန်လုံးကတော့ ကြက်သေသေနေခဲ့လေပြီ။

ရန်ကိုင် ဒီလောက်အထိ သန်မာလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်သူမှ စိတ်ကူးမထားခဲ့ပါဘူး။

ရန်ကိုင်ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်ခွန်အားက အားမနည်းမှန်း သူတို့ သိထားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ရန်ကိုင်ရဲ့ အလားအလာကို မြင့်မြင့်ကြီး တွေးထားခဲ့ရင်တောင်မှ သူက သူတို့ထဲမှာ အငယ်ဆုံး ဖြစ်နေတုန်းပါပဲ။ အခု သူတို့သာ တစ်ယောက်ချင်း ယှဉ်တိုက်မယ် ဆိုရင် သူတို့ထဲက ဘယ်သူကမှ ရန်ကိုင်ရဲ့ ပြိုင်ဘက်မဟုတ်မှန်း အားလုံး နားလည်သွားခဲ့ကြလေပြီ။

သူတို့အကုန်လုံး မေးချင်နေတဲ့ မေးခွန်းတစ်ခုက အစစ်အမှန်ဒြပ်စင်အဆင့်၈သာ ရှိသေးတဲ့ ရန်ကိုင်က အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်ဖြစ်တဲ့ လျူချင်းယောင်ရဲ့ တိုက်ခိုက်မှုကို ဘယ်လိုများ ခုခံကာကွယ် သွားခဲ့တာလဲ ဆိုတာကိုပါ။

ရန်ကျောင်းနဲ့ ကျန်တဲ့ သခင်လေးတွေ အကုန်လုံး မျက်နှာ အမူအရာ မကောင်းကြပါဘူး။ အမွေခံတိုက်ပွဲမှာ ကိုယ်ပိုင်ခွန်အားက အရမ်းကြီး အရေးမကြီးဘူး ဆိုပေမယ့် ကျင့်ကြံသူတွေ ဖြစ်တာနဲ့အညီ အားလုံးက ကျင့်ကြံခြင်း လမ်းစဉ်ရဲ့ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်ရှိချင်ကြပါတယ်။ အားလုံးက တစ်နေ့ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့်ကို တက်လှမ်းနိုင်ပြီး လူပေါင်းများစွာရဲ့ ရိုလေသေးစားမှုကို ခံချင်တဲ့ လူတွေချည်းပါပဲ။

ဒီရည်မှန်းချက်က အမွေခံတိုက်ပွဲ ဒါမှမဟုတ် မိသားစုခေါင်းဆောင် ဆက်ခံသူနေရာနဲ့ ဘာမှ မသက်ဆိုင်ပါဘူး။

ရန်ဝေတစ်ယောက်သာ ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်တယ်။ စိတ်ထဲမှာလည်း ကြိတ်ပြီး စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့တယ်။

“တစ်ကွက်ကျန်သေးတယ်” ရန်ကိုင်က သက်ပြင်းအရှည်ကြီး ချလိုက်ပြီးနောက် လှမ်းအော်ပြောလိုက်တယ်။ လျူချင်းယောင်ကို စိုက်ကြည့်နေရင်း ဖွဖွလေး ရယ်လိုက်တယ်။

လျူချင်းယောင်က ရန်ကိုင်ကို လေးနက်တည်ကြည်တဲ့ အမူအရာနဲ့ ပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် အချိန်အတော်ကြာအောင် စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် လျူချင်းယောင်က ခေါင်းခါရမ်းကာ ပြန်ပြောလိုက်တယ် “မလိုတော့ဘူး၊ အခု မင်းက ငါ့ပြိုင်ဘက် မဖြစ်နိုင်သေးဘူး။ ဒါပေမယ့် မင်းမှာ ငါ့ကို စိန်ခေါ်ဖို့ အရည်အချင်း ရှိတယ်ဆိုတာကိုတော့ ငါလက်ခံလိုက်ပြီ”

ပြောပြီးတာနဲ့ သူ့လက်ထဲက ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်ကို ရန်ကိုင်ဆီ လှမ်းပစ်ပေးလိုက်တယ်။ ပေးပြီးတာနဲ့ ရန်မိသားစုရဲ့ အငယ်ဆုံး သခင်လေးကို ထက်ရှစွာ စိုက်ကြည့်နေလိုက်ပြီး ပြောလိုက်တယ် “ငါမင်းကို စောင့်နေမယ်။ မင်းအင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်းအဆင့်ကို ချိုးဖျက်သွားတဲ့ အခါကျ ငါတို့ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်တိုက်ကြတာပေါ့”

ရန်ကိုင်လည်း အနည်းငယ် အံ့အားသင့်သွားခဲ့ပြီး လျူချင်းယောင် ပစ်ပေးလိုက်တဲ့ လက်နက်ကို လှမ်းဖမ်းလိုက်တယ်။ သူ့မျက်ဝန်းအစုံက တစ်ဒင်္ဂလောက် တောက်ပသွားခဲ့ပေမယ့် နောက်ဆုံးမှာတော့ ဘာမှ မပြောဖို့ပဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

အရင်နှစ်ကွက်တုန်းက လျူချင်းယောင် သူ့ခွန်အား အပြည့် ထုတ်မသုံးခဲ့မှန်း ရန်ကိုင် နာလည်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် လျူချင်းယောင် မသိခဲ့တာက သူလည်း သူ့ခွန်အား အပြည့်ကို ထုတ်မသုံးခဲ့ဘူး ဆိုတာကိုပါပဲ။ ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်ကို လိုချင်လို့သာ သူရှေ့တက်လိုက်တာပါ။ အဲ့အကြောင်းသာ မဟုတ်ရင် လျူချင်းယောင်နဲ့ လေကုန်ခံပြီးတော့ စကားပြောနေမှာ မဟုတ်ပါဘူး။

ဒါပေမယ့် ဒီမောက်မာပြီး အထက်ဆန်တဲ့ လူငယ်လေးက ဥာဏ်နီဥာဏ်နက် များပြီး ကောက်ကျစ်တဲ့ လူတစ်ယောက်တော့ မဟုတ်ဘူးဆိုပြီး ရန်ကိုင် ကောက်ချက် ချလိုက်တယ်။

လက်နက်က သူ့လက်ထဲ ရောက်နေပြီ ဆိုမှတော့ ဒီပြိုင်ပွဲကို ဆက်လုပ်စရာ မလိုတော့ဘူးလို့ သူလည်း ထင်ပါတယ်။

လလှိုင်းပြာ ဝတ်ရုံကို စတေးပြီးမှ အရယူနိုင်ခဲ့တဲ့ ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်ကို နည်းနည်းလေးတောင် တုန့်ဆိုင်းမနေပဲ ရန်ကိုင်ဆီ ပစ်ပေးလိုက်တာကို မြင်တော့ ရန်သခင်လေးတွေ အကုန်လုံးရဲ့ မျက်လုံးတွေ နီရဲလာခဲ့ပြီး သူတို့ရဲ့ အသက်ရှူသံတွေလည်း မြန်ဆန်လို့ လာခဲ့တယ်။

မျက်တောင် တစ်ခတ်အတွင်းမှာပဲ သူတို့ရဲ့ ကိုးယောက်မြောက် ညီငယ်လေးက ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်နှစ်ခုကို ရရှိပြီး အားလုံးကို ဦးဆောင်သွားခဲ့ပါတယ်။

ထို့နောက် လျူချင်းယောင်က ရန်ဝေဘက်လှည့်ကာ ပြောလိုက်တယ် “အကြီးဆုံးသခင်လေး၊ မင်းတို့ ရန်မိသားစုရဲ့ အကန့်အသတ်ကို ငါနားလည်သွားခဲ့ပြီ။ မင်းရဲ့ ကိုးယောက်မြောက် ညီလေးက မင်းထက် ပိုပြီး အလားအလာရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် ငါ၊ လျူချင်းယောင်ကလည်း ငါ့ရဲ့ အကန့်အသတ်ကို ရောက်သေးတာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီကိစ္စကို နောက်ကျမှာ ရှင်းကြမယ်။ အဲ့အချိန်ကျမှ ဘယ်သူက လူငယ်မျိုးဆက်ရဲ့ ခေါင်းဆောင်လဲ ဆိုတာကို တစ်ကြိမ်တည်း တန်းဆုံးဖြတ်ကြတာပေါ့။ အဲ့အချိန် ရောက်လာမယ့်နေ့ကို ငါစောင့်နေမယ်”

ပြောပြီးတာနဲ့ ပြတ်ပြတ်သားသားပဲ လှည့်ထွက်သွားလိုက်တယ်။

ငါးယောက်မြောက် သခင်လေးရဲ့ မျက်နှာက်ထက် စိတ်ရှုပ်ထွေးနေသည့် အရိပ်အယောင်တို့ ထင်ဟပ်နေခဲ့တယ်။ ရန်ကိုင်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်တဲ့ အခိုက် သူ့မျက်ဝန်းထဲ မနာလိုသည့် အရိပ်ယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့တယ်။ ကိုးယောက်မြောက် ညီငယ်လေးနဲ့ ပက်သက်တဲ့ သူတို့ရဲ့ အထင်အမြင်တွေကို နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်ပြီး ဆန်းစစ် တွက်ချက်ရတော့မယ့် ပုံပါပဲ။

ရန်ကိုင်ကတော့ ဘာမှ မဖြစ်ပျက်သွားသလိုပါပဲ။ လျူချင်းယောင် ထွက်သွားတာနဲ့ ရေကန်ဆီ ချက်ချင်းပဲ ပျံသန်းသွားလိုက်တယ်။

“ငါ့လခွမ်း၊ နောက်တစ်ခု ရှိနေသေးတယ်ဟ” ရန်ခန်း အသိပြန်ဝင်လာတာနဲ့ ရန်ကိုင်နောက် ချက်ချင်း ပြေးလိုက်သွားပါတော့တယ်။ ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်ရှစ်ခုအနက် ညီအစ်ကိုခြောက်ယောက်က တစ်ယောက်ကို တစ်ခုစီရခဲ့ပြီး လျူချင်းယောင်က တစ်ခု ရယူနိုင်ခဲ့ကာ ကျန်တစ်ခုကတော့ ပိုကျင်းရေကန်ထဲ ကျသွားခဲ့ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်ထဲမှာ ချိတ်ပိတ်ထားတဲ့ စွမ်းအားနဲ့ ချီချုပ်နှောင် ချိတ်တံဆိပ်ရဲ့ အစွမ်းကို ကိုယ့်မျက်လုံးနဲ့ တပ်အပ် မြင်လိုက်ရပြီးတဲ့ အချိန်မှာတော့ ရေကန်ထဲဆင်းပြီး ထိုလက်နက်ကို ဘယ်သူမှ သွားမယူရဲခဲ့ပါဘူး။ ထို့ကြောင့် ထိုလက်နက်က အခုအချိန်အထိ ပိုင်ရှင်မဲ့ ဖြစ်နေတုန်းပါပဲ။

ရန်ခန်းရဲ့ ဆဲဆိုသံကို ကြားလိုက်တာနဲ့ ကျန်တဲ့ ညီအစ်ကိုတွေ ပြန်အသိပြန်ဝင်လာခဲ့ပြီး ချက်ချင်းပဲ ရေကန်ဆီ ပျံဆင်းသွားလိုက်ကြတယ်။

ဒါပေမယ့် သခင်လေးတွေထဲက ဘယ်သူပဲဖြစ်ဖြစ် ရန်ကိုင်နား အရမ်းကြီး တိုးကပ်မသွားရဲပါဘူး။

အခု သူတို့ကို စောင့်ရှောက်ကာကွယ် ပေးနေတဲ့ သွေးစစ်သည်တော်တွေက ချီချုပ်နှောင် ချိတ်တံဆိပ်စာ မိထားကြပါတယ်။ ထို့ကြောင့် သူတို့ကို ကာကွယ် စောင့်ရှောက်ပေးနေတဲ့လူ မရှိတော့ပါဘူး။ အစောပိုင်းတုန်က ပြသခဲ့တဲ့ စွမ်းရည်အရ ဆိုရင် ရန်ကိုင်က ဒီအခွင့်အရေးကို လက်မလွှတ်တမ်း အသုံးချလာနိုင်ပါတယ်။

ဒီအကြောင်းပြချက်ကြောင့်သာ အမွေခံတိုက်ပွဲကို သူတို့ရှုံးနိမ့်သွားခဲ့ရမယ် ဆိုရင် အရမ်းကို သနားစရာ၊ ရယ်စရာ ကောင်းနေမှာပါ။

အားလုံးက သူနဲ့ခပ်ဝေးဝေး ရှောင်ခွါနေကြတာကို ရန်ကိုင် သတိပြုမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုအကျိုးမရှိတဲ့ တိုက်ပွဲတစ်ခုကို စတင်ဖို့အတွက် သူစိတ်မဝင်စားပါဘူး။ သူတို့ မဟာမိတ်တွေ အများကြီး ရှိနေတဲ့အချိန်မှာ သူရဲ့ အစ်ကိုကြီးတွေကို ဖမ်းဆီးဖို့ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီလောက် လွယ်ကူနိုင်ပါ့မလဲ။

အချိန်တစ်ခဏကြာသွားပြီးနောက် ဘယ်လိုဆက်လုပ်လို့ လုပ်ရမှန်း မသိတာနဲ့ ညီအစ်ကို ခြောက်ယောက်စလုံး သူတို့ အဖွဲ့သားတွေ ရှိနေတဲ့ နေရာဆီပဲ ပြန်သွားလိုက်ကြတယ်။

ကောင်းကင်အဆင့် လက်နက်တိုက်ပွဲက မပြီးဆုံးသေးပါဘူး။ ဒါပေမယ့် လက်နက်တစ်ဝက် ကျော်လောက်ကတော့ ပိုင်ရှင်တွေ ရှိနေခဲ့ပါပြီ။ လက်နက် နည်းနည်းလေးလောက်ပဲ ပိုင်ရှင်တွေ တစ်လှည့်ပြီး တစ်လှည့်ပြောင်းလဲ နေသေးတာပါ။

အဖွဲ့ခြောက်ခုစလုံး ဒီတစ်ကြိမ် တော်တော်လေး အထိနာသွားခဲ့ကြပါတယ်။

ဟော်ရှင်းချန်က ပြန်ဆုတ်နေခဲ့ နှင့်ပြီးပါပြီ။ ကံကောင်းစွာနဲ့ သူ့ဟော်မိသားစုက လူအများကြီး မဆုံးရှုံးခဲ့ပါဘူး။ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၅ ကျင့်ကြံသူ နှစ်ယောက်စလုံး ဒဏ်ရာရထားပေမယ့် သူတို့ ဒဏ်ရာတွေက အရမ်းကြီး မပြင်းထန်လှပါဘူး။ အစစ်အမှန်ဒြပ်စင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူ နှစ်ယောက်၊ သုံးယောက်လောက်ပဲ သေဆုံးသွားခဲ့တာပါ။

“သခင်လေးကိုင်” ဟော်ရှင်းချန်က ဆူပုပ်နေတဲ့ မျက်နှာထားနဲ့ အော်ခေါ်လိုက်တယ် “အဲ့ရှန်နဲ့ နန်မိသားစု အဖွဲ့သားတွေကို ငါ့လူတွေကို ခေါ်ပြီး သွားရှင်းပစ်လိုက်ရမလား”

ရန်ကိုင်က ဟော်ရှင်းချန်ဘက် လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ထိုငနဲကောင် အခုလို မေးခွန်းတွေ ဘာလို့ လာမေးနေမှန်း သူမသိပါဘူး။

“အဲ့ခွေးသူတောင်းစား ရှန်ချူ၊ နန်ရှန်း သူတို့ရဲ့ နောက်လိုက်ခွေးက ဘာသောက်လုပ်မှ မယ်မယ်ရရ မလုပ်ပဲ ငါတို့လူတွေကိုပဲ သီးသန့်ကြီး လိုက်ပစ်မှတ်ထား တိုက်ခိုက်ခဲ့တာကွ။ ငိုးပဲ၊ ဒီသခင်လေးကိုတောင် သူတို့ မျက်လုံးထဲ မထည့်ဘူး။ ရန်ကိုင်၊ ပြောသာပြောလိုက်၊ ငါ့လူအိုကြီးကို လူအချို့တောင်းပြီး အဲ့မိသားစုနှစ်ခုကို သွားရှင်းပစ်လိုက်မယ်”

ဒါပေမယ့် ရန်ကိုင်ကတော့ နှာခေါင်းသာရှုံ့လိုက်ပြီး “နည်းနည်းလေးတောင် အဆုံးရှုံးမခံနိုင်တာလား၊ အဲ့လိုဆိုရင် အမွေခံတိုက်ပွဲမှာ ဝင်ပြိုင်မနေနဲ့တော့”

ဟော်ရှင်းချန်က ပြတ်ပြတ်သားသားပဲ အောက်ကျမခံ ပြန်ပြောလိုက်တယ် “ငါတို့ ဟော်မိသားစုက အဆုံးရှုံးမခံနိုင်ဘူးလို့ ဘယ်သူပြောလဲ။ သူတို့ အပြုအမူတွေက အရမ်းကို သောက်ရှက်မဲ့လွန်းနေတာ ကြောင့်ပဲ ဒီသခင်လေး ဒေါသထွက်သွားခဲ့တာ။ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ ကိစ္စကြောင့် အမွေခံတိုက်ပွဲ ဖြစ်နေတဲ့အချိန် ပါဝင်တဲ့ အင်အားစုတွေကို သွားပြဿနာ ရှာလို့မရဘူးလို့ စည်းမျဉ်း ရှိပေမယ့် ဒီသခင်လေးက ကျော်ကြားတဲ့ လူမိုက်သခင်လေး ဟော်ရှင်းချန်လေ။ ဒီဘာမဟုတ်တဲ့ စည်းမျဉ်းတွေကို ငါဘာလို့ လိုက်ဂရုစိုက်နေရမှာလဲ”

ရန်ကိုင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး “အဲ့ကိစ္စနဲ့ ခေါင်းရှုပ်ခံမနေနဲ့။ အနေနဲ့အမြန်တော့ တန်ဖိုးတစ်ခုခုကို သူတို့ ပြန်ပေးဆပ်ရလိမ့်မယ်”

ရန်ကိုင်လည်း ထိုအခြေအနေကို သတိပြုမိပါတယ်။ ရှန်ချူနဲ့ နန်ရှန်းတို့ သူ့အပေါ် ဘယ်လောက် မုန်းတီးနေတယ် ဆိုတာကိုလည်း သူနားလည်ပါတယ်။ ထို့ကြောင့် သူ့လူတွေကိုပဲ သီးသန့်ကြီး လိုက်ပစ်မှတ်ထားနေတာ ဘာမှမထူးဆန်းပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီကိစ္စလေးကြောင့်နဲ့ ရှန်မိသားစုနဲ့ နန်မိသားသားစုကို သွားပြဿနာ ရှာလို့ မရသေးပါဘူး။

သူသာ အဲ့လိုလုပ်လိုက်တာနဲ့ မခန့်မှန်းနိုင်တဲ့ ဆိုးကျိုးတွေ ဖြစ်လာနိုင်ပါတယ်။ အခုလိုမျိုးသာ လက်စားချေခွင့်ရှိရင် နောက်ပိုင်း အမွေခံတိုက်ပွဲ ကျင်းပတဲ့ အခါမျိုးမှာ ဘယ်သူကများ အမွေခံတိုက်ပွဲမှာ ပါဝင်ယှဉ်ပြိုင်ရဲတော့မှာလဲ။

“ကောင်းပြီ၊ ကောင်းပြီ၊ မင်းက ခေါင်းဆောင် ဆိုတော့လည်း နောက်ဆုံးစကားက မင်းစကားပဲပေါ့” ဟော်ရှင်းချန်လည်း ဆက်ပြီး စောဒက တက်မနေတော့ပါဘူး။ “ရှန်နဲ့နန် မိသားစုတင် မဟုတ်ဘူး။ ဟိုသောက်ရူး လူဆောင်းလည်း ပါတယ်ဆိုတာကို ဒီသခင်လေး မှတ်ထားတယ်။ အကြွေးပြန်တောင်းမယ့် နေ့ကျ ဒီသခင်လေးကိုပါ ခေါ်သွားစမ်းကွာ၊ ငါသူတို့ကို ကောင်းကောင်း ခံစားသွားရအောင် လုပ်ပေးလိုက်မယ်”

“အဲ့နေ့ ကျိန်းသေရောက်လာမှာပါ” ရန်ကိုင် ကြိတ်ရယ်လိုက်တယ်။

“ပြီးတော့၊ ခွေးကောင်လေး ချူဇိရိုဆိုတဲ့ ကောင်လည်း တော်တော်လွန်တယ်။ အဲ့ခွေးကောင်က ဟိုသုံးယောက်လောက် မဆိုးပေမယ့် ဒီကောင်လည်း ငါတို့ကို တိုက်ခိုက်တဲ့အထဲ ပါတယ်။ မင်းကို အနိုင်ယူပြီး မိသားစုထဲက သူ့ရာထူးကို တည်ငြိမ်အောင် လုပ်ချင်နေတာနဲ့ တူတယ်”

သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်ပြီး ဟော်ရှင်းချန်က ဆက်ပြောလိုက်တယ် “ချူရီမန်လို အစ်မကြီး တစ်ယောက် ရှိနေတာ သူ့ဘဝက တော်တော်လေး ခက်ခဲနေမှာပဲ။ ဒါကြောင့်မို့ ဗဟိုမြို့တော်က လူတွေချင်း အတူတူ ဖြစ်နေတာကို ထောက်ထားပြီး အနည်းဆုံးတော့ အဲ့ကောင်ရဲ့ ခွေးအသက်ကို ချမ်းသာပေးလိုက်ပါမယ်လေ၊ ဒီလောက်ပဲ”

အောင်နိုင်မှုက သူ့လက်ထဲ ရောက်နေသလို ဟော်ရှင်းချန်က ပြောလိုက်တယ်။

“အဲ့အကြောင်းပြောတာ တော်ပြီ။ လက်နက် အခြေအနေ ဘယ်လိုရှိလဲ” ရန်ကိုင်က ပိုကျင်းရေကန်ဘက်လှည့်ပြီး မေးလိုက်တယ်။

“အောက်မှာ ရှိနေတုန်းပဲ” ဟော်ရှင်းချန်က ဝေ့ကြည့်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်တယ် “အားလုံးက ကြည့်သာ ကြည့်နေတာ။ အောက်ဆင်ပြီး ဘယ်သူမှ သွားမယူရဲဘူး”

ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်တယ်။ ချိတ်ပိတ်ထားတဲ့ တိုက်ခိုက်မျုနဲ့ ချီချုပ်နှောင် ချိတ်တံဆိပ် ရှိနေသေးတဲ့အတွက် ဘယ်သူမှ မလှုပ်ရှားရဲတာ သဘာဝကျပါတယ်။ အရင်သွားတဲ့ လူတိုင်း အခြားလူတွေရဲ့ ခြေနင်းကျောက်တုံး ဖြစ်သွားရပါလိမ့်မယ်။ ထို့ကြောင့် ဘယ်သူကမှ ထိုကဲ့သို့ အကျိုးမရှိတဲ့ အလုပ်မျိုး လုပ်လိမ့်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။

လက်နက်ထဲ ချိတ်ပိတ်ထားတဲ့ တိုက်ခိုက်မှုကို ခုခံနိုင်ဖို့အတွက် အနည်းဆုံး အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၈ ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် ဖြစ်နေရပါမယ်။ ထိုတိုက်ခိုက်မှုကို အောင်အောင်မြင်မြင် တားဆီးနိုင်ခဲ့တယ် ဆိုရင်တောင် ချီချုပ်နှောင် ချိတ်တံဆိပ် ရှိနေပါသေးတယ်။

တစ်နည်းပြောရရင်တော့ လက်နက်ထဲက ချိတ်ပိတ်ထားတဲ့ တိုက်ခိုက်မှုနဲ့ ချီချုပ်နှောင် ချိတ်တံဆိပ်ကို ခုခံချင်တယ်ဆိုရင် သခင်လေးတွေ အနေနဲ့ အနည်းဆုံး အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၈ ပညာရှင် တစ်ယောက်ကို စတေးဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။

ဘယ်သူကမှ ထိုကဲ့သို့ စတေးမှုမျိုးကို မလုပ်ချင်ကြပါဘူး။

ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်ကာ အခြေအနေက ပိုပြီး ခက်ခဲလာပါလားလို့ တွေးလိုက်တယ်။

သူသာမကာ ကျန်တဲ့ သခင်လေးတွေနဲ့ လောဘနဲ့ အကြောင်းပြချက်ကြား လွန်ဆွဲနေခဲ့ပါတယ်။

ရန်ကိုင်က ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်နှစ်ခု ရပြီးနေပါပြီ။ နောင်ပိုင်း တိုက်ခိုက်တဲ့အခါြဖစ်ဖြစ်၊ ခုခံတဲ့ အခါမျိုးမှာ ဖြစ်ဖြစ်၊ သူက အသာရနေမှာ လုံးဝ သံသယ ရှိစရာ မလိုပါဘူး။ ထို့ကြောင့် လက်ကျန်တစ်ခုကို လူတိုင်း မျက်စိကျနေကြတာပါ။

အားလုံး ကူကယ်ရာ မဲ့နေတုန်းမှာပဲ ပိုကျင်းရေကန် အောက်ခြေကနေ ပြင်းထန်တဲ့ စွမ်းအင်လှိုင်းတို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။

ရန်မိသားစု သခင်လေးတွေ ဖြစ်စေ၊ သူတို့ရဲ့ အဖွဲ့သားတွေ ဖြစ်စေ၊ ပွဲကြည့်နေတဲ့ လူတွေဖြစ်စေ အကုန်လုံး စိတ်ရှုပ်သွားခဲ့ကြပြီး တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အပြန်အလှန် ငေးကြောင်ကြည့်လိုက်ကြတယ်။

ထိုစွမ်းအင်လှိုင်းတွေက ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်ကို သွားထိလို့ ချိတ်ပိတ်ထားတဲ့ စွမ်းအင်တွေ ထွက်ပေါ်လာတာကြောင့် ဖြစ်လာခဲ့တာပါ။

တစ်ယောက်ယောက်က ကန်အောက်ခြေဆီ ခိုးဆင်းသွားတာလား။ ဘယ်အဖွဲ့လူလဲ မသိဘူး

သူ့အစ်ကိုတွေကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီးတာနဲ့ ရန်ကိုင် မျက်ခုံးကြောတို့ တွန့်ကွေးသွားခဲ့တယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ သူ့ညီအစ်ကို ငါးယောက်စလုံးကလည်း သူ့လိုမျိုး လက်သည် တရားခံကို စဉ်းစားမရနိုင်တဲ့ အမူအရာတွေနဲ့ ရှိနေကြလို့ပါပဲ။

ဘာကိုမှသေချာ မစဉ်းစားရသေးခင်မှာပဲ ကန်အောက်ခြေကနေ အားကောင်းတဲ့ စိတ်စွမ်းအင်လှိုင်းတစ်ခု ရုတ်တရက် ပေါက်ကွဲ ထွက်လာခဲ့တယ်။

ဘုန်း…

ကြောက်မက်ဖွယ် ပေါက်ကွဲသံကြီးတစ်သံ မြည်ဟည်း သွားခဲ့ပြီး ပိုကျင်းရေကန်တစ်ခုလုံး ပြောင်းလဲသွားခဲ့တယ်။ သွေးစွန်းနေတဲ့ ရေတွေက ကြောက်မက်ဖွယ် စိတ်စွမ်းအင် လှိုင်းတစ်ခုရဲ့ တွန်းဖယ်ထုတ်ခြင်းကို ခံလိုက်ရပြီး နဂါးတစ်ကောင် ပင်လယ်ထဲ ထိုးဆင်သွားတဲ့အခါ ရေပွက်သွားသလိုမျိုး ပေဒါဇင်ကျော်အထိ လေထဲ မြင့်တက်သွားခဲ့တယ်။

ရန်ကိုင်က ထိုရေပန်းတွေနဲ့ ရေကန်အောက်ခြေကို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်တယ်။

မကြာခင်မှာပဲ ကန်အောက်ခြေသို့ ပြုတ်ကျသွားတဲ့ ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်ရဲ့ မှိန်ဖျဖျအရောင်လေးကို သူလှမ်းမြင်တွေ့လိုက်ရတယ်။

လက်နက်ထွက်ပေါ်လာတဲ့ တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ အပြာရောင်ဖဲကြိုးတစ်ချောင်း ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။

ချီချုပ်နှောင် စည်းတံဆိပ်

ချီချုပ်နှောင် စည်းတံဆိပ်က ဘာမှမရှိတဲ့ လေထုကို လေးငါးပတ်လောက် ရစ်ပတ်သွားပြီးတဲ့ အခါမှာတော့ ရေကန်အထက်၌ ဝေဝါးတဲ့ ပုံရိပ်တစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။

“သူပဲ” အမြဲတစေ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ရင်းဂျုက အလန့်တကြား ထပြောလာခဲ့တယ်။

ရန်ကိုင်လည်း တုန့်ဆိုင်းမနေတော့ပဲ ပိုကျင်းရေကန် အလယ်ဆီ ချက်ချင်း ပြေးဝင်သွားလိုက်တယ်။ သူ့နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းတွေက ထက်ရှတဲ့ အပြုံးတစ်ခု အဖြစ်သို့ ကွေးတက်သွားခဲ့ပြီး သူ့ရဲ့ အစစ်အမှန်ချီကို အကန့်အသတ် ရောက်တဲ့အထိ တိုးမြှင့်လိုက်တယ်။

ရွှစ်… ရန်ကိုင်လက်ထဲ အသူရာဓါး ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။ မြောက်မြားစွာသော ချီဓါးသွားတွေက ငှက်မွှေးတောင် တွေအလား သူ့နား ရစ်ဝဲနေခဲ့တယ်။ ထိုချီဓါးသွားတွေက ဓါးလှိုင်းတစ်ခုအဖြစ် သိပ်သည်းသွားခဲ့ပြီး ကန်ရေပြင်ထက်က ပုံရိပ်ဆီ တိုးဝင်သွားခဲ့တယ်။

ထိုဝေဝါးတဲ့ ပုံရိပ်ကို သူမှတ်မိပါတယ်။

ထိုလူက သူ့ဆေးဖော်စပ်ခန်းနားဆီ ခိုးဝင်လာတဲ့ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်တဲ့ ပညာရှင်ပါ။

ဒီနေရာကိုတောင် ခိုးဝင်လာရဲလိမ့်မယ်လို့ ရန်ကိုင် မထင်ထားခဲ့ပါဘူး။ လျူချင်းယောင်နဲ့ သူတိုက်ခိုက်နေတုန်း ထိုလူက ကန်အောက်ခြေဆီ ဘယ်သူမှမသိအောင် ငုပ်လျှိုးသွားခဲ့တာပဲ ဖြစ်ရပါမယ်။

သွေးစစ်သည်တော်တွေရဲ့ အစစ်အမှန်ချီက ပိတ်လှောင်ထားခြင်း ခံရတဲ့အတွက် ထိုလျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်တဲ့ လူကို သူတို့ မထောက်လှမ်းနိုင်ခဲ့ပါဘူး။ ရန်ကိုင် တစ်ယောက်ပဲ သူ့ကို အာရုံခံနိုင်တာပါ။ ဒါပေမယ့် ရန်ကိုင်က ထိုလူအတွက် အရမ်းကို အားနည်းလှတဲ့အတွက် ထိုဆန်းကြယ်တဲ့လူက ဒီအခွင့်အရေးကို အမိအရ ဆုပ်ကိုင်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တာပါ။

ဒါပေမယ့် လက်နက်ပိုင်ရှင်ကိုတော့ အခုထိ မဆုံးဖြတ်ရသေးပါဘူး။

မင်းက အားလုံးရှေ့မှာ ကိုယ်ထင်ပြဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးမှတော့ မင်းဘယ်လို ထွက်ပြေးမလဲ ဆိုတာကို ငါသိချင်သေးတယ် ရန်ကိုင်က စိတ်ထဲကနေ ကြိတ်ပြီး လှောင်ပြောင်လိုက်တယ်။

ဒါပေမယ့် သူအဲ့လို တွေးနေတ့ အချိန်မှာပဲ ချီချုပ်နှောင် ချိတ်တံဆိပ်နဲ့ ချုပ်နှောင်ထားခြင်း ခံရတဲ့ ပုံရိပ်က မြူတွေအဖြစ် ပေါက်ကွဲထွက်သွားခဲ့တယ်။ နေလာနှင်းပျောက် သလိုမျိုး လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်တဲ့ လူက အားလုံးရဲ့ မြင်ကွင်းထဲကနေ အစအန ရှာမရအောင် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့တယ်။

Martial Peak
အပိုင်း(၄၆၇) မတွေ့ရတောင် ကြာပြီနော်

ရန်ကိုင် မျက်ဝန်းအစုံ မှေးကျဉ်းသွားခဲ့ပြီး ကောင်းကင် စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်ကာ ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်ကို လိုက်ရှာကြည့်လိုက်တယ်။

တစ်ခဏကြာပြီးနောက် သူ့လက်ထဲက ဓါးကို ခုတ်ပိုင်းချလိုက်တယ်။ ဓါးလှိုင်းတစ်လှိုင်း ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ဘာမှမရှိတဲ့ လေဟာနယ်တစ်ခုစီ တိုးဝင်သွားခဲ့တယ်။

သူဓါးချက် ထိမှန်သွားတဲ့ နေရာဆီမှ ဝေဝါးဝါးပုံရိပ် နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။ နောက်ဆုံး ကျန်ရှိနေတဲ့ ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ထိုပုံရိပ်က အလင်းတန်းတစ်ခုအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားခဲ့တယ်။

ထိုလျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်တဲ့လူ ထွက်ပြေးသွားတဲ့ အမြန်နှုန်းက အရမ်းကို မြန်ဆန်းလွန်းလို့ ရန်ကိုင်အနေနဲ့ တုန့်ပြန်ချိန်လေးတောင် မရလိုက်ပါဘူး။

အားလုံးက မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပဲ စတင်ခဲ့ပြီး မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပဲ အဆုံးသတ်သွားခဲ့တယ်။ ထိုလျှို့ဝှက် ဆန်းကြယ်တဲ့ ပညာရှင် လက်နက်ကို လုယူပြီး ထွက်ပြေးသွားပြီးတဲ့ အချိန်ထိတောင် သူ့ရဲ့ အစ်ကိုငါးယောက် စလုံးက လှုပ်ရှားဖို့ အင်တင်တင် ဖြစ်နေကြပါတယ်။

ပိုကျင်းရေကန်ထက် သွေးစွန်းနေတဲ့ ရေတွေ တစ်ဖန်ပြန်လည် တည်ငြိမ်သွားခဲ့ပြီး လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်တဲ့ ပညာရှင်လည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပါတယ်။

ရန်ကိုင်က အသူရာဓါးကို လက်ထဲ ကိုင်ဆွဲရင်း ခါးသီးနေတဲ့ အမူအရာနဲ့ လေထဲ ဝဲနေခဲ့တယ်။

တစ်နေ့တည်းမှာပဲ ထိုလူက သူ့လက်ထဲကနေ နှစ်ကြိမ်တိုင်တိုင် လွတ်ထွက်သွားခဲ့ပါတယ်။

ဘယ်လောက်တောင် ထူးဆန်းပြီး လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ် လိုက်တဲ့လူလဲ

ရုတ်တရက် ရန်ကိုင် တစ်ခုခုကို သတိထားမိသွားပြီး သူ့လက်ကို ဆန့်ထုတ်လိုက်ကာ လှမ်းဖမ်းလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် သူဖမ်းလိုက်တာ ဘာမှန်း မြင်တွေ့လိုက်ရပြီးနောက် ရန်ကိုင် ထိတ်လန့်သွားခဲ့ရတယ်။

ထိုပစ္စည်းကို သူ့အင်္ကျီအိတ်ထဲ ထည့်ပြီးတာနဲ့ သူ့အဖွဲ့သားတွေ ရှိနေတဲ့နေရာဆီ ချက်ချင်းပဲ ပြန်သွားလိုက်တယ်။

သူဘာကို ဖမ်းမိလိုက်လဲ ဆိုတာကို ဘယ်သူမှ မသိခဲ့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ရန်ကိုင် အမူအရာကို မြင်ပြီးနောက် သူဘာကို ဖမ်းမိလိုက်လဲ ဆိုတာကို အားလုံး သိချင်မိသွားခဲ့တယ်။

သခင်လေး ခြောက်ယောက်စလုံး တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြတယ်။ သူတို့ ပြိုင်ဘက်တွေဆီကနေ သဲလွန်စလေး၊ ဘာလေးများ ရမလား စူးစမ်းကြည့်နေခဲ့ပေမယ့် အားလုံးရဲ့ မျက်ဝန်းတွေက သံသယ၊ စိတ်ရှုပ်မှုတွေနဲ့သာ ပြည့်နေခဲ့ပါတယ်။

သူတို့ရဲ့ ဘယ်ညီအစ်ကိုကများ ထိုကဲ့သို့ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်တဲ့ ပညာရှင်တစ်ယောက်ကို စည်းရုံးသိမ်းသွင်း ထားနိုင်လဲ ဆိုတာကို သူတို့အားလုံး စဉ်းစားမရနိုင်အောင် ဖြစ်နေခဲ့ကြတယ်။

…..

လက်နက်လုပွဲကြီးလည်း ပြီးဆုံးပါတော့မယ်။ ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်တွေကို ရယူပြီးသွားပြီ ဖြစ်လို့ ပိုင်ရှင်မဲ့နေသေးတဲ့ ကောင်းကင်အဆင့် လက်နက်အချို့သာ ကျန်ရစ်ပါတော့တယ်။

လက်ဖက်ရည် ခွက်တစ်ဝက်စာလောက် ကြာပြီးနောက် လက်နက်လုပွဲကြီး ပြီးဆုံးသွားခဲ့ပြီး ကျင့်ကြံသူတွေ အကုန်လုံး သူတို့အဖွဲ့သားတွေ ရှိနေတဲ့ နေရာဆီ ပြန်သွားလိုက်ကြတယ်။

စရောက်တုန်းကလိုပဲ အဖွဲ့၆ခုက ပိုကျင်းရေကန်စပ် နားမှာ စုဝေးနေခဲ့ကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူတို့ရဲ့ လူအရေအတွက်တော့‌ လေးပုံတစ်ပုံလောက်ကို လျော့နည်းသွားခဲ့ပါပြီ။ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့် ပညာရှင်များစွာတောင် ကျဆုံးသွားခဲ့ရပါတယ်။

ညီအစ်ကိုခြောက်ယောက်ထဲ၌ ရန်ခန်း၊ ရန်ရှန်းနဲ့ ရန်ရင်တို့ အကျအဆုံး အများဆုံး ဖြစ်ခဲ့တယ်။ တတိယအသုတ် လက်နက်တွေ ထွက်လာခဲ့တဲ့တုန်းက သူတို့သုံးယောက်စလုံး ထောက်ချောက်ထဲ ကျဆင်းသွားခဲ့တဲ့အတွက် သူတို့ရဲ့ အဖွဲ့ဝင်တော်တော်များများ သေဆုံးသွားခဲ့ရပါတယ်။

အချိန်တွေ ကြာလာတာနဲ့အမျှ ထိုအားနည်းချက်က ပိုပြီး သိသာလာခဲ့ပါတယ်။ တိုက်ပွဲက ခဏတာပဲ ကြာမြင့်သွားခဲ့တာ ကံကောင်းသွားခဲ့ပါတယ်။ မဟုတ်ရင် သူတို့ ခေါ်လာတဲ့ အင်အားစုတွေအကုန်လုံး ဒီနေရာမှာတင် အပြတ်ရှင်းခံလိုက်ရနိုင်ပါတယ်။

အခု ရှိနေတဲ့ ကျင့်ကြံသူတွေ အကုန်လုံး စိတ်ကြား တက်ကြွနေခဲ့ကြတယ်၊ တစ်ယောက်ချင်းစီက သူတို့ရဲ့ ပြိုင်ဘက်ရန်သူတွေကို မုန်းတီးမှုတွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့ မျက်ဝန်းအစုံနဲ့ စိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြတယ်။ ဒါက သာမန် အခြေအနေ တစ်ရပ်ပါပဲ။

အမွေခံတိုက်ပွဲ ဖြစ်ပွါးနေတဲ့အချိန် အင်အားစု အချင်းချင်း လက်တုန့်ပြန်ခွင့်ကို ပိတ်ပင်ထားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အမွေခံတိုက်ပွဲ ပြီးဆုံးသွားတာနဲ့ အင်အားစုတွေကြား မကျေပျက်နိုင်တဲ့ ရန်ငြိုးတွေ ဖွဲ့တည်လာခဲ့ပြီး တစ်ဖွဲ့နဲ့တစ်ဖွဲ့ အသေအကြေ ဆော်ကုန်ကြပါတော့တယ်။

ထို့ကြောင့် လက်နက်လုတိုက်ပွဲ ပြီးဆုံးသွားခဲ့တာတောင် ကျင့်ကြံသူတွေကြားက လေထုက လက်နက်လုပွဲ ဖြစ်နေသလိုမျိုး ပြင်းထန်နေဆဲပါ။

ရန်ကိုင်လည်း အဖွဲ့သားအချို့ ဆုံးရှုံးသွားခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အကျိုးအမြတ်ကတော့ မြိုးမြိုးမြတ်မြတ်ကို ရလိုက်တာပါ။ ကျန်တဲ့အဖွဲ့တွေနဲ့ယှဉ်ရင် သူရလိုက်တဲ့ လက်နက်တွေက သံသယရှိစရာမလိုအောင်ကို ပိုများလှပါတယ်။

ရန်ကိုင် တစ်ယောက်တည်းနဲ့တင် ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်နှစ်ခုကို အပိုင်ရသွားခဲ့ပါတယ်။ ထိုဆန်းကြယ် အဆင့် လက်နက်နှစ်ခုက အဆင့်နိမ့်လက်နက် အများကြီးထက်ကို ပိုတန်ဖိုးကြီးပါတယ်။

ရန်ဝေက သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်ပြီး ကန်ပတ်လည်မှာ ရှိနေတဲ့ လူအားလုံးကို ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ သူ့လူတွေနဲ့ ရထားတဲ့ လက်နက်တွေကို သယ်ပြီး ပိုကျင်းရေကန်ဆီကနေ ထွက်ခွါသွားပါတော့တယ်။
ရန်ဝေ ထွက်သွားပြီးတာနဲ့၊ ရန်ကျောင်းနဲ့ ရန်ခန်တို့လည်း ချက်ချင်း လိုက်ပါထွက်ခွါသွားကြပါတယ်။ မကြာခင်မှာပဲ တုန့်ဆိုင်းနေတဲ့ ရန်ရှန်းနဲ့ ရန်ရင်တို့တောင် ပိုကျင်းရေကန် ဆီကနေ ထွက်ခွါသွားခဲ့ကြပါတယ်။

တိုက်ပွဲကြီး ပြီးပြီးချင်း နောက်ထပ်တိုက်ပွဲ တစ်ခုကို ဘယ်သူမှ မတိုက်ခိုက် ချင်ကြသေးပါဘူး။

“ရင်းဂျု၊ ခင်ဗျား အခြေအနေ ဘယ်လိုလဲ” ရန်ကိုင်က အနားက မြေကြီးပေါ်မှာ တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေတဲ့ ရင်းဂျုကို လှမ်းမေးလိုက်တယ်။

ရင်းဂျုက ဖြေးဖြေးချင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး “ကျုပ်ရဲ့ အစစ်အမှန်ချီ နည်းနည်းလေးကိုတောင်မှ ထုတ်သုံးလို့ မရသေးဘူး။ ပြီးတော့ ကျုပ်ရဲ့ သွေးကြောတွေ အကုန်လုံးလည်း ပိတ်ဆို့ထားခံရတယ်။ ဒီချီချုပ်နှောင် ချိတ်တံဆိပ်ကို ချိုးဖျက်ဖို့ အနည်းဆုံး ၂လလောက် အချိန်ယူရမယ် ထင်တယ်”

အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက်ရဲ့ ချုပ်နှောင်ခြင်း ပညာရပ် ထိမှန်ခံလိုက်ရတာ ဖြစ်တဲ့အတွက် သွေးစစ်သည်တော်တွေက သန်မာရင်တောင် ထိုအချုပ်အနှောင်ကို အလွယ်တကူနဲ့ ဖယ်ရှားနိုင်လိမ့်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။

ရန်ကိုင် မျက်ခုံးကြောတို့ အသာအယာလေး တွန့်ကွေးသွားခဲ့တယ်။ ရင်းဂျုရဲ့ အစစ်အမှန်ချီတွေ ချိတ်ပိတ်ထားခံရတာက သူ့အတွက် ဆုံးရှုံးမှုကြီး တစ်ခုပါ။ အရိပ်ထဲမှာ ပုန်းကွယ်တည်ရှိနေတဲ့ သူရဲ့ တည်ရှိမှု သက်သက်နဲ့တင် ရန်သူတွေကို ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့ စေနိုင်ပါတယ်။

အခု ရင်းဂျုက တိုက်ခိုက်လို့ မရတော့ပါဘူး။ သူ့အနေနဲ့ ကျုကောင်းရီနဲ့ ရှောင်ရှန်တို့အပေါ် မှီခိုဖို့ပဲ ရှိပါတော့တယ်။ သူတို့တွေက အားကောင်းပေမယ့် ရင်းဂျုက ပုန်းကွယ်ပြီး သတ်ဖြတ်တဲ့ နေရာမှာ ပိုပြီး ကျွမ်းကျင်ပါတယ်။

ဒီချိတ်တံဆိပ်ကို မန်ဝူရ ဖြေပေးနိုင်မလား ဆိုတာပဲ ကြည့်ရတော့မယ်။ ဘဏ္ဏာထိန်းမန်တောင် မကူညီနိုင်ရင်တော့ ရင်းဂျုအနေနဲ့ မလှုပ်ရှားပဲ နှစ်လလောက် နေရတော့မှာပေါ့

“ပြန်ကြစို့” ရန်ကိုင်က အသာအယာလေး ပြောလိုက်တယ်။

“ရော့… မင်းအတွက်” ဒေါင်ချင်းဟန်က ရန်ကိုင်နား လမ်းလျှောက် လာလိုက်ပြီး လက်ဝါးအရွယ် ဓါးပုံစံ လက်နက်တစ်ခုကို ရန်ကိုင်လက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ ထိုလက်နက်က ရန်ကိုင် လိုချင်နေခဲ့တဲ့ ဝိဥာဉ်အမျိုးအစား တိုက်ခိုက်ရေးလက်နက် တစ်ခုပါ။

“မင်ရခဲ့တာပေါ့” ရန်ကိုင်က ပြုံးလိုက်ပြီး ထိုလက်နက်ကို ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ လက်ခံလိုက်တယ်။ ထိုလက်နက်ကို သွားထိလိုက်တာနဲ့ အအေးဓါတ်တစ်ခုက သူ့ရဲ့ ကောင်းကင် စိတ်အာရုံကို သက်ရောက်လာခဲ့တယ်။ ဒါက သူ့ရဲ့ စိတ်စွမ်းအင်နဲ့ တကယ်ကို လိုက်ဖက်တဲ့ လက်နက်တစ်ခုပါ။

“မင်းရဲ့ ဝမ်းကွဲကိုယ်တိုင် မင်းအတွက် သွားယူပေးတာလေ။ မရပဲ ဘယ်နေမှာလဲကွ” ဒေါင်ချင်းဟန်က ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားစွာနဲ့ သူ့ရင်ဘတ်ကို ပုတ်လိုက်ပြီး “အဲ့လူဆောင်းက ဒီသခင်လေးကိုများ လာတားချင်နေသေးတယ်။ ဒါပေမယ့်၊ ဟတ်… သူ့ကိုယ်သူ အရမ်းကြီးနေတာ သက်သက်ပါပဲကွာ၊ ဘာမှလည်း ဒီလောက် ဟုတ်တာ မဟုတ်ဘူး”

ပြောနေရင်းနဲ့ တစ်ချက် ရပ်တန့်လိုက်ပြီး မလုံမလဲ မျက်နှာလေးနဲ့ ဆက်ပြောလိုက်တယ် “ငါ့အနေနဲ့ ဒီလက်နက်ကို အောင်အောင်မြင်မြင် ရယူနိုင်ခဲ့တာက အဲ့မိန်းမပျိုလေးကို ကျေးဇူးတင်ရမယ်ကွ”

“မိန်းမပျိုလေးလား” ရန်ကိုင်က ဓါးလေးကို သူ့လက်ထဲ ဆော့ကစားနေရင်း အမှုမထားသည့် အမူအရာမျိုးနဲ့ ပြန်မေးလိုက်တယ်။

“ဟုတ်တယ်” ဒေါင်ချင်းဟန်က ပြန်ပြောလိုက်ပြီး စဉ်းစားခန်းဝင်နေတဲ့ အမူအရာမျိုးနဲ့ “သူ့ကို တစ်နေရာရာမှာ တွေ့ခဲ့ဖူးသလိုပဲကွ၊ ဒါပေမယ့် ဘယ်နေရာမှာလဲ ဆိုတာကို ငါလုံးဝ မမှတ်မိဘူး ဖြစ်နေတယ်။ သူကပဲ မင်းလိုချင်တဲ့ လက်နက်ကို ငါ့ဆီ လှမ်ပစ်ပေးလိုက်တာလေ”

“သူ ဘယ်အဖွဲ့က လာခဲ့တာလဲ” ရန်ကိုင် ရုတ်တရက် စိတ်ရှုပ်သွားခဲ့တာလဲ။

“ပွဲကြည့်နေတဲ လူတွေထဲကပဲကွ”

“မိန်းမလှလေးတစ်ယောက်လား” … ‘မိန်းမ’ ဆိုတဲ့ စကားကို ကြားလိုက်တာနဲ့ ဟော်ရှင်းချန်ရဲ့ မျက်ဝန်းအစုံ တောက်ပသွားခဲ့ပြီး ချက်ချင်း အပြေးလာမေးလိုက်တယ်။

“လှရုံတင်မကဘူး၊ အရမ်းကိုလည်း ဆွဲဆောင်မှုရှိတာကွ” ဒေါင်ချင်းဟန် ‘မင်းဘာတွေးနေလဲ ဆိုတာကို ငါသိပါတယ်ကွာ’ ဆိုတဲ့ မျက်နှာထားတဲ့ ပြန်ပြုံးပြလိုက်တယ် “ပြီးတော့ သူ့မှာ အမွှာညီအစ်မ တစ်ယောက် ရှိနေတဲ့ပုံပဲ။ သူနဲ့ လုံးဝကို ရုပ်ချင်းဆင်တာနော်။ ပြီးတော့ အဲ့မိန်းကလေး အရမ်းလည်း သန်မာတယ်ကွ။ အစစ်အမှန်ဒြပ်စင်အဆင့်၇ ရောက်နေပြီး ပထမအဆင့် အင်အားစုတစ်ခုရဲ့ သခင်လေး ဖြစ်တဲ့ လူဆောင်းတောင် သူမရဲ့ တစ်ကွက်တည်းနဲ့ လွင့်ထွက်သွားခဲ့ရတာ”

“အမွှာတွေလား” ရန်ကိုင်ရဲ့ လေသံက ရုတ်တရက် ကျယ်သွားခဲ့ပြီး “ဘယ်လို အမွှာမျိုးလဲ”

‘အမွှာ’ ဆိုတဲ့ စကားကို ကြားလိုက်တာနဲ့ သူနဲ့ ရင်းနှီးတဲ့ နှစ်လိုစွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသည့် ပန်းလေးနှစ်ပွင့်ကို ရန်ကိုင် ချက်ချင်း သွားသတိရလိုက်တယ်။ တကယ်တော့ သွေးတိုက်ပွဲဂိုဏ်းနဲ့ မုန်တိုင်းစံအိမ်ကလူတွေက သူ့စံအိမ်ဆီ ရောက်လာခဲ့မယ်လို့ သူထင်နေခဲ့တာပါ။ ဒါပေမယ့် အခုအချိန်ထိ သူတို့ထဲက တစ်ယောက်ကိုမှ သူ မတွေ့ရသေးပါဘူး။

ထိုအမွှာပန်းလေးနှစ်ပွင့်က သူ့ကိုများ မကျေမနပ် ဖြစ်နေတာလား ဆိုပြီးတော့တောင် ရန်ကိုင်ကို အတွေးဝင်သွားစေခဲ့ပါတယ်။ တကယ်တော့ ထိုက်ဖန်းတောင်မှာ လမ်းခွဲခဲ့တုန်းက ဟူကျောင်းအာရဲ့ စိတ်အခြေအနေက တော်တော်လေးကို သုန်မှုန် နေခဲ့တာလေ။

သူ့ဝမ်းကွဲရဲ့ ပြောင်းလဲသွားတဲ့ ရုတ်တရက် တုန့်ပြန်မှုကြောင့် ဒေါင်ချင်းဟန် ကြက်သေသေသွားခဲ့တယ်။ ထိုအခိုက်အတန့်၌ သူတွေ့ခဲ့တဲ့ မိန်းမပျိုလေးရဲ့ ပုံစံကို ဘယ်လိုဖော်ပြလို့ ဖော်ပြရမှန်းမသိအောင် ဖြစ်နေခဲ့တယ်။

ထို့ကြောင့် အရပ်မျက်နှာ တစ်ခုကိုသာ လက်ညိုးထိုးပြလိုက်ပြီး ပြောလိုက်တယ် “သူတို့တွေက အဲ့နေရာကနေ ပွဲကြည့်နေခဲ့ကြတာ။ သူတို့ အခုဘယ်ရောက်နေလဲ ဆိုတာကိုတော့ ငါလည်း မသိဘူး”

လက်နက်လုပွဲ ပြီးတဲ့နောက် ပွဲကြည့်နေတဲ့ လူအုပ်ကြီးလည်း အလျှိလျှို ထွက်ခွါသွားခဲ့ကြပါတယ်။ လူတော်တော်များများက စစ်ပွဲမြို့တော်ဆီ ပြန်သွားခဲ့ကြပါတယ်။

ရန်ကိုင်လည်း ဒေါင်ချင်းဟန် ညွှန်ပြတဲ့အရပ်ဆီ ချက်ချင်း လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် သူရှာနေတဲ့ လူနဲ့တူတဲ့ လူတစ်ယောက်ကိုမှ သူ မတွေ့ခဲ့ရပါဘူး။ ကောင်းကင် စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်လိုက်ပြီး ကီလိုမီတာ၂၀ ဝန်းကျင်ကို ချက်ချင်း စစ်ဆေးကြည့်လိုက်တယ်။

ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်လိုက်ပြီးနောက် ထူးခြားတဲ့ အရှိန်အဝါနှစ်ခုကို ရန်ကိုင် အာရုံခံမိလိုက်တယ်။

ထိုနှစ်ယောက်က အခြားလူတွေနဲ့ ကွဲပြားနေခဲ့ပါတယ်။

လူနှစ်ယောက်က တူတယ်ဆိုရင်တောင် သူတို့မှာ ထူခြားတဲ့ ကိုယ်ပိုင်လက္ခဏာလေးတွေတော့ ရှိသင့်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ထိုနှစ်ယောက်ရဲ့ အရှိန်အဝါက လုံးဝကို ထပ်တူကျနေခဲ့ပါတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ယောက်တည်းကနေ ခွဲထွက်လာသလားတောင် ထင်မှတ်ရတဲ့အထိပါ။

ပြီးတော့ ထိုနှစ်ယောက်မှာ တူညီတဲ့ အရှိန်အဝါတွေ ရှိနေရုံမကလို့ သူတိုရဲ့ အစစ်အမှန်ချီတွေကလည်း တစ်ခုနဲ့တစ်ခု ပေါင်းစပ်နေတဲ့ ပုံပါပဲ။

တွေ့ပြီ

ရန်ကိုင် မပြုံးပဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး အရပ်မျက်နှာ တစ်ခုဆီ ပျံသန်းထွက်သွားလိုက်တယ်။

“မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ” ဟော်ရှင်းချန် ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်သွားခဲ့တယ်။ ဒီနေရာတစ်ခုလုံးက မလုံမခြုံ ဖြစ်နေတဲ့အတွက် ဟော်ရှင်းချန်လည်း ခပ်မြန်မြန်ပဲ အော်ဟစ်လိုက်တယ် “သူ့နောက်ကို လိုက်သွားကြမယ်”

အမွေခံတိုက်ပွဲကို ပါဝင်ယှဉ်ပြိုင်နေတဲ့ ရန်မိသားစုရဲ့ သခင်လေး တစ်ယောက်အနေနဲ့ ဘယ်လိုအခြေအနေ မျိုးမှာဖြစ်ဖြစ် သူ့အနေနဲ့ တစ်ယောက်တည်း မလှုပ်ရှားသင့်ပါဘူး။ မဟုတ်ရင် အားကောင်းတဲ့ ပညာရှင်တွေရဲ့ ချောင်းမြောင်း တိုက်ခိုက်ခြင်းကို ခံရနိုင်ပါတယ်။

အားလုံးရဲ့ တုန်ပြန်မှုက တော်တော်လေးကို မြန်ကြပါတယ်။ ဟော်ရှင်းချန်က ရန်ကိုင် နောက်လိုက်ဖို့ အော်လိုက်တာနဲ့ လုယူရရှိထားတဲ့ လက်နက်တွေကို အလျင်အမြန်ပဲ စုစည်းလိုက်ပြီး ရန်ကိုင်နောက် ပြေးလိုက်သွားကြပါတယ်။

စစ်ပွဲမြို့တော်ဆီ သွားနေတဲ့ လူအုပ်ကြီးထဲ ယောကျာ်းတစ်ယောက်နဲ့ မိန်းမနှစ်ယောက်တို့ ဘေးချင်းယှဉ် မတ်တပ်ရပ် လမ်းလျှောက်နေခဲ့ကြတယ်။

လူငယ်လေးရဲ့ မျက်နှာက ရှစ်ခေါက်ချိုး ဖြစ်နေခဲ့တယ်။ သူမြင်ခဲ့လိုက်ရတဲ့ တိုက်ပွဲကို ပြန်မြင်ယောင်မိလိုက်တာနဲ့ သူ့သွေးတွေ ဆူပွက်လာခဲ့ပြီး ထိုတိုက်ပွဲထဲ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ဝင်မပါလိုက်ရတာကို တော်တော်လေး နောင်တရမိနေခဲ့တယ်။
မိန်းမပျိုလေး နှစ်ယောက်ကတော့ ဘာတစ်ခွန်းမှ မပြောပဲ ပုံမှန်အတိုင်းသာ လမ်းလျှောက်နေခဲ့ကြတယ်။

ပန်းလေးနှစ်ပွင့်ရဲ့ ရုပ်ရည်ကြောင့် သူမတို့နားမှာ ရှိနေတဲ့ ကျင့်ကြံသူတွေအကုန်လုံး သူမတို့ဆီ မကြာခဏ လှည့်ကြည့်နေခဲ့ကြတယ်။ မိန်းမပျိုလေး နှစ်ယောက်ကတော့ သူတို့ စိုက်ကြည့်နေလို့ ပျော်ရွှင်တဲ့ အရိပ်အယောင်၊ ဒေါသထွက်တဲ့ အရိပ်အယောင်တို့ နည်းနည်းလေးမှ မပြပဲ ပုံမှန်အတိုင်းသာ ရှိနေခဲ့တယ်။ သူမတို့တွေက အခုလို အဖြစ်အပျက်မျိုးနဲ့ မကြာခဏ ကြုံဖူးတဲ့ပုံပါပဲ။

သူမတို့ရဲ့ ကျိုးကျိုးနွံ့နွံ့နဲ့ ငြိမ်ခံနေတဲ့ပုံစံကို ကြည့်ရင်း လူအချို့ရဲ့ စိတ်ထဲ စိတ်ဆန္ဒရိုင်းတို့ ဆူဝေတက်လာခဲ့တယ်။ အချို့ကတော့ သူတို့သာ ထိုမိန်းကလေး နှစ်ယောက်နဲ့ အခုနေ သွားစကာပြောခဲ့ရင် မမျှော်လင့်ထားတဲ့ အကျိုးအမြတ် အချို့ကို ရိတ်သိမ်းနိုင်မှာပဲလို့ တွေးနေခဲ့ကြတယ်။

“ကျောင်းအာ၊ မေးအာ၊ နင်တို့ကို စိုက်ကြည့်နေတဲ့ လူတွေကို ငါမောင်းထုတ်ပေးလိုက်ရမလား” လူငယ်လေးက ရုတ်တရက် ကောက်မေးလိုက်တယ်။

ဟူကျောင်းအာရဲ့ မျက်ဝန်းထဲ ကူကယ်ရာမဲ့၊ မနှစ်မြို့သည့် အရိပ်အယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့ပြီး အသာအယာလေး ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ရင်း “ထားလိုက်တော့၊ စစ်ပွဲမြို့ဆီပဲ ပြန်ကြမယ်”

ရန်ကိုင်က သူမတို့ အနောက်မှာ ရှိနေတုန်းပါပဲ။ ဒီနေရာမှာသာ ထိုလူတွေနဲ့ ရုတ်ရုတ် ရုတ်ရုတ် ဖြစ်ခဲ့ရင် ရန်ကိုင် သူမတို့ကို ရှာတွေ့သွားနိုင်ပါတယ်။

မိန်းမပျိုလေးနဲ့ လူငယ်ကြားက ပြောစကားကို ဘေးနားမှာ ရှိနေတဲ့ လူအုပ်ကြီးလည်း ကြားခဲ့ပါတယ်။ ကံစမ်းချင်နေတဲ့ လူတွေကလည်း ဟူကျောင်းအာက ပြဿနာ မဖြစ်ချင်ဘူးဆိုတာကို သတိထားမိလိုက်ပါတယ်။

သူမက အခြားသူတွေကို ရန်စမိမှာ စိုးရိမ်နေတာ ဆိုရင် သူမမှာ နောက်ခံကောင်းကောင်း မရှိလို့ပဲ ဖြစ်ရပါမယ်။ ပြီးတော့ သူတို့သုံးယောက်စလုံး အရမ်းကြီး အသက်ကြီးတဲ့ပုံ မပေါက်ပါဘူး။ ထို့ကြောင့် သူတို့ရဲ့ ခွန်အားက အရမ်းကြီး မမြင့်လောက်ပါဘူး။

ထိုအချက်တွေကို အားလုံးကို စဉ်းစားတွက်ချက် ပြီးတာနဲ့ ဘေးနားမှာ ရှိနေတဲ့ လူအုပ်ထဲကနေ ရင့်ကျက်ပြီး မှီခိုအားကိုးနိုင်ပုံ ရတဲ့ လူငယ်လေးတစ်ယောက်က အပြုံးကြီးပြုံးရင်း မိန်းမပျိုလေး နှစ်ယောက်ဆီ လမ်းလျှောက်သွားလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် မိန်းကလေး နှစ်ယောက်နဲ့ စကားမပြောရသေးခင်မှာပဲ လူရိပ်တစ်ခု ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး သူ့လမ်းကို ပိတ်လိုက်တယ်။

ထိုလူက သူ့လမ်းကို ပိတ်လိုက်ရုံ မကလို့ ဟူညီအစ်မ နှစ်ယောက်နဲ့ ဖန်ဇီကျိရဲ့ လမ်းကိုပါ ပိတ်လိုက်ပါတယ်။

သုံးယောက်စလုံး သူတို့ရဲ့ အစစ်အမှန်ချီကို လှည့်ပတ်လိုက်ပြီး ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့တဲ့လူကို တန်ပြန်တိုက်ခိုက်ဖို့ လုပ်လိုက်တယ်။

ဒါပေမယ့် ရောက်လာတဲ့ လူရဲ့ မျက်နှာကို မြင်လိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ ဟူကျောင်းအာမှာ ပျာယာခတ်သွားခဲ့ပြီး ဟူမေးအာ မျက်နှာထက်မှာတော့ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးနေသည့် အပြုံးပန်းတစ်ပွင့် ပွင့်လန်းလာခဲ့တယ်။

ထိုနှစ်လိုစွဲမက်ဖွယ် ကောင်းတဲ့ အပြုံးကို မြင်တွေ့လိုက်တာနဲ့ လူငယ်လေး အနည်းငယ် စိတ်ပျက်သွားခဲ့ပြီး ရဲဆေးတင်ကာ သူ့ရှေ့မှာ ပိတ်ရပ်နေတဲ့လူကို ခပ်ရိုင်းရိုင်းပဲ မေးလိုက်တယ် “မင်း ဘယ်ကကောင်လဲ”

ထိုအသံကို ကြားလိုက်တာနဲ့ ရန်ကိုင်က ထိုလူငယ်လေးကို နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။

“က… ကိ… ကိုးယောက်မြောက် သခင်လေး…” ချက်ချင်းဆိုသလို လူငယ်လေးရဲ့ မျက်နှာ သွေးဆုတ် ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီး ပြောနေတဲ့ စကားလည်း အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့တွေ ဖြစ်ကုန်ပါတော့တယ်။

“မင်းဘာလိုချင်လို့လဲ” ရန်ကိုင်က မျက်မှောင်ကြုံ့ပြီး ပြန်မေးလိုက်တယ်။

“ဘာမှ မရှိပါဘူး၊ လုပ်စရာ ရှိတာသာ ဆက်လုပ်ပါ သခင်လေး၊ ဒီနိမ့်ကျတဲ့တစ်ယောက် သွားလိုက်ပါဦးမယ်” ကြောက်လန့်တုန်လှုပ်နေတဲ့ လူငယ်လေးက ရှိသမျှသတ္တိ အကုန်အစင်ကို စုစည်းပြီး ထိုစကားတွေကို ပြောလိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ သူ့အပေါင်းအပါတွေနဲ့ အတူ နောက်ကနေ ကျားလိုက်သလို တန်းနေအောင် ထွက်ပြေးသွားပါတော့တယ်။

ရန်ကိုင်နဲ့ လျူချင်းယောင်ကြားက တိုက်ပွဲကို သူကိုယ်တိုင်လည်း မြင်တွေ့ခဲ့ပါတယ်။ သူ့ကိုယ်ပိုင်ခွန်အားက ကြောက်ဖို့ကောင်းနေရုံသာကမ သူ့လက်အောက်မှာ အမိန့်ပေးခိုင်းစေနိုင်တဲ့ အားကောင်းတဲ့ ပညာရှင်တွေ အများကြီး ရှိနေပါသေးတယ်။ သူ့လိုမျိုး တတိယအဆင့် အင်အားစုတစ်ခုက တပည့်တစ်ယောက်က ရန်ကိုင်လို လူမျိုးကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သွားပြဿနာ ရှာရဲပါ့မလဲ။

သူ့ရဲ့ အဖိုးတန် အသက်လေး ဆုံးရှုံးသွားမှာကို ‌ကြောက်လန့်နေတဲ့အတွက် လူငယ်လေးက နောက်တောင် လှည့်မကြည့်တော့ပဲ အမြီးကုတ်ပြီး တန်းနေအောင် ထွက်ပြေးသွားပါတော့တယ်။

“ညီအစ်ကိုရန်” လူငယ်လေး ထွက်ပြေးသွားတာနဲ့ ဖန်ဇီကျိုက ပြုံးကာ လက်သီးဆုပ်ပြီး နှုတ်ဆက်လိုက်တယ်။

“ညီအစ်ကိုဖန်၊ မတွေ့ရတာတောင် ကြာပြီနော်”

ထိုက်ဖန်းတောင်မှာ လမ်းမခွဲခင်တုန်းက အမွေခံတိုက်ပွဲမှာ လာဝင်ပြိုင်မယ်လို့ ဖန်ဇီကျိက သူ့ကို ပြောခဲ့ပါတယ်။ ထို့ကြောင့် သူအခု ဒီနေရာက်နေတာကို ရန်ကိုင် နည်းနည်းလေးမှ မအံ့ဩခဲ့ပါဘူး။

ထိုက်ဖန်းတောင်မှာတုန်းက သွေးတိုက်ပွဲဂိုဏ်းနဲ့ မုန်တိုင်းစံအိမ်က သူ့ဘက်ကနေ မားမားမတ်မတပ် ရပ်တည်ပြီး ရှန်နဲ့နန်မိသားစုဝင်တွေကို ရင်ဆိုင် ပေးခဲ့ပါတယ်။ ထို့ကြောင့် ထိုလူငယ်လေးအပေါ် ရန်ကိုင်ရဲ့ အထင်အမြင်က တော်တော်လေး ကောင်းမွန်တယ်လို့ ပြောလို့ရပါတယ်။

Martial Peak
အပိုင်း (၄၆၈) အားတက်သရော စည်းရုံးခြင်း
“မင်းတို့ သုံးယောက် စကားကောင်းကောင်း ပြောနှင့်လိုက်ဦး၊ ဟဲဟဲ” နှုတ်ဆက်ပြီးနောက် ဖန်ဇီကျိက သူတို့ သုံးယောက်ကို ထားခဲ့ပြီး ခပ်မြန်မြန်ပဲ ဟော်ရှင်းချန်နဲ့ ကျန်တဲ့လူတွေကို သွားနှုတ်ဆက်လိုက်တယ်။

“အန်၊ စီနီယာအစ်ကိုဖန်လား” လန်ချူးတျယ်ရဲ့ မျက်ဝန်းလှလှလေးတို့ အနည်းငယ် အရောင်လက် သွားခဲ့တယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်က ဂိုဏ်းချင်းမတူညီ ကြပေမယ့် နှစ်ယောက်စလုံးက နယ်မြေတစ်ခုတည်းက လာခဲ့တာပါ။ အချိန်အတော်ကြာပြီးနောက် ပြန်တွေ့တာ ဖြစ်တဲ့အတွက် သူမလည်း အတိတ်က အကြောင်းအရာ တွေကို အနည်းငယ် လွမ်းမောတသ ဖြစ်မိပါတယ်။

“နင်က… ကောင်းကင်စံအိမ်က ဂျူနီယာညီမလေး တစ်ယောက်လား” လန်ချူးတျယ်က ကျော်ကြားတဲ့ လူတစ်ယောက် မဟုတ်ခဲ့တဲ့အတွက် ဖန်ဇီကျိ အနေနဲ့ သူမကို မမှတ်မိတာ မထူးဆန်းခဲ့ပါဘူး။

လန်ချူးတျယ်က အပြုံးလေးနဲ့ ခေါင်းညိတ်လိုက်တယ်။

ဒေါင်ချင်းဟန် မျက်မှောင် ကြုံ့နေခဲ့တယ်။ ဖန်ဇီကျိကို အချိန်အတော်ကြာအောင် စစ်ဆေးကြည့်နေလိုက်ပြီးနောက် ရုတ်တရက် ကောက်ပြောလိုက်တယ် “ငါမှတ်မိပြီ။ အဲ့မိန်းကလေး နှစ်ယောက်ကို ရင်းနှီးနေပါတယ်လို့ မှတ်နေတာ၊ လတ်စသတ်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက်က သွေးတိုက်ပွဲဂိုဏ်းရဲ့ ပန်းလေးနှစ်ပွင့် ဖြစ်နေတာကိုး”

ကောင်းကင်စံအိမ်ဆီ ဒေါင်ချင်းဟန် သွားခဲ့တုန်းက မုန်တိုင်းစံအိမ်နဲ့ သွေးတိုက်ပွဲဂိုဏ်းက ကျင့်ကြံသူတွေကိုလည်း သူအာရုံစိုက်ခဲ့ပါတယ်။ ဆွဲဆောင်မှုရှိလှတဲ့ ပန်းလေးနှစ်ပွင့်နဲ့ ဖန်ဇီကျိက သူတို့ဂိုဏ်းအသီးသီးရဲ့ လူငယ်ခေါင်းဆောင်တွေပါ။

ဒါပေမယ့် သူက ထိုသုံးယောက်နဲ့ အဆက်အသွယ် မလုပ်ဖူးတဲ့အတွက် သူတို့တွေကို မှတ်မိဖို့ အချိန်အတော် ကြာသွားခဲ့တာပါ။

ဒါဆိုရင် သူမက လက်နက်ကို ဘာလို့ သူ့ဆီ လှမ်းပစ်ပေးလိုက်လဲ ဆိုတာ ရှင်းသွားခဲ့ပါပြီ။

ဟော်ရှင်းချန် နောက်က လူအုပ်ကြီးကလည်း ထိုသုံးယောက်အဖွဲ့ကို စိတ်ဝင်စားနေကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဟူကျောင်းအာ မျက်နှာထက်က စိတ်ရှုပ်ထွေးနေသည့် အမူအရာကို မြင်လိုက်ရတဲ့ အခါမှတော့ ဘယ်သူမှ သူတို့တွေကို သွားမနှောက်ခဲ့ကြပါဘူး။ အဲ့အစား ဖန်ဇီကျိကိုသာ နှုတ်ဆက်ရင်း ရန်ကိုင်တို့ သုံးယောက်သား ပြောနေတာကို တိတ်တဆိတ် ချောင်းနားထောင် နေခဲ့ကြတယ်။

“ရောက်နေတာကို ဘာလို့ ငါ့ဆီကနေ ပုန်းနေကြတာလဲ” ရန်ကိုင်က ဟူကျောင်းအာကို မေးလိုက်တယ်။

“ဘယ်သူက နင့်ဆီကနေ ပုန်းနေလို့လဲ” ဟူကျောင်းအာက နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်တယ်၊ သူမ မျက်နှာလေးက ရဲရဲကိုနီနေလို့ပါ။

“နင်တကယ်ပဲ ငါ့ဆီကနေ ပုန်းနေတာ မဟုတ်ဘူးလား” ရန်ကိုင် နှုတ်ခမ်းအစုံက အပြုံးတစ်ခုအဖြစ် ကွေးတက်သွားခဲ့ပြီး ရှေ့ကို တစ်လှမ်းတိုးလိုက်တယ်။

“ဘာလို့ ဟုတ်ရမှာလဲ…” ဟူကျောင်းအာက တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ်။ သူမ မျက်ခမ်းတွေက တဆတ်ဆတ်နဲ့ လှုပ်ခါနေခဲ့ပါတယ် “ငါတို့ဒီကို ဒီနေ့မှပဲ ရောက်လာခဲ့တာ”

ရန်ကိုင်က ဟူမေးအာဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ဟူမေးအာကတော့ မဲ့ပြုံးပြုံးရင်း သူမ အစ်မကြီး လိမ်နေတယ် ဆိုတာကို တိတ်တဆိတ် ထုတ်ဖော်နေခဲ့တယ်။

“ကောင်းပြီလေ၊ အဲ့လိုဆိုမှတော့ နင်တို့ ငါ့အိမ်ကို လိုက်ခဲ့သင့်တယ်” ဟူကျောင်းအာကို ဆက်မစချင်တော့တဲ့ အတွက် ရန်ကိုင်လည်း ဒီလောက်နဲ့ပဲ အဆုံးသတ်လိုက်တယ်။

ဟူကျောင်းက ပြန်ပြီး နှာခေါင်းရှုံ့ပြလိုက်ပြီး “ငါတို့က စစ်ပွဲမြို့တော်ကို အပျော်သက်သက် လာခဲ့တာ၊ နင်နဲ့အတူ အမွေခံတိုက်ပွဲမှာ ပါဝင်ယှဉ်ပြိုင်ဖို့ လာခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။ ငါနင်နဲ့ လိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး”

“မေးအာ၊ နင်ရော” ရန်ကိုင်က ပြုံးပြီး မေးလိုက်တယ်။

“လိုက်မယ်” ဟူမေးအာက ထပ်ခါထပ်ခါ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။

“မေးအာ…” ဟူကျောင်းအာ အော်ဟစ်လိုက်တယ်၊ ခဏကြာပြီးနောက် သူမ သက်ပြင်း အမောကြီး ချလိုက်တယ်။ သူမညီမလေးက ဒီလောက်အထိ ပြတ်သားလိမ့်မယ်လို့ ဟူကျောင်းအာ မထင်ထားခဲ့ပါဘူး။ ရန်ကိုင်က မေးရုံလေးပဲ မေးလိုက်တာကို သူမကတော့ မလိုက်ရမှာ စိုးသည့်အလား ချက်ချင်းကို တန်းသဘော တူလိုက်ပါတယ်။

ဟူမေးအာက လျှာလေး တစ်လစ်တစ်လစ် လုပ်ရင်း ပြုံးလိုက်တယ်။

“ငါတို့တွေက ဒုတိယအဆင့် အင်အားစု တစ်ခုသာသာပဲလေ။ ငါတို့က နင့်ကို များများစားစား ကူညီပေးနိုင်မှာလည်း မဟုတ်ဘူး။ နင်တကယ်ပဲ ငါတို့ကို နင်နဲ့အတူ လိုက်စေချင်တာလား” ဟူကျောင်းအာက ရှက်ရွံ့နေတဲ့ လေသံလေးနဲ့ တိုးတိုလေးး မေးလိုက်တယ်။

ဒီအချက်ကြောင့်ပဲ သူမ တုန့်ဆိုင်းနေခဲ့တယ် ဆိုတာကို ရန်ကိုင် ချက်ချင်း နားလည်သွားခဲ့တယ်။

ဒုတိယအဆင့် အင်အားစုတစ်ခု ဖြစ်တဲ့ ချန်ယွဲ့ရှုနဲ့ စုရှောင်းယုတို့ရဲ့ လရောင်ပြန်ဂိုဏ်းက လွဲပြီး သူ့စံအိမ်မှာ စုဝေးနေတဲ့ ကျန်တဲ့ အင်အားစုတွေ အကုန်လုံးက ပထမအဆင့် အင်အားစုတွေ ချည်းပါပဲ။ ဟူကျောင်းအာက ထိုအချက်ကို ကြိုတင်သိထားပြီး ထိုအင်အားစုတွေနဲ့ ယှဉ်ရင် သူမကိုယ်သူမ နိမ့်ကျနေသလို ခံစားရတဲ့အတွက် သူ့ဆီကနေ ပုန်းအောင်းနေခဲ့တာပါ။

“ကျောင်းအာ၊ အနာဂတ်ကကျရင် နင်နဲ့မေးအာက ဒီလောကကြီးရဲ့ အထွတ်အထိပ်မှာ ရပ်တည်နိုင်မယ့် လူတွေလေ။ နင့်လာခဲ့တဲ့ နေရာက ဒုတိယအဆင့် အင်အားစု တစ်ခုဖြစ်တယ် ဆိုတာတွေကို ဂရုစိုက်နေစရာ မလိုပါဘူး” ရန်ကိုင်က အလေးအနက်နဲ့ ဟူကျောင်းအာကို ပြောလိုက်တယ်။

သူတို့ နောက်ဆုံးအကြိမ် တွေ့ခဲ့တုန်းက ညီအစ်မ နှစ်ယောက်က အစစ်အမှန်ဒြပ်စင်အဆင့်၅ ကျင့်ကြံသူတွေပဲ ရှိပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် အခုတော့ နှစ်ယောက်စလုံးက အစစ်အမှန်ဒြပ်စင်အဆင့်၈ကို ရောက်နေခဲ့ကြပါပြီ။ ပြီးတော့ သူမတို့နှစ်ယောက် လေ့ကျင့်ထားတဲ့ အမွှာစိတ်ဝိဥာဉ်ချီကျင့်စဉ်က အရမ်းကို ထူးခြားပါတယ်။ ထို့ကြောင့် သူမတို့ကိုသာ အချိန်လုံလုံ လောက်လောက် ပေးခဲ့ရင် နှစ်ယောက်စလုံး အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့်ကို မချိုးဖျက်နိုင်စရာ အကြောင်းမရှိပါဘူး။

အနာဂတ်မှာ၊ ဒီလောကကြီးရဲ့ အထွတ်အထိပ် ကျင့်ကြံသူတွေကြား သူမတို့နှစ်ယောက် အတွက် နေရာနှစ်နေရာ ရှိနေလိမ့်မယ်ဆိုတာ ယုံမှား သံသယရှိစရာ မလိုပါဘူး။

“နင်တကယ်ပဲ အဲ့လိုတွေးတာလား” ရန်ကိုင် အခုလို ပြောလာလိမ့်မယ်လို့ ဟူကျောင်းအာ မထင်မှတ်ထားခဲ့ပါဘူး။ ဟူကျောင်းအာရဲ့ နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းတဲ့ မျက်နှာကလေးက အပျော်တွေနဲ့ ပြည့်သွားခဲ့ပြီး တောက်ပစွာပြုံးရင်း ရန်ကိုင်ကို ငေးစိုက်ကြည့်နေခဲ့တယ်။ ရန်ကိုင်က သူမတို့ ညီအစ်မ နှစ်ယောက်အပေါ် ဒီလောက်အထိ မျှော်မှန်းထားလိမ့်မယ်လို့ သူမ မထင်မှတ်ထားခဲ့တာ အမှန်ပါ။

ရန်ကိုင်က တုန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။

“ဒါ.. သူတို့ ကြွေနေတဲ့ပုံပဲ” ဟော်ရှင်ချန်းက ထိုသုံးယောက်ကို ခိုးကြောင်ခိုးဝက်နဲ့ လေ့လာစူးစမ်းနေရင်း တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ်။

“မင်းမှားနေပြီ။ သူတို့က အစကတည်းက ကြွေပြီးသား” ဖန်ဇီကျိက အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြုံးလိုက်တယ်။

“ဟားဟား၊ ဟုတ်တယ်၊ ငါလည်း ထောက်ခံတယ်” ဟော်သခင်လေးက သူ့ရဲ့ အမှတ်သညာဖြစ်တဲ့ ခေါက်ယပ်တောင်လေးကို ဖွင့်ခတ်လိုက်ရင်း ပြန်ပြောလိုက်တယ်။

“အန်… ငါအဲ့အကြောင်းကို သေချာစဉ်းစားလိုက်ဦးမယ်။ ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီး တော့မှပဲ မေးအားနဲ့အတူ ငါနင့်ကို လာတွေ့မယ်” ဟူကျောင်းအာက သူမ ပျော်နေတာကို ဖုံးကွယ်ထားရင် သိမ်မွေ့စွာနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ သူမရဲ့ အနီရောင်နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေကို ကွေးထားတဲ့ပုံစံလေးက အရမ်းကို ဆွဲဆောင်မှု ရှိလှပါတယ်။

ရန်ကိုင်က ရုတ်တရက် သူမရှေ့တည့်တည့် ပိတ်ရပ်လိုက်တယ်။

“ဘ.. ဘာလဲ” ဟူကျောင်းအာ စိတ်ရှုပ်သွားခဲ့တယ်။ ရန်ကိုင်မျက်နှာက် သူမမျက်နှာနား တိုးကပ်လာတဲ့အတွက် ဟူကျောင်းအာရဲ့ ကိုယ်လေးက တစ်ဖက်သို့ အသာအယာလေး ယိမ်းသွားခဲ့တယ်။

ဟူကျောင်းအာပုံစံကို ကြည့်ရင်း ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ ကြိတ်ရယ်လိုက်ပြီး သူမနားနားကပ်ကာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ် “နင်ဆက်ပြီး ထွက်ပြေးနေမယ် ဆိုရင်တော့ နင်လျှို့ဝှက်ကို ငါထုတ်ပြောလိုက်မှာနော်”

“ဘာလျှို့ဝှက်ချက်လဲ” ရန်ကိုင်ရဲ့ လေပူတွေက သူမနားတစ်လျှောက် ပွတ်သပ်သွားတာနဲ့ ဟူကျောင်းအာရဲ့ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးမှ ခေါင်းထိပ်ထိ ရဲရဲနီသွားခဲ့တယ်။ ထောင်ပေါင်းများစွာသော ပုရွက်ဆိတ်တွေက သူမအရေပြားပေါ် သွားလာနေသလို ဟူကျောင်းအာ ခံစားနေခဲ့ရတယ်။

“တစ်ဖက်ကြီးပြီး တစ်ဖက်သေးတဲ့ အကြောင်းလေ” ပြောပြီးတာနဲ့ ရန်ကိုင် ခါးမတ်လိုက်ပြီး လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်တယ်။ သူ့မျက်ဝန်းအစုံက သူမရဲ့ တင်ပါးနှစ်ဖက်ဆီ အလိုလို ရောက်နေခဲ့တယ်။

ရန်ကိုင်ရဲ့ ပူလောင်ပြင်းပြတဲ့ အကြည့်အောက်၌ သူမ ကိုယ်ထက် ဘာအဝတ်အစားမှ မရှိတော့သလို ဟူကျောင်းအာ ခံစားလိုက်ရတယ်။ သူမ ကျောပြင်တစ်ခုလုံး ချမ်းစိမ့်သွားခဲ့ပြီး သူမ မျက်နှာဆိုရင်လည်း ရှက်ရွံ့မှု၊ ဒေါသတို့ကြောင့် နီးမြန်သွားခဲ့ကာ “လျှာအရိုးမရှိတိုင်း လျှောက်ပြောမနေနဲ့”

ပြောပြီးတာနဲ့ သူမရဲ့ တင်းပါးလေး နှစ်ဖက်ကို မရည်ရွယ်ပဲ ပင့်မိလိုက်တယ်။ ‘သေချာကြည်ကြည့်လိုက်၊ နှစ်ဖက်စလုံးက အတူတူပဲ’လို့ ပြောနေသယောင်ယောင်။

“သိပြီးသားကို ငါ့ဆီ ဘာလို့ လာမေးနေတာလဲ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ နင့်ဘာသာ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်၊ မေးအာနဲ့ ငါ အရင်သွားနှင့်လိုက်မယ်” ပြောချင်တာ ပြောပြီးသွားတာနဲ့ ရန်ကိုင်က ဟူမေးအာလက်ကို ကိုင်ပြီး စစ်ပွဲမြို့တော်ဆီ ဦးတည်သွားလိုက်တယ်။

“ရန်ကိုင်၊ အရှက်မရှိတဲ့ လူယုတ်မာကြီး” ဟူကျောင်းအာ ဒေါသတကြီး ခြေဆောင့်ရင်း အော်ပြောလိုက်တယ်။

“အရှက်မရှိတဲ့ လူယုတ်မာကောင်လား” ဟော်ရှင်းချန်က ခါးကိုမတ်လိုက်ပြီး မခံမရပ်နိုင် ဖြစ်နေတဲ့ပုံစံနဲ့ ပြောလိုက်တယ် “မိန်းကလေး၊ ရန်ကိုင် နင့်ကို ဘာလုပ်လိုက်တာလဲ”

“နင်သောက်ပူမပါဘူး” ဟူကျောင်းအာက ဒေါသတကြီး ပြန်ပြောလွှတ်လိုက်တယ်။ အကြိမ်အနည်းငယ်လောက် ဆက်ပြီး ခြေဆောင့်နေလိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်တို့နောက် အလျင်စလို ပြေးလိုက်သွားလိုက်ပြီး သူ့ ဘယ်ဘက်လက်ကို ဖမ်းဆွဲလိုက်ကာ စိတ်တိုတိုနဲ့ အော်ပြောလိုက်တယ် “ငါနင့်နဲ့ မပြီးသေးဘူး။ ဒီနေ့ နင့်ငါ့ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပြောကိုပြောပြရမယ်”

“သူမက မိန်းမကြမ်းလေးပဲကွ။ ဒါပေမယ့် ရန်ကိုင် ရှေ့မှာတော့ ကျိုးကျိုးနွံနွံနဲ့ ပြုမူနေတာဟ” ဟော်ရှင်းချန်က သူ့စိတ်ထဲကနေ တွေးလိုက်တယ်။ ထိုမိန်းမလှလေးက ရန်ကိုင်ကို ကြိုက်နေတာပဲ ဖြစ်ရမယ်လို့ ကောက်ချက် ချလိုက်ပြီး ရန်ကိုင်ကိုလည်း လေးစားမိသွားခဲ့တယ်။

ဟူညီအစ်မ နှစ်ယောက်နဲ့ ဖန်ဇီကျိတို့တင် လာခဲ့တာ မဟုတ်ပါဘူး။ သွေးတိုက်ပွဲဂိုဏ်းနဲ့ မုန်တိုင်းစံအိမ်က လူ၂၀ကျော်စီ စေလွှတ်ခဲ့ပါတယ်။ ပထမအဆင့် အင်အားစုတွေနဲ့ သွားယှဉ်လို့ မရပေမယ့် တကယ်ကို များပြားတဲ့ လူအင်အားစု တစ်ခု ဖြစ်နေတုန်းပါပဲ။

ကောင်းကင်စံအိမ်ကြောင့် ထိုအင်အားစု နှစ်ခုဆီမှ ပညာရှင်တွေအကုန်လုံး တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေနဲ့ ဖြစ်တဲ့ တိုက်ပွဲ၌ ရှေ့တန်းဆီ အတင်းအကြပ် စေလွှတ်ခြင်း ခံခဲ့ရပါတယ်။
သူတို့တွေရဲ့ ဆုံးရှုံးမှုက အခြား အင်အားစုတွေထက် ပိုများတယ်လို့တောင် ပြောလို့ရပါတယ်။

ထို့ကြောင့် သွေးတိုက်ပွဲဂိုဏ်းနဲ့ မုန်တိုင်စံအိမ်က လွှတ်လိုက်တဲ့လူတွေထဲ၌ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်ပညာရှင် လေးယောက်ပဲ ပါခဲ့ပါတယ်။ သူတို့ရဲ့ ကျင့်ကြံခြင်းကလည်း အရမ်းကြီး မမြင့်လှပါဘူး။

သူမတို့ ခေါ်လာတဲ့ လူအင်အားက ရန်ကိုင်အိမ်မှာ စုဝေးနေတဲ့ အခြားအင်အားစုတွေနဲ့ ယှဉ်ရင် နိမ့်ကျနေတဲ့ အတွက်ကြောင့်ပဲ ဟူကျောင်းအာက ရန်ကိုင်ကို‌ သွားမတွေ့ခဲ့တာပါ။ ရန်ကိုင်က အမွေခံတိုက်ပွဲမှာ ယှဉ်ပြိုင်နေတာ ဖြစ်တဲ့အတွက် သူအလိုအပ်ဆုံးက အားကောင်းတဲ့ ပညာရှင်တွေပါ။

ဒါပေမယ့် သူမတို့ဆီမှာ အားကောင်းတဲ့ ပညာရှင်တွေ ရှိမနေခဲ့ပါဘူး။ သူမတို့ ခေါ်လာတဲ့လူတွေထဲ၌ + အားအကောင်းဆုံး လူတောင် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၄ပဲ ရောက်ပါသေးတယ်။

ထိုက်ဖန်းတောင်မှာတုန်းက သူတို့နဲ့အတူ ရှိခဲ့တဲ့ သွေးတိုက်ပွဲဂိုဏ်းရဲ့ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်းအဆင့်၃ အကြီးအကဲ ဖြစ်သည့် ကွမ့်ချီလဲ့လည်း သူမတို့နဲ့အတူ ပါလာခဲ့ပါတယ်။

စစ်ပွဲမြို့တော်ဆီ ပြန်တဲ့ လမ်းတစ်လျှောက်လုံး ရန်ကိုင်၊ ဟူကျောင်းအာနဲ့ ဟူမေးအာတို့ သုံးယောက် တပူးတွဲတွဲနဲ့ ရှိနေခဲ့ပါတယ်။ စစ်ပွဲမြို့တော်ဆီ ရောက်တာနဲ့ ဟူကျောင်းအာတို့ တည်းခဲ့တဲ့ တည်းခိုခန်းဆီ သွားလိုက်ပြီး သူမတို့ခေါ်လာတဲ့ လူတွေကို သွားခေါ်လိုက်တယ်။

ထိုအင်အားစုနှစ်ခုရဲ့ လက်ရှိအခြေအနေ အကြောင်းကို အခြားသူတွေထက် ရန်ကိုင် ပိုပြီးကောင်းကောင်း သိထားပါတယ်။ ထို့ကြောင့် သူတို့ စေလွှတ်လိုက်တဲ့ လူအင်အားနဲ့ ပက်သက်ပြီး နည်းနည်းလေးတောင် မကျေမနပ် မဖြစ်တဲ့အပြင်‌ ကျေးဇူးတောင် တင်နေလိုက်ပါသေးတယ်။

ရန်ကိုင်ရဲ့ မဟာမိတ်တွေကို မြင်တဲ့အချိန် ထိုလူတွေ အကုန်လုံး သတိချပ်ပြီး လှုပ်ရှားနေခဲ့ကြတယ်။ အရင် အဖြစ်အပျက်တွေကြောင့် သူတို့တွေ အရင်ကထက် ပိုကြောက်လာကြတဲ့ပုံပါပဲ။ တစ်ယောက်ယောက်ကို ရန်စမိပြီး သူတို့ဂိုဏ်းကို ပြဿနာတက်အောင် လုပ်မှာကို ကြောက်ရွံ့နေတဲ့အတွက် အကုန်လုံး တိုးတိုးတိတ်တိတ်နဲ့သာ ရှိနေခဲ့ကြတယ်။

စံအိမ်ဆီ ပြန်ရောက်တာနဲ့ ချူရီမန်က လူတစ်အုပ်ကြီးကို ဦးဆောင်ပြီး သူတို့ကို အပြုံးလေးနဲ့ လာကြိုဆိုခဲ့တယ်။

စံအိမ်ရဲ့ အရေးကိစ္စမှန်သမျှကို စီမံကိုင်တွယ် နေရတဲ့ ဒုတိယမြောက် လူတစ်ယောက် အနေနဲ့ ချူမိသားစုရဲ့ ပထမသခင်လေးက သွေးတိုက်ပွဲဂိုဏ်းနဲ့ မုန်တိုင်းစံအိမ်က ကျင့်ကြံသူတွေကို ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ ခရီးဦးကြို ပြုခဲ့ပါတယ်။ ဟူညီအစ်မ နှစ်ယောက်နဲ့တောင် ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ရင်းရင်းနှီးနှီး စကားစမြည် ပြောနေခဲ့ပါသေးတယ်။ ထိုကဲ့သို့ စကားပြောနေရင်း သူမအကြည်က ရန်ကိုင်ဆီ ရောက်ရောက်သွားခဲ့ပါတယ်။

ထိုအမွှာမိန်းမလှလေး နှစ်ယောက်နဲ့ ရန်ကိုင်ကြားက ဆက်ဆံရေးက ပုံမှန်မဟုတ်ပါဘူး။ စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ အံတင်းတင်းကြိတ်ရင်း ရန်ကိုင်ကို စိတ်ထဲကနေ ကြိတ်ပြီး ကျိန်ဆဲလိုက်တယ်။ အပြင်ထွက်သွားတာ နာရီပိုင်းလောက်ပဲ ရှိသေးတာကို ပြန်လာတော့ မိန်းမလှလေး နှစ်ယောက်နဲ့တဲ့၊ ဘယ်လိုကောင်လဲ မသိဘူး

တိုက်ပွဲကြီးပြီးနောက် ဆက်လုပ်စရာ ကိစ္စတွေ အများကြီး ပုံထပ်နေခဲ့ပါတယ်။

သွေးတိုက်ပွဲဂိုဏ်းနဲ့ မုန်တိုင်းစံအိမ်အတွက် နေစရာ တွေကိုတော့ ချူရီမန်ကပဲ စီစဉ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ တိုက်ပွဲကြီးမှာ ပါဝင်ဆင်နွှဲခဲ့တဲ့ ကျန်တဲ့ အင်အားစုတွေ ကတော့ အရှုံးနဲ့အမြတ်ကို ပြန်ပြီးတွက်ချက်နေခဲ့တယ်။

သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ရလဒ်တွေ ထွက်လာခဲ့တယ်။

ဒီတစ်ကြိမ် လက်နက်လုပွဲ၌ ရန်ကိုင်ဘက်က အဖွဲ့သား ၃၆ယောက် သေဆုံးသွားခဲ့ရပါတယ်။ လေးယောက်က အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်းအဆင့် ပညာရှင်တွေ ဖြစ်ပြီး ကျန်တဲ့လူတွေကတော့ အစစ်အမှန်ဒြပ်စင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူတွေပါ။ ဒါပေမယ့် သွေးတိုက်ပွဲဂိုဏ်းနဲ့ မုန်တိုင်းစံအိမ်ရဲ့ အချိန်ကိုက် ရောက်ရှိလာမှုက ထိုဆုံးရှုံးမှုကို ဖာထေးပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားခဲ့တယ်။

ဘယ်သူမှ စောဒက မတက်ခဲ့ကြပါဘူး။ အမွေခံတိုက်ပွဲမှာ ဝင်ပြိုင်ကတည်းက အခုလိုမျိုး ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ အားလုံး မျှော်လင့်ထားပြီးသားပါ။

ပိုကျင်းရေကန်ထက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့တဲ့ လက်နက်၁၀၀၀ အနက် ရန်ကိုင်တို့အဖွဲ့က လက်နက်၂၀၄ခု ရယူနိုင်ခဲ့ပါတယ်။

လက်နက်၂၀၄ခုက များတယ်ထင်ရပေမယ့် သူတို့အတွက်ကတော့ မလုံလောက်သေးပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ချူရီမန်က ထိုလက်နက်တွေကို အင်အားစု အသီးသီးဆီ မျှမျှတတနဲ့ ခွဲဝေးပေးနိုင်လိမ့်မယ်လို့ ရန်ကိုင် ယုံကြည်ထားပါတယ်။

သူ့အခန်း ပြန်ရောက်လာတဲ့အခါ ရှနင်းချန်က စားပွဲခုံထက် ခေါင်းတင်ပြီး အိပ်ပျော်နေတာကို ရန်ကိုင် တွေ့လိုက်ရတယ်။

သူ့ရဲ့ စီနီယာမမလေးက ဆေးလုံး‌တွေကို မနားတမ်းနီးပါး ဖော်စပ်နေခဲ့တာပါ။ ဆေးဘုရင်တောင်ကြားက ဆေးပညာရှင်တွေက ရှနင်းချန်ရဲ့ နည်းလမ်းတွေနဲ့ ရင်းနှီးပြီး သူမရဲ့ ဝန်ထုပ်ကို ကူထမ်းပေးနိုင်တယ် ဆိုပေမယ့် ရန်ကိုင်တို့ အဖွဲ့သားတွေ လိုအပ်တဲ့ ပမာဏကို ထောက်ပံ့ပေးနိုင်ဖို့ သူမအနေနဲ့ စိတ်ရောကိုယ်ပါ ပင်ပင်ပန်းပန်းနဲ့ ကြိုးစား အားထုတ်နေခဲ့ရပါတယ်။

အခန်းတံခါး ဖွင့်သံကြားလိုက်တာနဲ့ ရှနင်းချန် နိုးလားခဲ့တယ်။ ရန်ကိုင် ဘေးမသိရန်မခနဲ့ ပြန်လာနိုင်တာကို တွေ့လိုက်ရတော့မှပဲ ရှနင်းချန် စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့တယ်။

ရန်ကိုင်က သူရဲ့ စီနီယာမမလေးကို မချီလိုက်တဲ့အခါ ရှနင်းချန်အနေနဲ့ အရင်လိုမျိုး ထိတ်လန့် မနေတော့ပါဘူး။ အခုလိုပုံစံမျိုးနဲ့ သူမအသားကျ သွားတဲ့ပုံပါပဲ။

သူမကို အိပ်ရာထက် အသာအယာလေး ချပေးလိုက်ပြီး အိပ်ရာခင်းကို သူမအပေါ် ခြုံပေးလိုက်တယ်။ ရန်ကိုင်က သူရဲ့ စီနီယာမမလေး ဘေးနားမှာ ထိုင်ရင်း သူမအိပ်ပျော်သွားတဲ့ အထိ စောင့်နေခဲ့တယ်။

အသာအယာလေး ပြုံးလိုက်ပြီး ရန်ကိုင်က သူမ မျက်နှာထက် ပြုတ်ကျနေတဲ့ ဆံပင်အချို့ကို ပြန်သပ်တင် ပေးလိုက်တယ်။ သူမရဲ့ ဇာပုဝါတပ်ဆင်ထားသည့် ရိုးသာအပြစ်ကင်းစင်တဲ့ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း ရန်ကိုင် စိတ်နှလုံးသား တစ်ခုလုံး ကြည်နူးမှုတို့ဖြင့် ပြည့်သွားခဲ့တယ်။

အခုအချိန်ထိ သူ့စီနီယာမမလေးရဲ့ မျက်နှာ အစစ်အမှန်ကို သူမတွေ့ဖူးသေးပါဘူး။ မျက်နှာ တစ်ဝက်ကိုတော့ သူမြင်တွေ့ခဲ့ဖူးပါတယ်။ ယင်ကိုးသွယ် နှင်းတောင်ကြားမှာ သူမရဲ့ ဇာပုဝါတစ်ဝက်ကို ဖယ်ပြီး သူနဲ့ အနမ်းပေးခဲ့တဲ့ အချိန်တုန်းကပေါ့။

စီနီယာမမလေးရဲ့ မျက်နှာ အစစ်အမှန်ကို သူလည်း မသိချင်ပဲ ဘယ်နေပါ့မလဲ။

ဒါပေမယ့် အချိန်ကျလာတဲ့အခါ စီနီယာမမလေးက သူမရဲ့ အစစ်အမှန်မျက်နှာကို သူ့အား ကျိန်းသေ ပြလိမ့်မယ်လို့ ရန်ကိုင် ယုံကြည်နေခဲ့ပါတယ်။

အခုအချိန်တော့… ဒီအလွှာပါးပါးလေးက ရှနင်းချန်ရဲ့ ဆွဲဆောင်မှုအရှိဆုံး အချက်တွေထဲက တစ်ချက် ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။

တစ်ခဏကြာပြီးနောက် ရန်ကိုင်က ဇာပုဝါအောက် ဘယ်လို မျက်နှာလေး ရှိနေလဲဆိုတာကို ချောင်းကြည့်မယ့် အကြံဥာဏ်ကို ပယ်ဖျက်လိုက်ပြီး အခန်းထဲကနေ တိတ်တဆိတ် ထွက်ခွါသွားလိုက်တယ်။ ထို့နောက် လပြည့်ဝန်းကြီးဆီ ငေးစိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။

“ရင်းဂျု” ရန်ကိုင်က ရုတ်တရက်‌ အော်ခေါ်လိုက်တယ်။

အမှောင်ရိပ်ထဲကနေ ပုံရိပ်တစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။ အစစ်အမှန်ချီကို အသုံးမပြုနိုင်ရင်တောင် သူ့ကိုယ်သူ ဖုံးကွယ်ပြီး နေနေတာက ရင်းဂျုရဲ့ ပင်ကိုယ်စရိုက် တစ်ခု ဖြစ်လာတဲ့ပုံပါပဲ။

“ကျုပ်နဲ့လိုက်ခဲ့”

ရင်းဂျုက အသာအယာလေး ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ဘာမှ ပြန်မပြောခဲ့ပါဘူး။

ရန်ကိုင်က ဘေးဘက်အခန်းဆီ သွားလိုက်ပြီး အခန်းတံခါးကို အသာအယာလေး ခေါက်လိုက်တယ်။ မကြာခင်မှာပဲ အခန်းထဲကနေ မန်ဝူရရဲ့ အသံထွက်လာခဲ့တယ် “ဝင်လာခဲ့”

ရန်ကိုင်က တံခါးကို တွန်းဖွင့်လိုက်ပြီး အခန်းထဲကို လမ်းလျှောက် ဝင်သွားလိုက်တယ်။

ဘဏ္ဏာထိန်းမန်က သူ့အိပ်ရာထက် တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေခဲ့ပြီး နက်နဲဆန်းကြယ်တဲ့ ကျင့်စဉ်တစ်ခုကို လှည့်ပတ်နေခဲ့တယ်။

ထိုလူအိုကြီးကို မြင်လိုက်တဲ့အချိန် ရှေးဟောင်းရေကန် တစ်ခုလို အမြဲတည်ငြိမ်နေတဲ့ ရင်းဂျု မျက်နှာ မသိမသာလေး ရှုံ့မဲ့သွားခဲ့တယ်။ ရန်ကိုင်စံအိမ်ကို မန်ဝူရ ရောက်လာတဲ့ အချိန်ကတည်းက ရင်းဂျုက ထိုလူကို အထူးဂရုစိုက်နေခဲ့တာပါ။

ရင်းဂျုသာမဟုတ်၊ ကျုကောင်းရီနဲ့ ရှောင်ရှန်တို့လည်း ထိုလူအိုကြီး ဘယ်သူမှန်း သိချင်နေကြတာပါ။

Martial Peak
အပိုင်း(၄၆၉) လှည့်ကွက်လေး
မန်ဝူရရဲ့ ထူးဆန်းတဲ့ အရှိန်အဝါနဲ့ ဖိအားကြောင့် သူ့နားရောက်တဲ့ အခါတိုင်း သွေးစစ်သည်တော် သုံးယောက်စလုံး အရမ်းကို အားကောင်းလွန်းတဲ့ ဖိအားကို အလိုလို ခံစားရပါတယ်။ ဘယ်လို အင်အားစုကများ ဒီလို ပညာရှင်တစ်ယောက်ကို ပြုစုပျိုးထောင် ပေးနိုင်တာလဲ ဆိုတာကို သူတို့ ဘယ်လိုမှ မခန့်မှန်းနိုင်ခဲ့ကြပါဘူး။

အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထွတ်အထိပ်အဆင့် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်ဆီကနေ ထိုကဲ့သို့ ခြိမ်းခြောက်ခံရသလို ခံစားရသည့် ခံစားချက်မျိုး သူတို့ တစ်ခါမှ မရခဲ့ဖူးပါဘူး။ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့် ကျင့်ကြံသူဆီကနေသာ သူတို့ ခံစားခဲ့ဖူးတာပါ။

သွေးစစ်သည်တော် သုံးယောက်စလုံးက ဘာမှ ထုတ်မပြောကြပေမယ့် သူတို့ စိတ်ထဲမှာတော့ မန်ဝူရက ဘယ်ကရောက်လာလဲ ဆိုတာကို တိတ်တဆိတ် ခန့်မှန်း နေခဲ့ကြတယ်။ ဒါပေမယ့် သူတို့ တွေးလိုက်တဲ့ ခန့်မှန်းချက် တိုင်းက အမှန်တရားနဲ့ တောင်နဲ့မြောက်လို ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။

ရန်ကိုင်က သူ့ကို မန်ဝူရဆီ ခေါ်လာမှန်း သိလိုက်တာနဲ့ ဘာလို့ ခေါ်လာမှန်း အရိပ်အမြွက်တော့ နားလည်လိုက်ပေမယ့် ပုံမှန်အတိုင်းပဲ တိတ်တိတ်လေးသာ နေလိုက်တယ်။

ချီချုပ်နှောင် ချိတ်တံဆိပ်ကို ရန်မိသားစုရဲ့ အကြီးအကဲချုပ် ဟွမ့်ဂျုကျို့ ကိုယ်တိုင် ပြင်ဆင်ထားတာပါ။ မန်ဝူရက အရမ်းကို ထူးခြားထူးကဲတဲ့ ပညာရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်နေရင်တောင် ဒီအချုပ်အနှောင်ကို ဖြေရှင်း ပေးနိုင်လိမ့်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။

တကယ်တော့ ဟွမ်ဂျုကျို့က အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်ပြီး မန်ဝူရက အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထွတ်အထိပ် အဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်ပဲ ရှိပါသေးတယ်လေ။ သူတို့ကြားမှာ ကွာဟချက် အကြီးကြီး ရှိနေခဲ့ပါတယ်။

“ဘဏ္ဏာထိန်းမန်” ရဣ်ကိုင်က အသာအယာလေး နှုတ်ဆက်လိုက်တယ်။ မန်ဝူရက ပြန်ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး သင်္ကာမကင်း အကြည့်နဲ့ ရင်းဂျုဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်ကာ မကြာခင်မှာပဲ သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်ပြန်တယ်။

“ချိတ်တံဆိပ်တစ်ခုလား” မန်ဝူရက သွားပေါ်အောင် ပြုံးလိုက်ပြီး ရင်းဂျုကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။

ရင်းဂျုက ဘာမှပြန်မပြောခဲ့ပဲ ဒီအတိုင်းသာ ရပ်နေခဲ့ပါတယ်။

“ဘဏ္ဏာထိန်းမန်၊ ခင်ဗျားမှာ သူ့ကိုယ်ထဲက ချိတ်တံဆိပ်ကို ဖြေပေးနိုင်မယ့် နည်းလမ်းလေး ဘာလေး တစ်ခုခုများ မရှိဘူးလား” ရန်ကိုင်က ထိုင်ချလိုက်ပြီး လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက် ငှဲ့သောက်လိုက်ပြီး လည်ချောင်း ရှင်းလိုက်တယ်။

“ငါတစ်ချက် ကြည့်ကြည့်ရအောင်” မန်ဝူရက ငြင်းလည်း မငြင်းဆန်ခဲ့လို့၊ လက်ခံတယ်လည်း မပြောခဲ့ပါဘူး။ ရင်းဂျုကိုသာ လက်ယပ်ခေါ်လိုက်တယ် “ဒီကိုလာခဲ့”
ရင်းဂျုက ရန်ကိုင်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်ပြနေတာကို မြင်တော့ မန်ဝူရဆီ လှမ်းလျှောက်သွားလိုက်တယ်။

ရင်းဂျုရဲ့ မဲ့နေတဲ့ ရုပ်ကိုကြည့်ရင်း မန်ဝူက မရယ်ပဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး “စိတ်အေးအေးထား ကောင်လေး၊ မင်းမှာ အရည်အချင်းအချို့ ရှိမှန်း ငါသိတယ်။ ဒါပေမယ့် အခုမင်းက ဒုက္ခိတတစ်ယောက်နဲ့ ဘာမှ ခြားတာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီလူအိုကြီးကို သတိထားနေလို့လည်း ဘာမှ ထူးမှာမှ မဟုတ်တာ”

ပြောနေရင်းနဲ့ သူ့လက်ကို ဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး ရန်ရင်ရဲ့ လက်ကောက်ဝတ်ကို လှမ်းဖမ်းကိုင်လိုက်တယ်။

အခန်းက တစ်ခဏတာလောက် တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့တယ်။ ရန်ကိုင်က သူ့လက်ထဲက ခွက်ကို ပါးစပ်နားတေ့လိုက်ပြီး သောက်ရုံလေး သောက်ရင်း စိုးရိမ်ပူပန်စွာနဲ့ စောင့်ဆိုင်း နေခဲ့တယ်။ မန်ဝူရ ကူညီနိုင်မလား၊ မကူညီနိုင်ဘူးလား ဆိုတာကို သူလည်း မသိသေးပါဘူး။

ရင်းဂျုရဲ့ အမူအရာက လုံးဝကို ပေါ့ပါးနေခဲ့ပါတယ်၊ သူ့ကိုယ်ထဲက ချိတ်တံဆိပ်ကို မန်ဝူရ ဖြေရှင်းပေးနိုင်မယ်လို့ အစကတည်းက မထင်ထားတဲ့ ပုံပါပဲ။

“ဟဲဟဲ” ခဏကြာပြီးနောက် မန်ဝူရက လှောင်ပြောင်လိုတဲ့ လေသံနဲ့ ရယ်မောလိုက်ပြီး “မဆိုးပါဘူး။ ဒီချိတ်တံဆိပ်ကို ဖန်တီးခဲ့တဲ့လူက ချုပ်နှောင်တဲ့ ပညာရပ်ပိုင်းမှာ အောင်မြင်မှု တစ်ချို့ ရထားတဲ့ပုံပဲ”

ရင်းဂျုက ခပ်မြန်မြန်ပဲ ပြန်ပြောလိုက်တယ် “ဟုတ်တာပေါ့၊ ဒါက ကျုပ်တို့ ရန်မိသားစုရဲ့ အကြီးအကဲချုပ် ဟွမ်ဂျုကျို့ ကိုယ်တိုင် ဖန်တီးထားခဲ့တာလေ”

“သူဘာသာ ဘာကျို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ငါဂရုမစိုက်ဘူး” မန်ဝူရက အထင်အမြင် သေးသေးနဲ့ “ဒီလူအိုကြီဂက သူ့အကြောင်း တစ်ခါမှတောင် ကြားဖူးတာ မဟုတ်ဘူး”

ရင်းဂျုက တစ်ခွန်းနှစ်ခွန်းလောက် ပြန်ပြောချင်ပေမယ့် ရန်ကိုင်က ချက်ချင်းပဲ သူ့ကို ဝင်တားလိုက်တယ်။

အမြဲလိုလို တိတ်တိတ်နေတတ်တဲ့ ရင်းဂျုက မန်ဝူရနဲ့ ရုတ်တရက်ကြီး ငြင်းခုံစကားများချင်သလို ဖြစ်သွားခဲ့ရတာက ဟွမ်ဂျုကျို့ကို သူအလွန်အမင်း လေးစားတာကြောင့်ပါ၊ အခြားတစ်ယောက်က သူလေးစားရတဲ့လူကို လာအထင်အမြင် သေးနေတာကို မြင်တော့ ရင်းဂျုလည်း ငြိမ်မခံနိုင် ဖြစ်သွားခဲ့ရတာပါ။

တကယ်တော့ ဟွမ်ဂျုကျို့ဆိုတာ သွေးစစ်သည်တော် ခန်းမသမိုင်းတစ်လျှောက် အကြီးအကဲချုပ် ရာထူးကို လက်ခံရရှိခဲ့တဲ့ တစ်ဦးတည်းသော သွေးစစ်သည်တော်လေ။ သွေးစစ်သည်တော် အားလုံးက သူ့ကို စံနမူနာ ပုဂ္ဂိုလ်အဖြစ် သတ်မှတ်ထားကြတာပါ။

မန်ဝူရက ဟွမ်ဂျုကျို့ရဲ့ ချုပ်နှောင်ခြင်း ပညာရပ်ကို တကယ်ပဲ ချီးကျူးခဲ့ပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် ရင်းဂျုရဲ့ အမြင်မှာတော့ လူအိုကြီးက ချီကျုးနေတာ မဟုတ်ပဲ အထင်အမြင်သေးသေးဖြင့် ရှုတ်ချနေတာနဲ့တောင် ပိုတူနေပါသေးတယ်။ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထွတ်အထိပ်အဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက်ကများ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်ကို ဝေဖန်ချင်သေးတယ်၊ သူ့မှာ ဘာအရည်အချင်း ရှိလို့လဲ။

“ဘဏ္ဏာထိန်းမန်၊ ခင်ဗျား ကူညီပေးနိုင်လား” ရန်ကိုင်က ရှေ့တိုးသွားလိုက်ပြီး စိုးရိမ်တကြီး မေးလိုက်တယ်။

“အင်း” မန်ဝူရက ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ပဲ ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။

ရင်းဂျုရဲ့ မျက်ဝန်းအစုံ မှေးကျဉ်းသွားခဲ့ပြီး မန်ဝူရကို ထိတ်လန့်တဝက်၊ သံသယတစ်ဝက်နဲ့ ငေးစိုက် ကြည့်နေလိုက်တယ်၊ မန်ဝူရဆီကနေ အခုလို တုန့်ပြန်စကား ထွက်လာလိမ့်မယ်လို့ သူလုံးဝကို မမျှော်လင့်ထားခဲ့ပါဘူး။

အခုမှပဲ ရန်ကိုင် စိတ်သက်သာရာ ရနိုင်တော့တယ်။ မန်ဝူရက ဘယ်လိုမှော်ဆန်တဲ့ နည်းလမ်းတွေကို သုံးပြီး ချိတ်တံဆိပ်ကို ချိုးဖျက်ဖို့ ကြိုးစားမလဲ ဆိုတာကို သူမသိပေမယ့် သူ့အမြင်မှာတော့ မန်ဝူရက အရမ်းကို လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ် နက်နဲတဲ့ လူတစ်ယောက်ပါ။ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့် ပညာရှင်တွေ ဖြစ်ကြတဲ့ လူစီ၊ ရန်ရင်ဟောင်နဲ့ ရန်မိသားစုရဲ့ အကြီးအကဲချုပ် များစွာကို ရန်ကိုင် မြင်တွေ့ခဲ့ဖူးပါတယ်။

ဒါပေမယ့် သူတို့ထဲက ဘယ်သူကမှ မန်ဝူရဆီက ခံစားရတဲ့ ဖိအားမျိုး မပေးစွမ်းနိုင်ကြပါဘူး။

မန်ဝူရက သူဥာဏ်မမှီနိုင်လောက်တဲ့အထိ နက်နဲလွန်းတဲ့ ပညာရှင်တစ်ယောက်လို့ သူ့ရဲ့ မသိစိတ်က ပြောနေခဲ့တယ်။ မန်ဝူရဆိုတဲ့ လူက အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့် ပညာရှင်တွေထက်တောင် ပိုပြီး ကြောက်ဖို့ကောင်းတာ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။

မန်ဝူရက အဖြေကို ကြားလိုက်တာနဲ့ စိုးရိမ်ပူပန်မှုတွေ ပြည့်နေတဲ့ ရန်ကိုင် နှလုံးသားလေး ချက်ချင်းဆိုသလို တည်ငြိမ်သွားခဲ့တယ်။ မန်ဝူရ သူကူညီနိုင်တယ်လို့ ပြောလာမှတော့ ဆက်မေးနေစရာ မလိုတော့ပါဘူး။

“ခင်ဗျား ဒါကို တကယ်ပဲ ချိုးဖျက်နိုင်လို့လား” ရင်းဂျုက မေးလိုက်တယ်။ သူကြားလိုက်တာကို အခုထိ မယုံနိုင်သေးပါဘူး။ မန်ဝူရက လူအထင်ကြီးအောင် လျှောက်ပြောနေတယ်လို့တောင် သူတွေးနေတာပါ။

မန်ဝူရက ရင်းဂျုကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ခေါင်းသာ ပြန်ညိတ်ပြလိုက်တယ်။

“ဘယ်လောက် ကြာမှာလဲ” ရင်းဂျုက နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မေးလိုက်တယ်။

ချီချုပ်နှောင်ချိတ်တံဆိပ်ကို သူကိုယ်တိုင် မဖျက်စီးနိုင်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဖျက်စီးနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူကိုယ်တိုင် ဖျက်စီးဖို့ ကြိုးစားမယ်ဆိုရင် အနည်းဆုံး နှစ်လလောက် ကြာမှာပါ။

မန်ဝူရရဲ့ နည်းလမ်းက အရမ်းကို ကြာမယ်ဆိုရင် သူကိုယ်တိုင် ဖြေရှင်းလိုက်တာကပဲ ပိုကောင်းမှာပါ။

ဟွမ်ဂျုကျို့ကိုတောင် မျက်လုံးထဲ မထည့်တဲ့ ထိုလူအိုကြီးရဲ့ မောက်မာတဲ့ ပုံစံကို ရင်းဂျု ကြည့်မရပါဘူး။ ထို့ကြောင့် မလိုအပ်ရင် ထိုလူအိုကြီးဆီကနေ အကူအညီကို မယူချင်တာပါ။

ရင်းဂျုကို မေးတာကို ကြားလိုက်တာနဲ့ မန်ဝူရက လက်နှစ်ချောင်းသာ ပြန်ထောင်ပြလိုက်တယ်။

ရန်ကိုင်က မျက်ခုံးပင့်လိုက်ပြီး အသာအယာလေး ပြုံးလိုက်ရင်း “နှစ်လလား၊ ရက်နှစ်ဆယ်လား”

အဲ့လိုပြောလိုက်ပေမယ့် ရန်ကိုင် စိတ်ထဲမှာတော့ ရက်နှစ်ဆယ် ဖြစ်ဖို့ကိုသာ ပိုပြီး တောင့်တနေခဲ့တယ်။ သူ့အမြင်မှာတော့ မန်ဝူရအနေနဲ့ ထိုချီချုပ်နှောင် ချိတ်တံဆိပ်ကို ရက်နှစ်ဆယ်အတွင်း ဖြေရှင်းနိုင်တာက တကယ်ကို အကျိုးအကြောင်း သင့်လှပါတယ်။

ရင်းဂျုလည်း သူဘယ်လို ပြန်ဖြေမလဲဆိုတာကို သိချင်စိတ် ပြင်းပြတဲ့အတွက် မန်ဝူရကို မယုံသင်္ကာနဲ့ ငေးကြည့်နေလိုက်တယ်။

“နှစ်ရက်” မန်ဝူရက ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။

ရန်ကိုင်နဲ့ ရင်းဂျုတို့ နှစ်ယောက်စလုံး နေရာမှာတင် အေးခဲသွားခဲ့ကြတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး အံ့ဩလွန်းလို့ စကားတောင် မပြောနိုင်တော့ပါဘူး။

မန်ဝူရရဲ့ စွမ်းရည်ကို အထင်သေးမိနေတုန်းပဲ ဆိုတာကို အခုမှပဲ ရန်ကိုင် နားလည်သွားခဲ့တယ်၊ ဘဏ္ဏာထိန်းမန်က သူထင်သလောက် လုံးဝ မရိုးရှင်းပါဘူး။

“စီနီယာ…” ရင်းဂျု အသက်ပြင်းပြင်း တစ်ချက် ရှူလိုက်ပြီး အနည်းငယ် ကိုးယိုးကားယာ ဆန်တဲ့ အမူအရာနဲ့ “ဒီရင်းဂျုက ခင်ဗျာကို မယုံသင်္ကာဖြစ်တာ မဟုတ်ပေမယ့် ဒါက နည်းနည်း…”

“မောက်မာတာလား” မန်ဝူရက မှုန်တေတေ အမူအရာနဲ့ နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး “အဲ့ချိတ်တံဆိပ်သာ ဒီလူအိုကြီးကိုယ်မှာ ရှိနေတာဆိုရင် လက်ဖျောက်တစ်ချက်နဲ့တင် ဖျက်စီးပစ်လိုက်လို့ ရတယ်ကွ။ မင်းကိုယ်ပေါ်မှာ ရှိနေလို့သာ နှစ်ရက်ကြာသွားခဲ့တာ။ တကယ်တော့ ဒီလူအိုကြီး ကိုယ်တိုင်ကလည်း ချုပ်နှောင်တဲ့ ပညာရပ်ပိုင်းကို နည်းနည်းပါးပါးလောက် လေ့လာထားခဲ့တာလေ။ ဒီလှည့်ကွက်လေးက ဒီလူအိုကြီးအတွက်တော့ ကလေးကစားစရာ သာသာလောက်ပဲ ရှိတယ်”

လှည့်ကွက်လေးလား….

ရင်းဂျုရဲ့ အမြဲတမ်း တည်ငြိမ်နေတဲ့ ရုပ်သေကြီး ရှုံ့မဲ့နေတာကို မြင်လိုက်ရချိန် မှာတော့ ရန်ကိုင်လည်း ရယ်ချင်စိတ်ကို မနည်းအောင့်အည်း ထားလိုက်ရတယ်။ အသာအယာလေး ချောင်းဟန့်လိုက်ပြီး ရန်ကိုင်က ဝင်ပြောလိုက်တယ် “ဘဏ္ဏာထိန်းမန်၊ ခင်ဗျား တကယ်ကော သေချာ…”

“မင်းတို့ကောင်တွေ မယုံကြည်ဘူးဆိုရင် လှည့်ထွက်သွားလို့ ရတယ်နော်၊ တံခါးပေါက်က ဟိုမှာပဲ။ ဒီလူအိုကြီးရဲ့ အချိန်တွေက အားယားနေတာ မဟုတ်ဘူး” မန်ဝူရက နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး ရင်းဂျုကို မျက်လုံးမှေးစဉ်းကြည့်လိုက်ကာ “မင်းရဲ့ စွမ်းရည်နဲ့ ဆိုရင် နှစ်လ ဒါမှမဟုတ် အဲ့ထက်တော့ အချိန်ယူရမှာပေါ့။ ကဲ… အလုပ်ကြိုးစားလိုက်ပါဦး”

ရင်းဂျု မျက်မှောင် ထပ်ကြုံ့သွားခဲ့တယ်။

သူ့ကိုယ်ထဲမှာ ရှိနေတဲ့ ချီချုပ်နှောင် ချိတ်တံဆိပ်ကို သေသေချာချာ စစ်ဆေးပြီးတော့မှပဲ ထိုချိတ်တံဆိပ်ကို ချိုးဖျက်ဖို့ နှစ်လလောက် ကြာလိမ့်မယ်လို့ သူခန့်မှန်းခဲ့တာပါ။ ဒါပေမယ့် မန်ဝူရက အကြည့်တစ်ချက်နဲ့တင် သူအချိန် ဘယ်လောက် ယူရမလဲ ဆိုတာကို ဆုံးဖြတ်သွားနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ထိုလူအိုကြီးက တကယ်ကို အမြင်းစူးရှ လွန်းပါတယ်။

မက်မှောင်ကြုံ့လိုက်ပြီး ရင်းဂျုက တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ လက်သီးဆုပ်ကာ ပြန်ပြောလိုက်တယ် “ဂျူနီယာရင်းဂျုက စီနီယာကို ကူညီပေးဖို့ တောင်းဆိုပါတယ်၊ အစောပိုင်းတုန်းက ဂျုနီယာဘက်က ပြောမှားဆိုးမှား ရှိခဲ့ရင် စီနီယာအနေနဲ့ ဗွေမယူဖို့ ဂျူနီယာ မျှော်လင့်ပါတယ်”

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ဒါက နှစ်ရက်လေးပဲလေ။ နှစ်ရက်ကြာပြီးရင် အအဖြေထွက်လာမှာပါ။

မန်ဝူရက ပြောသလောက် တကယ်ပဲ အားကောင်းလား၊ မကောင်းဘူးလား ဆိုတာကို ရင်းဂျုလည်း တော်တော်လေး သိချင်နေမိပါတယ်။

“ဒါဆိုရင် ဘဏ္ဏာထိန်းမန်၊ ဒီကိစ္စကို ခင်ဗျားဆီပဲ အပ်ထားလိုက်မယ်နော်…” ရန်ကိုင်က မန်ဝူရဆီ ကြည့်လိုက်ပြီး သွားပေါ်အောင် ပြုံးလိုက်တယ်။

လူအိုကြီးမန်က စိတ်မရှည်ဟန်နဲ့ သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်ပြီး “ကောင်းပြီ၊ သွားသာသွားတော့၊ မင်းကို နှစ်ရက်ကြာရင် သူလာတွေ့လိမ့်မယ်”

ရန်ကိုင်က ကျေကျေနပ်နပ်နဲ့ ခေါင်းညိတ်လိုက်တယ်။ ရင်းဂျုကို မန်ဝူရပြောတဲ့ အတိုင်းလုပ်ဖို့ သတိပေးပြီးတာနဲ့ အခန်းထဲကနေ ထွက်သွားလိုက်တယ်။

ဘေးအခန်းဆီ ပြန်ရောက်သွားတဲ့ အချိန်မှာတော့ ရှနင်းချန်ကို မတွေ့ရတော့ပါဘူး။ သူမ ဆေးဖော်စပ်ခန်းဆီ ပြန်သွားလောက်ပြီနဲ့ တူပါတယ်။

အိပ်ရာထက် ခြေချိတ် ထိုင်လိုက်ပြီး ရန်ကိုင်က သူ့အင်္ကျီလက်ထဲကနေ တစ်ခုခုကို ထုတ်ယူလိုက်တယ်။

သူထုတ်ယူလိုက်တာက ဆံပင်ရှည်တစ်ချောင်းပါ။

ပိုကျင်းရေကန်မှာတုန်းက ရှစ်ခုမြောက် ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်ကို လာလုယူခဲ့တဲ့ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်တဲ့ ပညာရှင်ကို သူ့ဓါးနဲ့ လှမ်းပိုင်းလိုက်တုန်းက ဒီဆံပင် ကျကျန်ခဲ့တာပါ။

ဒါပေမယ့် တစ္ဆေတစ်ကောင်လို အချိန်မရွေး ထွက်ပေါ်လာပြီး ပြန်ပျောက်သွားတဲ့ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်သည့် ပညာရှင်က မိန်းကလေး တစ်ယောက် ဖြစ်နေလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်သူ ထင်ထားပါ့မလဲ။

တစ်နေ့တည်း နှစ်ကြိမ်တိုင်တိုင် တွေ့ခဲ့ပေမယ့် သူမရဲ့ မျက်နှာကိုတောင် မတွေ့ရသေးတာကို စဉ်းစားမိလိုက်တဲ့ အချိန်၌ ရန်ကိုင် အနည်းငယ် စိတ်ဓါတ်ကျချင် သွားခဲ့တယ်။

ထိုမိန်းမက အရမ်းလည်း မြန်သလို သူမရဲ့ ပုန်းကွယ်တဲ့ ပညာရပ်တွေကလည်း အရမ်းကို နက်နဲလွန်းလှပါတယ်။ လူအုပ်ကြီး တစ်ခုလုံးရဲ့ မျက်စိရှေ့မှာပဲ ရှစ်ခုမြောက် ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်ကို ဘယ်သူမှ သတိမပြုမိအောင် လုယူသွားနိုင်ခဲ့တာက တကယ်ကို လေးစားစရာပါပဲ။

သူမ ဘယ်လိုလုပ်ခဲ့လဲ ဆိုတာကို ရန်ကိုင် လုံးဝ မစဉ်စားနိုင်ခဲ့တာပါ။ အထူးသဖြင့် ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်ထဲမှာ ချိတ်ပိတ်ထားတဲ့ တိုက်ခိုက်မှုနဲ့ ဟွမ်ဂျုကျို့ရဲ့ ချီချုပ်နှောင် ချိတ်တံဆိပ်ကို သူမ ဘယ်လိုခုခံနိုင်လဲ ဆိုတာကိုပေါ့။

လျူချင်းယောင်က ချီချုပ်နှောင် ချိတ်တံဆိပ်ကနေ သူ့ရဲ့ ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်ကို စတေးပြီးတော့မှ လွတ်မြောက် နိုင်ခဲ့တာပါ။ ဒါပေမယ့် ထိုမိန်းမကကော…

ရန်ကိုင်ကို ပိုပြီး စိုးရိမ်သွားစေတာက ထိုမိန်းမက ဘယ်သူ့အတွက် အလုပ်လုပ်ပေးနေလဲ ဆိုတာကိုပါ။ ထိုအချိန်တုန်းက ရန်ဝေ၊ ရန်ကျောင်း၊ ရန်ခန်း၊ ရန်ရှန်းနဲ့ ရန်ရင်တို့ရဲ့ မျက်နှာတွေက သံသယနဲ့ စိတ်ရှုပ်မှုတို့ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့ပါတယ်၊ ထိုမိန်းမ ဘယ်သူလဲ ဆိုတာကို သူတို့လဲ မသိတဲ့ပုံစံပါ။ ဒါပေမယ့် စာအုပ်တစ်အုပ်ကို အဖုံးကြည့်ပြီး သွားဆုံးဖြတ်လို့ မရဘူးလေ။ သူတို့တွေ ဟန်ဆောင်နေတာလည်း ဖြစ်နိုင်သေးတာပဲ။

ထိုအကြောင်းကို အချိန်အတော်ကြာအောင် စဉ်းစားပြီးတာတောင် ဘာသဲလွန်စမှ မရသေးတဲ့အတွက် ရန်ကိုင်အနေနဲ့ ထိုကိစ္စကို ခဏဘေးချထားရုံသာ တတ်နိုင်ခဲ့တယ်။

အခု သူ့ရှေ့၌ လက်နက်သုံးခု ရှိနေခဲ့ပါတယ်… ဒီနေ့လက်နက်လုပွဲတုန်းက ရခဲ့တဲ့ လက်နက်တွေပေါ့။

သူ့အဖွဲ့သားတွေက လက်နက်အခု၂၀၀ကျော် လုယူနိုင်ခဲ့ပေမယ့် ထိုလက်နက် အခု၂၀၀ကျော်ရဲ့ တန်ဖိုးက ဒီလက်နက်သုံးခုရဲ့ တန်ဖိုးကို မမှီပါဘူး။

ပထမတစ်ခုက လက်ဝါးအရွယ်အစားလောက်သာ ရှိတဲ့ အေးစက်စက် အရှိန်အဝါကို ပေးစွမ်းနေသည့် ဓါးလေးတစ်ချောင်းပါ… ကောင်းကင်အဆင့် ဝိဥာဉ်အမျိုးအစား လက်နက်တစ်ခု ဖြစ်ပါတယ်။

သေသေချာချာ စစ်ဆေးပြီးနောက် ထိုလက်နက်က ကောင်းကင်အထွတ်အထိပ် အဆင့် ဖြစ်နေတာကို တွေ့ရှိလိုက်ရတဲ့အတွက် ရန်ကိုင် ပိုပြီး ပျော်ရွှင်သွားခဲ့တယ်။

ဝိဥာဉ်အမျိုးအစား လက်နက်တွေက ပိုပြီး တန်ဖိုးကြီးသလို ပိုပြီးတော့လည်း သန့်စင်ရ ခက်ခဲပါတယ်။

ကောင်းကင် အထွတ်အထိပ်အဆင့် ဝိဥာဉ်အမျိုးအစား လက်နက်တစ်ခုက သာမန်ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက် တစ်ခုအောက် တန်ဖိုးမနိမ့်ပါဘူး။

ဒါပေမယ့် ရန်ကိုင်အတွက် ထိုဝိဥာဉ်အမျိုးအစား လက်နက်ကို သန့်စင်ဖို့ရာ တော်တော်လေး ခက်ခဲပါလိမ့်မယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ သူက အသိစိတ်ပင်လယ်ကိုမှ မဖွင့်လှစ်ရသေးတာကိုး။ တစ်ခဏတာလောက် ကြာအောင် စိတ်ထဲ မပြတ်မသား ဖြစ်နေပြီးတဲ့နောက် ထိုလက်နက်ကို ဘေးချထားလိုက်ပြီး ကျန်တဲ့ လက်နက်နှစ်ခုကို စတင် စစ်ဆေးလိုက်တယ်။

လက်နက် နှစ်ခုထဲက တစ်ခုက သူအရင်စရခဲ့တဲ့ ကြေးမုံတစ်ချပ်ပါ။ ထိုကြေးမုံဆီကနေလည်း အေးစက်စက် အရှိန်အဝါတစ်ခုကို ထုတ်လွှတ်နေခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဝိဥာဉ်အမျိုးအစား လက်နက်ဆီကနေ ထုတ်လွှတ်နေတဲ့ အေးစက်စက် အရှိန်အဝါနဲ့ မတူပါဘူး။ ဓါးလေးဆီကနေ ထုတ်လွှတ်နေတဲ့ အေးစက်စက် အရှိန်အဝါက တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့ ဝိဥာဉ်ကို သက်ရောက်တဲ့ စူးရှရှ အအေးဓါတ်မျိုးပါ။ ဒါပေမယ့် ကြေးမုံကနေ ပေးစွမ်းနေတဲ့ အအေးဓါတ်က နက်နဲပြီး ဒီလောကကြီး တစ်ခုလုံးကို အေးခဲသွားအောင် လုပ်ချင်နေတဲ့ အအေးဓါတ်မျိုးပါ။

ကြေးမုံထဲ အစစ်အမျန်ချီ ဖြည့်သွင်းလိုက်တဲ့အခါ ကြေးမုံမျက်နှာပြင် လက်သွားခဲ့ပြီး ထူးခြားဆန်းကြယ်တဲ့ မြင်ကွင်းတစ်ခုကို ရန်ကိုင် ရုတ်တရက် တွေ့မြင်လိုက်ရတယ်။

ကြေးမုံထဲ ကြီးကျယ်ခမ်းနားသည့် နှင်းဖုံးနေတဲ့ တောင်တစ်တောင်ကို သူတွေ့လိုက်ရတယ်။ တောင်ပတ်လည် မှာတော့ မရေမတွက်နိုင်တဲ့ နှင်းပွင့်လေးတွေက ကောင်းကင်ထက် ဝဲပျံနေခဲ့တယ်။ ဆောင်းလေးအေးက တသုန်သုန် တိုက်ခတ်နေခဲ့ပြီး ဖြူစင်သန့်ရှင်းတဲ့ သုခဘုံတစ်ခုကို ဖန်တီးလို့ နေခဲ့တယ်။

စံအိမ်တစ်ခုလုံးရဲ့ အပူချိန် ရုတ်ချည်း ထိုးကျသွားခဲ့ပြီး အေးစက်စက်လှိုင်းတစ်ခုက အလျင်အမြန်ပဲ ပျံ့နှံ့လာခဲ့တယ်။ ရန်ကိုင်လည်း အစစ်အမှန်ချီကို သုံးပြီး ခပ်မြန်မြန်ပဲ ခုခံလိုက်ရတယ်။

ဆန်းကြယ်အလယ်အလတ် အဆင့်လက်နက်လား

ထိုအချက်ကို နားလည်လိုက်တာနဲ့ ရန်ကိုင် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ် သွားခဲ့တယ်။
ကျန်တဲ့ ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်၇ခုအကြောင်း မသိပေမယ့်လို့ ထိုလက်နက်တွေထဲမှာမှ တစ်ခု၊ နှစ်ခုလောက်ကပဲ ဆန်းကြယ် အလယ်အလတ်အဆင့် လက်နက်ဆိုတာ သူကျိန်းသေပါတယ်။ သူ ရယူခဲ့တဲ့ ပထမဆုံး လက်နက်ဖြစ်တဲ့ ကြေးမုံက တကယ်ပဲ ဆန်းကြယ် အလယ်အလတ် အဆင့်လက်နက် တစ်ခု ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။

ဆန်းကြယ်အလယ်အလတ် အဆင့် လက်နက် တစ်ခုက ဆန်းကြယ် အဆင့်နိမ့်လက်နက်၁၀ခုနဲ့ ညီမျှပါတယ်။

ဒီတစ်ကြိမ်တော့ သူအချီကြီးကို မြတ်သွားခဲ့ပါပြီ။

သူ့ကိုယ်သူ တည်ငြိမ်အောင်လုပ်ဖို့ ရန်ကိုင် အချိန်တစ်ခဏလောက် ယူလိုက်ရတယ်။ ကြေးမုံထဲ အစစ်အမှန်ချီ ဖြည့်သွင်းနေတာကို ဖြေးဖြေးချင်းပဲ ရပ်တန့်လိုက်တယ်။ အစစ်အမှန်ချီ ဖြည့်သွင်းမှု ရပ်တန့်လိုက်တာနဲ့ ကြေးမုံလည်း အရောင်ပြန်မှိန်သွားခဲ့ပြီး အဆုံးမရှိတဲ့ နှင်းတောင်ကြီးလည်း ပြန်လည် ပျောက်ကွယ် သွားခဲ့တယ်။

ထိုကြေးမုံကို အပြည့်အဝ မသန့်စင်ရသေးခင်အထိ ကြေးမုံက ဘယ်လိုစွမ်းရည်တွေ ပိုင်ဆိုင်လဲ ဆိုတာကို ရန်ကိုင် သိရဦးမှာ မဟုတ်သေးပါဘူး။

ကြေးမုံကို ချထားလိုက်ပြီး နောက်ဆုံးလက်နက်ကို ကြည့်လိုက်တယ်။

ဒီလက်နက်ကို လျူချင်းယောင်ဆီကနေ ရလာခဲ့တာပါ။
အရိုးဒိုင်းတစ်ခု…

Martial Peak
အပိုင်း(၄၇၀) အိမ်ထဲရှိ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်သူများစွာ

အရိုးဒိုင်းက မကြီးပါဘူး၊ ပန်ကန်ပြား တစ်ချပ် အရွယ်လောက်ပဲ ရှိပါတယ်။ ပြီးတော့ ဒီအရိုးဒိုင်းကို ဘယ်မိစ္ဆာသားရဲရဲ့ အရိုးကိုသုံးပြီး ပြုလုပ်ထားလဲ ဆိုတာကိုလည်း ရန်ကိုင် မခွဲခြားနိုင်ခဲ့ပါဘူး။ ဒိုင်းရဲ့ ပုံစံက ညီညာမှု မရှိပါဘူး။

အစွန်း နှစ်ဖက်စလုံး ဆင်စွယ်ရောင် သန်းနေခဲ့ပြီး အခုံး၊ အချွန်အတက်တွေ အများကြီး ရှိနေခဲ့ပါတယ်။ အချို့က ချွန်ပြီး အချို့က ဝိုင်းကာ ဒိုင်းမျက်နှာပြင်ကိုတော့ ပါးစပ်ဟထားတဲ့ သားရဲတစ်ကောင်ရဲ့ မျက်နှာပုံစံ ထုလုပ်ထားခဲ့ပါတယ်။

သားရဲရဲ့ ပါးစပ်တစ်ခုလုံး ထက်ရှတဲ့ အစွယ်နေနဲ့ ပြည့်နေခဲ့ပြီး ရန်လိုပြီး သတ်ဖြတ်လိုစိတ် ပြင်းပြသည့် အရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ်နေခဲ့တယ်။

ထိုသားရဲမျက်နှာကို လေ့လာနေရင်း သွေးဆာတဲ့ အရှိန်အဝါ တစ်ခုက သူ့ကိုယ်ထဲ တိုးဝင်လာတာကို ခံစားမိတော့ ရန်ကိုင်လည်း အနည်းငယ် အံ့အားသင့် သွားခဲ့ရတယ်။

ဒီအရိုးဒိုင်းရဲ့ အဆင့်က ကြေးမုံမှန်လောက် မမြင့်ပါဘူး။ ဆန်းကြယ်အဆင့်နိမ့် အဆင့်ပဲ ရှိပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် အရိုးဒိုင်းက အကာအကွယ် လက်နက်တစ်ခု ဖြစ်နေတဲ့အတွက် ဒိုင်းရဲ့ တန်ဖိုးကလည်း အရမ်းကြီး နိမ့်ကျမသွားခဲ့ပါဘူး။

လက်နက်အမျိုးအစား အများကြီး ရှိပေမယ့် ယေဘုယျအားဖြင့် အကာအကွယ် အမျိုးအစား လက်နက်တွေက တိုက်ခိုက်ရေး အမျိုးအစား လက်နက်တွေထက် ပိုပြီး ရှားပါးတဲ့အတွက် ပိုပြီး အဖိုးတန်ပါတယ်။

လက်နက်တစ်မျိုးစီတိုင်းက သာမန်လက်နက်နဲ့ မတူတဲ့ အားသာချက်တွေကို ပိုင်ဆိုင်ထားကြပါတယ်။ ရန်ကိုင်သာ ထိုလက်နက် သုံခုစလုံးကို သန့်စင်နိုင်ခဲ့ရင် သူ့ရဲ့ တိုက်ပွဲစွမ်းရည်က တော်တော်ကြီးကို တိုးတက်သွားမှာပါ။

အခုအချိန်ထိ သူအသုံးပြုနိုင်တဲ့ လက်နက်သုံးခုပဲ ရှိပါသေးတယ်။

အသူအရာဓါး၊ ပွင့်ချပ်တစ်ထောင် သွေးပန်းနဲ့ မိစ္ဆာချုပ်နှောင် ချိန်းကြိုးတို့ပါ။

ပထမလက်နက် နှစ်ခုကို အချိန်အတော်ကြာအောင် အသုံးပြုလာခဲ့ပြီးတဲ့နောက် ထိုလက်နက်နှစ်ခုက ကောင်းကင် အထွတ်အထိပ်အဆင့်တွေဆိုတာ ရန်ကိုင် သေချာသွားခဲ့ပါပြီ။ တကယ်တော့ ထိုလက်နက် နှစ်ခုစလုံးက အဆုံးမဲ့ပင်လယ်က ပထမအဆင့် ဂိုဏ်းတွေရဲ့ ထွတ်မြတ်ရတနာတွေလေ။ ထို့ကြောင့် လက်နက်နှစ်ခုစလုံးရဲ့ အဆင့်က နိမ့်ကျနေခြင်း မရှိခဲ့တာပါ။

ပထမအဆင့်ဂိုဏ်းတွေမှာ အနည်းဆုံး ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်တစ်ခုလောက်ကတော့ ရှိတတ်ကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အသူရာဓါးနဲ့ ပွင့်ချပ်တစ်ထောင် သွေးပန်းက ထိုဂိုဏ်းတွေရဲ့ ထွတ်မြတ်ရတနာတွေအဖြစ် သတ်မှတ်ခံထား ရတာက လက်နက် နှစ်ခုစလုံးက သူတို့အတွက် တစ်ခုခု ထူးခြားနေလို့ပဲ ဖြစ်ရပါမယ်။

မိစ္ဆာချုပ်နှောင်ချိန်းကြိုးရဲ့ အဆင့်ကိုတော့ ရန်ကိုင်လည်း သေချာမသိပါဘူး။ မိစ္ဆာဗိုလ်ချုပ် မန်ကဲရဲ့ ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွါးကို မိစ္ဆာချုပ်နှောင် ချိန်းကြိုးနဲ့ ချိတ်ပိတ်ပြီးကတည်က ထိုချိန်းကြိုးက အလုပ်မလုပ်တော့တာပါ။ ရန်ကိုင်က ထိုချိန်းကြိုးကို သူ့ရဲ့ အစစ်အမှန်ချီနဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်အားဖြည့်ပေးနေခဲ့ရပါတယ်။

အခု သူမှာ အရည်အသွေးမြင့် လက်နက်အသစ် သုံးခုရှိလာပြီ ဖြစ်တဲ့အတွက် ရန်ကိုင်လည်း ထိုလက်နက် သုံးခုစလုံးအား အရမ်းကို သန့်စင်နေချင်မိပါပြီ။

သေသေချာချာ စဉ်းစားတွေးတောပြီးတဲ့နောက် ရန်ကိုင်က ဝိဥာဉ်အမျိုးအစား လက်နက်နဲ့ ကြေးမုံကို ဘေးဖယ်ထားလိုက်ပြီး အရိုးဒိုင်းကို ကောက်ယူလိုက်ကာ အစစ်အမှန်ချီကို လှည့်ပတ်လိုက်တယ်။

သူ့ရဲ့ သန့်စင်သိပ်သည်းတဲ့ အစစ်အမှန်ချီတွေက အရိုးဒိုင်းထဲကို ဖြည်းဖြည်းချင်း စီးဝင်သွားခဲ့တယ်၊ အရိုးဒိုင်းကို ရန်ကိုင် သန့်စင်တဲ့နှုန်းက တော်တော်လေး မြန်ဆန်ပါတယ်။

အချိန်တွေ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကုန်ဆုံးနေခဲ့ပြီး လက်နက်လုပွဲမှ ပြန်ရောက်လာကတည်းက ရန်ကိုင်က တောက်လျှောက်ကို အခန်းတွင်းပိတ် လေ့ကျင့်နေခဲ့ပါတယ်။ သူ့ရဲ့ စီနီယာမမလေးက တစ်နေ့တစ်ကြိမ် ပြန်လာခဲ့ပေမယ့် သူ့ကို တစ်ခါမှ အနှောင့်အယှတ် မပေးခဲ့ပါဘူး။ အိပ်ရာပေါ်တက်ပြီး သူ့ဘေးနားမှာသာ ငြိမ်ငြိမ်လေး လဲလျောင်းအိပ်စက်ခဲ့ပါတယ်။

သူတို့ရဲ့ ဂိုဏ်းတူညီအစ်ကို၊ ညီအစ်မတွေ သေဆုံးသွားခဲ့လို့ ဝမ်းနည်းနေခဲ့တဲ့ လူတွေလည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ထူထူထောင်ထောင် ပြန်ဖြစ်လာခဲ့ကြပါတယ်။ သွေးတိုက်ပွဲဂိုဏ်းနဲ့ မုန်တိုင်းစံအိမ်က လူတွေလည်း ရန်ကိုင် အဖွဲ့သားတွေနဲ့ အလျင်အမြန်ပဲ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်သွားခဲ့တယ်။ ဟူညီအစ်မ နှစ်ယောက်လည်း အမျိုးမျိုးသော အင်အားစုတွေက လူငယ်ခေါင်းဆောင်တွေနဲ့ ကောင်းကောင်း အဆင်ပြေနေခဲ့ပါတယ်။

သူတို့ကို စိတ်ဓါတ်ကျစေတဲ့ တစ်ခုတည်းသော အရာက ဒီရက်ပိုင်းအတွင် ရန်ကိုင်ရဲ့ အရိပ်ကို တစ်ချက်ကလေးတောင် မတွေ့ရတာပါပဲ။

သူတို့ မပြောနဲ့၊ ချူရီမန်တောင် ရန်ကိုင်ကို အခုထိ မတွေ့ရသေးပါဘူး။

ဒါပေမယ့် ရန်ကိုင်က သူရခဲ့တဲ့ လက်နက် အသစ်တွေကို သန့်စင်နေမှန်း အားလုံး သိထားတဲ့အတွက် ဘယ်သူကမှ သူ့ကို သွားမနှောက်ယှတ်ခဲ့ပါဘူး။

နှစ်ရက်ကြာပြီးနောက် အလံကို စောင့်ရှောက်ရင်း ခန်းမထဲ ထိုင်နေခဲ့တဲ့ ကျုကောင်းရီက သူ့မျက်နှာထက် ပွတ်သပ်သွားတဲ့ လေညင်းတစ်ခုကို ခံစားမိလိုက်တာနဲ့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။

မျက်လုံးဖွင့်ဖွင့်ချင်း သူမြင်တွေ့လိုက်ရတာက သူ့ကို ‌ငေးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ ရင်းဂျုပါ။

“မင်းက သခင်လေး‌နောက် လိုက်နေတာ မဟုတ်ဘူးလား။ ဘာလို့ ဒီကို ရောက်လာတာလဲ” ကျုးကောင်းရီက သင်္ကာမကင်း အမူအရာနဲ့ မေးလိုက်တယ်။

ရန်ကိုင်ရဲ့ လုံခြုံရေးက ရင်းဂျုရဲ့ တာဝန်ပါ။ ရင်းဂျုက ရန်ကိုင်ဆီကနေ ဘယ်တော့မှ ခွဲထွက်လာလေ့ မရှိပါဘူး။

“သခင်လေးငယ်လေးက တံခါးပိတ် ကျင့်စဉ်ဝင်နေတယ်။ သူ့ရဲ့ လုံခြုံရေးကတော့… ဘာမှ စိုးရိမ်စရာ မရှိပါဘူး” ရန်ကိုင်ဘေးခန်းမှာ ရှိနေတဲ့ လူအိုကြီး အကြောင်းကို ပြန်စဉ်းစားမိလိုက်တာနဲ့ ရင်းဂျု နည်းနည်းလေးတောင် စိတ်မပူတော့ပါဘူး။

“အဲ့လိုဆိုရင်တောင် အခုလိုမျိုး မပေါ့ဆသင့်ဘူးလေ” ကျုကောင်းရီက စတင်ပြီး ဝေဖန်ပြောဆိုလိုက်တယ်။

“မပြောတော့နဲ့” ရင်းဂျုက အသာအယာလေး သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး ခပ်မြန်မြန်ပဲ ဆက်ပြောလိုက်တယ် “ကျုကြီး၊ အားကောင်းတဲ့ ပညာရှင်တစ်ယောက်ကို ငါတွေ့ခဲ့တယ် သိလား”

“ဘယ်လောက် သန်မာလဲ” ကျုကောင်းရီ ကြောင်သွားခဲ့တယ်။ သွေးစစ်သည်တော်တွေ အကုန်လုံးက အရမ်းကို အားကောင်းတဲ့ ပညာရှင်တွေချည်းပါပဲ။ သူတို့တွေ အကုန်လုံးက ဟိုးငယ်ငယ်ကတည်းက ရန်မိသားစုရဲ့ တင်းကြပ်တဲ့ နည်းလမ်းတွေနဲ့ ပြုစုပျိုးထောင်လာခြင်း ခံခဲ့ရတာပါ။ ပြီးတော့ သူတို့ရဲ့ ခွန်အားကို ယာယီတိုးမြှင့် ပေးနိုင်တဲ့ သွေးရူးသွပ်ခြင်း ပညာရပ်ကိုလည်း ပိုင်ဆိုင် ထားကြပါသေးတယ်။ ထို့ကြောင့် သွေးစစ်သည်တော်တွေ အကုန်လုံးက မောက်မာတဲ့ လူတွေချည်း ဖြစ်နေကြတာပါ။

“အရမ်းကို အားကောင်းတယ်” ရင်းဂျုကလို နဂိုအတိုင်း လိုရင်းတိုရှင်းပါပဲ။

“ဘယ်လောက်တောင် အားကောင်းတာလဲ” ကျုကောင်းရီ မျက်ခွံ့လှန်လိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်စလုံးက ပုခုံးဖက် တိုက်ခိုက်လာခဲ့ကြတဲ့ ညီအစ်ကိုတွေ ဖြစ်ကြတဲ့အတွက် သူတို့အချင်းချင်း စကားပြောတဲ့အခါ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ပဲ ပြောဆို‌လေ့ ရှိကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ထိုလူက အရမ်းကို သန်မာတယ်လို့ ရင်းဂျုက ပြောနေတဲ့အတွက် ထိုလူရဲ့ ခွန်အားက အရမ်းကို အားကောင်းမှာ သံသယရှိစရာ မလိုပါဘူး။

ကျုကောင်းရီလည်း စိတ်ဝင်စားသွားခဲ့တယ်၊ ဘယ်လိုလူနဲ့များ ရင်းဂျု ကြုံလာခဲ့လဲ ဆိုတာကို သူလည်း သိချင်နေမိပါတယ်။

“မင်းဖြစ်ဖြစ်၊ ငါဖြစ်ဖြစ် သူနဲ့ တစ်ယောက်ချင်း ယှဉ်တိုက်ရင် သုံးကွက်အတွင်းပဲ ငါတို့ ရှုံးနိမ့်သွားရလိမ့်မယ်” ရင်းဂျုက လေးနက်တဲ့ အမူအရာနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။

ကျုကောင်းရီ ပါးစပ်အဟောင်းသာ ဖြစ်သွားခဲ့တယ်။ စကားပြောနည်းတဲ့ ရင်းဂျုက တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ဒီလောက်အမြင့်ထိ ချီးကျူးတာမျိုး သူတစ်ခါမှ မတွေ့ခဲ့ဖူးပါဘူး။ ထို့ကြောင့် တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်းနဲ့ ပြန်မေးလိုက်မိတယ် “သွေးရူးသွပ်ခြင်း ပညာရပ်ကို ထုတ်သုံးမယ် ဆိုရင်ကော”

“သူ့ပြိုင်ဘက် မဖြစ်နိုင်သေးဘူး၊ အများဆုံးမှ ဆယ်ကွက်လောက်ပဲ ခံနိုင်လိမ့်မယ်”

“အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့်လား”

“အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထွတ်အထိပ်အဆင့်”

“မဟုတ်တရုတ်တွေ” ကျုကောင်းရီက ပါးစပ်မှ တံတွေးတွေ လွင့်စင်ထွက်လာခဲ့ပြီး ရင်းဂျုမျက်နှာကို သွားမှန်ခဲ့တယ်။

သူ့မျက်နှာထက်က တံတွေးတွေကို သုတ်လိုက်ပြီး ရင်းဂျုက ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် “ငါအတည် ပြောနေတာ”

ကျုကောင်းရီက မယုံသင်္ကာ အမူအရာနဲ့ ရင်းဂျုကို အထက်အောက် စူးစမ်းကြည့်လိုက်တယ်၊ ရင်းဂျု ပြောတာကို အခုထိ သူမယုံနိုင်သေးပါဘူး။

အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထွတ်အထိပ်အဆင့် ပညာရှင်တွေက ရှားပါတယ်။ သူတို့လည်း ထိုပညာရှင်တွေ တော်တော်များများကို တွေ့ခဲ့ဖူးပါတယ်။ ပထမအဆင့် အင်အားစုတွေမှာတောင် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထွတ်အထိပ်အဆင့် ပညာရှင်တွေ အများကြီး မရှိလှပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သွေးရူးသွပ်ခြင်း ပညာရပ်ကို အသက်သွင်းပြီးနောက် ထိုပညာရှင်တွေ အားလုံးကို သူတို့ အနိုင်ယူနိုင်ခဲ့ပါတယ်။

ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် ဘယ်လောက်ပဲ သန်မာပါစေ၊ သူတို့မှာ အကန့်အသတ်ဆိုတာ ရှိကြစမြဲပါ။ သွေးရူးသွပ်ခြင်း ပညာရပ်ကို ထုတ်သုံးပြီးတာတောင် သူတို့ကို ဆယ်ကွက်အတွင်း အနိုင်ယူနိုင်တဲ့ ပညာရှင်တစ်ယောက် ရုတ်တရက်ကြီး ဘယ်လိုလုပ် ရှိလာရတာလဲ။

သွေးစစ်သည်တော်ခန်းမရဲ့ ခန်းမခင် ဖုန်းရှန်တောင်မှ အခုလိုမျိုး မလုပ်နိုင်ပါဘူး။ ဖုန်းရှန်က ကျုကောင်းရီ မြင်တွေ့ခဲ့ဖူးတဲ့ အားကောင်းဆုံး အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထွတ်အထိပ်အဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက်ပါ။ ဖုန်းရှန်ထက် အားကောင်းတဲ့ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထွတ်အထိပ်အဆင့် ပညာရှင် ဒီလောကကြီးမှာ မရှိတော့ပါဘူး။

“ငါ့ကို အခုကြည့်ကြည့်” ရင်းဂျုက သူ့လက်မောင်း နှစ်ဖက်ကို မြှောက်လိုက်ပြီး တစ်ခုခု လုပ်ပြလိုက်တယ်။

“ဘာကိုကြည့်ရမှာလဲ…” ကျုကောင်းရီ မျက်မှောင် ကြုံ့လိုက်ပြီး ရုတ်တရက် ထိတ်လန့်တကြား ထအော်လိုက်တယ် “မင်းရဲ့ အစစ်အမှန်ချီ…”

မူမမှန်တာ တစ်ခုကို သူနောက်ဆုံး သတိထားမိသွားခဲ့ပါပြီ။

“အဲ့ပညာရှင်ရဲ့ အကူအညီနဲ့ ချီချုပ်နှောင် ချိတ်တံဆိပ်ကို ငါချိုးဖျက်နိုင်ခဲ့တာ”

“ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဖြစ်နိုင်မှာလဲ” ကျုကောင်းရီ ထိတ်လန်မှု မပြေနိုင်သေး။

နှစ်ရက်ပဲ ရှိပါသေးတယ်… နှစ်ရက်အတွင်းမှာပဲ ချီချုပ်နှောင် ချိတ်တံဆိပ်ကို ဖျက်စီးနိုင်ခဲ့တယ်… ဘယ်လိုတောင် မှော်ဆန်ရတာလဲ။ ဒါပေမယ့် ရင်းဂျုရဲ့ အစစ်အမှန်ချီက အတားအဆီး နည်းနည်းလေးမှ မတွေ့ပဲ သူ့သွေးကြောတွေထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နဲ့ စီးဆင်းနေနိုင် ခဲ့ပါတယ်။ ကျုကောင်းရီတောင် မယုံကြည်နိုင်ပေမယ့် ယုံကြည်ခဲ့ရပါတယ်။

“ဘယ်သူလဲ” နောက်ဆုံးမှာတော့ အဓိက အချက်ကို ကျုကောင်းရီက မေးလာခဲ့ပါပြီ။

ရင်းဂျုက ဟိုကြည့်ဒီကြည့် လုပ်လိုက်ပြီး ကျုးကောင်းရီ နားနားကပ်ကာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ်။

“အဲ့လူအိုကြီးလား…” မန်ဝူရ အရမ်းသန်မာမှန်း ကျုကောင်းရီလည်း သိပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် ဒီလောက်အထိ သန်မာလိမ့်မယ်လို့တော့ သူ့အိမ်မက်ထဲမှာတောင် ထည့်မမက်ဖူးပါဘူး။

“ဟုတ်တယ်၊ သူပဲ။ အဲ့အကြောင်းနဲ့ ပက်သက်ပြီး ငါကိုယ်တိုင်တောင် စိတ်ရှုပ်နေတုန်း” ရင်းဂျု အဆက်မပြတ် ခေါင်းခါရမ်းနေခဲ့တယ်။ သူ့မှာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကို အခုထိ မယုံနိုင် ဖြစ်နေတုန်းပါပဲ။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်တုန်းက ဘာမျှော်လင့်ချက်မှ မရှိပဲ မန်ဝူရဆီကနေ သွားအကူအညီ တောင်းခဲ့တာပါ၊ ဒါပေမယ့် အခုတော့ အောင်မြင်သွားခဲ့ပါပြီ။

ပြန်စဉ်းစားကြည့်မယ်ဆိုရင် လူအိုကြီးက သူ့ကိုယ်က ကြုံရာနေရာအချို့ကိုပဲ ဟိုတို့၊ဒီတို့ လုပ်ခဲ့ပြီး ထူးဆန်းတဲ့ အသက်ရှူပညာရပ် အချို့ကိုသာ သင်ကြားပေးခဲ့တာပါ။ အဲ့နောက် နှစ်ရက်လည်း ကြာပြီးရော သူ့ကိုယ်ထဲက ချီချုပ်နှောင် ချိတ်တံဆိပ်လည်း ပျက်စီးသွားခဲ့ပါတယ်။

အရမ်းကို မယုံကြည်နိုင်ဖွယ်ရာ ကောင်းတဲ့အတွက် သူ့ကိုယ်သူ အိမ်မက်ထဲ ရောက်နေတာလား လို့တောင် ရင်းဂျု ထင်ခဲ့တာပါ။

အဲ့အချိန်ကျမှ ချုပ်နှောင်တဲ့ ပညာရပ်တွေနဲ့ ပက်သက်တဲ့ နယ်ပယ်ပိုင်းကို နည်းနည်းပါးပါးလောက် လေ့လာဖူးတယ်လို့ မန်ဝူရ ပြောခဲ့တာကို ရင်းဂျုနားလည်သွားခဲ့တယ်။ မန်ဝူရက နည်းနည်းပါးပါး လောက်ပဲ တတ်ကျွမ်းတယ်လို့ သူကိုယ်သူ ပြောခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူပြသခဲ့တဲ့ အဆင့်က နည်းနည်းပါးပါးလေးပဲ တတ်ကျွမ်းထားခဲ့တဲ့ အဆင်မျိုး မဟုတ်ပါဘူး၊ ချုပ်နှောင်မှု ပညာရပ် နယ်ပယ်ပိုင်းမှာ လုံးဝကို ဆရာကြီးအဆင့် ရောက်နေတာပါ။

“ချူကြီး၊ ဒီအိမ်မှာ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်တဲ့ ပညာရှင်တွေ အများကြီး ရှိနေတာကို ငါသတိထားမိတယ်၊ မင်းရော သတိထားမိသေးလား” ရင်းဂျုက တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ ပြောလိုက်တယ်။

“ဟုတ်တယ်၊ ငါလည်း အဲ့အချက်ကို သတိထားမိတယ်” ကျုကောင်းရီက ပြန်ပြီး ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။

ပြောစရာ မလိုအောင်ပဲ၊ ဟွမ်ဂျုကျုရဲ့ ချီချုပ်နှောင် ချိတ်တံဆိပ်ကို အက်ကွဲအောင် လုပ်ခဲ့တဲ့ မန်ဝူရကတင် အံ့အားသင့်စရာ ကောင်းနေပါပြီ။

စံအိမ်ကို ရောက်ရှိလာခဲ့တဲ့ အမွှာညီအစ်မ နှစ်ယောက် ကလည်း ပုံမှန်မဟုတ်ပါဘူး။ နှစ်ယောက်စလုံး အစစ်အမှန်ဒြပ်စင် အဆင့်၈ ကျင့်ကြံသူတွေပါ။ ဒါပေမယ့် နှစ်ယောက်စလုံးက အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်အောက် မနိမ့်ကျဘူးလို့ သူတို့ ခံစားနေခဲ့ရပါတယ်။ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၃၊ အဆင့်၄ ပညာရှင်တွေတောင် သူမတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ ပြိုင်ဘက် မဟုတ်လောက်ပါဘူး။

ပြီးတော့ ရန်ကိုင်ရဲ့ စီနီယာမမလေး ဆိုတဲ့လူလည်း ရှိပါသေးတယ်။ ဇာပုဝါတပ်ဆင်ထားတဲ့ မိန်းကလေး ဆေးဖော်စပ်ခန်းမကို နေ့တိုင်းသွားပါတယ်။ ပြီးတော့ ဆေးဖော်စပ်ခန်းကနေ အမျိုးမျိုးသော အဆင့်မြင့် ဆေးလုံးတွေ အများကြီး ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ ဆေးလုံးတွေက အဆင့်မြင့်ရုံ မကလို့ ၂၀ရာခိုင်နှုန်း လောက်က ဆေးသွေးကြောတွေ ပါတဲ့ ဆေးလုံးတွေ ဖြစ်နေခဲ့ကြပါသေးတယ်။

ရန်ကိုင့် စံအိမ်မှာ ဆန်းကြယ်အဆင့် ဆေးလုံးတွေဆိုတာ လမ်းဘေးက ဂေါဖီထုပ်တွေလို ပေါ့သောနေလို့ပါ။

ပြီးတော့ ထိုဇာပုဝါတပ်ထားတဲ့ မိန်းကလေးရဲ့ ခွန်အားကလည်း အံ့ဩစရာကြီးပါ။ ရန်ကိုင် စံအိမ်ဆီ သူမ စရောက်တုန်းက အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း ပထမအဆင့်ကို ချိုးဖျက်ပြီးရုံပဲ ရှိပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ် ရက်နည်းနည်းလောက် ကြာလည်းကြာပြီးရော ထိုမိန်းကလေးက အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၂ကို ချိုးဖျက်သွားခဲ့ပါတယ်။

အခု သူမရဲ့ ကျင့်ကြံခြင်းက လုံးဝကို ကျစ်လစ်ခိုင်မာ သွားခဲ့ပြီး နောက်တစ်ဆင့်ကို ချိုးဖျက်မယ့် အရိပ်အယောင်တွေတောင် ပြလာခဲ့ပါပြီ။

သူမ တံခါးပိတ်ကျင့်စဉ် ဝင်တာ သူတို့ တစ်ခါမှ မတွေ့ခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဒါဆိုရင် သူမခွန်အား တိုးတက်နေတဲ့ နှုန်းက ဘာလို့ ဒီလောက်မြန်နေရတာလဲ။

ပြီးတော့ အဲ့ဆေးလုံးတွေကို သောက်သုံးပြီးတဲ့ သခင်လေး၊ သခင်မလေးတွေ အကုန်လုံးလည်း အပြောင်းလဲကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ကြပါတယ်။ ယောကျာ်းတွေရော၊ မိန်းမတွေရော အကုန်လုံး ပိုပြီး ရုပ်ချော၊လှပ လာခဲ့ကြသလို ကျင့်ကြံမှုပိုင်းနဲ့ ပက်သက်ရင် သူတို့အကုန်လုံးက ပြန်မွေးဖွား လာကြသလိုပါပဲ။ သူတို့ထဲက ဘယ်သူမှ ဇာပုဝါတပ်ထားတဲ့ မိန်းကလေး အဆင့်ကို မရောက်ပေမယ့် သူတို့ကျင့်ကြံတဲ့ အမြန်နှုန်းက ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ အဆင့်ထိ မြင့်တက်လာခဲ့ကြပါတယ်။

ဟုတ်တာပေါ့… ဆန်းကြယ်မှုအပေါင်း သရဖူဆောင်းတဲ့ လူကတော့ သူတို့ သခင်ငယ်လေးပါပဲ။

ကျုကောင်းရီနဲ့ ရင်းဂျုတို့ နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ ဒဏ်ရာတွေ သက်သာပျောက်ကင်း သွားခဲ့ပါပြီ။ အဲ့ဒါတင် မကသေး၊ နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် ကုသလို့ မပျောက်ကင်းနိုင် ဖြစ်ခဲ့တဲ့ သူတို့ရဲ့ အတွင်းဒဏ်ရာတွေလည်း အရှင်း သက်သာ ပျောက်ကင်းသွားခဲ့ပါပြီ။

မကြာသေးခင်တုန်းကမှ သူတို့ဆီ လာပူးပေါင်းခဲ့တဲ့ ရှန်ရှောင်တောင် ထိုပဉ္စလက်ဆန်ဆန် ပြောင်းလဲမှုတွေကို ကြုံတွေ့ခဲ့ရတယ်လို့ ပြောလာခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျင့်ကြံရတာ ပိုပြီး ချောမွေ့လာခဲ့သလို ပိုပြီး မြန်ဆန်လာတာ ကိုလည်း သုံးယောက်စလုံး သတိပြုမိကြပါတယ်။

ဒါတွေအားလုံးက သူတို့ သခင်လေးပေးခဲ့တဲ့ ထူးခြားဆန်းကြယ်တဲ့ မြေကမ္ဘာအဆင့် ဆေးလုံးတွေ ကြောင့်ပါပဲ။ ထိုဆေးလုံးတွေက အခြားဆေးလုံးတွေထဲ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်မှု တစ်ခုခု ရှိကိုရှိနေရပါမယ်။

ပြီးတော့ သခင်လေးရဲ့ ကိုယ်ပိုင်နည်းလမ်း တွေကလည်း မှော်ဆန်လွန်းလှပါသေးတယ်။ အမွေခံတိုက်ပွဲ စကတည်းက ဘယ်သူမှ မထင်မှတ်ထားတဲ့ အံ့အားသင့်စရာတွေကိုချည်း လုပ်ပြသွားခဲ့တာပါ၊ ကျုကောင်းရီနဲ့ ရင်းဂျုတောင် သူတို့ သခင်လေးကို မလေးစားပဲ မနေနိုင်ခဲ့ပါဘူး။

မဟာပါရမီရှင်တွေက မျိုးဆက်တစ်ခုမှာ တစ်ယောင်တောင် ပေါ်ခဲ့တယ်လို့ ပြောကြပါတယ်။ ဒါဆိုရင် ဒီမျိုးဆက်ထဲမှာပဲ မွန်းစတားဆန်တဲ့ ဂျီးနီးယပ်တွေ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် ဘာလို့ ထွက်ပေါ် လာနေရတာလဲ။ ပြီးတော့ ထိုမွန်းစတားတွေ အကုန်လုံးက ရန်ကိုင်အိမ် တစ်ခုတည်းမှာပဲ စုဝေးနေခဲ့ကြပါတယ်။

“ကျုကြီး၊ မကြာခင်မှာပဲ ငါအင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၉ကို ချိုးဖျက်နိုင်တော့မယ်ကွ” ရင်းဂျုရဲ့ နှုတ်ခမ်းအစုံ ကွေးတက်သွားခဲ့တယ်။

“ဟဲ ဟဲ၊ ငါလည်း နောက်တစ်ဆင့်ကို ချိုးဖျက်ဖို့ မလိုတော့ပါဘူးကွ၊ ငါ့ကောင်ရ” ကျုကောင်းရီ အားကျမခံ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။

“အရင်တုန်းက ငါတို့ ကျင့်ကြံနှုန်းက ဒီလောက် မြန်ခဲ့လို့လား” ရင်းဂျုက ကျုကောင်းရီကို တည့်တည့် စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး မေးလိုက်တယ်။

“မမြန်ဘူးလေ” ကျုကောင်းရီ မျက်မှောင် ကျုံ့လိုက်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြန်မေးလိုက်တယ် “မင်းဘာပြောချင်နေတာလဲ”

“တကယ်ကို အံ့ဩစရာကောင်းပြီး လျှို့ဝှက် ဆန်းကြယ်တဲ့ လူတွေအကုန်လုံးက သူတို့ ဆန္ဒအလျောက် သခင်ငယ်လေးဆီ လာရောက် စုဝေးနေကြတာ တကယ်ကို ပုံမှန်မဟုတ်ဘူးကွ၊ ဒါပေမယ့် အဲ့လိုမတွေးပဲနဲ့ ဒီလိုမျိုး ပြန်တွေးကြည့်ရင်ကော၊ အဲ့လူတွေ အကုန်လုံးက သခင်ငယ်လေးကြောင့် အံ့ဩစရာ ကောင်းလာတာ ဆိုရင်…” ရင်းဂျုက လေးနက်တဲ့ အဓိပ္ပါယ်နဲ့ ပြောလိုက်တယ်။

ကျုကောင်းရီ မျက်နှာထက် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သည့် အရိပ်အယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့တယ်။

ထိုအကြောင်းကို ရင်းဂျု ပြောလိုက်တာနဲ့ သူ ရုတ်တရက် နားလည်သွားခဲ့တယ်။

သခင်လေးနားမှာ စုဝေးနေတဲ့ ဂျီးနီးယပ်တွေနဲ့ ပညာရှင်တွေ အကုန်လုံး မွန်းစတားဆန်နေတာ နည်းနည်းတော့ ယုတ္တိမရှိလှပါဘူး။ ထိုသခင်လေးတွေ၊ သခင်မလေးတွေ ရန်ကိုင်စံအိမ်ဆီ စရောက်တုန်းက သူတို့ အရည်အချင်းတွေက သာမန်လူတွေထက် နည်းနည်း ပိုသာတာလေးပဲ ရှိတာပါ။ ဒါက ပထမအဆင့် အင်အားစုတွေက လူငယ်ခေါင်းဆောင်မှာ ရှိသင့်တဲ့ အရည်အချင်းပါ။ ဒါပေမယ့် အချိန်တွေ ကြာလာတာနဲ့ သူတို့ရဲ့ အရည်အချင်းနဲ့ ပါရီမီက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တိုးတက်လာခဲ့ပါတယ်။

အချိန်တိုအတွင်းမှာပဲ အတားအဆီးကို ချိုးဖျက်ပြီး နောက်တစ်ဆင့်ကို တက်နိုင်ခဲ့တဲ့ လူအရေအတွက်က တကယ်ကို ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်စရာ ‌ကောင်းလှပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ဒါတွေအားလုံးရဲ့ အရင်းခံက ရန်ကိုင်ဆိုရင် သူဘယ်လိုလုပ်ခဲ့တာလဲ။ ရန်မိသားစုဆီက နဂါးအသွင်ပြောင်း ရေကန်မှာတောင် ဒီလို အစွမ်းမျိုး မရှိပါဘူး။

Martial Peak
အပိုင်း (၄၇၁) ဒီလူအိုကြီး ဆာလောင်နေပြီ

စစ်ပွဲမြို့တော်မှ ကီလိုမီတာ၁၀၀၀အကွာမှ စားသောက်ဆိုင် တစ်ဆိုင်ရဲ့ ဒုတိယထပ်၌ ဧည့်သည့်များစွာ ရှိနေခဲ့ပြီး စီးပွါးရေး ကောင်းနေခဲ့ပါတယ်။ စားပွဲ ဒါဇင်ကျော်က သောက်စားနေကြတဲ့ ကျင့်ကြံသူ များစွာတို့နဲ့ ပြည့်နေခဲ့တယ်။

ပြတင်းပေါက်နားက စားပွဲတစ်လုံး၌ မျက်လုံးကျဉ်းကျဉ်း၊ ပိန်သွယ်သွယ် သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးတစ်ယောက်က ဘာကိုမှ စိတ်မဝင်စားသည့် အမူအရာမျိုးနဲ့ ထိုင်နေခဲ့တယ်။

သူ့ရှေ့မှာတော့ ဝိုင်ကရားများစွာ ရှိနေခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ထိုသက်လတ်ပိုင်း လူကြီးက ဝိုင်ကရားပေါင်းများစွာကို သောက်ပြီးတာတောင် သူ့မျက်နှာက နည်းနည်းလေးမှ နီမနေခဲ့ပါဘူး။

သူက ထိုင်ခုံပေါ်မှာထိုင်ရင်း လမ်းသွားလမ်းလာတွေကို အေးစက်စက် မျက်ဝန်းအစုံနဲ့ စိုက်ကြည့်နေခဲ့တယ်။

အားနည်းနည်းကောင်းတဲ့ ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်ကို မြင်လိုက်တဲ့ သူ့မျက်ဝန်းထဲ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သည့် အလင်းရောင်တို့ လက်သွားခဲ့တယ်။ သူ့ပုံစံက ဆာလောင်နေတဲ့ သားရဲတစ်ကောင်က အသားလတ်လတ် ဆတ်ဆတ်ကြီးကို တွေ့မြင်လိုက်ရလို့ ဖြစ်သွားတဲ့ ပုံစံနဲ့တောင် တူနေပါသေးတယ်။

အဲ့လိုဖြစ်သွားတဲ့ အချိန်တိုင်း သူ့မျက်နှာ အမူအရာက လွန်ဆွဲနေရာမှ တုန့်ဆိုင်း၊ တုန့်ဆိုင်းနေရာမှာ နောက်ဆုံး သက်ပြင်းတစ်ချက်နဲ့အတူ ပုံမှန်အတိုင်း ပြန်ဖြစ်သွားခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ သူ့ရှေ့မှာ ရှိနေတဲ့ ဝိုင်တစ်ကရားကို တစ်ထိုင်တည်း မော့ချပစ်လိုက်ပါတယ်။

“ဒီလူအိုကြီး ဆာနေပြီ” သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးက ခါးခါးသီးသီး ရေရွတ်လိုက်ပြီး ဒုတိယထပ်မှာ ရှိနေတဲ့ ဧည့်သည်တွေကို ဝေ့ကြည့်လိုက်တယ်။ ထိုလူတွေကို ကြည့်ရင်း ထိုသက်လတ်ပိုင်း လူကြီး မျက်နှာထက် လွန်ဆွဲနေသည့် အရိပ်အယောင်တို့ အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ဆိုးရွားလွန်းတဲ့ သူ့ကံကြမ္မာကိုပဲ ကျိန်ဆဲမိလိုက်တယ်။

“ဒါသာ တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေဆိုရင် ငါလုပ်ချင်တာ လုပ်လို့ ရနေမှာကွာ” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး နောက်တစ်ကြိမ် သက်ပြင်းချလိုက်တယ်။

ဆိုင်ဝန်ထမ်းက ဝိုင်ကရားတွေကို ထပ်မံ သယ်ဆောင် လာခဲ့ပြီး စားပွဲဝိုင်းပေါ် ချပေးလိုက်တယ်။ စားပွဲပေါ်က ဝိုင်မရှိတော့တဲ့ ကရားအိုးတွေကို သိမ်းပြီးတာနဲ့ အလျင်စလို ပြန်ထွက်သွားလိုက်တယ်။ အရိုးပေါ် အရေတင် ဖြစ်နေတဲ့ သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးနား ရောက်တိုင်း သေမင်းနားရောက်သွားသလို စားပွဲထိုးလေး အမြဲခံစားခဲ့ရတယ်။ သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးက ရုတ်တရက် မိစ္ဆာတစ်ကောင်အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားပြီး သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို ဝါးမြိုသွားသည့် မြင်ကွင်းတို့ကိုလည်း သူ့စိတ်ထဲ အထပ်ထပ် အခါခါ မြင်ယောင်မိခဲ့ပါတယ်။

သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက ဆာလောင်လွန်းလို့ မပျော်မရွှင် ဖြစ်နေတုန်းမှာပဲ သူ့ဘေးနားက စားပွဲဝိုင်းမှ စိတ်ဝင်စားစရာ အကြောင်းအရာ တစ်ခုကို သူကြားလိုက်ရတယ်။

သူတို့ ပြောနေတာက လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်ပိုင်းတုန်းက ဖြစ်ပျက်သွားခဲ့တဲ့ လက်နက်လုပွဲအကြောင်းပါ။ အချို့လူတွေက ထိုတိုက်ပွဲကို သူတို့ကိုယ်တိုင် မြင်တွေ့ လိုက်ရသည့်အလား မြင်ကွင်းအစုံကို ကွင်းကွင်းကွက်ကွက် မြင်ယောင်လာအောင် အသေအချာ ရှင်းပြပြောဆိုနေခဲ့တယ်။

“မင်းတို့ အခုထိ မသိသေးဘူးလား။ ဗဟိုမြို့တော်ရဲ့ နံပါတ်တစ် လူငယ်ပါရမီရှင်က လျူမိသားစုရဲ့ လျူချင်းယောင် မဟုတ်တော့ဘူးကွ”

“တစ်ယောက်ယောက်က လျူချင်းယောင်ကို အနိုင်ယူလိုက်တာလို့ မင်းပြောချင်တာလား” အားလုံး ထိတ်လန့်တုန်လှုပ် သွားခဲ့တယ်။

“သူရှုံးသွားတာ မဟုတ်ဘူး၊ ဒါပေမယ့် အစစ်အမှန်ဒြပ်စင် အဆင့်ပဲ ရှိသေးတဲ့ ရန်မိသားစုရဲ့ အငယ်ဆုံး သခင်လေးက အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၃ ရောက်နေတဲ့ လျူချင်းယောင်ရဲ့ တိုက်ကွက်နှစ်ခုကို ထိပ်တိုက် ရင်ဆိုင်နိုင်ခဲ့တယ်ကွ။ သူတို့ ခွန်အား ဒီလောက် ကွာခြားနေတာတောင် ရန်သခင်လေးက လျူချင်းယောင်နဲ့ လက်ရည်တူ ယှဉ်နိုင်ခဲ့တာကွ”

“အဲ့သခင်ငယ်လေးစ, လျူချင်းယောင်နဲ့ အဆင့်တူ ဖြစ်သွားခဲ့ရင် လျူချင်းယောင် ကျိန်းသေရှုံးမှာ”

“တကယ်ပဲ အဲ့လို ဖြစ်ခဲ့တာလား”

“တကယ်ပေါ့ဟ၊ ငါ့အမှန်ကို ပြောနေတာ။ ငါ့မျက်လုံးနဲ့ကို တပ်အပ်မြင်ခဲ့တာ။ သခင်ငယ်လေးက အရမ်းကို အံ့ဩဖို့ကောင်းတာပဲ။ ငယ်ပေမယ့် ဒီလောက် နက်နဲတဲ့ခွန်အားကို ပိုင်ဆိုင်နေခဲ့ပြီးပြီ။ ပြီးတော့ သူက ပထမအဆင့် အင်အားစု ဒါဇင်ကျော်လောက်ကို မဟာမိတ် ဖွဲ့ထားသေးတယ်ကွ။ ဒီအမွေခံတိုက်ပွဲရဲ့ အောင်နိုင်သူက သခင်ငယ်လေးဆိုတာ မြေကြီးလက်ခတ် မလွဲဘူး”

“မင်းသေချာလို့လား။ အငယ်ဆုံး သခင်လေးမှာ ဘာအဆက်အသွယ်မှ မရှိဘူးဆို”

“ကျားသားစားချင်လို့ ဝက်ယောင် ဆောင်နေတာလေကွာ။ ပထမဆုံး အားနည်းချင်ယောင် ဆောင်ပြီး ရန်သူတွေကို မြှားခေါ်မယ်၊ ပြီးတော့ အစစ်အမှန် ခွန်အားကို ထုတ်ပြပြီး ရန်သူတွေ အားလုံးကို ထိတ်လန့် သွားစေမယ်လေ။ အဲ့လိုမျိုး ဖြစ်သွားရင် ဘယ်သူက မင်းကို ရင်ဆိုင်နိုင်ဦးမှာလဲ”

“ငါမှတ်မိတာသာ မှန်မယ်ဆိုရင် အငယ်ဆုံး သခင်လေးကို ရန်ကိုင်လို့ ခေါ်တယ်ဆို၊ အဲ့ဒါ အမှန်ပဲလား”

“ဟုတ်တယ်၊ မင်းပြောတာ အမှန်ပဲ၊ သခင်လေးကိုင်…”

‘ရန်ကိုင်’ ဆိုတဲ့ နာမည်ကို ကြားလိုက်တာနဲ့ ဝိုင်သောက်နေတဲ့ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက စကားပြောနေတဲ့ လူဆီ ချက်ချင်း လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်၊ သူပြောနေတာကို ရုတ်တရက်ကြီး အရမ်း စိတ်ဝင်စားသွားတဲ့ ပုံပါပဲ။
ထိုလူတွေက သူတို့လေသံကို နည်းနည်းလေးတောင် နှိမ့်ပြီး မပြောတဲ့အတွက် ဒုတိယထပ်မှာ ရှိနေတဲ့ လူတွေ အကုန်လုံး သူတို့ပြောတာကို အလွယ်တကူ ကြားသွားပြီး နှာခေါင်းရှုံသံတို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ကာ “မင်းဘာသိလို့လဲ။ လျူချင်းယောင်က သူ့ခွန်အားအပြည့်ကို ထုတ်မသုံးခဲ့လို့သာ အဲ့ရန်ကိုင် သူ့နှစ်ကွက်ကို ခုခံနိုင်ခဲ့တာ။ ငါလည်း အဲ့မှာ ရှိနေခဲ့ပါတယ်ကွာ၊ ငါ့မျက်လုံးနဲ့ သေချာတပ်အပ် မြင်ခဲ့တာပါ။ နောက်ဆုံးမှာ သခင်လေးလျူ ဘာပြောခဲ့လဲ ဆိုတာ မင်းမကြားလိုက်ဘူးလား”

ရယ်မောလိုက်ရင်း ပြောနေတာကို တစ်ချက် ရပ်တန့်လိုက်ပြီး လူအုပ်ကြီးကို ဝေ့ကြည့်လိုက်ကာ “သခင်လေးလျူက ‘ရန်ကိုင်၊ မင်းက ငါ့ပြိုင်ဘက် မဟုတ်ဘူး။ မင်းအင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်ကို ချိုးဖျက်သွားမှပဲ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်တိုက်ကြတာပေါ့’ ဆိုပြီး ပြောခဲ့တာကွ။ ဗဟိုမြို့တော်ရဲ့ နံပါတစ်လူငယ် ပါရမီရှင်ဆိုတာ အဲ့လိုကို ဖြစ်နေသင့်တာ။ ရန်ကိုင်က သူ့ရဲ့ သာမန်ကာလျှံကာ တိုက်ကွက်နှစ်ကွက်ကိုပဲ ခုခံခဲ့တာ၊ အဲ့ဒါ ဘာများ ကြီးကျယ်နေလို့လဲ”

စကားစပြောခဲ့တဲ့ ကျင့်ကြံသူက မကျေမနပ် ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး ပြန်ငြင်းခုံလိုက်တယ် “အဲ့ဒါက လျူချင်းယောင် မောက်မာနေတာ သက်သက်ပဲလေ။ သူတို့သာ သုံးကွက်မြောက်ကို ဖလှယ်ခဲ့ရင် လျူချင်းယောင် အနိုင်ရမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ အသေအချာပဲ။ ရန်ကိုင်က ဗဟိုမြို့တော်ရဲ့ နံပါတ်တစ် လူငယ်ပါရမီရှင် အသစ်ပဲ”

“ချီးစကားတွေ”

နှစ်ယောက်သား တစ်ဖက်နဲ့တစ်ဖက် အပြန်အလှန် ငြင်းခုံနေတာက မကြာခင်မှာပဲ အကန့်အသတ်ကို ကျော်လွန်သွားခဲ့တယ်။ ဟန်မင်းဆက်က ကျင့်ကြံသူတွေ အကုန်လုံးက အမွေခံတိုက်ပွဲကို သေသေချာချာ အနီးကပ်စောင့်ကြည့် နေခဲ့ကြတာပါ။ နောက်ဖြစ်ပျက်လာမယ့် အအကြောင်းအရာတွေနဲ့ ပက်သက်ပြီး လူတိုင်ကိုယ်စီမှာ ကိုယ်ပိုင် အထင်အမြင်တွေ ရှိကြတာ သဘာဝပါပဲ။

ခဏကြာပြီးနောက် နှစ်ယောက်သား ငြင်းခုံနေရာမှ ဒုတိယထပ်မှာ ရှိနေတဲ့ ကျင့်ကြံသူတွေ အကုန်လုံး နှစ်ဖွဲ့ ကွဲထွက်သွားခဲ့ပြီး ဆူဆူညံညံနဲ့ တစ်ဖွဲ့နဲ့တစ်ဖွဲ့ အပြိုင်အဆိုင် ငြင်းခုံကြပါတော့တယ်။

ဒုတိယထပ်မှာ ရှိနေတဲ့ ကျင့်ကြံသူတွေ အကုန်လုံး ငြင်းခုံပွဲမှာ ပါဝင်လာခဲ့ကြပြီး ပြတင်းပေါက်မှာ ထိုင်နေတဲ့ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး တစ်ယောက်ပဲ ဆိတ်ဆိတ်နေခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့မျက်ဝန်းထဲက တလက်လက် တောက်ပနေတဲ့ အလင်းရောင်က အချိန်တွေ ကြာလာတာနဲ့ ပိုပိုပြီး အန္တရာယ်များလာခဲ့တယ်။

အဖွဲ့နှစ်ဖွဲ့က အချိန်အတော်ကြာအောင် ငြင်းခုံစကားမျာနေ ကြပေမယ့် တိကျရေရာတဲ့ အဖြေတစ်ခု ထွက်မလာနိုင်ခဲ့သေးပါဘူး။

ဒီငြင်းခုံပွဲကို စတင်ခဲ့တဲ့လူက တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးဆီ လှည့်လာလိုက်ပြီး မေးလိုက်တယ် “ဟေး၊ ခင်ဗျားကော ဗဟိုမြို့တော်ရဲ့ နံပါတ်တစ် သခင်လေးနဲ့ ပက်သက်ပြီး ဘယ်လိုထင်လဲ”
“မင်းက ဒီလူအိုကြီးကို လာမေးနေတာလား” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက သွားပေါ်အောင် ပြုံးလိုက်ပြီး မေးလိုက်တယ်။

“ဟုတ်တယ်၊ ခင်ဗျားလည်း တစ်ခုခုလောက် ပြောသင့်တယ်လေ။ ခင်ဗျား တစ်ချိန်လုံး တိတ်ဆိတ်နေတယ် ဆိုရင်တောင် ခင်ဗျားမှာလည်း ကိုယ်ပိုင်အထင်အမြင် အချို့ ကျိန်းသေရှိမှာပဲ။ ကျုပ်တို့ အားလုံး ခင်ဗျာပြောတာကို နားထောင်ချင်နေတာ။ ဒါပေမယ့်… ခင်ဗျားလည်း သိတာပဲဗျာ… ခင်ဗျားအသက်ကြီးနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို လူအိုကြီး လို့ ခေါ်နေတာက… ဟားဟားဟားဟား”

ဒီသက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက သူ့ရဲ့ အသက်နဲ့ ဥာဏ်ပမာကြီးမားတဲ့ လူအိုကြီးတစ်ယောက်လို ဘာလို့ လာအယောင်ဆောင်နေလဲ ဆိုတာကို စဉ်းစားရင်း အားလုံး ရယ်မောမိလိုက်ကြတယ်။

ဒုတိယတစ်ထပ်လုံး တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့ပြီး အားလုံးရဲ့ အကြည့်က သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးဆီ ရောက်လာခဲ့ကာ ထိုလူကြီးရဲ့ အထင်အမြင်ကို စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့ကြတယ်။

သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက အသာအယာလေး ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး သူ့လက်ထဲခွက်ကို ကုန်အောင် အရင်မော့သောက်လိုက်ကာ ပြတ်ပြတ်သားသား ပြောချလိုက်တယ် “မင်းတို့အားလုံးက ဒီလူအိုကြီးရဲ့ အထင်အမြင်ကို သိချင်နေမှတော့ ငါကလည်း ပြောပြရတော့မှာပေါ့။ ဗဟိုမြို့တော်ရဲ့ နံပါတ်တစ် လူငယ်ပါရမီရှင်က သခင်လေးရန်ကိုင်က လွဲပြီး ဘယ်သူမှ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ဗဟိုမြို့တော်ရဲ့ နံပါတ်လူငယ် ပါရမီရှင်တင် မဟုတ်ဘူး၊ အနာဂတ်ကျ သူက ဒီလောကကြီးရဲ့ အားအကောင်းဆုံး ပညာရှင် တစ်ယောက်လည်း ဖြစ်လာဦးမှာ၊ ကျဲ ကျဲ ကျဲ ကျဲ”

အားလုံး ကြောင်သွားခဲ့တယ်။ ရန်ကိုင်ကို အထင်ကြီးနေတဲ့ လူတွေတောင် သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး ပြောတာ အရမ်းကို ပိုလွန်းနေတယ်လို့ ထင်လိုက်ကြကာ အသာအယာ ခေါင်းရမ်းလိုက်ကြတယ်။

ရန်ကိုင်က ဗဟိုမြို့တော်ရဲ့ နံပါတ်တစ် လူငယ်ပါရမီရှင်လို့ ပြောတာ ချဲ့ကားပြောရာ မရောက်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သူက ဒီလောကကြီးရဲ့ အားအကောင်းဆုံး ပညာရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ ပြောလိုက်တာက အရမ်းကို ချဲ့ကာပြောရာ ရောက်သွားပါပြီ။

“ဒီရူးနေတဲ့ လူအိုကြီး…” လျူချင်းယောင်ကို ထောက်ခံပြောဆို ပေးနေတဲ့ ကျင့်ကြံသူက အထင်အမြင် သေးသေးနဲ့ “ဘာမဟုတ်တာတွေ လာပြောနေတာလဲ မသိပါဘူးကွာ၊ အဲ့ရန်ကိုင်က ဘာကောင်မို့လို့လဲ။ သူကများ ဒီလောကကြီးရဲ့ အားအကောင်းဆုံး ပညာရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်လာမယ်လို့ ပြောရ…”

စကားဆုံးအောင် မပြောရသေးခင်မှာပဲ ထိုကျင့်ကြံသူ ရုတ်တရက်‌ အေးခဲသွားခဲ့တယ်။ သူ့လည်ပင်းကို မမြင်နိုင်တဲ့ လက်ကြီးတစ်ဖက်က ဖျစ်ညစ်ထားသည့်အလား ထိုကျင့်ကြံသူမှာ စကားတစ်ခွန်းတောင် မပြောတော့ပါဘူး။

အားလုံး သူ့ဆီ လှည့်ကြည့်မိလိုက်တယ်၊ ဒါပေမယ့် လှည်ကြည့်လိုက်တဲ့ ကျင့်ကြံသူအားလုံးရဲ့ မျက်နှာ ဖြူဆွတ်သွားခဲ့တယ်။

မျက်တောင် တစ်ခတ်အတွင်းမှာပဲ ထိုကျင့်ကြံသူရဲ့ မျက်နှာတစ်ခုလုံး မည်းနက်လာတာကို သူတို့အားလုံး တွေ့လိုက်ရတယ်။ အဆိပ်ခတ်ခံလိုက်ရသည့်အလား သူ့မျက်ဝန်းတွေက နီရဲလာခဲ့ပြီး ဒွါရပေါက် ခုနှစ်ပေါက်ကနေ သွေးတွေ စီးကျလာခဲ့တယ်။

နောက်တစ်ခဏ ကြာပြီးနောက် စွမ်းအင်တစ်ခုက ထိုကျင့်ကြံသူရဲ့ ဦးခေါင်းထက်ကနေ ပျံသန်းထွက်လာခဲ့ပြီး အခန်းတစ်ခုလုံးကို လှည့်ပတ် ပျံသန်းနေခဲ့တယ်။ လူကြီးရဲ့ မျက်ဝန်းတွေကတော့ တလက်လက် တောက်ပလို့ နေခဲ့ပါတယ်။

သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက သူ့ပါစပ်ကို ဟလိုက်ပြီး ထိုစွမ်းအင်ကို သူ့ကိုယ်ထဲ တိုက်ရိုက်စုပ်ယူလိုက်တယ်။

ထိုစွမ်းအင်ကို မြိုချပြီးတာနဲ့ အရိုးပေါ် အရေတင် ဖြစ်နေတဲ့ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ရုတ်တရက် အသားတွေနဲ့ ပြန်ပြည့်ဝလာခဲ့တယ်။ သူ့ကိုယ်က ပိန်နေသေးပေမယ့် အရင်ကလိုမျိုး ပလေရိုး မဟုတ်တော့ပါဘူး။

ဘုတ်ဆိုတဲ့ မြည်သံနဲ့အတူ မျက်နှာတစ်ခုလုံး မည်းနက်နေတဲ့ ကျင့်ကြံသူ ကြမ်းပြင်ပေါ် လဲကျသွားခဲ့တယ်။ သူသေသွားခဲ့လေပြီ။

အားလုံးရဲ့ နှလုံးသားထဲ ကြောက်ရွံ့မှုတို့ ကိန်းအောင်း လာခဲ့တယ်။ ဒုတိယထပ်မှာ ရှိနေတဲ့ ကျင့်ကြံသူတွေ အကုန်လုံး ရေခဲလိုဏ်ဂူတစ်ခုခဲ ရောက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။

ထိုလူကြီး ဘယ်လို သေသွားခဲ့လဲ ဆိုတာကို ဘယ်သူမှ မသိကြပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အခုလက်ရှိ အဖြစ်အပျက်တွေအရ ထိုလူကြီးကို သတ်သွားတဲ့ လက်သည် တရားခံက ထိုထိတ်လန့် ချောက်ချားဖွယ် ကောင်းတဲ့ သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးမှန်း အားလုံး သိနေခဲ့ကြပါတယ်။

ချောက်ချားမှု၊ ကြောက်ရွံ့မှု၊ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်မှုတို့က ယှတ်သိုင်းနေတဲ့ လေထုက ဒုတိယထပ်တစ်ခုလုံး ဖုံးလွှမ်းသွားခဲ့တယ်။

သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက ခေါင်းငုံ့လိုက်တယ်၊ ပြီးနောက် ချောက်ချားစရာ ရယ်မောသံကြီး တစ်သံက သူ့လည်ချောင်းဆီကနေ ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။ ထိုရယ်သံကြီး ထွက်ပေါ်လာတာနဲ့ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်တစ်ဝိုက်၌ ရှိနေတဲ့ ကျင့်ကြံသူတွေ အကုန်လုံးရဲ့ သွေးစွမ်းအားတို့ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး သူတို့သွေးတွေလည်း ဆူပွက်လာနေသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။

“ကျဲ ကျဲ ကျဲ ကျဲ…”

စိုးထိတ်စရာ ရယ်သံကြီးက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပိုပို ကျယ်လောင်လာခဲ့တယ်။

“ဒီလူအိုကြီးက ဆာလောင်နေခဲ့တာ၊ မင်းတို့က ကိုယ့်ကိုယ်ကို လာပြီး ပေးကမ်းနေမှတော့ ဒီလူအိုကြီးကလည်း ယဉ်ကျေးမနေတော့ဘူး။ အခုလိုမျိုး ဖြစ်သွားလို့ သခင်လေး မေးရင်တောင် ဒီလူအိုကြီးမှာ အကြောင်းပြချက် ကောင်းကောင်း ရှိသွားခဲ့ပြီ” သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးက ထိုင်ခုံမှာပဲ ထိုင်နေရင်း တိုးတိုးလေး ရေရွတ်လိုက်တယ်။

ရုတ်တရက်ဆိုသလို ဒုတိယထပ်၌ သွေးပန်းများစွာတို့ ပွင့်လန်းလာခဲ့ပြီး များစွာသော ကျင့်ကြံသူတွေရဲ့ ကိုယ်လုံးတွေလည်း သွေးမြူတွေအဖြစ် ပေါက်ကွဲ ထွက်သွားခဲ့တယ်။

ကိုယ်တွင်းအင်္ဂါတွေ ကြမ်းပြင်ထက် ပြန့်ကျဲနေခဲ့ပြီး နံရံတွေဆိုရင်လည်း သွေးတွေနဲ့ ရဲနေခဲ့တယ်။ အလောင်းတစ်ခုချင်းစီကနေ စွမ်းအင်လုံးလေး တစ်ခုစီ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ထိုစွမ်းအင်လုံးလေးတွေ အကုန်လုံးကို သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက အလျင်အမြန်ပဲ ဝါးမြိုပစ်လိုက်တယ်။

သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးရဲ့ ပိန်လှီနေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြည့်ဖြိုးလာခဲ့တယ်၊ မကြာခင်မှာပဲ လူကြီးက တောင့်တင်းကြံ့ခိုင်ပြီး ရုပ်ချောချာ လူတစ်ယောက် အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားခဲ့တယ်။ မပြောင်းလဲပဲ ကျန်ခဲ့တဲ့ တစ်ခုတည်းသော အရာဆိုလို့ သူ့ရဲ့ အေးစက်ပြီး စူးရှတဲ့ မျက်ဝန်းတစ်စုံပဲ ရှိပါတော့တယ်။

တဒင်္ဂအတွင်းမှာပဲ ဒုတိယထပ်တစ်ခုလုံးက ငရဲခန်းတစ်ခု အသွင်ပြောင်းလဲ သွားခဲ့ပြီး ကျင့်ကြံသူနှစ်ဆယ်မက သေဆုံးသွားခဲ့တယ်။

အသက်ရှင်နေတဲ့ ကျင့်ကြံသူတွေ အကုန်လုံးကတော့ ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် တဆတ်ဆတ် တုန်ရီနေခဲ့ကြတယ်။ ဒါပေမယ့် သူတို့ထဲက ဘယ်သူကမှ ထွက်ပြေးဖို့ မကြိုးစား ရဲခဲ့ပါဘူး။ ပြန်ခံတိုက်ဖို့ဆိုရင်တော့ ပြောစရာတောင် မလိုတော့ပါဘူး။ အားလုံးက သွေးပျက်ချောက်ချား ကြောက်လန့်မှု အပြည့်နဲ့သာ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးကို ငေးစိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြတယ်။

“မလုံလောက်သေးဘူး” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက သူ့ဝမ်းဗိုက်ကို ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး ဗိုက်မဝသေးတဲ့ အမူအရာမျိုးနဲ့ အသက်ရှင်ကျန်ရစ်နေတဲ့ လူတွေကို ဝေ့ကြည့်လိုက်တယ်။

သူ့မျက်ဝန်းအစုံက လူအုပ်ကြီး တစ်ခုလုံးကို ဝေ့ကြည့်သွားတာနဲ့ ထိုကျင့်ကြံသူတွေ အကုန်လုံး ချက်ချင်း ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး အသက်ချမ်းသားပေးဖို့ ကြောက်အားလန့်အားနဲ့ တောင်းပန်ကြပါတော့တယ်။

သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးလည်း တုန့်ဆိုင်းသွားခဲ့တယ်။ ထို့နောက် အကြောင်းပြချက် အချို့ကြောင့် ထိုလူတွေကို ဒီအတိုင်းပဲ လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်က အနက်ရောင် မြူခိုးတစ်ခုအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး အားလုံးရဲ့ မြင်ကွင်းကနေ ပျောက်ကွယ် သွားခဲ့တယ်။

သူထွက်သွားပြီတာနဲ့ အသက်ရှင်ကျန်ရစ်ခဲ့တဲ့ ကျင့်ကြံသူတွေ အကုန်လုံး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အံ့အားသင့်တကြီး ငေးစိုက်ကြည့်လိုက်ကြတယ်။ သူတို့တွေကို ဘာလို့ လွှတ်ပေးလိုက်မှန်း သူတို့ထဲက ဘယ်သူမှ နားမလည်ခဲ့ကြပါဘူး။

ထိုလူအိုကြီးရဲ့ ရက်စက်တဲ့ နည်းလမ်းတွေအရက သူက လူဒါဇင်လောက်ကို မျက်တောင် တစ်ချက်တောင် မခတ်ပဲ သတ်မယ့်လူမျိုးပါ။ ဒါပေမယ် ထိုလူကြီးက သူတို့ကို ဒီအတိုင်း လွှတ်ပေးခဲ့ပါတယ်။

ကျင့်ကြံသူတွေ သူတို့အချင်းချင်း ပြန်စစ်ဆေးကြည့် ကြတဲ့အခါ အသက်ချမ်းသာရ ရခဲ့တဲ့လူတွေ အကုန်လုံးက ရန်ကိုင်ကို ထောက်ခံခဲ့တဲ့ လူတွေ ဖြစ်နေတာကို သူတို့တွေ တွေ့ရှိလိုက်ရတယ်။ လျူချင်းယောင်ကို ထောက်ခံခဲ့တဲ့ လူတွေအကုန်လုံးကတော့ ငရဲမင်းနဲ့ သွားတွေ့နေခဲ့ရပါပြီ။

ဒီကပ်ဆိုးကြီးကနေ လွတ်မြောက်နိုင်ခဲ့တဲ့ သူတို့အားလုံး ကောင်းကင်ဘုံကို ကျေးဇူးတင်မဆုံး ဖြစ်နေခဲ့တယ်။

အခုမှပဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်နဲ့ သူတို့ကိုယ်ပေါ် စွန်းထင်းကပ်ပေ နေတဲ့ သွေးတွေ၊ ကိုယ်တွင်းအင်္ဂါတွေကို သတိပြုမိသွားခဲ့ပြီး ကျင့်ကြံသူတွေ အကုန်လုံး စားပြီးသမျှ အကုန် ပြန်အန်ထုတ်ကြပါတော့တယ်။

ထိုကျင့်ကြံသူတွေက အခုလိုသွေးလွှမ်းတဲ့ မြင်ကွင်းမျိုးကို တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးကြတဲ့ အတွေ့အကြုံ မရှိတဲ့ လူတွေ မဟုတ်ကြပါဘူး၊ ဒါပေမယ့် ဒီလောက် သွေးပျက် ချောက်ချားဖွယ်ကောင်းတဲ့ မြင်ကွင်းမျိုးကိုတော့ တစ်ခါမှ မမြင်တွေ့ခဲ့ဖူးပါဘူး။

ကြမ်းပြင်တစ်ခုလုံး အသားစတွေနဲ့ ပြည့်နေခဲ့ပါတယ်…

စားသောက်ဆိုင် အပြင်ဘက်၌ အနက်ရောင် မြူခိုးတစ်ခု ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး သက်လတ်ပိုင်း လူတစ်ယောက်ဖြစ် တဖြည်းဖြည်း ပြောင်းလဲသွားခဲ့တယ်။ ကီလိုမီတာတစ်ထောင် အကွာအဝေးမှာ ရှိနေတဲ့ စစ်ပွဲမြို့တော်ဆီ လှမ်းငေးကြည့်လိုက်ရင်း သွားပေါ်အောင် ပြုံးလိုက်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ် “ဒီလောက် အချိန်ကြာသွားတော့၊ ငါ့ရဲ့ ရုပ်ရည်အသစ်ကို မြင်လိုက်တာနဲ့ သခင်လေး အံ့ဩသွားမလား မသိဘူး”

ပြောပြီးတာနဲ့ သူ့အမူအရာ သုန်မှုန်သွားခဲ့ပြီး တိုးတိုးလေး ရေရွတ်လိုက်တယ် “နောက်ကျလို့ သခင်လေး ငါ့ကို အပြစ်မတင်ဖို့ မျှော်လင့်ရတာပဲ။ အစောကြီး ကတည်းကသာ သိခဲ့ရင် ဒီလူအိုကြီး တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေမှာ အရမ်းအကြာကြီး နားမနေခဲ့ပါဘူးကွာ…”

Martial Peak
အပိုင်း(၄၇၂)

သူ့သခင်လေး အကြောင်းတွေးရင်း သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးရဲ့ အမူအရာ ရှုပ်ထွေးလာခဲ့တယ်။

တကယ်တမ်း ပြောရရင် သူနဲ့သူ့သခင်လေးကြားက ဆက်ဆံရေးက အရမ်းကြီး ကောင်းမွန်တယ်လို့ ပြောလို့ မရပါဘူး။ သူတို့ စတွေ့တဲ့ အချိန်တုန်းက သူက သူ့သခင်လေးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို အပိုင်စီးဖို့ ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ် အပိုင်သိမ်းတာ ရှုံးနိမ့်သွားခဲ့ရုံမက သူ့သခင်လေး ဆိုသူရဲ့ အစေခံတောင် ဖြစ်သွားခဲ့ရပါသေးတယ်။

ဒီလိုနဲ့ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက အစေခံဘဝ ရောက်သွားခဲ့ပါတယ်။ အစေခံဘဝ ရောက်သွားခဲ့တဲ့ အချိန်အတွင်း သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက နာနာခံခံနဲ့ သစ္စာရှိရှိ ပြုမူနေထိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့ သခင်လေးဆိုတဲ့ သူလက်ကနေ လွတ်မြောက်နိုင်ပြီး သူ့လွတ်လပ်မှုကို ပြန်ရနိုင်မယ့် နည်းလမ်းတစ်ခုကို အမြဲတစေ ရှာဖွေ နေခဲ့တာပါ။

ဒါပေမယ့် အချိန်တွေ ကြာလာတာနဲ့အမျှ သူ့ရဲ့ သခင်လေးက ဘယ်လောက်တောင် အလားအလာ ကြီးမားကြောင်း၊ ပါရမီ ကြီးမားကြောင်းကို သိလာခဲ့တယ်။ သူ့မှတ်ဥာဏ်တွေ အကုန်အစင်ကို ပြန်မရသေးပေမယ့် သူ့ရဲ့ လူတွေကို ထိုးထွင်းမြင်နိုင်စွမ်းက ထက်ရှနေတုန်းပါပဲ။

သခင်လေးက သာမန်လူတွေနဲ့ လုံးဝကို မတူပါဘူး။ သခင်လေး တစ်ကိုယ်လုံးက ထူးခြားဆန်းကြယ်မှုတွေနဲ့ ပြည့်နေတာပါ။ သူ့သခင်လေးနောက် နေ့ရော၊ညပါ လိုက်ပါနေခဲ့တာတောင် ထိုလျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်မှုတွေကို ထိုးဖောက် မမြင်နိုင်ခဲ့ပဲ ပိုပိုပြီးတော့သာ စိတ်ရှုပ်ထွေး လာခဲ့ရပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ သူ့သခင်လေး ဘယ်အတိုင်းအတာထိ တိုးတက်ကြီးထွားလာမလဲ ဆိုတာကို သူ့မသိစိတ်က သိချင်မိလာခဲ့တယ်။

နောက်ပိုင်း ရစ်ခွေနဂါးစမ်းချောင်း အောက်ခြေမှာ မိစ္ဆာအရှင်သခင်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့ပြီးတဲ့နောက် သူ့သခင်လေးက သူ့ဝိဥာဉ်ကို ထိုခန္ဓာကိုယ်အား အပိုင်းသိမ်းခွင့် ပေးခဲ့ပါတယ်။

ရိုးရိုးသားသား ပြောရရင် ထိုအချိန်တုန်းက သူ့သခင်လေးက သူ့အကြံအစည်တွေကို သံသယ ဝင်သွာပြီး သူ့အား ထိုခန္ဓာကိုယ်ကို အပိုင်သိမ်းခွင့် မပေးမှာကို သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး စိုးရိမ်နေခဲ့ရပါသေးတယ်။

ကံကောင်းစွာနဲ့ပဲ သခင်လေးက သူ့ကို ခွင့်ပြုပေးခဲ့ပါတယ်။

သခင်လေးရဲ့ အပြုအမူကြောင့် သူ့စိတ်ထဲ သခင်လေးကို ကျေးဇူးတင်မိသွားခဲ့တယ်။

ထိုအကြောင်းကို ပြန်တွေးမိရင်း သခင်လေးက သူ့အပေါ် တော်တော်လေး သဘေားထားကြီး ပေးခဲ့တာပဲလို့ သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးတွေးလိုက်တယ်။ မိစ္ဆာအရှင်သခင်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ရယူနိုင်ခဲ့တာက သူ့ကို တော်တော်လေး အကူအညီ ဖြစ်စေပါတယ်။ တကယ်တော့ သူ့ရဲ့ ဝိဥာဉ် သက်သက်နဲ့သာ ဆိုရင် သူ့သခင်လေးကို ဆန့်ကျင်မိရင် ဟိုက သူ့ကိုသတ်ဖို့ အတွေးတစ်ချက်ပဲ လိုတာလေ။

စိတ်ဒုံးဒုံး ချလိုက်ပြီးနောက် သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးရဲ့ အမူအရာက တည်ငြိမ်သွားခဲ့ပြီး ဆက်ပြီး တုန့်ဆိုင်းမနေတော့ပါဘူး။

ဒါပေမယ့်… သူ့ဘာသာ ဒီအတိုင်း ပြန်သွားရင် သိပ်ပြီး မသင့်တော်ပါဘူး။ သခင်လေးက အရင်အချိန်တွေတုန်းက ခင်ဗျားဘာလုပ်နေခဲ့တာလဲလို့ မေးလာခဲ့ရင် သူဘယ်လို ပြန်ဖြေရမှာလဲ။ တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေမှာ ပျော်ပါးနေရင်း သခင်လေးနဲ့ ထားခဲ့တဲ့ ကတိကို မေ့သွားခဲ့တာပါလို့ ပြန်ပြောလို့လည်း မဖြစ်ပါဘူး၊ ဟုတ်တယ်မလား။

မျက်မှောင် ကြုံ့လိုက်ပြီး ခဏလောက်ကြာအောင် စဉ်းစားလိုက်တယ်။ ခဏကြာပြီးနောက် သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးက သူ့ရဲ့ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို အလျင်အမြန်ပဲ ဖြန့်ကျက်လိုက်တယ်။

အနီးအနားမှာ ဆင်ခြေပေးလို့ ရမယ့် အရာတစ်ခုခု၊ ဒါမှမဟုတ် လူတစ်ယောက်ယောက်လောက် ရှိမလားဆိုတာကို သိချင်လို့ အခုလို လုပ်လိုက်တာပါ။ ဒါပေမယ့် အနီးအနာတစ်ဝိုက်ကို သူ့ရဲ့ ကောင်းကင် စိတ်အာရုံနဲ့ ဖြန့်ကျက်ကြည့်လိုက်တဲ့အခိုက် သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးရဲ့ ဝိဥာဉ် အနည်းငယ်လောက် တုန်ခါသွားခဲ့တယ်။ အဝေးတစ်နေရာကနေ ရင်းနှီးနေတဲ့ ဝိဥာဉ်လှိုင်း လှုပ်ခါမှုတွေကို သူလှမ်းခံစားမိလိုက်ပါတယ်။

“အန်” သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးရဲ့ မျက်နှာထက် စိတ်ဝင်စားသည့် အရိပ်အယောင်တို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ဝိဥာဉ်လှိုင်း လှုပ်ခတ်မှု ထွက်ပေါ်လာတဲ့ နေရာဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။

မကြာခင်မှာပဲ တစ်ခုခုကို သတိရသွားလိုက်ကာ သူ့မျက်နှာထက် ဥာဏ်များသည့် အရိပ်အယောင်တို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ဝိဥာဉ်လှိုင်း ထွက်ပေါ်လာတဲ့ အရပ်ဆီ ပျံသန်းသွားလိုက်တယ်။

ကီလိုမီတာ၁၀၀ အကွာအဝေးမှာတော့ အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့က ထွက်ပြေးနေခဲ့တယ်။

ထိုအဖွဲ့မှာ လူများများစားစား မရှိပါဘူး။ စုစုပေါင်း ၃၀လောက်ပဲ ရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ထိပ်ဆုံးက ဦးဆောင်နေတဲ့ လူမှာ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၄ ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်သာ ဖြစ်ပြီး ကျန်တဲ့ လူတွေကတော့ အစစ်အမှန်ဒြပ်စင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူတွေပဲ ဖြစ်ကြပါတယ်။

သူတို့ ပတ်လည်၌ လူများစွာ ရှိနေခဲ့ပြီး ထိုလူတွေက သူတို့နောက် လိုက်ဖမ်းနေရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း စက်ဝိုင်းပုံစံ အဖြစ် ပြောင်းလဲနေခဲ့ကြတယ်။ ထိုလူတွေက ချက်ချင်း တိုက်ခိုက်မယ့် အရိပ်အယောင် မပြပဲ စောင့်ကြည့်ရုံသာ စောင့်ကြည့်နေခဲ့ကြတယ်။

ဝိုင်းထားတဲ့ ကျင့်ကြံသူတွေက အဖွဲ့တစ်ခုတည်းက မဟုတ်ဘဲ အဖွဲ့ပေါင်းများစွာက လာခဲ့ကြတဲ့ ပုံပါပဲ။ တစ်ဖွဲ့ချင်းစီက အခြားအဖွဲ့တွေကို သတိချပ်ပြီး စောင့်ကြည့်နေခဲ့ကြတယ်။

“အဲ့လူတွေက တဝီဝီလုပ်နေတဲ့ ယင်ကောင်တွေလိုပဲ၊ ဘယ်လိုမှကို မျက်ခြေဖျတ်လို့ မရဘူး။ အဲ့သေနာကောင်တွေ ငါတို့နောက် လိုက်နေတာ ဆယ်ရက်တောင် ရှိနေပြီ” လူအုပ်ထဲက မိန်းမလှလေး တစ်ယောက်က ခါးခါးသီးသီးနဲ့ စောဒက တက်လိုက်တယ်။

“ဟုတ်တယ်၊ စိတ်ပျက်စရာကောင်းတဲ့ ပြဿနာကောင်တွေပဲ” သူမဘေးနာမှာ ရှိနေတဲ့ လူက မဲ့ပြုံးပြုံးကာ ပြောလိုက်တယ် “ဒီအတိုင်းသာ ဆက်ဖြစ်နေမယ် ဆိုရင် ငါတို့ စစ်ပွဲမြို့တော်ဆီ ရောက်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး”

“တစ်ကြိမ်မှာ တစ်လှမ်းပဲ လှမ်းကြတာပေါ့” ထိုလူမှာလည်း အကြံးကောင်း တစ်ခုခုလောက် မရှိတဲ့ပုံပါပဲ။ ထို့ကြောင့် သူ့ရှေ့က အကြီးအကဲနောက်ကိုသာ လိုက်နေခဲ့ပါတယ်။

လမ်းလျှောက်နေစဉ် အေးစက်စက် အမူအရာနဲ့ နောက်ထပ် မိန်းမငယ်လေး တစ်ယောက် သူတို့ဘေးနားကို ရောက်လာခဲ့တယ်။ ထိုမိန်းမငယ်လေးက တင့်တယ်လှပသည့် ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကို ပိုင်ဆိုင်ထားပြီး သူမရဲ့ ပုံစံအသွင်အပြင် ကလည်း အချိုးအစား ပြီးပြည့်စုံစွာ ထုဆစ်ထားတဲ့ ပန်းပုရုပ်လေး တစ်ရုပ်နှယ် တကယ်ကို ကြည့်ကောင်း လှပါတယ်။ ထိုမိန်းမငယ်လေးကလည်း ရှားပါးတဲ့ အလှဂဟေး တစ်ယောက်ပါပဲ၊ ဒါပေမယ့် သူမရဲ့ လက်တွေကို အဝတ်စနဲ့ စီးနှောင် ထားတဲ့အတွက် သူမလက်တွေက ဘယ်လိုဘယ်ပုံစံ ရှိလဲဆိုတာကို မမြင်နိုင်တော့ပါဘူး။

သူမသာမက၊ အဖွဲ့ထဲက လူတော်တော်များများရဲ့ လက်တွေကို အဝတ်စတွေနဲ့ စည်းနှောင် ထားကြပါတယ်။ သူတို့ရဲ့ လက်တွေနဲ့ ပက်သက်ပြီး ထုတ်ဖော်ပြသလို့ မရတဲ့ လျှို့ဝှက်ချက် တစ်ခုခု ရှိနေတဲ့ပုံပါပဲ။

“စီနီယာအစ်ကိုထောင်၊ မလွှတ်မြောက်နိုင်တော့ရင် ငါတို့ကို ခွဲသွားကြမယ်လေ” မိန်းမပျိုလေးရဲ့ မျက်ဝန်းအစုံက အေးစက်စက် အလင်းရောင်တို့ဖြင့် လက်သွားခဲ့တယ်။ ဒီရက်အတောအတွင်း ခွေးလိုနွားလို တရစပ် ပြေးနေရတာကြောင့် သူမတိုရဲ့ စိတ်ရှည်မှု အတိုင်းအတာလည်း ကုန်ဆုံးသွားခဲ့ပါပြီ။

“အဲ့လူတွေရဲ့ ပစ်မှတ်က ငါတို့ တစ္ဆေဘုရင် တောင်ကြားပဲလေ။ ငါတို့သာ ခွဲသွားရင် နင်တို့ရဲ့ ရတနာဂိုဏ်းကို သူတို့ ပြဿနာရှာကြမှာ မဟုတ်ဘူး”

ဒါပေမယ့် ထောင်ရန်က ခေါင်းရမ်းကာ ပြန်ပြောလိုက်တယ် “ဂျူနီယာညီမလန်၊ နင့်အတွေးတွေက အရမ်းကို ရိုးရှင်းလွန်းတယ်။ အဲ့လူတွေက နင်တို့ တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားက လူတွေကြောင့် ငါတို့နောက် လိုက်နေတာလို့ နင်ထင်နေတာလား”

“ငါတို့ တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြား ကြောင့်ချည်း မဟုတ်ပေမယ့် ငါတို့ကြောင်လည်း ပါတယ်လေ” လန်ရှန်းက ကိုးယိုးကားယား အမူအရာနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ သူမက အရူးတစ်ယောက် မဟုတ်တဲ့အတွက် ထိုလူတွေက သူမတို့နောက် တောက်လျှောက်လိုက်ပြီး မကြာခဏ ခြိမ်းခြောက် နေကြပေမယ့် သူတို့ကို မတိုက်ခိုက်ရတဲ့ အဓိကအကြောင်းပြချက်က ရတနာဂိုဏ်းကို ရန်စမိသွားမှာ ကြောင့်မှန်း သူမ သိထားပါတယ်။

တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားက သူတို့ရဲ့ လက်ရှိ အပြုအမူကို တရားမျှတဟန် ပေါက်သွားအောင်လို့ ပေးတဲ့ ဆင်ခြေ တစ်ခုသက်သက်ပါပဲ။

ဒီတစ်ကြိမ်တော့ ငါတို့ အမှားကြီးတစ်ခု လုပ်မိလိုက်ပြီးနဲ့ တူတယ်

လွန်ခဲ့တဲ့ လအနည်းငယ်တုန်းက အမွေခံတိုက်ပွဲ စပြီ ဖြစ်တဲ့သတင်းတွေ တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေဆီ ပြန့်လာခဲ့ပါတယ်။ တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားက လူတွေလည်း ထိုသတင်းကို ကြားလိုက်ရပါတယ်။

ချန်ယွဲ့ရှုလိုပဲ ရန်ကိုင်နာမည်ကို လန်ရှန်း ကြားလိုက်တဲ့ အချိန် သူမလည်း သံသယမကင်း ဖြစ်သွားခဲ့ပါတယ်။ အဲ့ရန်သခင်လေးက သူမတို့နဲ့ ရင်းနှီးခဲ့တဲ့ ရန်ကိုင် ဟုတ်မဟုတ် သူမလည်း မသေချာပါဘူး။

နောက်ပိုင်း ထပ်ခါထပ်ခါ စုံးစမ်းပြီးနောက် ထိုရန်သခင်လေးက သူမတို့ သိတဲ့ ရန်ကိုင်မှန်း လန်ရှန်း သိလိုက်တယ်။

တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားရှိ လန်ရှန်းရဲ့ အဆင့်အတန်းက မနိမ့်ကျပါဘူး။ ထို့ကြောင့် ဂိုဏ်းက အဖွဲ့ဝင်တွေကို ဦးဆောင်ပြီး အမွေခံတိုက်ပွဲမှာ သွားယှဉ်ပြိုင်ခွင့်ပေးဖို့ အကြီးအကဲဂူလီကို သွားတောင်ဆိုခဲ့ပါတယ်။

သူမရဲ့ တောင်းဆိုချက်ကို ဂူလီချက်ချင်းပဲ ငြင်းဆန်ခဲ့ပါတယ်။

တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားက တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေက ဂိုဏ်းတစ်ခုပါ။ ထိုတပည့်တွေ အနေနဲ့ ကိုယ်နေမြေကို ကျော်ပြီး ထွက်သွားခဲ့ရင် အဆုံးအသတ် ကောင်းလိမ့်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဗဟိုမြို့တော်ဆီ သွားပြီး အမွေခံတိုက်ပွဲမှာ သွားယှဉ်ပြိုင်ဖို့ကိုတော့ လုံးဝကို ခွင့်မပြုနိုင်ပါဘူး။

လန်ရှန်းရဲ့ တောင်းဆိုချက်ကို ငြင်းဆန်ခဲ့ရုံသာမက သူမကိုပါ အကျယ်ချုပ် ချထားလိုက်ပါတယ်။ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်ရောက်မှာ သူမကို လွှတ်ပေးမယ် ဆိုပြီးတော့ ပြောခဲ့ပါတယ်။

မကြာခင်မှာပဲ သူမရဲ့ စီနီယာအစ်ကို ချန်ရီနဲ့ ချန်ရင်တို့က သူမကို တိုးတိုးတိတ်တိတ် လွှတ်ပေးခဲ့တယ်။ ပြီးတာနဲ့ သူမတို့ သုံးယောက်က မိစ္ဆာလိုဏ်ဂူအတွင်း ရန်ကိုင်ရဲ့ အကူအညီကို ရရှိခဲ့တဲ့ တပည့်တွေကို ဦးဆောင်ပြီး တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားကနေ ခိုးထွက်ကာ ဗဟိုမြို့တော်ဆီ စတင် ခရီးထွက်ပါတော့တယ်။

အားလုံးက ရန်ကိုင်ကို အသက်ကြွေး တင်ထားတဲ့ အတွက် တစ်နည်းနည်းနဲ့ ပြန်ပြီး ပေးဆပ်ချင်တာပါ။ မိစ္ဆာလိုဏ်ဂူမှာတုန်းက ရန်ကိုင်ကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် သူတို့အားလုံး အကြိမ်တစ်ထောင်လောက်တောင် သေပြီးနေ လောက်နေပါပြီ။

ကံမကောင်းစွာနဲ့ တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြား အဖွဲ့သားတွေရဲ့ ပုံစံက အရမ်းကို သိသာလွန်းနေခဲ့ပါတယ်။

သူတို့ လက်တွေက တစ္ဆေတစ်ကောင်ရဲ့ လက်တွေလို သွေးမရှိပဲ ဖြူစွတ်နေခဲ့ပါတယ်။ ထို့ကြောင့် သူတို့ကို မြင်လိုက်တာနဲ့ သူတို့တွေက မိစ္ဆာဂိုဏ်းကမှန်း အားလုံး တန်သိသွားကြမှာပါ။ အဲ့လိုသာ ဆိုရင် အမဲလိုက်သလို အလိုက်ခံရပြီး ရက်ရက်စက်စက် အသတ်ဖြတ် ခံရမယ့် ကံကြမ္မာကနေ ရှောင်လွှဲလို့ ရနိုင်လိမ့်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။

ထို့ကြောင့် တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြား တပည့်တွေ အကုန်လုံးက သူတို့ရဲ့ လက်တွေကို အဝတ်ဖြူတွေနဲ့ စည်းထားခဲ့ကြပါတယ်။ ထို့ကြောင့် သူတို့ပုံစံက နည်းနည်း ထူးဆန်းနေပေမယ့် သူတို့ ဘယ်ကလာလဲ ဆိုတာကို ကောင်းကောင်း ဖုံးကွယ်ထားနိုင်ခဲ့ပါတယ်။

လန်ရှန်းတစ်ယောက်ကလွဲပြီး သူတို့ထဲက ဘယ်သူမှ တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေကနေ မထွက်ခွါဖူးပါဘူး။ ထို့ကြောင့် တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေက ထွက်လာပြီး ဟန်မင်းဆက်ထဲ ဝင်လာတာနဲ့ သူတို့တွေ အကုန်လုံး ခေါင်းမပါတဲ့ ယင်ကောင်တွေလို ဖြစ်ကုန်ကြပါတယ်။

နောက်ဆုံး ခေါင်းခြောက်အောင် စဉ်းစားပြီးနောက် ရတနာဂိုဏ်းဆီ သွားပြီး ထောင်ရန်ကို သွားရှာဖို့ ချန်ရီ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ ရတနာဂိုဏ်းရဲ့ နာမည်ကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ဗဟိုမြို့တော်ဆီ သွားမယ်ပေါ့။

ရတနာဂိုဏ်းက ထောင်ရန်နဲ့ ကျန်တဲ့လူတွေက ရန်ကိုင်ကို ကျိန်းသေ သွားကူညီကြလိမ့်မယ်လို့ သူတို့ အားလုံး တွေးမိလိုက်ကြတယ်။

ရန်ကိုင်ရဲ့ ဆတ်သားဆီကနေ ထောင်ရန် စာရခဲ့တာ ကြာပါပြီ။ ဒါပေမယ့် ဂိုဏ်းက အကြီးအကဲတွေကို မစည်းရုံးနိုင် ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်ကို သွားထောက်ပံ့ကူညီ ချင်တယ်ဆိုရင် သူရဲ့ ဂိုဏ်းတူ တပည့်တွေကိုပဲ အားကိုးရပါတော့မယ်။

တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြား အဖွဲ့ ရတနာဂိုဏ်းဆီ ရောက်လာတဲ့အချိန်က ထောင်ရန် စိတ်ညစ် နေတဲ့အချိန်ပါ။ ထို့ကြောင့် လန်ရှန်းနဲ့ ချန်ရီတို့ ရောက်လာတာကို မြင်လိုက်တာနဲ့ ထောင်ရန် ပျော်သွားခဲ့ပြီး သူတို့အတွက် ပုန်းစရာနေရာ တစ်နေရာ ခပ်မြန်မြန်ပဲ ပြင်ဆင် ပေးလိုက်ပါတယ်။

ရတနာဂိုဏ်းမှာ နေနေတဲ့ အချိန်အတောအတွင်း လန်ရှန်းနဲ့ ထောင်ရန်တို့ အဖွဲ့သားတွေက ရတနာဂိုဏ်းက အကြီးအကဲတွေကို နည်းမျိုးစုံသုံးပြီး စည်းရုံးသိမ်းသွင်း ခဲ့ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ နောက်ဆုံးမှာတော့ ထိုအကြီးအကဲတွေကို သူမတို့ စည်းရုံးလို့ ရသွားခဲ့ပါတယ်။

အဲ့နောက် သူတို့အားလုံး ထွက်ခွါလာလိုက်ကြတယ်။

ဒါပေမယ့် ရတနာဂိုဏ်းကထွက်ပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ သူတို့နောက်ကို လူပေါင်းများစွာ နောက်ယောင် ခံလိုက် နေတာကို သူတို့ အာရုံခံမိလိုက်တယ်။

ရတနာဂိုဏ်းက ဆေးဘုရင်တောင်ကြားလိုပဲ အရမ်းကို စည်ကြားလှပါတယ်။ နေ့စဉ်နေ့တိုင်း ရတနာဂိုဏ်းဆီ ဝင်ထွက်သွားလာနေတဲ့ ကျင့်ကြံသူများစွာ ရှိကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ထိုလူအဖွဲ့ကတော့ ကွဲပြားပါတယ်။ သူတို့တွေက သူတို့သွားတဲ့နောက်ကိုသာ လိုက်နေခဲ့ပြီး တစ်ခါမှ အနီးကပ် မလာခဲ့သလို့ သူတို့နဲ့လည်း တစ်ခါမှ စကား လာမပြောခဲ့ပါဘူး။

တစ်ရက်လောက် ကြာပြီးနောက် ရတနာဂိုဏ်းက အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်က မနေနိုင်တော့ပဲ တိုက်ရိုက် ကောက်မေးလိုက်တယ်။ အဲ့တော့မှပဲ ထိုလူတွေကို ဗဟိုမြို့တော်က ရန်သခင်လေးတွေ လွှတ်လိုက်တာမှန်း သူတို့ သိလိုက်ရတယ်။

ဆေးဘုရင်တောင်ကြားက ဆေးပညာရှင်တွေက ရန်ကိုင်ကို ထောက်ခံပေးမယ့်လို့ ကြေညာပြီးသွားပါပြီ။ ထို့ကြောင့် လက်နက်သန့်စင်တဲ့ ရတနာဂိုဏ်းကို သူတို့ဘက် အပါဆွဲခေါ်ရပါတော့မယ်။

ရန်ကျောင်း၊ ရန်ခန်း၊ ရန်ရှန်း၊ ရန်ရင်နဲ့ အကြီးဆုံး အစ်ကိုဖြစ်တဲ့ ရန်ဝေ အပါအဝင် သခင်လေး တစ်ယောက်ချင်းစီက အဖွဲ့တစ်ခုစီ စေလွှတ်ခဲ့ကြတယ်။

ဒါပေမယ့် ထောင်ရန်နဲ့ ကျန်တဲ့လူတွေက သူတို့ ဖိတ်ခေါ်တာကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သဘောတူနိုင်မှာလဲ။

ငြင်းဆန်လိုက်ပေမယ့် ထိုလူတွေက သူတို့နားကနေ ထွက်မသွားခဲ့ကြပါတယ်။ တစ်ဖွဲ့နဲ့ တစ်ဖွဲ့ သတိမပြတ် စောင့်ကြည့်ရင်း သူတို့နောက်ကိုသာ ဒီအတိုင်း လိုက်လာ နေခဲ့ကြပါတယ်။

ရက်အနည်းငယ် ကြာပြီးနောက် သူတို့အတွက် အခွင့်အရေး တစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။

တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားက တပည့်တစ်ယောက်က သူ့ဘယ်သူဘယ်ဝါ ဖြစ်တယ်ဆိုတာကို မတော်တဆ ထုတ်ဖော်မိသွားခဲ့ပါတယ်။

“ပညာရှင်ဝူ၊ ခင်ဗျားသာ တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားက တပည့်တွေကို လက်လွှဲပေးသရွေ့ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ ဂိုဏ်းကို အရှက်မရေစေဘူလို့ ကျုပ်အာမခံတယ်။ တကယ်တော့ လက်နက် သန့်စင်တယ် ဆိုာ ရှာပါးတဲ့ ပညာရပ်တစ်ခုပဲလေ။ ခင်ဗျားတို့ကို ဒုက္ခရောက်အောင် ကျုပ် ကျိန်းသေ လုပ်မှာ မဟုတ်ပါဘူး” လူအုပ်ကြီးထဲကမှ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၆ ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်က အပြုံးလေးနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။

ထိုစကားကို ကြားလိုက်တာနဲ့ ကျန်တဲ့ အဖွဲ့သားတွေ အကုန်လုံး ခေါင်းညိတ် ထောက်ခံလိုက်ကြတယ်။ ခင်ဗျားတို့သာ တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားက တပည့်တွေကို လက်လွှဲပေးသရွေ့ ကျုပ်တို့ကလည်း ခင်ဗျားတို့ မိစ္ဆာဂိုဏ်းတစ်ခုနဲ့ ပူးပေါင်းနေတာကို ထုတ်ဖော်မှာ မဟုတ်ဘူးလို့ ထိုလူက သွယ်ဝိုက်ပြောလိုက်တာပါ။

ရတနာဂိုဏ်းက တပည့်တွေကို ဦးဆောင်လာတဲ့ ဝူရန်က ပြန်ပြီးတော့သာ နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်တယ်။

ထိုလူတွေ ဘာလုပ်ချင်နေလဲ ဆိုတာကို သူမသိပဲ ဘယ်နေပါ့မလဲ။ ထိုလူရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ကို နားလည်ထားလို့ပဲ သူက ပြန်ဖြေဖို့ကို မကြိုးစားခဲ့တာပါ။

“ထောင်ရန်၊ ဒီကိုလာဦး” ဝူရန် လုံးဝကို ဒေါသထွက်နေခဲ့တယ်။ ဒေါသကို ဖွင့်ထုတ်ဖို့ နေရာကလည်း မရှိ ဖြစ်နေတာနဲ့ သူ့ဂျူနီယာကို ဒေါသတကြီး အော်ခေါ်ရုံပဲ တတ်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။

ထောင်ရန် လည်ပင်လေး ပုဝင်သွားခဲ့ပြီး ချက်ချင်းပဲ ရှေ့ကို ပြေးတက်သွားလိုက်ကာ လေးလေးစားစားနဲ့ မေးလိုက်တယ် “ဦးလေး ဘာပြောချင်လို့လဲ”

ဝူရန်က အပြုံးမဟုတ်တဲ့ အပြုံးတစ်ခုကို ဆင်မြန်းရင်း မေးလိုက်တယ် “ကောင်စုတ်လေး၊ မင်းသတ္တိက မသေးပါလား၊ ဟန့်။ တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားက တပည့်တွေ ကိုတောင် ခိုလှုံခွင့်ပေးထားရဲတယ် ဆိုတော့ ကဲ ဒီကိစ္စနဲ့ ပက်သက်ပြီး မင်ငါ့ကို ဘယ်လို အကြောင်းပြချက် ပေးဖို့ စီစဉ်ထားလဲ”
တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြား တပည့်တစ်ယောက်ရဲ့ လက်ကို မြင်လိုက်ခဲ့ရတဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်အနည်းငယ် လောက်ကမှပဲ ထိုလူတွေ ဘယ်သူတွေလဲ ဆိုတာကို ဝူရန် သိသွားခဲ့တာပါ။

သူသာ အစေားကြီးကတည်းက ကြိုသိနေခဲ့ရင် လန်ရှန်းနဲ့ ကျန်တဲ့လူတွေကို ရတနားဂိုဏ်းမှာ နေခိုင်းခဲ့ပါ့မလား။ ဘယ်နေခိုင်းပါ့မလဲ။

ထောင်ရန်က ငြင်းဆန်ဖို့ မကြိုးစားခဲ့ပဲ ရယ်ရယ်မောမော နဲ့သာ ပြန်ပြောလိုက်တယ် “ဦးလေးဝူ၊ သူတို့တွေ အကုန်လုံးက ကျုပ်သွေးသောက် ညီအစ်ကိုတွေလေဗျာ။ ကျွန်တော်ရယ်၊ ဂျူနီယာညီမကျောင်းရုန်ရယ်၊ ကျုပ်ရဲ့ ဂျူနီယာညီလေးရယ်၊ မိစ္ဆာလိုဏ်ဂူဆီ သွားခဲ့တုန်းက သူတို့တွေက ကျွန်တော်တို့ကို ကူညီပေးခဲ့တယ်။ မဟုတ်ရင် အခုအချိန်လောက်ဆို ကျွန်တော်တို့တွေ အကုန်လုံး တမလွန်ကို ခရီးထွက်နေရလောက်ပြီ”

ဝူရန်က မျက်တောင်ပုတ်ခတ် ပုတ်ခတ်နဲ့ ပြန်မေးလိုက်တယ် “အဲ့တုန်းက ရန်ကိုင်ကပဲ မင်းတို့တွေ အကုန်လုံးကို ကူညီပေးခဲ့တာလို့ မင်းပြောခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။ အခုကျမှ တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြား အဖွဲ့တွေ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဖြစ်သွားရတာလဲ။ မင်းပြောတာ ဘယ်ဟာအမှန်လဲ”

“သူတို့တွေ အကုန်လုံးဆီက ကျွန်တော်တို့ကို ကူညီပေးခဲ့တာလေ။ အကုန်လုံးနော်” ထောင်ရန်က သာမန်ကာလျှံကာ အမူအရာနဲ့ “ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဦးလေးဝူရာ၊ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ရတနာဂိုဏ်းက ဆေးဘုရင်တောင်ကြားလိုပဲ စီးပွါးရေးကိုပဲ ဂရုစိုက်ကြတာလေ။ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ဧည့်သည့်တွေက အမှန်တရား လမ်စဉ်ဘက်က လူတွေဖြစ်ဖြစ်၊ မိစ္ဆာဖြစ်ဖြစ် ဘာတွေကို ဂရုစိုက်နေစရာ လိုလို့လဲ။ အဲ့ဒါတွေက ကျွန်တော်တို့အတွက် ဘာမှ ထူးခြားတာမှ မဟုတ်တာ”

“ဟန့်၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အခုလို ဖြစ်လာရတာ မင်းအပြစ်ကြောင့်ပဲ။ ဒီအခြေအနေကို ဖြေးရှင်းပေးဖို့ နည်းလမ်းတစ်ခုခု ရှာထားပေတော့၊ မဟုတ်ရင် ပြန်ရောက်တာနဲ့ ဂိုဏ်းကနေ မင်းကို ငါကိုယ်တိုင် မောင်းထုတ်ပစ်မယ်”

“အဲ့လို မပြောပါနဲ့ ဦးလေးဝူရာ၊ ကျွန်တော်လည်း အတတ်နိုင်ဆုံး နည်းလမ်းတစ်ခု ရှာနေတာပဲကို” ထောင်ရန်က စိတ်ဓါတ်ကျနေတဲ့ အမူအရာလေးနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။

“နည်းလမ်းတစ်ခုလောက် တွေ့ပါစေလို့သာ မင်းဆုတောင်းထားပေတော့”

Martial Peak
အပိုင်း(၄၇၃)

ထောင်ရန်လည်း နည်းလမ်း ရှာမရ ဖြစ်နေခဲ့တယ်။

တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားက လူတွေ အကုန်လုံးက ဂျူနီယာတွေချည်းပါပဲ။ ရတနာဂိုဏ်းမှာတော့ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်းအဆင့် ရောက်နေတဲ့ အကြီးအကဲ တော်တော် များများ ပါလာခဲ့ပါတယ်။ သူတို့ သယ်ဆောင်ထားတဲ့ အမျိုးမျိုးသော လက်နက်တွေ အားကောင်းတယ် ဆိုပေမယ့် ရတနာဂိုဏ်းက တိုက်ခိုက်ရာမှာ မကျွမ်းကျင်ကြပါဘူး။ ထို့ကြောင့် တကယ်တမ်း တိုက်ခိုက်ကြမယ် ဆိုရင် သူတို့တွေ အကုန်လုံး ထိုလူတွေရဲ့ ပြိုင်ဘက် မဖြစ်နိုင်ကြပါဘူး။

သူတို့သာ ရန်ကိုင်ဆီ တိတ်တဆိတ် သတင်းပို့နိုင်ခဲ့ရင် ရန်ကိုင်က သူ့အဖွဲ့သားတွေကို ခေါ်လာပြီး သူတို့ကို ကျိန်းသေ လာကူညီလိမ့်မယ်လို့ ထောင်ရန် လုံးဝကို ယုံကြည်ချက် ရှိပါတယ်။ အဲ့လိုသာ ဆိုရင် စစ်ပွဲမြို့တော်ကို သွားဖို့ကလည်း ပိုပြီး လွယ်ကူသွားခဲ့ပါပြီ။

ဒါပေမယ့် အခုလက်ရှိ အခြေအနေကနေ ရန်ကိုင်ဆီ သွားသတင်းပို့နိုင်မယ့် လူတစ်ယောက်မှ ရှိမနေခဲ့ပါဘူး။

“စီနီယာအစ်ကိုထောင်၊ ကျွန်မတို့ကြောင့် စီနီယာတို့ကိုပါ ဒုက္ခရောက်စေမိပြီ” လန်ရှန်းက အားတုံ့အားနာ အမူအရာလေးနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ သူမနဲ့ ချန်ရီက ထောင်ရန်ဆီကနေ အကူအညီ တောင်းဖို့ကိုပဲ စဉ်းစားနေခဲ့တာပါ။ မိစ္ဆာလိုဏ်ဂူက အဖြစ်အပျက် ပြီးနောက် ထောင်ရန်နဲ့ သူ့အဖွဲ့သားတွေက တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားမှာ တစ်ခဏလောက်ကြာအောင် နေထိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ထို့ကြောင့် အားလုံးက တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် တော်တော်လေး ရင်းနှီးသွားခဲ့ကြပြီး သူတို့တွေက ရန်သူတွေ ဖြစ်နေတယ် ဆိုတဲ့အချက်ကိုပါ မေ့လျော့သွားခဲ့ကြတယ်။

“စိတ်ပူမနေပါနဲ့။ ဦးလေးဝူက ဒေါသထွက်နေတုန်း မို့လို့ပါ။ ငါ့ကို ဂိုဏ်းထဲကနေ တကယ်နှင်ထုတ်မှာ မဟုတ်ဘူး” ထောင်ရန်က သူ့လက်ကို ဝေ့ရမ်းလိုက်ပြီး သာမန်ကာ လျှံကာ လေသံနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။

ရတနာဂိုဏ်းရဲ့ တပည့်အရေအတွက်က အရမ်းကို နည်းပါးလှပါတယ်။ စုစုပေါင်းမှ ၁၀၀လောက်ပဲ ရှိတာပါ။ တပည့်လက်ခံပြီ ဆိုရင်လည်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ် စစ်ဆေးပြီးမှ လက်ခံလေ့ရှိတာပါ၊ သူတို့ရဲ့ စမ်းသပ်စစ်ဆေးမှုက ဆေးဘုရင်တောင်ကြားထက်တောင် ပိုပြီး တင်းကြပ်တယ်ပါသေးတယ်။

ထို့ကြောင့် ရတနာဂိုဏ်းက တပည့်တွေက လက်နက် သန့်စင်ရာမှာ ပြိုင်ဘက်ကင်းတဲ့ အရည်အချင်းနဲ့ ပါရမီကို ပိုင်ဆိုင်ထားကြပါတယ်။ ထောင်ရန်က ရတနာဂိုဏ်း လူငယ်မျိုးဆက်ရဲ့ ထိပ်တန်းခေါင်းဆောင် တစ်ယောက်လည်း ဖြစ်ပါတယ်။

ရတနာဂိုဏ်းက သူတို့ရဲ့ အမွေအနှစ်ကို ဆက်လက် ထိန်းသိမ်းနိုင်ဖို့အတွက် ထောင်ရန်ကို အားကိုးနေရတာပါ။ ထို့ကြောင့် ဝူရန်က ထောင်ရန်ကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး နှင်ထုတ်ရက်မှာလဲ။

ပြောပြီးတာနဲ့ ထောင်ရန်ရဲ့ အမူအရာ သုန်မှုန်သွားခဲ့တယ်။ အဖွဲ့ငါးဖွဲ့က သူတို့ကို ပဉ္စဂံပုံစံအတိုင်း ဝန်းရံထားကြပါတယ်။ မသိရင် သူတို့ကို လိုက်ပါ‌ စောင့်ရှောက်နေတဲ့ သက်တော်စောင့်တွေပေါ့၊ ဒါပေမယ့် အစစ်အမှန်မှာတော့ သူတို့အားလုံး ချောင်ပိတ်မိနေခဲ့တာပါ။

တိုက်ခိုက်ဖို့လား၊ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ စကားပြောဖို့လား၊ ဒါလည်း မဖြစ်နိုင်ဘူး။ သူတို့က ငါတို့ပြောတာကို နားထောင်မှာ မဟုတ်ဘူး

ပြီးတော့ စစ်ပွဲမြို့တော်နဲ့ နီးကပ်လာလေ သူတို့ရဲ့ သည်းခံနိုင်စွမ်းလည်း ကုန်ဆုံးလာခဲ့ပါတယ်။ သူတို့ မျက်ဝန်းထဲက အကြည့်တွေက ပိုပိုပြီး အန္တရာယ် များလာခဲ့ပါတယ်။

ရတနာဂိုဏ်းရဲ့ ဂုဏ်သတင်းက ဆေးဘုရင် တောင်ကြားလောက် မမြင့်မားပါဘူး။ ဆေးဘုရင် တောင်ကြား အဖွဲ့သားတွေ အပြင်ထွက်ရင် သူတို့ကို ဘယ်သူကမှ ရန်မစရဲပါဘူး။

ရတနာဂိုဏ်းက ဂုဏ်သတင်း ကြီးမားတယ် ဆိုပေမယ့် သူတို့ကို မျက်လုံးထဲ မထည့်တဲ့ လူအချို့ ရှိပါသေးတယ်။

ဒီနှစ်တွေအတွင်း ရတနာဂိုဏ်းကို တိုက်ခိုက် သိမ်းပိုက်ချင်နေတဲ့ အင်အားစု အရေအတွက်ကို ရေတောင် မရေတွက် နိုင်ပါဘူး။ အချို့က စေ့စမ်းညှိနှိုင်းချင်ကြသလို၊ အချို့က ကမ်းလှမ်းတောင်းဆိုကြတယ်၊ အချို့ကတော့ ပရိယာမာယာတွေ၊ လှည့်ကွက်တွေကို အသုံးပြုကြပြီး အချို့ကတော့ ပြောင်ပြောင်တင်းတင်းပဲ ခြိမ်းခြောက် ကြပါတယ်။

ကံကောင်းစွာနဲ့ ရတနာဂိုဏ်းမှာ အဆက်အသွယ် အများကြီး ရှိနေခဲ့လိုပေါ့။ အဲ့ဒါကြောင့်ပဲ သူတို့ ဂိုဏ်းဆက်ပြီး တည်ရှိနေနိုင်သေးတာပါ။

ဒါပေမယ့် ဒီအတိုင်း ရေရှည်ဆက်သွားလို့ မဖြစ်ပါဘူး။ သူတို့ဂိုဏ်း ဆက်လက် ရပ်တည်နိုင်ဖို့ဆိုရင် အားကောင်းတဲ့ အင်အားစု တစ်ခုခုရဲ့ အရိပ်အောက်ကို ခိုဝင်ဖို့လိုပါတယ်။

ဒီအကြောင်းကြောင့်ပဲ ရတနာဂိုဏ်းရဲ့ အကြီးအကဲတွေက ထောင်ရန်တို့အဖွဲ့ကို အမွေခံတိုက်ပွဲမှာ ဝင်ပြိုင်ခွင့် ပြုလိုက်တာပါ။ သူတို့သာ ရန်ကိုင်နဲ့ နည်းနည်း ပါးပါး ညှိနှိုင်းနိုင်သရွေ့ ဒီကပ်ဆိုးကို မဖြေရှင်းနိုင်ပဲ မနေပါဘူး။

သူတို့အဖွဲ့ နောက်ထပ် နာရီဝက်လောက်ကြာအောင် ပျံသန်းနေခဲ့ပြီးနောက် အခုဆို စစ်ပွဲမြို့တော်နဲ့ ကီလိုမီတာ၈၀၀လောက်ပဲ ကွာဝေးပါတော့တယ်။

အခုအချိန်၌ ရန်သခင်လေး ငါးယောက် လွှတ်လိုက်တဲ့ အဖွဲ့ငါးဖွဲ့လည်း စိတ်ရှည်တော့တဲ့ပုံ မရတော့ပါဘူး။ အားလုံးက တိတ်တဆိတ်နဲ့ အကြည့်ချင်း ဖလှယ်နေခဲ့ကြတယ်။

ရတနာဂိုဏ်းနဲ့ တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားက လူတွေလည်း ထိုအချက်ကို သတိပြုမိတဲ့အတွက် ချက်ချင်းပဲ ထိုလူတွေရဲ့ လှုပ်ရှားမှုကို သတိထား စောင့်ကြည့်နေလိုက်တယ်။

ဟုတ်ပါတယ်၊ ထိုလူတွေ စိတ်ရှည်သည်းခံနိုင်စွမ်း ကုန်ဆုံးသွားခဲ့ပါပြီ။ အစောပိုင်းတုန်းက စကားပြောခဲ့တဲ့ ဘယ်ဘက်အစွန်ဆုံး အဖွဲ့မှ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၆ ကျင့်ကြံသူက အေးစက်စက်နဲ့ လှမ်းအော်ဟစ် လိုက်တယ် “ဆရာဝူ၊ ခင်ဗျားတို့ဂိုဏ်းက ဒီမိစ္ဆာဂိုဏ်းသား တွေနဲ့ ဆက်ပြီး ပူးပေါင်းချင်နေတဲ့ပုံပဲ။ ဆရာဝူက သူတို့ကို ကျုပ်တို့လက် မအပ်ချင်ဘူး ဆိုမှတော့ ကျုပ်တို့လည်း ရွေးချယ်စရာ မရှိတော့ဘူးပေါ့။ ကျုပ်တို့ဘက်က လွန်သွားခဲ့တာများ ရှိခဲ့ရင် ဆရာဝူတို့ဘက်ကပဲ သဘောထား ကြီးပေးဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်”

ထိုစကားကို ဝူရန် ကြားလိုက်တာနဲ့ သူ့အမူအရာ ဒေါသကြောင့် ရှုံ့မဲ့သွားခဲ့ပြီး “မင်းဘာလုပ်ချင်နေတာလဲ”

ထိုလူက ရယ်မောလိုက်ပြီး “အကောင်းနဲ့အဆိုး ဆိုတာ ယှဉ်တွဲနေထိုင်လို့ မရဘူးလေ။ ကျုပ်က အဲ့မိစ္ဆာတွေကို အပြစ်ပေးချင်ရုံ သက်သက်ပါ။ ဆရာဝူ၊ မလိုလားအပ်တဲ့ ထိခိုက်မှုတွေ မဖြစ်စေချင်ရင် ခင်ဗျားတို့ အဖွဲ့သားတွေ ဘေးဖယ်နေရင် ကောင်းလိမ့်မယ်”

ဝူရန်က လှောင်ပြောင်လိုက်တယ် “ငါ့နောက်မှာ ရှိနေတဲ့ လူအားလုံးက မိစ္ဆာအဖွဲ့သားတွေလို့ မင်းပြောချင် နေတာတော့ မဟုတ်ဘူးမလား။ သူတို့ ပြန်တိုက်တိုက်၊ မတိုက်တိုက်၊ မင်းတို့က သူတို့အကုန်လုံး ဖမ်းခေါ်သွားမှာပဲလေ၊ မဟုတ်ဘူးလား”

“ကျုပ် အဲ့လို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး လုပ်ရဲမှာလဲ” ထိုလူက ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး “အနည်းဆုံးတော့ ထောင်ရန်က ခင်ဗျားတို့ဂိုဏ်းက လူမှန်း ကျုပ်သိတယ်လေ။ ကျန်တဲ့လူတွေကတော့ စစ်ဆေးကြည့်ပြီးရင် သိလာမှာပေါ့”

ထိုစကားကို ကြားလိုက်တာနဲ့ ထိုလူက တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားက တပည့်တွေကို ဖမ်းဆီးဖို့ ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်နဲ့ သူတို့အားလုံးကို ဖမ်းဆီးဖို့ ကြိုးစားနေချင်နေတာကို ဆိုတာကို အားလုံး သိလိုက်ကြတယ်။ ဘယ်သူ့ကိုမှ မသတ်ပဲ ဒီအတိုင်း ဖမ်းချုပ်ထားသရွေ့ ထိုအဖိုးတန်တဲ့ လက်နက် ပညာရှင်တွေကို သူတို့ဂိုဏ်းဆီ ပြန်ခေါ်သွားနိုင်တယ်။

ပိုဆိုးတာက တိုက်ပွဲ ဖြစ်လာခဲ့ရင် သူတို့ဘက်က ဘာမှ လုပ်ဆောင်လို့ မရပါဘူး။ ထောင်ရန်နဲ့ ကျန်တဲ့ လူတွေက ဘေးကနေ ရပ်ကြည့်နေရမှာပါ။ သူတို့သာ ဝင်ပါလိုက်ရင် သူတို့ရဲ့ အပြုအမူအတွက် အကြောင်းပြချက် ကောင်းကောင်း ရအောင် သွားလုပ်ပေးလိုက်သလို ဖြစ်နေပါလိမ့်မယ်။

သူတို့လုပ်လိုက်တဲ့ ကွဲပြားခြားသည့် အပြုအမူတွေက တစ်ခုတည်းသော ရှောင်ရှားမရနိုင်တဲ့ တစ်ခုဆီပဲ ဦးတည်းသွားနေခဲ့ပါတယ်။

ဝူရန်ရဲ့ အမူအရာသုန်မှုန်သွားခဲ့ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ် “ဒီကပ်ဆိုးကို ငါတို့ ရတနာဂိုဏ်းက ရှောင်လွှဲလို့ မရနိုင်တော့တဲ့ ပုံပဲ။ တိုက်ပွဲစတဲ့ အချိန်ထိ စောင့်လိုက်၊ တိုက်ပွဲစတာနဲ့ ထွက်ပြေးဖို့ နည်းလမ်း တစ်ခုရှာ၊ မထွက်ပြေးနိုင်ရင် မခုခံနဲ့။ သူတို့ မင်းတို့ကို သတ်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ထောင်ရန်၊ မင်းစစ်ပွဲမြို့တော်ဆီကိုသွားပြီး ရန်ကိုင်ကို သွားရှာလိုက်။ ပြီးရင် အခုဒီမှာ ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ အကြောင်းကို သူ့ဆီ ပြောပြပြီး အကူအညီ တောင်းလာလိုက်”

“တပည့်ရဲ့ တာဝန်ကို မကျရှုံးစေရပါဘူး” ထောင်ရန်က ပြတ်ပြတ်သားသား ပြန်ပြောလိုက်တယ်။

“ပြီးတော့ သူ့ကို ထပ်ပြောလိုက်၊ ငါတို့ ရတနာဂိုဏ်းက တပည့်တစ်ယောက် ဆုံးရှုံးသွားခဲ့ရင် ဒီလူအိုကြီးကို သူ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံး လက်နက်တစ်ခုတောင် သန့်စင်ပေးဖို့ မမျှော်လင့်တော့နဲ့လို့” ဝူရန်က ထပ်ပြောလိုက်တယ်။

“ဆရာဝူ၊ ခင်ဗျား ဆုံးဖြတ်ပြီးသွားပြီလား” ထိုလူက လှောင်ပြောင်လိုက်ပြီးနောက် လှမ်းအော်ပြောလိုက်တယ် “အဲ့လို ဆိုမှတော့ ကျုပ်တို့ရဲ့ အပြုအမူအတွက် ခွင့်လွှတ်ပေးပါလို့ပဲ တောင်းဆိုရတော့မှာပေါ့”

သူ့အသံ ပျောက်ကွယ်သွားတာနဲ့ အဖွဲ့ငါးဖွဲ့မှာ ရှိနေတဲ့ လူတွေအကုန်လုံး တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားနဲ့ ရတနာဂိုဏ်းက အဖွဲ့သားတွေဆီ ပြေးဝင်သွားလိုက်တယ်။

ဒီတစ်ကြိမ် ရတနာဂိုဏ်းက လူနှစ်ဆယ်ကျော်ကို စေလွှတ်လိုက်ပါတယ်။ လက်နက်သန့်စင်တဲ့ ပညာရှင် အယောက်၂၀ဆိုတဲ့ အရေအတွက်က မသေးလှပါဘူး။ ရန်သခင်လေး တစ်ယောက်ချင်းစီက အနည်းဆုံး လူသုံး၊လေး၊ငါးယောက်လောက် ရနိုင်ပါတယ်။

ရတနာဂိုဏ်းနဲ့ တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားက တပည့်တွေ အကုန်လုံး သူတို့ဆီ ပြေးဝင်လာနေတဲ့ လူအုပ်ကြီးကို ကြည့်ရင်း အနည်းငယ် စိုးထိတ်သွားခဲ့ကြတယ်။ ဝူရန်ရဲ့ ညွှန်ကြားချက်အတိုင်း ထွက်ပြေးဖို့ လုပ်နေတုန်းမှာပဲ ပုံရိပ်တစ်ခုက အားလုံးရဲ့ ခေါင်းထက် ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။

ထိုလူက တော်တော်လေးကို ထူးဆန်းပါတယ်။ သူဘယ်လို ပေါ်လာလဲ ဆိုတာကို ဘယ်သူမှ သတိမပြုမိပါဘူး။ သူက ဒီမှာတစ်ချိန်းလုံး ရှိနေခဲ့ပြီး အခုမှ ကိုယ်ထင်ပြလာခဲ့တဲ့ ပုံပါပဲ။

ထိုလူပေါ်လာတာနဲ့ ကြောက်မက်ဖွယ် စိတ်စွမ်းအင် တစ်ခုက လူအုပ်တစ်ခုလုံးပေါ် သက်ဆင်းလာခဲ့တယ်။

အဖွဲ့ငါးဖွဲ့မှာ ရှိနေတဲ့ လူတွေအကုန်လုံး ဒယီးဒယိုင် ဖြစ်ကုန်ကြပြီး တစ်ယောက်ချင်းစီက မှင်သက်နေတဲ့ အမူအရာနဲ့ သူတို့ရဲ့ အစစ်အမှန်ချီကို လှည့်ပတ်ပြီး ကြောက်မက်ဖွယ်ဖိအားကို ခပ်မြန်မြန်ပဲ ခုခံလိုက်ရတယ်။ အားလုံး တုန်ရီနေခဲ့ကြပြီး ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့တဲ့ လူရိပ်ကို ငေးကြည့်နေခဲ့ကြတယ်။

ရတနာဂိုဏ်းနဲ့ တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားက တပည့်တွေ အကုန်လုံး စိတ်ရှုပ်သွားခဲ့ကြတယ်။

အထူးသဖြင့် လန်ရှန်းပေါ့၊ ထိုလူထွက်ပေါ်လာတဲ့ အချိန်မှုပဲ သူမစိတ်ထဲ တလှပ်လှပ် ဖြစ်သွားခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ဘာဖြစ်သွားလို့သွားမှန်း မသိရသေးခင်မှာပဲ ထိုတလှပ်လှပ် ခံစားချက်က ချက်ချင်းပဲ ပြန်လည် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့တယ်။

လေထဲဝဲနေတဲ့ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးကို သင်္ကာမကင်းတဲ့ အမူအရာနဲ့ ငေးကြည့်ရင်း လန်ရှန်း မျက်မှောင် ကြုံ့မိလိုက်တယ်။

တစ်ဖက်လူက သူမဆီ တစ်ချက် လှည့်ကြည့် လာလိုက်ပြီး ရင်းရင်းနှီးနှီး ပြုံးပြလိုက်ပြီးနောက် ချက်ချင်းပဲ အကြည့်လွှဲသွားခဲ့တယ်။

နောက်… အေးစက်၊ ရက်စက်၊ သွေးဆာတဲ့ အရှိန်အဝါ တစ်ခုက သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးဆီကနေ ပေါက်ကွဲ ထွက်လာခဲ့ပြီး ခပ်ညစ်ညစ် အမူအရာနဲ့ ရယ်မောလိုက်ရင်း “လူအများကြီးက နည်းနည်းလေးကို အနိုင်ကျင့်နေတာ၊ တကယ်ကို စိတ်ဝင်စားစရာပဲ”

သူ့သဘောထားက သာမန်ဆန်ပါတယ်၊ ရင်းနှီးမှုလည်း မရှိသလို ရန်လိုသည့် အမူအရာမျိုးလည်း မပြပါဘူး။ သူ့ပုံစံက လမ်းကြုံဖြတ်သွားရင်း ပြပွဲကောင်းတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရလို့ လမ်းကြုံဝင်ကြည့်တဲ့ မဟာညာရှင် တစ်ယောက်နဲ့တောင် တူနေပါသေးတယ်။

ဘယ်သူမှ ပြန်မပြောရဲခဲ့ပါဘူး၊ ထိုရက်စက်ပြီး သွေးဆာမှုတွေ ပြည့်နေတဲ့ ဖိအားနဲ့ ရင်ဆိုင်နေရချိန် နည်းနည်းလောက် အာရုံစူးစိုက်မှု ကင်းမဲ့သွားတာနဲ့ ဆိုးရွားလွန်းတဲ့ အကျိုးဆက်တွေကို ရင်ဆိုင်ရနိုင်ပါတယ်။

ဝရုန်းသုန်းကား ဖြစ်တော့မယ့် မြင်ကွင်းက ရုတ်တရက် တည်ငြိမ်သွားခဲ့တယ်။ အဖွဲ့ငါးခုမှာ ရှိနေတဲ့ လူတွေအကုန်လုံးရဲ့ မျက်နှာအမူအရာ အရုပ်ဆိုးနေခဲ့တယ်။ အားလုံးက လေပေါ်ဝဲနေတဲ့ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးကို ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်မှု အပြည့်နဲ့ ငေးစိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြတယ်။ ချွေးအေးတို့ကလည်း သူတို့ နဖူးထက်ကနေ ရေတံခွန်အလား တောက်လျှောက်ကို စီးကျနေလို့ပါ။

“မင်းတို့အားလုံး နားပင်းနေကြတလား” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးရဲ့ အမူအရာ သုန်မှုန်သွားခဲ့ပြီး အကျယ်ကြီး အော်ဟစ်လိုက်တယ်။

ထိုအော်သံက မိုးချိန်းသံတစ်ခုအလား၊ ကြားလိုက်ရတဲ့ လူတိုင်းရဲ့ နားဆီကနေ သွေးတွေစီးကျသွားစေခဲ့တယ်။ အားလုံး ဒယိမ်းဒယိမ် နောက်ဆုတ်လိုက်ကြပြီးတော့မှပဲ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ ပြန်မတ်တပ်ရပ်လိုက် နိုင်ခဲ့တယ်။ အခု အားလုံးက ထိုသက်လတ်ပိုင်းလူကြီးကို ပိုပြီး ထိတ်လန့် ကြောက်ရွံ့သွားခဲ့ပါပြီ။

သူတို့ထဲက ဘယ်သူမှ စကားမပြောပဲ အားလုံးကသာ အအတွေလို လုပ်နေခဲ့ရင် အခြေအနေက ပိုပြီး ဆိုးရွားသွားနိုင်တယ် ဆိုတာကို အားလုံး သိလိုက်ကြတယ်။

အဖွဲ့ငါးခုထဲက အားအကောင်းဆုံး လူငါးယောက်က တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြပြီး အစောပိုင်းတုန်းကပဲ စကားပြောခဲ့တဲ့ လူက တုန်တုန်ရီရီနဲ့ ရှေ့တက်လိုက်ပြီး လေးလေးစားစားနဲ့ မေးလိုက်တယ် “စီနီယာရဲ့ နာမည်တော်ကို သိလို့ရပါမလား။ ဒီနိမ့်ကျတဲ့ တစ်ယောက်က ဆိတ်ငြိမ်အလင်းဂိုဏ်းက လဲ့ကျုတ်…”

သူ့ကိုယ်သူ ပြီးအောင် မိတ်မဆက် ရသေးခင်မှာပဲ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက မျက်မှောင်ကြုံ့ရင်း စိတ်ပျက်နေတဲ့ လေသံနဲ့ ကြားဖြတ်ပြောလိုက်တယ် “ဆိတ်ငြိမ်အလင်းဂိုဏ်း၊ တစ်ခုမှ မကြားဖူးဘူး”

ဆိတ်ငြိမ်အလင်းဂိုဏ်းက ပထမအဆင့် အင်အားစု တစ်ခုပါ၊ ဒါပေမယ့် တည့်တိုးကြီး အထင်လာသေး ခံနေရတော့ လဲ့ကျုတ်လည်း မပျော်မရွှင် ဖြစ်သွားခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ထိုရက်စက်တဲ့ လူကြီးရဲ့ ရှေ့မှာ ဒေါသထွက်တဲ့ အရိပ်အယောင် နည်းနည်းလေးမှ မပြရဲပါဘူး။ ကိုးယိုးကားယား ရယ်မောလိုက်ပြီးတော့သာ ဆက်ပြောဖို့ ကြိုးစားလိုက်တယ် “ဗဟိုမြို့တော် ရန်မိသားစုက ဒုတိယ သခင်လေးကို ထောက်ပံ့ပေးဖို့အတွက် ကျုပ်တို့ ဒီကို ရောက်နေခဲ့တာပါ”

သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးရဲ့ ခွန်အားက ကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းတဲ့အပြင် ထိုလူကြီး ရိုင်းစိုင်းပြီး မောက်မာတယ် ဆိုတာကို လဲကျုတ် နားလည်ထားပါတယ်။ ထိုလူက မျက်လုံး ခေါင်းပေါ် တက်ပေါက်နေတဲ့ လူစားမျိုးပါ။ ဒါပေမယ့် ဆိတ်ငြိမ်အလင်းဂိုဏ်းကိုတောင် ထိုလူကြီးက မျက်လုံးထဲ မထည့်တာ ဗဟိုမြို့တော်က ရန်မိသားစုဆိုရင်ရော ဘယ်လိုနေမလဲ။

ထိုလူကြီးကို နောက်ဆုတ် သွားစေချင်တဲ့အတွက် ဒုတိယရန်သခင်လေးကို ရည်ရွယ်ချက် ရှိရှိနဲ့ စကားထဲ ထည့်ပြောလိုက်တာပါ။

“ဒုတိယသခင်လေးလား” ထိုစကားကို ကြားလိုက်တာနဲ့ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး မျက်နှာထက် စိတ်ဝင်စားသည့် အရိပ်အယောင်အချို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့ပြီး “ရန်မိသားစုရဲ့ ဒုတိယသခင်လေးက ဘယ်သူလဲ”

“ရန်ကျောင်းပါ” ထိုလူကြီးက ပြုံးပြီး ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ ရန်မိသားစုကို စကားထဲ ထည့်ပြောလိုက်တာ မှန်သွားတယ်လို့ တွေးကာ လဲ့ကျုတ် စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့တယ်။

“မင်းတို့ကကော” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက အခြား အဖွဲ့တွေဆီ လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး မေးလိုက်တယ်။

အားလုံးက အလျင်အမြန် ရှေ့တက်လာခဲ့ပြီး သူတို့ ထောက်ခံထားတဲ့ သခင်လေး အသီးသီးရဲ့ နာမည်တွေကို ထုတ်ပြောလိုက်ကြပါတယ်။

ထိုရန်သခင်လေး နာမည်အမျိုးမျိုးကို ကြားလိုက် ရပြီးနောက် သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးရဲ့ ပြုံးနေတဲ့ မျက်နှာက တဖြည်းဖြည်း မည်းမှောင်လာခဲ့တယ်။ မုန်တိုင်း မလာခင် မိုးတိမ်မည်းတွေ စုဝေးလာသလို သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးရဲ့ အမူအရာက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အေးစက်လာခဲ့တယ်။

မကောင်းတော့ဘူး… သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးရဲ့ အမူအရာကို မြင်လိုက်တာနဲ့ အားလုံး တုန်ရီသွားခဲ့ပြီး သူတို့ကျောပြင်တစ်ခုလုံး ချွေးအေးတို့ဖြင့် စိုရွှဲသွားခဲ့တယ်။

“မင်းတို့လူတွေထဲ ရန်ကိုင်ကို ထောက်ပံ့ပေးနေတဲ့ လူတစ်ယောက်မှ မရှိကြဘူးပဲ” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးရဲ့ နှုတ်ခမ်းအစုံက လှောင်ပြုံးတစ်ခုအဖြစ် ကွေးတက်သွားခဲ့ပြီး သူ့မျက်ဝန်းထဲ ထက်ရှတဲ့ အလင်းတို့ လက်သွားခဲ့တယ်။

“စီနီယာ၊ ကျုပ်တို့က ရန်ကိုင်ကို ထောက်ပံ့ပေးဖို့ သွားနေကြတာပါ” ထောင်ရန်က ရဲရဲဝံ့ဝံ့နဲ့ ရှေ့တက်လိုက်ပြီး လက်သီးဆုပ်ကာ ပြောလိုက်တယ်။

“အန်” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက ထောင်ရန်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ သုန်မှုန်နေတဲ့ သူ့အမူအရာက ရုတ်ချည်း တောက်ပသွားခဲ့ပြီး ရယ်ရယ်မောမောနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် “ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် ကောင်းတယ်။ မင်းတို့ အမြင်ရှိသားပဲ။ အရမ်းကောင်းတယ်၊ ရန်ကိုင်ကိုသာ ကောင်းကောင်း ထောက်ပံ့ပေးလိုက်၊ မင်းတို့ ကျိန်းသေ နောင်တ မရစေရဘူး”

“စီနီယာရဲ့ ချီးကျူးစကားအတွက် ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်” ထောင်ရန်က ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။

ဝူရန်က ထောင်ရန်ကို မကျေမချမ်းနဲ့ စူးစူးဝါးဝါး လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ သူ့ပထမတပည့် လုပ်နေတဲ့ ပုံစံက သေမှာကို ကြောက်လို့ လုပ်နေတဲ့ လူတစ်ယောက်ရဲ့ ပုံစံနဲ့အတူတူပါပဲ။

သူ့အပြုအမူက သူတို့ ရတနာဂိုဏ်းကို တော်တော်လေး မျက်နှာပျက်သွားစေခဲ့လေပြီ။

“အင်း၊ မင်းတို့က ရန်ကိုင်ကို ထောက်ပံ့ပေးဖို့ သွားနေတာ ဆိုတော့ ဒီလူအိုကြီးကလည်း ဒီအတိုင်း ရပ်ကြည့်နေလို့ ဘယ်ဖြစ်ပါတော့မလဲ” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက အသာအယာလေး ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်ကာ “မင်းတို့ရဲ့ လုံခြုံရေးက ဒီလူအိုကြီးရဲ့ တာဝန်ပဲ”

ထိုစကားကို ကြားလိုက်တာနဲ့ တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားနဲ့ ရတနာဂိုဏ်းက တပည့်တွေ အကုန်လုံး ပျော်သွားခဲ့တယ်။ သေရေးရှင်ရေး အခြေအနေကို ရောက်နေတဲ့အချိန် ထိုကဲ့သို့ အာကောင်းတဲ့ ပညာရှင်တစ်ယောက် ရုတ်တရက် ရောက်ရှိလာခဲ့ပြီး သူတို့ကို ကာကွယ်ပေးလိမ့်မယ်လို့ သူတို့ထဲက ဘယ်သူမှ စိတ်မကူးခဲ့ကြဖူးပါဘူး။ တစ်ယောက်ချင်းစီက လက်သီးဆုပ်ပြီး သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးကို ကျေးဇူးတင်စကား ဆိုလိုက်တယ်။

သူတို့က ပျော်နေပေမယ့် အဖွဲ့ငါးဖွဲ့က လူတွေကတော့ မပျော်နိုင်တော့ပါဘူး။ ထိုလူရဲ့ ကြောက်မက်ဖွယ် စိတ်စွမ်းအင်ကို ခံစားမိပြီးနောက် ထိုသက်လတ်ပိုင်း လူကြီးက သူတို့ ရန်စလို့မရတဲ့ လူမှန်း အားလုံး သိလိုက်ကြတယ်။

လဲ့ကျုတ်က လက်သီးဆုပ်ပြီး အပြုံးတစ်ခုကို အားတင်းဖျစ်ညစ် ပြုံးလိုက်ရင်း “စီနီယာက ဝင်ပါလာမှတော့ ကျုပ်တို့ဘက်ကပဲ နောက်ဆုတ်ပေးရတော့မှာပေါ့။ နှုတ်ဆက်ပါတယ်”

ပြောပြီးတာနဲ့ သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးကို မျက်နှာမူပြီး နောက်ပြန်ဆုတ်သွားလိုက်တယ်။

Martial Peak
အပိုင်း(၄၇၄)
အဖွဲ့ငါးဖွဲ့ကလူတွေ ခြေတစ်လှမ်း လှမ်းပြီးရုံပဲရှိသေး ခြောက်ကပ်ကပ် ရယ်သံကြီးတစ်သံက သူတို့ နားထဲ ပျံ့လွင့်လာခဲ့တယ်။

“ဒီလူအိုကြီးက မင်းတို့ကို သွားခိုင်းလို့လား” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးရဲ့ မျက်ဝန်းထဲ အေးစက်စက် အန္တရာယ်များသည့် အလင်းရောင်တို့ လက်သွားခဲ့ပြီး သူ့လေသံကလည်း သိသိသာသာကို တိုးကျသွားခဲ့တယ်။ ညို့မှိုင်းသည့် အရှိန်အဝါ တစ်ခုက သူ့ဆီကနေ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး အားလုံးရဲ့ ကျောရိုးတစ်လျှောက်ကို စိမ့်တက်သွားစေခဲ့တယ်။

ထွက်ပြေးဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ လူတွေအကုန်လုံး သူတို့ရဲ့ ခြေလှမ်းတွေကို ချက်ချင်းပဲ ရပ်တန့်လိုက်ကြတယ်။ အကုန်လုံးရဲ့ မျက်နှာကြီးတွေ ဆိုရင် ရှုံ့မဲ့လို့ကို နေလို့ပါ။

“စီနီယာ ဘာများ ညွှန်ကြားချင်လို့ပါလဲ မသိဘူးဗျ” လဲ့ကျုတ်က အစစ်အမှန်ချီကို တိတ်တဆိတ် လှည့်ပတ်ရင်း မျက်မှောင်ကြုံ့ကာ ပြန်မေးလိုက်တယ်။

“ဒီလူအိုကြီးက ဒီနေ့စိတ်ကောင်းဝင်နေတော့ မင်းတို့ကို သတ်ရမှာ အရမ်းပျင်းနေတယ်” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက ညစ်ပြုံး ပြုံးလိုက်ပြီး ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အမူအရာနဲ့ “ဒါပေမယ့် မင်းတို့မှာ မျက်လုံးတွေ ရှိပေမယ့် မမြင်တတ်တော့ မျက်လုံးကန်းနေတဲ့ အရူးတွေကို အသက်ရှင်လျှက် ထားလို့ မရဘူးကွ။ မင်းတို့အားလုံးက လူရွေးမှားသွားပြီ ဆိုမှတော့ ဒီလူအိုကြီးကလည်း မင်းတို့ကို လျစ်လျူရှုထားလို့ မရတော့ဘူးလေ”

ထိုစကားကို ကြားလိုက်တာနဲ့ အဖွဲ့ငါးဖွဲ့က လူတွေ ပိုပြီး အရုပ်ဆိုးသွားခဲ့တယ်။ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်ပညာရှင် တစ်ယောက်က အေးစက်စက်နဲ့ နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး “ကျုပ်ဘာသာ ဘယ်သူ့ကို ရွေးရွေး ခင်ဗျားအပူပါလို့လား။ စီနီယာ၊ ခင်ဗျား သန်မာတယ် ဆိုတာ မှန်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်တို့ အများကြီးကို ခင်ဗျား တစ်ယောက်တည်းနဲ့ ရင်ဆိုင်ချင်တယ် ဆိုရင် ခင်ဗျားလည်း သက်သာမယ်လို့ ကျုပ်မထင်ဘူး။ စီနီယာအနေနဲ့ ရက်ရက်စက်စက် ပြုမူရမှကို ကျေနပ်မှာလား”

ထိုလူပြောလို့ ပြီးသွားတာနဲ့ အဖွဲ့ငါးဖွဲ့က လူတွေအကုန်လုံး တစ်စုတစ်ဝေးတည်း ဖြစ်သွားခဲ့ကြပြီး သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးကို လေးနက်တဲ့အကြည့်နဲ့ စိုက်ကြည့်လိုက်ကြတယ်။

ထိုကဲ့သို့ အားကောင်းလှတဲ့ ပညာရှင်တစ်ယောက်နဲ့ ရင်ဆိုင်ရတဲ့အချိန် သူ့တို့အနေနဲ့ အခုလို မလုပ်လို့ကို မရတော့ပါဘူး။ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးဘက်ပဲ နောက်ပြန် ဆုတ်သွားဖို့ သူတို့အားလုံး မျှော်လင့်နေခဲ့ကြတယ်။

ဒါပေမယ့် သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးမျက်နှာထက် တုန့်ဆိုင်းနေသည့် အရိပ်အယောင် နည်းနည်းလေးမှ မတွေ့ရပါဘူး။ သူ့အကြည့်က ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားနေသည့်ပုံ ပေါက်လာခဲ့ပြီး “ကောင်းတယ်၊ ကောင်းတယ်၊ နောက်ဆုံးတော့ သတ်ဖြတ်ဖို့ ပစ်မှတ် လုံံလုံလောက်လောက် ရှိသွားခဲ့ပြီ”

ပြောပြီးတာနဲ့ နှုတ်ခမ်းကို လျှာနဲ့သပ်လိုက်ပြီး သူ့လက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း မြှောက်လိုက်တယ် “ကောင်းကင်ချုပ်နှောင်ခြင်းသွေးပင်လယ်”

သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးရဲ့ နောက်၌ ကြက်သွေးရောင် တစ်ချက် လက်သွားခဲ့ပြီး ရဲရဲနီနေတဲ့ သွေးလှိုင်းလုံးတွေ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ကာ အရပ်ရှစ်မျက်နှာဆီ ပြန့်နှံ့သွားခဲ့တယ်။

တုန့်ပြန်ချိန်တောင် မရသေးခင်မှာပဲ ဘေပတ်ဝန်းကျင် နယ်မြေတစ်ခုလုံးကို သွေးပင်လယ်က ဖုံးအုပ်သွားခဲ့တယ်။

အားလုံး‌ သွေးနီရောင်ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုကို မြင်တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကောင်းကင်နဲ့ မြေပြင်တစ်ခုလုံး သွေးနီရောင်လှိုင်းလုံးတွေ အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး သူတို့ ဘေးပတ်လည်၌ တဝဲလည်လည် လည်နေခဲ့တယ်။ သွေးနီရောင်ပူပေါင်းတွေက သူတို့ခြေထောက်အောက်ကနေ အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်လာနေခဲ့ပြီး ထိုသွေးပူပေါင်းတွေရဲ့ အနံ့က အရမ်းကို ပျို့အန်ချင်စရာ ကောင်းလှပါတယ်။

အရပ်မျက်နှာ အနှံ့ဆီမှ အဆတ်မပြတ် အော်ဟစ်သံတို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။

သူတို့အားလုံး နတ်ဆိုးဆန်လှသည့် ကြေးချွတ်သန့်စင်ရာ ဘုံတစ်ခုထဲသို့ ပစ်ချံလိုက်ရသလို ခံစားနေခဲ့ရတယ်။

“ဒါဘာကြီးလဲ” အဖွဲ့ငါ့ဖွဲ့က လူတွေအကုန်လုံး ရုတ်တရက် ဆိုလို အထိတ်ထိတ် အလန့်လန့်တွေ ဖြစ်ကုန်ကြပါတော့တယ်။ ဒီလိုမျိုးထူးဆန်းတဲ့ သိုင်းပညာရပ် တစ်ခုကို သူတို့တွေ တစ်ခါမှ မမြင်တွေ့ခဲ့ဖူးပါဘူး။ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက သူ့လက်တစ်ဖက်ကိုသာ ဝှေ့ရမ်းလိုက်တာပါ၊ ဒါပေမယ့် ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပါတယ်။ အားလုံးက သူတို့ရဲ့ အစစ်အမှန်ချီကို လှည့်ပတ်ပြီး လှုပ်ရှားမှုပညာရပ်တွေ၊ လက်နက်တွေကို အားအပြည့်ထုတ်သုံးကာ ထွက်ပြေးဖို့ ကြိုးစားလိုက်တယ်။

ဒါပေမယ့် သူတို့ ခြေထောက်အောက်ခြေက သွေးရေကန်ကြီးက အနက်ရောင် စုပ်ဝဲတစ်ခုလို ပြင်းထန်တဲ့ ဆွဲငင်အားတို့ကို ထုတ်လွှတ်နေသဖြင့် သူတို့တွေ အကုန်လုံး မလွတ်မြောက်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့ရတယ်။

သူတို့ရပ်နေတဲ့ မြေကြီးတစ်ခုလုံး သဲနွံ့တွေ ဖြစ်သွားသည့်အလား သူတို့ ပိုပြီးရုန်းကန်လေ အောက်ကို ပိုပြီးနစ်သွားလေ ဖြစ်နေခဲ့တယ်။

“ကျဲ ကျဲ ကျဲ ကျဲ…” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးဆီကနေ ကြက်သီးမွှေးညင်း ထစေလောက်တဲ့ နတ်ဆိုးဆန်ဆန် ရယ်မောသံကြီး ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။ သွေးပင်လယ်ကနေ လွတ်မြောက်ဖို့ သွေးရူးသွေးတန်း ကြိုးစားနေတဲ့ ကျင့်ကြံသူတွေရဲ့ ကူကယ်ရာမဲ့နေတဲ့ အမူအရာကို ကြည့်ရင်း သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးရဲ့ မျက်ဝန်းထဲ ထူးဆန်းပြီး စိတ်လှုပ်ရှားသည့် အရိပ်အယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့တယ်။

တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားနဲ့ ရတနာဂိုဏ်းက တပည့်တွေ အကုန်လုံး ကြက်သေသေသွားခဲ့တယ်။ အားလုံးက သွေးပင်လယ်ကို ငေးကြည့်ရင်း ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် တဆတ်ဆတ် တုန်ရီနေခဲ့ကြတယ်။

ရုတ်တရက် ဘယ်ကမှန်းမသိ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက အရမ်းကို အားကောင်းမှန်း သူတို့ သိထားပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် ဒီလောက်အထိ အားကောင်းလိမ့်မယ်လို့တော့ ဘယ်သူမှ မထင်ထားခဲ့ကြပါဘူး။

လက်လေးတစ်ချက် ဝှေ့ရမ်းလိုက်ရုံနဲ့တင် အဖွဲ့ငါးဖွဲ့က လူတွေအကုန်လုံးကို ကူကယ်ရာ မဲ့သွားစေခဲ့ပါတယ်။

တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြား ကိုယ်တိုင်က မိစ္ဆာဂိုဏ်း တစ်ဂိုဏ်းပါ။ သူတို့ လေ့ကျင့်တဲ့ သိုင်းပညာရပ်တွေနဲ့ ကျင့်စဉ်တွေက ရက်စက်တဲ့ အမျိုးအစားထဲမှာ ပါပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လန်ရှန်းနဲ့ သူ့အဖွဲ့သားတွေ လေ့ကျင့်ထားတဲ့ သိုင်းပညာရပ်တွေ၊ ကျင့်စဉ်တွေက သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးရဲ့ သိုင်းပညာရပ်တွေနဲ့ သွားယှဉ်လိုက်ရင် ရက်စက်တာခြင်းက မိုးနဲ့မြေလို ကွာခြားသွားခဲ့ပါတယ်။ သူတို့ရှေ့မှာ ရှိနေတဲ့ သွေးပင်လယ်ကြီးနဲ့ နာနာကျင်ကျင် အော်ဟစ်နေတဲ့ ကျင့်ကြံသူတွေကို ကြည့်ရင်း အကုန်လုံး ကြက်သီးမွှေးညင်း ထသွားခဲ့တယ်။

ရတနာဂိုဏ်းက လူတွေရဲ့ အခြေအနေက ပိုပြီးတော့တောင် ဆိုးရွားပါတယ်။ သူတို့တွေ အကုန်လုံးရဲ့ မျက်နှာတွေက ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် သွေးမရှိတော့သည့် အလား ဆွတ်ဆွတ်ဖြူနေခဲ့ပါတယ်။ ဝူရန် တစ်ယောက်သာ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ ရပ်ကြည့်နေနိုင်တာပါ၊ ဒါပေမယ့် သူ့နှလုံးသားကတော့ အသံအမြန်နှုန်းနဲ့ တရစပ် ခုန်နေခဲ့ပါတယ်။ သူ့ရှေ့က မြင်ကွင်းကို ငေးကြည့်နေရင်း သူ့အကြည့်က သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးဆီ အလိုလို ရောက်ရှိသွားခဲ့တယ်။

အသက်ဆယ်ရှိုက်စာ ကုန်ဆုံးသွားပြီးနောက် သွေးပင်လယ်ထဲမှာ ရှိနေတဲ့ ကျင့်ကြံသူတွေ အကုန်လုံး အပြောင်းလဲကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့တယ်။ အားကောင်းတဲ့ လူပဲဖြစ်ဖြစ်၊ အားနည်းတဲ့ လူပဲဖြစ်ဖြစ်၊ မြင့်မားတဲ့ ကျင့်ကြံခြင်းကို ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ လူပဲဖြစ်ဖြစ်၊ နိမ့်ကျတဲ့ ကျင့်ကြံခြင်းကို ပိုင်ဆိုင်ထားကြတဲ့ လူတွေပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ အားလုံးရဲ့ မျက်နှာအသွင်အပြင်က ရက်စက်ကြမ်းကြတ်ဟန် ပေါက်နေခဲ့ပြီး မျက်လုံးတွေ ဆိုရင်လည်း သွေးရောင်လို ရဲရဲနီနေခဲ့ပါတယ်။ သူတို့မျက်နှာထက်က ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ် နေသည့် အမူအရာတို့ ပျောက်ခြင်းမလှ ပျောက်ကွယ် သွားခဲ့ပြီး အဆုံးမရှိတဲ့ ရူးသွပ်မှုနဲ့ သတ်ဖြတ်လိုစိတ်တို့က အစားထိုး ဝင်ရောက်လာခဲ့တယ်။

သွေးပင်လယ်ရဲ့ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်ပြီး သွေးဆာတဲ့ အရှိန်အဝါက သူတို့ရဲ့ နှလုံးသားတွေကိုပါ လွှမ်းမိုးသွားတဲ့ ပုံပါပဲ။

“သတ်” တစ်ယောက်ယောက်က စတင်အော်ဟစ် လိုက်တယ်။ ထိုလူက သူ့လက်နက်ကို ဆင့်ခေါ်လိုက်ပြီး သိုင်းပညာရပ် တစ်ခုကို ထုတ်သုံးလိုက်ကာ သူ့ဘေးနားမှာ ရှိနေတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို တန်းသတ်ပစ်လိုက်တယ်။

သတ်… သတ်… သတ်… သတ်…

အဖွဲ့ငါးဖွဲ့က ကျင့်ကြံသူတွေ အကုန်လုံး သတ်ဖြတ်ခြင်း နတ်ဆိုးတွေအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားသည့်အလား သူတို့ရဲ့ အပေါင်းအပါတွေကိုတောင် မမှတ်မိနိုင်တော့ပဲ အချင်းချင်း ပြန်လည် သတ်ဖြတ်ကြပါတော့တယ်။

တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်၊ ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုပြီးတစ်ခု လဲကျသွားခဲ့တယ်၊ အလောင်းတွေထဲကနေ စီးကျလာတဲ့ သွေးတွေကြောင့် သွေးပင်လယ်ကြီးက ပိုပြီး နီရဲသွားခဲ့တယ်။

သွေးညှီနဲ့တွေ လှိုင်တက်နေခဲ့တယ်။

သူတို့ အချင်းချင်း ပြန်သတ်ဖြတ်ဖြတ်နေတာကို သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက ဒရမ်းမာပြဇာတ်ကောင်း တစ်ခုကို ကြည့်နေရသည့်အလား ဝမ်းသားပျော်ရွှင်မှု အပြည့်နဲ့ မိန့်မိန့်ကြီး ရပ်ကြည့်နေခဲ့တယ်။

များစွာသော ခြေပြတ်၊လက်ပြတ်တွေ၊ တောင်ပမာ ပုံထပ်နေသည့် အလာင်းတွေ၊ မြစ်ပင်လယ်အလား စီးဆင်းနေသည့် သွေးတွေ။

ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း ရတနာဂိုဏ်းနဲ့ တစ္ဆေဘုရင် တောင်ကြားက မိန်းမကလေး တပည့်များစွာက သူမတို့ရဲ့ ပါးပစ်လေးတွေကို လက်နဲ့အုပ်ပြီး အခြားတစ်ဖက်စီ ပြေးထွက်သွားလိုက်ကာ အော့အန်ကြပါတော့တယ်။

ဒီလောက် ကြောက်မက်ဖွယ် သွေးလွှမ်းသည့် မြင်ကွင်း တစ်ခုကို သူတို့တစ်ခါမှ မမြင်တွေ့ခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဒီမြင်ကွင်းကို သူတို့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ တောင့်ခံနိုင်တာထက်ကို ပိုမို လွန်ကဲနေခဲ့ပါတယ်။

ထိုအခြင်းအရာကို သတိပြုမိလိုက်တာနဲ့ သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးက ထိုတပည့်တွေဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ တစ်ချက်လောက် ကြိတ်ရယ်လိုက်ပြီး အဖွဲ့ငါးဖွဲ့က ကျင့်ကြံသူတွေဆီ ပြန်အကြည့်ပြောင်းလိုက်တယ်။

လက်ဖက်ရည် ခွက်တစ်ဝက်စာလောက် ကြာပြီးနောက် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၆ ကျင့်ကြံသူဖြစ်တဲ့ လဲကျုတ်ကလွဲပြီး ကောင်းကင်ချုပ်နှောင်ခြင်း သွေးပင်လယ်ထဲ ပိတ်မိနေတဲ့ ကျင့်ကြံသူတွေ အကုန်လုံး သေဆုံးသွားခဲ့ပါတယ်။

အစကတည်းက အဖွဲ့ငါးဖွဲ့ထဲမှာ လဲ့ကျုတ်က အသန်မာဆုံးပါ။ သူက အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၆ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်သာ ဆိုပေမယ့် သူံရဲ့ ကျင့်ကြံခြင်းနဲ့ သိုင်းပညာရပ်တွေက ထိုလူတွေထက် အပုံကြီးသာပါတယ်။

သူအသက်ရှင်နိုင်ခဲ့ပေမယ့် လဲ့ကျုတ်က အရင်လဲ့ကျုတ် မဟုတ်တော့ပါဘူး။

သူ့တစ်ကိုယ်လုံး သွေးတွေနဲ့ ဖုံးလွှမ်းနေခဲ့ပြီး သူ့မျက်လုံးတွေက လှောင်အိမ်ထဲ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာအောင် ပိတ်မိနေတဲ့ သားရဲတစ်ကောင်ရဲ့ မျက်လုံးတွေလို ရဲရဲနီနေခဲ့ပါတယ်။ အသက်ရှူလိုက်တိုင်း လေပူတွေက သူ့ပါးစပ်နဲ့ နှာခေါင်းဆီကနေ ထွက်ပေါ် လာခဲ့တယ်။ သွေးပင်လယ်ထဲ တစ်ယောက်တည်း ရပ်နေရင်း အဆုံးမရှိတဲ့ သတ်ဖြတ်လိုစိတ်ဖြင့် ဟိုကြည့်ဒီကြည့်လုပ်ကာ သားကောင်အသစ်ကို ရှာဖွေနေခဲ့တယ်။

သူ့မှာ အသိစိတ် မရှိတော့ပါဘူး။ အခုအချိန်၌ သူက လူသတ်ဖို့ကလွဲပြီး ဘာမှ မသိတော့တဲ့ လမ်းလျှောက်နေသည့် အလောင်းကောင် တစ်ကောင်နဲ့ ဘာမှ မခြားတော့ပါဘူး။

“ကောင်းတယ်၊ မင်းက ရှင်သန်နိုင်ခဲ့မှတော့ ဒီလူအိုကြီး မင်းကို မသတ်တော့ဘူး” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက ပြုံးလိုက်ပြီး ထူးဆန်းတဲ့ လက်ကွက်တစ်ခုကို လုပ်လိုက်တယ်။ အရောင်တောက်နေသည့် လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်တဲ့ တံဆိပ်တော်တစ်ခု ဖြစ်တည်လာခဲ့ပြီး လဲ့ကျုတ်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် ကျရောက်သွားခဲ့တယ်။

ထိုတံဆိပ်တော် သူ့ကို ထိမှန်သွားတာနဲ့ လဲ့ကျုတ်ဆီကနေ အားကောင်းတဲ့ စုပ်အားတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး သူ့ဘေးပတ်လည်မှာ ရှိနေတဲ့ သွေးတွေအကုန်လုံးကို စုပ်ယူပါတော့တယ်။

ထိုထူးခြားဆန်းကြယ်ပြီး အရိုင်းဆန်တဲ့ မြင်ကွင်းက တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားနဲ့ ရတနာဂိုဏ်းက တပည့်တွေကို နောက်တစ်ကြိမ် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ် သွားစေခဲ့တယ်။

သွေးတွေကို စုပ်ယူနေတာနဲ့အမျှ ထိုအင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်ရဲ့ ပုံပန်းသွင်ပြင် တဖြည်းဖြည်း ပြောင်းလဲသွားခဲ့တယ်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးက အရင်ကထက် နှစ်ဆလောက် ဖောင်းတက်လာခဲ့ပြီး သူ့မျက်နှာတစ်ခုလုံး ကလည်း လေထိုးသွင်းခြင်း ခံရသည့် ပူပေါင်းတစ်လုံးလို ဖောင်းတက်လာခဲ့တယ်။

တစ်ခဏကြာတဲ့အထိ သွေးတွေက သူ့ကိုယ်ထဲ အဆက်မပြတ် စီးဝင်းနေခဲ့တယ်။ ခဏကြပြီးနောက် သူ့ပုံစံက အရင်နဲ့ နည်းနည်းလေးတောင် မတူတော့ပါဘူး။ နည်းနည်းလေး တူဖို့မပြောနဲ့၊ သူ့ပုံစံက လူနဲ့ကို မတူတော့တာပါ။

ထိုအင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်ပညာရှင်က သွေးနီရောင် သက်ရှိတစ်ကောင်အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး သူ့ရဲ့ ရုပ်ဆိုးအကျည်းတန်လှသည့် မျက်နှာထက်က မျက်ဝန်းအစုံကတော့ ရက်စက်ကြမ်းကြတ်သည့် အလင်းရောင်တို့ဖြင့် တလက်လက် တောက်ပနေခဲ့တယ်။

သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးရဲ့ ဆန်းကြယ်သည့် နည်းလမ်းတွေကို ကြည့်ရင်း ဝူရန် လုံးကို မှင်သက် မိနေခဲ့တယ်။ အသစ်ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ မွန်းစတားကို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ထိုမွန်းစတားကောင်ရဲ့ ကျင့်ကြံခြင်းက အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်မှာသာ ရှိနေသေးပေမယ့် ထိုသတ္တဝါရဲ့ အစစ်အမှန်ချီလှိုင်းတွေက အရင်ကထက် ပိုပြီးပြင်းထန်နေခဲ့ပြီး အရှိန်အဝါကလည်း အရင်ကထက် ပိုပြီး ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်၊ သွေးဆာနေတာကို တွေ့ရှိလိုက်ရတယ်။

“ဂရား…” အသစ်ဖြစ်တည်လာတဲ့ မွန်းစတားကောင်က ကောင်းကင်ထက် ခေါင်းမော့လိုက်ပြီး ဟိန်းဟောက်လိုက်တယ်။ သူ့ဟိန်းသံကြောင့် လေထုတစ်ခုလုံး လှုပ်ခါသွားခဲ့ပြီး သူ့ခေါင်းထက် စုဝေးနေသည့် တိမ်စိုင်တိမ်တိုက်တွေလည်း အဘက်ဘက်သို့ လွင့်စင်ထွက်သွားခဲ့ကာ အနီရောင် အလင်းတစ်ခုက သူ့နဖူးထက်က ကောင်းကင်ယံဆီသို့ ထိုးတက်သွားခဲ့တယ်။

“နည်းနည်းတော့ အသုံးဝင်သားပဲ။ စိတ်မပူနဲ့၊ ဒီလူအိုကြီးက မင်းကို သွေးလတ်လတ်ဆတ်ဆတ်တွေ အများကြီး တိုက်ကျွေးမှာပါ” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက သူ့ဘာသာ ရေရွတ်လိုက်ပြီးနောက် သူ့လက်ကို နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံဝှေ့ရမ်းလိုက်တယ်။ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်းအဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့ဖူးတဲ့ မွန်းစတားကောင်က သွေးနီရောင်အလင်းတန်း တစ်ခုအသွင် ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးရဲ့ လက်ဝါးထဲ တိုးဝင်ပျောက်ကွယ် သွားခဲ့တယ်။

ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း အားလုံး ဆွံ့အနေခဲ့ကြတယ်။

သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး အသုံးပြုလိုက်တဲ့ နည်းလမ်းတိုင်းက သူတို့ရဲ့ အတွေးအမြင်ကို ကျော်လွန်နေခဲ့ပါတယ်။ သူ့နည်းလမ်းက ဒီလောကကြီးနဲ့ နည်းနည်းမျှ မသက်ဆိုင်သလိုပါပဲ။

ထိုလူရဲ့ ကြင်နာစိတ်ကင်းမဲ့ပုံကို တွေ့မြင်ရပြီးနောက် တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားနဲ့ ရတနာဂိုဏ်းက လူတွေတို့ရဲ့ စိတ်ထဲ စိုးရိမ်စိတ်တို့ ရုတ်တရက်ဆိုသလို ချင်းနင်း ဝင်ရောက်လာခဲ့တယ်။ အခုပုံစံက ဝံပုလွေ အသိုက်ထဲက လွတ်မြောက်ခဲ့ပေမယ့် ကျားလိုဏ်ဂူထဲ ‌ပြေးဝင်သွားမိခဲ့တဲ့ ပုံစံမျိး ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။

ထိုလူကြီးက အဖွဲ့ငါးဖွဲ့က ကျင့်ကြံသူတွေကို ပုရွတ်ဆိတ်တွေကို သတ်သလို လက်တစ်ချက် ဝှေ့ရမ်းပြီးတော့ပဲ အလွယ်တကူ သတ်ပစ်ခဲ့တာပါ။ သူသာ သူတို့ကို သတ်ချင်ရင် မျက်တောင်ခတ်စရာတောင် လိုပါ့မလား။

သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက ထိုသွေးနီရောင် အလင်းတန်းကို ရယူပြီးသွားတာနဲ့ မြေကြီးပေါ် ဆင်းလာလိုက်ကာ သူတို့ကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး “အင်း၊ ရှုပ်နေတဲ့ ငါးတွေကိုတော့ ရှင်းပြီးသွားပြီ။ သွားကြစို့”

ဘယ်သူမှ မလှုပ်ရှားခဲ့ပါဘူး။ အားလုံးက ကျောက်ရုပ်ကြီး တစ်ရုပ်လိုသာ ထိုနေရာမှာ မတ်တပ်ရပ်နေခဲ့ကြတယ်။

“အန်” တစ်ခုခုမှားယွင်းနေမှန်း သတိပြုမိလိုက်တာနဲ့ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက အကျယ်ကြီး အော်ရယ်လိုက်ပြီး “ငါမင်းတို့ကို သတ်မှာကို ကြောက်နေတာလား”

ဝူရန် အသာအယာလေး ချောင်းဟန့်လိုက်ပြီး သူ့အမူအရာကို အတတ်နိုင်ဆုံး ပြန်တည်လိုက်ကာ အလျင်စလိုနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် “ဘယ်လိုလုပ်ပြီး အဲ့လို ဖြစ်ရမှာလဲ။ စီနီယာက ကျုပ်တို့ အသက်ကို ကယ်ခဲ့တာလေ။ ဒီတစ်ယောက်က စီနီယာရဲ့ အသက်ကြွေးကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သံသယဝင်ရဲပါ့မလဲ”

“စိတ်ချပြီးတော့သာ နေလိုက်။ မင်းတို့က ရန်ကိုင်ကို ထောက်ပံ့ဖို့ လာခဲ့တာ ဖြစ်တဲ့အတွက် ငါမင်းတို့ကို အန္တရာယ်ပေးမှာ မဟုတ်ဘူး။ တကယ်တော့ ငါလည်း ရန်ကိုင်ကို ထောက်ပံ့ပေးဖို့ သူ့ဆီ သွားနေတာလေ၊ ဟားဟားဟား” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးရဲ့ အမူအရာ အနည်းငယ် ပျော့ပျောင်းသွားခဲ့တယ်။ လန်ရှန်းတို့ အဖွဲ့သားတွေလည်း အခုမှပဲ ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့စိတ် အနည်းငယ်လောက် ပြေပျောက်သွားခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးရဲ့ အမူအရာက ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သည့် အသွင်သို့ ရုတ်ချည်း ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်ရင်း “ဒါပေမယ့် မင်းတို့က အခြားသခင်လေး တစ်ယောက်ကို ကူညီဖို့ ရောက်နေတာဆိုရင်တော့ ငါနည်းနည်းလေးတောင် ကြင်နာနေမှာ မဟုတ်ဘူးနော်”

ပြေလျော့သွားတဲ့ လေထုက ရုတ်ချည်း တင်းကြပ်သွားခဲ့ပြန်ပါတယ်။

ဝူရန်က ချက်ချင်းဆိုသလို ကမန်းကတန်းနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် “မဟုတ်ပါဘူး၊ မဟုတ်ပါဘူး။ ကျုပ်တို့ အားလုံးက ရန်ကိုင်ကို ထောက်ပံ့ပေးဖို့အတွက် စစ်ပွဲမြို့တော်ဆီ သွားနေကြတာပါ”

ဒါပေမယ့် သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ သံသယစိတ်တို့ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့တယ်။ ရန်မိသားစုရဲ့ အငယ်ဆုံး သခင်လေးက ဒီလိုလူမျိုးကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိနေရတာလဲ။ သူ့ရှေ့မှာ ရှိနေတဲ့လူက ဒဏ္ဏာရီလာ နတ်ဆိုးအရှင်သခင်တော့ မဟုတ်လောက်ဘူးမလား။

လူအုပ်ကြီးထဲမှာ ရှိနေတဲ့ လန်ရှန်း တစ်ခဏလောက် ကြာတဲ့အထိ တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက်မှာတော့ အားတင်းလိုက်ပြီး ရှေ့တက်လိုက်ကာ သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး မေးလိုက်တယ် “စီနီယာ၊ ကျွန်မတို့ကို ကယ်တင်ပေးခဲ့တဲ့အတွက် ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်။ စီနီယာကို ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ ဆိုတာကို မေးလို့ရမလား”

ဝူရန့်နား တဆတ်ဆတ် တုန်ခါသွားခဲ့ပြီး သူ့အသက်ရှူသံတောင် မြန်ဆန်လာခဲ့ပါတယ်။

“ဒီလူ အို ကြီးကို ဘယ်လို ခေါ်လဲ ဆိုတော့… အင်း၊ ဒီ လူ အို ကြီးရဲ့ မျိုးရိုးနာမည်က ဒဲပဲ”

“ဒီတော့ စီနီယာဒဲပေါ့” လန်ရှန်းက ဒီခေါင်းစဉ်အကြောင်း ဆက်မမေးရဲတော့ပဲ သူမသိချင်နေတဲ့ အကြောင်းအရာ တစ်ခုကို မမေနိုင်ပဲ မေးလိုက်တယ် “စီနီယာဒဲ၊ အရင်တုန်းက ကျွန်မတို့ တစ်နေရာရာမှား တွေ့ခဲ့ဖူးလား”

ချန်ရီနဲ့ ချန်ရင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်သွားခဲ့ပြီး လန်ရှန်းကို ဆက်မပြောတော့ဖို့ တိတ်တဆိတ် အချက်ပြလိုက်တယ်။

သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက လူကောင်းတစ်ယောက် မဟုတ်တာ အသေအချာပါပဲ။ သူ့နည်လမ်းတွေက အရမ်းကို ရက်စက်လွန်းပါတယ်။ ပြီးတော့ သူက သူတို့ရဲ့ တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားထက်ကို အဆပေါင်း တစ်ရာထက်မက ပိုပြီး ရက်စက်ပါသေးတယ်။ သူမရဲ့ ဂျူနီယာညီမလေးသာ ထိုလူကြီးကို စိတ်ပျက်သွားစေ မိခဲ့ရင် သူတို့အကုန်လုံး အပြစ်ပေးခံရတာကနေ လွတ်မြောက် နိုင်လိမ့်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။

ဒါပေမယ့် မျိုးရိုးနာမည်ဒဲနဲ့ သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးက သူတို့ကို တကယ်ကြီး ပြန်ပြုံးလာခဲ့ပြီး ခေါင်းညိတ်ပြခဲ့ပါတယ် “ဟုတ်တယ်၊ ငါတို့ တွေ့ခဲ့ဖူးတယ်”

ထိုအဖြေက လန်ရှန်းကို ပိုပြီး ခေါင်းရှုပ် သွားစေခဲ့ပါတယ်။ မျက်မှောင်လေးကြုံံရင်း ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေတဲ့ အမူအရာလေးနဲ့ “ကျွန်မတို့ တွေ့ခဲ့ဖူးတယ် ဆိုရင် စီနီယာဒဲနဲ့ ပက်သက်တဲ့ အကြောင်းအရာ တစ်ခုတစ်လေကိုတောင် ကျွန်မ ဘာလို့ မသိရတာလဲ။ စီနီယာကို နည်းနည်းပါးပါး ရင်းနှီးနေတယ်လို့ ခံစားနေရတာလေး တစ်ချက်ပဲ ရှိတယ်”

Martial Peak
အပိုင်း(၄၇၅) လက်ဆောင်ကြီးတစ်ခု

လန်ရှန်းက တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားရဲ့ တက်သစ်စ ကြယ်တစ်ပွင့်ပါ။ သူမမှတ်ဥာဏ်က အမှားမရှိနိုင်တာ မဖြစ်နိုင်ပေမယ့် သူမတွေ့ခဲ့ဖူးတဲ့ လူတွေကိုတော့ သေသေချာချာ မှတ်မိနေပါသေးတယ်။

အထူးသဖြင့် စီနီယာဒဲလို လူမျိုးကိုပေါ့။ သူ့လို အားကောင်းတဲ့ ပညာရှင်တစ်ယောက် သူမ မမှတ်မိပဲ ဘယ်နေပါ့မလဲ။

ဒါပေမယ့် ထိုလူကြီးကို သူမ မြင်တွေ့ခဲ့ဖူးတာကို လန်ရှန်း နည်းနည်းလေးတောင် မမှတ်မိနိုင် ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။
ပြီးတော့ ရင်းနှီးတယ်လို့ ပြောနေတာ မျိုးကလည်း မှတ်ဥာဏ်အရ ရင်းနှီးနေတာမျိုး မဟုတ်ပဲ ခံစားချက် တစ်ခု ပုံစံမျိုးပါ။

ရှင်းပြရရင်… သူမရှေ့မှာ ရှိနေတဲ့ စီနီယာဆီကနေ ရနေတဲ့ ခံစားချက်က တန်းလန်မင်းဆက် ခွေးမကျိမိုဆီကနေ ရနေတဲ့ ခံစားချက်နဲ့ အတူတူပါပဲ။

သူမနဲ့ ကျိမိုတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက ရန်ကိုင်ရဲ့ ဝိဥာဉ်အမှတ်အသား ခတ်နှိပ်ထားခြင်း ခံရတဲ့ သူတွေပါ။ ထို့ကြောင့် သူမတို့ နှစ်ယောက်ကြား ရှင်းပြလို့ မရနိုင်တဲ့ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်မှုကို ခံစားရတာပါ။ ဒါပေမယ့် သူမရှေ့မှာ ရှိနေတဲ့ စီနီယာစီကကော ဘာလို့ ထိုခံစားချက်ကို ရနေရတာလဲ။

ထိုစီနီယာဒဲက အရမ်းကို အကောင်းလွန်းပါတယ်။ ထို့ကြောင့် သူမနဲ့ ကျိမိုတို့ ရန်ကိုင်ရဲ့ ဝိဥာဉ် အမှတ်အသား ခတ်နှိပ်ထားခံရသလိုမျိုး သူလည်း ခတ်နှိပ်ထားခံ ရတာတော့ မဟုတ်ဘူးမလား။ လန်ရှန်းက ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး ထိုဖြစ်နိုင်ချေကို ချက်ချင်း ဖယ်ထုတ်လိုက်တယ်။

သူမစိတ်ရှုပ်နေတာကို မြင်တော့ စီနီယာဒဲက လန်ရှန်းကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြုံးပြလိုက်ပြီး အရွှန်းဖောက်လိုက်တယ် “အရင်တုန်းက ဒီလူအိုကြီး နင့်ကို တွေ့ခဲ့ဖူးတယ်၊ ဒါပေမယ့် အဲ့တုန်းက နင်ဒီလူအိုကြီးကို မတွေ့ခဲ့ဘူး”

သူပြောလို့တော့မှပဲ လန်ရှန်း ပိုပြီး စိတ်ရှုပ်သွားခဲ့ ပါတော့တယ်။ ဆက်မေးလေ ဆက်ရှုပ်လာလေ ဖြစ်လာမှာ စိုးတဲ့အတွက် လန်ရှန်းလည်း ထိုအကြောင်းအရာနဲ့ ပက်သက်ပြီး ဆက်မမေးတော့ပါဘူး။

“လာခဲ့ကြ၊ လမ်းလျှောက်ရင်း စကားပြောသွား ကြတာပေါ့။ ဒီနေရာက စစ်ပွဲမြို့တော်နဲ့ ကီလိုမီတာ ၈၀၀လောက်ပဲ ကွာဝေးတော့တာ။ ငါတို့သာ အခုသွားရင် မမှောင်ခင် မြို့ဆီ ရောက်နိုင်တယ်” စီနီယာဒဲက သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်ပြီး ရှေ့ကနေ ဦးဆောင်သွားလိုက်တယ်။

တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားနဲ့ ရတနာဂိုဏ်းက တပည့်တွေ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်းနဲ့ ကြည့်လိုက်ကြတယ်။

ဝူရန်က ပိုပြီးတော့တောင် ခွကျသွားပါသေးတယ်။ တိတ်တဆိတ်နဲ့ နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းကိုက်လိုက်ပြီး ခေါင်းညိတ်လိုက်တယ် “သူ့နောက်လိုက်ကြ”

ထိုစီနီယာက အရမ်းကို အားကောင်းလွန်းလှပါတယ်။ သူတို့ကို ဘာအကြောင်းကြောင့်ပဲ ကူညီသည် ဖြစ်ပါစေ၊ ထိုဆရာကြီးသာ သူတို့ကို သတ်ချင်ရင် ငှက်ပျောသီး အခွံနွာစားသလောက်ကို လွယ်ကူပါတယ်။

ဒါက ကောင်းချီးပေးခံရတာပါ၊ ကျိန်စာ တိုက်ခံရတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါက ကျိန်စာ တစ်ခုဖြစ်နေရင်တောင် ရှောင်ရှား မရနိုင်တဲ့ ကျိန်စာတစ်ခု ဖြစ်နေမှာပါ။ အခု သူတို့အားလုံး လုပ်နိုင်တာဆိုလို့ ဒီစီနီယာနောက်ကို နာနာခံခံနဲ့ လိုက်သွားဖို့ပဲ ရှိပါတယ်။ စစ်ပွဲမြို့တော်ရောက်တာနဲ့ ဒီကိစ္စရဲ့ အမှန်တရားကို သိရမှာပါ။

မကြာခင်မှာပဲ လူအယောက်သုံးဆယ် အဖွဲ့က ကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းတဲ့ ပညာရှင် စီနီယာဒဲရဲ့ နောက်ကနေ လိုက်သွားခဲ့ကြတယ်။
ရှေ့ရောက်နေတဲ့ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက သွားနေရင်း ရုတ်တရက် ရပ်လိုက်ပြီး နောက်လှည့်လိုက်ကာ လန်ရှန်းကို လက်ယပ်ခေါ်လိုက်တယ် “ကောင်မလေး၊ ဒီကိုလာခဲ့”

လန်ရှန်းက ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး ရှေ့တက် သွားလိုက်တယ်၊ မသွားခင် ချန်ရီက တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောလိုက်တယ် “ဂျူနီယာညီမလေး၊ သတိထားဦးနော်”

“အင်း” လန်ရှန်းက နည်းနည်းလေးတောင် မစိုးရိမ်တဲ့ ပုံစံနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးဆီ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ လမ်းလျှောက်သွားလိုက်ပြီး လေးလေးစားစားနဲ့ မေးလိုက်တယ် “စီနီယာ ဘာပြောချင်လို့ပါလဲ”

“ဟဲ ဟဲ” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက လန်ရှန်းကို သွားပေါ်အောင် ပြုံးပြလိုက်ပြီး “စိတ်အေးအေး ထားစမ်းပါ”

ထိုသက်လတ်ပိုင်းလူကြီး ဘာလုပ်ချင်နေလဲလို့ စဉ်းစားနေတဲ့ အချိန်မှာပဲ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက သူမလက်ကို ရုတ်တရက် ဖမ်းကိုင်လိုက်တယ်။ သူမရဲ့ အစစ်အမှန်ကိုတောင် မစုစည်းရ သေးခင်မှာပဲ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက သူ့လက်ကို ချက်ချင်း ပြန်ရုတ်လိုက်တယ်။

တရစပ် ထွက်ပေါ်လာခဲ့တဲ့ အော်ကြွေးသံ၊ မြည်ကြွေးသံတွေကို ကြားလိုက်တာနဲ့ လန်ရှန်း မျက်လုံး ကျုံသွားခဲ့ပြီး သူမအမူအရာလည်း အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့တယ်။

သူ့မကိုယ်ထဲရှိ တစ္ဆေဘုရင် တံဆိပ်တော်က သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးလက်ထဲ ရောက်နေခဲ့ပါတယ်။ ထိုတံဆိပ်တော်က ပြင်းပြင်းထန်ထန် ရုန်းကန်နေခဲ့ပေမယ့် သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးရဲ့ လက်ကနေ မလွတ်မြောက် နိုင်ခဲ့ပါဘူး။

တစ္ဆေဘုရင် တံဆိပ်တော်က တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားရဲ့ အမှတ်အသား သိုင်းပညာရပ် တစ်ခုဖြစ်ပြီး ထိုသိုင်းပညာရပ်ကို တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြား တပည့်တိုင်းက လေ့ကျင့်ထားကြပါတယ်။

ထိုစိတ်ဝိဥာဉ် ခန္ဓာကိုယ်က နှိပ်စက်ညင်းပန်းခံရသည့် ဝိဥာဉ်တွေကနေ မွေးဖွားလာခဲ့တာပါ။ တစ္ဆေဘုရင် တောင်ကြား တပည့်တွေက ထိုစိတ်ဝိဥာဉ်ကို အထူးနည်းလမ်း တစ်ခုကိုသုံးပြီး သူတို့ကိုယ်ထဲမှာ ပြုစုပျိုးထောင်ကြပါတယ်။ သူတို့ရဲ့ စိတ်စွမ်းအင် အဆီအနှစ်နဲ့ ကျွေးမွေးပြုစုရင်း ထိုစိတ်ဝိဥာဉ်ရဲ့ ခွန်အားက သူတို့ ပိုင်ရှင်နဲ့လိုက်ပြီး တိုးတက်လာခဲ့ပါတယ်။

ခက်ခဲတဲ့ ပြိုင်ဘက်တွေနဲ့ ရင်ဆိုင်ရင် တစ္ဆေဘုရင် တံဆိပ်တော်နဲ့ အလစ်ချောင်း တိုက်ခိုက်နိုင်ပါတယ်။

တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြား တပည့်တွေနဲ့ တိုက်ခိုက်တဲ့အခါ ပြိုင်ဘက်နှစ်ယောက်နဲ့ တိုက်ခိုက်နေရတာနဲ့ အတူတူပဲလို့တောင် ပြောလို့ ရပါတယ်။

ဒါပေမယ့် လန်ရှန်းတို့ အဖွဲ့သားတွေက ငယ်ရွယ်သေးတဲ့ အတွက် သူတို့ရဲ့ စိတ်ဝိဥာဉ်က အရွယ်မရောက်သေးပါဘူး။ ထို့ကြောင့် တစ္ဆေဘုရင် တံဆိပ်တော်ရဲ့ စွမ်းအား အပြည့်အဝကို မထုတ်သုံးနိုင် ကြသေးပါဘူး။

သူတို့ကိုယ်ထဲက တစ္ဆေဘုရင် တံဆိပ်တော်ကို ဘယ်သူကမှ အတင်းအကြပ် မထုတ်ယူနိုင်ပေမယ့် မျိုးရိုးနာမည် ဒဲနဲ့ လူကတော့ လွယ်လင့်တကူ ထုတ်ယူသွားနိုင်ခဲ့ပါတယ်။

တကယ်တော့ သူဘယ်လို ထုတ်ယူသွားခဲ့လဲ ဆိုတာကို လန်ရှန်းကိုယ်တိုင်တောင် နည်းနည်လေးမှ သတိမပြုမိခဲ့ပါဘူး။

သူဘာလုပ်ချင်နေတာလဲ မေးဖို့ လုပ်နေစဉ်မှာပဲ သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးက အနက်ရောင်မြူတစ်ခုကို ထွေးထုတ်လိုက်ပြီး ထိုအနက်ရောင်မြူက တစ္ဆေဘုရင် တံဆိပ်တော်ထဲ ချက်ချင်း တိုးဝင်သွားခဲ့တယ်။

ပြင်းပြင်းထန်ထန် ရုန်းကန်နေတဲ့ တစ္ဆေဘုရင် တံဆိပ်တော်က အနက်ရောင်မြူကနေ အကူအညီ အကြီးကြီး ရလိုက်သည့်အလား ခပ်မြန်မြန်ပဲ ငြိမ်ကျသွားခဲ့ကာ ဆက်ပြီး ရုန်းကန်မနေတော့ပါဘူး။ ထိုစိတ်ဝိဥာဉ်ရဲ့ မရေရာတဲ့ မျက်နှာထက် ပျော်ရွှင်ကြည်နူး နေသည့် အရိပ်အယောင် တို့ကိုတောင် တွေ့မြင်နေရပါတယ်။

လန်ရှန်း ကြောင်အသွားခဲ့ပြီး ပြောဖို့လုပ်နေတဲ့ စကားလုံးတွေကို ချက်ချင်း ပြန်မျိုချပစ်လိုက်တယ်။

“သွားတော့” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက ပြုံးလိုက်ပြီး တစ္ဆေဘုရင် တံဆိပ်တော်ကို ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးရဲ့ လက်ထဲကနေ လွတ်သွားတာနဲ့ တစ္ဆေဘုရင်တံဆိပ်တော်က လန်ရှန်းကိုယ်ထဲ အလျင်အမြန်ပဲ ပြန်လည် တိုးတင်သွားခဲ့တယ်။

“ဂျူနီယာညီမလေး” ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်နေတဲ့ ချန်ရီ မျက်နှာထက် ဒေါသထွက်နေသည့် အရိပ်အယောင်တို့ ယှတ်ပြေးသွားခဲ့ပြီး လန်ရှန်းဆီ ပြေးဝင်သွားလိုက်ကာ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးကို စူးစူးဝါးဝါး စိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။

“မင်းသတ္တိက မသေးပါလား” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်တယ်။

လန်ရှန်းက ချန်ရီလက်ကို အလျင်စလို ဖမ်းကိုင်လိုက်ပြီး “ငါအဆင်ပြေတယ်။ စီနီယာအစ်ကို၊ နင်အထင်လွှဲနေပြီ။ ဒီက စီနီယာက ငါ့ကို ကူညီပေးလိုက်တာ”

ပြောနေရင်း သူမအသံက ပိုပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားလာခဲ့တယ်။

“နင်ဘာပြောချင်နေတာလဲ” ချန်ရီက သိချင်စိတ်နဲ့ ပြန်မေးလိုက်တယ်။

“ငါ့ရဲ့ တစ္ဆေဘုရင် တံဆိပ်တော် အိပ်ပျော်သွားပြီ” လန်ရှန်းက ပြန်ရှင်းပြလိုက်တယ်။

“ဘယ်လို” ချန်ရီ မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူး ဖြစ်သွားခဲ့တယ်။

တစ္ဆေဘုရင် တံဆိပ်တော်က ပိုင်ရှင်ရဲ့ ခွန်အားနဲ့ လိုက်ပြီး ကြီးထွားတာပါ။ မြေအရေခွံလဲသလိုပါပဲ၊ တစ္ဆေဘုရင် တံဆိပ်တော် တစ်ကြိမ်အိပ်ပျော်ပြီးလို့ ပြန်နိုးလာတာနဲ့ စိတ်ဝိဥာဉ် ခွန်အားကလည်း တစ်ဟုန်ထိုး တိုးတက်လာမှာပါ။

လန်ရှန်းရဲ့ တစ္ဆေဘုရင် တံဆိပ်တော်က သုံးကြိမ်တိုင်တိုင် အိပ်ပျော်ခဲ့ပြီးသွားပါပြီ။ နောက်တစ်ကြိမ် အိပ်ပျော်မယ့် အချိန်က သူမ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်ကို ချိုးဖျက်သွားတဲ့ အချိန်မှပါ။ အဲ့အချိန်က တစ္ဆေဘုရင် တံဆိပ်တော်ရဲ့ ခွန်အားက သာမန် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်ပညာရှင် တစ်ယောက်အောက် နိမ့်ကျနေတော့မှာ မဟုတ်ပါဘူး။

ဒါပေမယ့် အခုတော့ အချိန် တစ်နှစ်၊ နှစ်လောက် ယူသင့်တဲ့ ဖြစ်စဉ်က တဒင်္ဂလေးအတွင်းမှာပဲ ဖြစ်ပျက်သွားခဲ့ပါတယ်။

ဒါတွေ အားလုံက စီနီယာဒဲရဲ့ အနက်ရောင် မြူခိုးကြောင့်ပါ။

“စီနီယာဒဲကို ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်” လန်ရှန်းက စီနီယာဒဲကို ကျေးဇူးတင်စကား ဆိုလိုက်တယ်။

“ယဉ်ကျေးနေစရာ မလိုပါဘူး… ရန်ကိုင်ကို လာကူညီပေးလို့ ဆုလာဒ်တစ်ခုအဖြစ်ပဲ သဘေားထားလိုက်ပါ။ အဲ့ကောင် နိုးလာတဲ့အခါကျရင် အသိစိတ် ရှိသွားပြီး နင့်ရဲ့ သစ္စာအရှိဆုံး ကူဖော်လောင်ဖက် တစ်ယောက် ဖြစ်လာလိမ့်မယ်” စီနီယာဒဲက ကျောင်းတော်သား တစ်ယောက်ပုံစံနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။

“အသိစိတ်ရှိတာလား…” တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြား တပည့်ရှစ်ယောက်စလုံး ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး သူတို့နား သူတို့မယုံအောင် ဖြစ်သွားခဲ့ကြတယ်။

တစ္ဆေဘုရင်တံဆိပ်တော် အသိစိတ် ပိုင်ဆိုင်တယ် ဆိုတာမျိုးက စိတ်ကူးယဉ်အိမ်မက် သက်သက်တင် မဟုတ်ပါဘူး။ တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားရဲ့ သမိုင်းမှတ်တမ်းထဲမှာ အခုလို ဖြစ်ပျက်ခဲ့ဖူးတဲ့ အကြောင်းကို မှတ်တမ်းတင်ထားပါတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပေါင်းများစွာ တုန်းက ဂိုဏ်းကအကြီးအကဲ တစ်ယောက် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်ကို ချိုးဖျက်သွားတုန်းက သူ့ရဲ့တစ္ဆေဘုရင် တံဆိပ်တော်က အသိစိတ် ပိုင်ဆိုင်သွားခဲ့ပါတယ်။

လက်ရှိတစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားရဲ့ ဂိုဏ်းချုပ်ရဲ့ တစ္ဆေဘုရင် တံဆိပ်တော်မှာတောင် အသိစိတ် မရှိသေးပါဘူး။

ထိုလက်ဆောင်က ဘယ်လောက်တောင် အဖိုးတန်လဲ ဆိုတာကို အားလုံး နားလည်သွားခဲ့ကြတယ်။

လန်ရှန်းရဲ့ မျက်ဝန်းအစုံက စိတ်လှုပ်ရှားမှုနဲ့ တလက်လက် တောက်ပသွားခဲ့ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုင်ရင်း ဘာပြန်ပြောလို့ ပြောရမှန်းမသိ ဖြစ်သွားခဲ့တယ်။ အချိန်ခဏ ကြာပြီးနောက် ညင်သာသိမ်မွေ့တဲ့ လေသံလေးနဲ့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ် “စီနီယာနဲ့ ရန်ကိုင်က ဘယ်လို ပက်သက်နေတာလဲဟင်”

“သူက ငါ့ရဲ့….အဟမ်း၊ သခင်လေးပါ” သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးက အသာအယာလေး ချောင်းဟန့်လိုက်ပြီး မပြောသင့်တာကို ပြောမိတော့မလို ဖြစ်သွားခဲ့တယ်။

“ဒီတော့၊ စီနီယာက ရန်မိသားစုက လူတစ်ယောက်ပေါ့” လန်ရှန်းက ခေါင်းလေးစောင်းပြီး မေးလိုက်တယ်။

“အင်၊ အဲ့လို ပြောချင် ပြောလို့ရပါတယ်” သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးက မရေမရာနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။

“စီနီယာ၊ စီနီယာ…” ချန်ရီက ပြုံးလိုက်ပြီး သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးနား လမ်းလျှောက်သွားလိုက်တယ်။ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို အချင်းချင်း ပွတ်တိုက်နေလိုက်ရင်း စိုးရိမ်နေတဲ့ လေသံနဲ့ အပြုံးကြီးပြုံးရင်း “ခင်ဗျား မြင်သလိုပဲ၊ ကျုပ်တို့တွေကလည်း ဂျူနီယာညီမလေးလို့ပဲ ရန်ကိုင်ကို ကူညီဖို့ သွားနေတာလေ။ ဒီတော့…”

သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက ချန်ရီကို ကြည့်လိုက်ပြီး ပြန်ပြီးတော့ လှောင်ပြောင်လိုက်တယ် “စိတ်ဝိဥာဉ် တစ်ခုကို ဆင့်ကဲပြောင်းလဲသွားအောင် လုပ်ရတာ အဲ့လောက် ရိုးရှင်းတယ်လို့ မင်းထင်နေတာလား။ အဲ့လို လုပ်လိုက်တိုင်း ဒီလူအိုကြီးရဲ့ ခွန်အားကို ထိခိုက်စေတယ်ကွ”

ချန်ရီရဲ့ အမူအရာ မည်းမှောင်သွားခဲ့ပြီး ရှက်လွန်းလို့ တွင်းတစ်တွင်း တူးပြီးတော့သာ ထိုတွင်းထဲ ပြေးပုန် နေချင်မိပါတော့တယ်။ ဒီလို အခွင့်အရေးကို လက်လွှတ်လိုက်ရမှာ သူအရမ်းကို နှာမြောမိပါတယ်။

သူကိုယ်တိုင်သာ ကြိုးကြိုးစားစားနဲ့ လေ့ကျင့်မယ် ဆိုရင် သူ့ရဲ့ စိတ်ဝိဥာဉ် အသိစိတ်ပိုင်ဆိုင်လာနိုင်တဲ့ အခွင့်အရေးက စိတ်ကူးယဉ် အိမ်မက်တစ်ခုပဲ ဖြစ်နေမှာပါ။ ဒီလောက် ကြီးမားတဲ့ အခွင့်အရေးကြီး သူ့ရှေ့ရောက်နေတာတောင် ဖမ်းဆုပ်ဖို့ နည်းနည်းလေးမှ မကြိုးစားခဲ့ရင် သူ့တစ်ဘဝလုံးကို နောင်တ တရားတွေနဲ့ ဖြတ်သန်း သွားရတော့မှာပါ။

ဒါပေမယ့် ဒီလို အကူအညီကြီးကို သွားတောင်းရပြန်တာကလည်း ချန်ရီကို တော်တော်လေး ကိုးယိုးကားယား ဖြစ်စေပါတယ်။

ဒါပေမယ့် သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက ရုတ်တရက် ပြုံးလိုက်ပြီး ဆက်ပြောလိုက်တယ် “ကဲ၊ ဒီနေ့ ဒီလူအိုကြီး စိတ်ကောင်းဝင်နေလို့ မင်းတို့ ကောင်စုတ်လေးတွေကို ကူညီပေးလိုက်မယ်”

ချန်ရီမှာ စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းလို့ ထခုန်ပြီး လေး၊ငါး ပတ်လောက်သာ ကျွမ်းထိုးပစ်ချင်သွားတဲ့ အထိပါပဲ။ စီနီယာဒဲကို ခပ်မြန်မြန်ပဲ ကျေးဇူးတင်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ ဂိုဏ်းတူညီအစ်ကိုတွေကလို လက်ဝှေ့ရမ်းပြကာ လှမ်းခေါ်လိုက်တယ် “အားလုံး မြန်မြန်လာခဲ့ကြဟေ့၊ မြန်မြန်နော်”

ကျန်ရှိနေတဲ့ တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြား တပည့်တွေ အကုန်လုံး ပါးစပ် နားရွက်တက်ချိတ်တော့မတတ် ပြုံးရင်း ခပ်မြန်မြန်ပဲ ပြေးလာလိုက်ကြတယ်။ ရောက်တာနဲ့ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးကို သကာရည်လောင်းထားတဲ့ အပြောချိုချိုးလေးတွေနဲ့ အသည်းအသန် ဖားယား မြှောက်ပင့်ပြောဆိုကြပါတော့တယ်။

စီနီယာဒဲက သူ့စကား သူတည်ပါတယ်။ သူတို့ ကိုယ်ထဲက တစ္ဆေဘုရင် တံဆိပ်တော်တွေကို အလျင်အမြန်ပဲ ထုတ်ယူလိုက်ပြီး အနက်ရောင်မြူနဲ့ ပေါင်းစပ်ပေးလိုက်တယ်။

တစ်ခဏကြာပြီးနောက် ထိုဖြစ်စဉ် ပြီးဆုံးသွားခဲ့တယ်။

တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားက တပည့်ရှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ မျက်ဝန်းထဲ ဖုံးဖိမရနိုင်တဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုနဲ့ မျှော်လင့်ချက်တို့ဖြင့် ပြည့်လျမ်းနေခဲ့တယ်။

ဒီတစ်ကြိမ် သူတို့ အချီကြီး မြတ်သွားခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ စစ်ပွဲမြို့တော်သွားပြီး ရန်ကိုင်နဲ့တောင် သွားမတွေ့ရသေးပါဘူး။ စစ်ပွဲမြို့တော်ဆီ ရောက်လို့ ဒီစီနီယာနဲ့သာ ဆက်ဆံရေးကောင်း တစ်ခု တည်ဆောက်နိုင်ခဲ့ရင် စီနီယာက သူတို့ကို ပိုပြီးကောင်းမွန်တဲ့ အကြံဥာဏ်ကောင်းတွေ ပေးလာနိုင်ပါသေးတယ်။

တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြား တပည့်တွေရဲ့ ကံကောင်းမှုကို ကြည့်ရင်း ရတနာဂိုဏ်းက တပည့်တွေရဲ့ မျက်ဝန်းအစုံ တောက်ပသွားခဲ့တယ်။

ထောင်ရန်က ရဲဆေးတင်လိုက်ပြီး သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးဆီ ပြေးသွားလိုက်ကာ အပြုံးကြီးပြုံးရင်း “စီနီယာ၊ စီနီယာ၊ ကျုပ်တို့ကလည်း ရန်ကိုင်ကို ကူညီပေးဖို့ သွားနေတာ ဆိုတော့၊ ကျုပ်တို့ကိုလည်း… ဟဲဟဲ…”

“မင်းဘာလိုချင်တာလဲ” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး ဒေါသ ထွက်မသွားခဲ့ပါပြီ။ အဲ့အစား ထောင်ရန်ကို ပြုံးကာ ပြန်မေးလိုက်တယ်။

ထောင်ရန်ရဲ့ အမူအရာ တောက်ပသွားခဲ့ပြီး မေးလိုက်တယ် “ကျုပ်တို့ရဲ့ အစစ်အမှန်ချီကို သန့်စင်ပေးနိုင်တဲ့ နည်းလမ်းလေး ဘာလေးများ စီနီယာစီမှာ မရှိဘူးလား။ ကျုပ်တို့ရဲ့ အစစ်အမှန်ချီကို အဆင့်တစ်ဆင့်၊ နှစ်ဆင့်လောက် တိုးတက်သွားအောင် လုပ်ပေးနိုင်ရင်တော့ အကောင်းဆုံးပေါ့”

လက်နက်သန့်စင်ဖို့၊ ဒါမှမဟုတ် ဆေးဖော်စပ်ဖို့အတွက် သန့်စင်မှုမြင့်မားပြီး သိပ်သည်းလှတဲ့ အစစ်အမှန်ချီကို လိုအပ်ပါတယ်။ ထောင်ရန်က တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြား တပည့်တစ်ယောက် မဟုတ်တဲ့အတွက် သူတို့နဲ့ တူညီတဲ့ အကျိုးအမြတ် မရနိုင်တာကြောင့် အခုလိုမျိုး တောင်းဆိုလိုက်ရတာပါ။

သူတောင်းဆိုတာကို နားထောင်ရင်း သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်တယ် “အဲ့ကိစ္စနဲ့ ပက်သက်ပြီးတော့ ဒီလူအိုကြီးလည်း မင်းကို မကူညီနိုင်ဘူး။ အဲ့လို ကိစ္စမျိုးက ကိုယ့်ကြိုးစားမှုအပေါ်မှာပဲ မူတည်တာ”

“အဲ့တော့ နည်းလမ်း မရှိဘူးပေါ့” ထောင်ရန်က စိတ်ပျက်သွားခဲ့တယ်။

“ဒါပေမယ့်… မင်းတို့က ရတနာဂိုဏ်းကလို့ ဟိုလူတွေ ပြောခဲ့တာကို ငါကြားလိုက်တယ်၊ အဲ့ဒါ အမှန်ပဲလား”

“အမှန်ပါပဲ”

“လက်နက်သန့်စင်တာနဲ့ ပက်သက်ရင်တော့ ဒီလူအိုကြီးက နည်းလမ်းတစ်ခု၊ နှစ်ခုလောက် မင်းကို ညွှန်ကြားပေးနိုင်တယ်၊ မင်းနားထောင်ချင်လား ၊ မထောင်ချင်ဘူးလား ဆိုတဲ့အပေါ်မှာပဲ မူတည်တယ်, ဟဲဟဲ”

ထိုစကားကို ကြားလိုက်တာနဲ့ ဝူရန် စိတ်ထဲ ကြိတ်ပြီး လှောင်ပြောင်လိုက်တယ်။

သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက အရမ်းကို အားကောင်းပြီး ထူးဆန်းတဲ့ နည်းလမ်းတွေကို ပိုင်ဆိုင်ထားပေမယ့် လက်နက်သန့်စင်တာနဲ့ ပက်သက်ရင်တော့ ဒီလောကကြီးမှာ သူတို့ ရတနာဂိုဏ်းကို ယှဉ်နိုင်တဲ့လူ မရှိသေးပါဘူး။ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အထက်အဆင့်တွေ ဆိုရင်တောင်မှပေါ့။

ထို့ကြောင့် သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး ပြောလိုက်တဲ့ စကားကို လေးလေးနက်နက် မတွေးပဲ ပြန်ပြီးတော့တောင် အထင်အမြင်သေး ရှုံ့ချလိုက်တာပါ။

“စီနီယာလည် လက်နက်သန့်စင်တာနဲ့ ရင်းနှီးတာလား” ထောင်ရန်ရဲ့ မျက်နှာ ဝင်းပသွားခဲ့တယ်။

စီနီယာဒဲက အသာအယာလေး ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “လက်နက်သန့်စင်တာနဲ့ ပက်သက်ပြီး ဒီလူအိုကြီး နည်းနည်းပါပါးလောက်တော့ သိထားတယ်၊ အရမ်းကြီး နက်နဲတာတွေဘာတွေ မပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အဲ့လောက်နဲ့တင် မင်းရဲ့ အသိအမြင်ကို တိုးချဲ့ပေးဖို့ လုံလောက်နေပါပြီ။

ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ ထောင်ရန် အနည်းငယ် ကိုးယိုးကားယား ဖြစ်သွားခဲ့ကာ ဘာဆက်လုပ်လို့ လုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်သွားခဲ့တယ်။

ရတနာဂိုဏ်းသားတွေရှေ့မှာ သူတို့ရဲ့ လက်နက်သန့်စင်တဲ့ အသိပညာကို ထုတ်ဖော်ပြသရဲတဲ့ လူတစ်ယောက် တကယ်ပဲ ရှိနေခဲ့ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် တစ်ဖက်လူရဲ့ ရက်စက်တဲ့ စရိုက်က သူသာ ထိုစီနီယာကို မျက်နှာပျက်အောင် လုပ်မိခဲ့ရင် တစ်ဖက်လူ ဒေါသထွက်သွားမလား၊ ဒါမှမဟုတ် သူ့ကိုတောင် ထသတ်မလား ဆိုတာကို မပြောနိုင်ပါဘူး။ ထိုအချက်ကို နားလည်လိုက်တာနဲ့ ထောင်ရန်က ခေါင်းလေး ကုတ်လိုက်ပြီး နှိမ့်နှိမ့်ချချနဲ့ စီနီယာရဲ့ အကြံပေးချက်ကို တောင်းခံလိုက်ပါတယ်။ သူဘာပြောပြော စီနီယာကို မလေးမစား မလုပ်မိဖို့ကိုလည်း အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းထားခဲ့ပါတယ်။

Martial Peak
အပိုင်း(၄၇၆)

ထောင်ရန် ဘာမျှော်လင့်ချက်မှ မထားပါဘူး။ စီနီယာဒဲကို ဒေါသထွက်အောင် လုပ်မိမှာ စိုးတာကြောင့်သာ စိတ်သဘောထား ကြီးချင်ယောင် ဆောင်လိုက်တာပါ။

ဒါပေမယ့် စီနီယာနဲ့ တစ်ခဏလောက် ကြာအောင် စကားပြောပြီးနောက် ထောင်ရန် အမူအရာ ဖြည်းဖြည်းချင်း တည်ငြိမ်သွားခဲ့တယ်။ ဒီသက်လတ်ပိုင်း လူကြီးက လက်သန့်စင်တဲ့ ပညာရပ်ကို တကယ်ပဲ အထူးပြု မလေ့လာ ထားခဲ့ပါဘူး။ သူ့ကိုယ်တိုင်တောင် လက်နက်တစ်ခုတောင် သန့်စင်ခဲ့ဖူးလား မသေချာပါဘူး။

ဒါပေမယ့် လက်နက်သန့်စင်တာနဲ့ ပက်သက်ပြီး ဒီသက်လတ်ပိုင်းလူကြီး တော်တော်လေး နားလည်ထားခဲ့ပါတယ်။ လက်နက်သန့်စင်တဲ့ ပညာရပ်ပိုင်းမှာ စီနီယာရဲ့ နားလည်သဘောပေါက်မှုက သူ့ထက် အများကြီး ပိုမိုသာလွန်ပါတယ်။ သူပြောသွားခဲ့တဲ့ အရာတော်တော် များများကို ထောင်ရန် တစ်ခါမှ မကြားခဲ့ဖူးသလို ပြောသွားသမျှတွေကလည်း ဒီလောကကြီးရဲ့ လက်နက် သန့်စင်တဲ့ ပုံစံနဲ့ လုံးဝကို ခြားနားနေခဲ့ပါတယ်။

မကြာခင်မှာပဲ ထောင်ရန်ရဲ့ တည်ငြိမ်နေတဲ့ အမူအရာ ဟန်ပန်က ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သည့် အမူအရာ အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားခဲ့တယ်။ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးကို အထင်သေးခဲ့တဲ့ ဝူရန်တောင် စီနီယာဒဲပြောတာကို ဝင်ရောက်နားထောင်နေခဲ့ပါပြီ။

နာရီဝက်ကြာပြီးနောက် ဝူရန်လည်း ဝင်ပြောလာခဲ့တယ်။ လက်နက်သန့်စင်တဲ့ ကိစ္စတွေနဲ့ ပက်သက်တဲ့ သူ့အခက်ခဲတွေ၊ အထင်အမြင်တွေကို ထုတ်ပြောလာခဲ့ပြီး စီနီယာဒဲစီကနေ အကြံဥာဏ်တွေ ဘာတွေ တောင်းလာခဲ့ပါတယ်။

စစ်ပွဲမြို့တော်၊ ရန်ကိုင်နဲ့ သူ့ရဲ့ စီနီယာမမလေး အခန်းထဲ၌၊ ရန်ကိုင် သက်ပြင်း အရှည်ကြီးတစ်ချက် ချလိုက်ပြီး သူ့လက်ထဲက အရိုးဒိုင်းက အလင်းတန်းတစ်ခု အဖြစ်ပြောင်းလဲသွားခဲ့ကာ သူ့ကိုယ်ထဲ ဝင်ရောက် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့တယ်။

ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်တစ်ခုကို သန့်စင်ဖို့ရာ ရန်ကိုင်အတွက် အချိန်ငါးရက် ကြာခဲ့ပါတယ်။ ဒါတောင် သူ့ရဲ့ အလွန်အမင်း သန့်စင်လှတဲ့ အစစ်အမှန်ချီကြောင့်ပါ။ တစ်ယောက်ယောက်သာ သူ့ရဲ့ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်နဲ့ ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်တစ်ခုကို သန့်စင်မယ်ဆိုရင် ဆယ်ရက်ကနေ လဝက်လောက်အထိ ကြာနိုင်ပါတယ်၊ အခြေခံအားဖြင့် မဖြစ်နိုင်တာလည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။

အရိုးဒိုင်း သူ့ကိုယ်ထဲ တိုးဝင်ပျောက်ကွယ် သွားတာနဲ့ ထိုအရိုးဒိုင်းရဲ့ လုပ်ဆောင်ပုံတွေကို သူနားလည်သွားခဲ့ပြီး သူ့မျက်နှာထက် ကျေနပ်သည့် အပြုံးတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။

ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်တွေက တကယ်ကို သာမန်မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီလက်နက်ကိုသာ ကောင်းကောင်း အသုံးချနိုင်ရင် တိုက်ပွဲတစ်ခုကို အထက်အောက် ပြောင်းပြန်လှန်လိုက်နိုင်ပါတယ်။

အရိုးဒိုင်းကို သန့်စင်တာနဲ့ ပက်သက်ပြီး ရန်ကိုင်မှာ ကိုယ်ပိုင်အကြောင်းပြချက်တွေ ရှိပါတယ်။

ကြေးမုံရဲ့ အဆင့်က အရိုးဒိုင်းထက် မြင့်တော့ ကြေးမုံကို သန့်စင်ဖို့ လိုအပ်တဲ့အချိန်က အရိုးဒိုင်းကို သန့်စင်ဖို့ လိုအပ်ထက် အချိန်ထက် အများကြီး ပိုကြာမှာ အသေအချာပါပဲ။ ဓါးလေးအတွက်ကတော့ သူ့ရဲ့ ကောင်းကင် စိတ်အာရုံက အားကောင်းပေမယ့် သူ့မှာ အသိစိတ်ပင်လယ် မရှိသေးတဲ့အတွက် ဒီလက်နက်ကို သန့်စင်ဖို့ သူ့အတွက် ခက်ခဲနေခဲ့ပါတယ်။

ထို့ကြောင့် အရိုးဒိုင်းကိုပဲ သူအရင်ဆုံး သန့်စင်လိုက်တာပါ။

အရိုးဒိုင်း သူ့ကိုယ်ထဲ ဝင်ရောက်သွားတာနဲ့ အရိုးဒိုင်ကို ဘယ်လိုဘယ်ပုံ အသုံးပြုနိုင်လဲ ဆိုတာကို သူသိသွားခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ အစစ်အမှန်ဒြပ်စင် အဆင့်၈ ကျင့်ကြံခြင်းကလည်း လုံးဝကို ကျစ်လစ်သွားခဲ့ပါပြီ။

သူသာ အခုနေ ကြေးမုံကို သန့်စင်လိုက်ရင် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၉ကို တန်းပြီး ချိုးဖျက်သွားနိုင်တယ်လို့တောင် ရန်ကိုင် အာရုံရနေပါတယ်။

ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်ရဲ့ ခွန်အား တိုးတက်လာတာနဲ့ အမျှ နောက်တစ်ဆင့်ကို ချိုးဖျက်ချင်တယ် ဆိုရင် အစစ်အမှန်ချီကို စုဆောင်းရုံသက်သက်နဲ့တင် မလုံလောက် တော့ပါဘူး။ စိတ်စွမ်းအင်ကို တိုးမြှင့်ဖို့ လိုအပ်လာရုံမက သိုင်းတာအိုနဲ့ ပက်သက်တဲ့ နားလည်မှုတွေကိုပါ ပိုပြီး နက်နဲလာအောင် လုပ်ဆောင်ဖို့ လိုအပ်လာပါတယ်။

လိုအပ်ချက်တွေ ပြည့်စုံသွားတာနဲ့ အစစ်အမှန်ချီကို စုဆောင်းရတာ အရမ်းကို လွယ်ကူသွားမှာပါ။

အရိုးဒိုင်းရဲ့ ဆန်းကြယ်မှုတွေကို လေ့လာနေတုန်းမှာပဲ သူ့ဝိဥာဉ် အနည်းငယ် လှုပ်ခါသွားတာကို ခံစားမိလိုက်သဖြင့် ရန်ကိုင်က ခေါင်းမော့လိုက်ပြီး အဝေးတစ်နေရာဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ထိုသို့ ကြည့်လိုက်တဲ့အခိုက် သူ့မျက်နှာထက် အပြုံးတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။

“နတ်ဆိုးအိုကြီး၊ နောက်ဆုံးတော့ ခင်ဗျား ပေါ်လာခဲ့ပြီပေါ့” ရန်ကိုင်က ပြုံးလိုက်ပြီး ထိုင်ရာက‌‌နေ ခပ်မြန်မြန်ပဲ ထလိုက်ကာ အခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်ပြီး အပြင်ကို ထွက်သွားလိုက်တယ်။

“သခင်လေး” ရင်းဂျုက တစ္ဆေတစ်ကောင်လို ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။

ရန်ကိုင်က ရင်းဂျုကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ ကောင်းကင် စစ်ဆေးကြည့်လိုက်တယ်။ ရင်းဂျုက သူ့ခွန်အား အပြည့်ကို ပြန်ရရှိသွားပြီ ဆိုတာကို ခပ်မြန်မြန်ပဲ သူနားလည် သွားလိုက်ကာ ပေါ့ပေါ့းပါးပါးနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် “ခင်ဗျားဘာသာ ခင်ဗျားလေ့ကျင့်နှင့်ဦး။ အခု လောလောဆယ်တော့ ခင်ဗျားအတွက် ဘာမှ လုပ်စရာ မရှိသေးဘူး”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ” ရင်းဂျုရဲ့ ပုံရိပ်က အရိပ်ထဲသို့ တဖြည်းဖြည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့တယ်။

တကယ်တော့ ရင်းဂျု အနည်းတော့ အံ့အားသင့်သွားခဲ့ ပါတယ်။ ရန်ကိုင်က သူ့ရဲ့ လက်ရှိအခြေအနေကို နည်းနည်း လေးတောင် အံ့အားသင့်မှာ မဟုတ်ဘူးလို့ သူမမျှော်လင့် ထားခဲ့ပါဘူး။ သူ့သခင်ငယ်လေးက မန်ဝူရအပေါ် အပြည့်အဝ ယုံကြည်ချက် ရှိတဲ့ပုံပါပဲ။

ဘေးဘက် အခန်းတံခါး ပွင့်သွားခဲ့ပြီး မန်ဝူရက လေးနက်တည်ကြည် အမူအရာနဲ့ ထွက်လာခဲ့ကာ အဝေးတစ်နေရာဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။

“အဲ့ဘက်ကနေ အားကောင်းတဲ့ နတ်ဆိုးချီ တစ်ခုကို ငါအာရုံခံမိနေတယ်” ဘဏ္ဏာထိန်းမန်က ရန်ကိုင်ဆီ လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး ထပ်ပြောလိုက်တယ် “ပြီးတော့ အဲ့နတ်ဆိုးချီတွေကို ငါရင်းနှီးနေတယ်”

“ခင်ဗျား သူတို့ကို အရင်က တွေ့ခဲ့ဖူးပါတယ်” ရန်ကိုင် ပြုံးလိုက်တယ်။

မန်ဝူရ မျက်မှောင် ကြုံ့လိုက်ပြီး မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူး ဖြစ်သွားခဲ့ကာ “အဲ့နတ်ဆိုးအရှင်သခင်လား”

“အမှန်ပဲ” ရန်ကိုင်က အသာအယာလေး ပြန်ပြီး ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။

ဟိုအချိန်တစ်ခါတုန်းက ရစ်ခွေနဂါးစမ်းချောင်း အောက်ဘက်ရှိ သူ့ရဲ့ လိုဏ်ဂူလေးအတွင်း၌ မန်ဝူက နတ်ဆိုးအိုကြီးကို ရန်ကိုင် ကိုယ်ထဲကနေ အတင်းအကြပ် ထုတ်ယူခဲ့ဖူးပါတယ်။ အဲ့အချိန်တုန်းက မန်ဝူရက နတ်ဆိုးအိုကြီးရဲ့ စိတ်ဝိဥာဉ်ကို ရန်ကိုင်ကိုယ်ထဲကနေ အတင်းအကြပ် ထုတ်ယူနိုင်ခဲ့ပေမယ့် မန်ဝူရက နတ်ဆိုးအိုကြီးကို တော်တော်လေး သတိထားနေတယ် ဆိုတာကို ရန်ကိုင် သတိပြုမိပါတယ်။

“သူဖြစ်နေမှတော့ ဒီလူအိုကြီးလည်း သူ့ကို သွားပြဿနာ ရှာမနေတော့ဘူး။ သူဒီကို ရောက်ရင် ငါ့ဆီ လာတွေ့ခိုင်းလိုက်” မန်ဝူရက ပြောလိုက်တယ်။ သူ့မျက်နှာထက် အတိတ်ကို လွမ်းမောတသသည့် အရိပ်အယောင် အချို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့တယ်။

ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့ပေမယ့် အလျင်အမြန်ပဲ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပါတယ်။

“ကောင်စုတ်လေး၊ ဒီလူအိုကြီးကိုလည်း အဲ့လောက် အဆိုးမမြင်စမ်းပါနဲ့ကွာ။ အဲ့မိစ္ဆာအရှင်သခင်နဲ့ ပက်သက်ပြီး မင်းဂရုစိုက်သင့်တယ်။ သူက မင်းထင်သလောက် မရိုးရှင်းဘူး”

“ကျုပ်သိတယ်”

“ပြီးတော့ စစ်ပွဲမြို့တော်ကို ပညာရှင် ရှစ်ယောက်က အဆက်မပြတ် စောင့်ကြည့် ထောက်လှမ်းနေတယ် ဆိုတာကိုလည်း မမေ့နဲ့ဦး”

ထိုအချက်ကို ပြန်သတိရလိုက်တာနဲ့ ရန်ကိုင် ခေါင်းကိုက်ချင်လာခဲ့တယ်။ အခုလောလောဆယ် စစ်ပွဲ မြို့တော်က အခြေအနေတွေကို အဆက်မပြတ် စောင့်ကြည့် ထောက်လှမ်းနေတဲ့ ဗဟိုမြို့တော် မိသားစုကြီး ရှစ်ခုက လွှတ်လိုက်တဲ့ ပညာရှင်ရှစ်ယောက် ရှိနေခဲ့ပါတယ်။ နတ်ဆိုးအိုကြီးရဲ့ အရှိန်အဝါကိုလည်း ထိုရှစ်ယောက်စလုံး အာရုံခံမိမှာပါ။ သူက ရန်ကိုင်ဘက်က ဆိုပေမယ့် ထိုပညာရှင်တွေ မျက်စိနောက်တဲ့အထိ လွန်လွန်ကဲကဲ လုပ်ပြလာရင်တော့ ထိုပညာရှင် ရှစ်ယောက်လည်း ဒီအတိုင်း ငြိမ်ပြီး ထိုင်နေလိမ့်မှာ မဟုတ်ပါဘူး”

စကားနည်းနည်းပါးပါး ပြောပြီးတာနဲ့ မန်ဝူရက သူ့အခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားလိုက်တယ်။

ရန်ကိုင်က ကူကယ်ရာ မဲ့နေတဲ့ အမူအရာနဲ့ ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး လမ်းလျှောက်ထွက်သွားလိုက်တယ်။ ဒီလအတောအတွင်း နတ်ဆိုးအိုကြီး ဘာတွေ လုပ်နေလဲ ဆိုတာကို သူလည်း တကယ်ပဲ သိချင်မိပါတယ်။

ပြီးတော့ သူအာရုံခံမိရသလောက် နတ်ဆိုးအိုကြီးက တစ်ယောက်တည်း ရောက်လာခဲ့တာ မဟုတ်ပါဘူး။ သူက လန်ရှန်းနဲ့အတူ လာနေခဲ့တာပါ။

လန်ရှန်းက နတ်ဆိုးအိုကြီးနဲ့အတူ ရှိနေတယ် ဆိုမှတော့ သူသိတဲ့ တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားက တပည့်တွေလည်း သူမနဲ့အတူ ရှိနေတာပဲ ဖြစ်ရပါမယ်။

စံအိမ်ဝင်ပေါက်စီ လမ်းလျှောက်နေတဲ့ အချိန်မှာပဲ ရန်ကိုင်က ဖြတ်သွားဖြတ်လာ ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်ကို ခေါ်ပြောလိုက်တယ် “ချူရီမန်ကို သွားခေါ်လိုက်”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ” ထိုလူက အလျင်စလိုပဲ ချူရီမန်ကို သွားရှာလိုက်တယ်။

မကြာခင်မှာပဲ ချူရီမန် ရောက်လာခဲ့ပြီး သိချင်စိတ် ပြင်းပြသည့် အမူအရာလေးနဲ့ “ဘာကိစ္စလဲ”

“ဧည့်သည့်တွေကို သွားကြိုရမယ်လေ” ရန်ကိုင်က ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပဲ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။

“ဧည့်သည်တွေလား” ချူရီမန် မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး ချက်ချင်း ပြုံးလိုက်ကာ “တစ်ယောက်ယောက်က နင့်ကို လာကူညီတာလား”

“အဲ့လိုပဲပေါ့” ရန်ကိုင်က မရေရာ မသေချာတဲ့ ပုံစံနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။

ချူရီမန် ဖွဖွလေး ပြုံးလိုက်ပြီး ရန်ကိုင်ကို ကြည့်လိုက်တယ်။ တစ်ယောက်ယောက် လာနေပြီဆိုတာကို သူဘယ်လိုသိလဲ သူမ မသိပေမယ့် သူက အခုလို ပြောလာမှတော့ တစ်ယောက်ယောက် လာနေလို့ပဲ ဖြစ်ရပါမယ်။ ထို့ကြောင့် ပြန်ပြီးတော့သာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး “လူတွေ ပိုရောက်လာလေ ပိုကောင်းလာလေပဲ။ အဲ့လိုဆို ငါတို့ရဲ့ ခွန်အားကလည်း ပိုပြီး တိုးတက်လာလိမ့်မယ်”

“အခုလာနေတဲ့ လူတွေက နည်းနည်း ထူးခြားတယ်။ သူတို့အတွက် နင်သေသေချာချာ ပြင်ဆင် ပေးရလိမ့်မယ်။ သူတို့တွေကို အခြားအဖွဲ့တွေနဲ့ ပြဿနာ မဖြစ်အောင် နင်သေချာ ဂရုစိုက်ဖို့လိုတယ်”

“နင်ဘာပြောချင်တာလဲ” ဘယ်လို အင်အားစုကများ ရန်ကိုင်ကို ဒီလောက် ဂရုစိုက်စေရလောက်အောင် လုပ်နိုင်မှန်း ချူရီမန် နားမလည်ခဲ့ပါဘူး။ မဟာအင်အားစု ဖြစ်ဖြစ်၊ ပထမအဆင့် အင်အားစု ဖြစ်ဖြစ်၊ ဒုတိယအဆင့် အင်အားစုဖြစ်ဖြစ် အားလုံးကို ရန်ကိုင်က တစ်တန်းတည်း ထားပြီး ဆက်ဆံတာပါ။

အားနည်းတဲ့ အင်အားစုက လူတွေကို အထင်မသေး သလို အားကြီးတဲ့ အင်အားစုက လာတဲ့လူတွေကိုလည်း သွားပြီး ဖားယားမနေပါဘူး။ သူ့ရဲ့ ဘက်မလိုက်တဲ့ အပြုအမူကြောင့်ပဲ စံအိမ်ထဲမှာ ရှိနေတဲ့လူတွေ အကုန်လုံး အေးအေးသက်သက် သာသာနဲ့ နေနိုင်ကြတာပါ။

ဒါပေမယ့် အခုတော့ ရန်ကိုင်က အသစ်ရောက်လာမယ့် လူတွေကို သူမအား အထူးဂရုစိုက်ဖို့ ပြောနေခဲ့ပါတယ်။ ဒီရောက်လာတဲ့ အဖွဲ့က ဘာတွေများ ထူးခြားနေလို့ ရန်ကိုင်ကို အခုလို ပြုမူစေရတာလဲ ဆိုတာကို ချူရီမန် နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့တယ်။

“သူတို့တွေက တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေက လာတာ။ နင်နားလည်တယ် မလား” ရန်ကိုင်က ချူရီမန်ဆီ လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။

ချူမိသားစု ပထမ သခင်မလေးရဲ့ စိတ်ထဲ မိန်းမနှစ်ယောက်ရဲ့ ပုံရိပ် ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။ တစ်ယောက် ရင့်ကျက်ပြီး အရမ်းကို ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ အလှလေးတစ်ယောက်၊ နောက်တစ်ယောက်က အဝတ်အစားတွေ ဆုတ်ဖြဲခံထားရပြီး ပါးစပ် ထောင့်စွန်းကနေ အဖြူရောင် အရည်တွေ စီးကျနေတဲ့ အလှလေးတစ်ယောက်၊ “နတ်ဆိုးဘုရင်မ လာတာလား”

“မဟုတ်ဘူး။ သူတို့တွေက တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားက” ရန်ကိုင် ခေါင်းခါရမ်းလိုက်တယ်။

ထိုစကား ကြားလိုက်မှပဲ ချူရီမန် စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့ပြီး သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်ကာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ် “ငါနားလည်ပြီ”

တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေက လာတဲ့လူတွေ ဖြစ်တဲ့အတွက် အိမ်ထဲမှာ ရှိနေတဲ့ အင်အားစုတွေနဲ့ တည့်ကြလိမ့်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ သူမသာ ကောင်းကောင်း မကိုင်တွယ်ရင် မလိုလားအပ်တဲ့ ပြဿနာတွေ ဖြစ်လာနိုင်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ဒီကောင်စုတ်က တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားနဲ့ ဘယ်တုန်းကများ အဆက်အသွယ် ရှိသွားခဲ့တာလဲ။

ရန်ကိုင်ရဲ့ မဟာမိတ် အရေအတွက်ကြောင့် ချူရီမန် နောက်တစ်ကြိမ် အံ့အားသင့်သွား ခဲ့ရပြန်ပါတယ်။

မကြာခင်မှာပဲ အဖွဲ့တစ်ခု ရန်ကိုင် စံအိမ်ရှေ့သို့ ရောက်ရှိလာခဲ့တယ်။ အဖွဲ့ထဲမှာ စုစုပေါင်း လူ၃၀ကျော် ပါလာခဲ့ပါတယ်။ ထိုလူတွေကို မြင်လိုက်တာနဲ့ ချူရီမန်က ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်နဲ့ အားလုံးကို ကြိုဆိုလိုက်တယ်။

ရန်ကိုင်က လက်နောက်ပစ်ရင်း နေရာမှာပဲ တိတ်တဆိတ် မတ်တပ်ရပ်နေခဲ့တယ်။ သူ့မျက်ဝန်းအစုံက အဖွဲ့အလယ်ရှိ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးထံသို့ ကျရောက်သွားတဲ့ အခိုက် သူ့နှုတ်ခမ်းအစုံက ကွေးတက်သွားခဲ့တယ်။

အခြားသူတွေကို လိုက်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ မိစ္ဆာလိုဏ်ဂူထဲမှာ သူတွေ့ခဲ့ရတဲ့ တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားက တပည့်တွေ အကုန်လုံး ရှိနေတာကို သူတွေ့လိုက်ရတယ်။

ဒါပေမယ့် သူ့ကို အံ့အားသင့် စိတ်လှုပ်သွားစေတာက ရတနာဂိုဏ်းက တပည့်တွေက ထိုလူတွေနဲ့အတူ ပါလာခဲ့တာပါပဲ။

အမွေခံတိုက်ပွဲစပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ရန်ကိုင်က ဝါးထုံးဂိုဏ်းကနေတစ်ဆင့် စာနှစ်စောင် ပို့ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ ထိုစာကို ရလိုက်တာနဲ့ သူ့စီနီယာမမလေးက ချက်ချင်းပဲ အပြေးရောက်လာခဲ့ပါတယ်။

ကံမကောင်းစွာနဲ့ ရတနာဂိုဏ်းဆီက ဘာတုန့်ပြန်စကားမှ မကြားခဲ့ရပါဘူး။ ခြံဝန်းထဲမှာ ရှိနေတဲ့ ကျန်တဲ့ အင်အားစုတွေ အကုန်လုံး ရန်ကိုင် ပြောစရာမလိုပဲ သူတို့ဘာသာ ဒီမှာ လာပြီး စုဝေးကြပါတယ်။

အခု ထောင်ရန်တို့အဖွဲ့ ပေါ်လာတာကို မြင်လိုက်ရတော့မှပဲ ရန်ကိုင် ရင်ထဲက အလုံးကြီး ကျသွားခဲ့ရတယ်။ သူ့ကို ခေါင်းရှုပ်သွားစေတဲ့ တစ်ခုတည်းသော အချက်က ထိုအဖွဲ့သုံးခုစလုံး ဘာလို့ တစ်ချိန်တည်းမှာ ထွက်ပေါ်လာရတာလဲ ဆိုတာကိုပါ။

ပြီးတော့ တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားနဲ့ ရတနာဂိုဏ်းက လူတွေအကုန်လုံး နတ်ဆိုးအိုကြီး အရမ်းကို ရိုရိုသေသေ လေးလေးစားစားနဲ့ ဆက်ဆံနေကြပါတယ်။

နတ်ဆိုးအိုကြီး တကယ်ပဲ ဘာတွေလုပ်ခဲ့တာလဲ။ ထိုအကြောင်းကို စဉ်းစားရင်း ရန်ကိုင် မျက်မှောင် ကြုံ့လိုက်တယ်။

အချိန်အတော်ကြာ မတွေ့ရပြီးတဲ့နောက် နတ်ဆိုးအိုကြီး ပုံစံက အနည်းငယ် စိုးရိမ်စိတ် ဝင်နေတဲ့ပုံစံပါပဲ။ သူနဲ့ ရန်ကိုင်ကြားက အစစ်အမှန် ဆက်ဆံရေးကို လူသိရှင်ကြား မထုတ်ဖော်ချင်တဲ့ အတွက် လက်သီးဆုပ်ပြီးတော့သာ လေးလေးစားစားနဲ့ ပြောလိုက်တယ် “သခင်လေး၊ ကျေးဇူးပြုပြီး စိတ်လျှော့ထားပါ… “

ရန်ကိုင်က အေးစက်စက်နဲ့ နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး ဖြတ်ပြောလိုက်တယ် “ခင်ဗျား ဘယ်တော့မှ ထပ်ပေါ်မလာတော့ ဘူးလို့တောင် ကျုပ်ထင်နေတာ”

နတ်ဆိုးအိုကြီးရဲ့ အမူအရာ ရုတ်ချည်း ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်သွားခဲ့ပြီး အလျင်အမြန်ပဲ ရှင်းပြလိုက်တယ် “မဟုတ်ဘူးလေ၊ သခင်လေးရဲ့၊ အခု သခင်လေးဆီ ရောက်လာခဲ့ပြီလေ။ မလာခင်လေး မတော်တဆ အဖြစ်အပျက်လေး တစ်ခု ကြုံတွေ့နေခဲ့လို့ပါ၊ ဟဲဟဲ…”

“အဲ့ အဖြစ်အပျက်ကြောင့် နောက်မှ ပြောတာပေါ့” ရန်ကိုင်က နတ်ဆိုးအိုကြီး ခပ်ရှရှနဲ့ စိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။

နတ်ဆိုးအိုကြီးရဲ့ မျက်နှာ လူမမာတစ်ယောက်လို ရှုံ့မဲ့သွားခဲ့ပေမယ့် နောက်ဆုံးမှာတော့ ခေါင်းညိတ် ပြလိုက်တယ်။ ထို့နောက် ရန်ကိုင်ဘေးနားမှာ ရပ်နေတဲ့ ချူရီမန်ကို ပြုံးကာ လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ သူမရဲ့ ထက်ရှတဲ့ အမြင်ကို တိတ်တဆိတ် ချီးကျူးရင်း ဒီမိန်းကလေးက အနည်းဆုံးတော့ သူ့သခင်လေးရဲ့ အိပ်ရာကို နွေးထွေးအောင် လုပ်ပေးဖို့ အရည်အချင်း ပြည့်မှီတာပဲလို့ ကြိတ်ပြီး တွေးနေခဲ့တယ်။

ချူရီမန်က နတ်ဆိုးအိုကြီးကို ပြန်ပြုံးပြလိုက်တယ်။ ထိုလူကြီးနား ရပ်နေရတာ သက်သောင့်သက်သာ မဖြစ်ပေမယ့်လို့ သူက ရန်ကိုင်ကို ထောက်ပံ့ပေးဖို့ လာခဲ့တဲ့ လူတစ်ယောက် ဖြစ်နေတုန်းပါပဲ။

အနောက်မှာ ရှိနေတဲ့ တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားနဲ့ ရတနာဂိုဏ်းက တပည့်တွေက ထိုမြင်ကွင်းကို စိုက်ကြည့် နေခဲ့ကြတယ်။

ပြန်လာတဲ့လမ်းလျှောက်၌ နတ်ဆိုးအိုကြီး ဘယ်လောက်တောင် အားကောင်းမှန်း သူတို့ အင်အားစု နှစ်ခုစလုံး သိသွားခဲ့ပါတယ်။ သူ့ရဲ့ အနက်ရောင်မြူကြောင့် တစ္ဆေဘုရင် တံဆိပ်တော်တွေ နောက်တစ်ကြိမ် အိပ်စက်သွားပြီး အံ့အားသင့်ဖွယ် ဆင့်ကဲပြောင်းလဲမှု ဖြစ်စဉ်ကို တွေ့ကြုံနေခဲ့ရပါတယ်။ ဝူရန်နဲ့ ရတနာဂိုဏ်းက တပည့်တွေလည်း နတ်ဆိုးအိုကြီးဆီမှ လက်နက်သန့်စင်တာနဲ့ ပက်သက်ပြီး အသိပညာဗဟုသုတ များစွာ ရခဲ့ပါတယ်။ အပြောအဆိုပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ အပြုအမူပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ အားလုံးက နတ်ဆိုးအိုကြီးကို လေးလေးစားစားနဲ့ ဆက်ဆံကြပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ရက်စက်သွေးဆာပြီး အကောင်းလှတဲ့ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်သည့် ထိုလူက ရန်ကိုင် ရှေ့မှာတော့ ကြောင်ကိုတွေ့တဲ့ ကြွက်တစ်ကောင်လို ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။

ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ

အားလုံး ကြက်သေသေနေခဲ့တယ်။

“ညီအစ်ကိုရန်၊ မတွေ့ရတာတောင် ကြာပြီနော်” သူတို့ အမူအရာကို ပြန်ထိန်းလိုက်ပြီးနောက် တစ္ဆေဘုရင်‌ တောင်ကြား တပည့်တွေ၊ ထောင်ရန်နဲ့ သူ့ရဲ့ အဖွဲ့သားတွေ အကုန်လုံး ရှေ့တက်လာကာ ရန်ကိုင်ကို နှုတ်ဆက်လိုက်ကြတယ်။

“အင်း၊ တကယ်ကို ကြာသွားခဲ့ပြီ” ရန်ကိုင်က အားလုံးကို ကြည့်လိုက်ပြီး “အခုလို လာခဲ့ပေးလို့ မင်းတို့ အားလုံးကို ငါတကယ်ပဲ ကျေးဇူးတင်တယ်။ လမ်းမှာ ဘာအန္တရာယ်နဲ့မှ မတွေ့ခဲ့ရဘူးမလား”

ပြောနေရင်းနဲ့ ရန်ကိုင်က နတ်ဆိုးအိုကြီးဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ထိုဥာဏ်များတဲ့ နတ်ဆိုးအိုကြီးက သူတို့တွေကို တစ်ခုခု လုပ်ထားခဲ့မှာကို ရန်ကိုင် တကယ်ပဲ ကြောက်နေမိတာပါ။

“မတွေ့ပါဘူး၊ ပြဿနာ သေးသေးလေး အချို့ပါပဲ။ ကံကောင်းစွာနဲ့ပဲ ဒီက စီနီယာက အချိန်မှီ ရောက်လာခဲ့ပြီး ငါတို့ကို ကူညီပေးခဲ့တယ်လေ။ အဲ့ဒါကြောင့်ပဲ ငါတို့တွေ ဒီကို လုံလုံခြုံခြုံနဲ့ ရောက်လာနိုင်ခဲ့တာ” အားလုံးက တစ်ပြိုင်တည်း ပြောလိုက်ကြတယ်။

အားကိုပြောသင့်လဲ၊ ဘာကို မပြောသင့်ဘူးလဲ ဆိုတာကို သူတို့ အားလုံး နားလည်ထားကြပါတယ်။ နတ်ဆိုးအိုကြီးရဲ့ ရက်စက်တဲ့ နည်းလမ်းတွေကို သူတို့ ဘာလို့ ထုတ်ပြောရမှာလဲ။

Martial Peak
အပိုင်း(၄၇၇) ငါ့မှာမေးစရာတစ်ခုရှိတယ်
အဖွဲ့သားတွေကြားက လေထုက ပျော်ရွှင်ဖွယ် ကောင်းနေပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် စည်းကိုက်ဝါးကိုက် ဖြစ်နေခဲ့ကြတယ်။

ချူရီမန်က လူအုပ်ကြီးကို စူးစမ်းကြည့်လိုက်တဲ့အခါ လူငယ်တွေထဲက ရှစ်ယောက်ရဲ့ လက်တွေကို အဖြူရောင် အဝတ်စတွေနဲ့ စည်းနှောင်ထားတာကို သူမတွေ့လိုက်ရတယ်။ ထိုလူတွေက ရန်ကိုင် ပြောတဲ့ တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားက တပည့်တွေမှန်း ချူရီမန် နာလည်လိုက်တယ်။

ဒါပေမယ့် ကျန်တဲ့အဖွဲ့သားတွေက ဘယ်သူတွေမှန်း သိလိုက်ရတဲ့အချိန် ချူရီမန် အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားသွားခဲ့တယ်။

ထိုလူတွေက ရတနာဂိုဏ်းက လက်နက်သန့်စင်သူတွေ ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။ သူတို့ ခေါင်းဆောင်က ဝူရန်ဖြစ်နေမှန်း သိလိုက်ရချိန် ချူရီမန် ပိုပြီး အံ့အားသင့်သွားခဲ့ရတယ်။ ရတနာဂိုဏ်းမှာ ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်ပြီးနောက် ဝူရန်ရဲ့ လက်နက် သန့်စင်စွမ်းရည်က ဒုတိယလိုက်ပါတယ်။

လက်နက်သန့်စင်ဖို့အတွက် ဒီလောကကြီးမှာရှိတဲ့ အကောင်းဆုံး မီးတောက်တွေကို စုပ်ယူဖို့ရာ ဝူရန်က ဟန်မင်းဆက်အနှံ့နဲ့ အခြား ပြည်ပမင်းဆက်တွေဆီပါ ခြေဆန့်ခဲ့တယ်လို့တောင် ကောလဟာလတွေ ထွက်ခဲ့ပါသေးတယ်။

ဒီလူက ဂရမ်းမာစတာအဆင့် လက်နက်သန့်စင်သူ တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ဆန်းကြယ်အလယ်အလတ် အဆင့် လက်နက်တွေကိုတောင် သန့်စင်နိုင်ပါတယ်။

လက်နက်သန့်စင်တဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းကြားမှာ သူ့ဂုဏ်သတင်းက ဆေးပညာအသိုင်းအဝိုင်းထဲက ရှောင်ဖူချန်းအောက် မနိမ့်ကျပါဘူး။

ဒါပေမယ့် လက်နက်သန့်စင်တာက ဆေးဖော်စပ် ရတာထက် ပိုပြီးရှုပ်ထွေးပါတယ်။ အဆင့်မြင့် လက်နက် တစ်ခုကို သန့်စင်ဖို့အတွက် ကုန်ကြမ်းပစ္စည်း အများကြီး လိုအပ်တဲ့အပြင် အချိန်လည်း အများကြီး ယူရပါတယ်။

ပြီးတော့ ကျင့်ကြံသူတွေက ဆေးလုံးတွေကို အမြဲလိုလို လိုအပ်နေတာပါ၊ လက်နက်တွေကျတော့ တစ်ခုလောက် ရှိရုံနဲ့တင် အဆင်ပြေသွားပါပြီ။ ထို့ကြောင့် ဝူရန်ရဲ့ ဂုဏ်သတင်းက ရှောင်ဖူချန်းထက် အများကြီး ပိုနိမ့်ကျတာပါ။ ထိုအကြောင်းကြောင့်ပဲ ရတနာဂိုဏ်းရဲ့ ဂုဏ်သတင်းက ဆေးဘုရင်တောင်ကြားအောက် နိမ့်ကျနေခဲ့တာပါ။

ဒါပေမယ့် ထိုအချက်တွေက ဝူရန်ရဲ့ လက်နက်သန့်စင်တဲ့ စွမ်းရည်ကို နိမ့်ကျသွားစေခြင်း မရှိပါဘူး။

ထိုဂရမ်းမာစတာအပြင် လက်နက်သန့်စင်ရာမှာ ကျွမ်းကျင်တဲ့ ရတနာဂိုဏ်းက အခြားတပည့် ၂၀ကျော်လည်း ပါလာပါသေးတယ်။

ချူရီမန် သူတို့ကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး လျစ်လျူရှုဝံ့မှာလဲ။

ရန်ကိုင်နဲ့အတူ ချူရီမန်က ရတနာဂိုဏ်းနဲ့ တစ္ဆေဘုရင် တောင်ကြားက တပည့်တွေကို သူတို့ရဲ့ ခြံဝန်းအသီးသီးမှာ အလျင်အမြန်ပဲ နေရာချပေးလိုက်တယ်။

သူမစိတ်ထဲ တိတ်တဆိတ် တွက်ချက်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ရန်ကိုင်ကို ထောက်ခံပေးတဲ့ အင်အားစု ပမာဏက မယုံနိုင်စရာ အဆင့်ထိရောက်နေတာကို ချူရီမန် တွေ့ရှိလိုက်ရတယ်။ အင်အားစု အကြီးအသေး စုစုပေါင်း ဒါဇင်ကျော်၊ ဆေးဘုရင်တောင်ကြားက တပည့်တွေနဲ့ ရတနာဂိုဏ်းက တပည့်တွေ၊ ဒါတွေအားလုံးက အားလုံးရဲ့ မျက်လုံးတွေကို ရဲရဲနီသွားစေဖို့ လုံလောက်နေခဲ့ပါပြီ။

သူမအသိချင်ဆုံးက သူဘယ်လိုလုပ်ခဲ့တာလဲ ဆိုတာကိုပါ။

သူမရှေ့ကနေ လမ်းလျှောက် သွားနေတဲ့ ပုံရိပ်ကို ကြည့်ရင်း ချူမိသားစုရဲ့ သခင်မလေး သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို အသာအယာလေး ဖိကိုက်လိုက်တယ်။ သူ့ဆီကနေ သူမ အကြည့်မခွါနိုင် ဖြစ်နေခဲ့တယ်။

သူမခေါင်းထဲ ရှုပ်ထွေးပွေလီ ထူးဆန်းတဲ့ အတွေးပေါင်း မြောက်မြားစွာကို စဉ်းစားနေရင်း ရန်ကိုင်နောက်ကနေ တိတ်တဆိတ် လိုက်ပါသွားခဲ့တယ်။ ထိုလူငယ်လေးရဲ့ အနာဂတ်က ဘယ်လိုဘယ်ပုံ ရှိမလဲဆိုတာကို သူမစိတ်ထဲ အထပ်ထပ်အခါခါ မြင်ယောင်ကြည့်နေ မိခဲ့တယ်။

ရန်ကိုင်က သူ့ညီအစ်ကိုတွေကို အနိုင်ယူပြီး အမွေခံတိုက်ပွဲရဲ့ အောင်နိုင်သူတစ်ယောက် ဖြစ်လာကာ ရန်မိသားစုရဲ့ ဆက်ခံသူတစ်ယောက် ဖြစ်လာလိမ့်မယ်ဆိုတာ သေချာနေပြီ ဖြစ်တဲ့အတွက် ရန်ကိုင် အနာဂတ်ကို ထို့ထက် ကျော်လွန်ပြီး သူမ စဉ်းစားတွေးတော နေခဲ့တာပါ။

ထိုအကြောင်းကို စဉ်းစားမိလိုက်တာနဲ့ သူမရဲ့ အသက်ရှူသံ မြန်ဆန်လာခဲ့တယ်။ သူမ မိသားစုကနေ ယာယီခွဲထွက်ပြီး ရန်ကိုင်အား လာထောက်ပံ့ဖို့ ရွေးချယ်မိလိုက်စေတဲ့ ကောင်းကင်ကြီးကို နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံ ကျေးဇူးတင်နေခဲ့ပြန်တယ်။

“အစေခံအိုကြီးက သခင်လေးကို နှုတ်ဆက်ပါတယ်” သူမ အတွေးထဲ နစ်မြောနေတုန်းမှာပဲ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာတဲ့ အသံတစ်သံက သူမကို အသိ ပြန်ဝင်လာစေခဲ့တယ်။ သူမ လှမ်းကြည့်လိုက်တဲ့အခိုက် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ် ဖွယ်ရာ မြင်ကွင်းတစ်ခုကို လှမ်းမြင်တွေ့လိုက်ရတယ်။

တစ္ဆေဘုရင်တောင်ကြားနဲ့ ရတနာဂိုဏ်းက တပည့်တွေတောင် လေးလေးစားစား ဆက်ဆံနေရတဲ့ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက မြေကြီးကို ခေါင်းထိပြီး ဒူးထောက်ဦးညွှတ်နေတာကို ချူရီမန် တွေ့လိုက်ရတယ်။

အစေခံအိုကြီးလား… သခင်လေးလား….

ချူရီမန်က အဟောင်းသား ဖြစ်နေတဲ့ သူမပါးစပ်လေးကို လက်လေးနဲ့ အလျင်အမြန် အုပ်ပြီး တုန်တုန်ရီရီနဲ့ သက်ပြင်း တစ်ချက်ရှိုက်လိုက်တယ်။

နတ်ဆိုးအိုကြီး ဘယ်လောက်တောင် အားကောင်းလဲ ဆိုတာကို သူမ မသိပေမယ့် ထိုလူကြီးဆီကနေ ခံစားရတဲ့ ဖိအားက စံအိမ်ထဲမှာ ရှိနေတဲ့ သွေးစစ်သည်တော်တွေကနေ ခံစားရတဲ့ ဖိအားထက်တောင် ပိုကြီးမားပါတယ်။

ထိုအချက်က ထိုသက်လတ်ပိုင်း လူကြီးဟာ စံအိမ်ထဲမှာ ရှိနေတဲ့ ဘယ်သွေးစစ်သည်တော်တွေထက်မဆို ပိုပြီး အားကောင်းတယ်လို့ မီးမောင်းထိုးပြနေခဲ့ပါတယ်။

အခုအချိန်၌ သူက မြေကြီးပေါ် ဒူးထောက်ဦးညွှတ်နေပြီး သူ့ကိုယ်သူ အစေခံတစ်ယောက်လို့ ရည်ညွှန်း ပြောဆို နေခဲ့ပါတယ်။ ရန်ကိုင်နားမှာ ရှိနေတဲ့ သွေးစစ်သည်တော် တွေတောင် ဒီလို သစ္စာစောင့်သိမှုမျိုး မပြခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဒါတွေက ဘာတွေလဲ။

ရန်ကိုင်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်ပေမယ့် ရန်ကိုင်က သာမန်အတိုင်းပဲ ရှိနေတာကို ချူရီမန် တွေ့ရှိလိုက်ရတယ်။ ဒီအခြေအနေက ဘာမှ မှားယွင်းနေခြင်း မရှိသည့်အလား အသာအယာလေးသာ ပြန်ပြောလိုက်တယ် “ထတော့၊ ခင်ဗျားနဲ့ ကျုပ်ကြားမှာ အခုလိုမျိုးတွေ လုပ်ပြနေစရာ မလိုပါဘူး”

“သခင်လေးကို ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ သူ့လေသံထဲ စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည့် အရိပ်အယောင် အချို့တောင် ပါနေပါသေးတယ်။

နတ်ဆိုးအိုကြီးက ကြက်သေသေနေတဲ့ ချူရီမန်ဘက် လှည့်ပြုံးပြလိုက်ပြီး ပြောလိုက်တယ် “ကောင်မလေး၊ ဒီမှာ ရှိနေတဲ့လူတွေထဲ ဘယ်သူကမှ အပြင်လူမဟုတ်ဘူး။ ဒါကြောင့် ငါနဲ့ သခင်လေးကြားက ဆက်ဆံရေးကို ဖုံးကွယ်ထားစရာ မလိုဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီအကြောင်းကို အပြင်လူ ဘယ်သူ့ဆီမှ ထုတ်မပြောဖို့ ငါမျှော်လင့်ပါတယ်။ ငါ့ရဲ့ သခင်လေးက နိမ့်နိမ့်ချချ နေရတာကို ကြိုက်နှစ်သက်တာ ဆိုတော့လေ”

ချူရီမန်လည်း ထိတ်လန့်နေရာမှာ အသိပြန်ဝင်လာခဲ့ပြီး ခပ်မြန်မြန်ပဲ ပြန်ပြောလိုက်တယ် “အဲ့ကိစ္စနဲ့ ပက်သက်ပြီး စီနီယာ စိတ်အေးအေးသာ ထားပါ၊ ကျွန်မ… အဟမ်း၊ ကျွန်မ ဘာမှ မမြင်ခဲ့ပါဘူး။ ရှင်တို့နှစ်ယောက် စကားဆက်ပြောကြပါ”

အခုအချိန်မျိုးမှာ ထွက်သွားတာက အကောင်းဆုံး ဖြစ်မှန်း ချူရီမန် နားလည်ထားပါတယ်။

သူမသိတဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်နည်းလေ သူမ ပိုပြီးလုံခြုံလေပါပဲ။ ဒါပေမယ့် သိလိုစိတ် ပြင်းပြတာက သူမသဘာဝရဲ့ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖြစ်တဲ့အတွက် ချူရီမန်က နေရာမှာပဲ ရပ်နေခဲ့ပြီး ထွက်သွားတားမျိုး မလုပ်ခဲ့ပါဘူး။

ထိုလျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်ပြီး အားကောင်းတဲ့ ပညာရှင်က ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရန်ကိုင်နဲ့ သခင်-အစေခံ ဆက်ဆံရေး ရှိနေရတာလဲ ဆိုတာကို သူမစိတ်ထဲ တိတ်တဆိတ် တွေးတောနေမိခဲ့တယ်။

ဒီလိုပညာရှင် တစ်ယောက်ကို အစေခံဖြစ်အောင် ရန်ကိုင်ကောင်စုတ် ဘယ်လိုများ လုပ်ဆောင်ခဲ့တာလဲ။

“ခင်ဗျား ခန္ဓာကိုယ် ဘယ်လိုလဲ” ရန်ကိုင်က ချူရီမန်ကို မောင်းမထုတ်ခဲ့ပါဘူး။ တကယ်တော့ ချူရီမန်က စံအိမ်တစ်ခုလုံးကို ကြီးကြပ်ကွပ်ကဲတဲ့ နေရာမှာ သူပြီးရင် ဒုတိယနေရာမှာ ရှိနေတဲ့လူပါ။ သူနဲ့ နတ်ဆိုးအိုကြီးကြားက ဆက်ဆံရေးနဲ့ ပက်သက်ပြီး သူမကို လိမ်မပြောရင် အကောင်းဆုံးပါ။ အနည်းဆုံးတော့ သူ့အပေါ် တောက်လျှောက် သံသယဝင်နေတာထက် ပိုကောင်းတယ်လေ။

ရန်ကိုင် မေးတာကို ကြားလိုက်ပြီးနောက် နတ်ဆိုးအိုကြီး မျက်နှာထက် ကျေးဇူးတင်သည့် အရိပ်အယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့ပြီး အလျင်အမြန်ပဲ ပြန်ပြောလိုက်တယ် “လွန်ခဲ့တဲ့လ အတောအတွင်း ဒီခန္ဓာကိုယ်နဲ့ သင့်တော်အောင် ကျုပ်တော်တော်လေး ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။ ဒါကြောင့် လာမယ်နှစ်၃၀ အတွင်းမှာတော့ ဘာပြဿနာမှ ရှိဦးမှာ မဟုတ်သေးဘူး”

“နှစ်သုံးဆယ် ကြာပြီးရင်ရော” ရန်ကိုင် မျက်မှောင် ကြုံ့လိုက်တယ်။

“အဲ့ဒါက ဒီအစေခံအိုကြီးရဲ့ အားထုတ်မှုအပေါ် မူတည်လိမ့်မယ်။ ကျုပ်ရဲ့ ဝိဥာဉ်ကိုသာ ဒီခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ပြီးပြည့်စုံအောင် ပေါင်းစပ်နိုင်ခဲ့ရင် နောက်ထပ် ခန္ဓာကိုယ် ထပ်ပြောင်းစရာ လိုတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် အဲ့လို မလုပ်နိုင်ရင်တော့၊ နစ်၃၀ကြာပြီးရင် နောက်ထပ် ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခု ထပ်ရှာရလိမ့်မယ်”

“ကောင်းပြီ၊ ကျုပ်ကူညီနိုင်တာ ရှိရင် ပြောသာပြောလိုက်” ရန်ကိုင်က အသာအယာလေး ခေါင်းညိတ်လိုက်တယ်။

“ကျေးဇူးပါ၊ သခင်လေး။ အခုလောလောဆယ်တော့ ပြဿနာမရှိသေးပါဘူး”

“ကောင်းပြီလေ၊ ခင်ဗျားမှာ အခြားလုပ်စရာ ဘာမှ မရှိတော့ရင် တစ်ယောက်ယောက်က ခင်ဗျားကို တွေ့ချင်နေတယ်”

“ဘယ်သူလဲ”

“မန်ဝူရပဲ” ရန်ကိုင် နှုတ်ခမ်းအစုံး ‌ကွေးတက်သွားခဲ့ပြီး နတ်ဆိုးအိုကြီးရဲ့ တုန့်ပြန်မှုကို စောင့်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ တကယ်ကိုပဲ ကြောက်ရွံသည့် အရိပ်အယောင်တို့ နတ်ဆိုးအိုကြီး မျက်နှာထက် ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့တယ်။

“အဲ့တစ္ဆေအိုကြီး” နတ်ဆိုးအိုကြီးက ခါးခါးသီးသီးနဲ့ အံတင်းတင်းကြိတ်လိုက်ရင်း “အဲ့ခွေးအိုကြီးကို ဒီအစေခံအိုကြီး ကိုယ်တိုင် သွားစကားပြောပြီး ကျုပ်တို့ ကြားက မကျေနပ်ချက်တွေကို တစ်ခါတည်း အကုန်ဖြေရှင်းပစ်ရမယ်”

ပြောပြီးတာနဲ့ ‘ငါသိနေတယ်’ ဆိုတဲ့ အကြည့်မျိုးနဲ့ ရန်ကိုင်ဆီ ကြည့်ကာ “သခင်လေး ဒီမိန်းကလေးနဲ့ ကစားနှင့်ပါ၊ ဒီနိမ့်ကျတဲ့ အစေခံအိုကြီးက အဲ့ခွေးအိုကြီးကို သွားရှာလိုက်ပါဦးမယ်”

ရန်ကိုင် မျက်နှာ မည်းမှောင်သွားခဲ့ပြီး သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်တယ်။

တဒင်္ဂအတွင်းမှာပဲ နတ်ဆိုးအိုကြီးရဲ့ ပုံရိပ် ပျောက်ကွယ် သွားခဲ့တယ်။

အခု ခန်းမထဲ၌ လူနှစ်ယောက်ပဲ ရှိပါတော့တယ်။

“အဲ့စီနီယာ ဘယ်သူလဲဆိုတာ ငါ့ကို ပြောပြနိုင်မလား” ချူရီမန်က သူမရဲ့ သိချင်စိတ်ကို မအောင့်အည်း နိုင်တော့တဲ့ အတွက် နတ်ဆိုးအိုကြီး ထွက်သွားတာနဲ့ ချက်ချင်းပဲ ကောက်မေးလိုက်တယ်။

ဒါပေမယ့် ရန်ကိုင်က ခေါင်းသာခါပြလိုက်တယ်။

“မေ့လိုက်တော့။ နင်က ဆန်းကြယ်ချင်နေမှတော့ လုပ်ပေါ့။ ငါလည်း အသားကျနေပါပြီ” ချူရီမန်က လှောင်ပြောင်ပြောဆိုလိုက်တယ်။

“လက်နက်အသစ်တွေ သန့်စင်တာ ဘယ်လို အခြေအနေရှိလဲ” ရန်ကိုင်က ချူရီမန်ဘက် လှည့်ပြီး‌ မေးလိုက်တယ်။ အရိုးဒိုင်းကို သူသန့်စင်နေတဲ့ အချိန်တုန်းက စံအိမ်ထဲက သူ့အဖွဲ့သားတွေကလည်း သူတို့ရခဲ့တဲ့ လက်နက် အသစ်တွေကို သန့်စင်နေကြတာပါ။

“အများစုက ပြီးလုနီးပါး ဖြစ်နေပြီ။ နောက်နှစ်ရက်လောက် ကြာရင် တစ်ဝက်ကျော်လောက်က တံခါးပိတ်လေ့ကျင့်နေရာကနေ ထွက်လာလိမ့်မယ်” ချူရီမန်က သွားပေါ်အောင် ပြုံးလိုက်ပြီး “နင်ကော၊ နင့်အခြေအနေ ဘယ်လိုရှိလဲ”

“ငါလက်နက် တစ်ခုပဲ သန့်စင်လို့ ပြီးသေးတယ်”

“မြန်လိုက်တာ” ချူရီမန်ရဲ့ မျက်နှာလှလှလေး ရှုံ့မဲ့သွားခဲ့တယ်။ ရန်ကိုင် ရခဲ့တဲ့ လက်နက်တွေ အကုန်လုံးက ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်တွေချည်းပါပဲ။ ငါးရက် ဆိုတဲ့ အတိုင်းအတာက ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်တစ်ခုကို သန့်စင်ဖို့ မလုံလောက်သေးပါဘူး။ တစ်ခဏတာလောက်သာ ထိတ်လန့်သွားခဲ့ပြီး ချက်ချင်းပဲ ချူရီမန်က သူမရဲ့ ဟန်ပန်အမူအရာကို ပြန်ထိန်းလိုက်တယ်။ သူမရှေ့မှာ ရှိနေတဲ့လူက မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတဲ့ အရာတွေကိုမှ တစ်ခုပြီး တစ်ခု လုပ်ပြနေတဲ့လူပါ။ သူမလည်း တော်တော်လေးကို အသားကျနေပြီလို့ ပြောလို့ရပါတယ်။

“ရတနာဂိုဏ်းက လူတွေ ရောက်ပြီဆိုမှတော့ ဒီအတောအတွင်း နင်လည်း အလုပ်ရှုပ်ရဦးမယ်။ သူတို့အတွက် လက်နက်သန့်စင်ရုံ တစ်ခုကို ဆောက်ပေးဖို့ ငါနေရာသတ်မှတ်ပြီးသွားပြီ။ ဒါကြောင့် နင်သူတို့ကို စီစဉ်ပေးရလိမ့်မယ်။ ကုန်ကြမ်းတွေ လိုတယ်ဆိုရင် ငါ့ကိုသာ ပြောလိုက်၊ ငါမှာ ကုန်ကြမ်းပစ္စည်း တော်တော်များများ ရှိတယ်။ ပြီးတော့ အစစ်အမှန်ချီကို အမြန်ပြန်ပြည့်စေနိုင်တဲ့ ဆေးလုံးတစ်သုတ်လောက် ဆေးဖော်စပ်ခန်းကို ဖော်စပ်ခိုင်းလိုက်ဦး။ လက်နက်သန့်စင်တာက အစစ်အမှန်ချီ အရမ်းကုန်တယ်”

“ငါသိတယ်”

“အဲ့ဒါအကုန်ပဲ” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်ကာ စံအိမ်ထဲကို လမ်းလျှောက်သွားလိုက်တယ်။

ရန်ကိုင်က တဖြည်းဖြည်း ပျောက်ကွယ်သွားနေတဲ့ ကျောပြင်ကို ကြည့်ရင်း တစ်ခုခု ပြောဖို့လုပ်လိုက်ပေမယ့် သူမပြောမယ့် စကားတွေကို အလျင်အမြန်ပဲ ပြန်မျိုချလိုက်တယ်။ ဘာကြောင့်လဲ မသိပေမယ့် ဒီအတောအတွင်းမှာပဲ ရန်ကိုင်ကို စကားပိုအချို့ အမြဲတမ်း ပြောချင်နေခဲ့မိတယ်။

ရန်ကိုင် ထွက်သွားပြီးနောက် ချူရီမန်က အပြုံးလေးပြုံးရင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်တယ်။ ထိုလူကို ရစ်ပတ်လွှမ်းခြုံထားတဲ့ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်မှုကို သူမစိတ်ထဲ စွဲလမ်းလာမိနေမှန်း ချူရီမန် ဖြည်းဖြည်း နားလည်လာခဲ့တယ်။ သူမရဲ့ သိချင်စိတ်ကို ဖြေဖျောက် နိုင်ဖို့အတွက် သူ့လျှို့ဝှက်ချက်တွေ အကုန်လုံးကို သူမ အရမ်းကို တူးထုတ်နေချင်မိခဲ့တယ်။

နောက်တစ်နေ့မှာတော့ ရန်ကိုင်က ရတနာဂိုဏ်း အဖွဲ့သားတွေ နေနေတဲ့ နေရာဆီ သွားလိုက်ပြီး ဝူရန်နဲ့ တစ်ခဏကြာအောင် ပြောဆိုဆွေးနွေးခဲ့တယ်။

ရတနာဂိုဏ်းက ဆေးဘုရင်တောင်ကြားနဲ့ မတူပါဘူး။ ဆေးဘုရင်တောင်ကြားက ဆေးပညာရှင်တွေက ရှနင်းချန် ဆီကနေ အစစ်အမှန် ဆေးပညာနည်းလမ်းကို လေ့လာဖို့အတွက် ရောက်လာခဲ့တာပါ။ ရတနာဂိုဏ်းကတော့ အကူအညီတစ်ခုကို ရရှိဖို့အတွက် ရောက်ရှိလာခဲ့တာပါ။

ထောင်ရန် အနေနဲ့ ဝူရန်ကို အမွေခံတိုက်ပွဲမှာ ပါဝင်လာအောင် စည်းရုံးနိုင်ခဲ့တဲ့ အကြောင်းအရင်း တစ်ချက်က ရန်ကိုင် မိသားစုခေါင်းဆောင် ဖြစ်လာခဲ့ရင် သူတို့ ဂိုဏ်းကို ရန်မိသားစုရဲ့ ကာကွယ်မှုအောက်မှာ ရှိနေတယ်လို့ ကြေညာခိုင်းလို့ ရတယ်လို့ ပြောခဲ့လို့ပါ။

ရန်ကိုင်သာ အမွေခံတိုက်ပွဲကို ရှုံးနိမ့်သွားခဲ့ရင် သူ့ကိုယ်ပိုင် အင်အားစုကို အသုံးပြုပြီး ရတနာဂိုဏ်းကို အခြားအင်အားစုတွေရဲ့ နှောက်ယှတ်မှုကနေ ကာကွယ်ပေးရမှာပါ။

ထိုတောင်းဆိုချက်ကို ရန်ကိုင် လက်ခံခဲ့ပါတယ်။

ထောင်ရန် အားနာမိသွားခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် သူလုပ်နိုင်တာလည်း ဘာမှ မရှိဘူးလေ။ ဒါက သူတို့ဂိုဏ်းရဲ့ အနာဂတ်နဲ့ သက်ဆိုင်နေတာကိုး။ သူ့လို့ တပည့်လေး တစ်ယောက်က ဒီလို အရေးကိစ္စတွေမှာ ဝင်ပြောဆိုခွင့် မရှိပါဘူး။

ဆွေးနွေးညှိနှိုင်းတာ ပြီးဆုံးသွားပြီးနောက် ရတနာဂိုဏ်းက လက်နက်တွေကို စတင် သန့်စင်ပါတော့တယ်။

ဆွေးနွေးနေစဉ်အတွင်း ဝူရန်က ပိုကျင်းရေကန်က ရခဲ့တဲ့ လက်နက်တွေ အကုန်လုံးကို တစ်ချက် စစ်ဆေးကြည့်ခဲ့တယ်။ ဆန်းကြယ်အဆင့်အောက် လက်နက် မှန်သမျှကို အဆင့်မြှင့်တင်ပေးနိုင်မယ်လို့ ဝူရန်က ပြောခဲ့တယ်။ အဆင့်တစ်ဆင့်တောင် တိုးမြှင့်ချင် တိုးမြှင့်ပေးနိုင်ပါသေးတယ်။ အဆင့်တစ်ဆင့် မတိုးမြှင့် ပေးနိုင်ရင်တောင် လက်နက်တွေရဲ့ အရည်အသွေးက အရင်ထက် ပိုပြီး ကောင်းမွန်သွားမှာပါ။

ဝူရန်ကို ရန်ကိုင် အရမ်း ကျေးဇူးတင်သွားခဲ့တယ်။ လက်နက်တစ်ခုကို အဆင့်မြှင့်တာက အသစ်တစ်ခုကို ထုလုပ်တာနဲ့ လုံးဝကို ကွဲပြားခြားနာပါတယ်။ လက်နက် တစ်ခုကို အဆင့်မြှင့်တယ် ဆိုတာက ထုလုပ်ပြီးသား လက်နက်တစ်ခုကို ပြန်လည်ပြင်ဆင် မွမ်းမံရတာ ဖြစ်လို့ အချိန်ကုန်သက်သာလို ကုန်ကြမ်းပစ္စည်းလည်း သက်သာပါတယ်။

ရတနာဂိုဏ်းနဲ့ ပက်သက်တဲ့ ကိစ္စတွေကို ကိုင်တွယ် ဖြေရှင်းပြီးနောက် ရန်ကိုင် မန်ဝူရ အခန်းဆီ သွားလိုက်တယ်။

နတ်ဆိုးအိုကြီးက မန်ဝူရကို မနေ့ကတည်းက သွားတွေ့ခဲ့တာပါ။ ဒါပေမယ့် သူဆီက ဘာသတင်းမှ မကြားရသေးပါဘူး။ လူအိုကြီးနှစ်ယောက် တွေ့လိုက်တာနဲ့ ဘာတွေ ဖြစ်လာမလဲ ဆိုတာကို ရန်ကိုင်လည်း သေချာ မသိတဲ့အတွက် သူ့စိတ်ထဲ စိုးရိမ်နေမိပါတယ်။

ထိုလူအိုကြီးနှစ်ယောက်သာ တကယ်တမ်း တိုက်ခိုက် ကြမယ်ဆိုရင် သူ့စံအိမ်တစ်ခုလုံး ချက်ချင်းပဲ အပျက်အစီးပုံ တစ်ခုအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားမှာပါ။

ဒါပေမယ့် စိုးရိမ်ဖို့မလိုအပ်တာကို စိုးရိမ်နေမှန်း သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ရန်ကိုင် တွေ့သွားခဲ့တယ်။

မန်ဝူရ အခန်းထဲ ဝင်လာပြီးနောက် နတ်ဆိုးအိုကြီးက မန်ဝူရရှေ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်ပြီး နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန် လှောင်ပြောင် ပြောဆိုနေကြတာကို ရန်ကိုင် တွေ့လိုက်ရတယ်။ စကားလည်းပြော၊ တိုက်လည်းတိုက် လုပ်နေကြတဲ့ပုံပါပဲ။

“ခင်ဗျားတို့ စကားကောင်းနေကြတာလား” ရန်ကိုင်က နှစ်ယောက်သားကြား ကြားဝင် ဖြတ်ပြောလိုက်တယ်။

“အင်း” မန်ဝူရက အသာအယာလေး ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး နတ်ဆိုးအိုကြီး ဆီကနေတော့ ဘာအသံမှ မထွက်လာခဲ့ပါဘူး။ သူ့အမူအရာအရ နတ်ဆိုးအိုကြီးက အရှုံးဘက် ရောက်နေတဲ့ပုံပါပဲ။

“ကောင်းပြီလေ၊ ခင်ဗျားတို့ အလှုပ်ရှုပ်မနေရင် ခင်ဗျားတို့ကို မေးစရာ ကိစ္စတစ်ခု ရှိတယ်” ရန်ကိုင်က သွားပေါ်အောင် ပြုံးလိုက်ရင်း ပြောလိုက်တယ်။

“သခင်လေး ဘာအကြောင်း ဆွေးနွေးချင်တာလဲ” နတ်ဆိုးအိုကြီးက ခပ်မြန်မြန်ပဲ ပြန်မေးလိုက်တယ်။

“ဆန်းကြယ်အဆင့် ပညာရှင် အကြောင်းလေ” ရန်ကိုင်က မျက်မှောင်ကြုံ့နေတဲ့ မန်ဝူရဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။

နောက်ဆုံးအကြိမ်တုန်းက သူနဲ့ရန်ကိုင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ထိုဆန်းကြယ်တဲ့ပညာရှင် ကျူးကျော်လာတာကို သတိပြုမိခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် နှစ်ယောက်စလုံး ဘာမှ မလုပ်ရသေးခင်မှာပဲ သူမက ထွက်ပြေးသွားခဲ့ပါပြီ။

ပိုကျင်းရေကန်မှာတုန်းက ထိုလျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်တဲ့ ပညာရှင်က အားလုံး မျက်စိရှေ့မှာပဲ ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်ကို လုယူသွားခဲ့ကြပါတယ်။

ထိုဆန်းကြယ်တဲ့ ပညာရှင်ရဲ့ တည်ရှိမှုက ရန်ကိုင်ကို နေမထိထိုင်မထိ ဖြစ်နေစေခဲ့ပါတယ်၊ ထို့ကြောင့် ထိုလူနဲ့ စောစောရင်ဆိုင်လေ ပိုကောင်းလေပါပဲ။

Martial Peak
အပိုင်း(၄၇၈) သူက မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ

ထိုဆန်းကြယ်တဲ့ပညာရှင်က ဘယ်သူမှန်း မသိတဲ့အတွက် နတ်ဆိုးအိုကြီးကို သိချင်စိတ်နဲ့ ပြန်မေးလိုက်တယ်။

ရန်ကိုင်လည်း နတ်ဆိုးအိုကြီးနဲ့ ထိုဆန်းကြယ်အဆင့် ပညာရှင်အကြောင်း အကျဉ်းချုဉ်း ရှင်းပြလိုက်တယ်။

ရန်ကိုင် ရှင်းပြတာကို နားထောင်ပြီးနောက် နတ်ဆိုးအိုကြီး အနည်းငယ် ထိတ်လန့်သွားသလို ခံစာလိုက်ရပြီး မန်ဝူရကို ကြည့်ကာ “ခင်ဗျားတောင် အဲ့လူမျက်နှာကို တစ်ချက်ကလေးမှ မတွေ့လိုက်ရဘူးပေါ့”

ဘဏ္ဏာထိန်းမန်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး “အဲ့လူပတ်လည်မှာ အခြားလူတွေ စူးစမ်းထောက်လှမ်းလို့ မရအောင်လို့ ခွဲခြားထားတဲ့ ထူးခြားတဲ့ အရှိန်အဝါ တစ်ခု ရှိနေတယ်ဟ။ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်းအဆင့် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်အတွက်တောင် မလွယ်ကူဘူးလို့ ငါထင်တာပဲ။ အဲ့လူသာ ပုန်းချင်နေသရွေ့ ဘယ်သူကမှ သူ့ကို ရှာလို့တွေ့မှာ မဟုတ်ဘူး”

“အထင်ကြီးစရာပဲ” နတ်ဆိုးအိုကြီးက ပြောပြီးတာနဲ့ အလျင်အမြန်ပဲ လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်ပြီး “ဒါပေမယ့် အဲ့လူက ရင်းဂျုရဲ့ ဓါးချက်ကြောင့် ဒဏ်ရာရသွားခဲ့တယ် ဆိုတော့ သူ့ရဲ့ ခွန်အားက အရမ်းကြီး မမြင့်လောက်ဘူး”

ဆေးဖော်စပ်ခန်း နားမှာတုန်းက ထိုပညာရှင်က ရင်းဂျုရဲ့ လေဟုန်ခွင်း အရိပ်ဓါးချက် ထိမှန်းခြင်း ခံလိုက်ရကာ ဒဏ်ရာရသွားခဲ့ရပါတယ်။ ပိုကျင်းရေကန်မှာတုန်းကလည်း ရန်ကိုင် ဓါးချက်ကို အပြည့်အဝ ရှောင်တိမ်းနိုင်ခြင်း မရှိခဲ့ပါဘူး။ သူ့ခွန်အားသာ မန်ဝူရရဲ့ ထောက်လှမ်းမှု အောက်ကနေ ရှောင်တိမ်းနိုင်တဲ့အထိ မြင့်နေခဲ့ရင် ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်လာစရာ အကြောင်းမရှိပါဘူး။

ရန်ကိုင်က ထောက်ခံသည့် အမူအရာနဲ့ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး “ဒါပေမယ့် အဲ့လိုဆိုရင်တောင်၊ အဲ့လူက တကယ်ကို အထင်ကြီးဖို့ကောင်းတယ်”

“သခင်လေး ဘာလုပ်ချင်တာလဲ” နတ်ဆိုးအိုကြီးက ရန်ကိုင်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး သွားပေါ်အောင် ပြုံးလိုက်တယ်။
“ငါအရင် ကြိုပြောထားလိုက်မယ်၊ ဒီလူအိုကြီး ဝင်ကူဖို့ကို နည်းနည်းလေးမှ မမျှော်လင့်နေနဲ့” မန်ဝူရက ရန်ကိုင်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး “ဒီလူအိုကြီးက ချန်အာကို ကာကွယ်ဖို့အတွက် သက်သက်ပဲ ဒီကို ရောက်နေတာပဲ။ အမွေခံတိုက်ပွဲကိုတော့ ဒီလူအိုကြီးက နည်းနည်းလေးတောင် ဝင်ပါမှာ မဟုတ်ဘူး”

ပြောပြီးတာနဲ့ မောပန်းနွမ်းနယ်နေတဲ့ ပုံစံနဲ့ သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်ပြီး “ဒီလူအိုကြီးက အသက်ကြီးနေပြီကွ။ ငါသာ မင်းတို့ လူငယ်တွေကြား ဝင်ရှုပ်လိုက်ရင် မျက်နှာထားစရာ ရှိတော့မှာ မဟုတ်ဘူး”

“ကျုပ်လည်း ခင်ဗျားကို ဝင်ကူခိုင်းဖို့ မစဉ်းစားထားပါဘူး” ရန်ကိုင်က ရယ်မောလိုက်ပြီး “အဲ့လူ ဘယ်သူလဲ ဆိုတာကို သိရအောင် လုပ်နိုင်မယ့် နည်းလမ်းလေး၊ ဘာလေးများ ခင်ဗျားတို့မှာ ရှိလားဆိုတာကိုပဲ ကျုပ်မေးချင်နေတာ”

မန်ဝူရက ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး နတ်ဆိုးအိုကြီးရဲ့ မျက်နှာကတော့ မဲ့ရွှဲ့သွားခဲ့တယ်။ မန်ဝူရတောင် မလုပ်နိုင်မှတော့ သူလည်း လုပ်နိုင်လိမ့်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ထိုလူသာ ရန်ကိုင်စံအိမ်မှာ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ထွက်ပေါ်လာမှပဲ အခွင့်အရေး ရကောင်းရနိုင်ပါလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် နောက်ဆုံးအကြိမ်တုန်းက အဖမ်းခံရလုနီးပါး ဖြစ်ခဲ့တာဆိုတော့ အဲ့လူသာ အရူးတစ်ယောက် မဟုတ်သရွေ့ လာမယ့်အချိန်အတွင်း ထပ်ပြီး ထွက်ပေါ်လာလိမ့်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။

“သခင်လေးမှာ အဲ့လူနဲ့ ပက်သက်တဲ့ အချက်အလက်လေး နည်းနည်းပါးပါးမှ မရှိဘူးလား။ ဒီအစေခံအိုကြီးတောင် ဆန်မရှိပဲ ဆန်ပြုတ်မလုပ်နိုင်ဘူးလေ” နတ်ဆိုးအိုကြီးက မေးလိုက်တယ်။

“အချက်အလက်လား… တစ်ခုရှိတယ်” ရန်ကိုင်က ရုတ်တရက် ကောက်ပြောလိုက်တယ်။

“အို၊ ပြောစမ်းပါဦး” မန်ဝူရနဲ့ နတ်ဆိုးအိုကြီးတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ရန်ကိုင်ဆီ တစ်ပြိုင်တည်း လှည့်ကြည့်လိုက်ကြတယ်။

“သူမက မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ” ရန်ကိုင် မျက်ဝန်းအစုံ လက်သွားခဲ့တယ်။

“မင်းဘယ်လိုသိတာလဲ” မန်ဝူရ မျက်မှောင် ကြုံ့လိုက်တယ်။

ရန်ကိုင်က ပြုံးလိုက်ပြီး အပြာရောင် ပိုးချည်မျှင်နဲ့တူတဲ့ ဆံပင်တစ်ချောင်းကို သူ့အင်္ကျီလက်ထဲကနေ ထုတ်ယူလိုက်တယ် “ပိုကျင်းရေကန်မှာတုန်းက ကျကျန်ခဲ့တာလေ”

တစ်ခဏလောက် ရပ်တန့်လိုက်ပြီး ဆက်ပြောလိုက်တယ် “ဒါပေမယ့် သူ့ဆံပင်က ဘာလို့ ဒီလို ဖြစ်နေတာလဲ ကျုပ်နားမလည်ဘူး။ ခင်ဗျားတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက အတွေ့အကြုံ ကြွယ်ဝတဲ့ လူတွေ ဆိုတော့ ခင်ဗျားတို့ကော ဒီလိုအရောင်နဲ့ ဆံပင်မျိုး မြင်ဖူးလား”

မန်ဝူရနဲ့ နတ်ဆိုးအိုကြီးတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ထိုအပြာရောင် ဆံပင်ကို တစ်ပြိုင်တည်း စူးစိုက်ကြည့်လိုက် ကြပြီး သူတို့ မျက်နှာထက် အံ့အားသင့်သည့် အရိပ်အယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့တယ်။

ထိုဆံချည်မျှင်လေးက သာမန်မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ဆံပင်နဲ့ လုံးဝကို ကွဲပြားနေခဲ့ပါတယ်။ ယောကျာ်းဖြစ်ဖြစ်၊ မိန်းမဖြစ်ဖြစ်၊ အားလုံးရဲ့ ဆံပင်အရောင်က အနက်ရောင်ပါ၊ ဒါပေမယ့် ဒီဆံပင်အမျှင်က အပြာရောင်ဖျော့ဖျော့လေး ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။

ပြီးတော့ အရမ်းကို ပျော့ပျောင်းချောမွတ်ပြီး အရောင်ကလည်း သာမန်ဆံပင်တွေနဲ့ လုံးဝကို မတူ ကွဲပြားနေခဲ့ပါတယ်။

တစ်ခဏကြာပြီးနောက် မန်ဝူရနဲ့ နတ်ဆိုးအိုကြီးတို့ အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ မျက်နှာ အမူအရာက အနည်းငယ် ထူးဆန်းလို့ နေပါတယ်။

ထိုနှစ်ယောက်ရဲ့ အပြုအမူကို မြင်တာနဲ့ သူတို့ နှစ်ယောက် ဘာတွေ တွေးနေလဲဆိုတာကို ရန်ကိုင်က စိတ်ထဲကနေ ကြိတ်ပြီး စဉ်းစားကြည့်လိုက်တယ်။

တစ်ခဏကြာ တိတ်ဆိတ်နေပြီးနောက် မန်ဝူရက ပြောလိုက်တယ် “ဒီမိန်းကလေး ဘယ်သူလဲ ဆိုတာက ငါမသိသလို ဒီလို ထူးခြားတဲ့ဆံပင်နဲ့ မိန်းကလေး အကြောင်းကိုလည်း ငါတစ်ခါမှ မကြားဖူးဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီဆံပင်အရောင်က သူမလေ့ကျင့်တဲ့ ကျင့်စဉ်ရယ်၊ သူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ဖွဲ့စည်းတည်ဆောက်ပုံရယ်၊ အဲ့နှစ်မျိုးနဲ့ သက်ဆိုင်မယ်လို့ ငါထင်တယ်။ ရန်ကိုင် သူ့ကို အရမ်းကြီး ခက်ခဲအောင် သွားမလုပ်နဲ့။ သူ့ရဲ့ နောက်ခံက အရမ်းကို အားကောင်းတဲ့ နေရာတစ်ခုက ဖြစ်နိုင်တယ်”

မန်ဝူရက အခုလို ပြောလာမှတော့ အသေးစိတ်ကျကျ ပြောမသွားခဲ့ရင်တောင် ရန်ကိုင်က လေးနက်တဲ့ အမူအရာနဲ့ ပြန်ပြီး ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။

အစကတည်းက ထိုမိန်းကလေးအပေါ် ရက်စက်ဖို့ သူမစဉ်းစားထားခဲ့ပါဘူး။

ရုတ်တရက် နတ်ဆိုးအိုကြီးက မိစ္ဆာန်ဆန် ရယ်မောလိုက်ပြီး “သခင်လေး၊ ဒီဆံပင်က အဲ့မိန်းကလေးရဲ့ ဆံပင်သာ တကယ်မှန်တယ် ဆိုရင် အစေခံအိုကြီးမှာ သူ့ကို ခြေရာခံနိုင်မယ့် နည်းလမ်းတစ်ခု ရှိတယ်”

“အို” ရန်ကိုင် မျက်ဝန်းအစုံ တောက်ပသွားခဲ့ပြီး “ခင်ဗျား ဘယ်လောက်အထိ သေချာလဲ”

“ဟဲ ဟဲ…. ဝိဥာဉ်ခြေရာခံတယ် ဆိုတာ ဒီလူအိုကြီးရဲ့ အထူးစွမ်းရည်တစ်ခုလေ။ သခင်လေး၊ အေးဆေးထိုင်ပြီး ပြပွဲကောင်းကိုသာ ကြည့်ဖို့စောင့်နေလိုက်။ သူ့ဆံပင်ရှိနေမှတော့ သူဘယ်လိုမှ ပုန်းလို့လွတ်မှာ မဟုတ်ဘူး” နတ်ဆိုးအိုကြီးက ယုံကြည်ချက်အပြည့်နဲ့ ပြောလိုက်တယ်။

“မိစ္ဆာနတ်ဆိုး ပညာရပ်တွေ” မန်ဝူရက အထင်အမြင် သေးသေးနဲ့ နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်တယ်။

အထင်အမြင် သေးခံရပေမယ့် နတ်ဆိုးအိုကြီးက ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားစွာနဲ့တောင် ပြန်ပြီး ပြုံးပြလိုက်ပါသေးတယ်။

ထိုဆန်းကြယ်တဲ့ မိန်းကလေးကိုသာ ရှာတွေ့နိုင်သရွေ့ နတ်ဆိုးအိုကြီး ဘယ်လိုနည်းလမ်းတွေပဲ သုံးသုံး သူဂရုမစိုက်ပါဘူး “ခင်ဗျား အချိန်ဘယ်လောက်လောက် လိုလဲ”

“ပြင်ဆင်စရာရှိတာတွေ ပြင်ဆင်ဖို့အတွက် ဆယ်ရက်လောက် ကြာမယ်။ ဒါပေမယ့် ပြင်ဆင်ပြီးရင်တော့ နောက်ပိုင်းက ကံပေါ် မူတည်သွားပြီ။ အဲ့မိန်းမသာ ဒီနေရာဆီ ဘယ်တော့မှ ထပ်မလာခဲ့ရင် သူ့ကို ဘယ်လိုမှ ခြေရာခံနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး”

“အဲ့လိုဆိုရင် မြန်နိုင်သမျှ မြန်မြန်သာ ပြင်ဆင်လိုက်” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောလိုက်တယ်။

ဆေးဖော်စပ်ခန်းကို ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ချဉ်းကပ်လာသည် ဖြစ်စေ၊ ပထမတစ်ကြိမ် မအောင်မြင်မှတော့ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ကြိုးစားဦးမှာ အသေအချာပါပဲ။ ပိုကျင်းရေကန် ကိစ္စနဲ့ကို ထောက်ချင့်ပြီး သုံးသပ်ရမယ် ဆိုရင် ထိုမိန်းကလေး ဘယ်သူ့ကိုမှ မကြောက်သလို ဘယ်သူ့ကိုမှလည်း မျက်လုံးထဲ မထည့်တဲ့ လူတစ်ယောက်လို့ ပြောလို့ရပါတယ်။

ဒီလောကကြီးရဲ့ ပညာရှင်တွေ မျက်စိရှေ့မှာတင် သူတို့ ရယူဖို့ကြိုးစားနေတဲ့ လက်နက်ကို လုယူရဲတယ် ဆိုတော့ ထိုမိန်းကလေးမှာ သူ့ကိုယ်သူ ယုံကြည်ချက် အပြည့်ရှိနေလို့ပဲ ဖြစ်ရပါမယ်။ သူမရဲ့ မောက်မာမှုကြောင့်လည်း ပါပါတယ်။ သူမက တစ်ကြိမ်မအောင်မြင်လို့ လက်လျှော့သွားမယ့် လူစားမျိုး မဟုတ်ပါဘူး။ သူမရဲ့ အရှိန်အဝါကို အပြည့်အဝ ဖုံးကွယ်နိုင်မယ့် နည်းလမ်းတစ်ခုကို ရှာတွေ့တာနဲ့ ဒီနေရာဆီ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်လာပါလိမ့်မယ်။

ရန်ကိုင် လုပ်ဖို့ဆိုတာဆိုလို့ ထောင်ချောက်ဆင်ပြီး သူမ ထပ်လာမယ့်အချိန်ကို စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ စောင့်ဆိုင်းဖို့ပါပဲ။

နတ်ဆိုးအိုကြီးဆီ ထိုအပြာဖျော့ဖျော့ရောင် ဆံချည်မျှင်လေးကို ပေးလိုက်ပြီးတာနဲ့ ခပ်မြန်မြန်ပဲ ပြန်ထွက်သွားလိုက်တယ်။

လက်နက်သန့်စင်ရုံနားမှာ ရှိနေတဲ့ ချူရီမန်ကို ခပ်မြန်မြန်ပဲ ရှာလိုက်ပြီး သူမကို တိတ်တဆိတ်နဲ့ စကားအချို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ဘာတွေ ပြောခဲ့လဲ ဆိုတာ ဘယ်သူမှ မသိကြပါဘူး။ ရန်ကိုင် ပြောလို့ ပြီးသွားတာနဲ့ ချူရီမန်က ပြင်းပြင်းထန်ထန် ကန့်ကွက်ကာ ရန်ကိုင်လက်ကို ဖမ်းဆွဲထားလိုက်ပါတယ်။

ချူမိသားစုရဲ့ ပထသခင်မလေး ချူရီမန် အခုလိုမျိုး ရဲရဲတင်းတင်း ပြုမူတာ တကယ်ကို ရှားပါတယ်။ မွေးကတည်းက မိသားရဲ့ ကြပ်မတ်တဲ့ အထိန်းအကွပ် အောက်မှာ ကြီးပြင်းလာခဲ့ရတာပါ။ ဒါပေမယ့် အခုအချိန် မှာတော့ ချူရီမန်က လူမြင်ကွင်းရှေ့မှာပဲ ရန်ကိုင်လက်ကို အတင်းဖမ်းဆွဲ နေခဲ့ပါတယ်။

သူမလုပ်နေတဲ့ ပုံစံက ကျွန်မကို ထားမသွားပါနဲ့ဆိုပြီး ပြောနေတာနဲ့တောင် တူနေပါသေးတယ်။ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်မှာ ရှိနေတဲ့ လူအားလုံးလည်း ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲဆိုတာကို တိတ်တဆိတ် ခန့်မှန်း တွေးတောနေခဲ့ကြတယ်။

နောက်ဆုံးမှာတော့ ရန်ကိုင်က ချူရီမန်လက်ကို ဆွဲဖယ်ပြီး ခြေလှမ်းကျဲကျဲနဲ့ လှမ်းထွက်သွားလိုက်တယ်။ ချူရီမန် တစ်ယောက် စိတ်ပျက်ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ ကျန်နေရစ်ခဲ့ရတယ်။

“မိန်းကလေးချူ၊ ဂျူနီယာမောင်လေးရန် ဘာတွေ ပြောခဲ့တာလဲ” လန်ချူးတျယ်က အခုလေးတင်ပဲ သူမရဲ့ လက်နက်ကို သန့်စင်တာ ပြီးသွားခဲ့တာပါ။ လေကောင်းလေသန့် ထွက်ရှူတဲ့အချိန် ရန်ကိုင်နဲ့ ချူရီမန်တို့ အဖြစ်အပျက်ကို တွေ့ပြီး သိချင်မိတာနဲ့ မေးကြည့်လိုက်တာပါ။

“ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး” ချူရီမန်က သူမအမူအရာကို ခပ်မြန်မြန်ပဲ ပြန်ထိန်းလိုက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါ ရမ်းလိုက်တယ်။

သူမရဲ့ လက်ရှိ အဆင့်အတန်းနဲ့ အဆင့်မြင့် လျှို့ဝှက်ချက်တွေကို သိခွင့်မရသေးမှန်း သိလိုက်တာနဲ့ လန်ချူးတျယ်က ပြုံးသာပြုံးလိုက်ပြီး ဆက်မမေးတော့ပါဘူး။

ဟူညီအစ်မနှစ်ယောက်လည်း ထိုမြင်ကွင်းကို ပြတင်းပေါက်ကနေတစ်ဆင့် မြင်တွေ့ခဲ့ရပါတယ်။

“နင်မြင်လား၊ အဲ့ကောင်စုတ်က အရမ်းကို အရှက်မဲ့လွန်းတယ်။ လူမြင်ကွင်းမှာတောင် ချူမိသားစုက မိန်းမနဲ့ ပလူးပလဲ လုပ်နေသေးတယ်။ မေးအာ၊ အဲ့ကောင်ကို နင်သတိထားရမယ်နော်။ သူ့ထောင့်ချောက်ထဲ ကျမသွားစေနဲ့” ဟူကျောင်းအာက အံတင်းတင်း ကြိတ်ရင်း သူမရဲ့ ညီမလေးကို သတိပေးလိုက်တယ်။

ဟူမေးအာက ရဲရဲနီမြန်းနေတဲ့ သူမရဲ့ ပါလေးကို ကိုင်ရင်း ရန်ကိုင် ထွက်သွားတဲ့ နေရာကိုသာ ငေးစိုက်ကြည့်နေခဲ့တယ်။ သူမအစ်မကြီး ပြောသွားတဲ့ စကားတစ်ခွန်းကိုမှ မကြားခဲ့သလိုပါပဲ။

ဆေးမိနေတဲ့ သူမညီမလေးရဲ့ ပုံစံကို ကြည့်ရင်း ဟူကျောင်းအာ သက်ပြင်းချလိုက်တယ်။ သူမရဲ့ ကျောက်စိမ်းသဖွယ် လက်ကလေးကို ဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး ဟူမေးအာရဲ့ ဖြောင့်စင်းလှတဲ့ နှာတံလေးကို ဆွဲညစ်လိုက်ကာ အသာအယာလေး ရယ်မောလိုက်ရင်း ပြောလိုက်တယ် “ကျင့်ကြံကြမယ်”

“အာ… အင်း” ဟူမေးအာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး အင်တင်တင်နဲ့ သူမအကြည့်ကို ပြန်ရုတ်လိုက်တယ်။

သွေးတိုက်ပွဲဂိုဏ်းနဲ့ မုန်တိုင်းစံအိမ်က အခြားအင်အားစု တွေထက် နောက်ကျမှ ရောက်လာခဲ့ပေမယ့် သူတို့ ရရှိတဲ့ ဆေးလုံးတွေကကတော့ အခြားအင်အားစုတွေနဲ့ အတူတူပါပဲ။ ဆန်းကြယ်အဆင့် ဆေးလုံးတွေရဲ့ အကူအညီကြောင့် ဟူညီအစ်မနှစ်ယောက်ရဲ့ ကျင့်ကြံနှုန်းက အရင်ကထက် ပိုမိုမြန်ဆန်လာခဲ့ပြီး နောက်တစ်ဆင့် ချိုးဖျက်တော့မယ့် အရိပ်အယောင်တွေတောင် ပြနေခဲ့ပါပြီ။

ထိုဆေးလုံးတွေကို ထပ်ခါထပ်ခါ သောက်သုံးခဲ့ပြီးနောက် သူမတို့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အရင်ကနဲ့ အနည်းငယ် ကွဲပြားသွားတာကို ညီအစ်မ နှစ်ယောက်စလုံး ခံစားမိလိုက်ကြတယ်။ မိုးမြေစွမ်းအင်တွေကို စုပ်ယူရတာ အရင်ကထက် ပိုပြီး မြန်ဆန်လာခဲ့ပါတယ်။ သူတို့ သွေးကြောတွေက အရင်ကထက် ပိုပြီး မာကျောလာခဲ့သလို အစစ်အမှန်ချီကို လှည့်ပတ်ရတာကလည်း အရင်ကထက် ပိုပြီး ချော့မွေ့လာခဲ့ပါတယ်။ ထို့ကြောင့် သူတို့ရဲ့ ကျင့်စဉ်ကို လှည့်ပတ်ရတာ ပိုပြီး မြန်ဆန်လာခဲ့ပါတယ်။

ရန်ကိုင်ရဲ့ ခွန်အားနဲ့ အရည်အချင်းက သူမတို့ နှစ်ယောက်စလုံးကို ဖိအားများသွားစေခဲ့ပါတယ်။ သူမတို့သာ ကြိုးကြိုးစားစား မလေ့ကျင့်ရင် သူ့နောက်မှာ ပြတ်ကျန်ခဲ့လိမ့်မယ် ဆိုတာကို နှစ်ယောက်စလုံး သိထားကြပါတယ်။ ထို့ကြောင့် သူမတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကြိုးစားပန်းစားနဲ့ လေ့ကျင့်နေခဲ့ကြတာပါ။

……………
ညအချိန်၊ စစ်ပွဲမြို့တော်ရဲ့ အရှေ့ဘက်စွန်း၊ ရန်ဝေရဲ့ စံအိမ်…

လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်အနည်းငယ်တုန်းက ရခဲ့တဲ့ သန့်စင်နေတုန်းမှာပဲ တံခါးခေါက်သံ တစ်သံကို ရန်ဝေ ကြားလိုက်ရတယ်။ မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်ပြီး ပြန်မေးလိုက်တယ် “ဘာလဲ”

“အကြီးဆုံးသခင်လေးဆီ တစ်ယောက်ယောက် လာလည်တယ်” အခန်းအပြင်ဘက်ကနေ မန်ရှန်းရီရဲ့ အသံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။

“ဘယ်သူလဲ” ရန်ဝေ မျက်ဝန်းအစုံ လက်သွားခဲ့တယ်။ သူဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်အား သန့်စင်နေတယ် ဆိုတာကို မန်ရှန်းရီ သိထားပါတယ်။ ဒါတောင် သူ့ကို လာနှောင့်ယှတ်တယ် ဆိုတော့ အခုရောက်လာတဲ့ ဧည့်သည်က သာမန်မဟုတ်လို့ပဲ ဖြစ်ရပါမယ်။

ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုလူကများ မန်ရှန်းရီကို သူ့အား လာနှောင့်ယှတ်တဲ့အထိ ဖြစ်စေရတာလဲ။

“ရန်ကိုင်လို့ ထင်တာပဲ”

“ကိုးယောက်မြောက် ညီလေးလား” ရန်ဝေ အသံနှုန်း မြင့်တက်သွားခဲ့တယ်။ သူ့အသံက အနည်းငယ် ချုပ်တည်းထားရတဲ့ ပုံစံမျိုး ပေါက်နေခဲ့တယ်။

သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အခန်းတံခါးပွင့်သွားခဲ့ပြီး ရန်ဝေက သုန်မှုန်နေတဲ့ အမူအရာနဲ့ ထွက်လာခဲ့တယ်။ ထွက်လာပြီးပြီးချင်းမှာပဲ လေးနက်တဲ့ လေသံနဲ့ ချက်ချင်း တန်းမေးလိုက်တယ် “ကိုးယောက်မြောက် ညီလေးဆိုတာ သေချာလား”

မန်ရှန်းရီက ကိုးယိုးကားယား အမူအရာနဲ့ ပြုံးလိုက်ပြီး ခေါင်းကုတ်လိုက်ရင်း “သူ့မျက်နှာကို မမြင်နိုင်ခဲ့ပေမယ့် စီနီယာရင်းဂျုက သူ့ဘေးနားမှာ ရှိနေခဲ့တယ်။ ရင်းဂျုက ရန်ကိုင်ကလွဲပြီး အခြားသူတစ်ယောက်နောက် လိုက်စရာ အကြောင်းမှ မရှိတာ”

ရန်ဝေ မျက်ဝန်းအစုံ မှေးကျဉ်းသွားခဲ့ပြီး ခေါင်းညိတ်လိုက်ရင်း “ရင်းဂျုက ဘေးနားမှာ ဆိုတော့ ကိုးယောက်မြောက် ညီလေးပဲ ဖြစ်ရမယ်”

ရုတ်တရက် သွားပေါ်တဲ့အထိ ပြုံးလိုက်ပြီး ရန်ဝေက တိုးတိုးလေး ရေရွတ်လိုက်တယ် “ဘယ်လောက်တောင် ရဲလိုက်လဲ။ ကိုးယောက်မြောက် ညီလေးကို ငါတကယ် နားမလည်နိုင်တော့တဲ့ပုံပဲ”

ပိုကျင်းရေကန်မှာတုန်းက ရန်ကိုင်နဲ့ ယာယီ မဟာမိတ်ဖွဲ့ခဲ့ပေမယ့် နောက်ဆုံးတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်က ပြိုင်ဘက်တွေ ဖြစ်နေတုန်းပဲလေ။ ထို့ကြောင့် ရင်းဂျုနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း သူ့စံအိမ်ဆီ လာရဲတာကိုက ရန်ကိုင် ဘယ်လောက်တောင် သွေးရဲလဲဆိုတာကို ပြသနေခဲ့ပါတယ်။

“အကြီးဆုံးသခင်လေး၊ ဒါက ရှားပါးတဲ့ အခွင့်အရေးကြီးနော်” မန်ရှန်းရီက ကတုန်ကရင် လေသံနဲ့ ပြောလိုက်တယ် “အမွေခံတိုက်ပွဲ စတင်ကတည်းက ရန်ကိုင်ရဲ့ စွမ်းဆောင်ရည်အရ သူက ဒုတိယသခင်လေး ထက်တောင် ပိုပြီး အားကောင်းတဲ့ ပြိုင်ဘက် တစ်ယောက် ဖြစ်လာနိုင်တယ်။ ဒါကြောင့် ကျုပ်တို့ ပိုက်နက်ထဲ ရင်းဂျုနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း ရောက်လာတုန်း…”

ပြောနေရင်းနဲ့ လည်ပင်းကို တိခဲနဲဖြတ်ချတဲ့ ပုံစံ လုပ်ပြလိုက်တယ်။

ဒါပေမယ့် ရန်ဝေက ကြိတ်ပြီးတော့သာ ရယ်မောလိုက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်တယ်။

“အကြီးဆုံးသခင်လေး” မန်ရှန်းရီလေသံက နောက်တစ်ကြိမ် မြင့်တက်သွားခဲ့တယ်။ ဒီလောက် ကောင်းတဲ့ အခွင့်အရေးကို ရန်ဝေ ဘာလို့ အသုံးမချချင်လဲ ဆိုတာကို သူတကယ်ကို နားမလည်နိုင်ပါဘူး။

“ဒါက နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်မရနိုင်တဲ့ အခွင့်အရေး ကောင်းတစ်ခုနော်။ မင်းသာ အခွင့်အရေး ရတုန်း အမိအရ ဆုပ်ကိုင်ဖို့ မကြိုးစားရင် ဒုတိယအခွင့်အရေးဆိုတာ ရှိတော့မှာ မဟုတ်ဘူး”

အမွေခံတိုက်ပွဲ မစခင်တုန်းကတော့ ရန်ကိုင် ပထမညမှာပဲ ထွက်ရလိမ့်မယ်လို့ ၉၉ ရာခိုင်နှုန်းလောက်က ထင်နေကြတာပါ။ ဒါပေမယ့် ပထမညမှာတင်ပဲ ရန်ကိုင်က အားလုံးရဲ့ အထင်အမြင်ကို ဇောက်ထိုးမိုးမျှော် ဖြစ်အောင် လုပ်ပြလိုက်ပါတယ်။ အခု ရန်ကိုင် နိုင်မယ်လို့ တွက်နေတဲ့ လူတွေ ပိုပိုများလာနေခဲ့ပါပြီ။ ဒါကလည်း ရမ်းသန်းပြီး ဇွတ်ခန့်မှန်းနေတာမျိုး မဟုတ်ပါဘူး။ ရန်ကိုင် အဖွဲ့သားတွေကိုပဲ ကြည့်၊ သူ့အဖွဲ့သားတွေရဲ့ ခွန်အားက တရိပ်ရိပ်နဲ့ တိုးတက်လာနေခဲ့တာလေ။

သူနဲ့သူညီအစ်ကိုတွေကြားက ခွန်အားက တရိပ်ရိပ်နဲ့ တိုးတက်လာနေခဲ့ပါတယ်။ အချိန်တွေ ကြာလာတာနဲ့အမျှ ထိုကွာခြားချက်က ပိုပြီးတော့တောင် ကြီးမားလာဦးမှာပါ။ နောက်ဆုံးအချိန် ရောက်လာခဲ့ရင် သူတစ်ယောက်တည်းနဲ့ အားလုံးကို ရှင်းထုတ်ပြီး အမွေခံတိုက်ပွဲရဲ့ အောင်နိုင်သူ တစ်ယောက် ဖြစ်လာနိုင်ပါတယ်။

ထိုကဲ့သို့နေ့မျိုး အနှေးနဲ့အမြန် ရောက်ရှိလာလိမ့်မယ်လို့ မန်ရှန်းရီ မြင်ယောင်နေမိပါတယ်။ ထို့ကြောင့် ရန်ဝေရဲ့ မဟာမိတ်တစ်ယောက် အနေနဲ့ သူမစိုးရိမ်ပဲ ဘယ်နေပါ့မလဲ။

ဒါပေမယ့် ဒီလောက်ကောင်းမွန်တဲ့ အခွင့်အရေးကြီးကို မြင်တွေ့နေရတာတောင် အကြီးဆုံးသခင်လေးက ညီအစ်ကိုကြားက ဆက်ဆံရေးတွေကို ထည့်တွက်စဉ်းစား နေတဲ့ပုံပါပဲ။ ဒါက ရူးမိုက်တာကလွဲပြီး ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး။

“ငါ့အတွေးနဲ့ငါပဲ၊ ဒီအကြောင်းကို ဆက်မပြောနဲ့တော့” ရန်ဝေက သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်ပြီး ခြေလှမ်းကျဲကျဲနဲ့ လှမ်းထွက်သွားလိုက်တယ်။

မန်ရှန်းရီ စိတ်ဓါတ်ကျသွားခဲ့ပြီး ခါးခါးသီးသီးနဲ့ ပြုံးလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ခဏတာလောက် စဉ်းစားလိုက်ပြီး စိတ်ဒုံးဒုံးချလိုက်ကာ အမှောင်ထုထဲ ခပ်မြန်မြန်ပဲ တိုးဝင် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့တယ်။

Martial Peak
အပိုင်း(၄၇၉) အခြားတစ်ခုခု အကြောင်းပြောရအောင်
အဓိကခန်းမထဲ၌ ရန်ကိုင်က တစ်ကိုယ်လုံးအပြည့် အနက်ရောင် ဝတ်စုံ ဝတ်ဆင်ထားခဲ့ပြီး တိတ်တိတ်လေး ထိုင်နေခဲ့တယ်။ သူ့နောက်မှာရင်းဂျုက မထူးခြားနားဟန်နဲ့ ရပ်နေခဲ့တယ်။

ရန်ကိုင်ရဲ့ တည်ငြိမ်ပြီး ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အမူအရာကို ကြည့်ရင်း သူ့စိတ်ထဲကနေ ရင်းဂျု ကြိတ်ပြီး လေးစားသွားခဲ့တယ်။

အစောပိုင်းတုန်းက ရန်ကိုင်က သူ့နောက်ကနေ လိုက်ခဲ့ဖို့ ပြောလာခဲ့ပါတယ်။ ရင်းဂျုကလည်း ဘာမှပြန်မမေးပဲ ရန်ကိုင် နောက်ကနေပဲ လိုက်သွားလိုက်ပါတယ်။ မကြာခင်မှာတော့ သူအကြီးအကျယ် ထိတ်လန့်သွားခဲ့ရပါတယ်။

ရန်ကိုင် သွားမယ့်နေရာက ရန်ဝေရဲ့စံအိမ် ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင် ဘေးနား၌ ရပ်နေစဉ် ရင်းဂျုအနေနဲ့ နည်းနည်းလေးတောင် သတိ မလျှော့ပေါ့ရဲပါဘူး။

သူ့သခင်ငယ်လေးနဲ့ ချူရီမန်ကြားက အငြင်းပွါးဖွယ် အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်တွေးမိလိုက်တာနဲ့ ချူမိသားစု သခင်မလေးက ရုတ်တရက် ဘာလို့ထဖောက်မှန်း အခုမှပဲ ရင်းဂျု နားလည်သွားခဲ့တယ်။

ခန်းမထဲ ဝင်ရောက်လာပြီးနောက် များစွာသော အားကောင်းတဲ့ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံတွေက သူတို့ နှစ်ယောက်အား လာရောက်ထောက်လှမ်းတာကို ရင်းဂျု အာရုံခံမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘယ်သူကမှ ရှေ့ထွက်မလာခဲ့ပါဘူး။ ရန်ဝေတောင် မထွက်လာသေးပါဘူး။

ရန်ဝေစံအိမ်ထဲမှာ ရှိနေတဲ့ ပညာရှင်တွေ အကုန်လုံးရဲ့ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံတွေက သူတို့ နှစ်ယောက်ကို စောင့်ကြည့်နေမှန်း ရင်းဂျု သိပါတယ်။

ဒါပေမယ့် သူသာမက သူ့သခင်လေးက ထိုအချက်ကို သိထားမှန်း ရင်းဂျု သိထားပါတယ်။ ဒါတောင် သူ့သခင်ငယ်လေးက သာမန်အတိုင်း တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ ထိုင်နေနိုင်ခဲ့ပါတယ်။

“ကိုးယောက်မြောက် ညီလေးက တကယ်ကို ရဲတာပဲ။ ငါ့အိမ်ကိုတောင် နှစ်ယောက်တည်း လာရဲတယ်ဆိုတော့ ဒီကနေ ဘယ်တော့မှ ပြန်ထွက်သွားလို့ မရအောင် ငါတားမှာကို မင်းမကြောက်ဘူးလား” အေးစက်စက် အသံတစ်သံက စံအိမ်အတွင်းပိုင်းထဲကနေ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး အဓိကခန်းမထဲ ပဲ့တင်ထပ်သွားခဲ့တယ် “ဒါမှမဟုတ် မင်းကို တားမယ့်လူ ဘယ်သူမှ မရှိဘူးလို့ ထင်ပြီး ဒီနေရာဆီ နှစ်ယောက်တည်း ဝင်လာရဲတာလား”

ရန်ဝေရဲ့ အသံက နေရာစုံကနေ ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ စိတ်စွမ်းအင်တစ်ခုက သူ့ဆီ လာရောက် ရိုက်ခတ်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ထိုစိတ်စွမ်းအင်ထဲ သတ်ဖြတ်လိုစိတ်တို့ ပါဝင်မနေခဲ့ပါဘူး။ စစ်ဆေးကြည့်ရုံ သက်သက်ပဲနဲ့တူပါတယ်။

လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်အနည်းငယ်တုန်းက ရန်ကိုင်နဲ့ လျူချင်းယောင်တို့ တိုက်ကွက်နှစ်ကွက် ဖလှယ်ခဲ့ပါတယ်။ ရန်ဝေလည်း ထိုတိုက်ပွဲကို မီတာတစ်ထောင် အကွာအဝေး ကနေ ကြည့်နေခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ထိုတိုက်ပွဲကနေ ရန်ကိုင်ရဲ့ ခွန်အား အစစ်အမှန်ကို သူမသိခဲ့ရပါဘူး။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင် ဘယ်လောက်ထိ အားကောင်းလဲ ဆိုတာကို သူသိချင်တာ သဘာဝပါပဲ။

ရန်ကိုင်ကတော့ မထူးခြားနားဟန်နဲ့ပဲ ထိုင်နေခဲ့တယ်။ သူ့ဆီ တိုးဝင်လာနေတဲ့ စိတ်စွမ်းအင်အား နည်းနည်းလေးတောင် မခုခံခဲ့ပါဘူး။ ရယ်ရယ်မောမောနဲ့သာ ပြန်ပြောလိုက်တယ် “ကြောက်ရမှာလား။ အစ်ကိုကြီးသာ အဲ့လိုလုပ်မယ်လို့ ငါထင်နေခဲ့ရင် လာတောင် လာခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူး”

“ဟား ဟား” ရန်ဝေက ရယ်မောလိုက်ပြီး နောက်ဆုံးမှာတော့ အမှောင်ထုထဲကနေ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပါတယ်။

ရင်းဂျုက ထိုနေရာတစ်ဝိုက်ကို ခပ်မြန်မြန်ပဲ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ရန်ဝေ တစ်ယောက်တည်းပဲ ရှိနေတာကို သူတွေ့လိုက်ရတယ်။ သူ့ကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက် ပေးနေတဲ့ သွေးစစ်သည်တော် တစ်ယောက်ကိုမှ သူမတွေ့ခဲ့ရပါဘူး။ ခန်းမတစ်ဝိုက်၌ အားကောင်းတဲ့ ပညာရှင်များစွာ ရှိနေပေမယ့် ရင်းဂျုသာ ရန်ဝေကို ဖမ်းချင်တယ်ဆိုရင် တဒင်္ဂအချိန်ပဲ လိုအပ်ပါတယ်။

ဒီညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်… ရင်းဂျု အသာအယာလေး ခေါင်းရမ်းလိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ယောက်အပေါ် တစ်ယောက် ယုံကြည်မှုရှိနေတဲ့ပုံပါပဲ။

ရန်ကိုင်က ဆောင်းထားတဲ့ ခမောက်ကို ချွတ်လိုက်ပြီး ရန်ဝေကို ပြုံးပြလိုက်တယ်။ ရန်ဝေက လက်ခုပ်တီးကာ လက်ဖက်ရည်ချပေးဖို့ အစေခံမလေးကို ခေါ်လိုက်တယ်။

အစေခံမလေး ထွက်သွားပြီးနောက် ရန်ကိုင်က စပြောလိုက်တယ် “အစ်ကိုကြီး၊ ငါတို့ ဒီလိုမျိုး စကားပြောဖူးတာ ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲနော်”

“အမှန်ပဲ” ရန်ဝေ ခေါင်းညိတ်လိုက်တယ်။ ကလေးဘဝ ကတည်းက ရန်ဝေက တစ်ကိုယ်တည်းသာ နေလေ့ရှိပါတယ်။ သူ့ရဲ့ ဘယ်ညီအစ်ကိုတွေနဲ့မှ နီးနီးကပ်ကပ် နေလေ့မရှိပါဘူး။ ဒါကြောင့် အခုမှပဲ ရန်ကိုင်က ရန်ဝေနဲ့ ပထမဆုံးအကြိမ် အဖြစ် မျက်နှာချင်းဆိုင် စကားပြောဖူးတာပါ။

“ကိုးယောက်ညီလေး၊ မင်းက အခုအချိန်မျိုးမှာ ငါ့ကို လာတွေ့တာဆိုတော့ မင်းလှုပ်ရှားတော့မလို့လား” ရန်ဝေက လိုရင်းကို တိုက်ရိုက်မေးလိုက်တယ်။ ရန်ကိုင် ရောက်လာရတဲ့ အကြောင်းအရင်းကို သူ့စိတ်ထဲ ကြိုတင်ခန့်မှန်းပြီးသားပါ။

“အင်း” ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။ ဆက်မပြောခင် အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက် ရှူလိုက်ပြီး “မိသားစုက အမွေခံတိုက်ပွဲ ငြိမ်နေတာနဲ့ ပက်သက်ပြီး တော်တော်လေး မကျေမနပ် ဖြစ်နေတာလေ။ မဟုတ်ရင် တိုက်ပွဲအရှိန်ကို တိုးမြှင့်ဖို့အတွက် လက်နက်၁၀၀၀ကို ရင်းနှီးခဲ့လိမ့်မှာ မဟုတ်ဘူး။ သူတို့က မြန်ချင်နေမှတော့ ငါတို့ကလည်း မြန်ပေးဖို့ပဲ ရှိတော့တာပေါ့။ မဟုတ်ရင် အတင်းအကြပ် တွန်းအားပေးတဲ့ နည်းလမ်းတွေကို အသုံးပြုလာနိုင်တယ်။ အစ်ကိုကြီးလည်း ဒီအချက်ကို နားလည်ထားမယ်လို့ ငါထင်တယ်”

“ဟုတ်တယ်၊ အားလုံး နားလည်ထားမယ်ဆိုတာ သေချာတယ်” ရန်ဝေ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။

“အဲ့လိုဆိုမှတော့ ငါတို့သာ အခုစမလှုပ်ရှားရင် အခြားသူတွေ အရင်စလှုပ်ရှားလိမ့်မယ်” ရန်ကိုင်က လေသံတိုးတိုးနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ မိသားစုရဲ့ သဘောထားက အရမ်းကို ရှင်းလင်းပါတယ်။ လက်နက်လုပွဲက သူတို့တွေကို မြန်မြန်တိုက်ကြဖို့ တွန်းအားပေးတဲ့ သဘောပါ။ ညီအစ်ကို ခြောက်ယောက်စလုံး ထိုအချက်ကို သိထားကြပါတယ်။

လက်နက်တွေကို သန့်စင်ပြီးတဲ့အချိန်က တိုက်ပွဲတွေ ကျိန်းသေ ဖြစ်လာတော့မှာပါ။

“ပထမဆုံး တိုက်ခိုက်ခံရမယ့် ပစ်မှတ်ဘယ်သူ ဖြစ်မယ်လို့ အစ်ကိုကြီးထင်လဲ”

ရန်ဝေက ရန်ကိုင်ကို ပြန်ကြည့်လိုက်ပြီး ခပ်ပြတ်ပြတ်ပဲ ပြန်ပြောလိုက်တယ် “မင်းသိနေပြီးမှကို ဘာလို့ လာမေးနေသေးတာလဲ။ ငါ့ကို မေးရမှာမဟုတ်ဘူး၊ မင်းကိုယ်မင်း ပြန်မေးရမှာ”

“ငါလည်း အဲ့လိုပဲ ထင်တယ်” ရန်ကိုင်က သွားပေါ်အောင် ပြုံးပြလိုက်တယ်။

ကျန်ရှိနေတဲ့ ညီအစ်ကို ခြောက်ယောက်ထဲမှာ ရန်ကျောင်းနဲ့ ရန်ခန်းက ညီအစ်ကိုအရင်းတွေ ဖြစ်ကြပြီး ရန်ရှန်းနဲ့ ရန်ရင်တို့ကလည်း ညီအစ်ကိုအရင်းတွေ ဖြစ်ကြပါတယ်။ သူတို့တွေက ပြိုင်ဘက်တွေ ဖြစ်ကြပေမယ့် ရန်သူတွေ ရှိနေသေးရင်တော့ သူတို့တွေ အချင်းချင်း ပူးပေါင်းထားကြဦးမှာပါ။

သူတို့စလှုပ်ရှားပြီ ဆိုတာနဲ့ အင်အားစု နှစ်ခုပူးပေါင်းပြီး တစ်ယောက်တည်း သီးခြားဖြစ်နေတဲ့ ရန်ကိုင်၊ ဒါမှမဟုတ် ရန်ဝေကို တိုက်ခိုက်ကြမှာပါ။

ရန်ဝေက ညီအစ်ကို ခြောက်ယောက်ထဲမှာ အကြီးဆုံးပါ။ အမွေခံတိုက်ပွဲရဲ့ ပထမညတုန်းက ညီလေးတွေကို မျက်နှာသာ ပေးတဲ့အနေနဲ့ ထိုညမှာ သူမလှုပ်ရှားခဲ့ပါဘူး။ ထို့ကြောင့် ညီအစ်ကို လေးယောက်စလုံး သူ့ကို အရင်တိုက်ခိုက်ကြမှာ မဟုတ်ပါဘူး။

ထို့ကြောင့် ဆယ်ရက်အတွင်းမှာပဲ ရန်ကိုင်က အားလုံး ပူးပေါင်းတိုက်ခိုက်တာကို ခံရမှာပါ။

သူက အရမ်းကို ကျော်ကြားနေတာလေ။ မကြာခင်တုန်းကပဲ သူက ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက် နှစ်ခုကို ရယူခဲ့ပါသေးတယ်။ သူ့ညီအစ်ကိုတွေက အခွင့်အရေး ရတာနဲ့ သူ့ကို အသက်ရှူခွင့်လေးတောင် ပေးလိမ့်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။

တစ်ယောက်ချင်းဆိုရင် ထို့အဖွဲ့တွေ အကုန်လုံးကို ရန်ကိုင် နည်းနည်းလေးမှ သောက်ဂရုမစိုက်ပေမယ့် သူတို့သာ ပူးပေါင်းလိုက်မယ် ဆိုရင်တော့ ရန်ကိုင်အနေနဲ့ လုံးဝကို ကျဉ်းထဲ၊ ကြပ်ထဲ ရောက်သွားမှာပါ။ မန်ဝူရနဲ့ နတ်ဆိုးအိုကြီးတို့ နှစ်ယောက်စလုံး လှုပ်ရှားလာမှပဲ ဆုံးရှုံးမှုတွေကို နည်းနည်းပါးပါး လျှော့ချနိုင်ပါလိမ့်မယ်။

သူ့ရဲ့ လက်ရှိ အခြေအနေကို နားလည် ထားတာကြောင့်ပဲ ရန်ကိုင်က ရန်ဝေနဲ့ ဆွေးနွေးဖို့ သူ့ဆီ ရောက်လာခဲ့တာပါ။

“မင်းဘယ်သူ့ကို တိုက်မယ်လို့ စီစဉ်ထားလဲ” ရန်ဝေ မျက်ဝန်းထဲ စိတ်လှုပ်ရှားသည့် အရိပ်အယောင် အချို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့တယ်။

“ငါးယောက်မြောက် အစ်ကိုလေ” ရန်ကိုင် သွားပေါ်အောင် ပြုံးလိုက်တယ်။

ရန်ဝေက ခဏလောက် စဉ်းစားကြည့်လိုက်တယ်။ နောက် ရုတ်တရက် တစ်ခုခုကို နားလည်သွားခဲ့ကာ အေးစက်စက်နဲ့ နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်တယ် “ငါယောက်မြောက် ညီလေး တုဖုန်းနဲ့ တန်ယုရှန်းတို့ကို ရွေးလိုက်တာ မှားယွင်းတဲ့ ရွေးချယ်မှု တစ်ခုကို လုပ်လိုက်တာပဲ”
ကျန်ရှိနေတဲ့ ညီအစ်ကိုခြောက်ယောက်ထဲမှာ ရန်ခန်းက အားအနည်းဆုံး မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ရန်ကိုင်က ရန်ခန်းကို ပထမပစ်မှတ်အဖြစ် ရွေးချယ်ခဲ့ပါတယ်။ ရန်ကိုင် ဘာလို့ အခုလို ရွေးလိုက်တာလဲလို့ မေးလာခဲ့ရင် ရှင်းပြစရာ တစ်ခုပဲ ရှိပါတယ်။ တုဖုန်းနဲ့ တန်ယုရှန်းတို့က ရန်ခန်းကို ကာကွယ်ပေးနေတဲ့ သွေးစစ်သည်တော် နှစ်ယောက် ဖြစ်နေတာကြောင့်ပဲလို့ပဲ ပြန်ဖြေရမှာပါ။

မတော်တဆ ဖြစ်ရပ်အချို့ကြောင့် မဟုတ်ရင် အခုအချိန်လောက်ဆို တုဖုန်းနဲ့ တန်ယုရှန်းက ရန်ကိုင်နောက် လိုက်နေခဲ့ရမှာပါ။

ရန်ကိုင်က ရန်ခန်းကို ပထမပစ်မှတ်အဖြစ် ရွေးချယ်လိုက်တာကို ကြည့်ရင် တုဖုန်းနဲ့ တန်ယုရှန်းတို့ နှစ်ယောက်ကို သူတော်တော်လေး ဂရုစိုက်တယ် ဆိုတာ သိသာပါတယ်။

“အဲ့လိုဆိုတော့၊ မင်းရဲ့ အကြီးဆုံးအစ်ကိုကို ဘာလုပ်စေချင်တာလဲ” ရန်ဝေက သိချင်စိတ်နဲ့ မေးလိုက်တယ်။

“ဒုတိယအစ်ကိုကို တားပေးစေချင်တယ်။ ဘာတွေ ဖြစ်နေလဲဆိုတဲ့ သတင်းကြားတာနဲ့ ဒုတိယအစ်ကို ဒီအတိုင်း ငြိမ်ပြီးထိုင်နေမှာ မဟုတ်ဘူး” ရန်ကိုင်က အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြုံးလိုက်တယ်။

“ပြဿနာမရှိဘူး” ရန်ဝေက ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ‘ငါသိနေပါတယ်’ ဆိုတဲ့အပြုံးနဲ့ “ငါ့အတွက်ကကော”

ရန်ဝေလည်း ဒီကနေ အကျိုးအမြတ်အချို့ ရိတ်သိမ်းချင်ပါတယ်။ တကယ်တော့ သူနဲ့ ရန်ကိုင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးက ပြိုင်ဘက်တွေလေ။ ဒါကြောင့် ဘာအကျိုးအမြတ်မှ မရပဲ ရန်ကိုင်ကို အလကား ကူညီပေးဖို့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ သူကူညီပေးချင်ရင်တောင် သူ့ရဲ့ အဖွဲ့သားတွေက ကူညီပေးလိမ့်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။

ရန်ကိုင်က သူ့အား ရန်ကျောင်းကို တားပေးစေချင်တယ် ဆိုမှတော့ ရန်ကိုင်ဘက်ကနေ တစ်ခုခု ပြန်ပေးရမှာပါ။

“အစ်ကိုကြီး ဘာလိုချင်လဲ” ရန်ကိုင်က ဒီအချက်ကို ထည့်စဉ်းစားပြီးသွားပါပြီ။ ထို့ကြောင့် ရန်ဝေ အခုလို မေးလာတာကို မြင်တော့ သူနည်းနည်းလေးတောင် မအံ့ဩသွားခဲ့တာပါ။

အသာအယာလေး ချောင်းဟန့်လိုက်ပြီး ရန်ဝေက ပြုံးကာ ပြောလိုက်တယ် “အစ်ကိုကြီးက မင်းအိမ်မှာ ရှိနေတဲ့ ဆေးပညာရှင်တွေကို မျက်စိကျနေတာ။ ငါအများကြီး မလိုချင်ပါဘူး၊ ငါးယောက်ဆိုရင်ကော ဘယ်လိုလဲ”

ရန်ကိုင် ကြက်သေသေသွားခဲ့ပြီး “အစ်ကိုကြီးက တကယ်ကို လောဘကြီးတာပဲ”

“လောဘကြီးတာလား” ရန်ဝေက မဲ့ပြုံးပြုံးလိုက်ပြီး “မင်းမှာရှိနေတဲ့ ဆေးပညာရှင် အယောက်၃၀ထဲကမှ ငါက ငါးယောက်ပဲ တောင်းတာလေ”

“သူတို့နဲ့ ပက်သက်ပြီး ငါဘာသာငါ ဆုံးဖြတ်လို့ မရဘူး” ရန်ကိုင်က ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး “အဲ့ဆေးပညာရှင်တွေရဲ့ စိတ်နေစိတ်ထားကို အစ်ကိုကြီးလည်း သိတာပဲ။ သူတို့က ငါ့အိမ်မှာ နေနေတယ်ဆိုပေမယ့် အများဆုံးမှ ငါနဲ့ ပူးပေါင်းလုပ်ဆောင်နေတာပဲ ရှိတာ။ ငါ့အနေနဲ့ သူတို့ကို သွားအမိန့်ပေးလို့ မရဘူး။ ဆေးပညာရှင်တွေအစား၊ ဆန်းကြယ်အဆင့် ဆေးလုံးတစ်သုတ် ပေးမယ်ဆိုရင်ကော ဘယ်လိုလဲ”

“ဆန်းကြယ်အဆင့် ဆေးလုံးတွေလား” ထိုစကားကို ကြားလိုက်တာနဲ့ ရန်ဝေက ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးလိုက်ပြီး “ငါ့ဆီကို ဆန်းကြယ်အဆင့် ဆေးလုံးတစ်သုတ် ပို့ပေးရဲ့တဲ့ ကိုးယောက်မြောက် ညီလေးရဲ့ သတ္တိက တကယ်ကို ကြီးမားတာပဲ။ ကောင်းပြီလေ၊ မင်းအစ်ကိုကြီး လက်ခံတယ်”

ဆေးဘုရင်တောင်ကြားက ဆေးပညာရှင် ငါးယောက်ကို ရဖို့ မဖြစ်နိုင်မှန်း အစကတည်းက သူသိထားပါတယ်။ ထို့ကြောင့် ဆေးပညာရှင် ငါးယောက်ရဖို့ အစကတည်းက မမျှော်လင့်ထားခဲ့တာပါ။ သူက အကျိုးအမြတ် များများစားစားရဖို့ ဈေးစစ်ချင်ရုံသက်သက်ပါပဲ။

ပြုံးနေရင်း ရန်ဝေ မျက်ဝန်းထဲ အန္တရာယ်များသည့် အလင်းရိပ်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်ကို မေးလိုက်တယ် “ဘယ်တော့ လှုပ်ရှားဖို့ စီစဉ်ထားလဲ”

“မနက်ဖြန်”

ရန်ဝေ မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့ပီး သူ့မျက်နှာထက် သံသယရိပ် တစ်စွန်းတစ်စ ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။
ရန်ကိုင် ဒီလောက် မြန်မြန် လှုပ်ရှားလိမ့်မယ်လို့ သူမထင်ထားခဲ့ပါဘူး။

မနက်ဖြန်လောက်ဆို သူ့စံအိမ်က အဖွဲ့သားတွေ တော်တော်များများ သူတို့ရခဲ့တဲ့ လက်နက်တွေကို သန့်စင်တာ ပြီးလောက်ပါပြီ။ ရန်ကိုင်က ထိုအချက်ကို ထည့်သွင်းပြီး ပြောခဲ့တာဆိုရင် သူရခဲ့တဲ့ ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်ကရော။

ရန်ဝေတောင် သူရခဲ့တဲ့ ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်ကို သန့်စင်ဖို့ အနည်းဆုံး ရှစ်ရက်လောက် အချိန်ယူရပါလိမ့်မယ်။ ကျန်တဲ့လူတွေလည်း အတူတူလောက်ပါပဲ။

“မင်းအချက်ပြမှာကို ငါစောင့်နေမယ်” ရန်ဝေက ထိုကိစ္စနဲ့ ပက်သက်ပြီး ဆက်မမေးတော့ပါဘူး။ သူသိသလောက်ဆိုရင် ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်တွေကို တစ်ယောက်က အသုံးပြုနေနိုင်ရင် ကျန်တဲ့လူတွေလည်း အသုံးပြုနိုင်ပါလိမ့်မယ်။ တစ်ယောက်က အသုံးမပြုနိုင်သေးရင် ကျန်တဲ့လူတွေလည်း အသုံပြုနိုင်ဦးမှာ မဟုတ်သေးပါဘူး။

ရန်ကိုင်နဲ့ စကားပြောနေစဉ်အတွင်း ရန်ဝေအကြည့်က ရင်းဂျုဆီ အလိုလို ရောက်သွားခဲ့ပြီး သံသယရိပ်တို့ သူ့မျက်ဝန်းထဲ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့တယ်။

ပိုကျင်းရေကန်မှာတုန်းက ချီချုပ်နှောင် ချိတ်တံဆိပ်စာ မိသွားတဲ့ သွေးစစ်သည်တော် ခြောက်ယောက်ထဲမှာ ရင်းဂျုပါပါတယ်။ အဲ့ဒါကို ရန်ကိုင်ကို လိုက်လံစောင့်ရှောက် ပေးနေတဲ့လူက ဘာလို့ ရင်းဂျုဖြစ်နေလဲ ဆိုတာကို သူနားမလည်နိုင်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သူစိုက်ကြည့်နေရင်း ရင်းဂျုရဲ့ အစစ်အမှန်ချီ ချုပ်နှောင်ထားခံရခြင်း မရှိဘူးဆိုတာကို ရန်ဝေ တွေ့ရှိလိုက်ရတယ်။

ဒါဘာကို ဆိုလိုတာလဲ။ သူ့ရဲ့ ချီချုပ်နှောင် ချိတ်တံဆိပ်ကို ချိုးဖျက်ပြီးသွားပြီလို့ ပြောချင်တာလား။

“အဲ့လိုဆိုရင် သဘောတူညီချက် ရသွားပြီပေါ့နော်” ရန်ကိုင်က ထလိုက်ပြီး ပြုံးကာ “စီးပွါးရေး ကိစ္စပြီးသွားပြီ ဆိုတော့ အခြားကိစ္စတစ်ခုခုအကြောင်း ပြောကြတာပေါ့”

ရန်ဝေမျက်နှာထက် စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားခဲ့တယ်။

“ပုန်းနေတုန်းပဲလား။ ထွက်လာခဲ့တော့လေ” ရန်ကိုင်အကြည့်က ခန်းမတစ်ဝိုက် ဝဲကျသွားခဲ့ပြီး အေးစက်စက်နဲ့ နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်တယ်။

တစ်ချိန်းတည်းမှာပဲ ရင်းဂျုရဲ့ ပုံရိပ်က ဘယ်တုန်းကမှ မရှိသည့်အလား လေထဲ တိုးဝင် ပျောက်ကွယ် သွားခဲ့တယ်။

ရန်ဝေ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး ဘေးပတ်လည်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ သူ့မျက်နှာ ချက်ချင်းဆိုသလို နီမြန်းသွားခဲ့တယ်။

ရွှစ်… ရွှစ်… ရွှစ်…

ပတ်ပတ်လည်ကနေ လူတစ်အုပ် ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်ကို ဝိုင်းလိုက်ကြတယ်။ မန်ရှန်းရီက သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်ရင်း စံအိမ်ဝင်ပေါက်ကနေ လမ်းလျှောက် ဝင်လာခဲ့တယ်။

“ရှန်းရီ” ရန်ဝေ အမူအရာ အရုပ်ဆိုးသွားခဲ့ပြီး အော်ဟစ်လိုက်တယ် “မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ”

ပြောနေရင်းနဲ့ သူ့ဆီကနေ အစစ်အမှန်ချီတို့ လှိုင်းလုံးသဖွယ် ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး သူ့မျက်နှာထက် ဒေါသရိပ်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့တယ်။

မန်ရှန်းရီက ရန်ဝေကို ကြည့်ရင်း အံတင်းတင်း ကြိတ်ကာ လက်သီးဆုပ်ပြီး ပြောလိုက်တယ် “အကြီးဆုံးသခင်လေး၊ ငါ့ကို ခွင့်လွှတ်ပေးပါ။ ရှန်ရီက ဒီအခွင့်အရေးကို အသုံးချပြီး ကိုးယောက်မြောက် သခင်လေးကို ရှင်းပစ်ချင်လို့ပါ”

ပြောပြီးတာနဲ့ ရန်ကိုင်ဘက်လှည့်ပြီး ဆက်ပြောလိုက်တယ် “ဒီလိုမျိုး အောက်တန်းကျတဲ့ နည်းလမ်းတွေ သုံးလို့ဆိုပြီး ကျုပ်ကို အပြစ်မတင်ပါနဲ့ ကိုးယောက်မြောက် သခင်လေး။ ဒီလို ရှားပါတဲ့ အခွင့်အရေးကြီးက မျက်စိရှေ့ရောက်နေတော့ ဒီမန်ကလည်း မဖမ်းဆုပ်ပဲ မနေနိုင်ဖြစ်သွားလို့ပါ။ သခင်လေးကိုင်သာ တစ်ယောက်ယောက်ကို အပြစ်တင်ချင်တယ် ဆိုရင် ဒီကို နှစ်ယောက်တည်း လာရဲတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပဲ အပြစ်တင်သင့်တယ်။ ဒီဆုံးဖြတ်ချက်က အကြီးဆုံး သခင်လေးနဲ့ ဘာမှ မပက်သက်ပါဘူး။ အကုန်လုံးက ဒီမန်ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်အကြံဥာဏ်ပါပဲ။ မကျေနပ်လို့ နောက်ပိုင်းကျ တုန့်ပြန်ချင်တယ်ဆိုရင် ဒီမန်ဆီကိုပဲ လာခဲ့ပါ”

ရန်ကိုင်က လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်ပြီး “အစ်ကိုကြီးက ဒီအကြောင်းကို တကယ်ပဲ မသိခဲ့ဘူး။ သူသာ သိခဲ့ရင် လေကုန်ခံပြီး စကားထိုင်ပြောနေမှာတောင် မဟုတ်ဘူး”

ရန်ကိုင်ပြောတာကို ကြားပြီးနောက် မန်ရှန်းက အသာအယာလေး ခေါင်းညိတ်လိုက်ကာ “ကိုးယောက်မြောက် သခင်လေး နားလည်သရွေ့ပေါ့”

ရန်ဝေက အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက် ရှူလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ တည်ငြိမ်အောင် လုပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ သုန်သုန်မှုန်မှုန်ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်တယ် “ရှန်းရီ၊ မင်းဒီတစ်ကြိမ်တော့ မှားသွားခဲ့ပြီ”

ဒါပေမယ့် မန်ရှန်းရီက ပြန်ပြီးတော့သာ ပြုံးပြလိုက်ပြီး ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ကာ “အကြီးဆုံးသခင်လေးက မရက်စက် ချင်မှတော့ ဒီမန်ကပဲ သခင်လေးအစား ဝင်ရက်စက် ပေးရတော့မှာပါ”

“ငါအဲ့ဒါကို ပြောချင်တာ မဟုတ်ဘူး” ရန်ဝေက ကူကယ်ရာမဲ့စွာနဲ့ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး စိတ်ပျက်နေတဲ့ လေသံနဲ့ “ကိုးယောက်မြောက် ညီလေးက သူပြန်ဆုတ်နိုင်မယ် ဆိုတာကို မသေချာပဲနဲ့ ဒီနေရာကို လာလိမ့်မယ်လို့ မင်းထင်နေတာလား။ ဒီလူ နည်းနည်းလောက်နဲ့ သူ့ကို နေရစ်ခိုင်းလို့ ရမယ်လို့ မင်းတကယ်ပဲ ထင်နေတာလား”

Martial Peak
အပိုင်း(၄၈၀) မင်းငါ့ကို သတ်ချင်နေတာလား
“မင်းထင်သလို ဖြစ်လာမယ်ဆိုရင် ကြိုးစား ကြည့်လို့ရတယ်” ရန်ဝေက တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ ပြောလိုက်တယ်။

မန်ရှန်းရီလည်း ကိုးယိုးကားယား ဖြစ်သွားခဲ့ရတယ်။

သူ့အစီအစဉ်ကို ရန်ဝေက တားဆီးလိမ့်မယ်လို့ မန်ရှန်းရီ မထင်ထားခဲ့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ခဏကြာပြီးနောက် ပြုံးကာ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ပြီးတဲ့ ပုံစံနဲ့ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “အကြီးဆုံး သခင်လေးကို ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်”

ရန်ဝေက ဘာမှမပြောခဲ့ပဲ မန်ရှန်းရီကိုသာ ဂရုဏာ သက်သည့်အကြည့်ဖြင့်သာ စိုက်ကြည့်နေခဲ့တယ်။

“ကိုးယောက်မြောက်သခင်လေး၊ ပြစ်မှားရန်စမိသလို ဖြစ်သွားခဲ့ရင် သခင်လးဘက်ကပဲ ခွင့်လွှတ်ပေးမယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်” မန်ရှန်းရီရဲ့ အမူအရာ တည်ငြိမ်သွားခဲ့ပြီး သူ့အဖွဲ့သားတွေကို တိုက်ခိုက်ဖို့ အချက်ပြလိုက်တယ်။

ချက်ချင်းဆိုသလို အနည်းဆုံး အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၆ ရောက်နေတဲ့ ပညာရှင်တွေ အကုန်လုံး ရန်ကိုင်ကို တစ်ပြိုင်တည်း ဝိုင်းတိုက်လိုက်ကြတယ်။

ဒါက ရန်ဝေစံအိမ်ရဲ့ အဓိကခန်းမပါ၊ မကျယ်ပေမယ့် ကျဉ်းလည်း မကျဉ်းပါဘူး။ မန်ရှန်းရီက လူအများကြီး ခေါ်မလာနိုင်ခဲ့တဲ့အတွက် အားကောင်းတဲ့ ကျင့်ကြံသူ တွေကိုသာ ခေါ်ဆောင်လာခဲ့ပါတယ်။ သူခေါ်လာတဲ့ ပညာရှင်တွေ ထဲမှာ ငါးယောက်က အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်၈ကို ရောက်ရှိနေခဲ့ပါပြီ။ ဒီလောက် အားကောင်းတဲ့ လူအင်အားနဲ့ဆိုရင် ရန်ကိုင် အနိုင်ယူနိုင်မယ်လို့ မန်ရှန်းရီ အပြည့်အဝ ယုံကြည်ထားပါတယ်။

အမိန့်ပေးပြီးလိုက်တဲ့ တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ မန်ရှန်းရီက ရင်းဂျု ရပ်နေခဲ့တဲ့ နေရာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။

ရင်းဂျု ထွက်ပေါ်မလာခဲ့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်တွေရဲ့ တိုက်ခိုက်မှုတွေက ရန်ကိုင်နဲ့ ၂မီတာအကွာလောက် ရောက်တဲ့အချိန်မှာပဲ ရန်ကိုင် နှုတ်ခမ်းအစုံ ကွေးတက်သွားခဲ့တယ်။

အေးစက်ပြီး ထိုင်းမှိုင်းသည့် အလင်းတစ်ခု ရန်ကိုင် ကိုယ်ကနေ ရုတ်တရက် ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့ပြီး အနက်ရောင် စွမ်းအင်လှိုင်းတွေက ဘေးပတ်ပတ်လည်ကို ပြန့်ထွက်သွားခဲ့တယ်။ သူတို့ရဲ့ သိုင်းပညာရပ်တွေ အကုန်လုံး သမုဒ္ဒရာထဲ ကျသွားတဲ့ ကျောက်တုံးတစ်လုံးလို ဖြစ်သွားတာကို ခံစားမိလိုက်တာနဲ့ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်းအဆင့် ပညာရှင်တွေ အကုန်လုံး ထိတ်လန့်ချောက်ချား သွားခဲ့ကြတယ်။

အားလုံးရဲ့ အမူအရာတွေက ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်မှုတို့ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့တယ်။

သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်ပြီးနောက် အစောပိုင်းတုန်းက အဖြစ်အပျက်ရဲ့ အဓိကတရားခံကို သူတို့ ရှာတွေ့သွားခဲ့တယ်။

ရန်ကိုင်လက်ထဲ၌ အရိုးဒိုင်း သေးသေးလေး တစ်ခု ရှိနေခဲ့ပါတယ်။ အကြမ်းဖျင်း ပန်ကန်ပြားတစ်ချပ် အရွယ်စာ ရှိတဲ့ အရိုးဒိုင်းရဲ့ မညီမညာ ထောင့်စွန်းတွေကို စူးချွန်တွေနဲ့ ဖုံးထားခဲ့ပါတယ်။ ဒိုင်းရဲ့ မျက်နှာပြင်မှာတော့ ဧရာမပါးစပ်ကြီး တစ်ခု ရှိနေခဲ့ပြီး ထိုပါးစပ်မှာ ရှိနေတဲ့ အစွယ်တွေက ကြည့်မိသူတိုင်းရဲ့ ကျောရိုးတစ်လျှောက်ကို စိမ့်တက်သွား စေနိုင်ပါတယ်။

အခုအချိန်၌ ရန်ကိုင်လက်ထဲက အရိုးဒိုင်းက အရောင် မှိန်မှိန်လေး တောက်ပနေခဲ့တယ်။ ရန်ကိုင်က အရိုးဒိုင်းကို ကိုင်ရင်း ရွေ့လို့မရနိုင်တဲ့ တောင်ကြီးတစ်လုံးလို နေရာမှာပဲ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ မတ်တပ်ရပ်နေခဲ့တယ်။

ရန်ဝေ အမူအရာ ရှုံ့မဲ့သွားခဲ့ပြီး မန်ရှန်းရီကတော့ သူမြင်လိုက်ရတာကို မယုံကြည်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့တယ်။

ထိုအရိုးဒိုင်းက လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်အနည်းငယ်တုန်းက လျူချင်းယောင် ရယူခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်ဆီ ပေးခဲ့တဲ့ ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်ပါ။

ဒါပေမယ့် ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်တွေ ရပြီးတာ ခုနှစ်ရက်ပဲ ရှိသေးတယ်လေ။ ဒါဆိုရင် ရန်ကိုင်က ခုနှစ်ရက်အတွင်းမှာပဲ ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်တစ်ခုကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သန့်စင်ပြီးနေရတာလဲ။

ဆန်းကြယ်အဆင့် အကာအကွယ် လက်နက်တစ်ခုရဲ့ ခုခံမှုကို ကျော်လွှားနိုင်ဖို့က တကယ်ကို မလွယ်ကူပါဘူး။ ဒါပေမယ့် မဖြစ်နိုင်တာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ အစောပိုင်းတုန်းက တိုက်ခိုက်မှုက အားလုံးရဲ့ အားကုန်သုံး တိုက်ခိုက်မှု မဟုတ်ပါဘူး။ မဟုတ်လို့ ထိုအင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်တွေသာ အားကုန်သုံး တိုက်ခိုက်ခဲ့ရင် အရိုးဒိုင်းလည်း ခုခံနိုင်လိမ့်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။

တွေးနေဖို့ အချိန်မရှိမှန်း သိတဲ့အတွက် မန်ရှန်းရီက နောက်တစ်ကြိမ် အော်ပြောလိုက်တယ် “ထပ်တိုက်”

ထိုဒါဇင်၊ ဒါမှမဟုတ် အဲ့ထက်များတဲ့ ပညာရှင်တွေ အကုန်လုံး သူတို့ခွန်အားကို ဆက်ပြီး ထိန်ချန်မထားတော့ပဲ အားအကောင်းဆုံး သိုင်းပညာရပ်တွေနဲ့ လက်နက်တွေကို သုံးပြီး ရန်ကိုင်ကို တိုက်ခိုက်လိုက်ကြတယ်။

ဝုန်း… ဝုန်း… ဝုန်း…

ပေါက်ကွဲသံတွေ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ခန်းမတစ်ခုလုံး ပြင်းပြင်းထန်ထန် တုန်ခါသွားခဲ့ကာ ခန်းမနံရံတွေထက် များစွာသော အက်ကြောင်းရာလေးတွေ ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။

ထိုတရစပ်ရရောက်လာတဲ့ တိုက်ခိုက်မှုတွေ အောက်၌ ရန်ကိုင်လည်း အဆက်မပြတ် နောက်ဆုတ်နေခဲ့ရကာ သူ့မျက်နှာဆိုရင် ရဲရဲနီလို့နေခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အရိုးဒိုင်းက သူ့ကို အပြည့်အဝ ကာကွယ်ပေးထားနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ တိုက်ခိုက်မှုတွေ အကုန်လုံး အရိုးဒိုင်းကို မဖြတ်ကျော်နိုင်ခဲ့ပဲ အရိုးဒိုင်းကသာ တိုက်ခိုက်မှုတွေ အကုန်လုံးကို ဘာဆိုဘာမှ မကျန်အောင် စုပ်ယူသွားခဲ့တယ်။

အားလုံးကို ခေါင်းရှုပ်သွားစေတာက စွမ်းအင်တွေကို စုပ်ယူနေတာနဲ့အမျှ အရိုးဒိုင်းရဲ့ အရွယ်အစားက မြန်ဆန်စွာနဲ့ ကြီးမားလာနေခဲ့တာပါ။

သုံးကြိမ်တိုင်တိုင် တိုက်ခိုက်ခံရပြီးတာနဲ့ အရိုးဒိုင်းရဲ့ အရွယ်အစားက နဂိုထက်၃ဆလောက် ကြီးမားလာခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်လည်း အရိုးဒိုင်းနောက် လုံလုံခြုံခြုံ ပုန်းကွယ် နေနိုင်ခဲ့ပါတယ်။

မန်ရှန်းရီ မျက်ဝန်းအစုံ မှေးကျဉ်းသွားခဲ့တယ်။ ဆန်းကြယ်အဆင့်နိမ့် လက်နက်တစ်ခုက အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်းအဆင့် ပညာရှင် များစွာရဲ့ တရစပ် ခုခံနိုင်လိမ့်မယ်လို့ သူမထင်ထားခဲ့ပါဘူး။

သူ့မှာလည်း ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်တစ်ခု ရှိပေမယ့် သူ့မှာ ရှိတဲ့လက်နက်က ရန်ကိုင်လက်ထဲမှာ ရှိနေတဲ့ ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်ရဲ့ ခြေဖျားတောင် မမှီပါဘူး။

ဒီလောကကြီး ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်တာလဲ

ထိုထူးဆန်းပြီး ကြောင်တောင်တောင် နိုင်တဲ့ မြင်ကွင်းကို စိုက်ကြည့်နေရင်း ရန်ကိုင် မျက်ဝန်းအစုံက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကြောက်စရာ ကောင်းလာတာကို သူသတိပြုမိလိုက်တယ်။ ရုတ်တရက် ရန်ကိုင်က သူ့ဒိုင်းကို မြှောက်လိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ရိုက်ချလိုက်တယ်။ ရိုက်ချခံလိုက်ရတဲ့ နေရာ ချိုင့်ဝင်သွားခဲ့ပြီး တွင်းပေါက်ကြီးတစ်ပေါက် ဖြစ်သွားခဲ့တယ်။

ပြီးတာနဲ့ အရိုးဒိုင်းရဲ့ ထောင့်စွန်းမှာ ရှိနေတဲ့ အရိုးဆူးတွေ အကုန်လုံး ကျွတ်ထွက်သွားခဲ့ပြီး အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်ပညာရှင်တွေဆီ တိုးဝင်သွားခဲ့တယ်။

ရွှစ်… ရွှစ်… ရွှစ်…

ထိုဆူးချွန်တွေက ချွန်ထက်ပြီး မြန်ဆန်လှကာ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းပြီး မရပ်တန့်နိုင်သည့် အရှိန်အဝါကို ပေးစွမ်းနေခဲ့တယ်။

မျက်တောင် တစ်ခတ်အတွင်းမှာပဲ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့်ပညာရှင်တွေ အကုန်လုံးရဲ့ မျက်နှာ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး သူတို့ကိုယ်သူတို့ အလျင်စလို ခုခံကာကွယ်လိုက်ကြတယ်။
ဝုန်း…

အရိုးဒိုင်းရဲ့ ဧရာမပါးစပ်ကြီးဆီမှ အလင်းတန်းတစ်ခုကို ပစ်လွှတ်လိုက်တယ်။ ထိုအလင်းတန်းကို မြင်တွေ့လိုက်တာနဲ့ အကုန်လုံး အထိတ်ထိတ် အပျာပျာတွေ ဖြစ်ကုန်ကြပါတော့တယ်။

အရားအားလုံးကို ဖျက်စီပစ်နိုင်တဲ့ အထင်အမြင်ကို ပေးစွမ်းနေတဲ့ စွမ်းအင်တန်းက ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့ ပေါင်တစ်လုံးစားလောက် ထူထဲပြီး မန်ရှန်းရီ တည့်တည့် တိုးဝင်သွားခဲ့တယ်။

ထိုတိုက်ခိုက်မှုဆီကနေ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ ကြောက်မက်ဖွယ် ဖိအားက မန်ရှန်းရီပေါ် ကျဆင်းလာခဲ့တယ်။ သေခြင်းတရားနဲ့ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ရင်ဆိုင်ရတဲ့အခါ၌ မန်ရှန်းရီမှာ အသိစိတ်ကင်းမဲ့သွားသလို ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး ထွက်ပြေးဖို့တောင် မကြိုးစား နိုင်တော့ပါဘူး။

“ကျိလီ” ရန်ဝေ အော်ခေါ်လိုက်တယ်။

မန်ရှန်းရီရှေ့ ပုံရိပ်တစ်ခု ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။ သူ့မျက်နှာထက် ခံစားချက် အရိပ်အယောင် စိုးစဉ်းမျှ မတွေ့ရပဲ သူ့မျက်ဝန်းတွေသာ ထက်ရှတဲ့ အလင်းတန်းတို့ဖြင် လက်နေခဲ့တယ်။

ရန်ဝေကို ကာကွယ်ပေးနေတဲ့ သွေးစစ်သည်တော် နှစ်ယောက်ထဲက တစ်ယောက်ပါ။

သူပေါ်လာတာနဲ့ မာန်သွင်းအော်ဟစ်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ ကြံ့ခိုင်တောင့်တင်းတဲ့ ကိုယ်ကနေ ရွှေရောင်အလင်းတန်းတို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့တယ်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ရွှေရောင်ရုပ်ထု အဖြစ်ပြောင်းလဲသွားသည့်အလား သူ့ရေပြားတွေက ရွှေရောင်တလက်လက်ဖြင့် တောက်ပနေခဲ့တယ်။

လက်သီးချက်နှစ်ချက်က အလင်းတန်းနဲ့ ထိပ်တိုက် တွေ့သွားခဲ့လေပြီ။

ဘန်းဆိုတဲ့ မြည်သံနဲ့အတူ ကျိလီ နောက်ပြန် လွင့်သွားခဲ့ပြီး သူ့ကိုယ်ကနေ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ ရွှေရောင်အလင်းတွေကလည်း သိသိသာသာကို မှိန်ကျသွားခဲ့တယ်။ စွမ်းအင် အလင်းတန်းကတော့ လုံးဝကို ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပါတယ်။

မန်ရှန်းရီက ကျောက်ရုပ်ကြီး တစ်ရုပ်လို နေရာမှာပဲ ငေးကြောင်ရပ်နေခဲ့တယ်။ ချွေးအေးတွေက သူ့နဖူးကနေ ရေတံခွန်အလား စီးကျနေခဲ့ပြီး သူ့မျက်နှာ တစ်ခုလုံးကတော့ ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်မှုတို့ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့တယ်။

ရန်ကိုင်ဆီ ဖြည်းဖြည်းချင်း လှမ်းကြည့်လိုက်တဲ့အခါ သူ့မျက်ဝန်းထဲ ကြောက်ရွံ့သည့် အရိပ်အယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့တယ်။

ရွှစ်… ရွှစ်… ရွှစ်…

အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်းအဆင့် ကျင့်ကြံသူတွေဆီ တိုးဝင်သွားခဲ့တဲ့ အရိုးစူးချွန်တွေ အကုန်လုံး အရိုးဒိုင်းဆီ ပြန်ရောက်လာခဲ့တယ်။ စွမ်းအင်အလင်းတန်းကို ပစ်လွှတ် ပြီးတာနဲ့ အရိုးဒိုင်းရဲ့ အရွယ်အစားကလည်း နဂိုအတိုင်း ပြန်ဖြစ်သွားခဲ့လေပြီ။

ခန်းမတစ်ခုလုံး အပ်ကျသံတောင် ကြားရလောက် တဲ့အထိ တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့ပြီး ဘယ်သူမှ အလျင်စလို မလှုပ်ရှားရဲတော့ပါဘူး။

ရန်ကိုင်က သူတို့အားလုံးရဲ့ တိုက်ခိုက်မှုကို ဟန့်တားနိုင်ခဲ့ပြီး သူ့ရဲ့ ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်နဲ့ တန်ပြန်တိုက်ခိုက်မှုတစ်ခုကိုတောင် လုပ်လိုက် နိုင်ပါသေးတယ်။ အမှောင်ထဲမှာ ပုန်းအောင်းနေတဲ့ ရင်းဂျုကတော့ အခုထိ ထွက်ပေါ်မလာသေးပါဘူး။

ဒီတစ်ကြိမ် သူတို့ ရန်ကိုင်ကို အနိုင်ယူနိုင်မယ် ဆိုရင်တောင် ပေးဆပ်ရတဲ့ တန်ဖိုးကတော့ နည်းလိမ့်မှာ မဟုတ်တာ အသေအချာပါ။

“တိုက်ခိုက်မှုရော၊ ခုခံမှုပါ နှစ်မျိုးစလုံး လုပ်နိုင်တယ် ဆိုတော့ ကိုးယောက်မြောက် ညီလေးက လက်နက်ကောင်း တစ်ခုကို ရသွားခဲ့တာပဲ” ဘာမှ မဖြစ်ပျက် သွားခဲ့သည့် အလား ရန်ဝေက ရန်ကိုင်ကလက်ထဲက အရိုးဒိုင်းကိုသာ စူးစိုက်ကြည့်နေခဲ့ပြီး အားကျနေတဲ့ လေသံနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။

“အစ်ကိုကြီးရဲ့ လက်နက်လည်း မဆိုးဘူးမလား” ရန်ကိုင်းက ပြုံးကာ အရိုးဒိုင်းကို ပြန်သိမ်းထားလိုက်တယ်။

ရန်ဝေက တစ်ချက်သာ ရယ်မောလိုက်ပြီး ဘာမှတော့ ပြန်မပြောခဲ့ပါဘူး။ ရန်ဝေရဲ့ လက်နက်က ကောင်းပေမယ့် ရန်ကိုင်ရဲ့ အရိုးဒိုင်းနဲ့ ယှဉ်လို့မရဘူး ဆိုတာကိုတော့ နှစ်ယောက်စလုံး သိထားကြပါတယ်။

ဖြစ်ပျက်သွားခဲ့တာတွေအရ အရိုးဒိုင်းမှာ တိုက်ခိုက်မှုတွေကို ဝါးမြိုကာ သိုလှောင်ထားပြီး ပြန်လည်ပစ်လွှတ်နိုင်တဲ့ အထူးစွမ်းရည် တစ်ခုကို ပိုင်ဆိုင်ထားပါတယ်။ အရိုးဒိုင်းလို လက်နက်မျိုး နည်းနည်းပါးပါးလောက်ပဲ ဒီကျင့်ကြံခြင်းလောကကြီးထဲမှာ ထွက်ပေါ်လာဖူးတာပါ။

ထိုအကြောင်းကို စဉ်းစားမိလိုက်တဲ့အခါ ရန်ဝေ မျက်မှောင် ကြုံ့မိလိုက်တယ်။ အရိုးဒိုင်းရဲ့ အသုံးဝင်မှုက လူနဲ့လိုက်ပြီး အမျိုးမျိုးကွဲပြားသွားနိုင်ပါတယ်။

“ကိုးယောက်မြောက် သခင်လေး” မန်ရှန်းရီက တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်းဖြင့် မကျေနပ်သေးတဲ့ ပုံစံနဲ့ ရန်ကိုင်ကို တည့်တည့် စိုက်ကြည့်ပြီး အသံအောအောကြီးနဲ့ မေးလိုက်တယ် “ခုဏတုန်းက… မင်းငါ့ကို တကယ်ပဲ သတ်ချင်နေတာလား”

စွမ်းအင်အလင်းတန်ရဲ့ အဖျက်စွမ်းအားက အရမ်းကို ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းပါတယ်။ မန်ရှန်းရီမှာ ကိုယ်ပိုင် ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်တစ်ခု ရှိပေမယ့် ထိုလက်နက်နဲ့ သူ့အသက်ကို ကယ်ဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။

သူသာ ထိုတိုက်ခိုက်မှုကို ထိပ်တိုက် ရင်ဆိုင်လိုက်တာနဲ့ သေဖို့က လုံးဝကို သေချာပါတယ်။

အမွေခံတိုက်ပွဲမှာ လူသေတယ်ဆိုတာ ပုံမှန်ပါပဲ။ ဒါပေမယ့် သေသွားခဲ့တဲ့ လူတွေ အကုန်လုံးက သာမန် ပညာရှင်တွေနဲ့ သာမန် တပည့်တွေပါ။ ဗဟိုမြို့တော် မိသားစုကြီး ရှစ်ခုက သခင်လေး၊ သခင်မလေးတွေကိုတော့ ဘယ်သူမှ မသတ်ရဲကြပါဘူး။ ထို့ကြောင့် အရင် အမွေခံတိုက်ပွဲတွေတုန်းက ဗဟိုမြို့တော် မိသားစုကြီး ရှစ်ခုမှ ဘယ်သခင်လေး၊ သခင်မလေးမှ မသေဆုံးခဲ့တာပါ။ သူတို့တွေ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာရတဲ့ အခါမျိုးတောင် ရှားလှပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ခုဏတုန်းက ကျိလီရဲ့ အချိန်ကိုက် လှုပ်ရှားမှုကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် ထိုအစဉ်အလာကို ချိုးဖျက်လူက သူဖြစ်သွားမှာကိုတောင် မန်ရှန်းရီ ကြောက်မိပါတယ်။

ရန်ကိုင် သူ့ကိုသတ်ဖို့ ရည်ရွယ်သည်ဖြစ်စေ၊ မရည်ရွယ်သည် ဖြစ်စေ၊ မန်ရှန်းရီကတော့ မစိုးရိမ်ပဲ မနေနိုင်ပါဘူး။

“မင်းဘယ်လိုထင်လဲ” ရန်ကိုင်က ပြန်မဖြေခဲ့ပဲ သွားဖြဲပြီးတော့သာ ပြုံးပြလိုက်တယ်။

မန်ရှန်းရီ အမူအရာ မည်းမှောင်သွားခဲ့ပြီ သူ့နှလုံးခုန်သံ မြန်ဆန်သွားခဲ့တယ်။ ကြည့်ရတာကတော့ ကိုးယောက်မြောက် သခင်လေးက… သူ့ကို တကယ်ပဲ သတ်ချင်နေတဲ့ ပုံပါပဲ။

“အစ်ကိုကြီး၊ လာရင်းကိစ္စလည်း ပြီးသွားပြီဆိုတော့ ကိုးယောက်မြောက်ညီလေး သွားလိုက်ပါဦးမယ်” ရန်ကိုင်က ရန်ဝေကို ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး ချွတ်ထားတဲ့ ခမောက်ကို ပြန်ဆောင်းလိုက်ကာ ဝင်ပေါက်ဆီ လမ်းလျှောက် ထွက်သွားလိုက်တယ်။

ဘယ်သူမှ သူ့ကို မတားခဲ့ကြပါဘူး။ မန်ရှန်းရီလည်း နောက်တစ်ကြိမ် ထိပ်တိုက်ခိုက်ဖို့ အမိန့်မပေး ရဲတော့ပါဘူး။ ရန်ဝေက ရန်ကိုင်ကို တားဖို့ မပြောမှတော့ ကျန်ရှိနေတဲ့ အင်မော်တယ် တက်လှမ်းခြင်း အဆင့် ပညာရှင်တွေလည်း မဆင်မခြင် မလှုပ်ရှားရဲခဲ့ပါဘူး။

ရန်ကိုင် ထွက်သွားပြီးနောက် ရန်ဝေက မန်ရှန်းရီ ပုခုံးကို ပုတ်လိုက်ပြီး “ကိုးယောက်မြောက် ညီလေးက မင်းကို သတိပေးချင်ရုံပဲ၊ သူမင်းကို တကယ် သတ်ချင်နေတာ မဟုတ်ဘူး”

“ဘယ်သူသိမှာလဲ’ မန်ရှန်းရီက အသက်ပြင်းပြင်း တစ်ချက် ရှူလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ တည်ငြိမ်အောင် လုပ်လိုက်ကာ “ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုးယောက်မြောက် သခင်လေး ဘယ်လောက်တောင် ရူးသွပ်မှန်း ငါသိသွားခဲ့ပြီ”

မဲ့ပြုံးပြုံးရင်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး “ဒါပေမယ့် ငါပြောခဲ့သလိုပဲလေ၊ ကိုးယောက်မြောက် သခင်လေးက ဒီကို ရင်းဂျုနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း လာရဲမှတော့ သူပြန်ထွက်သွားနိုင်မယ်လို့ သေချာနေလို့ပေါ့ဟ။ အဲ့အရိုးဒိုင်း… အရမ်းကို ထူးဆန်းလွန်းတယ်။ ဆန်းကြယ်အဆင့် အကာအကွယ် လက်နက်တစ်ခု ဆိုရင်တောင် အဲ့လောက်အထိ အားမကောင်းသင့်ဘူး”

ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်တွေ အကုန်လုံးသာ အရမ်းကို အားကောင်းနေခဲ့ရင် ဘာလို့ ကျင့်ကြံနေရဦးမှာလဲ။

ယေဘုယျကျကျ ပြောရမယ် ဆိုရင် ဆန်းကြယ်အဆင့် အကာအကွယ် လက်နက်တစ်ခုက ပညာရှင်တွေ အများကြီးဆီက တိုက်ခိုက်မှုတွေကို မခုခံနိုင်သင့်ပါဘူး။

“ငါးယောက်မြောက် ညီလေးတော့ မြွေပွေး ခေါင်းသွားပုတ်မိလိုက်ပြီနဲ့ တူတယ်” ရန်ဝေက တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။

“အမှန်ပဲ” မန်ရှန်းရီက ဝင်ထောက်ခံလိုက်တယ်။

အခြားသူတွေထက် အရင်စောပြီး ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်ကို ကြိုတင်သန့်စင်ပြီးစီး ထားတဲ့အပြင် ရင်းဂျုကလည်း ချီချုပ်နှောင် ချိတ်တံဆိပ်တွေရဲ့ ချုပ်နှောင်မှုကနေ လွတ်မြောက်သွားခဲ့ပြီ ဆိုတော့ ရန်ကိုင်က ရန်ခန်းထက် လူအားရော၊ လက်နက်အင်အားရော အများကြီး ပိုသာနေခဲ့ပါတယ်။

ရန်ခန်း ဘယ်လိုလုပ်ပြီး တောင့်ခံနိုင်မှာလဲ။

ရန်ကိုင်က သူ့အဖွဲ့သားတွေကို ရန်ခန်းကို သွားတိုက်ခိုက်တဲ့ အချိန် ရန်ခန်းက သူ့ရဲ့ ဆန်းကြယ်အဆင့် လက်နက်ကို သန့်စင်နေတုန်းပဲ ရှိပါဦးမယ်။ တစ်ယောက်က ပြင်ဆင်ပြီးသွားပြီ၊ အခြားတစ်ယောက်က သတိလက်လွတ် ဖြစ်နေတဲ့အချိန်၊ သွေးစစ်သည်တော် အရေအတွက်နဲ့ လက်နက်အရေအတွက် ကွာခြားမှုပါ ထပ်ထည့်ပေါင်းလိုက်တော့ ရန်ခန်းရှုံးဖို့က လုံးဝကို သေချာသွားခဲ့ပါပြီ။

“ရှန်ရီ၊ မင်းက အကွက်ချကြံစည်တာမျိုးနဲ့ မသင့်တော်ဘူး” ရန်ဝေက မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်ပြီး ပြန်ပြောလိုက်တယ် “ငါသာ မင်းနေရာမှာဆိုရင် ငါ့လူတွေကို သုံးပြီး သူ့ကို ဒီမှာတိုက်ခိုက်ဖို့ မကြိုးစားပဲ၊ ကိုးယောက်မြောက် ညီလေးဘယ်မှာ ရှိနေလဲ ဆိုတာကို ငါ့ညီအစ်ကိုတွေဆီ တိတ်တဆိတ် သတင်းပို့လိုက်မှာ။ ပြီးတော့ အေးအေးဆေးဆေး ထိုင်ပြီး ပြပွဲကောင်း တစ်ခုကို ထိုင်ကြည့်ရုံပဲ”

ရန်ဝေပြောတာကို ကြားပြီး မန်ရှန်းရီ ကြောင်သွားခဲ့တယ်။ ပြီးနောက် ရန်ဝေကို အံ့အားသင့်တကြီး ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ရန်ဝေလို ထူတူတူအတတ ပုံစံမျိုးနဲ့ လူက ဒီလိုမျိုး ကောက်ကျစ်တဲ့ အကြံဥာဏ်တွေကို စဉ်းစားတတ်လိမ့်မယ်လို့ သူမထင်ထားခဲ့ပါဘူး။

ဒါပေမယ့် သေချာစဉ်းစား ကြည့်လိုက်တော့ သူပြောသွားတဲ့ အစီအစဉ်က တကယ်ကို ကောင်းမွန်လှပါတယ်။ သူသာ အဲ့လိုလုပ်လိုက်ရင် သူ့ရန်သူတွေ အချင်းချင်း ပြန်တိုက်ခိုက်တာကို ဇိမ်ပြေနပြေနဲ့ စောင့်ကြည့်နေရုံပဲ မဟုတ်ပါလား။

ရုတ်တရက် စိတ်ပျက်သွားသလို ခံစားရတာနဲ့ မန်ရှန်းရီက မနေနိုင်ပဲ စောဒကတက်လိုက်တယ် “အကြီးဆုံး သခင်လေး၊ မင်းအဲ့လိုစဉ်းစားမိမှတော့ ဘာလို့ငါ့ကို မပြောခဲ့တာလဲ”

ရန်ဝေကတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းသာ ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပြီး “နောက်မှ ကိုးယောက်မြောက် ညီလေးနဲ့ ရှင်းမယ်။ အမွေခံတိုက်ပွဲရဲ့ အဆုံးသတ် မတိုင်ခင် အချိန်ထိ ကိုးယောက်မြောက် ညီလေးကို ငါတိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး”

“ငါနားလည်သွာပြီး” မန်ရှန်းရီ အသာအယာလေး ခေါင်းညိတ်လိုက်တယ်။ သေမင်းနဲ့ လက်တစ်ကမ်း အလို အခြေအနေကို ပြန်စဉ်းစားမိလိုက်တာနဲ့ သူ့နှလုံးသား တစ်ခုလုံး အေးစက်သွားခဲ့ပြီး ရန်ဝေကို ပြောတာကို ထပ်ပြီး အထွန့်မတက်ရဲတော့ပါဘူး။

ရန်ဝေ စံအိမ်အပြင်ဘက်၌ ရန်ကိုင်က အမှောင်ထုထဲ တစ်ယောက်တည်း လမ်းလျှောက်နေခဲ့တယ်။ ရန်ဝေ စံအိမ်မှာ ဖြစ်ခဲ့တဲ့တိုက်ပွဲက လူပေါင်းများစွာရဲ့ အာရုံကို ဆွဲဆောင်မိသွားမှာ အသေအချာပါပဲ။
ခိုးထွက်လာပြီးတာနဲ့ သူ့ကိုယ်သူ ခပ်မြန်မြန်ပဲ ဖုံးကွယ်ခဲ့တဲ့အတွက် လူတစ်ဦးတစ်ယောက်ရဲ့ အာရုံစိုက်မှုကိုမှ မခံခဲ့ရပါဘူး။

ရင်းဂျုကတော့ အရိပ်ထဲမှ ရန်ကိုင်နောက်ကနေ အနီးကပ် လိုက်ပါသွားခဲ့တယ်။ ရန်ကိုင်က အမှောင်လမ်းကြား တစ်ခုထဲ အလျင်အမြန် တိုးဝင်သွားလိုက်ပြီး သွားနေတာကို ရပ်တန့်လိုက်တယ်။ သူ့ရင်ဘတ်ထဲမှ ဆူဝေတက်လာနေတဲ့ သွေးတွေကို တည်ငြိမ်အောင်လုပ်ဖို့အတွက် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ အသက်ပြင်းပြင်း ရှူရှိုက်လိုက်ရတယ်။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset